...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Awangardowy kompozytor i perkusista Hubert Zemler od wielu już lat współtworzy najciekawsze projekty krajowej (i nie tylko) muzyki niezależnej, charakteryzujące się eksperymentalnym, poszukującym podejściem do materii dźwiękowej. Artysta przy tym nie przywiązuje się do określonego gatunku, swobodnie eksplorując obszary jazzu, improwizacji, ambientu, folku czy elektroniki. Nagrywał solo (np. Drut), w duecie (CEL), trio (Cut the Sky), kwartecie (album Flows), był również zaangażowany w tak duże przedsięwzięcia jak opera (Baśń o sercu. Favola in Musica Aleksandra Nowaka).

Jego spotkanie z orkiestrą kameralną Aukso, jedną z najlepszych tego typu formacji w Europie, wydaje się zatem naturalną konsekwencją dotychczasowej drogi artystycznej. Źródeł Poematu toksycznego należy szukać w propozycji stworzenia utworu na potrzeby festiwalu Auksodrone 2022, jaką muzykowi złożył kurator imprezy, Filip Berkowicz. Mimo iż Hubert Zemler nie miał dotychczas dużego doświadczenia w pisaniu partytur na większe składy, podjął to wyzwanie, skuszony perspektywą realizacji dzieła z grupą świetnych instrumentalistów. Jak sam mówi:

Propozycja współpracy z tak znakomitym zespołem, jakim jest kierowana przez maestro Marka Mosia orkiestra Aukso, zadziałała na mnie bardzo mobilizująco i w mojej głowie zaroiło się od pomysłów. Ostatecznie postanowiłem warstwę eksperymentalną wziąć na swoje barki jako medium, wykorzystując amplifikowany metalofon i instrumenty perkusyjne, a orkiestrze pozostawić rolę dość standardową. Zestawienie klasycznego piękna smyczków z brutalnością perkusji oraz elektronicznych eksperymentów barwowych od początku było dla mnie niezwykle inspirujące.

Po kilku miesiącach intensywnej pracy partytura była gotowa, a premierowe wykonanie dzieła miało miejsce 8 października 2022 w Mediatece w Tychach podczas festiwalu Auksodrone. Utwór zabrzmiał na żywo po raz drugi w kwietniu 2023 roku podczas koncertu w sali NOSPR w Katowicach.

Poemat toksyczny, składający się z pięciu części, to utwór precyzyjnie rozpisany, jedynie z niewielkim – jak podkreśla Zemler – udziałem improwizacji. Utrzymany jest w posępnym, pełnym podskórnego niepokoju klimacie, który pospołu kreują podniosłe (ale i minimalistyczne) partie orkiestrowe, surowe i ekspresyjne brzmienia perkusyjne oraz - nie mniej ważne w planie całości - komponenty elektroniczne. W rezultacie otrzymujemy album z muzyką na wskroś współczesną, będącą swoistym dźwiękowym memento dla naszych niespokojnych czasów.

Audio Cave


Już od pewnego czasu określenie perkusista stało się za małe na określenie Huberta Zemlera. Niestrudzony twórca poszerza paletę swoich możliwości otwierając jednocześnie przed nami nowe horyzonty muzyczne. Wiedziony swoimi zainteresowaniami muzycznymi potrafi przybrać najróżniejsze formy. Przyjęcie propozycji stworzenia utworu na potrzeby festiwalu Auksodrone 2022, którą złożył Filip Berkowicz, jawi się więc jako naturalna kolej rzeczy lub kolejny przystanek w znakomitej karierze artystycznej.

Z drugiej strony któż by nie chciał pracować z orkiestrą kameralną Aukso pod dyrekcją Marka Mosia. Tak wyjątkowych orkiestr nie ma zbyt wiele, więc decyzja o nagrywaniu z nimi jasno zaświadcza o rozsądku Zemlera, ale również o jego artystycznej ambicji. Dodać należy, że artysta w pocie czoła i zapałem rzucił się do pracy pisząc „Poemat toksyczny”, który światło dzienne ujrzał 8 października 2022 w Mediatece właśnie podczas festiwalu Auksodrone, a powtórkę publiczność miała okazję usłyszeć w roku następnych w Sali NOSPR w Katowicach.

Dzięki Audio Cave otrzymujemy całość zawartą na płycie, co uważam za posunięcie dobre, a nawet konieczne, bo przecież wszyscy w salach koncertowych się nie pomieścimy, ale wszyscy powinniśmy posłuchać tego albumu. Pierwsze wrażenie – orkiestra i instrumentalista dobrze ze sobą współgrają, niemal naturalnie. Stronę progresywną zajmuje w tym układzie Zemler, a Aukso – co może dziwić – gra bardzo klasycznie, zachowawczo niemal, ale jak przekonuje główny twórca taki był plan. Muzyka jest z gatunku minimalistycznych, które wymagają uwagi słuchacza. Dość oziębłe brzmienie słychać już w utworze początkowym.

Przyznam, że z zaskoczeniem przyjąłem utwór numer dwa wraz z jego bardzo klasycznym kształtem. Natomiast forma otwarta następnej części już nie zaskakuje (nie znaczy, że się nie podoba) choć biorąc deklaracje Zemlera, że improwizacji w poemacie niewiele, może powinna. Żar rozniecają części czwarta i piąta, w których następuje zderzenie form orkiestrowych z elektroniką. „Poemat toksyczny” jest muzyką, przy której człowiek najchętniej położyłby się i owinął prześcieradłem.

Jarek Szczęsny


The avant-garde composer and percussionist Hubert Zemler has been co-creating the most interesting projects of domestic (and not only) independent music for many years, characterized by an experimental, searching approach to sound matter. The artist does not attach himself to a specific genre, freely exploring the areas of jazz, improvisation, ambient, folk and electronics. He has recorded solo (e.g. Drut), in a duo (CEL - with Felix Kubin), in a trio (Cut the Sky with Alex Roth and Wacław Zimpel), in a quartet (Flows album), and has also been involved in such large-scale projects as opera (The Tale of the Heart. Favola in Musica by Aleksander Nowak).

His meeting with the Aukso chamber orchestra, one of the best formations of this type in Europe, seems to be a natural consequence of his artistic path so far. The sources of the Toxic Poem can be found in the proposal to create a piece for the Auksodrone 2022 festival, which was submitted to the musician by the event's curator, Filip Berkowicz. Even though Hubert Zemler did not have much experience in writing scores for larger ensembles, he took up the challenge, tempted by the prospect of performing the work with a group of great instrumentalists. As he says:

The offer of cooperation with such an excellent band as the Aukso orchestra led by maestro Marek Moś was very motivating for me and my head was full of ideas. Ultimately, I decided to take on the experimental layer as a medium, using an amplified metallophone and percussion instruments, and leave the orchestra to a fairly standard role. The combination of the classic beauty of the strings with the brutality of the drums and electronic color experiments was extremely inspiring to me from the very beginning.

After several months of intensive work, the score was ready, and the premiere performance of the work took place on October 8, 2022 at the Mediateka in Tychy during the Auksodrone festival. The piece was performed live for the second time in April 2023 during a concert at the NOSPR hall in Katowice.

The toxic poem, consisting of five parts, is a precisely written work, with only a small amount of improvisation, as Zemler emphasizes. It is maintained in a gloomy atmosphere, full of subcutaneous anxiety, which is created by sublime (but also minimalist) orchestral parts, raw and expressive percussion sounds and - no less important in the overall plan - electronic components. As a result, we get an album of thoroughly contemporary music, which is a kind of sonic memento for our troubled times.



..::TRACK-LIST::..

1. Poemat toksyczny I 11:09
2. Poemat toksyczny II 04:47
3. Poemat toksyczny III 05:41
4. Poemat toksyczny IV 05:45
5. Poemat toksyczny V 05:52



..::OBSADA::..

Hubert Zemler oraz AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia




https://www.youtube.com/watch?v=bCwN4VD53dw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Awangardowy kompozytor i perkusista Hubert Zemler od wielu już lat współtworzy najciekawsze projekty krajowej (i nie tylko) muzyki niezależnej, charakteryzujące się eksperymentalnym, poszukującym podejściem do materii dźwiękowej. Artysta przy tym nie przywiązuje się do określonego gatunku, swobodnie eksplorując obszary jazzu, improwizacji, ambientu, folku czy elektroniki. Nagrywał solo (np. Drut), w duecie (CEL), trio (Cut the Sky), kwartecie (album Flows), był również zaangażowany w tak duże przedsięwzięcia jak opera (Baśń o sercu. Favola in Musica Aleksandra Nowaka).

Jego spotkanie z orkiestrą kameralną Aukso, jedną z najlepszych tego typu formacji w Europie, wydaje się zatem naturalną konsekwencją dotychczasowej drogi artystycznej. Źródeł Poematu toksycznego należy szukać w propozycji stworzenia utworu na potrzeby festiwalu Auksodrone 2022, jaką muzykowi złożył kurator imprezy, Filip Berkowicz. Mimo iż Hubert Zemler nie miał dotychczas dużego doświadczenia w pisaniu partytur na większe składy, podjął to wyzwanie, skuszony perspektywą realizacji dzieła z grupą świetnych instrumentalistów. Jak sam mówi:

Propozycja współpracy z tak znakomitym zespołem, jakim jest kierowana przez maestro Marka Mosia orkiestra Aukso, zadziałała na mnie bardzo mobilizująco i w mojej głowie zaroiło się od pomysłów. Ostatecznie postanowiłem warstwę eksperymentalną wziąć na swoje barki jako medium, wykorzystując amplifikowany metalofon i instrumenty perkusyjne, a orkiestrze pozostawić rolę dość standardową. Zestawienie klasycznego piękna smyczków z brutalnością perkusji oraz elektronicznych eksperymentów barwowych od początku było dla mnie niezwykle inspirujące.

Po kilku miesiącach intensywnej pracy partytura była gotowa, a premierowe wykonanie dzieła miało miejsce 8 października 2022 w Mediatece w Tychach podczas festiwalu Auksodrone. Utwór zabrzmiał na żywo po raz drugi w kwietniu 2023 roku podczas koncertu w sali NOSPR w Katowicach.

Poemat toksyczny, składający się z pięciu części, to utwór precyzyjnie rozpisany, jedynie z niewielkim – jak podkreśla Zemler – udziałem improwizacji. Utrzymany jest w posępnym, pełnym podskórnego niepokoju klimacie, który pospołu kreują podniosłe (ale i minimalistyczne) partie orkiestrowe, surowe i ekspresyjne brzmienia perkusyjne oraz - nie mniej ważne w planie całości - komponenty elektroniczne. W rezultacie otrzymujemy album z muzyką na wskroś współczesną, będącą swoistym dźwiękowym memento dla naszych niespokojnych czasów.

Audio Cave


Już od pewnego czasu określenie perkusista stało się za małe na określenie Huberta Zemlera. Niestrudzony twórca poszerza paletę swoich możliwości otwierając jednocześnie przed nami nowe horyzonty muzyczne. Wiedziony swoimi zainteresowaniami muzycznymi potrafi przybrać najróżniejsze formy. Przyjęcie propozycji stworzenia utworu na potrzeby festiwalu Auksodrone 2022, którą złożył Filip Berkowicz, jawi się więc jako naturalna kolej rzeczy lub kolejny przystanek w znakomitej karierze artystycznej.

Z drugiej strony któż by nie chciał pracować z orkiestrą kameralną Aukso pod dyrekcją Marka Mosia. Tak wyjątkowych orkiestr nie ma zbyt wiele, więc decyzja o nagrywaniu z nimi jasno zaświadcza o rozsądku Zemlera, ale również o jego artystycznej ambicji. Dodać należy, że artysta w pocie czoła i zapałem rzucił się do pracy pisząc „Poemat toksyczny”, który światło dzienne ujrzał 8 października 2022 w Mediatece właśnie podczas festiwalu Auksodrone, a powtórkę publiczność miała okazję usłyszeć w roku następnych w Sali NOSPR w Katowicach.

Dzięki Audio Cave otrzymujemy całość zawartą na płycie, co uważam za posunięcie dobre, a nawet konieczne, bo przecież wszyscy w salach koncertowych się nie pomieścimy, ale wszyscy powinniśmy posłuchać tego albumu. Pierwsze wrażenie – orkiestra i instrumentalista dobrze ze sobą współgrają, niemal naturalnie. Stronę progresywną zajmuje w tym układzie Zemler, a Aukso – co może dziwić – gra bardzo klasycznie, zachowawczo niemal, ale jak przekonuje główny twórca taki był plan. Muzyka jest z gatunku minimalistycznych, które wymagają uwagi słuchacza. Dość oziębłe brzmienie słychać już w utworze początkowym.

Przyznam, że z zaskoczeniem przyjąłem utwór numer dwa wraz z jego bardzo klasycznym kształtem. Natomiast forma otwarta następnej części już nie zaskakuje (nie znaczy, że się nie podoba) choć biorąc deklaracje Zemlera, że improwizacji w poemacie niewiele, może powinna. Żar rozniecają części czwarta i piąta, w których następuje zderzenie form orkiestrowych z elektroniką. „Poemat toksyczny” jest muzyką, przy której człowiek najchętniej położyłby się i owinął prześcieradłem.

Jarek Szczęsny


The avant-garde composer and percussionist Hubert Zemler has been co-creating the most interesting projects of domestic (and not only) independent music for many years, characterized by an experimental, searching approach to sound matter. The artist does not attach himself to a specific genre, freely exploring the areas of jazz, improvisation, ambient, folk and electronics. He has recorded solo (e.g. Drut), in a duo (CEL - with Felix Kubin), in a trio (Cut the Sky with Alex Roth and Wacław Zimpel), in a quartet (Flows album), and has also been involved in such large-scale projects as opera (The Tale of the Heart. Favola in Musica by Aleksander Nowak).

His meeting with the Aukso chamber orchestra, one of the best formations of this type in Europe, seems to be a natural consequence of his artistic path so far. The sources of the Toxic Poem can be found in the proposal to create a piece for the Auksodrone 2022 festival, which was submitted to the musician by the event's curator, Filip Berkowicz. Even though Hubert Zemler did not have much experience in writing scores for larger ensembles, he took up the challenge, tempted by the prospect of performing the work with a group of great instrumentalists. As he says:

The offer of cooperation with such an excellent band as the Aukso orchestra led by maestro Marek Moś was very motivating for me and my head was full of ideas. Ultimately, I decided to take on the experimental layer as a medium, using an amplified metallophone and percussion instruments, and leave the orchestra to a fairly standard role. The combination of the classic beauty of the strings with the brutality of the drums and electronic color experiments was extremely inspiring to me from the very beginning.

After several months of intensive work, the score was ready, and the premiere performance of the work took place on October 8, 2022 at the Mediateka in Tychy during the Auksodrone festival. The piece was performed live for the second time in April 2023 during a concert at the NOSPR hall in Katowice.

The toxic poem, consisting of five parts, is a precisely written work, with only a small amount of improvisation, as Zemler emphasizes. It is maintained in a gloomy atmosphere, full of subcutaneous anxiety, which is created by sublime (but also minimalist) orchestral parts, raw and expressive percussion sounds and - no less important in the overall plan - electronic components. As a result, we get an album of thoroughly contemporary music, which is a kind of sonic memento for our troubled times.



..::TRACK-LIST::..

1. Poemat toksyczny I 11:09
2. Poemat toksyczny II 04:47
3. Poemat toksyczny III 05:41
4. Poemat toksyczny IV 05:45
5. Poemat toksyczny V 05:52



..::OBSADA::..

Hubert Zemler oraz AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia




https://www.youtube.com/watch?v=bCwN4VD53dw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...


Artist: Bob James
Album: Just Us
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-96kHz

...( TrackList )...

01. Sommation
02. My Ship
03. T W O
04. All the Way
05. Fontaine dAlice
06. The Naked Ballet
07. Smile
08. Rue De Rivoli
09. Protea
10. New Hope

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zespół Kosmos narodził się latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero. Swój ostateczny kształt przyjął ponad dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta.

Od początku działalności Kosmos, najpierw jako trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu, przystąpił do pracy nad materiałem na debiutancką płytę. Część utworów, które wypełniają album, to – jak przyznaje Iwo Tylman – wynik otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a płyta stanowi tylko zapis ich aktualnego stanu. Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy - zazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku.

W procesie produkcji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i znany realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu płyty Kosmos. Jak mówi Stanisław Szmigiero: Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę.

Wynikiem pracy studyjnej jest płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez mięsisty groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny "polish jazz" harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki, natomiast poszczególne kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy. Jedno nie ulega wątpliwości: muzyczne uniwersum Kosmosu kusi, by się weń zanurzyć.

Audio Cave


Koncepcja zespołu Kosmos budowała się sukcesywnie, gdy pomysł kolektywnej kompozycji oraz zwartej improwizacji dojrzał wśród muzyków. Choć formacja powstała latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero to swój ostateczny kształt przyjęła dopiero dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta. Formula kwintetu stała się zatem prologiem koncepcji, której ciekawym odniesieniem jest album „Kosmos”.

Materiał zawarty na debiutanckim albumie powstawał początkowo jako realizacja na trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu. Część utworów, które wypełniają album, to koncepcja przemyślanej i otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a „Kosmos” stanowi zapis ich aktualnego stanu. „Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy – wyjaśnia genezę albumu Ivo Tylman. Zzazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna”. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku. W procesie produkcji sesji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu debiutanckiej płyty. „Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu – wspomina Stanisław Szmigiero. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę”.

Wynikiem pracy studyjnej jest „Kosmos” – płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny jazz harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki a kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy.

Dionizy Piątkowski



..::TRACK-LIST::..

1. UĆ (5:51)
2. Walc II (5:41)
3. Klapy wentyle (0:43)
4. Wenus (9:20)
5. JA (4:15)
6. Polski film (1:23)
7. Muratyn (7:57)
8. Poczułem (5:47)
9. KWTWMQ (1:57)
10. Koziołek (3:20)
11. Ogrodniczki (4:12)



..::OBSADA::..

Jan Ostalski - kornet, flugehorn, Korg MS-20
Iwo Tylman - saksofon sopranowy, saksofon tenorowy
Stanisław Szmigiero - fortepian, Sequential Take 5
Kamil Guźniczak - kontrabas
Kacper Kuta - perkusja



https://www.youtube.com/watch?v=XsX0ad-jqHY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zespół Kosmos narodził się latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero. Swój ostateczny kształt przyjął ponad dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta.

Od początku działalności Kosmos, najpierw jako trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu, przystąpił do pracy nad materiałem na debiutancką płytę. Część utworów, które wypełniają album, to – jak przyznaje Iwo Tylman – wynik otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a płyta stanowi tylko zapis ich aktualnego stanu. Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy - zazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku.

W procesie produkcji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i znany realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu płyty Kosmos. Jak mówi Stanisław Szmigiero: Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę.

Wynikiem pracy studyjnej jest płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez mięsisty groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny "polish jazz" harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki, natomiast poszczególne kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy. Jedno nie ulega wątpliwości: muzyczne uniwersum Kosmosu kusi, by się weń zanurzyć.

Audio Cave


Koncepcja zespołu Kosmos budowała się sukcesywnie, gdy pomysł kolektywnej kompozycji oraz zwartej improwizacji dojrzał wśród muzyków. Choć formacja powstała latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero to swój ostateczny kształt przyjęła dopiero dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta. Formula kwintetu stała się zatem prologiem koncepcji, której ciekawym odniesieniem jest album „Kosmos”.

Materiał zawarty na debiutanckim albumie powstawał początkowo jako realizacja na trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu. Część utworów, które wypełniają album, to koncepcja przemyślanej i otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a „Kosmos” stanowi zapis ich aktualnego stanu. „Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy – wyjaśnia genezę albumu Ivo Tylman. Zzazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna”. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku. W procesie produkcji sesji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu debiutanckiej płyty. „Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu – wspomina Stanisław Szmigiero. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę”.

Wynikiem pracy studyjnej jest „Kosmos” – płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny jazz harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki a kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy.

Dionizy Piątkowski



..::TRACK-LIST::..

1. UĆ (5:51)
2. Walc II (5:41)
3. Klapy wentyle (0:43)
4. Wenus (9:20)
5. JA (4:15)
6. Polski film (1:23)
7. Muratyn (7:57)
8. Poczułem (5:47)
9. KWTWMQ (1:57)
10. Koziołek (3:20)
11. Ogrodniczki (4:12)



..::OBSADA::..

Jan Ostalski - kornet, flugehorn, Korg MS-20
Iwo Tylman - saksofon sopranowy, saksofon tenorowy
Stanisław Szmigiero - fortepian, Sequential Take 5
Kamil Guźniczak - kontrabas
Kacper Kuta - perkusja



https://www.youtube.com/watch?v=XsX0ad-jqHY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Matt Dusk & Margaret
Title: Just the Two Of Us
Year: 2015
Genre: Classical Smooth Jazz
Publisher (label): Magic Records
Duration: 00:58:36
Format/Codec: FLAC
Rip type: Tracks
Audio bitrate: Lossless
Bit depth: 16 Bit/44.1 kHz


...( Opis )...

Ogień i woda! Niesamowite muzyczne spotkanie! Margaret i Matt Dusk - bo o nich mowa - mają na koncie złote i platynowe płyty, wiele prestiżowych nagród i tysiące fanów!

Efektem połączenia unikatowej barwy głosu i charyzmy Margaret oraz romantyzmu i ciepła płynącego z głosu Matta Duska jest fantastyczny album zawierający subtelne, swingujące interpretacje jazzowych standardów takich jak: „Deed I Do”, „Gee Baby”, „Ain't I Good To You”, „Just The Two Of Us”, „Sunshine Of My Life” czy „Something Stupid”.

Klasyka Smooth Jazzu w wykonaniu blond piękności rodem ze Stargardu Szczecińskiego. Obserwujemy tutaj dojrzalszą Małgorzatę: popowe, radiowe "Thank You Very Much" zamieniała na standardy muzyki jazzowej. Oto 'tylko ich dwoje' - 22-letnia Margaret oraz 37-letni Matt Dusk. Różnica wieku spora - zamiłowanie do swingu podobne. Warto posłuchać.


...( TrackList )...

1. Quiet Nights Of Quiet Stars
2. Just The Two Of Us
3. Something Stupid
4. ?Deed I Do
5. Gee Baby, Ain't I Good To You
6. You Are The Sunshine Of My Life
7. Your Kiss Is On My List
8. This Masquerade
9. Girl From Ipanema
10. How Insensitive
11. Our Love Is Here To Stay
12. They Can't Take That Away From Me

13. I Got It Bad (And That Ain't Good) - bonus track (Margaret solo)

...( Info )...

Artist: Art Pepper
Album: Geneva 1980 (Live in Geneva 1980)
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Ophelia ((Live in Geneva 1980))
02. Mambo Koyama ((Live in Geneva 1980))
03. Patricia ((Live in Geneva 1980))
04. Miss Who ((Live in Geneva 1980))
05. I'll Remember April ((Live in Geneva 1980) [inc])
06. Blues For Blanche ((Live in Geneva 1980))
07. Valse Triste ((Live in Geneva 1980))
08. Make A List (Make A Wish) (Live in Geneva 1980)
09. Goodbye ((Live in Geneva 1980))
10. Blues For Les ((Live in Geneva 1980))

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

"Muzyka naiwna" Tercetu Kamili Drabek (Soliton, 2019) to jeden z najcieplej przyjętych jazzowych debiutów ostatnich lat. Zespół w składzie Marcin Konieczkowicz (saksofon altowy), Kamila Drabek (kontrabas) i Kacper Kaźmierski (perkusja) na swoim pierwszym wydawnictwie zaproponował bezpretensjonalną, zróżnicowaną i ujmującą młodzieńczą swadą i energią, muzykę. Formacja powraca z albumem "Tak bym chciała kochać już", który ukazuje się blisko pół dekady po debiutanckim krążku. Co działo się z zespołem przez ten czas?

Nie da się ukryć, że pięć lat to na dzisiejsze standardy spora przerwa w wydawaniu płyt, ale choć niczego nie nagraliśmy, to zespół był aktywny koncertowo i na innych polach. W czasie pandemii realizowaliśmy np. projekt z utworami Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza, a na specjalne zamówienie Polska Jazz Festival w Budapeszcie powstał nowy, awangardowy materiał. Te wszystkie aktywności i czas spędzony w innych składach naturalnie wpłynęły na kształt nowego krążka – wyjaśnia Kamila Drabek.

Drugi album zespołu został zarejestrowany w pełni analogowo. Przy pierwszej płycie nie mieliśmy jeszcze takiego doświadczenia w pracy studyjnej, a po tych kilku latach wiedzieliśmy znacznie lepiej, jakie brzmienie chcemy uzyskać, dlatego też zwróciliśmy się do Piotra Zabrodzkiego z Pasterka Studio - kontynuuje basistka.

Na "Tak bym chciała kochać już" trafiło sześć autorskich kompozycji Kamili Drabek, a także dwie wspomnianego już Matuszkiewicza oraz jedna Sonny’ego Rollinsa. O ile jednak utwory tego pierwszego są zagrane w dużej zgodności z oryginałem, tak kompozycja legendarnego saksofonisty została potraktowana ze sporą odwagą. „Duduś” to jeden z moich absolutnie ukochanych polskich kompozytorów – po prostu uwielbiam te tematy, a nazwanie albumu tytułem jednego z nich to bezpośredni ukłon w stronę amerykańskiego jazzu i zamiłowania do standardów. Jerzy Matuszkiewicz zmarł w 2021 roku, o jego dorobku nie mówi się tyle, ile bym sobie życzyła, dlatego zdecydowałam się na taki prywatny ukłon w jego stronę. Rollins to z kolei jazzowy gigant, ale utwór, po który sięgnęliśmy, miał tak duży potencjał aranżacyjny, że po prostu musieliśmy to wykorzystać i zaproponować coś innego – w ten sposób temat inspiracji i tytułu albumu podsumowuje liderka.

"Tak bym chciała kochać już" to album pokazujący fenomenalny rozwój i świadomość zespołu, ale nieskażony kalkulacją i zmęczeniem. Dojrzały i szlachetny w kwestii brzmienia i repertuaru, a przy tym pełen wigoru i lekkości.

Audio Cave


To emphasize the attachment to the sound of jazz albums from decades ago, the band decided to record using analog tape. The recording took place in October 2023 in the "Pasterka" studio in Warsaw and was made by Piotr Zabrodzki.

“I would like to love like so” - for the love of Polish jazz. The trio sentimentally plays melodies that are forgotten and creates new ones that can evoke similar feelings.
It's a reference to the past, but without regret or refraining from progress.
On the band's second album you can expect graceful and folk inspired melodies and youthfully performed old-school jazz with a touch of humor. As well as original interpretations of compositions by masters, e.g. Jerzy Duduś Matuszkiewicz or Sonny Rollins.



..::TRACK-LIST::..

1. Słona Róża (Jerzy Duduś Matuszkiewicz cover) 01:53
2. Last Minute 04:02
3. Bye 03:55
4. Hulanka 05:27
5. Opolanka 06:17
6. Etr 07:11
7. Tak bym chciała kochać już (Jerzy Duduś Matuszkiewicz cover) 05:37
8. Pent - up house 02:51
9. Last Minute Reprise (Sonny Rollins cover) 01:03



..::OBSADA::..

Marcin Konieczkowicz - alto sax
Kamila Drabek - double bass
Kacper Kaźmierski - drums



https://www.youtube.com/watch?v=5GghF9YGnzg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

"Muzyka naiwna" Tercetu Kamili Drabek (Soliton, 2019) to jeden z najcieplej przyjętych jazzowych debiutów ostatnich lat. Zespół w składzie Marcin Konieczkowicz (saksofon altowy), Kamila Drabek (kontrabas) i Kacper Kaźmierski (perkusja) na swoim pierwszym wydawnictwie zaproponował bezpretensjonalną, zróżnicowaną i ujmującą młodzieńczą swadą i energią, muzykę. Formacja powraca z albumem "Tak bym chciała kochać już", który ukazuje się blisko pół dekady po debiutanckim krążku. Co działo się z zespołem przez ten czas?

Nie da się ukryć, że pięć lat to na dzisiejsze standardy spora przerwa w wydawaniu płyt, ale choć niczego nie nagraliśmy, to zespół był aktywny koncertowo i na innych polach. W czasie pandemii realizowaliśmy np. projekt z utworami Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza, a na specjalne zamówienie Polska Jazz Festival w Budapeszcie powstał nowy, awangardowy materiał. Te wszystkie aktywności i czas spędzony w innych składach naturalnie wpłynęły na kształt nowego krążka – wyjaśnia Kamila Drabek.

Drugi album zespołu został zarejestrowany w pełni analogowo. Przy pierwszej płycie nie mieliśmy jeszcze takiego doświadczenia w pracy studyjnej, a po tych kilku latach wiedzieliśmy znacznie lepiej, jakie brzmienie chcemy uzyskać, dlatego też zwróciliśmy się do Piotra Zabrodzkiego z Pasterka Studio - kontynuuje basistka.

Na "Tak bym chciała kochać już" trafiło sześć autorskich kompozycji Kamili Drabek, a także dwie wspomnianego już Matuszkiewicza oraz jedna Sonny’ego Rollinsa. O ile jednak utwory tego pierwszego są zagrane w dużej zgodności z oryginałem, tak kompozycja legendarnego saksofonisty została potraktowana ze sporą odwagą. „Duduś” to jeden z moich absolutnie ukochanych polskich kompozytorów – po prostu uwielbiam te tematy, a nazwanie albumu tytułem jednego z nich to bezpośredni ukłon w stronę amerykańskiego jazzu i zamiłowania do standardów. Jerzy Matuszkiewicz zmarł w 2021 roku, o jego dorobku nie mówi się tyle, ile bym sobie życzyła, dlatego zdecydowałam się na taki prywatny ukłon w jego stronę. Rollins to z kolei jazzowy gigant, ale utwór, po który sięgnęliśmy, miał tak duży potencjał aranżacyjny, że po prostu musieliśmy to wykorzystać i zaproponować coś innego – w ten sposób temat inspiracji i tytułu albumu podsumowuje liderka.

"Tak bym chciała kochać już" to album pokazujący fenomenalny rozwój i świadomość zespołu, ale nieskażony kalkulacją i zmęczeniem. Dojrzały i szlachetny w kwestii brzmienia i repertuaru, a przy tym pełen wigoru i lekkości.

Audio Cave


To emphasize the attachment to the sound of jazz albums from decades ago, the band decided to record using analog tape. The recording took place in October 2023 in the "Pasterka" studio in Warsaw and was made by Piotr Zabrodzki.

“I would like to love like so” - for the love of Polish jazz. The trio sentimentally plays melodies that are forgotten and creates new ones that can evoke similar feelings.
It's a reference to the past, but without regret or refraining from progress.
On the band's second album you can expect graceful and folk inspired melodies and youthfully performed old-school jazz with a touch of humor. As well as original interpretations of compositions by masters, e.g. Jerzy Duduś Matuszkiewicz or Sonny Rollins.



..::TRACK-LIST::..

1. Słona Róża (Jerzy Duduś Matuszkiewicz cover) 01:53
2. Last Minute 04:02
3. Bye 03:55
4. Hulanka 05:27
5. Opolanka 06:17
6. Etr 07:11
7. Tak bym chciała kochać już (Jerzy Duduś Matuszkiewicz cover) 05:37
8. Pent - up house 02:51
9. Last Minute Reprise (Sonny Rollins cover) 01:03



..::OBSADA::..

Marcin Konieczkowicz - alto sax
Kamila Drabek - double bass
Kacper Kaźmierski - drums




https://www.youtube.com/watch?v=5GghF9YGnzg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Spotkali się w 2019 roku w warszawskim sklepie muzycznym Plakaton i szybko uznali, że chcą razem coś nagrać. Z jednej strony Grzegorz Tarwid, pianista, muzyk zaangażowany w różne zespoły i projekty jazzowe (jak Sundial Trio), lubiący improwizację i otwarty na eksperymenty brzmieniowe. Z drugiej – Dominik Strycharski, flecista, performer, twórca o temperamencie awangardysty, biorący udział w najrozmaitszych przedsięwzięciach muzycznych (jak zespół Pulsarus), niestrudzenie poszerzający zakres terminu "improwizacja".

Album Apogeum jest owocem ich artystycznej współpracy, o której charakterze i efektach tak opowiada Grzegorz Tarwid: Od początku było wiadome, że będziemy grać naprzemiennie akustycznie i elektronicznie. Mieliśmy kilka podejść do nagrań, ale to dopiero trzecia sesja stała się decydująca i wtedy poczuliśmy, że nasz sound i stylistyka nabrały pewnej dojrzałości. A ponieważ zawsze improwizujemy bez ustalonego punktu wyjścia, nie mamy poczucia poruszania się po ścieżkach, które są już wytarte i zużyte. Z drugiej strony, jesteśmy świadomi pewnych trendów obecnych w dzisiejszej „awangardzie” i czasem możemy się w któryś wpisywać. Ale ostatecznie zawsze pozostaje ten czynnik zaskoczenia, dzięki czemu nasze wspólne tworzenie nigdy nie staje się przewidywalne.

Nagrana na tzw. setkę, bez żadnych nakładek i dogrywek, płyta jest wielce intrygującym konglomeratem brzmień akustycznych i eksperymentalnej elektroniki, za którą odpowiada Dominik Strycharski. W utworach akustycznych improwizowane partie fortepianu spotykają się z brzmieniami fletu o różnych barwach, roztaczając aurę kompletnej nieprzewidywalności. Muzycy nieustannie skręcają w boczne ścieżki, kluczą, wędrując między tonami zgoła subtelnymi a atonalną neurozą. Tam natomiast, gdzie do głosu dochodzą elektroniczne zgrzyty, szumy, repetycje i drony, muzyka zmierza w stronę noise'owej awangardy, choć zawsze zapewnia słuchaczowi odpowiednią przestrzeń i zróżnicowanie dynamiczne: od brzmień niemal industrialnych po fragmenty transowe, gdzie pojawiają się nawet śmiałe eksperymenty wokalne. Bez wątpienia w dźwiękach z Apogeum odnajdą się ci wszyscy, którym duch niespokojnych poszukiwań jest szczególnie bliski.

Audio Cave


Nie ma gwarancji, że jak dwa duże nazwiska spotkają się celem nagrania jednej płyty, to efekt będzie znakomity. Pozorna logika matematyki w przypadku muzyki po prostu nie działa. Dlatego też warto zachować jakąś rezerwę podchodząc do takich płyt. Miałem tak kiedy zasiadałem po raz pierwszy do słuchania „Apogeum” nagranego przez Dominika Strycharskiego i Grzegorza Tarwida. I szybko moja obawy zostały rozwiane.

„Apogeum” jest płytą opartą w głównej mierze na flecie oraz instrumentach klawiszowych, ale nie brakuje również eleketroniki. Taki zestaw zapowiedzią improwizacyjnych porywów jest, co zasadniczo sprawdza się w trakcie słuchania. Dajmy na to taki „Tutqich” wpadający niczym obłąkaniec do sklepu. Porównanie może nienajlepsze, ale chciałem jedynie zaznaczyć, że tu należy spodziewać się wszystkiego. W każdym razie dalej sprawy prostuje dziewięciominutowy „Venster” pełen liryzmu i okazałej melodii.

Swoboda towarzyszy nam od samego początku, czyli utworu „Fenestra”. Pomimo zawiłego charakteru czuć w tym kameralność. Usłyszeć można odniesienia do muzyki klasycznej występujące również w „Paggaunit”. Najmniej spodziewanym momentem jest kolejny dziewięciominutowiec „G’ildirak”. Ten z kolei zabiera nas w elektroniczny gąszcz mający w poważaniu harmonię. Bardziej liczą się doznania wyraziste blisko związane z noise`m czy industrialem.

Naturalnie musi zaraz pojawić się przeciwwaga. Ten natychmiastowy przeskok do „Pultahan”, w którym znów rządzi forma bardziej klasyczna wybija z rytmu. Zresztą druga część utworu – powiedzmy bardziej motoryczna – daje bardzo dużo uciechy. Zamykający „Odoratus” zawiera w sobie wokale i z tego tytułu mogę sobie pozwolić na opisanie go jako piosenki. Choć czy tak naprawdę nią jest, to pozostawiam do indywidualnych ocen. Również cały album, który do najłatwiejszych nie należy, co – mam nadzieję – dla niektórych z was będzie zachętą do posłuchania go.

Jarek Szczęsny



..::TRACK-LIST::..

1. Fenestra
2. Paggaunit
3. Tutqich
4. Venster
5. G'ildirak
6. Pultahan
7. Odoratus



..::OBSADA::..

Dominik Strycharski - flety, elektronika, głos
Grzegorz Tarwid - instrumenty klawiszowe



https://www.youtube.com/watch?v=tcI74nPo_4Y



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Spotkali się w 2019 roku w warszawskim sklepie muzycznym Plakaton i szybko uznali, że chcą razem coś nagrać. Z jednej strony Grzegorz Tarwid, pianista, muzyk zaangażowany w różne zespoły i projekty jazzowe (jak Sundial Trio), lubiący improwizację i otwarty na eksperymenty brzmieniowe. Z drugiej – Dominik Strycharski, flecista, performer, twórca o temperamencie awangardysty, biorący udział w najrozmaitszych przedsięwzięciach muzycznych (jak zespół Pulsarus), niestrudzenie poszerzający zakres terminu "improwizacja".

Album Apogeum jest owocem ich artystycznej współpracy, o której charakterze i efektach tak opowiada Grzegorz Tarwid: Od początku było wiadome, że będziemy grać naprzemiennie akustycznie i elektronicznie. Mieliśmy kilka podejść do nagrań, ale to dopiero trzecia sesja stała się decydująca i wtedy poczuliśmy, że nasz sound i stylistyka nabrały pewnej dojrzałości. A ponieważ zawsze improwizujemy bez ustalonego punktu wyjścia, nie mamy poczucia poruszania się po ścieżkach, które są już wytarte i zużyte. Z drugiej strony, jesteśmy świadomi pewnych trendów obecnych w dzisiejszej „awangardzie” i czasem możemy się w któryś wpisywać. Ale ostatecznie zawsze pozostaje ten czynnik zaskoczenia, dzięki czemu nasze wspólne tworzenie nigdy nie staje się przewidywalne.

Nagrana na tzw. setkę, bez żadnych nakładek i dogrywek, płyta jest wielce intrygującym konglomeratem brzmień akustycznych i eksperymentalnej elektroniki, za którą odpowiada Dominik Strycharski. W utworach akustycznych improwizowane partie fortepianu spotykają się z brzmieniami fletu o różnych barwach, roztaczając aurę kompletnej nieprzewidywalności. Muzycy nieustannie skręcają w boczne ścieżki, kluczą, wędrując między tonami zgoła subtelnymi a atonalną neurozą. Tam natomiast, gdzie do głosu dochodzą elektroniczne zgrzyty, szumy, repetycje i drony, muzyka zmierza w stronę noise'owej awangardy, choć zawsze zapewnia słuchaczowi odpowiednią przestrzeń i zróżnicowanie dynamiczne: od brzmień niemal industrialnych po fragmenty transowe, gdzie pojawiają się nawet śmiałe eksperymenty wokalne. Bez wątpienia w dźwiękach z Apogeum odnajdą się ci wszyscy, którym duch niespokojnych poszukiwań jest szczególnie bliski.

Audio Cave


Nie ma gwarancji, że jak dwa duże nazwiska spotkają się celem nagrania jednej płyty, to efekt będzie znakomity. Pozorna logika matematyki w przypadku muzyki po prostu nie działa. Dlatego też warto zachować jakąś rezerwę podchodząc do takich płyt. Miałem tak kiedy zasiadałem po raz pierwszy do słuchania „Apogeum” nagranego przez Dominika Strycharskiego i Grzegorza Tarwida. I szybko moja obawy zostały rozwiane.

„Apogeum” jest płytą opartą w głównej mierze na flecie oraz instrumentach klawiszowych, ale nie brakuje również eleketroniki. Taki zestaw zapowiedzią improwizacyjnych porywów jest, co zasadniczo sprawdza się w trakcie słuchania. Dajmy na to taki „Tutqich” wpadający niczym obłąkaniec do sklepu. Porównanie może nienajlepsze, ale chciałem jedynie zaznaczyć, że tu należy spodziewać się wszystkiego. W każdym razie dalej sprawy prostuje dziewięciominutowy „Venster” pełen liryzmu i okazałej melodii.

Swoboda towarzyszy nam od samego początku, czyli utworu „Fenestra”. Pomimo zawiłego charakteru czuć w tym kameralność. Usłyszeć można odniesienia do muzyki klasycznej występujące również w „Paggaunit”. Najmniej spodziewanym momentem jest kolejny dziewięciominutowiec „G’ildirak”. Ten z kolei zabiera nas w elektroniczny gąszcz mający w poważaniu harmonię. Bardziej liczą się doznania wyraziste blisko związane z noise`m czy industrialem.

Naturalnie musi zaraz pojawić się przeciwwaga. Ten natychmiastowy przeskok do „Pultahan”, w którym znów rządzi forma bardziej klasyczna wybija z rytmu. Zresztą druga część utworu – powiedzmy bardziej motoryczna – daje bardzo dużo uciechy. Zamykający „Odoratus” zawiera w sobie wokale i z tego tytułu mogę sobie pozwolić na opisanie go jako piosenki. Choć czy tak naprawdę nią jest, to pozostawiam do indywidualnych ocen. Również cały album, który do najłatwiejszych nie należy, co – mam nadzieję – dla niektórych z was będzie zachętą do posłuchania go.

Jarek Szczęsny



..::TRACK-LIST::..

1. Fenestra
2. Paggaunit
3. Tutqich
4. Venster
5. G'ildirak
6. Pultahan
7. Odoratus



..::OBSADA::..

Dominik Strycharski - flety, elektronika, głos
Grzegorz Tarwid - instrumenty klawiszowe



https://www.youtube.com/watch?v=tcI74nPo_4Y



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Krokofant to wielka bestia z mnóstwem zębów, a ten album to totalna uczta od początku do końca!



..::TRACK-LIST::..

1. C.O.T.A 7:42
2. Sail Ahead 6:56
3. Nieu 7:31
4. The Ship 7:59
5. Snakedog 7:20
6. Watchtower 6:32



..::OBSADA::..

Saxophone - Jørgen Mathisen
Drums - Axel Skalstad
Guitar - Tom Hasslan




https://www.youtube.com/watch?v=EMjQFWWe63I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Krokofant to wielka bestia z mnóstwem zębów, a ten album to totalna uczta od początku do końca!



..::TRACK-LIST::..

1. C.O.T.A 7:42
2. Sail Ahead 6:56
3. Nieu 7:31
4. The Ship 7:59
5. Snakedog 7:20
6. Watchtower 6:32



..::OBSADA::..

Saxophone - Jørgen Mathisen
Drums - Axel Skalstad
Guitar - Tom Hasslan




https://www.youtube.com/watch?v=EMjQFWWe63I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ten tajemniczy album powinien posiadać w swoich zbiorach każdy fan Skaldów, a to dlatego że autorem prawie całego materiału jest Grzegorz Górkiewicz (mniej wtajemniczonym przypominamy, że gra on w Skaldach na instrumentach klawiszowych od ponad 30 lat).

Krakowska „supergrupa” Mr. Bober’s Friends złożona z tamtejszych topowych jazzmanów i „rockowców” przedstawiła tutaj w znakomitej większości instrumentalne (tylko trzy nagrania posiadają vocal), rozimprowizowane kompozycje z pogranicza jazzu, rocka i popu.

Na albumie królują rozbudowane partie saksofonu, klawiszy i gitary oparte na połamanych podziałach perkusji i basu.

Poza materiałem zawartym oryginalnie jednym albumie grupy (wydanym w minimalnym nakładzie w 1991 roku) na CD zalazło się 6 utworów dodatkowych.

Poza Grzegorzem Górkiewiczem w zespole występowali m.in. byli muzycy grup Laboratorium i Lombard.

- w utworze Georgia On My Mind z formacją gościnnie wystąpił Andrzej Zaucha
- w dwóch kompozycjach zaśpiewała Renata Świerczyńska
- album przygotowany w ścisłej współpracy z Grzegorzem Górkiewiczem
- wszystkie nagrania zostały zremasterowane wprost z taśm matek oraz najlepiej zachowanych kopii

W sumie 15 nagrań i ponad 79 minut muzyki !!!



..::TRACK-LIST::..

Perfect Strangers (So So Day) 2'43
Sorry, Don't Worry 6'31
Tomorrow, Day After Tomorrow, In A Week... 6'16
Gopher 6'33
Scratching The Line 2'10
A Beautiful Strange Lady 6'30
Eleanor And Me 8'46
Flop Drop 4'00
Tracks Of My Mind 5'48

Nagrania dodatkowe (Bonus Tracks):
Perfect Strangers (So So Day) (wersja instrumentalna) 2'43
Tracks Of My Mind (wersja instrumentalna) 5'46
Another Way Around 6'37
Dark Side My Brain 4'50
Solo Bobra 3'59
Georgia On My Mind 5'45



https://www.youtube.com/watch?v=VVJ8ruiyD3w



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ten tajemniczy album powinien posiadać w swoich zbiorach każdy fan Skaldów, a to dlatego że autorem prawie całego materiału jest Grzegorz Górkiewicz (mniej wtajemniczonym przypominamy, że gra on w Skaldach na instrumentach klawiszowych od ponad 30 lat).

Krakowska „supergrupa” Mr. Bober’s Friends złożona z tamtejszych topowych jazzmanów i „rockowców” przedstawiła tutaj w znakomitej większości instrumentalne (tylko trzy nagrania posiadają vocal), rozimprowizowane kompozycje z pogranicza jazzu, rocka i popu.

Na albumie królują rozbudowane partie saksofonu, klawiszy i gitary oparte na połamanych podziałach perkusji i basu.

Poza materiałem zawartym oryginalnie jednym albumie grupy (wydanym w minimalnym nakładzie w 1991 roku) na CD zalazło się 6 utworów dodatkowych.

Poza Grzegorzem Górkiewiczem w zespole występowali m.in. byli muzycy grup Laboratorium i Lombard.

- w utworze Georgia On My Mind z formacją gościnnie wystąpił Andrzej Zaucha
- w dwóch kompozycjach zaśpiewała Renata Świerczyńska
- album przygotowany w ścisłej współpracy z Grzegorzem Górkiewiczem
- wszystkie nagrania zostały zremasterowane wprost z taśm matek oraz najlepiej zachowanych kopii

W sumie 15 nagrań i ponad 79 minut muzyki !!!



..::TRACK-LIST::..

Perfect Strangers (So So Day) 2'43
Sorry, Don't Worry 6'31
Tomorrow, Day After Tomorrow, In A Week... 6'16
Gopher 6'33
Scratching The Line 2'10
A Beautiful Strange Lady 6'30
Eleanor And Me 8'46
Flop Drop 4'00
Tracks Of My Mind 5'48

Nagrania dodatkowe (Bonus Tracks):
Perfect Strangers (So So Day) (wersja instrumentalna) 2'43
Tracks Of My Mind (wersja instrumentalna) 5'46
Another Way Around 6'37
Dark Side My Brain 4'50
Solo Bobra 3'59
Georgia On My Mind 5'45



https://www.youtube.com/watch?v=VVJ8ruiyD3w



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

CD 6 - Majestic Theatre (Box Recordings 1972-2022, Volume 6)
1. Uncle Toby And The Fly 2:06
2. Melocactus Mazelianus 3:19
3. Brute Weise (Bright Field) 4:20
4. Cri Du Camelion 13:44
5. Vorfruhling (Early Spring) 4:52
6. The Frog And The Spoon 16:02
7. Doch Noch 5:12
8. Himmel 22:47




SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

CD 6 - Majestic Theatre (Box Recordings 1972-2022, Volume 6)
1. Uncle Toby And The Fly 2:06
2. Melocactus Mazelianus 3:19
3. Brute Weise (Bright Field) 4:20
4. Cri Du Camelion 13:44
5. Vorfruhling (Early Spring) 4:52
6. The Frog And The Spoon 16:02
7. Doch Noch 5:12
8. Himmel 22:47




SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Eugenia Choe
Album: So We Speak
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-88.2kHz

...( Opis )...

Eugenia Choe, koreańsko-amerykańska pianistka i kompozytor jazzowy, jest jednym z najbardziej szanowanych muzyków jej pokolenia. Po wczesnym dzieciństwie w Korei Południowej, spędziła szereg lat w L.A., Atlancie, Chicago i Nowym Jorku.

...( TrackList )...

01. Margie
02. This or That
03. So We Speak
04. Fly
05. Nabiya
06. River Farm
07. You Get What You Paid For
08. After All
09. Silver Lining

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

After the dissolution of KING CRIMSON (80's edition), Bill BRUFORD recruited sax player Iaian Ballamy, keyboardist, horn and trumpet player Django Bates and acoustic bass player Mick Hutton to form EARTHWORKS - a perfect platform to showcase his true passion: jazz. Apart from BRUFORD, EARTHWORKS's latest incarnation featured Tim Garland on sax, flute and bass clarinet, Steve Hamilton on piano and Mark Hodgson on bass. The band is credited with six studio albums, two live cd's and one compilation disk.

BRUFORD himself considers their first album (the eponymous 1987 "Earthworks") one of the highlights of his career and perhaps rightly so. Even though it is very much a product of the jazz genre, the eclecticism of influences including world music elements, the varied structures and moods of the compositions, and the dynamic musicianship make this as progressive an album as one can get. With "The Sound of Surprise" released in 2001, however, the band seems to have ditched electronic sound sculptures in favour of a more traditional jazz kit; as a result, the music reaches an almost cool, hard-bop and old-school fusion, not unlike what post-boppers were doing before BRUFORD joined YES in 1968. This album, along with the subsequent studio release "The Sound of Surprise" in 2001, isn't exactly cutting edge or innovative but still quite likeable.

If you don't like jazz, stay away from this band. If you do, their first studio album comes highly recommended. If you want to hear BRUFORD and the boys hit on all cylinders, you can't go wrong with their 1994 "Stamping Ground - Live" album.



Słynny perkusista Bill Bruford, który przez Czytelników naszego portalu prawdopodobnie kojarzony jest wyłącznie z nurtem progresywnego rocka, od wielu lat przebywa na muzycznej emeryturze, ale nie oznacza to wcale, że nie stara się nadal zaskakiwać swoich fanów. Tym razem przygotował zarówno pełny zestaw, jak i kompilację nagrań swojej pobocznej jazzrockowej formacji o nazwie Earthworks.

Piszę ‘pobocznej’, gdyż trzeba wiedzieć, że w trakcie swojej kariery Bruford udzielał się nie tylko w zespołach King Crimson, Yes czy UK, ale i poświęcił trochę czasu na rozwinięcie swojej pasji związanej z muzyką jazzową, powołując do życia i z powodzeniem funkcjonując w Earthworks. Grupa ta działała w latach 1986-2009 i wydała ponad 20 płyt, które wszystkie (20CD + 4DVD) zostały w połowie ubiegłego roku wydane w boxie, będącym kompletnym zbiorem wszystkich nagrań dokonanych i wydanych pod szyldem Bill Bruford’s Earthworks (o boxie tym pisze w swojej recenzji Kev Rowland). Szybko stał się on obiektem pożądań i kultu sympatyków jazzrockowego nurtu twórczości naszego bohatera. Kilka tygodni temu wytwórnia Summerfold Records, prawdopodobnie pamiętając o mniej ortodoksyjnych fanach, wydała na dwupłytowym albumie CD skrócony wybór 23 nagrań z dwudziestoletniej historii tego projektu.

Jest ta poszerzona wersja kompilacji, która pierwotnie w okrojonej formie ukazała się w 1997 roku i jest ona idealnym wstępem do poznania dorobku Bill Bruford’s Earthworks. We wspaniały sposób pokazuje ona, że progresywny jazz to gatunek wcale nie tak odległy od progresywnego rocka. I to do tego stopnia, że zawartość tego wydawnictwa może sprawić, iż niejeden słuchacz pokocha jazz w ogóle nie zdając sobie sprawy, że słucha jazzu…

Bill Bruford wraz towarzyszącymi mu muzykami (m.in. z Django Batesem, Steve’em Hamiltonem, Iainem Balamym, Mickiem Huttonem, Timem Garlandem, Markiem Hodgsonem, Laurence’em Cottle, Gwylimem Simlockiem i Timem Harrisem) miesza style, gatunki i klimaty bez niepotrzebnej spinki, stresu i zbędnego wysiłku, ignoruje przy tym wszelkie muzyczne bariery i ograniczenia. W tym właśnie tkwi siła muzyki jego projektu i w tym upatruję najważniejszej zalety tego wydawnictwa: jest ono muzyczną pigułką, dzięki której możemy poznać niszową część dorobku tego słynnego perkusisty.

Kompilacja „Heavenly Bodies – The Expanded Collection” zawiera umieszczone chronologicznie utwory ilustrującą całą karierę formacji Earthworks. Dodatkowo, na dysku nr 2, zamieszczono kilka muzycznych rarytasów, których na próżno szukać na oficjalnych edycjach płyt zespołu Bruforda. Na pewno przeznaczone są one do bardziej wyrobionych słuchaczy, których termin ‘contemporary jazz’ nie wprawia w osłupienie, ani też nie napawa lękiem. Owszem, są na tej płycie wyjątkowo trudne do przebrnięcia momenty (szczególnie tam, gdzie Bill Bruford używa automatu perkusyjnego), ale w sumie wydawnictwo to nie rozczarowuje. Szczególnie gdy ma się jazzrockową muzykę w sercu.

Artur Chachlowski



..::TRACK-LIST::..

HEAVENLY BODIES [AN EXPANDED COLLECTION] (2CD 'BEST OF' COLLECTION ACROSS THE ENTIRE CATALOGUE, WITH EXPLANATORY NOTES FROM BILL BRUFORD):
CD 19:
1. Stromboli Kicks
2. Making A Song And Dance
3. Up North
4. Candles Still Flicker In Romania's Dark
5. Pigalle
6. My Heart Declares A Holiday
7. Temple Of The Winds
8. Nerve
9. Gentle Persuasion
10. It Needn't End In Tears
11. Libreville
12. Dancing On Frith Street
13. Bridge Of Inhibition

CD 20:
1. No Truce With The Furies
2. Dewey-Eyed, Then Dancing
3. A Part, And Yet Apart
4. Revel Without A Pause
5. The Sound Of Surprise
6. White Knuckle Wedding
7. Youth
8. Rosa Ballerina
9. Thud
10. Blues For Little Joe



..::OBSADA::..

Acoustic Bass - Mark Hodgson (tracks: 2-1 to 2-6, 2-10), Mick Hutton (tracks: 1-2, 1-3, 1-6, 1-10, 1-13)
Acoustic Bass, Electric Bass - Tim Harries (tracks: 1-1, 1-4, 1-5, 1-7 to 1-9, 1-11, 1-12)
Alto Saxophone, Soprano Saxophone - Steve Wilson (tracks: 2-8, 2-9)
Baritone Saxophone, Flute - Chris Karlic (tracks: 2-8, 2-9)
Drums - Bill Bruford (tracks: 1-1 to 1-13, 2-1 to 2-10)
Electric Bass - Laurence Cottle (tracks: 2-7)
Electric Bass, Acoustic Bass - Mike Pope (tracks: 2-8, 2-9)
Electronic Drums, Drums [Chordal] - Bill Bruford (tracks: 1-1 to 1-13)
Keyboards, Horn [Eflat Peck Horn] - Django Bates (tracks: 1-1 to 1-13)
Piano - Gwilym Simcock (tracks: 2-7), Henry Hey (tracks: 2-8, 2-9), Steve Hamilton (tracks: 2-1 to 2-6, 2-10)
Saxhorn - Iain Ballamy (tracks: 1-1 to 1-13)
Saxophone - Patrick Clahar (tracks: 2-1 to 2-5)
Saxophone, Flute - Tim Garland (tracks: 2-7 to 2-9)
Trombone - Rock Ciccarone (tracks: 2-8, 2-9)
Trumpet - Alex 'Sasha' Sipiagin (tracks: 2-8, 2-9), Jon Owens (tracks: 2-8, 2-9)




https://www.youtube.com/watch?v=9J62Iofl-mo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

After the dissolution of KING CRIMSON (80's edition), Bill BRUFORD recruited sax player Iaian Ballamy, keyboardist, horn and trumpet player Django Bates and acoustic bass player Mick Hutton to form EARTHWORKS - a perfect platform to showcase his true passion: jazz. Apart from BRUFORD, EARTHWORKS's latest incarnation featured Tim Garland on sax, flute and bass clarinet, Steve Hamilton on piano and Mark Hodgson on bass. The band is credited with six studio albums, two live cd's and one compilation disk.

BRUFORD himself considers their first album (the eponymous 1987 "Earthworks") one of the highlights of his career and perhaps rightly so. Even though it is very much a product of the jazz genre, the eclecticism of influences including world music elements, the varied structures and moods of the compositions, and the dynamic musicianship make this as progressive an album as one can get. With "The Sound of Surprise" released in 2001, however, the band seems to have ditched electronic sound sculptures in favour of a more traditional jazz kit; as a result, the music reaches an almost cool, hard-bop and old-school fusion, not unlike what post-boppers were doing before BRUFORD joined YES in 1968. This album, along with the subsequent studio release "The Sound of Surprise" in 2001, isn't exactly cutting edge or innovative but still quite likeable.

If you don't like jazz, stay away from this band. If you do, their first studio album comes highly recommended. If you want to hear BRUFORD and the boys hit on all cylinders, you can't go wrong with their 1994 "Stamping Ground - Live" album.



Słynny perkusista Bill Bruford, który przez Czytelników naszego portalu prawdopodobnie kojarzony jest wyłącznie z nurtem progresywnego rocka, od wielu lat przebywa na muzycznej emeryturze, ale nie oznacza to wcale, że nie stara się nadal zaskakiwać swoich fanów. Tym razem przygotował zarówno pełny zestaw, jak i kompilację nagrań swojej pobocznej jazzrockowej formacji o nazwie Earthworks.

Piszę ‘pobocznej’, gdyż trzeba wiedzieć, że w trakcie swojej kariery Bruford udzielał się nie tylko w zespołach King Crimson, Yes czy UK, ale i poświęcił trochę czasu na rozwinięcie swojej pasji związanej z muzyką jazzową, powołując do życia i z powodzeniem funkcjonując w Earthworks. Grupa ta działała w latach 1986-2009 i wydała ponad 20 płyt, które wszystkie (20CD + 4DVD) zostały w połowie ubiegłego roku wydane w boxie, będącym kompletnym zbiorem wszystkich nagrań dokonanych i wydanych pod szyldem Bill Bruford’s Earthworks (o boxie tym pisze w swojej recenzji Kev Rowland). Szybko stał się on obiektem pożądań i kultu sympatyków jazzrockowego nurtu twórczości naszego bohatera. Kilka tygodni temu wytwórnia Summerfold Records, prawdopodobnie pamiętając o mniej ortodoksyjnych fanach, wydała na dwupłytowym albumie CD skrócony wybór 23 nagrań z dwudziestoletniej historii tego projektu.

Jest ta poszerzona wersja kompilacji, która pierwotnie w okrojonej formie ukazała się w 1997 roku i jest ona idealnym wstępem do poznania dorobku Bill Bruford’s Earthworks. We wspaniały sposób pokazuje ona, że progresywny jazz to gatunek wcale nie tak odległy od progresywnego rocka. I to do tego stopnia, że zawartość tego wydawnictwa może sprawić, iż niejeden słuchacz pokocha jazz w ogóle nie zdając sobie sprawy, że słucha jazzu…

Bill Bruford wraz towarzyszącymi mu muzykami (m.in. z Django Batesem, Steve’em Hamiltonem, Iainem Balamym, Mickiem Huttonem, Timem Garlandem, Markiem Hodgsonem, Laurence’em Cottle, Gwylimem Simlockiem i Timem Harrisem) miesza style, gatunki i klimaty bez niepotrzebnej spinki, stresu i zbędnego wysiłku, ignoruje przy tym wszelkie muzyczne bariery i ograniczenia. W tym właśnie tkwi siła muzyki jego projektu i w tym upatruję najważniejszej zalety tego wydawnictwa: jest ono muzyczną pigułką, dzięki której możemy poznać niszową część dorobku tego słynnego perkusisty.

Kompilacja „Heavenly Bodies – The Expanded Collection” zawiera umieszczone chronologicznie utwory ilustrującą całą karierę formacji Earthworks. Dodatkowo, na dysku nr 2, zamieszczono kilka muzycznych rarytasów, których na próżno szukać na oficjalnych edycjach płyt zespołu Bruforda. Na pewno przeznaczone są one do bardziej wyrobionych słuchaczy, których termin ‘contemporary jazz’ nie wprawia w osłupienie, ani też nie napawa lękiem. Owszem, są na tej płycie wyjątkowo trudne do przebrnięcia momenty (szczególnie tam, gdzie Bill Bruford używa automatu perkusyjnego), ale w sumie wydawnictwo to nie rozczarowuje. Szczególnie gdy ma się jazzrockową muzykę w sercu.

Artur Chachlowski



..::TRACK-LIST::..

HEAVENLY BODIES [AN EXPANDED COLLECTION] (2CD 'BEST OF' COLLECTION ACROSS THE ENTIRE CATALOGUE, WITH EXPLANATORY NOTES FROM BILL BRUFORD):
CD 19:
1. Stromboli Kicks
2. Making A Song And Dance
3. Up North
4. Candles Still Flicker In Romania's Dark
5. Pigalle
6. My Heart Declares A Holiday
7. Temple Of The Winds
8. Nerve
9. Gentle Persuasion
10. It Needn't End In Tears
11. Libreville
12. Dancing On Frith Street
13. Bridge Of Inhibition

CD 20:
1. No Truce With The Furies
2. Dewey-Eyed, Then Dancing
3. A Part, And Yet Apart
4. Revel Without A Pause
5. The Sound Of Surprise
6. White Knuckle Wedding
7. Youth
8. Rosa Ballerina
9. Thud
10. Blues For Little Joe



..::OBSADA::..

Acoustic Bass - Mark Hodgson (tracks: 2-1 to 2-6, 2-10), Mick Hutton (tracks: 1-2, 1-3, 1-6, 1-10, 1-13)
Acoustic Bass, Electric Bass - Tim Harries (tracks: 1-1, 1-4, 1-5, 1-7 to 1-9, 1-11, 1-12)
Alto Saxophone, Soprano Saxophone - Steve Wilson (tracks: 2-8, 2-9)
Baritone Saxophone, Flute - Chris Karlic (tracks: 2-8, 2-9)
Drums - Bill Bruford (tracks: 1-1 to 1-13, 2-1 to 2-10)
Electric Bass - Laurence Cottle (tracks: 2-7)
Electric Bass, Acoustic Bass - Mike Pope (tracks: 2-8, 2-9)
Electronic Drums, Drums [Chordal] - Bill Bruford (tracks: 1-1 to 1-13)
Keyboards, Horn [Eflat Peck Horn] - Django Bates (tracks: 1-1 to 1-13)
Piano - Gwilym Simcock (tracks: 2-7), Henry Hey (tracks: 2-8, 2-9), Steve Hamilton (tracks: 2-1 to 2-6, 2-10)
Saxhorn - Iain Ballamy (tracks: 1-1 to 1-13)
Saxophone - Patrick Clahar (tracks: 2-1 to 2-5)
Saxophone, Flute - Tim Garland (tracks: 2-7 to 2-9)
Trombone - Rock Ciccarone (tracks: 2-8, 2-9)
Trumpet - Alex 'Sasha' Sipiagin (tracks: 2-8, 2-9), Jon Owens (tracks: 2-8, 2-9)




https://www.youtube.com/watch?v=9J62Iofl-mo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

After the dissolution of KING CRIMSON (80's edition), Bill BRUFORD recruited sax player Iaian Ballamy, keyboardist, horn and trumpet player Django Bates and acoustic bass player Mick Hutton to form EARTHWORKS - a perfect platform to showcase his true passion: jazz. Apart from BRUFORD, EARTHWORKS's latest incarnation featured Tim Garland on sax, flute and bass clarinet, Steve Hamilton on piano and Mark Hodgson on bass. The band is credited with six studio albums, two live cd's and one compilation disk.

BRUFORD himself considers their first album (the eponymous 1987 "Earthworks") one of the highlights of his career and perhaps rightly so. Even though it is very much a product of the jazz genre, the eclecticism of influences including world music elements, the varied structures and moods of the compositions, and the dynamic musicianship make this as progressive an album as one can get. With "The Sound of Surprise" released in 2001, however, the band seems to have ditched electronic sound sculptures in favour of a more traditional jazz kit; as a result, the music reaches an almost cool, hard-bop and old-school fusion, not unlike what post-boppers were doing before BRUFORD joined YES in 1968. This album, along with the subsequent studio release "The Sound of Surprise" in 2001, isn't exactly cutting edge or innovative but still quite likeable.

If you don't like jazz, stay away from this band. If you do, their first studio album comes highly recommended. If you want to hear BRUFORD and the boys hit on all cylinders, you can't go wrong with their 1994 "Stamping Ground - Live" album.



..::TRACK-LIST::..

CD 18 - FROM CONCEPTION TO BIRTH (17 SHORT TRACKS SHOWING THE PROCESS FROM DEMO TO MASTER, WITH EXPLANATORY NOTES FROM BILL BRUFORD):
1. Bridge Of Inhibition Demo
2. Bridge Of Inhibition Master
3. Pressure Demo
4. Pressure Master
5. Hotel Splendour Demo
6. Hotel Splendour Master
7. Lingo Demo
8. Lingo Master
9. If Summer Had Its Ghosts Demo
10. If Summer Had Its Ghosts Master
11. Original Sin Demo
12. Original Sin Master
13. Footloose And Fancy Free Demo
14. Footloose And Fancy Free Master
15. Triplicity Demo
16. Triplicity Master
17. Banyan Demo




https://www.youtube.com/watch?v=5QfeiJuxhog



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

After the dissolution of KING CRIMSON (80's edition), Bill BRUFORD recruited sax player Iaian Ballamy, keyboardist, horn and trumpet player Django Bates and acoustic bass player Mick Hutton to form EARTHWORKS - a perfect platform to showcase his true passion: jazz. Apart from BRUFORD, EARTHWORKS's latest incarnation featured Tim Garland on sax, flute and bass clarinet, Steve Hamilton on piano and Mark Hodgson on bass. The band is credited with six studio albums, two live cd's and one compilation disk.

BRUFORD himself considers their first album (the eponymous 1987 "Earthworks") one of the highlights of his career and perhaps rightly so. Even though it is very much a product of the jazz genre, the eclecticism of influences including world music elements, the varied structures and moods of the compositions, and the dynamic musicianship make this as progressive an album as one can get. With "The Sound of Surprise" released in 2001, however, the band seems to have ditched electronic sound sculptures in favour of a more traditional jazz kit; as a result, the music reaches an almost cool, hard-bop and old-school fusion, not unlike what post-boppers were doing before BRUFORD joined YES in 1968. This album, along with the subsequent studio release "The Sound of Surprise" in 2001, isn't exactly cutting edge or innovative but still quite likeable.

If you don't like jazz, stay away from this band. If you do, their first studio album comes highly recommended. If you want to hear BRUFORD and the boys hit on all cylinders, you can't go wrong with their 1994 "Stamping Ground - Live" album.



..::TRACK-LIST::..

CD 18 - FROM CONCEPTION TO BIRTH (17 SHORT TRACKS SHOWING THE PROCESS FROM DEMO TO MASTER, WITH EXPLANATORY NOTES FROM BILL BRUFORD):
1. Bridge Of Inhibition Demo
2. Bridge Of Inhibition Master
3. Pressure Demo
4. Pressure Master
5. Hotel Splendour Demo
6. Hotel Splendour Master
7. Lingo Demo
8. Lingo Master
9. If Summer Had Its Ghosts Demo
10. If Summer Had Its Ghosts Master
11. Original Sin Demo
12. Original Sin Master
13. Footloose And Fancy Free Demo
14. Footloose And Fancy Free Master
15. Triplicity Demo
16. Triplicity Master
17. Banyan Demo




https://www.youtube.com/watch?v=5QfeiJuxhog



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Barb Jungr
Album: Hallelujah on Desolation Row
Year: 2025
Genre: Pop, Cabaret, Jazz
Quality: FLAC 24Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Hallelujah (feat. Simon Wallace)
02. Slow (feat. Simon Wallace)
03. Tonight Will Be Fine (feat. Simon Wallace)
04. Handle with Care (feat. Simon Wallace)
05. Desolation Row (feat. Simon Wallace)
06. Tower of Song (feat. Simon Wallace)
07. Love Minus Zero-No Limit (feat. Simon Wallace)
08. Mississippi (feat. Simon Wallace)
09. Kansas City (feat. Simon Wallace)
10. New Morning (feat. Simon Wallace)
11. You Got Me Singing (feat. Simon Wallace)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

It Makes Sense To Me (A Selection From The Public Record 1972-2022)
CD 4:
1. Henry Cow - Amygdala (Extract) 3:29
2. Henry Cow - Deluge 5:23
3. Slapphappy & Henry Cow - The Messiah 1:42
4. Henry Cow - Beginning The Long March 5:59
5. Art Bears - The Labyrinth 2:13
6. Art Bears - The Winter Wheel 3:03
7. Art Bears - The Slave 3:34
8. Aksak Maboul - Knokke (Cinema, Section 3, Extract) 3:02
9. Art Bears - Song Of The Martyrs 4:01
10. The Work - State Room 3:22
11. Chris Cutler & Fred Frith - Live In Prague 4:05
12. Duck And Cover - The Address 1:09
13. Duck And Cover - Dunkle Wolken 2:20
14. Duck And Cover - Fragments 1:09
15. Duck And Cover - On Suicide 0:41
16. Duck And Cover - Und Ich Werde Nicht Mehr Sehen 1:10
17. Cassiber - In Eine Minute 7:30
18. News From Babel - Heart Of Stone 3:04
19. Rene Lussier, Jean Derome, Tom Cora, Chris Cutler - Menuet No.2 Mowtown Version 1:32
20. Peter Blegvad - Not Weak Enough 4:04
21. Cassiber - This Was The Way It Was (Intro) 0:50
22. Cassiber - Philosophy 0:05
23. Cassiber - Gut 3:42

CD 5:
1. Pere Ubu - Final Solution 5:40
2. Les Quatre Guitaristes De L'Apocalypso Bar - Last Cigar Before New York 3:31
3. Cutler & Glandien - Non Are Disbarred 3:29
4. The (ec) Nudes - Delta 3:46
5. Songs Between - Platser Sömn Och Fortsättning 5:06
6. Chris Cutler & Zeena Parkins - Shark (Extract) 2:08
7. Peter Blegvad - Daughter 3:22
8. p53 - p53 (Extract) 2:06
9. NORMA - Cinema (Extract) 6:46
10. The Science Group - Event Horizon 1:52
11. Peter Blegvad - On All 4s 3:40
12. Chris Cutler & Tom Dimuzio - Floating Plates / Do Not Drink 4:20
13. Vril - Uncanny Haversack 3:36
14. Vril - Impossible Cana 2:02
15. Chris Cutler - North Car Roulette 5:50
16. Brainville III - Who's Afraid? 6:34
17. Chris Cutler & Steve MacLean - The New Apocathary 1:55
18. Peter Blegvad - King Of Straw 2:29
19. Yumi Hara - Schoenberg U41 0:47
20. Nobody - Nothing 0:06
21. Chris Cutler & Fred Frith - Encore 1:14



https://www.youtube.com/watch?v=VelS-YCtHV4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

It Makes Sense To Me (A Selection From The Public Record 1972-2022)
CD 4:
1. Henry Cow - Amygdala (Extract) 3:29
2. Henry Cow - Deluge 5:23
3. Slapphappy & Henry Cow - The Messiah 1:42
4. Henry Cow - Beginning The Long March 5:59
5. Art Bears - The Labyrinth 2:13
6. Art Bears - The Winter Wheel 3:03
7. Art Bears - The Slave 3:34
8. Aksak Maboul - Knokke (Cinema, Section 3, Extract) 3:02
9. Art Bears - Song Of The Martyrs 4:01
10. The Work - State Room 3:22
11. Chris Cutler & Fred Frith - Live In Prague 4:05
12. Duck And Cover - The Address 1:09
13. Duck And Cover - Dunkle Wolken 2:20
14. Duck And Cover - Fragments 1:09
15. Duck And Cover - On Suicide 0:41
16. Duck And Cover - Und Ich Werde Nicht Mehr Sehen 1:10
17. Cassiber - In Eine Minute 7:30
18. News From Babel - Heart Of Stone 3:04
19. Rene Lussier, Jean Derome, Tom Cora, Chris Cutler - Menuet No.2 Mowtown Version 1:32
20. Peter Blegvad - Not Weak Enough 4:04
21. Cassiber - This Was The Way It Was (Intro) 0:50
22. Cassiber - Philosophy 0:05
23. Cassiber - Gut 3:42

CD 5:
1. Pere Ubu - Final Solution 5:40
2. Les Quatre Guitaristes De L'Apocalypso Bar - Last Cigar Before New York 3:31
3. Cutler & Glandien - Non Are Disbarred 3:29
4. The (ec) Nudes - Delta 3:46
5. Songs Between - Platser Sömn Och Fortsättning 5:06
6. Chris Cutler & Zeena Parkins - Shark (Extract) 2:08
7. Peter Blegvad - Daughter 3:22
8. p53 - p53 (Extract) 2:06
9. NORMA - Cinema (Extract) 6:46
10. The Science Group - Event Horizon 1:52
11. Peter Blegvad - On All 4s 3:40
12. Chris Cutler & Tom Dimuzio - Floating Plates / Do Not Drink 4:20
13. Vril - Uncanny Haversack 3:36
14. Vril - Impossible Cana 2:02
15. Chris Cutler - North Car Roulette 5:50
16. Brainville III - Who's Afraid? 6:34
17. Chris Cutler & Steve MacLean - The New Apocathary 1:55
18. Peter Blegvad - King Of Straw 2:29
19. Yumi Hara - Schoenberg U41 0:47
20. Nobody - Nothing 0:06
21. Chris Cutler & Fred Frith - Encore 1:14



https://www.youtube.com/watch?v=VelS-YCtHV4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...


Artist: Emma Pask
Album: This Madness Called Love
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. This Madness Called Love
02. Under A Blanket Of Blue
03. Evidence
04. It's All A Game
05. Short People
06. No Regret
07. Wouldn't It Be Loverly
08. Shadow Of Your Smile
09. Let There Be Love
10. Introduce Me To Your Friend
11. Imagination

...( Info )...

Artist: Larry Clinton
Album: Essential Classics Vol. 690 Larry Clinton
Year: 2025
Genre: Jazz, Big band
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

Disc 1
01. Heart and Soul
02. True Confession
03. My Reverie
04. Deep Purple
05. The Devil with the Devil
06. Jeepers Creepers
07. (I'm Afraid) the Masquerade is Over
08. Abba Dabba (One of the Arabian Knights)
09. I Get Along Without You Very Well (Except Sometimes)
10. Martha
Disc 2
01. Design for Dancing
02. My Heart Belongs to Daddy
03. You Go to My Head
04. Comes Love
05. I Married an Angel
06. Cry, Baby, Cry
07. Summer Souvenirs
08. An Apple for the Teacher
09. Old Folks
10. Love is Here to Stay

...( Info )...

Artist: Jim Hall
Album: Essential Classics Vol. 375 Jim Hall
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

Disc 1
01. Skating in Central Park
02. I Hear a Rhapsody
03. Dream Gypsy
04. My Funny Valentine
05. Romain
06. Darn that Dream
07. All Across the City
08. Angel Face
09. I've Got You Under My Skin
10. Turn Out the Stars
Disc 2
01. My Man's Gone Now
02. Jazz Samba
03. Thanks for the Memory
04. Gotta Dance
05. That's the Way It Is
06. Deep in a Dream
07. Things Ain't What They Used to Be
08. The Train and the River
09. East of the Sun (and West of the Moon)
10. Crazy She Calls Me

...( Info )...


Artist: Warne Marsh
Album: Essential Classics Vol. 583 Warne Marsh
Year: 2024
Gener: Jazz
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

Disc 1
01. Two Not One
02. Quintessence
03. Lover Man
04. I Can't Get Started
05. There will Never be Another You
06. Topsy
07. Ear Conditioning
08. All the Things You are
09. Background Music
10. Smog Eyes
Disc 2
01. Ronnies Line
02. Tschaikovsky's Opus #42, Mt. 3
03. Dixie's Dilemma
04. Jazz of Two Cities
05. Ad Libido
06. I Never Knew
07. Playa del Ray
08. Too Close for Comfort
09. Donna Lee
10. You are too Beautiful

...( Info )...


Artist: Davy Mooney
Album: The Word
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-96kHz

...( TrackList )...

01. Sheep Wash
02. Wormcast
03. The Word
04. Purusha
05. Groove for Clyde
06. K.I. (Kaida Inspired)
07. Ektaal
08. Lord and Master
09. Dattatreya
10. Maybe