...( Info )...

Artist: Shuji Katayama
Album: TV Anime _Promise of wizard_ Original Soundtrack
Year: 2025
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Welcome to the Half-Broken World
02. Promise of Wizard
03. Sunlight Falls on the Magic Manor
04. Summoning Ritual
05. Wizards of Central Country
06. Wizards of Eastern Country
07. Wizards of Western Country
08. Wizards of Southern Country
09. Rainbow Colored Afternoon
10. Star Sugar on My Palm
11. From the Land of Snow and Solitude
12. Wizards of Northern Country
13. Akira
14. Talking with the Previous Sage
15. Like a Whimsical Stranger
16. Far Away from Paradise
17. Windy Night
18. Cradle of Nightmares
19. With the Cold Eye
20. Inevitable Collision
21. The Magic of Connecting Hearts
22. Take a Walk in the Sky
23. I'll Eat You Up
24. Punish the Naughty Child
25. The Glory of the Kingdom
26. A Cheerful and Mysterious Parade
27. Shall You Dance with a Wizard_
28. Kindness Hidden in the Profile
29. Sadness of Days Gone By
30. A Road Engulfed in Twilight
31. The Great Calamity
32. The Forest Labyrinth
33. The House of Lunar Eclipse
34. A Piece of Broken Dream
35. Flames Burning in the Darkness
36. The Forbidden Sorcery
37. A Shadow Over the Moon
38. In the Face of Impending Terror
39. Magic Flash
40. Magic Circle Under the Moon
41. Oz
42. Share a Hot Dish

...( Info )...

Artist: Fading Colours
Album: Time (Maxi-Single)
Country: PL
Genre: Dark Wave, Gothic Electronic
Release: 1996/2002
Publisher: Dion Fortune / Metal Mind Productions
Duration: 00:46:42
Quality: Mp3, CBR (192 kbps)
Size: 69 mb


...( Opis )...

Drugi materiał zespołu wydany w barwach niemieckiej wytwórni Dion Fortune. Maxi-singiel ten jest drugim wydawnictwem Fading Colours, w którym palce maczał nieodżałowany Tomasz Beksiński, trzymając pieczę nad angielskimi tekstami, które wyśpiewuje tu Katarzyna "De Coy" Rakowska. Owo Maxi CD to dwa premierowe utwory: tytułowy "Time", a także "Spring". Całość uzupełnia sześć zmiksowanych ścieżek - po dwa na obie niwe piosenki oraz dwa remiksy utworu "Lie", który znajduje się na albumie "Black Horse". Całość zamyka (polskojęzyczna) wersja demo "Spring", czyli "Wiosna". W 2002 roku płyta została wydana ponownie. Wydawcą reedycji jest rodzimy gigant wydający muzykę metalową - Metal Mind Productions. Wraz ze wznowieniem materiału na srebrnym krążku, postawiono na odświeżenie szaty graficznej.


...( TrackList )...

1. Time [Ocean Mix]
2. Spring [Nosferatu Mix]
3. Time [Freenternetry Mix]
4. Spring [Gagarin 108 Mix]
5. Lie [Selfdestruct Mix]
6. Lie [Encomber Mix]
7. Time [Radio Edit]
8. Spring [Radio Edit]
9. Wiosna (previously unreleased demo track)

..::OPIS::..

Na skos – siódmy album studyjny Izabeli Trojanowskiej, wydany 18 listopada 2016 roku przez wytwórnię Universal Music Polska.
Album zawiera 10 utworów.
Płytę promowały dwa single „Posłańcy wszystkich burz” i „Skos”.

Izabela Trojanowska – wokal
Jan Borysewicz – muzyka, gitara, gitara basowa
Rafał Paczkowski – produkcja, klawisze
Przemek Nowak – mastering
Wojciech Byrski – słowa

..::INFO::..


---------------------------------------------------------------------
Izabela Trojanowska - Na skos
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Izabela Trojanowska
Album................: Na skos
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 2016
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 69 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Universal Music Polska

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Izabela Trojanowska - Posłańcy wszystkich burz [03:18]
2. Izabela Trojanowska - To nic, że cię mam [03:15]
3. Izabela Trojanowska - Skos [03:42]
4. Izabela Trojanowska - Ściany [03:35]
5. Izabela Trojanowska - Mniej więcej [03:09]
6. Izabela Trojanowska - Słodkie tajemnice [03:36]
7. Izabela Trojanowska - Melancholia [03:23]
8. Izabela Trojanowska - Kocham ten świat [02:46]
9. Izabela Trojanowska - Zostań ze mną [03:04]
10. Izabela Trojanowska - Po głowie [03:47]

Playing Time.........: 33:38
Total Size...........: 233,72 MB

..::INFO::..

Ruskabank to amerykański zespół ska z Kansas. Wstawka zawiera drugi studyjny album zespołu.

Artist: Ruskabank

Title: I Don't Think You Hear Me, Though

Country: USA

Year: 2000

Genre: Ska

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 192 kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Cheer Up
2 I Don't Think You Hear Me, Though
3 Give it Up
4 Lover's Sea
5 Hectic
6 Wish I Would Have Kissed You
7 Wrong Again
8 Speedy Gonzales
9 Strugglin'
10 All My Fans Are Dead

..::INFO::..

Chaos UK to siła, z którą należy się liczyć w świecie punk rocka! Powstała w 1979 roku w Portishead w Somerset, ta ikoniczna grupa, prowadzona przez tajemniczego wokalistę znanego po prostu jako Chaos, na zawsze zapisała się w annałach historii anarcho-punka. Z dźwiękiem, który jest nieprzepraszająco szybki, surowy i konfrontacyjny, wyróżnili się jako przedstawiciele brytyjskiej sceny anarcho-punk w latach 80. Chaos UK to nie tylko byt muzyczny - to zjawisko kulturowe, które przesiąka swoją muzykę społecznie świadomymi tekstami i surową postawą, która głęboko koresponduje z ich zagorzałymi fanami. Ta reputacja sprawiła, że zyskali popularność nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także wywarli wpływ za granicą, szczególnie w Japonii, gdzie ich agresywny dźwięk zapalił scenę muzyki noise. Wstawka zawiera split z Extreme Noise Terror.

Title: Extreme Noise Terror & Chaos UK - Earsluaghter

Artist: Chaos UK

Country: Wielka Brytania

Year: 1986

Genre: Punk

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 192 Kbps

..::TRACK-LIST::..

A1.Chaos U.K. – A Month Of Sundays
A2.Chaos U.K. – Red Sky At Night
A3.Chaos U.K. – Used & Abused
A4.Chaos U.K. – Political Dreaming
A5.Chaos U.K. – Skate Song
A6.Chaos U.K. – Bak To Scool
A7.Chaos U.K. – Depression
A8.Chaos U.K. – Hope You Got A Fuckin' Headache
A9.Chaos U.K. – Farmyard Boogie
B1.Extreme Noise – System Shit
B2.Extreme Noise – No Threat
B3.Extreme Noise – Human Error
B4.Extreme Noise – Murder
B5.Extreme Noise – False Profit
B6.Extreme Noise – Show Us You Care
B7.Extreme Noise – You Really Make Me Sick
B8.Extreme Noise – Fucked Up System
B9.Extreme Noise – Dead Life
B10.Extreme Noise – Only In It For The Music

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Czesław Niemen i Akwarele - Czy mnie jeszcze pamiętasz
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Czesław Niemen i Akwarele
Album................: Czy mnie jeszcze pamiętasz
Genre................: Oldies
Source...............: CD
Year.................: 2002
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 55 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Czesław Niemen i Akwarele - Wiem, Że Nie Wrócisz [03:52]
2. Czesław Niemen i Akwarele - Baw Się W Ciuciubabkę [03:00]
3. Czesław Niemen i Akwarele - Obok Nas [03:12]
4. Czesław Niemen i Akwarele - Nie Wiem, Czy To Warto [04:12]
5. Czesław Niemen i Akwarele - Przyjdż W Taką Noc [02:11]
6. Czesław Niemen i Akwarele - Czy Mnie Jeszcze Pamiętasz? [03:25]
7. Czesław Niemen i Akwarele - Pod Papugami [03:16]
8. Czesław Niemen i Akwarele - Jeszcze Sen [02:41]
9. Czesław Niemen i Akwarele - Stoję W Oknie [03:07]
10. Czesław Niemen i Akwarele - Czas Jak Rzeka [02:34]
11. Czesław Niemen i Akwarele - Ach, Jakie Oczy [02:33]

Playing Time.........: 34:06
Total Size...........: 188,11 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Arkaik to wspaniałe odkrycie.
Kompozycje na 'Metamorphognition' nie są po prostu death metalem. To progresywne eposy potrafiące wydrążyć dziurę w skale. Niesamowita siła przebicia i potęga jaką dysponuje Arkaik, czyni ten krążek wyjątkowym doświadczeniem. Zero miałkiego pitolenia, same konkrety.

Arkaik jest zespołem wybitnie lirycznym. Ich teksty są długie i rozbudowane. Nie należą do łatwych ale tworzą ciekawy, abstrakcyjny koncept dotyczący m.in. dzieła tworzenia. Trochę jak literatura popularnonaukowa. Ich zgłębianie odkrywa przed nami drugie dno i pozwala dokładnie zrozumieć ideę ich muzyki. Styl gry Arkaik przypomina nieco kanadyjską scenę. Ponad wszystko, tchnie świeżością i doskonale utrzymuje się na powierzchni, oferując precyzję i spójność stylistyczną.

Mimo zwartej natury, oferuje wewnętrzne bogactwo. Są trochę niepozorni ale mają świetny zmysł do komponowania. Budują przy tym wiele ciekawych, progresywnych melodii, które lekko wchodzą i mieszają pod sufitem. Sporadyczne użycie klawiszy, podkreśla wspomnianą naturę zespołu. Lubię wracać do 'Metamorphignition' bo to materiał kompletny. Nic mu nie brakuje: jest ambitny i czasem przytłaczający. Inteligencja połączona z techniką w najlepszym wydaniu.



Akraik came into the line of sight of many listeners with the release of their sophomore effort, "Reflections Within Dissonance". It was a decent outing featuring acrobatic guitar work and a stunning drum performance. I believe that many fans will be pleased to learn that their third full-length record, "Metamorphignition", takes the aspects of the previous album, improves them, and brings in newer elements to refresh their sound.

The guitarists' performance on this album is one of the best that I have ever heard. The acrobatic solos and never ending stream of riffs keep the listener entertained and begging for more. There are so many riffs on this album that one might be inclined to feel overwhelmed with the amount of sonic information entering your brain, however this is not the case. Every note and every chord is memorable and nothing gets lost in the mix (in part due to the superb production). This focus on quality riffs and solos results in some amazing moments, like the 10 minute epic "The Omnipus." The bass guitarist's work is well done as well. The bass work is very noticeable and creative on the album and has shining moments on the "Sirens In Electric Veils" duo and "The Omnipus".

The lyrics are very well-written and the vocalist makes them flow with the music. They tell the story of a man named Cyrix who is set ablaze from the inside by mystical hieroglyphics and it taken on a journey to the very foundations and essences of general existence and the universe. He is transported to another realm and while there interacts with very powerful and mysterious creatures like a siren named Amoria and a black-winged creature named Malevolex. He interacts with this different entities and they reveal certain secrets and answers about the universe by allowing him to intensely perceive the universe and notice every detail. Seeing the infrared rays between DNA molecules and exploring the very foundations of matter, the journey proves to be overwhelming for Cyrix's mind and body and the ordeal gradually transforms him. His metamorphosis nearly complete, Cyrix is launched headlong into infinity. With his body ripped apart at the speed of light and joining the fabric of existence, he becomes one with The Omnipus. I think this entity controls creation and essentially IS creation. This is purely my interpretation of the lyrics and I think that their story is beautiful and original.

In step with the guitar work, the drummer, Alex Bent, follows along smoothly and seemingly effortless with the endless changes in tempo and cadence. This guy combines machine-like precision with emotional zeal in his playing and it comfortably rests in the mix. The drumming is pretty outstanding, not even considering his young age at the time of this release (19). Shining moments are "Metamorphignition" and "The Withered Hands Of Mortality".

A band's third album is said to reflect the style that they will continue to use throughout the remainder of their career. If this is the case with Arkaik, then play on. "Metamorphignition" is a befittingly complex and mature release with an energetic and youthful atmosphere. Great job, Arkaik, on a solid piece of death metal.

jakster840



..::TRACK-LIST::..

TAPASIATIC EXODUS
1. Skin Graft Heiroplyphics 04:03
2. Metamorphignition 05:04

SIRENS IN ELECTRIC VEILS
3. Part I 03:57
4. Part II 04:50

PATHS OF RECOGNITION
5. Soliloquies of the War March 04:41
6. Blade Grasp Priesthood 05:26
7. The Laughing Prophet of Doom 05:38
8. The Withered Hands of Mortality 03:41
9. The Omnipus 10:07
10. Opus Brahmanic 06:17



..::OBSADA::..

Jared Christianson - Vocals
Craig Peters - Guitars (Lead), Vocals (Backing)
Chance Strickland - Guitars (Rhythm)
Ivan Munguia - Bass
Alex Hernandez-Bent - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=fF6Mj0jCYjc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Arkaik to wspaniałe odkrycie.
Kompozycje na 'Metamorphognition' nie są po prostu death metalem. To progresywne eposy potrafiące wydrążyć dziurę w skale. Niesamowita siła przebicia i potęga jaką dysponuje Arkaik, czyni ten krążek wyjątkowym doświadczeniem. Zero miałkiego pitolenia, same konkrety.

Arkaik jest zespołem wybitnie lirycznym. Ich teksty są długie i rozbudowane. Nie należą do łatwych ale tworzą ciekawy, abstrakcyjny koncept dotyczący m.in. dzieła tworzenia. Trochę jak literatura popularnonaukowa. Ich zgłębianie odkrywa przed nami drugie dno i pozwala dokładnie zrozumieć ideę ich muzyki. Styl gry Arkaik przypomina nieco kanadyjską scenę. Ponad wszystko, tchnie świeżością i doskonale utrzymuje się na powierzchni, oferując precyzję i spójność stylistyczną.

Mimo zwartej natury, oferuje wewnętrzne bogactwo. Są trochę niepozorni ale mają świetny zmysł do komponowania. Budują przy tym wiele ciekawych, progresywnych melodii, które lekko wchodzą i mieszają pod sufitem. Sporadyczne użycie klawiszy, podkreśla wspomnianą naturę zespołu. Lubię wracać do 'Metamorphignition' bo to materiał kompletny. Nic mu nie brakuje: jest ambitny i czasem przytłaczający. Inteligencja połączona z techniką w najlepszym wydaniu.



Akraik came into the line of sight of many listeners with the release of their sophomore effort, "Reflections Within Dissonance". It was a decent outing featuring acrobatic guitar work and a stunning drum performance. I believe that many fans will be pleased to learn that their third full-length record, "Metamorphignition", takes the aspects of the previous album, improves them, and brings in newer elements to refresh their sound.

The guitarists' performance on this album is one of the best that I have ever heard. The acrobatic solos and never ending stream of riffs keep the listener entertained and begging for more. There are so many riffs on this album that one might be inclined to feel overwhelmed with the amount of sonic information entering your brain, however this is not the case. Every note and every chord is memorable and nothing gets lost in the mix (in part due to the superb production). This focus on quality riffs and solos results in some amazing moments, like the 10 minute epic "The Omnipus." The bass guitarist's work is well done as well. The bass work is very noticeable and creative on the album and has shining moments on the "Sirens In Electric Veils" duo and "The Omnipus".

The lyrics are very well-written and the vocalist makes them flow with the music. They tell the story of a man named Cyrix who is set ablaze from the inside by mystical hieroglyphics and it taken on a journey to the very foundations and essences of general existence and the universe. He is transported to another realm and while there interacts with very powerful and mysterious creatures like a siren named Amoria and a black-winged creature named Malevolex. He interacts with this different entities and they reveal certain secrets and answers about the universe by allowing him to intensely perceive the universe and notice every detail. Seeing the infrared rays between DNA molecules and exploring the very foundations of matter, the journey proves to be overwhelming for Cyrix's mind and body and the ordeal gradually transforms him. His metamorphosis nearly complete, Cyrix is launched headlong into infinity. With his body ripped apart at the speed of light and joining the fabric of existence, he becomes one with The Omnipus. I think this entity controls creation and essentially IS creation. This is purely my interpretation of the lyrics and I think that their story is beautiful and original.

In step with the guitar work, the drummer, Alex Bent, follows along smoothly and seemingly effortless with the endless changes in tempo and cadence. This guy combines machine-like precision with emotional zeal in his playing and it comfortably rests in the mix. The drumming is pretty outstanding, not even considering his young age at the time of this release (19). Shining moments are "Metamorphignition" and "The Withered Hands Of Mortality".

A band's third album is said to reflect the style that they will continue to use throughout the remainder of their career. If this is the case with Arkaik, then play on. "Metamorphignition" is a befittingly complex and mature release with an energetic and youthful atmosphere. Great job, Arkaik, on a solid piece of death metal.

jakster840



..::TRACK-LIST::..

TAPASIATIC EXODUS
1. Skin Graft Heiroplyphics 04:03
2. Metamorphignition 05:04

SIRENS IN ELECTRIC VEILS
3. Part I 03:57
4. Part II 04:50

PATHS OF RECOGNITION
5. Soliloquies of the War March 04:41
6. Blade Grasp Priesthood 05:26
7. The Laughing Prophet of Doom 05:38
8. The Withered Hands of Mortality 03:41
9. The Omnipus 10:07
10. Opus Brahmanic 06:17



..::OBSADA::..

Jared Christianson - Vocals
Craig Peters - Guitars (Lead), Vocals (Backing)
Chance Strickland - Guitars (Rhythm)
Ivan Munguia - Bass
Alex Hernandez-Bent - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=fF6Mj0jCYjc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

In my honest opinion Pentacle is still one of the most underrated European death metal bands ever. They’re kind of band, which obviously has a legion of dedicated fans, but considering the quality of their music and also how long they’ve been active it would feel more appropriate to me if they have gained more attention and their status would be close to Asphyx at least. Anyway, I just have a feeling that only a group of dedicated underground death metal maniacs really appreciate them. Hmm, maybe it’s because Pentacle has only two full length LPs in their discography, most of their stuff was limited and released by smaller, underground labels and most importantly, Pentacle were not so active in the recent years, due to the dedication of Wannes Gubbels to Asphyx? Who knows, but I really hope that slowly and slowly Pentacle will start rebuilding their position on the death metal scene (which for me they’ve never lost and always have been somewhere there on its top!). Recently the Dutch maniacs have released couple of split 7”EPs, which I also have, but here I would like to write some words about one of my favourite Pentacle recordings, which is “Ancient Death” MCD from 2001. It was originally issued by Damnation Records, but I regret that I only have the CD, while I would really love to have it on vinyl, as all the other Pentacle stuff, which I have in my collection, I have on vinyl… Anyway, maybe one day I will be able to get what I want, meanwhile it is just better to enjoy this absolutely killer and essential death metal and bang the skull when listening to some of the best riffs ever composed by death metal band!

Yeah, I really fuckin love “Ancient Death”. This MCD, for me, is just perfect and the content of it is very special. First off, there are three Pentacle tracks, which are exclusive to this MCD. Then there’s a re-recorded version of their old demo classic ("Descending of the Soul" from "Winds of the Fall", Demo, 1993) and finally we also get two covers… Hmm, someone would moan that covers are usually nothing interesting. Fuck off, personally I like when bands play some classic songs in their own versions, so I am a fan of covers. And these two covers on “Ancient Death” are kind of special, because Pentacle didn’t chose the same stuff, which hundreds of other bands have done, but took Mantas’ awesome classic “Legion of Doom” (originally from 1984 demo "Death by Metal”) and Death’s “Witch of Hell” (from "Reign of Terror" demo 1984). And that second choice is especially worthy, as usually people would choose something more known from band like Death (“Zombie Ritual” for example), but Pentacle went for their demo song! And you know, with all respect to Death, but their demos sounded awful, you can barely hear a shit there, not to mention that their skills at that time were poor, so it is very interesting that Pentacle is giving a new life to such song as “Witch of Hell”. Now I can listen to this song with pleasure, more so because it never ended on any Death album. “Legion of Doom” is more known, but originally the production on this Mantas demo was also pretty bad, so I really like that idea to exhume and resurrect such ancient death metal songs.

But let’s start from beginning, shall we? And first is “Prophet of Perdition”, which surely is one of my favourite Pentacle songs ever! Awesome riffs, great vocals and truly memorable song – this is all you should know about it. It makes awesome impression, with this feeling of classic extreme metal, which will have a lot of similarity to the Hellhammer / Celtic Frost, but in few moments I can even spot some Obituary, Death and obviously also the mighty Asphyx. Perfect tune to start! Then we have "Descending of the Soul" – and damn… I actually don’t know the original version, never had a chance to hear any Pentacle demos, but this is just very good song. It is kind of slower, maybe slightly more melodic, but with some vicious and ravaging stuff as well. I only wonder how much they have improved the arrangements comparing this version to the old demo stuff… And if you think that “Descending…” is slightly too slow, then “Immolated in Flames” will cheer you up, as this song sounds almost like a thrash metal classic, with these whipping riffs and dynamics. It will keep punching you until you bleed out, trust me. “Walking Upon Damnation's Land” is the epic song… I love these powerful, fast riffs, that viciousness and aggression of this song and the amazing vocals, which have been shared between Wannes and K.K. Warslut from D666. And with that memorable chorus part it couldn’t get any better in my opinion. This, along with “Prophet of Perdition”, is the best part of “Ancient Death”. As for the covers, they both sound fantastic, but I especially love “Legion of Doom”, which is such a killer and catchy death metal classic that is just impossible to resist. For me Pentacle recorded its perfect version, really!!!!!!!! “Witch of Hell” is also superb though… I like it also because I am not so much familiar with the original version (this is one of the few Death songs, which never been recorded for their albums), so it just shreds to pieces.

dismember marcin



..::TRACK-LIST::..

1. Prophet Of Perdition
2. Soul's Blood
3. Descending Of The Soul
4. Legion Of Doom (Mantas cover)
5. Immolated In Flames
6. Witch Of Hell (Death cover)
7. Walking Upon Damnation's Land



..::OBSADA::..

Wannes Gubbels - Vocals, Bass, Lyrics
Mike Verhoeven - Guitars
Marc Nelissen - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=XL9VP1FFKvA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

In my honest opinion Pentacle is still one of the most underrated European death metal bands ever. They’re kind of band, which obviously has a legion of dedicated fans, but considering the quality of their music and also how long they’ve been active it would feel more appropriate to me if they have gained more attention and their status would be close to Asphyx at least. Anyway, I just have a feeling that only a group of dedicated underground death metal maniacs really appreciate them. Hmm, maybe it’s because Pentacle has only two full length LPs in their discography, most of their stuff was limited and released by smaller, underground labels and most importantly, Pentacle were not so active in the recent years, due to the dedication of Wannes Gubbels to Asphyx? Who knows, but I really hope that slowly and slowly Pentacle will start rebuilding their position on the death metal scene (which for me they’ve never lost and always have been somewhere there on its top!). Recently the Dutch maniacs have released couple of split 7”EPs, which I also have, but here I would like to write some words about one of my favourite Pentacle recordings, which is “Ancient Death” MCD from 2001. It was originally issued by Damnation Records, but I regret that I only have the CD, while I would really love to have it on vinyl, as all the other Pentacle stuff, which I have in my collection, I have on vinyl… Anyway, maybe one day I will be able to get what I want, meanwhile it is just better to enjoy this absolutely killer and essential death metal and bang the skull when listening to some of the best riffs ever composed by death metal band!

Yeah, I really fuckin love “Ancient Death”. This MCD, for me, is just perfect and the content of it is very special. First off, there are three Pentacle tracks, which are exclusive to this MCD. Then there’s a re-recorded version of their old demo classic ("Descending of the Soul" from "Winds of the Fall", Demo, 1993) and finally we also get two covers… Hmm, someone would moan that covers are usually nothing interesting. Fuck off, personally I like when bands play some classic songs in their own versions, so I am a fan of covers. And these two covers on “Ancient Death” are kind of special, because Pentacle didn’t chose the same stuff, which hundreds of other bands have done, but took Mantas’ awesome classic “Legion of Doom” (originally from 1984 demo "Death by Metal”) and Death’s “Witch of Hell” (from "Reign of Terror" demo 1984). And that second choice is especially worthy, as usually people would choose something more known from band like Death (“Zombie Ritual” for example), but Pentacle went for their demo song! And you know, with all respect to Death, but their demos sounded awful, you can barely hear a shit there, not to mention that their skills at that time were poor, so it is very interesting that Pentacle is giving a new life to such song as “Witch of Hell”. Now I can listen to this song with pleasure, more so because it never ended on any Death album. “Legion of Doom” is more known, but originally the production on this Mantas demo was also pretty bad, so I really like that idea to exhume and resurrect such ancient death metal songs.

But let’s start from beginning, shall we? And first is “Prophet of Perdition”, which surely is one of my favourite Pentacle songs ever! Awesome riffs, great vocals and truly memorable song – this is all you should know about it. It makes awesome impression, with this feeling of classic extreme metal, which will have a lot of similarity to the Hellhammer / Celtic Frost, but in few moments I can even spot some Obituary, Death and obviously also the mighty Asphyx. Perfect tune to start! Then we have "Descending of the Soul" – and damn… I actually don’t know the original version, never had a chance to hear any Pentacle demos, but this is just very good song. It is kind of slower, maybe slightly more melodic, but with some vicious and ravaging stuff as well. I only wonder how much they have improved the arrangements comparing this version to the old demo stuff… And if you think that “Descending…” is slightly too slow, then “Immolated in Flames” will cheer you up, as this song sounds almost like a thrash metal classic, with these whipping riffs and dynamics. It will keep punching you until you bleed out, trust me. “Walking Upon Damnation's Land” is the epic song… I love these powerful, fast riffs, that viciousness and aggression of this song and the amazing vocals, which have been shared between Wannes and K.K. Warslut from D666. And with that memorable chorus part it couldn’t get any better in my opinion. This, along with “Prophet of Perdition”, is the best part of “Ancient Death”. As for the covers, they both sound fantastic, but I especially love “Legion of Doom”, which is such a killer and catchy death metal classic that is just impossible to resist. For me Pentacle recorded its perfect version, really!!!!!!!! “Witch of Hell” is also superb though… I like it also because I am not so much familiar with the original version (this is one of the few Death songs, which never been recorded for their albums), so it just shreds to pieces.

dismember marcin



..::TRACK-LIST::..

1. Prophet Of Perdition
2. Soul's Blood
3. Descending Of The Soul
4. Legion Of Doom (Mantas cover)
5. Immolated In Flames
6. Witch Of Hell (Death cover)
7. Walking Upon Damnation's Land



..::OBSADA::..

Wannes Gubbels - Vocals, Bass, Lyrics
Mike Verhoeven - Guitars
Marc Nelissen - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=XL9VP1FFKvA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Skelator to kanadyjski zespół uprawiający epic metal, i w zasadzie pozornie można by go uznać za typowego przedstawiciela tego gatunku. Jednak jest pewne „ale”. Otóż Panowie z Kraju Klonowego Liścia swój piąty album reklamują hasłem „Żadnych mieczy! Chyba, że są to świetliste miecze”. Prawda, że trochę odbiegające od ogólnej konwencji gatunku? Żeby jeszcze było ciekawiej, sami główni zainteresowani swą twórczość określają mianem „nerd metalu”. Zapowiada się atrakcyjnie, więc przejdźmy do meritum.

Teksty nie są jednak jedynym czynnikiem, który wyróżnia Skelator pośród licznych kapel uprawiających podobną estetykę. Sama muzyka również nieco odbiega od – nazwijmy to – średniej. Zawartość muzyczna Cyber Metal to krzyżówka klasycznego heavy metalu w stylu Judas Priest oraz elementów speed/thrash metalu z technicznymi elementami.

Całość rozpoczyna dość „maidenowy” utwór pod tytułem Cyber Samurai. Maidenowy, jeśli chodzi o prowadzący riff oraz gitarowe solówki. Jednakże nawet w tym utworze są zauważalne thrashowe upodobania grupy. W podobnym tonie utrzymany jest drugi w kolejności Cast Iron, chociaż tutaj od Ironów więcej Judasów. Szczególnie z okresu płyty Painkiller. To, że Kanadyjczycy są pod dużym wpływem wspomnianego krążka jest widoczne (a raczej słyszalne) niemalże w każdym aspekcie ich grania. Od gry sekcji, przez gitarowe riffy i solówki, na wokalu kończąc. Nie chcecie mi uwierzyć? Posłuchajcie chociażby The Hammer (swoją drogą fajne, dyskretne wykorzystanie syntezatora) albo Highlander. Od razu zrozumiecie o czym mówię.

Nad całością unosi się duch japońskich kreskówek, starych gier na Amigę oraz komiksów z lat osiemdziesiątych o herosach i super bohaterach. W końcu granie metalu „od nerdów dla nerdów” do czegoś zobowiązuje, czyż nie?

Jeżeli już miałbym się tu czegoś doczepić, jest to wokal Jasona Conde-Houstona, który na siłę próbuje imitować manierę Roba Halforda, ale niestety ewidentnie nie ma ku temu warunków głosowych. Momentami wychodzi to niczym nieudolna parodia, jak pod koniec przywoływanego utworu Highlander.

Mimo tego mankamentu, Cyber Metal to porcja dobrego heavy metalu w dość ciekawym ujęciu, która powinna zadowolić nawet wymagających koneserów takiego grania.

Bartek Kuczak


I stand before you today to confess two great sins. First, I was not allowed to watch He-man growing up, so you will not be treated to the appropriate level of jokes that this band name demands. Alas, I’m neither the writer that you want nor the one that you deserve. Secondly, despite living in the Seattle area for my entire life, I had never heard of local band Skelator until stumbling upon them in the promo bin the other day. I was far too busy with real life circumstances to take on a review for this week, but the combination of the band’s location and my physiological response to hearing the advance track required me to reprioritize my life. So, I quickly shunned my far more important responsibilities and began spinning Cyber Metal, Skelator’s fifth full-length record since forming in 1998.

For the first time in my juvenile reviewing career, I decided to listen to each of the band’s albums to get a feel for how they’ve progressed over the years. Beginning with the early Manowar-esque Give Me Metal or Give Me Death (2008), Skelator reached the height of their epicness on sprawling hour-long, interlude laden concept album Agents of Power (2012). They landed somewhere in between on both Death to all Nations (2010) and King of Fear (2014). All four have merit, are fun listens, and inform their current sound, but somewhere in the five years since their last, the band stumbled upon a winning formula where less is truly more.

Cyber Metal is eight tracks and forty minutes of lean and mean metal glory. The interludes and drama have been discarded to make room for more riffs, solos, and screams. Take the fastest moments from the Maiden and Priest discographies, add a touch of Manowar or Iced Earth heft and attitude, and you might be close to describing what these tales of über nerdery sound like. Just listen to the first twenty seconds of opener “Cyber Samurai,” with its harmonized axe attack that leads into a falsetto wail, and you’ll know if you should keep listening (hint: you should). The final two minutes is a guitar clinic put on by Robbie Houston and Rob Steinway as they go blow for blow with call and response solos and then make up with harmonized hugs. Their chemistry is palpable throughout the record, and their lead work is simply molten. The rhythm guitar tone is one of the most satisfying that I’ve heard in a long time and Darin Wall’s ever present bass provides even more power underneath when he’s not galloping off on his own.

There’s not a moment of weakness to be found among the eight tracks, and there’s something for just about everyone. “Cast Iron” is another solo master class grounded by some fantastic down-picked chugs and melodeathy riffs while embed “Akira” is blistering power/thrash that builds to a furious ending. Things get epic without sacrificing speed on the galloping “Highlander” and the regal “Erlkonig,” and there’s a ton of hard rock swagger on “Seven Scars,” “Psychic Silver Wheels,” and Steel Druhm‘s new theme song, “The Hammer.” I can’t get over how choice the songwriting and production are on Cyber Metal, and it’s clear that Skelator have earned enough XP grinding it out in the underground to gain some high level abilities over their twenty-plus year existence.

The only reason I’m even writing this is because the mighty Ferrous Beuller thought the vocals sounded too much like Michael Kiske, and I was thus able to limply wrest the promo from his iron grip, surely saving it from a gruesome fate. Singer Jason Conde-Houston probably falls into the love him or hate him category, but if you’ve taken a peek at the score, you already know that I give 0.0 poops1 and fall squarely into team love him. He has a very old school delivery that reminds me of a young Halford crossed with a young Dickinson, and I think it fits the music perfectly.

With stellar releases from Idle Hands, Bewitcher, and now Skelator, we may be living in the midst of The Great Pacific Northwest Olde Rush of ’19. I didn’t have time to do this review, but I’ve listened to Cyber Metal and its modern take on classic heavy metal twenty times anyway. It’s really that good, and I pledge to atone for my sins by catching these guys live at the earliest opportunity.

Holdeneye



..::TRACK-LIST::..

1. Cyber Samurai 04:21
2. Cast Iron 04:05
3. The Hammer 05:04
4. Highlander 05:17
5. Akira 04:54
6. Erlkonig 04:20
7. Seven Scars 05:52
8. Psychic Silver Wheels 06:09



..::OBSADA::..

Jason Conde-Houston - Vocals
Robbie Houston - Guitars
Rob Steinway - Guitars
Darin Wall - Bass
Patrick Seick - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=ajQRbwqggrk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Skelator to kanadyjski zespół uprawiający epic metal, i w zasadzie pozornie można by go uznać za typowego przedstawiciela tego gatunku. Jednak jest pewne „ale”. Otóż Panowie z Kraju Klonowego Liścia swój piąty album reklamują hasłem „Żadnych mieczy! Chyba, że są to świetliste miecze”. Prawda, że trochę odbiegające od ogólnej konwencji gatunku? Żeby jeszcze było ciekawiej, sami główni zainteresowani swą twórczość określają mianem „nerd metalu”. Zapowiada się atrakcyjnie, więc przejdźmy do meritum.

Teksty nie są jednak jedynym czynnikiem, który wyróżnia Skelator pośród licznych kapel uprawiających podobną estetykę. Sama muzyka również nieco odbiega od – nazwijmy to – średniej. Zawartość muzyczna Cyber Metal to krzyżówka klasycznego heavy metalu w stylu Judas Priest oraz elementów speed/thrash metalu z technicznymi elementami.

Całość rozpoczyna dość „maidenowy” utwór pod tytułem Cyber Samurai. Maidenowy, jeśli chodzi o prowadzący riff oraz gitarowe solówki. Jednakże nawet w tym utworze są zauważalne thrashowe upodobania grupy. W podobnym tonie utrzymany jest drugi w kolejności Cast Iron, chociaż tutaj od Ironów więcej Judasów. Szczególnie z okresu płyty Painkiller. To, że Kanadyjczycy są pod dużym wpływem wspomnianego krążka jest widoczne (a raczej słyszalne) niemalże w każdym aspekcie ich grania. Od gry sekcji, przez gitarowe riffy i solówki, na wokalu kończąc. Nie chcecie mi uwierzyć? Posłuchajcie chociażby The Hammer (swoją drogą fajne, dyskretne wykorzystanie syntezatora) albo Highlander. Od razu zrozumiecie o czym mówię.

Nad całością unosi się duch japońskich kreskówek, starych gier na Amigę oraz komiksów z lat osiemdziesiątych o herosach i super bohaterach. W końcu granie metalu „od nerdów dla nerdów” do czegoś zobowiązuje, czyż nie?

Jeżeli już miałbym się tu czegoś doczepić, jest to wokal Jasona Conde-Houstona, który na siłę próbuje imitować manierę Roba Halforda, ale niestety ewidentnie nie ma ku temu warunków głosowych. Momentami wychodzi to niczym nieudolna parodia, jak pod koniec przywoływanego utworu Highlander.

Mimo tego mankamentu, Cyber Metal to porcja dobrego heavy metalu w dość ciekawym ujęciu, która powinna zadowolić nawet wymagających koneserów takiego grania.

Bartek Kuczak


I stand before you today to confess two great sins. First, I was not allowed to watch He-man growing up, so you will not be treated to the appropriate level of jokes that this band name demands. Alas, I’m neither the writer that you want nor the one that you deserve. Secondly, despite living in the Seattle area for my entire life, I had never heard of local band Skelator until stumbling upon them in the promo bin the other day. I was far too busy with real life circumstances to take on a review for this week, but the combination of the band’s location and my physiological response to hearing the advance track required me to reprioritize my life. So, I quickly shunned my far more important responsibilities and began spinning Cyber Metal, Skelator’s fifth full-length record since forming in 1998.

For the first time in my juvenile reviewing career, I decided to listen to each of the band’s albums to get a feel for how they’ve progressed over the years. Beginning with the early Manowar-esque Give Me Metal or Give Me Death (2008), Skelator reached the height of their epicness on sprawling hour-long, interlude laden concept album Agents of Power (2012). They landed somewhere in between on both Death to all Nations (2010) and King of Fear (2014). All four have merit, are fun listens, and inform their current sound, but somewhere in the five years since their last, the band stumbled upon a winning formula where less is truly more.

Cyber Metal is eight tracks and forty minutes of lean and mean metal glory. The interludes and drama have been discarded to make room for more riffs, solos, and screams. Take the fastest moments from the Maiden and Priest discographies, add a touch of Manowar or Iced Earth heft and attitude, and you might be close to describing what these tales of über nerdery sound like. Just listen to the first twenty seconds of opener “Cyber Samurai,” with its harmonized axe attack that leads into a falsetto wail, and you’ll know if you should keep listening (hint: you should). The final two minutes is a guitar clinic put on by Robbie Houston and Rob Steinway as they go blow for blow with call and response solos and then make up with harmonized hugs. Their chemistry is palpable throughout the record, and their lead work is simply molten. The rhythm guitar tone is one of the most satisfying that I’ve heard in a long time and Darin Wall’s ever present bass provides even more power underneath when he’s not galloping off on his own.

There’s not a moment of weakness to be found among the eight tracks, and there’s something for just about everyone. “Cast Iron” is another solo master class grounded by some fantastic down-picked chugs and melodeathy riffs while embed “Akira” is blistering power/thrash that builds to a furious ending. Things get epic without sacrificing speed on the galloping “Highlander” and the regal “Erlkonig,” and there’s a ton of hard rock swagger on “Seven Scars,” “Psychic Silver Wheels,” and Steel Druhm‘s new theme song, “The Hammer.” I can’t get over how choice the songwriting and production are on Cyber Metal, and it’s clear that Skelator have earned enough XP grinding it out in the underground to gain some high level abilities over their twenty-plus year existence.

The only reason I’m even writing this is because the mighty Ferrous Beuller thought the vocals sounded too much like Michael Kiske, and I was thus able to limply wrest the promo from his iron grip, surely saving it from a gruesome fate. Singer Jason Conde-Houston probably falls into the love him or hate him category, but if you’ve taken a peek at the score, you already know that I give 0.0 poops1 and fall squarely into team love him. He has a very old school delivery that reminds me of a young Halford crossed with a young Dickinson, and I think it fits the music perfectly.

With stellar releases from Idle Hands, Bewitcher, and now Skelator, we may be living in the midst of The Great Pacific Northwest Olde Rush of ’19. I didn’t have time to do this review, but I’ve listened to Cyber Metal and its modern take on classic heavy metal twenty times anyway. It’s really that good, and I pledge to atone for my sins by catching these guys live at the earliest opportunity.

Holdeneye



..::TRACK-LIST::..

1. Cyber Samurai 04:21
2. Cast Iron 04:05
3. The Hammer 05:04
4. Highlander 05:17
5. Akira 04:54
6. Erlkonig 04:20
7. Seven Scars 05:52
8. Psychic Silver Wheels 06:09



..::OBSADA::..

Jason Conde-Houston - Vocals
Robbie Houston - Guitars
Rob Steinway - Guitars
Darin Wall - Bass
Patrick Seick - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=ajQRbwqggrk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



..::TRACK-LIST::..

1. Introduction
2. Black Sunday
3. Dun Ringill
4. Fylingdale Flyer
5. Songs From The Wood
6. Heavy Horses
7. Sweet Dream
8. Too Old To Rock 'N' Roll
9. Skating Away
10. Aqualung
11. Locomotive Breath




https://www.youtube.com/watch?v=8I58oeTvgNU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Stanąłem twarzą w twarz z terrorem kosmosu i koszmarami wewnętrznego ja!

FA


Niemieccy piewcy okultystycznej degeneracji i apokaliptycznego horroru. Mistrzowski odjazd po progresywnej bandzie przy stricte ekstremalnym, death/blackmetalowym obliczu muzyki. Techniczne zawijasy wplątane w kurewsko nośne riffy, inteligenckie zło przekute na język potężnego, metalowego grzania.

DiabelskiDom


Gdy pada pytanie o Dortmund, niemieckie miasto w Nadrenii Północnej-Westfalii, skojarzenia dla wielu wydają się jednoznaczne – wszak miejscowa Borussia to klub znany nawet piłkarskim jaroszom. I pewnie zaledwie garstka metalowych fanatyków odpowiedziałaby, że Dortmund to rodowe gniazdo zespołu Khthoniik Cerviiks. Zawiązana w 2013 roku formacja, powstała na gruzach formacji Ignis Uranium i Zuul, postawiła sobie za cel straszyć słuchaczy hybrydą black oraz death metalu. Nie rezygnując ze swojego rodowodu, muzycy postanowili w 2020 roku nieco zredefiniować swoje pierwotne brzmienie. I trzeba przyznać, że w obliczu wcześniejszych dokonań „Æequiizoiikum” brzmi wręcz rewolucyjnie. Wypada zatem bliżej przyjrzeć się, czy mamy do czynienia z prawdziwym przewrotem, czy raczej nieudaną próbą zamachu stanu.

Rzucona słuchaczom na pierwszy ogień kompozycja „Odyssey 3000” daje wyobrażenie o obowiązującej konwencji brzmienia. Motywem przewodnim jest intensywny, techniczny riff gitarowy, w kilku miejscach przerwany zmianami temp oraz innymi kompozycyjnymi ozdobnikami. Niezwykły rozmach, motoryka nagrań oraz zawarty w tytule wątek futurystyczny dość jasno wskazują na inspirację Voivod z okresu „Killing Technology”. Poza tym legitymizują także dość często stawianą przez słuchaczy tezę, jakoby Niemcy mieli być death metalowym odpowiednikiem legendarnej formacji. Elementy black metalowe, dbałość o szczegóły i przestrzeń mogą natomiast kojarzyć się z dokonaniami grupy Vektor.

Wcześniej wymienione nazwy uznanych metalowych firm nie przytłoczyły jednak swoim ciężarem Khthoniik Cerviiks. Płyta sprawia wrażenie tyleż żywiołowej, co gruntownie przemyślanej. Utwory to w większości wielopoziomowe konstrukcje, w których riffy stają się jedynie punktem wyjścia; niektóre kompozycje wręcz dają poczucie, jakby miały się rozpaść niczym domki z kart. To taki fascynujący proceder defragmentacji utworów oraz komplikowania ich struktur. Pod tym kątem niemieckiej formacji blisko byłoby do ansamblu Howls of Ebb (co ciekawe oba zespoły nagrały wspólnie split w roku 2017) – jakkolwiek należy zaznaczyć, że zarówno brzmieniowo, jak i tematycznie zespoły (przynajmniej w kontekście recenzowanej płyty) znajdują się na antypodach. W połączeniu z chłodnym acz dynamicznym brzmieniem krążek może być jakimś zdehumanizowanym manifestem sci-fi.

„Æequiizoiikum” to płyta intensywna, dla wielu słuchaczy może okazać się niełatwą w odbiorze. Kilkukrotne przesłuchanie płyty jest wręcz wskazane, aby wczuć się w wykreowany klimat i stopniowo zanurzać się w tej futurystycznej materii. Khthoniik Cerviiks poszerzyło paletę brzmienia o kilka nowych barw, dając słuchaczom jedną z ciekawszych, a na pewno najbardziej oryginalnych death metalowych wydawnictw ostatnich lat.

Jarosław Turski



The second album of German Blackened Death Metallers KHTHONIIK CERVIIKS is here to deliver annihilation. Set for release via Iron Bonehead Productions on July 17th.

Unsettling, glistening synths and samples give an industrial and bleak introduction to whatever macabre violations lie ahead, certainly an effective and disconcerting start to the record. Firing into a blistering cacophony of savage drums and warped riffs, the meaty and tight bass lines cut through the riveting guitar convulsions and twinkling lead work to conjure a spectral apparition of death. Masterfully roared vocals join the instrumental debauchery, offering tranquility and devastation in equal measure with no dissonant nuance held back. Amalgamating the vicious nature of Sadistik Exekution with the avant-garden disfigurations of Demilich and throwing in a touch of Svartidaudi style blackened edge, this is some crushing material.

Each track distorts into a visceral array of tormenting artistry with creative, unique and claustrophobic songwriting excellence in abundance. The meeting of cavernous rhythmic atmospherics and piercingly abrasive leads opens a vortex of otherworldly Blackened Death Metal like nothing you will have heard before. The mathematic precision of the instrumentals can be compared to the likes of Portal, however Khthoniik Cerviiks have a rather different approach, creating a warmer, if equally disturbing ambience. Throughout the forty or so minutes of the record we see some distinguished ideas that are incredibly well developed before joining the melting pot of the final pieces, each idea carefully strung together with convulsively spewed aggression.

There is a luminescent quality to this music that whilst showcasing a pulverising sense of disdain and warping the brain to other dimensions also feels enlightened and resplendent. This insane venture is one that will certainly not be forgotten as a charnel pathway to total oblivion is carefully laid out for those bold enough to meditate within the void. Khthoniik Cerviiks not only will certainly put off those who do not have the ability to comprehend their art, they reward those of us whom dare be ensnared by it with trance-inducing Extreme Metal of epic proportions. Monolithic and cavernous layered of Death Metal with the discordant abrasions of Black Metal entwine so naturally, often complimenting each other, this album really shows one of the finest examples of this that I have heard recently.

A huge opus of dread-inducing, claustrophobic dissonance, packed with groove, mighty assault of the senses and gloriously powerful performances from the whole band. Allow yourself to convulse in the splendid ghastly lights of Khthoniik Cerviiks’ new record. This is one of those albums (much like those of Teitanblood) where total attention is required to appreciate every fine detail that altogether warps into a hammer of obliteration. A feverish and nightmarish experience from start to end, offering no respite.

9/10 (NATTSKOG'S BLOG)



..::TRACK-LIST::..

1. KC Exhalement 4.0 (Welcome to HAL) 02:33
2. Odyssey 3000 05:11
3. Æequiizoiikum (Mothraiik Rites) 07:27
4. Δt (Recite the Kriitiikal Mæss) 08:45
5. Para-Dog-Son - Demagorgon 05:13
6. Kollektiing Koffiin Naiils (Délire des Négations Sequence 1.0) 06:21
7. Bloodless Epiiphany (Délire des Négations Sequence 2.0) 03:53
8. KC Inhalement 4.0 (Nothiing-Niihiil-Non) 01:37



..::OBSADA::..

Drums [V.U.K.K] - Ohourobohortiik Ssphäross
Guitar [Major Drone], Bass [LF Emitter], Lyrics By [Lyriiziism] - Okkhulus Siirs
Guitar [Minor Drone], Vocals [Azimuth Assonance], Lyrics By [Lyriiziism] - Khraâl Vri*ïl




https://www.youtube.com/watch?v=oX8DWkjofdY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Stanąłem twarzą w twarz z terrorem kosmosu i koszmarami wewnętrznego ja!

FA


Niemieccy piewcy okultystycznej degeneracji i apokaliptycznego horroru. Mistrzowski odjazd po progresywnej bandzie przy stricte ekstremalnym, death/blackmetalowym obliczu muzyki. Techniczne zawijasy wplątane w kurewsko nośne riffy, inteligenckie zło przekute na język potężnego, metalowego grzania.

DiabelskiDom


Gdy pada pytanie o Dortmund, niemieckie miasto w Nadrenii Północnej-Westfalii, skojarzenia dla wielu wydają się jednoznaczne – wszak miejscowa Borussia to klub znany nawet piłkarskim jaroszom. I pewnie zaledwie garstka metalowych fanatyków odpowiedziałaby, że Dortmund to rodowe gniazdo zespołu Khthoniik Cerviiks. Zawiązana w 2013 roku formacja, powstała na gruzach formacji Ignis Uranium i Zuul, postawiła sobie za cel straszyć słuchaczy hybrydą black oraz death metalu. Nie rezygnując ze swojego rodowodu, muzycy postanowili w 2020 roku nieco zredefiniować swoje pierwotne brzmienie. I trzeba przyznać, że w obliczu wcześniejszych dokonań „Æequiizoiikum” brzmi wręcz rewolucyjnie. Wypada zatem bliżej przyjrzeć się, czy mamy do czynienia z prawdziwym przewrotem, czy raczej nieudaną próbą zamachu stanu.

Rzucona słuchaczom na pierwszy ogień kompozycja „Odyssey 3000” daje wyobrażenie o obowiązującej konwencji brzmienia. Motywem przewodnim jest intensywny, techniczny riff gitarowy, w kilku miejscach przerwany zmianami temp oraz innymi kompozycyjnymi ozdobnikami. Niezwykły rozmach, motoryka nagrań oraz zawarty w tytule wątek futurystyczny dość jasno wskazują na inspirację Voivod z okresu „Killing Technology”. Poza tym legitymizują także dość często stawianą przez słuchaczy tezę, jakoby Niemcy mieli być death metalowym odpowiednikiem legendarnej formacji. Elementy black metalowe, dbałość o szczegóły i przestrzeń mogą natomiast kojarzyć się z dokonaniami grupy Vektor.

Wcześniej wymienione nazwy uznanych metalowych firm nie przytłoczyły jednak swoim ciężarem Khthoniik Cerviiks. Płyta sprawia wrażenie tyleż żywiołowej, co gruntownie przemyślanej. Utwory to w większości wielopoziomowe konstrukcje, w których riffy stają się jedynie punktem wyjścia; niektóre kompozycje wręcz dają poczucie, jakby miały się rozpaść niczym domki z kart. To taki fascynujący proceder defragmentacji utworów oraz komplikowania ich struktur. Pod tym kątem niemieckiej formacji blisko byłoby do ansamblu Howls of Ebb (co ciekawe oba zespoły nagrały wspólnie split w roku 2017) – jakkolwiek należy zaznaczyć, że zarówno brzmieniowo, jak i tematycznie zespoły (przynajmniej w kontekście recenzowanej płyty) znajdują się na antypodach. W połączeniu z chłodnym acz dynamicznym brzmieniem krążek może być jakimś zdehumanizowanym manifestem sci-fi.

„Æequiizoiikum” to płyta intensywna, dla wielu słuchaczy może okazać się niełatwą w odbiorze. Kilkukrotne przesłuchanie płyty jest wręcz wskazane, aby wczuć się w wykreowany klimat i stopniowo zanurzać się w tej futurystycznej materii. Khthoniik Cerviiks poszerzyło paletę brzmienia o kilka nowych barw, dając słuchaczom jedną z ciekawszych, a na pewno najbardziej oryginalnych death metalowych wydawnictw ostatnich lat.

Jarosław Turski



The second album of German Blackened Death Metallers KHTHONIIK CERVIIKS is here to deliver annihilation. Set for release via Iron Bonehead Productions on July 17th.

Unsettling, glistening synths and samples give an industrial and bleak introduction to whatever macabre violations lie ahead, certainly an effective and disconcerting start to the record. Firing into a blistering cacophony of savage drums and warped riffs, the meaty and tight bass lines cut through the riveting guitar convulsions and twinkling lead work to conjure a spectral apparition of death. Masterfully roared vocals join the instrumental debauchery, offering tranquility and devastation in equal measure with no dissonant nuance held back. Amalgamating the vicious nature of Sadistik Exekution with the avant-garden disfigurations of Demilich and throwing in a touch of Svartidaudi style blackened edge, this is some crushing material.

Each track distorts into a visceral array of tormenting artistry with creative, unique and claustrophobic songwriting excellence in abundance. The meeting of cavernous rhythmic atmospherics and piercingly abrasive leads opens a vortex of otherworldly Blackened Death Metal like nothing you will have heard before. The mathematic precision of the instrumentals can be compared to the likes of Portal, however Khthoniik Cerviiks have a rather different approach, creating a warmer, if equally disturbing ambience. Throughout the forty or so minutes of the record we see some distinguished ideas that are incredibly well developed before joining the melting pot of the final pieces, each idea carefully strung together with convulsively spewed aggression.

There is a luminescent quality to this music that whilst showcasing a pulverising sense of disdain and warping the brain to other dimensions also feels enlightened and resplendent. This insane venture is one that will certainly not be forgotten as a charnel pathway to total oblivion is carefully laid out for those bold enough to meditate within the void. Khthoniik Cerviiks not only will certainly put off those who do not have the ability to comprehend their art, they reward those of us whom dare be ensnared by it with trance-inducing Extreme Metal of epic proportions. Monolithic and cavernous layered of Death Metal with the discordant abrasions of Black Metal entwine so naturally, often complimenting each other, this album really shows one of the finest examples of this that I have heard recently.

A huge opus of dread-inducing, claustrophobic dissonance, packed with groove, mighty assault of the senses and gloriously powerful performances from the whole band. Allow yourself to convulse in the splendid ghastly lights of Khthoniik Cerviiks’ new record. This is one of those albums (much like those of Teitanblood) where total attention is required to appreciate every fine detail that altogether warps into a hammer of obliteration. A feverish and nightmarish experience from start to end, offering no respite.

9/10 (NATTSKOG'S BLOG)



..::TRACK-LIST::..

1. KC Exhalement 4.0 (Welcome to HAL) 02:33
2. Odyssey 3000 05:11
3. Æequiizoiikum (Mothraiik Rites) 07:27
4. Δt (Recite the Kriitiikal Mæss) 08:45
5. Para-Dog-Son - Demagorgon 05:13
6. Kollektiing Koffiin Naiils (Délire des Négations Sequence 1.0) 06:21
7. Bloodless Epiiphany (Délire des Négations Sequence 2.0) 03:53
8. KC Inhalement 4.0 (Nothiing-Niihiil-Non) 01:37



..::OBSADA::..

Drums [V.U.K.K] - Ohourobohortiik Ssphäross
Guitar [Major Drone], Bass [LF Emitter], Lyrics By [Lyriiziism] - Okkhulus Siirs
Guitar [Minor Drone], Vocals [Azimuth Assonance], Lyrics By [Lyriiziism] - Khraâl Vri*ïl




https://www.youtube.com/watch?v=oX8DWkjofdY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



..::TRACK-LIST::..

Recorded live in New York City's Central Park in 1979.
1. Intro
2. Tin Man
3. Only Game In Town
4. I Need You
5. Foolin'
6. Ventura Highway
7. California Dreamin'
8. Another Try
9. Horse With No Name
10. All Night
11. Here
12. Hollywood
13. Sandman
14. Sister Golden Hair



..::OBSADA::..

Gerry Beckley - vocals, guitars, piano
Dewey Bunnell - vocals, guitar
Michael Woods - guitars
David Dickey - bass, vocals
Willie Leacox - drums
Jim Calire - keyboards, horns
Tom Walsh - percussion




https://www.youtube.com/watch?v=TsSEYI6Ellw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Supergrupy mają to do siebie, że często wywołują dużo większe zamieszanie samym swoim istnieniem niż graną przez siebie muzyką. W dodatku najczęściej dość szybko się rozpadają, czasem zresztą od samego początku mają być projektami chwilowymi. Nie wiadomo jeszcze jaka (i czy w ogóle jakaś) przyszłość czeka grupę o dziwnej nazwie Giraffe Tongue Orchestra. Nie wiem nawet czy termin „supergrupa” jest tu do końca uzasadniony, bo z jednej strony w skład zespołu nie wchodzą wielkie gwiazdy rocka, ale niewątpliwie są to nazwiska rozpoznawalne, na co dzień udzielające się w grupach dość (lub bardzo) popularnych. Wolę jednak traktować ten projekt jako zespół gości, którzy postanowili razem ponagrywać, a nie supergrupę, po której należałoby się spodziewać czegoś wyjątkowego. No to wyjaśnijmy jeszcze kto pojawia się na pierwszym albumie Giraffe Tongue Orchestra zatytułowanym Broken Lines: wokalista William DuVall (czyli następca Layne’a Staleya w Alice in Chains), gitarzyści Brent Hinds (Mastodon) i Ben Weinman (The Dillinger Escape Plan), perkusista Thomas Pridgen (The Mars Volta) i basista Peter Griffin (Dethklok i Zappa Plays Zappa).

A muzycznie? Muzycznie w zasadzie trudno jednoznacznie stwierdzić, do której z wymienionych wyżej grup najbliżej jest członkom GTO w tym wspólnym muzykowaniu. Oczywiście tu i tam wyjdą pewne podobieństwa – moc The Dillinger Escape Plan, dynamika grupy Mastodon, intensywność brzmienia Alice in Chains czy pokręcone rytmu The Mars Volta – ale nie da się tu przypisać komuś dominacji nad resztą. Choć projekt został zapoczątkowany już kilka lat temu przez Weinmana i Hindsa, reszta składu wpasowała się w to wszystko na tyle dobrze, że z jednej strony nie ma tej wspomnianej dominacji, ale też nie do końca można określić kierunek, w którym ta grupa podąża. Na pewno panowie nieszczególnie skupiali się rozwijaniu kompozycji, bo 10 numerów zawartych na Broken Lines trwa 40 minut. Czyli dość radiowy format. I faktycznie sporo tu numerów, które mają szansę trafić na playlisty rockowych rozgłośni, począwszy od mocnego, żywiołowego Adopt or Die, które rozpoczyna płytę. Bez zbędnych wstępów, bez ostrzeżenia. Mocny kop od pierwszych sekund, a do tego chwytliwy refren. Ten patent powtarza się tu często. Pierwszy singiel – Crucifixion – kipi niemal punkową energią we wstępie i refrenie, choć pomiędzy tymi fragmentami grupa trochę miesza z tempem i rytmem, dzięki czemu całość nie brzmi jak prostacka wywalanka. Brawa także dla DuValla, który nie musi tu śpiewać „pod Layne’a”, dzięki czemu poznajemy go z zupełnie innej strony, zarówno we fragmentach spokojnych, jak i tych, gdy wydobywa z siebie dzikie wrzaski. Znakomite No-One Is Innocent kontynuuje to mocne uderzenie na początku płyty. Pierwsze minuty Broken Lines to zdecydowanie coś dla tych, którzy lubią jak jest intensywnie, głośno, ale z dobrą melodią w refrenie.

A później bywa różnie. Na szczęście panowie dorzucili do zestawu kilka rzeczy w innym klimacie. Blood Moon (kolejny singiel) co prawda operuje na dość mocnym rytmie, ale jest tu dużo więcej przestrzeni niż we wcześniejszych kawałkach, do tego mamy lekki posmak industrialu. Spokojniej jest za to chwilami pod koniec płyty. Pierwszym zwiastunem zmiany nastroju jest All We Have Is Now – bardzo delikatny numer, który jednak według mnie zmierza donikąd, w dodatku trwa ledwo ponad 3 minuty i zanim cokolwiek zacznie się dziać, już jest po wszystkim. Everyone Gets Everything They Really Want to znowu żwawsze tempo, ale tu już nie ma tej gitarowej intensywności z początku płyty. Zamiast tego dostajemy coś, co mogliby nagrać Red Hot Chili Peppers, gdyby gdzieś po Californication nie stracili części ciała odpowiedzialnej za granie czegoś innego niż popowa papka. Może i numer ten średnio pasuje do całej reszty płyty, ale w sumie jako odmiana od mocnego grania sprawdza się całkiem nieźle.

Może częściowo dzięki temu, że płyta trwa zaledwie 40 minut, słucha się jej naprawdę nieźle. Bo niby nie ma tu nic spektakularnego, brak dotknięcia geniuszu, czasami wkrada się chaos i spójność rozłazi się po wszystkich kątach, ale ogólnie jest to album, do którego chce się wracać. No dobrze, może nie do całości, może do połowy numerów. Ale to dość obiecujący start i być może za jakiś czas doczekamy się bardziej spójnej kontynuacji. Nie miałem żadnych oczekiwań wobec tej płyty i to było pewnie najlepsze podejście. Dostałem solidną porcję mocnego grania. Na tyle solidną, że czekam na ciąg dalszy.

Bizon



..::TRACK-LIST::..

1. Adapt or Die 03:24
2. Crucifixion 04:16
3. No-One Is Innocent 04:20
4. Blood Moon 03:19
5. Fragments & Ashes 03:55
6. Back to the Light 04:45
7. All We Have Is Now 03:13
8. Everyone Gets Everything They Really Want 04:09
9. Thieves and Whores 03:04
10. Broken Lines 05:52



..::OBSADA::..

William DuVall - lead & background vocals
Ben Weinman - guitars, keyboards, etc.
Brent Hinds - guitars, backing vocals on Adapt Or Die, No-one Is Innocent, and Fragments & Ashes
Pete Griffin - bass
Thomas Pridgen - drums

Drums on All We Have Is Now and Thieves And Whores - Jon Theodore
Additional Vocals on Back To The Light - Juliette Lewis




https://www.youtube.com/watch?v=EtJbgV3pGkI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Supergrupy mają to do siebie, że często wywołują dużo większe zamieszanie samym swoim istnieniem niż graną przez siebie muzyką. W dodatku najczęściej dość szybko się rozpadają, czasem zresztą od samego początku mają być projektami chwilowymi. Nie wiadomo jeszcze jaka (i czy w ogóle jakaś) przyszłość czeka grupę o dziwnej nazwie Giraffe Tongue Orchestra. Nie wiem nawet czy termin „supergrupa” jest tu do końca uzasadniony, bo z jednej strony w skład zespołu nie wchodzą wielkie gwiazdy rocka, ale niewątpliwie są to nazwiska rozpoznawalne, na co dzień udzielające się w grupach dość (lub bardzo) popularnych. Wolę jednak traktować ten projekt jako zespół gości, którzy postanowili razem ponagrywać, a nie supergrupę, po której należałoby się spodziewać czegoś wyjątkowego. No to wyjaśnijmy jeszcze kto pojawia się na pierwszym albumie Giraffe Tongue Orchestra zatytułowanym Broken Lines: wokalista William DuVall (czyli następca Layne’a Staleya w Alice in Chains), gitarzyści Brent Hinds (Mastodon) i Ben Weinman (The Dillinger Escape Plan), perkusista Thomas Pridgen (The Mars Volta) i basista Peter Griffin (Dethklok i Zappa Plays Zappa).

A muzycznie? Muzycznie w zasadzie trudno jednoznacznie stwierdzić, do której z wymienionych wyżej grup najbliżej jest członkom GTO w tym wspólnym muzykowaniu. Oczywiście tu i tam wyjdą pewne podobieństwa – moc The Dillinger Escape Plan, dynamika grupy Mastodon, intensywność brzmienia Alice in Chains czy pokręcone rytmu The Mars Volta – ale nie da się tu przypisać komuś dominacji nad resztą. Choć projekt został zapoczątkowany już kilka lat temu przez Weinmana i Hindsa, reszta składu wpasowała się w to wszystko na tyle dobrze, że z jednej strony nie ma tej wspomnianej dominacji, ale też nie do końca można określić kierunek, w którym ta grupa podąża. Na pewno panowie nieszczególnie skupiali się rozwijaniu kompozycji, bo 10 numerów zawartych na Broken Lines trwa 40 minut. Czyli dość radiowy format. I faktycznie sporo tu numerów, które mają szansę trafić na playlisty rockowych rozgłośni, począwszy od mocnego, żywiołowego Adopt or Die, które rozpoczyna płytę. Bez zbędnych wstępów, bez ostrzeżenia. Mocny kop od pierwszych sekund, a do tego chwytliwy refren. Ten patent powtarza się tu często. Pierwszy singiel – Crucifixion – kipi niemal punkową energią we wstępie i refrenie, choć pomiędzy tymi fragmentami grupa trochę miesza z tempem i rytmem, dzięki czemu całość nie brzmi jak prostacka wywalanka. Brawa także dla DuValla, który nie musi tu śpiewać „pod Layne’a”, dzięki czemu poznajemy go z zupełnie innej strony, zarówno we fragmentach spokojnych, jak i tych, gdy wydobywa z siebie dzikie wrzaski. Znakomite No-One Is Innocent kontynuuje to mocne uderzenie na początku płyty. Pierwsze minuty Broken Lines to zdecydowanie coś dla tych, którzy lubią jak jest intensywnie, głośno, ale z dobrą melodią w refrenie.

A później bywa różnie. Na szczęście panowie dorzucili do zestawu kilka rzeczy w innym klimacie. Blood Moon (kolejny singiel) co prawda operuje na dość mocnym rytmie, ale jest tu dużo więcej przestrzeni niż we wcześniejszych kawałkach, do tego mamy lekki posmak industrialu. Spokojniej jest za to chwilami pod koniec płyty. Pierwszym zwiastunem zmiany nastroju jest All We Have Is Now – bardzo delikatny numer, który jednak według mnie zmierza donikąd, w dodatku trwa ledwo ponad 3 minuty i zanim cokolwiek zacznie się dziać, już jest po wszystkim. Everyone Gets Everything They Really Want to znowu żwawsze tempo, ale tu już nie ma tej gitarowej intensywności z początku płyty. Zamiast tego dostajemy coś, co mogliby nagrać Red Hot Chili Peppers, gdyby gdzieś po Californication nie stracili części ciała odpowiedzialnej za granie czegoś innego niż popowa papka. Może i numer ten średnio pasuje do całej reszty płyty, ale w sumie jako odmiana od mocnego grania sprawdza się całkiem nieźle.

Może częściowo dzięki temu, że płyta trwa zaledwie 40 minut, słucha się jej naprawdę nieźle. Bo niby nie ma tu nic spektakularnego, brak dotknięcia geniuszu, czasami wkrada się chaos i spójność rozłazi się po wszystkich kątach, ale ogólnie jest to album, do którego chce się wracać. No dobrze, może nie do całości, może do połowy numerów. Ale to dość obiecujący start i być może za jakiś czas doczekamy się bardziej spójnej kontynuacji. Nie miałem żadnych oczekiwań wobec tej płyty i to było pewnie najlepsze podejście. Dostałem solidną porcję mocnego grania. Na tyle solidną, że czekam na ciąg dalszy.

Bizon



..::TRACK-LIST::..

1. Adapt or Die 03:24
2. Crucifixion 04:16
3. No-One Is Innocent 04:20
4. Blood Moon 03:19
5. Fragments & Ashes 03:55
6. Back to the Light 04:45
7. All We Have Is Now 03:13
8. Everyone Gets Everything They Really Want 04:09
9. Thieves and Whores 03:04
10. Broken Lines 05:52



..::OBSADA::..

William DuVall - lead & background vocals
Ben Weinman - guitars, keyboards, etc.
Brent Hinds - guitars, backing vocals on Adapt Or Die, No-one Is Innocent, and Fragments & Ashes
Pete Griffin - bass
Thomas Pridgen - drums

Drums on All We Have Is Now and Thieves And Whores - Jon Theodore
Additional Vocals on Back To The Light - Juliette Lewis




https://www.youtube.com/watch?v=EtJbgV3pGkI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



DVD 5
NTSC
4:3
DD 2.0
DD 5.1



..::TRACK-LIST::..

1. Ventura Highway
2. I Need You
3. Don't Cross The River
4. Horse With No Name
5. Moon Song
6. Lonely People
7. Wind Wave
8. Rainbow Song
9. Tin Man
10. California Revisited
11. Green Monkey



..::OBSADA::..

Gerry Beckley - lead and backing vocals, keyboards, guitars, bass, harmonica, lap steel guitars
Dewey Bunnell - lead and backing vocals, guitars
Dan Peek - lead and backing vocals, guitars, bass
Calvin Samuels - bass
William Leacox - drums




https://www.youtube.com/watch?v=GQ3cYhl2uHs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Sphere of Adversity' jest ponadprzeciętnym osiągnięciem w równowadze emocjonalnie zaburzonej powagi i ostrych, serpentynowych rytmów doom metalu, rytmów, które służą każdemu utworowi jako indywidualny mikrokosmos.
...tak pokrótce. Miłego odbioru...

FA


It’s been seven years since Acolytes of Moros graced us with 2018’s The Wellspring, but Sphere of Adversity makes up for any sense of lost time with an even more colossal slice of doom. Four tracks combined eclipse the eighty-minute threshold, the shortest being a little less than twelve minutes and two threatening to reach the half-hour mark. Comparisons to Reverend Bizarre have always been apparent since the Acolytes’ 2010 foundation so I suppose it’s only inevitable for them to put out their So Long, Suckers equivalent.

The atmosphere is in line with the previous album’s melancholic veneer, right down to the emphasis on plodding rhythms and melodramatic baritone vocals. but the longer form songwriting makes for an unsurprisingly meandering execution with some adjustments to the band dynamic. The bass leads the charge more often this time around, often setting the foundation and structure via drawn out rumbles that get built up courtesy of the hazy guitars and still fairly dexterous drums. The trio has strong chemistry, utilizing the sort of overall looseness that sets it in the lineage of early Sabbath as each instrument is often wandering around in its own segments of the space while playing into the greater picture.

Of course, it’s also pretty easy to get lost when the space is marked by such broad degrees. This is especially apparent with the two longest tracks as they include several fluctuating parts, sometimes presented with the sort of ambiguity that can make it tricky to tell whether a track has truly ended or is just gearing up for another segment. This is especially notable with the bass break toward of “Shadowlands” completely halting the momentum, but the title track does a noticeably better job of sequencing its different parts and even gets some extra pizzaz courtesy of the extra organ thrown into the mix during the climactic drone. I also can’t deny that the closing “Establish Dominance” is almost a reprieve from the previous exercises despite being about as slothful.

With Sphere of Adversity doubling down on doom extremity, Acolytes of Moros pushes an already acquainted taste to even further extents. The best of The Wellspring hits a little higher than much of this album’s material but the conviction is certainly admirable here as the musicianship goes a long way in making due on these promises of oppressive slow motion. It’s a lot to take in but is ultimately straightforward, ensuring the doom faithful appreciate its lengthy devotions but not turning everybody else off as bad as they could’ve.

Twisted Psychology



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Salient Candour 15:14
2. Shadowlands 26:28

CD 2:
3. Sphere of Adversity 26:48
4. Establish Dominance 11:53



..::OBSADA::..

Simon Carlsson - guitars
Rasmus 'Ralle' Jansson - drums
Christoffer 'Kribbe' Frylmark - bass, vocals

Guest musicians:
J. Dee - vocals
David Eriksson - organ




https://www.youtube.com/watch?v=9oYdzhXtZ4o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Sphere of Adversity' jest ponadprzeciętnym osiągnięciem w równowadze emocjonalnie zaburzonej powagi i ostrych, serpentynowych rytmów doom metalu, rytmów, które służą każdemu utworowi jako indywidualny mikrokosmos.
...tak pokrótce. Miłego odbioru...

FA


It’s been seven years since Acolytes of Moros graced us with 2018’s The Wellspring, but Sphere of Adversity makes up for any sense of lost time with an even more colossal slice of doom. Four tracks combined eclipse the eighty-minute threshold, the shortest being a little less than twelve minutes and two threatening to reach the half-hour mark. Comparisons to Reverend Bizarre have always been apparent since the Acolytes’ 2010 foundation so I suppose it’s only inevitable for them to put out their So Long, Suckers equivalent.

The atmosphere is in line with the previous album’s melancholic veneer, right down to the emphasis on plodding rhythms and melodramatic baritone vocals. but the longer form songwriting makes for an unsurprisingly meandering execution with some adjustments to the band dynamic. The bass leads the charge more often this time around, often setting the foundation and structure via drawn out rumbles that get built up courtesy of the hazy guitars and still fairly dexterous drums. The trio has strong chemistry, utilizing the sort of overall looseness that sets it in the lineage of early Sabbath as each instrument is often wandering around in its own segments of the space while playing into the greater picture.

Of course, it’s also pretty easy to get lost when the space is marked by such broad degrees. This is especially apparent with the two longest tracks as they include several fluctuating parts, sometimes presented with the sort of ambiguity that can make it tricky to tell whether a track has truly ended or is just gearing up for another segment. This is especially notable with the bass break toward of “Shadowlands” completely halting the momentum, but the title track does a noticeably better job of sequencing its different parts and even gets some extra pizzaz courtesy of the extra organ thrown into the mix during the climactic drone. I also can’t deny that the closing “Establish Dominance” is almost a reprieve from the previous exercises despite being about as slothful.

With Sphere of Adversity doubling down on doom extremity, Acolytes of Moros pushes an already acquainted taste to even further extents. The best of The Wellspring hits a little higher than much of this album’s material but the conviction is certainly admirable here as the musicianship goes a long way in making due on these promises of oppressive slow motion. It’s a lot to take in but is ultimately straightforward, ensuring the doom faithful appreciate its lengthy devotions but not turning everybody else off as bad as they could’ve.

Twisted Psychology



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Salient Candour 15:14
2. Shadowlands 26:28

CD 2:
3. Sphere of Adversity 26:48
4. Establish Dominance 11:53



..::OBSADA::..

Simon Carlsson - guitars
Rasmus 'Ralle' Jansson - drums
Christoffer 'Kribbe' Frylmark - bass, vocals

Guest musicians:
J. Dee - vocals
David Eriksson - organ




https://www.youtube.com/watch?v=9oYdzhXtZ4o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Mamy oto w rękach kolejny ważny krążek dla progresywnego gatunku na południowoamerykańskiej scenie rockowej.



..::TRACK-LIST::..

Concert recorded and filmed on November 08, 2014 at Alcatraz room, Buenos Aires, Argentina.
1. La fortaleza 03:44
2. Nuevo mesías 04:30
3. Mosoj pacha 05:30
4. Sombras en la oscuridad 03:35
5. Espejo del alma 05:36
6. En otro lugar 06:39
7. Volver a nacer 05:45
8. Hipnotízame 07:57
9. Desapareciendo 06:03
10. Medusa 07:25
11. Imperio de cristal 06:55
12. Hasta el final 11:15

Bonus:
13. Espejo del alma (videoclip) 05:40
14. En otro lugar (videoclip) 06:58
15. Rumbo a la eternidad 10:09
16. Nuevo mesías 04:23
17. Espejo del alma 05:07
18. Flor de loto 04:33



..::OBSADA::..

Alejandro Jarrín - Bass
Alvaro Escobar - Drums
Alonso Herrera - Guitars, Vocals
Ignacio Flórez - Guitars (rhythm)
Daniel López Gutiérrez - Keyboards
Agustina González García - Vocals (backing)
Junior Pacora - Wind instruments, Charango



https://www.youtube.com/watch?v=tjngp3ZTZ4M



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Marek Jackowski - Oprócz błękitnego nieba
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Marek Jackowski
Album................: Oprócz błękitnego nieba
Genre................: Pop Rock
Source...............: CD
Year.................: 2013
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 66 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Złota kolekcja

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Marek Jackowski - Oprócz błękitnego nieba [04:36]
2. Marek Jackowski - W życiu trzeba wolnym być [04:58]
3. Marek Jackowski - O ludziach i o życiu [03:21]
4. Marek Jackowski - Wakacje w słońcu [03:26]
5. Marek Jackowski - Słodki uśmiech twój [02:51]
6. Marek Jackowski - W taki dzień [04:06]
7. Marek Jackowski - Nie chodź w ulice [04:35]
8. Marek Jackowski - Bywają dni [03:31]
9. Marek Jackowski - Błękitne fale Dunaju [04:59]
10. Marek Jackowski - Niech pani wybaczy, niech pani pozwoli[03:19]
11. Marek Jackowski - Nic nie poradzę, że zakochałem się [03:08]
12. Marek Jackowski - Miasto moje miasto [04:50]
13. Marek Jackowski - Jest tyle pięknych rzeczy [04:35]
14. Marek Jackowski - Tango prawdziwej miłości (wersja instrumentalna)[04:23]
15. Marek Jackowski - Oprócz błękitnego nieba (wersja instrumentalna 2002)[04:28]

Playing Time.........: 01:01:14
Total Size...........: 405,55 MB

...( Info )...


Artist: Dire Straits
Album: Sultans Of Swing (San Antonio Live In 85)
Year: 2025
Quality: FLAC 24Bit-96kHz

...( TrackList )...

01. Sultans Of Swing (San Antonio Live In 85)

...( Info )...


Artist: Dan Fogelberg
Album: Souvenirs (50th Anniversary Edition)
Year: 2025
Genre: Rock, country, folk
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Part of the Plan
02. Illinois
03. Changing Horses
04. Better Change
05. Souvenirs
06. The Long Way
07. As the Raven Flies
08. Song from Half Mountain
09. Morning Sky
10. Someone's Been Telling You Stories
11. There's a Place in the World for a Gambler
12. I Know A Thief
13. As the Raven Flies (Alternate Take)
14. Illinois (Alternate Take)
15. There's a Place in the World for a Gambler (Alternate Take)

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Papa D - 35 Lat - Największe Przeboje
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Papa D
Album................: 35 Lat - Największe Przeboje
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 2019
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.3.1 20141125
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 62 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Universal Music Polska

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Papa D - Teraz [03:29]
2. Papa D - Nasz Disneyland [03:40]
3. Papa D - Maxi Singiel [03:40]
4. Papa D - Nietykalni [04:51]
5. Papa D - Będziemy Tańczyć [03:29]
6. Papa D - O La La [03:48]
7. Papa D - Gdzie One Są [03:45]
8. Papa D - Ocean Wspomnień [03:22]
9. Papa D - Naj Story [04:13]
10. Papa D - Bezimienni [03:22]
11. Papa D - Sunshine Reggae [03:13]
12. Papa D - Twój Ziemski Eden [03:46]
13. Papa D - Kamikadze Wróc! [03:42]
14. Papa D - Wracam [04:00]
15. Papa D - Tora Tora Tora [03:23]
16. Papa D - Czarny Śnieg [04:05]
17. Papa D - Pocztówka Z Wakacji [04:20]
18. Papa D - Mamy Cały Świat [03:33]
19. Papa D - Panorama Tatr [03:44]
20. Papa D - Wiecznie Młodzi [04:00]

Playing Time.........: 01:15:35
Total Size...........: 475,71 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Irena Jarocka - Odpływają kawiarenki
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Irena Jarocka
Album................: Odpływają kawiarenki
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 1998
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.3.1 20141125
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Złota Kolekcja

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Irena Jarocka - Gondolierzy znad Wisły [02:30]
2. Irena Jarocka - Śpiewam pod gołym niebem [03:02]
3. Irena Jarocka - Chłopcy z weselszych lat [02:58]
4. Irena Jarocka - Co mnie w Tobie zachwyciło [02:31]
5. Irena Jarocka - Niech tańczą nasze serca [03:38]
6. Irena Jarocka - Wymyśliłam Cię [02:53]
7. Irena Jarocka - Nie wrócą te lata [02:55]
8. Irena Jarocka - Sto lat czekam na Twój list [02:25]
9. Irena Jarocka - Jeszcze tyle przed nami [03:52]
10. Irena Jarocka - Był ktoś [03:58]
11. Irena Jarocka - Te same noce i dni [02:48]
12. Irena Jarocka - To co zdarza się raz [02:28]
13. Irena Jarocka - Kocha się raz [03:16]
14. Irena Jarocka - Mój słodki Charlie [03:01]
15. Irena Jarocka - Motylem jestem [02:53]
16. Irena Jarocka - By coś zostało z tych dni [03:05]
17. Irena Jarocka - Odpływają kawiarenki [04:22]
18. Irena Jarocka - Być narzeczoną Twą [03:20]
19. Irena Jarocka - Piosenka spod welonu [02:38]
20. Irena Jarocka - Mam temat na życie [03:26]
21. Irena Jarocka - Beatlemania story [04:11]
22. Irena Jarocka - Stare łzy [03:35]
23. Irena Jarocka - Kabała z 7 kart [04:06]

Playing Time.........: 01:14:02
Total Size...........: 479,12 MB

...( Info )...
OldiesPart022⭐MP3@320kbps

...( TrackList )...
VA - The Many Faces Of Pink Floyd (2013) (3CD)
VA - The Many Faces Of Queen (2018) (3CD)
VA - The Many Faces Of Ramones (2014) (3CD)
VA - The Many Faces Of Rod Stewart (2017) (3CD)
VA - The Many Faces Of Santana (20170 (3CD)
VA - The Many Faces Of Sex Pistols (2013) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Beach Boys (2021) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Beatles (2016) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Cure (2016) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Police (2017) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Rolling Stones (2015) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Smiths (2017) (3CD)
VA - The Many Faces Of The Who (2016) (3CD)
VA - The Many Faces Of Tina Turner (2018) 3CD
VA - The Many Faces Of Van Halen (2019) (3CD)
VA - The Many Faces Of Yes (2014) (3CD)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Już dawno żaden zespół nie oczarował mnie tak bardzo jak Lazuli!


Live @ l'Abeille rôde is a live document of one of the most original but still underrated progressive bands. The French band makes an unique kind of progressive rock. The intensity of the music reminds me often of that other French band ... Ange. The band has developed an unique sound in the progscene. When Claude Leonetti in 1996 had a motorbike accident it deprived him to use his left arm. Missing his guitar he developed a new kind of instrument and called it the Léode. The instrument is a mix of guitar, a synthesizer and a musical saw. The Léode controls a sampler and multi-effects by a MIDI system. A kind of guitar-synthesizer without strings and a unique sound.



..::TRACK-LIST::..

Recorded live at l’Abeille rôde studio (France) in november 2012:
1. Je Te Laisse Ce Monde
2. Abime
3. L'Arbre
4. Festin Ultime (With String Sextet)
5. 15H40
6. Dans Le Formol Au Museum
7. Ouest Terne
8. Le Miroir Aux Abouettes
9. L'Azur
10. Mal De Chien (With Brass Ensemble)
11. Capitaine Coeur De Miel
12. La Valse À Cent Ans
13. On Nous Ment Comme On Respire
14. Cassiopée
15. Saleté De Nuit
16. Les Malveillants

Live @ Loreley & Veruno
Filmed at Loreley NOTP Festival in the Amphitheatre of St. Goarshausen (Germany) on july 8th 2012:
17. Je Te Laisse Ce Monde
18. Le Miroir Aux Alouettes
19. Les Malveillants
20. Film D'Aurore

Filmed at 2 days Prog Festival in Veruno (Italy) on august 9th 2012:
21. 9 Hands Around The Marimba

Acoustic sessions
Filmed under the tilia tree in november 2012:
22. Joliciel 2.0

Filmed at «l’école de musique Maurice André» in Alès (France) on february 25th 2013:
23. L'Essentiel

Acoustic Sessions
Filmed at "l'école de musique Maurice André" in Alès (France) on february 25th 2013:
24. Solo Piano Free Improvisation On The Thema Of 'La Valse À Cent Ans'



..::OBSADA::..

Claude Leonetti - Léode, backing vocals; Gédéric Byar - Electric guitar; Vincent Barnavol - Drums, percussion, marimba & backing vocals; Romain Thorel - Keyboards, bass left hand, French Horn & backing vocals; Dominique Leonetti - Lead vocals, electric guitar & 12 string guitar

Guests:
Overdub session on “Festin ultime”:
Hugo Piris - Violin; Anna Swieton - Violin; Capucine Decourt - Violin; David Dussaud - Viola; Antonin Winter - Cello; Becvort Léa - Cello

Overdub session on “Mal du chien”:
Grand Ensemble de Cuivres du Conservatoire de Nîmes
Jean-claude Relave - Trumpet & Piccolo Trumpet; Nans Barbier - Trumpet; Nicolas Planchon - Trumpet; Florent Blum-Vaxelaire - Trumpet; Julien Crouzet - Trumpet; Carla Hege - French Horn; Jean-luc Imbert - Euphonium; André Christophe - Euphonium; Daniel Beltramo - Tuba; Claude Dorel - Trombone; Christophe Castel - Trombone; Sophie Marques - Trombone; Pierre Lefort - Bass Trombone



https://www.youtube.com/watch?v=J6eSqXvuT0c



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Limitowana edycja albumu zespołu Laboratorium „Quasimodo” (SACD Hybrid) wydana w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc).
Album „Quasimodo” był drugim krążkiem nagranym przez Laboratorium w prestiżowej serii Polish Jazz i piątym w dyskografii zespołu. Zarejestrowany materiał wpisywał się w stylistykę ekspresyjnego fusion zaprezentowaną na Modern Pentathlon, ukazując jednocześnie progresywne oblicze zespołu, zorientowanego na ciągłe poszukiwania.

Album przygotowano niezwykle starannie pod względem formy całości, struktury poszczególnych kompozycji i szaty brzmieniowej. Na repertuar albumu składają się cztery rozbudowane utwory i cztery krótkie improwizowane fragmenty, z których dwa można traktować jako intra. Taki charakter ma Przejazd, będący wstępem do I’m Sorry, I’m Not a Driver, a także Etiudka, akustyczna impresja Grzywacza, wprowadzająca Śniegową panienkę.
Mimo niemal czterech dekad, jakie upłynęły od nagrania płyty, muzyka Quasimodo nie straciła niczego ze swej atrakcyjności. Wciąż brzmi nowocześnie, a melodyjne tematy i wyrafinowane improwizacje solistów mogą nadal inspirować jazzmanów młodego pokolenia.
Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów.
Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom.
W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz.



..::TRACK-LIST::..

1. Przejazd 1:36
2. I'm Sorry, I'm Not Driver 7:03
3. Etiudka 1:25
4. Śniegowa Panienka 8:17
5. Lady Rolland 1:41
6. Quasimodo 10:48
7. Kyokushinkai 2:49
8. Ikona - In Memory Of Zbigniew Seifert 6:12



..::OBSADA::..

Vocals, Alto Saxophone, Soprano Saxophone, Effects [Roland Echo Space Chorus] - Marek Stryszowski
Fortepiano, Piano [Rhodes Piano], Synthesizer [Arp Odyssey] - Janusz Grzywacz
Bass Guitar - Krzysztof Ścierański
Acoustic Guitar, Electric Guitar - Paweł Ścierański




https://www.youtube.com/watch?v=5OyYRy6G5ZA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!