...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Niesamowita, hipnotyczna mieszanka brytyjskiego heavy rocka z wokalem śpiewanym po 'angielsku', zabarwionym wyraźnie japońskim akcentem – tworząca jedyny w swoim rodzaju psychodeliczny klimat, który wciąż hipnotyzuje miłośników rocka na całym świecie.

FA

Rewelacja! Wydany latem 1971 roku drugi album tej świetnej japońskiej grupy to kapitalne połączenie czasem posuniętej niemal do ekstremum stylistyki Black Sabbath i Led Zeppelin - z elementami dwóch gitar prowadzących w stylu Wishbone Ash! Mnóstwo zaskakujących, ultra ciężkich riffów, mnóstwo zmian tempa i nastroju, wzorcowa, nieco bluesująca gra gitarzysty oraz zero wypełniaczy.

Jedyną, niewielką wadą tego rewelacyjnego albumu jest nie do końca przekonujący angielski wokalisty... Ale kogo to tak naprawdę obchodzi? Obok pierwszych dwóch płyt grupy Flower Travellin' Band to chyba najbardziej kultowy album w historii japońskiego ciężkiego rocka, w oryginale wytwórni Denon (i w niemal idealnym stanie) wart obecnie 1000 dolarów!

Dodatkowo dołączono niepublikowaną wcześniej na CD koncertową (inną niż na CD "Live!"), 8-minutową wersję utworu "Nightmare"!

JL


Kazuo Takeda, japoński gitarzysta zafascynowany muzyką Cream i The Yardbirds wraz z trójką szkolnych przyjaciół założył na początku 1969r. zespół BLUES CREATION. Bardzo szybko, bo już w październiku tego samego roku nakładem wytwórni Polydor ukazała się ich debiutancka, bardzo dobra zresztą, płyta zatytułowana po prostu „Blues Creation”. Zawierała głównie standardy muzyki bluesowej m.in takich twórców jak Sonny Boy Williamsona, Willie Dixona (kapitalny „Spoonful”), Mudy Watersa (słynny „Rollin’ And Tumblin”), Memphis Slima, ale też i kompozycję Johna Mayalla i Erica Claptona z okresu Blues Breakers („Double Crossing Time”).

Tamtejsi fani spragnieni bluesowej muzyki w wykonaniu rodzimych wykonawców spowodowali, że płyta odniosła duży sukces komercyjny. Niemal wszyscy członkowie byli zdania, że trzeba iść za ciosem i nagrać kolejną bluesową płytę. No właśnie – niemal wszyscy oprócz jej lidera, bowiem Takeda zafascynowany wydanymi nie tak dawno pierwszymi płytami Led Zeppelin i Black Sabbath chciał podążyć w tym kierunku. Nie uzyskawszy aprobaty swoich przyjaciół co do dalszego kierunku rozwoju muzycznego zespołu rozwiązał BLUES CREATION (niektórzy twierdzą, że po prostu wszystkich ich wyrzucił), by kilka miesięcy później powołać go z powrotem do życia w zupełnie nowym składzie. Na marginesie dodam tylko, że pierwszy wokalista BLUES CREATION, Fumio Nunoya, po rozstaniu z Takedą utworzył wkrótce świetny zespół Dew grający ciężką odmianę blues rocka.

W sierpniu 1971r. wychodzi drugi album zespołu „Demon And Eleven Children” z autorskimi kompozycjami lidera grupy. Jeśli miałbym określić go jednym słowem to powiem, że jest on po prostu KAPITALNY!!! Wstrzelił się idealnie w epokę stylistyczną wspomnianych wyżej Led Zeppelin, Black Sabbath, czy Mountain. Otwierający całość „Atomic Bomb Away” to powolny ciężki acidowo – apokaliptyczny walec drogowy. Fantastyczna gra gitarzystów, zmiany tempa, ciężkie riffy. A zaraz po nim zaczynający się harmonijką ustną blues rockowy „Mississippi Mountain Blues” , gdzie zresztą harmonijka udanie prowadzi dialog z gitara prowadząca. Ale nie ma postoju, gdyż „Just I Was Born” porywa nas do galopu przed goniącą z tyłu Godzillą. Kolejna wzorcowa gra gitarzystów zapiera dech w piersiach! Z kolei „Sorrow” to urokliwa melodyjna kompozycja łącząca styl Sabbathów z Budgie. Zresztą przypomina ona trochę „Parents” walijskiego tria i aż żal, że nikt jej nie wypromował w epoce, bo obok właśnie „Rodziców”, czy „Dziecka w czasie” Deep Purple „Smutek” miałby szansę stać się takim samym muzycznym killerem wszech czasów! Następny „Brane Buster” (tylko dwie minuty) to popis Kazuo Takedy i jego gitary pokazujący jak w tak króciutkiej formie muzycznej można pomieścić tyle ciekawej muzyki. Czapki z głów! I to samo można powiedzieć o „Sooner Or Later” będący popisem lidera, ale także i całego zespołu. Wzmacniacz i głośniki rozgrzane u mnie niczym w kuźni ogromne palenisko – dają żaru i czadu. Bo nie sposób tego słuchać inaczej niż na „full”. Całość kończy epicka ponad dziewięciominutowa tytułowa kompozycja „Demon And Eleven Children„. Zmiany tempa, mnóstwo ciężkich riffów, stylistyka Zeppelina i Sabbath posunięta niemal do ekstremum, czyli esencja hard rocka początku lat 70-tych. I tylko żal, że geograficznie odizolowani samuraje z gitarami nie dotarli wówczas do Europy i nie dołączyli do ścisłej czołówki ówczesnych herosów muzycznych, którymi niewątpliwie byli!

W tym samym miesiącu, dokładnie 7 sierpnia 1971r. BLUES CREATION wystąpili w Nagatsugawie na festiwalu muzycznym The 2nd All Japan Folk Jamboree, gdzie zarejestrowano ich koncert z myślą o wydaniu go na płycie. Z niewiadomych do dziś powodów koncertowa płyta nie ukazała się w tamtym czasie a nagrania, które przeleżały na półce wiele lat zostały opublikowane i wydane na CD dopiero w 1998r! Płyta „Live 1971” pokazuje zespół bardziej od strony bluesowej, choć zaprezentowane standardy zagrał po swojemu – z rockowym, mocnym zacięciem, ciężko i intensywnie – z niezliczonymi rozbudowanymi improwizacjami. Ależ tego się słucha! W dwóch nagraniach z grupą zaśpiewała wokalistka Carmen Maki, określana jako „Japońska Janis Joplin”.

To spotkanie zaowocowało wydanym rok później ich wspólnym albumem zatytułowanym „Carmen Maki And Blues Creation” przynoszący kolejną dawkę bluesa z rockiem, aczkolwiek więcej mamy tu tego pierwszego. Dominują bowiem powolne, bluesowe ballady śpiewane bardzo pewnym, czystym, krystalicznym głosem. Cięższe utwory nie straciły jednak nic ze swej mocy, choć malkontenci uważają, że ten album przeznaczony jest bardziej dla fanów wokalistki niż dla fanów BLUES CREATION. Prawda jak zwykle leży po środku. Jak dla mnie – bomba! I to wcale nie przypadek, że wszystkie te cztery albumy stoją u mnie na półce i są perełkami w mojej płytotece!

Po nagraniu tego albumu Kazuo Takeda definitywnie rozwiązał zespół choć z grania muzyki nie zrezygnował. Cztery lata później powołał do życia grupę CREATION, z którą wspólnie z amerykańskim hard rockowym zespołem Mountain koncertował po Japonii. CREATION wydali dwa albumy nagrane we współpracy z Felixem Pappalardim (basistą Mountain), po czym gitarzysta rozpoczął nagrywanie solowych płyt. Wydał ich w sumie ponad 20, a od czasu do czasu, jak donosi japońska prasa muzyczna, także koncertuje (najczęściej po Azji) wspólnie z byłym perkusistą CREATION. Dla mnie, jak i dla wielu fanów starego rocka pozostanie jednak w pamięci jako japoński samuraj z gitarą z genialnej płyty "Demon And Eleven Chidren".

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Atomic Bombs Away
2. Mississippi Mountain Blues
3. Just I Was Born
4. Sorrow
5. One Summer Day
6. Brane Baster
7. Sooner Or Later
8. Demon & Eleven Children

Live Bonus Track:
9. Nightmare (from 14th August 1971)


..::OBSADA::..

Bass - Masashi Saeki
Drums - Akiyoshi Higuchi
Guitar - Kazuo Takeda
Vocals - Hiromi Osawa




https://www.youtube.com/watch?v=2ceMzQCLR7k



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Enthral was formed by Kjetil Hektoen and Gunnhild Bratset in their home town of Sunndalsøra, Norway in 1995. During 1996 the band did their first recording, “Demo 1996”. Enthral was offered a recording deal by Hot Records and recruited bassist Martin Rafoss as a permanent member. HOT records was Shagrath of Dimmu Borgir’s label formed in Oslo, Norway, around 1995. In May1997 Enthral released their debut album “Prophecies of the Dying”. The album is pure epic Norwegian Black Metal from the 90’s as it was ment to be. All artwork and booklet carefully restored.



..::TRACK-LIST::..

1. Salig er den som lir 11:15
2. Prophecies of the Dying - Kundalini (The Serpent Power) 09:19
3. Prophecies of the Dying - Part II (Soprano Vocals Ingrid Skretting) 10:48
4. A Divine Tragedy 11:13
5. Enchanted By the Serpent Spell 08:06
6. Thy Passionate Despair 12:31

Bonus:
7. Awaiting the Rise of the Forest God 09:11



..::OBSADA::..

Drums, Percussion, Lead Vocals [Lead Voice] - K. Hektoen
Lead Guitar, Rhythm Guitar, Acoustic Guitar - G. Bratset
Synth - Hektra
Bass, Backing Vocals [Backing Voice] - M. Rafoss




https://www.youtube.com/watch?v=mlPl1EL6bWY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Enthral was formed by Kjetil Hektoen and Gunnhild Bratset in their home town of Sunndalsøra, Norway in 1995. During 1996 the band did their first recording, “Demo 1996”. Enthral was offered a recording deal by Hot Records and recruited bassist Martin Rafoss as a permanent member. HOT records was Shagrath of Dimmu Borgir’s label formed in Oslo, Norway, around 1995. In May1997 Enthral released their debut album “Prophecies of the Dying”. The album is pure epic Norwegian Black Metal from the 90’s as it was ment to be. All artwork and booklet carefully restored.



..::TRACK-LIST::..

1. Salig er den som lir 11:15
2. Prophecies of the Dying - Kundalini (The Serpent Power) 09:19
3. Prophecies of the Dying - Part II (Soprano Vocals Ingrid Skretting) 10:48
4. A Divine Tragedy 11:13
5. Enchanted By the Serpent Spell 08:06
6. Thy Passionate Despair 12:31

Bonus:
7. Awaiting the Rise of the Forest God 09:11



..::OBSADA::..

Drums, Percussion, Lead Vocals [Lead Voice] - K. Hektoen
Lead Guitar, Rhythm Guitar, Acoustic Guitar - G. Bratset
Synth - Hektra
Bass, Backing Vocals [Backing Voice] - M. Rafoss




https://www.youtube.com/watch?v=mlPl1EL6bWY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

No i nie mówiłem? Same reedycje i wznowienia ostatnio do mnie wpadają. Jak tak dalej pójdzie, to nic nowego nie będzie już wydawane, hehe…

No dobra, przesadzam, po prostu Hooked on Metal Records specjalizuje się w reedycjach. Tym razem padło na drugi krążek Szwedów z Axewitch. Trzy lata temu ten sam label wypuścił wznowienie debiutu, więc logika (i głód maniaków!) wskazuje, że przyszła właśnie kolej na album numer dwa.

Wydany oryginalnie w 1984 roku (bardzo dobry rocznik, a ponoć ludzie urodzeni w tym roku mają strasznie dużo pozytywnych cech, podobnie jak albumy które się wtedy ukazały) zatytułowany „Visions of the Past” album po tych czterdziestu latach całkiem nieźle się broni. Jest to granie z dużą dozą melodii, która czterdzieści lat temu niekoniecznie oznaczała jeszcze wiochę. Refreny wpadają w ucho i najzwyczajniej w świecie kawałki z drugiej płyty Axewitch możecie sobie nucić przy prostych czynnościach dnia codziennego. Tempa są średnio szybkie, raczej standardowe dla nagrań z tej ery – przynajmniej dla muzyki określanej po prostu jako heavy metal, a nie żaden speed czy coś. Dostajemy również jeden wolniejszy numer i gwoli ścisłości, on również się broni.

Mowa o wznowieniu, więc szanujące się wznowienie powinno zawierać jakieś rarytasy, z drugiej strony nie każdy lubi to rozwiązanie. Hooked on Metal Recrods wyciąga rękę właśnie do tych drugich. Nie ma tu bonusowych kawałków, nie ma żadnych skanów plakatów czy flayersów. Że tak powiem – goła płyta, a muzyka broni się sama.

No i rzeczywiście po tych czterdziestu latach broni się nieźle. Na tyle, że zespół nadal działa i nagrywa. A Katii i Dominikowi chwała za odświeżenie tego albumu.

Oracle

Welcome back to The Lazarus Pit, a look back at should-be classic records that don’t get nearly enough love. Today we’re looking at Axewitch’s 1984 record Visions of the Past. This second album from the Swedish trad/NWOBHM band is an excellent mean median example of a more or less forgotten metal album from 1984, full of heart—overflowing with heart—and embodying everything that made the era so exciting.

Now, a note: anyone following this column over the past few months could be forgiven for accusing me of falling into a sort of doey-eyed nostalgia over poverty metal that really wasn’t exactly turning a lot of heads at the time. But you have to readjust that lens: there are only so many poverty metal albums from 1984 (granted, that number is pretty large), and that’s a time and place that can’t be recreated now. So, sure, I suppose this is a lesson in re-evaluation, a look back at some records that are not top tier, I’m not denying that, but upon closer investigation (something none of us have done with this record in years) contains a certain magic in it that is lost in time, and, indeed, lost to the second tier of metal bands of the era.

So, with that context in mind, put this one on and get it started with the awesome opening title track. Man, there’s a chorus, the unexpected turn in melody when it hits never failing to get the dopamine, and adrenaline, flowing. The song rules—it falls somewhere between cold gothic trad and NWOBHM, I’ve heard countless retro trad bands follow its formula exactly, and it’s a sound that more or less reaffirms life when you need it to. Based on the strength of this song, the discount bins were not were Visions of the Past should have ended up.

“Give them Hell” follows that up with a speedy trad metal rocker with economic riffs flying hard and mighty, a smart choice for a second cut here. “Tonight” just makes you want to party hard like it’s a summer Saturday night in 1984, maybe 1985, all over again. It turns its back on the cover art and is concerned less with the slaying of the dragon than it is with letting the beer flow freely, and Axewitch make you realize, yeah, there’s time for both. “Hot Lady” continues this line of thought, as the band threaten to get a bit too stoopid, but their charm keeps them above the lowest common denominator here, even if the end result is a bit unremarkable.

“Stand Up” kicks off side B with a brisk and energetic anthem, one that, with a bit of convincing, wouldn’t be wildly out of place on a prime-era Accept record. Love the smart songwriting come chorus-time; this must have sounded amazing when played live around the time of this record’s release.

“Heading for a Storm” is ambitious and the band gets through the mellower parts with no shortage of gusto, even if they don’t quite hit the mark; when it picks up, however, it packs a perfect metal punch, solid and sturdy, checking off all the boxes. It’s a bit much at 6:21, but it’s got spirit. “Born In Hell” has both a gallop part and a dirgey swamp part to it; “Time to Live” has a bit of late-album boogie; “Evil Circle”’s opening riff is absolute, 100-percent pure metal glory.

Again, I’m not here to say every metal record released in the ’80s with a castle on the cover is good even though it’s imperfect… but, fuck it, that’s sort of the conclusion I’m reaching here after writing about this stuff for so long. But, also again: it’s not just nostalgia, it’s the realization that these records are time capsules of an era that can’t be replicated. There are some great bands mining trad territory out there today, and they get big horns up from me, but there’s just something special, warts and all, about these old records, young bands shooting high and hard, unaware of what glories or disasters the future may hold as they explore this exciting sonic terrain and, in some very small way, help lay down the framework of the modern metal we all live and die for today.

Greg Pratt


Axewitch jazz things up a bit more (not literally) with their second full-lengther where over the year they seem to generate some juice that’s a few volts hotter than those that sparked their past two powerlines, however this mild, yet noteworthy surge doesn’t burn at the cost of upturned speed values, warmer intensity, or changes in songwriting style. Not really, and strangely as a result of, I dunno, what could be revised ideas and/or clearer thinking, Visions of the Past spins with what could be heard as updated veneer that will likely fall under natural progression, however at the same time one should wonder if metal’s ’83 and ’84 winds of change blew the siding off the five-piece’s pre-’82 house which, by The Lord of Flies, had started to seem kinda dilapidated.

Whatever the reason, the unperturbed roster of Micke, Mange, Wallen, Matte, and Tommy unite once again and this time push more metal dynamic into the daylight that, up until now, had mostly been sheltered by the large hard rock outcropping that has been the band’s balcony since birth. Shove marks made in the gravel by the burly “Give Them Hell”, double bass-rumbled slabs in “Time to Live” and “Stand Up”, proud “Tonight”, and the opening title cut are evidence that Axewitch exuded at least perceptible effort to further burnish their reflective surfaces not unlike same year shiners from Quartz and Battleaxe, surfaces that were always there, hazily, as if smeared with white liquid wax, then neglected for the pouring of concrete.

Even the stony floors of “Born in Hell” and “Hot Lady” as well as jagged edges of “Time to Live” and “Stand Up” have a less morose and brighter climate compared to the band’s prior weather, which could come from the continued half notch or so jazz-up by another Decibel Studio production. Alas, despite what rises somewhere above the mark here, the album’s longest vision is also its weakest. “Heading up a Storm” is a half-ballad that meanders a bit near the start with a story predictably soft and serene, then just as predictably finds a hardened pace, then backtracks to stroll in place by retracing its similar cushion-soled footsteps. Luckily, complacency is blown to the side as it builds some fairly dramatic ‘the power in power ballad’ traction that hoofs it across a finish line that by the end was thirsty for turbulence.

The band’s known songwriting blueprint hasn’t really changed too noticeably since their inception, yet here the rock-to-metal ratio slides happily toward the latter, leveling off on more even terrain where the listener can feel like she’s treading forward through mid-‘80s calendar pages instead of being trapped on one in ’82. A listener could feel this way, or she could know for a fact the wind pushing against her blows in from a more metal-rampant ’84, and despite valiantly trudging forward through the same wind, Visions of the Past could still kinda sound a few gusts behind the times.

My customary research shows Visions of the Past landed at #12 on the Swedish hard rock charts with additional licensing through Neat Records in the U.K., Roadrunner in Europe, and Banzai in Canada. Combine that with the #7 placings of the Pray for Metal ep (beat out by Loverboy as well as everyone’s hard rock icon, Michael Bolton) and The Lord of Flies and we get an act that not only should have been, but still should be contenders to royalty that equals more than a runner-up ribbon from a tractor pull. Well, Axewitch’s (Axe Witch, Axewitch…I say screw the space) show isn’t over yet.

Gutterscream



..::TRACK-LIST::..

1. Visions Of The Past
2. Give Them Hell
3. Tonight
4. Hot Lady
5. Stand Up
6. Heading For A Storm
7. Born In Hell
8. Time To Live

Bonus Tracks (Demo 1984):
9. Evil Circle
10. Visions Of The Past
11. Give Them Hell
12. Tonight
13. Hot Lady
14. Heading For A Storm
15. Time To Live



..::OBSADA::..

Matte - Drums
Micke - Guitars
Magge - Guitars
Wallen - Vocals
Tommy - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=or8KLBoUbxM


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

No i nie mówiłem? Same reedycje i wznowienia ostatnio do mnie wpadają. Jak tak dalej pójdzie, to nic nowego nie będzie już wydawane, hehe…

No dobra, przesadzam, po prostu Hooked on Metal Records specjalizuje się w reedycjach. Tym razem padło na drugi krążek Szwedów z Axewitch. Trzy lata temu ten sam label wypuścił wznowienie debiutu, więc logika (i głód maniaków!) wskazuje, że przyszła właśnie kolej na album numer dwa.

Wydany oryginalnie w 1984 roku (bardzo dobry rocznik, a ponoć ludzie urodzeni w tym roku mają strasznie dużo pozytywnych cech, podobnie jak albumy które się wtedy ukazały) zatytułowany „Visions of the Past” album po tych czterdziestu latach całkiem nieźle się broni. Jest to granie z dużą dozą melodii, która czterdzieści lat temu niekoniecznie oznaczała jeszcze wiochę. Refreny wpadają w ucho i najzwyczajniej w świecie kawałki z drugiej płyty Axewitch możecie sobie nucić przy prostych czynnościach dnia codziennego. Tempa są średnio szybkie, raczej standardowe dla nagrań z tej ery – przynajmniej dla muzyki określanej po prostu jako heavy metal, a nie żaden speed czy coś. Dostajemy również jeden wolniejszy numer i gwoli ścisłości, on również się broni.

Mowa o wznowieniu, więc szanujące się wznowienie powinno zawierać jakieś rarytasy, z drugiej strony nie każdy lubi to rozwiązanie. Hooked on Metal Recrods wyciąga rękę właśnie do tych drugich. Nie ma tu bonusowych kawałków, nie ma żadnych skanów plakatów czy flayersów. Że tak powiem – goła płyta, a muzyka broni się sama.

No i rzeczywiście po tych czterdziestu latach broni się nieźle. Na tyle, że zespół nadal działa i nagrywa. A Katii i Dominikowi chwała za odświeżenie tego albumu.

Oracle

Welcome back to The Lazarus Pit, a look back at should-be classic records that don’t get nearly enough love. Today we’re looking at Axewitch’s 1984 record Visions of the Past. This second album from the Swedish trad/NWOBHM band is an excellent mean median example of a more or less forgotten metal album from 1984, full of heart—overflowing with heart—and embodying everything that made the era so exciting.

Now, a note: anyone following this column over the past few months could be forgiven for accusing me of falling into a sort of doey-eyed nostalgia over poverty metal that really wasn’t exactly turning a lot of heads at the time. But you have to readjust that lens: there are only so many poverty metal albums from 1984 (granted, that number is pretty large), and that’s a time and place that can’t be recreated now. So, sure, I suppose this is a lesson in re-evaluation, a look back at some records that are not top tier, I’m not denying that, but upon closer investigation (something none of us have done with this record in years) contains a certain magic in it that is lost in time, and, indeed, lost to the second tier of metal bands of the era.

So, with that context in mind, put this one on and get it started with the awesome opening title track. Man, there’s a chorus, the unexpected turn in melody when it hits never failing to get the dopamine, and adrenaline, flowing. The song rules—it falls somewhere between cold gothic trad and NWOBHM, I’ve heard countless retro trad bands follow its formula exactly, and it’s a sound that more or less reaffirms life when you need it to. Based on the strength of this song, the discount bins were not were Visions of the Past should have ended up.

“Give them Hell” follows that up with a speedy trad metal rocker with economic riffs flying hard and mighty, a smart choice for a second cut here. “Tonight” just makes you want to party hard like it’s a summer Saturday night in 1984, maybe 1985, all over again. It turns its back on the cover art and is concerned less with the slaying of the dragon than it is with letting the beer flow freely, and Axewitch make you realize, yeah, there’s time for both. “Hot Lady” continues this line of thought, as the band threaten to get a bit too stoopid, but their charm keeps them above the lowest common denominator here, even if the end result is a bit unremarkable.

“Stand Up” kicks off side B with a brisk and energetic anthem, one that, with a bit of convincing, wouldn’t be wildly out of place on a prime-era Accept record. Love the smart songwriting come chorus-time; this must have sounded amazing when played live around the time of this record’s release.

“Heading for a Storm” is ambitious and the band gets through the mellower parts with no shortage of gusto, even if they don’t quite hit the mark; when it picks up, however, it packs a perfect metal punch, solid and sturdy, checking off all the boxes. It’s a bit much at 6:21, but it’s got spirit. “Born In Hell” has both a gallop part and a dirgey swamp part to it; “Time to Live” has a bit of late-album boogie; “Evil Circle”’s opening riff is absolute, 100-percent pure metal glory.

Again, I’m not here to say every metal record released in the ’80s with a castle on the cover is good even though it’s imperfect… but, fuck it, that’s sort of the conclusion I’m reaching here after writing about this stuff for so long. But, also again: it’s not just nostalgia, it’s the realization that these records are time capsules of an era that can’t be replicated. There are some great bands mining trad territory out there today, and they get big horns up from me, but there’s just something special, warts and all, about these old records, young bands shooting high and hard, unaware of what glories or disasters the future may hold as they explore this exciting sonic terrain and, in some very small way, help lay down the framework of the modern metal we all live and die for today.

Greg Pratt


Axewitch jazz things up a bit more (not literally) with their second full-lengther where over the year they seem to generate some juice that’s a few volts hotter than those that sparked their past two powerlines, however this mild, yet noteworthy surge doesn’t burn at the cost of upturned speed values, warmer intensity, or changes in songwriting style. Not really, and strangely as a result of, I dunno, what could be revised ideas and/or clearer thinking, Visions of the Past spins with what could be heard as updated veneer that will likely fall under natural progression, however at the same time one should wonder if metal’s ’83 and ’84 winds of change blew the siding off the five-piece’s pre-’82 house which, by The Lord of Flies, had started to seem kinda dilapidated.

Whatever the reason, the unperturbed roster of Micke, Mange, Wallen, Matte, and Tommy unite once again and this time push more metal dynamic into the daylight that, up until now, had mostly been sheltered by the large hard rock outcropping that has been the band’s balcony since birth. Shove marks made in the gravel by the burly “Give Them Hell”, double bass-rumbled slabs in “Time to Live” and “Stand Up”, proud “Tonight”, and the opening title cut are evidence that Axewitch exuded at least perceptible effort to further burnish their reflective surfaces not unlike same year shiners from Quartz and Battleaxe, surfaces that were always there, hazily, as if smeared with white liquid wax, then neglected for the pouring of concrete.

Even the stony floors of “Born in Hell” and “Hot Lady” as well as jagged edges of “Time to Live” and “Stand Up” have a less morose and brighter climate compared to the band’s prior weather, which could come from the continued half notch or so jazz-up by another Decibel Studio production. Alas, despite what rises somewhere above the mark here, the album’s longest vision is also its weakest. “Heading up a Storm” is a half-ballad that meanders a bit near the start with a story predictably soft and serene, then just as predictably finds a hardened pace, then backtracks to stroll in place by retracing its similar cushion-soled footsteps. Luckily, complacency is blown to the side as it builds some fairly dramatic ‘the power in power ballad’ traction that hoofs it across a finish line that by the end was thirsty for turbulence.

The band’s known songwriting blueprint hasn’t really changed too noticeably since their inception, yet here the rock-to-metal ratio slides happily toward the latter, leveling off on more even terrain where the listener can feel like she’s treading forward through mid-‘80s calendar pages instead of being trapped on one in ’82. A listener could feel this way, or she could know for a fact the wind pushing against her blows in from a more metal-rampant ’84, and despite valiantly trudging forward through the same wind, Visions of the Past could still kinda sound a few gusts behind the times.

My customary research shows Visions of the Past landed at #12 on the Swedish hard rock charts with additional licensing through Neat Records in the U.K., Roadrunner in Europe, and Banzai in Canada. Combine that with the #7 placings of the Pray for Metal ep (beat out by Loverboy as well as everyone’s hard rock icon, Michael Bolton) and The Lord of Flies and we get an act that not only should have been, but still should be contenders to royalty that equals more than a runner-up ribbon from a tractor pull. Well, Axewitch’s (Axe Witch, Axewitch…I say screw the space) show isn’t over yet.

Gutterscream



..::TRACK-LIST::..

1. Visions Of The Past
2. Give Them Hell
3. Tonight
4. Hot Lady
5. Stand Up
6. Heading For A Storm
7. Born In Hell
8. Time To Live

Bonus Tracks (Demo 1984):
9. Evil Circle
10. Visions Of The Past
11. Give Them Hell
12. Tonight
13. Hot Lady
14. Heading For A Storm
15. Time To Live



..::OBSADA::..

Matte - Drums
Micke - Guitars
Magge - Guitars
Wallen - Vocals
Tommy - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=or8KLBoUbxM


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Santana - Ultimate Santana
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Santana
Album................: Ultimate Santana
Genre................: Rock, Latin, Pop
Source...............: CD
Year.................: 2007-2016
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 70 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Arista Japan

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Santana - Into the Night (feat. Chad Kroeger) [03:42]
2. Santana - Smooth (feat. Rob Thomas) [04:55]
3. Santana - Maria Maria (feat. The Product G&B) [04:21]
4. Santana - This Boy's Fire (feat. Jennifer Lopez & Baby Bash)[03:30]
5. Santana - She's Not There [04:09]
6. Santana - Black Magic Woman [03:15]
7. Santana - The Game of Love (feat. Michelle Branch) [04:14]
8. Santana - Samba Pa Ti [04:45]
9. Santana - Evil Ways [03:55]
10. Santana - Put Your Lights On (feat. Everlast) [04:45]
11. Santana - Corazon Espinado (feat. Mana) [04:35]
12. Santana - Why Don't You & I (feat. Alex Band of The Calling)[03:51]
13. Santana - Just Feel Better (feat. Steven Tyler) [04:12]
14. Santana - Europa (Earth's Cry Heaven's Smile) [05:05]
15. Santana - No One to Depend on [05:34]
16. Santana - Oye Como Va [04:18]
17. Santana - Interplanetary Party [04:06]
18. Santana - The Game of Love (feat. Tina Turner) [04:20]

Playing Time.........: 01:17:41
Total Size...........: 548,84 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Na "Star People" zebrano studyjne i koncertowe nagrania dokonane na przestrzeni siedmiu miesięcy, od sierpnia 1982 do lutego następnego roku. Davisowi przez cały ten czas towarzyszył w miarę stabilny skład, z saksofonistą Billem Evansem, gitarzystą Mikiem Sternem, basistą Marcusem Millerem (na początku 1983 roku zastąpionym przez Toma Barneya), perkusistą Alem Fosterem i perkusjonistą Mino Cinelu. W międzyczasie dołączył do nich drugi gitarzysta, John Scofield, którego bluesowy styl gry interesująco dopełnił brzmienie grupy.

Świetnie wypadają oba nagrania koncertowe, czyli "Come Get It" i "Speak". W przeciwieństwie do wydanej kilka miesięcy wcześniej koncertówki "We Want Miles", tutaj nie brakuje szaleństwa, energii i intensywności, jakie cechowały występy Davisa w poprzedniej dekadzie. Podobnie jak wtedy, muzycy mieszają funk, rock i jazz, choć już nie w tak awangardowy sposób, a psychodeliczny nastrój został zastąpiony klimatem i brzmieniem lat 80. Zespół na pewno jest tu już bardziej zgrany, niż w nagraniach z "We Want Miles". Nie jest to może aż porywające granie, ale i tak fantastyczne. Równie ciekawie wypadają "It Gets Better" i tytułowy "Star People", a zarazem bardzo zaskakująco, bo to archetypowe, dwunstotaktowe bluesy w wolnym tempie. W pierwszym z nich zachwycają partie Scofielda, w drugim - Davisa i Evansa, którzy na swoich instrumentach doskonale naśladują bluesowy sposób gry na gitarze, oraz Sterna, który w przeciwieństwie do Scofielda gra bluesa w bardziej rockowym stylu. Niestety, dwa ostatnie kawałki zaniżają poziom. "U'N'I" i "Star on Cicely" to przykłady bardziej komercyjnego podejścia do grania. Nie są może tak okropne, jak tytułowy kawałek z "The Man with the Horn" lub późniejsze dokonania Davisa, ale i niczym nie zachwycają. Na ich nieobecności album tylko by zyskał, zwłaszcza że jest bardzo, jak na tamte czasy, długi (trwa niemal pełną godzinę).

"Star People" jest zdecydowanie najbardziej udanym wydawnictwem Milesa Davisa z okresu po przerwie, choć niepozbawionym wad. Oprócz długości i nierównego poziomu utworów, należy do nich brak jednorodnego brzmienia - w "Speak" jakość jest wręcz bootlegowa. Ogólnie jednak jest zaskakująco dobrze - zwłaszcza na tle późniejszych dokonań trębacza.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

Star People (1983):
1. Come Get It 11:03
2. It Gets Better 10:07
3. Speak/That's What Happened 8:32
4. Star People 18:46
5. U'n'I 5:53
6. Star On Cicely 4:28



..::OBSADA::..

Trumpet, Keyboards, Design Concept - Miles Davis
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone - Bill Evans
Drums - Al Foster
Electric Bass - Marcus Miller, Tom Barney
Electric Guitar - John Scofield, Mike Stern
Percussion - Mino Cinelu



https://www.youtube.com/watch?v=KKcbISUfd3Q



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Na "Star People" zebrano studyjne i koncertowe nagrania dokonane na przestrzeni siedmiu miesięcy, od sierpnia 1982 do lutego następnego roku. Davisowi przez cały ten czas towarzyszył w miarę stabilny skład, z saksofonistą Billem Evansem, gitarzystą Mikiem Sternem, basistą Marcusem Millerem (na początku 1983 roku zastąpionym przez Toma Barneya), perkusistą Alem Fosterem i perkusjonistą Mino Cinelu. W międzyczasie dołączył do nich drugi gitarzysta, John Scofield, którego bluesowy styl gry interesująco dopełnił brzmienie grupy.

Świetnie wypadają oba nagrania koncertowe, czyli "Come Get It" i "Speak". W przeciwieństwie do wydanej kilka miesięcy wcześniej koncertówki "We Want Miles", tutaj nie brakuje szaleństwa, energii i intensywności, jakie cechowały występy Davisa w poprzedniej dekadzie. Podobnie jak wtedy, muzycy mieszają funk, rock i jazz, choć już nie w tak awangardowy sposób, a psychodeliczny nastrój został zastąpiony klimatem i brzmieniem lat 80. Zespół na pewno jest tu już bardziej zgrany, niż w nagraniach z "We Want Miles". Nie jest to może aż porywające granie, ale i tak fantastyczne. Równie ciekawie wypadają "It Gets Better" i tytułowy "Star People", a zarazem bardzo zaskakująco, bo to archetypowe, dwunstotaktowe bluesy w wolnym tempie. W pierwszym z nich zachwycają partie Scofielda, w drugim - Davisa i Evansa, którzy na swoich instrumentach doskonale naśladują bluesowy sposób gry na gitarze, oraz Sterna, który w przeciwieństwie do Scofielda gra bluesa w bardziej rockowym stylu. Niestety, dwa ostatnie kawałki zaniżają poziom. "U'N'I" i "Star on Cicely" to przykłady bardziej komercyjnego podejścia do grania. Nie są może tak okropne, jak tytułowy kawałek z "The Man with the Horn" lub późniejsze dokonania Davisa, ale i niczym nie zachwycają. Na ich nieobecności album tylko by zyskał, zwłaszcza że jest bardzo, jak na tamte czasy, długi (trwa niemal pełną godzinę).

"Star People" jest zdecydowanie najbardziej udanym wydawnictwem Milesa Davisa z okresu po przerwie, choć niepozbawionym wad. Oprócz długości i nierównego poziomu utworów, należy do nich brak jednorodnego brzmienia - w "Speak" jakość jest wręcz bootlegowa. Ogólnie jednak jest zaskakująco dobrze - zwłaszcza na tle późniejszych dokonań trębacza.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

Star People (1983):
1. Come Get It 11:03
2. It Gets Better 10:07
3. Speak/That's What Happened 8:32
4. Star People 18:46
5. U'n'I 5:53
6. Star On Cicely 4:28



..::OBSADA::..

Trumpet, Keyboards, Design Concept - Miles Davis
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone - Bill Evans
Drums - Al Foster
Electric Bass - Marcus Miller, Tom Barney
Electric Guitar - John Scofield, Mike Stern
Percussion - Mino Cinelu



https://www.youtube.com/watch?v=KKcbISUfd3Q



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

W 1981 roku, po ponad pięcioletniej przerwie w swym życiu artystycznym, Miles Davis rozpoczął kompletowanie zespołu do swojego come backu. Z początkowo wieloosobowego bandu wyłoniło się ostatecznie combo, w którego składzie w roli gitarzysty znalazł się wykształcony muzycznie, młody, ale obecny już od kilku lat na scenie (m.in. Blood, Sweat and Tears, zespół Billy’ego Cobhama), Mike Stern.

Co prawda Miles Davis zapraszał już wcześniej do współpracy gitarzystów, w tym choćby Johna McLaughlina, który miał okazję na przełomie lat 70-tych i 80-tych współuczestniczyć w tworzeniu przez Milesa podwalin stylu fusion, jednak dopiero udział Mike Sterna w nagraniach do płyty The Man With the Horn z 1981 oraz serii koncertów w Nowym Jorku oraz Tokio, otworzył nowy rozdział w historii roli gitary w muzyce jazzowej.

Ze swoimi długimi włosami oraz używanym wówczas Fenderem Stratocasterem (obecnie niemal wyłącznie sygnowany własnymi inicjałami, wykonany na wzór Fendera Telecastera, model Yamaha Pacifica 1511MS), Mike Stern wyglądem absolutnie nie wpasowywał się w tradycyjnie pojmowany wizerunek muzyka jazzowego. Podobnie jego brudne brzmienie gitary oraz sposób gry, momentami atonalny, a w partiach solowych często nieproporcjonalnie do reszty instrumentów w zespole głośny, odbiegały od tego, do czego przyzwyczajeni byli słuchacze jazzu, w tym również gitarowego. Być może wybór na etatowego gitarzystę swojego zespołu osoby tak wyróżniającej się wśród tłumu sobie podobnych gitarzystów jazzowych był wynikiem chęci zadośćuczynienia przez Milesa swym niespełnionym aspiracjom współpracy z Jimi Hedrixem, do której rzekomo miało dojść, gdyby losy tego drugiego nie potoczyły się inaczej.

Właśnie wynikiem koncertów z roku 1981 jest wydana rok później płyta "We Want Miles", która dokumentuje atmosferę współpracy muzyków w nowym, odmłodzonym składzie.
Niejako osią płyty jest utwór "Jean-Pierre", kompozycja o temacie przywołującym na myśl prostą dziecięcą melodyjkę, stanowiącym tak naprawdę punkt wyjścia dla improwizacji Milesa oraz muzyków zespołu, w tym Mike'a Sterna, którego partia solowa w otwierającej płytę wersji utworu (kompozycja pojawia się na płycie dwukrotnie) należy do dziś do znaków rozpoznawczych stylu gitarzysty. Sam "Jean-Pierre" wszedł na stałe do repertuaru Sterna, pojawiając się także na wydanej przez niego 10 lat później płycie "Standards".

Od 1982 roku rolę gitarzysty w zespole Davisa przejął John Scofield, który niejako wygładził i uspokoił drapieżny klimat, jaki swą niepokorną gitarą do fusion Milesa Davisa wniósł Mike Stern. Jedynym oficjalnie wydanym albumem koncertowym, pozwalającym na wgląd w ten krótki, ale bardzo istotny okres współpracy gitarzysty z Davisem, jest właśnie płyta We Want Miles



..::TRACK-LIST::..

We Want Miles (1982)
CD 1:
1. Jean Pierre 10:41
2. Back Seat Betty 8:15
3. Fast Track 15:17
4. Jean Pierre 3:58

Bonus Tracks:
5. Ursula 2:08
6. Aida 12:18


CD 2:
1. My Man's Gone Now 20:13
2. Kix 18:43
3. Fat Time 13:06



..::OBSADA::..

Drums - Al Foster
Electric Bass - Marcus Miller
Electric Guitar - Mike Stern
Percussion - Mino Cinelu
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone - Bill Evans
Trumpet, Keyboards - Miles Davis



https://www.youtube.com/watch?v=gKkWjwH4YWQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

W 1981 roku, po ponad pięcioletniej przerwie w swym życiu artystycznym, Miles Davis rozpoczął kompletowanie zespołu do swojego come backu. Z początkowo wieloosobowego bandu wyłoniło się ostatecznie combo, w którego składzie w roli gitarzysty znalazł się wykształcony muzycznie, młody, ale obecny już od kilku lat na scenie (m.in. Blood, Sweat and Tears, zespół Billy’ego Cobhama), Mike Stern.

Co prawda Miles Davis zapraszał już wcześniej do współpracy gitarzystów, w tym choćby Johna McLaughlina, który miał okazję na przełomie lat 70-tych i 80-tych współuczestniczyć w tworzeniu przez Milesa podwalin stylu fusion, jednak dopiero udział Mike Sterna w nagraniach do płyty The Man With the Horn z 1981 oraz serii koncertów w Nowym Jorku oraz Tokio, otworzył nowy rozdział w historii roli gitary w muzyce jazzowej.

Ze swoimi długimi włosami oraz używanym wówczas Fenderem Stratocasterem (obecnie niemal wyłącznie sygnowany własnymi inicjałami, wykonany na wzór Fendera Telecastera, model Yamaha Pacifica 1511MS), Mike Stern wyglądem absolutnie nie wpasowywał się w tradycyjnie pojmowany wizerunek muzyka jazzowego. Podobnie jego brudne brzmienie gitary oraz sposób gry, momentami atonalny, a w partiach solowych często nieproporcjonalnie do reszty instrumentów w zespole głośny, odbiegały od tego, do czego przyzwyczajeni byli słuchacze jazzu, w tym również gitarowego. Być może wybór na etatowego gitarzystę swojego zespołu osoby tak wyróżniającej się wśród tłumu sobie podobnych gitarzystów jazzowych był wynikiem chęci zadośćuczynienia przez Milesa swym niespełnionym aspiracjom współpracy z Jimi Hedrixem, do której rzekomo miało dojść, gdyby losy tego drugiego nie potoczyły się inaczej.

Właśnie wynikiem koncertów z roku 1981 jest wydana rok później płyta "We Want Miles", która dokumentuje atmosferę współpracy muzyków w nowym, odmłodzonym składzie.
Niejako osią płyty jest utwór "Jean-Pierre", kompozycja o temacie przywołującym na myśl prostą dziecięcą melodyjkę, stanowiącym tak naprawdę punkt wyjścia dla improwizacji Milesa oraz muzyków zespołu, w tym Mike'a Sterna, którego partia solowa w otwierającej płytę wersji utworu (kompozycja pojawia się na płycie dwukrotnie) należy do dziś do znaków rozpoznawczych stylu gitarzysty. Sam "Jean-Pierre" wszedł na stałe do repertuaru Sterna, pojawiając się także na wydanej przez niego 10 lat później płycie "Standards".

Od 1982 roku rolę gitarzysty w zespole Davisa przejął John Scofield, który niejako wygładził i uspokoił drapieżny klimat, jaki swą niepokorną gitarą do fusion Milesa Davisa wniósł Mike Stern. Jedynym oficjalnie wydanym albumem koncertowym, pozwalającym na wgląd w ten krótki, ale bardzo istotny okres współpracy gitarzysty z Davisem, jest właśnie płyta We Want Miles



..::TRACK-LIST::..

We Want Miles (1982)
CD 1:
1. Jean Pierre 10:41
2. Back Seat Betty 8:15
3. Fast Track 15:17
4. Jean Pierre 3:58

Bonus Tracks:
5. Ursula 2:08
6. Aida 12:18


CD 2:
1. My Man's Gone Now 20:13
2. Kix 18:43
3. Fat Time 13:06



..::OBSADA::..

Drums - Al Foster
Electric Bass - Marcus Miller
Electric Guitar - Mike Stern
Percussion - Mino Cinelu
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone - Bill Evans
Trumpet, Keyboards - Miles Davis



https://www.youtube.com/watch?v=gKkWjwH4YWQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..



..::TRACK-LIST::..

Recorded July 21, 2010 at 45. Jazzaldia, Playa De La Zurriola, Donostia, San Sebastian, Spain.

1. Space Monkey 4:54
2. Free Money 5:38
3. Play With Fire 6:17
4. Ghost Dance 5:39
5. My Blakean Year 8:53
6. Beneath The Southern Cross 8:07
7. We Three 6:05
8. People Who Died 4:14
9. Dancing Barefoot 6:37
10. Because The Night 3:55
11. People Have The Power 8:01
12. Wing 5:17
13. Gloria 9:20



..::OBSADA::..

Lead Vocals, Guitar - Patti Smith
Bass, Keyboards, Vocals - Tony Shanahan
Drums - Jay Dee Daugherty
Guitar, Bass, Vocals - Jack Petruzzelli
Guitar, Vocals - Lenny Kaye



https://www.youtube.com/watch?v=EIM-D_xLQEw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Violinist, composer and filmmaker Tony Conrad started his career in New York in the early 1960s. As a member of the Theatre of Eternal Music (a.k.a. the Dream Syndicate) alongside John Cale, La Monte Young, Marian Zazeela and Angus MacLise, he participated in now-legendary and often legendarily loud drone performances with many pieces having no beginning and no end. During a fateful trip to Germany in 1972, Conrad met with avant-rock visionaries Faust and made the very first record to bear his name.

Outside The Dream Syndicate, originally released in Europe only in 1973, is a stunning debut. Two side-long tracks – "The Side Of Man And Womankind" and "The Side Of The Machine" – show just how far Conrad had moved beyond his minimalist peers. Werner Diermaier's repetitive drum beat and Jean-Hervé Peron's stripped-down bassline conjure a tense, ascetic groove, while Conrad's seamless violin, initially so controlled, reveals a surprising adaptability. The music shifts almost on a subliminal level, pushing and pulling to the drone's internal pulse.

It is hard to imagine Conrad's trajectory from downtown Manhattan to a farmhouse in the German countryside that ultimately resulted in Outside The Dream Syndicate, yet no other record captures – so completely and instantly – the intersection of avant-garde and rock forms. Outside The Dream Syndicate remains ahead of and bracingly outside of its time.



Glorious ecstatic hymns exclusively made of violin abrasive drones and freak-out dissonances, accompanied by drums sections and e-guitar bass lines. This intriguing album is now a true classic of contemporary music and progressive rock. This one captures the essence of minimalism music and the energy of rock. To be honest, this album looks like more to Tony Conrad's explorations in experimentation sounds and insistent droning performances than FAUST's hybrid rocking universe. "From The Side Of Man And Womankind" is based on a repetitive, ritual drum pulsation, giving the rhythm for long, monotonous, fuzzy violin drones (played by Tony Conrad); the atmosphere is wonderfully noisy, extreme and transcendent. "From The Side Of The Machines" takes back the same schema of composition but within a more colourful, dynamic flame, the result is completely "physical", throwing the listener into a deep "visceral" meditation. A landmark, epic album!

philippe


Krautrock, particularly the more experimental strand, always had an affinity with minimalism; think of Can's metronomic rhythms, Neu!'s single chord excursions and the lengthy, near-formless electronic drones of early Kluster or Tangerine Dream circa Zeit. It's perhaps a little odd that Faust, whose recordings were among the most intricate and complex of the krautrock genre, should have participated in this album, perhaps the ultimate minimalist statement of the era.
Only two members of Faust actually perform on this recording, bassist Jean Herve Peron and drummer Zappi Diemaier. They were one of the era's more muscular and inventive rhythm sections, capable of rocking out but also of playing with great subtlety when the music demanded it. From The Side Of Man And Womankind sees the stone age hooligan stomp of It's A Rainy Day, Sunshine Girl stripped down to the bare minimum; tom tom hi hat tom tom hi hat two note bass line dead on the beat and one note drone on the violin plodding along for 26 glorious, almost static minutes. Zappi occasionally forgets himself and includes a cymbal crash, and there are slight tonal variations in the violin drone, but it's about as basic as you can get and utterly mesmerising into the bargain. The boys from Faust get to cut loose, relatively speaking, on From The Side Of The Machines; tom toms played with mallets, cymbal crashes and at least 4 notes on the bass, the whole thing sounding like a fragment from Set The Controls For The Heart Of The Sun or a similar psychedelic journey looped and repeated ad infinitum, with the Tony Conrad's single note drone floating in space as always. The musicians manage to create an enormous amount with almost no resources whatsoever, and they manage to make an eerily uplifting sound although it sounds like they're straining to avoid any form of self expression at all.

The original album contained just those two mighty slabs of noise, but the reissue includes some bonus items. Two short pieces open disc 2; The Pyre Of Angus Was In is presumably a reference to Conrad's contemporary (and briefly member of The Velvet Underground) Angus Macalise and has a similar groove to From The Side Of The Machines, with Jean Herve Peron getting quite melodic on his bass. The Death Of The Composers sounds like an alternate take of the same piece, with a bit more psychedelic grooving from the rhythm section. From The Side Of Woman And Mankind brings proceedings to a close, and it's basically From The Side Of Man And Womankind taken at a slightly faster tempo. Peron's bass occasionally slips out of sync with the drums and there's a touch more variety in Conrad's bowing technique; if you've been paying attention and you've listened this far, it makes an enormous difference.

If you like the post rock of Godspeed You! Black Emperor and A Silver Mt Zion, John Cale's viola contributions to the Velvet Underground, the hypnotic grooves of early Can, the academic minimalism of Steve Reich, Terry Riley and Philip Glass, the side long drones of Soft Machine Third or pounding rhythms of Faust then this is essential listening. If you're not into minimalism it might just make a convert of you. An emphatic 5 stars.

Syzygy



..::TRACK-LIST::..

1. The Side Of Man And Womankind 27:38
2. The Side Of The Machine 27:01



..::OBSADA::..

Tony Conrad - violin

With:
Rudolf Sosna - synth
Jean-Hervé Peron - bass
Werner Diermaier - drums



https://www.youtube.com/watch?v=OyXL2UlLlwM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Violinist, composer and filmmaker Tony Conrad started his career in New York in the early 1960s. As a member of the Theatre of Eternal Music (a.k.a. the Dream Syndicate) alongside John Cale, La Monte Young, Marian Zazeela and Angus MacLise, he participated in now-legendary and often legendarily loud drone performances with many pieces having no beginning and no end. During a fateful trip to Germany in 1972, Conrad met with avant-rock visionaries Faust and made the very first record to bear his name.

Outside The Dream Syndicate, originally released in Europe only in 1973, is a stunning debut. Two side-long tracks – "The Side Of Man And Womankind" and "The Side Of The Machine" – show just how far Conrad had moved beyond his minimalist peers. Werner Diermaier's repetitive drum beat and Jean-Hervé Peron's stripped-down bassline conjure a tense, ascetic groove, while Conrad's seamless violin, initially so controlled, reveals a surprising adaptability. The music shifts almost on a subliminal level, pushing and pulling to the drone's internal pulse.

It is hard to imagine Conrad's trajectory from downtown Manhattan to a farmhouse in the German countryside that ultimately resulted in Outside The Dream Syndicate, yet no other record captures – so completely and instantly – the intersection of avant-garde and rock forms. Outside The Dream Syndicate remains ahead of and bracingly outside of its time.



Glorious ecstatic hymns exclusively made of violin abrasive drones and freak-out dissonances, accompanied by drums sections and e-guitar bass lines. This intriguing album is now a true classic of contemporary music and progressive rock. This one captures the essence of minimalism music and the energy of rock. To be honest, this album looks like more to Tony Conrad's explorations in experimentation sounds and insistent droning performances than FAUST's hybrid rocking universe. "From The Side Of Man And Womankind" is based on a repetitive, ritual drum pulsation, giving the rhythm for long, monotonous, fuzzy violin drones (played by Tony Conrad); the atmosphere is wonderfully noisy, extreme and transcendent. "From The Side Of The Machines" takes back the same schema of composition but within a more colourful, dynamic flame, the result is completely "physical", throwing the listener into a deep "visceral" meditation. A landmark, epic album!

philippe


Krautrock, particularly the more experimental strand, always had an affinity with minimalism; think of Can's metronomic rhythms, Neu!'s single chord excursions and the lengthy, near-formless electronic drones of early Kluster or Tangerine Dream circa Zeit. It's perhaps a little odd that Faust, whose recordings were among the most intricate and complex of the krautrock genre, should have participated in this album, perhaps the ultimate minimalist statement of the era.
Only two members of Faust actually perform on this recording, bassist Jean Herve Peron and drummer Zappi Diemaier. They were one of the era's more muscular and inventive rhythm sections, capable of rocking out but also of playing with great subtlety when the music demanded it. From The Side Of Man And Womankind sees the stone age hooligan stomp of It's A Rainy Day, Sunshine Girl stripped down to the bare minimum; tom tom hi hat tom tom hi hat two note bass line dead on the beat and one note drone on the violin plodding along for 26 glorious, almost static minutes. Zappi occasionally forgets himself and includes a cymbal crash, and there are slight tonal variations in the violin drone, but it's about as basic as you can get and utterly mesmerising into the bargain. The boys from Faust get to cut loose, relatively speaking, on From The Side Of The Machines; tom toms played with mallets, cymbal crashes and at least 4 notes on the bass, the whole thing sounding like a fragment from Set The Controls For The Heart Of The Sun or a similar psychedelic journey looped and repeated ad infinitum, with the Tony Conrad's single note drone floating in space as always. The musicians manage to create an enormous amount with almost no resources whatsoever, and they manage to make an eerily uplifting sound although it sounds like they're straining to avoid any form of self expression at all.

The original album contained just those two mighty slabs of noise, but the reissue includes some bonus items. Two short pieces open disc 2; The Pyre Of Angus Was In is presumably a reference to Conrad's contemporary (and briefly member of The Velvet Underground) Angus Macalise and has a similar groove to From The Side Of The Machines, with Jean Herve Peron getting quite melodic on his bass. The Death Of The Composers sounds like an alternate take of the same piece, with a bit more psychedelic grooving from the rhythm section. From The Side Of Woman And Mankind brings proceedings to a close, and it's basically From The Side Of Man And Womankind taken at a slightly faster tempo. Peron's bass occasionally slips out of sync with the drums and there's a touch more variety in Conrad's bowing technique; if you've been paying attention and you've listened this far, it makes an enormous difference.

If you like the post rock of Godspeed You! Black Emperor and A Silver Mt Zion, John Cale's viola contributions to the Velvet Underground, the hypnotic grooves of early Can, the academic minimalism of Steve Reich, Terry Riley and Philip Glass, the side long drones of Soft Machine Third or pounding rhythms of Faust then this is essential listening. If you're not into minimalism it might just make a convert of you. An emphatic 5 stars.

Syzygy



..::TRACK-LIST::..

1. The Side Of Man And Womankind 27:38
2. The Side Of The Machine 27:01



..::OBSADA::..

Tony Conrad - violin

With:
Rudolf Sosna - synth
Jean-Hervé Peron - bass
Werner Diermaier - drums



https://www.youtube.com/watch?v=OyXL2UlLlwM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wysokiej jakości, inteligentna awangarda!
Piękno w najczystszej postaci!



4.5 stars. What a week I just had listening to this album and ONE SHOT's latest "111" both top ten albums for 2023 in my little world. UNIVERS ZERO continue to show that they take a back seat to no band when it comes to serious, complex and adventerous music. One of my favourite t-shirts is a "Heresie" one I own and that is a top five studio album for me by this band along with "Uzed", "Heatwave", "Phosphorescent Dreams" and this one "Lueur". Throw in "Relaps" and "Crawling Wind" and all of these are in my best of Avant list. Love this band and thankyou Daniel Denis for carrying on in 2023 some 9 years after "Phosphorescent Dreams".
It's been nine years but this four piece were all on that 2014 record. The keyboardist and bass player from that album have been replaced by Daniel and his Son Nicolas who plays bass here, adds some percussion and sings on one track while Dad besides his incredible drum works plays all keyboards. This is different though than "Phosphorescent Dreams". That album was so melancholic with high end stuff throughout. Honestly the guitar on both albums is minimal to say the least. It's those dark sections on "Lueur" that give a different vibe here, plus to my ears it's like Daniel has included things from various past records, like tying a bow on his band here.

I thought of "Implosion"more than "Phosphorescent Dreams" while listening to this. What I love about "Implosion" are those short dark pieces where it feels like you are being taken to somewhere that you don't want to go. Creepy with suspense and three tracks from that album that are like that are "Oozing", "Mirrors" and "Bactieria" while on "Lueur" it's "Migration Vers Le Bas", "Axe 117" and "Mister Chung". Then there's those classical tunes that bounce that really turn me off and "Implosion" has those while "Lueur" gets close to crossing that line but doesn't and "Phosphorescent Dreams" isn't even close thankfully.

After opening with "Migration Vers Le Bas" and feeling like I'm on this slow moving train to my worst nightmare we get the vocal track "Sfumato(Part 1)" and on my initial spins I'm thinking this could fit on John Greaves' "Songs" record. This is a 9 1/2 minute track with floating organ and the lyrics are repeated twice with a reserved voice but in between some powerful stuff. Classic UZ at 5 minutes as it turns haunting with piano and atmosphere. Dark is the word. "Cloportes" is that tune getting close to that bouncy, classical style we also get clarinet here. I like that it changes to more of a serious style with the light sound returning late.

"Rolling Eyes" is a feel good piece of music with guitar, bass, steady beats and keyboards. "Axe 117" like the opener is a dark trip bringing ART ZOYD to mind. It's quite unsettling around 2 minutes. "Sfumato(Part 2)" is a top five with those three short "Implosion"-like tunes and the closer. This is powerful and dark. How good is the drumming 4 minutes in with electric piano and atmosphere. The next track "Wavering" is another highlight. Again dark and in no hurry. Classic UZ 1 1/2 minutes in. So good. "Mister Chung" is slow moving and haunting. "Coda" is an outstanding closer but only 2 minutes long, still the drums and bass shine. Yeah those Denis boys are talented.

This is dedicated to Daniel's daughter Julia who is pictured playing Dad's drums in this package. Speaking of the package, the cover art, back cover and inside has this glossy splatter-like stuff on it. No difference in the texture when you feel it but it's unique. Like the circular swirls of shiny on the front cover. I'm just so happy with this one and the latest ONE SHOT, my kind of music folks.

Mellotron Storm



..::TRACK-LIST::..

1. Migration vers le bas 02:35
2. Sfumato (part 1) 09:28
3. Cloportes 04:00
4. Rolling Eyes 05:38
5. Axe 117 03:33
6. Sfumato (part 2) 06:11
7. Wavering 03:51
8. La tête à l'envers 01:49
9. Mister Chung 02:57
10. Dartafalk 05:44
11. Coda 02:02



..::OBSADA::..

Daniel Denis - keyboards, drums & percussion
Nicolas Dechêne - guitars
Kurt Budé - clarinet, bass clarinet
Nicolas Denis - bass, percussion, vocals



https://www.youtube.com/watch?v=6aA-h1ScOlw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wysokiej jakości, inteligentna awangarda!
Piękno w najczystszej postaci!



4.5 stars. What a week I just had listening to this album and ONE SHOT's latest "111" both top ten albums for 2023 in my little world. UNIVERS ZERO continue to show that they take a back seat to no band when it comes to serious, complex and adventerous music. One of my favourite t-shirts is a "Heresie" one I own and that is a top five studio album for me by this band along with "Uzed", "Heatwave", "Phosphorescent Dreams" and this one "Lueur". Throw in "Relaps" and "Crawling Wind" and all of these are in my best of Avant list. Love this band and thankyou Daniel Denis for carrying on in 2023 some 9 years after "Phosphorescent Dreams".
It's been nine years but this four piece were all on that 2014 record. The keyboardist and bass player from that album have been replaced by Daniel and his Son Nicolas who plays bass here, adds some percussion and sings on one track while Dad besides his incredible drum works plays all keyboards. This is different though than "Phosphorescent Dreams". That album was so melancholic with high end stuff throughout. Honestly the guitar on both albums is minimal to say the least. It's those dark sections on "Lueur" that give a different vibe here, plus to my ears it's like Daniel has included things from various past records, like tying a bow on his band here.

I thought of "Implosion"more than "Phosphorescent Dreams" while listening to this. What I love about "Implosion" are those short dark pieces where it feels like you are being taken to somewhere that you don't want to go. Creepy with suspense and three tracks from that album that are like that are "Oozing", "Mirrors" and "Bactieria" while on "Lueur" it's "Migration Vers Le Bas", "Axe 117" and "Mister Chung". Then there's those classical tunes that bounce that really turn me off and "Implosion" has those while "Lueur" gets close to crossing that line but doesn't and "Phosphorescent Dreams" isn't even close thankfully.

After opening with "Migration Vers Le Bas" and feeling like I'm on this slow moving train to my worst nightmare we get the vocal track "Sfumato(Part 1)" and on my initial spins I'm thinking this could fit on John Greaves' "Songs" record. This is a 9 1/2 minute track with floating organ and the lyrics are repeated twice with a reserved voice but in between some powerful stuff. Classic UZ at 5 minutes as it turns haunting with piano and atmosphere. Dark is the word. "Cloportes" is that tune getting close to that bouncy, classical style we also get clarinet here. I like that it changes to more of a serious style with the light sound returning late.

"Rolling Eyes" is a feel good piece of music with guitar, bass, steady beats and keyboards. "Axe 117" like the opener is a dark trip bringing ART ZOYD to mind. It's quite unsettling around 2 minutes. "Sfumato(Part 2)" is a top five with those three short "Implosion"-like tunes and the closer. This is powerful and dark. How good is the drumming 4 minutes in with electric piano and atmosphere. The next track "Wavering" is another highlight. Again dark and in no hurry. Classic UZ 1 1/2 minutes in. So good. "Mister Chung" is slow moving and haunting. "Coda" is an outstanding closer but only 2 minutes long, still the drums and bass shine. Yeah those Denis boys are talented.

This is dedicated to Daniel's daughter Julia who is pictured playing Dad's drums in this package. Speaking of the package, the cover art, back cover and inside has this glossy splatter-like stuff on it. No difference in the texture when you feel it but it's unique. Like the circular swirls of shiny on the front cover. I'm just so happy with this one and the latest ONE SHOT, my kind of music folks.

Mellotron Storm



..::TRACK-LIST::..

1. Migration vers le bas 02:35
2. Sfumato (part 1) 09:28
3. Cloportes 04:00
4. Rolling Eyes 05:38
5. Axe 117 03:33
6. Sfumato (part 2) 06:11
7. Wavering 03:51
8. La tête à l'envers 01:49
9. Mister Chung 02:57
10. Dartafalk 05:44
11. Coda 02:02



..::OBSADA::..

Daniel Denis - keyboards, drums & percussion
Nicolas Dechêne - guitars
Kurt Budé - clarinet, bass clarinet
Nicolas Denis - bass, percussion, vocals



https://www.youtube.com/watch?v=6aA-h1ScOlw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Whitesnake - Greatest Hits (Remixed 2022)
(Revisited Remixed Remastered MMXXII)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Whitesnake
Album................: Greatest Hits (Remixed 2022)
Genre................: Hard Rock
Source...............: CD
Year.................: 1994-2022
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 74 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Rhino Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Whitesnake - Still Of The Night [06:50]
2. Whitesnake - Here I Go Again [04:32]
3. Whitesnake - Is This Love [05:03]
4. Whitesnake - Give Me All Your Love [03:13]
5. Whitesnake - Love Ain’t No Stranger [04:18]
6. Whitesnake - Slide It In [03:19]
7. Whitesnake - Slow An’ Easy [06:09]
8. Whitesnake - Guilty Of Love [03:22]
9. Whitesnake - Fool For Your Loving [04:11]
10. Whitesnake - Judgement [05:22]
11. Whitesnake - The Deeper The Love [04:08]
12. Whitesnake - Now You’re Gone [04:10]
13. Whitesnake - Sweet Lady Luck [04:36]
14. Whitesnake - You’re Gonna Break My Heart Again [04:16]
15. Whitesnake - Crying In The Rain [05:47]
16. Whitesnake - Forevermore [07:05]

Playing Time.........: 01:16:28
Total Size...........: 570,97 MB

...( Info )...

Artist: VA
Title: Week Single (12/12/2025)
Year: 2025
Genre: Pop, Dance, R&B, Rock, Hip-Hop
Duration: 05:18:56
Format/Codec: MP3
Audio Bitrate: 320 Kbps


...( TrackList )...

001. 21 Savage/Jawan Harris - I WISH (00:03:19)
002. Fred again../Wallfacer - I Luv U (00:03:18)
003. OneRepublic - Give Me Something (for Arknights Endfield) (00:02:43)
004. Becky G - Hablamos Mañana (00:02:51)
005. Sasha Keable - TAI CHI (00:03:15)
006. Mumford & Sons - Prizefighter (00:03:30)
007. Judeline/DELLAFUENTE - tiempo pasa (00:03:35)
008. Mon Rovîa - Old Fort Steel Trail (00:02:29)
009. Nas/Dj Premier - GiT Ready (00:02:52)
010. FLO - Recently Deleted (00:03:43)
011. Pooh Shiesty - FDO (00:05:19)
012. Matt Hansen - COMPASS (00:02:47)
013. Gavin Adcock - Winner At Losing (Landman - Songs From and Inspired by the Paramount+ Original Series Volume II) (00:03:02)
014. Gorillaz/Omar Souleyman/Yasiin Bey - Damascus (feat. Omar Souleyman and Yasiin Bey) (00:04:04)
015. Emei - Ginger Tea (00:02:37)
016. Samara Cyn - what will they say (00:02:38)
017. Shlømo/Sara Landry - CONTROL YOUR BODY (00:03:36)
018. Artemas - before we say goodbye (00:02:27)
019. Ken Carson/Destroy Lonely - the acronym (00:02:28)
020. Health - ANTIDOTE (00:03:04)
021. Britton - bedbugs (00:03:39)
022. The Jack Wharff Band - No Way Out (Songs From and Inspired by the Paramount+ Original Series Landman Volume II) (00:02:31)
023. Lekan - Come Thru (00:02:39)
024. HUMBE - HARRY STAMPER (00:03:13)
025. Bossman Dlow/BossMan Pac - Tendernism (feat. BossMan Pac) (00:02:02)
026. DaBaby - LETTER TO MY YN (00:03:11)
027. Yumi Zouma - 95 (00:03:24)
028. Elle Coves - Talk About It (00:03:21)
029. TXC/DaVido/Shoday/Scotts Maphuma/Zlatan/Al Xapo - Nakupenda (00:05:33)
030. Vienna Vienna - Buzz (00:03:21)
031. Lukas Nelson - A Certain Someone (00:04:33)
032. Sweet Pill - No Control (00:03:01)
033. Annika Wells - the good (00:03:26)
034. Eddie Benjamin - KISS ME (00:03:09)
035. Fridayy/Mariah the Scientist - Death Do Us Part (00:03:25)
036. 42 Dugg/Rylo Rodriguez/Lil Baby - It Is What It Is (00:02:39)
037. DJ SUZY - White Rabbit (00:03:05)
038. Seven Lions - Breaking Me (00:04:04)
039. Tone Stith - Fly (00:03:07)
040. Babble Hume - Jessica Mable (00:02:32)
041. Adore - new york high (00:02:23)
042. J Hus/Skepta - Outside (00:02:47)
043. Rico Nasty - BLACK LACE (00:02:05)
044. Honestav - How I Got My Name (00:03:02)
045. Maggie Antone - The Devil's Not In Hell (00:02:58)
046. Kevin Atwater - but they were kissing (00:02:51)
047. Michael Marcagi - Unlocks Me (00:03:24)
048. Whitney Whitney - Isabelle (00:03:24)
049. bLAck pARty/Fana Hues - Cowboy/Cowgirl (00:02:34)
050. Francis Mercier/Mark Borino - All My Life (00:03:28)
051. Russ - Do You Feel the Same (00:03:55)
052. French Montana/Max B - Make America Wavy Again (MAWA) (00:03:16)
053. ALLDAY PROJECT - LOOK AT ME (00:02:40)
054. Nothing - purple striпgs (00:04:42)
055. The Format - Boycott Heaven (00:04:36)
056. Maria Becerra/Jay Wheeler/Xross - ROMÁNTICA (00:03:51)
057. Blood Cultures - Unarchiver (00:04:55)
058. Blond:ish/Tim Engelhardt - No One (00:04:04)
059. YKNIECE/Rakihya Raine/So Supa - Pop Mo Shit (00:01:38)
060. Hunxho - Tulum (00:02:50)
061. Tanerélle - Become (00:04:09)
062. Dry Cleaning - Let Me Grow and You'll See the Fruit (00:03:10)
063. David Kushner - Bittersweet Dreams (00:02:47)
064. Lil Man J - Stay My Ex (00:02:57)
065. Cloonee - How Deep Are Your Dreams? (Edit) (00:03:49)
066. Sondae/Siv - YOURS (00:03:25)
067. Softcult - Queen of Nothing (00:03:01)
068. Mora/Midnvght - tu nama (00:03:21)
069. Eddie And The Getaway - What Do I Do? (00:02:37)
070. Honey Bxby - Shame (00:03:02)
071. SOSOCAMO - say dat (00:01:43)
072. PnB Rock - How Would U Feel (00:03:27)
073. Cory Wong/Magic City Hippies - Blame It On The Moon (00:03:01)
074. NANO/aaron's book club - Change Completely (00:03:12)
075. Matt Sassari/Chrstphr/Peter Xan - Rise (00:02:15)
076. camoufly - Believe (00:03:43)
077. Sech - 6AM - TAN MOLESTOS? (00:02:20)
078. Elkan - Baby Teeth (00:03:26)
079. Conway the Machine/G Herbo - Nu Devils (00:05:21)
080. Nija/Blxst - I Just Called (00:03:03)
081. J. Park - King-Ka (Radio Mix) (00:03:45)
082. fakemink/Fimiguerrero - Black Jeep (00:01:49)
083. LEISURE - Let It All Out (00:04:13)
084. Zulia/Lagos - S I S T E M A S O L A R (00:03:06)
085. Greylan James - Hold It Down (the after demo) (00:03:42)
086. Garrett Kato/dee holt - Chasing a Thread (00:03:01)
087. Ryan Trey/Deca OTA - CALLIN ON YOU (00:02:48)
088. Sabrina Sterling - Jukebox (00:03:24)
089. Katie Lynne Sharbaugh - New Season (00:01:56)
090. Them - Cool Girl (00:03:11)
091. Declan J Donovan - Love Can Grow (00:03:14)
092. Oxis - Fingerling (00:02:30)
093. Tay Iwar - Sex on the Beach (00:02:51)
094. veronicavon - Lately (00:02:27)
095. threetwenty - say it (00:04:18)
096. EAZYBAKED/TieDye Ky - DREAMS (00:03:23)
097. R. Missing - Like the Sound of Injured Love (00:02:28)
098. Katelyn Tarver - The Price (00:03:10)
099. Sam Short - shameless (00:02:47)
100. SASSY 009/yunè pinku - Mirrors (00:02:09)

...( Info )...

Artist: VA
Title: A State of Trance: Year Mix 2025
Year: 2025
Genre: Trance, ElectroPop, FutureRave, MelodicHouse
Publisher (label): A State of Trance
Duration: 12:04:07
Format/Codec: MP3
Rip Type: tracks / image+.cue
Audio Bitrate: 320 kbps


...( TrackList )...

[1:55] 01. Armin van Buuren & Jon Bon Jovi - Take The Leap (ASOT: Year Mix 2025 Intro)
[5:29] 02. Armin van Buuren feat. JAI RYU - Let It Be For Love (Extended Mix)
[5:28] 03. Armin van Buuren & Omnia - Love (Extended Mix)
[5:43] 04. Ruben de Ronde & Amber Revival - Illuminate (Extended Mix)
[6:41] 05. BLR x Amber Revival - Love Me Endless (Extended Mix)
[5:34] 06. Above & Beyond feat. Richard Bedford - Start A Fire (Extended Mix)
[4:52] 07. Laura van Dam - Deep Shadow (Extended Mix)
[5:49] 08. Armin van Buuren & Malou - Everything I Wanted (Extended Mix)
[5:42] 09. DIM3NSION & Kadett - Turning (Extended Mix)
[3:45] 10. Ahmed Helmy - I'm A Freak (Extended Mix)
[5:37] 11. OTTAGON feat. Lake Silver - Dust (Extended Mix)
[5:55] 12. OTTAGON - Find You (Extended MIx)
[3:40] 13. Ahmed Helmy - What's The Matter? (Extended Mix)
[5:16] 14. Armin van Buuren & JOA - Heavy (Extended Mix)
[6:39] 15. JOA - Missing Part Of Me (Extended Mix)
[5:23] 16. Armin van Buuren & Rob Swire - Sound Of You (Extended Mix)
[5:22] 17. Akille & Juna Rose - Follow The Light (Extended Mix)
[4:58] 18. Krevix - Let You Down (Extended Mix)
[5:02] 19. Beatz from L.E. - Take Off (Extended Mix)
[7:12] 20. Armin van Buuren & Bon Jovi - Keep The Faith (Extended Mix)
[5:56] 21. Cosmic Gate & James French - I'm On Fire (Extended Mix)
[4:54] 22. DIM3NSION & EGGSTA - Shattered (Extended Mix)
[5:51] 23. OTTAGON - We Are Free (Extended Mix)
[5:48] 24. Adam Beyer - Taking Back Control (Extended Mix)
[4:41] 25. Chocolate Puma - Let Your Mind Be Free (Extended Mix)
[4:18] 26. Armin van Buuren & John Christian - All Night (Extended Mix)
[6:33] 27. Adam Beyer & Chris Avantgarde - Desolate Lands (Extended Mix)
[4:21] 28. Skytech & Amber Revival - End Of Time (Extended Mix)
[4:08] 29. Armin van Buuren & Punctual feat. EVАLINA - Angels (VIP Extended Mix)
[4:35] 30. Joris Voorn & Good Boys - Utopia (Korolova Extended Remix)
[6:20] 31. Hel:slowed & Lovlee - Left Of Us (Extended Mix)
[4:39] 32. Arodes - Kidz (CamelPhat Extended Remix)
[5:17] 33. Akyse - The Lines (Extended Mix)
[4:25] 34. Diego Miranda & Melbec - Ta Que Na (Extended Mix)
[6:49] 35. ilan Bluestone, Maor Levi & Giuseppe De Luca - Ignite (Extended Mix)
[4:02] 36. Ahmed Helmy, Hadriani & OANA - My Life (Extended Mix)
[7:26] 37. Aeon Shift - Elysian (Extended Mix)
[6:06] 38. Ferry Corsten x Deepest Blue - Deepest Blue (Extended Mix)
[4:17] 39. TELYKAST x Oaks - Super Powers (Giuseppe Ottaviani Extended Remix)
[5:54] 40. A.R.D.I. - Back To Me (Extended Mix)
[5:21] 41. Andrew Rayel & Giuseppe Ottaviani - Eternal Harmony (FYH 450 Anthem) (Extended Mix)
[4:34] 42. Giuseppe Ottaviani - Keep Your Dreams Alive (Darren Porter Extended Remix)
[6:32] 43. John O'Callaghan - Music Takes Me Higher (Extended Mix)
[7:31] 44. Aly & Fila x Ferry Tayle - Take Me Higher (Extended Mix)
[7:26] 45. Daxson - Perpetuity (Extended Mix)
[6:42] 46. Paul Maddox & Bryan Kearney - See The Light (Original Mix)
[5:52] 47. Ben Gold & SUPERSТRINGS - The Whip (Extended Mix)
[4:37] 48. Mauro Picotto & Ruben de Ronde pres. NRG2000 - Check This Out (Extended Mix)
[7:13] 49. DJ Sakin & Friends vs. Dan Cooper & Torsten Stenzel - Protect Your Mind (Braveheart) (Extended Mix)
[5:43] 50. Ferry Corsten & Ruben de Ronde pres. NRG2000 - New Inner Way (Extended Mix)
[6:24] 51. XiJaro & Pitch x Christina Novelli - When Nobody Cares (Extended Mix)
[3:54] 52. Cygnus X & Orjan Nilsen - Supersтring (nilsix Extended Remix)
[6:03] 53. Karney - Delante (Extended Mix)
[7:06] 54. Mauro Picotto & Dan Cooper - Back To Cali (Extended Mix)
[8:39] 55. Bryan Kearney & Plumb - God Help Me (Extended Mix)
[7:02] 56. Cold Blue - Rewind (Extended Mix)
[6:49] 57. Factor B - Breathing In (Extended Club Mix)
[8:52] 58. BiXX & Susana - Believe In Me (Extended Mix)
[5:54] 59. Daxson & JKult - Beyond Belief (Extended Mix)
[6:31] 60. 0Gravity - Falling Leaves (Extended Mix)
[6:59] 61. XiJaro & Pitch - Yolo (Extended Mix)
[6:04] 62. Bryan Kearney - I Need Your Love (Original Mix)
[5:44] 63. Richard Durand - Sugarphoria (Extended Mix)
[6:46] 64. Richard Durand & Nicholas Gunn feat. Alina Renae - For You (Extended Mix)
[6:02] 65. Armin van Buuren & SACHA - Set Me Free (Rising Star Extended Remix)
[6:51] 66. Paul Webster & Bo Bruce - Holding The Light (Extended Mix)
[5:29] 67. Armin van Buuren - Sonic Samba (Rising Star Extended Remix)
[6:59] 68. Driftmoon x XiJaro & Pitch - Rise Again (Extended Mix)
[5:21] 69. Hardwell feat. Jonathan Mendelsohn - Echo (Giuseppe Ottaviani Extended Remix)
[6:28] 70. Ferry Corsten pres. Gouryella feat. Saskia Lie Atjam - Marama (Moon & Stars) (Extended Mix)
[6:58] 71. XiJaro & Pitch feat. Susana - Beauty In My Scars (Extended Mix)
[5:28] 72. David Forbes - All My Friends Are Hot (Extended Mix)
[5:21] 73. Lilly Palmer x Mauro Picotto - Komodo (Extended Mix)
[4:05] 74. Armin van Buuren & Martin Garrix feat. Libby Whitehouse - Sleepless Nights (Extended Mix)
[4:56] 75. HI-LO - United In Trance (Extended Mix)
[3:32] 76. Svenson & Gielen x Nifra & Johan Gielen - The Beauty Of Silence (Extended Mix)
[4:56] 77. DBF - Freestyle Fanatic (Extended Mix)
[4:19] 78. Giuseppe Ottaviani & Nifra - Unified (Extended Mix)
[4:57] 79. Armin van Buuren & BLR - Bach To The Future (Extended Mix)
[6:41] 80. Allen Watts & Will Rees - Pendulum (Extended Mix)
[6:34] 81. Liam Wilson & MDDLTN - Inside My Soul (Extended Mix)
[3:57] 82. The Rocketman x Push - Strange World (Extended Mix)
[4:55] 83. David Forbes - Sidewinder (Extended Mix)
[7:20] 84. Sneijder x Holly Kirby - Home (Extended Mix)
[7:02] 85. Ralphie B & Frank Waanders pres. Collide1 - The Dynasty (Extended Mix)
[6:52] 86. Alex M.O.R.P.H. feat. Sylvia Tosun - An Angel's Love (Alex M.O.R.P.H. & Andrea Ribeca Extended Remix)
[7:13] 87. MurZo - Voices (Extended Mix)
[4:02] 88. Ahmed Helmy & Doppenberg pres. HEL:BRG - Who We'd Become (Extended Mix)
[6:35] 89. Andrew Bayer - I Don't Want You (Extended Mix)
[5:19] 90. Ben Gold - Kick It (Extended Mix)
[4:43] 91. Mauro Picotto pres. CRW x Steve Dekay - I Feel Love (Extended Mix)
[6:05] 92. Armin van Buuren & Adam Beyer vs. D-Shake - Techno Trance (Extended Mix)
[4:46] 93. Ferry Corsten & Ruben de Ronde pres. NRG2000 - Rise Up (Extended Mix)
[5:46] 94. Mauro Picotto & Bryan Kearney - Proximus (Extended Mix)
[5:28] 95. Armin van Buuren & Seth Hills feat. Alessia Labate - Gimme The Love (Extended Mix)
[4:34] 96. Armin van Buuren & KI/KI - Put Your Bassline (Extended Mix)
[4:32] 97. Maddix - Move It 2 The Drum (Extended Mix)
[4:11] 98. KI/KI & Storm Mollison - Getting Ready For The Party (Extended Mix)
[4:50] 99. Hannah Laing - 4am In A Rave (Extended Mix)
[5:10] 100. Ben Nicky x York - On The Beach (Extended Mix)
[4:32] 101. Eli Brown - Wavey (Extended Mix)
[6:23] 102. Allen Watts - Perseverance (Extended Mix)
[5:10] 103. Orjan Nilsen & Mark Sixma x nilsix - Bring Back The Techno (Extended Mix)
[3:21] 104. VIVID & SESCO - Hey DJ! (Extended Mix)
[6:39] 105. Indira Paganotto & Armin van Buuren - Dragon (Extended Mix)
[3:53] 106. Andrew Rayel - Rave Angel (Extended Mix)
[3:48] 107. Storm - Time To Burn (David Forbes Extended Remix)
[5:05] 108. Maddix & Potatoheadz - Mix The Master (Extended Mix)
[1:18] 109. Armin van Buuren & MC Stretch - The Light On The Other Side (ASOT: Year Mix 2025 Outro)

[1:59:58] 110. VA - A State Of Trance: Year Mix 2025 (Full Continuous Mix)

...( Info )...

Artist: Klinika
Album: Tourdion
Genre: Punk / Alternative
Media: CD
Country of release: Poland
Year of release: 2005
Publisher (label): Nikt Nic Nie Wie
Catalog number: NNNW 61 CD
Country of artist (band): Poland
Audio codec: FLAC (*.flac)
Rip type: image+.cue
Duration: 00:57:01
Source: own rip
Presence of scans in the distribution content: yes

...( TrackList )...

01 Tourdion
02 Tak
03 Dis
04 Chyba O Niczym
05 Na Bulwarach
06 Brudny
07 Pętla
08 Prawa
09 Pielgrzymi
10 Flaga
11 instrument@l.kurde
12 Zmierzch
13 Ojcowie, Synowie
14 Walka
15 Człowiek Ciemności

...( Info )...

Artist: Eric Clapton
Title: Journeyman: Deluxe Edition
Year: 1989
Genre: Rock
Quality: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...

1. Pretending (4:43)
2. Anything for Your Love (4:11)
3. Bad Love (5:10)
4. Running on Faith (5:36)
5. Hard Times (3:15)
6. Hound Dog (2:28)
7. No Alibis (5:36)
8. Run So Far (4:08)
9. Old Love (6:23)
10. Breaking Point (5:32)
11. Lead Me On (5:50)
12. Before You Accuse Me (3:59)
13. Higher Power (Bonus Track) (5:16)
14. Border Song (Bonus Track) (3:23)
15. Forever (Bonus Track) (3:21)
16. That Kind of Woman (Bonus Track) (3:57)

...( Info )...


Artist: Various Artists
Album: Golden Oldies Country Classics
Year: 2025
Genre: Country
Quality: FLAC (tracks)

...( TrackList )...

1. Eddie Burns – Walk On By (02:29)
2. Linda Martell – Color Him Father (02:39)
3. Dave Dudley – Six Days on the Road (02:11)
4. Neil Ray – Big Fanny (02:57)
5. Johnny Credit – Hello I'm Johnny Credit (03:09)
6. Barbara Eden – Widow Jones (02:40)
7. David Allan Coe – Fuzzy Was an Outlaw (01:57)
8. Orion – Green Green Grass of Home (03:10)
9. John Wesley Ryles – Help Me Make It Through the Night (03:07)
10. Rex Allen, Jr. – I Honky Tonked All the Way Back Home (02:39)
11. Johnny Horton – Betty Lorraine (Betty Lou) (02:19)
12. George Kent – Loving Hands at Home (03:11)
13. Becki Bluefield – Somebody's Gonna Plow Your Field (02:52)
14. Bobbye Jean & Marty Collins – Long Black Veil (04:10)
15. Ray Pillow – Reconsider Me (02:15)
16. Leroy Van Dyke – Don't Bite the Hand That's Feeding You (01:57)
17. Paul Martin – Sixteen Tons (02:51)
18. David Wilkins – Maggie (Had a Bear Behind) (02:26)
19. Rayburn Anthony – Girls Like You (02:19)
20. Michael Henry Martin – Before the Next Teardrop Falls (02:25)
21. Roy Drusky – Beautiful Sunday (02:45)
22. Sean Soroka – From a Jack to a King (02:05)
23. Robbie Hardin – 'Till the Morning Comes (02:28)
24. Ben Story – Let That Big Plane Carry You (Airplane Song) (03:01)
25. Bluegrass Alliance – Fox on the Run (02:22)
26. Don Powell – Swing Low Sweet Sherry (02:48)
27. Jackie Burns – D O A O D (03:23)
28. James O'Gwynn – House of Blue Lovers (02:01)
29. Ben Davidson Hewitt – Border City Call Girl (02:38)
30. Big John Wilson – Hey Buddy (Part. 1) (02:51)
31. Hank Locklin – These Arms You Push Away (02:18)
32. Charlie Feathers – Honky Tonk Kind (02:46)
33. Jimmie Dale Gilmore and the Flatlanders – Dallas (02:48)
34. Terry Fell – Music City USA (02:34)
35. Webb Pierce – In the Jailhouse Now (02:18)
36. Charlie Rich – Sittin' and Thinkin' (03:06)
37. Lois Ann Struck – Thinkin' on You (02:41)
38. Rita Remington – I've Never Been This Far Before (03:14)
39. Rusty Adams – Hippie from Mississippi (02:48)
40. Sleepy LaBeef – Blackland Farmer (02:19)
41. Wanda Ballman – Heartbreak's Girl (02:42)
42. Shorty Sargeant – Dim Lights and Honky Tonks (02:52)
43. Patti Page – Tennessee Waltz (03:01)
44. Sonny Hall – Howard Hughes Is Alive and Well (02:07)
45. Marcie Dickerson – (I Want to Be) A Truck Driver's Sweetheart (02:07)
46. Charlie Walker – T for Texas (02:50)
47. Carol Channing & Webb Pierce – Got You on My Mind (02:45)
48. Jimmie Davis – Where the Old River Flows (02:54)
49. Jimmy C. Newman – Alligator Man (02:14)
50. The Harper Valley PTA – Beautiful Downtown Burbank (02:51)
51. Skipp Gibbs – Ann (01:56)
52. Lawton Williams – Ballad of Morgan (02:43)
53. Maxine Brown – Is That All There Is (04:11)
54. Tokyo Matsu – Mom and Dad's Waltz (03:07)
55. Murry Kellum – Memphis Sun (02:21)
56. Terry Nelson – Johnny Reb (02:10)
57. Dee Mullins – The Big Man (02:35)

...( Info )...
Title: Sheryl Crow - Live At The Capitol Theater
Year of Release: 2018
Genre: Pop-Rock, Country, Folk-Rock
Director: Mark Ritchie
Starring: Sheryl Crow

Koncert Sheryl Crow, amerykańskiej piosenkarki, gitarzystki i autorki tekstów, dziewięciokrotnej laureatki nagrody Grammy. Koncert odbył się 10 listopada 2017 roku w historycznym Teatrze Capitol w Port Chester w stanie Nowy Jork, gdzie Sheryl wystąpiła w ostatni wieczór swojej trasy koncertowej „Be Myself”.

...( TrackList )...
01. Every Day Is A Winding Road
02. A Change Would Do You Good
03. All I Wanna Do
04. My Favorite Mistake
05. Be Myself
06. Long Way Back Home
07. Run Baby Run
08. Can't Cry Anymore
09. The First Cut Is The Deepest
10. Atom Bomb
11. Halfway There
12. There Goes The Neighborhood
13. Leaving Las Vegas
14. Strong Enough
15. Heartbeat Away
16. Roller Skate
17. Best of Times
18. If It Makes You Happy
19. Soak Up The Sun
20. Midnight Rider
21. I Shall Believe

Country: USA
Studio: Rock Fuel Media, Southpaw Productions
Duration: 02:01:45
Translation: Not required

...( Dane Techniczne )...
Codec: H.264
Quality: BDRip 720p
Video: 1280x720 at 23.976 fps 6500 kbps
Sound:
Audio 1: English 48 kHz, AC3, 3/2 (L, C, R, L, R) + LFE ch, ~448.00 kbps avg
Audio 2: English 48 kHz, AC3, 2 ch, ~448.00 kbps avg

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - A Christmas Collection
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir
Album................: A Christmas Collection
Genre................: Classical
Source...............: CD
Year.................: 2003
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 56 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Going For A Song

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Silent Night [03:52]
2. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - The Christmas Tree With Its Candles Gleaming[02:28]
3. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Christmas Song [03:29]
4. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Come Running, You Shepherds[02:46]
5. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Shepherds' Cradle Song[03:01]
6. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Ring Little Bells[02:01]
7. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Panis Angelicius[03:42]
8. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - When Christmas Morn Is Dawning[02:36]
9. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Above, On The Mountain[02:34]
10. Chris Norman & The Riga Dom Boys Choir - Midnight Lady [04:09]

Playing Time.........: 30:43
Total Size...........: 175,27 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Jakość wideo nie jest zbyt dobra. To są bootlegi, więc czego można się spodziewać. Koncert w klubie jest całkiem w porządku, ale koncert DOA jest filmowany z boku, co trochę wkurwia.
Drogie 'panie' warto to obejrzeć, choćby po to by potem nie twierdzić uparcie, że Metallica to jakieś jebane objawienie!



..::TRACK-LIST::..

Dynamo Open Air 88 - May 23rd, 1988
1. Heart Attack
2. Social Overload
3. Symptom Of The Universe
4. Voices
5. Door To Hell
6. World Circus
7. 47 Seconds Of Sanity / Count Your Blessings
8. False Prophets
9. Haunted Earth
10. Victims

Dynamo Club - May 21st, 1988
11. Heart Attack
12. Social Overload
13. Symptom Of The Universe
14. Voices
15. Door To Hell
16. World Circus
17. 47 Seconds Of Sanity / Count Your Blessings
18. False Prophets
19. Haunted Earth
20. Victim Of Changes
21. Victims
22. He’s A Woman - She’s A Man
23. Spontaneous

DVD includes the group's performance at the Dynamo Open Air festival in Eindhoven, Holland on May 23, 1988 as well as the band's concert at the Dynamo club in Eindhoven that took place two days earlier.



..::OBSADA::..

Bass - Brian Bonini
Drums - Tad Leger
Guitar, Liner Notes - Josh Christian
Vocals - Mike Sanders




https://www.youtube.com/watch?v=0fyC8MV25wU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Tom Petty & The Heartbreakers - Greatest Hits
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Tom Petty & The Heartbreakers
Album................: Greatest Hits
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 1993
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 70 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: MCA Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Tom Petty & The Heartbreakers - American Girl [03:32]
2. Tom Petty & The Heartbreakers - Breakdown [02:42]
3. Tom Petty & The Heartbreakers - Listen To Her Heart [03:03]
4. Tom Petty & The Heartbreakers - I Need To Know [02:23]
5. Tom Petty & The Heartbreakers - Refugee [03:22]
6. Tom Petty & The Heartbreakers - Don't Do Me Like That [02:42]
7. Tom Petty & The Heartbreakers - Even The Losers [03:38]
8. Tom Petty & The Heartbreakers - Here Comes My Girl [04:25]
9. Tom Petty & The Heartbreakers - The Waiting [03:59]
10. Tom Petty & The Heartbreakers - You Got Lucky [03:36]
11. Tom Petty & The Heartbreakers - Don't Come Around Here No More[05:04]
12. Tom Petty & The Heartbreakers - I Won't Back Down [02:56]
13. Tom Petty & The Heartbreakers - Runnin' Down A Dream [04:23]
14. Tom Petty & The Heartbreakers - Free Fallin' [04:15]
15. Tom Petty & The Heartbreakers - Learning To Fly [04:01]
16. Tom Petty & The Heartbreakers - Into The Great Wide Open[03:44]
17. Tom Petty & The Heartbreakers - Mary Jane's Last Dance [04:33]
18. Tom Petty & The Heartbreakers - Something In The Air [03:16]

Playing Time.........: 01:05:41
Total Size...........: 463,64 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

"Dramatic soundscape. Music made for generations to die by. Helven park is determinedly savage and layered like a wedding dress. This disc is a masterpiece" NME

"I still can't believe this is an Israeli band" John Peel

"Ecstatic and Spastic" MRR
“Your country needs more bands like yours” Jello Biafra
" Ear biting..nerve-straining..schizophrenia paranoia" Semaphore "Mythological” Maariv


Many Swim releases are rooted firmly in technology, so it's quite a surprise to find Plastic Venus taking a direct, 'back to basics' approach to rock. Unfortunately, the small amount of technology on display here is the undoing of the album. Helven Park contains all the typical elements of a rock band: drums, bass, guitar and vocals, but everything seems to be drowned in masses of reverb.

Now and again it almost works, building a ghostly and other-worldly sound. However, most of the time instrumentation and vocals are so heavily reverberated that everything ends up sounding dangerously dirge-like. There are exceptions, such as the eerie Kiss, which also provides one of the few decipherable lyrics: 'Sleep 'til you die; Kiss 'til you die/I don't want any of it coming back on me...'. Cheerful, indeed. Perhaps this is one reason why many of the lyrics are inaudible...

The opener, It's Dead, also proves to be quite strong, as does the Velvet Underground tinged Wait. It's a pity the effects units weren't subdued early on, as the whole thing ends up sounding like a muddy Seefeel album that's also got a few fast numbers. However, whereas that band were aiming to create a sort of ambient mixture of guitars, vocals and drums, Helven Park falls between that and standard rock, and ends up simply sounding very lost, messy and confused.

Craig Grannell (1998)



..::TRACK-LIST::..

1. It's Dead 05:21
2. Bicycle C 03:51
3. Lola 02:57
4. Will 03:27
5. Kiss 04:31
6. God 04:12
7. Wait 06:13
8. I'm going where 04:34
9. 2 months in bed 04:28
10. Bone cake ache 04:47
11. Boots 03:15
12. Yes 05:23
13. Haircuts land 03:52
14. In my mouth (Helven Park) 03:52



..::OBSADA::..

D. Dimitrovski
H. Magen
Ronit Bergman
Yoram Gur




https://www.youtube.com/watch?v=lDok8JARwXk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

"Dramatic soundscape. Music made for generations to die by. Helven park is determinedly savage and layered like a wedding dress. This disc is a masterpiece" NME

"I still can't believe this is an Israeli band" John Peel

"Ecstatic and Spastic" MRR
“Your country needs more bands like yours” Jello Biafra
" Ear biting..nerve-straining..schizophrenia paranoia" Semaphore "Mythological” Maariv


Many Swim releases are rooted firmly in technology, so it's quite a surprise to find Plastic Venus taking a direct, 'back to basics' approach to rock. Unfortunately, the small amount of technology on display here is the undoing of the album. Helven Park contains all the typical elements of a rock band: drums, bass, guitar and vocals, but everything seems to be drowned in masses of reverb.

Now and again it almost works, building a ghostly and other-worldly sound. However, most of the time instrumentation and vocals are so heavily reverberated that everything ends up sounding dangerously dirge-like. There are exceptions, such as the eerie Kiss, which also provides one of the few decipherable lyrics: 'Sleep 'til you die; Kiss 'til you die/I don't want any of it coming back on me...'. Cheerful, indeed. Perhaps this is one reason why many of the lyrics are inaudible...

The opener, It's Dead, also proves to be quite strong, as does the Velvet Underground tinged Wait. It's a pity the effects units weren't subdued early on, as the whole thing ends up sounding like a muddy Seefeel album that's also got a few fast numbers. However, whereas that band were aiming to create a sort of ambient mixture of guitars, vocals and drums, Helven Park falls between that and standard rock, and ends up simply sounding very lost, messy and confused.

Craig Grannell (1998)



..::TRACK-LIST::..

1. It's Dead 05:21
2. Bicycle C 03:51
3. Lola 02:57
4. Will 03:27
5. Kiss 04:31
6. God 04:12
7. Wait 06:13
8. I'm going where 04:34
9. 2 months in bed 04:28
10. Bone cake ache 04:47
11. Boots 03:15
12. Yes 05:23
13. Haircuts land 03:52
14. In my mouth (Helven Park) 03:52



..::OBSADA::..

D. Dimitrovski
H. Magen
Ronit Bergman
Yoram Gur




https://www.youtube.com/watch?v=lDok8JARwXk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wydany pod koniec 1971 roku (na podwójnym winylu) drugi album progresywnej słowackiej formacji. Grający teraz z elektrycznym gitarzystą zespół zaprezentował cztery 20-minutowe suity; trzy doskonałe oraz pełniącą raczej rolę wypełniacza, ostatnią na płycie "Euphonia". Bez wątpienia album należy do ścisłego kanonu europejskiego prog-rocka i zachwyci wszystkich miłośników grania spod znaku ELP, Procol Harum, Egg czy Rare Bird.

JL

Collegium Musicum na przełomie września i października 1971 roku rozpoczął pracę nad „Konvergencie”, albumem noszącym znamiona muzyki postmodernistycznej (czego przykładem utwór „Eufónia”), który później stał się podstawową zasadą ich dalszej twórczości. Materiał był tak obszerny, że muzycy zdecydowali się wydać go w formie podwójnego albumu, który ukazał się pod sam koniec roku. I tak jak w przypadku debiutu okładka płyty pokazująca mężczyznę z papierosem w ustach wzbudziła kontrowersje wśród cenzorów. I choć urzędnicy oficjalnie nie aprobowali takiego wizerunku tym razem zespołowi się upiekło.

Nie chcę nadużywać górnolotnych słów, ale w przypadku tego albumu słowo arcydzieło jest jak najbardziej adekwatne do zawartej na nim muzyce. Otrzymujemy ponad dwie godziny progresywnego, głównie instrumentalnego rocka zdominowanego przez potężne, bluesowe gitary, tony jazzowych improwizacji i niekończące się partie organowe Vargi z niesamowitymi solówkami. I mimo, że to on tu dominuje, to kilka fantastycznych solówek na gitarze zagrał Griglák pokazując fenomenalny potencjał jaki w nim drzemał. Szkoda, że nie powtórzył go w późniejszym projekcie o nazwie Fermata…

Album na winylu to cztery strony, cztery kompozycje i prawie każdy styl muzyczny na nich zawarty. Otwierający, 22-minutowy, epicki „PF 1972” to siedmioczęściowa suita pełna zaraźliwego przepychu, podkreślona energicznymi i wspaniałymi organowymi motywami Hammonda, szaleńczymi staccato pianina, dziecięcym chórem, bluesową solówką gitarową i migoczącymi talerzami perkusyjnymi. A wszystko podlane w psychodelicznym sosie. Po prostu bajka! Aha, tajemnicze PF w tytule to skrót francuskiego zwrotu Pour féliciter stosowany przy składaniu życzeń noworocznych… „Suita po tisíc a jednej noci” to z kolei występ na żywo z długimi, instrumentalnymi pasażami z wplecionymi fragmentami „Szeherezady” Rimskiego-Korsakowa. Nieustanne dudnienie bębnów, mnóstwo wściekłych gitar i powolne bluesowe zjazdy w stronę łagodniejszych jazzowych klimatów nadają utworowi dodatkowego splendoru. To jedno z takich nagrań, które naprawdę potrafi uzależnić. Ośmioczęściowy „Piesne z kolovrátku” na trzeciej stronie łączy kilka rodzajów ciepło zaśpiewanych utworów po słowacku, co dodaje nieco egzotyki. Łączą się one ze skomplikowanymi instrumentacjami pędząc od fantazyjnych pełnych radości optymistycznych, fortepianowych ballad („Piesne z kolovrátku”), psychotycznych przyśpiewek („Interludium”), przez grzmiące refleksje organów i chóralnych śpiewów („Choral”) po energiczno melodyjny pop rock („Tvoj Sneh”). I to wszystko w ciągu osiemnastu minut! Dwudziestominutowa „Eufónia”, która zamyka album, to pięcioczęściowa tripowa podróż po kosmicznej próżni pełna zniekształceń i atonalnych dźwięków. Wstęp, z wirującym wokół ryczącym Hammondem, z tlącym się żarem gitary szybko przechodzi w psychodeliczne klimaty przywodzące na myśl wczesne lata Pink Floyd. Z pogwałceniem elementarnych zasad elektroniki Varga ze swoimi klawiszami wije się w rozmytych eksploracjach i atakuje kaskadowymi dźwiękami fortepianu niczym Rick Wright na „Ummagummie”. Po długich, dla wielu pewnie zbyt męczących eksperymentach ostatnie 4-5 minut zamienia się w niebiańskie bona fide. Sekwencja akordów z prostym początkiem przechodzącym do najbardziej majestatycznych jest fantastyczna. Pogodne, ambientowe pożegnanie całej płyty.

Żaden inny zespół z Europy Wschodniej nie był tak doskonały (może poza naszym SBB) i nie był tak kompatybilny z wpływami zachodnimi i słowiańskimi, jak ten w tym składzie i na tym albumie. To pozycja obowiązkowa dla każdego fana, który szuka nowych horyzontów i dźwięków mocno zabarwionych wszystkimi dostępnymi w tamtych czasach stylami muzycznymi. Marian Varga wyprzedzał swoje czasy nawet jak na zachodnie standardy. Uważam go za jednego z najlepszych klawiszowców wszechczasów. To, co czyni go wyjątkowym, to jego słowiańskie wyczucie czasu, które pojawia się w każdej milisekundzie. Myślę, że jest dla klawiszy tym, czym Jeff Beck dla gitary. Absolutnie rozpoznawalny, bardzo oryginalny dźwięk jego Hammonda z wiekiem robi na mnie coraz większe wrażenie. Wygląda na to, że kochał swojego Hammonda, a jednocześnie czuł potrzebę wyciśnięcia z niego wszystkiego, co tylko możliwe. I wszystko po to, by zagrać jedne z najpiękniejszych, rozdzierających serce melodii, jakie kiedykolwiek mogłem usłyszeć.

Zibi


There's much of Keith Emerson in Marion Varga's playing, but this double album is more than a tribute to a way of playing the Hammond. There are arrangements of famous classical pieces (Bach, Rimsky-Korsakov and Haydn), together with a pure electronic suite. The shortest song is about 7 minutes, but all the rest is between 12 and 25 minutes in length. Never boring, anyway. There's a good variety of sub-genres, interludes, and very interesting passages. The other group members are very good musicians, too, so even if the Hammond has the "first row", all the ensemble can be apprieciated. The SLOVAKIAN (I wrote hungarian by mistake in the first version of this review, but I was llistening to After Crying actually) lyrics add a bit of exotism and are not "weird" like some English lyrics sung by Germans (I mean the Eloy, just to draw an example). As I mentioned at the beginning, there's much of Keith Emerson, but it's not so relevant as in Par Lindh may be. The composing and the arrangements are original enough to give this album a very high rating. To all the fans of Symphonic prog, not only EL&P.

octopus-4


Active for just over a decade before initially folding in 1981, Slovakian band Collegium Musicum, founded by and mostly driven musically by keyboardist Marián Varga, delivered what is probably their defining musical statement in 1971 with their lavish double LP `Konvergencie', an ambitious and varied eighty-two minute opus full of exceptional playing. Offering four extended collections of music (a mix of studio pieces and live performances), each side holds a single multi-sectioned suite of grandiose music crammed with classical aspirations, symphonic bombast, psychedelic mystery and even enjoyable pop/rock pieces, similar to parts of The Nice, the first `Trace' album, Triumvirat, M.Efekt and Focus, with traces of Krautrock daring and the earliest psych-era works of many of the vintage Italian prog bands as they began to branch out with more adventurous music.
Opening twenty-two minute epic `P.F 1972' is a seven-part suite full of infectious pomp, highlighted by Marián Varga's energetic and grand reprising Hammond organ themes. A tastefully swooning organ motif slowly builds in drama, incorporating Franti?ek Griglák's bluesy electric guitar soloing for wilder breaks, shimmering psychedelic dreaminess around softly twinkling cymbals and rambunctious drum bluster. `Part IV' is bookended with an infernal gently-brooding murkiness that is punctuated by searing Hammond blasts, Focus-like fiery guitar wails and maddening staccato piano stabs, the playful and whimsical `Part V' passage wouldn't have sounded out of place on Rick Wakeman's early discs, there's rambunctious feel-good bursts (`Parts III and VII') with Du?an Hájek's crashing drumming, and even a children's choir singing prettily through the second and sixth moments.

Side B's five-part ` Suita po tisíc a jednej noci' is a live performance that incorporates lengthy instrumental jamming passages weaving in and out of themes lifted from Rimsky-Korsakov's `Scheherazade'. Constant pounding drums and plentiful raging electric guitar searing and slow-burn bluesy come-downs remind of both Focus and Finch, and there's some softer jazzier musings, Fedor Freěo's rumbling bass-fuelled deranged call-to-arms and churning hard psychedelic meltdowns. Think a more spontaneous version of E.L.P's `Pictures at an Exhibition', and the rougher recording quality in comparison to the studio sides helps to give the piece an addictive added toughness.

The eight-part `Piesne z kolovrátku' on the third side fuses several kinds of warmly sung vocal pieces with intricate instrumentations, racing through everything from fancy and joyful piano upbeat ballads (part 2 `Piesne z kolovrátku'), quirky ditties and psych fragments (the few `Interludium' sketches), booming organ/choir reflections (`Choral') and energetic pop-rockers (part IV `Tvoj Sneh') within eighteen minutes, reminding of Modry Efekt and even the Beatles.

The twenty-minute `Eufónia' that closes the set is a five-part vacuum of space music distortion. The introduction may be all grooving Hammond whirling around a foot-tapping beat and smouldering electric guitar embers, but the pieces soon mutates into howling psychedelic reaches that almost call to mind the early Pink Floyd years, splintering and reverberating electronic violations (traces of Egg's `Boilk' from their `Police Force' album buried in there!) meandering into Krautrock-like fuzzy explorations and skittering Rick Wright/`Ummagumma'-era cascading piano nightmares before a final trippy space-out of alien voices (most likely that children's choir from the first piece, just given an `alien baby' makeover here!) and a serene ambient organ send-off. It's directionless and hardly cohesive, but a glorious fuzzy mess of tasty noise all the same.

Yes `Konvergencie' is over-indulgent and also a little dated these days, yet it also remains massively inspired and daring, as so many of the best albums from the most adventurous decade of rock music were allowed to be. Ticking a lot of boxes and offering exciting music in a whole range of styles here, just ignore the bland cover, and look forward to the eclectic psychedelic twists and lashings of bombastic symphonic gold within instead from Collegium Musicum!

Four and a half stars.

Aussie-Byrd-Brother



..::TRACK-LIST::..

1. P. F. 1972 22:00
2.Suita Po Tisíc A Jednej Noci [After Thousand And One Night Suite] 22:32
3. Piesne Z Kolovrátku [Spinning-Wheel Songs] 17:49
4. Eufónia [Euphony] 17:26



..::OBSADA::..

Guitar, Mandolin, Vocals - František Griglák
Piano, Organ - Marián Varga
Vocals - Pavol Hammel
Bass Guitar, Vocals, Mandolin - Fedor Frešo
Drums - Dušan Hájek



https://www.youtube.com/watch?v=JOgQHuuUad8


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wydany pod koniec 1971 roku (na podwójnym winylu) drugi album progresywnej słowackiej formacji. Grający teraz z elektrycznym gitarzystą zespół zaprezentował cztery 20-minutowe suity; trzy doskonałe oraz pełniącą raczej rolę wypełniacza, ostatnią na płycie "Euphonia". Bez wątpienia album należy do ścisłego kanonu europejskiego prog-rocka i zachwyci wszystkich miłośników grania spod znaku ELP, Procol Harum, Egg czy Rare Bird.

JL

Collegium Musicum na przełomie września i października 1971 roku rozpoczął pracę nad „Konvergencie”, albumem noszącym znamiona muzyki postmodernistycznej (czego przykładem utwór „Eufónia”), który później stał się podstawową zasadą ich dalszej twórczości. Materiał był tak obszerny, że muzycy zdecydowali się wydać go w formie podwójnego albumu, który ukazał się pod sam koniec roku. I tak jak w przypadku debiutu okładka płyty pokazująca mężczyznę z papierosem w ustach wzbudziła kontrowersje wśród cenzorów. I choć urzędnicy oficjalnie nie aprobowali takiego wizerunku tym razem zespołowi się upiekło.

Nie chcę nadużywać górnolotnych słów, ale w przypadku tego albumu słowo arcydzieło jest jak najbardziej adekwatne do zawartej na nim muzyce. Otrzymujemy ponad dwie godziny progresywnego, głównie instrumentalnego rocka zdominowanego przez potężne, bluesowe gitary, tony jazzowych improwizacji i niekończące się partie organowe Vargi z niesamowitymi solówkami. I mimo, że to on tu dominuje, to kilka fantastycznych solówek na gitarze zagrał Griglák pokazując fenomenalny potencjał jaki w nim drzemał. Szkoda, że nie powtórzył go w późniejszym projekcie o nazwie Fermata…

Album na winylu to cztery strony, cztery kompozycje i prawie każdy styl muzyczny na nich zawarty. Otwierający, 22-minutowy, epicki „PF 1972” to siedmioczęściowa suita pełna zaraźliwego przepychu, podkreślona energicznymi i wspaniałymi organowymi motywami Hammonda, szaleńczymi staccato pianina, dziecięcym chórem, bluesową solówką gitarową i migoczącymi talerzami perkusyjnymi. A wszystko podlane w psychodelicznym sosie. Po prostu bajka! Aha, tajemnicze PF w tytule to skrót francuskiego zwrotu Pour féliciter stosowany przy składaniu życzeń noworocznych… „Suita po tisíc a jednej noci” to z kolei występ na żywo z długimi, instrumentalnymi pasażami z wplecionymi fragmentami „Szeherezady” Rimskiego-Korsakowa. Nieustanne dudnienie bębnów, mnóstwo wściekłych gitar i powolne bluesowe zjazdy w stronę łagodniejszych jazzowych klimatów nadają utworowi dodatkowego splendoru. To jedno z takich nagrań, które naprawdę potrafi uzależnić. Ośmioczęściowy „Piesne z kolovrátku” na trzeciej stronie łączy kilka rodzajów ciepło zaśpiewanych utworów po słowacku, co dodaje nieco egzotyki. Łączą się one ze skomplikowanymi instrumentacjami pędząc od fantazyjnych pełnych radości optymistycznych, fortepianowych ballad („Piesne z kolovrátku”), psychotycznych przyśpiewek („Interludium”), przez grzmiące refleksje organów i chóralnych śpiewów („Choral”) po energiczno melodyjny pop rock („Tvoj Sneh”). I to wszystko w ciągu osiemnastu minut! Dwudziestominutowa „Eufónia”, która zamyka album, to pięcioczęściowa tripowa podróż po kosmicznej próżni pełna zniekształceń i atonalnych dźwięków. Wstęp, z wirującym wokół ryczącym Hammondem, z tlącym się żarem gitary szybko przechodzi w psychodeliczne klimaty przywodzące na myśl wczesne lata Pink Floyd. Z pogwałceniem elementarnych zasad elektroniki Varga ze swoimi klawiszami wije się w rozmytych eksploracjach i atakuje kaskadowymi dźwiękami fortepianu niczym Rick Wright na „Ummagummie”. Po długich, dla wielu pewnie zbyt męczących eksperymentach ostatnie 4-5 minut zamienia się w niebiańskie bona fide. Sekwencja akordów z prostym początkiem przechodzącym do najbardziej majestatycznych jest fantastyczna. Pogodne, ambientowe pożegnanie całej płyty.

Żaden inny zespół z Europy Wschodniej nie był tak doskonały (może poza naszym SBB) i nie był tak kompatybilny z wpływami zachodnimi i słowiańskimi, jak ten w tym składzie i na tym albumie. To pozycja obowiązkowa dla każdego fana, który szuka nowych horyzontów i dźwięków mocno zabarwionych wszystkimi dostępnymi w tamtych czasach stylami muzycznymi. Marian Varga wyprzedzał swoje czasy nawet jak na zachodnie standardy. Uważam go za jednego z najlepszych klawiszowców wszechczasów. To, co czyni go wyjątkowym, to jego słowiańskie wyczucie czasu, które pojawia się w każdej milisekundzie. Myślę, że jest dla klawiszy tym, czym Jeff Beck dla gitary. Absolutnie rozpoznawalny, bardzo oryginalny dźwięk jego Hammonda z wiekiem robi na mnie coraz większe wrażenie. Wygląda na to, że kochał swojego Hammonda, a jednocześnie czuł potrzebę wyciśnięcia z niego wszystkiego, co tylko możliwe. I wszystko po to, by zagrać jedne z najpiękniejszych, rozdzierających serce melodii, jakie kiedykolwiek mogłem usłyszeć.

Zibi


There's much of Keith Emerson in Marion Varga's playing, but this double album is more than a tribute to a way of playing the Hammond. There are arrangements of famous classical pieces (Bach, Rimsky-Korsakov and Haydn), together with a pure electronic suite. The shortest song is about 7 minutes, but all the rest is between 12 and 25 minutes in length. Never boring, anyway. There's a good variety of sub-genres, interludes, and very interesting passages. The other group members are very good musicians, too, so even if the Hammond has the "first row", all the ensemble can be apprieciated. The SLOVAKIAN (I wrote hungarian by mistake in the first version of this review, but I was llistening to After Crying actually) lyrics add a bit of exotism and are not "weird" like some English lyrics sung by Germans (I mean the Eloy, just to draw an example). As I mentioned at the beginning, there's much of Keith Emerson, but it's not so relevant as in Par Lindh may be. The composing and the arrangements are original enough to give this album a very high rating. To all the fans of Symphonic prog, not only EL&P.

octopus-4


Active for just over a decade before initially folding in 1981, Slovakian band Collegium Musicum, founded by and mostly driven musically by keyboardist Marián Varga, delivered what is probably their defining musical statement in 1971 with their lavish double LP `Konvergencie', an ambitious and varied eighty-two minute opus full of exceptional playing. Offering four extended collections of music (a mix of studio pieces and live performances), each side holds a single multi-sectioned suite of grandiose music crammed with classical aspirations, symphonic bombast, psychedelic mystery and even enjoyable pop/rock pieces, similar to parts of The Nice, the first `Trace' album, Triumvirat, M.Efekt and Focus, with traces of Krautrock daring and the earliest psych-era works of many of the vintage Italian prog bands as they began to branch out with more adventurous music.
Opening twenty-two minute epic `P.F 1972' is a seven-part suite full of infectious pomp, highlighted by Marián Varga's energetic and grand reprising Hammond organ themes. A tastefully swooning organ motif slowly builds in drama, incorporating Franti?ek Griglák's bluesy electric guitar soloing for wilder breaks, shimmering psychedelic dreaminess around softly twinkling cymbals and rambunctious drum bluster. `Part IV' is bookended with an infernal gently-brooding murkiness that is punctuated by searing Hammond blasts, Focus-like fiery guitar wails and maddening staccato piano stabs, the playful and whimsical `Part V' passage wouldn't have sounded out of place on Rick Wakeman's early discs, there's rambunctious feel-good bursts (`Parts III and VII') with Du?an Hájek's crashing drumming, and even a children's choir singing prettily through the second and sixth moments.

Side B's five-part ` Suita po tisíc a jednej noci' is a live performance that incorporates lengthy instrumental jamming passages weaving in and out of themes lifted from Rimsky-Korsakov's `Scheherazade'. Constant pounding drums and plentiful raging electric guitar searing and slow-burn bluesy come-downs remind of both Focus and Finch, and there's some softer jazzier musings, Fedor Freěo's rumbling bass-fuelled deranged call-to-arms and churning hard psychedelic meltdowns. Think a more spontaneous version of E.L.P's `Pictures at an Exhibition', and the rougher recording quality in comparison to the studio sides helps to give the piece an addictive added toughness.

The eight-part `Piesne z kolovrátku' on the third side fuses several kinds of warmly sung vocal pieces with intricate instrumentations, racing through everything from fancy and joyful piano upbeat ballads (part 2 `Piesne z kolovrátku'), quirky ditties and psych fragments (the few `Interludium' sketches), booming organ/choir reflections (`Choral') and energetic pop-rockers (part IV `Tvoj Sneh') within eighteen minutes, reminding of Modry Efekt and even the Beatles.

The twenty-minute `Eufónia' that closes the set is a five-part vacuum of space music distortion. The introduction may be all grooving Hammond whirling around a foot-tapping beat and smouldering electric guitar embers, but the pieces soon mutates into howling psychedelic reaches that almost call to mind the early Pink Floyd years, splintering and reverberating electronic violations (traces of Egg's `Boilk' from their `Police Force' album buried in there!) meandering into Krautrock-like fuzzy explorations and skittering Rick Wright/`Ummagumma'-era cascading piano nightmares before a final trippy space-out of alien voices (most likely that children's choir from the first piece, just given an `alien baby' makeover here!) and a serene ambient organ send-off. It's directionless and hardly cohesive, but a glorious fuzzy mess of tasty noise all the same.

Yes `Konvergencie' is over-indulgent and also a little dated these days, yet it also remains massively inspired and daring, as so many of the best albums from the most adventurous decade of rock music were allowed to be. Ticking a lot of boxes and offering exciting music in a whole range of styles here, just ignore the bland cover, and look forward to the eclectic psychedelic twists and lashings of bombastic symphonic gold within instead from Collegium Musicum!

Four and a half stars.

Aussie-Byrd-Brother



..::TRACK-LIST::..

1. P. F. 1972 22:00
2.Suita Po Tisíc A Jednej Noci [After Thousand And One Night Suite] 22:32
3. Piesne Z Kolovrátku [Spinning-Wheel Songs] 17:49
4. Eufónia [Euphony] 17:26



..::OBSADA::..

Guitar, Mandolin, Vocals - František Griglák
Piano, Organ - Marián Varga
Vocals - Pavol Hammel
Bass Guitar, Vocals, Mandolin - Fedor Frešo
Drums - Dušan Hájek



https://www.youtube.com/watch?v=JOgQHuuUad8


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

CD JUŻ NIEPRODUKOWANY!

To jest pierwsza profesjonalna grupa 'Fast' Eddie'ego Clarke'a - późniejszego gitarzysty Motorhead z klasycznego okresu 1977-1982! Wydany w 1974 roku zupełnie zapomniany, ale bardzo dobry album brytyjskiej formacji Zeus prowadzonej przez moment przez amerykańskiego wokalistę Curtisa Knighta - znanego głównie z krótkotrwałej (i mało udanej) współpracy z Hendrixem (przed Experience).

Nagrany w Londynie album zawierał przede wszystkim doskonałe, wysmakowane i niemalże archetypowe partie gitary Clarke'a - i to dla nich warto mieć ten CD! Poza tym na płycie znalazło się sporo ciężkich i autentycznie intrygujących numerów (choć nie stroniących od rhythm'n'bluesowych wtrętów) - czasem tylko 'zakłóconych' żeńskimi chórkami, czy wejściami klawiszy. Jest kilka dłuższych kawałków (9-minutowy 'Cloud' to rewelacja), tak więc płyta powinna mocno zainteresowć wszystkich miłośników klasycznego rocka i oczywiście każdego fana Motorhead!

To jest kolejny dowód, że mocnych płyt pozostało do odkrycia jeszcze mnóstwo!

JL

Born Curtis McNear, 9 May 1929, Fort Scott, Kansas, USA, died 29 November 1999, Amsterdam, the Netherlands. Having completed his national service, Knight settled in California where he hoped to pursue a career in music. He appeared in a low-budget movie, Pop Girl, before relocating to New York during the early 60s. Knight then recorded for several minor labels, but these releases have been eclipsed by the singer’s collaborations with Jimi Hendrix, who joined Curtis’ group, the Squires, in 1965.

Hendrix’s tenure there was brief, but the contract he signed with Knight’s manager, Ed Chalpin, had unfortunate repercussions, particularly as the guitarist ill-advisedly undertook another recording session in 1967. His spells with Knight yielded 61 songs, 26 studio and 35 live, which have since been the subject of numerous exploitative compilations. Although some of this material is, in isolation, worthwhile, such practices have undermined its value.

As Curtis Knight continued to pursue his career throughout the 60s using whatever musicians were available, he increasingly relied on his Hendrix association, and in 1974 published Jimi, ‘an intimate biography’. By this point Knight was based in London where he led a new group, Curtis Knight - Zeus. This band comprised Eddie Clarke (guitar; later in Motörhead), Nicky Hogarth (keyboards), John Weir (bass) and Chris Perry (drums).

They completed two albums, but only one was issued in the UK. The singer undertook a European tour and recorded an unremarkable album before returning to the USA. In the latter part of the decade Knight conceived the black punk rock band, Pure Hell. He continued to work with a variety of musicians while running his own limousine business. In 1992, Knight relocated to the Netherlands where he continued to record up to his death from cancer in November 1999. He had recently launched the Double Rainbow/Happy Dream label.

Knight cut a storming set of tunes which varies from the immediately attractive rocking title track, through the peaks and troughs of New Horizon, to the comparative restraint of The Confession. It’s hard to imagine any rock fan not finding something to enjoy here, with the quality of the playing and instantly memorable songs. Here and there Knight uses a female chorus to enhance certain tracks, while his overall production of the album is clear and engaging. One bonus, The Devil Made Me Do It, is added to the original, making this a highly recommended reissue for any Hendrix or general rock fan.

Kingsley Abbott



..::TRACK-LIST::..

1. Zeus 3:17
2. New Horizons 3:57
3. Silver Queen 6:13
4. Mysterious Lady 2:44
5. Road Song 4:36
6. People Places And Things 2:52
7. Cloud 8:26
8. Eyes Of A Child 2:44
9. The Confession 5:51
10. Oh Rainbow 2:36

Bonus Track:
11. The Devil Made Me Do It 2:36

Originally released in 1974.
Track 11 originally released as single A-side in 1974.



..::OBSADA::..

Lead Guitar - Eddie Clarke
Lead Vocals, Guitar, Producer - Curtis Knight
Percussion - Chris Perry
Keyboards - Nicky Hogarth
Bass - John Weir



https://www.youtube.com/watch?v=RZvRa21_pdo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!