...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.


..::OPIS::..

Niewydany wcześniej drugi album brytyjskiej grupy, grającej klasycznego ciężkiego rocka z progresywnymi wtrętami - trochę w stylu Bang, Leaf Hound czy Samuel Prody.
Zmiksowany przez zespół z oryginalnych taśm-matek znalezionych w archiwach Morgan Blue Town.
Dodatkowo siedem utworów.



..::TRACK-LIST::..

1. Hound 4:05
2. Join The Queue 3:41
3. Big Black Creeper 2:14
4. Work Out A Plan 5:08
5. Man Overboard 3:41
6. Better Run 3:02
7. Natalie 3:45
8. Hope 4:36
9. Sunday Best 2:49
10. Done My Crying Now 2:53
11. Just Like A Train 4:25
12. Westward Blues #2 4:44

Bonus Tracks:
13. Can You Hear Me Calling 3:46
14. Blue Dog Blues 5:22
15. Down And Out 3:20
16. Gotta Lotta Nerve 4:07
17. Riverboat Man 3:26
18. I'm Leaving 5:16
19. Hound (Live) 4:17


Sticker:
Recently discovered & unreleased master tapes of this unique 70's rock band.
With Paul Gardner (Dry Ice) & Alan Warner (The Foundations).

This album is dedicated to Derek Jervis & Mick Worth, original drummer and bass player. Sorely missed.



..::OBSADA::..

Drums - Nicholas 'Foxy' Fox
Guitar - Alan Warner
Guitar, Vocals - Paul Gardner




https://www.youtube.com/watch?v=QGM-tvHFSbo



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Niewydany wcześniej drugi album brytyjskiej grupy, grającej klasycznego ciężkiego rocka z progresywnymi wtrętami - trochę w stylu Bang, Leaf Hound czy Samuel Prody.
Zmiksowany przez zespół z oryginalnych taśm-matek znalezionych w archiwach Morgan Blue Town.
Dodatkowo siedem utworów.



..::TRACK-LIST::..

1. Hound 4:05
2. Join The Queue 3:41
3. Big Black Creeper 2:14
4. Work Out A Plan 5:08
5. Man Overboard 3:41
6. Better Run 3:02
7. Natalie 3:45
8. Hope 4:36
9. Sunday Best 2:49
10. Done My Crying Now 2:53
11. Just Like A Train 4:25
12. Westward Blues #2 4:44

Bonus Tracks:
13. Can You Hear Me Calling 3:46
14. Blue Dog Blues 5:22
15. Down And Out 3:20
16. Gotta Lotta Nerve 4:07
17. Riverboat Man 3:26
18. I'm Leaving 5:16
19. Hound (Live) 4:17


Sticker:
Recently discovered & unreleased master tapes of this unique 70's rock band.
With Paul Gardner (Dry Ice) & Alan Warner (The Foundations).

This album is dedicated to Derek Jervis & Mick Worth, original drummer and bass player. Sorely missed.



..::OBSADA::..

Drums - Nicholas 'Foxy' Fox
Guitar - Alan Warner
Guitar, Vocals - Paul Gardner




https://www.youtube.com/watch?v=QGM-tvHFSbo



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Debiutancki album MARUTY! Miami grindcore w stylu KILL THE CLIENT, PUTRESCENCE, EXIT WOUNDS! Zabójstwo pierwszego stopnia!!!


Teufelstomb:
After several years of relative mediocrity the grindcore scene had become pretty dull with great releases being few and far between. In 2008 everything changed. I’m not sure why this year turned out to be such a great year for grind, but with stellar releases by Captain Cleanoff, Exit Wounds, Kill The Client and Agenda Of Swine 2008 has shaped up to be the best year in grindcore in well over a decade.

Another album can be added to that ever growing list of killer grindcore releases for 2008; In Narcosis, the debut full length offering by Florida-based grinders Maruta. With 15 tracks clocking in at just over 32 minutes, In Narcosis delivers a high paced relentless blast, shriek and shred aural assault. The material has a surprisingly heavy and brutal edge to it, much heavier than most grindcore releases by Willowtip with a thick meaty guitar tone and powerful hi and low vocal approach.
The experience of listening to In Narcosis can best be described as pressing your ear against a washing machine with an uneven load as the machine thrashes about while someone beats the side of it with sticks and screams into your other ear. It’ll leave you crazed, screaming and disoriented.

The riffs are fast and aggressive, the blasting is powerful and the grunts, growls and shrieks are unreal. The material reminds me a bit of Putrescence with the deep growls, screams, dark muddy sound and hint of goregrind mixed with the relentless grinding of Kill The Client and high paced assault of Exit Wounds. To be honest, I’d expect a release with this much intensity to heaviness to be released on No Escape Records, but kudos to Jason Tipton for getting these guys signed first.
In Narcosis is a killer debut offering. The only complaint that can be made is that the production is pretty rough giving the material a sound more closely associated with goregrind than grindcore, but the material is fucking solid so any complaints about production will be coming from douche bags whose opinions are irrelevant anyway. Maruta‘s In Narcosis is yet another killer “must own” grindcore release for 2008!



..::TRACK-LIST::..

1. Iconoclast 01:32
2. Pray For The Nihilanth 01:42
3. The Collapse 01:47
4. Demise Of The Humanist 03:39
5. In Perpetual Narcolepsy 01:53
6. The Great Delusion 02:10
7. A Sea Of Dead Serpents 01:49
8. Dirt Worshipper 02:38
9. Replicate 04:07
10. The Iron Lung Has Failed Us 00:53
11. Man Versus Gravity AKA The Inevitability Of Human Error 01:01
12. Idolize Then Destroy 01:05
13. Rise Of The Iron Moth 02:40
14. Waking Up From The American Dream 01:31
15. Serotonin 03:36



..::OBSADA::..

Vocals - Mitchell Luna
Drums - Nick Augusto
Guitar - Eduardo Borja
Guitar [On Several Tracks] - Jeff Stevenson




https://www.youtube.com/watch?v=Nc53Rb3voss



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Debiutancki album MARUTY! Miami grindcore w stylu KILL THE CLIENT, PUTRESCENCE, EXIT WOUNDS! Zabójstwo pierwszego stopnia!!!


Teufelstomb:
After several years of relative mediocrity the grindcore scene had become pretty dull with great releases being few and far between. In 2008 everything changed. I’m not sure why this year turned out to be such a great year for grind, but with stellar releases by Captain Cleanoff, Exit Wounds, Kill The Client and Agenda Of Swine 2008 has shaped up to be the best year in grindcore in well over a decade.

Another album can be added to that ever growing list of killer grindcore releases for 2008; In Narcosis, the debut full length offering by Florida-based grinders Maruta. With 15 tracks clocking in at just over 32 minutes, In Narcosis delivers a high paced relentless blast, shriek and shred aural assault. The material has a surprisingly heavy and brutal edge to it, much heavier than most grindcore releases by Willowtip with a thick meaty guitar tone and powerful hi and low vocal approach.
The experience of listening to In Narcosis can best be described as pressing your ear against a washing machine with an uneven load as the machine thrashes about while someone beats the side of it with sticks and screams into your other ear. It’ll leave you crazed, screaming and disoriented.

The riffs are fast and aggressive, the blasting is powerful and the grunts, growls and shrieks are unreal. The material reminds me a bit of Putrescence with the deep growls, screams, dark muddy sound and hint of goregrind mixed with the relentless grinding of Kill The Client and high paced assault of Exit Wounds. To be honest, I’d expect a release with this much intensity to heaviness to be released on No Escape Records, but kudos to Jason Tipton for getting these guys signed first.
In Narcosis is a killer debut offering. The only complaint that can be made is that the production is pretty rough giving the material a sound more closely associated with goregrind than grindcore, but the material is fucking solid so any complaints about production will be coming from douche bags whose opinions are irrelevant anyway. Maruta‘s In Narcosis is yet another killer “must own” grindcore release for 2008!



..::TRACK-LIST::..

1. Iconoclast 01:32
2. Pray For The Nihilanth 01:42
3. The Collapse 01:47
4. Demise Of The Humanist 03:39
5. In Perpetual Narcolepsy 01:53
6. The Great Delusion 02:10
7. A Sea Of Dead Serpents 01:49
8. Dirt Worshipper 02:38
9. Replicate 04:07
10. The Iron Lung Has Failed Us 00:53
11. Man Versus Gravity AKA The Inevitability Of Human Error 01:01
12. Idolize Then Destroy 01:05
13. Rise Of The Iron Moth 02:40
14. Waking Up From The American Dream 01:31
15. Serotonin 03:36



..::OBSADA::..

Vocals - Mitchell Luna
Drums - Nick Augusto
Guitar - Eduardo Borja
Guitar [On Several Tracks] - Jeff Stevenson




https://www.youtube.com/watch?v=Nc53Rb3voss



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Atrae Bilis wciąż mają wiele do zaoferowania!
'Aumicide' jest olbrzymim krokiem w drodze do szczytowej formy zespołu, w drodze na Olimp!!!


Like all bands that meld metal’s numerous disparate incarnations, Vancouver's Atræ Bilis are not easily pigeonholed. Death Metal, atmospheric dissonance, tech brutality and much more are all thrown into the Atræ Bilis meat grinder coalescing beautifully and disturbingly into their own signature fusion like a perfectly functioning innovative machine.

On new album ‘Aumicide’, the follow up to the band’s full length 2021 debut ‘Apexapien’, Atræ Bilis have taken axiomatic strides in expanding the scope of their elegantly perplexing melange of incinerating invocations. Sounding both crushingly concrete and slickly organic, the band amputates all boundaries, injecting cyberdyne slams, serrated inscrutability and unfettered new magnitudes of vocal abuse. Conceptually as committed as it is musically, ‘Aumicide’ tells of a test specimen subject to experiments in faith removal by intromitting simulations of Hell to sever the self from the multiverse, resulting in the genesis of a new era; an egregore engineered by an absolute godlessness.

Produced, engineered, mixed and mastered by Christian Donaldson of Cryptopsy, the massive production on ‘Aumicide’ utterly pulverizes, elevating the Canadian power to uncharted extremities of deadly heaviness. This manifestation results in one of the most singularly ambitious underground releases of 2024, propelling the often backward-looking Death Metal genre unflinchingly into a far more terrifying future.



..::TRACK-LIST::..

1. Protoxenesis 02:16
2. Hell Simulation 03:51
3. Salted In Stygia 04:04
4. Inward To Abraxas 06:21
5. To Snuff The Spirit Guides 04:14
6. Aumicide 03:08
7. Kingdom Of Cortisol 03:32
8. A Monolith Aflame 04:06
9. Through The Hologram's Cervix 02:29
10. Excruciate Incarnate 06:09



..::OBSADA::..

Jordan Berglund - Vocals
David Stepanavicius - Guitars
Luka Govendnik - Drums
Miles Morrison - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=yW-HpjTUE98



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Atrae Bilis wciąż mają wiele do zaoferowania!
'Aumicide' jest olbrzymim krokiem w drodze do szczytowej formy zespołu, w drodze na Olimp!!!


Like all bands that meld metal’s numerous disparate incarnations, Vancouver's Atræ Bilis are not easily pigeonholed. Death Metal, atmospheric dissonance, tech brutality and much more are all thrown into the Atræ Bilis meat grinder coalescing beautifully and disturbingly into their own signature fusion like a perfectly functioning innovative machine.

On new album ‘Aumicide’, the follow up to the band’s full length 2021 debut ‘Apexapien’, Atræ Bilis have taken axiomatic strides in expanding the scope of their elegantly perplexing melange of incinerating invocations. Sounding both crushingly concrete and slickly organic, the band amputates all boundaries, injecting cyberdyne slams, serrated inscrutability and unfettered new magnitudes of vocal abuse. Conceptually as committed as it is musically, ‘Aumicide’ tells of a test specimen subject to experiments in faith removal by intromitting simulations of Hell to sever the self from the multiverse, resulting in the genesis of a new era; an egregore engineered by an absolute godlessness.

Produced, engineered, mixed and mastered by Christian Donaldson of Cryptopsy, the massive production on ‘Aumicide’ utterly pulverizes, elevating the Canadian power to uncharted extremities of deadly heaviness. This manifestation results in one of the most singularly ambitious underground releases of 2024, propelling the often backward-looking Death Metal genre unflinchingly into a far more terrifying future.



..::TRACK-LIST::..

1. Protoxenesis 02:16
2. Hell Simulation 03:51
3. Salted In Stygia 04:04
4. Inward To Abraxas 06:21
5. To Snuff The Spirit Guides 04:14
6. Aumicide 03:08
7. Kingdom Of Cortisol 03:32
8. A Monolith Aflame 04:06
9. Through The Hologram's Cervix 02:29
10. Excruciate Incarnate 06:09



..::OBSADA::..

Jordan Berglund - Vocals
David Stepanavicius - Guitars
Luka Govendnik - Drums
Miles Morrison - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=yW-HpjTUE98



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

Artist: VA
Album: ZYX Italo Disco Spacesynth Collection 10
Year: 2024
Genre: Italo Disco
Format: Flac


01. Laserdance - Mission Hyperdrive 06:00
02. Galaxy Observer - Martian Spaceship
03. Synthesis - Beyond Time
04. Mind Vision - Final Mission
05. DJ CON-T - Alien Spaceship
06. Koto - Sputnik
07. Cosmic Force - Don't Fear
08. Future Synth - Infinite Space
09. Vanello - The Rally
10. Bellatrix - Elektro Space
11. Holomatrix - No Time To Fear
12. Ixyon - Mind Expanding
13. Cyber People - Polaris (Club Mix)
14. Kebu - Power Run
15. Aphelion - Blue Moon
16. Cyberman - Colonization
17. Cosmix - Landing Safely
18. Synthone - Somewhere In The Galaxy
19. The Real Parakeet - Sky People
20. StarLab - Warpdrive
21. Cyber Space - Around The Galaxy
22. Italo4ever - Starmaze
23. Space Marine - Parallel Universe
24. DJ CON-T - Space Adventure (Koto Remix)
25. Infrablack - Voltage Controlled Reality
26. Laserdance - Predators From Space

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Pięciopłytowy boks zawierający cztery albumy nagrane dla MGM Records w latach 1967-1968: 'Winds Of Change' (wersja mono i stereo), 'Twain Shall Meet', 'Every One Of Us' i 'Love Is'.
Każdy z albumów wzbogacony utworami pochodzącymi z singli.



- A DELUXE BOXED SET FEATURING ALL OF THE CLASSIC ALBUMS BY ERIC BURDON & THE ANIMALS
- FEATURING THE ALBUMS “WINDS OF CHANGE”, “THE TWAIN SHALL MEET”, “EVERY ONE OF US”, “LOVE IS” & THE RARE MONO VERSION OF “WINDS OF CHANGE”
- ALL NEWLY REMASTERED FROM THE ORIGINAL MASTER TAPES
- WITH TEN BONUS TRACKS TAKEN FROM SINGLES, ALL RE-MASTERED FROM THE ORIGINAL MASTER TAPES FOR THE FIRST TIME
- INCLUDES AN ILLUSTRATED BOOKLET WITH NEW ESSAY AND A POSTER

Esoteric Recordings is pleased to announce the release of a new boxed set featuring all of the albums recorded by ERIC BURDON & THE ANIMALS for the MGM Records label issued between October 1967 and December 1968. ERIC BURDON & THE ANIMALS came together in December 1966 when the original Animals had ground to a halt. Vocalist Eric Burdon recruited Vic Briggs (guitar, piano), John Weider (guitar, violin, bass), Danny McCulloch (bass) and Barry Jenkins (drums) to form a new group which changed direction away from raucous Rhythm and Blues and embraced Psychedelic rock and the influences of the emerging counter-culture. Signing to MGM Records in the USA (where he became based) and teaming up with producer TOM WILSON (also famed for his work with BOB DYLAN, THE MOTHERS OF INVENTION & THE VELVET UNDERGROUND), the band’s debut single “WHEN I WAS YOUNG” was released in April 1967 and was a powerful statement, featuring Weider’s violin and Briggs’ fuzzed guitar, becoming a hit in Europe, Australia and the USA. The B-side of the single A GIRL NAMED SANDOZ was a psychedelic ode to the Swiss pharmaceutical company which developed LSD. The follow-up single, SAN FRANCISCAN NIGHTS, issued in August 1967, came on the heels of the band’s famed appearance at the MONTEREY POP FESTIVAL in June 1967 and would be the band’s biggest hit, breaking the top twenty in the UK, Europe and the USA. The band’s debut album, WINDS OF CHANGE was issued in October 1967 and featured the singles SAN FRANCISCAN NIGHTS and GOOD TIMES, along with an inventive cover version of PAINT IT BLACK and the psychedelic rockers YES, I AM EXPERIENCED (a tribute to Burdon’s friend Jimi Hendrix) and IT’S ALL MEAT.

The album “THE TWAIN SHALL MEET” was recorded in December 1967 but not issued until May 1968 and featured two further singles, MONTEREY and SKY PILOT (Parts One & Two). Incredibly 1968 would see a further two album releases by the group in the USA and Europe; “EVERY ONE OF US”, recorded in June and issued in August of that year, was a fine album which saw ZOOT MONEY join the band on organ and piano, but inexplicably the album failed to gain a release in the UK. By the time of its release, Vic Briggs had departed to be replaced by ANDY SUMMERS (formerly with Zoot Money in the band DANTALIAN’s CHARIOT) on guitar. This line-up recorded the double album “LOVE IS” in Los Angeles in October 1968, issued only as a single LP in the UK, which featured imaginative cover versions of RIVER DEEP, MOUNTAIN HIGH, RING OF FIRE (also a hit single in many countries) and Traffic’s COLOURED RAIN. The album also featured the song GEMINI which segued in to a fine re-make of the DANTALIAN’s CHARIOT classic THE MADMAN (RUNNING THROUGH THE FIELDS). Released in December 1968, it was to be the final album by the group. Burdon remained in the United States and joined forces with the group WAR in 1969.

The set features the albums “WINDS OF CHANGE” (both stereo and mono versions), “THE TWAIN SHALL MEET”, “EVERY ONE OF US” and “LOVE IS”, all newly re-mastered from the original master tapes, along with ten bonus tracks drawn from the band’s single releases, including the classic B-sides A GIRL NAMED SANDOZ, AIN’T THAT SO and GRATEFULLY DEAD, all remastered from recently located original master tapes. Also included is an illustrated booklet with new essay and a replica poster. “WHEN I WAS YOUNG – The MGM Recordings” is a fine tribute to the music of Eric Burdon & the Animals.



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Winds Of Change (Released In October 1967):
1. Winds Of Change 4:01
2. Poem By The Sea 2:16
3. Paint It Black (The Rolling Stones cover) 5:58
4. The Black Plague 5:58
5. Yes, I Am Experienced 3:40
6. San Franciscan Nights 3:19
7. Man - Woman 5:29
8. Hotel Hell 4:49
9. Good Times 3:00
10. Anything 3:21
11. It's All Meat 2:08

Bonus Tracks:
12. When I Was Young 3:04
13. A Girl Named Sandoz 3:07
14. Ain't That So 3:27
15. Gratefully Dead 4:04
16. Anything (Single Version) 2:54


Tracks 1 to 11 from Eric Burdon & The Animals - Winds Of Change LP - stereo version - rel. 1967-10
Track 12 to 13 A & B sides of Eric Burdon & The Animals - When I Was Young 7" single rel. 1967-05
Track 14 B side of Eric Burdon & The Animals - Monterey / Ain't That So 7" single rel. 1967-08
Track 15 B side of Eric Burdon & The Animals - San Franciscan Nights / Gratefully Dead 7" single rel. 1967-10
Track 16 B side of Eric Burdon & The Animals - Anything / It‘s All Meat 7" single rel. 1968-05



..::OBSADA::..

Eric Burdon - vocals, liner notes
Vic Briggs - guitar, piano, arrangements
John Weider - guitar, violin
Danny McCulloch - bass
Barry Jenkins - drums

Keith Olsen - stepped in on some tracks to deputise on bass after Danny McCulloch broke his wrist




https://www.youtube.com/watch?v=zrW489PdRec




SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Pięciopłytowy boks zawierający cztery albumy nagrane dla MGM Records w latach 1967-1968: 'Winds Of Change' (wersja mono i stereo), 'Twain Shall Meet', 'Every One Of Us' i 'Love Is'.
Każdy z albumów wzbogacony utworami pochodzącymi z singli.



- A DELUXE BOXED SET FEATURING ALL OF THE CLASSIC ALBUMS BY ERIC BURDON & THE ANIMALS
- FEATURING THE ALBUMS “WINDS OF CHANGE”, “THE TWAIN SHALL MEET”, “EVERY ONE OF US”, “LOVE IS” & THE RARE MONO VERSION OF “WINDS OF CHANGE”
- ALL NEWLY REMASTERED FROM THE ORIGINAL MASTER TAPES
- WITH TEN BONUS TRACKS TAKEN FROM SINGLES, ALL RE-MASTERED FROM THE ORIGINAL MASTER TAPES FOR THE FIRST TIME
- INCLUDES AN ILLUSTRATED BOOKLET WITH NEW ESSAY AND A POSTER

Esoteric Recordings is pleased to announce the release of a new boxed set featuring all of the albums recorded by ERIC BURDON & THE ANIMALS for the MGM Records label issued between October 1967 and December 1968. ERIC BURDON & THE ANIMALS came together in December 1966 when the original Animals had ground to a halt. Vocalist Eric Burdon recruited Vic Briggs (guitar, piano), John Weider (guitar, violin, bass), Danny McCulloch (bass) and Barry Jenkins (drums) to form a new group which changed direction away from raucous Rhythm and Blues and embraced Psychedelic rock and the influences of the emerging counter-culture. Signing to MGM Records in the USA (where he became based) and teaming up with producer TOM WILSON (also famed for his work with BOB DYLAN, THE MOTHERS OF INVENTION & THE VELVET UNDERGROUND), the band’s debut single “WHEN I WAS YOUNG” was released in April 1967 and was a powerful statement, featuring Weider’s violin and Briggs’ fuzzed guitar, becoming a hit in Europe, Australia and the USA. The B-side of the single A GIRL NAMED SANDOZ was a psychedelic ode to the Swiss pharmaceutical company which developed LSD. The follow-up single, SAN FRANCISCAN NIGHTS, issued in August 1967, came on the heels of the band’s famed appearance at the MONTEREY POP FESTIVAL in June 1967 and would be the band’s biggest hit, breaking the top twenty in the UK, Europe and the USA. The band’s debut album, WINDS OF CHANGE was issued in October 1967 and featured the singles SAN FRANCISCAN NIGHTS and GOOD TIMES, along with an inventive cover version of PAINT IT BLACK and the psychedelic rockers YES, I AM EXPERIENCED (a tribute to Burdon’s friend Jimi Hendrix) and IT’S ALL MEAT.

The album “THE TWAIN SHALL MEET” was recorded in December 1967 but not issued until May 1968 and featured two further singles, MONTEREY and SKY PILOT (Parts One & Two). Incredibly 1968 would see a further two album releases by the group in the USA and Europe; “EVERY ONE OF US”, recorded in June and issued in August of that year, was a fine album which saw ZOOT MONEY join the band on organ and piano, but inexplicably the album failed to gain a release in the UK. By the time of its release, Vic Briggs had departed to be replaced by ANDY SUMMERS (formerly with Zoot Money in the band DANTALIAN’s CHARIOT) on guitar. This line-up recorded the double album “LOVE IS” in Los Angeles in October 1968, issued only as a single LP in the UK, which featured imaginative cover versions of RIVER DEEP, MOUNTAIN HIGH, RING OF FIRE (also a hit single in many countries) and Traffic’s COLOURED RAIN. The album also featured the song GEMINI which segued in to a fine re-make of the DANTALIAN’s CHARIOT classic THE MADMAN (RUNNING THROUGH THE FIELDS). Released in December 1968, it was to be the final album by the group. Burdon remained in the United States and joined forces with the group WAR in 1969.

The set features the albums “WINDS OF CHANGE” (both stereo and mono versions), “THE TWAIN SHALL MEET”, “EVERY ONE OF US” and “LOVE IS”, all newly re-mastered from the original master tapes, along with ten bonus tracks drawn from the band’s single releases, including the classic B-sides A GIRL NAMED SANDOZ, AIN’T THAT SO and GRATEFULLY DEAD, all remastered from recently located original master tapes. Also included is an illustrated booklet with new essay and a replica poster. “WHEN I WAS YOUNG – The MGM Recordings” is a fine tribute to the music of Eric Burdon & the Animals.



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Winds Of Change (Released In October 1967):
1. Winds Of Change 4:01
2. Poem By The Sea 2:16
3. Paint It Black (The Rolling Stones cover) 5:58
4. The Black Plague 5:58
5. Yes, I Am Experienced 3:40
6. San Franciscan Nights 3:19
7. Man - Woman 5:29
8. Hotel Hell 4:49
9. Good Times 3:00
10. Anything 3:21
11. It's All Meat 2:08

Bonus Tracks:
12. When I Was Young 3:04
13. A Girl Named Sandoz 3:07
14. Ain't That So 3:27
15. Gratefully Dead 4:04
16. Anything (Single Version) 2:54


Tracks 1 to 11 from Eric Burdon & The Animals - Winds Of Change LP - stereo version - rel. 1967-10
Track 12 to 13 A & B sides of Eric Burdon & The Animals - When I Was Young 7" single rel. 1967-05
Track 14 B side of Eric Burdon & The Animals - Monterey / Ain't That So 7" single rel. 1967-08
Track 15 B side of Eric Burdon & The Animals - San Franciscan Nights / Gratefully Dead 7" single rel. 1967-10
Track 16 B side of Eric Burdon & The Animals - Anything / It‘s All Meat 7" single rel. 1968-05



..::OBSADA::..

Eric Burdon - vocals, liner notes
Vic Briggs - guitar, piano, arrangements
John Weider - guitar, violin
Danny McCulloch - bass
Barry Jenkins - drums

Keith Olsen - stepped in on some tracks to deputise on bass after Danny McCulloch broke his wrist




https://www.youtube.com/watch?v=zrW489PdRec




SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Wyspa Tago Mago to mały prywatny kawałek ziemi o łącznej powierzchni 148 akrów (ok. 60 hektarów) z latarnią morską i idyllicznymi widokami na Morze Śródziemne leżąca jedną milę od północno-zachodniego krańca Ibizy. Na wyspie znajduje się wspaniała luksusowa willa z pięcioma sypialniami, basenem, salą fitness, jacuzzi. Wszystko to może twoje przez tydzień za 90 000 euro (cena wyjściowa). Dostępny jest też jacht, za który płaci się ekstra. Nie mam nic przeciwko takiej cenie . Gdybym miał nadmiar pieniędzy to kto wie..? Tyle, że Tago Mago to ja już mam i to na własność od dobrych kilku lat. I kosztowała mnie ona duuużo mniej – niecałe 10 euro. Mowa o płycie zespołu Can, która wydana w 1971 roku została tak właśnie zatytułowana. Oto historia jej powstania.

Jeśli komuś zdarzy się odwiedzić Rock’N’Pop Museum w niemieckim Gronau koniecznie niech zajrzy do jego piwnicy, gdzie znajduje się replikę studia zespołu Can zbudowanego w Kolonii. W tym studio w latach 1971-1978 zespół nagrał osiem albumów. Ale jego historia zaczęła się tak naprawdę w innym miejscu, 200 km na południe od Kolonii, w Schloss Nörvenich, zamku z historią sięgającą XV wieku. Przez setki lat należał do bogatych rodów i arystokratów. Dopiero po II wojnie światowej został wydzierżawiony kolekcjonerowi dzieł sztuki Christophowi Vohwinkelowi. Klawiszowiec grupy, Irmin Schmidt wspomina; „Przed przyjściem do zespołu miałem więcej przyjaciół wśród malarzy i rzeźbiarzy niż muzyków. Kiedy zaczynałem z Can, zapytałem ich: „Znacie jakieś miejsce, w którym moglibyśmy ćwiczyć i grać?” Wtedy Vohwinkel, powiedział: „Tak! Mam zamek i możecie w nim zamieszkać”. Był wspaniałym, otwartym człowiekiem. Po wernisażach zapraszał gości i artystów do sali, gdzie odbywaliśmy próby.”

Dla muzyków, którym we wczesnych latach działalności stale brakowało dochodów był to idealny układ. Poza tym bardzo niewiele zespołów miało wówczas własne studio nagraniowe, a Can wykorzystał je najlepiej jak mógł nagrywając długie jamowe sesje ciągnące się czasem szesnaście godzin! Część z nich „filtrowana” przez basistę Holgera Czukaya znalazła się potem na „Tago Mago”. Była to technika podobna do tej jaką na przełomie lat 60 i 70-tych stosował producent nagrań Milesa Davisa, Teo Macero. Aby pozbyć się pogłosu i echa w wielkiej komnacie, z kartonów po jajkach, z materacy i koców stworzyli komfortowe miejsce prób zwane Wewnętrzną Przestrzenią. Niski budżet pozwalał im na posiadanie skromnego, 2-ścieżkowego magnetofonu, na którym nagrali swoje pierwsze albumy z „Tago Mago” włącznie. Gitarzysta Michael Karoli uważa, że „(…) ograniczenia to najbardziej kreatywna rzecz. To przez nią powstała tak mocna płyta jak ta”.

Podwójny album „Tago Mago” jest postrzegany jako przełomowa, głęboko niekonwencjonalna płyta, oparta na intensywnie rytmicznej, inspirowanej jazzem, grze na perkusji przypominającą mantrę, improwizowanych, często przeplatających się ze sobą solówkach gitarowych i klawiszowych, oraz charakterystycznych wokali Damo Suzuki, których tak naprawdę nikt nie rozumie (i to na wiele lat przed Cocteau Twins). Czukay: „”Tago Mago” było próbą osiągnięcia tajemniczego muzycznego świata. Od światła do ciemności. I z powrotem.” Trudna to płyta w odbiorze, ale jakże fascynująca. Płyta, w której bez reszty można się zatracić.

Każdy z członków Can ma ciekawą osobistą historię z okresu przed dołączeniem do zespołu, ale historia Damo Suzuki jest naprawdę wyjątkowa. Opuszczając rodzinną Japonię w 1968 roku w wieku 18 lat wylądował w Europie zarabiając na życie śpiewając na ulicach. Podróżował po Szwecji, Danii, Francji, Anglii, Irlandii, wreszcie los rzucił go do Monachium. Przez przypadek (po części dzięki swoim pięknym, długim włosom) dostał pracę w teatrze biorąc udział w niemieckiej produkcji musicalu „Hair”.

W 1970 roku, gdy wokalista Malcolm Mooney opuścił zespół, Holger Czukay i Jaki Liebezeit siedząc w monachijskiej kawiarni zauważyli egzotycznie wyglądającego włóczęgę śpiewającego popularne piosenki w dość oryginalnym stylu łatwo przechodząc między tajemniczym mamrotaniem, a krzykiem. Czukay natychmiast powiedział: „To będzie nasz nowy wokalista” i namówił go by przyłączył się do zespołu w trakcie wieczornego koncertu. Irmin Schmidt: „Na występ przyszło 1200 osób. Gdy Damo zaczął agresywnie śpiewać swoje wokalizy ludzie w popłochu opuszczali lokal. Na koniec zostało może ze 30 osób, wśród nich David Niven (brytyjski aktor – przyp. moja). Potem zapytałem go „Panie Niven, co pan sądzi o naszej muzyce?” A on odpowiedział: „Drogi chłopcze, nie wiedziałem, że to muzyka. Ale było to fascynujące”.

Kiedy słucham muzyki Can z miejsca przyciąga mnie natarczywy rytm perkusji. Na początku brzmiący monotonnie, ale przy uważnym słuchaniu okazuje się, że on ciągle się zmienia! Magia..? Nie inaczej. Szczególnie, gdy posłucha się epickiego „Halleluwah”, Siłą napędową tego genialnego, 18-minutowego arcydzieła zajmującego całą stronę „B” oryginalnego albumu jest bębnienie Jakiego Liebezeita, którego koledzy pieszczotliwie nazywali „pół człowiek, pół maszyna”. Gitarzysta Michael Karoli: „Wcześniej nie do końca go rozumiałem. Dopiero podczas nagrywania „Halleluwah” olśnił mnie jego geniusz, a także wpływ jaki wywołuje jego gra na ośrodki asocjacyjne w mózgu. Ktoś powie „Przecież to tylko zestaw bębnów. Nic wielkiego” Ale uwierzcie mi – za jego plecami stoją niebiańskie moce.”

Kolejnym epickim utworem jest „Aumgn”. Tutaj wkraczamy już w skrajne zakątki muzyki elektronicznej, więc dobrze radzę – bądźmy czujni i skupieni. Tu nie ma krzty muzycznej słabizny, lecz 17 minut efektów dźwiękowych i przerażającego śpiewu. Zespół nie ukrywał, że podczas tworzenia włożono w niego sporo pracy montażowej sklejając fragmenty taśm z niepowiązanymi ze sobą nagraniami w jedną całość. Holger Czukay miał obsesję nagrywania wszystkiego, co zespół grał, nawet jeśli generowane dźwięki były wynikiem strojenia instrumentów, czy przypadkowych ćwiczeń dla zabicia czasu między jamami. Irmin Schmidt: „Koncepcja była inna, ale zaakceptowaliśmy pomysł, być może pod wpływem Cage’a, że ​​każdy dźwięk otoczenia może zostać przekształcony w muzykę”. Skrupulatna praca jaka spadła na barki basisty została wykonana z jubilerską precyzją – Czukay utkał z tego wspaniały gobelin muzyczny. Schmidt: „Był mistrzem w znajdowaniu milisekundy, by wcisnąć tam żyletkę. On decydował gdzie wyciąć, co zostawić, jakie elementy połączyć. Był znakomitym basistą, ale też architektem montażu”.

Mówi się o nim, że to krautrockowy wizjoner. Zanim wynaleziono samplery był jednym z ich pionierów. Ponoć nigdy nie fascynował się rock and rollem, za to dużo słuchał muzyki klasycznej i jazzu. Pociągała go awangarda, był uczniem samego Stockhausena. Punktem zwrotnym w jego życiu okazała się jedna z lekcji muzyki, którą prowadził w szkole w St. Gallen w Szwajcarii. Jeden z uczniów puścił mu „I Am The Walrus” Beatlesów. Holger doznał olśnienia i stwierdził, że trzeba założyć zespół. Fundamentem brzmienia grupy były dwa składniki: monotonne rytmy Liebezeita i pulsujący bas Czukaya. „Basista jest jak król w szachach”, zwykł mawiać. „Nie rusza się zbyt często, ale kiedy to robi, wszystko zmienia.” Trzeba przyznać, że w owym czasie tworzyli jedną z najbardziej charakterystycznych rockowych sekcji rytmicznych.

Drugi utwór na płycie, „Mushroom”, rozpoczyna się wokalem i perkusją skąpaną w efekcie echa, coś w rodzaju bardzo wczesnego eksperymentu z dubem, a frazowanie linii wokalnej śpiewanej przez Damo Suzuki było inspirowane utworem legendy jazzu, Bixa Beiderbecke „In A Misty” z 1927 roku. Wszystko to wymagało sporej dozy muzycznej wyobraźni, której de facto im nie brakowało. Z kolei hipnotyczny perkusyjny groove w „Oh Yeh”, który prowokuje zmysłowością sprawia, że ​​idealnie nadaje się on na domowe imprezy, I odwrotnie, podczas nocnej przejażdżki można całkowicie zatracić się w muzyce, której towarzyszą jedynie świecące latarnie uliczne i nocna atmosfera. Śmiało można więc powiedzieć, że na „Tago Mago” muzyka jest cholernie fajna.

Po zakończeniu nagrywania albumu zespół zdał sobie sprawę, że materiału wystarczy na dwie płyty. Jednak obawiali się, że to co znalazłoby się na drugim krążku byłoby zbyt awangardowe dla przeciętnego słuchacza. Inaczej myślała żona Irmina Schmidta, Wildegarda, sprawująca wówczas kierownictwo nad zespołem. Irmin Schmidt: „Mieliśmy trzy utwory po jednej stronie, a „Halleluwah” wypełniało całą drugą. Nie uważaliśmy reszty za część albumu. Hildegarda, która namiętnie tego słuchała uparła się, że ​​to musi być podwójny longplay.” Dość odważna decyzja jak na menedżera, który rozważa dodanie do albumu utworu takiego jak „Aumgn”. Jak się okazało miała nie tylko dobry gust, ale także nos do interesów.

Na zakończenie słów kilka o okładce. Zaprojektował ją niemiecki grafik Ulrich Eichberger, który tworzył okładki m.in. dla Ennio Morricone i Jean-Luca Ponty’ego. Eichberger doskonale uchwycił psychodelicznego ducha muzyki Can ilustrując ją wnętrzem głowy z mózgiem i dymkiem wydobywającym się z ust. Jeśli rozłożyć okładkę oryginalnego longplaya otrzymamy lustrzane odbicie głowy w innym kolorze. Ponadto w środku znalazły się dwadzieścia cztery małe zdjęcia członków zespołu zrobione podczas trasy koncertowej.

„Tago Mago” było pionierską płytą i pozostaje czarującym doświadczeniem. Przez wszystkie lata muzyki inspirowanej krautrockiem nic nie brzmiało tak jak ona. Muszę przyznać, że do pierwszej płyty wracam znacznie częściej niż do drugiej, ale czasami miło jest zatracić się w nieodpartych rytmach bez konieczności poświęcania swojej duszy demonom. To może być magiczna przejażdżka, która zaowocuje oświeceniem zmieniającym życie, lub najgorsza podróż, jaką kiedykolwiek miałeś. Myślę, że warto podjąć ryzyko i udać się razem z zespołem w tę muzyczną podróż.

Zibi



Muzycy Can na swoim drugim pełnoprawnym albumie poszli na całość "Tago Mago" to jeden z najbardziej porąbanych, dziwacznych, nieprzewidywalnych i oryginalnych albumów, jakie kiedykolwiek się ukazały. Czerpiący inspiracje z poważnej awangardy, jazzu i środków odurzających. Ćpuńska atmosfera unosi się nad całością tego dwupłytowego - w wersji winylowej - wydawnictwa. Zarówno nad jego pierwszą połową (płytą), wypełnioną szalonymi jamami opartymi na hipnotycznych rytmach, jak i drugą, jeszcze bardziej odjechaną, na którą składają się głównie studyjne eksperymenty, maksymalnie wykorzystujące ówczesne możliwości i dostępne techniki obróbki dźwięku.

Zespół dość delikatnie i powoli wprowadza w ten zwariowany materiał. Otwierający całość "Paperhouse" poza dość nerwowym nastrojem i wokalno-instrumentalnymi udziwnieniami zawiera też wcale nie śladowe ilości wyrazistej, przyjemnej melodii. Ale już w "Mushroom" atmosfera wyraźnie gęstnieje. Na pierwszy plan wysunięta zostaje mechaniczna partia perkusisty Jakiego Liebezeita oraz zwariowany wokal Damo Suzukiego, przechodzący od beznamiętnego, zjaranego głosu do obłąkańczych wrzasków. Jeszcze bardziej psychodeliczno-onirycznie robi się w "Oh Yeah", opartym na transowym rytmie, wzbogaconym elektronicznymi szumami, atonalną gitarą i dziwacznym, przetworzonym efektami wokalem. Zespół doprowadza tego typu granie do perfekcji w wypełniającym całą drugą stronę pierwszej płyty, 18-minutowym "Halleluhwah". To rewelacyjny jam, oparty na hipnotyzującym jednostajnym rytmie, z funkowymi partiami basu Holgera Czukaya, wychodzącymi daleko poza rockową estetykę improwizacjami gitarzysty Michaela Karoliego i klawiszowca Irmina Schimidta, oraz dość konwencjonalnym śpiewem Damo. Utwór wywołuje, zwłaszcza w warstwie rytmicznej, silne skojarzenia z ówczesnymi poczynaniami Herbiego Hancocka i Milesa Davisa.

Niemal równie długi, samodzielnie wypełniający pierwszą stronę drugiej płyty "Aumgn" prezentuje zupełnie inne podejście - to przedziwny dźwiękowy kolaż, pełen szumów, sprzężeń, atonalnych partii instrumentów i wokalnego zawodzenia (wyjątkowo w wykonaniu Schmidta), za to przez większość czasu całkowicie pozbawiony rytmu; dopiero w końcówce pojawia się długie perkusyjne solo Liebezeita, grającego w typowy dla niego sposób, a więc z precyzją metronomu. To nagranie to już awangarda na całego, wyraźnie inspirowana twórczością Karlheinza Stockhausena (u którego studiowali Czukay i Schmidt). Kiedy wydaje się, że zespół nie zaproponuje już nic bardziej radykalnego, rozbrzmiewa "Peking O". W miarę melodyjne fragmenty (inspirowane chińską melodyką) i jazzujące partie elektrycznego pianina przeplatają się tutaj z kompletnym wariactwem - nieokiełznanymi partiami wokalnymi Suzukiego i instrumentalnym chaosem, pełnym szumów i sprzężeń; pod koniec wraca transowość pierwszej płyty. Ale całość zamyka w miarę konwencjonalny - a przynajmniej sprawiający takie wrażenie na tle poprzednich utworów - "Bring Me Coffee or Tea". Tak mogłyby brzmieć rockowe ballady, gdyby były nagrywane na haju. To najbardziej melodyjny fragment longplaya, choć podobnie jak pozostałe zanurzony w gęstym onirycznym klimacie.

"Tago Mago" to prawdziwie wizjonerski album, który swego czasu znacznie rozszerzył ramy muzyki rockowej, a jego wpływ na późniejszych twórców jest nie do przecenienia, zaczynając od post-punku i noise rocka, na późnym Radiohead wcale nie kończąc. Dlatego nie wypada nie znać tego albumu. Nie jest to muzyka przystępna i łatwa do zrozumienia, ale warto próbować, a zachwyt innowacyjnością i pomysłowością muzyków prędzej czy później sam nadejdzie. Mimo wszystko, sam nie jestem w pełni przekonany do dwóch najbardziej radykalnych nagrań. Doceniam je za bezkompromisowość i inspirację muzyką z wyższej półki, ale jednak słuchanie ich nieco mnie męczy. W przeciwieństwie do hipnotyzującej, innowacyjnej reszty, od której trudno się oderwać.

Paweł Pałasz



To, zdaniem samych muzyków Can, druga płyta w ich dorobku (składankowy „Soundtracks” traktowany jest przez nich jako pozycja uboczna) i zarazem pełnowymiarowy debiut Damo Suzukiego jako wokalisty.

W oryginale to dwie czarne płyty, całość bez problemu mieści się jednak na jednej srebrnej płytce. Choć Can – przynajmniej w pierwszym okresie działalności – z wielu przyczyn trudno traktować jako zwykły zespół, a ich muzykę określać mianem „zwykłej” czy „normalnej” – na tym, najlepszym w swym dorobku albumie muzycy Can całkowicie zrywają z jakimikolwiek regułami i schematami, jakimi rządzi się muzyka popularna. „Tago Mago” to niesamowita podróż w dźwiękowe nieznane. Jest tu chyba wszystko. Kontrasty, zmiany nastrojów, maniakalne rytmy i długie chwile amorficznego, pozbawionego rytmu dźwiękowego spokoju, śpiew, zawodzenie, recytacje i wrzask, rock, psychodelia, studyjne eksperymenty z obróbką dźwięku i łączeniem zupełnie różnych elementów na zasadzie swobodnego kolażu, partie instrumentalne (zwłaszcza gitary) często wychodzące poza granice systemu tonalnego, awangardowa muzyka poważna i jazz…

Pierwsza z dwóch czarnych płyt opiera się na bardziej zrytmizowanych kompozycjach; drugi album z kolei zawiera długie chwile pozbawione rytmu, jakby zapowiadające muzykę ambient. “Paperhouse” zaczyna się wręcz balladowo – spokojny śpiew, łagodna partia gitarowa – ale po paru minutach rytm nagle przyspiesza, staje się wręcz transowy, Karoli zaczyna grać bardziej ekspresyjnie. Na koniec wszystko znów się uspokaja, pojawia się ładna partia gitarowa. Zgodnie z tytułem, „Mushroom” robi bardzo zaćpane wrażenie: jednostajny, gęsty rytm perkusji, atonalne gitarowe dodatki, śpiew Suzukiego – a właściwie natchniona, hipnotyczna melorecytacja – rozpięty między szeptem, zawodzeniem a krzykiem… Zupełnie psychodeliczne wrażenie robi „Oh Yeah” – niby zgrabnie, rytmicznie pędzi toto do przodu, ma specyficzne, repetycyjne groove, ale od czasu do czasu nagle pojawiają się intrygujące pauzy, do tego Czukay pododawał sporo studyjnych zabiegów typu odtwarzanie taśmy od tyłu (choćby brzmienie talerzy perkusyjnych), czy rozmaite nakładane na muzykę i śpiew efekty. „Halleluhwah” to z kolei 18 minut Can w pigułce: monotonny, nieco funkujący, hipnotyczny rytm, podawany w ten charakterystyczny, „płynący” – trudno to inaczej określić – sposób przez Liebezeita, maniakalny śpiew rozpięty między nuceniem, szeptem a wręcz skowytem, syntezatorowe odjazdy, wyraźna linia basowa, atonalne gitary… „Aumgn” to już kompletny odjazd: klawiszowe, „przelewające się”, ambientowe tło, gitarowe linie, nawiedzona recytacja Schmidta, różne dziwne perkusjonalia, kontrabasowe odloty… „Peking O” to z kolei masa studyjnych szaleństw (partie perkusji obrobione i skrajnie przyspieszone, przypominające terkot jakiejś maszynerii, nawiedzone wokalizy Suzukiego, organy, jazzujący fortepian, elementy muzyki dalekowschodniej, fortepianowe klastery…) Na sam koniec mamy nieco bardziej zwięzłą, zagraną z lekkim przymrużeniem oka, „Bring Me Coffee Of Tea”.

Trudna w odbiorze to płyta. Ale przy bliższym poznaniu – fascynująca. Świadectwo eksperymentalnej swobody, jaką cieszył się rock na początku lat 70., podpartej solidnym muzycznym wykształceniem. Zarazem jedna z najbardziej nowatorskich, eksperymentalnych płyt w historii – obok floydowskiej „Ummagummy”, wczesnych dokonań King Crimson i „Strange Is This World” oraz „Marionetek” Czesława Niemena, jak również źródło inspiracji choćby dla wielu grup shoegaze’owych lat 80. i 90.

Piotr 'Strzyż' Strzyżowski



Tago Mago, the first album with Damo Suzuki on vocals, features the Can line up of Holger Czukay on bass, Michael Karoli on guitars, Jaki Liebezeit on drums and Irmin Schmidt on keyboards, and was recorded at Schloss Nörvenich in 1971, released later that year on United Artists.

Can’s influence is well known and far-reaching and the impact they made on music is felt today as keenly as ever has been. They themselves have always been impossible to classify and reflecting this, the scope of artists who in recent years have cited Can as a major influence is varied. Of all the band’s oeuvre, Tago Mago has been most often cited as an influence for a host of artists including John Lydon, Radiohead, The Fall, Ariel Pink, Fuck Buttons, Sonic Youth, Factory Floor and Queens Of The Stone Age.



A 'landmark release in the history of rock ‘n’ roll' – MOJO Honours List winner of Classic Album Award

'stunning' – John Lydon

'sounds only like itself, like no-one before or after' – Julian Cope

'mind expanding' – Q

'The music was like nothing I’d ever heard before, not American, not rock & roll but mysterious and European.' – Bobby Gillespie, Primal Scream



..::TRACK-LIST::..

1. Paperhouse 07:28
2. Mushroom 04:03
3. Oh Yeah 07:22
4. Halleluhwah 18:32
5. Aumgn 17:36
6. Peking O 11:37
7. Bring Me Coffee Or Tea 06:46



..::OBSADA::..

Damo Suzuki - vocals
Holger Czukay - bass guitar, engineering, editing
Michael Karoli - electric guitar, acoustic guitar, violin
Jaki Liebezeit - drums, double bass, piano
Irmin Schmidt - Farfisa organ and electric piano, electronics, vocals (5)




https://www.youtube.com/watch?v=Uzm6DG_ezOg



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Wyspa Tago Mago to mały prywatny kawałek ziemi o łącznej powierzchni 148 akrów (ok. 60 hektarów) z latarnią morską i idyllicznymi widokami na Morze Śródziemne leżąca jedną milę od północno-zachodniego krańca Ibizy. Na wyspie znajduje się wspaniała luksusowa willa z pięcioma sypialniami, basenem, salą fitness, jacuzzi. Wszystko to może twoje przez tydzień za 90 000 euro (cena wyjściowa). Dostępny jest też jacht, za który płaci się ekstra. Nie mam nic przeciwko takiej cenie . Gdybym miał nadmiar pieniędzy to kto wie..? Tyle, że Tago Mago to ja już mam i to na własność od dobrych kilku lat. I kosztowała mnie ona duuużo mniej – niecałe 10 euro. Mowa o płycie zespołu Can, która wydana w 1971 roku została tak właśnie zatytułowana. Oto historia jej powstania.

Jeśli komuś zdarzy się odwiedzić Rock’N’Pop Museum w niemieckim Gronau koniecznie niech zajrzy do jego piwnicy, gdzie znajduje się replikę studia zespołu Can zbudowanego w Kolonii. W tym studio w latach 1971-1978 zespół nagrał osiem albumów. Ale jego historia zaczęła się tak naprawdę w innym miejscu, 200 km na południe od Kolonii, w Schloss Nörvenich, zamku z historią sięgającą XV wieku. Przez setki lat należał do bogatych rodów i arystokratów. Dopiero po II wojnie światowej został wydzierżawiony kolekcjonerowi dzieł sztuki Christophowi Vohwinkelowi. Klawiszowiec grupy, Irmin Schmidt wspomina; „Przed przyjściem do zespołu miałem więcej przyjaciół wśród malarzy i rzeźbiarzy niż muzyków. Kiedy zaczynałem z Can, zapytałem ich: „Znacie jakieś miejsce, w którym moglibyśmy ćwiczyć i grać?” Wtedy Vohwinkel, powiedział: „Tak! Mam zamek i możecie w nim zamieszkać”. Był wspaniałym, otwartym człowiekiem. Po wernisażach zapraszał gości i artystów do sali, gdzie odbywaliśmy próby.”

Dla muzyków, którym we wczesnych latach działalności stale brakowało dochodów był to idealny układ. Poza tym bardzo niewiele zespołów miało wówczas własne studio nagraniowe, a Can wykorzystał je najlepiej jak mógł nagrywając długie jamowe sesje ciągnące się czasem szesnaście godzin! Część z nich „filtrowana” przez basistę Holgera Czukaya znalazła się potem na „Tago Mago”. Była to technika podobna do tej jaką na przełomie lat 60 i 70-tych stosował producent nagrań Milesa Davisa, Teo Macero. Aby pozbyć się pogłosu i echa w wielkiej komnacie, z kartonów po jajkach, z materacy i koców stworzyli komfortowe miejsce prób zwane Wewnętrzną Przestrzenią. Niski budżet pozwalał im na posiadanie skromnego, 2-ścieżkowego magnetofonu, na którym nagrali swoje pierwsze albumy z „Tago Mago” włącznie. Gitarzysta Michael Karoli uważa, że „(…) ograniczenia to najbardziej kreatywna rzecz. To przez nią powstała tak mocna płyta jak ta”.

Podwójny album „Tago Mago” jest postrzegany jako przełomowa, głęboko niekonwencjonalna płyta, oparta na intensywnie rytmicznej, inspirowanej jazzem, grze na perkusji przypominającą mantrę, improwizowanych, często przeplatających się ze sobą solówkach gitarowych i klawiszowych, oraz charakterystycznych wokali Damo Suzuki, których tak naprawdę nikt nie rozumie (i to na wiele lat przed Cocteau Twins). Czukay: „”Tago Mago” było próbą osiągnięcia tajemniczego muzycznego świata. Od światła do ciemności. I z powrotem.” Trudna to płyta w odbiorze, ale jakże fascynująca. Płyta, w której bez reszty można się zatracić.

Każdy z członków Can ma ciekawą osobistą historię z okresu przed dołączeniem do zespołu, ale historia Damo Suzuki jest naprawdę wyjątkowa. Opuszczając rodzinną Japonię w 1968 roku w wieku 18 lat wylądował w Europie zarabiając na życie śpiewając na ulicach. Podróżował po Szwecji, Danii, Francji, Anglii, Irlandii, wreszcie los rzucił go do Monachium. Przez przypadek (po części dzięki swoim pięknym, długim włosom) dostał pracę w teatrze biorąc udział w niemieckiej produkcji musicalu „Hair”.

W 1970 roku, gdy wokalista Malcolm Mooney opuścił zespół, Holger Czukay i Jaki Liebezeit siedząc w monachijskiej kawiarni zauważyli egzotycznie wyglądającego włóczęgę śpiewającego popularne piosenki w dość oryginalnym stylu łatwo przechodząc między tajemniczym mamrotaniem, a krzykiem. Czukay natychmiast powiedział: „To będzie nasz nowy wokalista” i namówił go by przyłączył się do zespołu w trakcie wieczornego koncertu. Irmin Schmidt: „Na występ przyszło 1200 osób. Gdy Damo zaczął agresywnie śpiewać swoje wokalizy ludzie w popłochu opuszczali lokal. Na koniec zostało może ze 30 osób, wśród nich David Niven (brytyjski aktor – przyp. moja). Potem zapytałem go „Panie Niven, co pan sądzi o naszej muzyce?” A on odpowiedział: „Drogi chłopcze, nie wiedziałem, że to muzyka. Ale było to fascynujące”.

Kiedy słucham muzyki Can z miejsca przyciąga mnie natarczywy rytm perkusji. Na początku brzmiący monotonnie, ale przy uważnym słuchaniu okazuje się, że on ciągle się zmienia! Magia..? Nie inaczej. Szczególnie, gdy posłucha się epickiego „Halleluwah”, Siłą napędową tego genialnego, 18-minutowego arcydzieła zajmującego całą stronę „B” oryginalnego albumu jest bębnienie Jakiego Liebezeita, którego koledzy pieszczotliwie nazywali „pół człowiek, pół maszyna”. Gitarzysta Michael Karoli: „Wcześniej nie do końca go rozumiałem. Dopiero podczas nagrywania „Halleluwah” olśnił mnie jego geniusz, a także wpływ jaki wywołuje jego gra na ośrodki asocjacyjne w mózgu. Ktoś powie „Przecież to tylko zestaw bębnów. Nic wielkiego” Ale uwierzcie mi – za jego plecami stoją niebiańskie moce.”

Kolejnym epickim utworem jest „Aumgn”. Tutaj wkraczamy już w skrajne zakątki muzyki elektronicznej, więc dobrze radzę – bądźmy czujni i skupieni. Tu nie ma krzty muzycznej słabizny, lecz 17 minut efektów dźwiękowych i przerażającego śpiewu. Zespół nie ukrywał, że podczas tworzenia włożono w niego sporo pracy montażowej sklejając fragmenty taśm z niepowiązanymi ze sobą nagraniami w jedną całość. Holger Czukay miał obsesję nagrywania wszystkiego, co zespół grał, nawet jeśli generowane dźwięki były wynikiem strojenia instrumentów, czy przypadkowych ćwiczeń dla zabicia czasu między jamami. Irmin Schmidt: „Koncepcja była inna, ale zaakceptowaliśmy pomysł, być może pod wpływem Cage’a, że ​​każdy dźwięk otoczenia może zostać przekształcony w muzykę”. Skrupulatna praca jaka spadła na barki basisty została wykonana z jubilerską precyzją – Czukay utkał z tego wspaniały gobelin muzyczny. Schmidt: „Był mistrzem w znajdowaniu milisekundy, by wcisnąć tam żyletkę. On decydował gdzie wyciąć, co zostawić, jakie elementy połączyć. Był znakomitym basistą, ale też architektem montażu”.

Mówi się o nim, że to krautrockowy wizjoner. Zanim wynaleziono samplery był jednym z ich pionierów. Ponoć nigdy nie fascynował się rock and rollem, za to dużo słuchał muzyki klasycznej i jazzu. Pociągała go awangarda, był uczniem samego Stockhausena. Punktem zwrotnym w jego życiu okazała się jedna z lekcji muzyki, którą prowadził w szkole w St. Gallen w Szwajcarii. Jeden z uczniów puścił mu „I Am The Walrus” Beatlesów. Holger doznał olśnienia i stwierdził, że trzeba założyć zespół. Fundamentem brzmienia grupy były dwa składniki: monotonne rytmy Liebezeita i pulsujący bas Czukaya. „Basista jest jak król w szachach”, zwykł mawiać. „Nie rusza się zbyt często, ale kiedy to robi, wszystko zmienia.” Trzeba przyznać, że w owym czasie tworzyli jedną z najbardziej charakterystycznych rockowych sekcji rytmicznych.

Drugi utwór na płycie, „Mushroom”, rozpoczyna się wokalem i perkusją skąpaną w efekcie echa, coś w rodzaju bardzo wczesnego eksperymentu z dubem, a frazowanie linii wokalnej śpiewanej przez Damo Suzuki było inspirowane utworem legendy jazzu, Bixa Beiderbecke „In A Misty” z 1927 roku. Wszystko to wymagało sporej dozy muzycznej wyobraźni, której de facto im nie brakowało. Z kolei hipnotyczny perkusyjny groove w „Oh Yeh”, który prowokuje zmysłowością sprawia, że ​​idealnie nadaje się on na domowe imprezy, I odwrotnie, podczas nocnej przejażdżki można całkowicie zatracić się w muzyce, której towarzyszą jedynie świecące latarnie uliczne i nocna atmosfera. Śmiało można więc powiedzieć, że na „Tago Mago” muzyka jest cholernie fajna.

Po zakończeniu nagrywania albumu zespół zdał sobie sprawę, że materiału wystarczy na dwie płyty. Jednak obawiali się, że to co znalazłoby się na drugim krążku byłoby zbyt awangardowe dla przeciętnego słuchacza. Inaczej myślała żona Irmina Schmidta, Wildegarda, sprawująca wówczas kierownictwo nad zespołem. Irmin Schmidt: „Mieliśmy trzy utwory po jednej stronie, a „Halleluwah” wypełniało całą drugą. Nie uważaliśmy reszty za część albumu. Hildegarda, która namiętnie tego słuchała uparła się, że ​​to musi być podwójny longplay.” Dość odważna decyzja jak na menedżera, który rozważa dodanie do albumu utworu takiego jak „Aumgn”. Jak się okazało miała nie tylko dobry gust, ale także nos do interesów.

Na zakończenie słów kilka o okładce. Zaprojektował ją niemiecki grafik Ulrich Eichberger, który tworzył okładki m.in. dla Ennio Morricone i Jean-Luca Ponty’ego. Eichberger doskonale uchwycił psychodelicznego ducha muzyki Can ilustrując ją wnętrzem głowy z mózgiem i dymkiem wydobywającym się z ust. Jeśli rozłożyć okładkę oryginalnego longplaya otrzymamy lustrzane odbicie głowy w innym kolorze. Ponadto w środku znalazły się dwadzieścia cztery małe zdjęcia członków zespołu zrobione podczas trasy koncertowej.

„Tago Mago” było pionierską płytą i pozostaje czarującym doświadczeniem. Przez wszystkie lata muzyki inspirowanej krautrockiem nic nie brzmiało tak jak ona. Muszę przyznać, że do pierwszej płyty wracam znacznie częściej niż do drugiej, ale czasami miło jest zatracić się w nieodpartych rytmach bez konieczności poświęcania swojej duszy demonom. To może być magiczna przejażdżka, która zaowocuje oświeceniem zmieniającym życie, lub najgorsza podróż, jaką kiedykolwiek miałeś. Myślę, że warto podjąć ryzyko i udać się razem z zespołem w tę muzyczną podróż.

Zibi



Muzycy Can na swoim drugim pełnoprawnym albumie poszli na całość "Tago Mago" to jeden z najbardziej porąbanych, dziwacznych, nieprzewidywalnych i oryginalnych albumów, jakie kiedykolwiek się ukazały. Czerpiący inspiracje z poważnej awangardy, jazzu i środków odurzających. Ćpuńska atmosfera unosi się nad całością tego dwupłytowego - w wersji winylowej - wydawnictwa. Zarówno nad jego pierwszą połową (płytą), wypełnioną szalonymi jamami opartymi na hipnotycznych rytmach, jak i drugą, jeszcze bardziej odjechaną, na którą składają się głównie studyjne eksperymenty, maksymalnie wykorzystujące ówczesne możliwości i dostępne techniki obróbki dźwięku.

Zespół dość delikatnie i powoli wprowadza w ten zwariowany materiał. Otwierający całość "Paperhouse" poza dość nerwowym nastrojem i wokalno-instrumentalnymi udziwnieniami zawiera też wcale nie śladowe ilości wyrazistej, przyjemnej melodii. Ale już w "Mushroom" atmosfera wyraźnie gęstnieje. Na pierwszy plan wysunięta zostaje mechaniczna partia perkusisty Jakiego Liebezeita oraz zwariowany wokal Damo Suzukiego, przechodzący od beznamiętnego, zjaranego głosu do obłąkańczych wrzasków. Jeszcze bardziej psychodeliczno-onirycznie robi się w "Oh Yeah", opartym na transowym rytmie, wzbogaconym elektronicznymi szumami, atonalną gitarą i dziwacznym, przetworzonym efektami wokalem. Zespół doprowadza tego typu granie do perfekcji w wypełniającym całą drugą stronę pierwszej płyty, 18-minutowym "Halleluhwah". To rewelacyjny jam, oparty na hipnotyzującym jednostajnym rytmie, z funkowymi partiami basu Holgera Czukaya, wychodzącymi daleko poza rockową estetykę improwizacjami gitarzysty Michaela Karoliego i klawiszowca Irmina Schimidta, oraz dość konwencjonalnym śpiewem Damo. Utwór wywołuje, zwłaszcza w warstwie rytmicznej, silne skojarzenia z ówczesnymi poczynaniami Herbiego Hancocka i Milesa Davisa.

Niemal równie długi, samodzielnie wypełniający pierwszą stronę drugiej płyty "Aumgn" prezentuje zupełnie inne podejście - to przedziwny dźwiękowy kolaż, pełen szumów, sprzężeń, atonalnych partii instrumentów i wokalnego zawodzenia (wyjątkowo w wykonaniu Schmidta), za to przez większość czasu całkowicie pozbawiony rytmu; dopiero w końcówce pojawia się długie perkusyjne solo Liebezeita, grającego w typowy dla niego sposób, a więc z precyzją metronomu. To nagranie to już awangarda na całego, wyraźnie inspirowana twórczością Karlheinza Stockhausena (u którego studiowali Czukay i Schmidt). Kiedy wydaje się, że zespół nie zaproponuje już nic bardziej radykalnego, rozbrzmiewa "Peking O". W miarę melodyjne fragmenty (inspirowane chińską melodyką) i jazzujące partie elektrycznego pianina przeplatają się tutaj z kompletnym wariactwem - nieokiełznanymi partiami wokalnymi Suzukiego i instrumentalnym chaosem, pełnym szumów i sprzężeń; pod koniec wraca transowość pierwszej płyty. Ale całość zamyka w miarę konwencjonalny - a przynajmniej sprawiający takie wrażenie na tle poprzednich utworów - "Bring Me Coffee or Tea". Tak mogłyby brzmieć rockowe ballady, gdyby były nagrywane na haju. To najbardziej melodyjny fragment longplaya, choć podobnie jak pozostałe zanurzony w gęstym onirycznym klimacie.

"Tago Mago" to prawdziwie wizjonerski album, który swego czasu znacznie rozszerzył ramy muzyki rockowej, a jego wpływ na późniejszych twórców jest nie do przecenienia, zaczynając od post-punku i noise rocka, na późnym Radiohead wcale nie kończąc. Dlatego nie wypada nie znać tego albumu. Nie jest to muzyka przystępna i łatwa do zrozumienia, ale warto próbować, a zachwyt innowacyjnością i pomysłowością muzyków prędzej czy później sam nadejdzie. Mimo wszystko, sam nie jestem w pełni przekonany do dwóch najbardziej radykalnych nagrań. Doceniam je za bezkompromisowość i inspirację muzyką z wyższej półki, ale jednak słuchanie ich nieco mnie męczy. W przeciwieństwie do hipnotyzującej, innowacyjnej reszty, od której trudno się oderwać.

Paweł Pałasz



To, zdaniem samych muzyków Can, druga płyta w ich dorobku (składankowy „Soundtracks” traktowany jest przez nich jako pozycja uboczna) i zarazem pełnowymiarowy debiut Damo Suzukiego jako wokalisty.

W oryginale to dwie czarne płyty, całość bez problemu mieści się jednak na jednej srebrnej płytce. Choć Can – przynajmniej w pierwszym okresie działalności – z wielu przyczyn trudno traktować jako zwykły zespół, a ich muzykę określać mianem „zwykłej” czy „normalnej” – na tym, najlepszym w swym dorobku albumie muzycy Can całkowicie zrywają z jakimikolwiek regułami i schematami, jakimi rządzi się muzyka popularna. „Tago Mago” to niesamowita podróż w dźwiękowe nieznane. Jest tu chyba wszystko. Kontrasty, zmiany nastrojów, maniakalne rytmy i długie chwile amorficznego, pozbawionego rytmu dźwiękowego spokoju, śpiew, zawodzenie, recytacje i wrzask, rock, psychodelia, studyjne eksperymenty z obróbką dźwięku i łączeniem zupełnie różnych elementów na zasadzie swobodnego kolażu, partie instrumentalne (zwłaszcza gitary) często wychodzące poza granice systemu tonalnego, awangardowa muzyka poważna i jazz…

Pierwsza z dwóch czarnych płyt opiera się na bardziej zrytmizowanych kompozycjach; drugi album z kolei zawiera długie chwile pozbawione rytmu, jakby zapowiadające muzykę ambient. “Paperhouse” zaczyna się wręcz balladowo – spokojny śpiew, łagodna partia gitarowa – ale po paru minutach rytm nagle przyspiesza, staje się wręcz transowy, Karoli zaczyna grać bardziej ekspresyjnie. Na koniec wszystko znów się uspokaja, pojawia się ładna partia gitarowa. Zgodnie z tytułem, „Mushroom” robi bardzo zaćpane wrażenie: jednostajny, gęsty rytm perkusji, atonalne gitarowe dodatki, śpiew Suzukiego – a właściwie natchniona, hipnotyczna melorecytacja – rozpięty między szeptem, zawodzeniem a krzykiem… Zupełnie psychodeliczne wrażenie robi „Oh Yeah” – niby zgrabnie, rytmicznie pędzi toto do przodu, ma specyficzne, repetycyjne groove, ale od czasu do czasu nagle pojawiają się intrygujące pauzy, do tego Czukay pododawał sporo studyjnych zabiegów typu odtwarzanie taśmy od tyłu (choćby brzmienie talerzy perkusyjnych), czy rozmaite nakładane na muzykę i śpiew efekty. „Halleluhwah” to z kolei 18 minut Can w pigułce: monotonny, nieco funkujący, hipnotyczny rytm, podawany w ten charakterystyczny, „płynący” – trudno to inaczej określić – sposób przez Liebezeita, maniakalny śpiew rozpięty między nuceniem, szeptem a wręcz skowytem, syntezatorowe odjazdy, wyraźna linia basowa, atonalne gitary… „Aumgn” to już kompletny odjazd: klawiszowe, „przelewające się”, ambientowe tło, gitarowe linie, nawiedzona recytacja Schmidta, różne dziwne perkusjonalia, kontrabasowe odloty… „Peking O” to z kolei masa studyjnych szaleństw (partie perkusji obrobione i skrajnie przyspieszone, przypominające terkot jakiejś maszynerii, nawiedzone wokalizy Suzukiego, organy, jazzujący fortepian, elementy muzyki dalekowschodniej, fortepianowe klastery…) Na sam koniec mamy nieco bardziej zwięzłą, zagraną z lekkim przymrużeniem oka, „Bring Me Coffee Of Tea”.

Trudna w odbiorze to płyta. Ale przy bliższym poznaniu – fascynująca. Świadectwo eksperymentalnej swobody, jaką cieszył się rock na początku lat 70., podpartej solidnym muzycznym wykształceniem. Zarazem jedna z najbardziej nowatorskich, eksperymentalnych płyt w historii – obok floydowskiej „Ummagummy”, wczesnych dokonań King Crimson i „Strange Is This World” oraz „Marionetek” Czesława Niemena, jak również źródło inspiracji choćby dla wielu grup shoegaze’owych lat 80. i 90.

Piotr 'Strzyż' Strzyżowski



Tago Mago, the first album with Damo Suzuki on vocals, features the Can line up of Holger Czukay on bass, Michael Karoli on guitars, Jaki Liebezeit on drums and Irmin Schmidt on keyboards, and was recorded at Schloss Nörvenich in 1971, released later that year on United Artists.

Can’s influence is well known and far-reaching and the impact they made on music is felt today as keenly as ever has been. They themselves have always been impossible to classify and reflecting this, the scope of artists who in recent years have cited Can as a major influence is varied. Of all the band’s oeuvre, Tago Mago has been most often cited as an influence for a host of artists including John Lydon, Radiohead, The Fall, Ariel Pink, Fuck Buttons, Sonic Youth, Factory Floor and Queens Of The Stone Age.



A 'landmark release in the history of rock ‘n’ roll' – MOJO Honours List winner of Classic Album Award

'stunning' – John Lydon

'sounds only like itself, like no-one before or after' – Julian Cope

'mind expanding' – Q

'The music was like nothing I’d ever heard before, not American, not rock & roll but mysterious and European.' – Bobby Gillespie, Primal Scream



..::TRACK-LIST::..

1. Paperhouse 07:28
2. Mushroom 04:03
3. Oh Yeah 07:22
4. Halleluhwah 18:32
5. Aumgn 17:36
6. Peking O 11:37
7. Bring Me Coffee Or Tea 06:46



..::OBSADA::..

Damo Suzuki - vocals
Holger Czukay - bass guitar, engineering, editing
Michael Karoli - electric guitar, acoustic guitar, violin
Jaki Liebezeit - drums, double bass, piano
Irmin Schmidt - Farfisa organ and electric piano, electronics, vocals (5)




https://www.youtube.com/watch?v=Uzm6DG_ezOg



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



Wspaniały Keith Emerson w doskonałej formie!!!



..::TRACK-LIST::..

Recorded Live At Central House Of Cinema, Russia.

1. Ignition / Opening Titles 1:06
2. Karn Evil (1st Impression Pt.2) 5:20
3. Piano Concerto (3rd Movement) 10:35
4. Bitches Crystal 7:51
5. Malambo 8:01
6. Touch And Go 5:16
7. Lucky Man 10:17
8. Miles Away Pt.1 1:57
9. Miles Away Pt.2 2:13
10. Crusaders Cross 1:15
11. Fugue 0:45
12. 2nd Presence 0:24
13. Marche Train 6:20
14. Finale 6:45
15. The Barbarian 6:19
16. Tarkus: Eruption 3:18
17. Tarkus: Stone Of Years 7:02
18. Tarkus: Iconoclast 1:23
19. Tarkus: Mass 6:30
20. Tarkus: Manticore 2:16
21. Tarkus: Drums Solo 5:05
22. Tarkus: Battlefield 4:11
23. Tarkus: Aquatarkus 6:22
24. Nutrocker 4:52
25. Moscow Fantasy / Ending Credits 1:48



..::OBSADA::..

Bass, Backing Vocals - Travis Davis
Drums - Tony Pia
Guitar, Vocals - Marc Bonilla
Keyboards - Keith Emerson




https://www.youtube.com/watch?v=6bv9Ms8GSBI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Timeless Classics Revisited
Year: 2024
Genre: Pop, Rock
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. The Cars - Drive
02. Alice Cooper - School’s Out
03. Percy Sledge - When a Man Loves a Woman
04. Panic! At The Disco - I Write Sins Not Tragedies
05. Wilson Pickett - Land of 1000 Dances
06. Ray Charles - I’ve Got a Woman
07. The Monkees - I’m a Believer
08. Aretha Franklin - Think
09. Alanis Morissette - Thank You (Christopher Fogel Remix)
10. (Snow) - Informer
11. The Stooges - I Wanna Be Your Dog
12. Talk Talk - It's My Life
13. Yes - Owner of a Lonely Heart
14. Tasmin Archer - Sleeping Satellite
15. The Animals - It's My Life
16. All Saints - Pure Shores
17. Bobby Darin - Beyond the Sea
18. The Stranglers - Golden Brown
19. Spandau Ballet - Gold
20. The Animals - The House of the Rising Sun
21. Otis Redding - Try a Little Tenderness
22. Deep Purple - Hush
23. Frankie Valli - Can’t Take My Eyes off You
24. All Saints - Never Ever
25. Simply Red - If You Don't Know Me by Now
26. KC And The Sunshine Band - I'm Your Boogie Man
27. Chic - Good Times
28. Rod Stewart - Sailing
29. The Everly Brothers - Bye Bye Love
30. The B-52's - Love Shack
31. Ramones - Blitzkrieg Bop
32. Cher - Believe
33. Vangelis - Conquest of Paradise
34. Tina Turner - What’s Love Got to Do with It
35. Talking Heads - Psycho Killer (2005 Remaster)
36. Babylon Zoo - Spaceman
37. Cliff Richard and the Drifters - Living Doll
38. Pilöt - Magic
39. Pet Shop Boys - Go West (2003 Remaster)
40. The Darkness - I Believe in a Thing Called Love
41. Sister Sledge - We Are Family
42. Deee-Lite - Groove Is in the Heart
43. Seal - Crazy
44. The Corrs - Breathless
45. Starship - We Built This City
46. The Doors - The End (Greatest Hits Version)
47. Dolly Dots - Love Me Just a Little Bit More (Totally Hooked on You)
48. THE GOO GOO DOLLS - Iris
49. Lily Allen - The Fear
50. Pet Shop Boys - Always on My Mind
51. Blur - Song 2
52. Fort Minor - Where'd You Go (feat. Holly Brook & Jonah Matranga)

...( Info )...

Artist: Various Artists
Title: Melon Top 100 K-Pop Singles Chart -> 06 July 2024
Year: 2024
Genre: Pop, K-Pop
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. aespa - Supernova
02. Lee Young Ji, D.O. - Small girl (feat. D.O.)
03. NewJeans - How Sweet
04. ECLIPSE - Sudden Shower
05. NewJeans - Bubble Gum
06. qwer - T.B.H
07. aespa - Armageddon
08. ZICO, JENNIE - SPOT!
09. IVE - 해야 (HEYA)
10. ILLIT - Magnetic
11. (G)I-DLE - Fate
12. DAY6 - Time of Our Life
13. TWS - plot twist
14. 이창섭 - Heavenly fate
15. DAY6 - You Were Beautiful
16. Crush - Love You With All My Heart
17. Lee Mu Jin - Episode
18. DAY6 - Welcome to the Show
19. IU - Love wins all
20. RIIZE - Boom Boom Bass
21. Lim Jae Hyun - Rhapsody of Sadness
22. NewJeans - Hype Boy
23. BABYMONSTER - SHEESH
24. BIBI - Bam Yang Gang
25. Nerd Connection - If I have you only (My love X Nerd Connection)
26. Huh Gak, Onestar, Lee Mujin, Lee Jin Sung, Kim Heejae, An Nyeong - Old Song
27. YOON JI HWAN - a sad invitation
28. IVE - I AM
29. NewJeans - ETA
30. Parc Jae Jung - Let's Say Goodbye
31. NewJeans - Super Shy
32. KISS OF LIFE - Sticky
33. TAEYEON - To. X
34. Jung Kook, Latto - Seven (feat. Latto)
35. Lim Young Woong - Love Always Run Away
36. aespa - Drama
37. NewJeans - Ditto
38. NewJeans - Attention
39. MeloMance - Love, Maybe
40. Lee Mu Jin - Propose
41. aespa - Spicy
42. YOO HWE SEUNG - I Think I Did
43. BUMJIN - A Letter
44. N.Flying - Into You
45. RIIZE - Love 119
46. IVE - Accendio
47. SEVENTEEN - MAESTRO
48. Woody - When you alone
49. LE SSERAFIM - Perfect Night
50. NewJeans - OMG
51. (G)I-DLE - Queencard
52. KISS OF LIFE - Midas Touch
53. Younha - Event Horizon
54. Viviz - MANIAC
55. RIIZE - Get A Guitar
56. AKMU - Love Lee
57. BSS, Lee Young Ji - Fighting
58. IVE - LOVE DIVE
59. Paul Kim - 모든 날, 모든 순간 Every day, Every Moment
60. 10cm - Spring Snow
61. AKMU - How can I love the heartbreak, you're the one I love
62. TWS - If I’m S, Can You Be My N?
63. Kim Min Seok - DrunKen Confession
64. Red Velvet - Cosmic
65. GyeongseoYeji, Jeon Gunho - If you lovingly call my name
66. Lim Young Woong - Our Blues, Our Life
67. TripleS - Girls Never Die
68. LE SSERAFIM - EASY
69. Taeyeon - Dream
70. BTS - Dynamite
71. ILLIT - Lucky Girl Syndrome
72. Onestar - Because I Don't Love You
73. Lim Young Woong - Warmth
74. Ha Dong Qn - I Will
75. RIIZE - Impossible
76. ECLIPSE - Run Run
77. Lim Young Woong - If We Ever Meet Again
78. SEVENTEEN - Super
79. RIIZE - Siren
80. BTS - Spring Day
81. LE SSERAFIM - Smart
82. Lim Young Woong - Grain of Sand
83. Lim Young Woong - Home
84. Lim Young Woong - Trust in me
85. PLAVE - WAY 4 LUV
86. gitae - Stuck in me
87. Roy Kim - Let's Stay Well (My love X Roy Kim)
88. DK - Heart
89. Lim Young Woong - Rainbow
90. Lim Young Woong - Do or Die
91. Lim Young Woong - London Boy
92. Lim Young Woong - Polaroid
93. IU - Holssi
94. BABYMONSTER - FOREVER
95. HYB (Huh Gak，Shin Yong Jae，Onestar) - T.B.H (Ballad Ver.)
96. Lim Young Woong - A Psalm of Life
97. STAYC - Cheeky Icy Thang
98. JENNIE - You & Me
99. IVE - Baddie
100. PLAVE - Our Movie

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Podwójna, zremasterowana edycja absolutnego klasyka NWOBHM (New Wave Of British Heavy Metal)!
Wydany w 1980 roku debiut Diamond Head to bez wątpienia jeden z najciekawszych i najbardziej porywających albumów w historii heavy-metalu.
Ktoś napisał kiedyś, że w jednym utworze Diamond Head jest więcej oryginalnych gitarowych riffów niż na pierwszych czterech płytach Black Sabbath! I nawet jeśli mocno przesadził, to daje to do myślenia! I pomyśleć, że płytę zespół nagrał w małym, lokalnym studio wyłącznie w celach promocyjnych (jedynie w białej kopercie z autentycznymi podpisami) - żeby tylko zainteresować swoją muzyką jakąś wytwórnię! W skrócie było to połączenie brzmień Led Zeppelin i Budgie z wczesnym Iron Maiden i Def Leppard. Poza tym każdy fan Metalliki z pewnością zna takie utwory jak "Am I Evil?", "Helpless", "It's Electric" czy "The Prince".
Na drugim dysku dołożono siedem bardzo ważnych nagrań dodatkowych z rzadkich singli.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Lightning To The Nations
2. The Prince
3. Sucking My Love
4. Am I Evil?
5. Sweet And Innocent
6. It's Electric
7. Helpless

Bonus Tracks:
8. Lightning To The Nations (Lost Original Mix)
9. The Prince (Lost Original Mix)
10. Sucking My Love (Lost Original Mix)
11. Am I Evil? (Lost Original Mix)
12. Sweet And Innocent (Lost Original Mix)


CD 2 - Bonus:
1. Shoot Out The Lights
2. Streets Of Gold
3. Play It Loud
4. Waited Too Long
5. Diamond Lights
6. We Won't Be Back
7. I Don't Got




..::OBSADA::..

Bass - Colin Kimberley
Drums - Duncan Scott
Vocals - Sean Harris
Guitar - Brian Tatler




https://www.youtube.com/watch?v=q4yS1Ud5-jU




SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Podwójna, zremasterowana edycja absolutnego klasyka NWOBHM (New Wave Of British Heavy Metal)!
Wydany w 1980 roku debiut Diamond Head to bez wątpienia jeden z najciekawszych i najbardziej porywających albumów w historii heavy-metalu.
Ktoś napisał kiedyś, że w jednym utworze Diamond Head jest więcej oryginalnych gitarowych riffów niż na pierwszych czterech płytach Black Sabbath! I nawet jeśli mocno przesadził, to daje to do myślenia! I pomyśleć, że płytę zespół nagrał w małym, lokalnym studio wyłącznie w celach promocyjnych (jedynie w białej kopercie z autentycznymi podpisami) - żeby tylko zainteresować swoją muzyką jakąś wytwórnię! W skrócie było to połączenie brzmień Led Zeppelin i Budgie z wczesnym Iron Maiden i Def Leppard. Poza tym każdy fan Metalliki z pewnością zna takie utwory jak "Am I Evil?", "Helpless", "It's Electric" czy "The Prince".
Na drugim dysku dołożono siedem bardzo ważnych nagrań dodatkowych z rzadkich singli.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Lightning To The Nations
2. The Prince
3. Sucking My Love
4. Am I Evil?
5. Sweet And Innocent
6. It's Electric
7. Helpless

Bonus Tracks:
8. Lightning To The Nations (Lost Original Mix)
9. The Prince (Lost Original Mix)
10. Sucking My Love (Lost Original Mix)
11. Am I Evil? (Lost Original Mix)
12. Sweet And Innocent (Lost Original Mix)


CD 2 - Bonus:
1. Shoot Out The Lights
2. Streets Of Gold
3. Play It Loud
4. Waited Too Long
5. Diamond Lights
6. We Won't Be Back
7. I Don't Got




..::OBSADA::..

Bass - Colin Kimberley
Drums - Duncan Scott
Vocals - Sean Harris
Guitar - Brian Tatler




https://www.youtube.com/watch?v=q4yS1Ud5-jU




SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist...............: Rino Gaetano
Album................: Ahi Maria 40th [4CD]
Genre................: Pop
Year.................: 2019
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Rino Gaetano - Gianna (Remastered in 192 KHz)
2. Rino Gaetano - Sfiorivano le viole (Remastered in 192 KHz)
3. Rino Gaetano - Supponiamo un amore (Remastered in 192 KHz)
4. Rino Gaetano - Spendi spandi effendi (Remastered in 192 KHz)
5. Rino Gaetano - Berta filava (Remastered in 192 KHz)
6. Rino Gaetano - E io ci sto (Remastered in 192 KHz)
7. Rino Gaetano - Resta vile maschio dove vai (Remastered in 192 KHz)
8. Rino Gaetano - E cantava le canzoni (Remastered in 192 KHz)
9. Rino Gaetano - Rare tracce (Remastered in 192 KHz)
10. Rino Gaetano - Mio fratello è figlio unico (Remastered in 192 KHz)
11. Rino Gaetano - Ad esempio a me piace il sud (Remastered in 192 KHz)
12. Rino Gaetano - A mano a mano
13. Rino Gaetano - Aida (Remastered in 192 KHz)
14. Rino Gaetano - Nel letto di Lucia (Remastered in 192 KHz)
15. Rino Gaetano - Metà Africa metà Europa (Remastered in 192 KHz)
16. Rino Gaetano - La festa di Maria (Remastered in 192 KHz)
17. Rino Gaetano - Cogli la mia rosa d'amore (Remastered in 192 KHz)
18. Rino Gaetano - E la vecchia salta con l'asta (Remastered in 192 KHz)
19. Rino Gaetano - Ahi Maria (Remastered in 192 KHz)
20. Rino Gaetano - Nuntereggae più (Remastered in 192 KHz)
21. Rino Gaetano - Escluso il cane (Remastered in 192 KHz)
22. Rino Gaetano - Su e giù (Remastered in 192 KHz)
23. Rino Gaetano - A Khatmandu (Remastered in 192 KHz)
24. Riccardo Cocciante - Aida (Q Concert)
25. Rino Gaetano - Ma il cielo è sempre più blu
26. Rino Gaetano - Visto Che Mi Vuoi Lasciare (Remastered in 192 KHz)
27. Rino Gaetano - Io scriverò (Remastered in 192 KHz)
28. Rino Gaetano - Fontana chiara (Remastered in 192 KHz)
29. Rino Gaetano - Rosita (Remastered in 192 KHz)
30. Rino Gaetano - Tu, forse non essenzialmente tu (Remastered in 192 KHz)
31. Rino Gaetano - Anche questo è sud (Remastered in 192 KHz)
32. Rino Gaetano - Ping pong (Remastered in 192 KHz)
33. Rino Gaetano - I tuoi occhi sono pieni di sale (Remastered in 192 KHz)
34. Rino Gaetano - Solo con io
35. Rino Gaetano - Le beatitudini
36. Rino Gaetano & Tour In Città Band - Aida (Live)
37. Giusy Ferreri - Ma il cielo è sempre più blu
38. Daniele Silvestri - Sfiorivano le viole
39. Gianluca Grignani - Aida
40. Simone Cristicchi - Le beatitudini
41. Fabrizio Moro - Escluso il cane
42. P.F.M. - E cantava le canzoni
43. Rino Gaetano & I Crash - Mio fratello è figlio unico (live)
44. Rino Gaetano - E Berta filava (Live)
45. Rino Gaetano & I Crash - Spendi spandi effendi (live)
46. Rino Gaetano - Ma il cielo è sempre più blu (Live)
47. Rino Gaetano & I Crash - Aida (live)
48. Rino Gaetano - Ahi Maria (Demo)

...( Info )...

Artist...............: Joan Baez
Album................: Joan Baez Vol. 2 (Remastered)
Genre................: Folk
Year.................: 1961
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Joan Baez - Wagoner's Lad (Remastered)
2. Joan Baez - The Trees They Do Grow High (Remastered)
3. Joan Baez - The Lily of the West (Remastered)
4. Joan Baez - Silkie (Remastered)
5. Joan Baez - Engine 143 (Remastered)
6. Joan Baez - Once I Knew a Pretty Girl (Remastered)
7. Joan Baez - Lonesome Road (Remastered)
8. Joan Baez - Banks of the Ohio (Remastered)
9. Joan Baez - Pal of Mine (Remastered)
10. Joan Baez - Barbara Allen (Remastered)
11. Joan Baez - The Cherry Tree Carol (Remastered)
12. Joan Baez - Old Blue (Remastered)
13. Joan Baez - Railroad Boy (Remastered)
14. Joan Baez - Plaisir d'Amour (Remastered)
15. Joan Baez - I Once Loved a Boy (Remastered)
16. Joan Baez - Poor Boy (Remastered)
17. Joan Baez - Longest Train I Ever Saw (Remastered)

..::INFO::..

Czwarty album studyjny gwatemalskiej wiolonczelistki Mabe Fratti.

Title: Sentir Que No Sabes

Artist: Mabe Fratti

Country: Gwatemala

Year: 2024

Genre: Alternatywna

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Kravitz
2.Pantalla Azul
3.Elastica II
4.Oidos
5.Quieras o No
6.Enfrente
7.Elastica I
8.Margen de Indice
9.Alarmas Olvidadas
10.Descubrimos un Suspiro
11.Intento Fallido
12.Kitana
13.Angel Nuevo

..::INFO::..

Siódmy album studyjny hiszpańskiej grupy hardcoreowej z Madrytu.

Artist: Habeas Corpus

Title: Justicia

Country: Hiszpania

Year: 2008

Genre: HC Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 128 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.La Riqueza Es Un Crimen
2.Ni Una Mas
3.La Razon Del Poder
4.Control Y Vigilancia
5.Clase Media
6.Consumismo
7.Hipocresia
8.Brutalidad Policial
9.Despues Del Ultimo Adios
10.La Religion Es Muerte
11.Actitud Libre Y Sana
12.Una Cuenta Pendiente
13.No En Mi Nombre

TRACKLISTA:

1. LATO2023 Feat. Książe Mazowiecki
2. Z Diabłem Ci Do twarzy
3. WIFEY
4. Pam&Tommy Feat. Holak
5. Gangsta Love Skit
6. Chłopaki Płaczą
7. Śpię Sama
8. Taki Sam Jak Ja
9. Ponad chmurami Feat. Dominika Płonka
10. Proces


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 59,4 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...

Artist...............: Lucio Dalla
Album................: Anidride Solforosa
Genre................: Pop
Year.................: 1975
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Lucio Dalla - Anidride solforosa
2. Lucio Dalla - La borsa valori
3. Lucio Dalla - Ulisse Coperto Di Sale
4. Lucio Dalla - Carmen Colon
5. Lucio Dalla - Tu Parlavi Una Lingua Meravigliosa
6. Lucio Dalla - Mela Di Scarto
7. Lucio Dalla - Merlino E L'Ombra
8. Lucio Dalla - Non Era Più Lui
9. Lucio Dalla - Un Mazzo Di Fiori
10. Lucio Dalla - Le Parole Incrociate

...( Info )...

Artist...............: Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta
Album................: La Luz Prodigiosa: La fine di un mistero (OST) (2024 Remaster)
Genre................: Soundtrack
Year.................: 2003
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - A Dulce Luminosa
2. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Ricerca del pane
3. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Secondo atto
4. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Passato remoto
5. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Ritorno della memoria
6. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Nella casa di F.G.L
7. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Nei luoghi
8. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - F.G.L.
9. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - Dopo il Teatro
10. Ennio Morricone Feat. Roma Sinfonietta - In Biblioteca

TRACKLISTA:

1. Przedświt (śpiew Białostocki Chór Męski)
2. Spokojnym Krokiem
3. Upadłe Ptaki
4. Dusza Mówi W Ciele (śpiew Monika Horodek)
5. Los Sprzyja Mi Feat. KęKę
6. Makata
7. Powołanie
8. Opowiem Ci
9. Lepsze Dni Feat. Kala
10. Pawi Tron Feat. Peres
11. Dom W Którym Pachnie Bzem (śpiew Monika Horodek)
12. Mamy Tylko Siebie
13. Nie Podzielił Czas Freat. Egon
14. Na Szali Feat. Fidżi
15. Chciałem Tylko Żyć Spokojnie (śpiew Białostocki Chór Męski)
16. Nie Zawrócę


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 138,8 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. WYJŚCIE Z POPU
2. GODZILLA FREAKSTYLE
3. INTRO
4. DZIECKO CIENIA
5. NIEBIESKI DOM
6. SEN W WARSZAWIE
7. BRAT DEWELOPERA
8. PRAWDZIWY RAP
9. JA MORANT FREAKSTYLE
10. IGA ŚWIĄTEK VS FAGATA
11. W IMIĘ OJCA
12. KONIEC ŚWIATA
13. OSTATNI CZŁOWIEK NA ZIEMI
14. SŁOWIANIN
15. 50 OSÓB W KOLEJCE DO LOUIS
16. NIE BOJĘ SIĘ DUCHÓW


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 91,8 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. Nie Chcę Tego Hip Hop
2. Ostatnie Ostrzeżenie
3. Wszystkoholik
4. Hej!
5. Mam Tak Samo
6. S.I.M.P
7. List
8. W Klubie
9. Między Nami Feat. Dudek P56
10. Dziad
11. Menel Feat. KaeN
12. Lizus
13. Miało Się Nie Udać


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 82,3 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...
Oldies Part 5⭐MP3

...( TrackList )...
Albums:
Eric Burdon - The Unreleased Eric Burdon Vol.1&2 [1992]+Ultimate Rarities Vol.1&2 [2008]
Eric Clapton - Lost Polydor Tapes [2001] (6 x CD's)
Fugs & Holy Modal Rounders - Fugs 4, Rounders Score (1975)
funkadelic - free your mind and your ass will follow (1970)
funkadelic - funkadelic (1970)
funkadelic - maggot brain (1971)
Galaxy - Day Without The Sun (1976)

GEORDIE - Discography 1973-2011
STUDIO ALBUMS (5 Albums, 10CD) [320 kbps]:
1973 - Hope You Like It (Repertoire, RR 4033-C, 1990)
1973 - Hope You Like It (24bit Remastered, AIRAC-1182, Japan, 2006)
1973 - Hope You Like It (Remastered, 7T's, 2007)
1974 - Don't Be Fooled By The Name (Repertoire, 4124-WZ, 1990)
1974 - Don't Be Fooled By The Name (24bit Remastered, AIRAC-1183, Japan, 2006)
1974 - Don't Be Fooled By The Name (Remastered, 7T's, GLAM CD 48, 2008)
1976 - Save The World (EMI 062-97 703, 1991)
1976 - Save The World (24bit Remastered, AIRAC-1184, Japan, 2006)
1978 - No Good Woman (Landmark Rec., LMK 15014-2, 2000)
1983 - No Sweat (ESSENTIAL CASTLE 414, 2002)
COMPILATION (9 Albums, 12CD) [192-320 kbps]:
1982 - Strange Man (Brian Johnson & Geordie) [256 kbps]
1989 - Keep On Rocking (Geordie & Brian Johnson), 2007 [320 kbps]
1995 - House Of The Rising Sun - The Best [320 kbps]
1996 - A Band From Geordieland [320 kbps]
2001 - The Singles Collection [192 kbps]
2004 - Can You Do It [320 kbps]
2004 - Geordie Featuring Brian Johnson, 2CD [320 kbps]
2005 - Unreleased Tapes [320 kbps]
2011 - The Best, 3CD [320 kbps]

Artist: Creedence Clearwater Revival
Album: Summer Classics
Year: 2024
Genre: Rock
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz


01. Fortunate Son
02. Up Around The Bend
03. Bad Moon Rising
04. Travelin' Band
05. Sweet Hitch-Hiker
06. Hey Tonight
07. Lookin' Out My Back Door
08. Porterville
09. Born On The Bayou
10. Green River
11. Have You Ever Seen The Rain
12. Side O' The Road
13. Suzie Q
14. Proud Mary
15. Lodi
16. It Came Out Of The Sky
17. Ramble Tamble
18. The Working Man
19. Commotion
20. Run Through The Jungle
21. Bootleg
22. Ninety-Nine And A Half (Won't Do)
23. Down On The Corner
24. Cross-Tie Walker
25. Keep On Chooglin'

..::INFO::..

Mike and the Mechanics to brytyjska grupa rockowo-popowa stworzona przez Mike'a Rutheforda, gitarzystę i basistę Genesis, w 1985 roku. Grupie Mike & the Mechanics największy sukces przyniosły jej dwa pierwsze albumy - Mike + the Mechanics z 1985 roku oraz The Living Years z 1988, z których pochodzą m.in. utwory Silent Running i The Living Years. W skład zespołu wchodzą także Paul Carrack - wokalista, klawiszowiec i gitarzysta, Adrian Lee - klawiszowiec, Peter Van Hooke - perkusista. Po śmierci wokalisty Paula Younga w roku 2000, zespół zawiesił działalność, by powrócić w 2004 pod nazwą Mike & the Mechanics featuring Paul Carrack, jednak po niedługim czasie rozwiązał się. W 2010 zespół został reaktywowany w nowym składzie. Wstawka zawiera czwartą płytę zespołu.

Title: Beggar on a Beach of Gold

Artist: Mike And The Mechanics

Country: Wielka Brytania

Year: 1995

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

A Beggar On A Beach Of Gold
Another Cup Of Coffee
You've Really Got A Hold On Me
Mea Culpa
Over My Shoulder
Someone Always Hates Someone
The Ghost Of Sex And You
Web Of Lies
Plain & Simple
Something To Believe In
A House Of Many Rooms
I Believe (When I Fall In Love It Will Be Forever)
Going, Going ..... Home

...( Info )...
Oldies Part 4⭐MP3@320

...( TrackList )...
Albums:
crosby, stills, nash & young - dejavu (1969)
Crow - Crow Music 1969 - Crow By Crow 1970
earth opera - earth opera (1969)
earth opera - the great american eagle tragedy (1969)
East Of Eden - 1969 Mercator Projected by East Of Eden
East Of Eden - 1970 Snafu
East Of Eden - 1971 - New Leaf
eclection - eclection (1968)
eire apparent - sunrise (1969)
electric food - electric food & flash ( 1970-1971)
Electric Light Orchestra - A New World Record (1976)(Remaster Edit 2006)
epsilon - epsilon (1971)
fair weather - let your mind roll on (1970)
Fairport Convention - 1970 Full House
Fantasy - Paint A Picture (UK 1973) Japan mastering
fapardokly - fapardokly (1967)
fat mattress - fat mattress ii (1970)
Fat Water - Fat Water (1967)
Fever Tree - Fever Tree,Another time Another place(1968-69)
Fifty Foot Hose (US) - Cauldron (1969)
finchley boys - everlasting tributes (1968)
five's company - the ballad of fred the pixie (1969)
flash - flash (1972)
flat earth society - waleeco & the lost - space kids (1967-1968)
Fleetwood Mac - Shrine '69 (1969)
freak out - life (1971)
fred - fred (1971)
Free - Disc Union Promo Box (Japan) [2002] (7 X CDs)
fresh maggots - fresh maggots...hatched (1971)
the animals - the complete animals (1964-1965)