...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: The Hits Album Later 80s (3CD)
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

CD1
01 - Wham! - The Edge of Heaven
02 - Spandau Ballet - Fight for Ourselves
03 - Duran Duran - I Don't Want Your Love
04 - Tears For Fears - Sowing The Seeds Of Love
05 - a-ha - I've Been Losing You
06 - The Human League - Human
07 - Lisa Stansfield - All Around the World
08 - Bryan Ferry - Slave To Love
09 - Dee C. Lee - See the Day
10 - Curiosity Killed The Cat - Down To Earth
11 - Belouis Some - Imagination
12 - ABC - When Smokey Sings
13 - Feargal Sharkey - A Good Heart
14 - Red Box - For America
15 - Pretenders - Don't Get Me Wrong
16 - Kim Wilde - Never Trust A Stranger
17 - The Bangles - Manic Monday
18 - Tanita Tikaram - Good Tradition
19 - Sananda Maitreya - Sign Your Name
20 - Milli Vanilli - Girl I'm Gonna Miss You
CD2
01 - New Order - True Faith
02 - Arcadia - Election Day
03 - Eighth Wonder - I'm Not Scared
04 - Big Audio Dynamite - E=MC2
05 - Aztec Camera - Somewhere in My Heart
06 - The Adventures - Broken Land
07 - The Dream Academy - Life in a Northern Town
08 - Simply Red - Holding Back the Years
09 - Climie Fisher - Love Changes (Everything)
10 - Wee Papa Girl Rappers - Wee Rule
11 - S'Express - Theme from S'Express
12 - Mel & Kim - Respectable
13 - Hazell Dean - Who's Leaving Who
14 - Kylie Minogue - Wouldn't Change a Thing
15 - Jason Donovan - Every Day (I Love You More)
16 - Rick Astley - Whenever You Need Somebody
17 - Bros - I Owe You Nothing
18 - Miami Sound Machine - Bad Boy
19 - Five Star - Find the Time
20 - Debbie Gibson - Foolish Beat
CD3
01 - Tina Turner - The Best
02 - Cher - If I Could Turn Back Time
03 - T'Pau - China In Your Hand (Single Version)
04 - Martika - Toy Soldiers
05 - Europe - The Final Countdown
06 - Robert Palmer - Addicted To Love
07 - Steve Winwood - Higher Love
08 - Deacon Blue - Real Gone Kid
09 - Chris Rea - On The Beach (Summer '88)
10 - Fairground Attraction - Perfect
11 - Level 42 - Running In The Family
12 - Cameo - Word Up
13 - Haywoode - Roses
14 - Jaki Graham - Set Me Free
15 - Bobby Brown - Every Little Step
16 - Gwen Guthrie - Ain't Nothin' Goin' On But The Rent
17 - Brenda Russell - Piano In The Dark
18 - Boy George - Everything I Own
19 - Maxi Priest - Wild World
20 - UB40 - Sing Our Own Song

...( Info )...


Artist...............: V.A.
Album................: Hits 1000 [38-40]
Genre................: Vari
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. BONNIE RAITT - Nick Of Time
002. Tomas Nevergreen - I Play for You
003. The Bangles - Manic Monday
004. Randy Crawford - Secret Combination (Album Version)
005. VAN MORRISON - Brown Eyed Girl
006. Chantay Savage - I Will Survive
007. Eruption - I Can't Stand the Rain
008. The Cure - Never Enough (Acoustic Version)
009. Gordon Haskell - Forevermore
010. Jennifer Love Hewitt - Baby I'm a Want You (LP Version)
011. Queen - A Winter's Tale (Remastered 2011)
012. Suzanne Vega - Luka
013. JOHNNY GILL - My, My, My
014. Mario Biondi feat. Incognito & Chaka Khan - Lowdown
015. Michael Jackson - One More Chance
016. Sonic Dream - Taking Five
017. Steely Dan - Hey Nineteen
018. Prince & The New Power Generation - Money Don't Matter 2 Night (2023 Remaster)
019. James J.T. Taylor - Romancia
020. The Beatles - From Me To You (2023 Mix)
021. Boney M. - Oceans of Fantasy
022. Aaliyah - Age Ain't Nothing But a Number
023. The Doors - People Are Strange (LP Version)
024. Nils Landgren - I Will Survive
025. Julie LONDON - Fly Me to the Moon

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). Kolektyw zawiązany w pewną urodzinową noc, którego cel jest jasny – nieść muzyczną katatonię i anihilację. Niedługi okres formowania i perturbacje złączyły czterech jeźdźców, których osobowości i spojrzenia na metal znajdują wspólny środek w Death/Thrashu.

Ich debiutancka EPka „Skaza Ludzkości” ukaże się 27 września nakładem Arcadian Industry. Na EP znajdzie się 6 numerów, z których trzy możecie posłuchać na YouTube. Wszystkie na nowo zremixowane przez Mariusza Bogacza (Zatrata, Elysium). Oprawa graficzna Mieszko Jankowski (Morrath)

Epka ukaże się w formie CD i limitowanej Kasety!!! Dostępny będzie także merch zespołu w postaci koszulki, czapek, naszywek i metalowych pinów … czyli pełen zestaw dla ultrasów old school’owego death / thrash!!!

Wydawca


Leprozorium pochodzi z Wrocławia i istnieje od 2021 roku. W jej skład wchodzi czterech, młodych grajków, którzy po trzech latach pracy wydali we wrześniu debiut w postaci „Skazy Ludzkości”. Na tej epce zamieścili sześć numerów utrzymanych w death-thrashowym stylu, który energicznie kąsa, ale niezbyt głęboko. W sumie ci czterej panowie nieźle kombinują nieustannie zmieniając kostkowanie. Generują w ten sposób dość gęstą muzę, w której przeplatają się ze sobą szybko chłostające riffy, świdrujące tremolo oraz miarowe zwolnienia na tłumionych strunach. Podobnie jest tutaj z tempem, które nieustannie się zmieniając, częstuje nas dzikimi przyspieszeniami, bujającymi wybornie średnimi taktami wytracającymi prędkość do gniotących rytmicznie akordów, aby na nowo wybuchnąć agresywną wściekłością. Leprozorium całkiem dobrze dba również o różnorodność w swoich utworach, które nie bazują jedynie na trzech, góra czterech patentach powtarzanych przez całą długość numeru. Gitarzyści Leprozorium dwoją się i troją bezustannie tasując pomysły na bicie i wplatając między nie szereg piskliwych zagrywek, a i zaskoczyć zgrabną solówką też potrafią. Momentami brzmi to karkołomnie i można odnieść wrażenie, że sprawnie działająca sekcja rytmiczna ledwo nadąża za wioślarzami, ale ostatecznie wychodzi obronną ręką i pokazuje, że pałkarz z bassmanem także wiedzą do czego służą ich instrumenty. Pierwsza, oficjalna produkcja Wrocławian jawi się trochę jak dociążone i zagęszczone „Pleasure To Kill” tyle że nieco bez odpowiednio naostrzonych pazurów. Co prawda na „Skazie Ludzkości” jest zadzierżyście i biczujące riffy niepozbawione są ciężkości. Z aranżacji nie wieje nudą i posiadają one techniczne zacięcie, ale jakby brakowało im siły i mrocznej wrogości. Nad klimatem oraz wokalami trzeba będzie popracować, a tym czasem „trójka na szynach”.

shub niggurat


Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). A collective formed on a certain birthday night, whose goal is clear – to bring musical catatonia and annihilation. A short period of formation and perturbations united four riders, whose personalities and views on metal find a common center in Death/Thrash.

Their debut EP “Skaza Ludzkości” will be released on September 27th by Arcadian Industry. The EP will contain 6 tracks, three of which you can listen to on YouTube. All newly remixed by Mariusz Bogacz (Zatrata, Elysium). Graphic design by Mieszko Jankowski (Morrath)

The EP will be released as a CD and a limited cassette!!! There will also be band merch available in the form of t-shirts, caps, patches and metal pins… a complete set for old school death/thrash ultras!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Martwy Nośnik Emocji 03:57
2. Świątynia Ludu 07:34
3. Otchłań Mózgu 03:24
4. Spinalonga 06:23
5. Legion 05:12
6. Morderca 05:03



https://www.youtube.com/watch?v=rsGumgX3bCA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). Kolektyw zawiązany w pewną urodzinową noc, którego cel jest jasny – nieść muzyczną katatonię i anihilację. Niedługi okres formowania i perturbacje złączyły czterech jeźdźców, których osobowości i spojrzenia na metal znajdują wspólny środek w Death/Thrashu.

Ich debiutancka EPka „Skaza Ludzkości” ukaże się 27 września nakładem Arcadian Industry. Na EP znajdzie się 6 numerów, z których trzy możecie posłuchać na YouTube. Wszystkie na nowo zremixowane przez Mariusza Bogacza (Zatrata, Elysium). Oprawa graficzna Mieszko Jankowski (Morrath)

Epka ukaże się w formie CD i limitowanej Kasety!!! Dostępny będzie także merch zespołu w postaci koszulki, czapek, naszywek i metalowych pinów … czyli pełen zestaw dla ultrasów old school’owego death / thrash!!!

Wydawca


Leprozorium pochodzi z Wrocławia i istnieje od 2021 roku. W jej skład wchodzi czterech, młodych grajków, którzy po trzech latach pracy wydali we wrześniu debiut w postaci „Skazy Ludzkości”. Na tej epce zamieścili sześć numerów utrzymanych w death-thrashowym stylu, który energicznie kąsa, ale niezbyt głęboko. W sumie ci czterej panowie nieźle kombinują nieustannie zmieniając kostkowanie. Generują w ten sposób dość gęstą muzę, w której przeplatają się ze sobą szybko chłostające riffy, świdrujące tremolo oraz miarowe zwolnienia na tłumionych strunach. Podobnie jest tutaj z tempem, które nieustannie się zmieniając, częstuje nas dzikimi przyspieszeniami, bujającymi wybornie średnimi taktami wytracającymi prędkość do gniotących rytmicznie akordów, aby na nowo wybuchnąć agresywną wściekłością. Leprozorium całkiem dobrze dba również o różnorodność w swoich utworach, które nie bazują jedynie na trzech, góra czterech patentach powtarzanych przez całą długość numeru. Gitarzyści Leprozorium dwoją się i troją bezustannie tasując pomysły na bicie i wplatając między nie szereg piskliwych zagrywek, a i zaskoczyć zgrabną solówką też potrafią. Momentami brzmi to karkołomnie i można odnieść wrażenie, że sprawnie działająca sekcja rytmiczna ledwo nadąża za wioślarzami, ale ostatecznie wychodzi obronną ręką i pokazuje, że pałkarz z bassmanem także wiedzą do czego służą ich instrumenty. Pierwsza, oficjalna produkcja Wrocławian jawi się trochę jak dociążone i zagęszczone „Pleasure To Kill” tyle że nieco bez odpowiednio naostrzonych pazurów. Co prawda na „Skazie Ludzkości” jest zadzierżyście i biczujące riffy niepozbawione są ciężkości. Z aranżacji nie wieje nudą i posiadają one techniczne zacięcie, ale jakby brakowało im siły i mrocznej wrogości. Nad klimatem oraz wokalami trzeba będzie popracować, a tym czasem „trójka na szynach”.

shub niggurat


Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). A collective formed on a certain birthday night, whose goal is clear – to bring musical catatonia and annihilation. A short period of formation and perturbations united four riders, whose personalities and views on metal find a common center in Death/Thrash.

Their debut EP “Skaza Ludzkości” will be released on September 27th by Arcadian Industry. The EP will contain 6 tracks, three of which you can listen to on YouTube. All newly remixed by Mariusz Bogacz (Zatrata, Elysium). Graphic design by Mieszko Jankowski (Morrath)

The EP will be released as a CD and a limited cassette!!! There will also be band merch available in the form of t-shirts, caps, patches and metal pins… a complete set for old school death/thrash ultras!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Martwy Nośnik Emocji 03:57
2. Świątynia Ludu 07:34
3. Otchłań Mózgu 03:24
4. Spinalonga 06:23
5. Legion 05:12
6. Morderca 05:03



https://www.youtube.com/watch?v=rsGumgX3bCA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Released in 2003 by InsideOut Music. The Limited Edition contains 2 audio CDs plus a DVD with video of the Star One concert filmed on 5 October 2002 at Lucky & Co (Rijssen, NL). The concert is a mixture of songs from the first Star One album, Space Metal and songs from the Ayreon discography.



Last summer I said that Arjen Anthony Lucassen and STAR ONE had created one of the best albums in the past five years, well I have another one to add to the list. ''Live On Earth'' was recorded during the tour's last gig in Rijssen, The Netherlands. The recording and sonics are superbly rendered and brilliantly representative of the studio recording.
Get ready for another warp drive rock 'n' roll ride as Lucassen and his cast of characters perform this passion play of sound and story. They play to a receptive audience ready to sing back all the words to each song when beckoned by the band.

I noticed something this time around that I obviously did not hear clearly enough on the studio album, the resemblance of DEEP PURPLE and ELP in their sound. I was too excited about the music to mention it I guess, in any event, I hear it loud and clear now. That is not a bad combination at all and a flattering comparison to make if I do say so myself. Everything is here on these live tracks... the stories, the spoken word narrations, the whirling dervish keyboards, kick ass guitars, and standout vocals from many talented people.

This will be one of the best, if not the best, live rock albums that you will hear in 2003. Yes, it is that good. There I go again; I cannot seem to help myself. Lucassen has put together an impressive team of talent and it shows when they step on stage to play this music. ''Live On Earth'' is out of this world.

Muzikman



..::TRACK-LIST::..

1. Intro/Lift Off
2. Set Your Controls
3. High Moon
4. Dreamtime
5. Eyes of Time
6. Songs of the Ocean
7. Dawn of a Million Souls
8. The Dream Sequencer
9. Keyboard Solo
10. Into the Black Hole
11. Actual Fantasy
12. Valley of the Queens
13. Isis and Osiris
14. Amazing Flight in Space
15. Bass Solo
16. Intergalactic Space Crusaders
17. Castle Hall
18. The Eye of Ra
19. Starchild
20. The Two Gates

Special Features:
- Photo gallery
- Behind the Scenes
- Space Truckin’ (Rijssen)
- Intergalactic Laxative (Tilburg)
- Dreamtime – Edward Reekers (Tilburg)



..::OBSADA::..

Russell Allen (Symphony X) - vocals
Damian Wilson - Vocals
Floor Jansen (After Forever) - Vocals
Irene Jansen (Ayreon/Karma) - Vocals
Robert Soeterboek (Cotton Soeterboek Band) - Vocals
Arjen Lucassen - Guitar
Joost van den Broek (After Forever) - Keyboard
Peter Vink - Bass
Ed Warby (Gorefest) - drums
Edward Reekers (Kayak/Ayreon) - Vocals
Ewa Albering - Flute



https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=wDsp-VE6_oY&t=843s


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oj, nie spodziewałem się teraz takiego kopa w krocze, jaki zafundowała mi wytwórnia Lavadome Productions swoją partią nowych wydawnictw. Na pierwszy rzut biorę Epkę australijskiego zespołu Tzun Tzu noszącą tytuł The Forbidden City, która ujrzała świat 31 stycznia tego roku. Materiał ten jest już szóstą Epką w dyskografii projektu, do tego należy doliczyć dwa splity i jeden album pełnometrażowy.

Tzun Tzu nie było mi znane do tej pory, czego bardzo żałuję. Po wysłuchaniu nowego materiału obiecałem sobie zapoznanie się ze starszymi pozycjami, ponieważ The Forbidden City wbiło mnie w panele podłogowe salonu. Tzun Tzu obraca się w rejonach brutalnego, technicznego death metalu sceny amerykańskiej, łącząc z nim wpływy orientu, który materializuje się nie tylko w dźwiękach, ale i w oprawie graficznej i tekstach. Proszę, wyobraźcie sobie miks Nile z Immolation, który na dodatek włącza wpływy kultury japońskiej. Taka mieszanka musiała się udać! Wspomniany Nile świetnie wplótł w swój styl Egipt, a Tzun Tzu z równym powodzeniem eksploruje równie intrygujące i oryginalne rejony, by dać nową jakość, która zbudowana jest na agresji death metalu i epickiej dekadencji orientu. Trzy utwory zawarte na płycie trwają niecałe dwadzieścia minut, czas ten wystarcza, by zostawić po sobie zgliszcza i zwłoki wrogów. Mini-album dewastuje wszystko, co spotka na swojej drodze, niszczy i ostatecznie ogłasza swój triumf podniosłym zakończeniem ostatniej, trzeciej kompozycji noszącej tytuł Ko’ Muso. Epka zaczyna się najbardziej zbitym, tytułowym utworem. Pierwsze sekundy wyjaśniają momentalnie z kim mamy do czynienia. Szybkie partie wymieniają się z dwustopowymi ciężarami i dopiero w połowie ukazują się elementy fascynacji kulturą Wschodu. Z numerem drugim, z równym impetem wjeżdża asasyn zatytułowany Kunoichi. W pierwszej części wściekły i szybki, a w drugiej wolny, epicki i złowieszczy. Całość oczywiście ubrana jest w odpowiednie ku temu brzmienie, silne, ale i klarowne.

W takich momentach zastanawiam się ile omija mnie świetnej muzyki. Tzun Tzu ze swoim nowym dzieckiem zaskoczył mnie pozytywnie pod każdym względem i nie wiem jak to możliwe, że nie trafiłem na ten zespół do tej pory, mimo długoletniej kariery muzycznej zespołu. Dobrym aspektem tej sytuacji jest to, że mam możliwość poznania starszych nagrań, co umili mi oczekiwania na (mam nadzieję) drugi pełny krążek.

Brzeźnicki


The Australian heavy-weight has composed another crushing effort to present its brand of Ancient Oriental Death Metal in full force. It's intricate, heavy, crushing and original.

Tzun Tzu hearkens to a glorious past…the late 1990s, when the median DM fan didn’t find Hate Eternal too brutal to process. The Orientalism is cringey, but the riffs are serious.
–Doug Moore / Stereogum

This is a strong showing of Tzun Tzu‘s greater points of differentiation beyond the average moderately progressive brutal death metal act and shit, they still hit really hard.
Highly recommended.
— Grizzly Buts (4/5)

Sunzi is considered to be the author of the book The Art Of Wars, an influential Chinese book on military strategy. Whether the band Tzun Tzu is inspired by this author when they chosen band names I do not know? What I do know is that their latest mini release The Forbidden City have much heaviness, darkness and brutality and that the musicians involved probably have much skills like Sunzi! — Permafrost.today



..::TRACK-LIST::..

1. The Forbidden City 05:12
2. Kunoichi 05:37
3. Ko'Muso 08:10



..::OBSADA::..

Don Taylor - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Nick Seja - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Adam Ritchie - Bass, Noise, Programming
Alan Cadman - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=nzzpZ7ID8U0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oj, nie spodziewałem się teraz takiego kopa w krocze, jaki zafundowała mi wytwórnia Lavadome Productions swoją partią nowych wydawnictw. Na pierwszy rzut biorę Epkę australijskiego zespołu Tzun Tzu noszącą tytuł The Forbidden City, która ujrzała świat 31 stycznia tego roku. Materiał ten jest już szóstą Epką w dyskografii projektu, do tego należy doliczyć dwa splity i jeden album pełnometrażowy.

Tzun Tzu nie było mi znane do tej pory, czego bardzo żałuję. Po wysłuchaniu nowego materiału obiecałem sobie zapoznanie się ze starszymi pozycjami, ponieważ The Forbidden City wbiło mnie w panele podłogowe salonu. Tzun Tzu obraca się w rejonach brutalnego, technicznego death metalu sceny amerykańskiej, łącząc z nim wpływy orientu, który materializuje się nie tylko w dźwiękach, ale i w oprawie graficznej i tekstach. Proszę, wyobraźcie sobie miks Nile z Immolation, który na dodatek włącza wpływy kultury japońskiej. Taka mieszanka musiała się udać! Wspomniany Nile świetnie wplótł w swój styl Egipt, a Tzun Tzu z równym powodzeniem eksploruje równie intrygujące i oryginalne rejony, by dać nową jakość, która zbudowana jest na agresji death metalu i epickiej dekadencji orientu. Trzy utwory zawarte na płycie trwają niecałe dwadzieścia minut, czas ten wystarcza, by zostawić po sobie zgliszcza i zwłoki wrogów. Mini-album dewastuje wszystko, co spotka na swojej drodze, niszczy i ostatecznie ogłasza swój triumf podniosłym zakończeniem ostatniej, trzeciej kompozycji noszącej tytuł Ko’ Muso. Epka zaczyna się najbardziej zbitym, tytułowym utworem. Pierwsze sekundy wyjaśniają momentalnie z kim mamy do czynienia. Szybkie partie wymieniają się z dwustopowymi ciężarami i dopiero w połowie ukazują się elementy fascynacji kulturą Wschodu. Z numerem drugim, z równym impetem wjeżdża asasyn zatytułowany Kunoichi. W pierwszej części wściekły i szybki, a w drugiej wolny, epicki i złowieszczy. Całość oczywiście ubrana jest w odpowiednie ku temu brzmienie, silne, ale i klarowne.

W takich momentach zastanawiam się ile omija mnie świetnej muzyki. Tzun Tzu ze swoim nowym dzieckiem zaskoczył mnie pozytywnie pod każdym względem i nie wiem jak to możliwe, że nie trafiłem na ten zespół do tej pory, mimo długoletniej kariery muzycznej zespołu. Dobrym aspektem tej sytuacji jest to, że mam możliwość poznania starszych nagrań, co umili mi oczekiwania na (mam nadzieję) drugi pełny krążek.

Brzeźnicki


The Australian heavy-weight has composed another crushing effort to present its brand of Ancient Oriental Death Metal in full force. It's intricate, heavy, crushing and original.

Tzun Tzu hearkens to a glorious past…the late 1990s, when the median DM fan didn’t find Hate Eternal too brutal to process. The Orientalism is cringey, but the riffs are serious.
–Doug Moore / Stereogum

This is a strong showing of Tzun Tzu‘s greater points of differentiation beyond the average moderately progressive brutal death metal act and shit, they still hit really hard.
Highly recommended.
— Grizzly Buts (4/5)

Sunzi is considered to be the author of the book The Art Of Wars, an influential Chinese book on military strategy. Whether the band Tzun Tzu is inspired by this author when they chosen band names I do not know? What I do know is that their latest mini release The Forbidden City have much heaviness, darkness and brutality and that the musicians involved probably have much skills like Sunzi! — Permafrost.today



..::TRACK-LIST::..

1. The Forbidden City 05:12
2. Kunoichi 05:37
3. Ko'Muso 08:10



..::OBSADA::..

Don Taylor - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Nick Seja - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Adam Ritchie - Bass, Noise, Programming
Alan Cadman - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=nzzpZ7ID8U0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 21 - Stationary Traveller:
1. Pressure Points
2. Refugee
3. Vopos
4. Cloak And Dagger Man
5. Stationary Traveller
6. West Berlin
7. Fingertips
8. Missing
9. After Words
10. Long Goodbyes

Bonus Tracks:
11. In The Arms Of Waltzing Fraulines
12. Pressure Points (12-inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=3Zn7Ns9pxV8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 21 - Stationary Traveller:
1. Pressure Points
2. Refugee
3. Vopos
4. Cloak And Dagger Man
5. Stationary Traveller
6. West Berlin
7. Fingertips
8. Missing
9. After Words
10. Long Goodbyes

Bonus Tracks:
11. In The Arms Of Waltzing Fraulines
12. Pressure Points (12-inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=3Zn7Ns9pxV8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 20 - The Single Factor:
1. No Easy Answer
2. You Are The One
3. Heroes
4. Selva
5. Lullabye
6. Sasquatch
7. Manic
8. Camelogue
9. Today's Goodbye
10. A Heart's Desire
11. End Peace

Bonus Track:
12. You Are The One (Promo 12-Inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=dHCAKnLMlLs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 20 - The Single Factor:
1. No Easy Answer
2. You Are The One
3. Heroes
4. Selva
5. Lullabye
6. Sasquatch
7. Manic
8. Camelogue
9. Today's Goodbye
10. A Heart's Desire
11. End Peace

Bonus Track:
12. You Are The One (Promo 12-Inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=dHCAKnLMlLs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Pionierzy polskiej sceny EBM powracają z nowym albumem. „AMOK” to sześć premierowych utworów, blisko 40 minut muzyki nagranej w nowym składzie. Adam Radecki zaprosił do współpracy Jacka Sokołowskiego (Rigor Mortiss, That’s How I Fight), co niewątpliwie wpłynęło nowy charakter muzyki DÜSSELDORF. Wciąż wyczuwalna jest tutaj motoryka EBM, ale elektroniczne brzmienie, niekiedy nawiązujące do szkoły berlińskiej, wzmocnione żywą perkusją, wprowadza twórczość zespołu w nowe obszary stylistyczne. Wychodząc poza ramy gatunku, sięgają po nową falę i zaszczepiają na własnym gruncie post-rockową nutę. Przy tym ani na moment nie tracą energii i ze swym beatem narzucają taneczny rytm. Płyta zarówno dla starych fanów jak i tych, którzy zetkną się z tym zespołem po raz pierwszy.

Wydawca


Pionierzy rodzimej sceny Electronic Body Music. Zaczynali w 1989 r. w Katowicach, w piwnicy jednego z bloków Adam Białoń (wokal) i Adam Radecki grali swoje pierwsze próby. Zafascynowani brzmieniami, które spopularyzowali Front 242, Cabaret Voltaire czy Kraftwerk, próbowali przeszczepić je na rodzimy grunt. Dodatkowym atrybutem ich twórczości miały być happeningi o jednoznacznie industrialnym charakterze. Teksty futurystów miały korespondować z czystymi, akustycznymi dźwiękami wydawanymi przez ruchome elementy maszyn np. pracujących przekładni czy kół zębatych. Te śmiałe plany ziściły się w postaci jednej takiej akcji nazwanej „Uleczmy maszyny” w październiku 1989 r. Muzyka Düsseldorf zawsze zaskakiwała motorycznym bitem, chłodnym syntetycznym brzmieniem i mechanicznym pulsem.

Dotychczas ich archiwalne nagranie publikowała wytwórnia Requiem. Trzy wydane przez nią materiały „1989–1993”, „Live RE/Actions” oraz „Auskulti” były solidną prezentacją potencjału Düsseldorf zarówno od strony studyjnej jak i koncertowej. Z czasem drogi Adama Białonia i Adama Radeckiego ostatecznie się rozeszły, tym większym zaskoczeniem jest fakt, iż ten świetny band wydał zupełnie premierowy materiał.

Düsseldorf na albumie „Amok” tworzą: Adam Radecki oraz znany z Rigor Mortiss, Jacek Sokołowski grający na żywych bębnach. Wraz ze zmianą składu nieco inaczej brzmi ów nowy materiał. Nowy Düsseldorf już tak jednoznacznie nie odwołuje się to świata maszyn, paleta brzmień stała się znacznie bogatsza. Tym samym Adam Radecki i Jacek Sokołowski zapuszczają się w swoich poszukiwaniach o wiele dalej.

Pierwsze cztery nagrania pochodzą ze studyjnych sesji granych między styczniem a marcem 2022 r., dwa ostatnie to zapisy z koncertu jaki odbył się w warszawskim WCK w listopadzie 2021 r.

Otwierający całość „Ockham’s Razor” zaskakuje tri balową rytmiką, wprzęgniętą w pulsującą elektronikę. Kolejny utwór „A Course” jest bardziej niespokojny, nerwowy który równie podbija połamana, gęsta gra bębnów. „Ectoplasm” oparty bardziej na sferycznych, przestrzennych acz syntetycznych brzmieniach z recytacją Adama Radackiego, podbity nieco bardziej transowym bitem perkusji. W „Gestalt” Düsseldorf wraca do charakterystycznej nerwowości opakowując całość bardziej hałaśliwym industrialnym brzmieniem niczym pracująca szlifierka, które dopełnia rytmiczna chłosta. Koncertowe „Ostwall” lokuje się blisko brzmień berlińskiej elektroniki sekwencyjnej, której mistrzami są Tangerine Dream. To blisko 8 minut niezwykle przestrzennej, pulsującej wręcz kosmicznie brzmiącej elektroniki. Na finał dostajemy „Power Of The People”, mocny transowy bit i syntetyczna elektronika najbliższa dokonaniom Front 242 i Nitzer Ebb. Znakomity finał świetnej płyty która potwierdza tylko potencjał twórczy Düsseldorf i jednocześnie jest kuszącą obietnicą na przyszłość.

Robert Moczydłowski


DÜSSELDORF to projekt dwóch muzyków ze Śląska, których określa się pionierami rodzimej sceny Electronic Body Music. Duet zaczynał swoją drogę z muzyką elektroniczną już w 1989 r., w Katowicach. Jednak twórczość obu panów mogłem poznać jedynie słuchając NOWY HORYZONT czy RIGOR MORTISS, gdyż to jest dopiero moje pierwsze spotkanie z DÜSSELDORF, oczywiście dzięki interwencji zaprzyjaźnionej wytwórni Zoharum.

Muzyka DÜSSELDORF jest zainspirowana między innymi przez prekursorów muzyki EBM, jak chociażby FRONT 242 czy elektroniczną muzyką niemiecką, typu KRAFTWERK (chociaż na „Amok” nie usłyszymy melorecytowanych śpiewów) oraz TANGERINE DREAM (zwłaszcza ich klimatyczne syntezatorowe melodie). Do tego wszystkiego dołącza się transowy, industrialny, zazwyczaj zimny i mroczny (taneczny) ton.

Cechą charakterystyczną muzyki DÜSSELDORF jest żywa perkusja, której sekwencje są cyklicznych pasaży po bębnach, nierzadko dość mocno zagęszczonych, co wskazuje na duży potencjał perkusisty. Takie zestawienie muzyki elektronicznej z perkusją przypomniało mi francuski EZ3kiel, czy też dźwięków pianina i perkusji, kolejny francuski band, MOPA (MY OWN PRIVATE ALASKA). Chociaż kapele prezentują inny rodzaj muzyki, aczkolwiek atmosfera chwilami mogłaby być podobna.

Klimatyczne melodie, przypominające atmosferę elektronicznej muzyki z lat 80tych z zapętlonymi transowo syntezatorowymi dźwiękami i noise’owymi samplami tworzą atmosferę pełną tajemniczości, „kosmiczności”, czasem złowieszczości, czy po prostu mroku.

Spektrum zastosowanych dźwięków również sprzyja klimatowi dziwaczności rodem z epoki retro, z lat 80tych ubiegłego wieku. Kompozycje cechują się dwubiegunowością. Jeden biegun to właśnie transowy i hipnotyczny puls oraz twarda rytmika, która jest typowa dla industrialno-ebm’owego grania i klubowej muzyki Techno. Natomiast drugi biegun to przestrzenne syntezatorowe melodie, bardzo klimatyczne, sięgające do rejonów muzyki Ambient czy wręcz New Age, sprzyjające medytacji, czy po prostu wizualizacji (co jest potęgowane właśnie przez tą transową rytmikę).

Melodyka na „Amok” uzupełniania jest przez różne recytacje, monologi (z tekstami sprzyjającymi refleksjom).

Materiał zawiera utwory z różnych eventów, mianowicie pierwsze cztery utwory zostały nagrane podczas studyjnych sesji w 2022 r.. Natomiast dwa ostatnie utwory pochodzą z warszawskiego koncertu w 2021 r., co dowodzi, że DÜSSELDORF to projekt live(!). Oczywiście nie omieszkam napomknąć, że oprawą graficzną zajął się sam Maciej Mehring, współzałożyciel labelu Zoharum.

Pavel


The pioneers of the Polish EBM scene are back with a new album. "AMOK" consists of six premiere songs, nearly 40 minutes of music recorded with the new line-up. Adam Radecki invited Jacek Sokołowski (Rigor Mortiss, That's How I Fight) to cooperate, which undoubtedly influenced the new character of DÜSSELDORF's music. The EBM vibe still be felt here, but the electronic sound, sometimes referring to the Berlin school, enhanced by live percussion, introduces the band's music into new stylistic areas. Going beyond the convention of the genre, they reach for a new wave and instill a post-rock on their own soil... but they do not lose their energy even for a moment and with their beat they set the dance rhythm...
We recommend the album to both old fans and those who see this band for the first time.



..::TRACK-LIST::..

1. Ockham’s Razor
2. A Curse
3. Ectoplasm
4. Gestalt (Part II)
5. Ostwall
6. Power Of The People

Tracks 1-4 recorded at ATEM, Königshütte O.S. and HAGAL, Warsaw (January-March 2022)
Tracks 5-6 recorded during Düsseldorf live show at WCK Warsaw in November 2021 (The Sound enginer: Andrzej Skrzyński)



..::OBSADA::..

Adam Radecki (Tom Axer) - syntezatory, głosy
Jacek Sokołowski - perkusja



https://www.youtube.com/watch?v=YQR5cdUjtA8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Pionierzy polskiej sceny EBM powracają z nowym albumem. „AMOK” to sześć premierowych utworów, blisko 40 minut muzyki nagranej w nowym składzie. Adam Radecki zaprosił do współpracy Jacka Sokołowskiego (Rigor Mortiss, That’s How I Fight), co niewątpliwie wpłynęło nowy charakter muzyki DÜSSELDORF. Wciąż wyczuwalna jest tutaj motoryka EBM, ale elektroniczne brzmienie, niekiedy nawiązujące do szkoły berlińskiej, wzmocnione żywą perkusją, wprowadza twórczość zespołu w nowe obszary stylistyczne. Wychodząc poza ramy gatunku, sięgają po nową falę i zaszczepiają na własnym gruncie post-rockową nutę. Przy tym ani na moment nie tracą energii i ze swym beatem narzucają taneczny rytm. Płyta zarówno dla starych fanów jak i tych, którzy zetkną się z tym zespołem po raz pierwszy.

Wydawca


Pionierzy rodzimej sceny Electronic Body Music. Zaczynali w 1989 r. w Katowicach, w piwnicy jednego z bloków Adam Białoń (wokal) i Adam Radecki grali swoje pierwsze próby. Zafascynowani brzmieniami, które spopularyzowali Front 242, Cabaret Voltaire czy Kraftwerk, próbowali przeszczepić je na rodzimy grunt. Dodatkowym atrybutem ich twórczości miały być happeningi o jednoznacznie industrialnym charakterze. Teksty futurystów miały korespondować z czystymi, akustycznymi dźwiękami wydawanymi przez ruchome elementy maszyn np. pracujących przekładni czy kół zębatych. Te śmiałe plany ziściły się w postaci jednej takiej akcji nazwanej „Uleczmy maszyny” w październiku 1989 r. Muzyka Düsseldorf zawsze zaskakiwała motorycznym bitem, chłodnym syntetycznym brzmieniem i mechanicznym pulsem.

Dotychczas ich archiwalne nagranie publikowała wytwórnia Requiem. Trzy wydane przez nią materiały „1989–1993”, „Live RE/Actions” oraz „Auskulti” były solidną prezentacją potencjału Düsseldorf zarówno od strony studyjnej jak i koncertowej. Z czasem drogi Adama Białonia i Adama Radeckiego ostatecznie się rozeszły, tym większym zaskoczeniem jest fakt, iż ten świetny band wydał zupełnie premierowy materiał.

Düsseldorf na albumie „Amok” tworzą: Adam Radecki oraz znany z Rigor Mortiss, Jacek Sokołowski grający na żywych bębnach. Wraz ze zmianą składu nieco inaczej brzmi ów nowy materiał. Nowy Düsseldorf już tak jednoznacznie nie odwołuje się to świata maszyn, paleta brzmień stała się znacznie bogatsza. Tym samym Adam Radecki i Jacek Sokołowski zapuszczają się w swoich poszukiwaniach o wiele dalej.

Pierwsze cztery nagrania pochodzą ze studyjnych sesji granych między styczniem a marcem 2022 r., dwa ostatnie to zapisy z koncertu jaki odbył się w warszawskim WCK w listopadzie 2021 r.

Otwierający całość „Ockham’s Razor” zaskakuje tri balową rytmiką, wprzęgniętą w pulsującą elektronikę. Kolejny utwór „A Course” jest bardziej niespokojny, nerwowy który równie podbija połamana, gęsta gra bębnów. „Ectoplasm” oparty bardziej na sferycznych, przestrzennych acz syntetycznych brzmieniach z recytacją Adama Radackiego, podbity nieco bardziej transowym bitem perkusji. W „Gestalt” Düsseldorf wraca do charakterystycznej nerwowości opakowując całość bardziej hałaśliwym industrialnym brzmieniem niczym pracująca szlifierka, które dopełnia rytmiczna chłosta. Koncertowe „Ostwall” lokuje się blisko brzmień berlińskiej elektroniki sekwencyjnej, której mistrzami są Tangerine Dream. To blisko 8 minut niezwykle przestrzennej, pulsującej wręcz kosmicznie brzmiącej elektroniki. Na finał dostajemy „Power Of The People”, mocny transowy bit i syntetyczna elektronika najbliższa dokonaniom Front 242 i Nitzer Ebb. Znakomity finał świetnej płyty która potwierdza tylko potencjał twórczy Düsseldorf i jednocześnie jest kuszącą obietnicą na przyszłość.

Robert Moczydłowski


DÜSSELDORF to projekt dwóch muzyków ze Śląska, których określa się pionierami rodzimej sceny Electronic Body Music. Duet zaczynał swoją drogę z muzyką elektroniczną już w 1989 r., w Katowicach. Jednak twórczość obu panów mogłem poznać jedynie słuchając NOWY HORYZONT czy RIGOR MORTISS, gdyż to jest dopiero moje pierwsze spotkanie z DÜSSELDORF, oczywiście dzięki interwencji zaprzyjaźnionej wytwórni Zoharum.

Muzyka DÜSSELDORF jest zainspirowana między innymi przez prekursorów muzyki EBM, jak chociażby FRONT 242 czy elektroniczną muzyką niemiecką, typu KRAFTWERK (chociaż na „Amok” nie usłyszymy melorecytowanych śpiewów) oraz TANGERINE DREAM (zwłaszcza ich klimatyczne syntezatorowe melodie). Do tego wszystkiego dołącza się transowy, industrialny, zazwyczaj zimny i mroczny (taneczny) ton.

Cechą charakterystyczną muzyki DÜSSELDORF jest żywa perkusja, której sekwencje są cyklicznych pasaży po bębnach, nierzadko dość mocno zagęszczonych, co wskazuje na duży potencjał perkusisty. Takie zestawienie muzyki elektronicznej z perkusją przypomniało mi francuski EZ3kiel, czy też dźwięków pianina i perkusji, kolejny francuski band, MOPA (MY OWN PRIVATE ALASKA). Chociaż kapele prezentują inny rodzaj muzyki, aczkolwiek atmosfera chwilami mogłaby być podobna.

Klimatyczne melodie, przypominające atmosferę elektronicznej muzyki z lat 80tych z zapętlonymi transowo syntezatorowymi dźwiękami i noise’owymi samplami tworzą atmosferę pełną tajemniczości, „kosmiczności”, czasem złowieszczości, czy po prostu mroku.

Spektrum zastosowanych dźwięków również sprzyja klimatowi dziwaczności rodem z epoki retro, z lat 80tych ubiegłego wieku. Kompozycje cechują się dwubiegunowością. Jeden biegun to właśnie transowy i hipnotyczny puls oraz twarda rytmika, która jest typowa dla industrialno-ebm’owego grania i klubowej muzyki Techno. Natomiast drugi biegun to przestrzenne syntezatorowe melodie, bardzo klimatyczne, sięgające do rejonów muzyki Ambient czy wręcz New Age, sprzyjające medytacji, czy po prostu wizualizacji (co jest potęgowane właśnie przez tą transową rytmikę).

Melodyka na „Amok” uzupełniania jest przez różne recytacje, monologi (z tekstami sprzyjającymi refleksjom).

Materiał zawiera utwory z różnych eventów, mianowicie pierwsze cztery utwory zostały nagrane podczas studyjnych sesji w 2022 r.. Natomiast dwa ostatnie utwory pochodzą z warszawskiego koncertu w 2021 r., co dowodzi, że DÜSSELDORF to projekt live(!). Oczywiście nie omieszkam napomknąć, że oprawą graficzną zajął się sam Maciej Mehring, współzałożyciel labelu Zoharum.

Pavel


The pioneers of the Polish EBM scene are back with a new album. "AMOK" consists of six premiere songs, nearly 40 minutes of music recorded with the new line-up. Adam Radecki invited Jacek Sokołowski (Rigor Mortiss, That's How I Fight) to cooperate, which undoubtedly influenced the new character of DÜSSELDORF's music. The EBM vibe still be felt here, but the electronic sound, sometimes referring to the Berlin school, enhanced by live percussion, introduces the band's music into new stylistic areas. Going beyond the convention of the genre, they reach for a new wave and instill a post-rock on their own soil... but they do not lose their energy even for a moment and with their beat they set the dance rhythm...
We recommend the album to both old fans and those who see this band for the first time.



..::TRACK-LIST::..

1. Ockham’s Razor
2. A Curse
3. Ectoplasm
4. Gestalt (Part II)
5. Ostwall
6. Power Of The People

Tracks 1-4 recorded at ATEM, Königshütte O.S. and HAGAL, Warsaw (January-March 2022)
Tracks 5-6 recorded during Düsseldorf live show at WCK Warsaw in November 2021 (The Sound enginer: Andrzej Skrzyński)



..::OBSADA::..

Adam Radecki (Tom Axer) - syntezatory, głosy
Jacek Sokołowski - perkusja



https://www.youtube.com/watch?v=YQR5cdUjtA8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Hiena powstała pod koniec 1984 roku w Łańcucie, założona przez Bohuna (ex-KSU, Chieny Cmentarne) i Maxa (ex-GWMŁ, The Eht, A). Zadebiutowała publicznie wiosną 1985 na II Festiwalu Nowej Muzyki w klubie "Nurt" w Poznaniu i właśnie z tego koncertu pochodzi materiał z 1 strony kasety, na drugiej zaś pomieszczono fragmenty wcześniejszych "prób". Występ został przyjęty dość pozytywnie, co zaowocowało dalszą "karierą" zespołu, m.in. udziałem w festiwalach Poza Kontrolą, Święcie Twojej Muzyki w Chodzieży, FAMA '86 (gdzie grupa zagrała legendarny podwodny koncert dla rybek), Salon Odrzuconych w Wodzisławiu Śl. oraz kilkoma samodzielnymi koncertami w Krakowie, Warszawie, Dębicy itp. Zespół otrzymał również zaproszenie na najsłynniejszy w Europie festiwal awangardy Dokumenta 8 w Kassel ale nie pojechał z powodu odmowy wydania paszportów. W roku 1989 po występie w Wodzisławiu zakończył działalność. Pozostawił po sobie trochę wspomnień i kilka dziś już trudno osiągalnych kaset wydanych przez manufakturę AML.

Title: L/R

Artist: Hiena

Country: Polska

Year: 1986

Genre: Punk, Eksperymentalna

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Pónck Rock
Psychotic Song
Children Of Bayruth
PPB
Dedication
Konzlagern
7…
8…
9…
10…
11…
12…

..::INFO::..

Trivium to amerykański zespół założony w 1999 roku w Orlando na Florydzie. Wykonywana przez zespół muzyka określana jest jako thrash metal, heavy metal, melodic death metal, groove metal, metalcore oraz metal progresywny. Liderem formacji oraz autorem wszystkich tekstów jest Matthew Kiichi Heafy - Amerykanin pochodzenia japońskiego. Nazwa grupy wywodzi się z języka łacińskiego. Trivium w okresie późnej starożytności oraz średniowiecza było, obok quadrivium, podgrupą siedmiu sztuk wyzwolonych. Obejmowało trzy nauki: gramatykę, retorykę oraz logikę. Członkowie zespołu uznają, że obrazuje to ich zainteresowanie różnymi gatunkami muzycznymi. Trivium nagrało dziesięć albumów studyjnych. Zespół słynie z dużej liczby występów. 12 czerwca 2006 roku brytyjski magazyn „Metal Hammer” na gali Golden God Awards uznał grupę za najlepiej koncertujący zespół w bieżącym roku. Tego samego dnia Matt Heafy otrzymał tytuł „Golden God”, a Travis Smith wygrał w kategorii „najlepszy perkusista”. Wstawka zawiera siódmy album zespołu.

Title: Silence in the Snow

Artist: Trivium

Country: USA

Year: 2015

Genre: Metal

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 128 Kbps

...( TrackList ) ...

1.Snøfall
2.Silence in the Snow
3.Blind Leading the Blind
4.Dead and Gone
5.The Ghost That's Haunting You
6.Pull Me from the Void
7.Until the World Goes Cold
8.Rise Above the Tides
9.The Thing That's Killing Me
10.Beneath the Sun
11.Breathe in the Flames
12.Cease All Your Fire
13.The Darkness of My Mind

...( Info )...

Artist: Choir of King's College Cambridge
Album: Choir of King's College at Christmas
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Stephen Cleobury - Joy to the World (Arr. John Rutter)
02. Sir David Willcocks - The Holly and the Ivy (Arr. Walford Davies)
03. Sir Philip Ledger - Angels from the Realms of Glory (Arr. Ledger)
04. Sir Philip Ledger - A Spotless Rose (Arr. Philip Ledger)
05. Stephen Cleobury - What Child Is This (Arr. Stephen Cleobury)
06. Stephen Cleobury - The Lamb (Arr. Stephen Cleobury)
07. Ian Hare - O Come, All Ye Faithful (Arr. Sir David Willcocks)
08. Ian Hare - Hark! The Herald Angels Sing (Arr. Sir David Willcocks)
09. Stephen Cleobury - In the Bleak Midwinter, H. 73 No. 1 (Arr. Stephen Cleobury)
10. Stephen Cleobury - A Great and Mighty Wonder (Arr. Stephen Cleobury)
11. Sir Philip Legder - A Maiden Most Gentle (Arr. Andrew Carter)
12. Benjamin Bayl - God Rest You Merry, Gentlemen (Arr. Sir David Willcocks)
13. Stephen Cleobury - See Amid the Winter's Snow (Arr. Sir David Willcocks)
14. Sir David Willcocks - O Come, O Come, Emmanuel (Arr. Sir David Willcocks)
15. Sir David Willcocks - While shepherds watched (Arr. Sir David Willcocks)
16. Sir David Willcocks - Once in Royal David's City (Arr. Sir David Willcocks)
17. Philip Ledger - O Little Town of Bethlehem (Arr. Philip Ledger)
18. Sir David Willcocks - Weihnachtslieder Op. 8 III. Die Könige
19. Sir Philip Ledger - I Wonder as I Wander (Arr. Andrew Carter)
20. Sir Philip Ledger - Away in a Manger (Arr. Philip Ledger)
21. Sir David Willcocks - I Saw a Maiden (Arr. Edgar Pettman)
22. Sir David Willcocks - Silent Night (Arr. Sir David Willcocks)
23. Stephen Cleobury - Adam lay ybounden (Arr. Ord)
24. Sir David Willcocks - Quem pastores laudavere (Arr. Rutter)
25. Sir Philip Ledger - Sans Day Carol (Arr. Rutter)
26. Stephen Cleobury - In dulci jubilo (Arr. Pearsall)
27. Sir David Willcocks - How far is it to Bethlehem (Arr. Sir David Willcocks)
28. Stephen Cleobury - O Jesulein süss, BWV 493 (Arr. Stephen Cleobury)
29. Sir David Willcocks - Ding Dong! Merrily on High (Arr. Sir David Willcocks)
30. Sir David Willcocks - Tomorrow Shall Be My Dancing Day
31. Sir David Willcocks - Jesus Christ the Apple Tree (Arr. Sir David Willcocks)
32. Sir David Willcocks - Whence Is That Goodly Fragrance Flowing (Arr. Sir David Willcocks)
33. Stephen Cleobury - Gabriel's Message (Arr. Stephen Cleobury)
34. Sir David Willcocks - Myn Lyking
35. Sir David Willcocks - Sussex Carol (Arr. Sir David Willcocks)
36. Sir Philip Ledger - The First Noel (Arr. Philip Ledger & John Stainer)
37. Stephen Cleobury - In dulci jubilo, BWV 729
38. Stephen Cleobury - I Saw Three Ships (Arr. Sir David Willcocks)
39. Sir David Willcocks - Of the Father's heart begotten (Arr. Sir David Willcocks)
40. Sir David Willcocks - A Child Is Born in Bethlehem (Arr. Sir David Willcocks)
41. Stephen Cleobury - The Truth from Above
42. Sir David Willcocks - It Came upon the Midnight Clear (Arr. Arthur Sullivan)
43. Philip Ledger - A Babe Is Born, Op. 55
44. Sir Philip Ledger - The Cherry-Tree Carol (Arr. Sir David Willcocks)
45. Sir David Willcocks - The Infant King (Arr. Sir David Willcocks)
46. Sir David Willcocks - Personent hodie
47. Stephen Cleobury - Dormi Jesu (Arr. Stephen Cleobury)
48. Philip Ledger - A Maiden Most Gentle (Arr. Carter)
49. Sir David Willcocks - A Ceremony of Carols, Op. 28 III. There Is No Rose (Arr. Sir David Willcock
50. Stephen Cleobury - A Tender Shoot (Arr. Cleobury)
51. Stephen Cleobury - Up! Good Christen Folk, and Listen (Arr. Woodward)
52. Sir David Willcocks - A Ceremony of Carols, Op. 28 IVb. Balulalow (Arr. Sir David Willcocks)
53. Sir David Willcocks - In the Bleak Mid-Winter (Arr. Sir David Willcocks)
54. Stephen Cleobury - Messiah, HWV 56, Pt. 2 Hallelujah (Chorus)
55. Sir Philip Ledger - Up! Good Christen Folk and Listen (Arr. Woodward)

...( Info )...

Artist...............: V.A.
Album................: 70s Acoustic
Genre................: Pop
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

01. Joni Mitchell - A Case of You
02. JAMES TAYLOR - Fire and Rain
03. Carly Simon - You're So Vain (2023 Remaster)
04. ROD STEWART - I Don't Want to Talk About It
05. America - A Horse with No Name
06. Fleetwood Mac - Landslide (2018 Remaster)
07. BONNIE RAITT - Angel from Montgomery
08. Gordon Lightfoot - If You Could Read My Mind
09. Seals and Crofts - Summer Breeze
10. Faces - Ooh La La
11. Emmylou Harris - Boulder to Birmingham
12. VAN MORRISON - Crazy Love
13. Lobo - I’d Love You to Want Me
14. Crosby - Cathedral
15. Bread - Baby I'm-A Want You
16. Harry Chapin - Cats in the Cradle
17. Randy Vanwarmer - Just When I Needed You Most
18. Linda Ronstadt - Desperado
19. JAMES TAYLOR - You’ve Got a Friend
20. Al Stewart - Year of the Cat (2020 Remaster)
21. Joni Mitchell - Big Yellow Taxi
22. America - Sister Golden Hair
23. Grateful Dead - Ripple
24. Stephen Stills - Love the One You’re With
25. Judee Sill - Crayon Angels
26. Fleetwood Mac - Never Going Back Again (2013 Remaster)
27. The Byrds - Cowgirl in the Sand
28. Gordon Lightfoot - Sundown
29. ROD STEWART - The First Cut Is the Deepest
30. Delaney & Bonnie - Never Ending Song of Love
31. America - Ventura Highway
32. John Sebastian - Welcome Back (From Welcome Back, Kotter)
33. Jd Souther - Jesus in 3-4 Time
34. Bread - Aubrey
35. Carly Simon - That's the Way I've Always Heard It Should Be
36. Faces - Glad and Sorry
37. Seals and Crofts - My Fair Share (From One On One)
38. Crosby - Carried Away
39. Harry Chapin - Taxi
40. Gordon Lightfoot - Carefree Highway
41. Joni Mitchell - California
42. Lobo - How Can I Tell Her
43. Fleetwood Mac - Songbird (2004 Remaster)
44. Grateful Dead - Friend of the Devil
45. ROD STEWART - You're in My Heart (The Final Acclaim)
46. Emmylou Harris - Here, There and Everywhere
47. JAMES TAYLOR - Sweet Baby James
48. BONNIE RAITT - That Song About the Midway
49. John Sebastian - She's a Lady
50. Tom Paxton - Peace Will Come

...( Info )...

Artist...............: V.A.
Album................: Hits 1000 [35-40]
Genre................: Vari
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. The Verve - Sonnet (Remastered 2016)
002. Jennifer Paige - Crush
003. Ashford & Simpson - Found A Cure
004. 4 Non Blondes - What's Up
005. Boys Town Gang - Remember Me - Ain't No Mountain High Enough (Original Extended Version)
006. Eros Ramazzotti - Un cuore con le ali
007. Julie London - Sway (1996 Remaster)
008. The Wallflowers - One Headlight
009. 2 Unlimited - Shelter On a Rainy Day
010. SEAL - Kiss From a Rose (2024 Remaster)
011. ROD STEWART - Love Touch (2008 Remaster)
012. Laleh - Live Tomorrow
013. Leonard Cohen - The Future
014. ROD STEWART - Somebody Special
015. BILLY JOEL - She's Always a Woman
016. Tracy Chapman - Fast Car (2015 Remaster)
017. Grover Washington Feat. Bill Withers - Just the Two of Us (feat. Bill Withers)
018. Eurythmics, Annie Lennox & Dave Stewart - Angel (Remastered)
019. Rockwell - Somebody's Watching Me
020. Anita Ward - Ring My Bell
021. Brittney Spencer - Bigger Than The Song
022. Deodato - San Juan Sunset
023. Des'ree - Life
024. Kim Carnes - Bette Davis Eyes
025. Peter Bjorn and John - Young Folks

...( Info )...

Artist...............: V.A.
Album................: Hits 1000 [36-40]
Genre................: Vari
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. Beyoncé - Be With You (Album Version)
002. Tori Amos - Crucify (2015 Remaster)
003. Sting - Mad About You
004. Aretha Franklin - Respect (Album Version)
005. Counting Crows - You Ain't Going Nowhere
006. Lighthouse Family - Ain't No Sunshine (Album Version)
007. Simply Red - Go Now
008. George Benson & Al Jarreau - Summer Breeze (Album Version)
009. Julio Iglesias - Crazy (Album Version)
010. The Trammps - Disco Inferno (LP-12 Version)
011. Babyface Feat. Stevie Wonder - How Come, How Long (Album Version)
012. Ashford & Simpson - Mighty Mighty Love
013. Tina Turner - Be Tender with Me Baby (2021 Remaster)
014. Prince - I Wanna Be Your Lover
015. Rhye - 3 Days
016. Soulounge - Somebody
017. Edwyn Collins - A Girl Like You
018. Tina Turner Feat. Barry White - In Your Wildest Dreams (feat. Barry White) (Radio Edit)
019. The Love Unlimited Orchestra - Love's Theme
020. Bee Gees - More Than A Woman
021. Amy Macdonald - This Is The Life
022. Ashford & Simpson - Honey I Love You
023. ROD STEWART - Last Summer (2008 Remaster)
024. Indeep - Slow Down
025. Cesaria Evora - Bondade e Maldade

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Czasem noc nieśpiesznie nakłada na powieki okowy snu. Błądzimy myślami po labiryncie zdarzeń, które ukształtowały przemijający dzień. Ciemność układa się miękko niczym leniwy kot, mruży oczy i pręży jedwabiste ciało. Nadchodzi czas na muzykę… Niektórych historii nie da się opowiedzieć w kilku słowach. Nie można ich uprościć do paru zwyczajnych zdań, zdemontować piękno historii banałem streszczenia. Tym bardziej, że ta garść wspomnień dotyczyć ma legendy.

Tak, zespół Believe zasługuje na to miano. Powstał w 2004 roku w Warszawie z inicjatywy niekwestionowanego mistrza gitary i kompozytora - Mirka Gila. Były muzyk Collage zaproponował swoim kolegom z zespołu - Tomkowi Różyckiemu i Przemkowi Zawadzkiemu, aby towarzyszyli mu w jego nowym projekcie. Skład uzupełnili Vlodi Tafel (perkusja), Adam Miłosz (klawisze) i znakomita japońska skrzypaczka Satomi. Taki line-up ukazał się na okładce pierwszego albumu grupy „Hope To See Another Day” z 2006 roku. Rok później muzyka zespołu ukazała się na ścieżce dźwiękowej do gry „Wiedźmin”, a w 2008 światło dzienne ujrzała ich druga płyta studyjna - „Yesterday Is A Friend”. Warto wspomnieć, że swoją obecność zaznaczyło tu jeszcze dwóch artystów: gitarzysta Winicjusz Chróst (solówka w „What They Want (Is My life)”) oraz Karol Wróblewski (flet). Zespół dużo w tym czasie koncertował. W tym czasie odszedł z grupy Różycki i Miłosz, a przy mikrofonie stanął młody, utalentowany muzyk Karol Wróblewski. Nowy album, „The Bread Is Mine”, został wydany w 2009 roku nakładem Metal Mind Productions. Kolejna płyta studyjna, „World Is Round”, pojawiła się w 2011r., a wraz z nią nowe nazwiska w zespole, czyli Konrad Wantrych (instrumenty klawiszowe) i Tomek Osiecki (dilruba, sitar). „The Warmest Sun In Winter” ukazało się w 2013 roku. Na kolejny album studyjny trzeba było czekać aż do 2017 roku. „VII Widows” zdobiły nazwiska pięciorga artystów, którymi byli: Mirek Gil (gitara), Łukasz Ociepa (wokal), Satomi (skrzypce), Przemek Zawadzki (bas) i Robert Kubajek (perkusja). Od tego albumu mięło siedem, długich lat. Przez ten czas formacja dowodzona przez Mirka Gila zmieniła skład. Na miejscu Łukasza Ociepy pojawił się Jinian Wilde (King Crimson, David Cross), a zamiast Roberta Kubajka za perkusją zasiadł Maciej Caputa.

22 listopada tego roku ukazało się najnowsze dzieło Believe, nagrane w wyżej wymienionym składzie. „The Wyrding Way” zawiera pięć nowych kompozycji, które trwają łącznie 63 minuty. Album otwiera najdłuższy utwór na płycie - „Hold On” (21’22’’). Dźwięk skrzypiec wtapia się w klawiszowy, miarowy motyw, by stanowić doskonałe tło dla wokalu Wilde’a. W linii tworzonej przez instrumenty klawiszowe i smyczki tkwi prostota i piękno. Solówka Mirka Gila nadaje całości koronkowej ornamentyki i finezji. I nie może być inaczej. Mirek zawsze potrafił zaklinać słuchaczy brzmieniem swojej gitary. Nie bez powodu moimi ulubionymi albumami Collage zawsze będą „Baśnie” i „Moonshine”. Dlatego cieszę się ogromnie z każdego projektu Mistrza, niezależnie jakim jest naznaczony szyldem, z każdej płyty, a jest ich już przecież kilkanaście. Kompozycja „Hold On” ukazuje potencjał wszystkich muzyków. Satomi rozpościera skrzydła aniołom, karmi ich dusze uduchowionym śpiewem wydobywającym się z każdym pociągnięciem smyczka przesuwającego się po strunach jej instrumentu. To niesamowita skrzypaczka - absolwentka Uniwersytetu Soai i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, laureatka Konkursu im. Karola Szymanowskiego w Łodzi (1997 – III miejsce) i zmysłowa czarodziejka. Wokal Jiniana Wilde’a jest natchniony jak muzyka. Czuje się każdą komórką i atomem ciała i duszy, że Jin śpiewał „od zawsze”, że koi muzycznym opatrunkiem młodzieńcze serce. I jest w centrum progresywnego świata, tworzy go swoim sensualizmem, talentem i mocą. Płynie w takt muzyki. Kocha ją i oddaje jej swoje wnętrze.

„Wicked Flame” sprowadza wszystkie dźwięki do jednego centrum. Scala je w muzyczną, absolutną kwintesencję zbrodni namiętności, uczuć i szaleństwa. Jest to konglomerat sztuki i zmysłowości. Jest to droga do osiągnięcia doskonałej równowagi. Do celu.

„Shadowland” drąży ścieżki w ciemności. Przytłumione tło, spokój, nostalgia i czas. Czas, który nie jest granicą, nie jest „krzykiem w ciemności”. Stanowi natchnienie do wędrówki wstecz, do miejsc, gdzie zakotwiczyły ludzkie namiętności. Muzyka płynie w doskonałej harmonii. Skrzypce spajają się miękko z gitarą. Głos Wilde’a wspina się o oktawę, zespala z tematem. Nie ma tu miejsca na chwile zadumy. Jest barwny wachlarz brzmień, ekwilibrystyczna precyzja gitary, bogactwo wersów pisanych przez bas i perkusję, jest rdzeń wzmocniony progresywną platyną.

„Be My Tears” upaja słuchaczy przemyślaną i subtelną aranżacją. Czaruje nieskrępowaną wolnością melodii i kolorowym pakietem pomysłów. Muzyka otwiera wrota do innego świata. Krople deszczu, łzy słońca, tęcza prowadząca w nieskończoność, do różanego ogrodu myśli i pragnień.

„Shine” - ostatni utwór na płycie - jest jak brama prowadząca do innej krainy, wrota do „siódmego nieba”. Kompozycja nawiązuje do czasów w których powstało „Moonshine” Collage. Eteryczna klamra łącząca przeszłość z przyszłością. Muzyczne spoiwo dwóch światów. Wspaniałe zakończenie ozdobione smyczkowym ornamentem.

Believe… Believe… Believe… „The Wyrding Way” - wspaniały album, progresywna perełka, esencja piękna. Jak dobrze, że są takie płyty: małe dzieła sztuki, choć tak naprawdę wielkie...

Olga Walkiewicz


Siedem długich lat minęło od premiery ostatniego studyjnego albumu Believe „Seven Widows”. Przez ten okres formacja dowodzona przez Mirka Gila zmieniła skład. Jednak trzon w postaci wspomnianego lidera, a także Przemka Zawadzkiego oraz Satomi pozostał na swoim miejscu. Na rynku ukazał się właśnie „The Wyrding Way”. Jest to album, który spokojnie może aspirować do miana polskiej płyty 2024 roku.
Jak wspomniałem na samym początku w obozie Believe nastąpiło trochę zmian. Największa z nich dotyczy wokalisty, gdyż Łukasza Ociepę zastąpił Jinian Wilde. To postać znana w progresywnorockowym świecie, głównie za sprawą współpracy z wieloletnim skrzypkiem King Crimson, Davidem Crossem. Zresztą do pierwszego spotkania Gila z Wilde’m doszło na pierwszej edycji Summer Fog Festival, gdzie występowali zarówno Believe, jak i David Cross Band.

Druga roszada nastąpiła za bębnami. Miejsce Roberta Kubajka zajął Maciej Caputa. Jego pojawienie się na albumie wprowadziło wyraźne zaakcentowanie bębnów jako instrumentu momentami wiodącego, a nie tylko pilnującego rytmu. Zresztą sam Mirek Gil w rozmowach mocno podkreśla wkład Caputy w nowy album: „Wniósł większy porządek w grze perkusji, spokój i stopniowe budowanie nastroju w utworach, ma taki styl, że utwory nabrały innego wyrazu, mniej rockowego, a bardziej jazzowego”. Nic dodać, nic ująć.

A co muzycznie znajdziemy na „The Wyrding Way”? To „zaledwie” pięć kompozycji, jednak łącznie trwających nieco ponad godzinę, spiętych klamrą w postaci motywu granego przez kwartet smyczkowy. W otwierającym „Hold On” usłyszymy więc wspomniane smyczki i wokalizy, które narastają przez pierwsze 3,5 minuty. Następnie wchodzi ta gitara… Mirosław Gil, którego również nie trzeba przedstawiać, to prawdziwy czarodziej, pod którego palcami instrument tka iście subtelne melodie.
Zespół Believe przyzwyczaił słuchaczy do przemyślanych i subtelnych aranżacji, czarujących melodii i emocji, a tych na „The Wyrding Way” jest pełen wachlarz. Wspomniany „Hold On” łączy w sobie baśniowy klimat, jak i narastający bridge w duchu Neala Morse’a. „Wicked Flame” jest znacznie bardziej niepokojący, z dynamicznie przecinającymi dźwiękami gitary i smyczków. Tak, to zupełnie inny rodzaj emocji. Koniecznie warto zwrócić uwagę na skrzypce i wokalne harmonie, które działają w sposób kojący.

Nie da się uciec też mimowolnie od nawiązań do Collage, którego Mirek Gil jest współzałożycielem, choć od lat znajduje się poza składem zespołu. Te charakterystyczne melodie otwierające „Be My Tears” są nie do pomylenia i dowodzą, że ma on ciągle do zaproponowania „to coś”, co w muzyce jest najważniejsze. Zresztą w jednej z moich rozmów z nim podkreślał istotę współbrzmienia i dobrego ducha w zespole. Odnoszę wrażenie, że na „The Wyrding Way” udało mu się to osiągnąć w 100 procentach.

„The Wyrding Way” jest krążkiem właściwie pozbawionym wad. Słowa pochwały należą się również producentowi całości – Marcinowi Buzniakowi. Udało mu się uchwycić wszystko to, co najważniejsze w twórczości Believe – emocje, melodie oraz subtelność. W czasach, gdzie raczej suit i progowych kolosów nie powstaje zbyt wiele, zespół Believe cały czas istnieje i ma się dobrze. To płyta kompletna od A do Z. Na ten moment – mój polski nr 1 2024 roku.

Szymon Pęczalski


A seven-year wait is way too long a penitence, after the sublime Seven Windows (2017), this celebrated Polish combo launches The Wyrding Way, reuniting the core of guitarist extraordinaire Miroslaw Gil, the exotic Satomi on violin and keyboards, bassist Przemas Zawadzki and new recruit Maciek Caputa on the percussion front. The lead vocalist chair has been historically an endless revolving door, resembling the infamous Roxy Music bassist position, as the band introduces Jinian Wilde. The Polish scene has always been somewhat volatile with groups vanishing (the sadly dormant Albion, State Urge, Lebowski, Thrilos and Satellite) and others returning into the spotlight (Collage, The Adekaem and Fren).
Five beefy tracks with well over an hour of glittering music, Believe lights the fuse with a comprehensive 21 minute + megalodon "Hold On" that makes you want to grab the hand rails for the unflinching adventure will provide many twists and turns along the way. Satomi's famed violin paves the path with an immutable sorrow, the thoughtful Wilde vocals treading onto the solemn theme, displaying an adamant restraint, as the melody takes shape. Mirek Gil' s illuminating guitar gathers in the crew as they trespass into the fold, the bass expertly surveying the road ahead. The lyrics are clever, with its Le Carre hints that have more to do with the daily routine as opposed to the spy game. The fluid electric guitar and the graceful violin trade strings throughout the blossoming arrangement, unflinchingly assisted by a solid rhythm section that keeps things nice and tight. An acoustic guitar inflection indicates a noticeable variation that further widens the scope, a rousing organ sway underpinned by a swirling bass and drum channel. Gil infuses a trembling riff that speaks volumes, Wilde suggesting an urgent sense of 'helter-skelter in a masquerade' and 'perhaps another chance to be reborn', the fuse is now lit for a patented Gil solo that stamps his soaring style with the seal of perfection. Still holding on tightly as the piece veers once again into despondency and desolation, the second axe solo now way more dejected and apprehensive, as if the fear of letting go may appear just around the corner. When the strings infringe on the pain by elevating the numbness, the pensive solitude returns to its initial opening theme.

A trio of 11-minute tracks take over the menu, "Wicked Flame" comes across as a sublime Bond-like prog theme (the title rhymes with the spy game after all), the undaunted violin egging on Wilde's steadfast microphone performance, the adamant pace navigating carefully the scorching sparks of orange light. The sweltering bass shuffles the mood into a short Gil sizzle, the drumbeats crackling, warm keyboards maintaining the temperature and a lead vocalist on fire. The final ember is a volcanic explosion that sputters gently into ashes. Absolutely brilliant track. Jinian Wilde unwraps his gifts of voice eloquently on "Shadowland", a swooning ballad guided by a bass undertow and an overhead violin that bursts into a musical inflorescence, leaving the insistent Mirek Gil guitar to weave its unbounded magic, lush with both tone and technique. Grandiose and bombastic as it keeps expanding in emotion, the violin encroaches with authority, boldly suggesting an imminent hope for freedom, haunted by an unexpected piano solo from drummer Maciek Caputa that coronates this piece with even more class. Crushingly poignant, a truly Polish attribute by all accounts, the obscure "By My Tears" hits the lachrymose glands with no mercy, a painful musical memory of a bruised soul. The instrumental palette is desirably intimate, the harmony vocal work stupendous, the velvet violin intense and the two Gil fretboard moments are just plain out of this world, insistent, dramatic and immutable solos that singe the mind. Stunning piece.

I have never come across a track entitled "Shine" that stunk, seemingly a glistening word that can evoke nothing but excellence, just like the Sylvan piece of the same name. Wilde consolidates his credentials with another compelling performance. A mere 7 and a half minutes in length, it serves as a fitting illumination on the horizon, encompassing all the classic Collage/Satellite/Believe tradition. The Poles are such a passionate, romantic, at times even fatalistic people, having survived more tragedies than one could possibly imagine, and it reflects in their music and their culture. Hopeful, at times sad, resolute and courageous. That is why they shine. The band should never allow itself to stay away from the public eye for such extended biblical periods, its unfair. Both "Seven Windows" and "The Wyrding Way" are testaments to the quality of this meticulous prog combo, and we can only wish for more, and soon.

Shout out at the cover art, it is ingeniously attractive. 5 unimaginable maneuvers.

tszirmay



..::TRACK-LIST::..

1. Hold On 21:22
2. Wicked Flame 11:44
3. Shadowland 11:21
4. By My Tears 11:17
5. Shine 7:28



..::OBSADA::..

Jinian Wilde - vocal
Mirosław Gil - guitars
Satomi - violin, keyboards
Przemysław 'Przemas' Zawadzki - bass
Maciek Caputa - drums, piano




https://www.youtube.com/watch?v=u3zjuy7XCfY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Czasem noc nieśpiesznie nakłada na powieki okowy snu. Błądzimy myślami po labiryncie zdarzeń, które ukształtowały przemijający dzień. Ciemność układa się miękko niczym leniwy kot, mruży oczy i pręży jedwabiste ciało. Nadchodzi czas na muzykę… Niektórych historii nie da się opowiedzieć w kilku słowach. Nie można ich uprościć do paru zwyczajnych zdań, zdemontować piękno historii banałem streszczenia. Tym bardziej, że ta garść wspomnień dotyczyć ma legendy.

Tak, zespół Believe zasługuje na to miano. Powstał w 2004 roku w Warszawie z inicjatywy niekwestionowanego mistrza gitary i kompozytora - Mirka Gila. Były muzyk Collage zaproponował swoim kolegom z zespołu - Tomkowi Różyckiemu i Przemkowi Zawadzkiemu, aby towarzyszyli mu w jego nowym projekcie. Skład uzupełnili Vlodi Tafel (perkusja), Adam Miłosz (klawisze) i znakomita japońska skrzypaczka Satomi. Taki line-up ukazał się na okładce pierwszego albumu grupy „Hope To See Another Day” z 2006 roku. Rok później muzyka zespołu ukazała się na ścieżce dźwiękowej do gry „Wiedźmin”, a w 2008 światło dzienne ujrzała ich druga płyta studyjna - „Yesterday Is A Friend”. Warto wspomnieć, że swoją obecność zaznaczyło tu jeszcze dwóch artystów: gitarzysta Winicjusz Chróst (solówka w „What They Want (Is My life)”) oraz Karol Wróblewski (flet). Zespół dużo w tym czasie koncertował. W tym czasie odszedł z grupy Różycki i Miłosz, a przy mikrofonie stanął młody, utalentowany muzyk Karol Wróblewski. Nowy album, „The Bread Is Mine”, został wydany w 2009 roku nakładem Metal Mind Productions. Kolejna płyta studyjna, „World Is Round”, pojawiła się w 2011r., a wraz z nią nowe nazwiska w zespole, czyli Konrad Wantrych (instrumenty klawiszowe) i Tomek Osiecki (dilruba, sitar). „The Warmest Sun In Winter” ukazało się w 2013 roku. Na kolejny album studyjny trzeba było czekać aż do 2017 roku. „VII Widows” zdobiły nazwiska pięciorga artystów, którymi byli: Mirek Gil (gitara), Łukasz Ociepa (wokal), Satomi (skrzypce), Przemek Zawadzki (bas) i Robert Kubajek (perkusja). Od tego albumu mięło siedem, długich lat. Przez ten czas formacja dowodzona przez Mirka Gila zmieniła skład. Na miejscu Łukasza Ociepy pojawił się Jinian Wilde (King Crimson, David Cross), a zamiast Roberta Kubajka za perkusją zasiadł Maciej Caputa.

22 listopada tego roku ukazało się najnowsze dzieło Believe, nagrane w wyżej wymienionym składzie. „The Wyrding Way” zawiera pięć nowych kompozycji, które trwają łącznie 63 minuty. Album otwiera najdłuższy utwór na płycie - „Hold On” (21’22’’). Dźwięk skrzypiec wtapia się w klawiszowy, miarowy motyw, by stanowić doskonałe tło dla wokalu Wilde’a. W linii tworzonej przez instrumenty klawiszowe i smyczki tkwi prostota i piękno. Solówka Mirka Gila nadaje całości koronkowej ornamentyki i finezji. I nie może być inaczej. Mirek zawsze potrafił zaklinać słuchaczy brzmieniem swojej gitary. Nie bez powodu moimi ulubionymi albumami Collage zawsze będą „Baśnie” i „Moonshine”. Dlatego cieszę się ogromnie z każdego projektu Mistrza, niezależnie jakim jest naznaczony szyldem, z każdej płyty, a jest ich już przecież kilkanaście. Kompozycja „Hold On” ukazuje potencjał wszystkich muzyków. Satomi rozpościera skrzydła aniołom, karmi ich dusze uduchowionym śpiewem wydobywającym się z każdym pociągnięciem smyczka przesuwającego się po strunach jej instrumentu. To niesamowita skrzypaczka - absolwentka Uniwersytetu Soai i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, laureatka Konkursu im. Karola Szymanowskiego w Łodzi (1997 – III miejsce) i zmysłowa czarodziejka. Wokal Jiniana Wilde’a jest natchniony jak muzyka. Czuje się każdą komórką i atomem ciała i duszy, że Jin śpiewał „od zawsze”, że koi muzycznym opatrunkiem młodzieńcze serce. I jest w centrum progresywnego świata, tworzy go swoim sensualizmem, talentem i mocą. Płynie w takt muzyki. Kocha ją i oddaje jej swoje wnętrze.

„Wicked Flame” sprowadza wszystkie dźwięki do jednego centrum. Scala je w muzyczną, absolutną kwintesencję zbrodni namiętności, uczuć i szaleństwa. Jest to konglomerat sztuki i zmysłowości. Jest to droga do osiągnięcia doskonałej równowagi. Do celu.

„Shadowland” drąży ścieżki w ciemności. Przytłumione tło, spokój, nostalgia i czas. Czas, który nie jest granicą, nie jest „krzykiem w ciemności”. Stanowi natchnienie do wędrówki wstecz, do miejsc, gdzie zakotwiczyły ludzkie namiętności. Muzyka płynie w doskonałej harmonii. Skrzypce spajają się miękko z gitarą. Głos Wilde’a wspina się o oktawę, zespala z tematem. Nie ma tu miejsca na chwile zadumy. Jest barwny wachlarz brzmień, ekwilibrystyczna precyzja gitary, bogactwo wersów pisanych przez bas i perkusję, jest rdzeń wzmocniony progresywną platyną.

„Be My Tears” upaja słuchaczy przemyślaną i subtelną aranżacją. Czaruje nieskrępowaną wolnością melodii i kolorowym pakietem pomysłów. Muzyka otwiera wrota do innego świata. Krople deszczu, łzy słońca, tęcza prowadząca w nieskończoność, do różanego ogrodu myśli i pragnień.

„Shine” - ostatni utwór na płycie - jest jak brama prowadząca do innej krainy, wrota do „siódmego nieba”. Kompozycja nawiązuje do czasów w których powstało „Moonshine” Collage. Eteryczna klamra łącząca przeszłość z przyszłością. Muzyczne spoiwo dwóch światów. Wspaniałe zakończenie ozdobione smyczkowym ornamentem.

Believe… Believe… Believe… „The Wyrding Way” - wspaniały album, progresywna perełka, esencja piękna. Jak dobrze, że są takie płyty: małe dzieła sztuki, choć tak naprawdę wielkie...

Olga Walkiewicz


Siedem długich lat minęło od premiery ostatniego studyjnego albumu Believe „Seven Widows”. Przez ten okres formacja dowodzona przez Mirka Gila zmieniła skład. Jednak trzon w postaci wspomnianego lidera, a także Przemka Zawadzkiego oraz Satomi pozostał na swoim miejscu. Na rynku ukazał się właśnie „The Wyrding Way”. Jest to album, który spokojnie może aspirować do miana polskiej płyty 2024 roku.
Jak wspomniałem na samym początku w obozie Believe nastąpiło trochę zmian. Największa z nich dotyczy wokalisty, gdyż Łukasza Ociepę zastąpił Jinian Wilde. To postać znana w progresywnorockowym świecie, głównie za sprawą współpracy z wieloletnim skrzypkiem King Crimson, Davidem Crossem. Zresztą do pierwszego spotkania Gila z Wilde’m doszło na pierwszej edycji Summer Fog Festival, gdzie występowali zarówno Believe, jak i David Cross Band.

Druga roszada nastąpiła za bębnami. Miejsce Roberta Kubajka zajął Maciej Caputa. Jego pojawienie się na albumie wprowadziło wyraźne zaakcentowanie bębnów jako instrumentu momentami wiodącego, a nie tylko pilnującego rytmu. Zresztą sam Mirek Gil w rozmowach mocno podkreśla wkład Caputy w nowy album: „Wniósł większy porządek w grze perkusji, spokój i stopniowe budowanie nastroju w utworach, ma taki styl, że utwory nabrały innego wyrazu, mniej rockowego, a bardziej jazzowego”. Nic dodać, nic ująć.

A co muzycznie znajdziemy na „The Wyrding Way”? To „zaledwie” pięć kompozycji, jednak łącznie trwających nieco ponad godzinę, spiętych klamrą w postaci motywu granego przez kwartet smyczkowy. W otwierającym „Hold On” usłyszymy więc wspomniane smyczki i wokalizy, które narastają przez pierwsze 3,5 minuty. Następnie wchodzi ta gitara… Mirosław Gil, którego również nie trzeba przedstawiać, to prawdziwy czarodziej, pod którego palcami instrument tka iście subtelne melodie.
Zespół Believe przyzwyczaił słuchaczy do przemyślanych i subtelnych aranżacji, czarujących melodii i emocji, a tych na „The Wyrding Way” jest pełen wachlarz. Wspomniany „Hold On” łączy w sobie baśniowy klimat, jak i narastający bridge w duchu Neala Morse’a. „Wicked Flame” jest znacznie bardziej niepokojący, z dynamicznie przecinającymi dźwiękami gitary i smyczków. Tak, to zupełnie inny rodzaj emocji. Koniecznie warto zwrócić uwagę na skrzypce i wokalne harmonie, które działają w sposób kojący.

Nie da się uciec też mimowolnie od nawiązań do Collage, którego Mirek Gil jest współzałożycielem, choć od lat znajduje się poza składem zespołu. Te charakterystyczne melodie otwierające „Be My Tears” są nie do pomylenia i dowodzą, że ma on ciągle do zaproponowania „to coś”, co w muzyce jest najważniejsze. Zresztą w jednej z moich rozmów z nim podkreślał istotę współbrzmienia i dobrego ducha w zespole. Odnoszę wrażenie, że na „The Wyrding Way” udało mu się to osiągnąć w 100 procentach.

„The Wyrding Way” jest krążkiem właściwie pozbawionym wad. Słowa pochwały należą się również producentowi całości – Marcinowi Buzniakowi. Udało mu się uchwycić wszystko to, co najważniejsze w twórczości Believe – emocje, melodie oraz subtelność. W czasach, gdzie raczej suit i progowych kolosów nie powstaje zbyt wiele, zespół Believe cały czas istnieje i ma się dobrze. To płyta kompletna od A do Z. Na ten moment – mój polski nr 1 2024 roku.

Szymon Pęczalski


A seven-year wait is way too long a penitence, after the sublime Seven Windows (2017), this celebrated Polish combo launches The Wyrding Way, reuniting the core of guitarist extraordinaire Miroslaw Gil, the exotic Satomi on violin and keyboards, bassist Przemas Zawadzki and new recruit Maciek Caputa on the percussion front. The lead vocalist chair has been historically an endless revolving door, resembling the infamous Roxy Music bassist position, as the band introduces Jinian Wilde. The Polish scene has always been somewhat volatile with groups vanishing (the sadly dormant Albion, State Urge, Lebowski, Thrilos and Satellite) and others returning into the spotlight (Collage, The Adekaem and Fren).
Five beefy tracks with well over an hour of glittering music, Believe lights the fuse with a comprehensive 21 minute + megalodon "Hold On" that makes you want to grab the hand rails for the unflinching adventure will provide many twists and turns along the way. Satomi's famed violin paves the path with an immutable sorrow, the thoughtful Wilde vocals treading onto the solemn theme, displaying an adamant restraint, as the melody takes shape. Mirek Gil' s illuminating guitar gathers in the crew as they trespass into the fold, the bass expertly surveying the road ahead. The lyrics are clever, with its Le Carre hints that have more to do with the daily routine as opposed to the spy game. The fluid electric guitar and the graceful violin trade strings throughout the blossoming arrangement, unflinchingly assisted by a solid rhythm section that keeps things nice and tight. An acoustic guitar inflection indicates a noticeable variation that further widens the scope, a rousing organ sway underpinned by a swirling bass and drum channel. Gil infuses a trembling riff that speaks volumes, Wilde suggesting an urgent sense of 'helter-skelter in a masquerade' and 'perhaps another chance to be reborn', the fuse is now lit for a patented Gil solo that stamps his soaring style with the seal of perfection. Still holding on tightly as the piece veers once again into despondency and desolation, the second axe solo now way more dejected and apprehensive, as if the fear of letting go may appear just around the corner. When the strings infringe on the pain by elevating the numbness, the pensive solitude returns to its initial opening theme.

A trio of 11-minute tracks take over the menu, "Wicked Flame" comes across as a sublime Bond-like prog theme (the title rhymes with the spy game after all), the undaunted violin egging on Wilde's steadfast microphone performance, the adamant pace navigating carefully the scorching sparks of orange light. The sweltering bass shuffles the mood into a short Gil sizzle, the drumbeats crackling, warm keyboards maintaining the temperature and a lead vocalist on fire. The final ember is a volcanic explosion that sputters gently into ashes. Absolutely brilliant track. Jinian Wilde unwraps his gifts of voice eloquently on "Shadowland", a swooning ballad guided by a bass undertow and an overhead violin that bursts into a musical inflorescence, leaving the insistent Mirek Gil guitar to weave its unbounded magic, lush with both tone and technique. Grandiose and bombastic as it keeps expanding in emotion, the violin encroaches with authority, boldly suggesting an imminent hope for freedom, haunted by an unexpected piano solo from drummer Maciek Caputa that coronates this piece with even more class. Crushingly poignant, a truly Polish attribute by all accounts, the obscure "By My Tears" hits the lachrymose glands with no mercy, a painful musical memory of a bruised soul. The instrumental palette is desirably intimate, the harmony vocal work stupendous, the velvet violin intense and the two Gil fretboard moments are just plain out of this world, insistent, dramatic and immutable solos that singe the mind. Stunning piece.

I have never come across a track entitled "Shine" that stunk, seemingly a glistening word that can evoke nothing but excellence, just like the Sylvan piece of the same name. Wilde consolidates his credentials with another compelling performance. A mere 7 and a half minutes in length, it serves as a fitting illumination on the horizon, encompassing all the classic Collage/Satellite/Believe tradition. The Poles are such a passionate, romantic, at times even fatalistic people, having survived more tragedies than one could possibly imagine, and it reflects in their music and their culture. Hopeful, at times sad, resolute and courageous. That is why they shine. The band should never allow itself to stay away from the public eye for such extended biblical periods, its unfair. Both "Seven Windows" and "The Wyrding Way" are testaments to the quality of this meticulous prog combo, and we can only wish for more, and soon.

Shout out at the cover art, it is ingeniously attractive. 5 unimaginable maneuvers.

tszirmay



..::TRACK-LIST::..

1. Hold On 21:22
2. Wicked Flame 11:44
3. Shadowland 11:21
4. By My Tears 11:17
5. Shine 7:28



..::OBSADA::..

Jinian Wilde - vocal
Mirosław Gil - guitars
Satomi - violin, keyboards
Przemysław 'Przemas' Zawadzki - bass
Maciek Caputa - drums, piano




https://www.youtube.com/watch?v=u3zjuy7XCfY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



..::TRACK-LIST::..

1. The World Is Yours
2. Ravenous
3. War Eternal
4. My Apocalypse
5. The Race
6. You Will Know My Name
7. Bloodstained Cross
8. Intermezzo Liberté
9. The Eagle Flies Alone
10. First Day In Hell
11. As The Pages Burn
12. Dead Bury Their Dead
13. We Will Rise
14. Avalanche
15. Snow Bound
16. Nemesis [Fields Of Desolation outro]



..::OBSADA::..

Alissa White-Gluz - vocals
Michael Amott - guitar, backing vocals
Joey Concepcion - guitar
Sharlee D’Angelo - bass
Daniel Erlandsson - drums




https://www.youtube.com/watch?v=j1g589B5Ovk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Klasyczny 1992 LP na nowo zremasteryzowany i wydany po raz pierwszy na srebrnym krążku! Poza 'Cliche' płyta zawiera także 'Pressure' 1998 LP!



..::TRACK-LIST::..

'Cliché' LP (1992):
1. Lack Of Personality 2:29
2. Theatric Symbolisation Of Life 4:10
3. Labelisation 1:32
4. Lay Off Me 0:29
5. Like An Ivy (Poem) / Suffocation 4:36
6. Sentimental Hypocrisy 1:24
7. Non-Conformity (Lärm cover) 2:35
8. Kill Your Idols 3:34
9. Consuming Endoderm Pus 1:03
10. The Accident 0:53
11. What A Nerve 4:57
12. Agarchy 1:44
13. Teachers 1:22
14. Treshold To Senility 1:54
15. Alternative - Another Trend 3:06


'Pressure' LP (1998):
16. Common Case 2:04
17. Hell On Wheels 1:08
18. War Or Welfare? 1:56
19. Small Kids, Big Trend 1:25
20. Pushed Too Far 1:20
21. Pressure 1:46
22. Empty Words 1:49
23. Imagine 1:55
24. Bread And Blood Games 1:14
25. Living On Trash 1:12
26. Turn A Blind Eye 1:39


Songs 1-15 recorded on 1st of May 1992 in Buggenhout, Belgium and originally released on the 'Cliché?' LP in 1992.

Songs 16-26 recorded in April 1998 in Zichem, Belgium and originally released on the Agathocles / Deadmocracy split LP in 1998. The Agathocles-side of that release was called 'Pressure'.




https://www.youtube.com/watch?v=AlfMoV6nE5U&list=OLAK5uy_mW-dK6slqz0NwwQn5iB70p3GtF5cKT3Ig&index=2



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Klasyczny 1992 LP na nowo zremasteryzowany i wydany po raz pierwszy na srebrnym krążku! Poza 'Cliche' płyta zawiera także 'Pressure' 1998 LP!



..::TRACK-LIST::..

'Cliché' LP (1992):
1. Lack Of Personality 2:29
2. Theatric Symbolisation Of Life 4:10
3. Labelisation 1:32
4. Lay Off Me 0:29
5. Like An Ivy (Poem) / Suffocation 4:36
6. Sentimental Hypocrisy 1:24
7. Non-Conformity (Lärm cover) 2:35
8. Kill Your Idols 3:34
9. Consuming Endoderm Pus 1:03
10. The Accident 0:53
11. What A Nerve 4:57
12. Agarchy 1:44
13. Teachers 1:22
14. Treshold To Senility 1:54
15. Alternative - Another Trend 3:06


'Pressure' LP (1998):
16. Common Case 2:04
17. Hell On Wheels 1:08
18. War Or Welfare? 1:56
19. Small Kids, Big Trend 1:25
20. Pushed Too Far 1:20
21. Pressure 1:46
22. Empty Words 1:49
23. Imagine 1:55
24. Bread And Blood Games 1:14
25. Living On Trash 1:12
26. Turn A Blind Eye 1:39


Songs 1-15 recorded on 1st of May 1992 in Buggenhout, Belgium and originally released on the 'Cliché?' LP in 1992.

Songs 16-26 recorded in April 1998 in Zichem, Belgium and originally released on the Agathocles / Deadmocracy split LP in 1998. The Agathocles-side of that release was called 'Pressure'.




https://www.youtube.com/watch?v=AlfMoV6nE5U&list=OLAK5uy_mW-dK6slqz0NwwQn5iB70p3GtF5cKT3Ig&index=2



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

This shit is like fucking candy. Exxplorer's unknown classic "Symphonies Of Steel" is filled to the brim with metal goodness. Perhaps maybe a little bit "too full". This album is like those beakers in high school that you filled with water and then tossed a little weight in and watched as the water over flowed. This beaker must be filled with a bizarre liquid, because if my facial expression was the meniscus, I would be frowning at one moment and smiling the next. I go from loving every note that comes from Ed Lavolpe's twittering fingers to hanging my head in shame at other moments as Exxplorer try too hard, make amateur mistakes and/or mock the very song they are so intimately involved with.

While Ed Lavolpe's guitar playing is nothing to frown at, his tone could use a small kick in its bony ass. Fellow axeman Kevin Kennedy is in tow with talent and a general lack of heaviness. The guitars have a vintage sound to them that anyone could enjoy but a slight tonal adjustment would leave one to face a slightly angrier bear. Both rip through a scattering of dual leads and solos across the album. Lenny Rizzo's vocals are decent though varied throughout the album. His vocals in "Going To Hell" are prepubescent. He could be singing this song while having his braces adhered to his front teeth. He makes up for this in the "Objection Overruled" duo where he sounds like Paul DiAnno on the mellow songs on Iron Maiden's self titled. Rizzo's vocals have a natural reverb to them that fills in some of the space they lack. He has the range but the power isn't there at times. Jimmy Gardner's bass playing is fantastic throughout the album and really helps the album matter. He has that 80's bass style down pat. He has a really good tone and is tight throughout the album. Mike Moyer's drums are typical and nothing special but he lays a strong foundation and pounds out some noticeable fills.

The album's songs are generally awesome. Opener "City Streets" is a memorable and standard metal tune with a great solo and those old school riffs that no one can live without. It's got plenty of headbanging moments and will make you want to romp around your room while being careful not to make the phonograph skip. "Run For Tomorrow" is, for me, the album's highlight with a great flow after the intro, which, as far as I'm concerned, is a few measures too long, and a powerful essence which leaves me wishing the song was just slightly longer. The band's namesake track chugs and gallops though never amounts to much - a let down because the opportunities were there. Cool solo though. "Metal Detectors" is stuck in my mind as the finest example of metal's acknowledgment of its own image. It's a song we've all heard before, talking about all those things metal talks about. You know...metal, steel... With lines like these, Manowar can sit proudly and smile at their disciples. "I'm hungry for metal, I'm searchin' for steel" or "The power of metal, is driving you near" and "Our numbers are growing, like a metal storm" And my favorite... "Don't let them tell you that metal is dead, they listen to Springsteen, it's gone to their head." Eric Adams would be enthralled with this track.

The two tracks / segments which form the "Objection Overruled" section of the album are no lackluster pieces of crap. The the first part is mainly slow, raunchy and doomy until the last two minutes. Basically, I would compare this entire track to "Strange World" or "Remember Tomorrow." I also get a hint of Geddy Lee in the vocals along with DiAnno. Rizzo's vocals are on full display here and they are wearing a fucking full patch covered tuxedo (damn I want one of those!). While the track picks up pace in the second half, It still maintains a general mid paced tempo and has the albums best solo section as well. This is as good as any of Fates Warning's B-sides. It ain't "Fata Morgana" or "Guardian" but I like it just as much as "Giant's Lore" or "Orphan Gypsy."

The field has some stumps though. The only-piano second track "Prelusion" is placed terribly and really doesn't prelude anything. It shares a theme that returns at the end of "Run For Tomorrow" though I'm left wondering who had the idea that a four minute piano piece as the second track on the album would help pacing and move the album along. Granted, the piano piece is really good, it just doesn't belong there. Fourth track "World War III" is a ballad. Yeah, they were all the rage at the time and the lyrics really aren't entirely about people dying, machine guns and German bombers dropping their payload on England's Anderson shelters but the song just drags. "Going to Hell" is the album's weakest track by more than a longshot. Rizzo's vocals sound stolen from Jane's Addiction. The song's lacks much drive and though a generally good riff appears once or twice, it is lost amidst awkward chord choices. A skipper if I ever heard one.

Still, of all the traditional metal that came out of New Jersey or the USA in general, for 1985, this was out there and tried to stand apart from the pack of NWOBHM imitators. If you're still skeptical that this is really that good, take note that this was originally released by the same label putting out the classic Manilla Road albums. That should be word enough that this is a worthy forged piece of metal. And Exxplorer is still fucking exxploring! Check these guys out if you get a chance, I have a feeling you will feel like it was 1986 again. Don't forget your denim and leather though, or you won't be allowed to enter.

... or raise your fists in the air and shout "The metal detectors are losing control!!!!"

Orionmetalhead



..::TRACK-LIST::..

CD X - Album Remastered By Achim Koehler:
1. City Streets 3:45
Vocals - Lenny Rizzo

2. Prelusion 1:54
Piano - Jennifer Sakowski

3. Run For Tomorrow 4:55
Vocals - Lenny Rizzo

4. Exxplorer 4:19
Vocals - Armondo Diaz

5. World War III 4:26
Vocals - Armondo Diaz

6. Going To Hell 5:13
Vocals - Armondo Diaz

7. Objection Overruled : A) Guilty As Charged 7:11
Vocals - Lenny Rizzo

8. Objection Overruled : B) Phantasmagoria 4:50
Vocals - Lenny Rizzo

9. Metal Detectors 4:33
Vocals - Lenny Rizzo

10. X-Termination 3:33
Vocals - Armondo Diaz



CD XX - Symphonies Of Steel Bonus Tracks (2000) + The Flying Dutchman Demo (1985):
1. The Magic Hills (Demo 2000) 5:47
Vocals - Jim Abbiati

2. Man From Nowhere (Demo 2000) 5:49
Vocals - Jim Abbiati

3. The Cycle (Demo 2000) 4:59
Vocals - Jim Abbiati

4. You Made Me Live (Demo 2000) 6:11
Vocals - Jim Abbiati

5. The Flying Dutchman (The Flying Dutchman Demo) 6:05
Vocals - Lenny Rizzo

6. Forgotten Warrior (The Flying Dutchman Demo) 6:20
Vocals - Lenny Rizzo

7. One (The Flying Dutchman Demo) 3:32
Vocals - Lenny Rizzo



..::OBSADA::..

Mike Moyer - Drums
Ed LaVolpe - Guitars, Guitars (classical)
Kevin 'Koncrete' Kennedy - Guitars (12-string), Guitars
Jimmy G. - Vocals (additional), Bass
Lennie 'Big Daddy' Rizzo - Vocals




https://www.youtube.com/watch?v=lgg2FXe5ZQE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

This shit is like fucking candy. Exxplorer's unknown classic "Symphonies Of Steel" is filled to the brim with metal goodness. Perhaps maybe a little bit "too full". This album is like those beakers in high school that you filled with water and then tossed a little weight in and watched as the water over flowed. This beaker must be filled with a bizarre liquid, because if my facial expression was the meniscus, I would be frowning at one moment and smiling the next. I go from loving every note that comes from Ed Lavolpe's twittering fingers to hanging my head in shame at other moments as Exxplorer try too hard, make amateur mistakes and/or mock the very song they are so intimately involved with.

While Ed Lavolpe's guitar playing is nothing to frown at, his tone could use a small kick in its bony ass. Fellow axeman Kevin Kennedy is in tow with talent and a general lack of heaviness. The guitars have a vintage sound to them that anyone could enjoy but a slight tonal adjustment would leave one to face a slightly angrier bear. Both rip through a scattering of dual leads and solos across the album. Lenny Rizzo's vocals are decent though varied throughout the album. His vocals in "Going To Hell" are prepubescent. He could be singing this song while having his braces adhered to his front teeth. He makes up for this in the "Objection Overruled" duo where he sounds like Paul DiAnno on the mellow songs on Iron Maiden's self titled. Rizzo's vocals have a natural reverb to them that fills in some of the space they lack. He has the range but the power isn't there at times. Jimmy Gardner's bass playing is fantastic throughout the album and really helps the album matter. He has that 80's bass style down pat. He has a really good tone and is tight throughout the album. Mike Moyer's drums are typical and nothing special but he lays a strong foundation and pounds out some noticeable fills.

The album's songs are generally awesome. Opener "City Streets" is a memorable and standard metal tune with a great solo and those old school riffs that no one can live without. It's got plenty of headbanging moments and will make you want to romp around your room while being careful not to make the phonograph skip. "Run For Tomorrow" is, for me, the album's highlight with a great flow after the intro, which, as far as I'm concerned, is a few measures too long, and a powerful essence which leaves me wishing the song was just slightly longer. The band's namesake track chugs and gallops though never amounts to much - a let down because the opportunities were there. Cool solo though. "Metal Detectors" is stuck in my mind as the finest example of metal's acknowledgment of its own image. It's a song we've all heard before, talking about all those things metal talks about. You know...metal, steel... With lines like these, Manowar can sit proudly and smile at their disciples. "I'm hungry for metal, I'm searchin' for steel" or "The power of metal, is driving you near" and "Our numbers are growing, like a metal storm" And my favorite... "Don't let them tell you that metal is dead, they listen to Springsteen, it's gone to their head." Eric Adams would be enthralled with this track.

The two tracks / segments which form the "Objection Overruled" section of the album are no lackluster pieces of crap. The the first part is mainly slow, raunchy and doomy until the last two minutes. Basically, I would compare this entire track to "Strange World" or "Remember Tomorrow." I also get a hint of Geddy Lee in the vocals along with DiAnno. Rizzo's vocals are on full display here and they are wearing a fucking full patch covered tuxedo (damn I want one of those!). While the track picks up pace in the second half, It still maintains a general mid paced tempo and has the albums best solo section as well. This is as good as any of Fates Warning's B-sides. It ain't "Fata Morgana" or "Guardian" but I like it just as much as "Giant's Lore" or "Orphan Gypsy."

The field has some stumps though. The only-piano second track "Prelusion" is placed terribly and really doesn't prelude anything. It shares a theme that returns at the end of "Run For Tomorrow" though I'm left wondering who had the idea that a four minute piano piece as the second track on the album would help pacing and move the album along. Granted, the piano piece is really good, it just doesn't belong there. Fourth track "World War III" is a ballad. Yeah, they were all the rage at the time and the lyrics really aren't entirely about people dying, machine guns and German bombers dropping their payload on England's Anderson shelters but the song just drags. "Going to Hell" is the album's weakest track by more than a longshot. Rizzo's vocals sound stolen from Jane's Addiction. The song's lacks much drive and though a generally good riff appears once or twice, it is lost amidst awkward chord choices. A skipper if I ever heard one.

Still, of all the traditional metal that came out of New Jersey or the USA in general, for 1985, this was out there and tried to stand apart from the pack of NWOBHM imitators. If you're still skeptical that this is really that good, take note that this was originally released by the same label putting out the classic Manilla Road albums. That should be word enough that this is a worthy forged piece of metal. And Exxplorer is still fucking exxploring! Check these guys out if you get a chance, I have a feeling you will feel like it was 1986 again. Don't forget your denim and leather though, or you won't be allowed to enter.

... or raise your fists in the air and shout "The metal detectors are losing control!!!!"

Orionmetalhead



..::TRACK-LIST::..

CD X - Album Remastered By Achim Koehler:
1. City Streets 3:45
Vocals - Lenny Rizzo

2. Prelusion 1:54
Piano - Jennifer Sakowski

3. Run For Tomorrow 4:55
Vocals - Lenny Rizzo

4. Exxplorer 4:19
Vocals - Armondo Diaz

5. World War III 4:26
Vocals - Armondo Diaz

6. Going To Hell 5:13
Vocals - Armondo Diaz

7. Objection Overruled : A) Guilty As Charged 7:11
Vocals - Lenny Rizzo

8. Objection Overruled : B) Phantasmagoria 4:50
Vocals - Lenny Rizzo

9. Metal Detectors 4:33
Vocals - Lenny Rizzo

10. X-Termination 3:33
Vocals - Armondo Diaz



CD XX - Symphonies Of Steel Bonus Tracks (2000) + The Flying Dutchman Demo (1985):
1. The Magic Hills (Demo 2000) 5:47
Vocals - Jim Abbiati

2. Man From Nowhere (Demo 2000) 5:49
Vocals - Jim Abbiati

3. The Cycle (Demo 2000) 4:59
Vocals - Jim Abbiati

4. You Made Me Live (Demo 2000) 6:11
Vocals - Jim Abbiati

5. The Flying Dutchman (The Flying Dutchman Demo) 6:05
Vocals - Lenny Rizzo

6. Forgotten Warrior (The Flying Dutchman Demo) 6:20
Vocals - Lenny Rizzo

7. One (The Flying Dutchman Demo) 3:32
Vocals - Lenny Rizzo



..::OBSADA::..

Mike Moyer - Drums
Ed LaVolpe - Guitars, Guitars (classical)
Kevin 'Koncrete' Kennedy - Guitars (12-string), Guitars
Jimmy G. - Vocals (additional), Bass
Lennie 'Big Daddy' Rizzo - Vocals




https://www.youtube.com/watch?v=lgg2FXe5ZQE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Hell's Most Wanted Couple!

Meet BÖSE FUCHS, the extravagant metal project fueled by the undeniable chemistry of Valeria and Max Nash. The power couple is bringing fierce energy, relentless passion and a provocative sound that’s as bold as it is unforgettable.

BÖSE FUCHS delivers a rebellious sound that defies genre constraints. Their dynamic interplay of intense shouts, fierce riffs, and pounding drums creates a sonic experience that’s equally alluring and defiant. Leading the charge, Valeria and Max’s unbreakable partnership not only elevates their music but also cements them as a beacon of originality in the metal world, inspiring listeners who crave something raw and real.

Together, they’re taking the metal world by storm, proving that love and passion can create something truly unstoppable.



..::TRACK-LIST::..

1. Gaya (feat. Johnny Soulbound) 03:04
2. Lullaby 01:32
3. Lullaby Lake 03:21
4. Bloody Nose 02:28
5. Who's Your Purple? 03:54



https://www.youtube.com/watch?v=IgNAsWOoUr8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Everyone talked about our artiness and our unlikeableness, people completely ignored for decades me saying, ‘We’re a pop band’.' David Thomas

With ‘Pennsylvania,’ Pere Ubu welcome you to a barely recognisable secret country drawn out of its own spectral geography… This is much more than just music.

'[Pere Ubu] were still creating great works of abstract art, pushing the limits of rock ‘n’ roll to twist into avant-garde explorations of the darkest recesses of the human mind' Classic Rock

'From the beginning they obviously understood the nuts and bolts of popular music, and then loosened them.' Mojo



Pere Ubu…post punk merry pranksters hailing from the industrial wastelands of Columbus, Ohio, who released a series of classic singles and a clutch of essential albums before imploding under a cloud of bubbly enforced glee and the departure of genius guitarist Tom Herman to work on oil rigs, only to resurface and resurrect themselves, declaring themselves originators of the “Avant-Garage” sound, and worming their way into and out of the American heartlands, weaving tales as surreal as Don Van Vliet’s musings. It’s no surprise then to find them taking a road trip through this vast landscape in the form of a concept album. Taking inspiration from Conrad’s “Heart Of Darkness”, via their own tribute single when they were simply ‘looking into the heart of darkness’, back in 1998 they took the plunge, first journeying through Pennsylvania, then in 2002 Arkansas, releasing 2 conceptual albums reflecting the world like the mirrors on the front cover of 1982’s “Song of the Bailing Man”. After a 20 year absence Tom Herman returned to the fold for these 2 projects.

They really know how to do atmosphere. From 1978’s Dub Housing and “Sentimental Journey” right through to “Monday Morning” they capture the unease of a strange place easily as well as David Lynch. I’m surprised they haven’t crossed paths actually. After all, the industrial scapes of Eraserhead were meant to reflect the wastelands of Ohio and Pennsylvania, and the lead character and lead singer David Thomas had an uncanny likeness, especially when Pere Ubu first hit these shores, wearing a black suit with thin tie and crazy curly black hair, bashing away at bits of metal and wailing unintelligibly. He’s got less hair these days but he’s lost none of the presence. He’s no more intelligible than he ever was but sometimes words defeat the object, and detract rather than enhance the stories being told… and that’s the thing – they are all stories. Stories of the American hinterland – scraps of paper, scribbled notes in a well worn notebook, small creased blurred pictures of an unidentifiable landscape. The contents of a tramp’s pocket. The things left behind in an abandoned house. The songs curl like smoke from the greasy remains of a long used hot plate at the back of an American diner that last saw a lick of paint back when I Love Lucy was all the rage.

‘Art exists to at once reveal secrets and to preserve them’ said Pere Ubu front man David Thomas, and these stories reveal everything and nothing about the half forgotten back door swathes of middle America and its inhabitants, from map reading travelogues to overheard snippets of conversation along the way. ‘All across “Pennsylvania,” people turn off the main roads and find themselves in towns whose names they can’t remember’. A lot of these songs contain a dark menacing quality, probably exacerbated by the fact that the band themselves look a little like the extremely dysfunctional family in Texas Chainsaw Massacre where the local garage sells unspecified meat, and don’t stop for hitchhikers whatever you do. In other places you can feel the dust at the back of the throat as you step into a friendly roadside shack for a welcome break, Pennsylvania contains these juxtapositions, from the Beefheart/Cooder country knees-up of “Sad.txt” and “Fly’s Eye” to the Lynchian cinemascope of “Woolie Bullie” and the nightmarish film noir of “Perfume”, with its wobbly auto tune lending itself very well to the wobbliness of the vocal.

Four years later came the second instalment St. Arkansas which takes an even stranger turn as they head further in to the darklands. The autotune wobble makes further headway tipping the vocals into a strange mania, a fever dream of memory and unsavoury characters flitting by on the roadside, and strange laughter in the night from a neon lit motel room. If Pennsylvania was Lynch’s The Straight Story, a fairly normal, though eccentric journey by daylight, then this is Lost Highway… surreal and unsettling and mysterious. ‘I drove the route and wrote down what the Road was telling me’ says David Thomas, the routes being Interstate 40 which runs the breadth of the US, and Route 49, the road where Robert Johnson sold his soul to the devil at the crossroads. There’s even a song on here called “Hell” so the road seems to be keeping the same company.

These two classics have long deserved a vinyl release and finally it’s happening. The folks at Fire Records are re-issuing a lot of their back catalogue and these two records are a fine addition to their work, especially on lovely coloured vinyl, appropriately light and then dark blue. If you aren’t familiar with Pere Ubu then it’s really not a bad place to start. If however, like me, you’re a massive fan of their earlier work but don’t know the later stuff as well as you might then get these and play them to death. You will find they have lost none of their effervescence, their playfulness and their despair.

Andrew Wood



..::TRACK-LIST::..

Woolie Bullie
Hightwaterville
SAD.TXT
Urban Lifestyle
Silent Spring
Mr Wheeler
Muddy Waters
Slow
Drive
Indian Giver
Monday Morning
Perfume
Fly's Eye
The Duke's Saharan Ambitions
Wheelhouse

Fly's Eye (alt. mix)
My Name is ... (live)
SAD.TXT (live)
Dr Sax (outtake)



..::OBSADA::..

David Thomas - vocals, organ ('Woolie Bullie'), virtual voices ('My Name Is...')
Tom Herman - guitar, bass, tack piano, snare percussion
Jim Jones - guitar, bass, organ
Robert Wheeler - EML & digital synthesizers, theremin, organ
Michele Temple - bass, guitar, organ, piano
Steve Mehlman - drums, percussion




https://www.youtube.com/watch?v=VHcSVtykEos



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Everyone talked about our artiness and our unlikeableness, people completely ignored for decades me saying, ‘We’re a pop band’.' David Thomas

With ‘Pennsylvania,’ Pere Ubu welcome you to a barely recognisable secret country drawn out of its own spectral geography… This is much more than just music.

'[Pere Ubu] were still creating great works of abstract art, pushing the limits of rock ‘n’ roll to twist into avant-garde explorations of the darkest recesses of the human mind' Classic Rock

'From the beginning they obviously understood the nuts and bolts of popular music, and then loosened them.' Mojo



Pere Ubu…post punk merry pranksters hailing from the industrial wastelands of Columbus, Ohio, who released a series of classic singles and a clutch of essential albums before imploding under a cloud of bubbly enforced glee and the departure of genius guitarist Tom Herman to work on oil rigs, only to resurface and resurrect themselves, declaring themselves originators of the “Avant-Garage” sound, and worming their way into and out of the American heartlands, weaving tales as surreal as Don Van Vliet’s musings. It’s no surprise then to find them taking a road trip through this vast landscape in the form of a concept album. Taking inspiration from Conrad’s “Heart Of Darkness”, via their own tribute single when they were simply ‘looking into the heart of darkness’, back in 1998 they took the plunge, first journeying through Pennsylvania, then in 2002 Arkansas, releasing 2 conceptual albums reflecting the world like the mirrors on the front cover of 1982’s “Song of the Bailing Man”. After a 20 year absence Tom Herman returned to the fold for these 2 projects.

They really know how to do atmosphere. From 1978’s Dub Housing and “Sentimental Journey” right through to “Monday Morning” they capture the unease of a strange place easily as well as David Lynch. I’m surprised they haven’t crossed paths actually. After all, the industrial scapes of Eraserhead were meant to reflect the wastelands of Ohio and Pennsylvania, and the lead character and lead singer David Thomas had an uncanny likeness, especially when Pere Ubu first hit these shores, wearing a black suit with thin tie and crazy curly black hair, bashing away at bits of metal and wailing unintelligibly. He’s got less hair these days but he’s lost none of the presence. He’s no more intelligible than he ever was but sometimes words defeat the object, and detract rather than enhance the stories being told… and that’s the thing – they are all stories. Stories of the American hinterland – scraps of paper, scribbled notes in a well worn notebook, small creased blurred pictures of an unidentifiable landscape. The contents of a tramp’s pocket. The things left behind in an abandoned house. The songs curl like smoke from the greasy remains of a long used hot plate at the back of an American diner that last saw a lick of paint back when I Love Lucy was all the rage.

‘Art exists to at once reveal secrets and to preserve them’ said Pere Ubu front man David Thomas, and these stories reveal everything and nothing about the half forgotten back door swathes of middle America and its inhabitants, from map reading travelogues to overheard snippets of conversation along the way. ‘All across “Pennsylvania,” people turn off the main roads and find themselves in towns whose names they can’t remember’. A lot of these songs contain a dark menacing quality, probably exacerbated by the fact that the band themselves look a little like the extremely dysfunctional family in Texas Chainsaw Massacre where the local garage sells unspecified meat, and don’t stop for hitchhikers whatever you do. In other places you can feel the dust at the back of the throat as you step into a friendly roadside shack for a welcome break, Pennsylvania contains these juxtapositions, from the Beefheart/Cooder country knees-up of “Sad.txt” and “Fly’s Eye” to the Lynchian cinemascope of “Woolie Bullie” and the nightmarish film noir of “Perfume”, with its wobbly auto tune lending itself very well to the wobbliness of the vocal.

Four years later came the second instalment St. Arkansas which takes an even stranger turn as they head further in to the darklands. The autotune wobble makes further headway tipping the vocals into a strange mania, a fever dream of memory and unsavoury characters flitting by on the roadside, and strange laughter in the night from a neon lit motel room. If Pennsylvania was Lynch’s The Straight Story, a fairly normal, though eccentric journey by daylight, then this is Lost Highway… surreal and unsettling and mysterious. ‘I drove the route and wrote down what the Road was telling me’ says David Thomas, the routes being Interstate 40 which runs the breadth of the US, and Route 49, the road where Robert Johnson sold his soul to the devil at the crossroads. There’s even a song on here called “Hell” so the road seems to be keeping the same company.

These two classics have long deserved a vinyl release and finally it’s happening. The folks at Fire Records are re-issuing a lot of their back catalogue and these two records are a fine addition to their work, especially on lovely coloured vinyl, appropriately light and then dark blue. If you aren’t familiar with Pere Ubu then it’s really not a bad place to start. If however, like me, you’re a massive fan of their earlier work but don’t know the later stuff as well as you might then get these and play them to death. You will find they have lost none of their effervescence, their playfulness and their despair.

Andrew Wood



..::TRACK-LIST::..

Woolie Bullie
Hightwaterville
SAD.TXT
Urban Lifestyle
Silent Spring
Mr Wheeler
Muddy Waters
Slow
Drive
Indian Giver
Monday Morning
Perfume
Fly's Eye
The Duke's Saharan Ambitions
Wheelhouse

Fly's Eye (alt. mix)
My Name is ... (live)
SAD.TXT (live)
Dr Sax (outtake)



..::OBSADA::..

David Thomas - vocals, organ ('Woolie Bullie'), virtual voices ('My Name Is...')
Tom Herman - guitar, bass, tack piano, snare percussion
Jim Jones - guitar, bass, organ
Robert Wheeler - EML & digital synthesizers, theremin, organ
Michele Temple - bass, guitar, organ, piano
Steve Mehlman - drums, percussion




https://www.youtube.com/watch?v=VHcSVtykEos



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: BRAVO Hits 2024
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

1 - Linkin Park - The Emptiness Machine
2 - Gracie Abrams - That’s So True
3 - ROSÉ - APT
4 - Billie Eilish - BIRDS OF A FEATHER
5 - Nina Chuba - Fata Morgana
6 - Jazeek - Ma Baby
7 - Shirin David - It Girl
8 - Lady Gaga - Die With A Smile
9 - Teddy Swims - Bad Dreams
10 - Shirin David - Bauch Beine Po
11 - AYLIVA - Wunder
12 - Linkin Park - Heavy Is the Crown
13 - HUGEL - I Adore You
14 - Artemas - i like the way you kiss me
15 - Gigi Perez - Sailor Song
16 - Berq - Rote Flaggen
17 - Shaboozey - A Bar Song (Tipsy)
18 - Benson Boone - Beautiful Things
19 - Mark Ambor - Belong Together
20 - SANTOS - Geschlossene Augen
21 - badchieff - NÜCHTERN
22 - Adam Port - Move
23 - Dasha - Austin (Boots Stop Workin')
24 - Sabrina Carpenter - Espresso
25 - The Weeknd - Dancing In The Flames
26 - Bac - Rosaroter Tee
27 - Bonez MC - früher sterben
28 - Chappell Roan - Good Luck, Babe!
29 - Sabrina Carpenter - Taste
30 - Myles Smith - Stargazing
31 - FOURTY - VEMPA
32 - SDP - Mama hat gesagt
33 - Ufo361 - LIEBE (feat. Nina Chuba)
34 - The Weeknd - Timeless
35 - Billie Eilish - WILDFLOWER
36 - The Weeknd - São Paulo
37 - Apache 207 - Miami
38 - Teddy Swims - Lose Control
39 - Linkin Park - Over Each Other
40 - Hozier - Too Sweet
41 - Lost Frequencies - Black Friday (pretty like the sun)
42 - Cyril - Stumblin' In
43 - Bl3ss - Kisses (feat. bbyclose)
44 - cassö - Prada
45 - Eminem - Houdini
46 - GReeeN - Panama
47 - AYLIVA - Lilien
48 - Montez - mit dir ist es anders
49 - CIVO - Garten vorm Haus
50 - Coldplay - WE PRAY
51 - The Neighbourhood - Sweater Weather
52 - JEREMIAS - Sag mir was ich nicht weiß
53 - David Guetta - I Don't Wanna Wait
54 - Niklas Dee - Around The World
55 - David Guetta - Forever Young
56 - Shawn Mendes - Why Why Why
57 - ClockClock - Someday Soon
58 - KAMRAD - Friends
59 - Ava Max - Spot a Fake
60 - Coldplay - feelslikeimfallinginlove