...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Pierwsza duża płyta DRI z masą bonusów. Klasyk punk rocka, hardcore’a, a nawet metalu, pionierzy łączenia tych wszystkich stylów!



Ok, let me preface this by saying that this is not a metal album, at all. Sure, some of the riffs have some metal influence, but this is a pure hardcore punk album, and an early example of Thrashcore (which is just really fast hardcore punk, and a precursor to Powerviolence and Grindcore). So basically, if you don't like punk/hardcore, this is not the album for you, and even the more metal influenced releases from these guys may not work for you. However, since I am much more of a punk than a metalhead, this is perfect fro me, and I like it better than any of DRI's crossover thrash albums.

This album shows quite a bit of growth from their debut, even though it features reworked versions of many of the songs from the Dirty Rotten LP. This is more thought out, has a bit more variation in tempos while still remaining mostly in the "HOLY SHIT THAT'S FAST" area, plus this has production that is much clearer without sacrificing the raw, no bullshit sound of the band.

The album opens rather slowly, but the thrashing kicks in pretty soon, within the same, minute long song. Many of the songs feature radical tempo shifts like that, and seeing as how most songs are under 2 minutes (and only 2 are even over 3 minutes) they happen pretty fast.

Of course a few songs that do stretch the format a bit, as I mentioned before 2 of them even manage to surpass the 3 minute mark, which was a first for these boys at the time (hell, most of the songs on Dirty Rotten LP don't even reach 1 minute). On these 3+ minute "epics" (Nursing Home Blues, clocking in at almost 4 minutes, and Argument Then War, just under 3 and a half minutes), you can definitely hear some foreshadowing of what DRI would beocme on the next album, as they both feature a lot of the chugging riffs and have the long intros DRI would end up using so much.

So, in short, if you want a thrashing, ass-kicking hardcore punk album filled to the brim with blasting drums and lightning-speed-yet-catchy-as-fuck riffs, and for some reason don't have this yet, download and/or buy this as soon as possible, you won't regret it, just remember, this is NOT a metal album by any stretch of the imagination.

As for standout tracks, well, they're all excellent, though the best would be as follows; Snap, I'd RatherBe Sleeping, Yes Ma'am, Soup Kitchen, Couch Slouch, Karma, I Don't Need Society, The Explorer, and Argument Then War

EnemyOfTheSun420


In fact this album is not tight, nor was it entirely original anymore. When emotionlessly analysing releases such as these it could be considered pretty much a mess, but a better mess than the Dirty Rotten EP. But honestly, this music was supposed to be a mess. That was the whole point. A racket with either a message or plain complaining about ones personal life.

We have here 25 pissed off songs attacking the social and political environment of D.R.I.’s members and similar early eighties punkers on a micro- and marcosociological level. In other words, they’re pissed off at their parent, school, some babes and Ronald Reagan. Nothing new under the sun and de facto just as cliché as singing about vampires, mutilation or satan but of course enjoyable as ever.

The biggest difference with the earlier Dirty Rotten & Violent Pacification EP’s? simply a slightly tighter performance, a much clearer production and incidentally some palm muted metal influenced playing. No less than three songs from the Dirty Rotten EP were re-recorded on this album (“I Don't Need Society”, “Yes Ma'am” and “Reaganomics”) and because of the sound and performance they actually are better and more enjoyable than the originals.

The D.R.I. albums I like the least are the albums on which the band thought too much about it and material started to sound too contrived. Yet it is this album, an album which is all over the place and losing a grip on itself constantly, which really is what D.R.I. actually were all about. As if the album made itself before the band could consciously start to set out a path. Of course some songs here are better than others (For instance the powerful “Couch Slouch” vs the rather generic “Marriage”) but as a whole the album is one big coherent pile of sing-a-long tunes.

Like I said, the album has a certain “je ne sais quoi” brilliance. Everythings works out and nothing sounds contrived, overdone or out of place. In other words, this might as well be their most convincing (and certainly most energetic) album to date. 1985 was a good year for breakdown filled furious hardcore punk classics with irony and playfulness thrown in. Hell, that year The Stupids released “Peruvian Vacation” and let’s not forget the Mike Muir dominated “Welcome to Venice” compilation album.

In terms of importance the album just falls in between the “Dirty Rotten EP” and the all time classic ‘Crossover’ album. However when discussing excellence this album would be part of a holy D.R.I. trinity if there ever was one and I strongly advice anyone into crossover but still discovering D.R.I. to get this album as soon as possible! Ohw, and Mikey Offender (R.I.P.) played a few notes here as well. Yes Ma’am!

morbert



..::TRACK-LIST::..

1. Snap
2. I’d Rather Be Sleeping
3. Marriage
4. Yes Ma’am
5. Soup Kitchen
6. Mad Man
7. Stupid, Stupid War
8. Counter Attack
9. Couch Slouch
10. God Is Broke
11. Karma
12. Nursing Home Blues
13. I Don’t Need Society
14. Give My Taxes Back
15. Explorer
16. Reaganomics
17. How To Act
18. Shame
19. Argument Then War
20. Evil Minds
21. Slit My Wrist
22. Busted Again
23. Equal People
24. On My Way Home
25. Bail Out

Bonus Tracks:
26. Couch Slouch (From Texas Compilation 'Cottage Cheese And The Lips Of Death)
27. Running Around (From Texas Compilation 'Cottage Cheese And The Lips Of Deat
28. Snap (The Unknown Demo)
29. Stupid, Stupid War (The Unknown Demo)
30. Mad Man (Unused Songs From The Violent Pacification Recording Session)
31. Sad To Be (Unused Songs From The Violent Pacification Recording Session)
32. How To Act (Dealing With It Rough Mixes)
33. I’d Rather Be Sleeping (Dealing With It Rough Mixes)
34. I Don’t Need Society (Dealing With It Rough Mixes)
35. Nursing Home Blues (Dealing With It Rough Mixes)
36. Reganomics (Dealing With It Rough Mixes)
37. The Explorer (Dealing With It Rough Mixes)

CD Enhanced Video Cable TV Interview San Francisco 1986


Tracks 1 to 25 Dealing With It.
Tracks 26 & 27 Texas Compilation, cottage cheese from the lips of death.
Tracks 28 & 29 The Unknown Demo.
Tracks 30 & 31 Unused songs from the Violent Pacification recording sessions.
Tracks 32 to 37 Dealing With it rough mixes



..::OBSADA::..

Bass - Dennis Johnson (tracks: 26, 27), Josh Pappe (tracks: 28 to 31), Mikey Offender (tracks: 2 to 6, 8 to 10, 12, 13, 15 to 17, 23), Spike Cassidy (tracks: 1, 7, 11, 14, 18 to 22, 24, 25)
Drums - Eric Brecht (tracks: 26 to 31), Felix Griffin (tracks: 1 to 25, 32 to 37)
Guitar - Spike Cassidy
Vocals - Kurt Brecht




https://www.youtube.com/watch?v=V_A7n87TPBo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Rok 1973 przyniósł jeszcze jeden koncertowy album Milesa Davisa (aczkolwiek oryginalnie wydany wyłącznie w Japonii). "Black Beauty" zawiera materiał zarejestrowany kilka lat wcześniej, 10 kwietnia 1970 roku w Fillmore West w San Francisco. Zaledwie kilka dni przed tym występem do sklepów trafił album "Bitches Brew" i dopiero co zakończyły się nagrania na kolejny, "Jack Johnson". Liderowi towarzyszy tu podobny skład, jak na "At Fillmore" (zarejestrowanym dwa miesiące później w nowojorskim Fillmore East), czyli Steve Grossman, Chick Corea, Dave Holland, Jack DeJohnette i Airto Moreira (do kompletu zabrakło jedynie Keitha Jarretta).

Był to jeden z najlepszych koncertowych składów Davisa. Także tego dnia, muzycy dali niezwykle intensywny, pełen porywających improwizacji koncert. To mocno zakręcone, awangardowe granie, a zarazem tak czadowe, że większość rockowych grup nigdy nie zbliżyła się do tego poziomu ekspresji. I pomyśleć, że dało się osiągnąć taki efekt bez użycia elektrycznej gitary. Jej rolę niejako przejmują ostre partie dęciaków, przesterowane klawisze i uwypuklone linie gitary basowej (te ostatnie są także głównym nośnikiem melodii). Już sama pierwsza strona winylowego wydania kładzie na łopatki. Zaczyna się od niesamowicie agresywnego wykonania "Directions", a po chwili muzycy poprawiają miażdżącym "Miles Runs the Voodoo Down", z iście kakofoniczną końcówką. Po takim początku przydaje się chwila wytchnienia w postaci nieco lżejszego, funkowo bujającego "Willie Nelson", oraz ballad "I Fall in Love Too Easily" i "Sanctuary".

Trzecia strona to dwa absolutne klasyki: "It's About That Time" z "In a Silent Way", oraz tytułowy utwór z "Bitches Brew". Ten pierwszy wspaniale się rozwija, od stonowanego wstępu, do porywającej drugiej części. Z kolei "Bitches Brew" zagrany w mniejszym składzie nie wypada tak przytłaczająco, jak wersja studyjna, za to brzmi o wiele ostrzej, dzięki czemu ta wersja może bardziej spodobać się rockowym słuchaczom. Przynajmniej pierwsza połowa, gdyż później muzycy coraz bardziej odlatują w awangardowe, niemal freejazzowe rejony. Finałową stronę rozpoczyna "Masqualero" - jedna z ostatnich kompozycji z czasów Drugiego Wielkiego Kwintetu, jaka utrzymała się koncertowej setliście Milesa (zresztą prawdopodobnie było to jej ostatnie wykonanie). Tutejsza wersja jest oczywiście mocno przearanżowana, dostosowana do elektrycznego instrumentarium. Wypada znacznie ostrzej i agresywniej, ale moim zdaniem także bardziej porywająco. Na sam koniec pojawia się jeszcze wspaniała, bardzo dynamiczna i ciężka wersja "Spanish Key", oraz obowiązkowy fragment "The Theme", który przez długi czas wieńczył wszystkie występy Davisa.

Niesamowity koncert. To aż niewiarygodne, że jeden wykonawca może mieć w dyskografii aż tyle genialnych albumów koncertowych (wszystkie z elektrycznego okresu, z wyjątkiem nudnawego "In Concert", znalazłyby się na mojej liście najlepszych koncertówek). Chociaż repertuar "Black Beauty: Miles Davis at Fillmore West" w dużym stopniu pokrywa się z wydanym wcześniej "At Fillmore", to różnice w wykonaniu (i jakość obu) są na tyle znaczące, że warto znać oba te albumy.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

Black Beauty: Miles Davis At Fillmore West (1973):
CD 1:
1. Directions 10:46
2. Miles Runs The Voodoo Down 12:22
3. Willie Nelson 6:23
4. I Fall In Love Too Easily 1:35
5. Sanctuary 4:01
6. It's About That Time 9:59

CD 2:
1. Bitches Brew 12:53
2. Masqualero 9:07
3. Spanish Key/The Theme 12:13



..::OBSADA::..

Miles Davis - trumpet
Steve Grossman - saxophone
Chick Corea - electric piano
Dave Holland - electric bass
Jack DeJohnette - drums
Airto Moreira - percussion




https://www.youtube.com/watch?v=keORyP0Gfcw



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Album zwiera zapis dwóch występów, jakie Miles Davis dał 7 marca 1970 roku w nowojorskim Fillmore East. Były to prawdopodobnie jego ostatnie występy z udziałem Wayne'a Shortera, który odszedł do założonego wspólnie z Joe Zawinulem zespołu Weather Report. W ówczesnym koncertowym sekstecie Davisa występowali także Chick Corea, Dave Holland, Jack DeJohnette, oraz perkusjonalista Airto Moreira. Zespół skupił się na swoim najnowszym, elektrycznym repertuarze, przede wszystkim z nagranego już pół roku wcześniej, ale wydanego dopiero pod koniec marca "Bitches Brew". Muzycy wykonali również zupełnie świeżą kompozycję "Willie Nelson", która dopiero w następnym roku została wydana na albumie "Jack Johnson".

Podczas pierwszego występu sekstet zaprezentował niesamowicie intensywny i żywiołowy set. Nawet na tle innych koncertówek Davisa z elektrycznego okresu, wypada on niezwykle agresywnie, momentami wręcz freejazzowo. Tutejsze wykonanie "Directions" jest najbardziej ekstremalnym, jakie słyszałem, w czym zasługa przede wszystkim grającego w zupełnie dla siebie nietypowy, brutalny sposób Shortera. Freejazzowy fragment z jego solówką, a następnie duetem Hollanda i Corei w "It's About That Time" również zaskakuje. Takiej muzyki w wykonaniu zespołu Milesa wcześniej nie można było usłyszeć - zapewne on sam za życia blokował jej publikację. W trakcie drugiego występu zespół grał już nieco wolniej i nie tak intensywnie, za to bardziej melodyjnie. Wciąż jednak z ogromną dawką energii i porywającymi popisami instrumentalistów (czasem znów podążającymi w stronę free jazzu, jak solówka Shortera w, mimo wszystko, łagodniejszym wykonaniu "Directions").

"Live at the Fillmore East (March 7, 1970): It's About that Time" znacznie ubogaca wiedzę na temat koncertowych poczynań Milesa Davisa w elektrycznym okresie. Przede wszystkim jest to jednak porywający materiał, który można postawić obok innych koncertówek z tego etapu kariery trębacza.

Paweł Pałasz


The late appearance of this historic document after more than three decades in bootleg limbo is proof that good things come to those who wait. Beyond that, the twin-CD offers a rare opportunity to hear the legendary Lost Quintet, so called because they never made a studio recording, hardly surprising during such an intense period of creative activity for the suddenly galvanized trumpeter.
We've seen lots of archival recordings of live electric Miles Davis over the years, but this one claims special significance. According to the CD booklet it marked the first time the erstwhile Jazz pioneer played in a rock arena, in this case opening a triple bill that included Steve Miller and Neil Young. The material here bears little relation to the likewise-titled "Live at the Fillmore East" double-disc, recorded three months later with a different line-up and heavily edited in post-production (to the dismay of many fans). Instead, this package includes a complete and unexpurgated performance, with one full set per disc, in total adding up to a somewhat paltry 89-minutes but preserving the integrity of a full evening's concert.

The music itself is the purest sort of Fusion, melding the freedom of Jazz to the F^ck You attitude of Rock, at times even approaching the scorched-earth intensity of "Agharta" or "Dark Magus" (minus only the electric guitars).There is, of course, some overlap in content between the two discs. But because the music was largely improvised, there are enough differences to make them each unique.

The concert opens with all guns blazing, and no shortage of ammo. Besides the angry scythe of Davis' trumpet, the primary weapon is Chick Corea's distorted electric piano, ring modulators and echoplex set to maximum overdrive. "Directions" fades in like rush hour in mid-town Manhattan, with Corea's Fender Rhodes sounding like an angry cab driver stabbing his horn to warn sleepwalking pedestrians off the pavement. The restless ostinato of Dave Holland's bass guitar might have been hypnotic if it wasn't so tense, and Airto's quacking percussion adds a typically weird flourish (his presence turns The Lost Quintet into a sextet, but never mind).

The music shares obvious DNA with the seminal "Bitches Brew" album, already recorded but not yet unleashed upon an unsuspecting public. But in concert the same material was even more raw and uncompromising. Compare the urgent, almost angry momentum of "Spanish Key" on Disc One to its more upbeat studio cousin. Later in the same set, "It's About That Time" borrows the soothing fusions of the "In a Silent Way" album and injects them with enough steroids to embarrass Jose Canseco, transforming a gentle melody into an almost unrecognizable fury of free-form noise. And when someone (Airto again, I'm guessing) blows a whistle during the reprise of "Directions" on Disc Two, he's like a frustrated cop trying to flag down a runaway lorry.

Ironically, it's "Bitches Brew" itself in the second set that fails to ignite. The abbreviated live version misses the production values and deft editing of Teo Macero's epic studio hybrid, plus the depth of the performance roster. Set two in general is a little more fatigued than the explosive opening performance, but the shift in musical energy pulls it at times in an interesting direction.

Miles Davis was 44-years old at the time of this gig: a geriatric by rock 'n' roll standards (Neil Young, by comparison, was twenty years his junior). And yet he proceeded to incinerate the stage and stun the hippies in the Fillmore East audience. A generation later, you can still smell the smoke.

Neu!mann



..::TRACK-LIST::..

Live At The Fillmore East [It's About That Time]
, March 7, 1970:
CD 1 - First Set:
Directions 8:44
Spanish Key 11:16
Masqualero 9:57
It's About That Time / The Theme 14:03

CD 2 - Second Set:
Directions 10:14
Miles Runs The Voodoo Down 7:40
Bitches Brew 8:02
Spanish Key 8:33
It's About That Time / Willie Nelson 11:42



..::OBSADA::..

Miles Davis - trumpet
Wayne Shorter - soprano and tenor saxophone
Chick Corea - Fender Rhodes electric piano
Dave Holland - acoustic and electric bass
Jack DeJohnette - drums
Airto Moreira - percussion, cuica




https://www.youtube.com/watch?v=bLmfyuEBg44



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

W 1969 roku Miles Davis nawiązał bliską znajomość z Jimim Hendrixem. Muzycy inspirowali się nawzajem, wymieniali różnymi ideami, a nawet kilkakrotnie razem jamowali. Naturalnie pojawił się pomysł nagrania wspólnego albumu. Realizację tego projektu opóźniał napięty grafik artystów, lecz kilka razy było już naprawdę blisko. Pod koniec października Davis, Hendrix i Tony Williams wysłali nawet telegram do Paula McCartneya, zapraszając go na wspólną sesję nagraniową (dość dziwny to wybór, bo przecież do tej ekipy bardziej pasowałby np. Dave Holland lub Jack Bruce, ale pewnie chodziło o pozyskanie kogoś popularniejszego). Niestety, basista przebywał wtedy na wakacjach i o wszystkim dowiedział się po czasie. Przez kolejne miesiące Davis i Hendrix byli zajęci pracą z własnymi zespołami. Gdy jednak okazało się, że latem i jesienią 1970 roku obaj będą występować w Europie (m.in. na festiwalu Isle of Wight), postanowiono zarezerwować termin w jednym z londyńskich studiów. Do zaplanowanej sesji nigdy jednak nie doszło, gdyż nie dożył jej Hendrix.

Jeżeli ktoś chciałby sobie wyobrazić, jak mogłoby brzmieć wspólne dzieło Milesa Davisa i Jimiego Hendrixa, koniecznie powinien posłuchać albumu "Jack Johnson" (znanego też pod używanym na reedycjach tytułem "A Tribute to Jack Johnson"). To najbardziej rockowe wydawnictwo w całej dyskografii trębacza, będące najlepszym potwierdzeniem wpływu, jaki wywarł na nim Hendrix. Longplay jest soundtrackiem do dokumentalnego filmu Billa Caytona o bokserze Jacku Johnsonie, pierwszym czarnoskórym mistrzu świata w tej dyscyplinie, jednak całkowicie broni się jako samodzielne dzieło. Album został zmiksowany przez Teo Macero głównie z nagrań dokonanych podczas sesji z 7 kwietnia 1970 roku. Davisowi towarzyszyli wówczas John McLaughlin, Herbie Hancock, oraz trzech zupełnie nowych współpracowników: saksofonista Steve Grossman, perkusista Billy Cobham i basista Michael Henderson. Davis odkrył 19-letniego Hendersona niedługo wcześniej, gdy ten występował w grupie Steviego Wondera. Tak bardzo zachwycił się jego grą, że bez ogródek powiedział do Wondera: Zabieram twojego pieprzonego basistę. I zabrał. A Henderson w jego zespole niesamowicie rozwinął skrzydła, pokazując niezwykły talent (inna sprawa, że poza współpracą z Milesem, nie dokonał w swojej karierze niczego interesującego). Wracając do albumu, warto zauważyć, że jego ostatnie kilkanaście minut pochodzi z wcześniejszej sesji, z 18 lutego. Oprócz Davisa i McLaughlina grali wówczas zupełnie inni muzycy, których nazwiska nie zostały uwzględnione w opisie longplaya: Bennie Maupin, Chick Corea, Dave Holland, Jack DeJohnette i gitarzysta Sonny Sharrock.

Longplay składa się tylko z dwóch, około 25-minutowych utworów. Kompozycja ze strony A, "Right Off", powstała z połączenia kilku podejść do tego utworu, oraz solówki Davisa zarejestrowanej w listopadzie 1969 roku. Utwór narodził się bardzo spontanicznie, podczas jamowania McLaughlina, Hendersona i Cobhama. Davis przebywał wtedy w reżyserce, ale gdy usłyszał, co grają jego muzycy, wybiegł z niej, by do nich dołączyć. Zdecydowana większość finalnego miksu - z wyjątkiem wspomnianej solówki lidera - opiera się na prostym rytmie boogie. Sekcja rytmiczna gra naprawdę mocno, zaś popisy McLaughlina i brzmienie jego gitary mają zdecydowanie rockowy, a momentami wręcz hardrockowy charakter. Davis dołącza do nich dopiero po pewnym czasie, Grossman i Hancock jeszcze później. Swoją drogą, udział Herbiego nie był planowany - klawiszowiec załatwiał inne sprawy w budynku, gdzie mieściło się studio, i przypadkiem natknął się na Macero, który zaproponował mu dołączenie. Spontaniczność tej sesji doskonale słychać przez cały utwór, który posiada bardzo swobodny, jamowy klimat. Słychać, że muzycy podczas nagrania po prostu świetnie się bawili.

Wypełniający drugą stronę "Yesternow" to tak naprawdę dwie różne kompozycje, nagrane w innych składach "Yesternow" i "Willie Nelson", w dodatku połączone ze sobą fragmentem utworu "Shhh/Peaceful" z "In a Silent Way". Część tytułowa ma bardziej psychodeliczny, wręcz oniryczny nastrój, budowany przez mantrowo powtarzany basowy motyw i z początku leniwą, ale stopniowo się zagęszczającą grę pozostałych muzyków. "Willie Nelson" również opiera się na charakterystycznej basowej zagrywce, lecz tym razem nadającej bardziej dynamicznego charakteru. Świetnie wypada tu zestawienie ostrych gitar McLaughlina i Sharrocka, o brzmieniu typowym dla wczesnego hard rocka (kojarzącym się z Hendrixem lub Claptonem z czasów Cream), przesterowanych, atonalnych partii elektrycznego pianina Chicka Corei, oraz jazzowej trąbki Milesa. Całość kończy delikatna część z przepiękną partią trąbki i narracją Brocka Petersa, czyli aktora wcielającego się w rolę Jacka Johnsona.

"Jack Johnson" to album idealny dla rockowych słuchaczy, którzy chcieliby poszerzyć swój gust. To muzyka o wiele bardziej przystępna, niż inne albumy Milesa Davisa z elektrycznego okresu (nie licząc równie przystępnego "In a Silent Way"), a zarazem najbliższa rockowej stylistyki. Gitary elektryczne pełnią co najmniej tak samo istotną rolę, jak trąbka lidera, a sekcja rytmiczna gra z rockową energią i (nieprzesadną) prostotą. Album z pewnością zachwyci wielbicieli ciężkiego, spontanicznego grania w stylu koncertowych nagrań Hendrixa, Cream czy The Allman Brothers Band. Jeśli nie od razu, to przy kolejnych przesłuchaniach. Może być też świetnym wprowadzeniem do świata jazzu, który - jak pokazują elektryczne albumy Milesa - ma wiele oblicz, często bardzo odległych od powszechnych wyobrażeń o tym gatunku.

Paweł Pałasz


W przeddzień ukazania się na rynku 'Bitches Brew', Miles Davis nie zważając na to jak zostanie przez publiczność i krytykę przyjęta proponowana przez niego fuzja jazzu i rocka, stawia wszystko na szali i idzie za ciosem - postanawia zanurzyć się w rocku tak bardzo, jak to tylko jest możliwe, nie tracąc przy tym własnej tożsamości. 'Tej wiosny nagrałem album Jack Johnson, ścieżkę dźwiękową do filmu o życiu tego boksera'. Tak wspomina początek 1970 roku Miles Davis w opowieści o swoim życiu (wszystkie cytaty za 'Ja, Miles', Łódź 1993). Jack Johnson to jednak nie byle bokser – dziś uważany za jednego z najlepszych w historii tej dyscypliny, dla Milesa, jak i dla wielu innych, był i do dnia dzisiejszego pozostaje symbolem. 26 grudnia 1908 roku trzydziestoletni wówczas Jack Johnson został pierwszym czarnoskórym mistrza świata wagi ciężkiej.

Zespół towarzyszący Davisowy jest odchudzony w porównaniu z 'Bitches Brew', co jest zabiegiem mającym na celu zbliżenie się do modelu zespołu rockowego. Wśród muzyków biorących udział w nagraniu, znajdziemy dobrze nam już znanych: J. McLaughlina (gitara), B. Cobhama (perkusja), H. Hancocka (keyboards), ale także dwóch dziewiętnastolatków: S. Grossmana (saksofon) i M. Hendersona (bas). 'A Tribute To Jack Johnson' zawiera tylko dwa nagrania. Sam Miles wspomina: 'Kiedy pisałem te utwory, chodziłem do sali gimnastycznej Gleasona na treningi z Bobbym McQuillanem'. W tym okresie dzięki boksowi udało mu się zerwać z narkotykami, prowadził zdrowy tryb życia, a co najważniejsze – był w życiowej formie. 'W każdym razie miałem w głowie ruchy boksera, ten posuwisty ruch, jakiego używają bokserzy. Prawie jak kroki taneczne'. Na płycie daje się to usłyszeć od razu.

Od początku 'Right off' trafiamy w sam środek niesamowitego jamu. Cobham, Henderson i McLaughlin, zdają się już grać razem od dłuższego czasu. Pierwsi dwaj tworzą fantastyczną sekcję rytmiczną – z jednej strony ich gra jest bardzo uproszczona, mocno odchylająca się w stronę rocka, z drugiej strony zaś, oddala się od niego, poprzez liczne, ale delikatne ozdobniki. Jednostajny, żywiołowo pulsujący rytm gitary basowej, wspieranej przez subtelną perkusję okazuje się być idealnym tłem dla McLaughlinowskiej gitary. 'Faktycznie przypominało mi to jazdę pociągiem osiemdziesiąt mil na godzinę, gdy stale słyszysz ten sam rytm z powodu prędkości, z jaką koła toczą się po szynach' – wspomina Miles. To preludium trwa dwie minuty i dziewiętnaście sekund. Wtedy to pojawia się Miles...i gra jedną z najlepszych solówek w swoim życiu. Dźwięki wydobywające się z jego trąbki – jak nigdy dotąd - są ostre i pełne, zdecydowane i agresywne. Po trzech minutach gitara próbuje przeciwstawić się tej dominacji, ale Davis natychmiast kontruje mocnymi pojedynczymi nutami, po których przychodzi kolej na kilka niesamowitych, szybkich dźwiękowych serii.

Wytchnienie pojawia się w momencie 10:48, kiedy to za sprawą magii producenta Teo Macero, dochodzą do nas zamglone dźwięki z sesji 'In A Silent Way', zapowiadające muzycznie drugi, nastrojowy utwór płyty. Po tej przerwie, wracamy do 'Right off' razem z pozostającym dotychczas na uboczu Hendersonem. Co ciekawe, większa część jego lirycznej solówki na saksofonie zagrana jest wyłącznie z towarzyszeniem basu. Nagle na scenę wkraczają organy... To H. Hancock, który przechodził obok studia. Wpadł na chwilkę, żeby dać Milesowi swoją nową płytę. Był z zakupami i śpieszył się na inną sesję. Tymczasem Davis wskazał stojące w kącie studia organy Farfisa i kazał mu grać. Hancock nigdy wcześniej nie miał do czynienia z tym instrumentem - ba! - nie wiedział nawet jak go uruchomić. I oto nagle w momencie 15:02 pojawia się - dosłownie - z nikąd. Przez chwilę jakby próbuje się z instrumentem, a potem wydobywa z niego solówkę niemal rozsadzającą utwór swą intensywnością. Wydawać by się mogło, że słyszeliśmy już wszystko, a tymczasem 'Right off' trwa dalej...

W momencie 18:32 łamie się rytm utworu. Z miękko płynącego, przepełnionego funkiem, zmienia się w prostolinijny, stuprocentowo rockowy. Na pierwszy plan wychodzi gitara. To, co później nazwane będzie Jack Johnson riff wydaje się być jednym wielkim ćwiczeniem, treningiem. McLaughlin próbuje się z riffem, mierzy się z nim, rozkłada na części pierwsze, zmienia po jednej nucie i wyprowadza ze swojej gitary raz za razem zbliżone frazy.

Czy 'Right off' się w ogóle kończy? Muzycy zaczynają grać coraz szybciej, coraz intensywniej i...utwór po prostu znika. Wydaje się trwać dalej, tylko że my już go nie słyszymy. Niesamowity, nieskończony jam...

'Yesternow', drugie nagranie albumu, zdecydowanie kontrastuje z pierwszym. Pozbawione tej mocy 'rozpędzonego pociągu', urzeka czym innym – refleksyjnością. Tym co wysuwa się na pierwszy plan od samego początku jest spokojny riff basowy, na którym w jeszcze większej mierze, niż w przypadku 'Right off' opiera się nagranie (Cobham na perkusji pojawia się troszkę później). Linii basu wtóruje gitara i razem tworzą niezwykłe tło, dla innego, odmienionego Milesa. Gra on pomału - jakby z większym namysłem, ekspresyjność zamieniając na emocjonalność.

W połowie siódmej minuty na plan pierwszy wychodzi gitara. McLaughlin w pewnym momencie zaczyna być delikatnie wspomagany przez organy Hancocka, z których w naturalny sposób w momencie 10:55 wyłania się saksofon. W czasie sola Hendersona, Cobham zaczyna grać mocniej, zmieniając po raz pierwszy rytm utworu. Ale wszystko to jest wyważone, uporządkowane, przepełnione harmonią.

W momencie 12:25 po raz drugi słyszymy echo sesji 'In A Silent Way', po której wkraczamy w kolejną część 'Yesternow'. Przede wszystkim zmienia się basowy riff i powraca funkowy klimat obecny na 'Right off'. Davis w tej części wchodzi z porywającą frazą, opartą na krótkich, mocnych dźwiękach i po chwili samotnej gry wdaje się w wymianę zdań z gitarą. Ta dźwiękowa przepychanka trwa do momentu 18:50, w którym całe 'Yesternow' zostaje na chwilkę – dosłownie - zatrzymane. Z ciszy wyłania się gitara i bas grające nagle wspólnie ten sam funkujący riff. W tle ujawnia się Hancock na organach. W 21 minucie powraca z całą mocą Davis i wydawać by się mogło, że wracamy do przepełnionego energią jamowego grania, ale po dwóch minutach muzyka zaczyna cichnąć. Jam pomalutku przechodzi w trzecią już reminiscencję 'In A Silent Way'...

Po chwili przepełnionej nostalgią gry Davisa, na sam koniec albumu, słyszymy głos: 'I'm Jack Johnson. Heavyweight champion of the world. I'm black. They never let me forget it. I'm black all right! I'll never let them forget it!'

I tyle...Tak prezentuje się wspaniały 'A Tribute to Jack Johnson' Milesa Davisa.

Można jeszcze mówić o wpływie Jamesa Browna, Sly and the Family Stone, czy Jimiego Hendrixsa. Przytaczać anegdoty np. o tym, że tytuł 'Yesternow' został wymyślony przez Jamesa Finneya – fryzjera m.in. Davisa i...Hendrixa, czy różne ciekawostki, jak np. to że w pewnym momencie 'Right off' gitara i bas grają w różnych tonacjach. Czy to coś zmienia?

W 1969 roku, w wywiadzie dla magazynu Rolling Stone, Miles Davis przechwalał się, że jest w stanie stworzyć najlepszy zespół rockowy. Czy mu się udało? Dla mnie jest to jedna z największych płyt Davisa, a może nawet z płyt rockowych w ogóle. Miles w brawurowy sposób przekracza na niej granicę jazzu i z impetem wkracza na terytorium rocka. Eksperyment, improwizacja, żywiołowość, spontaniczność i refleksyjny chłód – jest tu wszystko. To nie jest już nawet jazz-rock, ale....rock-jazz!

'Ale kiedy ten album wyszedł, zakopali go. Żadnej promocji. Jednym z powodów było chyba to, że przy tej muzyce można było tańczyć. I było w niej wiele z tego, co grali biali muzycy rockowi, więc chyba nie chcieli, żeby czarny muzyk jazzowy robił muzykę tego typu. Wielu artystów rockowych słyszało tę płytę i nie mówili o niej nic publicznie, ale przychodzili do mnie i mówili, że kochają tę płytę.'

Jacek Chudzik



..::TRACK-LIST::..

A Tribute To Jack Johnson (1971):
1. Right Off 26:54
2. Yesternow 25:36



..::OBSADA::..

The following lineup was recorded at Columbia Studios, New York, April 7, 1970:
Miles Davis - trumpet
Steve Grossman - soprano saxophone
John McLaughlin - electric guitar
Herbie Hancock - organ
Michael Henderson - electric bass
Billy Cobham - drums
Brock Peters - narration


The following lineup, recorded at Columbia Studios, February 18, 1970, was uncredited on the original LP and are only heard on a section of "Yesternow" (from 14:00 to 23:55) playing a composition called 'Willie Nelson':
Miles Davis - trumpet
Bennie Maupin - bass clarinet
John McLaughlin - electric guitar
Sonny Sharrock - electric guitar
Chick Corea - electric piano
Dave Holland - electric bass
Jack DeJohnette - drums



https://www.youtube.com/watch?v=up9yWDl0jBc



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

MOSKWA - najszybciej grająca kapela między Łabą a Władywostokiem. Jej początki to wrzesień 1983 - w brudnym, robotniczym mieście - Łodzi, powstaje jeden z najbardziej oryginalnych i charyzmatycznych zespołów polskiej sceny punk rockowej. Pierwszy skład przedstawia się następująco: Paweł 'Guma' Gumola - vocal, gitara, autor znacznej części tekstów i kompozycji (ex - TNT, Bad Blood, Detonator), Piotr 'Rogoz' Rogoziński - bass, vocal (ex - Latające Żyrafy), Tomasz 'Pałker' Gron - drums (ex - Logos, R.A.P. - Rezerwowa Armia Pracy, Parlament). Niedługo potem grupa bierze udział w miejscowych przeglądach: "Prawdziwe Brzmienie Łodzi" w klubie PŁ i "Kontr-Rockowisko" w "Siódemkach". Na przełomie 1983 / 1984 - w zespole czasowo vocal obsługują: najpierw Piotr 'Baks' Wawrzak, potem (od stycznia) Tomek Woźniakowski; od wiosennego koncertu w gdańskim klubie "Akwen" na stałe miejsce przy mikrofonie zajmuje Guma. Wiosną 1984 w studiu Pawła Hausa Moskwa nagrywa demo, które następnie zostaje wysłane do organizatorów "FMR Jarocin'84.

Title: Demo 1984

Artist: Moskwa

Country: Polska

Year: 1984

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Światło Atomowe
2.Piekło na ziemi
3.Bez Nadziei
4.Oj, oj, oj
5.Egzekucja
6.Powietrza
7.Egzystencja
8.Propaganda
9.Administracja
10.Mastrurbacja
11.Co dzień
12.15 sekund
13.Na wasz kolorowy...
14.Miasto Dzieci

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Essential Classical Anthems
Year: 2024
Genre: Classic
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Ferdinand Leitner - Also Sprach Zarathustra, Op. 30 I. Introduction
02. David Parry - Carmina Burana, Fortuna Imperatrix Mundi No. 1, O Fortuna
03. David Parry - Die Walkürie, WWV 86b, Act III Ride of the Valkyries
04. Bernhard Guller - Symphony No. 5 in C Minor, Op. 67 Fate I. Allegro con brio
05. György Cziffra Jr. - Totentanz, S. 126
06. Gennady Rozhdestvensky - Symphony No. 8 in C Minor, WAB 108 The Apocalyptic IV. Finale. Feierlich, nicht zu schnell
07. Finghin Collins - Nocturnes, Op. 9 No. 2 in E-Flat Major. Andante
08. Alun Francis - The Four Seasons, Violin Concerto No. 1 in E Major, RV 269 Spring I. Allegro
09. David Parry - Pomp and Circumstance March No. 1, Op. 39 No. 1
10. Ernest Bour - Symphony No. 40 in G Minor, K. 550 I. Allegro molto
11. David Parry - Canon and Gigue in D Major, P. 37 I. Canon
12. Heribert Beissel - The Nutcracker, Op. 71, Act II XIII. Waltz of the Flowers
13. David Parry - Peer Gynt Suite No. 1, Op. 46 IV. In the Hall of the Mountain King
14. Markus Stocker - 14 Romances, Op. 34 No. 14, Vocalise. Lentamente
15. Finghin Collins - Suite bergamasque, L. 75 III. Clair de lune
16. Christian Ehwald - 21 Hungarian Dances, WoO 1 No. 5, Allegro
17. Klemens Schnorr - Toccata and Fugue in D Minor, BWV 565
18. Jaime Laredo - Violin Concerto in E Minor, Op. 64 I. Allegro molto appassionato
19. Stockholm Chamber Duo - Le Carnaval des Animaux, R. 125 XIII. Le Cygne
20. John Lubbock - Concierto de Aranjuez II. Adagio

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Dopamine – Classical music
Year: 2024
Genre: Classic
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. John Lanchbery - Swan Lake, Op. 20, Act III No. 19 Pas de six, Coda. Allegro molto
02. Marcello Viotti - Violin Concerto No. 2 in B Minor, Op. 7 III. Rondo La Campanella
03. Roger Norrington - Piano Concerto No. 23 in A Major, K. 488 III. Allegro assai
04. David Parry - 21 Hungarian Dances, WoO 1 No. 5 in F-Sharp Minor. Allegro
05. Simon Trpčeski - 10 Preludes, Op. 23 No. 5, Alla marcia
06. Mariss Jansons - Suite for Jazz Orchestra No. 1 I. Waltz in G Minor
07. Rudolf Buchbinder - Piano Sonata No. 11 in A Major, K. 331 III. Alla Turca. Allegretto
08. Jukka-Pekka Saraste - Symphony No. 3 in E -Flat Major, Op. 55 Eroica I. Allegro con brio
09. Augustin Anievas - Waltzes, Op. 64 No. 1 in D-Flat Major Minute Waltz. Molto vivace
10. Alexander Markov - 24 Caprices, Op. 1 No. 1, Caprice in E Major. Andante
11. Jerzy Maksymiuk - The Four Seasons, Violin Concerto No. 1 in E Major, RV 269 Spring I. Allegro
12. Sir Neville Marriner - Symphony No. 27 in G Major, K. 199 I. Allegro
13. Rafael Frühbeck de Burgos - Carmen, WD 31 Act III Entr'acte
14. Riccardo Muti - Serenade for Strings in C Major, Op. 48 I. Pezzo in forma di sonatina. Andante non troppo - Allegro mo
15. Armin Jordan - The Magic Flute, K. 620, Act I Overture
16. Anthony Halstead - Brandenburg Concerto No. 4 in G Major, BWV 1049 I. Allegro
17. John Lanchbery - The Nutcracker, Op. 71, Act I No. 2, March
18. Sir Adrian Boult - Snow Maiden, Op. 12, Act III Dance of the Tumblers
19. Sir Malcolm Sargent - The Planets, Op. 32 III. Mercury, the Winged Messenger
20. Sir Neville Marriner - L'Arlésienne Suite No. 1, WD 40 I. Prélude
21. Libor Pešek - Carnival Overture, Op. 92
22. Sir Neville Marriner - Symphony No. 41 in C Major, K. 551 Jupiter I. Allegro vivace
23. Ulf Bjorlin - Drottningholmsmusiken, BeRI 2 I. Allegro assai
24. Daniel Adni - Songs Without Words, Op. 62 No. 6 Spring Song. Allegro grazioso
25. André Previn - Symphony No. 1 in D Major, Op. 25 Classical Symphony IV. Finale
26. Hans Reinartz - Water Music Suite No. 1 in F Major, HV 348 VIII. Bourrée
27. Roger Norrington - Piano Concerto No. 25 in C Major, K. 503 I. Allegro maestoso (Cadenza by Melvyn Tan)
28. Igor Gogol - Die Meistersinger von Nürnberg, WWV 96 Overture
29. Marian Lapsansky - Slavonic Dances, Op. 72 No. 7, Sribske in C Major. Allegretto vivace
30. Martha Argerich - Polonaise No. 6 in A-Flat Major, Op. 53 Heroic

...( Info )...

Artist...............: Tommaso Di Giulio
Album................: Dinosauri
Genre................: Alternativa e indie
Year.................: 2024
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Tommaso Di Giulio - Dinosauri
2. Tommaso Di Giulio - Borghesi
3. Tommaso Di Giulio - Soltanto se ci va
4. Tommaso Di Giulio - Anche basta
5. Tommaso Di Giulio - Giallo
6. Tommaso Di Giulio Feat. Mox Come un rigore agli Europei
7. Tommaso Di Giulio - Non fa una piega
8. Tommaso Di Giulio - Quando ho paura

...( Info )...

Artist...............: Donatella Montinaro
Album................: Uliveto
Genre................: Jazz
Year.................: 2024
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Donatella Montinaro - Flightnoon / The Echoing Green
2. Donatella Montinaro - Captive Silence
3. Donatella Montinaro - Inward Glass
4. Donatella Montinaro - Agua
5. Donatella Montinaro - In Time With The Rain
6. Joe Sanders & Donatella Montinaro - The Sun Of May (Drì)
7. Donatella Montinaro - Someplace Called Where
8. Donatella Montinaro - Come Stai
9. Donatella Montinaro - I Remember You
10. Donatella Montinaro - Ghost Soul

Artist: Roxette
Album: The Pop Hits
Year: 2003
Genre: Pop, Rock
Format: Flac


01. Roxette - Opportunity Nox (2:59)
02. Roxette - The Look (3:57)
03. Roxette - Dressed for Success (US Single Mix) (4:12)
04. Roxette - Dangerous (3:50)
05. Roxette - Joyride (Single Version) (4:02)
06. Roxette - The Big L. (4:26)
07. Roxette - Church of Your Heart (3:22)
08. Roxette - How Do You Do! (3:09)
09. Roxette - Sleeping in My Car (Single Version) (3:34)
10. Roxette - Run to You (G.M. Remaster '03) (3:39)
11. Roxette - June Afternoon (4:11)
12. Roxette - Stars (2003 Remaster) (3:58)
13. Roxette - The Centre of the Heart (2003 Remaster) (3:23)
14. Roxette - Real Sugar (G.M. Remaster '03) (3:15)
15. Roxette - Little Miss Sorrow (3:54)
Bonus Tracks
16. Roxette - Stupid (3:23)
17. Roxette - Makin' Love To You (3:50)
18. Roxette - Better off on Her Own (2:48)
19. Roxette - Bla Bla Bla Bla Bla (You Broke My Heart) (4:36)

Artist: VA
Album: 80s Movie Hits
Year: 2006
Genre: Soul, Disco, Synth-pop, Tango, Ballad, Soft Rock
Format: Flac


80s Movie Hits CD1
01.Simple Minds - Dont You Forget About Me (The Breakfast Club) [4:23]
02.Huey Lewis & The News - The Power Of Love (Back To The Future) [3:56]
03.Ray Parker Jnr - Ghostbusters [4:06]
04.Irene Cara - Fame [3:46]
05.Harold Faltermeyer - Axel F (Beverley Hills Cop) [3:02]
06.Kenny Loggins - Danger Zone (Top Gun) [3:37]
07.The Contours - Do You Love Me ((Dirty Dancing) [2:52]
08.Phil Oakley & Gorgio Moroder - Together In Electric Dreams (Electric Dreams) [3:51]
09.Jan Hammer - Crocketts Theme (Miami Vice) [3:26]
10.Yello - Oh Yeah (Ferris Buellers Day Off) [3:07]
11.Starship - Nothings Gonna Stop Us Now (Mannequin) [4:26]
12.Christopher Cross - Arthurs Theme (Best You Can Do) (Arthur) [3:53]
13.Joe Cocker featuring Jennifer Warne - Up Where We Belong (An Officer And A Gentleman) [3:48]
14.Maria Mckee - Show Me Heaven (Days Of Thunder) [3:46]
15.Chris De Burgh - Lady In Red (Working Girl) [4:16]
16.The Righteous Brothers - Youve Lost That Loving Feeling (Top Gun) [3:39]
17.Ben E King - Stand By Me [2:56]
18.Warren Zevon - Werewolves Of London (The Color Of Money) [3:29]
19.Echo & the Bunnymen - People Are Strange (The Lost Boys) [3:39]
20.The Dream Academy - Please, Please, Please Let Me Get What I Want (Ferris Buellers Day Off) [3:10]


80s Movie Hits CD2
01.Irene Cara - Flashdance... What a Feeling (Flashdance) [3:49]
02.Pointer Sisters - Im So Excited (Beverly Hills Cop) [3:53]
03.Kenny Loggins - Footloose (Footlose) [3:48]
04.Iggy Pop - Real Wild Child (Wild One) (Pretty Woman) [3:34]
05.Billy Ocean - When The Going Gets Tough, The Tough Get Going (Jewel In The Nile) [4:00]
06.Electric Light Orchestra - All Over The World (Xanadu) [4:06]
07.Giorgio Moroder - Chase (Midnight Express) [3:40]
08.Michael Sembello - Maniac (Flashdance) [4:06]
09.Survivor - Eye Of The Tiger (Rocky II) [4:01]
10.The Psychedelic Furs - Pretty In Pink (Pretty In Pink) [3:55]
11.James Brown - I Got You (I Feel Good) (Good Morning Vietnam) [2:48]
12.Marvin Gaye - I Heard It Through The Grapevine (The Big Chill) [3:11]
13.The Bar-kays - Soul Finger (Spies Like Us) [2:22]
14.Aretha Franklin - Think (The Blues Brothers) [2:18]
15.Solomon Burke - Everybody Needs Somebody To Love (The Blues Brothers) [2:46]
16.Smokey Robinson & The Miracles - Tracks Of My Tears (Platoon) [2:54]
17.Lavern Baker - Soul On Fire (AngelHeart) [3:03]
18.Grace Jones - Ive Seen That Face Before (Libertango) (Frantic) [4:29]
19.The Beach Boys - Kokomo (Cocktail) [3:35]
20.The Righteous Brothers - Unchained Melody (Ghost) [3:38]

...( Info )...


Artist: The Clash
Album: Combat Rock
Year: (2013 Remaster)
Format: [MP3 320]

...( TrackList )...

01. Know Your Rights
02. Car Jamming
03. Should I Stay Or Should I Go
04. Rock The Casbah
05. Red Angel Dragnet
06. Straight To Hell
07. Overpowered By Funk
08. Atom Tan
09. Sean Flynn
10. Ghetto Defendant
11. Inoculated City
12. Death Is A Star

...( Info )...

Artist: The Clash
Album: Combat Rock
Year: (2013 Remaster)
Genre: Rock
Format: [FLAC]

...( TrackList )...

01. Know Your Rights
02. Car Jamming
03. Should I Stay Or Should I Go
04. Rock The Casbah
05. Red Angel Dragnet
06. Straight To Hell
07. Overpowered By Funk
08. Atom Tan
09. Sean Flynn
10. Ghetto Defendant
11. Inoculated City
12. Death Is A Star

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Epic Piano
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Johannes Bornlof - Glassworks I. Opening
02. Anne Queffélec - Miroirs, M. 43 III. Une barque sur l'océan
03. Axel Gillison - Suite Bergamasque, L. 75 III. Clair de lune
04. Johannes Bornlof - Una Mattina
05. Axel Gillison - Bagatelle in A Minor, WoO 59 Für Elise
06. Johannes Bornlof - The Heart Asks Pleasure First
07. Axel Gillison - Nocturnes, Op. 9 No. 2 in E-Flat Major. Andante
08. Johannes Bornlof - Gogol
09. Vitaly Margulis - Waltzes, Op. 64 No. 1 in D-Flat Major Minute Waltz. Molto vivace
10. Axel Gillison - Piano Sonata No. 14 in C-Sharp Minor, Op. 27 No. 2 Moonlight I. Adagio sostenuto
11. Nicholas McCarthy - I Giorni
12. Henrik Måwe - Für Alina
13. Johannes Bornlof - Some
14. Martin Hederos - Gymnopédie No. 1
15. Johannes Bornlof - Þú Ert Jörðin
16. Axel Gillison - Rêverie, L. 68
17. Axel Gillison - Kinderszenen, Op. 15 VII. Träumerei
18. Sylvia Capova - Moments musicaux, D. 780 III. Allegro moderato
19. Johannes Bornlof - Kiss the Rain
20. Tomislav Bavnov - Préludes, Op. 23 No. 5 in G Minor. Alla marcia
21. Perfect Dinner Music - River Flows in You (Piano Version)
22. Axel Gillison - 3 Intermezzi, Op. 117 II. Andante non troppo e con molta espressione
23. Johannes Bornlof - The Departure
24. Axel Gillison - Je te veux

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Christmas Collection – 2024
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Teddy Swims - This Christmas
02. Michael Bublé - It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas
03. Kelly Clarkson - Rockin' Around the Christmas Tree
04. Kylie Minogue - Santa Claus Is Coming to Town (feat. Frank Sinatra)
05. The Baseballs - Winter Wonderland
06. Sasha - Happy X-mas (War Is Over)
07. Sia - Snowman
08. Newton Faulkner - Driving Home for Christmas (feat. Cat Rea)
09. Dieter Thomas Kuhn - White Christmas
10. Ava Max - Christmas Without You
11. Ingrid Andress - Christmas Always Finds Me
12. Anne-Marie - Think of Christmas
13. Tom Gaebel - Last Christmas
14. Teddy Swims - Silent Night
15. Kelly Clarkson - Jingle Bell Rock
16. Dieter Thomas Kuhn - Little Drummer Boy
17. Newton Faulkner - All I Want for Christmas
18. Gabrielle Aplin - The Power of Love
19. The Baseballs - Wonderful Dream (Holidays Are Coming)
20. Sasha - Coming Home (X-mas Radio Version)
21. Coldplay - Christmas Lights
22. Michael Bublé - Jingle Bells (feat. The Puppini Sisters)
23. Cliff Richard - Mistletoe and Wine
24. Ella Endlich - Traum von Bethlehem
25. Kelly Clarkson - Santa Baby
26. Tom Gaebel - Christmas Twist Medley Rockin’ Around the Christmas Tree Jingle Bell Rock
27. Newton Faulkner - It Wasn't Christmas Without You
28. Teddy Swims - O Christmas Tree
29. Maisie Peters - Together This Christmas
30. Dieter Thomas Kuhn - Leise rieselt der Schnee

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: pov ikaw ang star ng pasko
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Charli XCX - Apple
02. Honne - I’M BLESSED (feat. Reuben James)
03. Kehlani - Nights Like This (feat. Ty Dolla $ign)
04. Lizzo - About Damn Time
05. Maisie Peters - Sad Girl Summer
06. Omar Apollo - Endlessly
07. Dilaw - Uhaw (Tayong Lahat)
08. Alec Benjamin - Alamo
09. Griff - Vertigo
10. Max - PINKBERRY
11. Felip - Fake Faces
12. Ava Max - Kings & Queens
13. Bazzi - Mine
14. Charli XCX - Boom Clap
15. Bruno Mars - Locked Out of Heaven
16. Charlie Puth - That’s Not How This Works (feat. Dan + Shay)
17. Dua Lipa - IDGAF
18. Ed Sheeran - Shivers
19. Coldplay - Everglow
20. Paramore - Ain’t It Fun
21. Griff - Black Hole
22. Cardi B - Bodak Yellow
23. Maisie Peters - Body Better
24. Rini - My Luv (feat. Bibi Bourelly)
25. Sugarcane - Pagbigyan
26. Rita Ora - Girls (feat. Cardi B, Bebe Rexha & Charli XCX)
27. Dua Lipa - Houdini
28. Sub Urban - INFERNO
29. Crash Adams - Hotel Party
30. Dua Lipa - Don’t Start Now

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Chill Out with Classical Music
Year: 2024
Genre: Classic
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Andreas Mühlen - En Rêve, S. 207
02. Martin Hederos - Petite ouverture à danser
03. Henrik Måwe - Bagatelle in A Minor, WoO 59 Für Elise
04. Axel Gillison - 3 Gymnopédies No. 1, Lent et douloureux
05. Axel Gillison - Gnossiennes I. Lent
06. Berliner Philharmonisches Bläserensemble - Serenade No. 11 in E-Flat Major, K. 375 I. Allegro maestoso
07. Berliner Philharmonisches Bläserensemble - Serenade No. 11 in E-Flat Major, K. 375 IIa. Menuetto
08. Berliner Philharmonisches Bläserensemble - Serenade No. 11 in E-Flat Major, K. 375 IIb. Trio
09. Berliner Philharmonisches Bläserensemble - Serenade No. 11 in E-Flat Major, K. 375 III. Adagio
10. Roger Norrington - Xerxes, HWV 40, Act I Ombra mai fù
11. Johannes Bornlof - I giorni
12. Iolanta Tsitsenaite - Liebesträume, S. 541 No. 1, Hohe Liebe
13. Anton Nanut - Wiegenlied, D. 498 (Arr. for Orchestra)
14. Anne Queffélec - Je te veux
15. Arthur Rubinstein - Nocturne in E Minor, Op. 72 No. 1
16. Ingrid Fliter - Waltzes, Op. 69 No. 1 in A-Flat Major Farewell. Lento
17. Benjamin Grosvenor - Moderato in E Major, B. 151 Albumblatt
18. Carmen Piazzini - Piano Concerto No. 21 in C Major, K. 467 Elvira Madigan II. Andante
19. Arpad Joo - Pavane pour une infante défunte, M. 19
20. David Parry - Swan Lake Suite, Op. 20a I. Scène
21. Marko Munih - Swan Lake Suite, Op. 20a III. Dance of the Swans
22. Christian Ehwald - Peer Gynt Suite No. 2, Op. 55 IV. Solveigs Song
23. Sylvia Capova - The Seasons, Op. 37a VI. June, Barcarolle
24. Anton Nanut - Songs Without Words, Op. 62 No. 6, Allegro grazioso Spring Song (Arr. for Orchestra)
25. Ratko Delorko - Fantasy in C Major, HWV 490
26. Dubravka Tomsic - Consolations, S. 172 III. Lento placido in D-Flat Major
27. Peter Schmalfuss - Préludes, Op. 28 No. 15, Sostenuto in D-Flat Major Raindrops
28. Sylvia Capova - Kinderszenen, Op. 15 VII. Träumerei
29. Henrik Måwe - Piano Sonata No. 8 in C Minor, Op. 13 Pathétique II. Adagio cantabile
30. David Parry - Serenade No. 13 in G Major, K. 525 Eine kleine Nachtmusik I. Allegro
31. Henrik Måwe - Goldberg Variations, BWV 988 Aria
32. Finghin Collins - Nocturnes, Op. 9 No. 2 in E-Flat Major. Andante
33. Henrik Måwe - Études, Op. 10 No. 3 in E Major Tristesse
34. Henrik Måwe - Impromptus, D. 899 No. 3 in G-Flat Major. Impromptu
35. Henrik Måwe - Waltzes, Op. 39 No. 15 in A-Flat Major
36. David Parry - Peer Gynt Suite No. 1, Op. 46 I. Morning Mood
37. David Parry - The Four Seasons, Violin Concerto No. 1 in E Major, RV 269 Spring I. Allegro
38. Axel Gillison - Suite Bergamasque, L. 75 III. Clair de lune
39. Axel Gillison - Rêverie, L. 68
40. Axel Gillison - Variations on an Original Theme, Op. 21 I. Theme. Poco larghetto

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Chil Out Classics
Year: 2024
Genre: Classic
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Martin Hederos - Gnossiennes No. 1, Lent
02. Finghin Collins - Nocturnes, Op. 9 No. 2 in E-Flat Major. Andante
03. Henrik Måwe - Études, Op. 10 No. 3 in E Major Tristesse
04. Axel Gillison - Suite Bergamasque, L. 75 III. Clair de lune
05. Henrik Måwe - Goldberg Variations, BWV 988 Aria
06. Christian Ehwald - Peer Gynt Suite No. 2, Op. 55 IV. Solveigs Song
07. David Parry - Serenade No. 13 in G Major, K. 525 Eine kleine Nachtmusik I. Allegro
08. Henrik Måwe - Impromptus, D. 899 No. 3 in G-Flat Major. Impromptu
09. Axel Gillison - Rêverie, L. 68
10. Anton Nanut - Wiegenlied, D. 498 (Arr. for Orchestra)
11. Sylvia Capova - The Seasons, Op. 37a VI. June, Barcarolle
12. Ratko Delorko - Fantasy in C Major, HWV 490
13. Roger Norrington - Xerxes, HWV 40, Act I Ombra mai fù
14. Henrik Måwe - Piano Sonata No. 8 in C Minor, Op. 13 Pathétique II. Adagio cantabile
15. Arpad Joo - Pavane pour une infante défunte, M. 19
16. David Parry - Swan Lake Suite, Op. 20a I. Scène
17. Marko Munih - Swan Lake Suite, Op. 20a III. Dance of the Swans
18. Andreas Mühlen - En Rêve, S. 207
19. Axel Gillison - Variations on an Original Theme, Op. 21 I. Theme. Poco larghetto
20. Anton Nanut - Songs Without Words, Op. 62 No. 6, Allegro grazioso Spring Song (Arr. for Orchestra)
21. Henrik Måwe - Bagatelle in A Minor, WoO 59 Für Elise
22. Iolanta Tsitsenaite - Liebesträume, S. 541 No. 1, Hohe Liebe
23. David Parry - The Four Seasons, Violin Concerto No. 1 in E Major, RV 269 Spring I. Allegro
24. David Parry - Peer Gynt Suite No. 1, Op. 46 I. Morning Mood
25. Henrik Måwe - Waltzes, Op. 39 No. 15 in A-Flat Major
26. Axel Gillison - 3 Gymnopédies No. 1, Lent et douloureux

...( Info )...

Artist...............: Frank Sinatra
Album................: This Is Sinatra Volume 2 (Remastered)
Genre................: Pop
Year.................: 2019
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Frank Sinatra - Hey! Jealous Lover (Remastered)
2. Frank Sinatra - Everybody Loves Somebody (Remastered)
3. Frank Sinatra - Something Wonderful Happens In Summer (Remastered)
4. Frank Sinatra - Half As Lovely Twice As True (Remastered)
5. Frank Sinatra - You're Cheatin' Yourself (Remastered)
6. Frank Sinatra - You'll Always Be The One I Love (Remastered)
7. Frank Sinatra - You Forgot All The Words (Remastered)
8. Frank Sinatra - How Little We Know (Remastered)
9. Frank Sinatra - Time After Time (Remastered)
10. Frank Sinatra - Crazy Love (Remastered)
11. Frank Sinatra - Wait For Me ('Johnny Concho' Theme) (Remastered)
12. Frank Sinatra - If You Are But A Dream (Remastered)
13. Frank Sinatra - So Long, My Love (Remastered)
14. Frank Sinatra - It's The Same Old Dream (Remastered)
15. Frank Sinatra - I Believe (Remastered)
16. Frank Sinatra - Put Your Dreams Away (Remastered)

Artist: Eric Clapton
Album: Rarities 1983-2022
Year: 2023
Genre: Blues Rock, Classic Rock
Format: Flac


1 Stone Free 4:46
2 Crossroads (Live in Birmingham, England, 1986) 6:31
3 White Room (Live in Birmingham, England, 1986) 6:33
4 Theme From A Movie That Never Happened (Orchestral) 3:30
5 Pilgrim (2020 Remix) 7:28
6 32-20 Blues (Live At Royal Albert Hall, 1993) 3:18
7 County Jail Blues (Live At Royal Albert Hall, 1993) 3:04
8 Born Under A Bad Sign 3:50
9 Isn't It A Pity 2:20
10 Freight Train 3:53
11 Take A Little Walk With Me 4:08
12 Heart Of A Child 7:03
13 Rollin' And Tumblin' 4:32
14 Let Me Love You 5:07
15 Tears In Heaven 4:34
16 Wonderful Tonight 9:09

Artist: Eric Clapton
Album: Complete Clapton
Year: 2007
Genre: Blues Rock, Classic Rock
Format: Flac



Eric Clapton - Complete Clapton CD1
01.Eric Clapton - I Feel Free (Cream) [2:55]
02.Eric Clapton - Sunshine Of Your Love (Cream) [4:12]
03.Eric Clapton - White Room (Cream) [4:59]
04.Eric Clapton - Crossroads (Live At Winterland) (Cream) [4:08]
05.Eric Clapton - Badge (Cream) [2:43]
06.Eric Clapton - Presence Of The Lord (Blind Faith) [4:49]
07.Eric Clapton - After Midnight [3:09]
08.Eric Clapton - Let It Rain [5:07]
09.Eric Clapton - Bell Bottom Blues (Derek & The Dominos) [5:02]
10.Eric Clapton - Layla (Derek & The Dominos) [7:10]
11.Eric Clapton - Let It Grow [4:57]
12.Eric Clapton - I Shot The Sheriff [4:23]
13.Eric Clapton - Knockin On Heavens Door [4:24]
14.Eric Clapton - Hello Old Friend [3:35]
15.Eric Clapton - Cocaine [3:36]
16.Eric Clapton - Lay Down Sally [3:50]
17.Eric Clapton - Wonderful Tonight [3:41]
18.Eric Clapton - Promises [3:00]
19.Eric Clapton - I Cant Stand It [4:08]

Eric Clapton - Complete Clapton CD2
01.Eric Clapton - Ive Got A Rock N Roll Heart [3:16]
02.Eric Clapton - Shes Waiting [4:57]
03.Eric Clapton - Forever Man [3:15]
04.Eric Clapton - Its In The Way That You Use It [4:14]
05.Eric Clapton - Miss You [5:08]
06.Eric Clapton - Pretending [4:43]
07.Eric Clapton - Bad Love [5:09]
08.Eric Clapton - Tears In Heaven [4:35]
09.Eric Clapton - Layla (Unplugged) [4:39]
10.Eric Clapton - Running On Faith (Unplugged) [6:13]
11.Eric Clapton - Motherless Child [2:59]
12.Eric Clapton - Change The World [3:56]
13.Eric Clapton - My Fathers Eyes [5:25]
14.Eric Clapton - Riding With The King (With B.B. King) [4:25]
15.Eric Clapton - Sweet Home Chicago [5:17]
16.Eric Clapton - If I Had Possession Over Judgement Day [3:28]
17.Eric Clapton - Ride The River (With J.J. Cale) [4:36]

Podziękowali (1)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.


..::OPIS::..

Płyta ukazała się w 2022 r. na 25-lecie zespołu. Przez ten czas Eye For An Eye zdążyli nagrać 5 dużych płyt, epkę, split i wydać nawet swój pożegnalny koncert na dvd... Bo w międzyczasie zdążyli się też rozpaść i powrócić.

Nowy album nagrali [od koniec 2021. Płyta nazywa się „Teraz” i chodzi w niej o to, że punk rock, hardcore i underground ciągle żyją i ciągle krzyczą o tym, o czym trzeba krzyczeć. „Teraz” to 10 nowych piosenek – płyta krótka, zwarta, ostra i prosto w ryj jak winyle Minor Threat. No dobra, jest też kapka liryzmu.

W świecie w którym coraz mniej tonu na serio, EFAE na serio (co nie znaczy że nie bez punkowej ironii) podejmuje niełatwe tematy: dyskryminacja kobiet, katastrofa klimatyczna, cyfrowa dyktatura – to wszystko o czym Wy nie chcecie wiedzieć, a co „oni” skrzętnie ukrywają. Ale punk rock nie jest muzyką tylko do zabawy. Choć oczywiście fajne piosenki, takie jak z tej płyty, jeszcze nikomu nie zaszkodziły i w koncertowym młynie się sprawdzą.

W kawałku „Bankiet” gościnnie zaśpiewał Robal z Dezertera; zaś okładkę pięknie zaprojektował nasz nadworny grafik Petr. No i jest to ogólnie kawał dobrej, punkrockowej roboty.



..::TRACK-LIST::..

1. Rzecz O Banalności Zła 2:02
2. Śpij, Śpij Maleńka 2:22
3. Bankiet (Guest, Vocals Robert Matera) 2:14
4. Katechizm 2:08
5. Teraz 2:08
6. Odklejeni 2:13
7. Hate 1:41
8. Choroba Świata 2:09
9. Cyfrowa Ja 1:24
10. Hope 3:39



..::OBSADA::..

Vocals - Anna Świstak
Bass, Backing Vocals [Chórki] - Damian Fliś
Guitar, Backing Vocals [Chórki] - Adam Kotzian, Tomasz Świstak
Percussion, Backing Vocals [Chórki] - Rafał Wiśniewski

Guest, Backing Vocals [Chórki] - Tymon Kotzian




https://www.youtube.com/watch?v=WYK45VE6LXA



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Płyta ukazała się w 2022 r. na 25-lecie zespołu. Przez ten czas Eye For An Eye zdążyli nagrać 5 dużych płyt, epkę, split i wydać nawet swój pożegnalny koncert na dvd... Bo w międzyczasie zdążyli się też rozpaść i powrócić.

Nowy album nagrali [od koniec 2021. Płyta nazywa się „Teraz” i chodzi w niej o to, że punk rock, hardcore i underground ciągle żyją i ciągle krzyczą o tym, o czym trzeba krzyczeć. „Teraz” to 10 nowych piosenek – płyta krótka, zwarta, ostra i prosto w ryj jak winyle Minor Threat. No dobra, jest też kapka liryzmu.

W świecie w którym coraz mniej tonu na serio, EFAE na serio (co nie znaczy że nie bez punkowej ironii) podejmuje niełatwe tematy: dyskryminacja kobiet, katastrofa klimatyczna, cyfrowa dyktatura – to wszystko o czym Wy nie chcecie wiedzieć, a co „oni” skrzętnie ukrywają. Ale punk rock nie jest muzyką tylko do zabawy. Choć oczywiście fajne piosenki, takie jak z tej płyty, jeszcze nikomu nie zaszkodziły i w koncertowym młynie się sprawdzą.

W kawałku „Bankiet” gościnnie zaśpiewał Robal z Dezertera; zaś okładkę pięknie zaprojektował nasz nadworny grafik Petr. No i jest to ogólnie kawał dobrej, punkrockowej roboty.



..::TRACK-LIST::..

1. Rzecz O Banalności Zła 2:02
2. Śpij, Śpij Maleńka 2:22
3. Bankiet (Guest, Vocals Robert Matera) 2:14
4. Katechizm 2:08
5. Teraz 2:08
6. Odklejeni 2:13
7. Hate 1:41
8. Choroba Świata 2:09
9. Cyfrowa Ja 1:24
10. Hope 3:39



..::OBSADA::..

Vocals - Anna Świstak
Bass, Backing Vocals [Chórki] - Damian Fliś
Guitar, Backing Vocals [Chórki] - Adam Kotzian, Tomasz Świstak
Percussion, Backing Vocals [Chórki] - Rafał Wiśniewski

Guest, Backing Vocals [Chórki] - Tymon Kotzian




https://www.youtube.com/watch?v=WYK45VE6LXA



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Panie i panowie Dr Fleischman z Pieńska!
To będzie terapia wstrząsowa: będzie ostro, będzie hard-corowo, będzie rock’n’drollowo!

Koncert w legendarnym MDK Zgorzelec...



..::TRACK-LIST::..

1. on bóg, ja człowiek 04:05
2. pragnienie przegniłe 05:33
3. krok po kroku 04:53
4. twarz człowieka 04:37
5. bez tekstu 04:00
6. ten czas 05:28
7. odchodzimy 03:40
8. tam 04:24
9. piękny dzień 06:35



..::OBSADA::..

Jacek Bartczak - gitara basowa, wokal
Michał Bartczak - gitara, wokal
Marcin Dubrawski - perkusja, teksty




https://www.youtube.com/watch?v=mdQ_sIY7FAI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

"Handle With Care" to trzecia płyta amerykańskich mistrzów crossover-thrash, która nie wprowadziła znaczących zmian do muzyki wykonywanej przez Nuclear Assault. Jak się potem miało okazać, była to także ostatnia płyta tak ciepło przyjęta zarówno przez krytyków, jak i fanów. Nie zmienia to faktu, że na albumie zawarty został porządny kawał wysokiej klasy metalowej łupaniny.

"Handle With Care" to ostra jazda od początku do końca, utrzymana w całości (no może oprócz kilku fragmentów ostatniego utworu, ale o tym później) w szybkich tempach. Melodii nie znajdziemy tutaj zbyt wiele. Jedyne takie fragmenty to początek "Inherited Hell" czy kilka refrenów. Nie jest to oczywiście przebojowość znana z bardziej klasycznych odmian ciężkiej muzyki, ale wystarcza aby zapamiętać poszczególne utwory i je nawet zanucić. Poza tym pojawia się tutaj wiele smaczków i przerywników, takich jak "Funky Noise" czy ultra-szybki, częściowo blastowany i ledwo półminutowy "Mother's Day". Mamy także samplowane wypowiedzi w "Torture Tactics". Jednak wszystko to, co opisałem, to jedynie dodatki. Skupmy się na rdzeniu Nuclear Assault. Są to przede wszystkim piekielnie ostre riffy Anthony'ego Bramante i Johna Connolly'ego podparte szybką perkusją Glenna Evansa oraz cudownie bulgoczącym basem Dana Lilkera. Nad tym wszystkim góruje skrzecząco-krzyczany wokal wspomnianego Connolly'ego. Nieco ponad pół godziny w tym towarzystwie mija nadzwyczaj szybko, a po zakończeniu pozostaje niedosyt. Najpiękniejsza w tego rodzaju płytach jest ich prostota - panowie prą do przodu, nie bawią się w jakieś skomplikowane struktury i mają duży dystans do swojej twórczości. Jedynie wieńczący całość "Trail Of Tears" nieco wyróżnia się w tym gronie, gdyż między thrashowe fragmenty zgrabnie wpleciono melodyjne zwolnienia. Brzmi to naprawdę dobrze, a co najważniejsze - nadal brzmi to jak Nuclear Assault.

"Handle With Care" to płyta w swoim gatunku znakomita, crossover-thrash najwyższej klasy. Każdy fan tego gatunku zna ją pewnie na pamięć, a reszcie polecam - doskonały przykład na to, jak można tworzyć luzacką muzykę na najwyższym poziomie.

s7mon


Starting off by saying ‘Survive’ is considered by many to be their best (or at least most aggressive) album but ‘Handle with Care’ is definitely my personal favourite. It’s possible this might have been caused by ‘Handle…’ being my first Nuclear Assault album. I’ve always had difficulties trying to decide whether ‘Handle…’ or ‘Survive’ was the superior album. Ah well, they both are the core of Nuclear Assault quality.

‘Emergency’ has got to be one of their lyrically fastest thrashers ever (not counting their short grindy tunes) and a logical follow up to the earlier ‘Equal Rights’ on Survive. It’s hard to keep up with John Connelly’s words on the verses here. And over all there are plenty of speedy thrashers here, more than enough to keep any Nuclear Assault fan happy. ‘New Song’ is as powerful as it is catchy. Which goes for ‘Search and Seizure’ and ‘F#’ as well. Also a lot of hails go to ‘Trail Of Tears’. These angry thrashers managed to write a more than decent thrash metal power ballad.

But the award best song actually does NOT go to any of the fast songs. ‘Critical Mass’ which remains to this day one of the most powerful midtempo thrashers from the eighties together with their classic ‘Brainwashed’ from ‘Survive’. Even the distorted bass sound of Danny Lilker makes sense here! Superb environmentally correct lyrics by Connelly which are really catchy. The way the song progresses from the last line of the chorus (‘Bring on the acid rain’) into the second verse (‘Slightly insane, the type of greed ’) including slide on the guitar is just perfect and you can not help but bang your head to this mighty song.

Whether the songs are really fast, syncopated or pretty mid paced, they’re all remarkably catchy here and the band manages to incorporate slightly more melody compared to the previous albums without losing momentum or aggression. No song (not counting short noisy eruptions) can be considered bad or filler. The worst moments on ‘Handle With Care’ are ‘good’ at least.

Since the days of ‘Hang The Pope’ and ‘My America’ the short funny songs have become more and more grindcore instead of crossover. ‘Mother’s Day’ is quite a nice grinder (better than ‘Got Another Quarter’ and ‘PSA’ were on Survive), and it doesn’t take too long to feel out of place here. ‘Funky Noise’ however, being a short funky tune (d’oh) was rather obsolete. Also worth mentioning in the funny-department is the Nazi-sample from the classic 1980 movie ‘Blues Brothers’ at the end of ‘Torture Tactics’.

The production is dirty but never too much. Less transparent than earlier works with distorted bass guitar mixed in more prominently, making this album sound heavier and at times somewhat sloppier. Not that it’s really sloppy of course but it never gets too clean or tight. Therefore the album just breaths the thrash metal atmosphere. As a whole the album manages to combine the speed metal melodies (especially vocal lines on choruses) of ‘Game Over’ with the full on thrash assault of ‘Survive’ and therefore remains the purest and most crystallised Nuclear Assault release. And bloody brilliant as well.

morbert



..::TRACK-LIST::..

1. New Song 2:59
2. Critical Mass 3:19
3. Inherited Hell 3:30
4. Surgery 2:44
5. Emergency 3:20
6. Funky Noise 0:50
7. F# (Wake Up) 2:58
8. When Freedom Dies 2:33
9. Search & Seizure 4:11
10. Torture Tactics 2:22
11. Mothers' Day 0:32
12. Trail Of Tears 5:44

Live At The Hammersmith Odeon April 10th, 1989
13. Intro / The New Song 3:11
14. Critical Mass 3:11
15. Torture Tactics 2:07
16. Trail Of Tears 3:57
17. Mothers' Day 0:59
18. Funky Noise 0:50



..::OBSADA::..

John Connelly - guitar, lead vocals
Anthony Bramante - lead guitar
Dan Lilker - bass
Glenn Evans - drums

Additional musicians:
Barry Stern, Mo Alonso, Ron Holzner - backing vocals



https://www.youtube.com/watch?v=LJONWCOoQJ8



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 19 - BBC Radio One 'In Concert' at the Hammersmith Odeon:
1. Never Let Go
2. Song Within A Song
3. Lunar Sea
4. Summer Lightning
5. Ice
6. City Life
7. Nude-Drafted
8. Docks
9. Beached
10. Landscapes
11. Changing Places
12. Reflections
13. Captured
14. The Last Farewell



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=yT07lhGikUA



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur


..::TRACK-LIST::..

CD 18 - Nude:
1. City Life
2. Nude
3. Drafted
4. Docks
5. Beached
6. Landscapes
7. Changing Places
8. Pomp And Circumstance
9. Please Come Home
10. Reflections
11. Captured
1. The Homecoming
13. Lies
14. The Birthday Cake (The Last Farewell)
15. Nude's Return (The Last Farewell)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=yT07lhGikUA



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Ósmy studyjny album jednego z czołowych polskich zespołów grunge'owych, zatytułowany „Cochise”, to prawdziwa muzyczna uczta dla fanów gatunku. Nagrany w LaGrunge Studio w Orli pod czujnym okiem uznanego producenta Krzysztofa Murawskiego, a następnie poddany masteringowi przez Richarda Addisona z Trillium Sound Mastering w Kanadzie, album stanowi doskonałe połączenie tradycji z nowoczesnością.

Muzycznie „Cochise” kontynuuje ścieżkę wyznaczoną przez wcześniejsze produkcje zespołu, łącząc energetyczne utwory o ciężkich, niemal metalowych brzmieniach z bardziej subtelnymi, nastrojowymi kompozycjami. Teksty, pełne zaangażowania i emocji, doskonale współgrają z dynamicznymi i kreatywnymi riffami, tworząc harmonijną całość. Album pokazuje, że zespół potrafi pozostać wierny rockowym korzeniom, jednocześnie wprowadzając świeże i oryginalne elementy do swojej twórczości.
Na szczególną uwagę zasługują dwa utwory, „Trouble in the Streets of Happiness” i „Garden of the Bones”, w których na fortepianie zagrał wybitny artysta Leszek Możdżer. Płytę promują trzy teledyski: „Say2You”, „Trouble in the Streets of Happiness” oraz „Den of Thieves”. W klipie do „Trouble in the Streets of Happiness” pojawili się gościnnie aktor Maciej Zakościelny w roli głównej oraz Leszek Możdżer. Tradycyjnie, na płycie znalazł się cover, tym razem jest to utwór Króla, Elvisa Presleya - "Burnning Love".

„Cochise” to album, który dowodzi, że zespół nie tylko pozostaje na szczycie, ale również nie boi się eksperymentować, wzbogacając swoje brzmienie o nowe, inspirujące pomysły. W 2024 roku zespół Cochise świętuje XX lat na muzycznej scenie!



..::TRACK-LIST::..

1. Say2You
2. Trouble in the streets of happiness
3. Den of thieves
4. Supreme
5. Garden of the bones
6. Summer sounds
7. About the boy
8. Pain of hope
9. Burning love




https://www.youtube.com/watch?v=SMp8A3mlrKM



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Trzeci album istniejącego od 20. lat warszawskiego zespołu, założonego przez wokalistę Radka Nowaka i gitarzystę Alka Januszewskiego, to ziejące pesymizmem studium w czerni, w jaką spowity jest cały świat i jaką jest omotane życie każdego przeciętnego człowieka.

W przestrzeni życiowej szkicowanej przez Nowaka każdy jest zaksięgowanym numerem w katalogu („Głosy"), każdego dręczą prywatne demony (ciekawy, finalny „Demony"), każdy na codzień jest obficie polewany gęstą i cuchnącą wydzieliną katastroficznych newsów („Złe wiadomości"). Autor tekstów odwołuje się do klasycznej punkrockowej retoryki, korzeniami sięgającej pierwszego albumu The Clash i naszych rodzimych pionierów gatunku - Brygady Kryzys i Tiltu. Opowiada jednak o rzeczywistości już zgoła innej niż ta sprzed ćwierć wieku, bo o rzeczywistości kreowanej przez mętną politykę na rodzimym podwórku i atmosferę po zamachach terrorystycznych na świecie. A że w dobie globalizmu i my staliśmy się częścią świata, więc w konsekwencji otrzymujemy podwójny koktail, po którym faktycznie może zrobić się czarno przed oczami. Muzyka, jak na teksty przystało, też raczej bliższa jest garażu niż wypasionego studia nagraniowego. Ale to akurat nie wada, bo generalnie trzyma się postpunkowej, indie-rockowej poetyki.
A słucha się tego o wiele lepiej i emocjonalniej niż tych wszystkich nibyrockowych wykonawców przymilających się decydentom od radiowych playlist.



..::TRACK-LIST::..

1. Głosy
2. Złe Wiadomości
3. Radioreggae
4. Czerwone Pieniądze
5. Kamień
6. Syreny
7. Podaj Mi Broń
8. Czarny Pokój
9. Biel
10. Teraz
11. Północ
12. Kryształ
13. Chciałbym Zasnąć
14. Demony




https://www.youtube.com/watch?v=SIzgvm8Rg-8



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Nancy Sinatra
Album: The Essential
Year: (2006)
Genre: Pop
Format: [FLAC]

...( TrackList )...

01. Bang, Bang (Feat. Billy Strange)
02. Sugar Town
03. Somethin' Stupid (Duet With Frank Sinatra)
04. The Highway Song
05. Kind Of A Woman
06. Love Eyes
07. Did You Ever (Duet With Lee Hazlewood)
08. Flowers In The Rain
09. In Our Time
10. Drummer Man (Feat. Hal Blaine)
11. Lady Bird (Duet With Lee Hazlewood)
12. I Love Them All (The Boys In The Band)
13. These Boots Are Made For Walkin'
14. How Does That Grab You, Darlin'
15. Friday's Child
16. Jackson (Duet With Lee Hazlewood)
17. You Only Live Twice
18. Hook And Ladder (Feat. Ry Cooder)
19. Some Velvet Morning (Duet With Lee Hazlewood)
20. So Long, Babe
21. God Knows I Love You
22. Here We Go Again
23. 100 Years
24. Let Me Kiss You
25. Machine Gun Kelly
26. Shot You Down (Audio Bullys Feat. Nancy Sinatra)