...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

"Ukłony, łączy nas Pitchfork". Pochwały z tej strony mogłyby obudzić każdego (zwłaszcza polskiego) trupa, ale niestety nasz główny Trup Eksportowy cuchnie nieodwołalną stęchlizną, bez szans na zmartwychwstanie. Wszelkie próby Trupy Trupa, by grać poważny, eksperymentalny post hardcore (bas w "Glory" przemilczę), już na starcie, w samym rdzeniu tego konceptu, spełzają na niczym. Czym jest to nic? To nic, to nic innego, jak (słaba) kakofonia i nieporadny noise, który rujnuje i tak już mało wyraziste, karykaturalne tracki (jak można się nabrać na takie rzeczy, jak "Mangle"?). Owszem, zdarzają się tu mrugnięcia w inne strony, na przykład w kierunku przeterminowanej elektroniki ("Of The Sun"), wtórnej psychodelii ("Longing"), czy amatorskiego shoegaze'u (uroczy "Remainder" przypomina mi słabych, czeskich lub estońskich imitatorów tego gatunku), ale w tym właśnie cały problem, "tu jest trup pogrzebany".

Chłopaki z Trupy Trupa mrugają: mrugają "tu i tam", "do zagranicznego odbiorcy", do literatury, do jakiejś wyrywkowej, słabej znajomości "sceny", i nic nie widzą, bo mrugają za często, za nerwowo, nieporadnie, bez wdzięku i umiejętności, a z Zachodu nadciąga burza piaskowa. "Każdy to ekspert, liczy się eksperyment", ale "trochę luzu, Panowie". Nikt was nie śledzi (wieem, taki żarcik, wybaczcie). Może trzeba być poetą, żeby łykać tak antymuzyczną muzykę? Lubię no wave, ale Of The Sun zanudziłoby na śmierć samego Glenna Brancę. Nie ma w tym graniu nic "konstruktywnego", konstruującego, mamy za to numery przypominające soundtracki pod poezję bitników, a wiemy dobrze, że Ginsberg wybrał Russella, zresztą - wracając do sedna – obaj Panowie niestety już nie żyją. Przykro mi.

J.Bugdol

P.S. Nie odpalajcie "Satelite", bo brzmi jak każda piosenka z "Satelite" w tytule (a Nirvanę, taki fajny zespół, znacie?).



Celnego komentarza bieżącej codzienności w polskich piosenkach szukać raczej ze świecą. Dominuje wyegzaltowany pop albo introwertyczne opowieści, jakby zbyt wiele się dookoła nie działo. Inna kwestia czy forma piosenki – tak mocno zakorzeniona w muzyce rozrywkowej – przystają do sytuacji społecznej i politycznej. Ale czemu nie? Jest przecież wiele świetnych przykładów w kraju i za granicą, chociaż w recenzjach częściej niż słowom, uwagę poświęca się muzyce; tekst jest raczej na drugim planie. Albo po prostu za mało zaznacza swoją obecność.

Nowe płyty zespołów Ukryte Zalety Systemu i Trupa Trupa niosą ze sobą wyrazistą, sugestywną opowieść o dzisiejszym świecie. Muzycznie obie formacje wywodzą się z rockowej tradycji, chociaż stoją na rozbieżnych ścieżkach, odpowiednio bardziej psychodelicznej i onirycznej albo surowej i punkowej. Tyle, że zarówno na Sposobie użycia i Off the Sun czuć niepokój; coś się wydarzyło albo zaraz się wydarzy i nie pozwala zebrać myśli spokojnie.

Trupa Trupa opowiada o świecie po katastrofie. Chociaż jeszcze „Mangle” mogłoby mieć dadaistyczny wydźwięk nawołujący do rewolucji (we’re gonna have / the art of mist / with apreciated individuals / historical proofs / media machine / official support / valuable timber / handmade bricks) to Off the Sun pełne liryzmu, jest bardzo funeralne, pozbawione nadziei. Dobitny sygnał dostajemy w otwierającym „Dream About” – tytuł marzycielski, ale treść ponura, kiedy Grzegorz Kwiatkowski śpiewa no one / no way / no one / nowhere. Nie ma nic, nikogo, niczego. Ta myśl o innej rzeczywistości, marzenie o wyrwaniu się ze stanu apatii wraca w „Waiting for Another”. To świat po wojnie, Holokauście, pustka po stracie ze znów wracającym odmienianym przez wszystkie przypadki nic (nowhere man / nowhere land / nowhere to go / no one left / no one left / no one to talk). Wojna i zagłada to tematy wracające w muzyce TT jak bumerang, chociaż nie są podane na tacy w sposób oczywisty. Gdański kwartet ubiera słowa w formy piosenkowe, trochę post-rockowe, trochę psychodeliczne. Proste uderzenia bębnów spotykają się z mięsistym basem i rozmytymi partiami gitary, ale pod nimi jest wracający niepokój. W „Waiting for Another”, mojej ulubionej piosence na płycie, ręcznie zrobiona gitara Rafała Wojczala maluje ponurą rysę, smutek i żal, nihilistyczną wizję, w tym momencie jeszcze nie do przezwyciężenia. Pozostaje mantryczne wyglądanie nadziei, zaklinanie rzeczywistości, bo słowne repetycje to znak rozpoznawczy kwartetu. „Longing” nawołuje: singing very hard the song of nowhere – piosenka nicości do powtarzania, bo w tym momencie nic więcej nie można zrobić. W tych rozpływających się piosenkach o potężnym brzmieniu, po raz kolejny świetnie wypracowanym przez Michała Kupicza, zespół pokazuje świat rozpadu. Trzeba go posklejać i się z nim zmierzyć. Chociaż niełatwo się z nim pogodzić bo satellite falling / don’t want to feel that it’s over. To ich najbardziej piosenkowa płyta w dorobku, a jednocześnie pełna żalu, nie ma w niej przebłysku słońca, co dobrze opisuje tytuł.

[…]

Oba te albumy ukazują się w ciekawym momencie – jesteśmy świeżo po obchodach 80. rocznicy wybuchu II Wojny Światowej – po katastrofie, która spustoszyła pół kontynentu. Ten stan przedstawia Trupa Trupa, która mówi o życiu w cieniu, poza słońcem. Tymczasem wzmagające się ruchy prawicowe w Europie przybierają na sile, a sondaże nie wskazują na zmianę, zwłaszcza nad Wisłą. Za chwilę może nie być już nic, ale to wspólna sprawa. Te dwie perspektywy – doświadczenia tragedii i zagłady oraz oczekiwania, obawy przed kolejną katastrofą – stany niepewności – łączą się w muzyce obu zespołów. Pozostaje pytanie: wyciągniemy wnioski czy to błędne koło się nie skończy?

Jakub Knera, www.noweidzieodmorza.com


Nowa płyta Trupy Trupa zaczyna się od potężnej, czysto brzmiącej stopy i werbla. Brzmienie to jest atut tego zespołu i albumu – zawodowe, równe i przejrzyste. Producentem jest Michał Kupicz, jeden z najlepszych fachowców w Polsce. Z jednym z najlepszych fachowców w Polsce można śmiało iść w świat.

Cieszę się, że z biegiem lat również na żywo z Trupą jest coraz lepiej. Ona nie lubi chyba łaty zespołu rockowego, ale ma dwie gitary, bas, bębny, wokal, więc jak inaczej to nazwać. Piosenki są proste, ale chwytliwe, na ogół poniszczone i dobrze – psychodeliczne, gitarowe, jękliwe. Tytułowe „Of The Sun” opiera się na akordach fortepianu jak ze złego snu, bez bębnów pozostaje też „Angle” (gitara akustyczna + szmery). Jednak w większości utworów z nowego albumu gdańszczan odnajdą się fani Sonic Youth czy późnego Fugazi.

Pierwsza piosenka, ta ze stopą, to jest „Dream About” i Grzegorz Kwiatkowski, chyba też Wojciech Juchniewicz (on w refrenie) śpiewają tam „no one, no way, no one, nowhere”, jakby to była jakaś mantra. Sprawa wyjaśnia się w refrenie, chodzi o czarny ekran oglądany w nieświadomości: „I dream about”. Już tu w pewnym momencie wchodzi bas ozdobny Juchniewicza, mój ulubiony element Trupy Trupa. Podobnie rzecz się ma w „Glory” pod koniec płyty – start od bębnów, potem przetworzony bas, potem śpiewanie-wołanie, jakby byli jakimiś góralami. Jakość kolejnych piosenek gwałtownie rośnie dzięki pracy nad dynamiką, w pewnym stopniu bierze się też z ekstatycznych refrenów, wspólnych zaśpiewów. To słychać w „Another Day” – wyostrzony rytm wprowadza śpiewanie: „nowhere man, nowhere land, nowhere to go… no one left/ no one to talk”. Ten sam „nowhere man, nowhere land” wraca w „Anyhow”.

Następna rzecz – wykorzystanie krótkich fraz w większości piosenek. Przy czym płyta „Of The Sun” co chwila wchodzi w jakieś przeczenia, to z nich robi mantry, medytacje. Tu można wliczyć „Long Time Ago” z powtarzanym „no one, no way”, ale nie tylko. Najlepsza i muzycznie, i tekstowo jest złożone z jednego zdania „Remainder” – „well it did not take place, it did not take place”. Bardzo dobrze leci ten utwór, nie wiem, czy tu chodzi o remainder czy reminder bez a, ale z wywiadów rozumiem, że rzecz dotyczy negacjonizmu. Przede wszystkim ludobójstwa, holocaustu, ale można też czytać te kilka słów jak głos w sprawie globalnego ocieplenia czy szerzej wpływu ludzkości na niszczenie planety. Ze względu na prasowe wypowiedzi Grzegorza Kwiatkowskiego ktoś może wyczytać tu, w tym zdaniu, parafrazę czyjejś reakcji na morderstwo prezydenta Adamowicza – złowrogiego zaprzeczenia, strzepnięcia z siebie cienia odpowiedzialności.

Kwiatkowski w wywiadach i ze sceny mówi nie tylko o prezydencie, ale też o wojnie – zespół z Gdańska, płyty wydaje we wrześniu – i antyfaszyzmie. Mejle do dziennikarzy tytułuje np. „z pola bitwy of the sun”. Bitwa o słońce? Ładne. Wokalista i gitarzysta zespołu, no i jego rzecznik w mediach, od lat słynie z zasypywania dziennikarzy wiadomościami, niusami z życia zespołu czy informacjami “top secret” o planowanych działaniach. Między kolegami można się w tej sprawie uśmiechnąć, z żadnym zespołem nie jestem tak na bieżąco jak z Trupą, jednak wypada zauważyć progres zespołu, techniczny i kompozytorski. I patrzeć na to, co jest treścią tej mejlowej propagandy: otrzymują szeroki odzew, mają recenzje za granicą i jeżdżą na festiwale na Zachodzie. „Of The Sun” to ich trzecia płyta wydana „tam”, tym razem w Lovitt (USA), Glitterbeat (Niemcy), Moorworks (Japonia), no i w naszej Antenie Krzyku.

Więcej napiszę. Znam i lubię mniej więcej trzy amerykańskie rozgłośnie i wszystkie wspierały trasę Trupy Trupa po Stanach: KEXP, WFMU, NPR. Puszczał ich Henry Rollins, a wydali Ian McKaye i Chris Ekman. Recenzje ukazały się w „The Times” (4/5), Pitchforku (7.2), „Guardianie”, „Mojo” (4), Paste Magazine (7.6), The Line of Best Fit (8). Pitchfork pisze np. o ponurych tekstach zespołu i nadziei, ja tej nadziei tu nie widzę. Upór, brnięcie naprzód mimo wszystko, nieustępliwość słyszę natomiast w muzyce. Działa tu pokrzykiwanie, a nie tylko to, co jest pokrzykiwane – np. w “Turn”. Jeden, drugi akord i do przodu, do końca.

Jacek Świąder


Gdansk band Trupa Trupa continue to push the envelope on Of the Sun.

Of the Sun is Gdansk band Trupa Trupa’s third album to be widely released outside of Poland, following Headache in 2015 and Jolly New Songs in 2017. Each successive record has swapped a shade of intriguing idiosyncrasy for a sharpening of hook and method, and the resulting payoff is still on the increase.

The fluid character of Jolly New Songs, stoic at one turn and manic the next, was strongly undergirded by the playing of bassist Wojciech Juchniewicz, who also contributes guitar and vocals. Aware of what’s working for them, Trupa Trupa have Juchniewicz introduce Of the Sun with the elastic axis of “Dream About,” and his parts go on to help set as much as anchor the tone on “Mangle,” „Anyhow,” and most of the album’s dozen songs. Of the Sun bears familiar markings – the ring and crash of the guitars, the heavy echoing drums, the CD booklet of photographs conveying a colourless sense of modern dislocation – yet its profile is not prefabricated. It is a ‘post-’ record for sure, but the exact suffix is up for debate.

Strength and repetition are right there in Trupa Trupa’s name, and singer/guitarist Grzegorz Kwiatkowski shows a growing preoccupation with focus on Of the Sun. Lyrically, motifs are frequently established with few recurring images. “No one, no way / No one, nowhere / I dream about” is the entire vocabulary of “Dream About”. The forceful “Remainder” carries but one spinning thought: “Well, it did not take place.” In a recent interview, Kwiatkowski notes that this lyric was written by another member of the band, and that while the group’s democratic nature determines that such things are left to individual interpretation, he personally reads it as a rebuke to Holocaust denial. Kwiatkowski, also a poet, takes his country’s history to heart, but tends to keep the lines he lends to his band open and impressionistic.

Not unlike The Twilight Sad’s mastery of making an emotional impact with the combination of a few choice blunt images and a monolithic musical arrangement, Of the Sun derives a good portion of its power from persistence. Trupa Trupa continue to hit the mark as they experiment with simplification without excising the art from their rock.

Ian King (The Line of Best Fit)



..::TRACK-LIST::..

1. Dream About 3:43
2. Mangle 3:00
3. Another Day 4:16
4. Angle 2:18
5. Longing 4:23
6. Remainder 3:02
7. Anyhow 2:24
8. Long Time Ago 2:51
9. Of The Sun 4:53
10. Glory 3:05
11. Turn 1:54
12. Satellite 6:44



..::OBSADA::..

Bass, Guitar, Vocals - Wojciech Juchniewicz
Drums - Tomek Pawluczuk
Guitar, Vocals - Grzegorz Kwiatkowski
Keyboards, Guitar - Rafał Wojczal



https://www.youtube.com/watch?v=DvULUjJY3dQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

"Ukłony, łączy nas Pitchfork". Pochwały z tej strony mogłyby obudzić każdego (zwłaszcza polskiego) trupa, ale niestety nasz główny Trup Eksportowy cuchnie nieodwołalną stęchlizną, bez szans na zmartwychwstanie. Wszelkie próby Trupy Trupa, by grać poważny, eksperymentalny post hardcore (bas w "Glory" przemilczę), już na starcie, w samym rdzeniu tego konceptu, spełzają na niczym. Czym jest to nic? To nic, to nic innego, jak (słaba) kakofonia i nieporadny noise, który rujnuje i tak już mało wyraziste, karykaturalne tracki (jak można się nabrać na takie rzeczy, jak "Mangle"?). Owszem, zdarzają się tu mrugnięcia w inne strony, na przykład w kierunku przeterminowanej elektroniki ("Of The Sun"), wtórnej psychodelii ("Longing"), czy amatorskiego shoegaze'u (uroczy "Remainder" przypomina mi słabych, czeskich lub estońskich imitatorów tego gatunku), ale w tym właśnie cały problem, "tu jest trup pogrzebany".

Chłopaki z Trupy Trupa mrugają: mrugają "tu i tam", "do zagranicznego odbiorcy", do literatury, do jakiejś wyrywkowej, słabej znajomości "sceny", i nic nie widzą, bo mrugają za często, za nerwowo, nieporadnie, bez wdzięku i umiejętności, a z Zachodu nadciąga burza piaskowa. "Każdy to ekspert, liczy się eksperyment", ale "trochę luzu, Panowie". Nikt was nie śledzi (wieem, taki żarcik, wybaczcie). Może trzeba być poetą, żeby łykać tak antymuzyczną muzykę? Lubię no wave, ale Of The Sun zanudziłoby na śmierć samego Glenna Brancę. Nie ma w tym graniu nic "konstruktywnego", konstruującego, mamy za to numery przypominające soundtracki pod poezję bitników, a wiemy dobrze, że Ginsberg wybrał Russella, zresztą - wracając do sedna – obaj Panowie niestety już nie żyją. Przykro mi.

J.Bugdol

P.S. Nie odpalajcie "Satelite", bo brzmi jak każda piosenka z "Satelite" w tytule (a Nirvanę, taki fajny zespół, znacie?).



Celnego komentarza bieżącej codzienności w polskich piosenkach szukać raczej ze świecą. Dominuje wyegzaltowany pop albo introwertyczne opowieści, jakby zbyt wiele się dookoła nie działo. Inna kwestia czy forma piosenki – tak mocno zakorzeniona w muzyce rozrywkowej – przystają do sytuacji społecznej i politycznej. Ale czemu nie? Jest przecież wiele świetnych przykładów w kraju i za granicą, chociaż w recenzjach częściej niż słowom, uwagę poświęca się muzyce; tekst jest raczej na drugim planie. Albo po prostu za mało zaznacza swoją obecność.

Nowe płyty zespołów Ukryte Zalety Systemu i Trupa Trupa niosą ze sobą wyrazistą, sugestywną opowieść o dzisiejszym świecie. Muzycznie obie formacje wywodzą się z rockowej tradycji, chociaż stoją na rozbieżnych ścieżkach, odpowiednio bardziej psychodelicznej i onirycznej albo surowej i punkowej. Tyle, że zarówno na Sposobie użycia i Off the Sun czuć niepokój; coś się wydarzyło albo zaraz się wydarzy i nie pozwala zebrać myśli spokojnie.

Trupa Trupa opowiada o świecie po katastrofie. Chociaż jeszcze „Mangle” mogłoby mieć dadaistyczny wydźwięk nawołujący do rewolucji (we’re gonna have / the art of mist / with apreciated individuals / historical proofs / media machine / official support / valuable timber / handmade bricks) to Off the Sun pełne liryzmu, jest bardzo funeralne, pozbawione nadziei. Dobitny sygnał dostajemy w otwierającym „Dream About” – tytuł marzycielski, ale treść ponura, kiedy Grzegorz Kwiatkowski śpiewa no one / no way / no one / nowhere. Nie ma nic, nikogo, niczego. Ta myśl o innej rzeczywistości, marzenie o wyrwaniu się ze stanu apatii wraca w „Waiting for Another”. To świat po wojnie, Holokauście, pustka po stracie ze znów wracającym odmienianym przez wszystkie przypadki nic (nowhere man / nowhere land / nowhere to go / no one left / no one left / no one to talk). Wojna i zagłada to tematy wracające w muzyce TT jak bumerang, chociaż nie są podane na tacy w sposób oczywisty. Gdański kwartet ubiera słowa w formy piosenkowe, trochę post-rockowe, trochę psychodeliczne. Proste uderzenia bębnów spotykają się z mięsistym basem i rozmytymi partiami gitary, ale pod nimi jest wracający niepokój. W „Waiting for Another”, mojej ulubionej piosence na płycie, ręcznie zrobiona gitara Rafała Wojczala maluje ponurą rysę, smutek i żal, nihilistyczną wizję, w tym momencie jeszcze nie do przezwyciężenia. Pozostaje mantryczne wyglądanie nadziei, zaklinanie rzeczywistości, bo słowne repetycje to znak rozpoznawczy kwartetu. „Longing” nawołuje: singing very hard the song of nowhere – piosenka nicości do powtarzania, bo w tym momencie nic więcej nie można zrobić. W tych rozpływających się piosenkach o potężnym brzmieniu, po raz kolejny świetnie wypracowanym przez Michała Kupicza, zespół pokazuje świat rozpadu. Trzeba go posklejać i się z nim zmierzyć. Chociaż niełatwo się z nim pogodzić bo satellite falling / don’t want to feel that it’s over. To ich najbardziej piosenkowa płyta w dorobku, a jednocześnie pełna żalu, nie ma w niej przebłysku słońca, co dobrze opisuje tytuł.

[…]

Oba te albumy ukazują się w ciekawym momencie – jesteśmy świeżo po obchodach 80. rocznicy wybuchu II Wojny Światowej – po katastrofie, która spustoszyła pół kontynentu. Ten stan przedstawia Trupa Trupa, która mówi o życiu w cieniu, poza słońcem. Tymczasem wzmagające się ruchy prawicowe w Europie przybierają na sile, a sondaże nie wskazują na zmianę, zwłaszcza nad Wisłą. Za chwilę może nie być już nic, ale to wspólna sprawa. Te dwie perspektywy – doświadczenia tragedii i zagłady oraz oczekiwania, obawy przed kolejną katastrofą – stany niepewności – łączą się w muzyce obu zespołów. Pozostaje pytanie: wyciągniemy wnioski czy to błędne koło się nie skończy?

Jakub Knera, www.noweidzieodmorza.com


Nowa płyta Trupy Trupa zaczyna się od potężnej, czysto brzmiącej stopy i werbla. Brzmienie to jest atut tego zespołu i albumu – zawodowe, równe i przejrzyste. Producentem jest Michał Kupicz, jeden z najlepszych fachowców w Polsce. Z jednym z najlepszych fachowców w Polsce można śmiało iść w świat.

Cieszę się, że z biegiem lat również na żywo z Trupą jest coraz lepiej. Ona nie lubi chyba łaty zespołu rockowego, ale ma dwie gitary, bas, bębny, wokal, więc jak inaczej to nazwać. Piosenki są proste, ale chwytliwe, na ogół poniszczone i dobrze – psychodeliczne, gitarowe, jękliwe. Tytułowe „Of The Sun” opiera się na akordach fortepianu jak ze złego snu, bez bębnów pozostaje też „Angle” (gitara akustyczna + szmery). Jednak w większości utworów z nowego albumu gdańszczan odnajdą się fani Sonic Youth czy późnego Fugazi.

Pierwsza piosenka, ta ze stopą, to jest „Dream About” i Grzegorz Kwiatkowski, chyba też Wojciech Juchniewicz (on w refrenie) śpiewają tam „no one, no way, no one, nowhere”, jakby to była jakaś mantra. Sprawa wyjaśnia się w refrenie, chodzi o czarny ekran oglądany w nieświadomości: „I dream about”. Już tu w pewnym momencie wchodzi bas ozdobny Juchniewicza, mój ulubiony element Trupy Trupa. Podobnie rzecz się ma w „Glory” pod koniec płyty – start od bębnów, potem przetworzony bas, potem śpiewanie-wołanie, jakby byli jakimiś góralami. Jakość kolejnych piosenek gwałtownie rośnie dzięki pracy nad dynamiką, w pewnym stopniu bierze się też z ekstatycznych refrenów, wspólnych zaśpiewów. To słychać w „Another Day” – wyostrzony rytm wprowadza śpiewanie: „nowhere man, nowhere land, nowhere to go… no one left/ no one to talk”. Ten sam „nowhere man, nowhere land” wraca w „Anyhow”.

Następna rzecz – wykorzystanie krótkich fraz w większości piosenek. Przy czym płyta „Of The Sun” co chwila wchodzi w jakieś przeczenia, to z nich robi mantry, medytacje. Tu można wliczyć „Long Time Ago” z powtarzanym „no one, no way”, ale nie tylko. Najlepsza i muzycznie, i tekstowo jest złożone z jednego zdania „Remainder” – „well it did not take place, it did not take place”. Bardzo dobrze leci ten utwór, nie wiem, czy tu chodzi o remainder czy reminder bez a, ale z wywiadów rozumiem, że rzecz dotyczy negacjonizmu. Przede wszystkim ludobójstwa, holocaustu, ale można też czytać te kilka słów jak głos w sprawie globalnego ocieplenia czy szerzej wpływu ludzkości na niszczenie planety. Ze względu na prasowe wypowiedzi Grzegorza Kwiatkowskiego ktoś może wyczytać tu, w tym zdaniu, parafrazę czyjejś reakcji na morderstwo prezydenta Adamowicza – złowrogiego zaprzeczenia, strzepnięcia z siebie cienia odpowiedzialności.

Kwiatkowski w wywiadach i ze sceny mówi nie tylko o prezydencie, ale też o wojnie – zespół z Gdańska, płyty wydaje we wrześniu – i antyfaszyzmie. Mejle do dziennikarzy tytułuje np. „z pola bitwy of the sun”. Bitwa o słońce? Ładne. Wokalista i gitarzysta zespołu, no i jego rzecznik w mediach, od lat słynie z zasypywania dziennikarzy wiadomościami, niusami z życia zespołu czy informacjami “top secret” o planowanych działaniach. Między kolegami można się w tej sprawie uśmiechnąć, z żadnym zespołem nie jestem tak na bieżąco jak z Trupą, jednak wypada zauważyć progres zespołu, techniczny i kompozytorski. I patrzeć na to, co jest treścią tej mejlowej propagandy: otrzymują szeroki odzew, mają recenzje za granicą i jeżdżą na festiwale na Zachodzie. „Of The Sun” to ich trzecia płyta wydana „tam”, tym razem w Lovitt (USA), Glitterbeat (Niemcy), Moorworks (Japonia), no i w naszej Antenie Krzyku.

Więcej napiszę. Znam i lubię mniej więcej trzy amerykańskie rozgłośnie i wszystkie wspierały trasę Trupy Trupa po Stanach: KEXP, WFMU, NPR. Puszczał ich Henry Rollins, a wydali Ian McKaye i Chris Ekman. Recenzje ukazały się w „The Times” (4/5), Pitchforku (7.2), „Guardianie”, „Mojo” (4), Paste Magazine (7.6), The Line of Best Fit (8). Pitchfork pisze np. o ponurych tekstach zespołu i nadziei, ja tej nadziei tu nie widzę. Upór, brnięcie naprzód mimo wszystko, nieustępliwość słyszę natomiast w muzyce. Działa tu pokrzykiwanie, a nie tylko to, co jest pokrzykiwane – np. w “Turn”. Jeden, drugi akord i do przodu, do końca.

Jacek Świąder


Gdansk band Trupa Trupa continue to push the envelope on Of the Sun.

Of the Sun is Gdansk band Trupa Trupa’s third album to be widely released outside of Poland, following Headache in 2015 and Jolly New Songs in 2017. Each successive record has swapped a shade of intriguing idiosyncrasy for a sharpening of hook and method, and the resulting payoff is still on the increase.

The fluid character of Jolly New Songs, stoic at one turn and manic the next, was strongly undergirded by the playing of bassist Wojciech Juchniewicz, who also contributes guitar and vocals. Aware of what’s working for them, Trupa Trupa have Juchniewicz introduce Of the Sun with the elastic axis of “Dream About,” and his parts go on to help set as much as anchor the tone on “Mangle,” „Anyhow,” and most of the album’s dozen songs. Of the Sun bears familiar markings – the ring and crash of the guitars, the heavy echoing drums, the CD booklet of photographs conveying a colourless sense of modern dislocation – yet its profile is not prefabricated. It is a ‘post-’ record for sure, but the exact suffix is up for debate.

Strength and repetition are right there in Trupa Trupa’s name, and singer/guitarist Grzegorz Kwiatkowski shows a growing preoccupation with focus on Of the Sun. Lyrically, motifs are frequently established with few recurring images. “No one, no way / No one, nowhere / I dream about” is the entire vocabulary of “Dream About”. The forceful “Remainder” carries but one spinning thought: “Well, it did not take place.” In a recent interview, Kwiatkowski notes that this lyric was written by another member of the band, and that while the group’s democratic nature determines that such things are left to individual interpretation, he personally reads it as a rebuke to Holocaust denial. Kwiatkowski, also a poet, takes his country’s history to heart, but tends to keep the lines he lends to his band open and impressionistic.

Not unlike The Twilight Sad’s mastery of making an emotional impact with the combination of a few choice blunt images and a monolithic musical arrangement, Of the Sun derives a good portion of its power from persistence. Trupa Trupa continue to hit the mark as they experiment with simplification without excising the art from their rock.

Ian King (The Line of Best Fit)



..::TRACK-LIST::..

1. Dream About 3:43
2. Mangle 3:00
3. Another Day 4:16
4. Angle 2:18
5. Longing 4:23
6. Remainder 3:02
7. Anyhow 2:24
8. Long Time Ago 2:51
9. Of The Sun 4:53
10. Glory 3:05
11. Turn 1:54
12. Satellite 6:44



..::OBSADA::..

Bass, Guitar, Vocals - Wojciech Juchniewicz
Drums - Tomek Pawluczuk
Guitar, Vocals - Grzegorz Kwiatkowski
Keyboards, Guitar - Rafał Wojczal



https://www.youtube.com/watch?v=DvULUjJY3dQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

It has been quite a while that I didn't listen to Be Bop Deluxe and it waswith real pleasure that I re- discovered this debut album which can be seen as a mix between 10 CC (Axe Victim) and Bowie during Love Is Swift Arrows (and a few other songs as well). These tracks are a great mix of some decadence and glam. Two very good songs.
The album is a pleasant journey through these mid seventies sounds and it combines straight pop-rock (Jet Silver And The Dolls) and mostly glam. When you listen to Third Floor Heaven, it is undeniable that Ziggy Stardust is not far away. But it is such a pleasure to listen to this track. I wonder why.

The middle part of the album is less catchy; songs are too conventional. It picks up again thanks to a very good guitar work during Adventures In A Yorksh. This part sounds almost as a Santana one (I'm not kidding). Great job from William Nelson.

The long Jets As Dawn is a little tired until the final and great guitar part again. This time, it is really close to some of the best moments of Rock & Roll Animal (from dear old Lou), one of the best live album of all time in which guitars have a significant role.

William Nelson plays the crooner during the closing Darkness which is a fine way to end this good debut album. Nothing prog at all, but a good rock album. From the three bonus tracks available on the last CD issue, there are three live tracks featured (all recorded in 1977): while the bluesy Piece Of Mine is dispensable both Mill Street Junction and the excellent Adventures In A Yorkshire Landscape are worth a listen. On the latter, the guitar play is really phenomenal.

Their leader (Nelson) will sack all the band members after this debut (sounds familar, remember what happened to The Spiders From The Mars...

ZowieZiggy


"Axe victim" was the first album recorded in the name of Be Bop Deluxe, who were in reality a band in name only. The story of Be Bop Deluxe is actually the story of vocalist and guitarist Bill Nelson. This would be proved to be the case immediately after this 1974 release, the line up which made it being completely disbanded.

The first challenge here is to decipher the conflicting messages of the sleeve. On the front we have a rather gruesome skull bodied guitar image, on the back and inside we have a make up covered quartet of glam rockers. It appears Nelson and the boys wanted to make quality music while appealing to followers of the current pop trends, hence the lyric quoted above, taken from the opening title track. That song has a Mott the Hoople like feel from around the time of their interaction with David Bowie. Nelson takes little time to display his guitar prowess, but stays short of indulging in any long virtuoso solos.

"Love is swift arrows" is heavily pop based in a Talking Heads or Cockney Rebel sort of way, the slightly distorted and heavily accented vocals being backed by a predominantly acoustic arrangement. Nelson adds a fine lead guitar solo which Wishbone Ash would have been proud of though. The song segues into "Jet silver and the dolls of Venus", a Bowie-esque flight of space fantasy. There is a distinctly retro-pop feel here which is pleasant but far from demanding.

"Third floor heaven" is another Bowie like androgynous tale of perversion which moves closer to punk territories. Side one closes with "Night creatures" where Nelson's apparent fascination with glam cross dressing is now bordering on obsession. Here he tries even harder to sound like Bowie, the song sounding like an out-take from "Ziggy Stardust".

"Rocket cathedrals" is the only song on the album not written by Bill Nelson, bassist Rob Bryan stepping forward to sing lead vocal on his own song. The most upbeat song on the album, this straightforward rock number is actually the best pointer towards future BBD albums such as "Sunburst finish". Nelson slows things down for "Adventures in a Yorkshire landscape", a nicely descriptive picture of a rural setting.

At over 7 minutes, "Jets at dawn" is the longest track on the album. It is essentially a melodic pop ballad with pleasant harmonies and a fine vocal performance by Nelson. The centre point though is one of Nelson's superb guitar solos. It really is a pity that on this album his guitar talents are not exploited further as his playing is superb both technically and tonally.

Another reasonably long track, "No trains to heaven" follows. The song is somewhat less impressive than its predecessor though, being a rather disjointed Wishbone Ash like workout. The album closes with "Darkness (L'immoraliste)" an unusually dark song with angelic choir voices and an orchestral arrangement.

In all, a decent first album which features a good diversity of songs. The Bowie similarities can be distracting, but there is no doubting Bill Nelson's excellence on guitar.

Easy Livin



..::TRACK-LIST::..

1. Axe Victim
2. Love is Swift Arrows
3. Jet Silver & the Dolls of Venus
4. Third Floor Heaven
5. Night Creatures
6. Rocket Cathedrals
7. Adventures in a Yorkshire Landscape
8. Jets at Dawn
9. No Trains to Heaven
10. Darkness (L’Immoraliste)



..::OBSADA::..

William Nelson - lead vocals, lead & acoustic guitars, grand piano, arrangements
Ian Parkin - rhythm & acoustic guitars, organ (6)
Robert Bryan - bass, lead (6) & backing vocals
Nicholas Chatterton-Drew - drums, percussion

With:
Andrew Powell - orchestral arrangements (10)
Jenny Haan - backing vocals (4)



https://www.youtube.com/watch?v=3n1U-xr5yXA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

It has been quite a while that I didn't listen to Be Bop Deluxe and it waswith real pleasure that I re- discovered this debut album which can be seen as a mix between 10 CC (Axe Victim) and Bowie during Love Is Swift Arrows (and a few other songs as well). These tracks are a great mix of some decadence and glam. Two very good songs.
The album is a pleasant journey through these mid seventies sounds and it combines straight pop-rock (Jet Silver And The Dolls) and mostly glam. When you listen to Third Floor Heaven, it is undeniable that Ziggy Stardust is not far away. But it is such a pleasure to listen to this track. I wonder why.

The middle part of the album is less catchy; songs are too conventional. It picks up again thanks to a very good guitar work during Adventures In A Yorksh. This part sounds almost as a Santana one (I'm not kidding). Great job from William Nelson.

The long Jets As Dawn is a little tired until the final and great guitar part again. This time, it is really close to some of the best moments of Rock & Roll Animal (from dear old Lou), one of the best live album of all time in which guitars have a significant role.

William Nelson plays the crooner during the closing Darkness which is a fine way to end this good debut album. Nothing prog at all, but a good rock album. From the three bonus tracks available on the last CD issue, there are three live tracks featured (all recorded in 1977): while the bluesy Piece Of Mine is dispensable both Mill Street Junction and the excellent Adventures In A Yorkshire Landscape are worth a listen. On the latter, the guitar play is really phenomenal.

Their leader (Nelson) will sack all the band members after this debut (sounds familar, remember what happened to The Spiders From The Mars...

ZowieZiggy


"Axe victim" was the first album recorded in the name of Be Bop Deluxe, who were in reality a band in name only. The story of Be Bop Deluxe is actually the story of vocalist and guitarist Bill Nelson. This would be proved to be the case immediately after this 1974 release, the line up which made it being completely disbanded.

The first challenge here is to decipher the conflicting messages of the sleeve. On the front we have a rather gruesome skull bodied guitar image, on the back and inside we have a make up covered quartet of glam rockers. It appears Nelson and the boys wanted to make quality music while appealing to followers of the current pop trends, hence the lyric quoted above, taken from the opening title track. That song has a Mott the Hoople like feel from around the time of their interaction with David Bowie. Nelson takes little time to display his guitar prowess, but stays short of indulging in any long virtuoso solos.

"Love is swift arrows" is heavily pop based in a Talking Heads or Cockney Rebel sort of way, the slightly distorted and heavily accented vocals being backed by a predominantly acoustic arrangement. Nelson adds a fine lead guitar solo which Wishbone Ash would have been proud of though. The song segues into "Jet silver and the dolls of Venus", a Bowie-esque flight of space fantasy. There is a distinctly retro-pop feel here which is pleasant but far from demanding.

"Third floor heaven" is another Bowie like androgynous tale of perversion which moves closer to punk territories. Side one closes with "Night creatures" where Nelson's apparent fascination with glam cross dressing is now bordering on obsession. Here he tries even harder to sound like Bowie, the song sounding like an out-take from "Ziggy Stardust".

"Rocket cathedrals" is the only song on the album not written by Bill Nelson, bassist Rob Bryan stepping forward to sing lead vocal on his own song. The most upbeat song on the album, this straightforward rock number is actually the best pointer towards future BBD albums such as "Sunburst finish". Nelson slows things down for "Adventures in a Yorkshire landscape", a nicely descriptive picture of a rural setting.

At over 7 minutes, "Jets at dawn" is the longest track on the album. It is essentially a melodic pop ballad with pleasant harmonies and a fine vocal performance by Nelson. The centre point though is one of Nelson's superb guitar solos. It really is a pity that on this album his guitar talents are not exploited further as his playing is superb both technically and tonally.

Another reasonably long track, "No trains to heaven" follows. The song is somewhat less impressive than its predecessor though, being a rather disjointed Wishbone Ash like workout. The album closes with "Darkness (L'immoraliste)" an unusually dark song with angelic choir voices and an orchestral arrangement.

In all, a decent first album which features a good diversity of songs. The Bowie similarities can be distracting, but there is no doubting Bill Nelson's excellence on guitar.

Easy Livin



..::TRACK-LIST::..

1. Axe Victim
2. Love is Swift Arrows
3. Jet Silver & the Dolls of Venus
4. Third Floor Heaven
5. Night Creatures
6. Rocket Cathedrals
7. Adventures in a Yorkshire Landscape
8. Jets at Dawn
9. No Trains to Heaven
10. Darkness (L’Immoraliste)



..::OBSADA::..

William Nelson - lead vocals, lead & acoustic guitars, grand piano, arrangements
Ian Parkin - rhythm & acoustic guitars, organ (6)
Robert Bryan - bass, lead (6) & backing vocals
Nicholas Chatterton-Drew - drums, percussion

With:
Andrew Powell - orchestral arrangements (10)
Jenny Haan - backing vocals (4)



https://www.youtube.com/watch?v=3n1U-xr5yXA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

All roads have led to this. Forty-one years in the making, the R40 tour took a very real journey back through time. Beginning with the grand design: a state-of-the-art stage set that pivots, rolls and dives, and brings Clockwork Angels into bombastic, colourful life before marching stridently back in time (through theatre stages, a panoply of band and fan shots, the accrued memories of a life spent playing live) to a mocked-up school gym and the band playing there; a solitary bass amp set on the chair behind Geddy Lee, a mirror ball spiralling crazily above, casting thin rods of light like a light rain across the crowd, “Working Man” coming to a shuddering halt as the band’s beginning becomes their end.

The two hometown shows at Toronto’s Air Canada Centre this summer were always going to have an added poignancy given the giant question mark over the band’s future – Neil’s resistance to play live, Alex’s physical travails – plus, this was the town where Rush rehearsed in their rooms and garages, were the scourge of high school dances, brought the bar scene thrumming into bluesy life, it’s where “Subdivisions” was played out and the song born.

Any doubts were offset by a sell-out 35-date tour which drew people from as far afield as Australia, Japan, China, South America and London (not the one in Ontario, though they were in attendance too) and only amplified the Canadians’ legend. People came dressed as the band (the 2112 era proving particularly popular even down to Neil’s moustache), eleven-year-olds thrilled to hear songs that were recorded and released when their fathers were still teenage boys and were now too trying to keep time with Neil’s rattling fills.

Toronto was the live debut for “Losing It,” the band’s hymn to a creative light finally snuffed out. The version on the Signals album was raised ever higher by Ben Mink’s (FM) wonderfully affecting violin part, the recreation of which had always put the song beyond the band’s live set. His appearance (mere moments after the band had casually told him that the whole show was being filmed) was, and is, a moment of intractable and pure joy, filled (much like the R40 tour) with bittersweet highs and lows, inexpressively beautiful, the violin’s high-keening song reaching out to the impossibly high ceiling, disappearing there among the rafters.

“Closer to the Heart” is similarly impactful, as the room lights up with thousands of plastic star men logos held high, swaying unsteadily, couples link arms as the song’s refrain echoes around the room and down through time. “Xanadu” buzzes into life as the stage becomes a giant lattice of blue laser beams, the audience in thrall as Lee and Lifeson strap on their double-neck guitars.

It’s a musical history writ large; songs that have travelled with people for some if not all of their lives. As Geddy Lee shouts from the stage, maybe for one final time, “Thank you for forty years and I hope we see you again!” And that sentiment is reflected in every joyful face staring back at him.



..::TRACK-LIST::..

Set One
1. The World Is... The World Is...
2. The Anarchist
3. Headlong Flight
4. Far Cry
5. The Main Monkey Business
6. How It Is
7. Animate
8. Roll The Bones
9. Between The Wheels
10. Losing It (Electric Violin Ben Mink)
11. Subdivisions

Set Two
12. No Country For Old Hens
13. Tom Sawyer
14. YYZ
15. The Spirit Of Radio
16. Natural Science
17. Jacob's Ladder
18. Hemispheres: Prelude
19. Cygnus X-1 / The Story So Far (Drum Solo)
20. Closer To The Heart
21. Xanadu
22. 2112

Encore
23. Mel's Rockpile (Narrator Eugene Levy)
24. Lakeside Park / Anthem
25. What You're Doing / Working Man
26. Exit Stage Left

Bonus
27. One Little Victory
28. Distant Early Warning
29. Red Barchetta



..::OBSADA::..

Vocals, Bass, Keyboards - Geddy Lee
Guitar, Vocals - Alex Lifeson
Drums - Neil Peart



https://www.youtube.com/watch?v=IyMwIdrvpHI


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

TRACKLISTA:

CD1 - Kraków, Marzec 2025
1. Cannes prod. Ka-Meal & Gmeniu
2. Parasol prod. Miroff
3. Popiół Feat. Schafter prod. Ka-Meal
4. Dla ciebie Feat. Ania Leon prod. Ka-Meal
5. Miłość & Natura prod. Gmeniu
6. Za stara dla DiCaprio prod. Ka-Meal
7. Wbrew sobie Feat. Kwiatek haze prod. Ka-Meal
8. Sad girl from NY prod. Gmeniu
9. Climax prod. Komos
10. Dom prod. Kuba Więcek, Aleksandra Kaca
11. W kontakcie prod. On-Jay
12. Wyjątkowo moja prod. Ka-Meal
13. Modern Art prod. Aleksandra Kaca
14. Lunatyk prod. Ka-Meal
15. Alkaliczny spokój Feat. Deys (Bonus Track) prod. Gmeniu

CD2 - Yoga EP
1. Dostałem List Feat. Julia Mikuła prod. Filip Kwiatkowski
2. Elmo Feat. Faustyna Maciejczuk prod. Gmeniu
3. Smalltalks Feat. Daria ze Śląska prod. Hubi
4. Deszcz Feat. Faustyna Maciejczuk prod. Gmeniu
5. Masz mnie Feat. Alicja Szemplińska
6. Obok Feat. Faustyna Maciejczuk prod. Lxrd Kevii


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 140,3 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

CD1 - Do Picia I Mordobicia
1. Intro (DPIM)
2. Do picia i mordobicia
3. Róża
4. Ooo ooo
5. Trelemorele kurwy i cwele
6. Spadały gwiazdy
7. Jutro będziemy się z tego śmiać
8. Outro (DPIM)

CD2 - Bonsai Tape
1. Wariacie (Remix)
2. Bilet w jedną stronę (Remix)
3. Drive (Remix)
4. Kendryk (Remix)
5. Tango (Remix)
6. Uber (Remix)
7. Trochę o tym i o tamtym (Remix)
8. Zdarte łokcie i kolana (Remix)
Bonus track: Soulpete - Palant (Kwiatek Haze Remix)


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 106,5 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...

Artist...............: Journey
Album................: Next
Genre................: Rock
Year.................: 1977
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Journey - Spaceman [04:01]
2. Journey - People [05:21]
3. Journey - I Would Find You [05:54]
4. Journey - Here We Are [04:18]
5. Journey - Hustler [03:16]
6. Journey - Next [05:28]
7. Journey - Nickel And Dime [04:14]
8. Journey - Karma [05:07]

...( Info )...

Artist: Pete Muller
Album: Fire Child
Year: (2025)
Genre: Pop-Rock
Format: Mp3 320kbps

...( TrackList )...

01. Pete Muller - Fire Child (05:00)
02. Pete Muller - New York In The Rain (04:15)
03. Pete Muller - Dream Small (03:25)

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
The Who - The Ultimate Collection - (2 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: The Who
Album................: The Ultimate Collection
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2002
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 66-73 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Universal

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. The Who - I Can’t Explain [02:05]
2. The Who - Anyway, Anyhow, Anywhere [02:41]
3. The Who - My Generation [03:19]
4. The Who - The Kids Are Alright [02:46]
5. The Who - A Legal Matter [02:48]
6. The Who - Substitute [03:48]
7. The Who - I’m A Boy [02:38]
8. The Who - Boris The Spider [02:28]
9. The Who - Happy Jack [02:11]
10. The Who - Pictures Of Lily [02:45]
11. The Who - I Can See For Miles [04:07]
12. The Who - Call Me Lightning [02:21]
13. The Who - Magic Bus [03:22]
14. The Who - Pinball Wizard [03:01]
15. The Who - I’m Free [02:40]
16. The Who - See Me Feel Me [03:26]
17. The Who - The Seeker [03:12]
18. The Who - Summertime Blues (Live) [03:25]
19. The Who - My Wife [03:35]
20. The Who - Baba O’Riley [05:00]
21. The Who - Bargain [05:35]

Playing Time.........: 01:07:22
Total Size...........: 456,07 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. The Who - Behind Blue Eyes [03:43]
2. The Who - Won’t Get Fooled Again [08:32]
3. The Who - Let’s See Action [03:59]
4. The Who - Pure And Easy [05:22]
5. The Who - Join Together [04:22]
6. The Who - Long Live Rock [03:54]
7. The Who - The Real Me [03:30]
8. The Who - 5:15 [04:53]
9. The Who - Love Reign O’er Me [05:51]
10. The Who - Squeeze Box [02:42]
11. The Who - Who Are You [06:21]
12. The Who - Sister Disco [04:21]
13. The Who - You Better You Bet [05:37]
14. The Who - Don’t Let Go The Coat [03:44]
15. The Who - Another Tricky Day [04:53]
16. The Who - Eminence Front [05:41]

Playing Time.........: 01:17:32
Total Size...........: 568,51 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Mungo Jerry - The Greatest Hits Of Mungo Jerry
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Mungo Jerry
Album................: The Greatest Hits Of Mungo Jerry
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 1989
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Koch Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Mungo Jerry - In The Summertime [03:31]
2. Mungo Jerry - Wild Love [03:02]
3. Mungo Jerry - Baby Jump (Short Remix) [02:45]
4. Mungo Jerry - Mighty Man [04:41]
5. Mungo Jerry - Another Bad Day [02:28]
6. Mungo Jerry - Callin' [03:18]
7. Mungo Jerry - Long Legged Woman Dressed In Black (Slow Mix)[03:13]
8. Mungo Jerry - Lady Rose (Remix) [03:16]
9. Mungo Jerry - Alright, Alright, Alright (Original Single)[02:43]
10. Mungo Jerry - Open Up [03:18]
11. Mungo Jerry - Feels Like I'm In Love [03:18]
12. Mungo Jerry - Keep Me Up All Night [03:54]
13. Mungo Jerry - Hello Nadine [03:27]
14. Mungo Jerry - You Don't Have To Be In The Army To Fight In The War (Remix)[03:22]

Playing Time.........: 46:22
Total Size...........: 297,43 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

To kolejny zespół w Great Dane Records, który wzbudza we mnie wspomnienia zamierzchłych czasów. Słyszałem Perversity już z początków ich działalności, z jakiegoś demo, którego tytułu teraz nie pamiętam… Zapamiętałem tylko, że w tamtych czasach grali czysty death metal, i to całkiem dobry, pewnie dlatego też nazwa zespołu nigdy nie uciekła mi z pamięci. Wraz z nowym albumem odkrywam, że Perversity nie zmienili swojego podejścia do ekstremalnej muzyki i wciąż grają old schoolowy death metal, taki szczery, surowy, brutalny i bluźnierczy, ale i jeszcze lepszy niz to pamiętam.

Ten album posiada jakby 2 główne oblicza. Pierwsze, to proste death metalowe riffy, sporo szybkich balastów perkusyjnych, i rasowo brzmiące death metalowe wokale czyli standard, ale zbudowany na solidnych death metalowych podwalinach i wpływach. Album mocno przypomina mi Hate z ich death metalowej ery. Druga twarz tej płyty to super brzmiące dysonanse gitarowe w stylu Immolation, co daje gdzie czysty death metal zderza się z nieco udziwniony riffami co daje czasami dość mroczny efekt. Jak napisałem Perversity wsadzam na piłkę wraz z Hate I Immolation, ale myślę że ich muzyka broni się sama swoją pomysłowością, linczujaca umysł brutalnością i szorstkością. Płyta wyprodukowana jest dość surowe, ale podchodzi mi brzmienie tej płyty, bez wątpienia. Oprócz death metalowych masakr i kakofonicznych nawalanek, zespół potrafi zagrać kilka ciężkich jak młot Thora kawałków, które brzmią soczyście i całkiem miażdżąca.

Cieszy mnie że death metal w roku 2024 ciągle brzmi interesująco, co udowodnił na swoim albumie słowacki Perversity.

Slawek Migacz


This is another band on Great Dane Records that brings back memories of past times. I heard the music of Perversity in the beginning of their activity, from some demo, the title of which I don't remember now... I only memorized that at the time they played pure death metal, and they have been quite good at that, which is probably why the name of the band has never escaped my memory. With the new album, I discover that Perversity have not changed their approach to extreme music and they still into old school death metal,which sounds honest, raw, brutal and blasphemous, but even better than before.

This album has two main faces. The first one is based on simple death metal riffs, plenty of drum beats, and really great-sounding death metal vocals. Everything is built on solid death metal foundations and influences but the band delivers pretty standard death metal, which is good in their case. The album strongly reminds me of Hate from their death metal era. The second face of this album are superbly interwined guitar dissonances, in the style of Immolation, where pure death metal collides with slightly weird death metal riffs, which brings a quite dark effects at times. As I wrote, I like Perversity along with Hate and Immolation, but I think that their music defends itself with its ingenuity, lynching the mind brutality and roughness of sound. The production of the album is quite raw, but I just like it as it is, without a doubt. In addition to death metal massacres and cacophonous tempos, the band recorded several songs as heavy as Thor's hammer, which sounds really crushing and brutal and it`s very accurate that Perversity also has slower songs in their tracklist.

I'm glad that death metal still sounds interesting in 2024, as the Slovak Perversity proved on this very album.

Slawek Migacz


"Negation Spirituel" is the 6th album of the band, composed of 10 tracks with a total duration of 38 minutes. You can expect pure death metal marked by darkness and brutality.

-The lyrical concept of the album is spiritual negation is a form of negative theology and is as old as philosophy itself. It is a form of theological thinking and religious practise which attempts to approach the negative belief that there is no salvation in the end of the world. That your soul will not be saved by the light of heaven. And everything will be swallowed by the darkness and chaos itself.

- This stunning artwork was created by the very talented Janka Varadyova of "JanaVe Art". The design and layout were made by Hans from "Dis-Art Design".

- The album was recorded, mixed and mastered by Martin Barla in his "MF Studios" in Poprad between June and October 2023.

For fans of: Immolation, Sinister or Morbid Angel



..::TRACK-LIST::..

1. Feasting (intro) 01:41
2. The mouth of abyzou 03:17
3. Patron of hate 03:43
4. Your flesh is my temple 03:26
5. Spiritual negation 02:27
6. Venom divine 03:04
7. Wrath manifest 05:01
8. Exaltation of the morningstar 05:54
9. Fate weaver 03:07
10. Epitome of diabolization 06:33



..::OBSADA::..

Jozef 'Dodi' Košč - guitar, backVox
Marek Baran - drums
Juraj 'Kazateľ' Handzuš - vocals
Radoslav Smrek - bass
Martin 'Fetus' Calko - guitar

Guests:
Lenka 'Ena' Serafinova - female vocals in the track 'Epitome of Diabolization'
Rene Blahusiak - lead guitar (solo) in the track 'Epitome of Diabolization'



https://www.youtube.com/watch?v=FE1v9NrItTE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

To kolejny zespół w Great Dane Records, który wzbudza we mnie wspomnienia zamierzchłych czasów. Słyszałem Perversity już z początków ich działalności, z jakiegoś demo, którego tytułu teraz nie pamiętam… Zapamiętałem tylko, że w tamtych czasach grali czysty death metal, i to całkiem dobry, pewnie dlatego też nazwa zespołu nigdy nie uciekła mi z pamięci. Wraz z nowym albumem odkrywam, że Perversity nie zmienili swojego podejścia do ekstremalnej muzyki i wciąż grają old schoolowy death metal, taki szczery, surowy, brutalny i bluźnierczy, ale i jeszcze lepszy niz to pamiętam.

Ten album posiada jakby 2 główne oblicza. Pierwsze, to proste death metalowe riffy, sporo szybkich balastów perkusyjnych, i rasowo brzmiące death metalowe wokale czyli standard, ale zbudowany na solidnych death metalowych podwalinach i wpływach. Album mocno przypomina mi Hate z ich death metalowej ery. Druga twarz tej płyty to super brzmiące dysonanse gitarowe w stylu Immolation, co daje gdzie czysty death metal zderza się z nieco udziwniony riffami co daje czasami dość mroczny efekt. Jak napisałem Perversity wsadzam na piłkę wraz z Hate I Immolation, ale myślę że ich muzyka broni się sama swoją pomysłowością, linczujaca umysł brutalnością i szorstkością. Płyta wyprodukowana jest dość surowe, ale podchodzi mi brzmienie tej płyty, bez wątpienia. Oprócz death metalowych masakr i kakofonicznych nawalanek, zespół potrafi zagrać kilka ciężkich jak młot Thora kawałków, które brzmią soczyście i całkiem miażdżąca.

Cieszy mnie że death metal w roku 2024 ciągle brzmi interesująco, co udowodnił na swoim albumie słowacki Perversity.

Slawek Migacz


This is another band on Great Dane Records that brings back memories of past times. I heard the music of Perversity in the beginning of their activity, from some demo, the title of which I don't remember now... I only memorized that at the time they played pure death metal, and they have been quite good at that, which is probably why the name of the band has never escaped my memory. With the new album, I discover that Perversity have not changed their approach to extreme music and they still into old school death metal,which sounds honest, raw, brutal and blasphemous, but even better than before.

This album has two main faces. The first one is based on simple death metal riffs, plenty of drum beats, and really great-sounding death metal vocals. Everything is built on solid death metal foundations and influences but the band delivers pretty standard death metal, which is good in their case. The album strongly reminds me of Hate from their death metal era. The second face of this album are superbly interwined guitar dissonances, in the style of Immolation, where pure death metal collides with slightly weird death metal riffs, which brings a quite dark effects at times. As I wrote, I like Perversity along with Hate and Immolation, but I think that their music defends itself with its ingenuity, lynching the mind brutality and roughness of sound. The production of the album is quite raw, but I just like it as it is, without a doubt. In addition to death metal massacres and cacophonous tempos, the band recorded several songs as heavy as Thor's hammer, which sounds really crushing and brutal and it`s very accurate that Perversity also has slower songs in their tracklist.

I'm glad that death metal still sounds interesting in 2024, as the Slovak Perversity proved on this very album.

Slawek Migacz


"Negation Spirituel" is the 6th album of the band, composed of 10 tracks with a total duration of 38 minutes. You can expect pure death metal marked by darkness and brutality.

-The lyrical concept of the album is spiritual negation is a form of negative theology and is as old as philosophy itself. It is a form of theological thinking and religious practise which attempts to approach the negative belief that there is no salvation in the end of the world. That your soul will not be saved by the light of heaven. And everything will be swallowed by the darkness and chaos itself.

- This stunning artwork was created by the very talented Janka Varadyova of "JanaVe Art". The design and layout were made by Hans from "Dis-Art Design".

- The album was recorded, mixed and mastered by Martin Barla in his "MF Studios" in Poprad between June and October 2023.

For fans of: Immolation, Sinister or Morbid Angel



..::TRACK-LIST::..

1. Feasting (intro) 01:41
2. The mouth of abyzou 03:17
3. Patron of hate 03:43
4. Your flesh is my temple 03:26
5. Spiritual negation 02:27
6. Venom divine 03:04
7. Wrath manifest 05:01
8. Exaltation of the morningstar 05:54
9. Fate weaver 03:07
10. Epitome of diabolization 06:33



..::OBSADA::..

Jozef 'Dodi' Košč - guitar, backVox
Marek Baran - drums
Juraj 'Kazateľ' Handzuš - vocals
Radoslav Smrek - bass
Martin 'Fetus' Calko - guitar

Guests:
Lenka 'Ena' Serafinova - female vocals in the track 'Epitome of Diabolization'
Rene Blahusiak - lead guitar (solo) in the track 'Epitome of Diabolization'



https://www.youtube.com/watch?v=FE1v9NrItTE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Pełen zaraźliwej energii i porywających rytmów, Focus zapuszcza się jeszcze dalej w eklektyczną i eksperymentalną sferę muzyczną, która kryje w sobie zarówno idyllę, jak i subtelną melancholię.

Aranżacje są niezwykle kreatywne i pomysłowe, ale nie ma w nich nic pretensjonalnego, a cztery kompozycje są niczym ciepły powiew, który jest jednocześnie przyjazny i orzeźwiający.
Ich brzmienie łączy w sobie wiele smaków i wpływów, a rzut oka na trzy znaczące tytuły utworów pozwoli dostrzec, skąd pochodzą niektóre pomysły i impulsy (tj. Camel, Focus i Hendrix).
Chwilami muzyka wydaje się cudownie beztroska, innym razem jesteśmy raczeni intensywnymi i ekstatycznymi fragmentami, które są niczym napędowe i hipnotyzujące, ale jedną rzeczą, która pozostaje niezmienna, jest jej blask i rozmach.
Jestem OCZAROWANY! [FA]



Soft Ffog is a Norwegian progressive jazz-rock band celebrated for its exceptional virtuosity and high musicianship levels. The band combines intricate jazz improvisation with rock elements, creating a dynamic and engaging listening experience that showcases precision and creativity.

On their second album Focus, the band is more progrock than ever. The Soft is Ffoggier and the Ffog is softer. Highly influenced by 70s underground heroes like Camel and Focus, sprinkled with that old jazz dust, this new record should satisfy all you 70s nostalgics with a jazz tickle out there!



SOFT FFOG are a four piece from Norway led by guitarist Tom Hasslan. He is the composer of all the music, and some may now him from his main band KROKOFANT. We have Trond Frones on bass from the band GRAND GENERAL. That album they released is a good reference to the music here, with the guitar led jazzy music on display there. We get keyboardist Vegard Lien Bjerkan who also plays with WIZRD. Same with drummer Axel Skalstad but not only with WIZRD he also drums with KROKOFANT.
And sadly I have to say the late Axel Skalstad as he passed away due to an accident a month shy of his 33rd birthday. This just happened on June 9th and the news has sent shock waves through the Norwegien Jazz community in particular, where Axel was a staple playing with pretty much everyone. I'm not sure if this album is the last he recorded but if it is I can't praise him enough for going out like this. I used to think of him as a John Marshall type who was powerful and more rock sounding than jazz.

But Axel's performance here is nothing short of astonishing. His jazz chops were alive and well my friends on this recording. He's very active but so much touch here. It was from the first listen what stood out to me. The album ends with "Oh Jimi" and after we hear the heaviest part of the album after 9 minutes, it settles to just drums only around 10 minutes in, then silence. You couldn't script that any better. Emotion for me, just hearing Axel, then it's over. It's really over.

I feel that this album is better than their debut. It's interesting the song titles like "Camel", "Pocus", "Focus" and "Oh Jimi", because they all relate to those three artists, with Pocus giving us no doubt to who Focus is. My least favourite track is "Focus" but the keyboard led final three minutes are great. The opener Camel contrasts two themes then the electric piano takes the lead after 5 1/2 minutes with some killer drum work. What a combination! And they run this to the end.

"Pocus" is interesting with those punchy and intricate sounds. I like that the bass has the spotlight for a change. The drumming and guitar are outstanding before 5 minutes to almost the end. Insane drum work to end this song. My favourite though is "Oh Jimi" and not just for the way it ends. I really like the keyboard led parts, and again the drumming is all over this. I like how it trips along before 6 minutes. Guitar leads after 8 minutes before it turns heavy and powerful ending with drums and nothing but.

Better than the debut in my opinion, but you have to wonder if this band will continue in light of Axel's passing.

Mellotron Storm



..::TRACK-LIST::..

1. Camel 09:11
2. Pocus 08:30
3. Focus 08:40
4. Oh Jimi 10:17



..::OBSADA::..

Tom 'Zappa-finger' Hasslan - guitars
Axel 'Pheel the Collin's' Skalstad - drums
Trond 'Geezer Jeezuz' Frønes - bass
Vegard 'Wake(up the)man' Lien Bjerkan - keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=Xut6vF_MU-4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Pełen zaraźliwej energii i porywających rytmów, Focus zapuszcza się jeszcze dalej w eklektyczną i eksperymentalną sferę muzyczną, która kryje w sobie zarówno idyllę, jak i subtelną melancholię.

Aranżacje są niezwykle kreatywne i pomysłowe, ale nie ma w nich nic pretensjonalnego, a cztery kompozycje są niczym ciepły powiew, który jest jednocześnie przyjazny i orzeźwiający.
Ich brzmienie łączy w sobie wiele smaków i wpływów, a rzut oka na trzy znaczące tytuły utworów pozwoli dostrzec, skąd pochodzą niektóre pomysły i impulsy (tj. Camel, Focus i Hendrix).
Chwilami muzyka wydaje się cudownie beztroska, innym razem jesteśmy raczeni intensywnymi i ekstatycznymi fragmentami, które są niczym napędowe i hipnotyzujące, ale jedną rzeczą, która pozostaje niezmienna, jest jej blask i rozmach.
Jestem OCZAROWANY! [FA]



Soft Ffog is a Norwegian progressive jazz-rock band celebrated for its exceptional virtuosity and high musicianship levels. The band combines intricate jazz improvisation with rock elements, creating a dynamic and engaging listening experience that showcases precision and creativity.

On their second album Focus, the band is more progrock than ever. The Soft is Ffoggier and the Ffog is softer. Highly influenced by 70s underground heroes like Camel and Focus, sprinkled with that old jazz dust, this new record should satisfy all you 70s nostalgics with a jazz tickle out there!



SOFT FFOG are a four piece from Norway led by guitarist Tom Hasslan. He is the composer of all the music, and some may now him from his main band KROKOFANT. We have Trond Frones on bass from the band GRAND GENERAL. That album they released is a good reference to the music here, with the guitar led jazzy music on display there. We get keyboardist Vegard Lien Bjerkan who also plays with WIZRD. Same with drummer Axel Skalstad but not only with WIZRD he also drums with KROKOFANT.
And sadly I have to say the late Axel Skalstad as he passed away due to an accident a month shy of his 33rd birthday. This just happened on June 9th and the news has sent shock waves through the Norwegien Jazz community in particular, where Axel was a staple playing with pretty much everyone. I'm not sure if this album is the last he recorded but if it is I can't praise him enough for going out like this. I used to think of him as a John Marshall type who was powerful and more rock sounding than jazz.

But Axel's performance here is nothing short of astonishing. His jazz chops were alive and well my friends on this recording. He's very active but so much touch here. It was from the first listen what stood out to me. The album ends with "Oh Jimi" and after we hear the heaviest part of the album after 9 minutes, it settles to just drums only around 10 minutes in, then silence. You couldn't script that any better. Emotion for me, just hearing Axel, then it's over. It's really over.

I feel that this album is better than their debut. It's interesting the song titles like "Camel", "Pocus", "Focus" and "Oh Jimi", because they all relate to those three artists, with Pocus giving us no doubt to who Focus is. My least favourite track is "Focus" but the keyboard led final three minutes are great. The opener Camel contrasts two themes then the electric piano takes the lead after 5 1/2 minutes with some killer drum work. What a combination! And they run this to the end.

"Pocus" is interesting with those punchy and intricate sounds. I like that the bass has the spotlight for a change. The drumming and guitar are outstanding before 5 minutes to almost the end. Insane drum work to end this song. My favourite though is "Oh Jimi" and not just for the way it ends. I really like the keyboard led parts, and again the drumming is all over this. I like how it trips along before 6 minutes. Guitar leads after 8 minutes before it turns heavy and powerful ending with drums and nothing but.

Better than the debut in my opinion, but you have to wonder if this band will continue in light of Axel's passing.

Mellotron Storm



..::TRACK-LIST::..

1. Camel 09:11
2. Pocus 08:30
3. Focus 08:40
4. Oh Jimi 10:17



..::OBSADA::..

Tom 'Zappa-finger' Hasslan - guitars
Axel 'Pheel the Collin's' Skalstad - drums
Trond 'Geezer Jeezuz' Frønes - bass
Vegard 'Wake(up the)man' Lien Bjerkan - keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=Xut6vF_MU-4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Divlje jagode to bośniacki zespół hard rockowy założony w 1977 roku w Jugosławii.



..::TRACK-LIST::..

1. Divlje Jagode
2. Krivo Je More
3. Bubi
4. Jedina Moja
5. Želim Da Te Imam
6. Mojoj Ljubavi
7. Čekam Sunce Da Zađe
8. Vodarica
9. Sjećanja



..::OBSADA::..

Vocals - Anto Janković
Organ [Hammond C3], Piano [Steinway, Hohner D6, Fender Rhodes 88], Synthesizer [Polymoog], Mellotron - Mustafa Ismailovski-Muc
Drums [Ludwig Octa Plus] - Adonis Dokuzović
Guitar [Gibson Les Paul, Ovation] - Sead Lipovača - Zele
Bass [Fender Precission] - Nihad Jusufhodžić




https://www.youtube.com/watch?v=81pCbh-EBP4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Divlje jagode to bośniacki zespół hard rockowy założony w 1977 roku w Jugosławii.



..::TRACK-LIST::..

1. Divlje Jagode
2. Krivo Je More
3. Bubi
4. Jedina Moja
5. Želim Da Te Imam
6. Mojoj Ljubavi
7. Čekam Sunce Da Zađe
8. Vodarica
9. Sjećanja



..::OBSADA::..

Vocals - Anto Janković
Organ [Hammond C3], Piano [Steinway, Hohner D6, Fender Rhodes 88], Synthesizer [Polymoog], Mellotron - Mustafa Ismailovski-Muc
Drums [Ludwig Octa Plus] - Adonis Dokuzović
Guitar [Gibson Les Paul, Ovation] - Sead Lipovača - Zele
Bass [Fender Precission] - Nihad Jusufhodžić




https://www.youtube.com/watch?v=81pCbh-EBP4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
The Jimi Hendrix Experience - Winterland - (4 CD)
---------------------------------------------------------------------
CD 1 - Winterland - (San Fransisco CA. 10-10-68)
CD 2 - Winterland - (San Fransisco CA. 10-11-68)
CD 3 - Winterland - (San Fransisco CA. 10-12-68)
CD 4 - Winterland - (Bonus Disc)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: The Jimi Hendrix Experience
Album................: Winterland
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2011
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 60-66 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Sony Music, Legacy

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 1 - (Winterland, San Fransisco CA. 10-10-68)
---------------------------------------------------------------------

1. Jimi Hendrix Experience - Tax Free [15:15]
2. Jimi Hendrix Experience - Lover Man [05:21]
3. Jimi Hendrix Experience - Sunshine Of Your Love [07:30]
4. Jimi Hendrix Experience - Hear My Train A Comin' [11:33]
5. Jimi Hendrix Experience - Killing Floor [07:55]
6. Jimi Hendrix Experience - Foxey Lady [05:36]
7. Jimi Hendrix Experience - Hey Joe [07:19]
8. Jimi Hendrix Experience - Star Spangled Banner [05:56]
9. Jimi Hendrix Experience - Purple Haze [05:37]

Playing Time.........: 01:12:06
Total Size...........: 460,00 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 2 - (Winterland, San Fransisco CA. 10-11-68)
---------------------------------------------------------------------

1. Jimi Hendrix Experience - Tax Free [10:01]
2. Jimi Hendrix Experience - Like A Rolling Stone [11:46]
3. Jimi Hendrix Experience - Lover Man [03:45]
4. Jimi Hendrix Experience - Hey Joe [05:12]
5. Jimi Hendrix Experience - Fire [03:20]
6. Jimi Hendrix Experience - Foxey Lady [05:12]
7. Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced [12:13]
8. Jimi Hendrix Experience - Red House [12:24]
9. Jimi Hendrix Experience - Purple Haze [05:18]

Playing Time.........: 01:09:14
Total Size...........: 455,00 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 3 - (Winterland, San Fransisco CA. 10-12-68)
---------------------------------------------------------------------

1. Jimi Hendrix Experience - Fire [04:59]
2. Jimi Hendrix Experience - Lover Man [04:29]
3. Jimi Hendrix Experience - Like A Rolling Stone [11:48]
4. Jimi Hendrix Experience - Manic Depression [05:34]
5. Jimi Hendrix Experience - Sunshine Of Your Love [09:01]
6. Jimi Hendrix Experience - Little Wing [04:01]
7. Jimi Hendrix Experience - Spanish Castle Magic [06:28]
8. Jimi Hendrix Experience - Red House [09:13]
9. Jimi Hendrix Experience - Hey Joe [06:45]
10. Jimi Hendrix Experience - Purple Haze [03:42]
11. Jimi Hendrix Experience - Wild Thing [03:30]

Playing Time.........: 01:09:34
Total Size...........: 457,94 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 4 - (Bonus Disc) (Winterland, San Francisco, CA)
---------------------------------------------------------------------

1. Jimi Hendrix Experience - Foxey Lady (10-12-68) [06:05]
2. Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced (10-10-68)[07:27]
3. Jimi Hendrix Experience - Voodoo Child (Slight Return) (10-10-68)[07:43]
4. Jimi Hendrix Experience - Red House (10-10-68) [15:21]
5. Jimi Hendrix Experience - Star Spangled Banner (10-11-68)[06:10]
6. Jimi Hendrix Experience - Purple Haze (10-11-68) [06:15]
7. Jimi Hendrix Experience - Boston Garden Backstage Interview (11-16-68)[19:04]

Playing Time.........: 01:08:09
Total Size...........: 379,08 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Po 15 latach swojej znakomitej i niepowtarzalnej kariery, Uncle Acid & The Deadbeats wypuścili coś, co śmiało mogę nazwać ich magnum opus.

Zespół z Cambridgeshire zawsze był znany ze swojego doomowego, undergroundowego brzmienia. Teraz jednak wznieśli się na wyżyny i są gotowi otulić Was najbardziej oryginalnym i tematycznym albumem tego roku!

'Nell' Ora Blu' łączy hiper-tradycyjne elementy, psychodelii i doom'u, prezentując je w zupełnie nowy sposób. Rozbrzmiewające dźwięki syntezatora i organów liżą powierzchnię psychodelii i wprowadzają ją jako nowe idee... Skradają się i zanim się obejrzysz, jesteś nimi otoczony.

To album, którego oczywiście trzeba słuchać w całości od początku do końca, nie ma tu miejsca na wyłuskiwanie poszczególnych utworów, wymaga pełnej uwagi przez cały czas, ale warto wejść w ten świat i doświadczyć wszystkiego, od intensywności i grozy po prawdziwe piękno. To naprawdę jak film.



..::TRACK-LIST::..

1. Il Sole Sorge Sempre (The Sun Always Rises) 5:17
2. Giustizia Di Strada / Lavora Fino Alla Morte (Street Justice / Work Until You Die) 4:41
3. La Vipera (The Viper) 3:36
4. Vendetta (Tema) (Revenge [Theme]) 3:11
5. La Bara Resterà Chiusa (The Casket Will Remain Closed) 3:04
6. Cocktail Party 1:37
7. Il Tesoro Di Sardegna (The Treasure Of Sardinia) 6:00
8. Nell’ Ora Blu (In The Blue Hour) 5:29
9. Il Chiamante Silenzioso (Silent Caller) 2:39
10. Tortura Al Telefono (Telephone Torture) 3:23
11. Pomeriggio Di Novembre Nel Parco / Occhi Che Osservano (November Afternoon In The Park / Watching Eyes) 7:22
12. Il Ritorno Del Chiamante Silenzioso (Silent Caller Returns) 4:13
13. Solo La Morte Ti Ammanetta (Only Death Is Your Handcuff) 4:14
14. Il Gatto Morto (The Dead Cat) 9:17
15. Guidando Veloce Verso La Campagna (Fast Drive To The Country) 2:35
16. L'omicidio (The Killing) 2:00
17. Resti Umani (Human Remains) 8:37
18. Sorge Anche Il Sole (The Sun Also Rises) 3:25
19. Ritorno All'oscurità (To Darkness Again) 1:14




https://www.youtube.com/watch?v=4umAzHDrtXQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Po 15 latach swojej znakomitej i niepowtarzalnej kariery, Uncle Acid & The Deadbeats wypuścili coś, co śmiało mogę nazwać ich magnum opus.

Zespół z Cambridgeshire zawsze był znany ze swojego doomowego, undergroundowego brzmienia. Teraz jednak wznieśli się na wyżyny i są gotowi otulić Was najbardziej oryginalnym i tematycznym albumem tego roku!

'Nell' Ora Blu' łączy hiper-tradycyjne elementy, psychodelii i doom'u, prezentując je w zupełnie nowy sposób. Rozbrzmiewające dźwięki syntezatora i organów liżą powierzchnię psychodelii i wprowadzają ją jako nowe idee... Skradają się i zanim się obejrzysz, jesteś nimi otoczony.

To album, którego oczywiście trzeba słuchać w całości od początku do końca, nie ma tu miejsca na wyłuskiwanie poszczególnych utworów, wymaga pełnej uwagi przez cały czas, ale warto wejść w ten świat i doświadczyć wszystkiego, od intensywności i grozy po prawdziwe piękno. To naprawdę jak film.



..::TRACK-LIST::..

1. Il Sole Sorge Sempre (The Sun Always Rises) 5:17
2. Giustizia Di Strada / Lavora Fino Alla Morte (Street Justice / Work Until You Die) 4:41
3. La Vipera (The Viper) 3:36
4. Vendetta (Tema) (Revenge [Theme]) 3:11
5. La Bara Resterà Chiusa (The Casket Will Remain Closed) 3:04
6. Cocktail Party 1:37
7. Il Tesoro Di Sardegna (The Treasure Of Sardinia) 6:00
8. Nell’ Ora Blu (In The Blue Hour) 5:29
9. Il Chiamante Silenzioso (Silent Caller) 2:39
10. Tortura Al Telefono (Telephone Torture) 3:23
11. Pomeriggio Di Novembre Nel Parco / Occhi Che Osservano (November Afternoon In The Park / Watching Eyes) 7:22
12. Il Ritorno Del Chiamante Silenzioso (Silent Caller Returns) 4:13
13. Solo La Morte Ti Ammanetta (Only Death Is Your Handcuff) 4:14
14. Il Gatto Morto (The Dead Cat) 9:17
15. Guidando Veloce Verso La Campagna (Fast Drive To The Country) 2:35
16. L'omicidio (The Killing) 2:00
17. Resti Umani (Human Remains) 8:37
18. Sorge Anche Il Sole (The Sun Also Rises) 3:25
19. Ritorno All'oscurità (To Darkness Again) 1:14




https://www.youtube.com/watch?v=4umAzHDrtXQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



DVD 5
NTSC
4:3
DD 2.0



..::TRACK-LIST::..

..::OBSADA::..

Horace Silver quintet:
1. Nutville
2. Song for my father

Horace Silver - Piano
Bill Hardman - Trumpet
Bennie Maupin - Tenor
John Williams - Bass
Billy Cobham - Drums



Elvin Jones trio:
3.Village green
4.Sweet little maia
5.Ginger bread boy

Elvin Jones - Drums
Joe Farrel - Sax, Flute
Jimmy Garrison - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=0dX28TGFLwY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



No jaj ten występ nie urywa...



..::TRACK-LIST::..

Recorded Live @ Eurockéennes Festival, Belfort, France (2003-07-05).

1. Disciple 3:45
2. God Send Death 4:43
3. War Ensemble 5:08
4. Haunting The Chapel / The Antichrist 5:11
5. Stain Of Mind 4:01
6. Threshold 3:02
7. Dead Skin Mask 5:57
8. Criminally Insane 3:19
9. Mandatory Suicide 4:15
10. Hell Awaits 5:16
11. South Of Heaven 4:29
12. Angel Of Death 6:02
13. Postmortem 4:18
14. Raining Blood 3:38



..::OBSADA::..

Tom Araya - Bass & Vocals
Jeff Hanneman - Guitar
Kerry King - Guitar
Dave Lombardo - Drums



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Trzeci album niemieckiego zespołu grającego brutalny oldschoolowy death metal w klimacie EXHUMED!

Pokryty rdzą i brudem walec, który rozgniata wszystko na swojej drodze!
Zombie, kanibale i wszelkiej maści humanoidy, a także inne zboczone, złe i brutalne istoty, są miażdżone...
Pozostaje ropa, krew i mnóstwo mięsa w oczywiście w gnijącej postaci!



..::TRACK-LIST::..

1. Intro
2. Bloodshed Begins
3. Death Metal
4. Flesh Cult Apocalypse
5. Black Blood
6. Tales Of The Undead
7. Time To Bleed
8. First Sign Of Cannibalism
9. Bloodpath
10. Outro



..::OBSADA::..

(CockRock) Rocky Schuster - Drum
(Sadistic Petus) Peter 'Goos' Schöndube - Guitars, Growls and Screams
(Pennytration) Andre 'Penny' Pennewitz - Bass, Growls




https://www.youtube.com/watch?v=LVKUYPMv2Hk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Trzeci album niemieckiego zespołu grającego brutalny oldschoolowy death metal w klimacie EXHUMED!

Pokryty rdzą i brudem walec, który rozgniata wszystko na swojej drodze!
Zombie, kanibale i wszelkiej maści humanoidy, a także inne zboczone, złe i brutalne istoty, są miażdżone...
Pozostaje ropa, krew i mnóstwo mięsa w oczywiście w gnijącej postaci!



..::TRACK-LIST::..

1. Intro
2. Bloodshed Begins
3. Death Metal
4. Flesh Cult Apocalypse
5. Black Blood
6. Tales Of The Undead
7. Time To Bleed
8. First Sign Of Cannibalism
9. Bloodpath
10. Outro



..::OBSADA::..

(CockRock) Rocky Schuster - Drum
(Sadistic Petus) Peter 'Goos' Schöndube - Guitars, Growls and Screams
(Pennytration) Andre 'Penny' Pennewitz - Bass, Growls




https://www.youtube.com/watch?v=LVKUYPMv2Hk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
U2 - World Ballads Collection
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: U2
Album................: World Ballads Collection
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 1999
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 59 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Storm Records - Unofficial Release

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. U2 - Stay (Faraway, So Close) [05:00]
2. U2 - So Cruel [05:49]
3. U2 - The First Time [03:46]
4. U2 - If God Will Send His Angels [05:17]
5. U2 - With Or Without You [04:54]
6. U2 - Mothers Of The Disappeared [04:55]
7. U2 - Love Is Blindness [04:17]
8. U2 - Unchained Melody [04:49]
9. U2 - Staring At The Sun [04:36]
10. U2 - One [04:36]
11. U2 - The Ocean [01:31]
12. U2 - Running To Stand Still [04:09]
13. U2 - The Playboy Mansion [04:39]
14. U2 - Trying To Throw Your Arms Around The World [03:52]
Bonus Tracks:
15. U2 - Miss Saraevo (Original Soundtracks 1) [05:42]
16. U2 - Frank Sinatra & Bono (Ve Got You Under My Skin) [03:30]

Playing Time.........: 01:11:28
Total Size...........: 425,97 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Scorpions - Hit Collection 2000
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Scorpions
Album................: Hit Collection 2000
Genre................: Ballad
Source...............: CD
Year.................: 2000
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 69 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: DJ's Club Records - Unofficial Release

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Scorpions - Moment Of Glory [05:06]
2. Scorpions - Hurricane 2000 [04:42]
3. Scorpions - Still Loving You [06:11]
4. Scorpions - Under The Same Sun [04:56]
5. Scorpions - White Dove [04:23]
6. Scorpions - Wind Of Change [05:16]
7. Scorpions - Send Me An Angel [04:36]
8. Scorpions - Always Somewhere [04:58]
9. Scorpions - Blackout [03:52]
10. Scorpions - Rhytm Of Love [03:52]
11. Scorpions - Holiday [06:35]
12. Scorpions - Lady Starlight [06:26]
13. Scorpions - When The Smoke Is Going Down [03:51]
14. Scorpions - Light Years a Way [03:56]
15. Scorpions - Eye To Eye [05:08]
16. Scorpions - To Be No.1 [03:59]

Playing Time.........: 01:17:54
Total Size...........: 534,91 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Zapomniany, hard-progresywny, rockowy klasyk z USA! Wydany w 1974 roku w niewielkim nakładzie za pieniądze zespołu album jest znany i ceniony wśród zagorzałych fanów starego rocka, ale warto podkreślić, że jakość muzyki idzie w parze z legendą. Wart w oryginale około 300 euro album wypełniony jest z reguły intensywnym, gitarowo-organowym graniem w stylistyce mniej komercyjnie brzmiących i trochę niedopracowanych (jak to bywa w przypadku tzw. prywatnych tłoczeń) Deep Purple z 1972, chociaż może lepszym odniesieniem byłyby takie zespoły jak Dionysos, Bull Angus czy Felt.

Rozpoczynający całość 8 i pół-minutowy utwór tytułowy wart jest każdych pieniędzy zbieracza płyt z progresywnym rockiem, gdyż nie można się od niego oderwać i myślę, że niejedna rockowa gwiazda dałaby wiele, żeby go skomponować!! Reszta nagrań również 'dowozi' i naprawdę warto zainwestować w ten tytuł! Dodatkowo dołączono cztery fajne nagrania z dwóch singli z lat 1974-1975.

JL


..::TRACK-LIST::..

1. Still Looking 8:26
2. I Like It 7:42
3. Misery 4:07
4. Those Days 5:42
5. Peace Of Mind 4:58
6. Springtime 4:06
7. I Love You 4:58

Bonus Tracks from Rare Singles:
8. What People Say (A-side, 1974) 3:13
9. Carry Me On (B-side, 1974) 3:18
10. Snake Dance (A-side, 1975) 2:18
11. Buying Time (B-side, 1975) 2:34



..::OBSADA::..

Guitar - Bruce Flynn
Organ [Hammond] - Tom Applegate
Bass, Lead Vocals - Barry Flynn
Drums, Vocals - David Flynn




https://www.youtube.com/watch?v=UAvuv2JxziU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Zapomniany, hard-progresywny, rockowy klasyk z USA! Wydany w 1974 roku w niewielkim nakładzie za pieniądze zespołu album jest znany i ceniony wśród zagorzałych fanów starego rocka, ale warto podkreślić, że jakość muzyki idzie w parze z legendą. Wart w oryginale około 300 euro album wypełniony jest z reguły intensywnym, gitarowo-organowym graniem w stylistyce mniej komercyjnie brzmiących i trochę niedopracowanych (jak to bywa w przypadku tzw. prywatnych tłoczeń) Deep Purple z 1972, chociaż może lepszym odniesieniem byłyby takie zespoły jak Dionysos, Bull Angus czy Felt.

Rozpoczynający całość 8 i pół-minutowy utwór tytułowy wart jest każdych pieniędzy zbieracza płyt z progresywnym rockiem, gdyż nie można się od niego oderwać i myślę, że niejedna rockowa gwiazda dałaby wiele, żeby go skomponować!! Reszta nagrań również 'dowozi' i naprawdę warto zainwestować w ten tytuł! Dodatkowo dołączono cztery fajne nagrania z dwóch singli z lat 1974-1975.

JL



..::TRACK-LIST::..

1. Still Looking 8:26
2. I Like It 7:42
3. Misery 4:07
4. Those Days 5:42
5. Peace Of Mind 4:58
6. Springtime 4:06
7. I Love You 4:58

Bonus Tracks from Rare Singles:
8. What People Say (A-side, 1974) 3:13
9. Carry Me On (B-side, 1974) 3:18
10. Snake Dance (A-side, 1975) 2:18
11. Buying Time (B-side, 1975) 2:34



..::OBSADA::..

Guitar - Bruce Flynn
Organ [Hammond] - Tom Applegate
Bass, Lead Vocals - Barry Flynn
Drums, Vocals - David Flynn




https://www.youtube.com/watch?v=UAvuv2JxziU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Limitowany, wydany w niewielkim nakładzie, 78-minutowy CD będący (pochodzącym ze stołu mikserskiego) zapisem doskonałego koncertu Deep Purple z legendarnego kasyna w szwajcarskim Montreux (tego które opisano potem w 'Smoke On The Water') z października 1969 roku - już w klasycznym składzie z Gillanem i Gloverem - zagranego całe osiem miesięcy przed wydaniem albumu "In Rock". To jest jedyny zachowany, pełny występ zespołu z pierwszej koncertowej trasy z I.G. i R.G. z 1969 roku oraz jedyny ocalały zapis koncertowej wersji "Kentucky Woman" z Gillanem na wokalu! Poza tym pod koniec 1969 roku zespół grał nieco bardziej progresywnie niż rok później! Jakość dźwięku jest praktycznie doskonała! Uwaga! 11-minutowa wersja stonesowskiego utworu "Paint It Black" przerzucona została na CD "Live In Amsterdam, August 1969", również wydany przez Sweet Leaf Records!

JL



..::TRACK-LIST::..

1. Kneel and Pray [aka Speed King] 6:02
2. Hush (Joe South cover) 6:51
3. Wring That Neck 23:18
4. Mandrake Root 22:54
5. Child in Time 13:22
6. Kentacky Woman (Neil Diamond cover) 5:07



..::OBSADA::..

Ritchie Blackmore - guitars
Ian Gillan - vocals, percussion
Roger Glover - bass, backing vocals
Jon Lord - organ, keyboards, backing vocals
Ian Paice - drums, percussion



https://www.youtube.com/watch?v=shg0lfvv3Fc


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Limitowany, wydany w niewielkim nakładzie, 78-minutowy CD będący (pochodzącym ze stołu mikserskiego) zapisem doskonałego koncertu Deep Purple z legendarnego kasyna w szwajcarskim Montreux (tego które opisano potem w 'Smoke On The Water') z października 1969 roku - już w klasycznym składzie z Gillanem i Gloverem - zagranego całe osiem miesięcy przed wydaniem albumu "In Rock". To jest jedyny zachowany, pełny występ zespołu z pierwszej koncertowej trasy z I.G. i R.G. z 1969 roku oraz jedyny ocalały zapis koncertowej wersji "Kentucky Woman" z Gillanem na wokalu! Poza tym pod koniec 1969 roku zespół grał nieco bardziej progresywnie niż rok później! Jakość dźwięku jest praktycznie doskonała! Uwaga! 11-minutowa wersja stonesowskiego utworu "Paint It Black" przerzucona została na CD "Live In Amsterdam, August 1969", również wydany przez Sweet Leaf Records!

JL



..::TRACK-LIST::..

1. Kneel and Pray [aka Speed King] 6:02
2. Hush (Joe South cover) 6:51
3. Wring That Neck 23:18
4. Mandrake Root 22:54
5. Child in Time 13:22
6. Kentacky Woman (Neil Diamond cover) 5:07



..::OBSADA::..

Ritchie Blackmore - guitars
Ian Gillan - vocals, percussion
Roger Glover - bass, backing vocals
Jon Lord - organ, keyboards, backing vocals
Ian Paice - drums, percussion



https://www.youtube.com/watch?v=shg0lfvv3Fc


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!