...( Info )...
Title: Memories, Dreams, And Reflections
Artist: John Zorn & Dave Lombardo
Year: 2025
Genre: Avant-garde, Jazz
Country: USA

Duration: 00:38:17
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01 – Sacred Beasts
02 – Brethren
03 – A Dangerous Requiem
04 – Scimitar
05 – Hail and Thunder
06 – Timestead
07 – Santeria
08 – Tractatus

...( Info )...

---------------------------------------------------------------------
  Billy Vaughn - The Singles & EPs Collection - 1954-62
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Billy Vaughn
Album................: The Singles & EPs Collection - 1954-62
Genre................: Jazz / Easy Listening
Source...............: CD
Year.................: 2017
Ripper...............: Exact Audio Copy  (Secure mode) & PLEXTOR PX-891SAF
Codec................: LAME 3.98
Version..............: MPEG 1 Layer III
Quality..............: Insane, (avg. bitrate: 320kbps)
Channels.............: Stereo / 44100 hz
Tags.................: ID3 v1.1, ID3 v2.3
Included.............: NFO
Covers...............: Front Back CD

...( TrackList )...


  1. Billy Vaughn - Melody Of Love              [03:00]
  2. Billy Vaughn - Joy Ride                 [02:19]
  3. Billy Vaughn - Silver Moon               [03:03]
  4. Billy Vaughn - Baby O'Mine               [02:04]
  5. Billy Vaughn - The Waltz You Saved For Me        [02:16]
  6. Billy Vaughn - Billy Vaughn's Boogie          [02:00]
  7. Billy Vaughn - Shifting, Whispering Sands - Part 1   [02:59]
  8. Billy Vaughn - Shifting, Whispering Sands - Part 2   [02:54]
  9. Billy Vaughn - Moody Trudy               [02:08]
 10. Billy Vaughn - Shifting Whispering Sands        [02:26]
 11. Billy Vaughn - I'd Give A Million Tomorrows       [02:17]
 12. Billy Vaughn - Calico Cathy               [02:15]
 13. Billy Vaughn - Theme From 'Three Penny Opera'      [02:22]
 14. Billy Vaughn - Little Boy Blue             [02:17]
 15. Billy Vaughn - Sleep                  [02:13]
 16. Billy Vaughn - Till I Waltz Again With You       [02:40]
 17. Billy Vaughn - Autumn Concerto             [02:18]
 18. Billy Vaughn - Angel Angel               [02:02]
 19. Billy Vaughn - The Left Bank              [02:27]
 20. Billy Vaughn - Sweetheart Polka             [02:15]
 21. Billy Vaughn - When The White Lilacs Bloom Again    [02:25]
 22. Billy Vaughn - Spanish Diary              [02:32]
 23. Billy Vaughn - Petticoats Of Portugal          [02:36]
 24. Billy Vaughn - La La Colette              [01:57]
 25. Billy Vaughn - Sweet Leilani              [02:17]
 26. Billy Vaughn - Creole Love Call             [02:53]
 27. Billy Vaughn - Sugar Blues               [01:49]
 28. Billy Vaughn - Pennsylvania Waltz            [02:18]
 29. Billy Vaughn - The Ship That Never Sailed        [02:19]
 30. Billy Vaughn - Song Of The Nairobi Trio         [01:53]

Playing Time.........: 01:11:30
Total Size...........: 167,75 MB

---------------------------------------------------------------------

  1. Billy Vaughn - Tell My Love               [02:17]
  2. Billy Vaughn - Ve'borriquito              [02:47]
  3. Billy Vaughn - Johnny Tremain              [02:11]
  4. Billy Vaughn - Naughty Annetta             [01:56]
  5. Billy Vaughn - Sail Along Silvery Moon         [02:06]
  6. Billy Vaughn - Raunchy                 [02:12]
  7. Billy Vaughn - Tumbling Tumbleweeds           [01:59]
  8. Billy Vaughn - Trying                  [01:56]
  9. Billy Vaughn - Singing Hills              [02:08]
 10. Billy Vaughn - Chimes Of Arcady             [01:48]
 11. Billy Vaughn - La Paloma                [02:11]
 12. Billy Vaughn - Here Is My Love             [02:38]
 13. Billy Vaughn - Cimarron (Roll On)            [02:40]
 14. Billy Vaughn - You're My Baby Doll           [02:07]
 15. Billy Vaughn - Blue Hawaii               [02:01]
 16. Billy Vaughn - Tico Tico                [01:50]
 17. Billy Vaughn - Hawaiian War Chant            [01:46]
 18. Billy Vaughn - Trade Winds               [02:19]
 19. Billy Vaughn - Your Cheatin' Heart           [02:18]
 20. Billy Vaughn - Lights Out                [02:26]
 21. Billy Vaughn - All Night Long              [02:32]
 22. Billy Vaughn - Blues Stay Away From Me         [02:06]
 23. Billy Vaughn - Morgen (One More Sunrise)        [02:30]
 24. Billy Vaughn - Wabash Blues               [02:13]
 25. Billy Vaughn - Carnival In Paris            [01:44]
 26. Billy Vaughn - (It's No) Sin              [02:18]
 27. Billy Vaughn - After Hours               [02:10]
 28. Billy Vaughn - Chop Sticks               [02:22]
 29. Billy Vaughn - You're The Only Star (In My Blue Heaven) [02:04]
 30. Billy Vaughn - Skater's Waltz              [02:16]
 31. Billy Vaughn - Beg Your Pardon             [02:14]
 32. Billy Vaughn - Look For A Star             [02:09]
 33. Billy Vaughn - He'll Have To Go             [02:28]

Playing Time.........: 01:13:02
Total Size...........: 171,68 MB

---------------------------------------------------------------------

  1. Billy Vaughn - Theme From 'The Apartment'        [02:21]
  2. Billy Vaughn - The Sundowners              [02:40]
  3. Billy Vaughn - Old Cape Cod               [02:43]
  4. Billy Vaughn - Wheels                  [02:03]
  5. Billy Vaughn - Orange Blossom Special          [02:32]
  6. Billy Vaughn - Blue Tomorrow              [02:18]
  7. Billy Vaughn - Red Wing                 [01:59]
  8. Billy Vaughn - Down Yonder               [01:46]
  9. Billy Vaughn - Berlin Monday              [02:26]
 10. Billy Vaughn - Come September              [02:26]
 11. Billy Vaughn - Everyone's Twistin' In Mexico      [02:22]
 12. Billy Vaughn - Melody In The Night           [02:09]
 13. Billy Vaughn - Chapel By The Sea            [02:08]
 14. Billy Vaughn - One Love One Heartache          [02:17]
 15. Billy Vaughn - Born To Be With You           [02:15]
 16. Billy Vaughn - Continental Melody            [02:01]
 17. Billy Vaughn - A Swinging Safari            [02:13]
 18. Billy Vaughn - Indian Love Call             [01:56]
 19. Billy Vaughn - Blue Flame                [02:46]
 20. Billy Vaughn - Someone                 [02:08]
 21. Billy Vaughn - I'm Waitin'               [01:50]
 22. Billy Vaughn - Words Of Love              [02:21]
 23. Billy Vaughn - Halls Of Ivy               [02:07]
 24. Billy Vaughn - Mexicali Rose              [01:48]
 25. Billy Vaughn - Estrellita                [01:37]
 26. Billy Vaughn - Fascination               [02:20]
 27. Billy Vaughn - Around The World             [01:57]
 28. Billy Vaughn - Jealous                 [01:51]
 29. Billy Vaughn - I'm Getting Sentimental Over You     [01:43]
 30. Billy Vaughn - Hawaiian Paradise            [02:19]
 31. Billy Vaughn - I Love You Truly             [02:24]
 32. Billy Vaughn - Theme From A Summer Place        [02:25]
 33. Billy Vaughn - Que Sera, Sera              [02:15]

Playing Time.........: 01:12:46
Total Size...........: 171,07 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Druga płyta w serii Jazz Legends "Friday Night at the Village Vanguard” to nagranie koncertu live. Został on zarejestrowany w styczniu 1985 roku w Village Vanguard, jednym z najbardziej znanych i prestiżowych klubów jazzowych Nowego Jorku.

W nagraniach udział wzięli wybitni muzycy: Ron Carter, Mike Gerber, Lenny White i Michał Urbaniak. Płyta zostały opatrzone niezwykle interesującym komentarzem znanego krytyka muzycznego – Mike’a Hennesseya.

Urbaniak wspomina te nagrania: 'Zagranie w Village Vanguard jest jednym z największych marzeń każdego muzyka jazzowego. Mnie udało się zagrać tam kilka razy, na dodatek z najlepszą sekcją rytmiczną na świecie. Mam nadzieję, że nagrania z piątkowej i sobotniej nocy w Village, przyniosą wszystkim słuchaczom wiele pozytywnych emocji, jakie mi towarzyszyły podczas tamtych koncertów. Życzę miłego odbioru!'.



..::TRACK-LIST::..

1. Softly As In Morning Sunrise (Oscar Hammerstein II/Sigmund Romberg) 7:27
2. In Your Own Sweet Way (Dave Brubeck) 12:21
3. A Child Is Born (Thad Jones) 7:06
4. Sister Sadie (Horace Silver) 9:04
5. Cafe Mirage (Michał Urbaniak) 7:49
6. Harvest (Michał Urbaniak) 7:29
7. Blues No Blues (Michał Urbaniak) 9:42
8. Outbound (Mi9chał Urbaniak) 7:50



..::OBSADA::..

Michał Urbaniak - violin
Ron Carter - bass
Mike Gerber - piano
Lenny White - drums




https://www.youtube.com/watch?v=mWgfA07iEfQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Druga płyta w serii Jazz Legends "Friday Night at the Village Vanguard” to nagranie koncertu live. Został on zarejestrowany w styczniu 1985 roku w Village Vanguard, jednym z najbardziej znanych i prestiżowych klubów jazzowych Nowego Jorku.

W nagraniach udział wzięli wybitni muzycy: Ron Carter, Mike Gerber, Lenny White i Michał Urbaniak. Płyta zostały opatrzone niezwykle interesującym komentarzem znanego krytyka muzycznego – Mike’a Hennesseya.

Urbaniak wspomina te nagrania: 'Zagranie w Village Vanguard jest jednym z największych marzeń każdego muzyka jazzowego. Mnie udało się zagrać tam kilka razy, na dodatek z najlepszą sekcją rytmiczną na świecie. Mam nadzieję, że nagrania z piątkowej i sobotniej nocy w Village, przyniosą wszystkim słuchaczom wiele pozytywnych emocji, jakie mi towarzyszyły podczas tamtych koncertów. Życzę miłego odbioru!'.



..::TRACK-LIST::..

1. Softly As In Morning Sunrise (Oscar Hammerstein II/Sigmund Romberg) 7:27
2. In Your Own Sweet Way (Dave Brubeck) 12:21
3. A Child Is Born (Thad Jones) 7:06
4. Sister Sadie (Horace Silver) 9:04
5. Cafe Mirage (Michał Urbaniak) 7:49
6. Harvest (Michał Urbaniak) 7:29
7. Blues No Blues (Michał Urbaniak) 9:42
8. Outbound (Mi9chał Urbaniak) 7:50



..::OBSADA::..

Michał Urbaniak - violin
Ron Carter - bass
Mike Gerber - piano
Lenny White - drums




https://www.youtube.com/watch?v=mWgfA07iEfQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Stworzona przez Jacka Mielcarka (saksofon altowy i tenorowy, elektronika) i Łukasza Stworzewicza (perkusja, elektronika) płyta Liczby urojone nie jest ich pierwszą wspólną pracą. Obaj artyści mieli okazję spotkać się już m.in. przy okazji nagrywania albumu Coraz Kwartetu BASMyT, wydanego w 2023 roku. Najnowsze dzieło duetu Mielcarek / Silberman stanowi próbę eksperymentalnego podejścia do materii muzycznej, bez sztywnych założeń i konkretnych ram gatunkowych. Jak mówi Jacek Mielcarek, album "Liczby urojone" to wynik awangardowego myślenia o muzyce. I dodaje: Chciałem nagrać taki właśnie materiał, inspirując się m.in. duetem John Surman/Jack DeJohnette, lecz oczywiście mając własną wizję. Natomiast pomysł muzycznego dialogu saksofonu, perkusji i elektroniki kiełkował we mnie już wcześniej. Zrodził się m.in. pod wpływem nagrań Pharoaha Sandersa, Alberta Aylera, a także Johna Coltrane’a z Rashiedem Alim.

Mimo określonych inspiracji, muzycy szukali własnej formuły, by połączyć żywioł grania na instrumentach akustycznych z elektroniką. W rezultacie powstała płyta, w której można odnaleźć elementy free jazzu, sonorystycznych eksperymentów, ambientu czy nawet muzyki świata, jednak całość zdaje się z powodzeniem uciekać przed jednoznacznym zaszufladkowaniem. Improwizacja staje się tu częścią niezapisanych kompozycji. Jak przyznaje Jacek Mielcarek: aby improwizowało nam się lepiej, mamy tu konkretne tematy potraktowane w bardzo swobodny sposób. Sądzę, że najlepiej łączyć jedno z drugim, ale trzeba uważać, by nie przekroczyć pewnej granicy bezpieczeństwa. Uważam, że akademizm skierowałby naszą muzykę w jasno określonym kierunku, a zależało mi na tym, aby końcowy efekt był odbierany jako coś zaskakującego i nieprzewidywalnego.

Elementem, który zdecydowanie charakteryzuje Liczby urojone, jest różnorodność albumu. „Muzyka usłyszana wewnątrz”, jak określa formułę płyty Jacek Mielcarek, płynie do słuchacza rozmaitymi falami dźwięków: niepokojącego atonalnego szumu i zgiełku, „ejtisowej” elektroniki, łagodnych pejzaży i jazzowej awangardy, bazującej na mocnej ekspresji. Słuchając muzyki zawartej na płycie, można więc spodziewać się… niespodziewanego. I to chyba klucz do albumu, który frapuje zarówno pod względem brzmienia, jak i oryginalnego tytułu, wymyślonego przez Łukasza Stworzewicza. Otóż Liczby urojone to nie tylko termin matematyczny, lecz także filozoficzna układanka związana z datami urodzin członków rodziny perkusisty.

Audio Cave


Trudność w zdefiniowaniu muzyki, jaką proponuje duet budowany brzmieniem jazzowego saksofonu, pulsem perkusji oraz rozbudzonej energią elektroniki jest oczywista. Bo synergia takich projektów a priori zakłada, że w muzyce musi wydarzyć się coś więcej niż tylko pokorne granie. I nie jest inaczej w przypadku sesji „Liczby Urojone” przygotowanej przez Jacka Mielcarka (saksofon altowy i tenorowy, elektronika) i Łukasza Stworzewicza (perkusja, elektronika).

Mimo inspiracji, muzycy szukali przede wszystkim własnej formuły, by połączyć żywioł grania na instrumentach akustycznych z elektroniką. W rezultacie powstała płyta, w której można odnaleźć elementy free jazzu, sonorystycznych eksperymentów, ambientu, muzyki świata przyporządkowanej zwartej i rozległej improwizacji. Co znamienne, całość z powodzeniem ucieka przed jednoznacznym zaszufladkowaniem. Improwizacja staje się tu częścią niezapisanych kompozycji. „Improwizowało nam się lepiej, mamy tu konkretne tematy potraktowane w bardzo swobodny sposób – wyjaśnia genezę sesji Jacek Mielcarek. Sądzę, że najlepiej łączyć jedno z drugim, ale trzeba uważać, by nie przekroczyć pewnej granicy bezpieczeństwa. Uważam, że akademizm skierowałby naszą muzykę w jasno określonym kierunku, a zależało mi na tym, aby końcowy efekt był odbierany jako coś zaskakującego i nieprzewidywalnego”.

Album „Liczby Urojone” nie jest ich pierwszą wspólną pracą. Obaj artyści mieli okazję spotkać się przy nagrywania albumu „Coraz” Kwartetu BASMyT( wydanego w 2023 roku). Nowy album duetu Mielcarek / Silberman stanowi próbę eksperymentalnego podejścia do materii muzycznej, bez sztywnych założeń i konkretnych ram gatunkowych. „To wynik awangardowego myślenia o muzyce – mówi Jacek Mielcarek. Chciałem nagrać taki właśnie materiał, inspirując się. duetem John Surman/Jack DeJohnette, lecz oczywiście mając własną wizję. Natomiast pomysł muzycznego dialogu saksofonu, perkusji i elektroniki kiełkował we mnie już wcześniej. Zrodził się pod wpływem nagrań Pharoaha Sandersa, Alberta Aylera, a także Johna Coltrane’a z Rashiedem Alim”. Konsekwencją takiego podejścia jest różnorodność albumu. Muzyka płynie do słuchacza rozmaitymi falami dźwięków: niepokojącego atonalnego szumu i zgiełku, „ejtisowej” elektroniki, łagodnych pejzaży i jazzowej awangardy, bazującej na mocnej ekspresji.

Dionizy Piątkowski



..::TRACK-LIST::..

1. Nu-Mery
2. 30-16=14
3. Softowy Jacek
4. Damian
5. Kiedy jest Edward?
6. Samospalenie
7. 17+13=30



..::OBSADA::..

Jacek Mielcarek - saksofon altowy i tenorowy, elektronika
Łukasz Stworzewicz - perkusja, elektronika



https://www.youtube.com/watch?v=N1yb4e9Yze4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Stworzona przez Jacka Mielcarka (saksofon altowy i tenorowy, elektronika) i Łukasza Stworzewicza (perkusja, elektronika) płyta Liczby urojone nie jest ich pierwszą wspólną pracą. Obaj artyści mieli okazję spotkać się już m.in. przy okazji nagrywania albumu Coraz Kwartetu BASMyT, wydanego w 2023 roku. Najnowsze dzieło duetu Mielcarek / Silberman stanowi próbę eksperymentalnego podejścia do materii muzycznej, bez sztywnych założeń i konkretnych ram gatunkowych. Jak mówi Jacek Mielcarek, album "Liczby urojone" to wynik awangardowego myślenia o muzyce. I dodaje: Chciałem nagrać taki właśnie materiał, inspirując się m.in. duetem John Surman/Jack DeJohnette, lecz oczywiście mając własną wizję. Natomiast pomysł muzycznego dialogu saksofonu, perkusji i elektroniki kiełkował we mnie już wcześniej. Zrodził się m.in. pod wpływem nagrań Pharoaha Sandersa, Alberta Aylera, a także Johna Coltrane’a z Rashiedem Alim.

Mimo określonych inspiracji, muzycy szukali własnej formuły, by połączyć żywioł grania na instrumentach akustycznych z elektroniką. W rezultacie powstała płyta, w której można odnaleźć elementy free jazzu, sonorystycznych eksperymentów, ambientu czy nawet muzyki świata, jednak całość zdaje się z powodzeniem uciekać przed jednoznacznym zaszufladkowaniem. Improwizacja staje się tu częścią niezapisanych kompozycji. Jak przyznaje Jacek Mielcarek: aby improwizowało nam się lepiej, mamy tu konkretne tematy potraktowane w bardzo swobodny sposób. Sądzę, że najlepiej łączyć jedno z drugim, ale trzeba uważać, by nie przekroczyć pewnej granicy bezpieczeństwa. Uważam, że akademizm skierowałby naszą muzykę w jasno określonym kierunku, a zależało mi na tym, aby końcowy efekt był odbierany jako coś zaskakującego i nieprzewidywalnego.

Elementem, który zdecydowanie charakteryzuje Liczby urojone, jest różnorodność albumu. „Muzyka usłyszana wewnątrz”, jak określa formułę płyty Jacek Mielcarek, płynie do słuchacza rozmaitymi falami dźwięków: niepokojącego atonalnego szumu i zgiełku, „ejtisowej” elektroniki, łagodnych pejzaży i jazzowej awangardy, bazującej na mocnej ekspresji. Słuchając muzyki zawartej na płycie, można więc spodziewać się… niespodziewanego. I to chyba klucz do albumu, który frapuje zarówno pod względem brzmienia, jak i oryginalnego tytułu, wymyślonego przez Łukasza Stworzewicza. Otóż Liczby urojone to nie tylko termin matematyczny, lecz także filozoficzna układanka związana z datami urodzin członków rodziny perkusisty.

Audio Cave


Trudność w zdefiniowaniu muzyki, jaką proponuje duet budowany brzmieniem jazzowego saksofonu, pulsem perkusji oraz rozbudzonej energią elektroniki jest oczywista. Bo synergia takich projektów a priori zakłada, że w muzyce musi wydarzyć się coś więcej niż tylko pokorne granie. I nie jest inaczej w przypadku sesji „Liczby Urojone” przygotowanej przez Jacka Mielcarka (saksofon altowy i tenorowy, elektronika) i Łukasza Stworzewicza (perkusja, elektronika).

Mimo inspiracji, muzycy szukali przede wszystkim własnej formuły, by połączyć żywioł grania na instrumentach akustycznych z elektroniką. W rezultacie powstała płyta, w której można odnaleźć elementy free jazzu, sonorystycznych eksperymentów, ambientu, muzyki świata przyporządkowanej zwartej i rozległej improwizacji. Co znamienne, całość z powodzeniem ucieka przed jednoznacznym zaszufladkowaniem. Improwizacja staje się tu częścią niezapisanych kompozycji. „Improwizowało nam się lepiej, mamy tu konkretne tematy potraktowane w bardzo swobodny sposób – wyjaśnia genezę sesji Jacek Mielcarek. Sądzę, że najlepiej łączyć jedno z drugim, ale trzeba uważać, by nie przekroczyć pewnej granicy bezpieczeństwa. Uważam, że akademizm skierowałby naszą muzykę w jasno określonym kierunku, a zależało mi na tym, aby końcowy efekt był odbierany jako coś zaskakującego i nieprzewidywalnego”.

Album „Liczby Urojone” nie jest ich pierwszą wspólną pracą. Obaj artyści mieli okazję spotkać się przy nagrywania albumu „Coraz” Kwartetu BASMyT( wydanego w 2023 roku). Nowy album duetu Mielcarek / Silberman stanowi próbę eksperymentalnego podejścia do materii muzycznej, bez sztywnych założeń i konkretnych ram gatunkowych. „To wynik awangardowego myślenia o muzyce – mówi Jacek Mielcarek. Chciałem nagrać taki właśnie materiał, inspirując się. duetem John Surman/Jack DeJohnette, lecz oczywiście mając własną wizję. Natomiast pomysł muzycznego dialogu saksofonu, perkusji i elektroniki kiełkował we mnie już wcześniej. Zrodził się pod wpływem nagrań Pharoaha Sandersa, Alberta Aylera, a także Johna Coltrane’a z Rashiedem Alim”. Konsekwencją takiego podejścia jest różnorodność albumu. Muzyka płynie do słuchacza rozmaitymi falami dźwięków: niepokojącego atonalnego szumu i zgiełku, „ejtisowej” elektroniki, łagodnych pejzaży i jazzowej awangardy, bazującej na mocnej ekspresji.

Dionizy Piątkowski



..::TRACK-LIST::..

1. Nu-Mery
2. 30-16=14
3. Softowy Jacek
4. Damian
5. Kiedy jest Edward?
6. Samospalenie
7. 17+13=30



..::OBSADA::..

Jacek Mielcarek - saksofon altowy i tenorowy, elektronika
Łukasz Stworzewicz - perkusja, elektronika



https://www.youtube.com/watch?v=N1yb4e9Yze4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

"Électronique Noire" to pierwsza płyta solowa Eivinda Aarseta. 37-letni wówczas gitarzysta, ceniony muzyk studyjny współpracujący m.in.z saksofonistą Bendikiem Hofsethem, perkusistką Marylin Mazur, pianistą Bugge Wesseltoftem i trębaczem Nilsem Petterem Molværem, zdecydował się na wydanie albumu za namową Bugge Wesseltofta, który niedawno założył wytwórnię płytową Jazzland Recordings.

Za podstawę albumu posłużyła kompozycja "7" powstała w 1997 r. na zamówienie organizatorów festiwalu Maijazz w Stavanger (utwór "Entrance/U-Bahn" został nagrany na żywo podczas festiwalu, w studio dograna została partia klarnetu i saksofonu).

W nagraniach gitarzyście towarzyszyli Bugge Wesseltoft - fortepian elektryczny, Vidar Johansen - saksofon i klarnet, Kjetil Bjerkestrand – syntezator, Kjetil Saunes – programowanie i sampling, Nils Petter Molvaer – trąbka, Anders Engen i Kim Ofstad - perkusja oraz basiści Ingebrikt Flaten, Jonny Sjo i Bjørn Kjellemyr.

Jak stwierdził recenzent "Allmusic" muzyka zawarta na płycie to - podobnie jak wydany rok wcześniej album Khmer Molvaera (nagrany z udziałem Aarseta) - połączenie jazzu spod znaku ECM z ambientem i muzyką elektroniczną. Na albumie Aarseta dodatkowo zauważalne są elementy drum'n'bass, techno i rocka (rockowe solo gitary w "Wake-Up Call").

Solowy debiut norweskiego gitarzysty został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków muzycznych. Entuzjastycznie nastawiony recenzent "New York Timesa" nazwał wręcz "Électronique Noire" "jednym z najważniejszych albumów epoki post-milesowskiej".

Można się z tą opinią zgodzić lub nie, ale z pewnością jest to jeden z najbardziej interesujących albumów lat 90-tych i w istocie reprezentuje "nową koncepcję jazzu" w takim samym stopniu jak dokonania Bugge Wesseltofta czy Nilsa Pettera Molværa.

Muzyka Nordycka


'Tytuł Électronique Noir mówi wszystko o albumie: to muzyka filmowa, medytacyjna, mroczna, elektroniczna' - mówi Eivind Aarset.



..::TRACK-LIST::..

..::OBSADA::..

1. Dark Moisture 7:50
Bass - Ingebrikt Flaten
Drums - Anders Engen
Electric Piano [Rhodes] - Bugge Wesseltoft
Mixed By [Mix] - Ulf W. Ø. Holand
Recorded By [Bass And Drums] - Truls Birkeland
Recorded By [Rhodes] - Bugge
Recorded By [Trumpet] - Giert Clausen
Trumpet - Nils Petter Molvær

2. Entrance / U-Bahn 8:34
Bass - Jonny Sjo
Bass Clarinet [Additional], Soprano Saxophone - Vidar Johansen
Drums - Kim Ofstad
Edited By - Bugge, Eivind
Recorded By - Kaj Hjertenes, Per Ravnaas
Recorded By [Bassclarinet, Sax], Mixed By - Ulf W. Ø. Holand
Synthesizer - Kjetil Bjerkestrand
Voice [Distorted Shouting] - Nils Petter Molvær

3. Lost And Found 7:33
Drums - Kim Ofstad
Mixed By - Bernhard Löhr
Synthesizer, Recorded By [Synthesizer] - Kjetil Bjerkestrand

4. Superstrings 8:27
Bass - Jonny Sjo
Drums - Kim Ofstad
Edited By, Arranged By - Eivind
Mixed By, Edited By, Arranged By - Bugge
Recorded By [Bass And Drums] - Truls Birkeland
Recorded By [Trumpet] - Giert Clausen
Trumpet - Nils Petter Molvær

5. Électronique Noire 3:53
Drums - Kim Ofstad
Mixed By - Bernhard Löhr
Recorded By [Dissonant Chords] - Bugge
Sounds [Dissonant Chords], Arranged By [Inputs] - Bugge Wesseltoft

6. Wake-Up Call 6:39
Drums - Kim Ofstad
Mixed By - Bernhard Löhr
Recorded By [Dissonant Chords] - Bugge
Sounds [Dissonant Chords], Arranged By [Inputs] - Bugge Wesseltoft

7. Namib 3:00
Composed By - Aarset, Saunes
Synthesizer, Sampler, Recorded By [Synthesizer, Sampler], Mixed By, Programmed By - Kjetil Saunes

8. Spooky Danish Waltz 7:07
Bass - Bjørn Kjellemyr
Drums - Anders Engen, Kim Ofstad
Mixed By - Ulf W. Ø. Holand
Recorded By [Bass] - Giert Clausen
Recorded By [Drums] - Truls Birkeland
Synthesizer, Recorded By [Synthesizer] - Kjetil Bjerkestrand

9. Porcupine Night Walk 6:40
Bass - Ingebrigt Flaten
Drums - Anders Engen
Mixed By - Bernhard Löhr
Recorded By [Bass And Drums] - Truls Birkeland




https://www.youtube.com/watch?v=nNFugq61zVI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

"Électronique Noire" to pierwsza płyta solowa Eivinda Aarseta. 37-letni wówczas gitarzysta, ceniony muzyk studyjny współpracujący m.in.z saksofonistą Bendikiem Hofsethem, perkusistką Marylin Mazur, pianistą Bugge Wesseltoftem i trębaczem Nilsem Petterem Molværem, zdecydował się na wydanie albumu za namową Bugge Wesseltofta, który niedawno założył wytwórnię płytową Jazzland Recordings.

Za podstawę albumu posłużyła kompozycja "7" powstała w 1997 r. na zamówienie organizatorów festiwalu Maijazz w Stavanger (utwór "Entrance/U-Bahn" został nagrany na żywo podczas festiwalu, w studio dograna została partia klarnetu i saksofonu).

W nagraniach gitarzyście towarzyszyli Bugge Wesseltoft - fortepian elektryczny, Vidar Johansen - saksofon i klarnet, Kjetil Bjerkestrand – syntezator, Kjetil Saunes – programowanie i sampling, Nils Petter Molvaer – trąbka, Anders Engen i Kim Ofstad - perkusja oraz basiści Ingebrikt Flaten, Jonny Sjo i Bjørn Kjellemyr.

Jak stwierdził recenzent "Allmusic" muzyka zawarta na płycie to - podobnie jak wydany rok wcześniej album Khmer Molvaera (nagrany z udziałem Aarseta) - połączenie jazzu spod znaku ECM z ambientem i muzyką elektroniczną. Na albumie Aarseta dodatkowo zauważalne są elementy drum'n'bass, techno i rocka (rockowe solo gitary w "Wake-Up Call").

Solowy debiut norweskiego gitarzysty został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków muzycznych. Entuzjastycznie nastawiony recenzent "New York Timesa" nazwał wręcz "Électronique Noire" "jednym z najważniejszych albumów epoki post-milesowskiej".

Można się z tą opinią zgodzić lub nie, ale z pewnością jest to jeden z najbardziej interesujących albumów lat 90-tych i w istocie reprezentuje "nową koncepcję jazzu" w takim samym stopniu jak dokonania Bugge Wesseltofta czy Nilsa Pettera Molværa.

Muzyka Nordycka


'Tytuł Électronique Noir mówi wszystko o albumie: to muzyka filmowa, medytacyjna, mroczna, elektroniczna' - mówi Eivind Aarset.



..::TRACK-LIST::..

..::OBSADA::..

1. Dark Moisture 7:50
Bass - Ingebrikt Flaten
Drums - Anders Engen
Electric Piano [Rhodes] - Bugge Wesseltoft
Mixed By [Mix] - Ulf W. Ø. Holand
Recorded By [Bass And Drums] - Truls Birkeland
Recorded By [Rhodes] - Bugge
Recorded By [Trumpet] - Giert Clausen
Trumpet - Nils Petter Molvær

2. Entrance / U-Bahn 8:34
Bass - Jonny Sjo
Bass Clarinet [Additional], Soprano Saxophone - Vidar Johansen
Drums - Kim Ofstad
Edited By - Bugge, Eivind
Recorded By - Kaj Hjertenes, Per Ravnaas
Recorded By [Bassclarinet, Sax], Mixed By - Ulf W. Ø. Holand
Synthesizer - Kjetil Bjerkestrand
Voice [Distorted Shouting] - Nils Petter Molvær

3. Lost And Found 7:33
Drums - Kim Ofstad
Mixed By - Bernhard Löhr
Synthesizer, Recorded By [Synthesizer] - Kjetil Bjerkestrand

4. Superstrings 8:27
Bass - Jonny Sjo
Drums - Kim Ofstad
Edited By, Arranged By - Eivind
Mixed By, Edited By, Arranged By - Bugge
Recorded By [Bass And Drums] - Truls Birkeland
Recorded By [Trumpet] - Giert Clausen
Trumpet - Nils Petter Molvær

5. Électronique Noire 3:53
Drums - Kim Ofstad
Mixed By - Bernhard Löhr
Recorded By [Dissonant Chords] - Bugge
Sounds [Dissonant Chords], Arranged By [Inputs] - Bugge Wesseltoft

6. Wake-Up Call 6:39
Drums - Kim Ofstad
Mixed By - Bernhard Löhr
Recorded By [Dissonant Chords] - Bugge
Sounds [Dissonant Chords], Arranged By [Inputs] - Bugge Wesseltoft

7. Namib 3:00
Composed By - Aarset, Saunes
Synthesizer, Sampler, Recorded By [Synthesizer, Sampler], Mixed By, Programmed By - Kjetil Saunes

8. Spooky Danish Waltz 7:07
Bass - Bjørn Kjellemyr
Drums - Anders Engen, Kim Ofstad
Mixed By - Ulf W. Ø. Holand
Recorded By [Bass] - Giert Clausen
Recorded By [Drums] - Truls Birkeland
Synthesizer, Recorded By [Synthesizer] - Kjetil Bjerkestrand

9. Porcupine Night Walk 6:40
Bass - Ingebrigt Flaten
Drums - Anders Engen
Mixed By - Bernhard Löhr
Recorded By [Bass And Drums] - Truls Birkeland




https://www.youtube.com/watch?v=nNFugq61zVI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...


Artist: Giovanni Ceccarelli
Album: Le grand Michel [A Journey With Michel Legrand]
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-48kHz

...( TrackList )...

01. The Summer Knows (Theme from "Summer of '42")
02. Le Cinéma
03. I Will Wait for You
04. La valse des lilas (Once Upon a Summertime)
05. You Must Believe in Spring (Chanson de Maxence)
06. Chanson des jumelles
07. Love Makes the Changes
08. Les délinquants
09. The Windmills of Your Mind (Les moulins de mon cœur)
10. Le rouge et le noir
11. What Are You Doing the Rest of Your Life?
12. I Will Say Goodbye

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Michał Urbaniak to jedna z największych gwiazd jazzu. Skrzypek, saksofonista, kompozytor, aranżer, twórca młodych talentów.

Od 1973 mieszka w Nowym Jorku. Michał Urbaniak stał się światowej sławy gwiazdą jazzu po nagraniu płyty 'TUTU' z największym - Milesem Davisem.

Wielokrotnie zapraszany do współpracy z tak znanymi mistrzami jazzu jak: Quincy Jones, Billy Cobham, Stephane Grappelli, Joe Zawinul, Herbie Hancock, Wayne Shorter, Kenny Garrett, George Benson, Marcus Miller, Jaco Pastorius, Toots Thielmans, Kenny Kirkland, Larry Coryell, Lennie White, Alphonze Mouzon.



..::TRACK-LIST::..

1. Yeah (Horace Silver) 5:57
2. Sugar (Stanley Turrentine) 6:23
3. Pretext (Michal Urbaniak) 2:51
4. House Of Jade (Wayne Shorter) 6:29
5. Silver Serenade (Horace Silver) 4:28
6. Cookin' At The Continental (Horace Silver) 4:48
7. Kasia (Michal Urbaniak) 5:44
8. Deadline (Michal Urbaniak) 5:57

Recorded December 17 & 18, 1980.



..::OBSADA::..

Bass - Buster Williams
Drums - Roy Haynes
Guitar - Ted Dunbar
Piano - Kenny Barron
Violin - Michal Urbaniak




https://www.youtube.com/watch?v=PT2-4EncZDk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Michał Urbaniak to jedna z największych gwiazd jazzu. Skrzypek, saksofonista, kompozytor, aranżer, twórca młodych talentów.

Od 1973 mieszka w Nowym Jorku. Michał Urbaniak stał się światowej sławy gwiazdą jazzu po nagraniu płyty 'TUTU' z największym - Milesem Davisem.

Wielokrotnie zapraszany do współpracy z tak znanymi mistrzami jazzu jak: Quincy Jones, Billy Cobham, Stephane Grappelli, Joe Zawinul, Herbie Hancock, Wayne Shorter, Kenny Garrett, George Benson, Marcus Miller, Jaco Pastorius, Toots Thielmans, Kenny Kirkland, Larry Coryell, Lennie White, Alphonze Mouzon.



..::TRACK-LIST::..

1. Yeah (Horace Silver) 5:57
2. Sugar (Stanley Turrentine) 6:23
3. Pretext (Michal Urbaniak) 2:51
4. House Of Jade (Wayne Shorter) 6:29
5. Silver Serenade (Horace Silver) 4:28
6. Cookin' At The Continental (Horace Silver) 4:48
7. Kasia (Michal Urbaniak) 5:44
8. Deadline (Michal Urbaniak) 5:57

Recorded December 17 & 18, 1980.



..::OBSADA::..

Bass - Buster Williams
Drums - Roy Haynes
Guitar - Ted Dunbar
Piano - Kenny Barron
Violin - Michal Urbaniak




https://www.youtube.com/watch?v=PT2-4EncZDk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jedna z pierwszych płyt znakomitego polskiego pianisty Leszka Możdżera. Mogrinos to polsko - niemiecki projekt (nazwa powstała od pierwszych liter nazwisk biorących w nim udział artystów).

Wydawnictwo perełka!



..::TRACK-LIST::..

1. Gone Bush 4:32
2. Inner City Drive 4:55
3. A Grey Day In May 5:04
4. Instering Aminals 5:52
5. Twelve Tears For W.J. 8:01
6. Alan's Delight 4:20
7. Next To Halifax 6:23
8. Somewhere, Sometime 4:20
9. Azure Window 5:48
10. Till's Window 4:43
11. Words 4:41

Recorded:
(1, 2, 4, 8, 9) 19.10.1997 at Bit - Tonstudio in Berlin, Germany
(3, 5, 6, 7, 10, 11) 17.11.1996 at Bit - Tonstudio in Berlin, Germany



..::OBSADA::..

Tenor Saxophone, Saxello - Christof Griese
Piano - Leszek Możdżer
Bass - Horst Nonnenmacher
Drums - Niko Schäuble




https://www.youtube.com/watch?v=UWEK9VQivf0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jedna z pierwszych płyt znakomitego polskiego pianisty Leszka Możdżera. Mogrinos to polsko - niemiecki projekt (nazwa powstała od pierwszych liter nazwisk biorących w nim udział artystów).

Wydawnictwo perełka!



..::TRACK-LIST::..

1. Gone Bush 4:32
2. Inner City Drive 4:55
3. A Grey Day In May 5:04
4. Instering Aminals 5:52
5. Twelve Tears For W.J. 8:01
6. Alan's Delight 4:20
7. Next To Halifax 6:23
8. Somewhere, Sometime 4:20
9. Azure Window 5:48
10. Till's Window 4:43
11. Words 4:41

Recorded:
(1, 2, 4, 8, 9) 19.10.1997 at Bit - Tonstudio in Berlin, Germany
(3, 5, 6, 7, 10, 11) 17.11.1996 at Bit - Tonstudio in Berlin, Germany



..::OBSADA::..

Tenor Saxophone, Saxello - Christof Griese
Piano - Leszek Możdżer
Bass - Horst Nonnenmacher
Drums - Niko Schäuble




https://www.youtube.com/watch?v=UWEK9VQivf0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Jakiś czas temu zostałem poproszony o ponowne wstawienie pierwszych trzydziestu krążków z tego genialnego box'u w mp3.
Trochę to trwało, osobie zainteresowanej wyjaśniłem, poprosiłem o cierpliwość... i mam nadzieję, że sprawię przyjemność... W końcu!



..::OPIS::..

Wydany na jesieni 2009 roku box Milesa Davisa „zawiera 52 tytuły i łącznie aż 70 krążków! Po niedawnej, wystrzałowej reedycji dzieł wszystkich The Beatles, to przedsięwzięcie wydawnicze przebija rozmiarem wszystko tego typu, a już na pewno w kategorii jazzu. Po słynnej serii dziesięciu 3-7 kompaktowych boksów, integrujących wszystkie nagrania w wybranych okresach, firma Columbia „poszła na całość” i zaoferowała w jednym pudełku w cienkich tekturowych okładkach wszystkie płyty, jakie firmował Davis pod szyldem Columbii w okresie od 1955 do 1985 r., kiedy nagrywał wyłącznie dla Columbii lub Sony Music.

Pewien chronologiczny wyjątek stanowi włączenie do zwartej kolekcji nieco zapomnianego albumu „In Paris Festival International de Jazz; May 1949”, poszerzonego o dwa niepublikowane utwory. Wtedy to Davis odbył pierwszą podróż do Europy, gdzie przyjmowano go entuzjastycznie, a towarzyszyli mu na scenie: James Moody - ts, Tadd Dameron - p, Barney Spieler - b i Kenny Clarke - dr. Innym, niepublikowanym wcześniej dokumentem z trasy europejskiej jest krążek DVD „Live In Europe ’67” (jedyny w zestawie materiał wideo) zawierający rejestrację z dwóch występów kwintetu Davisa w Sztokholmie i Karlsruhe. Jak na mistrzowską formację przystało (Wayne Shorter - ts, Herbie Hancock - p, Ron Carter - b, Tony Williams - dr), podobny repertuar koncertu grywany w tamtym okresie, przedstawili w wyraźnie odmienny sposób. Można się naocznie przekonać, jak rodziła się ta unikalna interakcja między członkami grupy Davisa, choć on sam wydawał się być jakby ponad nią.

Znakomita większość kompaktów zawiera oryginalny materiał, jaki znajdował się jeszcze na płytach winylowych, lecz repertuar niektórych tytułów został rozszerzony, i tak do „Quiet Nights” dodano dwa utwory, które ukazały się wcześniej na składankach. Podwójny „At Plugged Nickel” zawiera oryginalną sekwencję utworów z koncertu, a wszystkie one pojawiły się w pełnym wymiarze, bez wcześniejszych edytorskich wyciszeń. Materiał z występu septetu Davisa (Gary Bartz - ss, Keith Jarrett, Chick Corea - keyb, Dave Holland - b, Jack DeJohnette - dr, Airto Moreira - perc) podczas angielskiego festiwalu rockowego na wyspie Wight był dotychczas dostępny tylko w okrojonej formie na potrójnej składance z udziałem innych zespołów, lub w pełnym wymiarze na DVD „Electric Miles” wydanym kilka lat temu. Utworzono więc nowy tytuł „Isle Of Wight”, zawierający pełną wersję koncertu w wersji audio i taki włączono do niniejszego zestawu. Wreszcie podwójny album „We Want Miles” wzbogacono o trzy utwory pochodzące z rzadkiej koncertowej płyty „Miles! Miles! Miles!”, wydanej wcześniej wyłącznie w Japonii.

Poszczególne kompakty, w zremasterowanej formie (w sensie audio), zostały opakowane w tekturowe okładki w stylu używanym przez wydawców japońskich. Na okładkach zamieszczono reprodukcje z oryginałów jakie znajdowały się na płytach winylowych. W pudełku o niemonstrualnych rozmiarach oprócz kompaktów znajduje się jeszcze 250-stronicowa książka z biograficznym esejem (w trzech językach) pióra Frederica Goaty’ego, rzadkimi fotosami, memorabiliami, pełną dyskografią z odnośnymi komentarzami Francka Bergerota i indeksem wszystkich utworów.

Powyższe szczegóły są istotne dla kolekcjonerów maksymalistów, również dla tych, którzy pragną odświeżyć zbiory zredukowanym objętościowo cackiem. Natomiast dla rozpoczynających przygodę z jazzem, pragnących zgłębić fenomen maestrii Davisa i prześledzić ewolucję jego koncepcji artystycznych, jest to kuszący (również ceną rzędu 170 EUR) sposób wejścia w posiadanie swego rodzaju jazzowej Biblii w wersji limitowanej.

Mniej wtajemniczonym należy przypomnieć, że znajdą w unikalnym zestawie albumy, które decydująco wpłynęły na rozwój jazzu i wytyczały obszar jazzowego idiomu. Mamy więc w zbiorze uznaną za bezapelacyjnie najwspanialszą płytę jazzową wszech czasów „Kind Of Blue”, której doskonałość i piękno dostrzegły jednomyślnie już dwa pokolenia fanów i krytyków; tego można słuchać bez końca! Kolejne tytuły, które zdobyły najwyższe oceny, a może tylko minimalnie ustępowały kunsztem artystycznym, jak „Miles Ahead”, „Milestones”, „Miles Smiles”, „Bitches Brew”, „On The Corner”, „Agharta” i „Aura”, stanowiły punkty zwrotne w kształtowaniu oblicza jazzu w różnych okresach, a niekiedy, jak w przypadku trzech ostatnich pozycji, wyprzedziły epokę.

Nie można też zapomnieć o cudownym potraktowaniu przez hipnotyczną trąbkę Davisa klimatów hiszpańskich w „Sketches Of Spain”, przy niezwykle harmonijnym wtórowaniu orkiestry Gila Evansa, kojącego nastrojem i urokiem albumu „In a Silent Way”, odmalowaniu bokserskich emocji w ścieżce muzycznej do filmu „Jack Johnson”, czy wreszcie futurystycznym szkicu jazzu przyszłości przedstawionym na koncertowym albumie „Pangaea”, jakby desperacko rzuconym przez mistrza przed pięcioletnią przerwą w działalności artystycznej. Na brak wrażeń nie można narzekać przy każdej pozycji.

Hasło noszone w klapach na pamiętnym Jazz Jamboree ’83 z udziałem Davisa jest nadal aktualne: „We Want Miles!”.

Cezary Gumiński



..::TRACK-LIST::..

1. In Paris Festival International De Jazz May, 1949 *
2. 'Round About Midnight *
3. Circle In The Round (2CD)
4. Miles Ahead *
5. Milestones *
6. 1958 Miles *
7. At Newport 1958 *
8. Porgy And Bess *
9. Jazz At The Plaza
10. Kind Of Blue *
11. Sketches Of Spain *
12. Directions (2CD)
13. Someday My Prince Will Come *
14. In Person At The Blackhawk Friday Night (2CD) *
15. In Person At The Blackhawk Saturday Night (2CD) *
16. At Carnegie Hall (2CD) *
17. Quiet Nights *
18. Seven Steps To Heaven *
19. In Europe *
20. My Funny Valentine
21. 'Four' & More
22. Miles In Tokyo
23. Miles In Berlin *
24. E.S.P.
25. At Plugged Nickel, Chicago (2CD)
26. Miles Smiles
27. Sorcerer *
28. Nefertiti *
29. Water Babies *
30. Miles In The Sky *

Albums marked with * contain non-LP bonus tracks.



https://www.youtube.com/watch?v=8LydJ8nHg4I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist...............: V.A.
Album................: Vintage Café: Lounge and Jazz Blends (Special Selection), Vol. 25
Genre................: Jazz Lounge
Year.................: 2025
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Beluga's Trio & Marianne Pretty - Down Under (Acoustic Version)
002. Banda Do Sul & Ivette Moraes Feat. Hudson Guitar Quartet - Strange Magic
003. The Cooltrane Quartet & Nenei - L'AMOUR DE MA VIE
004. Stella Starlight Trio - People From Ibiza
005. The Cooltrane Quartet - Sussudio
006. Sarah Menescal - Vogue
007. Eve St. Jones - Blame It on the Boogie (Acoustic Version)
008. Apollinare Rossi - Keep On Loving You
009. Anakelly - Love Never Felt So Good (Jazz & Bossa Nova Mix)
010. Pinky Dread - What a Wonderful World
011. Beluga's Trio - Good Luck, Babe!
012. Anakelly, Natty Bong & Shelly Sony - Cherry Coke
013. Lizette & Groove Da Praia - Wrapped Around Your Finger
014. The Molsbees Feat. Eve St. Jones - Breakfast in Bed (Index Remix)
015. Scubba & Ivette Moraes - Human Nature
016. Quadra & Benjamin - Don't Disturb This Groove
017. Sarah Menescal - Underneath Your Clothes
018. Beleza Mourao & Ecko Presents Bossardo - And She Was
019. Roger Beck - Bye Bye Bye (Natio Remix)
020. Glambeats Corp. - The Way You Make Me Feel (Nikko Mad Mix)
021. Ronan, Michelle Simonal & Nikko Mad - Can't Get Enough of Your Love, Babe
022. Blue System, Dual Sessions & Ronan - Just When I Needed You Most (Ronan Remix)
023. Sublime Reggae Kings - Enola Gay (Lounge Remix)
024. Nova Bossa Ltd. - Let's Go
025. Michelle Simonal - Beautiful Love
026. Dinah York & Brazil XXI - Livin' on the Edge of the Night
027. Bossart Ensemble & Luca Giacco - Harvest Moon
028. George White Group - Away From You
029. Lizette - Boys Do Fall in Love
030. Stella Starlight Trio - End of the World

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
The Andrzej Trzaskowski Quintet - The Andrzej Trzaskowski Quintet
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: The Andrzej Trzaskowski Quintet
Album................: The Andrzej Trzaskowski Quintet
Genre................: Jazz
Source...............: CD
Year.................: 1965 - (Remastered 2005)
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 55 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Polskie Nagrania Muza

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Requiem Dla Scotta La Faro = Requiem For Scotty [02:52]
2. Synopsis (Expression I, Expression II, Impression) [18:22]
3. Ballada Z Silverowską Kadencją = A Ballad With A Cadence In Horace Silver's Style [01:46]
4. Sinobrody = Bluebeard [10:32]
5. Post Scriptum [02:53]
6. Wariacje Na Temat "Chmiela" = "The Hop" - Jazz Variation On A Polish Folk Melody [11:10]

Playing Time.........: 47:37
Total Size...........: 287,59 MB

...( Info )...

Artist: Cyrille Aimée
Album: Cyrille Aimée 4 . 24 (Live)
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-48kHz

...( TrackList )...

01. Mi piel tu piel (Live)
02. For the Love of You (Live)
03. Back to You (Live)
04. Beautiful Way (Live)
05. Casita (Live)
06. Here (Live)
07. Inside and Out (Live)
08. Historia de Amor (Live)
09. Be with Me (Live)
10. But Not For Me (Live)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Na początku 1975 roku, Miles Davis i jego ówczesny septet - w skład którego wchodzili Sonny Fortune, Pete Cosey, Reggie Lucas, Michael Henderson, Al Foster i James Mtume - wyruszyli na trzytygodniowe tournée po Japonii. Pierwszego lutego muzycy dali dwa około półtoragodzinne występy w Festival Hall w Osace. Oba zostały profesjonalnie zarejestrowane, a następnie przygotowane przez Teo Mecero do wydania. Zapis pierwszego występu wypełnił album "Agharta", opublikowany zarówno w Japonii, jak również w Europie i Ameryce Północnej. Zapis drugiego występu, opatrzony tytułem "Pangaea", pierwotnie ukazał się (w zależności od źródła w 1975 lub 1976 roku) wyłącznie w Japonii. Dopiero w latach 90. wydano ten materiał w innych częściach świata.

Muzykę, jaką w tamtym czasie wykonywał Miles i jego zespół podczas koncertów, można określić jako zwariowane, niesamowicie intensywne, psychodeliczno-funkowe jamy. Każdy z tych dwóch albumów to w praktyce półtoragodzinna, mocno abstrakcyjna improwizacja, oparta na bardzo gęstej grze sekcji rytmicznej, charakteryzująca się zwykle ostrym, ciężkim i pełnym dysonansów brzmieniem. Przy pierwszych przesłuchaniach taka muzyka może sprawiać przytłaczające wrażenie, ale przecież nie brakuje w tym wszystkim melodii, zdarzają się też bardziej stonowane momenty. Bez problemu można wyłapać rozpoznawalne tematy z takich utworów, jak np. "Willie Nelson", "Maiysha", "Right Off", "Ife", a nawet "So What" z "Kind of Blue". Zwykle jednak są one tylko dodatkiem do szalonych improwizacji. Nie brakuje tutaj momentów o jednoznacznie rockowym brzmieniu i charakterze, zdominowanych przez hendrixowskie partie gitar i energiczną, funkującą grę sekcji rytmicznej (nietrudno dosłyszeć się pewnych podobieństw do Band of Gypsys). Muzycy grali tego wieczoru z taką energią i mocą, że mogliby zmieść większość stricte rockowych kapel. Interakcja pomiędzy nimi jest niewiarygodna, a każdy z nich ma też sporo okazji do zaprezentowanie indywidualnych, porywających popisów. Żaden z nich jednak nie dominuje nad pozostałymi. Nawet Miles - grający zarówno na trąbce, jak i elektrycznych organach - często schodzi na dalszy plan lub jest całkiem nieobecny.

"Agharta" cieszy się całkiem sporą popularnością, podczas gdy "Pangaea" pozostaje nieco w cieniu. Jest to całkowicie zrozumiałe, biorąc pod uwagę historię wydawniczą, ale i cholernie niesprawiedliwe. Osobiście preferuję właśnie ten drugi album. Odnoszę wrażenie, że pierwszy występ, choć sam w sobie rewelacyjny, był dla muzyków tylko rozgrzewką, swego rodzaju próbą generalną. I dopiero podczas drugiego pokazali, na co naprawdę ich stać. Osiągnęli absolutne wyżyny zespołowej improwizacji i interakcji, a ich gra jest bardziej zwarta. Przykładami prawdziwego geniuszu są takie momenty, jak saksofonowa solówka Fortune'a rozpoczynająca się w szóstej minucie "Zimbabwe", intrygujący, klimatyczny początek "Gondwana", czy długa gitarowa solówka w połowie tego drugiego. Jednak "Agharta" też ma wiele fantastycznych momentów, żeby wspomnieć tylko o drugiej połowie "Theme from Jack Johnson", z naprawdę odjechanym klimatem, czy psychodeliczny gitarowy popis w środku "Interlude" (w tym miejscu warto zwrócić uwagę, że nazwy utworów z drugiej płyty "Agharty" zostały zamienione miejscami w opisie na okładce albumu i płycie). Jeśli więc pierwszy występ faktycznie był słabszy, to tylko minimalnie. Najlepiej potraktować te dwa albumy jako jedną całość. Wówczas robią jeszcze większe wrażenie - to ponad trzy godziny niesamowicie kreatywnej i porywającej muzyki, łamiącej sztywne zasady i międzygatunkowe podziały.

"Agharta" i "Pangaea" to jedne z najwspanialszych albumów - nie tylko koncertowych - jakie do tej pory poznałem. Wraz z kilkoma innymi albumami na żywo Milesa Davisa z elektrycznego okresu ("Black Beauty", "Dark Magus", czy w mniejszym stopniu "At Fillmore" i "Live-Evil") całkowicie przewartościowały moją listę ulubionych koncertówek. Nie ma co ukrywać, że poziom, na jakim gra tutaj septet Davisa, jest po prostu nieosiągalny dla rockowych wykonawców. To nie znaczy, że przestałem cenić "At Fillmore East", "Band of Gypsys", "The Great Deceiver", "Made in Japan" czy "Irish Tour '74" - wiem już jednak, że można zagrać jeszcze lepiej. Warto było się o tym przekonać. Polecam wszystkim, którzy jeszcze nie mieli okazji.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

Agharta (1975)

CD 1:
1. Prelude 32:35
2. Maiysha 12:20


CD 2:
1. Interlude/Theme From Jack Johnson 51:56



..::OBSADA::..

Miles Davis - organ, trumpet
Sonny Fortune - alto saxophone, flute, soprano saxophone
Pete Cosey - electric guitar, percussion, synthesizer
Reggie Lucas - electric guitar
Michael Henderson - electric bass
Al Foster - drums
James Mtume - congas, percussion, rhythm box, water drum




https://www.youtube.com/watch?v=mBjS_KO5kuU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Na początku 1975 roku, Miles Davis i jego ówczesny septet - w skład którego wchodzili Sonny Fortune, Pete Cosey, Reggie Lucas, Michael Henderson, Al Foster i James Mtume - wyruszyli na trzytygodniowe tournée po Japonii. Pierwszego lutego muzycy dali dwa około półtoragodzinne występy w Festival Hall w Osace. Oba zostały profesjonalnie zarejestrowane, a następnie przygotowane przez Teo Mecero do wydania. Zapis pierwszego występu wypełnił album "Agharta", opublikowany zarówno w Japonii, jak również w Europie i Ameryce Północnej. Zapis drugiego występu, opatrzony tytułem "Pangaea", pierwotnie ukazał się (w zależności od źródła w 1975 lub 1976 roku) wyłącznie w Japonii. Dopiero w latach 90. wydano ten materiał w innych częściach świata.

Muzykę, jaką w tamtym czasie wykonywał Miles i jego zespół podczas koncertów, można określić jako zwariowane, niesamowicie intensywne, psychodeliczno-funkowe jamy. Każdy z tych dwóch albumów to w praktyce półtoragodzinna, mocno abstrakcyjna improwizacja, oparta na bardzo gęstej grze sekcji rytmicznej, charakteryzująca się zwykle ostrym, ciężkim i pełnym dysonansów brzmieniem. Przy pierwszych przesłuchaniach taka muzyka może sprawiać przytłaczające wrażenie, ale przecież nie brakuje w tym wszystkim melodii, zdarzają się też bardziej stonowane momenty. Bez problemu można wyłapać rozpoznawalne tematy z takich utworów, jak np. "Willie Nelson", "Maiysha", "Right Off", "Ife", a nawet "So What" z "Kind of Blue". Zwykle jednak są one tylko dodatkiem do szalonych improwizacji. Nie brakuje tutaj momentów o jednoznacznie rockowym brzmieniu i charakterze, zdominowanych przez hendrixowskie partie gitar i energiczną, funkującą grę sekcji rytmicznej (nietrudno dosłyszeć się pewnych podobieństw do Band of Gypsys). Muzycy grali tego wieczoru z taką energią i mocą, że mogliby zmieść większość stricte rockowych kapel. Interakcja pomiędzy nimi jest niewiarygodna, a każdy z nich ma też sporo okazji do zaprezentowanie indywidualnych, porywających popisów. Żaden z nich jednak nie dominuje nad pozostałymi. Nawet Miles - grający zarówno na trąbce, jak i elektrycznych organach - często schodzi na dalszy plan lub jest całkiem nieobecny.

"Agharta" cieszy się całkiem sporą popularnością, podczas gdy "Pangaea" pozostaje nieco w cieniu. Jest to całkowicie zrozumiałe, biorąc pod uwagę historię wydawniczą, ale i cholernie niesprawiedliwe. Osobiście preferuję właśnie ten drugi album. Odnoszę wrażenie, że pierwszy występ, choć sam w sobie rewelacyjny, był dla muzyków tylko rozgrzewką, swego rodzaju próbą generalną. I dopiero podczas drugiego pokazali, na co naprawdę ich stać. Osiągnęli absolutne wyżyny zespołowej improwizacji i interakcji, a ich gra jest bardziej zwarta. Przykładami prawdziwego geniuszu są takie momenty, jak saksofonowa solówka Fortune'a rozpoczynająca się w szóstej minucie "Zimbabwe", intrygujący, klimatyczny początek "Gondwana", czy długa gitarowa solówka w połowie tego drugiego. Jednak "Agharta" też ma wiele fantastycznych momentów, żeby wspomnieć tylko o drugiej połowie "Theme from Jack Johnson", z naprawdę odjechanym klimatem, czy psychodeliczny gitarowy popis w środku "Interlude" (w tym miejscu warto zwrócić uwagę, że nazwy utworów z drugiej płyty "Agharty" zostały zamienione miejscami w opisie na okładce albumu i płycie). Jeśli więc pierwszy występ faktycznie był słabszy, to tylko minimalnie. Najlepiej potraktować te dwa albumy jako jedną całość. Wówczas robią jeszcze większe wrażenie - to ponad trzy godziny niesamowicie kreatywnej i porywającej muzyki, łamiącej sztywne zasady i międzygatunkowe podziały.

"Agharta" i "Pangaea" to jedne z najwspanialszych albumów - nie tylko koncertowych - jakie do tej pory poznałem. Wraz z kilkoma innymi albumami na żywo Milesa Davisa z elektrycznego okresu ("Black Beauty", "Dark Magus", czy w mniejszym stopniu "At Fillmore" i "Live-Evil") całkowicie przewartościowały moją listę ulubionych koncertówek. Nie ma co ukrywać, że poziom, na jakim gra tutaj septet Davisa, jest po prostu nieosiągalny dla rockowych wykonawców. To nie znaczy, że przestałem cenić "At Fillmore East", "Band of Gypsys", "The Great Deceiver", "Made in Japan" czy "Irish Tour '74" - wiem już jednak, że można zagrać jeszcze lepiej. Warto było się o tym przekonać. Polecam wszystkim, którzy jeszcze nie mieli okazji.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

Agharta (1975)

CD 1:
1. Prelude 32:35
2. Maiysha 12:20


CD 2:
1. Interlude/Theme From Jack Johnson 51:56



..::OBSADA::..

Miles Davis - organ, trumpet
Sonny Fortune - alto saxophone, flute, soprano saxophone
Pete Cosey - electric guitar, percussion, synthesizer
Reggie Lucas - electric guitar
Michael Henderson - electric bass
Al Foster - drums
James Mtume - congas, percussion, rhythm box, water drum




https://www.youtube.com/watch?v=mBjS_KO5kuU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

"Get Up with It" to kolejny album Milesa Davisa zawierający nagrania dokonane w różnych latach i składach. Tym razem jest to jednak głównie świeży materiał, zarejestrowany już po sesji nagraniowej "On the Corner". Jedynie dwa najkrótsze utwory powstały wcześniej i w znacznie odmiennych składach. Stanowią one niewielki procent tego dwupłytowego (także na kompaktowych reedycjach) wydawnictwa - niewiele ponad dziesięć minut z ponad dwóch godzin muzyki. Tym samym, właściwie jest traktowanie "Get Up with It" jako regularnego albumu studyjnego, pełnoprawnego następcy "On the Corner", a nie kompilacji odrzutów. Tym bardziej, że poziom zawartych tutaj utworów zdecydowanie nie wskazuje na to drugie.

Owe najstarsze utwory to zabarwione bluesowo "Honky Tonk" i "Red China Blues". Ten pierwszy, wydany już wcześniej w wersjach koncertowych (na "Live-Evil" i "In Concert"), zarejestrowany został w maju 1970 roku, czyli niedługo po nagraniu "Jacka Johnsona". Skład jest niemal identyczny jak na tamtym albumie - Davisowi w nagraniu towarzyszą Steve Grossman, Herbie Hancock, John McLaughlin, Michael Henderson i Billy Cobham, a ponadto Keith Jarrett i Airto Moreira. "Red China Blues", zarejestrowano natomiast w marcu 1972 roku, a więc na krótko przed przystąpieniem do nagrania "On the Corner". Skład jest dość nietypowy, gdyż oprócz Davisa i sekcji rytmicznej, która towarzyszyła mu przez kilka kolejnych lat (Henderson, Al Foster i James Mtume), w nagraniu udział wzięli muzycy, z którymi trębacz nigdy wcześniej, ani później nie współpracował (harmonijkarz Lester Chambers, gitarzysta Cornell Dupree, oraz perkusista Bernard Purdie). Nietypowy jest też sam utwór - niemalże stereotypowy bluesrockowy kawałek, z wyrazistą melodią, prostą strukturą i pierwszoplanową rolą harmonijki. Brzmi to naprawdę świetnie.

Pozostałe utwory zostały nagrane pomiędzy wrześniem 1972, a październikiem 1974 roku. Skład w poszczególnych utworach jest bardzo podobny. Jego trzon stanowią Davis, Henderson, Foster, Mtume, oraz gitarzysta Reggie Lucas. Rolę saksofonisty/flecisty pełni - w zależności od utworu - Dave Liebman, Sonny Fortune lub Carlos Garnett. Okazjonalnie wspierają ich gitarzyści Pete Cosey (wcześniej współpracownik m.in. Muddy'ego Watersa) i Dominique Gaumont, indyjscy muzycy Khalil Balakrishna i Badal Roy, lub klawiszowiec Cedric Lawson. Co ciekawe, Miles, poza grą na trąbce (przetworzoną za pomocą efektu wah-wah, dzięki czemu jej brzmienie przypomina gitarę elektryczną), często gra w tych nagraniach także na elektrycznych organach lub pianinie.

Utwory rozwijają koncepcje z "On the Corner" - opierają się na transowym, jednostajnym rytmie, wokół którego improwizują pozostali muzycy. Mają jednak zdecydowanie bardziej przystępny charakter. Awangarda ustąpiła miejsca funkowo-rockowym inspiracjom, połączonym z silnymi wpływami muzyki hindustańskiej, afrykańskiej i środkowoamerykańskiej. Bardzo egzotycznie, a zarazem mocno funkowo i psychodelicznie, brzmią takie kompozycje, jak ponadpółgodzinny, zróżnicowany "Calypso Frelimo", czy kilkunastominutowe "Mtume" i "Maiysha". Ten ostatni to chyba najbardziej taneczny kawałek w całym dorobku Milesa Davisa, bardzo melodyjny i energetyczny, z genialnie bujającymi partiami gitar i basu, ładnymi solówkami fletu i trąbki, oraz przyjemnym organowym tłem. A w dziesiątej minucie niespodziewanie następuje przełamanie i klimat utworu całkowicie się zmienia, na bardziej rockowy. Psychodelicznie i funkowo, ale już niezbyt egzotycznie, brzmi także "Billy Preston". Bardzo interesującym utworem jest również "Rated X", wyróżniający się brakiem jakichkolwiek dęciaków. Pierwszoplanową rolę pełnią dość posępne, dysonansowe partie organów, którym towarzyszy gęsta, mechanicznie brzmiąca perkusja i ostre wstawki gitary.

Jednak najbardziej niesamowitą kompozycją - nie tylko na tym albumie, lecz jedną z najbardziej niesamowitych, jakie kiedykolwiek słyszałem - jest rozpoczynająca album "He Loved Him Madly". Utwór powstał w hołdzie dla Duke'a Ellingtona, który zmarł w maju 1974 roku. Tytuł jest parafrazą słów, jakie Ellington miał zwyczaj kierować do publiczności podczas swoich występów: I love you madly. To powolny, utrzymany w mrocznym klimacie utwór, którego gęsta, psychodeliczno-kosmiczno-orientalna atmosfera budzi skojarzenia z twórczością Pink Floyd z koncertowej części "Ummagummy". W trakcie jego półgodzinnego czasu trwania dzieje się w sumie niewiele, lecz mimo to niesamowicie wciąga, dzięki stopniowo narastającemu napięciu i hipnotyzującemu klimatowi, jaki tworzą stonowane partie gitar, trąbki, fletu, organów, bębnów i perkusjonaliów. Bez wątpienia jest to jedno z największych arcydzieł XX wieku.

A album, jako całość, również zasługuje moim zdaniem na miano arcydzieła. "Get Up with It" bez wahania wymieniam w jednym rzędzie z takimi klasycznymi pozycjami, jak "Kind of Blue", "In a Silent Way", "Bitches Brew" i "Jack Johnson". Każdy z tych albumów jest doskonały, choć zupełnie inny. W przypadku "Get Up with It" mamy do czynienia z najbardziej funkowym obliczem Milesa Davisa, lecz album z pewnością doceni także każdy wielbiciel rocka, zwłaszcza psychodelicznego i progresywnego, a i bluesowi słuchacze znajdą na nim coś dla siebie.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

..::OBSADA::..

Get Up With It (1974)

CD 1:
1. He Loved Him Madly 32:15
Recorded Columbia Studio E, New York City June 19 or 20, 1974

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, organ
Dave Liebman - alto flute
Reggie Lucas - electric guitar
Dominique Gaumont - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion

2. Maiysha 14:52
Recorded Columbia Studio E, New York City October 7, 1974

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, organ
Sonny Fortune - flute
Pete Cosey - electric guitar
Reggie Lucas - electric guitar
Dominique Gaumont - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion

3. Honky Tonk 5:53
Recorded Columbia Studio E, New York City May 19, 1970

Miles Davis - trumpet
Steve Grossman - soprano saxophone
John McLaughlin - electric guitar
Keith Jarrett - electric piano
Herbie Hancock - clavinet
Michael Henderson - bass guitar
Billy Cobham - drums
Airto Moreira - percussion

4. Rated X 6:51
Recorded Columbia Studio E, New York City September 6, 1972

Miles Davis - organ
Cedric Lawson - electric piano
Reggie Lucas - electric guitar
Khalil Balakrishna - electric sitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion
Badal Roy - tabla


CD 2:
1. Calypso Frelimo 32:07
Recorded Columbia Studio E, New York City September 17, 1973

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, electric piano, organ
Dave Liebman - flute
John Stubblefield - soprano saxophone
Pete Cosey - electric guitar
Reggie Lucas - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion

2. Red China Blues 4:06
Recorded Columbia Studio E, New York City March 9, 1972

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal
Lester Chambers - harmonica
Cornell Dupree - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
Bernard Purdie - drums
James Mtume - percussion
Wade Marcus - brass arrangement
Billy Jackson - rhythm arrangement

3. Mtume 15:08
Recorded Columbia Studio E, New York City October 7, 1974

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, organ
Pete Cosey - electric guitar
Reggie Lucas - electric guitar
Dominique Gaumont - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion
Sonny Fortune - flute

4. Billy Preston 12:34
Recorded Columbia Studio E, New York City December 8, 1972

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal
Carlos Garnett - soprano saxophone
Cedric Lawson Fender Rhodes electric piano
Reggie Lucas - electric guitar
Khalil Balakrishna - electric sitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion
Badal Roy - tabla




https://www.youtube.com/watch?v=loiqgkXCO9s


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

"Get Up with It" to kolejny album Milesa Davisa zawierający nagrania dokonane w różnych latach i składach. Tym razem jest to jednak głównie świeży materiał, zarejestrowany już po sesji nagraniowej "On the Corner". Jedynie dwa najkrótsze utwory powstały wcześniej i w znacznie odmiennych składach. Stanowią one niewielki procent tego dwupłytowego (także na kompaktowych reedycjach) wydawnictwa - niewiele ponad dziesięć minut z ponad dwóch godzin muzyki. Tym samym, właściwie jest traktowanie "Get Up with It" jako regularnego albumu studyjnego, pełnoprawnego następcy "On the Corner", a nie kompilacji odrzutów. Tym bardziej, że poziom zawartych tutaj utworów zdecydowanie nie wskazuje na to drugie.

Owe najstarsze utwory to zabarwione bluesowo "Honky Tonk" i "Red China Blues". Ten pierwszy, wydany już wcześniej w wersjach koncertowych (na "Live-Evil" i "In Concert"), zarejestrowany został w maju 1970 roku, czyli niedługo po nagraniu "Jacka Johnsona". Skład jest niemal identyczny jak na tamtym albumie - Davisowi w nagraniu towarzyszą Steve Grossman, Herbie Hancock, John McLaughlin, Michael Henderson i Billy Cobham, a ponadto Keith Jarrett i Airto Moreira. "Red China Blues", zarejestrowano natomiast w marcu 1972 roku, a więc na krótko przed przystąpieniem do nagrania "On the Corner". Skład jest dość nietypowy, gdyż oprócz Davisa i sekcji rytmicznej, która towarzyszyła mu przez kilka kolejnych lat (Henderson, Al Foster i James Mtume), w nagraniu udział wzięli muzycy, z którymi trębacz nigdy wcześniej, ani później nie współpracował (harmonijkarz Lester Chambers, gitarzysta Cornell Dupree, oraz perkusista Bernard Purdie). Nietypowy jest też sam utwór - niemalże stereotypowy bluesrockowy kawałek, z wyrazistą melodią, prostą strukturą i pierwszoplanową rolą harmonijki. Brzmi to naprawdę świetnie.

Pozostałe utwory zostały nagrane pomiędzy wrześniem 1972, a październikiem 1974 roku. Skład w poszczególnych utworach jest bardzo podobny. Jego trzon stanowią Davis, Henderson, Foster, Mtume, oraz gitarzysta Reggie Lucas. Rolę saksofonisty/flecisty pełni - w zależności od utworu - Dave Liebman, Sonny Fortune lub Carlos Garnett. Okazjonalnie wspierają ich gitarzyści Pete Cosey (wcześniej współpracownik m.in. Muddy'ego Watersa) i Dominique Gaumont, indyjscy muzycy Khalil Balakrishna i Badal Roy, lub klawiszowiec Cedric Lawson. Co ciekawe, Miles, poza grą na trąbce (przetworzoną za pomocą efektu wah-wah, dzięki czemu jej brzmienie przypomina gitarę elektryczną), często gra w tych nagraniach także na elektrycznych organach lub pianinie.

Utwory rozwijają koncepcje z "On the Corner" - opierają się na transowym, jednostajnym rytmie, wokół którego improwizują pozostali muzycy. Mają jednak zdecydowanie bardziej przystępny charakter. Awangarda ustąpiła miejsca funkowo-rockowym inspiracjom, połączonym z silnymi wpływami muzyki hindustańskiej, afrykańskiej i środkowoamerykańskiej. Bardzo egzotycznie, a zarazem mocno funkowo i psychodelicznie, brzmią takie kompozycje, jak ponadpółgodzinny, zróżnicowany "Calypso Frelimo", czy kilkunastominutowe "Mtume" i "Maiysha". Ten ostatni to chyba najbardziej taneczny kawałek w całym dorobku Milesa Davisa, bardzo melodyjny i energetyczny, z genialnie bujającymi partiami gitar i basu, ładnymi solówkami fletu i trąbki, oraz przyjemnym organowym tłem. A w dziesiątej minucie niespodziewanie następuje przełamanie i klimat utworu całkowicie się zmienia, na bardziej rockowy. Psychodelicznie i funkowo, ale już niezbyt egzotycznie, brzmi także "Billy Preston". Bardzo interesującym utworem jest również "Rated X", wyróżniający się brakiem jakichkolwiek dęciaków. Pierwszoplanową rolę pełnią dość posępne, dysonansowe partie organów, którym towarzyszy gęsta, mechanicznie brzmiąca perkusja i ostre wstawki gitary.

Jednak najbardziej niesamowitą kompozycją - nie tylko na tym albumie, lecz jedną z najbardziej niesamowitych, jakie kiedykolwiek słyszałem - jest rozpoczynająca album "He Loved Him Madly". Utwór powstał w hołdzie dla Duke'a Ellingtona, który zmarł w maju 1974 roku. Tytuł jest parafrazą słów, jakie Ellington miał zwyczaj kierować do publiczności podczas swoich występów: I love you madly. To powolny, utrzymany w mrocznym klimacie utwór, którego gęsta, psychodeliczno-kosmiczno-orientalna atmosfera budzi skojarzenia z twórczością Pink Floyd z koncertowej części "Ummagummy". W trakcie jego półgodzinnego czasu trwania dzieje się w sumie niewiele, lecz mimo to niesamowicie wciąga, dzięki stopniowo narastającemu napięciu i hipnotyzującemu klimatowi, jaki tworzą stonowane partie gitar, trąbki, fletu, organów, bębnów i perkusjonaliów. Bez wątpienia jest to jedno z największych arcydzieł XX wieku.

A album, jako całość, również zasługuje moim zdaniem na miano arcydzieła. "Get Up with It" bez wahania wymieniam w jednym rzędzie z takimi klasycznymi pozycjami, jak "Kind of Blue", "In a Silent Way", "Bitches Brew" i "Jack Johnson". Każdy z tych albumów jest doskonały, choć zupełnie inny. W przypadku "Get Up with It" mamy do czynienia z najbardziej funkowym obliczem Milesa Davisa, lecz album z pewnością doceni także każdy wielbiciel rocka, zwłaszcza psychodelicznego i progresywnego, a i bluesowi słuchacze znajdą na nim coś dla siebie.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

..::OBSADA::..

Get Up With It (1974)

CD 1:
1. He Loved Him Madly 32:15
Recorded Columbia Studio E, New York City June 19 or 20, 1974

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, organ
Dave Liebman - alto flute
Reggie Lucas - electric guitar
Dominique Gaumont - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion

2. Maiysha 14:52
Recorded Columbia Studio E, New York City October 7, 1974

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, organ
Sonny Fortune - flute
Pete Cosey - electric guitar
Reggie Lucas - electric guitar
Dominique Gaumont - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion

3. Honky Tonk 5:53
Recorded Columbia Studio E, New York City May 19, 1970

Miles Davis - trumpet
Steve Grossman - soprano saxophone
John McLaughlin - electric guitar
Keith Jarrett - electric piano
Herbie Hancock - clavinet
Michael Henderson - bass guitar
Billy Cobham - drums
Airto Moreira - percussion

4. Rated X 6:51
Recorded Columbia Studio E, New York City September 6, 1972

Miles Davis - organ
Cedric Lawson - electric piano
Reggie Lucas - electric guitar
Khalil Balakrishna - electric sitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion
Badal Roy - tabla


CD 2:
1. Calypso Frelimo 32:07
Recorded Columbia Studio E, New York City September 17, 1973

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, electric piano, organ
Dave Liebman - flute
John Stubblefield - soprano saxophone
Pete Cosey - electric guitar
Reggie Lucas - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion

2. Red China Blues 4:06
Recorded Columbia Studio E, New York City March 9, 1972

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal
Lester Chambers - harmonica
Cornell Dupree - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
Bernard Purdie - drums
James Mtume - percussion
Wade Marcus - brass arrangement
Billy Jackson - rhythm arrangement

3. Mtume 15:08
Recorded Columbia Studio E, New York City October 7, 1974

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal, organ
Pete Cosey - electric guitar
Reggie Lucas - electric guitar
Dominique Gaumont - electric guitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion
Sonny Fortune - flute

4. Billy Preston 12:34
Recorded Columbia Studio E, New York City December 8, 1972

Miles Davis - electric trumpet with wah-wah pedal
Carlos Garnett - soprano saxophone
Cedric Lawson Fender Rhodes electric piano
Reggie Lucas - electric guitar
Khalil Balakrishna - electric sitar
Michael Henderson - bass guitar
Al Foster - drums
James Mtume - percussion
Badal Roy - tabla




https://www.youtube.com/watch?v=loiqgkXCO9s


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Ted Wheems
Album: All The Hits And More 1923-48
Year: 2025
Genre: Jazz, big band
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

Disc 1
01. Somebody Stole My Gal
02. Covered Wagon Days
03. A Smile Will Go A Long Long Way
04. Blue Eyed Sally
05. Love Bound
06. Barbara
07. Miss Annabelle Lee (Who's Wonderful, Who's Marvellous)
08. Highways Are Happy Ways (When They Lead The Way To Home)
09. It Was Only A Sun Shower
10. Cobble-Stones
11. Who Wouldn't Be Blue
12. You're The Cream In My Coffee
13. Me And The Man In The Moon
14. Piccolo Pete
15. The Man From The South (With A Big Cigar In His Mouth)
16. Talk Of The Town
17. Slappin' The Bass
18. My Baby Just Cares For Me
19. I Still Get A Thrill (Thinking Of You)
20. Walkin' My Baby Back Home
21. You Gave Me Everything But Love
22. I Love To Hear A Miiltary Band
23. One Of Us Was Wrong
24. She's So Nice
25. Out Of The Night (Theme Song)
Disc 2
01. Talkin' To Myself
02. I'm Growing Fonder Of You
03. Winter Wonderland
04. The Martins And The Coys
05. Knock! Knock! Who's There
06. Until Today
07. When A Lady Meets A Gentleman Down South
08. A Gypsy Told Me
09. Three Shif'less Skonks
10. Class Will Tell
11. Goody Goodbye
12. That Old Gang Of Mine
13. There'll Be Some Changes Made
14. The Merry-Go-Roundup
15. It All Comes Back To Me Now
16. Deep In The Heart Of Texas
17. Heartaches
18. Heartaches (Version 2)
19. Violets
20. Peg O' My Heart
21. I Wonder Who's Kissing Her Now
22. Mickey
23. The Secretary Song
24. Hindustan
25. Love Me Or Leave Me

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Louis Armstrong Featuring The Duke Ellington Orchestra
– The Best Of Louis Armstrong
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Louis Armstrong Featuring The Duke Ellington Orchestra
Album................: The Best Of
Genre................: Jazz Pop
Source...............: CD
Year.................: 2002
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 46 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: EMI

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Louis Armstrong - We All Have the Time In the World [03:14]
2. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - It Don't Mean a Thing (If It Ain't Got That Swing)[03:59]
3. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Do Nothin' Till You Hear from Me[02:38]
4. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - I'm Beginning to See the Light[03:38]
5. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - The Mooche[03:41]
6. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Don't Get Around Much Anymore[03:32]
7. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Solitude[04:55]
8. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Black and Tan Fantasy[04:01]
9. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - I'm Just a Lucky so and So[03:08]
10. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Mood Indigo[03:59]
11. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Drop Me Off In Harlem[03:51]
12. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Just Squeeze Me (But Don't Tease Me)[03:59]
13. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Azalea[05:05]
14. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - Cotton Tail[03:45]
15. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - In a Mellow Tone[03:50]
16. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - A Beautiful American[03:09]
17. Louis Armstrong with The Duke Ellington Orchestra - I Got It Bad (And That Ain't Good)[05:30]

Playing Time.........: 01:06:01
Total Size...........: 303,77 MB

...( Info )...

Artist: Peggy Lee
Album: From The Vaults (Vol. 4)
Year: 2025
Genre: Jazz, Pop
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Always True To You In My Fashion (Live In Miami, Florida - 1959 - Remastered 2003)
02. You're Driving Me Crazy (What Did I Do?)
03. Mister Magoo Does The Cha-Cha-Cha
04. Don't Fan The Flame (Remastered 2002)
05. Three Cheers For Mister Magoo
06. That Man (Alternate Take)
07. Bless You (For The Good That's In You) (Remastered 2002)
08. You Was (Remastered 2002)
09. My Small Senor
10. Wandering Swallow (Remastered 2002)
11. When You Speak With Your Eyes (Remastered 2002)
12. Ja-Da
13. Swing Low Sweet Chariot

...( Info )...


Artist: Amanda Whiting
Album: Can You See Me Now
Year: 2025
Genre: Spiritual jazz with soulful and modern influences.
Quality: FLAC 24Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Contented
02. What Is It We Need
03. Still
04. Intent
05. It Could Be
06. Moving On

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



..::OPIS::..

Młody i ekscytujący zespół z Moskwy, debiut w Trost Records.

'Trudno uwierzyć, że ci Rosjanie nagrali ten materiał, ale możesz być pewien, że jest to uderzenie tak potężne i odżywcze jak słońce. Poważnie !!!' - Gustafsson - Eyal Hareuveni, Free Jazz Blog, 2018

'Album wyznacza najcięższy i najbardziej bezkompromisowo eksperymentalny kierunek zespołu' - Ben Willmott, Gigwise, 2018

'They develop an off-the-cuff sound, but one that is grounded in thought and method' - Tim Niland, Jazz´n´Blues Blogspot, 2018


Perkusyjno-saksofonowe dysonanse w wykonaniu Antona Ponomareva i Yaroslava Kurilo imponują matematyczną precyzją, siłą oraz ciągłym kreowaniem nowych przestrzeni dla obezwładniającego hałasu. A to raptem początek tego wybornego krążka...
FA



..::TRACK-LIST::..

1. Plunge into an Ice Hole 05:00
2. Tuna (D. Gillespie) 06:05
3. Sunstroke 06:03
4. Queue 09:11
5. Urtica 04:24
6. Hematoma 09:16
7. Mingus 30°C (C. Mingus) 06:04



..::OBSADA::..

Saxophone - Anton Ponomarev
Bass Guitar - Dmitry Lapshin
Drums - Yaroslav Kurilo




https://www.youtube.com/watch?v=IhxDBr7rQVI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Młody i ekscytujący zespół z Moskwy, debiut w Trost Records.

'Trudno uwierzyć, że ci Rosjanie nagrali ten materiał, ale możesz być pewien, że jest to uderzenie tak potężne i odżywcze jak słońce. Poważnie !!!' - Gustafsson - Eyal Hareuveni, Free Jazz Blog, 2018

'Album wyznacza najcięższy i najbardziej bezkompromisowo eksperymentalny kierunek zespołu' - Ben Willmott, Gigwise, 2018

'They develop an off-the-cuff sound, but one that is grounded in thought and method' - Tim Niland, Jazz´n´Blues Blogspot, 2018


Perkusyjno-saksofonowe dysonanse w wykonaniu Antona Ponomareva i Yaroslava Kurilo imponują matematyczną precyzją, siłą oraz ciągłym kreowaniem nowych przestrzeni dla obezwładniającego hałasu. A to raptem początek tego wybornego krążka...
FA



..::TRACK-LIST::..

1. Plunge into an Ice Hole 05:00
2. Tuna (D. Gillespie) 06:05
3. Sunstroke 06:03
4. Queue 09:11
5. Urtica 04:24
6. Hematoma 09:16
7. Mingus 30°C (C. Mingus) 06:04



..::OBSADA::..

Saxophone - Anton Ponomarev
Bass Guitar - Dmitry Lapshin
Drums - Yaroslav Kurilo




https://www.youtube.com/watch?v=IhxDBr7rQVI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist...............: Esthesis Quartet
Album................: Sound & Fury
Genre................: Jazz
Year.................: 2025
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Where I Begin
002. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Together
003. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Fit of Fury
004. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Is There a Message
005. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Just Come Play
006. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Capricorn
007. Esthesis Quartet Feat. Bill Frisell - Ace of Pentacles

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy muzyczne światy, trzy wyjątkowe osobistości oraz trzy kompozycje, będące wynikiem ich spotkania. Tak w wielkim skrócie można by opisać ten album, na którym indywidualizm każdego z muzyków zamyka się w zwartym, artystycznym koncepcie.

Pomysłodawcą i siłą napędową całego przedsięwzięcia jest tu Jacek Mazurkiewicz, który w przeszłości współpracował już zarówno z dobrze znanym z gitarzystą Swans, Normanem Westbergiem, oraz hinduskim artystą, pedagogiem oraz mistrzem ghatamu (gliniany instrument perkusyjny) – Giridharem Udupa.

Ich spotkanie zamknęło się w jednodniowej sesji nagraniowej, która odbyła się przy okazji wizyty w Polsce Westberga. Efektem są trzy długie improwizowane kompozycje, które składają się na album Everyday Life Activities. Przyznać trzeba, że zadziwiająca jest spójność i lekkość, jaka z nich wybrzmiewa. Nie brak tu również spontaniczności, a w dodatku panom udało się złapać specyficzną muzyczną więź, która wzmaga efekt ich artystycznej synergii.

Ciekawa jest też słyszalna tu wyraźnie dźwiękowa wstrzemięźliwość. Choć każdy z muzyków wyraźnie znaczy swoje partie, to finalnie są one doskonale wyważone. Wszystko we właściwych proporcjach.

W samej warstwie muzycznej mamy tu ambientowe kolaże oraz sporą dawkę eksperymentu. Jednostajne, transowe motywy obudowane są dźwiękowymi smaczkami, pojawiającymi się raz po raz psychodelicznymi wokalizami i orientalnymi rytmami Do tego porcja surrealistycznej atmosfery.

We wkładce albumu znajdziemy następujące zdania: “Nothing major happened. These are just normal everyday activities” (Nie stało się nic wielkiego. To tylko zwykłe, codzienne sprawy. ). Jeśli nawet nagranie tego krążka było dla panów czymś w rodzaju chleba powszedniego, to jednak słuchacze otrzymali coś naprawdę niezwykłego.

Wojciech Żurek


An extraordinary meeting of three artists from three different musical worlds and three different continents. Norman Westberg (ex-Swans) and Jacek Mazurkiewicz have already released one album together "First Man In The Moon" in 2021 (published by the Swiss label Hallow Ground).
In the new project, they are accompanied by Giridhar Udupa, an Indian master of ghatam (a clay percussion instrument that looks like a jug). The album will feature 3 long trance compositions, referring to ambient, krautrock, free jazz and Indian music.

Jacek Mazurkiewicz describes the creation of this album as follows:
"I met Norman Westberg while supporting the Swans tour in Poland as 3FoNIA. A few years later, during Norman's tour with Gira, we recorded a duet.
The trio session took place similarly to the previous duet session during Norman's solo concert in Warsaw on the Swans tour.
Recorded with Adam Toczko, a quick meeting on a day off from work.
I invited Giridhar Udupa to the trio, whom I had met earlier during the period when I co-founded the band Limboski. I once invited Wacek Zimpel to play a few concerts with Giridhar. Wacek later created Saagara and I was wondering about some unusual musical context in which I would find myself with Giridhar. I was looking for an interesting sound configuration, but also a cultural one, with a different approach to creating music. I got the impression that for both Norman and Giridhar it was a fairly fresh meeting, not obvious. And on the other hand, ordinary - everyone did their own thing."

Detroit guitarist Norman Westberg moved to New York in 1980 and became a part of the experimental music scene that was experiencing its golden age. Westberg himself became a permanent fixture when he joined the iconic avant-rock band Swans in 1983, and was the only member other than frontman Michael Gira to play with them for most of the band’s run, both until their 1997 disbandment and his return in 2010. Westberg has also been involved with other legendary New York noise-rock acts, including Jim Thirlwell’s Foetus and the post-Swans Heroine Sheiks, in which he played with Cows frontman Shannon Selberg; and in 2014, he joined the noise-rock supergroup Hidden Rifles, whose members included Mike Watt of Minutemen and Mark Shippy of U.S. Maple. Westberg's solo compositions, most often for solo guitar and a set of effects, draw on drone and post-minimalism, bringing to mind dark ambient passages from Swans albums.

Giridhar Udupa is an extremely valued teacher and world-renowned artist, an Indian master of ghatam (a clay percussion instrument that looks like a jug). He was born into a family with long musical traditions. He began learning to play at the age of four, guided by his father. At the age of twelve, he already had his first performances behind him. He currently gives concerts alongside the greatest masters. He has received many prestigious awards. He performs in the USA, Spain, Canada, France, Switzerland, Germany, Oman and Kuwait. Giridhar Udupa is a member of the band of the Indian vocalist Bombay Jayashri, nominated for an Oscar for the best song for the film Life of Pi. He is one of the founders of the Layatharanga band. He also plays virtuoso other traditional instruments of South India, such as mridangam and kanjira, and is excellent at using the konnakol technique (a type of rhythmic vocalization).
For three decades, the artist has been a global ambassador and icon of Carnatic music. He is the founder of The Udupa Foundation, a charity organization established in 2015 to promote Indian music, performing arts and culture. He has participated in recording dozens of albums. He is also well-known in our country thanks to his cooperation with Polish performers, which resulted in excellent artistic effects, such as the famous Indialucia - Michał Czachowski's group / project or the Saagara formation, led by Wacław Zimpel. Udupa also played on the album Lechoechoplexita, released by Leszek Hefi Wiśniewski, and on the album of the band Layatharanga, released in our country.

Jacek Mazurkiewicz is interested in music in the broad sense. He puts his sounds together based on emotional impressions and pulse. Combining acoustics with electronics, he is constantly looking for a new sound. Solo as 3FoNIA, in a duet with Mikołaj Trzaska or Tomek Dąbrowski, the JMB trio with Wojtek Jachna and Jacek Buhl, in the Modular String Trio quartet, the Afrobeat quintet Faso Tamala are just some of his musical incarnations. With Patryk Zakrocki, as part of an audio mission, he massaged hundreds of pairs of ears in the Inner Ear Massage Office. He also deals with sound design, composing and producing music for films and theatre performances. He collaborated with many Polish and foreign artists.



..::TRACK-LIST::..

1. Bend Then Break 09:48
2. Spoon In The Jar 09:42
3. Everyday Apparel (It's Our) 20:31



..::OBSADA::..

Norman Westberg - guitar
Giridhar Udupa - ghatam, konnakol, khanjira, percussion
Jacek Mazurkiewicz - double bass, electronics



https://www.youtube.com/watch?v=XKfEs2frvj4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy muzyczne światy, trzy wyjątkowe osobistości oraz trzy kompozycje, będące wynikiem ich spotkania. Tak w wielkim skrócie można by opisać ten album, na którym indywidualizm każdego z muzyków zamyka się w zwartym, artystycznym koncepcie.

Pomysłodawcą i siłą napędową całego przedsięwzięcia jest tu Jacek Mazurkiewicz, który w przeszłości współpracował już zarówno z dobrze znanym z gitarzystą Swans, Normanem Westbergiem, oraz hinduskim artystą, pedagogiem oraz mistrzem ghatamu (gliniany instrument perkusyjny) – Giridharem Udupa.

Ich spotkanie zamknęło się w jednodniowej sesji nagraniowej, która odbyła się przy okazji wizyty w Polsce Westberga. Efektem są trzy długie improwizowane kompozycje, które składają się na album Everyday Life Activities. Przyznać trzeba, że zadziwiająca jest spójność i lekkość, jaka z nich wybrzmiewa. Nie brak tu również spontaniczności, a w dodatku panom udało się złapać specyficzną muzyczną więź, która wzmaga efekt ich artystycznej synergii.

Ciekawa jest też słyszalna tu wyraźnie dźwiękowa wstrzemięźliwość. Choć każdy z muzyków wyraźnie znaczy swoje partie, to finalnie są one doskonale wyważone. Wszystko we właściwych proporcjach.

W samej warstwie muzycznej mamy tu ambientowe kolaże oraz sporą dawkę eksperymentu. Jednostajne, transowe motywy obudowane są dźwiękowymi smaczkami, pojawiającymi się raz po raz psychodelicznymi wokalizami i orientalnymi rytmami Do tego porcja surrealistycznej atmosfery.

We wkładce albumu znajdziemy następujące zdania: “Nothing major happened. These are just normal everyday activities” (Nie stało się nic wielkiego. To tylko zwykłe, codzienne sprawy. ). Jeśli nawet nagranie tego krążka było dla panów czymś w rodzaju chleba powszedniego, to jednak słuchacze otrzymali coś naprawdę niezwykłego.

Wojciech Żurek


An extraordinary meeting of three artists from three different musical worlds and three different continents. Norman Westberg (ex-Swans) and Jacek Mazurkiewicz have already released one album together "First Man In The Moon" in 2021 (published by the Swiss label Hallow Ground).
In the new project, they are accompanied by Giridhar Udupa, an Indian master of ghatam (a clay percussion instrument that looks like a jug). The album will feature 3 long trance compositions, referring to ambient, krautrock, free jazz and Indian music.

Jacek Mazurkiewicz describes the creation of this album as follows:
"I met Norman Westberg while supporting the Swans tour in Poland as 3FoNIA. A few years later, during Norman's tour with Gira, we recorded a duet.
The trio session took place similarly to the previous duet session during Norman's solo concert in Warsaw on the Swans tour.
Recorded with Adam Toczko, a quick meeting on a day off from work.
I invited Giridhar Udupa to the trio, whom I had met earlier during the period when I co-founded the band Limboski. I once invited Wacek Zimpel to play a few concerts with Giridhar. Wacek later created Saagara and I was wondering about some unusual musical context in which I would find myself with Giridhar. I was looking for an interesting sound configuration, but also a cultural one, with a different approach to creating music. I got the impression that for both Norman and Giridhar it was a fairly fresh meeting, not obvious. And on the other hand, ordinary - everyone did their own thing."

Detroit guitarist Norman Westberg moved to New York in 1980 and became a part of the experimental music scene that was experiencing its golden age. Westberg himself became a permanent fixture when he joined the iconic avant-rock band Swans in 1983, and was the only member other than frontman Michael Gira to play with them for most of the band’s run, both until their 1997 disbandment and his return in 2010. Westberg has also been involved with other legendary New York noise-rock acts, including Jim Thirlwell’s Foetus and the post-Swans Heroine Sheiks, in which he played with Cows frontman Shannon Selberg; and in 2014, he joined the noise-rock supergroup Hidden Rifles, whose members included Mike Watt of Minutemen and Mark Shippy of U.S. Maple. Westberg's solo compositions, most often for solo guitar and a set of effects, draw on drone and post-minimalism, bringing to mind dark ambient passages from Swans albums.

Giridhar Udupa is an extremely valued teacher and world-renowned artist, an Indian master of ghatam (a clay percussion instrument that looks like a jug). He was born into a family with long musical traditions. He began learning to play at the age of four, guided by his father. At the age of twelve, he already had his first performances behind him. He currently gives concerts alongside the greatest masters. He has received many prestigious awards. He performs in the USA, Spain, Canada, France, Switzerland, Germany, Oman and Kuwait. Giridhar Udupa is a member of the band of the Indian vocalist Bombay Jayashri, nominated for an Oscar for the best song for the film Life of Pi. He is one of the founders of the Layatharanga band. He also plays virtuoso other traditional instruments of South India, such as mridangam and kanjira, and is excellent at using the konnakol technique (a type of rhythmic vocalization).
For three decades, the artist has been a global ambassador and icon of Carnatic music. He is the founder of The Udupa Foundation, a charity organization established in 2015 to promote Indian music, performing arts and culture. He has participated in recording dozens of albums. He is also well-known in our country thanks to his cooperation with Polish performers, which resulted in excellent artistic effects, such as the famous Indialucia - Michał Czachowski's group / project or the Saagara formation, led by Wacław Zimpel. Udupa also played on the album Lechoechoplexita, released by Leszek Hefi Wiśniewski, and on the album of the band Layatharanga, released in our country.

Jacek Mazurkiewicz is interested in music in the broad sense. He puts his sounds together based on emotional impressions and pulse. Combining acoustics with electronics, he is constantly looking for a new sound. Solo as 3FoNIA, in a duet with Mikołaj Trzaska or Tomek Dąbrowski, the JMB trio with Wojtek Jachna and Jacek Buhl, in the Modular String Trio quartet, the Afrobeat quintet Faso Tamala are just some of his musical incarnations. With Patryk Zakrocki, as part of an audio mission, he massaged hundreds of pairs of ears in the Inner Ear Massage Office. He also deals with sound design, composing and producing music for films and theatre performances. He collaborated with many Polish and foreign artists.



..::TRACK-LIST::..

1. Bend Then Break 09:48
2. Spoon In The Jar 09:42
3. Everyday Apparel (It's Our) 20:31



..::OBSADA::..

Norman Westberg - guitar
Giridhar Udupa - ghatam, konnakol, khanjira, percussion
Jacek Mazurkiewicz - double bass, electronics



https://www.youtube.com/watch?v=XKfEs2frvj4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!