...( Info )...

Artist...............: Matia Bazar
Album................: Dolce Canto
Genre................: Pop
Year.................: 2001
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Matia Bazar - Questa Nostra Grande Storia D'Amore
002. Matia Bazar - Per Te
003. Matia Bazar - Via Da Me
004. Matia Bazar - Dolce Canto
005. Matia Bazar - Manchi Solo Tu
006. Matia Bazar - Accanto A Te
007. Matia Bazar - Cambiera
008. Matia Bazar - C'è Tutto Un Mondo Intorno
009. Matia Bazar - La Prima Stella Della Sera
010. Matia Bazar - Stasera Che Sera
011. Matia Bazar - Midnight

...( Info )...

Artist...............: Giorgia
Album................: Giorgia live alla "Casa del Jazz"
Genre................: Pop
Year.................: 2008
Codec................: Reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...


001. Giorgia - Stonata (live)
002. Giorgia - Gocce di memoria (Live)
003. Giorgia - Vivi davvero (live)
004. Giorgia - Parlo Con Te (live)
005. Giorgia - E Poi (live)

..::INFO::..

Vangelis (gr. Βαγγέλης), właśc. Ewangelos Odiseas Papatanasiu (gr. Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου; ur. 29 marca 1943 w Agrii koło Wolos, zm. 17 maja 2022 w Paryżu - grecki kompozytor muzyki elektronicznej i filmowej. Vangelis urodził się 29 marca 1943 roku w Agrii koło Wolos, w Grecji. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 4 lat, a już w wieku 6 lat miał swój pierwszy publiczny występ, na którym prezentował własne kompozycje. Vangelis był w dużej części samoukiem - odmawiał pobierania lekcji gry na pianinie, a w ciągu swojej kariery nie zdobył formalnej wiedzy na temat notacji muzycznej. Uczył się muzyki poważnej, malarstwa i reżyserii filmowej na Akademii Sztuk Pięknych w Atenach. Zyskał światową sławę dzięki swoim wyjątkowym, często epickim kompozycjom, które łączyły elementy muzyki elektronicznej, symfonicznej i rockowej. China to album studyjny Vangelisa wydany w 1979 r. Płyta była zainspirowana kulturą i historią Chin oraz filozofią taoizmu.

Title: China

Artist: Vangelis

Country: Grecja

Year: 1979

Genre: Elektroniczna

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

...( Track list )...

1. Chung Kuo
2. The Long March
3. The Dragon
4. The Plum Blossom
5. The Tao of Love
6. The Little Fete
7. Yin and Yang
8. Himalaya
9. Summit

https://www.youtube.com/watch?v=PXVUBW3XGpo

..::INFO::..

Expulsados to argentyński zespół punkrockowy założony w 1993 roku w miejscowości Banfield, w partii Lomas de Zamora, w prowincji Buenos Aires. Początkowy skład tworzyli: Sebastian (wokal), Miguel Montiel (gitara), Juan Novoa (bas) i Guillermo Beatriche (perkusja). Ich debiut sceniczny odbył się 25 maja 1993 roku w szkole Paideia w Temperley. Na ich twórczość wpływ miały m.in. amerykański zespół punkowy Ramones, którego utwory wykonywali w wersjach własnych, a także inne grupy z lat 60. i 70., takie jak Buzzcocks, The Kinks, The Who, The Damned, Gary Lewis & the Playboys, Beach Boys i inne. Wydali osiem albumów studyjnych i dwie EPki. Wstawka zawiera trzecią płytę zespołu.

Title: 24 Horas en el Cine

Artist: Expulsados

Country: Argentyna

Year: 2002

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 128 kbps

..::TRACK-LIST::..

Cartas Tiradas
Se fue a Berlin
Esperandote el martes
Arreglemoslo
Lo se, no lo se
Guerrero de ciudad
Lo que quiero
Oh, oh, nena no me trates mal
Vienes a bailar?
Corazon culpable
Gato en la basura
Vamos
Todo va a estar mejor
Los chicos quieren ir

...( Info )...

Artist...............: Journey
Album................: Evolution
Genre................: Rock
Year.................: 1979
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...


1. Journey - Majestic [01:16]
2. Journey - Too Late [02:58]
3. Journey - Lovin , Touchin , Squeezin [03:50]
4. Journey - City Of The Angels [03:07]
5. Journey - When You re Alone (It Ain t Easy) [03:10]
6. Journey - Sweet And Simple [04:13]
7. Journey - Lovin You Is Easy [03:37]
8. Journey - Just The Same Way [03:17]
9. Journey - Do You Recall [03:13]
10. Journey - Daydream [04:41]
11. Journey - Lady Luck [03:35]

...( Info )...

Artist: Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea
Album: Lumière du temps
Year: (2025)
Genre: Classic
Format: [Mp3 320kbps]

...( TrackList )...

1. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Elgar: Chanson de nuit and chanson de matin, Op. 15: No. 2, Chanson de matin
2. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: Canzonetta No. 1 in G Minor, Op. 6
3. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: Romance in D Major, Op. 9
4. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: Berceuse in G Major, Op. 15
5. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: Rêverie in A Major, Op. 18
6. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: 2 Pieces, Op. 38: No. 1, Aveu
7. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: 2 Pieces, Op. 38: No. 2, Le rouet
8. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - D’Ambrosio: Romance in G Major, Op. 27
9. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Rachmaninoff: 2 Morceaux de salon, Op. 6: No. 1, Romance
10. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Rachmaninoff: 2 Morceaux de salon, Op. 6: No. 2, Hungarian Dance
11. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Elgar: Romance in E Minor, Op. 1
12. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Debussy: Valse romantique, L. 71 (Arr. for Violin & Piano by Alexandre Roelens)
13. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Boulanger: 2 Pieces for Violin & Piano: No. 1, Nocturne. Assez lent
14. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Boulanger: 2 Pieces for Violin & Piano: No. 2, Cortège. Pas vite
15. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Elgar: Chanson de nuit and chanson de matin, Op. 15: No. 1, Chanson de nuit
16. Lucilla Rose Mariotti, Alessio Enea - Elgar: Adieu (Arr. for Violin & Piano by Joseph Szigeti)

...( Info )...
OldiesPart039⭐MP3@320kbps

...( TrackList )...
VA - British Beat Girls, Live on Air 1965-1970 [2023] (4CD)
VA - Come & See Me. Dream Babes & Rock Chicks [2015] CD1+CD2
VA - Fifties Girls [2013] (3CD)
VA - Girl Crazy! 45 Groovy Tunes From The Girls Of The 60s [2012] (2CD)
VA - Girls In The Garage, A Collection Of Girl From The 60s! [2018] (12CD)
VA - One Kiss Can Lead to Another Girl Group Sounds Lost and Found [2005] (4CD)
VA - Sixties Girls [2014] (3CD)
VA - Soda Pop Babies -Vol. 01-12 [2012 - 2023] (12CD)
VA - Where The Girls Are, Vol. 01 - 10 [1997 - 2019] (10CD)

...( Info )...
Title: The Crimson Dawn
Artist: Wild Storm
Year: 2025
Genre: Heavy, Power-Metal
Country: Brazil

Duration: 01:02:10
Format/Codec: MP3
Audio Bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. Dawn of All Ends (00:43)
02. When Love Grows Cold (04:13)
03. Unwanted War (03:52)
04. Mass Rebellion (07:49)
05. Despised Screams (03:33)
06. Victims of Rules (05:42)
07. Pig`s Betrayal (04:17)
08. So Close to Madness (06:59)
09. Revolution Machines (05:28)
10. The Killing Flood (05:59)
11. Legions of Freedom (05:21)
12. The Crimson Dawn (08:09)

...( Info )...
Title: Swords and Planets
Artist: Darkwolf
Year: 2025
Genre: Heavy, Power Metal
Country: USA

Duration: 00:37:25
Format/Codec: MP3
Audio Bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. The Princess of Mars (07:34)
02. Cybernetic Organism (04:06)
03. The Wrath of Khan (03:52)
04. Hammer Hammer (03:17)
05. Sword Sorcerer (04:07)
06. Devourer of Planets (04:54)
07. Olympus (06:38)
08. Infinite Abyss (02:53)

...( Info )...
Title: Songs of the Hungry Ghosts
Artist: Harmozel
Year: 2025
Genre: Doom, Heavy Metal
Country: USA

Duration: 00:40:38
Format/Codec: MP3
Audio Bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. Burning 06:36
02. Know Thyself 04:16
03. A Hero's Journey 05:12
04. The Fall of Pistis Sophia 04:43
05. Tara of the Liberating Knives 04:31
06. Thich Quang Duc 06:24
07. The Screams of Dying Children 02:56
08. Jets of Blood Coiling Up the Muddy Needle 05:57

...( Info )...
Title: Untethered
Artist: 40 Below Summer
Year: 2025
Genre: Alt-Metal, Nu-Metal
Country: USA

Duration: 00:44:42
Format/Codec: MP3
Audio Bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01 - Cutting the Cord (feat. Zaki Ali) [00:04:58]
02 - King Ghidorah [00:03:57]
03 - Darkside [00:03:56]
04 - Death Valley [00:05:03]
05 - Afterthought [00:03:49]
06 - Perpwalk [00:04:12]
07 - Regularly Scheduled Programming [00:05:02]
08 - How Long (feat. Marc Rizzo) [00:02:44]
09 - Influenzer [00:03:51]
10 - Them Bones [00:02:51]
11 - Thermal Decay [00:04:15]

...( Info )...
Title: Reprise
Artist: Ardduc
Year: 2025
Genre: Pagan, Folk-Metal
Country: Australia

Duration: 00:40:36
Format/Codec: MP3
Audio Bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. Vekja
02. Ancient Ones
03. Ingabjorg
04. Riddari Drakfe
05. Antlers
06. Pexarouk
07. Veizla
08. Med Krov Og Maucht
09. Raise Yer Brew
10. Disir

...( Info )...

Jakość: 320 kb/s
Format: MP3
Liczba albumów: 27 (16 albumów, 2 EP-ki, 6 Singli, 3 albumy specjalne Bass Boosted)
Gatunek: Polski Rap

...( Opis )...

Dyskografia zawiera kompletne wydania z 2024 oraz 2025 roku od polskiego rapera TuneFusion.

...( Info )...

Jakość: 320 kb/s
Format: MP3
Liczba albumów: 28 (15 albumów, 7 EP-ek, 6 Singli)
Gatunki: Techno, Deep House, Trance, EDM

...( Opis )...

Dyskografia zawiera kompletne wydania od 2022 do 2025 roku od Isle of Music.

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Dire Straits - Brothers In Arms (Alternate Edition)
(Promotional Only - Not For Sale)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Dire Straits
Album................: Brothers In Arms (Alternate Edition)
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 1985-2017
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 58 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Vertigo Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Dire Straits - So Far Away (Spiral Tribe Extended Remix)[07:44]
2. Dire Straits - Money For Nothing (Guitar Backing Track) [05:39]
3. Dire Straits - Walk Of Life (Extended Studio Version) [04:34]
4. Dire Straits - Your Latest Trick (DJ Duncky Remix) [06:20]
5. Dire Straits - Why Worry (Shomy Woodman Edit) [06:04]
6. Dire Straits - Ride Across The River (Morganik Soul Edit)[09:35]
7. Dire Straits - The Man's Too Strong (Instrumental) [05:25]
8. Dire Straits - One World (Guitar Backing Track) [03:32]
9. Dire Straits - Brothers In Arms (Denilson Remix) [03:29]
10. Dire Straits - Money For Nothing (Instrumental) [05:40]
11. Dire Straits - Walk Of Life (Instrumental) [04:07]
12. Dire Straits - Brothers In Arms (Instrumental) [06:55]
13. Dire Straits - So Far Away (Guitar Backing Track) [05:08]

Playing Time.........: 01:14:17
Total Size...........: 445,01 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
VA - Tribute To The Beatles (19 CD)
---------------------------------------------------------------------
01. Please Please Me
02. With The Beatles
03. Hard Day's Night
04. Beatles For Sale
05. Help!
06. Rubber Soul UK
07. Rubber Soul USA
08. Revolver
09. Sgt Pepper's
10. Magical Mystery Tour
11. White Album CD 1
12. White Album CD 2
13. Abbey Road
14. Let It Be
15. Masters CD 1
16. Masters CD 2
17. One (Best Of)
18. Yellow Submarine Songtrack
19. Collection Of Oldies
---------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Various Artists
Album................: Tribute To The Beatles
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2023
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 68-74 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: PPC Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back

---------------------------------------------------------------------
CD 1 - Please Please Me
---------------------------------------------------------------------

1. The Smithereens - I Saw Her Standing There [03:00]
2. Flamin' Groovies - Misery [01:36]
3. Roger McGuinn - Anna (Go To Him) [03:06]
4. Carole King - Chains [02:56]
5. The Gain - Boys [01:47]
6. Grafite - Ask Me Why [01:49]
7. Seventeen - Please Please Me [01:52]
8. Crazy & The Crutch - Love Me Do [02:41]
9. Ronnie Spector - P.S. I Love You [02:14]
10. The Last - Baby It's You [02:50]
11. The Click Beetles - Do You Want to Know a Secret [02:24]
12. The Shins - A Taste of Honey [03:16]
13. Wicz - There's A Place [01:54]
14. The Orchestra - Twist And Shout [06:34]

Playing Time.........: 38:05
Total Size...........: 277,95 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 2 - With The Beatles
---------------------------------------------------------------------

1. The Quick - It Won't Be Long [02:48]
2. Moon Martin - All I've Got To Do [02:23]
3. Nick Heyward - All My Loving [02:05]
4. Cotton Mather - Don't Bother Me [02:41]
5. The Meatles - Little Child [01:53]
6. The Smithereens - Till There Was You [02:14]
7. The Dudes - Please Mr Postman [03:24]
8. Cub Koda - Roll Over Beethoven [02:24]
9. Mark DeCerbo - Hold Me Tight [02:41]
10. Terrorvision - You Really Got A Hold On Me [02:40]
11. Suzi Quatro - I Wanna Be Your Man [03:20]
12. Suburban Skies - Devil in His Heart [02:25]
13. Backbeat - Not A Second Time [02:13]
14. Dwight Twilley - Money (That's What I Want) [02:45]

Playing Time.........: 36:00
Total Size...........: 258,77 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 3 - Hard Day's Night
---------------------------------------------------------------------

1. Hoodoo Gurus - A Hard Day's Night [02:31]
2. Danger Four - I Should Have Known Better [02:54]
3. Adrian Belew - If I Fell [02:18]
4. Sun PK - I'm Happy Just To Dance With You [02:30]
5. The Lucid Dream - And I Love Her [02:40]
6. The Bats - Tell Me Why [01:46]
7. Gonzo Salvage Company - Can't Buy Me Love [03:33]
8. Blue Ash - Anytime At All [02:19]
9. The Meatles - I'll Cry Instead [01:46]
10. The Sneakers - Things We Said Today [02:45]
11. Ross Rice - When I Get Home [02:30]
12. The Grip Weeds - You Can't Do That [02:36]
13. Davey Lane - I'll Be Back [02:24]

Playing Time.........: 32:38
Total Size...........: 240,42 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 4 - Beatles For Sale
---------------------------------------------------------------------

1. The Meatles - No Reply [02:21]
2. Pat DiNizio - I'm A Loser [02:34]
3. John Doe - Baby's In Black [02:04]
4. The Backbeat Band - Rock 'n' Roll Music [02:21]
5. David Ball - I'll Follow The Sun [02:43]
6. The Beats - Mr. Moonlight [02:36]
7. The Coverbeats - Kansas City / Hey Hey Hey [02:32]
8. Michael Simmons - Eight Days a Week [The Beatles] [02:44]
9. Shoes - Words Of Love [03:08]
10. Marc Bolan & T.Rex - Honey Don't [03:17]
11. Left End - Every Little Thing [03:05]
12. Rosanne Cash - I Don't Want To Spoil The Party [02:36]
13. William Pears - What You're Doing [02:48]
14. Johnny Cash - Everybody's Trying To Be My Baby [02:10]

Playing Time.........: 37:03
Total Size...........: 263,76 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 5 - Help!
---------------------------------------------------------------------

1. Phil Angotti - Help [02:50]
2. Restless Heart - The Night Before [02:18]
3. Chris Wilson - You've Got To Hide Your Love Away [02:23]
4. Lolas - I Need You [02:24]
5. Richard Snow - Another Girl [02:12]
6. The Oohs - You're Going To Lose That Girl [02:27]
7. Echo & The Bunnymen - Ticket To Ride [03:19]
8. Phil & The Frantics - Act Naturally [02:24]
9. The Meatles - It's Only Love [01:54]
10. Chris Richards - You Like Me Too Much [02:52]
11. Teenage Fanclub - Tell Me What You See [02:53]
12. Jeff Jones - I've Just Seen A Face [02:08]
13. The Creams - Yesterday [01:58]
14. Rose Of Avalanche - Dizzy Miss Lizzy [02:20]

Playing Time.........: 34:27
Total Size...........: 249,10 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 6 - Rubber Soul UK
---------------------------------------------------------------------

1. The Donnas - Drive My Car [02:35]
2. The Nits - Norwegian Wood (This Bird Has Flown) [02:02]
3. The Jellybricks - You Won't See Me [03:28]
4. The Roswells - Nowhere Man [04:52]
5. Admirals - Think for Yourself [02:41]
6. The Weeklings - The Word [03:07]
7. Asfalto - Michelle [02:43]
8. Boo Hewerdine & Eddi Reader - What Goes On [03:42]
9. Pugwash - Girl [03:14]
10. The Posies - I'm Looking Through You [02:58]
11. Roddy Frame - In My Life [02:21]
12. Ben Kweller - Wait [02:24]
13. Roger McGuinn - If I Needed Someone [03:18]
14. Dwight Twilley - Run For Your Life [02:38]

Playing Time.........: 42:09
Total Size...........: 291,87 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 7 - Rubber Soul USA
---------------------------------------------------------------------

1. Geoff Useless - I've Just Seen A Face [01:56]
2. Jeremy - Norwegian Wood [02:25]
3. Smith & Hayes - You Won't See Me [03:41]
4. Pete Shelley - Think for Yourself [02:35]
5. The Blank Tapes - The Word [04:03]
6. Billy Sullivan - Michelle [02:53]
7. Michael Carpenter - It's Only Love [02:46]
8. Rhett Miller - Girl [03:01]
9. P. Hux - I'm Looking Through You [02:26]
10. Donnie Vie - In My Life [02:36]
11. The Daydream Club - Wait [03:02]
12. Enuff Z' Nuff - Run For Your Life [02:41]

Playing Time.........: 34:12
Total Size...........: 237,07 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 8 - Revolver
---------------------------------------------------------------------

1. Twenty Cent Crush - Taxman [02:47]
2. Paul Bevoir - Eleanor Rigby [02:14]
3. Phil Angotti - I'm Only Sleeping [03:12]
4. The Trypes - Love You To [03:31]
5. Willie Wisely - Here, There and Everywhere [02:23]
6. Mo Troper - Yellow Submarine [02:32]
7. The Jellybricks - She Said She Said [03:03]
8. The Bangles - Good Day Sunshine [02:09]
9. The Kennedys - And Your Bird Can Sing [02:02]
10. The Valley Downs - For No One [02:14]
11. Pugwash - Doctor Robert [03:02]
12. Smash Palace - I Want To Tell You [03:00]
13. Andrew Gold - Got To Get You Into My Life [02:24]
14. Dwight Twilley - Tomorrow Never Knows [03:44]

Playing Time.........: 38:23
Total Size...........: 276,95 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 9 - Sgt Pepper's
---------------------------------------------------------------------

1. The Inmates - Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band [01:39]
2. Bertolf - With A Little Help From My Friends [02:34]
3. Cherry Blossom Clinic - Lucy In The Sky With Diamonds [03:56]
4. Wondermints - Getting Better [02:50]
5. World Party - Fixing A Hole [02:43]
6. Los Valendas - She's Leaving Home [02:57]
7. The Spongetones - Being For The Benefit Of Mr. Kite [02:36]
8. John Easdale - Within You Without You [05:01]
9. Judy Collins - When I'm Sixty Four [02:41]
10. Roy Wood - Lovely Rita [01:15]
11. Lolas - Good Morning, Good Morning [03:17]
12. Big Daddy - Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)[01:04]
13. The Modern Ruins - A Day In The Life [04:27]
14. R. Stevie Moore - Inner Groove [00:15]

Playing Time.........: 37:21
Total Size...........: 263,87 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 10 - Magical Mystery Tour
---------------------------------------------------------------------

1. Cheap Trick - Magical Mystery Tour [04:11]
2. Glowfriends - The Fool On The Hill [03:22]
3. The Babtles - Flying [02:16]
4. Dee Long - Blue Jay Way [04:38]
5. Erk - Your Mother Should Know [02:31]
6. Colin's Hermits - I Am The Walrus [04:33]
7. David Grahame - Hello Goodbye [03:16]
8. Andy Partridge - Strawberry Fields Forever [04:01]
9. 9} World Party - Penny Lane [03:07]
10. The Weeklings - Baby You're a Rich Man [03:52]
11. Nada Surf - All You Need Is Love [03:52]

Playing Time.........: 39:43
Total Size...........: 282,71 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 11 - White Album - CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Timmy Sean - Back In The U.S.S.R. [02:47]
2. Feet Of Clay - Dear Prudence [04:07]
3. Thomas Walsh - Glass Onion [02:25]
4. Nicotine - Ob-La-Di Ob-La-Da [02:47]
5. The Wild Honey Vocal Group - Wild Honey Pie [00:53]
6. Dwight Twilley - The Continuing Story of Bungalow Bill [03:27]
7. The Drowners - While My Guitar Gently Weeps [04:03]
8. Gilby Clarke - Happiness Is A Warm Gun [02:56]
9. Fool's Garden - Martha My Dear [03:20]
10. You Am I - I'm So Tired [02:12]
11. Micky Dolenz - Blackbird [02:33]
12. The Black Heartthrobs - Piggies [02:13]
13. Andrew Gold - Rocky Racoon [03:27]
14. Georgia Satellites - Don't Pass Me By [04:46]
15. The Album Show - Why Don't We Do It in the Road [01:43]
16. Walter Clevenger & The Dairy Kings - I Will [02:12]
17. Neilson Hubbard - Julia [02:57]

Playing Time.........: 48:56
Total Size...........: 339,81 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 12 - White Album - CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Paul Weller - Birthday [02:35]
2. Infidels - Yer Blues [03:26]
3. Mikey Erg - Mother Nature's Son [02:25]
4. Kristin Hersh - Everybody's Got Something To Hide Except Me & My Monkey[02:48]
5. Reno Bo - Sexy Sadie [03:19]
6. Popdudes - Helter Skelter [02:57]
7. Tom Hooper - Long Long Long [04:03]
8. Grandaddy - Revolution 1 [03:00]
9. Beathotel - Honey Pie [02:16]
10. The Dons - Savoy Truffle [04:02]
11. Barry Holdship - Cry Baby Cry [02:47]
12. The Shazam - Revolution 9 [06:12]
13. Jeremy - Good Night [02:20]

Playing Time.........: 42:16
Total Size...........: 302,41 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 13 - Abbey Road
---------------------------------------------------------------------

1. Beatlegras - She Came In Through The Bathroom Window [03:08]
2. Sky Saxon - Come Together [03:39]
3. Jason Byrd & Jamie Hoover - Something [03:04]
4. Roger Joseph Manning, Jr. - Maxwell's Silver Hammer [03:38]
5. Michael Simmons - Oh! Darling [03:26]
6. The Punkles - Ostopus's Garden [02:23]
7. Robyn Hitchcock - I Want You (She's So Heavy) [07:52]
8. Dave Rave & The Wretches - Here Comes The Sun [03:06]
9. The Bangles - Because [02:48]
10. The Bevis Frond - You Never Give Me Your Money [04:11]
11. James Booth & The Return - Sun King [02:42]
12. Receiver - Mean Mr. Mustard [01:29]
13. Roy Wood - Polythene Pam [01:33]
14. Timmy Sean - Golden Slumbers [01:31]
15. Timmy Sean - Carry That Weight [01:36]
16. Timmy Sean - The End [02:07]
17. Rock4 - Her Majesty [00:21]

Playing Time.........: 48:43
Total Size...........: 343,43 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 14 - Let It Be
---------------------------------------------------------------------

1. Nick Bertling & Max Mueller - Two Of Us [03:25]
2. Wilco - Dig a Pony [03:54]
3. Mimi Betinis - Across The Universe [03:55]
4. Elliott Smith - I Me Mine [02:32]
5. Beth Orton - Dig It [00:59]
6. Andrew Gold - Let It Be [04:14]
7. The Goners - Maggie Mae [00:36]
8. Spencer Tracy - I've Got A Feeling [03:41]
9. Not The Be@tles - One After 909 [03:34]
10. World Party - The Long & Winding Road [04:20]
11. Dhani Harrison - For You Blue [02:31]
12. The Flying Elephants - Get Back [02:49]

Playing Time.........: 36:35
Total Size...........: 251,16 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 15 - Masters - Vol 1
---------------------------------------------------------------------

1. Marshall Crenshaw - Love Me Do [02:32]
2. Suburban Skies - From Me to You [02:14]
3. Airbag - Thank You Girl [01:45]
4. The Last - She Loves You [01:52]
5. Michael Carpenter - I'll Get You [03:01]
6. Game Theory - I Want To Hold Your Hand [02:14]
7. Scott McCarl - This Boy [03:50]
8. The Coverbeats - Komm, Gib Mir Deine Hand [02:21]
9. The Punkles - Sie Liebt Dich [01:49]
10. Will Hoge - Long Tall Sally [02:19]
11. Ron Ron Clou - I Call Your Name [01:43]
12. Flamin' Groovies - Slow Down [02:46]
13. Lemmy, Slim Jim & Danny B - Matchbox [02:33]
14. Frank Soda - I Feel Fine [02:21]
15. The Bellfuries - She's a Woman [03:05]
16. The Yankees - Bad Boy [03:17]
17. Ross - Yes It Is [02:38]
18. The Popdudes - I'm Down [02:05]

Playing Time.........: 44:34
Total Size...........: 321,08 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 16 - Masters - Vol 2
---------------------------------------------------------------------

1. Randy California - Day Tripper [02:59]
2. The Meatles - We Can Work It Out [02:12]
3. Spinning Jennies - Paperback Writer [02:26]
4. Michael Carpenter - Rain [03:14]
5. Andrew Gold - Lady Madonna [02:16]
6. The Grip Weeds - The Inner Light [03:18]
7. Eight Seconds - Hey Jude [05:56]
8. Timmy Sean - Revolution [03:26]
9. The Inmates - Get Back [03:33]
10. Wilco - Don't Let Me Down [04:16]
11. Teenage Fanclub - The Ballad Of John And Yoko [03:03]
12. The Marlowes - Old Brown Shoe [03:47]
13. Bill Lloyd - Across The Universe [04:15]
14. The Pretty Demons - Let It Be [03:50]
15. The Coverbeats - You Know My Name (Look Up The Number) [04:17]

Playing Time.........: 52:54
Total Size...........: 380,66 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 17 - One (Best Of)
---------------------------------------------------------------------

1. Anton Barbeau - Love Me Do [02:26]
2. Suburban Skies - From Me to You [02:14]
3. The Rousers - She Loves You [02:17]
4. The Smithereens - I Want To Hold Your Hand [02:27]
5. House of Heroes - Can't Buy Me Love [02:18]
6. Sugarcult - A Hard Day's Night [02:23]
7. Off Our Rocker - I Feel Fine [02:21]
8. Michael Simmons - Eight Days A Week [02:44]
9. Darin Murphy - Ticket To Ride [03:19]
10. David Woodard - Help! [02:38]
11. Spirit - Yesterday [01:52]
12. Shack - Day Tripper [04:16]
13. The Innocents - We Can Work It Out [02:22]
14. The Naomi Star - Paperback Writer [02:49]
15. Chris Eckman - Yellow Submarine [04:44]
16. Phil Angotti & The Idea - Eleanor Rigby [03:00]
17. Jim Boggia - Penny Lane [03:02]
18. Jason Lytle - All You Need Is Love [03:18]
19. Dwight Twilley - Hello Goodbye [03:17]
20. Kingmaker - Lady Madonna [02:04]
21. The Real People - Hey Jude [05:11]
22. The Jim Jones Revue - Get Back [02:38]
23. The Rabeats - The Ballad Of John & Yoko [03:17]
24. Leisure Society - Something [03:18]
25. Aerosmith - Come Together [03:44]
26. Nick Cave - Let It Be [03:29]
27. Zumpano - The Long and Winding Road [03:32]

Playing Time.........: 01:21:13
Total Size...........: 570,61 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 18 - Yellow Submarine Songtrack
---------------------------------------------------------------------

1. The Punkles - Yellow Submarine [02:59]
2. The Lackloves - Hey Bulldog [03:14]
3. Big Country - Eleanor Rigby [03:39]
4. Marshall Crenshaw - Love You To [03:12]
5. Vandaveer - All Together Now [01:42]
6. P.Hux - Lucy In The Sky With Diamonds [03:07]
7. The Zinedines - Think For Yourself [02:23]
8. Simple Kid - Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band [02:40]
9. Circe Link & Christian Nesmith - With A Little Help From My Friends[03:24]
10. The Cherry Bluestorms - Baby, You're A Rich Man [02:44]
11. Jamie Hoover - Only A Northern Song [03:49]
12. Daryl Hall - All You Need Is Love [04:01]
13. Probyn Gregory - When I'm Sixty Four [02:35]
14. The Pride of Erie PA - Nowhere Man [02:17]
15. The Doughboys - It's All Too Much [04:01]

Playing Time.........: 45:52
Total Size...........: 343,37 MB

---------------------------------------------------------------------
CD 19 - Collection Of Oldies
---------------------------------------------------------------------

1. Sonia Evans - She Loves You [02:46]
2. Shampoo - Quaccosa 'e 'cchiu' (From Me To You) [01:56]
3. The Innocents - We Can Work It Out [02:22]
4. Brian Jones Was Murdered - Help! [02:30]
5. The Vapour Trails - Michelle [02:40]
6. David Grahame - Yesterday [02:09]
7. Parasites - I Feel Fine [02:15]
8. Kyle Richards - Yellow Submarine [02:36]
9. Barry Ryan - Can't Buy Me Love [02:26]
10. The Backbeat Band - Bad Boy [02:00]
11. The Cleaners From Venus - Day Tripper [04:06]
12. The Roaring Juniors - A Hard Day's Night [02:17]
13. Darin Murphy - Ticket To Ride [03:19]
14. The Weeklings - Paperback Writer [02:42]
15. The Minus One - Eleanor Rigby [02:11]
16. The Rubinoos - I Want to Hold Your Hand [02:24]

Playing Time.........: 40:46
Total Size...........: 287,82 MB

...( Info )...

Składanka mireczka-stare,nowe,najnowsze vol.24
Gatunek: Dance,Disco,Vixa/Pompa,Trance
Rok:2025
mp3@320kbps
CZAS:01:34:21

...( TrackList )...

1.Dj Aligator & M4GIX - Davaj Davaj (2025)
2.Zerofortysix - Thornbush
3.ZACZAROWANY BURDEL ft KUKI - ALIMENCIARZ (Remix)
4.Umideep - Can't Stop
5.AFROJACK feat. Eva Simons - Take Over Control (Maddix Remix)
6.AFROJACK feat. Eva Simons - Take Over Control (Remix)
7.Scooter & Format B feat. Lewy Nightbasse - Fuck the millennium (2025)
8.Majki & Kumi ft. Major SPZ & Barthezz & VAYTO - Uno momento on the move (2025)
9.DeDe Negra - Porwij Mnie (Remix)
10.Scooter & Maniacs Squad feat. VixBasse vs. Spacedrop X BLVCK - Always hardcore base the boom (2025)
11.RICH MORE - Pretty Woman
12.Bletka - Los (Remix)
13.DJ Ozi & Danil - Juicy Pen
14.Don Pablo & SandB - Back On The Black (Extended Mix)
15.Faza - Na Miłość (Valdi Remix)
16.PaT MaT Brothers - Make It (Original Mix) 2025
17.Siles - Dolce Gabbana (Remix)
18.Bardal ft. Tepesz, Okoń - BERLIN2023 (Remix) 2025
19.Martin Garrix & Dj Kaka & Kamilos - Animals & Alcohol (2025)
20.Mitchel Theo & Abramo feat. Matt Rave - Ai Se Eu Te Pego (spacedj Mush Up) 2025)
21.Diiya & Tobi feat. XSound - Lipka bass (2025)
22.Miess - Mario Underworld Theme (Hardbounce Bootleg)
23.Anna Naklab feat. Alle Farben & Younotus - Supergirl (Remix)
24.SP3CTRUM, Molly Mae - DJ Wipe My Tears (Remix)
25.PsykoPriest - Liberator (Original Mix)
26.Disco Lines & Tinashe - No Broke Boys (Remix)
27.Steve Aoki & Blasterjaxx - Shake That (Original Mix)
28.Alan Walker, Sofía Reyes & Farruko - Old Habits (feat. Acko & K3YN0T3) (Techno Remix)
29.Steve Aoki, Blasterjaxx & Lil Jon - Get Down (Original Mix)
30.Ricchi e Poveri - Sará Perché Ti Amo (Remix) 2025

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Drugi album morderczej załogi z Północnej Karoliny, w skład której wchodzą ludzie z LUST OF DECAY, PUTRILAGE, LECHEROUS NOCTURNE, FLESH CONSUMED. Najwyższej klasy brutalny amerykański death metal.


To fantastyczny powrót Atrocious Abnormality.
Album składa się z dziewięciu niezwykle przyjemnych utworów, pełnych nieustępliwego, agresywnego i świetnie zaaranżowanego death metalu od początku do końca, który przez cały czas zachowuje brutalność i techniczny charakter.

FA


North Carolina death metal machine Atrocious Abnormality are poised to strike with their highly anticipated second full length CD, ‘Formed in Disgust’. A punishing follow up to their 2007 debut release ‘Echoes of the Rotting’, this new offering is a brutal combination of throat ripping guttural vocals and bowel shredding guitar riffs, together with an onslaught of merciless drumming and a bass bombardment of deadly precision. Ranging from fast technical sections, to slower haunting passages, to pit crushing slam and groove breakdowns, this CD has something for everyone and will satisfy the ravenous hunger of the most discerning death metal cannibals. In addition to this outbreak of sickness, there are also some respectable guest vocalist featured throughout the album to maximize the blasphemous carnage. Artwork by Marco Hasmann.


Hailing from North Carolina is Atrocious Abnormality, and they have returned with their sophomore effort entitled “Formed in Disgust”, which I must say is disgustingly awesome! There is no doubt that this is going to be one of the best brutal death metal albums of 2016. Having only been around since 2006 and having only a demo and 1 other album to their credit, these guys have crafted and mastered their art early on. Each one of these 9 tunes is so oozingly infectious, all you can do is just sit back and attempt to take in all of its awesomeness.

I need to start this one out by talking about the drum work. This is just absolutely sick! Not sure if the drums are triggered or not but the double bass is just insane. Thick and bottom heavy, well mixed and produced, Brent Williams can definitely hold his own with any drummer playing the same type of metal. He sounds absolutely super human behind the kit. Like a mixture of newer Suffocation, and Infected Flesh with a little “Legion” era Deicide style thrown in for good measure. I really like his playing ability. This guy has a lot of skill and is not afraid to display it. James O’Neal plays bass and a few of the bass lines are brought to the forefront of the music to play alongside the riffs which seems to add a nice agony filled chaos to the music. Some bands to bring the bass to the forefront of the music, yes, but These guys have a unique approach in that it is of a higher chord where as other bands use a lower chord just to get the “fuzz” or the “rumble” effect of the instrument. The more I think about it and listen to it, the more it reminds me of the bass work on Cannibal Corpse’s “Butchered at Birth” and “Tomb of the Mutilated” releases. Steve Green tackles both guitar and vocal duties and does a damn fine job of both. In many aspects of his playing it reminds me of mid to late 90’s traditional death metal style of riffage. Perhaps not in composition but more in style and delivery. There is also an unmistakable grindcore edge as well which only adds to the awesomeness and overall enjoyment of the album as a whole. Steve’s vocal patterns fit the material perfectly and aren’t all that hard to decipher when following along with the lyrics as compared to other bands playing the same type of brutal death metal. This is definitely a plus.

When you put all the aspects of this album together, you have something that is 100% true to form and unwavering in its intensity and brutality. There are absolutely no compromises. From beginning to end, this album does not let up and it keeps you right on the edge of your seat. So, if you like any of the above mentioned bands, then you are advised to get this and add it to your collection. This wonderful work or art is released by Comatose Records which just happens to be created and owned by Mr. Steve Green. Show the label some love and Atrocious Abnormality some love and get this CD, put it in your stereo and crank it up and let its awesomeness consume you whole!

Akerthorpe


The second full-length from North Carolina brutal death metallers Atrocious Abnormality offer such a wide array of influences spanning the entire gamut of elements popular within the brutal death realm it become wholly enjoyable. Straight from the beginning here, this one manages to feature such a varied and completely over-the-top attack that features a wide range of work throughout here. Nominally under most brutal death metal there comes all the tight, ferocious riffing that contains all sorts of shredding, flesh-ripping patterns and ripping speed-driven rhythms that offer up the most pulverizing beats and riffs possible, all of which comes through quite nicely in the genre as this is among the fastest bands in this particular style. Alongside this explosive series of riff-work, there’s a large amount of spindly, technical rhythms at these dizzying speeds that are complex not only for the different arrangements as well as the manner of changing from the different styles and paces with expert precision, catapulting this one even further along the range with a dynamic style all wrapped together. Coupled together with a few explosive slams brought in with ‘Erotic Tales of Disembowelment’ as well, the wide array of work here makes for a completely varied and complete look that makes for a dynamic attack.

The first half gives this one plenty to enjoy about it. Opener ‘Failed Apocalypse’ uses the sampled speech to set up the slowly-unfolding onslaught of spindly technical riffing and battering bass-lines slamming together through the staggered mid-tempo paces leading nicely into proper first track ‘Exterminate the Apostles’ featuring battering drumming and inhuman blasting alongside charging up-tempo series of technical riff-work full of tight, speed-driven rhythms and battering drumming charging along into the heavy slams featured in the spindly riffing of the final half for a dynamic, blistering effort. ‘Storm of Ash’ takes a steady stream of blasting drumming and tight chugging rhythms building into a slew of frantic, technical riffs slowly taking the frenetic rhythms along faster speeds with charging intensity erupting through blistering speeds slamming into the finale for a truly spectacular highlight. ‘Erotic Tales of Disembowelment’ weaves a strong series of spindly technical riffing and blasting drumming alongside a tight, thumping series of slams chugging through the series of frantic, mid-tempo segments full of dexterous, diving technicality in the riffing carrying through into the final half for another spectacular effort. The title track takes on blistering spindly riff-work and frantic blasting alongside the tight, blazing speed-driven rhythms charging along through the choppy rhythms carrying into the utterly relentless drumming bringing the frantic speeds along the finale for a strong overall effort.

Likewise, the second half here follows the first half rather nicely. ‘Bound for Damnation’ uses the lengthy sampled storyline intro that turns into blistering drum-work alongside dexterous riffing change-ups and tight, charging paces throughout with a series of blistering razor-wire rhythms savagely razing through the occasional slam blasting through the final half for a highly enjoyable track. ‘The Inevitable Undoing’ utilizes choppy drumming blasting throughout the series of spindly riffing full of tight, frenzied sections providing the blistering speed and choppy rhythms blazing throughout the series of scattered patterns dripping with the frenzied slamming through the finale making for another strong highlight effort. ‘Echoes of the Rotting’ blazes through a series of strong choppy technical riffs with the thumping rhythms taking the tight, frenetic riffs alongside the furious blasting drum-work full of dexterous pacing changes with the dynamic riffing covering the changes throughout the final half for overall-back-to-back highlights. Finally, album-closer ‘Incestry’ starts with a bluegrass-banjo intro before diving into a pummeling series of tight rhythms and utterly dexterous technical patterns filled with varying tempo changes with the riffing flowing through a series of utterly blistering rhythms alongside the dive-bombing patterns throughout the finale for a truly explosive finishing note here.

As there’s not a whole lot of overall flaws here and plenty to enjoy from the varied and comprehensive attack featured here that has so much to enjoy containing nearly everything possible in terms of brutal death metal that this one is completely appealing for any and all fans of the style or those that simply enjoy good, heavy extreme metal.

slayrrr666



..::TRACK-LIST::..

1. Failed Apocalypse 03:15
2. Exterminate the Apostles 03:32
3. Storm of Ash 03:07
4. Erotic Tales of Disembowelment 03:10
5. Formed in Disgust 02:52
6. Bound for Damnation 04:09
7. The Inevitable Undoing 03:47
8. Echoes of the Rotting 02:34
9. Incestry 03:06



..::OBSADA::..

James O'Neal - Bass
Brent Williams - Drums
Steve Green - Guitars, Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=BK7CI6NP7po



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Drugi album morderczej załogi z Północnej Karoliny, w skład której wchodzą ludzie z LUST OF DECAY, PUTRILAGE, LECHEROUS NOCTURNE, FLESH CONSUMED. Najwyższej klasy brutalny amerykański death metal.


To fantastyczny powrót Atrocious Abnormality.
Album składa się z dziewięciu niezwykle przyjemnych utworów, pełnych nieustępliwego, agresywnego i świetnie zaaranżowanego death metalu od początku do końca, który przez cały czas zachowuje brutalność i techniczny charakter.

FA


North Carolina death metal machine Atrocious Abnormality are poised to strike with their highly anticipated second full length CD, ‘Formed in Disgust’. A punishing follow up to their 2007 debut release ‘Echoes of the Rotting’, this new offering is a brutal combination of throat ripping guttural vocals and bowel shredding guitar riffs, together with an onslaught of merciless drumming and a bass bombardment of deadly precision. Ranging from fast technical sections, to slower haunting passages, to pit crushing slam and groove breakdowns, this CD has something for everyone and will satisfy the ravenous hunger of the most discerning death metal cannibals. In addition to this outbreak of sickness, there are also some respectable guest vocalist featured throughout the album to maximize the blasphemous carnage. Artwork by Marco Hasmann.


Hailing from North Carolina is Atrocious Abnormality, and they have returned with their sophomore effort entitled “Formed in Disgust”, which I must say is disgustingly awesome! There is no doubt that this is going to be one of the best brutal death metal albums of 2016. Having only been around since 2006 and having only a demo and 1 other album to their credit, these guys have crafted and mastered their art early on. Each one of these 9 tunes is so oozingly infectious, all you can do is just sit back and attempt to take in all of its awesomeness.

I need to start this one out by talking about the drum work. This is just absolutely sick! Not sure if the drums are triggered or not but the double bass is just insane. Thick and bottom heavy, well mixed and produced, Brent Williams can definitely hold his own with any drummer playing the same type of metal. He sounds absolutely super human behind the kit. Like a mixture of newer Suffocation, and Infected Flesh with a little “Legion” era Deicide style thrown in for good measure. I really like his playing ability. This guy has a lot of skill and is not afraid to display it. James O’Neal plays bass and a few of the bass lines are brought to the forefront of the music to play alongside the riffs which seems to add a nice agony filled chaos to the music. Some bands to bring the bass to the forefront of the music, yes, but These guys have a unique approach in that it is of a higher chord where as other bands use a lower chord just to get the “fuzz” or the “rumble” effect of the instrument. The more I think about it and listen to it, the more it reminds me of the bass work on Cannibal Corpse’s “Butchered at Birth” and “Tomb of the Mutilated” releases. Steve Green tackles both guitar and vocal duties and does a damn fine job of both. In many aspects of his playing it reminds me of mid to late 90’s traditional death metal style of riffage. Perhaps not in composition but more in style and delivery. There is also an unmistakable grindcore edge as well which only adds to the awesomeness and overall enjoyment of the album as a whole. Steve’s vocal patterns fit the material perfectly and aren’t all that hard to decipher when following along with the lyrics as compared to other bands playing the same type of brutal death metal. This is definitely a plus.

When you put all the aspects of this album together, you have something that is 100% true to form and unwavering in its intensity and brutality. There are absolutely no compromises. From beginning to end, this album does not let up and it keeps you right on the edge of your seat. So, if you like any of the above mentioned bands, then you are advised to get this and add it to your collection. This wonderful work or art is released by Comatose Records which just happens to be created and owned by Mr. Steve Green. Show the label some love and Atrocious Abnormality some love and get this CD, put it in your stereo and crank it up and let its awesomeness consume you whole!

Akerthorpe


The second full-length from North Carolina brutal death metallers Atrocious Abnormality offer such a wide array of influences spanning the entire gamut of elements popular within the brutal death realm it become wholly enjoyable. Straight from the beginning here, this one manages to feature such a varied and completely over-the-top attack that features a wide range of work throughout here. Nominally under most brutal death metal there comes all the tight, ferocious riffing that contains all sorts of shredding, flesh-ripping patterns and ripping speed-driven rhythms that offer up the most pulverizing beats and riffs possible, all of which comes through quite nicely in the genre as this is among the fastest bands in this particular style. Alongside this explosive series of riff-work, there’s a large amount of spindly, technical rhythms at these dizzying speeds that are complex not only for the different arrangements as well as the manner of changing from the different styles and paces with expert precision, catapulting this one even further along the range with a dynamic style all wrapped together. Coupled together with a few explosive slams brought in with ‘Erotic Tales of Disembowelment’ as well, the wide array of work here makes for a completely varied and complete look that makes for a dynamic attack.

The first half gives this one plenty to enjoy about it. Opener ‘Failed Apocalypse’ uses the sampled speech to set up the slowly-unfolding onslaught of spindly technical riffing and battering bass-lines slamming together through the staggered mid-tempo paces leading nicely into proper first track ‘Exterminate the Apostles’ featuring battering drumming and inhuman blasting alongside charging up-tempo series of technical riff-work full of tight, speed-driven rhythms and battering drumming charging along into the heavy slams featured in the spindly riffing of the final half for a dynamic, blistering effort. ‘Storm of Ash’ takes a steady stream of blasting drumming and tight chugging rhythms building into a slew of frantic, technical riffs slowly taking the frenetic rhythms along faster speeds with charging intensity erupting through blistering speeds slamming into the finale for a truly spectacular highlight. ‘Erotic Tales of Disembowelment’ weaves a strong series of spindly technical riffing and blasting drumming alongside a tight, thumping series of slams chugging through the series of frantic, mid-tempo segments full of dexterous, diving technicality in the riffing carrying through into the final half for another spectacular effort. The title track takes on blistering spindly riff-work and frantic blasting alongside the tight, blazing speed-driven rhythms charging along through the choppy rhythms carrying into the utterly relentless drumming bringing the frantic speeds along the finale for a strong overall effort.

Likewise, the second half here follows the first half rather nicely. ‘Bound for Damnation’ uses the lengthy sampled storyline intro that turns into blistering drum-work alongside dexterous riffing change-ups and tight, charging paces throughout with a series of blistering razor-wire rhythms savagely razing through the occasional slam blasting through the final half for a highly enjoyable track. ‘The Inevitable Undoing’ utilizes choppy drumming blasting throughout the series of spindly riffing full of tight, frenzied sections providing the blistering speed and choppy rhythms blazing throughout the series of scattered patterns dripping with the frenzied slamming through the finale making for another strong highlight effort. ‘Echoes of the Rotting’ blazes through a series of strong choppy technical riffs with the thumping rhythms taking the tight, frenetic riffs alongside the furious blasting drum-work full of dexterous pacing changes with the dynamic riffing covering the changes throughout the final half for overall-back-to-back highlights. Finally, album-closer ‘Incestry’ starts with a bluegrass-banjo intro before diving into a pummeling series of tight rhythms and utterly dexterous technical patterns filled with varying tempo changes with the riffing flowing through a series of utterly blistering rhythms alongside the dive-bombing patterns throughout the finale for a truly explosive finishing note here.

As there’s not a whole lot of overall flaws here and plenty to enjoy from the varied and comprehensive attack featured here that has so much to enjoy containing nearly everything possible in terms of brutal death metal that this one is completely appealing for any and all fans of the style or those that simply enjoy good, heavy extreme metal.

slayrrr666



..::TRACK-LIST::..

1. Failed Apocalypse 03:15
2. Exterminate the Apostles 03:32
3. Storm of Ash 03:07
4. Erotic Tales of Disembowelment 03:10
5. Formed in Disgust 02:52
6. Bound for Damnation 04:09
7. The Inevitable Undoing 03:47
8. Echoes of the Rotting 02:34
9. Incestry 03:06



..::OBSADA::..

James O'Neal - Bass
Brent Williams - Drums
Steve Green - Guitars, Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=BK7CI6NP7po



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Trzeci album krakowskiej grupy Loonypark powstawał bardzo długo i światło dzienne ujrzał dopiero z początkiem tegorocznej kalendarzowej wiosny. Miał to być szczególny album, definitywnie różny od wcześniejszych dokonań krakowskiej grupy. Jak się okazuje – zabieg ten udał się. Otrzymaliśmy płytę bardzo bliską sztandarowym wydawnictwom wytwórni Lynx Music.

Patrząc na wcześniejszą twórczość Loonypark, „Unbroken Spirit Lives In Us” wydaje się być naturalną kontynuacją drogi muzycznej obranej na płycie „Straw Andy” z jeszcze wyraźniejszym podążaniem w stronę rocka progresywnego. Poszczególne kompozycje są nieco bardziej rozbudowane – nie brakuje tutaj dłuższych form muzycznych. Rozpoczynający płytę utwór „Failed Game” zdecydowanie nadawałby się do radia. Jego zakończenie zostało tak skonstruowane, że słuchacz oczekuje pojawienia się po nim głosu spikera. W początkowych jego fragmentach brzmienie klawiszy Krzysztofa Lepiarczyka może się kojarzyć ze słynnym analogowym keyboardem – minimoogiem. W ogóle gra Krzysztofa to najmocniejsza strona tej płyty. Podobnie jak mocny, krystalicznie czysty, śpiewający nienaganną angielszczyzną wokal Sabiny Goduli-Zając. Tradycyjnych dźwięków imitujących pianino jest tu zdecydowanie mniej lub nie rzucają się one w uszy aż tak bardzo jak na wcześniejszych płytach zespołu. Brzmienie albumu jest bardzo zróżnicowane i nie brakuje tu ostrzejszych i bardziej zadziornych form. Przykładem tego jest chociażby nagranie „Upside Down” z bardzo interesującym wstępem. Niektóre kompozycje płynnie przechodzą jedna w drugą, czyli nie mamy tu takiego po prostu zbiorowiska poszczególnych utworów, lecz zwarty kompozycyjnie materiał. Tak właśnie jest z nagraniami „Upside Down” i „Treasure”. Żywiołowe brzmienia, które pojawiają się w środkowej części „Treasure” po prostu powalają. Stanowią one kontrast w stosunku do łagodnego wstępu. Pod sam koniec tego utworu mamy wręcz rewelacyjne solo gitarowe Piotra Grodeckiego. Z kolei „Awakening” to porywająca balladka chwytająca za serca. Pełni ona podobną funkcję jak „Stranger” na poprzednim albumie. Ba, nawet przewyższa „Stranger”, gdyż idealnie wpasowuje się w całość płyty. Myślę, że gdyby utwór ten odpowiednio wyedytować, to otrzymalibyśmy krótki, na przykład trzyminutowy kawałek idealnie nadający się do radia. Może zespół powinien z tego pomysłu skorzystać? Kto wie? Podsuwam go za darmo. „A Star” to kolejna balladka, ale już nie tak ciekawa. Prawdę powiedziawszy, jest to chyba najsłabszy utwór na płycie. Na szczęście to tylko chwilowe obniżenie lotów. Rozpoczynające się zaraz potem tytułowe nagranie to typowy Loonypark, jaki znamy z wcześniejszych płyt. Ale dojrzalszy, precyzyjnie zbudowany i rozwijający się w sposób precyzyjny i konsekwentny. W piątej minucie trwania utworu następuje nagły zwrot akcji i kompozycja ta ze spokojnej miniaturki staje się bardziej dynamiczna, wręcz patetyczna. Jej zakończenie to prawdziwy punkt kulminacyjny całej płyty. Ale jest jeszcze zakończenie. Dwuczęściowe „The End” w pewnym sensie może kojarzyć się z finałem albumu „Interdead” grupy Millenium. Pierwsza część to instrumentalna miniatura z przepiękną partią delikatnej gitary Piotra Grodeckiego, zaś pod koniec części drugiej wchodzi wokal Sabiny oraz co jakiś czas pojawiają się zniekształcone, puszczone jakby od tyłu, głosy. Wszystko to robi niezłe wrażenie i sprawia, że po zakończeniu płyty „Unbroken Spirit Lives In Us” chce się jej słuchać od początku.

Album ten dowodzi, że zespół Loonypark z płyty na płytę rozwija się. Chociaż pomiędzy poszczególnymi płytami występuje długi interwał czasowy, zaś nagrywanie zajmuje zespołowi wyjątkowo dużo czasu (w tym przypadku około pół roku), to dzięki temu otrzymujemy bardzo udaną płytę. Zdecydowanie najlepszą w dorobku tej krakowskiej grupy. Oby tak dalej.

Paweł Świrek


Ponarzekałem delikatnie na debiut Loonypark i podkreśliłem pewne zmiany, jakie zaszły na Straw Andy – drugim albumie projektu Krzysztofa Lepiarczyka. Jak jest na trzeciej w dyskografii płycie grupy? Bardzo solidnie i na tyle udanie, że można Unbroken Spirit Lives In Us nazwać najlepszym dokonaniem formacji.

Choć tak naprawdę wielkich zaskoczeń tu nie ma. Tym bardziej, że grupa zyskała pewną stabilizację (album nagrał dokładnie ten sam skład, który rejestrował poprzednią płytę). Otrzymujemy zatem bardzo dobrze zagrany i nagrany neoprogresywny rock, bez niepotrzebnych wirtuozerskich szaleństw, za to z ciepłą melodyką i miłą dla ucha szczególną nostalgią. Pewną wyrazistość tego zespołu podkreśla, z pozoru nieprzystający do tak delikatnej muzycznej materii, niski i mocny wokal Sabiny Goduli – Zając. Nie zmienił się też pomysł na konstrukcję poszczególnych kompozycji, rozpoczynanych zazwyczaj delikatnie i rozwijanych z czasem ciekawymi formami gitarowymi Piotra Grodeckiego, czy klawiszowymi zagrywkami Lepiarczyka. Tych ostatnich jest tu naprawdę sporo, czy to w formie teł, czy solowych popisów – jednym słowem, czuć silną rękę lidera.

W czym zatem tkwi siła tej udanej płyty. Chyba w tym, że Lepiarczykowi udało się zgrabnie połączyć doświadczenia z dwóch dotychczasowych krążków i umiejętnie je tu wymieszać. W efekcie tego muzyka na Unbroken Spirit Lives In Us nie jest tak statyczna, jak na debiucie. Mam wrażenie, że ma więcej feelingu, przestrzeni i pewnej rockowej swobody.

Sam krążek dobrze obrazuje już otwierający całość Failed Game. Rozpoczęty jakby „oldskulowymi” klawiszami ma w podkładzie sporo zadziornej gitary, soczysty bas, zaangażowany śpiew Goduli i popisowe solo Lepiarczyka na instrumentach klawiszowych. A wszystko kończy piękny, jesienny motyw pianina. Dużo rockowego żaru, już na samym początku, jest w następnym Upside Down. I choć pierwotnie kompozycja sprawia wrażenie zbudowanej z jakby nieprzystających do siebie części, z czasem zyskuje na tak wyrazistym kontraście zestawionych elementów. To w tym utworze po raz pierwszy otrzymujemy gitarowe solo Grodeckiego w Camelowym stylu. W Treasure muzycy też łączą delikatność i powolność w zwrotce z prawie rockową galopadką napędzaną klawiszowym motywem w dalszych fragmentach numeru. Warto też tu zwrócić uwagę na fajnie wykorzystane „smyczkowe” klawisze. W Awakening nietrudno zauważyć akustyczne gitarowe brzmienia wcześniej tu niewykorzystywane. Niczym szczególnym nie wyróżnia się zwięzły A Star, jednak już kompozycja tytułowa jest bardzo udaną balladą podkręconą perkusją i szerszym instrumentarium w drugiej części. Album kończy rzecz zdecydowanie najbardziej intrygująca i udana na krążku. Dwuczęściowy The End. Jego pierwsza część to wykreowane przede wszystkim na gitarze solo (chyba najlepsze na krążku), druga urzeka klimatem i nastrojem stworzonym głównie przez elektronikę, sample i przejmujący tekst autorstwa Goduli: This is the end, when heart stops beat, when people are gone, and storm will come… Wartościowa rzecz, choć z pewnością głównie dla fanów neoprogresywnego grania.

Mariusz Danielak


This was the third album from Polish act Loonypark, and in the intervening years there was just the one line-up change with drummer Jakub Grzesło departing prior to their 2011 release, 'Straw Andy', and being replaced by Grzegorz Fieber. In many ways, this is quite a different album to the debut, which perhaps isn't surprising given that there were seven years between the two, as the band were by now confident in what they were doing, and it is this confidence that shines through in everything they touch. It is more symphonic than before, and whereas the power was somewhat restrained in the past, here it is allowed more freedom. Sabina hits the notes she wants to, and maintains them without a quiver, standing proud to the world, showing that she knows she has the voice, and is going to use it.
The delicate guitar lines that were the trademark sound of the debut are still here, but not as frequent as they once were. The band have shifted so that Krzysztof's keyboards are even more important than they were previously: they are much more integral to the overall being that is Loonypark. He isn't afraid to play delicate piano if that is what is needed, or use the sounds of a harpsichord, while Piotr Lipka brings in a fretless bass to give that extra warmth, or they can easily move into all-out bombastic over the top symphonic prog. There is a real sense of space within the music, so that the listener can move between the interweaving strands and concentrate on whatever seems to be the most important. "Treasure" is a real highlight, with so much delicacy at the beginning that it feels as if a gossamer thread is being wove, before being blast away just in time for them to start the process all over again. I became a fan of Loonypark when I first heard their debut all those years ago, but this album is just so much more than I could ever have imagined that they would become. Awesome.

kev rowland



..::TRACK-LIST::..

1. Failed Game 5:10
2. Upside Down 5:06
3. Treasure 6:59
4. Awakening 6:31
5. A Star 4:39
6. Unbroken Spirit Lives In Us 7:06
7. The End Part I 3:06
8. The End Part II 4:13



..::OBSADA::..

Sabina Godula-Zając - vocals
Piotr Grodecki - guitars
Krzysztof Lepiarczyk - keyboards, horn, composer, co-producer
Piotr Lipka - bass
Grzegorz Fieber - drums



https://www.youtube.com/watch?v=re-iUAvjYLs


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Trzeci album krakowskiej grupy Loonypark powstawał bardzo długo i światło dzienne ujrzał dopiero z początkiem tegorocznej kalendarzowej wiosny. Miał to być szczególny album, definitywnie różny od wcześniejszych dokonań krakowskiej grupy. Jak się okazuje – zabieg ten udał się. Otrzymaliśmy płytę bardzo bliską sztandarowym wydawnictwom wytwórni Lynx Music.

Patrząc na wcześniejszą twórczość Loonypark, „Unbroken Spirit Lives In Us” wydaje się być naturalną kontynuacją drogi muzycznej obranej na płycie „Straw Andy” z jeszcze wyraźniejszym podążaniem w stronę rocka progresywnego. Poszczególne kompozycje są nieco bardziej rozbudowane – nie brakuje tutaj dłuższych form muzycznych. Rozpoczynający płytę utwór „Failed Game” zdecydowanie nadawałby się do radia. Jego zakończenie zostało tak skonstruowane, że słuchacz oczekuje pojawienia się po nim głosu spikera. W początkowych jego fragmentach brzmienie klawiszy Krzysztofa Lepiarczyka może się kojarzyć ze słynnym analogowym keyboardem – minimoogiem. W ogóle gra Krzysztofa to najmocniejsza strona tej płyty. Podobnie jak mocny, krystalicznie czysty, śpiewający nienaganną angielszczyzną wokal Sabiny Goduli-Zając. Tradycyjnych dźwięków imitujących pianino jest tu zdecydowanie mniej lub nie rzucają się one w uszy aż tak bardzo jak na wcześniejszych płytach zespołu. Brzmienie albumu jest bardzo zróżnicowane i nie brakuje tu ostrzejszych i bardziej zadziornych form. Przykładem tego jest chociażby nagranie „Upside Down” z bardzo interesującym wstępem. Niektóre kompozycje płynnie przechodzą jedna w drugą, czyli nie mamy tu takiego po prostu zbiorowiska poszczególnych utworów, lecz zwarty kompozycyjnie materiał. Tak właśnie jest z nagraniami „Upside Down” i „Treasure”. Żywiołowe brzmienia, które pojawiają się w środkowej części „Treasure” po prostu powalają. Stanowią one kontrast w stosunku do łagodnego wstępu. Pod sam koniec tego utworu mamy wręcz rewelacyjne solo gitarowe Piotra Grodeckiego. Z kolei „Awakening” to porywająca balladka chwytająca za serca. Pełni ona podobną funkcję jak „Stranger” na poprzednim albumie. Ba, nawet przewyższa „Stranger”, gdyż idealnie wpasowuje się w całość płyty. Myślę, że gdyby utwór ten odpowiednio wyedytować, to otrzymalibyśmy krótki, na przykład trzyminutowy kawałek idealnie nadający się do radia. Może zespół powinien z tego pomysłu skorzystać? Kto wie? Podsuwam go za darmo. „A Star” to kolejna balladka, ale już nie tak ciekawa. Prawdę powiedziawszy, jest to chyba najsłabszy utwór na płycie. Na szczęście to tylko chwilowe obniżenie lotów. Rozpoczynające się zaraz potem tytułowe nagranie to typowy Loonypark, jaki znamy z wcześniejszych płyt. Ale dojrzalszy, precyzyjnie zbudowany i rozwijający się w sposób precyzyjny i konsekwentny. W piątej minucie trwania utworu następuje nagły zwrot akcji i kompozycja ta ze spokojnej miniaturki staje się bardziej dynamiczna, wręcz patetyczna. Jej zakończenie to prawdziwy punkt kulminacyjny całej płyty. Ale jest jeszcze zakończenie. Dwuczęściowe „The End” w pewnym sensie może kojarzyć się z finałem albumu „Interdead” grupy Millenium. Pierwsza część to instrumentalna miniatura z przepiękną partią delikatnej gitary Piotra Grodeckiego, zaś pod koniec części drugiej wchodzi wokal Sabiny oraz co jakiś czas pojawiają się zniekształcone, puszczone jakby od tyłu, głosy. Wszystko to robi niezłe wrażenie i sprawia, że po zakończeniu płyty „Unbroken Spirit Lives In Us” chce się jej słuchać od początku.

Album ten dowodzi, że zespół Loonypark z płyty na płytę rozwija się. Chociaż pomiędzy poszczególnymi płytami występuje długi interwał czasowy, zaś nagrywanie zajmuje zespołowi wyjątkowo dużo czasu (w tym przypadku około pół roku), to dzięki temu otrzymujemy bardzo udaną płytę. Zdecydowanie najlepszą w dorobku tej krakowskiej grupy. Oby tak dalej.

Paweł Świrek


Ponarzekałem delikatnie na debiut Loonypark i podkreśliłem pewne zmiany, jakie zaszły na Straw Andy – drugim albumie projektu Krzysztofa Lepiarczyka. Jak jest na trzeciej w dyskografii płycie grupy? Bardzo solidnie i na tyle udanie, że można Unbroken Spirit Lives In Us nazwać najlepszym dokonaniem formacji.

Choć tak naprawdę wielkich zaskoczeń tu nie ma. Tym bardziej, że grupa zyskała pewną stabilizację (album nagrał dokładnie ten sam skład, który rejestrował poprzednią płytę). Otrzymujemy zatem bardzo dobrze zagrany i nagrany neoprogresywny rock, bez niepotrzebnych wirtuozerskich szaleństw, za to z ciepłą melodyką i miłą dla ucha szczególną nostalgią. Pewną wyrazistość tego zespołu podkreśla, z pozoru nieprzystający do tak delikatnej muzycznej materii, niski i mocny wokal Sabiny Goduli – Zając. Nie zmienił się też pomysł na konstrukcję poszczególnych kompozycji, rozpoczynanych zazwyczaj delikatnie i rozwijanych z czasem ciekawymi formami gitarowymi Piotra Grodeckiego, czy klawiszowymi zagrywkami Lepiarczyka. Tych ostatnich jest tu naprawdę sporo, czy to w formie teł, czy solowych popisów – jednym słowem, czuć silną rękę lidera.

W czym zatem tkwi siła tej udanej płyty. Chyba w tym, że Lepiarczykowi udało się zgrabnie połączyć doświadczenia z dwóch dotychczasowych krążków i umiejętnie je tu wymieszać. W efekcie tego muzyka na Unbroken Spirit Lives In Us nie jest tak statyczna, jak na debiucie. Mam wrażenie, że ma więcej feelingu, przestrzeni i pewnej rockowej swobody.

Sam krążek dobrze obrazuje już otwierający całość Failed Game. Rozpoczęty jakby „oldskulowymi” klawiszami ma w podkładzie sporo zadziornej gitary, soczysty bas, zaangażowany śpiew Goduli i popisowe solo Lepiarczyka na instrumentach klawiszowych. A wszystko kończy piękny, jesienny motyw pianina. Dużo rockowego żaru, już na samym początku, jest w następnym Upside Down. I choć pierwotnie kompozycja sprawia wrażenie zbudowanej z jakby nieprzystających do siebie części, z czasem zyskuje na tak wyrazistym kontraście zestawionych elementów. To w tym utworze po raz pierwszy otrzymujemy gitarowe solo Grodeckiego w Camelowym stylu. W Treasure muzycy też łączą delikatność i powolność w zwrotce z prawie rockową galopadką napędzaną klawiszowym motywem w dalszych fragmentach numeru. Warto też tu zwrócić uwagę na fajnie wykorzystane „smyczkowe” klawisze. W Awakening nietrudno zauważyć akustyczne gitarowe brzmienia wcześniej tu niewykorzystywane. Niczym szczególnym nie wyróżnia się zwięzły A Star, jednak już kompozycja tytułowa jest bardzo udaną balladą podkręconą perkusją i szerszym instrumentarium w drugiej części. Album kończy rzecz zdecydowanie najbardziej intrygująca i udana na krążku. Dwuczęściowy The End. Jego pierwsza część to wykreowane przede wszystkim na gitarze solo (chyba najlepsze na krążku), druga urzeka klimatem i nastrojem stworzonym głównie przez elektronikę, sample i przejmujący tekst autorstwa Goduli: This is the end, when heart stops beat, when people are gone, and storm will come… Wartościowa rzecz, choć z pewnością głównie dla fanów neoprogresywnego grania.

Mariusz Danielak


This was the third album from Polish act Loonypark, and in the intervening years there was just the one line-up change with drummer Jakub Grzesło departing prior to their 2011 release, 'Straw Andy', and being replaced by Grzegorz Fieber. In many ways, this is quite a different album to the debut, which perhaps isn't surprising given that there were seven years between the two, as the band were by now confident in what they were doing, and it is this confidence that shines through in everything they touch. It is more symphonic than before, and whereas the power was somewhat restrained in the past, here it is allowed more freedom. Sabina hits the notes she wants to, and maintains them without a quiver, standing proud to the world, showing that she knows she has the voice, and is going to use it.
The delicate guitar lines that were the trademark sound of the debut are still here, but not as frequent as they once were. The band have shifted so that Krzysztof's keyboards are even more important than they were previously: they are much more integral to the overall being that is Loonypark. He isn't afraid to play delicate piano if that is what is needed, or use the sounds of a harpsichord, while Piotr Lipka brings in a fretless bass to give that extra warmth, or they can easily move into all-out bombastic over the top symphonic prog. There is a real sense of space within the music, so that the listener can move between the interweaving strands and concentrate on whatever seems to be the most important. "Treasure" is a real highlight, with so much delicacy at the beginning that it feels as if a gossamer thread is being wove, before being blast away just in time for them to start the process all over again. I became a fan of Loonypark when I first heard their debut all those years ago, but this album is just so much more than I could ever have imagined that they would become. Awesome.

kev rowland



..::TRACK-LIST::..

1. Failed Game 5:10
2. Upside Down 5:06
3. Treasure 6:59
4. Awakening 6:31
5. A Star 4:39
6. Unbroken Spirit Lives In Us 7:06
7. The End Part I 3:06
8. The End Part II 4:13



..::OBSADA::..

Sabina Godula-Zając - vocals
Piotr Grodecki - guitars
Krzysztof Lepiarczyk - keyboards, horn, composer, co-producer
Piotr Lipka - bass
Grzegorz Fieber - drums



https://www.youtube.com/watch?v=re-iUAvjYLs


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

"Ukłony, łączy nas Pitchfork". Pochwały z tej strony mogłyby obudzić każdego (zwłaszcza polskiego) trupa, ale niestety nasz główny Trup Eksportowy cuchnie nieodwołalną stęchlizną, bez szans na zmartwychwstanie. Wszelkie próby Trupy Trupa, by grać poważny, eksperymentalny post hardcore (bas w "Glory" przemilczę), już na starcie, w samym rdzeniu tego konceptu, spełzają na niczym. Czym jest to nic? To nic, to nic innego, jak (słaba) kakofonia i nieporadny noise, który rujnuje i tak już mało wyraziste, karykaturalne tracki (jak można się nabrać na takie rzeczy, jak "Mangle"?). Owszem, zdarzają się tu mrugnięcia w inne strony, na przykład w kierunku przeterminowanej elektroniki ("Of The Sun"), wtórnej psychodelii ("Longing"), czy amatorskiego shoegaze'u (uroczy "Remainder" przypomina mi słabych, czeskich lub estońskich imitatorów tego gatunku), ale w tym właśnie cały problem, "tu jest trup pogrzebany".

Chłopaki z Trupy Trupa mrugają: mrugają "tu i tam", "do zagranicznego odbiorcy", do literatury, do jakiejś wyrywkowej, słabej znajomości "sceny", i nic nie widzą, bo mrugają za często, za nerwowo, nieporadnie, bez wdzięku i umiejętności, a z Zachodu nadciąga burza piaskowa. "Każdy to ekspert, liczy się eksperyment", ale "trochę luzu, Panowie". Nikt was nie śledzi (wieem, taki żarcik, wybaczcie). Może trzeba być poetą, żeby łykać tak antymuzyczną muzykę? Lubię no wave, ale Of The Sun zanudziłoby na śmierć samego Glenna Brancę. Nie ma w tym graniu nic "konstruktywnego", konstruującego, mamy za to numery przypominające soundtracki pod poezję bitników, a wiemy dobrze, że Ginsberg wybrał Russella, zresztą - wracając do sedna – obaj Panowie niestety już nie żyją. Przykro mi.

J.Bugdol

P.S. Nie odpalajcie "Satelite", bo brzmi jak każda piosenka z "Satelite" w tytule (a Nirvanę, taki fajny zespół, znacie?).



Celnego komentarza bieżącej codzienności w polskich piosenkach szukać raczej ze świecą. Dominuje wyegzaltowany pop albo introwertyczne opowieści, jakby zbyt wiele się dookoła nie działo. Inna kwestia czy forma piosenki – tak mocno zakorzeniona w muzyce rozrywkowej – przystają do sytuacji społecznej i politycznej. Ale czemu nie? Jest przecież wiele świetnych przykładów w kraju i za granicą, chociaż w recenzjach częściej niż słowom, uwagę poświęca się muzyce; tekst jest raczej na drugim planie. Albo po prostu za mało zaznacza swoją obecność.

Nowe płyty zespołów Ukryte Zalety Systemu i Trupa Trupa niosą ze sobą wyrazistą, sugestywną opowieść o dzisiejszym świecie. Muzycznie obie formacje wywodzą się z rockowej tradycji, chociaż stoją na rozbieżnych ścieżkach, odpowiednio bardziej psychodelicznej i onirycznej albo surowej i punkowej. Tyle, że zarówno na Sposobie użycia i Off the Sun czuć niepokój; coś się wydarzyło albo zaraz się wydarzy i nie pozwala zebrać myśli spokojnie.

Trupa Trupa opowiada o świecie po katastrofie. Chociaż jeszcze „Mangle” mogłoby mieć dadaistyczny wydźwięk nawołujący do rewolucji (we’re gonna have / the art of mist / with apreciated individuals / historical proofs / media machine / official support / valuable timber / handmade bricks) to Off the Sun pełne liryzmu, jest bardzo funeralne, pozbawione nadziei. Dobitny sygnał dostajemy w otwierającym „Dream About” – tytuł marzycielski, ale treść ponura, kiedy Grzegorz Kwiatkowski śpiewa no one / no way / no one / nowhere. Nie ma nic, nikogo, niczego. Ta myśl o innej rzeczywistości, marzenie o wyrwaniu się ze stanu apatii wraca w „Waiting for Another”. To świat po wojnie, Holokauście, pustka po stracie ze znów wracającym odmienianym przez wszystkie przypadki nic (nowhere man / nowhere land / nowhere to go / no one left / no one left / no one to talk). Wojna i zagłada to tematy wracające w muzyce TT jak bumerang, chociaż nie są podane na tacy w sposób oczywisty. Gdański kwartet ubiera słowa w formy piosenkowe, trochę post-rockowe, trochę psychodeliczne. Proste uderzenia bębnów spotykają się z mięsistym basem i rozmytymi partiami gitary, ale pod nimi jest wracający niepokój. W „Waiting for Another”, mojej ulubionej piosence na płycie, ręcznie zrobiona gitara Rafała Wojczala maluje ponurą rysę, smutek i żal, nihilistyczną wizję, w tym momencie jeszcze nie do przezwyciężenia. Pozostaje mantryczne wyglądanie nadziei, zaklinanie rzeczywistości, bo słowne repetycje to znak rozpoznawczy kwartetu. „Longing” nawołuje: singing very hard the song of nowhere – piosenka nicości do powtarzania, bo w tym momencie nic więcej nie można zrobić. W tych rozpływających się piosenkach o potężnym brzmieniu, po raz kolejny świetnie wypracowanym przez Michała Kupicza, zespół pokazuje świat rozpadu. Trzeba go posklejać i się z nim zmierzyć. Chociaż niełatwo się z nim pogodzić bo satellite falling / don’t want to feel that it’s over. To ich najbardziej piosenkowa płyta w dorobku, a jednocześnie pełna żalu, nie ma w niej przebłysku słońca, co dobrze opisuje tytuł.

[…]

Oba te albumy ukazują się w ciekawym momencie – jesteśmy świeżo po obchodach 80. rocznicy wybuchu II Wojny Światowej – po katastrofie, która spustoszyła pół kontynentu. Ten stan przedstawia Trupa Trupa, która mówi o życiu w cieniu, poza słońcem. Tymczasem wzmagające się ruchy prawicowe w Europie przybierają na sile, a sondaże nie wskazują na zmianę, zwłaszcza nad Wisłą. Za chwilę może nie być już nic, ale to wspólna sprawa. Te dwie perspektywy – doświadczenia tragedii i zagłady oraz oczekiwania, obawy przed kolejną katastrofą – stany niepewności – łączą się w muzyce obu zespołów. Pozostaje pytanie: wyciągniemy wnioski czy to błędne koło się nie skończy?

Jakub Knera, www.noweidzieodmorza.com


Nowa płyta Trupy Trupa zaczyna się od potężnej, czysto brzmiącej stopy i werbla. Brzmienie to jest atut tego zespołu i albumu – zawodowe, równe i przejrzyste. Producentem jest Michał Kupicz, jeden z najlepszych fachowców w Polsce. Z jednym z najlepszych fachowców w Polsce można śmiało iść w świat.

Cieszę się, że z biegiem lat również na żywo z Trupą jest coraz lepiej. Ona nie lubi chyba łaty zespołu rockowego, ale ma dwie gitary, bas, bębny, wokal, więc jak inaczej to nazwać. Piosenki są proste, ale chwytliwe, na ogół poniszczone i dobrze – psychodeliczne, gitarowe, jękliwe. Tytułowe „Of The Sun” opiera się na akordach fortepianu jak ze złego snu, bez bębnów pozostaje też „Angle” (gitara akustyczna + szmery). Jednak w większości utworów z nowego albumu gdańszczan odnajdą się fani Sonic Youth czy późnego Fugazi.

Pierwsza piosenka, ta ze stopą, to jest „Dream About” i Grzegorz Kwiatkowski, chyba też Wojciech Juchniewicz (on w refrenie) śpiewają tam „no one, no way, no one, nowhere”, jakby to była jakaś mantra. Sprawa wyjaśnia się w refrenie, chodzi o czarny ekran oglądany w nieświadomości: „I dream about”. Już tu w pewnym momencie wchodzi bas ozdobny Juchniewicza, mój ulubiony element Trupy Trupa. Podobnie rzecz się ma w „Glory” pod koniec płyty – start od bębnów, potem przetworzony bas, potem śpiewanie-wołanie, jakby byli jakimiś góralami. Jakość kolejnych piosenek gwałtownie rośnie dzięki pracy nad dynamiką, w pewnym stopniu bierze się też z ekstatycznych refrenów, wspólnych zaśpiewów. To słychać w „Another Day” – wyostrzony rytm wprowadza śpiewanie: „nowhere man, nowhere land, nowhere to go… no one left/ no one to talk”. Ten sam „nowhere man, nowhere land” wraca w „Anyhow”.

Następna rzecz – wykorzystanie krótkich fraz w większości piosenek. Przy czym płyta „Of The Sun” co chwila wchodzi w jakieś przeczenia, to z nich robi mantry, medytacje. Tu można wliczyć „Long Time Ago” z powtarzanym „no one, no way”, ale nie tylko. Najlepsza i muzycznie, i tekstowo jest złożone z jednego zdania „Remainder” – „well it did not take place, it did not take place”. Bardzo dobrze leci ten utwór, nie wiem, czy tu chodzi o remainder czy reminder bez a, ale z wywiadów rozumiem, że rzecz dotyczy negacjonizmu. Przede wszystkim ludobójstwa, holocaustu, ale można też czytać te kilka słów jak głos w sprawie globalnego ocieplenia czy szerzej wpływu ludzkości na niszczenie planety. Ze względu na prasowe wypowiedzi Grzegorza Kwiatkowskiego ktoś może wyczytać tu, w tym zdaniu, parafrazę czyjejś reakcji na morderstwo prezydenta Adamowicza – złowrogiego zaprzeczenia, strzepnięcia z siebie cienia odpowiedzialności.

Kwiatkowski w wywiadach i ze sceny mówi nie tylko o prezydencie, ale też o wojnie – zespół z Gdańska, płyty wydaje we wrześniu – i antyfaszyzmie. Mejle do dziennikarzy tytułuje np. „z pola bitwy of the sun”. Bitwa o słońce? Ładne. Wokalista i gitarzysta zespołu, no i jego rzecznik w mediach, od lat słynie z zasypywania dziennikarzy wiadomościami, niusami z życia zespołu czy informacjami “top secret” o planowanych działaniach. Między kolegami można się w tej sprawie uśmiechnąć, z żadnym zespołem nie jestem tak na bieżąco jak z Trupą, jednak wypada zauważyć progres zespołu, techniczny i kompozytorski. I patrzeć na to, co jest treścią tej mejlowej propagandy: otrzymują szeroki odzew, mają recenzje za granicą i jeżdżą na festiwale na Zachodzie. „Of The Sun” to ich trzecia płyta wydana „tam”, tym razem w Lovitt (USA), Glitterbeat (Niemcy), Moorworks (Japonia), no i w naszej Antenie Krzyku.

Więcej napiszę. Znam i lubię mniej więcej trzy amerykańskie rozgłośnie i wszystkie wspierały trasę Trupy Trupa po Stanach: KEXP, WFMU, NPR. Puszczał ich Henry Rollins, a wydali Ian McKaye i Chris Ekman. Recenzje ukazały się w „The Times” (4/5), Pitchforku (7.2), „Guardianie”, „Mojo” (4), Paste Magazine (7.6), The Line of Best Fit (8). Pitchfork pisze np. o ponurych tekstach zespołu i nadziei, ja tej nadziei tu nie widzę. Upór, brnięcie naprzód mimo wszystko, nieustępliwość słyszę natomiast w muzyce. Działa tu pokrzykiwanie, a nie tylko to, co jest pokrzykiwane – np. w “Turn”. Jeden, drugi akord i do przodu, do końca.

Jacek Świąder


Gdansk band Trupa Trupa continue to push the envelope on Of the Sun.

Of the Sun is Gdansk band Trupa Trupa’s third album to be widely released outside of Poland, following Headache in 2015 and Jolly New Songs in 2017. Each successive record has swapped a shade of intriguing idiosyncrasy for a sharpening of hook and method, and the resulting payoff is still on the increase.

The fluid character of Jolly New Songs, stoic at one turn and manic the next, was strongly undergirded by the playing of bassist Wojciech Juchniewicz, who also contributes guitar and vocals. Aware of what’s working for them, Trupa Trupa have Juchniewicz introduce Of the Sun with the elastic axis of “Dream About,” and his parts go on to help set as much as anchor the tone on “Mangle,” „Anyhow,” and most of the album’s dozen songs. Of the Sun bears familiar markings – the ring and crash of the guitars, the heavy echoing drums, the CD booklet of photographs conveying a colourless sense of modern dislocation – yet its profile is not prefabricated. It is a ‘post-’ record for sure, but the exact suffix is up for debate.

Strength and repetition are right there in Trupa Trupa’s name, and singer/guitarist Grzegorz Kwiatkowski shows a growing preoccupation with focus on Of the Sun. Lyrically, motifs are frequently established with few recurring images. “No one, no way / No one, nowhere / I dream about” is the entire vocabulary of “Dream About”. The forceful “Remainder” carries but one spinning thought: “Well, it did not take place.” In a recent interview, Kwiatkowski notes that this lyric was written by another member of the band, and that while the group’s democratic nature determines that such things are left to individual interpretation, he personally reads it as a rebuke to Holocaust denial. Kwiatkowski, also a poet, takes his country’s history to heart, but tends to keep the lines he lends to his band open and impressionistic.

Not unlike The Twilight Sad’s mastery of making an emotional impact with the combination of a few choice blunt images and a monolithic musical arrangement, Of the Sun derives a good portion of its power from persistence. Trupa Trupa continue to hit the mark as they experiment with simplification without excising the art from their rock.

Ian King (The Line of Best Fit)



..::TRACK-LIST::..

1. Dream About 3:43
2. Mangle 3:00
3. Another Day 4:16
4. Angle 2:18
5. Longing 4:23
6. Remainder 3:02
7. Anyhow 2:24
8. Long Time Ago 2:51
9. Of The Sun 4:53
10. Glory 3:05
11. Turn 1:54
12. Satellite 6:44



..::OBSADA::..

Bass, Guitar, Vocals - Wojciech Juchniewicz
Drums - Tomek Pawluczuk
Guitar, Vocals - Grzegorz Kwiatkowski
Keyboards, Guitar - Rafał Wojczal



https://www.youtube.com/watch?v=DvULUjJY3dQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

"Ukłony, łączy nas Pitchfork". Pochwały z tej strony mogłyby obudzić każdego (zwłaszcza polskiego) trupa, ale niestety nasz główny Trup Eksportowy cuchnie nieodwołalną stęchlizną, bez szans na zmartwychwstanie. Wszelkie próby Trupy Trupa, by grać poważny, eksperymentalny post hardcore (bas w "Glory" przemilczę), już na starcie, w samym rdzeniu tego konceptu, spełzają na niczym. Czym jest to nic? To nic, to nic innego, jak (słaba) kakofonia i nieporadny noise, który rujnuje i tak już mało wyraziste, karykaturalne tracki (jak można się nabrać na takie rzeczy, jak "Mangle"?). Owszem, zdarzają się tu mrugnięcia w inne strony, na przykład w kierunku przeterminowanej elektroniki ("Of The Sun"), wtórnej psychodelii ("Longing"), czy amatorskiego shoegaze'u (uroczy "Remainder" przypomina mi słabych, czeskich lub estońskich imitatorów tego gatunku), ale w tym właśnie cały problem, "tu jest trup pogrzebany".

Chłopaki z Trupy Trupa mrugają: mrugają "tu i tam", "do zagranicznego odbiorcy", do literatury, do jakiejś wyrywkowej, słabej znajomości "sceny", i nic nie widzą, bo mrugają za często, za nerwowo, nieporadnie, bez wdzięku i umiejętności, a z Zachodu nadciąga burza piaskowa. "Każdy to ekspert, liczy się eksperyment", ale "trochę luzu, Panowie". Nikt was nie śledzi (wieem, taki żarcik, wybaczcie). Może trzeba być poetą, żeby łykać tak antymuzyczną muzykę? Lubię no wave, ale Of The Sun zanudziłoby na śmierć samego Glenna Brancę. Nie ma w tym graniu nic "konstruktywnego", konstruującego, mamy za to numery przypominające soundtracki pod poezję bitników, a wiemy dobrze, że Ginsberg wybrał Russella, zresztą - wracając do sedna – obaj Panowie niestety już nie żyją. Przykro mi.

J.Bugdol

P.S. Nie odpalajcie "Satelite", bo brzmi jak każda piosenka z "Satelite" w tytule (a Nirvanę, taki fajny zespół, znacie?).



Celnego komentarza bieżącej codzienności w polskich piosenkach szukać raczej ze świecą. Dominuje wyegzaltowany pop albo introwertyczne opowieści, jakby zbyt wiele się dookoła nie działo. Inna kwestia czy forma piosenki – tak mocno zakorzeniona w muzyce rozrywkowej – przystają do sytuacji społecznej i politycznej. Ale czemu nie? Jest przecież wiele świetnych przykładów w kraju i za granicą, chociaż w recenzjach częściej niż słowom, uwagę poświęca się muzyce; tekst jest raczej na drugim planie. Albo po prostu za mało zaznacza swoją obecność.

Nowe płyty zespołów Ukryte Zalety Systemu i Trupa Trupa niosą ze sobą wyrazistą, sugestywną opowieść o dzisiejszym świecie. Muzycznie obie formacje wywodzą się z rockowej tradycji, chociaż stoją na rozbieżnych ścieżkach, odpowiednio bardziej psychodelicznej i onirycznej albo surowej i punkowej. Tyle, że zarówno na Sposobie użycia i Off the Sun czuć niepokój; coś się wydarzyło albo zaraz się wydarzy i nie pozwala zebrać myśli spokojnie.

Trupa Trupa opowiada o świecie po katastrofie. Chociaż jeszcze „Mangle” mogłoby mieć dadaistyczny wydźwięk nawołujący do rewolucji (we’re gonna have / the art of mist / with apreciated individuals / historical proofs / media machine / official support / valuable timber / handmade bricks) to Off the Sun pełne liryzmu, jest bardzo funeralne, pozbawione nadziei. Dobitny sygnał dostajemy w otwierającym „Dream About” – tytuł marzycielski, ale treść ponura, kiedy Grzegorz Kwiatkowski śpiewa no one / no way / no one / nowhere. Nie ma nic, nikogo, niczego. Ta myśl o innej rzeczywistości, marzenie o wyrwaniu się ze stanu apatii wraca w „Waiting for Another”. To świat po wojnie, Holokauście, pustka po stracie ze znów wracającym odmienianym przez wszystkie przypadki nic (nowhere man / nowhere land / nowhere to go / no one left / no one left / no one to talk). Wojna i zagłada to tematy wracające w muzyce TT jak bumerang, chociaż nie są podane na tacy w sposób oczywisty. Gdański kwartet ubiera słowa w formy piosenkowe, trochę post-rockowe, trochę psychodeliczne. Proste uderzenia bębnów spotykają się z mięsistym basem i rozmytymi partiami gitary, ale pod nimi jest wracający niepokój. W „Waiting for Another”, mojej ulubionej piosence na płycie, ręcznie zrobiona gitara Rafała Wojczala maluje ponurą rysę, smutek i żal, nihilistyczną wizję, w tym momencie jeszcze nie do przezwyciężenia. Pozostaje mantryczne wyglądanie nadziei, zaklinanie rzeczywistości, bo słowne repetycje to znak rozpoznawczy kwartetu. „Longing” nawołuje: singing very hard the song of nowhere – piosenka nicości do powtarzania, bo w tym momencie nic więcej nie można zrobić. W tych rozpływających się piosenkach o potężnym brzmieniu, po raz kolejny świetnie wypracowanym przez Michała Kupicza, zespół pokazuje świat rozpadu. Trzeba go posklejać i się z nim zmierzyć. Chociaż niełatwo się z nim pogodzić bo satellite falling / don’t want to feel that it’s over. To ich najbardziej piosenkowa płyta w dorobku, a jednocześnie pełna żalu, nie ma w niej przebłysku słońca, co dobrze opisuje tytuł.

[…]

Oba te albumy ukazują się w ciekawym momencie – jesteśmy świeżo po obchodach 80. rocznicy wybuchu II Wojny Światowej – po katastrofie, która spustoszyła pół kontynentu. Ten stan przedstawia Trupa Trupa, która mówi o życiu w cieniu, poza słońcem. Tymczasem wzmagające się ruchy prawicowe w Europie przybierają na sile, a sondaże nie wskazują na zmianę, zwłaszcza nad Wisłą. Za chwilę może nie być już nic, ale to wspólna sprawa. Te dwie perspektywy – doświadczenia tragedii i zagłady oraz oczekiwania, obawy przed kolejną katastrofą – stany niepewności – łączą się w muzyce obu zespołów. Pozostaje pytanie: wyciągniemy wnioski czy to błędne koło się nie skończy?

Jakub Knera, www.noweidzieodmorza.com


Nowa płyta Trupy Trupa zaczyna się od potężnej, czysto brzmiącej stopy i werbla. Brzmienie to jest atut tego zespołu i albumu – zawodowe, równe i przejrzyste. Producentem jest Michał Kupicz, jeden z najlepszych fachowców w Polsce. Z jednym z najlepszych fachowców w Polsce można śmiało iść w świat.

Cieszę się, że z biegiem lat również na żywo z Trupą jest coraz lepiej. Ona nie lubi chyba łaty zespołu rockowego, ale ma dwie gitary, bas, bębny, wokal, więc jak inaczej to nazwać. Piosenki są proste, ale chwytliwe, na ogół poniszczone i dobrze – psychodeliczne, gitarowe, jękliwe. Tytułowe „Of The Sun” opiera się na akordach fortepianu jak ze złego snu, bez bębnów pozostaje też „Angle” (gitara akustyczna + szmery). Jednak w większości utworów z nowego albumu gdańszczan odnajdą się fani Sonic Youth czy późnego Fugazi.

Pierwsza piosenka, ta ze stopą, to jest „Dream About” i Grzegorz Kwiatkowski, chyba też Wojciech Juchniewicz (on w refrenie) śpiewają tam „no one, no way, no one, nowhere”, jakby to była jakaś mantra. Sprawa wyjaśnia się w refrenie, chodzi o czarny ekran oglądany w nieświadomości: „I dream about”. Już tu w pewnym momencie wchodzi bas ozdobny Juchniewicza, mój ulubiony element Trupy Trupa. Podobnie rzecz się ma w „Glory” pod koniec płyty – start od bębnów, potem przetworzony bas, potem śpiewanie-wołanie, jakby byli jakimiś góralami. Jakość kolejnych piosenek gwałtownie rośnie dzięki pracy nad dynamiką, w pewnym stopniu bierze się też z ekstatycznych refrenów, wspólnych zaśpiewów. To słychać w „Another Day” – wyostrzony rytm wprowadza śpiewanie: „nowhere man, nowhere land, nowhere to go… no one left/ no one to talk”. Ten sam „nowhere man, nowhere land” wraca w „Anyhow”.

Następna rzecz – wykorzystanie krótkich fraz w większości piosenek. Przy czym płyta „Of The Sun” co chwila wchodzi w jakieś przeczenia, to z nich robi mantry, medytacje. Tu można wliczyć „Long Time Ago” z powtarzanym „no one, no way”, ale nie tylko. Najlepsza i muzycznie, i tekstowo jest złożone z jednego zdania „Remainder” – „well it did not take place, it did not take place”. Bardzo dobrze leci ten utwór, nie wiem, czy tu chodzi o remainder czy reminder bez a, ale z wywiadów rozumiem, że rzecz dotyczy negacjonizmu. Przede wszystkim ludobójstwa, holocaustu, ale można też czytać te kilka słów jak głos w sprawie globalnego ocieplenia czy szerzej wpływu ludzkości na niszczenie planety. Ze względu na prasowe wypowiedzi Grzegorza Kwiatkowskiego ktoś może wyczytać tu, w tym zdaniu, parafrazę czyjejś reakcji na morderstwo prezydenta Adamowicza – złowrogiego zaprzeczenia, strzepnięcia z siebie cienia odpowiedzialności.

Kwiatkowski w wywiadach i ze sceny mówi nie tylko o prezydencie, ale też o wojnie – zespół z Gdańska, płyty wydaje we wrześniu – i antyfaszyzmie. Mejle do dziennikarzy tytułuje np. „z pola bitwy of the sun”. Bitwa o słońce? Ładne. Wokalista i gitarzysta zespołu, no i jego rzecznik w mediach, od lat słynie z zasypywania dziennikarzy wiadomościami, niusami z życia zespołu czy informacjami “top secret” o planowanych działaniach. Między kolegami można się w tej sprawie uśmiechnąć, z żadnym zespołem nie jestem tak na bieżąco jak z Trupą, jednak wypada zauważyć progres zespołu, techniczny i kompozytorski. I patrzeć na to, co jest treścią tej mejlowej propagandy: otrzymują szeroki odzew, mają recenzje za granicą i jeżdżą na festiwale na Zachodzie. „Of The Sun” to ich trzecia płyta wydana „tam”, tym razem w Lovitt (USA), Glitterbeat (Niemcy), Moorworks (Japonia), no i w naszej Antenie Krzyku.

Więcej napiszę. Znam i lubię mniej więcej trzy amerykańskie rozgłośnie i wszystkie wspierały trasę Trupy Trupa po Stanach: KEXP, WFMU, NPR. Puszczał ich Henry Rollins, a wydali Ian McKaye i Chris Ekman. Recenzje ukazały się w „The Times” (4/5), Pitchforku (7.2), „Guardianie”, „Mojo” (4), Paste Magazine (7.6), The Line of Best Fit (8). Pitchfork pisze np. o ponurych tekstach zespołu i nadziei, ja tej nadziei tu nie widzę. Upór, brnięcie naprzód mimo wszystko, nieustępliwość słyszę natomiast w muzyce. Działa tu pokrzykiwanie, a nie tylko to, co jest pokrzykiwane – np. w “Turn”. Jeden, drugi akord i do przodu, do końca.

Jacek Świąder


Gdansk band Trupa Trupa continue to push the envelope on Of the Sun.

Of the Sun is Gdansk band Trupa Trupa’s third album to be widely released outside of Poland, following Headache in 2015 and Jolly New Songs in 2017. Each successive record has swapped a shade of intriguing idiosyncrasy for a sharpening of hook and method, and the resulting payoff is still on the increase.

The fluid character of Jolly New Songs, stoic at one turn and manic the next, was strongly undergirded by the playing of bassist Wojciech Juchniewicz, who also contributes guitar and vocals. Aware of what’s working for them, Trupa Trupa have Juchniewicz introduce Of the Sun with the elastic axis of “Dream About,” and his parts go on to help set as much as anchor the tone on “Mangle,” „Anyhow,” and most of the album’s dozen songs. Of the Sun bears familiar markings – the ring and crash of the guitars, the heavy echoing drums, the CD booklet of photographs conveying a colourless sense of modern dislocation – yet its profile is not prefabricated. It is a ‘post-’ record for sure, but the exact suffix is up for debate.

Strength and repetition are right there in Trupa Trupa’s name, and singer/guitarist Grzegorz Kwiatkowski shows a growing preoccupation with focus on Of the Sun. Lyrically, motifs are frequently established with few recurring images. “No one, no way / No one, nowhere / I dream about” is the entire vocabulary of “Dream About”. The forceful “Remainder” carries but one spinning thought: “Well, it did not take place.” In a recent interview, Kwiatkowski notes that this lyric was written by another member of the band, and that while the group’s democratic nature determines that such things are left to individual interpretation, he personally reads it as a rebuke to Holocaust denial. Kwiatkowski, also a poet, takes his country’s history to heart, but tends to keep the lines he lends to his band open and impressionistic.

Not unlike The Twilight Sad’s mastery of making an emotional impact with the combination of a few choice blunt images and a monolithic musical arrangement, Of the Sun derives a good portion of its power from persistence. Trupa Trupa continue to hit the mark as they experiment with simplification without excising the art from their rock.

Ian King (The Line of Best Fit)



..::TRACK-LIST::..

1. Dream About 3:43
2. Mangle 3:00
3. Another Day 4:16
4. Angle 2:18
5. Longing 4:23
6. Remainder 3:02
7. Anyhow 2:24
8. Long Time Ago 2:51
9. Of The Sun 4:53
10. Glory 3:05
11. Turn 1:54
12. Satellite 6:44



..::OBSADA::..

Bass, Guitar, Vocals - Wojciech Juchniewicz
Drums - Tomek Pawluczuk
Guitar, Vocals - Grzegorz Kwiatkowski
Keyboards, Guitar - Rafał Wojczal



https://www.youtube.com/watch?v=DvULUjJY3dQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

It has been quite a while that I didn't listen to Be Bop Deluxe and it waswith real pleasure that I re- discovered this debut album which can be seen as a mix between 10 CC (Axe Victim) and Bowie during Love Is Swift Arrows (and a few other songs as well). These tracks are a great mix of some decadence and glam. Two very good songs.
The album is a pleasant journey through these mid seventies sounds and it combines straight pop-rock (Jet Silver And The Dolls) and mostly glam. When you listen to Third Floor Heaven, it is undeniable that Ziggy Stardust is not far away. But it is such a pleasure to listen to this track. I wonder why.

The middle part of the album is less catchy; songs are too conventional. It picks up again thanks to a very good guitar work during Adventures In A Yorksh. This part sounds almost as a Santana one (I'm not kidding). Great job from William Nelson.

The long Jets As Dawn is a little tired until the final and great guitar part again. This time, it is really close to some of the best moments of Rock & Roll Animal (from dear old Lou), one of the best live album of all time in which guitars have a significant role.

William Nelson plays the crooner during the closing Darkness which is a fine way to end this good debut album. Nothing prog at all, but a good rock album. From the three bonus tracks available on the last CD issue, there are three live tracks featured (all recorded in 1977): while the bluesy Piece Of Mine is dispensable both Mill Street Junction and the excellent Adventures In A Yorkshire Landscape are worth a listen. On the latter, the guitar play is really phenomenal.

Their leader (Nelson) will sack all the band members after this debut (sounds familar, remember what happened to The Spiders From The Mars...

ZowieZiggy


"Axe victim" was the first album recorded in the name of Be Bop Deluxe, who were in reality a band in name only. The story of Be Bop Deluxe is actually the story of vocalist and guitarist Bill Nelson. This would be proved to be the case immediately after this 1974 release, the line up which made it being completely disbanded.

The first challenge here is to decipher the conflicting messages of the sleeve. On the front we have a rather gruesome skull bodied guitar image, on the back and inside we have a make up covered quartet of glam rockers. It appears Nelson and the boys wanted to make quality music while appealing to followers of the current pop trends, hence the lyric quoted above, taken from the opening title track. That song has a Mott the Hoople like feel from around the time of their interaction with David Bowie. Nelson takes little time to display his guitar prowess, but stays short of indulging in any long virtuoso solos.

"Love is swift arrows" is heavily pop based in a Talking Heads or Cockney Rebel sort of way, the slightly distorted and heavily accented vocals being backed by a predominantly acoustic arrangement. Nelson adds a fine lead guitar solo which Wishbone Ash would have been proud of though. The song segues into "Jet silver and the dolls of Venus", a Bowie-esque flight of space fantasy. There is a distinctly retro-pop feel here which is pleasant but far from demanding.

"Third floor heaven" is another Bowie like androgynous tale of perversion which moves closer to punk territories. Side one closes with "Night creatures" where Nelson's apparent fascination with glam cross dressing is now bordering on obsession. Here he tries even harder to sound like Bowie, the song sounding like an out-take from "Ziggy Stardust".

"Rocket cathedrals" is the only song on the album not written by Bill Nelson, bassist Rob Bryan stepping forward to sing lead vocal on his own song. The most upbeat song on the album, this straightforward rock number is actually the best pointer towards future BBD albums such as "Sunburst finish". Nelson slows things down for "Adventures in a Yorkshire landscape", a nicely descriptive picture of a rural setting.

At over 7 minutes, "Jets at dawn" is the longest track on the album. It is essentially a melodic pop ballad with pleasant harmonies and a fine vocal performance by Nelson. The centre point though is one of Nelson's superb guitar solos. It really is a pity that on this album his guitar talents are not exploited further as his playing is superb both technically and tonally.

Another reasonably long track, "No trains to heaven" follows. The song is somewhat less impressive than its predecessor though, being a rather disjointed Wishbone Ash like workout. The album closes with "Darkness (L'immoraliste)" an unusually dark song with angelic choir voices and an orchestral arrangement.

In all, a decent first album which features a good diversity of songs. The Bowie similarities can be distracting, but there is no doubting Bill Nelson's excellence on guitar.

Easy Livin



..::TRACK-LIST::..

1. Axe Victim
2. Love is Swift Arrows
3. Jet Silver & the Dolls of Venus
4. Third Floor Heaven
5. Night Creatures
6. Rocket Cathedrals
7. Adventures in a Yorkshire Landscape
8. Jets at Dawn
9. No Trains to Heaven
10. Darkness (L’Immoraliste)



..::OBSADA::..

William Nelson - lead vocals, lead & acoustic guitars, grand piano, arrangements
Ian Parkin - rhythm & acoustic guitars, organ (6)
Robert Bryan - bass, lead (6) & backing vocals
Nicholas Chatterton-Drew - drums, percussion

With:
Andrew Powell - orchestral arrangements (10)
Jenny Haan - backing vocals (4)



https://www.youtube.com/watch?v=3n1U-xr5yXA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

It has been quite a while that I didn't listen to Be Bop Deluxe and it waswith real pleasure that I re- discovered this debut album which can be seen as a mix between 10 CC (Axe Victim) and Bowie during Love Is Swift Arrows (and a few other songs as well). These tracks are a great mix of some decadence and glam. Two very good songs.
The album is a pleasant journey through these mid seventies sounds and it combines straight pop-rock (Jet Silver And The Dolls) and mostly glam. When you listen to Third Floor Heaven, it is undeniable that Ziggy Stardust is not far away. But it is such a pleasure to listen to this track. I wonder why.

The middle part of the album is less catchy; songs are too conventional. It picks up again thanks to a very good guitar work during Adventures In A Yorksh. This part sounds almost as a Santana one (I'm not kidding). Great job from William Nelson.

The long Jets As Dawn is a little tired until the final and great guitar part again. This time, it is really close to some of the best moments of Rock & Roll Animal (from dear old Lou), one of the best live album of all time in which guitars have a significant role.

William Nelson plays the crooner during the closing Darkness which is a fine way to end this good debut album. Nothing prog at all, but a good rock album. From the three bonus tracks available on the last CD issue, there are three live tracks featured (all recorded in 1977): while the bluesy Piece Of Mine is dispensable both Mill Street Junction and the excellent Adventures In A Yorkshire Landscape are worth a listen. On the latter, the guitar play is really phenomenal.

Their leader (Nelson) will sack all the band members after this debut (sounds familar, remember what happened to The Spiders From The Mars...

ZowieZiggy


"Axe victim" was the first album recorded in the name of Be Bop Deluxe, who were in reality a band in name only. The story of Be Bop Deluxe is actually the story of vocalist and guitarist Bill Nelson. This would be proved to be the case immediately after this 1974 release, the line up which made it being completely disbanded.

The first challenge here is to decipher the conflicting messages of the sleeve. On the front we have a rather gruesome skull bodied guitar image, on the back and inside we have a make up covered quartet of glam rockers. It appears Nelson and the boys wanted to make quality music while appealing to followers of the current pop trends, hence the lyric quoted above, taken from the opening title track. That song has a Mott the Hoople like feel from around the time of their interaction with David Bowie. Nelson takes little time to display his guitar prowess, but stays short of indulging in any long virtuoso solos.

"Love is swift arrows" is heavily pop based in a Talking Heads or Cockney Rebel sort of way, the slightly distorted and heavily accented vocals being backed by a predominantly acoustic arrangement. Nelson adds a fine lead guitar solo which Wishbone Ash would have been proud of though. The song segues into "Jet silver and the dolls of Venus", a Bowie-esque flight of space fantasy. There is a distinctly retro-pop feel here which is pleasant but far from demanding.

"Third floor heaven" is another Bowie like androgynous tale of perversion which moves closer to punk territories. Side one closes with "Night creatures" where Nelson's apparent fascination with glam cross dressing is now bordering on obsession. Here he tries even harder to sound like Bowie, the song sounding like an out-take from "Ziggy Stardust".

"Rocket cathedrals" is the only song on the album not written by Bill Nelson, bassist Rob Bryan stepping forward to sing lead vocal on his own song. The most upbeat song on the album, this straightforward rock number is actually the best pointer towards future BBD albums such as "Sunburst finish". Nelson slows things down for "Adventures in a Yorkshire landscape", a nicely descriptive picture of a rural setting.

At over 7 minutes, "Jets at dawn" is the longest track on the album. It is essentially a melodic pop ballad with pleasant harmonies and a fine vocal performance by Nelson. The centre point though is one of Nelson's superb guitar solos. It really is a pity that on this album his guitar talents are not exploited further as his playing is superb both technically and tonally.

Another reasonably long track, "No trains to heaven" follows. The song is somewhat less impressive than its predecessor though, being a rather disjointed Wishbone Ash like workout. The album closes with "Darkness (L'immoraliste)" an unusually dark song with angelic choir voices and an orchestral arrangement.

In all, a decent first album which features a good diversity of songs. The Bowie similarities can be distracting, but there is no doubting Bill Nelson's excellence on guitar.

Easy Livin



..::TRACK-LIST::..

1. Axe Victim
2. Love is Swift Arrows
3. Jet Silver & the Dolls of Venus
4. Third Floor Heaven
5. Night Creatures
6. Rocket Cathedrals
7. Adventures in a Yorkshire Landscape
8. Jets at Dawn
9. No Trains to Heaven
10. Darkness (L’Immoraliste)



..::OBSADA::..

William Nelson - lead vocals, lead & acoustic guitars, grand piano, arrangements
Ian Parkin - rhythm & acoustic guitars, organ (6)
Robert Bryan - bass, lead (6) & backing vocals
Nicholas Chatterton-Drew - drums, percussion

With:
Andrew Powell - orchestral arrangements (10)
Jenny Haan - backing vocals (4)



https://www.youtube.com/watch?v=3n1U-xr5yXA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

All roads have led to this. Forty-one years in the making, the R40 tour took a very real journey back through time. Beginning with the grand design: a state-of-the-art stage set that pivots, rolls and dives, and brings Clockwork Angels into bombastic, colourful life before marching stridently back in time (through theatre stages, a panoply of band and fan shots, the accrued memories of a life spent playing live) to a mocked-up school gym and the band playing there; a solitary bass amp set on the chair behind Geddy Lee, a mirror ball spiralling crazily above, casting thin rods of light like a light rain across the crowd, “Working Man” coming to a shuddering halt as the band’s beginning becomes their end.

The two hometown shows at Toronto’s Air Canada Centre this summer were always going to have an added poignancy given the giant question mark over the band’s future – Neil’s resistance to play live, Alex’s physical travails – plus, this was the town where Rush rehearsed in their rooms and garages, were the scourge of high school dances, brought the bar scene thrumming into bluesy life, it’s where “Subdivisions” was played out and the song born.

Any doubts were offset by a sell-out 35-date tour which drew people from as far afield as Australia, Japan, China, South America and London (not the one in Ontario, though they were in attendance too) and only amplified the Canadians’ legend. People came dressed as the band (the 2112 era proving particularly popular even down to Neil’s moustache), eleven-year-olds thrilled to hear songs that were recorded and released when their fathers were still teenage boys and were now too trying to keep time with Neil’s rattling fills.

Toronto was the live debut for “Losing It,” the band’s hymn to a creative light finally snuffed out. The version on the Signals album was raised ever higher by Ben Mink’s (FM) wonderfully affecting violin part, the recreation of which had always put the song beyond the band’s live set. His appearance (mere moments after the band had casually told him that the whole show was being filmed) was, and is, a moment of intractable and pure joy, filled (much like the R40 tour) with bittersweet highs and lows, inexpressively beautiful, the violin’s high-keening song reaching out to the impossibly high ceiling, disappearing there among the rafters.

“Closer to the Heart” is similarly impactful, as the room lights up with thousands of plastic star men logos held high, swaying unsteadily, couples link arms as the song’s refrain echoes around the room and down through time. “Xanadu” buzzes into life as the stage becomes a giant lattice of blue laser beams, the audience in thrall as Lee and Lifeson strap on their double-neck guitars.

It’s a musical history writ large; songs that have travelled with people for some if not all of their lives. As Geddy Lee shouts from the stage, maybe for one final time, “Thank you for forty years and I hope we see you again!” And that sentiment is reflected in every joyful face staring back at him.



..::TRACK-LIST::..

Set One
1. The World Is... The World Is...
2. The Anarchist
3. Headlong Flight
4. Far Cry
5. The Main Monkey Business
6. How It Is
7. Animate
8. Roll The Bones
9. Between The Wheels
10. Losing It (Electric Violin Ben Mink)
11. Subdivisions

Set Two
12. No Country For Old Hens
13. Tom Sawyer
14. YYZ
15. The Spirit Of Radio
16. Natural Science
17. Jacob's Ladder
18. Hemispheres: Prelude
19. Cygnus X-1 / The Story So Far (Drum Solo)
20. Closer To The Heart
21. Xanadu
22. 2112

Encore
23. Mel's Rockpile (Narrator Eugene Levy)
24. Lakeside Park / Anthem
25. What You're Doing / Working Man
26. Exit Stage Left

Bonus
27. One Little Victory
28. Distant Early Warning
29. Red Barchetta



..::OBSADA::..

Vocals, Bass, Keyboards - Geddy Lee
Guitar, Vocals - Alex Lifeson
Drums - Neil Peart



https://www.youtube.com/watch?v=IyMwIdrvpHI


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

TRACKLISTA:

CD1 - Kraków, Marzec 2025
1. Cannes prod. Ka-Meal & Gmeniu
2. Parasol prod. Miroff
3. Popiół Feat. Schafter prod. Ka-Meal
4. Dla ciebie Feat. Ania Leon prod. Ka-Meal
5. Miłość & Natura prod. Gmeniu
6. Za stara dla DiCaprio prod. Ka-Meal
7. Wbrew sobie Feat. Kwiatek haze prod. Ka-Meal
8. Sad girl from NY prod. Gmeniu
9. Climax prod. Komos
10. Dom prod. Kuba Więcek, Aleksandra Kaca
11. W kontakcie prod. On-Jay
12. Wyjątkowo moja prod. Ka-Meal
13. Modern Art prod. Aleksandra Kaca
14. Lunatyk prod. Ka-Meal
15. Alkaliczny spokój Feat. Deys (Bonus Track) prod. Gmeniu

CD2 - Yoga EP
1. Dostałem List Feat. Julia Mikuła prod. Filip Kwiatkowski
2. Elmo Feat. Faustyna Maciejczuk prod. Gmeniu
3. Smalltalks Feat. Daria ze Śląska prod. Hubi
4. Deszcz Feat. Faustyna Maciejczuk prod. Gmeniu
5. Masz mnie Feat. Alicja Szemplińska
6. Obok Feat. Faustyna Maciejczuk prod. Lxrd Kevii


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 140,3 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

CD1 - Do Picia I Mordobicia
1. Intro (DPIM)
2. Do picia i mordobicia
3. Róża
4. Ooo ooo
5. Trelemorele kurwy i cwele
6. Spadały gwiazdy
7. Jutro będziemy się z tego śmiać
8. Outro (DPIM)

CD2 - Bonsai Tape
1. Wariacie (Remix)
2. Bilet w jedną stronę (Remix)
3. Drive (Remix)
4. Kendryk (Remix)
5. Tango (Remix)
6. Uber (Remix)
7. Trochę o tym i o tamtym (Remix)
8. Zdarte łokcie i kolana (Remix)
Bonus track: Soulpete - Palant (Kwiatek Haze Remix)


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 106,5 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...

Artist...............: Journey
Album................: Next
Genre................: Rock
Year.................: 1977
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Journey - Spaceman [04:01]
2. Journey - People [05:21]
3. Journey - I Would Find You [05:54]
4. Journey - Here We Are [04:18]
5. Journey - Hustler [03:16]
6. Journey - Next [05:28]
7. Journey - Nickel And Dime [04:14]
8. Journey - Karma [05:07]

...( Info )...

Artist: Pete Muller
Album: Fire Child
Year: (2025)
Genre: Pop-Rock
Format: Mp3 320kbps

...( TrackList )...

01. Pete Muller - Fire Child (05:00)
02. Pete Muller - New York In The Rain (04:15)
03. Pete Muller - Dream Small (03:25)