...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Historia powstania albumu „Songs of Planets and Moons” zaczyna się w momencie, kiedy po raz pierwszy usłyszałem, brzmienia zarejestrowane przez sondy Cassini oraz Voyager 1 & 2, będące wynikiem badania dalekiego kosmosu. Te bezzałogowe statki kosmiczne rejestrują wszystkie napotkane na swojej drodze informację, w tym drgania elektromagnetyczne planet, które są następnie przetwarzane na dźwięki słyszalne dla ludzkiego ucha. Dźwięki te zafascynowały mnie do tego stopnia, że wybrałem dziewiętnaście z nich by stworzyć muzykę w oparciu o ich brzmienia, przetwarzając je elektronicznie oraz dodając od siebie swego rodzaju muzyczne komentarze oraz struktury. Całość tworzy swoistą sonorystyczną wyprawą w odległe zakątki wszechświata, momentami daleko poza układ słoneczny.

Rozpoczyna ją Gliese 581 c planeta pozasłoneczna typu super-ziemia orbitująca wokół czerwonego karła Gliese 581, znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi około dwadzieścia lat świetlnych od Ziemi – co astronomicznie jest odległością bardzo małą. Gliese 581 zajmuje 89 miejsce na liście najbliższych układów gwiezdnych względem Ziemi. Kolejny obiektem niebieskim jest pozasłoneczna planeta typu super-ziemia GJ 1214 b, krążąca wokół gwiazdy GJ 1214 znajdującej się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 13 parseków czyli 42.40032910028 lat świetlnych od Ziemi, ma ona średnicę ok. 2,7 raza większą niż Ziemia. W znacznej części składa się z wody oraz prawdopodobnie wodoru. GJ 1214 b jest uważana za najlepszą kandydatkę na planetę oceaniczną. Kepler 22b to również planeta pozasłoneczna znajdująca się w ekosferze gwiazdy podobnej do Słońca. Planeta ma średnicę 2,4 razy większą od Ziemi i znajduje się około 600 lat świetlnych od Układu Słonecznego w gwiazdozbiorze Łabędzia. Jej masa, ani gęstość nie są znane, nie jest zatem wiadome, czy przypomina ona budową skalistą Ziemię, wiemy że obiega gwiazdę Kepler-22 w czasie 290 dni. Proxima Centauri b (Proxima b) to planeta pozasłoneczna typu ziemskiego okrążająca gwiazdę Proxima Centauri. Jej gwiazda jest składnikiem układu potrójnego Alfa Centauri, położoną najbliżej Słońca, Proxima b jest najbliższą znaną planetą pozasłoneczną.

Eris jest obiektem transneptunowym, czyli planetoidą obiegającą Słońce po orbitach, znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Jego masę wkrótce po odkryciu oszacowano jako większą niż masa Plutona i z tego powodu w mediach nazywany był dziesiątą planetą, podobnie jak Pluton i Ceres, zaliczana do planet karłowatych. Gazowy olbrzym Jupiter, to największa planeta Układu Słonecznego, piąta w kolejności od Słońca, masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzą grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi. Towarzyszą mu cztery z dziewięćdziesięciu pięciu księżyców, Amaltea czyli Jupiter V, największy z wewnętrznych księżyców Jowisza o nieregularnym kształcie, którego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Średnia gęstość Amaltei jest stosunkowo niska i wynosi 0,86 g/cm3. Sugeruje to, że jest zbudowana w znacznym stopniu z lodu wodnego, zaś jej wnętrze ma porowatą strukturę. Następny, ósmy pod względem wielkości księżyc Jowisza to Elara, o nieregularnych kształtach, będącym trzynastym naturalnym satelitą pod względem odległości od Jowisza. Obiekt ma średnicę ok. 86 kilometrów i okrąża planetę w ciągu 259 dni. Carme czyli Jupiter XI to najprawdopodobniej przechwycona planetoida, która uległa kolizji i rozpadła się na kilkanaście części, które są dziś księżycami zaliczanymi do grupy Carme, charakteryzującymi się zbliżonymi orbitami i czerwonawą barwą. Carme jest największym obiektem tej grupy, a jej masa stanowi aż 99% masy całej grupy. Jowiszową suitę zamyka Io czyli Jupiter I, trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych, czwarty pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną jest to wynik silnych deformacji pływowych.

Z kolei Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, jest trzecim pod względem jasności, po Słońcu i Księżycu ciałem niebieskim widocznym na niebie. Klasyfikowana jako planeta skalista (inaczej: typu ziemskiego) jest czasami nazywana „planetą bliźniaczą” albo „siostrą Ziemi” – ze względu na podobną wielkość, masę i skład chemiczny. Bianka inaczej Uran VIII to mały wewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 23 stycznia 1986 roku na zdjęciach przesłanych przez sondę Voyager 2. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, oprócz parametrów orbity i rozmiaru. Titan zwany też Saturnem VI to największy księżyc Saturna, jedyny w Układzie Słonecznym otoczony gęstą atmosferą, w której zachodzą skomplikowane zjawiska pogodowe. Jest to również jedyne ciało poza Ziemią, na którym odkryto powierzchniowe zbiorniki cieczy – jeziora ciekłego metanu. Pluton to planeta karłowata – plutoid, najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera, należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych, płaszczyzna po której się porusza, jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Plutona obiega co najmniej pięć księżyców, z których jeden, Charon ma tylko o połowę mniejszą średnicę od niego. Charon zwany też Pluton I to największy naturalny satelita Plutona, ze względu na małe rozmiary i dużą odległość od Słońca niewiele wiadomo na temat budowy i składu chemicznego Charona. Przypuszcza się, że jest on pokryty warstwą lodu wodnego o temperaturze ok. -220 °C.

Oberon czyli Uran IV, to drugi co do wielkości, najbardziej zewnętrzny satelita spośród pięciu głównych księżyców Urana. Oberon jest księżycem lodowym, składa się w około 50% z lodu, w 30% z krzemianów oraz w 20% ze składników węglowo-azotowych wiązanych metanem. Na jego powierzchni znajdują się liczne kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem. Z kolei Deimos to mniejszy i dalszy z dwóch księżyców Marsa. Deimos jest prawdopodobnie dawną planetoidą, która w stronę Marsa została skierowana przez pole grawitacyjne Jowisza. Deimos składa się ze skał bogatych w węgiel i lodu. Jego powierzchnia jest pokryta kraterami, ale jednocześnie jest gładka z powodu wypełnienia kraterów grubą warstwą regolitu. Karłowata planeta Haumea z Pasa Kuipera, czyli obszaru Układu Słonecznego rozciągającego się za orbitą Neptuna, należy do grupy plutoidów, posiada niedawno odkryty pierścień i 75% jej powierzchni jest pokryte lodem. Obiega Słońce po orbicie o mimośrodzie w czasie ok. 281 lat. Matuzalem (PSR B1620-26 b) to planeta pozasłoneczna położona około 12 400 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Skorpiona. Planeta okrąża układ podwójny PSR B1620-26, w którym jednym składnikiem jest pulsar, a drugim biały karzeł. Planeta ta jest najstarszą znaną planetą, przypuszcza się, że liczy 12,7 miliarda lat – 93,1% wieku Wszechświata, który liczy 13,75 miliarda lat. Wyprawę kończy Ziemia trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego, pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego, uformowała się około 4,54 miliarda lat temu.
Udanej podróży...

Bartłomiej Oleś


To nie jest tak, że Bartłomieja Olesia nagle znudziło granie jazzu. Po prostu żaden artysta o tak szerokich horyzontach i zainteresowaniach nie chce być zaszufladkowany. Dlatego szuka wciąż nowych wyzwań i doznań. Na swoim najnowszym – sygnowanym szyldem Drumbientone – albumie „Songs of Planets and Moons”, muzyk ten postanowił odbyć elektroniczno-kosmiczną podróż w odległe rejony Układu Słonecznego i poza jego granice.

Bartłomiej Oleś nie przestaje zaskakiwać. Muzyk znany przede wszystkim z kontrabasowo-perkusyjnego duetu jazzowego Oleś Brothers stał się przed rokiem patronem płyty „Cat’s Songs – 17 Haiku for Piano”, na której młoda pianistka Mira Opalińska nagrała skomponowane przez niego utwory klasyczne na fortepian. W lutym tego roku światło dzienne ujrzał natomiast album Kwartetu Bartłomieja, na którym znalazła się wersja live ponad godzinnej suity freejazzowej „Eleven Phrases”. A już niebawem, bo pod koniec października, do sprzedaży trafi – wydany nakładem wytwórni VinylON Records – krążek „Songs of Planets and Moons”, który w pierwszej kolejności powinien zainteresować wielbicieli… elektroniki i ambientu.
Oleś pracował nad nim w lutym 2024 roku, dając tym samym wyraz swoim zainteresowaniom astronomią i eksploracją przestrzeni kosmicznej. Nieprzypadkowo też zadedykował go trzem zmarłym w ostatniej dekadzie wielkim mistrzom rocka elektronicznego (i ambientu): Niemcom Edgarowi Froesemu (1944-2015) i Klausowi Schulzemu (1947-2022) oraz Grekowi Vangelisowi (1943-2022). Inspiracją dla polskiego artysty stały się natomiast odkrycia dokonane dzięki misjom trzech sond kosmicznych: Cassini (1997-2017), Voyager 1 (1977-2025) i Voyager 2 (1977-?), których pierwotnym zadaniem była eksploracja Jowisza i Saturna. Ta ostatnia, wywiązawszy się ze swoich dotychczasowych obowiązków, poleciała następnie na peryferia Układu Słonecznego, by zbadać również dwie najbardziej odległe od naszej gwiazdy planety, czyli Uran i Neptun.
Pracując nad „Songs of Planets and Moons”, Bartłomiej wykorzystał oryginalne dźwięki zarejestrowane przez wyżej wymienione sondy; poddał je przy tym oczywiście elektronicznym przeróbkom komputerowym. Wyszła z tego niezwykła ponad siedemdziesięciominutowa odyseja muzyczno-kosmiczna, podróż poza kresy naszego Układu Słonecznego. Każda z kompozycji odnosi się do konkretnego ciała niebieskiego, wśród których natrafić możemy również na tak zwane planety pozasłoneczne, niekiedy oddalone od Ziemi o setki lat świetlnych, jak chociażby Gliese 581 c, GJ 1214 b (z gwiazdozbioru Wężownika), Kepler 22 b (z gwiazdozbioru Łabędzia) czy Proxima Centauri b, która okrąża gwiazdę będącą najbliższą sąsiadką Słońca. Od dźwiękowych ilustracji tych właśnie planet rozpoczyna się płyta Olesia.
W sumie jest to niemal dwadzieścia minut dźwięków, które przybyły do nas z odległego Wszechświata. Dużo w tym powłóczystej elektroniki, ale także zgrzytów, trzasków, szumów i sygnałów z kosmosu (vide charakterystyczne „pikanie” w „Proxima Centauri b”). Wszystko to płynie w – posługując się słownictwem rodem z literatury science fiction – nieczasie bądź bezczasie. Niekiedy przebijają się na plan pierwszy bardziej konwencjonalne akordy, jak na przykład fortepian (w „GJ 1214 b”), innym znów razem z chaotycznego noise’u rodzi się przyjaźniejsza uszom melodia (ponownie „Proxima Centauri b”). Generalnie na całej płycie dominują, co jak najbardziej zrozumiałe, wszak jesteśmy w próżni kosmicznej – przenikliwy chłód i mrok. Zdarzają się też – dla odmiany – momenty „jaśniejsze” (vide „Eris”), które jednak szybko nikną spowite pełną niepokoju czernią („Jupiter”, „Amalthea”).

Wkroczywszy w granice Układu Słonecznego (za sprawą Eris – leżącej za orbitą Neptuna planety karłowatej w dysku rozproszonym), możemy stwierdzić, że muzyka Olesia wcale nie staje się radośniejsza. Bo choć znajdujemy się bliżej domu, to jednak – w ziemskiej mierze – wciąż piekielnie daleko. Nadal więc dominują dźwięki pełne niepokoju („Carme”, „Bianca”, „Pluto”, „Oberon”, „Deimos”), niekiedy podrasowane przesterami („Venus”) bądź efektami smyczków („Charon”). Z kolei w utworach dłuższych, jak chociażby w „Io” oraz „Titanie”, Bartłomiej w większym stopniu nawiązuje do mistrzów elektroniki, którym dedykował swoje dzieło. Płytę zamyka „Methuselah”, czyli opowieść o – najprawdopodobniej – jednej z najstarszych gwiazd we Wszechświecie (konkretnie: w gwiazdozbiorze Wagi), która może liczyć sobie nawet dwanaście miliardów lat (stąd w jej nazwie nawiązanie do starotestamentowego Matuzalema).
„Songs of Planets and Moons” to nie płyta dla każdego. Ale ci, którzy wychowali się na klasyce rockowej elektroniki, którzy nie stronią od ambitnego, bliskiego awangardzie ambientu, czują ciarki na plecach, gdy ktoś w ich obecności mówi o drone music, a na dodatek interesują się astronomią i od dziecka marzą o podróżach kosmicznych – mogą poczuć się, nomen omen, wniebowzięci. Warto włączyć ten album po zmroku i wsłuchiwać się w niego, patrząc w – o ile pogoda nam go nieco uchyli – rozgwieżdżone niebo.

Sebastian Chosiński


The story of the album ‘Songs of Planets and Moons’ began when I first heard the sounds recorded by the Cassini, Voyager 1, and Voyager 2 space probes from their explorations of the far reaches of space. These unmanned spacecraft record all of the information they encounter including the electromagnetic vibrations of planets, which are then processed into sounds audible to the human ear.

These sounds fascinated me to such an extent that I chose nineteen of them to create music from by processing them electronically and adding a kind of musical commentary as well as structure from myself.

The whole forms a kind of sonoristic expedition to the distant corners of the universe, which at times go far beyond the Solar System.
It begins with Gliese 581 c, a super-Earth extrasolar planet orbiting the red dwarf Gliese 581, located in the constellation of Libra about 20 light years from Earth – which astronomically is a very short distance. Gliese 581 is ranked 89th on the list of closest star systems to Earth.
Another expedition celestial object is the extrasolar super-Earth planet GJ 1214 b, orbiting the star GJ 1214 in the constellation Ophiuchus at a distance of 13 parsecs or 42 light years from Earth. With a diameter of about 2.7 times that of Earth, it is largely composed of water and probably hydrogen. GJ 1214 b is considered the best candidate for an oceanic planet.

Next point of journey – Kepler-22b is also an extrasolar planet located in the ecosphere of a Sun-like star. The planet has a diameter 2.4 times that of Earth and is located about 600 light years from the Solar System in the Cygnus constellation. As its mass and density are unknown, it is not known whether it resembles the rocky Earth in structure, but we do know that it orbits the star Kepler-22 in 290 days.
Proxima Centauri b (Proxima b), the closest known extrasolar planet, is an Earth-type extrasolar planet orbiting the star Proxima Centauri. This star is a component of the larger Alpha Centauri triple system and the closest star to the Sun.

Eris is a trans-Neptunian object, i.e., a planetoid revolving around the Sun beyond the orbits of Neptune. Its mass was estimated shortly after its discovery to be greater than that of Pluto and for this reason it was referred to in the media as the tenth planet. Along with Pluto and Ceres, it is classified as a dwarf planet.
The gas giant Jupiter, is the largest planet in the Solar System and the fifth planet from the Sun. Jupiter’s mass is slightly less than one thousandth the mass of the Sun, but still two and a half times greater than the combined mass of the other planets in the Solar System. Together with Saturn, Uranus and Neptune, they form a group of gas giants, sometimes also referred to as the Jovian planets.

While Jupiter is orbited by ninety-five moons, Amalthea or Jupiter V, is the largest of Jupiter’s four inner moons with an irregular shape whose surface is covered with numerous impact craters. Amalthea’s average density is relatively low at 0.86 g/cm3. This suggests that it is composed largely of water ice and that its interior has a porous structure.
Jupiter’s eighth largest moon is Elara, an irregularly shaped moon that is the thirteenth natural satellite in terms of distance from Jupiter. The object has a diameter of about 86 kilometers and orbits the planet in 259 days.
Carme, or Jupiter XI, is most likely an intercepted asteroid that suffered a collision and disintegrated into a dozen or so pieces, which are now moons included in the Carme group. This group is characterized by similar orbits and a reddish color. Carme is the largest object of the group and its mass accounts for as much as 99% of the entire group.
Jupiter’s suite (tracks 6 – 10) is rounded off by Io, or Jupiter I, which is one of the Galilean moons. It is the third largest moon of Jupiter and the fourth largest in the Solar System. It is characterized by extremely strong volcanic activity as a result of strong tidal deformation.

Venus, on the other hand, is the second most distant planet in the Solar System from the Sun as well as the third most luminous celestial body visible in the sky after the Sun and Moon. Classified as a rocky (a.k.a. Earth-type) planet, it is sometimes referred to as a ‘twin planet’ or ‘sister Earth’ due to its similar size, mass, and chemical composition.
Bianca or Uranus VIII is a small inner moon of Uranus that was discovered on January 23, 1986, in images sent by the Voyager 2 probe. Virtually nothing is known about it except its orbital parameters and size.
Titan, also called Saturn VI, is Saturn’s largest moon and the only one in the Solar System surrounded by a dense atmosphere in which complex weather phenomena occur. It is also the only body outside of Earth on which surface reservoirs of liquid, specifically lakes of liquid methane, have been discovered.
The dwarf planet Pluto, also known as a plutoid, is the brightest object in the Kuiper Belt. It belongs to the broader group of trans-Neptunian objects and the plane on which it moves is strongly inclined to the plane of the ecliptic with a strongly eccentric orbit that partly runs closer to the Sun than the orbit of Neptune. Pluto is orbited by at least five moons, one of which, Charon, is only half of its diameter.
Charon, also called Pluto I, is Pluto’s largest natural satellite. However, due to its small size and long distance from the Sun, little is known about Charon’s structure and chemical composition.
It is believed to be covered in a layer of water ice with a temperature of ca. -220°C.

Oberon, or Uranus IV, is the second largest and outermost satellite of the five main moons of Uranus. Oberon is an ice moon consisting of about 50% ice, 30% silicates, and 20% methane-bonded carbon-nitrogen components. It has numerous craters on its surface, which are covered by an unknown dark material.
Deimos, on the other hand, is the smaller and more distant of Mars’ two moons. Deimos is probably a former asteroid that was steered towards Mars by Jupiter’s gravitational field. Deimos is composed of carbon-rich rock and ice. While covered with craters, its surface is smooth due to the filling of the craters with a thick layer of regolith.
The dwarf planet and plutoid, Haumea, belongs to the Kuiper Belt which is an area of the Solar System extending beyond Neptune’s orbit. It has a recently discovered ring, 75% of its surface is covered in ice, and it orbits the Sun in an eccentric orbit that takes around
281 years.
Methuselah (PSR B1620-26 b) is an extrasolar planet located about 12,400 light years from Earth in the constellation of Scorpius.
The planet orbits the binary system PSR B1620-26, which is composed of a pulsar and a white dwarf. The oldest known planet, it is believed to be 12.7 billion years old (93.1% of the age of the Universe, which is 13.75 billion years old).

Have a good trip

Bartłomiej Oleś



..::TRACK-LIST::..

1. Gliese 581 c 03:22
2. GJ 1214 b 07:06
3. Kepler-22b 01:58
4. Proxima Centauri b 08:49
5. Eris 02:26
6. Jupiter 04:11
7. Almathea 03:04
8. Elara 00:55
9. Carme 02:55
10. Io 07:53
11. Venus 01:36
12. Bianca 03:44
13. Titan 07:35
14. Pluto 03:54
15. Charon 03:08
16. Oberon 03:02
17. Deimos 03:54
18. Haumea 01:41
19. Methuselah 02:38



..::OBSADA::..

Music recorded and mixed by Bartłoimiej Oleś
Mastering by Michał Rosicki
Artwork by Blanka Tomaszewska



https://www.youtube.com/watch?v=YFCAZrlF1K8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Historia powstania albumu „Songs of Planets and Moons” zaczyna się w momencie, kiedy po raz pierwszy usłyszałem, brzmienia zarejestrowane przez sondy Cassini oraz Voyager 1 & 2, będące wynikiem badania dalekiego kosmosu. Te bezzałogowe statki kosmiczne rejestrują wszystkie napotkane na swojej drodze informację, w tym drgania elektromagnetyczne planet, które są następnie przetwarzane na dźwięki słyszalne dla ludzkiego ucha. Dźwięki te zafascynowały mnie do tego stopnia, że wybrałem dziewiętnaście z nich by stworzyć muzykę w oparciu o ich brzmienia, przetwarzając je elektronicznie oraz dodając od siebie swego rodzaju muzyczne komentarze oraz struktury. Całość tworzy swoistą sonorystyczną wyprawą w odległe zakątki wszechświata, momentami daleko poza układ słoneczny.

Rozpoczyna ją Gliese 581 c planeta pozasłoneczna typu super-ziemia orbitująca wokół czerwonego karła Gliese 581, znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi około dwadzieścia lat świetlnych od Ziemi – co astronomicznie jest odległością bardzo małą. Gliese 581 zajmuje 89 miejsce na liście najbliższych układów gwiezdnych względem Ziemi. Kolejny obiektem niebieskim jest pozasłoneczna planeta typu super-ziemia GJ 1214 b, krążąca wokół gwiazdy GJ 1214 znajdującej się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 13 parseków czyli 42.40032910028 lat świetlnych od Ziemi, ma ona średnicę ok. 2,7 raza większą niż Ziemia. W znacznej części składa się z wody oraz prawdopodobnie wodoru. GJ 1214 b jest uważana za najlepszą kandydatkę na planetę oceaniczną. Kepler 22b to również planeta pozasłoneczna znajdująca się w ekosferze gwiazdy podobnej do Słońca. Planeta ma średnicę 2,4 razy większą od Ziemi i znajduje się około 600 lat świetlnych od Układu Słonecznego w gwiazdozbiorze Łabędzia. Jej masa, ani gęstość nie są znane, nie jest zatem wiadome, czy przypomina ona budową skalistą Ziemię, wiemy że obiega gwiazdę Kepler-22 w czasie 290 dni. Proxima Centauri b (Proxima b) to planeta pozasłoneczna typu ziemskiego okrążająca gwiazdę Proxima Centauri. Jej gwiazda jest składnikiem układu potrójnego Alfa Centauri, położoną najbliżej Słońca, Proxima b jest najbliższą znaną planetą pozasłoneczną.

Eris jest obiektem transneptunowym, czyli planetoidą obiegającą Słońce po orbitach, znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Jego masę wkrótce po odkryciu oszacowano jako większą niż masa Plutona i z tego powodu w mediach nazywany był dziesiątą planetą, podobnie jak Pluton i Ceres, zaliczana do planet karłowatych. Gazowy olbrzym Jupiter, to największa planeta Układu Słonecznego, piąta w kolejności od Słońca, masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzą grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi. Towarzyszą mu cztery z dziewięćdziesięciu pięciu księżyców, Amaltea czyli Jupiter V, największy z wewnętrznych księżyców Jowisza o nieregularnym kształcie, którego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Średnia gęstość Amaltei jest stosunkowo niska i wynosi 0,86 g/cm3. Sugeruje to, że jest zbudowana w znacznym stopniu z lodu wodnego, zaś jej wnętrze ma porowatą strukturę. Następny, ósmy pod względem wielkości księżyc Jowisza to Elara, o nieregularnych kształtach, będącym trzynastym naturalnym satelitą pod względem odległości od Jowisza. Obiekt ma średnicę ok. 86 kilometrów i okrąża planetę w ciągu 259 dni. Carme czyli Jupiter XI to najprawdopodobniej przechwycona planetoida, która uległa kolizji i rozpadła się na kilkanaście części, które są dziś księżycami zaliczanymi do grupy Carme, charakteryzującymi się zbliżonymi orbitami i czerwonawą barwą. Carme jest największym obiektem tej grupy, a jej masa stanowi aż 99% masy całej grupy. Jowiszową suitę zamyka Io czyli Jupiter I, trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych, czwarty pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną jest to wynik silnych deformacji pływowych.

Z kolei Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, jest trzecim pod względem jasności, po Słońcu i Księżycu ciałem niebieskim widocznym na niebie. Klasyfikowana jako planeta skalista (inaczej: typu ziemskiego) jest czasami nazywana „planetą bliźniaczą” albo „siostrą Ziemi” – ze względu na podobną wielkość, masę i skład chemiczny. Bianka inaczej Uran VIII to mały wewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 23 stycznia 1986 roku na zdjęciach przesłanych przez sondę Voyager 2. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, oprócz parametrów orbity i rozmiaru. Titan zwany też Saturnem VI to największy księżyc Saturna, jedyny w Układzie Słonecznym otoczony gęstą atmosferą, w której zachodzą skomplikowane zjawiska pogodowe. Jest to również jedyne ciało poza Ziemią, na którym odkryto powierzchniowe zbiorniki cieczy – jeziora ciekłego metanu. Pluton to planeta karłowata – plutoid, najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera, należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych, płaszczyzna po której się porusza, jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Plutona obiega co najmniej pięć księżyców, z których jeden, Charon ma tylko o połowę mniejszą średnicę od niego. Charon zwany też Pluton I to największy naturalny satelita Plutona, ze względu na małe rozmiary i dużą odległość od Słońca niewiele wiadomo na temat budowy i składu chemicznego Charona. Przypuszcza się, że jest on pokryty warstwą lodu wodnego o temperaturze ok. -220 °C.

Oberon czyli Uran IV, to drugi co do wielkości, najbardziej zewnętrzny satelita spośród pięciu głównych księżyców Urana. Oberon jest księżycem lodowym, składa się w około 50% z lodu, w 30% z krzemianów oraz w 20% ze składników węglowo-azotowych wiązanych metanem. Na jego powierzchni znajdują się liczne kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem. Z kolei Deimos to mniejszy i dalszy z dwóch księżyców Marsa. Deimos jest prawdopodobnie dawną planetoidą, która w stronę Marsa została skierowana przez pole grawitacyjne Jowisza. Deimos składa się ze skał bogatych w węgiel i lodu. Jego powierzchnia jest pokryta kraterami, ale jednocześnie jest gładka z powodu wypełnienia kraterów grubą warstwą regolitu. Karłowata planeta Haumea z Pasa Kuipera, czyli obszaru Układu Słonecznego rozciągającego się za orbitą Neptuna, należy do grupy plutoidów, posiada niedawno odkryty pierścień i 75% jej powierzchni jest pokryte lodem. Obiega Słońce po orbicie o mimośrodzie w czasie ok. 281 lat. Matuzalem (PSR B1620-26 b) to planeta pozasłoneczna położona około 12 400 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Skorpiona. Planeta okrąża układ podwójny PSR B1620-26, w którym jednym składnikiem jest pulsar, a drugim biały karzeł. Planeta ta jest najstarszą znaną planetą, przypuszcza się, że liczy 12,7 miliarda lat – 93,1% wieku Wszechświata, który liczy 13,75 miliarda lat. Wyprawę kończy Ziemia trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego, pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego, uformowała się około 4,54 miliarda lat temu.
Udanej podróży...

Bartłomiej Oleś


To nie jest tak, że Bartłomieja Olesia nagle znudziło granie jazzu. Po prostu żaden artysta o tak szerokich horyzontach i zainteresowaniach nie chce być zaszufladkowany. Dlatego szuka wciąż nowych wyzwań i doznań. Na swoim najnowszym – sygnowanym szyldem Drumbientone – albumie „Songs of Planets and Moons”, muzyk ten postanowił odbyć elektroniczno-kosmiczną podróż w odległe rejony Układu Słonecznego i poza jego granice.

Bartłomiej Oleś nie przestaje zaskakiwać. Muzyk znany przede wszystkim z kontrabasowo-perkusyjnego duetu jazzowego Oleś Brothers stał się przed rokiem patronem płyty „Cat’s Songs – 17 Haiku for Piano”, na której młoda pianistka Mira Opalińska nagrała skomponowane przez niego utwory klasyczne na fortepian. W lutym tego roku światło dzienne ujrzał natomiast album Kwartetu Bartłomieja, na którym znalazła się wersja live ponad godzinnej suity freejazzowej „Eleven Phrases”. A już niebawem, bo pod koniec października, do sprzedaży trafi – wydany nakładem wytwórni VinylON Records – krążek „Songs of Planets and Moons”, który w pierwszej kolejności powinien zainteresować wielbicieli… elektroniki i ambientu.
Oleś pracował nad nim w lutym 2024 roku, dając tym samym wyraz swoim zainteresowaniom astronomią i eksploracją przestrzeni kosmicznej. Nieprzypadkowo też zadedykował go trzem zmarłym w ostatniej dekadzie wielkim mistrzom rocka elektronicznego (i ambientu): Niemcom Edgarowi Froesemu (1944-2015) i Klausowi Schulzemu (1947-2022) oraz Grekowi Vangelisowi (1943-2022). Inspiracją dla polskiego artysty stały się natomiast odkrycia dokonane dzięki misjom trzech sond kosmicznych: Cassini (1997-2017), Voyager 1 (1977-2025) i Voyager 2 (1977-?), których pierwotnym zadaniem była eksploracja Jowisza i Saturna. Ta ostatnia, wywiązawszy się ze swoich dotychczasowych obowiązków, poleciała następnie na peryferia Układu Słonecznego, by zbadać również dwie najbardziej odległe od naszej gwiazdy planety, czyli Uran i Neptun.
Pracując nad „Songs of Planets and Moons”, Bartłomiej wykorzystał oryginalne dźwięki zarejestrowane przez wyżej wymienione sondy; poddał je przy tym oczywiście elektronicznym przeróbkom komputerowym. Wyszła z tego niezwykła ponad siedemdziesięciominutowa odyseja muzyczno-kosmiczna, podróż poza kresy naszego Układu Słonecznego. Każda z kompozycji odnosi się do konkretnego ciała niebieskiego, wśród których natrafić możemy również na tak zwane planety pozasłoneczne, niekiedy oddalone od Ziemi o setki lat świetlnych, jak chociażby Gliese 581 c, GJ 1214 b (z gwiazdozbioru Wężownika), Kepler 22 b (z gwiazdozbioru Łabędzia) czy Proxima Centauri b, która okrąża gwiazdę będącą najbliższą sąsiadką Słońca. Od dźwiękowych ilustracji tych właśnie planet rozpoczyna się płyta Olesia.
W sumie jest to niemal dwadzieścia minut dźwięków, które przybyły do nas z odległego Wszechświata. Dużo w tym powłóczystej elektroniki, ale także zgrzytów, trzasków, szumów i sygnałów z kosmosu (vide charakterystyczne „pikanie” w „Proxima Centauri b”). Wszystko to płynie w – posługując się słownictwem rodem z literatury science fiction – nieczasie bądź bezczasie. Niekiedy przebijają się na plan pierwszy bardziej konwencjonalne akordy, jak na przykład fortepian (w „GJ 1214 b”), innym znów razem z chaotycznego noise’u rodzi się przyjaźniejsza uszom melodia (ponownie „Proxima Centauri b”). Generalnie na całej płycie dominują, co jak najbardziej zrozumiałe, wszak jesteśmy w próżni kosmicznej – przenikliwy chłód i mrok. Zdarzają się też – dla odmiany – momenty „jaśniejsze” (vide „Eris”), które jednak szybko nikną spowite pełną niepokoju czernią („Jupiter”, „Amalthea”).

Wkroczywszy w granice Układu Słonecznego (za sprawą Eris – leżącej za orbitą Neptuna planety karłowatej w dysku rozproszonym), możemy stwierdzić, że muzyka Olesia wcale nie staje się radośniejsza. Bo choć znajdujemy się bliżej domu, to jednak – w ziemskiej mierze – wciąż piekielnie daleko. Nadal więc dominują dźwięki pełne niepokoju („Carme”, „Bianca”, „Pluto”, „Oberon”, „Deimos”), niekiedy podrasowane przesterami („Venus”) bądź efektami smyczków („Charon”). Z kolei w utworach dłuższych, jak chociażby w „Io” oraz „Titanie”, Bartłomiej w większym stopniu nawiązuje do mistrzów elektroniki, którym dedykował swoje dzieło. Płytę zamyka „Methuselah”, czyli opowieść o – najprawdopodobniej – jednej z najstarszych gwiazd we Wszechświecie (konkretnie: w gwiazdozbiorze Wagi), która może liczyć sobie nawet dwanaście miliardów lat (stąd w jej nazwie nawiązanie do starotestamentowego Matuzalema).
„Songs of Planets and Moons” to nie płyta dla każdego. Ale ci, którzy wychowali się na klasyce rockowej elektroniki, którzy nie stronią od ambitnego, bliskiego awangardzie ambientu, czują ciarki na plecach, gdy ktoś w ich obecności mówi o drone music, a na dodatek interesują się astronomią i od dziecka marzą o podróżach kosmicznych – mogą poczuć się, nomen omen, wniebowzięci. Warto włączyć ten album po zmroku i wsłuchiwać się w niego, patrząc w – o ile pogoda nam go nieco uchyli – rozgwieżdżone niebo.

Sebastian Chosiński


The story of the album ‘Songs of Planets and Moons’ began when I first heard the sounds recorded by the Cassini, Voyager 1, and Voyager 2 space probes from their explorations of the far reaches of space. These unmanned spacecraft record all of the information they encounter including the electromagnetic vibrations of planets, which are then processed into sounds audible to the human ear.

These sounds fascinated me to such an extent that I chose nineteen of them to create music from by processing them electronically and adding a kind of musical commentary as well as structure from myself.

The whole forms a kind of sonoristic expedition to the distant corners of the universe, which at times go far beyond the Solar System.
It begins with Gliese 581 c, a super-Earth extrasolar planet orbiting the red dwarf Gliese 581, located in the constellation of Libra about 20 light years from Earth – which astronomically is a very short distance. Gliese 581 is ranked 89th on the list of closest star systems to Earth.
Another expedition celestial object is the extrasolar super-Earth planet GJ 1214 b, orbiting the star GJ 1214 in the constellation Ophiuchus at a distance of 13 parsecs or 42 light years from Earth. With a diameter of about 2.7 times that of Earth, it is largely composed of water and probably hydrogen. GJ 1214 b is considered the best candidate for an oceanic planet.

Next point of journey – Kepler-22b is also an extrasolar planet located in the ecosphere of a Sun-like star. The planet has a diameter 2.4 times that of Earth and is located about 600 light years from the Solar System in the Cygnus constellation. As its mass and density are unknown, it is not known whether it resembles the rocky Earth in structure, but we do know that it orbits the star Kepler-22 in 290 days.
Proxima Centauri b (Proxima b), the closest known extrasolar planet, is an Earth-type extrasolar planet orbiting the star Proxima Centauri. This star is a component of the larger Alpha Centauri triple system and the closest star to the Sun.

Eris is a trans-Neptunian object, i.e., a planetoid revolving around the Sun beyond the orbits of Neptune. Its mass was estimated shortly after its discovery to be greater than that of Pluto and for this reason it was referred to in the media as the tenth planet. Along with Pluto and Ceres, it is classified as a dwarf planet.
The gas giant Jupiter, is the largest planet in the Solar System and the fifth planet from the Sun. Jupiter’s mass is slightly less than one thousandth the mass of the Sun, but still two and a half times greater than the combined mass of the other planets in the Solar System. Together with Saturn, Uranus and Neptune, they form a group of gas giants, sometimes also referred to as the Jovian planets.

While Jupiter is orbited by ninety-five moons, Amalthea or Jupiter V, is the largest of Jupiter’s four inner moons with an irregular shape whose surface is covered with numerous impact craters. Amalthea’s average density is relatively low at 0.86 g/cm3. This suggests that it is composed largely of water ice and that its interior has a porous structure.
Jupiter’s eighth largest moon is Elara, an irregularly shaped moon that is the thirteenth natural satellite in terms of distance from Jupiter. The object has a diameter of about 86 kilometers and orbits the planet in 259 days.
Carme, or Jupiter XI, is most likely an intercepted asteroid that suffered a collision and disintegrated into a dozen or so pieces, which are now moons included in the Carme group. This group is characterized by similar orbits and a reddish color. Carme is the largest object of the group and its mass accounts for as much as 99% of the entire group.
Jupiter’s suite (tracks 6 – 10) is rounded off by Io, or Jupiter I, which is one of the Galilean moons. It is the third largest moon of Jupiter and the fourth largest in the Solar System. It is characterized by extremely strong volcanic activity as a result of strong tidal deformation.

Venus, on the other hand, is the second most distant planet in the Solar System from the Sun as well as the third most luminous celestial body visible in the sky after the Sun and Moon. Classified as a rocky (a.k.a. Earth-type) planet, it is sometimes referred to as a ‘twin planet’ or ‘sister Earth’ due to its similar size, mass, and chemical composition.
Bianca or Uranus VIII is a small inner moon of Uranus that was discovered on January 23, 1986, in images sent by the Voyager 2 probe. Virtually nothing is known about it except its orbital parameters and size.
Titan, also called Saturn VI, is Saturn’s largest moon and the only one in the Solar System surrounded by a dense atmosphere in which complex weather phenomena occur. It is also the only body outside of Earth on which surface reservoirs of liquid, specifically lakes of liquid methane, have been discovered.
The dwarf planet Pluto, also known as a plutoid, is the brightest object in the Kuiper Belt. It belongs to the broader group of trans-Neptunian objects and the plane on which it moves is strongly inclined to the plane of the ecliptic with a strongly eccentric orbit that partly runs closer to the Sun than the orbit of Neptune. Pluto is orbited by at least five moons, one of which, Charon, is only half of its diameter.
Charon, also called Pluto I, is Pluto’s largest natural satellite. However, due to its small size and long distance from the Sun, little is known about Charon’s structure and chemical composition.
It is believed to be covered in a layer of water ice with a temperature of ca. -220°C.

Oberon, or Uranus IV, is the second largest and outermost satellite of the five main moons of Uranus. Oberon is an ice moon consisting of about 50% ice, 30% silicates, and 20% methane-bonded carbon-nitrogen components. It has numerous craters on its surface, which are covered by an unknown dark material.
Deimos, on the other hand, is the smaller and more distant of Mars’ two moons. Deimos is probably a former asteroid that was steered towards Mars by Jupiter’s gravitational field. Deimos is composed of carbon-rich rock and ice. While covered with craters, its surface is smooth due to the filling of the craters with a thick layer of regolith.
The dwarf planet and plutoid, Haumea, belongs to the Kuiper Belt which is an area of the Solar System extending beyond Neptune’s orbit. It has a recently discovered ring, 75% of its surface is covered in ice, and it orbits the Sun in an eccentric orbit that takes around
281 years.
Methuselah (PSR B1620-26 b) is an extrasolar planet located about 12,400 light years from Earth in the constellation of Scorpius.
The planet orbits the binary system PSR B1620-26, which is composed of a pulsar and a white dwarf. The oldest known planet, it is believed to be 12.7 billion years old (93.1% of the age of the Universe, which is 13.75 billion years old).

Have a good trip

Bartłomiej Oleś



..::TRACK-LIST::..

1. Gliese 581 c 03:22
2. GJ 1214 b 07:06
3. Kepler-22b 01:58
4. Proxima Centauri b 08:49
5. Eris 02:26
6. Jupiter 04:11
7. Almathea 03:04
8. Elara 00:55
9. Carme 02:55
10. Io 07:53
11. Venus 01:36
12. Bianca 03:44
13. Titan 07:35
14. Pluto 03:54
15. Charon 03:08
16. Oberon 03:02
17. Deimos 03:54
18. Haumea 01:41
19. Methuselah 02:38



..::OBSADA::..

Music recorded and mixed by Bartłoimiej Oleś
Mastering by Michał Rosicki
Artwork by Blanka Tomaszewska



https://www.youtube.com/watch?v=YFCAZrlF1K8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Vangelis (gr. Βαγγέλης), właśc. Ewangelos Odiseas Papatanasiu (gr. Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου; ur. 29 marca 1943 w Agrii koło Wolos, zm. 17 maja 2022 w Paryżu - grecki kompozytor muzyki elektronicznej i filmowej. Vangelis urodził się 29 marca 1943 roku w Agrii koło Wolos, w Grecji. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 4 lat, a już w wieku 6 lat miał swój pierwszy publiczny występ, na którym prezentował własne kompozycje. Vangelis był w dużej części samoukiem - odmawiał pobierania lekcji gry na pianinie, a w ciągu swojej kariery nie zdobył formalnej wiedzy na temat notacji muzycznej. Uczył się muzyki poważnej, malarstwa i reżyserii filmowej na Akademii Sztuk Pięknych w Atenach. Zyskał światową sławę dzięki swoim wyjątkowym, często epickim kompozycjom, które łączyły elementy muzyki elektronicznej, symfonicznej i rockowej. Wstawka zawiera drugi oficjalny album solowy Vangelisa.

Title: Heaven And Hell

Artist: Vangelis

Country: Grecja

Year: 1975

Genre: Elektroniczna

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

...( Track list )...

1. Heaven and Hell (część pierwsza) – 22:05

Bacchanale – 4:40
Symphony to the powers b – 8:18
Movement 3 – 4:03
So long ago, so clear – 4:58

2. Heaven and Hell (część druga) – 21:20

Intestinal Bat – 3:18
Needles and Bones – 3:22
12 o'clock – 8:48
Aries – 2:05
A Way – 3:45

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Najdłuższa podróż, jaką można sobie wyobrazić, trwa ponad 47 lat. Od momentu startu 5 września 1977 r.

Voyager One przebył już 15 570 216 669 mil (25 057 834 774,96 km) od Ziemi w chwili pisania tego tekstu, a odległość ta nadal rośnie! Za 300 lat Voyager One dotrze do Obłoku Oorta, którego przekroczenie zajmie 30 000 lat. Jeśli sonda pozostanie nienaruszona, za około 18 000 lat będzie oddalona od Słońca o rok świetlny. Łączność z sondą jest utrzymywana za pośrednictwem Deep Space Network (DSN), przy użyciu anten o średnicy 34 i 70 metrów, zlokalizowanych w trzech kompleksach: w pobliżu Madrytu w Hiszpanii, Canberry w Australii i Goldstone (w pobliżu Barstow) w Kalifornii. Do kadłuba każdej sondy Voyager przymocowana jest 12-calowa, pozłacana miedziana płyta gramofonowa. Zawiera ona pozdrowienia wypowiadane w 55 językach, a także muzykę, dźwięki i obrazy przedstawiające różnorodność życia i kultury na Ziemi. Voyager widział już rzeczy tak niewyobrażalne dla nas, jak ogromne odległości, które pokonał.

Ten album opowiada o jego marzeniach - jeśli jakieś ma.

Audio Cave


The longest journey one can imagine has lasted over 47 years. Since its launch on September 5, 1977, Voyager One has already traveled 15,570,216,669 miles (25,057,834,774.96 km) from Earth as of this writing and the distance continues to grow!

In 300 years, Voyager One will reach the Oort Cloud, which will take 30,000 years to cross. If the probe remains intact, in about 18,000 years, it will be one light-year away from the Sun.

Communication with the probe is maintained through the Deep Space Network (DSN), using antennas 34 and 70 meters in diameter, located in three complexes: near Madrid in Spain, Canberra in Australia, and Goldstone (near Barstow) in California.

Attached to the hull of each Voyager probe is a 12-inch, gold-plated copper phonograph record. It contains greetings spoken in 55 languages, as well as music, sounds, and images representing the diversity of life and culture on Earth.

Voyager has already seen things as unimaginable to us as the vast distances it has traveled.
This album is about its dreams—if it has any.

Audio Cave


To, co na początku mogło wydawać się ekstrawagancją i chwilowym kaprysem muzyka jazzowego, w ciągu kolejnych miesięcy, począwszy od jesieni ubiegłego roku, nabrało rumieńców. Drumbientone by Bartłomiej Oleś przekształcił się bowiem w pełnoprawny projekt artystyczny, którego dyskografia wzbogaciła się właśnie o album numer cztery: „Voyager Dreams”.

Od jesieni ubiegłego roku Bartłomiej Oleś nie spuszcza z elektroniczno-ambientowego tonu. W ciągu dziesięciu miesięcy pod szyldem Drumbientone opublikował już cztery pełnowymiarowe albumy, na których znalazła się muzyka inspirowana twórczością mistrzów rocka elektronicznego (spod znaku „szkoły berlińskiej”) oraz ambientu. Zaczął od „Songs of Planets and Moons” (2024), później dorzucił „Seaish Dreams of Electric Waves” (2025) i „Storm of Light” (2025), a po trzech miesiącach jeszcze „Voyager Dreams”, która tematycznie nawiązuje do debiutanckiego krążka.
Co je łączy? Po pierwsze: fakt, że oba wydawnictwa ukazały się nakładem VinylON Records w wersjach winylowej i kompaktowej. Po drugie: poświęcone są one eksploracji Wszechświata przez sondy kosmiczne NASA. Choć w przypadku najnowszego albumu artysta skupił się tylko na jednej z nich – tej, która rozpoczęła swoją misję najwcześniej. To wystrzelona z przylądka Canaveral na Florydzie 5 września 1977 roku Voyager 1. Od tamtej pory minęło już prawie czterdzieści lat, a wykonana ludzką ręką sonda wciąż przemierza bezkresy Kosmosu. Jej celem pierwotnym było badanie Jowisza i Saturna oraz ich księżyców. Obecnie, jak się szacuje, znajduje się już mniej więcej 24 miliardy kilometrów od Ziemi i mknie w kierunku gwiazdozbiory Wężownika.
Ale „Voyager Dreams” ma też coś wspólnego z baśnią. Oleś bowiem antropomorfizuje swoją bohaterkę, obdarzając ją… marzeniami. Tym samym przemierzająca Wszechświat sonda przestaje być jedynie martwym przedmiotem, wysłanym w odległe zakątki „okiem” człowieka, zyskuje uczucia, kontempluje obrazy, które do niej docierają. A artysta przekłada to na język muzyki. W efekcie powstał kolejny concept-album, nad którym muzyk pracował tym razem zaskakująco długo, bo od grudnia 2024 do lutego 2025 roku. Owocem stało się ponad czterdziestopięciominutowe dzieło podzielone na siedem rozdziałów. Ma ono oczywiście wiele wspólnego z poprzednimi płytami opublikowanymi pod szyldem Drumbientone. Choć mam wrażenie, że jeszcze więcej jest w nim klasycznego ambientu.
Na początek odsłuchu wykonajmy proste ćwiczenie. Wystarczy, „odpalając” krążek, zamknąć oczy i wyobrazić sobie, że patrzymy w przestrzeń kosmiczną. Dominuje w niej próżnia, lecz nawet gołym okiem dostrzeżemy wypełniającą ją materię (pojedyncze gwiazdy, ich konstelacje, komety i tym podobne). Ogrom tej pustki będzie zapewne z jednej strony przerażający, ale z drugiej – również fascynujący. I tak odbiera ją Oleś. Choć Voyager 1 przemieszcza się z olbrzymią, niewyobrażalną jak na warunki ziemskie prędkością, patrząc na niego z boku (co jest oczywiście nierealne), odnosilibyśmy jednak wrażenie, że tkwi w miejscu, ewentualnie przechadza się leniwie. Nie dziwi więc, że w kolejnych utworach – od otwierającego album „Dream number 969”, poprzez „Dream number 100,029” i „Dream number 300,058” – mamy do czynienia przede wszystkim z powłóczystą elektroniką, snującymi się monotonnie dźwiękami.

Tak płyną kolejne minuty. Ale to wcale nie znaczy, że nic się nie dzieje. Muzyka Olesia ewoluuje, dochodzą do niej wciąż nowe elementy: pozorna senność (jak w „Dream number 969”) przekształca się w idealnie oddający głębię Kosmosu majestat („Dream number 100,029”), by wkrótce zmrozić krew mroczno-niepokojącymi barwami („Dream number 300,058”). Dopiero w czwartym w kolejności „Dream number 6,000,051” nastrój nieco się rozjaśnia, a „Dream number 9” zaskakuje bogactwem tonów, które jednoznacznie kojarzą się z japońską muzyką etniczną (można nawet odnieść wrażenie – i jest to tylko wrażenie! – że Bartłomiej gra na biwie bądź koto). Jest to o tyle zrozumiałe, że kompozycję tę Polak zadedykował Hiroshiemu Yoshimurze (1940-2003), pionierowi ambientu w Kraju Kwitnącej Wiśni.
W „Dream number 6,200” powraca obecny na innych płytach Drumbientone duch ambientowych dzieł takich klasyków, jak Klaus Schulze czy Tangerine Dream. Elektroniczna pulsacja jest jednak tylko krótkim przerywnikiem, albowiem w finałowym „Dream number Don’t Remember” artysta powraca do stonowanych pasaży, w których pozornej martwocie tkwi jednak życie. A raczej „życie”, bo rozumiane czysto symbolicznie. W oddali przepływa pył międzygwiazdowy, przez sondę przenikają cząstki kosmiczne, fale grawitacyjne odkształcają czasoprzestrzeń. A Voyager 1, dopóki starczy mu energii (szacuje się, że powinno ona wyczerpać się w tym roku), „płynie” dalej i dalej od Ziemi i istot, które go stworzyły.

Sebastian Chosiński



..::TRACK-LIST::..

1. Dream number 969 07:13
2. Dream number 100,029 05:29
3. Dream number 300,058 05:09
4. Dream number 6,000,051 04:45
5. Dream number 9 08:42
6. Dream number 6,200 03:45
7. Dream number Don't remember 10:20



..::OBSADA::..

Bartłomiej Oleś - muzyka, komputer, symulatory software’owe, nagranie, miks




https://www.youtube.com/watch?v=AYHZTJgvROY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Najdłuższa podróż, jaką można sobie wyobrazić, trwa ponad 47 lat. Od momentu startu 5 września 1977 r.

Voyager One przebył już 15 570 216 669 mil (25 057 834 774,96 km) od Ziemi w chwili pisania tego tekstu, a odległość ta nadal rośnie! Za 300 lat Voyager One dotrze do Obłoku Oorta, którego przekroczenie zajmie 30 000 lat. Jeśli sonda pozostanie nienaruszona, za około 18 000 lat będzie oddalona od Słońca o rok świetlny. Łączność z sondą jest utrzymywana za pośrednictwem Deep Space Network (DSN), przy użyciu anten o średnicy 34 i 70 metrów, zlokalizowanych w trzech kompleksach: w pobliżu Madrytu w Hiszpanii, Canberry w Australii i Goldstone (w pobliżu Barstow) w Kalifornii. Do kadłuba każdej sondy Voyager przymocowana jest 12-calowa, pozłacana miedziana płyta gramofonowa. Zawiera ona pozdrowienia wypowiadane w 55 językach, a także muzykę, dźwięki i obrazy przedstawiające różnorodność życia i kultury na Ziemi. Voyager widział już rzeczy tak niewyobrażalne dla nas, jak ogromne odległości, które pokonał.

Ten album opowiada o jego marzeniach - jeśli jakieś ma.

Audio Cave


The longest journey one can imagine has lasted over 47 years. Since its launch on September 5, 1977, Voyager One has already traveled 15,570,216,669 miles (25,057,834,774.96 km) from Earth as of this writing and the distance continues to grow!

In 300 years, Voyager One will reach the Oort Cloud, which will take 30,000 years to cross. If the probe remains intact, in about 18,000 years, it will be one light-year away from the Sun.

Communication with the probe is maintained through the Deep Space Network (DSN), using antennas 34 and 70 meters in diameter, located in three complexes: near Madrid in Spain, Canberra in Australia, and Goldstone (near Barstow) in California.

Attached to the hull of each Voyager probe is a 12-inch, gold-plated copper phonograph record. It contains greetings spoken in 55 languages, as well as music, sounds, and images representing the diversity of life and culture on Earth.

Voyager has already seen things as unimaginable to us as the vast distances it has traveled.
This album is about its dreams—if it has any.

Audio Cave


To, co na początku mogło wydawać się ekstrawagancją i chwilowym kaprysem muzyka jazzowego, w ciągu kolejnych miesięcy, począwszy od jesieni ubiegłego roku, nabrało rumieńców. Drumbientone by Bartłomiej Oleś przekształcił się bowiem w pełnoprawny projekt artystyczny, którego dyskografia wzbogaciła się właśnie o album numer cztery: „Voyager Dreams”.

Od jesieni ubiegłego roku Bartłomiej Oleś nie spuszcza z elektroniczno-ambientowego tonu. W ciągu dziesięciu miesięcy pod szyldem Drumbientone opublikował już cztery pełnowymiarowe albumy, na których znalazła się muzyka inspirowana twórczością mistrzów rocka elektronicznego (spod znaku „szkoły berlińskiej”) oraz ambientu. Zaczął od „Songs of Planets and Moons” (2024), później dorzucił „Seaish Dreams of Electric Waves” (2025) i „Storm of Light” (2025), a po trzech miesiącach jeszcze „Voyager Dreams”, która tematycznie nawiązuje do debiutanckiego krążka.
Co je łączy? Po pierwsze: fakt, że oba wydawnictwa ukazały się nakładem VinylON Records w wersjach winylowej i kompaktowej. Po drugie: poświęcone są one eksploracji Wszechświata przez sondy kosmiczne NASA. Choć w przypadku najnowszego albumu artysta skupił się tylko na jednej z nich – tej, która rozpoczęła swoją misję najwcześniej. To wystrzelona z przylądka Canaveral na Florydzie 5 września 1977 roku Voyager 1. Od tamtej pory minęło już prawie czterdzieści lat, a wykonana ludzką ręką sonda wciąż przemierza bezkresy Kosmosu. Jej celem pierwotnym było badanie Jowisza i Saturna oraz ich księżyców. Obecnie, jak się szacuje, znajduje się już mniej więcej 24 miliardy kilometrów od Ziemi i mknie w kierunku gwiazdozbiory Wężownika.
Ale „Voyager Dreams” ma też coś wspólnego z baśnią. Oleś bowiem antropomorfizuje swoją bohaterkę, obdarzając ją… marzeniami. Tym samym przemierzająca Wszechświat sonda przestaje być jedynie martwym przedmiotem, wysłanym w odległe zakątki „okiem” człowieka, zyskuje uczucia, kontempluje obrazy, które do niej docierają. A artysta przekłada to na język muzyki. W efekcie powstał kolejny concept-album, nad którym muzyk pracował tym razem zaskakująco długo, bo od grudnia 2024 do lutego 2025 roku. Owocem stało się ponad czterdziestopięciominutowe dzieło podzielone na siedem rozdziałów. Ma ono oczywiście wiele wspólnego z poprzednimi płytami opublikowanymi pod szyldem Drumbientone. Choć mam wrażenie, że jeszcze więcej jest w nim klasycznego ambientu.
Na początek odsłuchu wykonajmy proste ćwiczenie. Wystarczy, „odpalając” krążek, zamknąć oczy i wyobrazić sobie, że patrzymy w przestrzeń kosmiczną. Dominuje w niej próżnia, lecz nawet gołym okiem dostrzeżemy wypełniającą ją materię (pojedyncze gwiazdy, ich konstelacje, komety i tym podobne). Ogrom tej pustki będzie zapewne z jednej strony przerażający, ale z drugiej – również fascynujący. I tak odbiera ją Oleś. Choć Voyager 1 przemieszcza się z olbrzymią, niewyobrażalną jak na warunki ziemskie prędkością, patrząc na niego z boku (co jest oczywiście nierealne), odnosilibyśmy jednak wrażenie, że tkwi w miejscu, ewentualnie przechadza się leniwie. Nie dziwi więc, że w kolejnych utworach – od otwierającego album „Dream number 969”, poprzez „Dream number 100,029” i „Dream number 300,058” – mamy do czynienia przede wszystkim z powłóczystą elektroniką, snującymi się monotonnie dźwiękami.

Tak płyną kolejne minuty. Ale to wcale nie znaczy, że nic się nie dzieje. Muzyka Olesia ewoluuje, dochodzą do niej wciąż nowe elementy: pozorna senność (jak w „Dream number 969”) przekształca się w idealnie oddający głębię Kosmosu majestat („Dream number 100,029”), by wkrótce zmrozić krew mroczno-niepokojącymi barwami („Dream number 300,058”). Dopiero w czwartym w kolejności „Dream number 6,000,051” nastrój nieco się rozjaśnia, a „Dream number 9” zaskakuje bogactwem tonów, które jednoznacznie kojarzą się z japońską muzyką etniczną (można nawet odnieść wrażenie – i jest to tylko wrażenie! – że Bartłomiej gra na biwie bądź koto). Jest to o tyle zrozumiałe, że kompozycję tę Polak zadedykował Hiroshiemu Yoshimurze (1940-2003), pionierowi ambientu w Kraju Kwitnącej Wiśni.
W „Dream number 6,200” powraca obecny na innych płytach Drumbientone duch ambientowych dzieł takich klasyków, jak Klaus Schulze czy Tangerine Dream. Elektroniczna pulsacja jest jednak tylko krótkim przerywnikiem, albowiem w finałowym „Dream number Don’t Remember” artysta powraca do stonowanych pasaży, w których pozornej martwocie tkwi jednak życie. A raczej „życie”, bo rozumiane czysto symbolicznie. W oddali przepływa pył międzygwiazdowy, przez sondę przenikają cząstki kosmiczne, fale grawitacyjne odkształcają czasoprzestrzeń. A Voyager 1, dopóki starczy mu energii (szacuje się, że powinno ona wyczerpać się w tym roku), „płynie” dalej i dalej od Ziemi i istot, które go stworzyły.

Sebastian Chosiński



..::TRACK-LIST::..

1. Dream number 969 07:13
2. Dream number 100,029 05:29
3. Dream number 300,058 05:09
4. Dream number 6,000,051 04:45
5. Dream number 9 08:42
6. Dream number 6,200 03:45
7. Dream number Don't remember 10:20



..::OBSADA::..

Bartłomiej Oleś - muzyka, komputer, symulatory software’owe, nagranie, miks




https://www.youtube.com/watch?v=AYHZTJgvROY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...


Artist: 4 Strings
Album: Rewild The World
Year: (2021)
Genre: Trance
Format: [FLAC]

...( TrackList )...

1 Rewild The World 3:06
2 Rewild The World (Extended Mix) 5:21

...( Info )...

Artist: Com Truise
Album: Cyanide Sisters
Year: (2017)
Genre: [FLAC]

...( TrackList )...

1 Cyanide Sisters 3:03
2 Sundriped 4:05
3 BASF Ace 4:44
4 Slow Peels 4:37
5 Iwywaw 3:46
6 Norkuy 6:14
7 5891 2:08
8 Pyragony 3:42
9 Tripyra 2:03
10 Space Dust 3:25
11 Innerfacer 4:02

...( Info )...

Artist: Com Truise
Album: Silicon Tare
Year: (2016)
Genre: [FLAC]

...( TrackList )...

1 Sunspot 4:04
2 Forgive 3:26
3 Diffraction 4:13
4 Silicon Tare 4:02
5 du Zirconia 5:58

...( Info )...

Artist...............: Deep Forest, DeLaurentis & Eric Mouquet
Album................: Deep Ocean
Genre................: Ambient Elettronica
Year.................: 2023
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Deep Forest, Eric Mouquet & DeLaurentis - Deep Ocean (Part 1)
002. Deep Forest, Eric Mouquet & DeLaurentis - Deep Ocean (Part 2)
003. Deep Forest, Eric Mouquet & DeLaurentis - Deep Ocean (Part 3)

...( Info )...

Artist...............: Deep Forest & Olivier Delevingne
Album................: Deep Forest Delevingne Crystal Clear
Genre................: Elettronica
Year.................: 2024
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Deep Forest & Olivier Delevingne - Danube Passa
002. Deep Forest & Olivier Delevingne - Walking On a Doom
003. Deep Forest & Olivier Delevingne - Crystal Clear
004. Deep Forest & Olivier Delevingne - Must Be an Angel
005. Deep Forest & Olivier Delevingne - Fresh Touch
006. Deep Forest & Olivier Delevingne - Andine Passa
007. Deep Forest & Olivier Delevingne - Vivaldeep
008. Deep Forest & Olivier Delevingne - Sable Chaud
009. Deep Forest & Olivier Delevingne - Procession

...( Info )...


Artist...............: Deep Forest
Album................: Entering Peace
Genre................: New Age
Year.................: 2025
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Deep Forest - Passing Energy
002. Deep Forest - Listeners Only
003. Deep Forest - Things Just
004. Deep Forest - Notable Place
005. Deep Forest - Finale Vast
006. Deep Forest - Story Earplugs
007. Deep Forest - Tranquility Above
008. Deep Forest - Filtered Refract
009. Deep Forest - At Tention
010. Deep Forest - Be Magic
011. Deep Forest - Joyful See
012. Deep Forest - Arpeggio Stars
013. Deep Forest - Resonant Holliday
014. Deep Forest - Dynamic Radio
015. Deep Forest - Thoughts Informal
016. Deep Forest - Length Creation
017. Deep Forest - Park Healer
018. Deep Forest - Luck Leisure
019. Deep Forest - Chorus Hyperspace
020. Deep Forest - Harmonise Perfect
021. Deep Forest - Bed Allure
022. Deep Forest - Are Teaming
023. Deep Forest - Cheer Awakening
024. Deep Forest - Relieving Texture
025. Deep Forest - Lock Meteor
026. Deep Forest - Delights Human
027. Deep Forest - Tried Amble
028. Deep Forest - Happiness Ability
029. Deep Forest - Rely Pave
030. Deep Forest - Healthy Beloved
031. Deep Forest - Lock Chorus
032. Deep Forest - Concert Constellation
033. Deep Forest - Treble Phonetics
034. Deep Forest - Doesnt Heavenly
035. Deep Forest - Instruments Accent

...( Info )...


Artist...............: Deep Forest
Album................: Deep Formosa
Genre................: Elettronica
Year.................: 2020
Codec................: Reference libFLAC 1.5


...( TrackList )...

001. Deep Forest Feat. Sauljaljul - Battle Song
002. Deep Forest Feat. Ara Kimbo - Le mer
003. Deep Forest Feat. Kuskus Ancient Ballads Choir - Naluwan
004. Deep Forest Feat. Kuskus Ancient Ballads Choir - Naluwan (Bonus Track)

...( Info )...


Artist...............: Deep Forest
Album................: MMXVI Remixes
Genre................: Ambient Elettronica
Year.................: 2017
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Deep Forest - Sing with the Birds (Katuchat Remix)
002. Deep Forest - Sing with the Birds (Gaudi Remix)
003. Deep Forest - Sing with the Birds (Onuka Remix)
004. Deep Forest - Sing with the Birds (Fakear Remix)
005. Deep Forest - Sing with the Birds (Sweatson Klank Remix)
006. Deep Forest - Sing with the Birds (Pixelord Remix)
007. Deep Forest - Sing with the Birds (Fytch Remix)

...( Info )...


Artist: Lucy Schwartz & Ryterband
Album: Newer Generation
Year: (2024)
Format: [FLAC]

...( TrackList )...

1 Newer Generation 4:16
2 The Way We R R 3:26

..::INFO::..

Skrillex, właśc. Sonny John Moore (ur. 15 stycznia 1988 w Los Angeles) to amerykański DJ i producent muzyczny. Zajmuje się produkcją szeroko pojętej muzyki elektronicznej z gatunku dubstep i pochodnych. Wychowany w północno-wschodnim Los Angeles w Kalifornii, Moore dołączył do amerykańskiej posthardcorowej grupy From First to Last jako frontman w 2004 i wraz z zespołem nagrał dwa albumy studyjne (Dear Diary, My Teen Angst Has A Body Count i Heroine) przed opuszczeniem grupy, by rozpocząć karierę solową w 2007. Zaczął swoją pierwszą trasę jako artysta solowy w późnym 2007. Po zrekrutowaniu nowego składu zespołu, Moore dołączył do Alternative Press Tour, by wspomóc takie grupy jak All Time Low i The Rocket Summer i być na okładce Alternative Press jednorocznego numeru 100 Bands You Need To Know. Wstawka zawiera czwarty, najnowszy album studyjny Skrillexa.

Title: FCK U SKRILLEX YOU THINK UR ANDY WARHOL BUT UR NOT!!

Artist: Skrillex

Country: USA

Year: 2025

Genre: Dubstep, Elektroniczna

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Skrillex - SKRILLEX IS DEAD
Skrillex, HAWAII SLIM - SPITFIRE
Skrillex, Virtual Riot, Nakeesha - WHILE YOU WERE SLEEPING VIP
Skrillex - SLICKMAN
Skrillex, Sleepnet, Joker - TEARS LOST DROP
Skrillex - THINGS I PROMISED
Skrillex, Space Laces - RECOVERY
Skrillex - ANDY
Skrillex - SQUISHY CLIP
Skrillex, Jonsi - LOOK AT YOU
Skrillex, Naisha - GULAB XX
Skrillex, Zacari, Starrah, Ilykimchi - MOMENTUM
Skrillex, Team EZY - ANIMALS BEAT
Skrillex, Virtual Riot, Nakeesha - MIRCHI TEST
Skrillex - HOLD ON
Skrillex, swedm®, LOAM - SEE YOU AGAIN VIP
Skrillex - MORJA KAIJU VIP
Skrillex, bgirl, PARISI, Eurohead, Varg, Whitearmor, jamesjamesjames - KORABU
Skrillex -REDLINE DASH
Skrillex, Boys Noize, Dylan Brady - ZEET NOISE
Skrillex, Dylan Brady - OOSTER
Skrillex - FRICKY VIP
Skrillex, LH4L - ULTRA INTRO
Skrillex - JUNGUNDRA
Skrillex, G Jones - DRUIDS
Skrillex, Wuki - BIGGY BAP
Skrillex, Njomza, swedm® -SAY GOODBYE
Skrillex - MOSQUITOTOUILLE
Skrillex, swedm®– BABY ROYAL
Skrillex, swedm®, Badriia - G2G
Skrillex, Majestic - DNB TING
Skrillex - SAN DIEGO VIP
Skrillex - VOLTAGE
Skrillex, swedm® - AZASU

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jarl powraca z nowym albumem w Zoharum. „Synapse Variation Report” to pięć utworów o różnych wariantach lub pięć raportów o różnych nazwach.Album nawiązuje do dwóch poprzednich wydawnictw „Neurotransmitters Sphere Music” i „Receptor Radiation”. Właściwie te trzy albumy można traktować jako trylogię, odnajdując w nich podobieństwa zarówno ze względu na poruszaną tematykę jak i pod kątem brzmienia. W układzie nerwowym synapsa to struktura, która pozwala neuronowi (lub komórce nerwowej) przekazywać sygnał elektryczny lub chemiczny do innego neuronu lub celu.

Podobnie jak w przypadku ostatnich albumów Jarla, dźwięk na albumie jest hipnotyczny, psychodeliczny, melodyjny, oparty na sekwencerze, pulsujący, zarówno powtarzalny, jak i powściągliwy, co oznacza intensywne dźwięki z różnymi kolorowymi strunami. Przygotujcie się na około 60 minut wariacji synaps.



Jarl returns with a new album on Zoharum. "Synapse Variation Report" contains five tracks with different variation or five reports with different names.

The album has a connection to the two previous albums "Neurotransmitters Sphere Music" and recent album on Zoharum "Receptor Radiation". In fact all three album can be seen as a trilogy since they are similar both in theme and sound. In the nervous system, a synapse is a structure that allows a neuron (or nerve cell) to pass an electrical or chemical signal to another neuron or a target.

As the recent albums from Jarl, the sound on the album is hypnotic, psychedelic, melodic, sequencer based, pulsating, both repetitive and restrained which means intense sounds with different colour cords. Be prepared for around 60 minutes of Synapse Variation.



..::TRACK-LIST::..

1. Synapse Emission Report 20:36
2. Synapse Messenger Report 09:35
3. Synapse Signal Report 10:10
4. Synapse Chemical Report 09:39
5. Synapse Electrical Report 09:32

Recorded in Norrköping Östergötland, Sweden between December 2023−June 2024



..::OBSADA::..

All music by Erik Jarl



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jarl powraca z nowym albumem w Zoharum. „Synapse Variation Report” to pięć utworów o różnych wariantach lub pięć raportów o różnych nazwach.Album nawiązuje do dwóch poprzednich wydawnictw „Neurotransmitters Sphere Music” i „Receptor Radiation”. Właściwie te trzy albumy można traktować jako trylogię, odnajdując w nich podobieństwa zarówno ze względu na poruszaną tematykę jak i pod kątem brzmienia. W układzie nerwowym synapsa to struktura, która pozwala neuronowi (lub komórce nerwowej) przekazywać sygnał elektryczny lub chemiczny do innego neuronu lub celu.

Podobnie jak w przypadku ostatnich albumów Jarla, dźwięk na albumie jest hipnotyczny, psychodeliczny, melodyjny, oparty na sekwencerze, pulsujący, zarówno powtarzalny, jak i powściągliwy, co oznacza intensywne dźwięki z różnymi kolorowymi strunami. Przygotujcie się na około 60 minut wariacji synaps.



Jarl returns with a new album on Zoharum. "Synapse Variation Report" contains five tracks with different variation or five reports with different names.

The album has a connection to the two previous albums "Neurotransmitters Sphere Music" and recent album on Zoharum "Receptor Radiation". In fact all three album can be seen as a trilogy since they are similar both in theme and sound. In the nervous system, a synapse is a structure that allows a neuron (or nerve cell) to pass an electrical or chemical signal to another neuron or a target.

As the recent albums from Jarl, the sound on the album is hypnotic, psychedelic, melodic, sequencer based, pulsating, both repetitive and restrained which means intense sounds with different colour cords. Be prepared for around 60 minutes of Synapse Variation.



..::TRACK-LIST::..

1. Synapse Emission Report 20:36
2. Synapse Messenger Report 09:35
3. Synapse Signal Report 10:10
4. Synapse Chemical Report 09:39
5. Synapse Electrical Report 09:32

Recorded in Norrköping Östergötland, Sweden between December 2023−June 2024



..::OBSADA::..

All music by Erik Jarl



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Giovanni Giorgio Moroder (ur. 26 kwietnia 1940 w Ortisei) to włoski muzyk, kompozytor, producent muzyczny, autor tekstów oraz DJ. Moroder został trzykrotnie wyróżniony Oscarem, w 1979 za ścieżkę dźwiękową do filmu Midnight Express, w 1984 roku za napisanie muzyki do piosenki Flashdance…What a Feeling, wreszcie w 1987 za piosenkę Take My Breath Away z filmu Top Gun. Był założycielem nieistniejącego już dziś studia Musicland Studios, mającego swą siedzibę w Monachium. Często podejmował współpracę z autorem tekstów Pete'em Bellotte, z którym zrealizował albumy Son Of My Father (1972) i From Here to Eternity (1977). Płyty te odniosły wielki sukces w Wielkiej Brytanii. W pracy z syntezatorami inspirowała go muzyka elektroniczna, w tym new wave i techno.

Title: Dyskografia

Artist: Giorgio Moroder

Country: Włochy/Niemcy

Years: 1969-2002

Genre: Elektroniczna

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

...( AlbumList )...

Giorgio Moroder - The Best Of (2002) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - American Gigolo (1993) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Cat People (1992) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - To Be Number One (1990) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - The Neverending Story II The Next Chapter (1990) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Scarface (1983) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Mamba (1988) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Another Way (1988) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder & Phillip Oakey - Good-Bye Bad Times (1985) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Innovisions (1985) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - The NeverEnding Story (1984) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Solitary Men (1979) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - E=MC² (1979) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Battlestar Galactica (1978) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Midnight Express (1978) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Love's in You, Love's in Me (1978) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - From Here To Eternity (1977) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Knights In White Satin (1976) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Einzelganger (1975) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Giorgio's Music (1973) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Son Of My Father (1972) [mp3@320kbps]
Giorgio Moroder - Giorgio (1970) [mp3@246kbps]
Giorgio Moroder - That's Bubble Gum - That's Giorgio (1969) [mp3@128-320kbps]

https://www.youtube.com/watch?v=cH2guTTyX8s

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Afterimages' to 8 utworów,dla których inspiracją była moja Babcia.
Targany różnymi wspomnieniami postanowiłem przełożyć je na dźwięki, by
oddały emocje towarzyszące mi za każdym razem, kiedy spędzałem z Nią
czas. To także próba ujarzmienia skrywanej złości, melancholii i
ogromnego smutku spowodowanych odejściem kogoś bliskiego.

Pepe.

W warstwie muzycznej dominują brytyjskie brzmienia spod znaku Mount Kimbie, Actress, czy Gold Panda. Nagrania terenowe mieszają się z samplami i żywymi instrumentami tworząc bogaty i emocjonalny kolaż lo-fi elektroniki. Gościnnie na płycie udziela się runforrest – jeden z najciekawszych młodych głosów w Polsce, oraz Lena Osińska – obdarzona niezwykle zmysłowym głosem autorka tekstów i wokalistka zespołu SONAR.

Pepe. nagrywa i tworzy nostalgiczne utwory w klimatach lo-fi. Wychodzi poza ramy własnej wyobraźni, grzebiąc w dźwiękach każdego bliskiego mu gatunku: rapu, house, post-dubstep, UK garage; czerpie też inspirację z nagrań terenowych. Jego charakterystyczny styl wybrzmiewa zarówno w autorskich produkcjach jak i w remiksach innych artystów. Ostatnie lata pracy przyniosły kolaborację Pepe. m.in. z Rasmentalism (remix „Lipsync” z udziałem Taco Hemingwaya), Sonarem, Flirtini (Places Without Things EP, Heartbreaks & Promises vol. 3 i 4,) a także z Kamilem Pivotem oraz Himalaya Collective („Nebula”, czyli album kolektywu został wydany w 2020 roku przez U Know Me Records). Niezapomniane live-acty w klubach, na imprezach z cyklu Sofar Sounds (Kraków 2017, Odense 2018) czy w radiowej Czwórce (2017) pozwoliły zagościć Pepe. na wielu letnich imprezach i festiwalach. W 2018 roku zagrał m.in. na Open’er Festival (występ na Firestone Stage), World Wide Warsaw (obok Coma Truise’a), Late Summer Festival czy festiwalu Enea Spring Break.

W 2019 roku Pepe. został nominowany w konkursie Nagród Klubowych ŁOWCY w kategorii Producent/Artysta (House/Elektronika/Techno), rok później Radio Kampus wyróżniło go umieszczeniem na liście „Tak Brzmi 2020”.



Pepe. creates and records nostalgic lo-fi songs. Reaching beyond his own imagination, he is dabbing in the sounds of every genre close to him: rap, house, post-dubstep, UK garage; He also draws inspiration from field recordings. His characteristic style resonates both in his original productions as well in other artists' remixes.

Recent years brought in Pepe's collaboration with multiple artists like Rasmentalism (remix of "Lipsync" with Taco Hemingway), Sonar, Flirtini ("Places Without Things” EP, “Heartbreaks & Promises” vol. 3 and 4), Kamil Pivot and Himalaya Collective (The “Nebula” album was released in 2020 by U Know Me Records).

“Afterimages" consists of 8 songs inspired by my Grandma. Torn by various memories, I decided to put them into sounds to reflect the emotions that accompanied me every time I'd spend time with her. It is also an attempt to tame the hidden anger, the melancholy and the sadness caused by the passing of a loved one.
The author describes his album.

The musical layer is dominated by British sounds like Mount Kimbie, Actress or Gold Panda. Field recordings are mixed with samples and live instruments, creating a rich and emotional collage of lo-fi electronics. Guest performers on the record are: runforrest - one of the most interesting young voices in Poland, and Lena Osińska - songwriter and vocalist of the SONAR band with her amazingly sensual voice.

Mix and mastering was made by Paweł Bartnik (sound engineer and heavyweight.pro studio owner), album cover was designed by Beata BARRAKUZ Śliwińska - the artwork is a collage of Grandma's photos from Pepe's family archives. The videoclip “Fade” was produced by Mateusz Wołoczko.

The publisher, U Know Me Records, is an independent record label celebrating its 10th anniversary this year. The Album “Afterimages” appears on digital and special CD version limited to 200 pieces.



..::TRACK-LIST::..

1. Lungs 01:31
2. Fade feat. runforrest 05:13
3. Melting 03:36
4. Mantra feat. runforrest 03:37
5. Look, it stopped raining 04:06
6. Zen feat. Lena Osińska 04:14
7. July 04:05
8. NTHNG 04:08



https://www.youtube.com/watch?v=duTCkhFaWGg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Afterimages' to 8 utworów,dla których inspiracją była moja Babcia.
Targany różnymi wspomnieniami postanowiłem przełożyć je na dźwięki, by
oddały emocje towarzyszące mi za każdym razem, kiedy spędzałem z Nią
czas. To także próba ujarzmienia skrywanej złości, melancholii i
ogromnego smutku spowodowanych odejściem kogoś bliskiego.

Pepe.

W warstwie muzycznej dominują brytyjskie brzmienia spod znaku Mount Kimbie, Actress, czy Gold Panda. Nagrania terenowe mieszają się z samplami i żywymi instrumentami tworząc bogaty i emocjonalny kolaż lo-fi elektroniki. Gościnnie na płycie udziela się runforrest – jeden z najciekawszych młodych głosów w Polsce, oraz Lena Osińska – obdarzona niezwykle zmysłowym głosem autorka tekstów i wokalistka zespołu SONAR.

Pepe. nagrywa i tworzy nostalgiczne utwory w klimatach lo-fi. Wychodzi poza ramy własnej wyobraźni, grzebiąc w dźwiękach każdego bliskiego mu gatunku: rapu, house, post-dubstep, UK garage; czerpie też inspirację z nagrań terenowych. Jego charakterystyczny styl wybrzmiewa zarówno w autorskich produkcjach jak i w remiksach innych artystów. Ostatnie lata pracy przyniosły kolaborację Pepe. m.in. z Rasmentalism (remix „Lipsync” z udziałem Taco Hemingwaya), Sonarem, Flirtini (Places Without Things EP, Heartbreaks & Promises vol. 3 i 4,) a także z Kamilem Pivotem oraz Himalaya Collective („Nebula”, czyli album kolektywu został wydany w 2020 roku przez U Know Me Records). Niezapomniane live-acty w klubach, na imprezach z cyklu Sofar Sounds (Kraków 2017, Odense 2018) czy w radiowej Czwórce (2017) pozwoliły zagościć Pepe. na wielu letnich imprezach i festiwalach. W 2018 roku zagrał m.in. na Open’er Festival (występ na Firestone Stage), World Wide Warsaw (obok Coma Truise’a), Late Summer Festival czy festiwalu Enea Spring Break.

W 2019 roku Pepe. został nominowany w konkursie Nagród Klubowych ŁOWCY w kategorii Producent/Artysta (House/Elektronika/Techno), rok później Radio Kampus wyróżniło go umieszczeniem na liście „Tak Brzmi 2020”.



Pepe. creates and records nostalgic lo-fi songs. Reaching beyond his own imagination, he is dabbing in the sounds of every genre close to him: rap, house, post-dubstep, UK garage; He also draws inspiration from field recordings. His characteristic style resonates both in his original productions as well in other artists' remixes.

Recent years brought in Pepe's collaboration with multiple artists like Rasmentalism (remix of "Lipsync" with Taco Hemingway), Sonar, Flirtini ("Places Without Things” EP, “Heartbreaks & Promises” vol. 3 and 4), Kamil Pivot and Himalaya Collective (The “Nebula” album was released in 2020 by U Know Me Records).

“Afterimages" consists of 8 songs inspired by my Grandma. Torn by various memories, I decided to put them into sounds to reflect the emotions that accompanied me every time I'd spend time with her. It is also an attempt to tame the hidden anger, the melancholy and the sadness caused by the passing of a loved one.
The author describes his album.

The musical layer is dominated by British sounds like Mount Kimbie, Actress or Gold Panda. Field recordings are mixed with samples and live instruments, creating a rich and emotional collage of lo-fi electronics. Guest performers on the record are: runforrest - one of the most interesting young voices in Poland, and Lena Osińska - songwriter and vocalist of the SONAR band with her amazingly sensual voice.

Mix and mastering was made by Paweł Bartnik (sound engineer and heavyweight.pro studio owner), album cover was designed by Beata BARRAKUZ Śliwińska - the artwork is a collage of Grandma's photos from Pepe's family archives. The videoclip “Fade” was produced by Mateusz Wołoczko.

The publisher, U Know Me Records, is an independent record label celebrating its 10th anniversary this year. The Album “Afterimages” appears on digital and special CD version limited to 200 pieces.



..::TRACK-LIST::..

1. Lungs 01:31
2. Fade feat. runforrest 05:13
3. Melting 03:36
4. Mantra feat. runforrest 03:37
5. Look, it stopped raining 04:06
6. Zen feat. Lena Osińska 04:14
7. July 04:05
8. NTHNG 04:08



https://www.youtube.com/watch?v=duTCkhFaWGg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Urodzony w Rzymie w 1965, Nimh (Giuseppe Verticchio), programista komputerowy, zaczął swoją przygodę z muzyką elektroniczną w 1994. W 1996 przeniósł się na Koh Samui w Tajlandii, gdzie mieszkał przez około rok. W tym okresie poznał i pokochał tradycyjną muzykę orientalną i zaczął kolekcjonować różne instrumenty etniczne, które można usłyszeć na niektórych jego płytach. Od 2001 roku wydał kilka płyt CD jako Nimh, jego główny projekt muzyczny. Jego muzyka łączy szerokie spektrum wpływów, gdyż nagrał i wydał wiele utworów z różnych gatunków zawierających elementy muzyki eksperymentalnej, ambient, dark-ambient, industrial, elektronikę, shoegaze, post-rock, folk, izolacjonizm, muzykę rytualno-etniczną.

Podczas gdy niektóre z jego wcześniejszych prac są dostępne tylko w limitowanych edycjach CD-R, od 2004 Nimh wydał wiele oficjalnych płyt CD i winyli w takich wytwórniach jak Amplexus, Silentes, Malignant, Eibon, Rage in Eden, Winter Light, St.An.Da. , 13, GS Productions, Naked Lunch Records, Oltrelanebbiailmare, Synästhesie Schallplatten, na przemian solowe prace z projektami pobocznymi (Hall Of Mirrors, Twist Of Fate (4), Maribor, We Promise To Betray, Lham, Biasthon…) i współpraca z innymi artystami jako Rapoon, Maurizio Bianchi, Mauthausen Orchestra, Andrea Marutti, Aube, Day Before Us, Antikatechon, Amir Baghiri, Nefelheim, Claudio Ricciardi, Bruno De Angelis. Ponadto brał udział w różnych rolach (projekty otwarte, udział w płytach i kompilacjach, występy na żywo, montaż audio, miksowanie i mastering…) z innymi artystami/projektami na scenie muzycznej ambient-electronic-industrial-experimental-ethnic, takimi jak: Eidulon, K11/Pietro Riparbelli, New Risen Throne, Subterranean Source/Andrea Bellucci, Vestigial, Hue/Matteo Uggeri, Raffaele Serra, Andrea Ferroni, Stefano Scala, Andrea Ferraris, Subinterior/Andrea Freschi, Stefano Gentile, Gianluca Sound Duo Favaron, One Sound Duo , Davide Riccio/Dear, Claudio Ricciardi (były członek legendarnego zespołu pieśni harmonicznych „Prima Materia” wraz z Roberto




Recently, Giuseppe Verticchio has devoted a lot of work to organizing and systematizing a rather extensive archive, containing both projects that were practically completed but never published, as well as sketches and abandoned fragments or registered ideas that, for various reasons, were not continued even though some some of them even date back to the late 1980s. Following these activities, the recordings are saved in a digital version. These materials included also a cassette titled "Before and After Silence", which is a reference to Brian Eno's album, although its musical content isn't stylistically consistent with the work of the godfather of the ambient genre. Recordings from the early 1990s are collected here, prepared for a specific, complete, coherent publishing concept. These are tracks performed live, mainly using a sequencer and synthesizers along with effects and the use of "ambiences" based on drones and various sounds previously recorded on tape. Now the material has been completely remastered and has been published first time on CD as the second installment in the "Early Electronic Works" series after "Caustic / Composite".



..::TRACK-LIST::..

1. PART 01 12:07
2. PART 02 06:54
3. PART 03 07:08
4. PART 04 03:29
5. PART 05 06:17
6. PART 06 08:10
7. PART 07 08:44
8. PART 08 03:35

This album is a part of the 'Early Electronic Works' series.



..::OBSADA::..

Giuseppe Verticchio - performer




https://www.youtube.com/watch?v=FIGNM3Hpk6o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Urodzony w Rzymie w 1965, Nimh (Giuseppe Verticchio), programista komputerowy, zaczął swoją przygodę z muzyką elektroniczną w 1994. W 1996 przeniósł się na Koh Samui w Tajlandii, gdzie mieszkał przez około rok. W tym okresie poznał i pokochał tradycyjną muzykę orientalną i zaczął kolekcjonować różne instrumenty etniczne, które można usłyszeć na niektórych jego płytach. Od 2001 roku wydał kilka płyt CD jako Nimh, jego główny projekt muzyczny. Jego muzyka łączy szerokie spektrum wpływów, gdyż nagrał i wydał wiele utworów z różnych gatunków zawierających elementy muzyki eksperymentalnej, ambient, dark-ambient, industrial, elektronikę, shoegaze, post-rock, folk, izolacjonizm, muzykę rytualno-etniczną.

Podczas gdy niektóre z jego wcześniejszych prac są dostępne tylko w limitowanych edycjach CD-R, od 2004 Nimh wydał wiele oficjalnych płyt CD i winyli w takich wytwórniach jak Amplexus, Silentes, Malignant, Eibon, Rage in Eden, Winter Light, St.An.Da. , 13, GS Productions, Naked Lunch Records, Oltrelanebbiailmare, Synästhesie Schallplatten, na przemian solowe prace z projektami pobocznymi (Hall Of Mirrors, Twist Of Fate (4), Maribor, We Promise To Betray, Lham, Biasthon…) i współpraca z innymi artystami jako Rapoon, Maurizio Bianchi, Mauthausen Orchestra, Andrea Marutti, Aube, Day Before Us, Antikatechon, Amir Baghiri, Nefelheim, Claudio Ricciardi, Bruno De Angelis. Ponadto brał udział w różnych rolach (projekty otwarte, udział w płytach i kompilacjach, występy na żywo, montaż audio, miksowanie i mastering…) z innymi artystami/projektami na scenie muzycznej ambient-electronic-industrial-experimental-ethnic, takimi jak: Eidulon, K11/Pietro Riparbelli, New Risen Throne, Subterranean Source/Andrea Bellucci, Vestigial, Hue/Matteo Uggeri, Raffaele Serra, Andrea Ferroni, Stefano Scala, Andrea Ferraris, Subinterior/Andrea Freschi, Stefano Gentile, Gianluca Sound Duo Favaron, One Sound Duo , Davide Riccio/Dear, Claudio Ricciardi (były członek legendarnego zespołu pieśni harmonicznych „Prima Materia” wraz z Roberto




Recently, Giuseppe Verticchio has devoted a lot of work to organizing and systematizing a rather extensive archive, containing both projects that were practically completed but never published, as well as sketches and abandoned fragments or registered ideas that, for various reasons, were not continued even though some some of them even date back to the late 1980s. Following these activities, the recordings are saved in a digital version. These materials included also a cassette titled "Before and After Silence", which is a reference to Brian Eno's album, although its musical content isn't stylistically consistent with the work of the godfather of the ambient genre. Recordings from the early 1990s are collected here, prepared for a specific, complete, coherent publishing concept. These are tracks performed live, mainly using a sequencer and synthesizers along with effects and the use of "ambiences" based on drones and various sounds previously recorded on tape. Now the material has been completely remastered and has been published first time on CD as the second installment in the "Early Electronic Works" series after "Caustic / Composite".



..::TRACK-LIST::..

1. PART 01 12:07
2. PART 02 06:54
3. PART 03 07:08
4. PART 04 03:29
5. PART 05 06:17
6. PART 06 08:10
7. PART 07 08:44
8. PART 08 03:35

This album is a part of the 'Early Electronic Works' series.



..::OBSADA::..

Giuseppe Verticchio - performer




https://www.youtube.com/watch?v=FIGNM3Hpk6o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Dziesiąta część składanki zawierającej nagrania ze złotej ery rave.

Title: Rave Vol. 10

Artist: V.A.

Country: ?

Year: ?

Genre: Rave

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320

..::TRACK-LIST::..

1. Bodylotion - Make You Dance
2. Chosen Few - Name Of The DJ (Buzz Fuzz Mix)
3. DJ Isaac - Bad Dreams (Remix)
4. DJ Isaac - Bass & Sound
5. DJ The Viper - Rude Boy Man
6. DJ Weirdo & DJ Sim - Go Get Busy (Hardcore Edit)
7. Evil Activities - Nobody Said It Was Easy
8. Neophyte - Braincracking
9. Neophyte vs Stunned Guys - There is no Other
10. Nosferatu - Leave Me Forever in the Dark (Project Hardcore Anthem 2010)
11. Sonic Driver - In Your Arms Tonight
12. Tha Playah - Why So Serious
13. The Beatsquad - Miles of Smiles (Short Version)
14. Too Fast For Mellow - Work That Mutha Fucka

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jubileuszowa publikacja CONJECTURE z okazji 10-lecia działalności artystycznej greckiego muzyka. Dokładnie pięć lat od winylowego wydania „V”, (Amek, 2019).

Edycja specjalna została poszerzona o utwory z kasetowej EP „∫V” (z kilkoma ciekawymi remiksami, m.in. Antichamber, Evitceles, BlakkHarbor, Flint Glass) to pierwsza publikacja na płycie CD. Wydanie opatrzono także nowym, ciekawym komentarzem Angela Simitchieva, pierwszego wydawcy tego materiału, stanowiące doskonałe uzupełnienie publikacji.

To drugie wydawnictwo Conjecture w Zoharum po wydanej w 2021 roku płycie „Hydra”. To bez wątpienia publikacja dla fanów greckiego projektu, jak i fanów brzmienia opartego na rytmicznych, wolnych, niskobasowych strukturach, którzy wcześniej nie mieli okazji poznać twórczości tego muzyka. Wydanie w 6-panelowym digipacku w nakładzie 300 egzemplarzy.

Premiera 14.05.2024


Rhythmic Industrial / Dark Ambient / IDM from Greece. Exactly five years since the vinyl release of "V", (Amek, 2019), and on the 10th anniversary of the band's existence, this new CD edition has been expanded to include tracks from the cassette EP "∫V" (featuring remixes including Antichamber, Evitceles, BlakkHarbor, Flint Glass).

"V" is an anti-body statement. The individual's disengagement from the human body and from all kinds of physical hypostasis is portrayed through unconventional industrial sound forms. Sometimes oneiric, sometimes frozen and aggressive, while at the same somewhat erotic. Conjecture's musical expressions are well-constructed and climax into the literary metaphor of the human body deconstruction.

"V" is dedicated to the process of seeking out the individual existence, which is able to occur beyond the barriers of life, death or creation. "V" unveils the materiality of flesh and the frailty of thoughts. This album is an obsessive manifest against the flesh-cage; a hymn for the consciousness, found standing silent in the background, and reflects the true nature and cause of personal existence.



..::TRACK-LIST::..

1. ΥΠΝΟΣ 8:55
2. ΣΩΜΑ 5:19
3. ΤΕΦΡΑ 5:48
4. ΛΥΜΗ 4:12
5. ΛΑΣΠΗ 4:37
6. ΚΡΟΝΟΣ 9:09
7. ΤΥΡΒΗ 6:14
8. ΦΟΝΟΣ 2:18
9. ΣΑΡΚΑ 4:48

Bonus Tracks:
10. ΛΑΣΠΗ (Antechamber Remix) 5:27
11. ΣΑΡΚΑ (Evitceles Remix) 4:35
13. ΚΡΟΝΟΣ (Blakk Harbor Remix) 4:43
14. ΥΠΝΟΣ (Flint Glass Remix) 9:52



..::OBSADA::..

Composed - Vasilis Angelopoulos




https://www.youtube.com/watch?v=j040ql5qXHw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jubileuszowa publikacja CONJECTURE z okazji 10-lecia działalności artystycznej greckiego muzyka. Dokładnie pięć lat od winylowego wydania „V”, (Amek, 2019).

Edycja specjalna została poszerzona o utwory z kasetowej EP „∫V” (z kilkoma ciekawymi remiksami, m.in. Antichamber, Evitceles, BlakkHarbor, Flint Glass) to pierwsza publikacja na płycie CD. Wydanie opatrzono także nowym, ciekawym komentarzem Angela Simitchieva, pierwszego wydawcy tego materiału, stanowiące doskonałe uzupełnienie publikacji.

To drugie wydawnictwo Conjecture w Zoharum po wydanej w 2021 roku płycie „Hydra”. To bez wątpienia publikacja dla fanów greckiego projektu, jak i fanów brzmienia opartego na rytmicznych, wolnych, niskobasowych strukturach, którzy wcześniej nie mieli okazji poznać twórczości tego muzyka. Wydanie w 6-panelowym digipacku w nakładzie 300 egzemplarzy.

Premiera 14.05.2024


Rhythmic Industrial / Dark Ambient / IDM from Greece. Exactly five years since the vinyl release of "V", (Amek, 2019), and on the 10th anniversary of the band's existence, this new CD edition has been expanded to include tracks from the cassette EP "∫V" (featuring remixes including Antichamber, Evitceles, BlakkHarbor, Flint Glass).

"V" is an anti-body statement. The individual's disengagement from the human body and from all kinds of physical hypostasis is portrayed through unconventional industrial sound forms. Sometimes oneiric, sometimes frozen and aggressive, while at the same somewhat erotic. Conjecture's musical expressions are well-constructed and climax into the literary metaphor of the human body deconstruction.

"V" is dedicated to the process of seeking out the individual existence, which is able to occur beyond the barriers of life, death or creation. "V" unveils the materiality of flesh and the frailty of thoughts. This album is an obsessive manifest against the flesh-cage; a hymn for the consciousness, found standing silent in the background, and reflects the true nature and cause of personal existence.



..::TRACK-LIST::..

1. ΥΠΝΟΣ 8:55
2. ΣΩΜΑ 5:19
3. ΤΕΦΡΑ 5:48
4. ΛΥΜΗ 4:12
5. ΛΑΣΠΗ 4:37
6. ΚΡΟΝΟΣ 9:09
7. ΤΥΡΒΗ 6:14
8. ΦΟΝΟΣ 2:18
9. ΣΑΡΚΑ 4:48

Bonus Tracks:
10. ΛΑΣΠΗ (Antechamber Remix) 5:27
11. ΣΑΡΚΑ (Evitceles Remix) 4:35
13. ΚΡΟΝΟΣ (Blakk Harbor Remix) 4:43
14. ΥΠΝΟΣ (Flint Glass Remix) 9:52



..::OBSADA::..

Composed - Vasilis Angelopoulos




https://www.youtube.com/watch?v=j040ql5qXHw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Jean Michel Jarre - Images The Best Of
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Jean Michel Jarre
Album................: Images The Best Of
Genre................: Instrumental
Source...............: CD
Year.................: 1991
Ripper...............: EAC (Secure mode) / LAME 3.92 & Asus CD-S520
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.2.1 20070917
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 65 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Jean Michel Jarre - Oxygene 4 [03:09]
2. Jean Michel Jarre - Equinoxe 5 [03:21]
3. Jean Michel Jarre - Magnetic Fields 2 [03:57]
4. Jean Michel Jarre - Oxygene 2 [03:11]
5. Jean Michel Jarre - Computer Week-End [03:36]
6. Jean Michel Jarre - Equinoxe 4 [03:12]
7. Jean Michel Jarre - Ethnicolor 1 [03:41]
8. Jean Michel Jarre - London Kid [03:45]
9. Jean Michel Jarre - Band In The Rain [01:26]
10. Jean Michel Jarre - Orient Express [03:26]
11. Jean Michel Jarre - Calypso 1 [02:59]
12. Jean Michel Jarre - Calypso 3 [03:42]
13. Jean Michel Jarre - Rendez-Vous 4 [03:24]
14. Jean Michel Jarre - Moon Machine [02:58]
15. Jean Michel Jarre - Eldorado [03:39]
16. Jean Michel Jarre - Globe Trotter [03:29]
17. Jean Michel Jarre - Rendez-Vous 2 [08:48]

Playing Time.........: 01:01:51
Total Size...........: 404,51 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po wydaniu dwóch płyt: Electronic Meditation i Alpha Centauri, grupa Tangerine Dream nadal była w okowach awangardy. Album Zeit wydany w sierpniu 1972r stanowił kolejny krok w rozwoju zespołu. W tym czasie wykrystalizował się skład który przetrwał niemal całe lata '70. Edgar Froese, Peter Baumann i Christopher Franke na tym albumie stworzyli zręby ambientowej przestrzeni. Grupa nadal w niewielkim stopniu wykorzystywała elektronikę, dominują posępne dźwięki wiolonczeli. Jakby zastygłe w przestrzeni lub zatrzymane w kadrze. Ta skrajnie minimalistyczna muzyka, cały czas tworzona była intuicyjnie, bez jakiś specjalnych założeń. Na wykorzystanie instrumentów smyczkowych nalegał Peter Baumann, a wiolonczelista Jochen Von Brumbcow wywiązał się wzorcowo ze swojego zadania. Nie bez faktu jest to iż płyta Zeit ukazała się miesiąc później po albumie Irrlicht będącym debiutem jej byłego członka i perkusisty, Klausa Schulze. Zadziwiające jest to jak podobną drogę na początku obrali muzycy Tangerine Dream i Schulze. Oni budowali chłodne i zimne struktury przy pomocy smyczków, Schulze używał organów elektronowych. Jego muzyka posiadała tę samą posępną, minimalistyczną aurę. Na Zeit grupa nie wahała użyć dronu, dźwięku o niskiej częstotliwości mającego psychodeliczny aspekt. Podobnie jak w przypadku Klausa Schulze, ówczesna muzyka Tangerine Dream miała programowy charakter.

Zeit opisuje ludzką samotność w obliczu nieskończoności wszechświata. Te ponure obrazy kreowane przez zespół mogą się kojarzyć z filmami Andrieja Tarkowskiego. To podobny szary, smutny i brudny świat w którym niemal zgasło życie. Mimo to, jest to niesamowicie fascynująca muzyka. Jak to w przypadku reedycji bywa, mamy tu dołożony bonusowy dysk. A ten zawiera niepublikowany wcześniej koncert z Kolonii z listopada 1972r. Jedynie 2 utwory Klangwaldt part 1 i 2, ale aura niemal ta sama co na Zeit. Grupa w szczytowej, improwizatorskiej formie brzmi równie niesamowicie co w studiu. Jeżeli ktoś myśli o włączeniu tych reedycji do swoich zbiorów, na pewno nie będzie tego żałował. Fantastyczna muzyka, edycja i zespół w swoim najlepszym, bo poszukującym wydaniu.

R.M.


Trzeci album Tangerine Dream to zarazem debiut najsłynniejszego składu zespołu. Do Edgara Froese'a i Christophera Franke'a dołączył kolejny muzyk grający na instrumentach klawiszowych - Peter Baumann. Właśnie to trio odpowiada za wszystkie najważniejsze albumy grupy. "Zeit" to potężne otwarcie tego etapu - w wersji winylowej materiał zajmuje aż dwie płyty, a składają się na nie cztery około dwudziestominutowe nagrania. Pod względem stylistycznym album stanowi logiczną kontynuację zwrotu słyszalnego na "Alpha Centauri".

Zespół całkowicie odszedł tu od swoich krautrockowych korzeni i grania inspirowanych awangardą jamów. Zamiast tego proponuje dronowe, ambientowe pejzaże w niemal przesadnie wolnym tempie. Wciąż co prawda utrzymane w kosmicznym klimacie, jednak tym razem znacznie mroczniejszym. Uwagę zwraca niemal całkowite odejście od tradycyjnych instrumentów na rzecz syntezatorów i innych generatorów dźwięków. Wyjątek stanowi rozpoczynający całość "Birth of Liquid Plejades", nagrany z udziałem licznych gości, w tym kwartetem wiolonczelistów i grającym na elektrycznych organach Steve'em Schroyderem (byłym członkiem Tangerine Dream). Ponadto, na syntezatorze Mooga zagrał Florian Fricke z Popol Vuh. Jest to swego rodzaju przejściowy utwór, przywołujący wyraźne skojarzenia z poprzednim albumem, a zarazem wprowadzający już w tę bardziej minimalistyczną, stricte elektroniczną muzykę proponowaną przez trio w pozostałych nagraniach.

"Zeit" to bardzo intrygujący album, ale ze względu na bardzo abstrakcyjny charakter i długość, niezbyt łatwy w odbiorze i niespecjalnie zachęcający do kolejnych przesłuchań. Pewnie lepszym rozwiązaniem byłoby wydanie pojedynczego longplaya. Jednak nie można pominąć znaczenia tego materiału dla rozwoju muzyki elektronicznej.

Paweł Pałasz


Unbelievable stuff. This is truly an album that divides the listeners big time. Some call it genius, others call it a big piece of crap. Giving the ratings I gave it, I'm obviously with the former. This was the album that premiered Peter Baumann to the fold, who would stick with the band until 1977. There is nothing rock about this album. What you get is lots of spacy electronic effects that spans over two discs, each piece lasting 17-22 minutes.
"Birth of Liquid Plejades" starts off with a cello quartet (I believe one of the cellists was a member of HOELDERLIN), which is extremely sinister sounding, helped further with strange electronic manipulation of the cellos. Eventually the cellos disappears, and a Moog kicks in (from Florian Fricke, of POPOL VUH, who was a guest here). This seems to be one of Fricke's last recording with the Moog, before he turned to religion and to the piano and away from the Moog. There is some organ in the background. Here previous member Steve Schroyder makes a guest (he would later join ASH RA TEMPEL for "Seven Up"). Then at the end is this very trippy, PINK FLOYD like organ. The next piece, "Nebulous Dawn" is strictly electronic effects. "Origin of Supernatural Probabilities" is mainly one long sinister- sounding drone with more electronic effects, while the title track basically sounds like the middle part of PINK FLOYD's "Echoes", but it's actually nothing but wind sounds.

There is no doubt that this album is one long LSD trip. It's strange how a record label like Ohr had the balls to put out such a record realizing it wouldn't sell. But I'm glad they did. Such a far cry from the stuff they did in the mid 1980s, it's not even funny. Yes, there's no such thing as a real tune here on "Zeit". Jerome Froese (Edgar Froese's son, the baby seen on several TD albums, including "Atem" and the gatefold of "Zeit", and a member of TANGERINE DREAM since the early '90s) hates this album, but that's not my problem. That's probably more the reason for me to like this album. A strange album indeed!

Proghead



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Zeit : Largo In Four Movements
1. First Movement : Birth Of Liquid Plejades 19:55
Synthesizer [Moog] – Florian Fricke

2. Second Movement : Nebulous Dawn 17:54
3. Third Movement : Origin Of Supernatural Probabilities 19:33
4. Fourth Movement : Zeit 17:01


CD 2 - The Klangwald Performance, Cologne, November 1972
1. Klangwald (Part One) 37:23
2. Klangwald (Part Two) 40:41

CD1 recorded at Dierks Studio, Stommeln, Cologne 1972.
CD2 recorded live at the Grossen Sendesaal des Rundfunkhauses, Cologne, Germany on 25th November 1972.
24-bit digital remastering at The Audio Archiving Company, London.



..::OBSADA::..

Edgar Froese - glissando guitar, sound generators
Christoph Franke - VCS3 synth, keyboards, cymbals
Peter Baumann - VCS3 synth, organ, vibes

With:
Steve Schroyder - organ
Florian Fricke - Moog synth

The Cologne Cello Quartet :
Christian Vallbracht - cello
Joachim Von Grumbcow - cello
Hans Joachim Brune - cello
Johannes Lucke - cello



https://www.youtube.com/watch?v=w5js_AWq0zs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po wydaniu dwóch płyt: Electronic Meditation i Alpha Centauri, grupa Tangerine Dream nadal była w okowach awangardy. Album Zeit wydany w sierpniu 1972r stanowił kolejny krok w rozwoju zespołu. W tym czasie wykrystalizował się skład który przetrwał niemal całe lata '70. Edgar Froese, Peter Baumann i Christopher Franke na tym albumie stworzyli zręby ambientowej przestrzeni. Grupa nadal w niewielkim stopniu wykorzystywała elektronikę, dominują posępne dźwięki wiolonczeli. Jakby zastygłe w przestrzeni lub zatrzymane w kadrze. Ta skrajnie minimalistyczna muzyka, cały czas tworzona była intuicyjnie, bez jakiś specjalnych założeń. Na wykorzystanie instrumentów smyczkowych nalegał Peter Baumann, a wiolonczelista Jochen Von Brumbcow wywiązał się wzorcowo ze swojego zadania. Nie bez faktu jest to iż płyta Zeit ukazała się miesiąc później po albumie Irrlicht będącym debiutem jej byłego członka i perkusisty, Klausa Schulze. Zadziwiające jest to jak podobną drogę na początku obrali muzycy Tangerine Dream i Schulze. Oni budowali chłodne i zimne struktury przy pomocy smyczków, Schulze używał organów elektronowych. Jego muzyka posiadała tę samą posępną, minimalistyczną aurę. Na Zeit grupa nie wahała użyć dronu, dźwięku o niskiej częstotliwości mającego psychodeliczny aspekt. Podobnie jak w przypadku Klausa Schulze, ówczesna muzyka Tangerine Dream miała programowy charakter.

Zeit opisuje ludzką samotność w obliczu nieskończoności wszechświata. Te ponure obrazy kreowane przez zespół mogą się kojarzyć z filmami Andrieja Tarkowskiego. To podobny szary, smutny i brudny świat w którym niemal zgasło życie. Mimo to, jest to niesamowicie fascynująca muzyka. Jak to w przypadku reedycji bywa, mamy tu dołożony bonusowy dysk. A ten zawiera niepublikowany wcześniej koncert z Kolonii z listopada 1972r. Jedynie 2 utwory Klangwaldt part 1 i 2, ale aura niemal ta sama co na Zeit. Grupa w szczytowej, improwizatorskiej formie brzmi równie niesamowicie co w studiu. Jeżeli ktoś myśli o włączeniu tych reedycji do swoich zbiorów, na pewno nie będzie tego żałował. Fantastyczna muzyka, edycja i zespół w swoim najlepszym, bo poszukującym wydaniu.

R.M.


Trzeci album Tangerine Dream to zarazem debiut najsłynniejszego składu zespołu. Do Edgara Froese'a i Christophera Franke'a dołączył kolejny muzyk grający na instrumentach klawiszowych - Peter Baumann. Właśnie to trio odpowiada za wszystkie najważniejsze albumy grupy. "Zeit" to potężne otwarcie tego etapu - w wersji winylowej materiał zajmuje aż dwie płyty, a składają się na nie cztery około dwudziestominutowe nagrania. Pod względem stylistycznym album stanowi logiczną kontynuację zwrotu słyszalnego na "Alpha Centauri".

Zespół całkowicie odszedł tu od swoich krautrockowych korzeni i grania inspirowanych awangardą jamów. Zamiast tego proponuje dronowe, ambientowe pejzaże w niemal przesadnie wolnym tempie. Wciąż co prawda utrzymane w kosmicznym klimacie, jednak tym razem znacznie mroczniejszym. Uwagę zwraca niemal całkowite odejście od tradycyjnych instrumentów na rzecz syntezatorów i innych generatorów dźwięków. Wyjątek stanowi rozpoczynający całość "Birth of Liquid Plejades", nagrany z udziałem licznych gości, w tym kwartetem wiolonczelistów i grającym na elektrycznych organach Steve'em Schroyderem (byłym członkiem Tangerine Dream). Ponadto, na syntezatorze Mooga zagrał Florian Fricke z Popol Vuh. Jest to swego rodzaju przejściowy utwór, przywołujący wyraźne skojarzenia z poprzednim albumem, a zarazem wprowadzający już w tę bardziej minimalistyczną, stricte elektroniczną muzykę proponowaną przez trio w pozostałych nagraniach.

"Zeit" to bardzo intrygujący album, ale ze względu na bardzo abstrakcyjny charakter i długość, niezbyt łatwy w odbiorze i niespecjalnie zachęcający do kolejnych przesłuchań. Pewnie lepszym rozwiązaniem byłoby wydanie pojedynczego longplaya. Jednak nie można pominąć znaczenia tego materiału dla rozwoju muzyki elektronicznej.

Paweł Pałasz


Unbelievable stuff. This is truly an album that divides the listeners big time. Some call it genius, others call it a big piece of crap. Giving the ratings I gave it, I'm obviously with the former. This was the album that premiered Peter Baumann to the fold, who would stick with the band until 1977. There is nothing rock about this album. What you get is lots of spacy electronic effects that spans over two discs, each piece lasting 17-22 minutes.
"Birth of Liquid Plejades" starts off with a cello quartet (I believe one of the cellists was a member of HOELDERLIN), which is extremely sinister sounding, helped further with strange electronic manipulation of the cellos. Eventually the cellos disappears, and a Moog kicks in (from Florian Fricke, of POPOL VUH, who was a guest here). This seems to be one of Fricke's last recording with the Moog, before he turned to religion and to the piano and away from the Moog. There is some organ in the background. Here previous member Steve Schroyder makes a guest (he would later join ASH RA TEMPEL for "Seven Up"). Then at the end is this very trippy, PINK FLOYD like organ. The next piece, "Nebulous Dawn" is strictly electronic effects. "Origin of Supernatural Probabilities" is mainly one long sinister- sounding drone with more electronic effects, while the title track basically sounds like the middle part of PINK FLOYD's "Echoes", but it's actually nothing but wind sounds.

There is no doubt that this album is one long LSD trip. It's strange how a record label like Ohr had the balls to put out such a record realizing it wouldn't sell. But I'm glad they did. Such a far cry from the stuff they did in the mid 1980s, it's not even funny. Yes, there's no such thing as a real tune here on "Zeit". Jerome Froese (Edgar Froese's son, the baby seen on several TD albums, including "Atem" and the gatefold of "Zeit", and a member of TANGERINE DREAM since the early '90s) hates this album, but that's not my problem. That's probably more the reason for me to like this album. A strange album indeed!

Proghead



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Zeit : Largo In Four Movements
1. First Movement : Birth Of Liquid Plejades 19:55
Synthesizer [Moog] – Florian Fricke

2. Second Movement : Nebulous Dawn 17:54
3. Third Movement : Origin Of Supernatural Probabilities 19:33
4. Fourth Movement : Zeit 17:01


CD 2 - The Klangwald Performance, Cologne, November 1972
1. Klangwald (Part One) 37:23
2. Klangwald (Part Two) 40:41

CD1 recorded at Dierks Studio, Stommeln, Cologne 1972.
CD2 recorded live at the Grossen Sendesaal des Rundfunkhauses, Cologne, Germany on 25th November 1972.
24-bit digital remastering at The Audio Archiving Company, London.




..::OBSADA::..

Edgar Froese - glissando guitar, sound generators
Christoph Franke - VCS3 synth, keyboards, cymbals
Peter Baumann - VCS3 synth, organ, vibes

With:
Steve Schroyder - organ
Florian Fricke - Moog synth

The Cologne Cello Quartet :
Christian Vallbracht - cello
Joachim Von Grumbcow - cello
Hans Joachim Brune - cello
Johannes Lucke - cello



https://www.youtube.com/watch?v=w5js_AWq0zs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Tadeusz Łuczejko po raz pierwszy prezentuje swoją muzykę w wytwórni Audio Cave. Uznany kompozytor, aranżer i artysta plastyk, od dawna jest obecny na polskiej scenie elektronicznej. Od 2001 roku wydaje kolejne płyty pod szyldem Aquavoice, eksplorując rozmaite brzmienia z szeroko pojętego ambientu.

Album "Flow" jest kontynuacją wydanej w ubiegłym roku płyty "Waves": to efekt tej samej, rozciągniętej w czasie sesji, a oba dzieła łączy także udział tych samych gości. Pytany o źródła muzyczne "Flow" i okoliczności powstania owego materiału, Tadeusz Łuczejko tak odpowiada: Inspiracja do stworzenia tej płyty była prozaiczna. Po prostu od wydania mojej poprzedniej upłynęły trzy lata i pomyślałem, że warto by było zrobić coś nowego. Ponieważ swój wolny czas dzielę pomiędzy sztuki plastyczne i muzykę, a gotowe obrazy czekały na wystawę, więc zabrałem się za nagrywanie. Cała zabawa trwała dosyć długo, a kiedy wreszcie sprawdziłem, co udało mi się zrobić, okazało się, że materiału wystarczy na dwa wydawnictwa. Pierwsza część tego zbioru została wydana dokładnie rok temu.

Najnowsza odsłona Aquavoice przynosi zróżnicowaną muzykę łączącą ambientowe pejzaże z kosmiczną elektroniką, nasyconą mrokiem, niepokojem i charakterystycznymi dysonansami, momentami niezwykle przystępną, ale też sięgającą po rozwiązania awangardowe. Jak przyznaje twórca, na kształt płyty istotny wpływ mieli licznie zaproszeni goście z różnych stron polskiej sceny muzycznej: ponieważ od wielu lat jestem zagorzałym fanem jazzu, a tego gatunku grać nie potrafię, wpadłem na szatański pomysł, aby zaprosić znajomych muzyków, którzy zrobią to za mnie. W rezultacie swoje piętno kilku utworom nadali: India Czajkowska, Tadeusz Sudnik (on oczywiście na poletku brzmień elektronicznych), Wojciech Jachna i Mikołaj Trzaska, wzbogacając w znaczący sposób muzykę zawartą na "Flow". A jest tu coś jeszcze, co pozostaje zawsze ważne dla procesu twórczego Tadeusza Łuczejki: Bardzo często w swojej muzyce używam nagrań terenowych, i ludzkich głosów, które dotąd traktowałem jako kolejny instrument. Tym razem pomyślałem, aby głos miał coś konkretnego do powiedzenia, a ponieważ z Andrzejem Stasiukiem przyjaźnimy się już od dwudziestu lat, wybór był oczywisty; Andrzej zgodził się na współpracę i moje sugestie co do wyboru tekstów i nagraliśmy w sumie pięć fragmentów jego prozy, z których część wykorzystałem na poprzedniej płycie. To jeszcze jeden istotny powód, by sięgnąć po najnowszą odsłonę muzyki Aquavoice.

Audio Cave



..::TRACK-LIST::..

1. Arcadia (Flute, Keyboards, Vocals - India Czajkowska)
2. Book Of Clouds
3. Morphic Constellations (Trumpet - Wojciech Jachna)
4. Depth (Trumpet - Wojciech Jachna)
5. Butterfly House (Electronics - Tadeusz Sudnik)
6. Flow (Trumpet - Wojciech Jachna)
7. Chrome (Electronics - Tadeusz Sudnik)
8. Department of Botany
9. Dukla (Bass Clarinet - Mikołaj Trzaska)
10. Silent Meanings (Bass Clarinet - Mikołaj Trzaska)
11. Spectrum of Light
12. Solar Hieroglyphics (Bass Clarinet - Mikołaj Trzaska)
13. The Mist
14. Valley of the Moon
15. Wind Tells The Stories (Flute, Keyboards, Vocals - India Czajkowska)
16. 11:30 PM



..::OBSADA::..

Composed By, Arranged By, Performer, Recorded By, Graphic Design - Tadeusz Łuczejko
Guest - India Czajkowska, Mikołaj Trzaska, Tadeusz Sudnik, Wojciech Jachna
Read By, Guest - Andrzej Stasiuk



https://www.youtube.com/watch?v=QRfXt0yIvM4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Tadeusz Łuczejko po raz pierwszy prezentuje swoją muzykę w wytwórni Audio Cave. Uznany kompozytor, aranżer i artysta plastyk, od dawna jest obecny na polskiej scenie elektronicznej. Od 2001 roku wydaje kolejne płyty pod szyldem Aquavoice, eksplorując rozmaite brzmienia z szeroko pojętego ambientu.

Album "Flow" jest kontynuacją wydanej w ubiegłym roku płyty "Waves": to efekt tej samej, rozciągniętej w czasie sesji, a oba dzieła łączy także udział tych samych gości. Pytany o źródła muzyczne "Flow" i okoliczności powstania owego materiału, Tadeusz Łuczejko tak odpowiada: Inspiracja do stworzenia tej płyty była prozaiczna. Po prostu od wydania mojej poprzedniej upłynęły trzy lata i pomyślałem, że warto by było zrobić coś nowego. Ponieważ swój wolny czas dzielę pomiędzy sztuki plastyczne i muzykę, a gotowe obrazy czekały na wystawę, więc zabrałem się za nagrywanie. Cała zabawa trwała dosyć długo, a kiedy wreszcie sprawdziłem, co udało mi się zrobić, okazało się, że materiału wystarczy na dwa wydawnictwa. Pierwsza część tego zbioru została wydana dokładnie rok temu.

Najnowsza odsłona Aquavoice przynosi zróżnicowaną muzykę łączącą ambientowe pejzaże z kosmiczną elektroniką, nasyconą mrokiem, niepokojem i charakterystycznymi dysonansami, momentami niezwykle przystępną, ale też sięgającą po rozwiązania awangardowe. Jak przyznaje twórca, na kształt płyty istotny wpływ mieli licznie zaproszeni goście z różnych stron polskiej sceny muzycznej: ponieważ od wielu lat jestem zagorzałym fanem jazzu, a tego gatunku grać nie potrafię, wpadłem na szatański pomysł, aby zaprosić znajomych muzyków, którzy zrobią to za mnie. W rezultacie swoje piętno kilku utworom nadali: India Czajkowska, Tadeusz Sudnik (on oczywiście na poletku brzmień elektronicznych), Wojciech Jachna i Mikołaj Trzaska, wzbogacając w znaczący sposób muzykę zawartą na "Flow". A jest tu coś jeszcze, co pozostaje zawsze ważne dla procesu twórczego Tadeusza Łuczejki: Bardzo często w swojej muzyce używam nagrań terenowych, i ludzkich głosów, które dotąd traktowałem jako kolejny instrument. Tym razem pomyślałem, aby głos miał coś konkretnego do powiedzenia, a ponieważ z Andrzejem Stasiukiem przyjaźnimy się już od dwudziestu lat, wybór był oczywisty; Andrzej zgodził się na współpracę i moje sugestie co do wyboru tekstów i nagraliśmy w sumie pięć fragmentów jego prozy, z których część wykorzystałem na poprzedniej płycie. To jeszcze jeden istotny powód, by sięgnąć po najnowszą odsłonę muzyki Aquavoice.

Audio Cave



..::TRACK-LIST::..

1. Arcadia (Flute, Keyboards, Vocals - India Czajkowska)
2. Book Of Clouds
3. Morphic Constellations (Trumpet - Wojciech Jachna)
4. Depth (Trumpet - Wojciech Jachna)
5. Butterfly House (Electronics - Tadeusz Sudnik)
6. Flow (Trumpet - Wojciech Jachna)
7. Chrome (Electronics - Tadeusz Sudnik)
8. Department of Botany
9. Dukla (Bass Clarinet - Mikołaj Trzaska)
10. Silent Meanings (Bass Clarinet - Mikołaj Trzaska)
11. Spectrum of Light
12. Solar Hieroglyphics (Bass Clarinet - Mikołaj Trzaska)
13. The Mist
14. Valley of the Moon
15. Wind Tells The Stories (Flute, Keyboards, Vocals - India Czajkowska)
16. 11:30 PM



..::OBSADA::..

Composed By, Arranged By, Performer, Recorded By, Graphic Design - Tadeusz Łuczejko
Guest - India Czajkowska, Mikołaj Trzaska, Tadeusz Sudnik, Wojciech Jachna
Read By, Guest - Andrzej Stasiuk



https://www.youtube.com/watch?v=QRfXt0yIvM4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!