...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Jane's Addiction to świetny zespół koncertowy!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Whores
2. Ain't No Right
3. Just Because
4. Ted, Just Admit It...
5. Been Caught Stealing
6. Irresistible Force
7. Up The Beach
8. Ocean Size
9. Three Days
10. Mountain Song
11. Stop!
12. Jane Says



..::OBSADA::..

Chris Chaney
Dave Navarro
Perry Farrell
Stephen Perkins



https://www.youtube.com/watch?v=jOOR3Vh1s-w



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::TRACK-LIST::..

1. Diana
2. For Once In My Life / Come Rain
3. You Are My Destiny
4. Mack The Knife
5. My Hometown
6. Times Of Your Life
7. Jump
8. This Is It
9. Put Your Head On My Shoulder
10. Puppy Love
11. Lonely Boy
12. Eso Beso
13. She's A Lady
14. A Steel Guitar And A Glas Of Wine
15. It Doesn't Matter Anymore
16. Oh Lonesome Me
17. Bye Bye Love
18. Crazy Love
19. G-Minor Vibe
20. My Way
21. New York New York
22. Twist & Shout
23. My Way (Instrumental)
24. Proud Mary
25. Diana (And Concert Closer)




https://www.youtube.com/watch?v=eeheX9KuTA8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Zaczarowana płyta...
Dla niepoprawnych romantyków...

świetne teksty piosenek, patos i poezja wystarczyłyby, aby zaspokoić potrzeby większości słuchaczy, nie zapominajmy, że Jakko jest (co jest w pewnym sensie godne pozazdroszczenia) także fenomenalnym gitarzystą, wyjątkowym wokalistą i multiinstrumentalistą, którego precyzyjna produkcja i umiejętność kreowania wspaniałych przestrzennych pejzaży dźwiękowych sprawiają, że cały arsenał jego talentów i umiejętności jest tak bogaty, że można śmiało powiedzieć, że nie ma nikogo takiego jak Jakko!!!

FA

In the monumental history of progressive rock, few can claim to be as eclectic and productive as, with a fascinating life and career to boot, than Jakko M. Jakszyk. He has played with such celebrated bands as 64 Spoons, Dyzrhythmia, Rapid Eye Movement, Level 42, The Lodge, The Tangent, and most recently, his childhood idol King Crimson and its varied offshoots: Jakszyk Fripp Collins, and 21st Century Schizoid Band. He has collaborated or worked as a session musician with Fjieri, Steve Wilson, Tom Robinson, Peter Blegvad, Danny Thompson, Gavin Harrison, Richard Barbieri, Mick Karn, Dave Stewart and Irish singer Louise Patricia Crane. His solo albums are equally prized possessions: The Romantic Glee Club (2006), Waves Sweep the Sand (2009) and Secrets and Lies (2020). Needless to say, I have been a lifelong fan of his artistry and uniqueness.
It is incredibly rare and impressive at the same time, for a person to wait literally a half a century to finally figure out the truth about their origins, a reality that has even intrigued my maternal mother's authenticity for decades, until her passing revealed the veracity of her plight. Something Central and Easter Europeans have been bedeviled with after the upheavals of two cataclysmic World wars. Needless to say, this is a revelatory epiphany of sorts, a final and peaceful reckoning that deserves on its own a standing ovation.

Jakszyk was born in 1958 in London, the son of Irish singer Peggy Curran and an unknown American airman (now we know its Glen Tripp). At 18 months of age, he was adopted by two European refugees Polish Norbert Jakszyk and his French wife, Camille. The young boy grew up in a childhood best described as unhappy; his adoptive parents' nationalities led to an unsettled home life. He explained, "There was a lot of confusion ? English was a second language for both of them, so although I could understand them both, they often couldn't understand each other ? it led to all sorts of daft misunderstandings and rows." Jakszyk was frequently in conflict with Norbert, although the two would reconcile later in life. In 1977, he tracked down his birth mother Peggy, who had settled in Arkansas; he and Peggy would eventually meet in 1984. Jakszyk would later reconstruct his complex family history in an extended radio piece, "The Road to Ballina". The instrumental "Ode to Ballina" opens up this album in mournful respect, piano and fluted Irishness combine with melancholia as Caroline Lavelle plays the cello as if a deliverance. Before moving into vocal territory on "Somewhere Between Then and Now", this set of songs are a deeply rooted personal set of declarations that merit perhaps more than usual attention to the lyrics, therefore I urge fans to consider reading the words throughout, to better empathize with the artist. Starting out pastoral and bucolic with a twist in the English style of Prog-Folk, the jazzy, sunshiny pace rapidly accelerates into the passionate stylistics the man is famous for. Jakko can sing beautifully and most convincingly, as well as playing exceptional guitar lines, that shy away from overt gratuitous displays. Gavin Harrison supplies his usual world-class syncopation on the next few tracks.

Paternal relationships can often be complicated, even in good times, as emotions do not always appear voluntarily, from both parties really. It's not easy being a father and neither is it being a son. There can be layers of pent-up guilt and aching regret, and 'an armoury of questions' on "How Did I Let You Grow So Old", as poignant elegy to the male interface as humanly possible. It's frankly emotive to the point of suffering. Norbert makes a cameo appearance that really seals the deal. Here once again, the smoky piano enhances the vintage veneer of history, a hushed voice exuding a multitude of feelings. The guitar/voice duet is stunningly pulled off, the forlorn cello adding age into the equation of meaning. Legacy track.

Love songs, you ask. Partnerships are not easy either, as some of us know full well. Often, romantic souls rely on parallel circumstances that provide a foundational comfort . On "This Kiss Never Lies", Jakko found that relief within the Irishness of her mother, so it should not come as a surprise that Louise Patricia is from Northern Ireland, and you know, the thin fine line between mother and wife becomes apparent. Musically and lyrically, this is one of his loftiest achievements, a perfect tune in a myriad of ways, heartfelt, honest and genuine, three attributes currently vying for top spot of disappearing species on the verge of extinction. He found the love of his life.

An electric guitar-led Reprise of "Ode to Ballina" acts as a change of pace intermezzo , and as such is a perfect foil to live it up a tad on "I Told You So", a more affirmative testament to the courage of fighting for resolution, never surrendering to despondence. Ian Mosley keeps the tempo pulsating and fresh, as if a renaissance of sorts is about to occur.

"Get A Proper Job" was something that must have stuck in the artist mind, when declaring as a teenager, I want to be a musician often brought about verbal thunder and lightning or maybe a volcanic eruption. Hungarian drummer Zoltan Csorsz of Flower Kings and Lifesigns repute handles the brief percussive banter. It doesn't last long, but neither did their relationship between son and father at the time.

The title track is not only the proggiest here, it's also the most significative of the story as we all discover who Glen Tripp really was. Django Jakszyk (son of Jakko) is on bass and Gavin shoves him along for the ride. Lest we forget that just because Jakko enjoys playing with Fripp, he still mans a wild guitar on his own merits and his display here matches his lead vocalist prowess, which were never in doubt anyway. Talk about salvation. An absolute corker of a track.

It took me multiple decades to realize why this particular artist had such a hold on my psyche, and the clue was there all along in the title of his solo album: The Romantic Glee Club. Yes, I am proud to admit I am and always will strive to be a hopeless romantic. His finest moment yet. Bravo, Jakko.

tszirmay



..::TRACK-LIST::..

1. Ode To Ballina 2:12
Cello - Caroline Lavelle
Keyboards [Keys], Low Whistle - Jakko M. Jakszyk

2. Somewhere Between Then And Now 7:39
Bass Guitar - Django Jakszyk
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk

3. How Did I Let You Get So Old? 5:59
Bass Guitar - Django Jakszyk
Drum [Hi-Hat] - Gavin Harrison
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk
Voice - Norbert Jakszyk

4. This Kiss Never Lies 7:05
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Bass Guitar, Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk

5. Ode To Ballina (Reprise) 2:12
Guitar [Guitars], Keyboards [Keys] - Jakko M. Jakszyk

6. I Told You So 5:41
Bass Guitar - Django Jakszyk
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk

7. (Get A) Proper Job 1:36
Bass Guitar - Django Jakszyk
Drums - Zoltán Csörsz
Guitar [Guitars], Keyboards [Keys] - Jakko M. Jakszyk

8. Son Of Glen 10:22
Backing Vocals - Louise Patricia Crane
Bass Guitar – Django Jakszyk
Drums - Gavin Harrison
Drums [Uncredited] - Ian Mosley
Recorded By [Gavin Harrison's Drums Recorded By] - Gavin Harrison
Recorded By [Ian Mosley's Drums Recorded By] - Mike Hunter
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys] - Jakko M. Jakszyk



..::OBSADA::..

Jakko M. Jakszyk - vocals, guitar

With additional help from:
Caroline Lavelle - cello
Louise Patricia Crane - backing vocals
Gavin Harrison - drums
Ian Mosley - drums
Zoltán Csörsz - drums
Django Jakszyk - bass guitar




https://www.youtube.com/watch?v=potSz6-zyIU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Zaczarowana płyta...
Dla niepoprawnych romantyków...

świetne teksty piosenek, patos i poezja wystarczyłyby, aby zaspokoić potrzeby większości słuchaczy, nie zapominajmy, że Jakko jest (co jest w pewnym sensie godne pozazdroszczenia) także fenomenalnym gitarzystą, wyjątkowym wokalistą i multiinstrumentalistą, którego precyzyjna produkcja i umiejętność kreowania wspaniałych przestrzennych pejzaży dźwiękowych sprawiają, że cały arsenał jego talentów i umiejętności jest tak bogaty, że można śmiało powiedzieć, że nie ma nikogo takiego jak Jakko!!!

FA

In the monumental history of progressive rock, few can claim to be as eclectic and productive as, with a fascinating life and career to boot, than Jakko M. Jakszyk. He has played with such celebrated bands as 64 Spoons, Dyzrhythmia, Rapid Eye Movement, Level 42, The Lodge, The Tangent, and most recently, his childhood idol King Crimson and its varied offshoots: Jakszyk Fripp Collins, and 21st Century Schizoid Band. He has collaborated or worked as a session musician with Fjieri, Steve Wilson, Tom Robinson, Peter Blegvad, Danny Thompson, Gavin Harrison, Richard Barbieri, Mick Karn, Dave Stewart and Irish singer Louise Patricia Crane. His solo albums are equally prized possessions: The Romantic Glee Club (2006), Waves Sweep the Sand (2009) and Secrets and Lies (2020). Needless to say, I have been a lifelong fan of his artistry and uniqueness.
It is incredibly rare and impressive at the same time, for a person to wait literally a half a century to finally figure out the truth about their origins, a reality that has even intrigued my maternal mother's authenticity for decades, until her passing revealed the veracity of her plight. Something Central and Easter Europeans have been bedeviled with after the upheavals of two cataclysmic World wars. Needless to say, this is a revelatory epiphany of sorts, a final and peaceful reckoning that deserves on its own a standing ovation.

Jakszyk was born in 1958 in London, the son of Irish singer Peggy Curran and an unknown American airman (now we know its Glen Tripp). At 18 months of age, he was adopted by two European refugees Polish Norbert Jakszyk and his French wife, Camille. The young boy grew up in a childhood best described as unhappy; his adoptive parents' nationalities led to an unsettled home life. He explained, "There was a lot of confusion ? English was a second language for both of them, so although I could understand them both, they often couldn't understand each other ? it led to all sorts of daft misunderstandings and rows." Jakszyk was frequently in conflict with Norbert, although the two would reconcile later in life. In 1977, he tracked down his birth mother Peggy, who had settled in Arkansas; he and Peggy would eventually meet in 1984. Jakszyk would later reconstruct his complex family history in an extended radio piece, "The Road to Ballina". The instrumental "Ode to Ballina" opens up this album in mournful respect, piano and fluted Irishness combine with melancholia as Caroline Lavelle plays the cello as if a deliverance. Before moving into vocal territory on "Somewhere Between Then and Now", this set of songs are a deeply rooted personal set of declarations that merit perhaps more than usual attention to the lyrics, therefore I urge fans to consider reading the words throughout, to better empathize with the artist. Starting out pastoral and bucolic with a twist in the English style of Prog-Folk, the jazzy, sunshiny pace rapidly accelerates into the passionate stylistics the man is famous for. Jakko can sing beautifully and most convincingly, as well as playing exceptional guitar lines, that shy away from overt gratuitous displays. Gavin Harrison supplies his usual world-class syncopation on the next few tracks.

Paternal relationships can often be complicated, even in good times, as emotions do not always appear voluntarily, from both parties really. It's not easy being a father and neither is it being a son. There can be layers of pent-up guilt and aching regret, and 'an armoury of questions' on "How Did I Let You Grow So Old", as poignant elegy to the male interface as humanly possible. It's frankly emotive to the point of suffering. Norbert makes a cameo appearance that really seals the deal. Here once again, the smoky piano enhances the vintage veneer of history, a hushed voice exuding a multitude of feelings. The guitar/voice duet is stunningly pulled off, the forlorn cello adding age into the equation of meaning. Legacy track.

Love songs, you ask. Partnerships are not easy either, as some of us know full well. Often, romantic souls rely on parallel circumstances that provide a foundational comfort . On "This Kiss Never Lies", Jakko found that relief within the Irishness of her mother, so it should not come as a surprise that Louise Patricia is from Northern Ireland, and you know, the thin fine line between mother and wife becomes apparent. Musically and lyrically, this is one of his loftiest achievements, a perfect tune in a myriad of ways, heartfelt, honest and genuine, three attributes currently vying for top spot of disappearing species on the verge of extinction. He found the love of his life.

An electric guitar-led Reprise of "Ode to Ballina" acts as a change of pace intermezzo , and as such is a perfect foil to live it up a tad on "I Told You So", a more affirmative testament to the courage of fighting for resolution, never surrendering to despondence. Ian Mosley keeps the tempo pulsating and fresh, as if a renaissance of sorts is about to occur.

"Get A Proper Job" was something that must have stuck in the artist mind, when declaring as a teenager, I want to be a musician often brought about verbal thunder and lightning or maybe a volcanic eruption. Hungarian drummer Zoltan Csorsz of Flower Kings and Lifesigns repute handles the brief percussive banter. It doesn't last long, but neither did their relationship between son and father at the time.

The title track is not only the proggiest here, it's also the most significative of the story as we all discover who Glen Tripp really was. Django Jakszyk (son of Jakko) is on bass and Gavin shoves him along for the ride. Lest we forget that just because Jakko enjoys playing with Fripp, he still mans a wild guitar on his own merits and his display here matches his lead vocalist prowess, which were never in doubt anyway. Talk about salvation. An absolute corker of a track.

It took me multiple decades to realize why this particular artist had such a hold on my psyche, and the clue was there all along in the title of his solo album: The Romantic Glee Club. Yes, I am proud to admit I am and always will strive to be a hopeless romantic. His finest moment yet. Bravo, Jakko.

tszirmay



..::TRACK-LIST::..

1. Ode To Ballina 2:12
Cello - Caroline Lavelle
Keyboards [Keys], Low Whistle - Jakko M. Jakszyk

2. Somewhere Between Then And Now 7:39
Bass Guitar - Django Jakszyk
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk

3. How Did I Let You Get So Old? 5:59
Bass Guitar - Django Jakszyk
Drum [Hi-Hat] - Gavin Harrison
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk
Voice - Norbert Jakszyk

4. This Kiss Never Lies 7:05
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Bass Guitar, Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk

5. Ode To Ballina (Reprise) 2:12
Guitar [Guitars], Keyboards [Keys] - Jakko M. Jakszyk

6. I Told You So 5:41
Bass Guitar - Django Jakszyk
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys], Programmed By [Programming] - Jakko M. Jakszyk

7. (Get A) Proper Job 1:36
Bass Guitar - Django Jakszyk
Drums - Zoltán Csörsz
Guitar [Guitars], Keyboards [Keys] - Jakko M. Jakszyk

8. Son Of Glen 10:22
Backing Vocals - Louise Patricia Crane
Bass Guitar – Django Jakszyk
Drums - Gavin Harrison
Drums [Uncredited] - Ian Mosley
Recorded By [Gavin Harrison's Drums Recorded By] - Gavin Harrison
Recorded By [Ian Mosley's Drums Recorded By] - Mike Hunter
Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards [Keys] - Jakko M. Jakszyk



..::OBSADA::..

Jakko M. Jakszyk - vocals, guitar

With additional help from:
Caroline Lavelle - cello
Louise Patricia Crane - backing vocals
Gavin Harrison - drums
Ian Mosley - drums
Zoltán Csörsz - drums
Django Jakszyk - bass guitar




https://www.youtube.com/watch?v=potSz6-zyIU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Kolejna odsłona serii Lost Not Forgotten Archives: 'Live at Madison Square Garden (2010)' to nagrania z koncertu w Nowym Jorku z 2010 r., gdy Dream Tehater supportowali Iron Maiden.



..::TRACK-LIST::..

1. As I Am 07:29
2. A Rite Of Passage 08:31
3. Act II, Scene Six: Home 11:14
4. Constant Motion 06:49
5. Panic Attack 07:10
6. Pull Me Under 08:33



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Portnoy - Drums 



https://www.youtube.com/watch?v=-iA7WZnsjh8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Kolejna odsłona serii Lost Not Forgotten Archives: 'Live at Madison Square Garden (2010)' to nagrania z koncertu w Nowym Jorku z 2010 r., gdy Dream Tehater supportowali Iron Maiden.



..::TRACK-LIST::..

1. As I Am 07:29
2. A Rite Of Passage 08:31
3. Act II, Scene Six: Home 11:14
4. Constant Motion 06:49
5. Panic Attack 07:10
6. Pull Me Under 08:33



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Portnoy - Drums 



https://www.youtube.com/watch?v=-iA7WZnsjh8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Pod koniec lat 60-tych Austin stało się magnesem przyciągającym progresywne zespoły z całych Stanów Zjednoczonych. Jak większość grup w tym czasie również i hard rockowy Wildfire udał się do środkowego Teksasu aby zaprezentować siebie i swoją muzykę. I chociaż nigdy nie wkroczył na szczyt tak jak Freddie King, The Sir Douglas Quintet, The Allman Brothers i ZZ Top, z którymi dzielił światło reflektorów podczas wspólnych tras i występów gral we wszystkich wspaniałych miejscach w Austin, w tym w kultowej siedzibie Armadillo World Headquare. Dziś w rodzinnej Kalifornii ma status grupy kultowej, zaś w całych Stanach i daleko poza jego granicami jest obiektem wielkiej sympatii budząc też niekłamany podziw.

Zespół powstał w 1969 roku w Huntigton Beach, w hrabstwie Orange w południowo-zachodniej części Kalifornii, któremu bliżej do Los Angeles, niż do San Francisco. Założyli go gitarzysta Randy Love, basista i wokalista Danny Jemison i perkusista Donny Martin. Nazwa zespołu pojawiła się pewnego wieczoru kiedy dużo młodszy brat basisty słysząc różne propozycje ni to zapytał, ni to powiedział: „A może Wildfire…” Najpierw był śmiech, a potem aprobata.

Trzy tygodnie prób wystarczyły, by trio pokazało się na miejscowej scenie. Kolejne występy były tak intensywne i wyprzedzały swoją epokę, że z miejsca stały się lokalnym hitem. Przypadkiem usłyszał ich promotor z Teksasu, który zaproponował przeprowadzkę do Austin zwane „trzecim wybrzeżem” i miejscem, gdzie muzyka była równie gorąca i ciężka jak w San Francisco, czy Nowym Jorku. Fama o zespole słynącym z potężnych występów na żywo z oryginalnymi utworami o dużej energii rozniosła się po mieście w błyskawicznym tempie. Szybko zostali główną atrakcją nocnego klubu Finnegan’s Rainbow i ulubieńcami motocyklowego gangu The Hessians Motorcycle Club, który stał się nieoficjalnym strażnikiem zespołu. Już po kilku występach przed wejściem do klubu tworzyły się długie kolejki podnieconych fanów chcących zobaczyć zespół w akcji. Innym miejscem, w którym często koncertowali zbierając entuzjastyczne recenzje, był mały klub Jima Marlina w niewielkim Brownwood w zachodnim Teksasie. Ktoś utrwalił ich na zdjęciu, jednym z niewielu jakie zachowały się z tego okresu do dziś.

Chcąc bardziej wzmocnić brzmienie Randy Love skontaktował się z Patem Quilterem, właścicielem sklepu ze wzmacniaczami. Robione przez niego lampowe „Quiltery” nie wytrzymywały obciążenia i wybuchały na scenie. Gitarzysta poprosił, by skonstruował dla niego inny, o dużo większej mocy i (co oczywiste) bardziej bezpieczny. I Pat to zrobił. Zaprojektował tranzystorowy „Master Volume Dial”, obiekt zazdrości wielu ówczesnych zespołów.

Ilość klubowych występów i koncertów na świeżym powietrzu rosła lawinowo. Grali w wielu miejscach z wieloma znakomitymi artystami i zespołami, choć nie tylko. Wtedy, obok Wildfire największą atrakcją w Austin był rock’n’rollowy Krackerjack grający własną, taneczną muzykę. Organizatorzy i właściciele klubów zacierali ręce, gdy oba zespoły sąsiadowały ze sobą na afiszach – Krackerjack sprzedawał dużo piwa, a Wildfire mnóstwo biletów. Podczas jednego z takich wieczorów w klubie pojawił się Steve Ray Vaughan, który wskoczył na scenę i zagrał z Wildfire trzy kawałki rozpalając do białości całą publikę. Ze sceny bił ogień, z parkietu dym, słowem niezła zadyma wspominana w Austin do dziś. A propos anegdot, przypomniała mi się inna. Któregoś razu zespół miał zagrać na zawodach surfingowych w Port Arthur. Przyjechali na miejsce, rozładowali sprzęt i poszli do hotelu. Tam obsług odmówiła im meldunku ze względu na zbyt długie włosy… Podobnych historyjek jest dużo więcej.

Latem 1970 roku stwierdzili, że nadszedł czas na nagranie płyty demo i wrócili do Kalifornii. Kuzyn Randy’ego, Mike Love grający w The Beach Boys, załatwił im kilka darmowych godzin w studio należącym do braci Gibb, gdzie zarejestrowali partie basu i gitary. Za namową promotora wrócili jednak do Austin by tam, w wytwórni Sonobeat Records, kontynuować pracę. W tym czasie, tuż za ścianą swoje płyty nagrywali Vince Mariani, Dark Shadows i Cold Sun. Całkiem niezłe towarzystwo… Nad produkcją nagrań czuwał współzałożyciel studia, Bill Josey Senior, pod okiem którego nagrali osiem bezkompromisowych, pełnych mocy utworów. Zgodnie z umową Sonobeat zapewniając jedynie zaplecze studyjne i usługi inżynieryjne według godzinowych stawek nie miał praw do nagrań. Właścicielem taśm-matek byli muzycy, którzy z własnej kieszeni opłacili tłoczenie albumu, który zatytułowali „Smokin”. Podobnie jak wszystkie dema Sonobeat płyta miała zwykłą białą okładkę z nazwą zespołu, tytułem i naklejkami z ręcznie numerowanymi kopiami.

Pierwszy nakład wynosił sto sztuk. Oprócz kilku egzemplarzy rozdanych w Austin, pozostałe były sprzedawane w Sound Spectrum, sklepie płytowym w południowej Kalifornii, którego właścicielem był przyjaciel muzyków, Jimmy Otto. Wszystkie wyprzedały się w ciągu dwóch dni. Sklep błagał o więcej; kilka dni później dostał dodatkową setkę i według Jimmy’ego Otto zostały sprzedane w kilka godzin ustanawiając sklepowy rekord wszech czasów. Dziś trudno określić ile płyt wytłoczono. Niektórzy twierdzą, że było ich tysiąc, sami zainteresowani, że połowę mniej. Ultra rzadki egzemplarz jednego z tych oryginalnych wydań (mówi się o istnieniu czterech sztuk) spędza sen z powiek poważnym kolekcjonerom płyt. W latach 90-tych krążył po świecie marnej jakości bootleg przegrany z kasety magnetofonowej, który jedynie pobudził apetyt fanów. Niestety taśmy-matki (z wyjątkiem utworu „Down To Earth”) zaginęły, a w archiwach Sonobeat nie było kopii zapasowej bo takich nie robiono. Wydawało się, że w tej materii nic już się nie wydarzy, a jednak… Wieloletnia przyjaciółka zespołu, Barbara Light Lacy, obecnie ceniona producentka płyt, podczas przeprowadzki do nowego domu odnalazła metalowe pudełko, a w nim oryginalne taśmy, które przez 35 lat przeleżały na strychu razem z osobistymi pamiątkami. Zremasterowany materiał zespół wydał na płycie kompaktowej w 2006 roku. Niewielki nakład rozszedł się tak szybko, że nie było szans na jego zdobycie. Na kolejną oficjalną reedycję czekałem siedemnaście długich lat. I powiem jedno – warto było czekać.

Jak na demo z szorstką produkcją, od początkowego gitarowego intro „Stars In The Sky” z podwójnym wokalem i świetnymi efektami stereo, aż po końcowe takty 10-minutowego znakomitego jamu „Quicksand” słucham tej płyty z niekłamaną przyjemnością. W mojej ocenie ten album w kategorii private press spod znaku ciężkiego, momentami psychodelicznego rocka znajduje się na szczycie gatunku. W miarę upływu czasu wciąga, a kiedy się kończy wracam do niego kilka razy pod rząd. Wpadające w ucho ciężkie riffy i solidne gitarowe solówki, wściekła perkusja, zabójczy fuzz bas i naprawdę znakomity wokal Danny Jamisona współgrają ze sobą perfekcyjnie. Zachwycają mnie zawiłe linie gitarowe i zaginające muzyczną przestrzeń melodie, a autorskie kompozycje wyzwalają pokłady ogromnych rockowych emocji. Jak na tamte czasy album jest cholernie ciężki, a ryczące gitary to tylko miód na uszy. Nie muszę dodawać, że trzeba tego słuchać w wysokich rejestrach głośności, chociaż kumulująca się energia zdolna jest wypruć membrany z głośników.

Myślę, że każdy na tej płycie znajdzie coś dla siebie. Może będzie to „Stars In The Sky” genialny numer na otwarcie całej płyty w stylu Woodstock nabierający tempa dzięki świetnemu połączeniu gitary i perkusji..? A może równie genialny „Down To Earth” ze swoimi pięknymi melodiami, brzmiący jak cięższy The Doobie Brothers, czy też magiczny „Time Will Tell” kontynuujący ten sam styl choć mający nieco lżejsze podejście..? Z kolei ponad sześciominutowy „Don’t Look For Me” będący ognistym południowo-teksańskim boogie rockiem rozrusza niejednego ponuraka i rozkręci każdą domową imprezkę. To samo mogę powiedzieć o kolejnych, energetycznych nagraniach takich jak „What Have I Got Now”, czy „Let It Happen” utrzymujące wysoki poziom adrenaliny. Na zakończenie dostajemy 11-minutowy, improwizowany jam „Quicksand”, prawdziwy tour de force całej płyty, w którym trio rzuca na szalę wszystko to, co ma najlepsze, czyli soczyste, ostre granie powalające na kolana z epickim solo na basie. Jest ogień, jest dym! Utwór jest tak solidny, że zasługuje na to, by znaleźć się na szczycie straconego czasu psychodelicznego hard rocka z amerykańskiego Zachodniego Wybrzeża.

Wildfire rozpadł się w 1972 roku wraz z odejściem Danny’ego Jamisona, który wrócił do Kalifornii i dołączył do rockowego zespołu The Blitz Brothers… Randy Love przeniósł się do Houston tworząc grupę Teaser. W latach 1997-1999 koncertował z The Beach Boys zastępując zmarłego Carla Wilsona, po czym porzucił muzykowanie wstępując do Służby Imigracyjnej… Donny Martin wyjechał do Seatle dołączając do odnoszącego umiarkowane sukcesy Black Diamond, później koncertował z byłymi członkami indiańskiego zespołu Redbone. Ostatecznie osiedlił się w Placerville w Kalifornii, gdzie po ślubie i narodzinach dziecka poświęcił się rodzinie.

Boleję że Wildfire nie przetrwał dłużej. Pozostawił po sobie jedynie płytę demo. Zabójczą od początku do końca. Z surowymi, niedoszlifowanymi nagraniami pokazującymi jak ogromny potencjał w nim drzemał. Szkoda, że rozpalony przez niego ogień tak szybko został ugaszony.

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Stars In The Sky 05:44
2. Down To Earth 04:33
3. Time Will Tell 03:10
4. Don't Look For Me 06:27
5. Free 02:59
6. What Have I Got Now 03:21
7. Let It Happen 03:06
8. Quicksand 10:58



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Randy Love
Bass, Lead Vocals - Danny Jamison
Drums - Donny Martin



https://www.youtube.com/watch?v=aaMsdaySCT4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Pod koniec lat 60-tych Austin stało się magnesem przyciągającym progresywne zespoły z całych Stanów Zjednoczonych. Jak większość grup w tym czasie również i hard rockowy Wildfire udał się do środkowego Teksasu aby zaprezentować siebie i swoją muzykę. I chociaż nigdy nie wkroczył na szczyt tak jak Freddie King, The Sir Douglas Quintet, The Allman Brothers i ZZ Top, z którymi dzielił światło reflektorów podczas wspólnych tras i występów gral we wszystkich wspaniałych miejscach w Austin, w tym w kultowej siedzibie Armadillo World Headquare. Dziś w rodzinnej Kalifornii ma status grupy kultowej, zaś w całych Stanach i daleko poza jego granicami jest obiektem wielkiej sympatii budząc też niekłamany podziw.

Zespół powstał w 1969 roku w Huntigton Beach, w hrabstwie Orange w południowo-zachodniej części Kalifornii, któremu bliżej do Los Angeles, niż do San Francisco. Założyli go gitarzysta Randy Love, basista i wokalista Danny Jemison i perkusista Donny Martin. Nazwa zespołu pojawiła się pewnego wieczoru kiedy dużo młodszy brat basisty słysząc różne propozycje ni to zapytał, ni to powiedział: „A może Wildfire…” Najpierw był śmiech, a potem aprobata.

Trzy tygodnie prób wystarczyły, by trio pokazało się na miejscowej scenie. Kolejne występy były tak intensywne i wyprzedzały swoją epokę, że z miejsca stały się lokalnym hitem. Przypadkiem usłyszał ich promotor z Teksasu, który zaproponował przeprowadzkę do Austin zwane „trzecim wybrzeżem” i miejscem, gdzie muzyka była równie gorąca i ciężka jak w San Francisco, czy Nowym Jorku. Fama o zespole słynącym z potężnych występów na żywo z oryginalnymi utworami o dużej energii rozniosła się po mieście w błyskawicznym tempie. Szybko zostali główną atrakcją nocnego klubu Finnegan’s Rainbow i ulubieńcami motocyklowego gangu The Hessians Motorcycle Club, który stał się nieoficjalnym strażnikiem zespołu. Już po kilku występach przed wejściem do klubu tworzyły się długie kolejki podnieconych fanów chcących zobaczyć zespół w akcji. Innym miejscem, w którym często koncertowali zbierając entuzjastyczne recenzje, był mały klub Jima Marlina w niewielkim Brownwood w zachodnim Teksasie. Ktoś utrwalił ich na zdjęciu, jednym z niewielu jakie zachowały się z tego okresu do dziś.

Chcąc bardziej wzmocnić brzmienie Randy Love skontaktował się z Patem Quilterem, właścicielem sklepu ze wzmacniaczami. Robione przez niego lampowe „Quiltery” nie wytrzymywały obciążenia i wybuchały na scenie. Gitarzysta poprosił, by skonstruował dla niego inny, o dużo większej mocy i (co oczywiste) bardziej bezpieczny. I Pat to zrobił. Zaprojektował tranzystorowy „Master Volume Dial”, obiekt zazdrości wielu ówczesnych zespołów.

Ilość klubowych występów i koncertów na świeżym powietrzu rosła lawinowo. Grali w wielu miejscach z wieloma znakomitymi artystami i zespołami, choć nie tylko. Wtedy, obok Wildfire największą atrakcją w Austin był rock’n’rollowy Krackerjack grający własną, taneczną muzykę. Organizatorzy i właściciele klubów zacierali ręce, gdy oba zespoły sąsiadowały ze sobą na afiszach – Krackerjack sprzedawał dużo piwa, a Wildfire mnóstwo biletów. Podczas jednego z takich wieczorów w klubie pojawił się Steve Ray Vaughan, który wskoczył na scenę i zagrał z Wildfire trzy kawałki rozpalając do białości całą publikę. Ze sceny bił ogień, z parkietu dym, słowem niezła zadyma wspominana w Austin do dziś. A propos anegdot, przypomniała mi się inna. Któregoś razu zespół miał zagrać na zawodach surfingowych w Port Arthur. Przyjechali na miejsce, rozładowali sprzęt i poszli do hotelu. Tam obsług odmówiła im meldunku ze względu na zbyt długie włosy… Podobnych historyjek jest dużo więcej.

Latem 1970 roku stwierdzili, że nadszedł czas na nagranie płyty demo i wrócili do Kalifornii. Kuzyn Randy’ego, Mike Love grający w The Beach Boys, załatwił im kilka darmowych godzin w studio należącym do braci Gibb, gdzie zarejestrowali partie basu i gitary. Za namową promotora wrócili jednak do Austin by tam, w wytwórni Sonobeat Records, kontynuować pracę. W tym czasie, tuż za ścianą swoje płyty nagrywali Vince Mariani, Dark Shadows i Cold Sun. Całkiem niezłe towarzystwo… Nad produkcją nagrań czuwał współzałożyciel studia, Bill Josey Senior, pod okiem którego nagrali osiem bezkompromisowych, pełnych mocy utworów. Zgodnie z umową Sonobeat zapewniając jedynie zaplecze studyjne i usługi inżynieryjne według godzinowych stawek nie miał praw do nagrań. Właścicielem taśm-matek byli muzycy, którzy z własnej kieszeni opłacili tłoczenie albumu, który zatytułowali „Smokin”. Podobnie jak wszystkie dema Sonobeat płyta miała zwykłą białą okładkę z nazwą zespołu, tytułem i naklejkami z ręcznie numerowanymi kopiami.

Pierwszy nakład wynosił sto sztuk. Oprócz kilku egzemplarzy rozdanych w Austin, pozostałe były sprzedawane w Sound Spectrum, sklepie płytowym w południowej Kalifornii, którego właścicielem był przyjaciel muzyków, Jimmy Otto. Wszystkie wyprzedały się w ciągu dwóch dni. Sklep błagał o więcej; kilka dni później dostał dodatkową setkę i według Jimmy’ego Otto zostały sprzedane w kilka godzin ustanawiając sklepowy rekord wszech czasów. Dziś trudno określić ile płyt wytłoczono. Niektórzy twierdzą, że było ich tysiąc, sami zainteresowani, że połowę mniej. Ultra rzadki egzemplarz jednego z tych oryginalnych wydań (mówi się o istnieniu czterech sztuk) spędza sen z powiek poważnym kolekcjonerom płyt. W latach 90-tych krążył po świecie marnej jakości bootleg przegrany z kasety magnetofonowej, który jedynie pobudził apetyt fanów. Niestety taśmy-matki (z wyjątkiem utworu „Down To Earth”) zaginęły, a w archiwach Sonobeat nie było kopii zapasowej bo takich nie robiono. Wydawało się, że w tej materii nic już się nie wydarzy, a jednak… Wieloletnia przyjaciółka zespołu, Barbara Light Lacy, obecnie ceniona producentka płyt, podczas przeprowadzki do nowego domu odnalazła metalowe pudełko, a w nim oryginalne taśmy, które przez 35 lat przeleżały na strychu razem z osobistymi pamiątkami. Zremasterowany materiał zespół wydał na płycie kompaktowej w 2006 roku. Niewielki nakład rozszedł się tak szybko, że nie było szans na jego zdobycie. Na kolejną oficjalną reedycję czekałem siedemnaście długich lat. I powiem jedno – warto było czekać.

Jak na demo z szorstką produkcją, od początkowego gitarowego intro „Stars In The Sky” z podwójnym wokalem i świetnymi efektami stereo, aż po końcowe takty 10-minutowego znakomitego jamu „Quicksand” słucham tej płyty z niekłamaną przyjemnością. W mojej ocenie ten album w kategorii private press spod znaku ciężkiego, momentami psychodelicznego rocka znajduje się na szczycie gatunku. W miarę upływu czasu wciąga, a kiedy się kończy wracam do niego kilka razy pod rząd. Wpadające w ucho ciężkie riffy i solidne gitarowe solówki, wściekła perkusja, zabójczy fuzz bas i naprawdę znakomity wokal Danny Jamisona współgrają ze sobą perfekcyjnie. Zachwycają mnie zawiłe linie gitarowe i zaginające muzyczną przestrzeń melodie, a autorskie kompozycje wyzwalają pokłady ogromnych rockowych emocji. Jak na tamte czasy album jest cholernie ciężki, a ryczące gitary to tylko miód na uszy. Nie muszę dodawać, że trzeba tego słuchać w wysokich rejestrach głośności, chociaż kumulująca się energia zdolna jest wypruć membrany z głośników.

Myślę, że każdy na tej płycie znajdzie coś dla siebie. Może będzie to „Stars In The Sky” genialny numer na otwarcie całej płyty w stylu Woodstock nabierający tempa dzięki świetnemu połączeniu gitary i perkusji..? A może równie genialny „Down To Earth” ze swoimi pięknymi melodiami, brzmiący jak cięższy The Doobie Brothers, czy też magiczny „Time Will Tell” kontynuujący ten sam styl choć mający nieco lżejsze podejście..? Z kolei ponad sześciominutowy „Don’t Look For Me” będący ognistym południowo-teksańskim boogie rockiem rozrusza niejednego ponuraka i rozkręci każdą domową imprezkę. To samo mogę powiedzieć o kolejnych, energetycznych nagraniach takich jak „What Have I Got Now”, czy „Let It Happen” utrzymujące wysoki poziom adrenaliny. Na zakończenie dostajemy 11-minutowy, improwizowany jam „Quicksand”, prawdziwy tour de force całej płyty, w którym trio rzuca na szalę wszystko to, co ma najlepsze, czyli soczyste, ostre granie powalające na kolana z epickim solo na basie. Jest ogień, jest dym! Utwór jest tak solidny, że zasługuje na to, by znaleźć się na szczycie straconego czasu psychodelicznego hard rocka z amerykańskiego Zachodniego Wybrzeża.

Wildfire rozpadł się w 1972 roku wraz z odejściem Danny’ego Jamisona, który wrócił do Kalifornii i dołączył do rockowego zespołu The Blitz Brothers… Randy Love przeniósł się do Houston tworząc grupę Teaser. W latach 1997-1999 koncertował z The Beach Boys zastępując zmarłego Carla Wilsona, po czym porzucił muzykowanie wstępując do Służby Imigracyjnej… Donny Martin wyjechał do Seatle dołączając do odnoszącego umiarkowane sukcesy Black Diamond, później koncertował z byłymi członkami indiańskiego zespołu Redbone. Ostatecznie osiedlił się w Placerville w Kalifornii, gdzie po ślubie i narodzinach dziecka poświęcił się rodzinie.

Boleję że Wildfire nie przetrwał dłużej. Pozostawił po sobie jedynie płytę demo. Zabójczą od początku do końca. Z surowymi, niedoszlifowanymi nagraniami pokazującymi jak ogromny potencjał w nim drzemał. Szkoda, że rozpalony przez niego ogień tak szybko został ugaszony.

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Stars In The Sky 05:44
2. Down To Earth 04:33
3. Time Will Tell 03:10
4. Don't Look For Me 06:27
5. Free 02:59
6. What Have I Got Now 03:21
7. Let It Happen 03:06
8. Quicksand 10:58



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Randy Love
Bass, Lead Vocals - Danny Jamison
Drums - Donny Martin



https://www.youtube.com/watch?v=aaMsdaySCT4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Powiem, że krążek zrobił na mnie ogromne wrażenie!
Nie miałem pojęcia o istnieniu tej kapeli. Prawie 30 lat od wydania tego materiału... Zupełna nowość... Zaskoczenie...

FA


The label continues to release albums of bands 90s, whose work is worthy of being embodied in physical form. Perm city musicians recorded the album "The Realms Of Fancy" on their own in 1996. Prog Death Metal, non-standard melody coupled with traditional growling. Exemplary analogies are Nocturnus, Opeth, Edge of Sanity. First time at cd! Sound that has been adjusted and remastered in Deathrawsound. New cover art - Armaada Art.



..::TRACK-LIST::..

1. Saint Hate 03:38
2. The Prayer Of The Vampire 03:33
3. Warhead 05:13
4. The Place 03:06
5. The Beginning 03:19
6. Disease 03:50
7. Son Of The Nature 03:08
8. Machines 03:20
9. Energy 04:15
10. Difference 04:00



..::OBSADA::..

Evgeny 'Mike' Makeev - Vocals, Bass, Lyrics
Eduard 'Dick' Yuzhakov (R.I.P. 2000) - Guitars
Dmitry 'Ben' Bersenev - Drums
Mikhail 'Misha' Toburdanovskiy - Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=ZWP66ENAxmo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Składanka mireczka-stare,nowe,najnowsze vol.9
Gatunek: Dance,Disco,Vixa/Pompa,Trance
Rok:2025
mp3@320kbps
CZAS:01:45:47

...( TrackList )...

1.Gigi D'Agostino & Sash! feat. Dmitriy Rs vs. Staha - Bla bla bla Equador (2025)
2.J. Balvin , Skrillex & Y2K x BBNOS feat. Scrappy2K - In da getto lalala (2025)
3.Flashrider & Guzowianki feat. Clubstyle Lovers vs. Sargos - Attenzione Poleczko (2025)
4.HELLFIELD & SKOLIM - Koleżanka (Remix)
5.Gabry Ponte & Miani X Stereo Players feat. Klubova vs. Malos & Bagrol - Vivi Neli Aria (2025)
6.Armin Van Buuren & Sharon den Adel X ADI feat. Pat Mat Brothers - In and out of love (2025)
7.MALOS - Amnesia (Extended Mix)
8.The Prince Karma & Matty & Lucas & Bancu - Later Bitches
9.Young Leosia & Dj Kaka feat. Dawid S - Cringowy Lovesong (2025)
10.Floorfilla & Burak Yeter - Sub pielea anthem 4 (2025)
11.Aleksis - Dobra Maniura (Remix)
12.Alan Walker & Enter & Malos & Matty feat. LUMIX vs. Deejay Kuki & Dj Narcos - The spectre (2025)
13.Tribbs & Ben Nicky ft. Bright Sparks - Drink & Drugs & Sex & Money (Remix)
14.Mr. Cheez & Timmy Trumpet feat. Ussreall - Freeks breaking down (2025)
15.FUKAJ & Kacperczyk - Potwory z szafy (Remix)
16.Alex Peace & Chainlynx feat. Mr. Basic & Bart vs. Wawski - From inside the speaker like this (2025)
17.Jennifer Lopez & Hu Biss feat. KS vs. Filip Philips & Falcon - Ain't your mama (2025)
18.Matson & BR3NVIS X Ivan Miadek & BVX & Cabay & Serkyou vs. Vixbasse - Jozin z astronomia time (2025)
19.Moreno - Sweet Star (Bootleg) 2025
20.Polish Folk Song & Winamp feat. XSound - Hej sokoły (2025)
21.Kyle Meehan - Touch My Body (Remix)
22.C-Bool & Filip Philips feat. Matiosky - Do You Know rock me baby (2025)
23.Indila & MRG feat. Dj Andrew x Sindrix - Darniere danse (2025)
24.Loona & Morgan feat. KondiX vs. Danil - Bailando (2025)
25.CJ Stone & Rocco & Mirella X HU Biss feat. Crucian - Another world (2025)
26.Jason Derulo ft. 2 Chainz & MRG feat. Hicham & Lukas - Talk dirty (2025)
27.Malos & David Tango & Danil feat. Filip Philips - Budzik czochroberet (2025)
28.Mike Candys & Evelyn ft. Patrick Miller - One Night In Ibiza (Remix)
29.Justin Timberlake - Cry Me A River (Remix)
30.Creambase & Ramzess & Lukertus - Fiddle Good Evening Poland (2025)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Powiem, że krążek zrobił na mnie ogromne wrażenie!
Nie miałem pojęcia o istnieniu tej kapeli. Prawie 30 lat od wydania tego materiału... Zupełna nowość... Zaskoczenie...

FA


The label continues to release albums of bands 90s, whose work is worthy of being embodied in physical form. Perm city musicians recorded the album "The Realms Of Fancy" on their own in 1996. Prog Death Metal, non-standard melody coupled with traditional growling. Exemplary analogies are Nocturnus, Opeth, Edge of Sanity. First time at cd! Sound that has been adjusted and remastered in Deathrawsound. New cover art - Armaada Art.



..::TRACK-LIST::..

1. Saint Hate 03:38
2. The Prayer Of The Vampire 03:33
3. Warhead 05:13
4. The Place 03:06
5. The Beginning 03:19
6. Disease 03:50
7. Son Of The Nature 03:08
8. Machines 03:20
9. Energy 04:15
10. Difference 04:00



..::OBSADA::..

Evgeny 'Mike' Makeev - Vocals, Bass, Lyrics
Eduard 'Dick' Yuzhakov (R.I.P. 2000) - Guitars
Dmitry 'Ben' Bersenev - Drums
Mikhail 'Misha' Toburdanovskiy - Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=ZWP66ENAxmo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Europejska edycja czwartego (i ostatniego) albumu studyjnego kultowej i bardzo popularnej na Antypodach grupy. Tak jak poprzednik ('Choice Cuts' z kwietnia 1971) - ten nagrany w londyńskim Abbey Road album oferował obłędne, hard-progresywne i całkiem melodyjne granie w klimacie Led Zeppelin, Wishbone Ash, bardzo późnych The Beatles i australijskich Tamam Shud. Podobnie jak na poprzednim albumie na płycie przeważały bardzo treściwe, krótsze formy, choć najlepszym fragmentem albumu bez wątpienia był 11-minutowy "Games We Play". Do dziś trudno mi zrozumieć, dlaczego ten zespół nie stał się wielki poza Australią... Dodatkowo dwa utwory - koncertowy 'Future Of Our Nation' z 1971 (w innej wersji niż na "Nickelodeon") oraz nagrany już w trio, studyjny 'Freedom Seekers' z 1972 roku, będący niestety łabędzim śpiewem formacji.

JL


..::TRACK-LIST::..

1. Answer Lies Beyond
A. Beneath The Sun
3. Games We Play - Part I & II
4. The Lesson So Listen
5. Love Is
6. Melodies of St. Kilda
7. Southern Cross
8. Thyme To Rhyme

Bonus Tracks:
9. Future of Our Nation (live 1971)
10. Freedom Seeker★ (1972)



..::OBSADA::..

Doug Ford - Lead Guitar, Acoustic Guitars, Vocals
James Keays - Vocals, Effects (except ★)
Colin Burgess - Drums, Percussion, Vocals
Glenn Wheatley - Bass, Vocals (except ★)

Denny Burgess - Bass ★



https://www.youtube.com/watch?v=qxKZPh5jYZ8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Europejska edycja czwartego (i ostatniego) albumu studyjnego kultowej i bardzo popularnej na Antypodach grupy. Tak jak poprzednik ('Choice Cuts' z kwietnia 1971) - ten nagrany w londyńskim Abbey Road album oferował obłędne, hard-progresywne i całkiem melodyjne granie w klimacie Led Zeppelin, Wishbone Ash, bardzo późnych The Beatles i australijskich Tamam Shud. Podobnie jak na poprzednim albumie na płycie przeważały bardzo treściwe, krótsze formy, choć najlepszym fragmentem albumu bez wątpienia był 11-minutowy "Games We Play". Do dziś trudno mi zrozumieć, dlaczego ten zespół nie stał się wielki poza Australią... Dodatkowo dwa utwory - koncertowy 'Future Of Our Nation' z 1971 (w innej wersji niż na "Nickelodeon") oraz nagrany już w trio, studyjny 'Freedom Seekers' z 1972 roku, będący niestety łabędzim śpiewem formacji.

JL


..::TRACK-LIST::..

1. Answer Lies Beyond
A. Beneath The Sun
3. Games We Play - Part I & II
4. The Lesson So Listen
5. Love Is
6. Melodies of St. Kilda
7. Southern Cross
8. Thyme To Rhyme

Bonus Tracks:
9. Future of Our Nation (live 1971)
10. Freedom Seeker★ (1972)



..::OBSADA::..

Doug Ford - Lead Guitar, Acoustic Guitars, Vocals
James Keays - Vocals, Effects (except ★)
Colin Burgess - Drums, Percussion, Vocals
Glenn Wheatley - Bass, Vocals (except ★)

Denny Burgess - Bass ★



https://www.youtube.com/watch?v=qxKZPh5jYZ8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
John Lennon - Plastic Ono Band
- The Ultimate Mixes - The Out-takes - (2 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: John Lennon
Album................: Plastic Ono Band - The Ultimate Mixes - The Out-takes
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2021
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 59 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Apple Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 1 - The Ultimate Mixes
---------------------------------------------------------------------

1. John Lennon, The Plastic Ono Band - Mother - Ultimate Mix[05:35]
2. John Lennon, The Plastic Ono Band - Hold On - Ultimate Mix[01:52]
3. John Lennon, The Plastic Ono Band - I Found Out - Ultimate Mix[03:37]
4. John Lennon, The Plastic Ono Band - Working Class Hero - Ultimate Mix[03:47]
5. John Lennon, The Plastic Ono Band - Isolation - Ultimate Mix[02:52]
6. John Lennon, The Plastic Ono Band - Remember - Ultimate Mix[04:32]
7. John Lennon, The Plastic Ono Band - Love - Ultimate Mix [03:22]
8. John Lennon, The Plastic Ono Band - Well Well Well - Ultimate Mix[05:57]
9. John Lennon, The Plastic Ono Band - Loot At Me - Ultimate Mix[02:53]
10. John Lennon, The Plastic Ono Band - God - Ultimate Mix [04:12]
11. John Lennon, The Plastic Ono Band - My Mummy's Dead - Ultimate Mix[00:51]
12. John Lennon, Yoko Ono, The Plastic Ono Band - Give Peace A Chance - Ultimate Mix[04:54]
13. John Lennon, The Plastic Ono Band - Cold Turkey - Ultimate Mix[05:02]
14. John Lennon, Yoko Ono, The Plastic Ono Band - Instant Karma! (We All Shine On) - Ultimate Mix[03:20]

Playing Time.........: 52:54
Total Size...........: 322,18 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 2 - The Ultimate Mixes - The Out-takes
---------------------------------------------------------------------

1. John Lennon, The Plastic Ono Band - Mother - Take 61 [04:18]
2. John Lennon, The Plastic Ono Band - Hold On - Take 2 [02:11]
3. John Lennon, The Plastic Ono Band - I Found Out - Take 1[03:46]
4. John Lennon - Working Class Hero - Take 1 [03:50]
5. John Lennon, The Plastic Ono Band - Isolation - Take 23 [02:51]
6. John Lennon, The Plastic Ono Band - Remember - Rehearsal 1[03:11]
7. John Lennon, The Plastic Ono Band - Love - Take 6 [02:36]
8. John Lennon, The Plastic Ono Band - Well Well Well - Take 2[03:34]
9. John Lennon - Look At Me - Take 2 [02:50]
10. John Lennon, The Plastic Ono Band - God - Take 27 [04:05]
11. John Lennon - My Mummy's Dead - Take 2 [01:15]
12. John Lennon, Yoko Ono, The Plastic Ono Band - Give Peace A Chance - Take 2[06:00]
13. John Lennon, The Plastic Ono Band - Cold Turkey - Take 1[05:23]
14. John Lennon, Yoko Ono, The Plastic Ono Band - Instant Karma! (We All Shine On) - Take 1[02:53]

Playing Time.........: 48:48
Total Size...........: 283,34 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
John Lennon - Plastic Ono Band
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: John Lennon
Album................: Plastic Ono Band
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 1970 - (2007 Remastered)
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 56 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Apple Records Japan

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. John Lennon - Mother [05:37]
2. John Lennon - Hold On [01:51]
3. John Lennon - I Found Out [03:37]
4. John Lennon - Working Class Hero [03:50]
5. John Lennon - Isolation [02:51]
6. John Lennon - Remember [04:36]
7. John Lennon - Love [03:24]
8. John Lennon - Well Well Well [05:59]
9. John Lennon - Look at Me [02:55]
10. John Lennon - God [04:10]
11. John Lennon - My Mummy's Dead [00:59]
12. John Lennon - Power to the People (Bonus Track) [03:22]
13. John Lennon - Do the Oz (Bonus Track) [03:07]

Playing Time.........: 46:25
Total Size...........: 269,14 MB

...( Info )...

Artist: David Byrne
Album: The Avant Garde
Year: 2025
Genre: Experimental art-pop with orchestral and avant-garde influences.
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. The Avant Garde
02. She Explains Things To Me
03. Everybody Laughs

...( Info )...

Artist: Sam Barber
Album: Music for the Soul
Year: 2025
Genre: Country folk-rock with introspective singer-songwriter storytelling.
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Music for the Soul
02. Dust and Smoke
03. Nowhere Fast
04. Same Sad Shit
05. Home Tonight
06. Ain’t Dead Yet
07. Man of the Year
08. Better than the Floor

TRACKLISTA:

1. Czyste HH feat. RakRaczej
2. Tania dopamina
3. Emocje Feat. Miodu, Głowa PMM
4. Przeciwieństwa Feat. Rzeźnik
5. Szlak Feat. Cywińsky
6. Bragga
7. Tego nauczyłem się żyjąc hardkorowo Feat. Kuba Knap
8. Żywioły
9. Dewiza Feat. Czeh
10. Pozory


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 75,4 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. Ostatni Feat. Dj Haem
2. Etna
3. Pan Green
4. Polskie Detroit
5. Linie Papilarne Feat. Lilu
6. W mieście jak to Feat. Dj Cider
7. Nakamoto


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu 53,9 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. Mapa Feat. DJ Taek
2. Malinowa Mamba Feat. Pezet
3. Moment
4. 36.6 Feat. ​Gibbs
5. Podaj Pena Feat. Dj Wiśnia & Miły ATZ
6. Zgoda Feat. BRK
7. Vip Pass Feat. Nicole Tymcio


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 54 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. ADHD (YO-HO!)
2. CHIP i DALE Feat. Kroolik Underwood
3. Zombie
4. Gdy brakuje słów
5. No comprende Feat. Kamil Bednarek
6. Amalgamat
7. LULLABY Feat. Marcin Spenner
8. LIFE OF A DD
9. MALAKA
10. Salabim
11. TRZY MAŁPY
12. Inspektor (to 52-3)
13. Pasja Feat. Duncan, Hinol Polska Wersja


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 106 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...

Artist: Dabin Ryu
Album: Trio
Year: 2025
Genre: Jazz
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Vertigo
02. Baby Man
03. The Well
04. Dorham’s Epitaph
05. In The Land Of Oo-Bla-Dee
06. Sad Song
07. Naima’s Love Song
08. Tricotism

..::INFO::..

Jedenasta część składanki zawierającej nagrania ze złotej ery rave.

Title: Rave Vol. 11

Artist: V.A.

Country: ?

Year: ?

Genre: Rave

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320

..::TRACK-LIST::..

1. 3 Steps Ahead - Drop It.
2. Bertocucci Feranzano - XTC Love
3. Critical Mass - Dancing Together
4. Damage Inc. - To The Extreme
5. DJ E-Rick & Tactic - Don t Like Mondays (Bzrk Mix)
6. DJ Isaac - We Like Marihuana
7. DJ THE VIPER - Hardcore Gangster (DJ Promo Remix)
8. Ferocious - Devastated
9. Gizmo - End Of The Beginning (Headbanger Remix)
10. Mark Oh - Love Song
11. Marusha - It Takes Me Away
12. Neophyte, Stunned Guys - Army of Hardcore
13. Paul Elstak - The Promised Land
14. Square Dimensione - A Brand New Dance

..::INFO::..

Big D and the Kids Table to zespół ska punkowy założony w październiku 1995 roku w Bostonie w stanie Massachusetts, składający się z kolegów ze studiów. Ich pierwsze wydawnictwo ukazało się w ich własnej wytwórni Fork in Hand Records, ale od tego czasu współpracowali ze Springman Records i SideOneDummy. Wydali 11 albumów studyjnych, pięć EPek i kilka splitów z innymi wykonawcami. Wstawka zawiera dziewiąty album studyjny zespołu oraz nagrania koncertowe.

Title: Strictly Covered / Summer Of Ska (Live)

Artist: Big D and the Kids Table

Country: USA

Year: 2019

Genre: Ska-Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Dr. D
2.Yellin' In My Ear
3.SKA Sucks
4.Old Friend
5.Brand New
6.Punk Rock Girl
7.Freeze Up
8.Earthquake & Fire
9.Shoot The Moon
10.Early To Bed
11.Infernal Machine
12.Healthy Body Sick Mind
13.Thieves

..::INFO::..

Album ska core'owej kapeli z Meksyku.

Title: Pare De Sufrir

Artist: Misterio A La Orden

Country: Meksyk

Year: 2005

Genre: SkaCore, SkaPunk

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 192 kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Juan Manuel
2.Circo
3.Super Heroes
4.De La Mante
5.Tradicion Ajena
6.Snippet
7.Adrenalina
8.Rosa

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Limitowany, wydany w niewielkim nakładzie 80-minutowy CD, zawierający świetny i po masteringu bardzo dobrze, choć nie idealnie (jakieś 20% lepiej niż wersje na YouTube) brzmiący występ ze szwedzkiego Lund, z 20 marca 1970 - zarejestrowany pomiędzy albumami "Ummagumma" i "Atom Heart Mother". Zespół wykonał swoje najpopularniejsze/najlepsze utwory. Fani mogą znać tutejszą wersję "Interstellar Overdrive" z wydanego przez Top Gear podwójnego CD "Collection Of Rare LIVE Instrumentals (1969-1971)".

To jest PF jaki najbardziej uwielbiam - wciąż eksperymentalny, wciąż jeszcze czarujący psychodelicznym brzmieniem, ale niebojący się niemal hardrockowo 'przyłożyć'! Zespół był wówczas u szczytu formy, a na koncertach z tego okresu zdołał wypracować sobie wyjątkowo soczyste, pełne brzmienie z niesamowitymi partiami Gilmoura i Wrighta. Potem (po 1973 roku) to już nie było to...

JL



..::TRACK-LIST::..

1. Astronomy Domine 9:20
2. Careful With That Axe, Eugene 11:34
3. Cymbaline 7:29
4. A Saucerful of Secrets 13:22
5. Embryo 8:54
6. Set The Controls For The Heart Of The Sun 11:48
7. Interstellar Overdrive 13:36
8. Atom Heart Mother (reprise) 3:05

Akademiska Foreningens Stora Sal Lund, Sweden March 20th 1970.
Very good to excellent audience recording.



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Roger Waters
Drums, Percussion - Nick Mason
Guitar, Vocals - David Gilmour
Keyboards, Vocals - Richard Wright



https://www.youtube.com/watch?v=NAFbGIcmR50



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Limitowany, wydany w niewielkim nakładzie 80-minutowy CD, zawierający świetny i po masteringu bardzo dobrze, choć nie idealnie (jakieś 20% lepiej niż wersje na YouTube) brzmiący występ ze szwedzkiego Lund, z 20 marca 1970 - zarejestrowany pomiędzy albumami "Ummagumma" i "Atom Heart Mother". Zespół wykonał swoje najpopularniejsze/najlepsze utwory. Fani mogą znać tutejszą wersję "Interstellar Overdrive" z wydanego przez Top Gear podwójnego CD "Collection Of Rare LIVE Instrumentals (1969-1971)".

To jest PF jaki najbardziej uwielbiam - wciąż eksperymentalny, wciąż jeszcze czarujący psychodelicznym brzmieniem, ale niebojący się niemal hardrockowo 'przyłożyć'! Zespół był wówczas u szczytu formy, a na koncertach z tego okresu zdołał wypracować sobie wyjątkowo soczyste, pełne brzmienie z niesamowitymi partiami Gilmoura i Wrighta. Potem (po 1973 roku) to już nie było to...

JL



..::TRACK-LIST::..

1. Astronomy Domine 9:20
2. Careful With That Axe, Eugene 11:34
3. Cymbaline 7:29
4. A Saucerful of Secrets 13:22
5. Embryo 8:54
6. Set The Controls For The Heart Of The Sun 11:48
7. Interstellar Overdrive 13:36
8. Atom Heart Mother (reprise) 3:05

Akademiska Foreningens Stora Sal Lund, Sweden March 20th 1970.
Very good to excellent audience recording.



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Roger Waters
Drums, Percussion - Nick Mason
Guitar, Vocals - David Gilmour
Keyboards, Vocals - Richard Wright



https://www.youtube.com/watch?v=NAFbGIcmR50



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Fantasmagoryczny wir wielobarwnej perwersji!

FA


With manic glee, Fathomless Ritual recreate the maddening, unhinged kind of death metal created by the likes of Demilich and give their own ugly, grime-ridden twist to it. The music has a darker, murkier, cavernous sound but all the same has a denser quality and a sense of modern urgency about it which livens up the proceedings. There's nary a dull moment on the album with there being a constant barrage of riffs all wriggling their way into your brain but it's done in such a boisterous manner that it doesn't feel at all life-threatening. Having the experience of bands such as Gutvoid, Fumes, Pukewraith, the sole mastermind behind the band, B. Dean, knows his way around death metal and how best to compound this particular style without destroying its essence or appeal for that matter. Without attempting to dethrone the gods, he's made a conscientious effort to make the sound more extreme and relevant in his own way and to that extent it works amazingly well. This is an album that should delight any fan of underground death metal music.

For fans of: Demilich, Chthe'ilist, Dead and Dripping, Mortiferum, Dead, Adramelech, Cryptworm



This truly fathomless, strictly ritualistic stuff has been concocted by just one musician, the name Brendan Dean, a young aspiring deathster form Toronto town who has already accumulated a sizeable resume with his participation in a voluminous number of outfits, all operating within the death metal circles, like Gutvoid, Body Asphyxiation Science, Fumes, Alucard, etc.

In other words, we may as well have the sworn death metal guru of the entire province of Ontario, another strife at this admirable designation being the album reviewed here. Dean jumps head-over-heels here into Lovecraftian folklore with dark, dissonant twisted riffs and extrapolations that would bring to mind (thousand)lake dwellers like Demilich and Nomicon, the surreal Russian “beauticians” Beheaded Zombie, and another enigmatic formation shredding much closer to home, the near-neighbours from Ottawa Exlimitir.

The man wastes no precious second and catapults the listener into his tenebrous sinister art with the non-fussy dissonant wonder “Hecatomb for an Unending Madness”; madness guaranteed within mere 3-min, with swirling crooked riffs and angular rhythmic jolts popping up at every nook and corner, Dean providing a not very decipherable but suitable guttural deathly baritone behind the mike. Crazy compelling stuff that will satisfy all gods, either lesser or major, including with the marvelously chaotic “Exiled to the Lower Catacombs”, the denizens of said catacombs reveling in constant time and tempo shifts, with sudden slowdowns brusquely swept aside by the next-in-line stylized spasm of brutality. Although “Gorge of the Nameless” may seem like a respite with its dense heavy mid-tempo riff-patterns, Dean is conscious of not serving two similar anti-climactisms in a row, and throws in the lengthy, pleasantly meandering saga “Grafted to the Chambers of Mirth”, the perfect summation of his lofty exploits heretofore, his repertoire later enriched with nods at the highbrow Floridian branch from the movement (the miasmic Morbid Angel-esque “Wielding the Bone Wand”), surprisingly melodious variations on the Demilich lakeside tales (“Cosmic Reflections from the Basin of Blood”), and successful attempts at summarizing the Australians Portal’s hyper-active dissonant formulas (“Gelatinous Being of Countless Forms”) but in a decidedly more digestible, less overwhelming manner.

There are also shades of Mekong Delta’s unorthodox, left-hand-path heritage (the spastic schizoid shredder “Gifts for Aranaktu”), only served with a hefty deathly sniff, the latter the guiding light on this really appetizing recording that sees Dean rising above the more formulaic histrionics of the other acts that he’s been involved with, further consolidating his homeland’s reputation as a reliable, near-constant provided of offbeat, less ordinary music. This is almost as compelling as another admirable addition to the DDD (dark dissonant deathliness) Department from last year, their southern neighbours Fabricant’s debut (“Drudge to the Thicket”), the Canadians bending it in a marginally more aggressive, speedier fashion. Re-inventing the wheel this isn’t, but is a thoroughly satisfying interpretation of canons within the death metal circle that have always evoked awe and respect amongst the more adventurous music lovers…

and one for which Dean doesn’t need too many helping hands if any at all. He walks alone, with his head held high, bracing himself for whatever dangerous encounters may befall him… music of the kind begets monstrosities, hey! Not to mention the constant concern as to how those capricious elder deities would react to it.

Bayern



..::TRACK-LIST::..

1. Hecatomb for an Unending Madness 02:31
2. Exiled to the Lower Catacombs 04:54
3. Gorge of the Nameless 04:15
4. Grafted to the Chambers of Mirth 06:11
5. Wielding the Bone Wand 04:44
6. Cosmic Reflections from the Basin of Blood 04:00
7. Gelatinous Being of Countless Forms 04:57
8. Gifts for Aranaktu 06:54



..::OBSADA::..

B. Dean (Gutvoid, Fumes, Pukewraith) - Vocals, Guitars, Bass, Drum Programming



https://www.youtube.com/watch?v=wFae0UvqlVA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Fantasmagoryczny wir wielobarwnej perwersji!

FA


With manic glee, Fathomless Ritual recreate the maddening, unhinged kind of death metal created by the likes of Demilich and give their own ugly, grime-ridden twist to it. The music has a darker, murkier, cavernous sound but all the same has a denser quality and a sense of modern urgency about it which livens up the proceedings. There's nary a dull moment on the album with there being a constant barrage of riffs all wriggling their way into your brain but it's done in such a boisterous manner that it doesn't feel at all life-threatening. Having the experience of bands such as Gutvoid, Fumes, Pukewraith, the sole mastermind behind the band, B. Dean, knows his way around death metal and how best to compound this particular style without destroying its essence or appeal for that matter. Without attempting to dethrone the gods, he's made a conscientious effort to make the sound more extreme and relevant in his own way and to that extent it works amazingly well. This is an album that should delight any fan of underground death metal music.

For fans of: Demilich, Chthe'ilist, Dead and Dripping, Mortiferum, Dead, Adramelech, Cryptworm



This truly fathomless, strictly ritualistic stuff has been concocted by just one musician, the name Brendan Dean, a young aspiring deathster form Toronto town who has already accumulated a sizeable resume with his participation in a voluminous number of outfits, all operating within the death metal circles, like Gutvoid, Body Asphyxiation Science, Fumes, Alucard, etc.

In other words, we may as well have the sworn death metal guru of the entire province of Ontario, another strife at this admirable designation being the album reviewed here. Dean jumps head-over-heels here into Lovecraftian folklore with dark, dissonant twisted riffs and extrapolations that would bring to mind (thousand)lake dwellers like Demilich and Nomicon, the surreal Russian “beauticians” Beheaded Zombie, and another enigmatic formation shredding much closer to home, the near-neighbours from Ottawa Exlimitir.

The man wastes no precious second and catapults the listener into his tenebrous sinister art with the non-fussy dissonant wonder “Hecatomb for an Unending Madness”; madness guaranteed within mere 3-min, with swirling crooked riffs and angular rhythmic jolts popping up at every nook and corner, Dean providing a not very decipherable but suitable guttural deathly baritone behind the mike. Crazy compelling stuff that will satisfy all gods, either lesser or major, including with the marvelously chaotic “Exiled to the Lower Catacombs”, the denizens of said catacombs reveling in constant time and tempo shifts, with sudden slowdowns brusquely swept aside by the next-in-line stylized spasm of brutality. Although “Gorge of the Nameless” may seem like a respite with its dense heavy mid-tempo riff-patterns, Dean is conscious of not serving two similar anti-climactisms in a row, and throws in the lengthy, pleasantly meandering saga “Grafted to the Chambers of Mirth”, the perfect summation of his lofty exploits heretofore, his repertoire later enriched with nods at the highbrow Floridian branch from the movement (the miasmic Morbid Angel-esque “Wielding the Bone Wand”), surprisingly melodious variations on the Demilich lakeside tales (“Cosmic Reflections from the Basin of Blood”), and successful attempts at summarizing the Australians Portal’s hyper-active dissonant formulas (“Gelatinous Being of Countless Forms”) but in a decidedly more digestible, less overwhelming manner.

There are also shades of Mekong Delta’s unorthodox, left-hand-path heritage (the spastic schizoid shredder “Gifts for Aranaktu”), only served with a hefty deathly sniff, the latter the guiding light on this really appetizing recording that sees Dean rising above the more formulaic histrionics of the other acts that he’s been involved with, further consolidating his homeland’s reputation as a reliable, near-constant provided of offbeat, less ordinary music. This is almost as compelling as another admirable addition to the DDD (dark dissonant deathliness) Department from last year, their southern neighbours Fabricant’s debut (“Drudge to the Thicket”), the Canadians bending it in a marginally more aggressive, speedier fashion. Re-inventing the wheel this isn’t, but is a thoroughly satisfying interpretation of canons within the death metal circle that have always evoked awe and respect amongst the more adventurous music lovers…

and one for which Dean doesn’t need too many helping hands if any at all. He walks alone, with his head held high, bracing himself for whatever dangerous encounters may befall him… music of the kind begets monstrosities, hey! Not to mention the constant concern as to how those capricious elder deities would react to it.

Bayern



..::TRACK-LIST::..

1. Hecatomb for an Unending Madness 02:31
2. Exiled to the Lower Catacombs 04:54
3. Gorge of the Nameless 04:15
4. Grafted to the Chambers of Mirth 06:11
5. Wielding the Bone Wand 04:44
6. Cosmic Reflections from the Basin of Blood 04:00
7. Gelatinous Being of Countless Forms 04:57
8. Gifts for Aranaktu 06:54



..::OBSADA::..

B. Dean (Gutvoid, Fumes, Pukewraith) - Vocals, Guitars, Bass, Drum Programming



https://www.youtube.com/watch?v=wFae0UvqlVA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
George Harrison - Let It Roll - Songs By George Harrison
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: George Harrison
Album................: Let It Roll - Songs By George Harrison
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2009
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 68 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Parlophone/Apple Records/Dark Horse Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. George Harrison - Got My Mind Set On You [03:52]
2. George Harrison - Give Me Love (Give Me Peace On Earth) [03:35]
3. George Harrison - Ballad Of Sir Frankie Crisp (Let It Roll)[03:48]
4. George Harrison - My Sweet Lord [04:40]
5. George Harrison - While My Guitar Gently Weeps [Live] [04:46]
6. George Harrison - All Things Must Pass [03:46]
7. George Harrison - Any Road [03:52]
8. George Harrison - This Is Love [03:47]
9. George Harrison - All Those Years Ago [03:46]
10. George Harrison - Marwa Blues [03:41]
11. George Harrison - What Is Life [04:24]
12. George Harrison - Rising Sun [05:27]
13. George Harrison - When We Was Fab [03:51]
14. George Harrison - Something [Live] [03:10]
15. George Harrison - Blow Away [03:59]
16. George Harrison - Cheer Down [04:06]
17. George Harrison - Here Comes The Sun [Live] [02:54]
18. George Harrison - I Don't Want To Do It [02:54]
19. George Harrison - Isn't It A Pity [07:07]

Playing Time.........: 01:17:33
Total Size...........: 534,93 MB