...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Heaven & Earth is the seventh box set in a series which will, when complete, cover all periods of King Crimson activity from 1969 to the present era.



..::TRACK-LIST::..

BD 4 - Bootleg TV Live [audio & video selected from concerts Europe 2000 Tour]

May 27 & 28, 2000 Amager Bio, Copenhagen
1. Larks' Tongues In Aspic, Part IV
2. Improv:Copenhagen

May 30, 2000 Columbia, Berlin
3. FraKctured
4. One Time
5.Improv: Berlin
6. The Deception Of The Trush

June 2, 2000 Serenadenhof, Nurnberg
7. Dinosaur
8. Improv: Nurnberg
9. Three Of A Perfect Pair

June 3, 2000 Liederhalle, Stuttgart
10. ProzaKc Blues
11. FraKctured
12. Improv: Stuttgart

June 4, 2000 Circus Krone, Munich
13. Into The Frying Pan
14. Improv: Munich
15. The World's My Oyster Soup Kitchen Floor Wax Museum

June 6, 2000 Museumsplatz, Bonn
16. The ConstruKction Of Light
17. FraKctured
18. The World's My Oyster Soup Kitchen Floor Wax Museum
19. Improv: Bonn

June 7, 2000 Stadthalle, Offenbach
20. Sex Sleep Eat Drink Dream
21. Improv: Offenbach
22. Cage
23. The Deception Of The Thrush

June 9, 2000 Arena, Poznan
24. Improv: Poznan 1
25. VROOOM
26. Improv: Poznan 2
27. Cage

June 10, 2000 Roma, Warsaw
28. Improv: Warsaw 1
29. The Deception Of The Thrush

June 11, 2000 Roma, Warsaw
30. ProzaKc Blues
31. The ConstruKction Of Light
32. Improv: Warsaw 2
33. The Deception Of The Thrush

June 13, 2000 Archa Theatre, Prague
34. Improv: Prague 1
35. VROOOM
36. Lights Please
37. Improv: Prague 2
38. Larks' Tongues In Aspic Part IV

June 14, 2000 Haus Auensee, Leipzig
39. Improv: Leipzig 1
40. Into The Frying Pan
41. Improv: Leipzig 2

June 20, 2000 Piazza Cima, Cinegliano
42. The World's My Oyster Soup Kitchen Floor Wax Museum
43. Improv: Cinegliano
44. Sex Sleep Eat Drink Dream

June 21, 2000 L'Ampiteatro, Gardone Riviera
45. The ConstruKction Of Light
46. Improv: Gardone Riviera 1
47. Dinosaur
48. Improv: Gardone Riviera 2

June 22, 2000 Campo del Amicizia, Legnano
49. Improv: Legnano 1
50. One Time
51. FraKctured
52. Improv: Legnano 2

June 23, 2000 Citta Della Musica, Rome
53. Improv: Rome 1
54.Larks' Tongues In Aspic Part IV
55. Cage
56. The World's My Oyster Soup Kitchen Floor Wax Museum
57. Improv: Rome 2

June 25, 2000 Olympia, Paris
58. ProzaKc Blues
59. Improv: Paris
60. Larks' Tongues In Aspic Part IV

June 27, 2000 Zeleste, Barcelona
61. Into The Frying Pan
62. Improv: Barcelona 1
63. Sex Sleep Eat Drink Dream
64. The World's My Oyster Soup Kitchen Floor Wax Museum
65. Improv: Barcelona 2

June 28, 2000 Teatro Kursaal, San Sebastian
66. Improv: San Sebastian
67. Three Of A Perfect Pair
68. The Deception Of The Thrush

June 29, 2000 Riviera, Madrid
69. Improv: Madrid 1
70. The World's My Oyster Soup Kitchen Floor Wax Museum
71. Improv: Madrid 2
72. Heroes




https://www.youtube.com/watch?v=q-qfW1UL-vQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

'Glass Spider Tour' to ogólnoświatowa trasa koncertowa odbywająca się w 1987 roku w celu wsparcia albumu „Never Let Me Down” i nazwana na cześć utworu z tego albumu 'Glass Spider'. Zaczęło się w maju 1987 roku i zostało poprzedzone dwutygodniową trasą prasową, podczas której Bowie odwiedził dziewięć krajów w Europie i Ameryce Północnej, aby wzbudzić zainteresowanie publiczności trasą koncertową.



..::TRACK-LIST::..

1. Intro/Up the Hill Backwards
2. Glass Spider
3. Day-In Day-Out
4. Bang Bang
5. Absolute Beginners
6. Loving the Alien
7. China Girl
8. Rebel Rebel
9. Fashion
10. Never Let Me Down
11. Heroes
12. Sons of the Silent Age
13. Band Introduction
14. Young Americans
15. The Jean Genie
16. Let's Dance
17. Time
18. Fame
19. Blue Jean
20. I Wanna Be Your Dog
21. White Light/White Heat
22. Modern Love

Reissue of 1988 concert to DVD, together with new two disc release of often-bootlegged Olympic Stadium concert.



..::OBSADA::..

David Bowie - lead vocals, guitar
Carlos Alomar - guitar, backing vocals
Alan Childs - drums
Richard Cottle - keyboards, saxophone, tambourine, backing vocals
Peter Frampton - guitar, vocals
Erdal Kızılçay - keyboards, trumpet, congas, violin, backing vocals
Carmine Rojas - bass guitar
Charlie Sexton - guitar, backing vocals

Dancers and performers:
Melissa Hurley
Viktor Manoel
Constance Marie
Stephen Nichols
Craig Allen Rothwell (Spazz Attack)




https://www.youtube.com/shorts/5efv3ENF5MY



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Joe Cocker - The Anthology - (2 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Joe Cocker
Album................: The Anthology
Genre................: Pop/Rock
Source...............: CD
Year.................: 1999
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 63-64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: A&M Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Joe Cocker - I’ll Cry Instead [01:43]
2. Joe Cocker - Marjorine [02:41]
3. Joe Cocker - Bye Bye Blackbird [03:30]
4. Joe Cocker - Just Like A Woman [05:20]
5. Joe Cocker - Feelin’ Alright [04:11]
6. Joe Cocker - Do I Still Figure In Your Life [04:01]
7. Joe Cocker - Don’t Let Me Be Misunderstood [04:43]
8. Joe Cocker - With A Little Help From My Friends [05:13]
9. Joe Cocker - Delta Lady [02:52]
10. Joe Cocker - She Came In Through The Bathroom Window [02:40]
11. Joe Cocker - Hitchcock Railway [04:40]
12. Joe Cocker - Something [03:35]
13. Joe Cocker - Dear Landlord [03:25]
14. Joe Cocker - Darling Be Home Soon [04:43]
15. Joe Cocker - The Letter [04:10]
16. Joe Cocker - Space Captain [04:11]
17. Joe Cocker - Honky Tonk Women [04:30]
18. Joe Cocker - Cry Me A River [03:57]
19. Joe Cocker - Let’s Go Get Stoned [07:34]

Playing Time.........: 01:17:48
Total Size...........: 505,05 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Joe Cocker - Pardon Me Sir [03:19]
2. Joe Cocker - High Time We Went [04:30]
3. Joe Cocker - Black-Eyed Blues [04:38]
4. Joe Cocker - Something To Say [05:25]
5. Joe Cocker - Put Out The Light [04:13]
6. Joe Cocker - I Can Stand A Little Rain [03:33]
7. Joe Cocker - You Are So Beautiful [02:45]
8. Joe Cocker - I Think It's Going To Rain Today [04:01]
9. Joe Cocker - Jamaica Say You Will [04:17]
10. Joe Cocker - The Jealous Kind [03:50]
11. Joe Cocker - Catfish [05:24]
12. Joe Cocker - A Song For You [06:27]
13. Joe Cocker - Fun Time [02:40]
14. Joe Cocker - I'm So Glad I'm Standing Here Today (Album Version)[05:06]
15. Joe Cocker - Sweet Little Woman [04:02]
16. Joe Cocker - Many Rivers To Cross [03:45]
17. Joe Cocker - Talking Back To The Night [04:49]
18. Joe Cocker - Up Where We Belong (From "An Officer And A Gentleman")[03:52]

Playing Time.........: 01:16:44
Total Size...........: 494,42 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Pierwszy raz na CD!
Jedyny, bardzo dobry album brytyjskiej, jazz-progresywnej grupy czerpiącej również ze stylistyki soulu, nawiązującej do płyty Gass, Swegas, Demon Fuzz, Chicago i Lighthouse. Rozkołysane, wyrafinowane i bogato zaaranżowane granie z wokalem przypominającym Mike'a Patto.
Gościnnie na pianinie pojawił się Don Shinn - znany nielicznym z fantastycznego, progresywnego LP 'Takes a Trip'!



The mysterious British band Iguana was formed in Southampton in early 70's and released one excellent album originally in 1972 on label Polydor Records. and then disappear without a trace. The core of the band was guitarist/vocalist Bruce Roberts, bass-player John Cartwright and drummer Pete Hunt, The trio was augmented by strong dual brass-section - Ron Taylor on alto sax and tambourine and Chris Gower on trombone also piano played here by Don Shinn.

Despite the album being released on the well-known Polydor label, it quickly became one of its most obscure items, since for some strange reason nobody was interested in the great blend of loud jazz-rock and energetic heavy rock stuffed with progressive elemenets.

The sound of Iguana is rich and colorful, based on permanent juxtapositions of heavy, some what funky guitar sound and jazzy saxophone riffs – most of the songs are catchy and easy-to-get-into, in spit'e of their complex structures, alluding stylistics soul unique, sophisticated and richly orchestrated with vocals reminiscent of Mike Patto.

Though most of the tracks are vocal-driven, there are enough space for adventurous instrumental excursions, the band achieves a perfect balance between song-oriented as is the longest piece on the LP, almost 9-minute 'Price Of Love' reminding Colosseum, Mogul Thrash and other brass rockers of the 1970s. Actually Brainchild's 'Healing Of The Lunatic Owl' would be the closest comparison to Iguana’s. debut, only if Brainchild work was closer to progressive realms, Iguana veers more towards pure rocking sound, making the accent on sheer intensity of the early British rock music.

Adamus67



..::TRACK-LIST::..

1. Iguana 3:33
2. Southampton Blues 1:48
3. Price Of Love 8:47
4. Power Of Love 3:44
5. I Don't Need No Buddy 3:15
6. Ron's Tune 4:23
7. Prostitute 3:31
8. Grey Day Lady 3:19
9. Celluloid Samba 3:24



..::OBSADA::..

Alto Saxophone, Tambourine - Ron Taylor
Bass Guitar, Drums [Finger] - John Cartwright
Drums, Congas - Pete Hunt
Guitar, Vocals - Bruce Roberts
Trombone, Tambourine - Chris Gower
+
Piano - Don Shinn




https://www.youtube.com/watch?v=hV1DekwLbkQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Pierwszy raz na CD!
Jedyny, bardzo dobry album brytyjskiej, jazz-progresywnej grupy czerpiącej również ze stylistyki soulu, nawiązującej do płyty Gass, Swegas, Demon Fuzz, Chicago i Lighthouse. Rozkołysane, wyrafinowane i bogato zaaranżowane granie z wokalem przypominającym Mike'a Patto.
Gościnnie na pianinie pojawił się Don Shinn - znany nielicznym z fantastycznego, progresywnego LP 'Takes a Trip'!



The mysterious British band Iguana was formed in Southampton in early 70's and released one excellent album originally in 1972 on label Polydor Records. and then disappear without a trace. The core of the band was guitarist/vocalist Bruce Roberts, bass-player John Cartwright and drummer Pete Hunt, The trio was augmented by strong dual brass-section - Ron Taylor on alto sax and tambourine and Chris Gower on trombone also piano played here by Don Shinn.

Despite the album being released on the well-known Polydor label, it quickly became one of its most obscure items, since for some strange reason nobody was interested in the great blend of loud jazz-rock and energetic heavy rock stuffed with progressive elemenets.

The sound of Iguana is rich and colorful, based on permanent juxtapositions of heavy, some what funky guitar sound and jazzy saxophone riffs – most of the songs are catchy and easy-to-get-into, in spit'e of their complex structures, alluding stylistics soul unique, sophisticated and richly orchestrated with vocals reminiscent of Mike Patto.

Though most of the tracks are vocal-driven, there are enough space for adventurous instrumental excursions, the band achieves a perfect balance between song-oriented as is the longest piece on the LP, almost 9-minute 'Price Of Love' reminding Colosseum, Mogul Thrash and other brass rockers of the 1970s. Actually Brainchild's 'Healing Of The Lunatic Owl' would be the closest comparison to Iguana’s. debut, only if Brainchild work was closer to progressive realms, Iguana veers more towards pure rocking sound, making the accent on sheer intensity of the early British rock music.

Adamus67



..::TRACK-LIST::..

1. Iguana 3:33
2. Southampton Blues 1:48
3. Price Of Love 8:47
4. Power Of Love 3:44
5. I Don't Need No Buddy 3:15
6. Ron's Tune 4:23
7. Prostitute 3:31
8. Grey Day Lady 3:19
9. Celluloid Samba 3:24



..::OBSADA::..

Alto Saxophone, Tambourine - Ron Taylor
Bass Guitar, Drums [Finger] - John Cartwright
Drums, Congas - Pete Hunt
Guitar, Vocals - Bruce Roberts
Trombone, Tambourine - Chris Gower
+
Piano - Don Shinn




https://www.youtube.com/watch?v=hV1DekwLbkQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wydany w niewielkim, limitowanym nakładzie koncertowy, perfekcyjnie brzmiący (pochodzący ze stołu mikserskiego zespołu) materiał zarejestrowany w niemieckim Offenbach w maju 1979 roku, na trasie promującej LP 'Hemispheres'. Podobnie jak na koncercie z Tucson, AR (wydanym przez Top Gear jako 'Hemispheres In Concert, November 1978'), jest to Rush z najwyższej półki! W środku trasy po Europie zespół przestał wykonywać 'Something For Nothing' oraz 'Cygnus X-1', ale oba te nagrania (zarejestrowane w londyńskim Hammersmith kilka dni wcześniej) zostały wklejone do środka setlisty! Dodatkowo skromny, ale gustowny booklet z pięknymi koncertowymi zdjęciami z trasy.

JL


RECORDED LIVE DURING 'TOUR OF THE HEMISPHERES AT STADTHALLE, OFFENBACH, GERMANY ΟΝ 28ΤΗ ΜΑΥ 1979. 'SOMETHING FOR NOTHING' AND 'CYGNUS X-1' (NOT PERFORMED IN OFFENBACH) WERE RECORDED AT HAMMERSMITH ODEON, LONDON, UK ON 6TH MAY 1979.
EXCELLENT QUALITY SOUNDBOARD RECORDINGS.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Anthem
2. A Passage To Bangkok
3. By-Tor And The Snow Dog
4. Xanadu
5. Something For Nothing
6. The Trees
7. Cygnus X-1
8. Hemispheres

CD 2:
1. Closer To The Heart
2. A Farewell To Kings
3. La Villa Strangiato
4. 2112
5. Working Man/Bastille Day/In The Mood/ Drum Solo



..::OBSADA::..

Drums - Neil Peart
Guitar - Alex Lifeson
Percussion - Neil Peart
Vocals, Bass - Geddy Lee



https://www.youtube.com/watch?v=UJgmabn-cv4



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wydany w niewielkim, limitowanym nakładzie koncertowy, perfekcyjnie brzmiący (pochodzący ze stołu mikserskiego zespołu) materiał zarejestrowany w niemieckim Offenbach w maju 1979 roku, na trasie promującej LP 'Hemispheres'. Podobnie jak na koncercie z Tucson, AR (wydanym przez Top Gear jako 'Hemispheres In Concert, November 1978'), jest to Rush z najwyższej półki! W środku trasy po Europie zespół przestał wykonywać 'Something For Nothing' oraz 'Cygnus X-1', ale oba te nagrania (zarejestrowane w londyńskim Hammersmith kilka dni wcześniej) zostały wklejone do środka setlisty! Dodatkowo skromny, ale gustowny booklet z pięknymi koncertowymi zdjęciami z trasy.

JL


RECORDED LIVE DURING 'TOUR OF THE HEMISPHERES AT STADTHALLE, OFFENBACH, GERMANY ΟΝ 28ΤΗ ΜΑΥ 1979. 'SOMETHING FOR NOTHING' AND 'CYGNUS X-1' (NOT PERFORMED IN OFFENBACH) WERE RECORDED AT HAMMERSMITH ODEON, LONDON, UK ON 6TH MAY 1979.
EXCELLENT QUALITY SOUNDBOARD RECORDINGS.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Anthem
2. A Passage To Bangkok
3. By-Tor And The Snow Dog
4. Xanadu
5. Something For Nothing
6. The Trees
7. Cygnus X-1
8. Hemispheres

CD 2:
1. Closer To The Heart
2. A Farewell To Kings
3. La Villa Strangiato
4. 2112
5. Working Man/Bastille Day/In The Mood/ Drum Solo



..::OBSADA::..

Drums - Neil Peart
Guitar - Alex Lifeson
Percussion - Neil Peart
Vocals, Bass - Geddy Lee



https://www.youtube.com/watch?v=UJgmabn-cv4



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

'Planetoktonos' to osobliwa hybryda ekstremalnego metalu, która potrafi zachwycić, jednocześnie nie wpadając w żaden ze stylów, które towarzyszyły jej rozwojowi. Dawno nie słyszałem tak oryginalnego grindcore'u, ma w sobie charakter, tempo i pęd, a jednocześnie nie próbuje narzucić się na siłę. Bardziej intensywne momenty błyszczą tym wyraźniej, że tempo niekoniecznie zmierza w kierunku blitzkriegu!!!
Tyle w temacie...

FA

DEPHOSPHORUS aims to expand listeners' consciousness, fostering a vision of a sustainable future where humanity not only survives but thrives in harmony with its biosphere—and even with AI. Much like the anarchic utopia imagined by Iain M. Banks in The Culture books, this future is one where technology and humanity coexist symbiotically.

Their latest effort, Planetoktonos, is the band’s fifth full-length release—a ferocious collection of 9 cosmic, menacing tracks that pay tribute to the energy and dynamics of trailblazing acts such as Anodyne, Nasum, Playing Enemy, Breach, Knut, Leviathan, and Bolt Thrower.

Planetoktonos—a Greek word coined by the band, roughly translating to “Planetkiller”—brings DEPHOSPHORUS closer than ever to their ideal sound. Mindfully forged in the positive atmosphere of Ignite Studio, a rising cornerstone of the local underground scene (home to acts like Antimob, Embrace Of Thorns, and Chain Cult), the album was mastered by sonic guru James Plotkin (OLD, Khanate), ensuring every detail hits with impact.

Psychedelic layers are woven into the album's fabric thanks to electronics mastermind Miltos Schimatariotis, a long-term collaborator and unofficial fifth member of the band. Schimatariotis, owner of Northside Studio, has been instrumental in shaping previous releases such as Night Sky Transform, Ravenous Solemnity, and their collaboration LP with Haapoja.

As always, DEPHOSPHORUS explores science fiction and cosmology through an existential and political lens in both the lyrics and aesthetics of Planetoktonos. Several tracks, along with the album’s title and artwork—designed by Graphic No Jutsu (see Planet Of Zeus, Nightrage, etc.)—are inspired by The Expanse novel series by James S.A. Corey, a near-future universe where humanity has colonized the Solar System but faces the unknown consequences of encountering alien intelligence and technology.

Other tracks delve into reflections on cosmologic and existential themes, spanning Dyson spheres and the persistence of life to the toxicity of defeatism and the looming threats of rogue AI or superintelligence.
Planetoktonos delivers a boundary-pushing sonic journey, sparking the imagination and inviting listeners to explore new dimensions of thought and sound.

It is out on LP via 7 Degrees Records (Europe) and Nerve Altar (North America), CD via Selfmadegod Records, and digitally on Bandcamp and all main platforms.

"Pessimism is an indulgence and despair is kind of an insult to the imagination."

Wade Davis



..::TRACK-LIST::..

1. Zώντας Σε Ένα Μετασταθερό Σύμπαν (Living In A Metastable Universe) 03:04
2. Αναζητώντας Σφαίρες Ντάϊσον (Hunting For Dyson Spheres) 04:20
3. Χλωμές Φλέβες (Pale Veins) 03:06
4. Μετά Το Ολοκαύτωμα (After The Holocaust) 02:33
5. Ο Θρίαμβος Της Επιστήμης Και Της Λογικής (The Triumph Of Science And Reason) 01:51
6. H Κινητική Μιας Έκρηξης Υπερνοημοσύνης (The Kinetics Of A Superintelligence Explosion) 02:09
7. Πλανητοκτόνος (Planetoktonos) 02:59
8. Υπολογίζοντας Την Αιωνιότητα (Calculating Infinity) 03:26
9. Αιώνια Άνθιση (Eternal Bloom) 04:26



..::OBSADA::..

Thanos Mantas - guitars, e-bow, chants
Panos Agoros - vocals
John Votsis - drums
Kostas Ragiadakos - bass



https://www.youtube.com/watch?v=V5DhbmcFVks



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

'Planetoktonos' to osobliwa hybryda ekstremalnego metalu, która potrafi zachwycić, jednocześnie nie wpadając w żaden ze stylów, które towarzyszyły jej rozwojowi. Dawno nie słyszałem tak oryginalnego grindcore'u, ma w sobie charakter, tempo i pęd, a jednocześnie nie próbuje narzucić się na siłę. Bardziej intensywne momenty błyszczą tym wyraźniej, że tempo niekoniecznie zmierza w kierunku blitzkriegu!!!
Tyle w temacie...

FA

DEPHOSPHORUS aims to expand listeners' consciousness, fostering a vision of a sustainable future where humanity not only survives but thrives in harmony with its biosphere—and even with AI. Much like the anarchic utopia imagined by Iain M. Banks in The Culture books, this future is one where technology and humanity coexist symbiotically.

Their latest effort, Planetoktonos, is the band’s fifth full-length release—a ferocious collection of 9 cosmic, menacing tracks that pay tribute to the energy and dynamics of trailblazing acts such as Anodyne, Nasum, Playing Enemy, Breach, Knut, Leviathan, and Bolt Thrower.

Planetoktonos—a Greek word coined by the band, roughly translating to “Planetkiller”—brings DEPHOSPHORUS closer than ever to their ideal sound. Mindfully forged in the positive atmosphere of Ignite Studio, a rising cornerstone of the local underground scene (home to acts like Antimob, Embrace Of Thorns, and Chain Cult), the album was mastered by sonic guru James Plotkin (OLD, Khanate), ensuring every detail hits with impact.

Psychedelic layers are woven into the album's fabric thanks to electronics mastermind Miltos Schimatariotis, a long-term collaborator and unofficial fifth member of the band. Schimatariotis, owner of Northside Studio, has been instrumental in shaping previous releases such as Night Sky Transform, Ravenous Solemnity, and their collaboration LP with Haapoja.

As always, DEPHOSPHORUS explores science fiction and cosmology through an existential and political lens in both the lyrics and aesthetics of Planetoktonos. Several tracks, along with the album’s title and artwork—designed by Graphic No Jutsu (see Planet Of Zeus, Nightrage, etc.)—are inspired by The Expanse novel series by James S.A. Corey, a near-future universe where humanity has colonized the Solar System but faces the unknown consequences of encountering alien intelligence and technology.

Other tracks delve into reflections on cosmologic and existential themes, spanning Dyson spheres and the persistence of life to the toxicity of defeatism and the looming threats of rogue AI or superintelligence.
Planetoktonos delivers a boundary-pushing sonic journey, sparking the imagination and inviting listeners to explore new dimensions of thought and sound.

It is out on LP via 7 Degrees Records (Europe) and Nerve Altar (North America), CD via Selfmadegod Records, and digitally on Bandcamp and all main platforms.

"Pessimism is an indulgence and despair is kind of an insult to the imagination."

Wade Davis



..::TRACK-LIST::..

1. Zώντας Σε Ένα Μετασταθερό Σύμπαν (Living In A Metastable Universe) 03:04
2. Αναζητώντας Σφαίρες Ντάϊσον (Hunting For Dyson Spheres) 04:20
3. Χλωμές Φλέβες (Pale Veins) 03:06
4. Μετά Το Ολοκαύτωμα (After The Holocaust) 02:33
5. Ο Θρίαμβος Της Επιστήμης Και Της Λογικής (The Triumph Of Science And Reason) 01:51
6. H Κινητική Μιας Έκρηξης Υπερνοημοσύνης (The Kinetics Of A Superintelligence Explosion) 02:09
7. Πλανητοκτόνος (Planetoktonos) 02:59
8. Υπολογίζοντας Την Αιωνιότητα (Calculating Infinity) 03:26
9. Αιώνια Άνθιση (Eternal Bloom) 04:26



..::OBSADA::..

Thanos Mantas - guitars, e-bow, chants
Panos Agoros - vocals
John Votsis - drums
Kostas Ragiadakos - bass



https://www.youtube.com/watch?v=V5DhbmcFVks



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
The Beatles - Let It Be - (5 CD)
50th Anniversary, Super Deluxe Edition
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: The Beatles
Album................: Let It Be
Genre................: Rock
Source...............: WEB
Year.................: 2021
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 51-64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Universal Music Catalogue

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 1 New Mix Of Original Album
---------------------------------------------------------------------

1. The Beatles - Two Of Us (2021 Mix) [03:36]
2. The Beatles - Dig A Pony (2021 Mix) [03:54]
3. The Beatles - Across The Universe (2021 Mix) [03:48]
4. The Beatles - I Me Mine (2021 Mix) [02:25]
5. The Beatles - Dig It (2021 Mix) [00:50]
6. The Beatles - Let It Be (2021 Mix) [04:03]
7. The Beatles - Maggie Mae (2021 Mix) [00:40]
8. The Beatles - I've Got A Feeling (2021 Mix) [03:37]
9. The Beatles - One After 909 (2021 Mix) [02:54]
10. The Beatles - The Long And Winding Road (2021 Mix) [03:37]
11. The Beatles - For You Blue (2021 Mix) [02:32]
12. The Beatles - Get Back (2021 Mix) [03:08]

Playing Time.........: 35:08
Total Size...........: 224,89 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 2 Get Back - Apple Sessions
---------------------------------------------------------------------

1. The Beatles - Morning Camera (Speech / Mono) / Two of Us (Take 4)[03:42]
2. The Beatles - Maggie Mae / Fancy My Chances With You (Mono)[00:58]
3. The Beatles - Can You Dig It? [02:02]
4. The Beatles - I Don’t Know Why I’m Moaning (Speech / Mono)[01:22]
5. The Beatles - For You Blue (Take 4) [02:52]
6. The Beatles - Let It Be / Please Please Me / Let It Be (Take 10)[04:32]
7. The Beatles - I’ve Got A Feeling (Take 10) [03:37]
8. The Beatles - Dig A Pony (Take 14) [04:01]
9. The Beatles - Get Back (Take 19) [03:57]
10. The Beatles - Like Making An Album? (Speech) [00:42]
11. The Beatles - One After 909 (Take 3) [03:27]
12. The Beatles - Don’t Let Me Down (First Rooftop Performance)[03:29]
13. The Beatles - The Long And Winding Road (Take 19) [03:47]
14. The Beatles - Wake Up Little Susie / I Me Mine (Take 11)[02:15]

Playing Time.........: 40:49
Total Size...........: 245,54 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 3 Get Back - Rehearsals And Apple Jams
---------------------------------------------------------------------

1. The Beatles - On The Day Shift Now (Speech / Mono) / All Things Must Pass (Rehearsals / Mono)[04:22]
2. The Beatles - Concentrate On The Sound (Mono) [01:07]
3. The Beatles - Gimme Some Truth (Rehearsal / Mono) [01:19]
4. The Beatles - I Me Mine (Rehearsal / Mono) [01:35]
5. The Beatles - She Came In Through The Bathroom Window (Rehearsal)[02:50]
6. The Beatles - Polythene Pam (Rehearsal / Mono) [01:19]
7. The Beatles - Octopus’s Garden (Rehearsal / Mono) [01:50]
8. The Beatles - Oh! Darling (Jam) [05:19]
9. The Beatles - Get Back (Take 8) [03:52]
10. The Beatles - The Walk (Jam) [00:55]
11. The Beatles - Without A Song (Jam / Billy Preston with John and Ringo)[02:00]
12. The Beatles - Something (Rehearsal / Mono) [01:24]
13. The Beatles - Let It Be (Take 28) [04:42]

Playing Time.........: 32:39
Total Size...........: 173,60 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 4 Get Back LP - 1969 Glyn Johns Mix
---------------------------------------------------------------------

1. The Beatles - One After 909 (1969 Glyn Johns Mix) [03:06]
2. The Beatles - Medley: I’m Ready (aka Rocker) / Save the Last Dance for Me / Don’t Let Me Down (1969 Glyn Johns Mix)[01:56]
3. The Beatles - Don’t Let Me Down (1969 Glyn Johns Mix) [04:05]
4. The Beatles - Dig A Pony (1969 Glyn Johns Mix) [04:13]
5. The Beatles - I’ve Got A Feeling (1969 Glyn Johns Mix) [02:53]
6. The Beatles - Get Back (1969 Glyn Johns Mix) [03:14]
7. The Beatles - For You Blue (1969 Glyn Johns Mix) [02:54]
8. The Beatles - Teddy Boy (1969 Glyn Johns Mix) [03:41]
9. The Beatles - Two Of Us (1969 Glyn Johns Mix) [03:29]
10. The Beatles - Maggie Mae (1969 Glyn Johns Mix) [00:38]
11. The Beatles - Dig It (1969 Glyn Johns Mix) [04:10]
12. The Beatles - Let It Be (1969 Glyn Johns Mix) [04:10]
13. The Beatles - The Long And Winding Road (1969 Glyn Johns Mix)[03:39]
14. The Beatles - Get Back (Reprise / 1969 Glyn Johns Mix) [00:42]

Playing Time.........: 42:57
Total Size...........: 272,77 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 5 Let It Be EP
---------------------------------------------------------------------

1. The Beatles - Across The Universe (1970 Glyn Johns Mix) [03:31]
2. The Beatles - I Me Mine (Glyn Johns 1970 Mix) [01:45]
3. The Beatles - Don’t Let Me Down (Single Version / 2021 Mix)[04:08]
4. The Beatles - Let It Be (Single Version / 2021 Mix) [03:52]

Playing Time.........: 13:17
Total Size...........: 82,44 MB

..::INFO::..

Drugi album studyjny chilijskiego zespołu rockowo-punkowego założonego w 2007 roku w Santiago De Chile. Wstawka zawiera ponadto album live.

Title: Cristo Viene Apreten Cuea

Artist: Miguelitos

Country: Chile

Year: 2012

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Yo queria ser mayor
2.Ahora
3.Nino y patria
4.Se como perder el tiempo
5.Ultimas tonteras
6.Chacalismo
7.Ciclista furioso
8.Por la boca muere el pez

..::INFO::..

SZABAS, kapela z Białej Podlaskiej, którą trzeba przedstawić. Zespół działał w latach 1986 -1993 w składzie: ARO voc, teksty, MROCZEK bas, SVICO git, CZAPA dr i wstawki wokalne. W końcowym okresie FRYCO druga gitara. Zespół był i jest kultowy w okolicach Białej Podlaskiej podobnie jak TABES (ARO i MROCZEK grali w TABESIE).

Title: Demo 1989/1991

Artist: Szabas

Country: Polska

Year: 1989/1991

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Track 1
Track 2
Track 3
Track 4
Track 5
Track 6
Track 7
Track 8
Track 9
Track 10
Track 11
Track 12

TRACKLISTA:

1. INTRO Feat. Jogi
2. 3D Feat. Koneser
3. PANTERE Feat. Koneser
4. BANG! Feat. Koneser
5. WANDERLEI Feat. Koneser
6. BUMBUM Feat. Koneser
7. WALIZKI Feat. Koneser
8. IDI AMIN Feat. Alberto & Koneser
9. Lost Feat. Fagata
10. TAKE IT EASY Feat. Alberto, Bambo the Smuggler & Koneser
11. NARCOTRAFICANTE Feat. Bambo the Smuggler
12. SZCZYT Feat. PAMPI 042
13. OZ Feat. Koneser


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 92,9 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...
Genre: Death Metal
Country of artist (band): Argentina
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 34:02

...( TrackList )...
1. Abuse of Corpse
2. Turn to Rot
3. In the Dungeon
4. Endless Night
5. Buried Alive
6. Nihilist Delusion
7. False Religion
8. For the Respect of the Dead
9. Outro

...( Info )...
Genre: Death/Doom Metal
Country of artist (band): USA
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 36:56

...( TrackList )...
1. Ooze Maelstrom
2. Entombed in Chrysalis
3. Quartersawn Remains
4. Zombifying Mold
5. Haunting Gale
6. Gloaming Corporeal Form
7. Nebulous Womb of Eternity

...( Info )...
Genre: Death Metal
Country of artist (band): Brazil
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 30:32

...( TrackList )...
1. Hino ao Horror
2. O Silêncio de Deus
3. Abraço Macabro
4. A Dança dos Condenados
5. Culto Profano
6. Vazio
7. Necromancia
8. Vingança

...( Info )...
Genre: Death Metal
Country of artist (band): Finland
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 29:31

...( TrackList )...
1. Postmortem Perversions
2. Necrosexsomnia
3. Once Upon A Time In Kärsämäki
4. The Art Of Rotting
5. Morgue Whore
6. I, The Necrophile
7. Skin Care Lobotomy
8. Solitary Confinement (Sorrow Pt.1)
9. Forever My Queen (Pentagram cover)

...( Info )...
Artist: Various
Album: Got The Go!!! Volume 1,2&3
Series: Got The Go – Volume 1,2&3
Country: France
Released: 2008-2009-2011
Genre: Garage Rock, Rhythm & Blues, Psychedelic Rock, Soul, Parody, Novelty
Audio codec: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...
Vol. 1
01. Kiki - C'est Parti Mon Kiki 2:19
02. Mob - Give It To Me 2:42
03. Love Kittens - Come In The Kitchen 2:35
04. Pussycat - Mais Pourquoi 2:25
05. Jean Dinardo & Son Groupe Les W - New Times Rock 2:33
06. Egbert Douwe - Het Gerucht 3:10
07. Jack Ary - Les Tomates 2:40
08. Tom Jones - Venus 2:39
09. Antoine - Pop Corn 2:16
10. R.B. Hudman - Yo Yo 2:57
11. Gilles Brown - L'agent Secret 2:40
12. Dave Clark Five - Concentration Baby 2:31
13. Pilade - Il Re D'inghilterra 2:02
14. Perez Prado - Oups! Don't Remember 2:04
15. Miguel Cordoba - Oye 2:44
16. Jose Salcy - Je Bois Trop 3:20
17. Mike Evans - Gruesome 2:33
18. Les Transports Marceau - Le Blues Du Transporteur 2:26

Vol. 2
01. Lydia Marcelle - Everybody Dance 2:40
02. Willie Mitchell - That Driving Beat 2:12
03. Bern Elliot & The Fenmen - Nobody But Me 2:20
04. Billy Fury - What Do You Think You're Doing Of 2:56
05. Jimmy Holiday - Love Me One More Time 2:41
05. Lesley Gore - No Matter What You Do 3:00
06. Spartaco Sax - Ne Nous Fachons Pas 2:01
07. Dartells - Clap Your Hands 2:14
08. Frederic Santaya - Le Camenbert 2:05
09. Pierre Vassiliu - La Foire Aux Boudins 2:47
10. Wess & The Airedales - I'll Never Turn My Back On You 2:57
12. Tidal Waves - Searchin' For Love 2:09
13. Spats - She Done Moved 2:25
14. Jacky Delmone - Oui Je M?en Vais 2:19
15. Typical Trinidad Orchestra - Jerk-Typical Jonction 2:14
16. Brenton Wood - Psychotic Reaction 2:27
17. Les Hou-Lops - Batman 2:48
18. Dick Rivers - Un Air Me Parle 2:53

Vol. 3
01. Wayne Logiudice - Come On Everybody 2:37
02. Justin - Right Now 2:30
03. Doris - Go Back To Daddy 2:27
04. Bettie O'brien - She'll Be Gone 2:02
05. Jackie Delmone - Imitations 2:18
06. Patrick Samson - Gloria 2:19
07. Les Sharks - Mongo 2:33
08. Junior And The Classics - Do The Dog 2:06
09. La Petite Lily - Je N'aime Pas La Choucroute 2:23
10. Los Albas - Bugulu 2:19
11. Chuck Rio - Margarita 2:06
12. Jenny Rock - Le Train Pour Memphis 2:26
13. Nancy Holloway - Tu N'es Pas Venu 2:23
14. Les Merseys - T'en Fais Pas Jacques 2:21
15. Boo Boo And Bunkie - This Old Town 2:15
16. Five Sounds - Peanut Butter 2:28
17. Gene Bowlegs Miller - Frankenstein Walk 2:27
18. Roy Lee Johnson - Boogaloo Number 3 2:03

Wyrusz w ekscytującą muzyczną przygodę z trzypłytowym zestawem „VA - Got The Go!!!” wydanym przez La Classe Internationale. To nieoficjalne wydawnictwo to tętniąca życiem kolekcja obejmująca różnorodne gatunki, w tym garażowy rock, rhythm & blues, rock psychodeliczny, pop i soul. Każda płyta pełna jest energetycznych i eklektycznych utworów, które obiecują trzymać Cię w napięciu od początku do końca.

Już od pierwszego utworu zostaniesz wciągnięty w świat dynamicznych rytmów i porywających melodii. Płynne przejścia między utworami tworzą spójne wrażenia słuchowe, sprawiając, że poczujesz się jak w starannie przygotowanej podróży przez najlepsze gatunki. Jakość produkcji jest doskonała, zapewniając, że każdy rytm i nuta są przekazywane z klarownością i precyzją.

Niezależnie od tego, czy szukasz czegoś, co porwie Cię do tańca, czy czegoś, przy czym możesz się zrelaksować, ta kolekcja ma wszystko. Różnorodność utworów gwarantuje, że nie ma chwili nudy, zapewniając zaangażowanie i rozrywkę przez cały czas.

Idealny zarówno dla wieloletnich fanów, jak i nowicjuszy, zestaw „VA - Got The Go!!!” to obowiązkowy dodatek do każdej kolekcji muzycznej. To nie tylko kompilacja; to celebracja muzycznego kunsztu, która sprawi, że zapragniesz więcej. Usiądź wygodnie, zrelaksuj się i pozwól, aby ta niezwykła kolekcja przeniosła Cię do świata muzycznych cudów.

...( Info )...
Artist: Various
Album: Summer Turns To Autumn
Label: Fantastic Voyage – FVCD075
Format: CD, Compilation
Country: UK
Released: 2010
Genre: Psychedelic Rock, Folk Rock, Prog Rock
Audio codec: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...
01. Blonde On Blonde - Castles In The Sky 3:31
02. Dorians (Aka Dorian) - Means And Ways 2:55
03. Knocker Jungle - Not Even A Letter 3:19
04. 9.30 Fly - Summer Days 5:48
05. Blue Beard - Sly Willy 3:28
06. Polly Niles - East Virginia 2:56
07. Blonde On Blonde - November 3:12
08. Knocker Jungle - Oh To Be Free 2:55
09. Blue Beard - God Save The World 5:54
10. 9.30 Fly - September 2:53
11. Dorians (Aka Dorian) - Torch Song 3:51
12. Back Street Band - Daybreak 3:08
13. Knocker Jungle - Where I Belong 2:51
14. Blonde On Blonde - I Don't Care 2:45
15. Milt Matthews Inc. - Presence Of The Lord 5:33
16. Paddy Maguire - Lay Me Down 3:28

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Produkcja dopracowana z wielką starannością, wyjątkowe, ostre i gryzące brzmienie o niemal mineralnej jakości, podkreślające synkopowane rytmy wszechobecne na albumie.
'Nihility' ewidentnie skupia się na rytmach o charakterze niemal abstrakcyjnym, śmiem twierdzić, lodowato zimnym.

FA

Jeden z najpopularniejszych polskich zespołów zagranicą, u nas chyba nie aż tak bardzo. Moim zdaniem zachwyt nad tym bandem jest trochę wywołany kampanią promocyjną ze strony ich wydawcy. Mimo ciekawych pomysłów i dobrego wyszkolenia technicznego muzyków album ten podoba mi się dużo mniej niż wydawnictwo "Winds of Creation", któremu zarzucano podobieństwo do Vadera. Cóż…na "Nihility" podobieństw do Olsztynian nie jest za dużo, a w przypadku młodych zespołów drobne zrzynki nie są niczym dziwnym i haniebnym.
"Nihility" jest kawałkiem, przemyślanego, brutalnego, technicznego Death Metalu. Mnie się ona nie podoba. Szanuję umiejętności muzyków i ich pracę, ale nie mogę się pozbyć uczucia sztuczności tego materiału. Podobne uczucia miałem, co do "Thelemy.6" Behemotha, ale się z niego wyleczyłem. Nie wiem jak będzie to w tym przypadku. Może to przez zbyt dopieszczoną produkcję i niezbyt dobrze dopieszczoną perkusję, która została słabo nagłośniona, prawie nie słychać przejść, tylko werbel, talerze i stopy(jak z prostego automatu perk. na kompie).Cała perka brzmi jakby była zrobiona na kompie i tyle. Część jest z automatu na 100%, zresztą jak ostatnio w wielu produkcjach Death Metalowych. Ale czy stopy muszą iść całkowicie równo? Pewnie niedociągnięcia czasami dają muzyce efekt większej prawdziwości. Ciekawe natomiast są gitary nagrane przez Vogga – rwane riffy, z bardzo ciekawą melodyką. Za to basu wogle nie ma! Nie wiem czy Martin coś ukrywa, ale człowiek po szkole muzycznej chyba umie grać na swym instrumencie. Wokale Saurona jak zwykle nie są zbyt urozmaicone, choć brutalne i wyraźne.
Myślę, że chłopaki za bardzo chcieli uzyskać klimat nihilizmu, dostosowując się do tytułu, przez co zabrakło im środków na szczerość przekazu i żywiołowość. Wszystko jest tu hmm…równe, dopasowane, idealnie połączone. Na ich obronę napiszę, iż kawałki są bardzo zróżnicowane, odmienne od innych death metalowych produkcji i na w pewien sposób przebojowe. Swoją drogą te kawałki na koncertach wypadają znakomicie!

Metanol


Nihility was one of the first death metal albums I picked up, and I am very grateful for that. Decapitated for me, is a band that will alwyas view how I see death metal. This albums is an intense, fast, furious, ride that only takes about a half hour to listen to. The first time listening to it, it does not really seem to stop at all, but after listening for awhile, things start to make more sense.

The technical aspect of this album is one that can surely not be overlooked. I know it is not the most flashy or astounding tech death albums out there, but it definately has the power to wow you at some points. The guitar parts are very cleanly played and leave little to be desired in tone and clarity. The drums are also a huge part of this album, Vitek shapes the enitre sound of the album with his ferocious drumming and unrelenting blast beats and double bass drum. The vocals on the album are not the greatest, but they definately are not the worst. They are mixed relatively low anyway so if they really get on your nerves, they are not the focal point of the album. The harmonies on some of the guitar parts are also fantastic, they give the album a much richer, more evil sound than if it had just been one guitar. The almost sickening amount of minor thirds also helps to add to how evil and bitter the guitar riffs sound.

The songwriting on this album is also something that I believe must be given credit. Most death metal bands are accused of sounding the same, and I'm not going to lie, this album has its share of similar riffs, but the songs are distinguishable in some parts, which I think is a very important thing for a death metal album to have.

Now this may sound completely cheesey and lame, but my favorite song on this album by far is Spheres of Madness. It is just completely unrelentingly brutal. It is hard to listen to that opening riff and not headbang or nod your head, its almost makes you think of a groovey riff. It is one of the catchiest riffs in death metal I've heard, and the rythm pattern is always stuck in my head.

Some not-so-great things about this album is the length of the songs. Many of them could be trimmed down to a more listenable size. Also, the vocals add to the fact that the songs sound similar, like I said before, the vocals aren't the worst, but they can detract from some of the more appealing aspects of the album

Overall, there are very few songs on this album that I would reccomend staying away from. If you are looking for a brutal album that will get you pumped up to go fight someone, I would highly suggest giving Nihility a quick listen through, you will not be dissapointed.

TheMorticiansFlame



..::TRACK-LIST::..

1. Perfect Dehumanisation (The Answer?)
2. Eternity Too Short
3. Mother War
4. Nihility (Anti-Human Manifesto)
5. Names
6. Spheres Of Madness
7. Babylon's Pride
8. Symmetry Of Zero

Bonus Track:
9. Suffer The Children (Napalm Death cover)



..::OBSADA::..

Wojciech 'Sauron' Wąsowicz - vocals
Wacław 'Vogg' Kiełtyka - guitars
Marcin 'Martin' Rygiel - bass
Witold 'Vitek' Kiełtyka - drums




https://www.youtube.com/watch?v=KZHSoHLMmI0



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
Artist: Various
Album: Waterpipes & Dykes - Dutch Psychedelic Underground 1966 - 1972 Volume One
Label: Waterpipe Records – none
Format: CD, Compilation, Jewel Case
Country: Netherlands
Released: 2002
Genre: Psychedelic Rock
Audio codec: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...
01. Karel Appel - Musique Barbare 1:27
02. Maskers - Death 3:40
03. Met & Zonder - Afterbirth Of A Dream 2:14
04. Nv Groep 65 - Lost 3:11
05. Dirty - Bad Merchandise 2:46
06. Motives - I Can Hear Colours 2:56
07. Crash - Last Week 2:12
08. Bumble Bees - Maybe Someday 2:28
09. Woorden - (Excerpt) 3:13
10. Mother's Love - Highway To Heaven 3:27
11. Nicols - She Had A Name To Find Out 2:46
12. Incredible - She Died 2:47
13. NV Groep 65 - Pipe And You Like It 3:31
14. St. Giles System - Swedish Tears 3:50
15. Met & Zonder - Now I Know 3:25
16. Short 66 - I.L.N. Double U 3:28
17. Children Of Jubal - Song Of Jubal 11:06
18. Suprieze - Lazarus 13:52

...( Info )...
Label: Universal Music – 5347827
Format: 4 x CD, Compilation
Country: Australia
Released: 2014
Genre: Pop
Audio codec: Mp3 320 kbps

80 from Australia - the next installment in the hugely successful '80 From' range! Released for Australia Day, this 4 CD set packed with classic Australian tracks from the 70's all the way through to 2013! 80 from Australia features 80 unique tracks from artists that epitomize the Australian music scene and culture from the likes of Cold Chisel, Paul Kelly, Men at Work, Hunters & Collectors, Diesel, the Screaming Jets, Daryl Braithwaite, Tina Arena, Angus & Julia Stone, Empire of the Sun and so much more! 80 from Australia - all the sounds you need for a true Australia Day BBQ! (Amazon)

...( TrackList )...
CD1
01. Cold Chisel Cheap Wine (2011 Remaster) 3:25
02. Paul Kelly Dumb Things 2:30
03. Men At Work Down Under (Album Version) 3:42
04. Church Under The Milky Way (2005 Remaster) 4:57
05. Rick Springfield Jessie's Girl 3:14
06. Sherbet Howzat 3:45
07. Baby Animals Early Warning 3:57
08. Noiseworks Hot Chilli Woman (Album Version) 3:24
09. Black Sorrows Chained To The Wheel 3:56
10. Mondo Rock Come Said The Boy 4:42
11. Daddy Cool Eagle Rock 4:10
12. Mental As Anything If You Leave Me Can I Come Too? (Remastered) 2:54
13. Go-betweens Streets Of Your Town 3:36
14. Richard Clapton Girls On The Avenue 3:17
15. Dynamic Hepnotics Feat. Robert Susz Soul Kind Of Feeling 3:51
16. Johnny Diesel & The Injectors Cry In Shame 4:44
17. Masters Apprentices Because I Love You 4:31
18. Skyhooks Horror Movie (Remastered) 3:47
19. Eurogliders Heaven (Must Be There) 3:43
20. Russell Morris The Real Thing 6:19

CD2
01. Hunters & Collectors When The River Runs Dry 5:02
02. Choirboys Run To Paradise (2009 Remaster) 4:08
03. Crowded House Better Be Home Soon 3:08
04. Divinyls I Touch Myself 3:46
05. Models Out Of Mind Out Of Sight 3:36
06. Ian Moss Tucker's Daughter 4:35
07. Screaming Jets Helping Hand 4:47
08. Goanna Solid Rock 4:31
09. Diesel Tip Of My Tongue 4:06
10. Daryl Braithwaite The Horses 4:05
11. James Reyne Motor's Too Fast (2002 Remaster) 4:13
12. Peter Blakeley Crying In The Chapel 3:39
13. Air Supply All Out Of Love 4:01
14. Wendy Matthews The Day You Went Away 4:41
15. Tina Arena Chains 4:02
16. Olivia Newton-john Physical 3:40
17. Pseudo Echo Funky Town 4:53
18. Deborah Conway It's Only The Beginning 4:42
19. Custard Girls Like That (Don't Go For Guys Like Us) 3:13

CD3
01. John Butler Trio Zebra 3:57
02. Grinspoon Chemical Heart 4:39
03. Living End Prisoner Of Society 3:53
04. Vines Ride (Radio Mix) 2:37
05. Something For Kate Monsters (Album Version) 3:39
06. Shannon Noll What About Me 3:22
07. Leonardo's Bride Even When I'm Sleeping 3:26
08. Christine Anu Island Home 4:12
09. Alex Lloyd Amazing 3:22
10. Bachelor Girl Buses And Trains (Radio Edit) 3:39
11. Frente! Accidently Kelly Street 3:21
12. Paul Dempsey Ramona Was A Waitress 3:38
13. Bob Evans Don't You Think It's Time 3:18
14. Josh Pyke The Summer 3:24
15. Augie March One Crowded Hour 4:49
16. Whitlams No Aphrodisiac 4:19
17. Yothu Yindi Treaty (Radio Mix) 4:07
18. Taxiride Get Set 3:58
19. Jebediah Leaving Home (Album Version) 3:02
20. Ratcat Don't Go Now 3:13
21. Spiderbait Buy Me A Pony 1:45

CD4
01. Angus & Julia Stone Big Jet Plane 3:59
02. Empire Of The Sun Walking On A Dream 3:18
03. Sneaky Sound System Pictures 3:18
04. Rogue Traders Voodoo Child (Album Version) 3:59
05. Havana Brown We Run The Night 3:37
06. Presets My People (Radio Edit) 3:51
07. Miami Horror Feat. Kimbra I Look To You 3:53
08. Hilltop Hoods The Nosebleed Section 3:39
09. 360 Feat. Gossling Boys Like You 3:40
10. Bliss N Eso Home Is Where The Heart Is (Clean Version) 3:32
11. Bluejuice Act Yr Age 3:19
12. Washington How To Tame Lions 3:48
13. Daniel Merriweather Not Giving Up 3:15
14. Gabriella Cilmi Sweet About Me 3:25
15. Vanessa Amorosi This Is Who I Am 3:25
16. Regurgitator ! (The Song Formerly Known As) 3:28
17. Preatures Is This How You Feel? 3:35
18. Eskimo Joe Black Fingernails, Red Wine 4:11
19. Children Collide Social Currency 3:56
20. Rubens Lay It Down 3:51

...( Info )...

Artist: Quarteto Novo
Album: Quarteto Novo
Year: (1967)
Genre: Jazz
Format: [Flac]

...( TrackList )...

1 O Ôvo
2 Fica Mal Com Deus
3 Canto Geral
4 Algodão
5 Canta Maria
6 Síntese
7 Misturada
8 Vim De Sant'Ana

...( Info )...
Genre: Slam/Brutal Death Metal/Hardcore
Country of artist (band): USA
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 25:53

...( TrackList )...
01. Gallbladder Fleshlight
02. Hydraulic Pressed Cranial Soup
03. Shattered Realm
04. Pay with Your Life
05. Flesh Prison
06. Meat Hook Pulmonary Extraction
07. Intestinal Bondage
08. Unworthy
09. Larval Fest of Decay
10. Dirty South Stomp

...( Info )...
Genre: Slam/Brutal Death Metal
Country of artist (band): Italy
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 40:04

...( TrackList )...
1. Maggots Infested Clit
2. Conceived in Vaginal Sores
3. Analsphyxiation
4. Scrotal Abscess Drainage
5. Geriatric Ass Fucker
6. Subcutaneous Cumshots
7. Choked with Menstrual Drippings
8. Greedy Fetal Discharge
9. Molesting Dislimbed Whore
10. Rectal Electroejaculation

...( Info )...
Genre: Black/Doom Metal
Country of artist (band): USA
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 35:18

...( TrackList )...
1. Maidenless
2. Pinnacle of Patience
3. Get Out
4. Uncherished
5. Between Us
6. I Will Endure
7. Melancholy
8. Forgiveness
9. Defeated

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Próżno szukać tutaj przebłysków nadziei i jaśniejszych punktów programu, może takim mógłby być “Falling” z kapitalnym przejściem w finale, ale przecież pozostaje tekst, jak zwykle niezbyt optymistyczny. Pukusiłbym się o zestawienie “Headache” i “Jolly New Songs” analogicznie do “Kid A” i “Amnesiac” Radiohead. Nie o przełom i stylistykę rzecz jasna chodzi, ale o bliskie sobie wątki, które na kolejną płytę przenieśli Brytyjczycy i z którymi podobnie robi Trupa Trupa. Fakt, tytułowe „jolly songs” na czwartej płycie są może i bardziej spójne czy piosenkowe, ale często własnie w momencie, kiedy od nich czegoś oczekujemy, zmieniają się i zaskakują. Nie ma tutaj psychodelicznych szaleństw jak na Headache, jest za to dość jednostajny i spokojny nastrój. “Never Leave It All” czy “Love Supreme” kapitalnie go podkreślają, kiedy z tej monotonii wysuwa się coś wibrującego, wyłaniającego jak powtarzalne słowa czy snująca się w tle gitara elektryczna. Rzężące gitary są tutaj bliskie post-rockowym zapędom, ale bez niepotrzebnych i przemęczonych już dawno emocjonalnych uniesień; więcej tu muzycznych repetycji czy beatlesowskich zaśpiewek. Trupa Trupa w gitarowy okiełznany tutaj jazgot wprowadza poetycką lirykę i dozę subtelności. Nie jest już tak cyrkowa jak na “++”, raczej stawia na łączenie potęgi dorobku rock’n’rolla z dozą subtelności i delikatności. Nie zawsze wychodzą z tego przeboje skrojone na radio, ale często refleksyjne kompozycje z przemyślaną warstwą instrumentalną i dopracowanym – po raz kolejny przez Michała Kupicza – brzmieniem. Ta nietypowość i nieoczywistość jest być może tym, co ujmuje krytyków zza granicy w muzyce Trupy Trupa; zespół nie popada w rockowy czy shoegaze’owy banał, jednocześnie nie sili się na przyswajalność dla masowego słuchacza. Jest w tym wyraźny sygnał dążenia do własnej muzycznej wrażliwości i nieustępliwość w kreowaniu języka. Kwartet robi to coraz skuteczniej i oby ten progres trwał dalej.

Jakub Knera


Recenzję poprzedniej płyty gdańszczan „Headache” z 2015 roku podsumowałem w ten oto sposób: „Myślę, że Trupa Trupa pokaże swoje prawdziwe oblicze na kolejnym krążku, oby nie idąc po trupach… Obecnie grupa przechodzi swoisty proces: odrzuca, neguje, podważa pewne schematy, zrzuca z siebie ograniczenia i konsekwentnie rozbija stylistyczne bariery”. Nie chcę przypisywać sobie jakichś proroczych zdolności – nawet nie mam zamiaru aspirować do pełnienia takiej funkcji na rzecz opisywanej przeze mnie tu, i gdziekolwiek indziej, muzyki, ale koniec końców, tak się właśnie stało. Gdański zespół złożony z czterech niezwykle utalentowanych dżentelmenów: Grzegorz Kwiatkowski (gitara, wokal), Wojciech Juchniewicz (bas, gitara, wokal), Rafał Wojczal (instrumenty klawiszowe, gitara) i Tomek Pawluczuk (perkusja), odczytał moje intencje. Czuję w kościach, ale nie prorokuję, że chłopaki nagrali album, do którego będę wracał po latach nie tylko ja, ale też ci, którzy cenią sobie oryginalność utkaną z gitarowych brzmień, a to nie jest częstym zjawiskiem we współczesnej muzyce.

Właściwie mógłbym zakończyć ten tekst na powyższych słowach, gdyż są takie płyty, jak choćby „Jolly New Song”, którym nie są potrzebne dodatki w postaci relacji z przebiegu procesu nagrywania, z kim muzycy nawiązali kontakty, ile nocy nie przespali w trakcie realizacji, czy ile pękło strun i porwało się naciągów po drodze. Jedno jest pewne, że dawno nie mieliśmy na polskim rynku fonograficznym, tak docenionej na świecie formacji, jak Trupa Trupa. Krążkiem „Headache” wryli się w pamięci zachodniego odbiorcy. „Jolly New Song” z kolei ten proces pogłębił i utrwalił, a być może przekonał nieprzekonanych do ich muzyki.

Żeby nie być gołosłownym odnośnie zainteresowania twórczością kwartetu poza naszymi granicami, podeprę się faktem, iż amerykańska stacja radiowa KEXP już na etapie singlowego nagrania „To Me” (miał premierę 1 września), do którego znakomite wideo nakręcił Benjamin Finger (od kilku lat opisuję jego muzykę na Nowej Muzyce), zachwyciła się muzyką Trupy Trupy, pisząc: „Their 2015 release „Headache” has very strong song writing and seems to be carrying that strength over to singles we’ve heard from their upcoming record Jolly New Songs due out later this year. Definitely watch out for these guys.”

Można oczywiście pójść w zbanalizowany słowotok słyszanych inspiracji w poszczególnych kompozycjach na „Jolly New Song”. Pewnie każdy z nas mógłby podać wiele takich przykładów, ale tym razem oszczędzę sobie i wam takowej wyliczanki, poza jedną uwagą – być może mniej oczywistą niż wymienienie Sonic Youth czy My Bloody Valentine. Ciekawych skojarzeń doznałem przy utworze „Love Supreme”, w którym brzmienie pulsującego z odpowiednią dramaturgią melotronu, poprowadziło mnie do „Symphonic Holocaust”, jedynego wydawnictwa muzyków szwedzkich grup Anekdoten i Landberk, stworzonego pod szyldem Morte Macabre. Znalazły się na nim autorskie wersje fragmentów ścieżek dźwiękowych do takich filmów jak: „Dziecko Rosemary”, czy włosko-kolumbijskiego horroru kanibalistycznego z lat 80., pt. „Nadzy i rozszarpani”. Pięknie się to wszystko zgrywa: Trupa Trupa na planie gore horroru!

Tak się składa, że opisuję muzykę Trupy Trupy od pierwszych ich wydawnictw (tu razem o „LP i „++”), obserwowanie rozwoju u tych artystów jest wyjątkowym doświadczeniem. Z drugiej strony miałem też możliwość bycia blisko powstawania „Jolly New Song”. Patrząc z perspektywy dnia dzisiejszego, chłopaki definitywnie wyzbyli się inspiracyjnych ciągot z The Doors i The Beatles, co mnie bardzo cieszy, szczególnie w przypadku nawiązań do „supergrupy” z Liverpoolu. Zestawianie „LP i „++” z „Jolly New Song”, to jak porównywanie smartfona z telegrafem. Ponadplanetarne brzmienie nowych kompozycji jest czymś na kształt skoku technologicznego. Trupa Trupa uruchomiła proces z trwałą warstwą ochronną przed upływającym czasem.

Łukasz Komła


Mimo wciąż rosnącego zainteresowania polską muzyką na zachodzie, rzadko kto może pochwalić się uznaniem samego Sashy Frare-Jonesa, papieża dziennikarstwa muzycznego piszącego dla LA Times, czy NY Times. Namaszczeni pochlebstwami amerykanina członkowie gdańskiej Trupy Trupa oczekują premiery swojego nowego albumu „Jolly New Songs”, który zweryfikuje zachwyty i zaufanie jakim obdarzyły grupę zagraniczne i rodzime media.

Marzenie o międzynarodowym sukcesie polskiej muzyki rozrywkowej, wciąż pozostaje jedynie pobożnym życzeniem rodzimych krytyków i publiczności. Rozpoznawalność i rzesze wiernych fanów, którymi mogą poszczycić się polskie kapele metalowe; uznanie, czy zagraniczne kontrakty dla twórców alternatywnych, to wszystko często pozostaje poza zasięgiem większości rodzimych twórców. Z kolei aby zobrazować jak wsobnymi ścieżkami kroczy zainteresowanie polskimi wykonawcami zagranicą wystarczy sięgnąć po ubiegłoroczne zestawienie Spotify. Grupie artystów złożonych z eksportowych metalowców (Behemoth, Vader, Decapitated) i prog-rockowców (Riverside); kompozytorów muzyki filmowej i teatralnej (Preisner, Korzeniowski); Michała Szpaka (udział w Eurowizji); Orkiestry Polskiego Radia i housowego duetu Loui & Scibi (jak mniemam anonimowego dla większości dziennikarzy muzycznych w Polsce) przewodzi Marcin Przybyłowicz twórca muzyki … do gry „Wiedźmin 3. Dziki Gon”. Nie ma na liście ani Brodki, ani Kuby Ziołka, którymi ostatnio najchętniej chcielibyśmy zabłysnąć na zachodzie.

Kolejnym pretendentem do bycia zagranicznym ambasadorem polskiej muzyki jest gdański kwartet Trupa Trupa (Grzegorz Kwiatkowski - głos i gitara; Wojciech Juchniewicz - głos, bas, gitara; Rafał Wojczal - klawisze, gitara; Tomasz Pawluczuk - bębny). Zespół ma na to mocne papiery. W rocznym podsumowaniu 2015 roku, Sasha Frere-Jones, jeden z najbardziej wpływowych dziennikarzy muzycznych za oceanem, wymienił Trupę jako jeden z najciekawszych obecnie rockowych zespołów na świecie. Pod wrażeniem wydanej w 2015 płyty (zagraniczna reedycja odbyła się we francuskiej Ici d'ailleurs i brytyjskiej Blue Tapes and X-Ray Records) byli również m.in. dziennikarze opiniotwórczego portalu The Quietus (mocno zorientowanego w polskiej scenie alternatywnej), którzy określili „Headache” pierwszym prawdziwym momentem świetności grupy.

Trzecia w dyskografii i zarazem przełomowa dla Trupy Trupa płyta „Headache” ukazała się w 2015 roku. Jej zawartość to studium bólu i cierpienia. Katartyczny seans; traumatyczny i oczyszczający zarazem. Muzyka kojąca melodyjnymi zwrotkami i krzycząca gitarową furią w refrenach. Rewolucyjna w stosunku do poprzedników („LP” z 2011. „++” z 2013) wartość tej płyty jest w po części zasługą koncepcji brzmieniowej, o którą zadbał znakomity producent i realizator dźwięku Michał Kupicz - ojciec chrzestny polskiej muzyki alternatywnej. Ocieplenie instrumentów, zmniejszenie rozpiętości tonalnej materiału, czy zagęszczenie ścieżek, sprawiło, że psychodeliczne, gitarowe kompozycje zostały natchnione mglistą, opiumową aurą i zamknięte w ciasnej, klaustrofobicznej przestrzeni. Linie melodyczne poczęły stroszyć się i fałdować, konfrontując słuchacza z wizją rozpadu i emocjonalnego rozbicia. Wreszcie nastrój stał się w pełni kompatybilny z treścią utworów.

Pohlebne opinie o „Headache” pozbawiły Trupę Trupa komfortu anonimowosci. Nowy album zespołu, którego międzynarodowa premiera (kooperacja Ici d'ailleurs z Blue Tapes and X-Ray Records) już jutro, zjawia się w atmosferze oczekiwania na artystyczny sukces, sięgający dalej niż lokalny obieg. Nadejście „Jolly New Songs” anonsowała legendarna alternatywna stacja radiowa KEXP ze Stanów Zjednoczonych, jak i brytyjski portal The Quietus. To pierwszy w dyskografii zespołu album, na którym musi się on zmierzyć z ciężarem oczekiwań, zweryfikować swoją wartość i udźwignąć ciężar dotychczasowych pochwał.

„Jolly New Songs” podąża śladem wytyczonym przez „Headache”. Zarówno jeśli chodzi o brzmienie (po raz kolejny znakomita praca Michała Kupicza) jak i dramaturgię. To muzyka z pozoru anemiczna, zanurzona w melancholii i poczuciu rezygnacji. Jednak pod tą zewnętrzną skorupą buzują emocje, co i rusz manifestowane mocnymi spiętrzeniami i jazgoczącymi ścianami gitarowego zgiełku. W warstwie estetycznej spotykają się tu inspiracje, które od lat przewijają się w dyskografii Trupy. Jednak dopiero na „Jolly New Songs” uzyskują, najdojrzalszą i najbardziej wyrafinowaną formę. Usłyszymy tu historię muzyki rockowej w pigułce; grunge'ową posępność; gitarową psychodelię, hipnotyczne repetycje, post-rockową melancholię a'la Radiohead i „beatlesowskie” akordy, na których oparte zostały linie melodyczne piosenek. Dramaturgia albumu jest oparta na wyrazistych kontrastach między wyciszeniami, a erupcjami hałasu. Minimalistyczne ballady znajdują swe zwieńczenie w pełnokrwistych, hymnicznych crescendach. Z jednej strony zostajemy ogłuszeni ekspresyjnymi kulminacjami, z drugiej zahipnotyzowani melodyką piosenek i melancholią tkwiącą w głosach wokalistów (Kwiatkowski, Juchniewicz). Vintage-rockowa stylistyka, pobudzana wrzawą kulminacji, jest również doskonałym punktem wyjścia dla energetycznych i transowych występów grupy.

Na „Jolly New Songs” zespół stanowczo ograniczył charakterystyczny dla swojego wcześniejszego repertuaru element groteski. Tak eksponowany dotąd cyrkowo- karnawałowy klimat piosenek, o którym w wywiadzie dla Popup Music Kwiatkowski mówił: „Połączenie ciemności z wesołą melodią dla mnie brzmi cyrkowo, ale jeszcze mroczniej, ohydnej, przewrotnie.” – znikł przygnieciony ciężarem posępności. Wspomnienie o „brechtowsko-weilowskim” charakterze twórczości Trupy Trupa, na nowym albumie możemy odnaleźć, jedynie w ironicznym „Only Good Weather”, w balladzie „Coffin”, czy też przewrotnym tytule płyty.

Nastrój odrealnienia i odrętwienia dojmująco charakteryzuje ten anty-przebojowy repertuar. Podobnie rzecz ma się z tekstami piosenek. Te, pełne są lakoniczności, niedopowiedzeń, otwarte na osobistą interpretację. Nastrojem i konstrukcją nawiązują do poetyckiej twórczości Kwiatkowskiego, autora kilku tomików wierszy m.in. cyklu „Powinni się nie narodzić”. Słowa piosenek „Jolly New Songs” owiane są posępnym całunem zadumy, marazmu, wewnętrznego niepokoju. W nuconych półgłosem słowach; podobnie jak w tych deklamowanych oskarżycielskim tonem; wykrzykiwanych z bezsilności i gniewu, oraz w tych cedzonych niczym mantra, kryje się głównie mrok. Towarzyszy mu poczucie krzywdy („Never forget”) i utknięcia w mentalnym i emocjonalnym klinczu („Jolly New Song”). Miłość zaś, jest tu uczuciem hipnotycznym, dziwnie skrzywionym, graniczącym z obłędem. Stanem bliższym apatii, niż egzaltacji („Love Supreme”). Turpizm podąża w parze z groteską („Coffin”). Zaś deklaracja wiary zmienia się w manifest pychy („None of Us”).

W przypadku „Jolly New Songs” mamy do czynienia z albumem, na którym muzycy dobrze odrobili swoją pracę, doszlifowując fundament „Headache” i wzmacniając jego stropy. Zasłużone laury krytyki nad poprzednią płytą sprawiły jednak, że zespół wybrał wariant bezpieczny, proponując choć udany, to jednak suplement sprawdzonego uprzednio materiału. Jedyne zatem czego mi na „Jolly New Songs” zabrakło, to podjęcia większego artystycznego ryzyka. Cechowałoby ono zespół wybitny, a z pewnością Trupa Trupa do bycia takowym ma zarówno pretensje, jak i predyspozycje. Wierzę jednak, że długo na ten wybitny album nie będzie trzeba czekać.

Trupa Trupa jest zespołem niemal statutowo any-przebojowym (urywane kulminacje, liczne zmiany dramaturgi, stronienie od chwytliwych refrenów), a jego muzyka znajduje się poza relacjami, które mogłyby łączyć ją z rozrywkowym mainstreamem. Jednocześnie nie można odmówić grupie udanych, wpadających w ucho piosenek, oraz wykonawczej charyzmy i rozmachu. Jakie zatem szanse na artystyczny sukces i zagraniczne docenienie mają gdańszczanie? Po pierwsze; mocny materiał. Po drugie; solidni wydawcy gwarantujący szeroką dystrybucję i skuteczny marketing. Po trzecie; przychylność ze strony krytyków i mediów. Pierwsze recenzje ze świata (tu i tu) wskazują, że będzie dobrze. Tego też muzykom gdańskiej formacji życzę z całego serca, bo sami, ciężką pracą u podstaw zapracowali sobie na uznanie słuchaczy i krytyków.

Raz uchem raz okiem


Jeśli wierzyć w rzeczywistość jaką kreuje w swoim tekście dla Dwutygodnika Bartosz Sadulski, Trupa Trupa to najagresywniejszy PR-owo polski zespół, zasypujący mailami skrzynki nie tylko polskich, ale i zagranicznych, muzycznych portali. A właściwie głównie zagranicznych, bo jak również z tekstu wynika, dla formacji dowodzonej przez Grzegorza Kwiatkowskiego sukces w tym antyludzkim państwie to sprawa drugorzędna, ważniejszy wydaje się poklask na Zachodzie. Tu na Porcys z jakimś szczególnym mailowym terrorem ze strony TT się nie spotkaliśmy, ale krótki research w tej sprawie potwierdza tę metodę gdańskiej grupy, choć to oczywiście żaden grzech. Za to kwestia zażyłości zespołu z zagranicą wydaje się w przypadku Trupy kluczowa. Na ich oficjalnej stronie w zakładce "o zespole" przeczytamy piętnaście wycinków z recek, w których polskich piszących nie uświadczymy. Mamy za to Pitchforka, Quietusa, czy Tiny Mix Tapes, ze sztandarowym kwiatkiem Rona Harta o singlu "To Me", który brzmi według niego jak "Beach Boys' Surf's Up crashing into MBV's Loveless". Zweryfikować to możecie pod ostatnim indeksem na najnowszym wydawnictwie Trupy, najlepiej w pozycji siedzącej. Idąc tym tokiem myślenia, na "Coffin" kryje się melancholia Clientele, "Falling" to nowofalowe próby Preoccupations, a w "Leave It All" chłopaki wskrzeszają ducha Morrisona. Wszystko to pewnie w jakichś dwóch promilach prawda, której odbiór leniwym recenzentom ułatwia fakt, że polski zespół miast szukać własnego języka, z lepszym lub gorszym skutkiem stylizuje się na swoje zaoceaniczne inspiracje.

S.Kuczok



..::TRACK-LIST::..

1. Against Breaking Heart Of A Breaking Heart Beauty 4:03
2. Coffin 4:29
3. Falling 2:47
4. Mist 3:55
5. Jolly New Song 4:48
6. Leave It All 7:43
7. Love Supreme 3:37
8. Never Forget 4:26
9. None Of Us 4:06
10. Only Good Weather 5:43
11. To Me 3:44

Recorded in 2016/2017 at Dickie Dreams Studio in Gdańsk, Poland



..::OBSADA::..

Bass, Guitar, Vocals - Wojciech Juchniewicz
Drums - Tomek Pawluczuk
Guitar, Vocals - Grzegorz Kwiatkowski
Keyboards, Guitar - Rafał Wojczal




https://www.youtube.com/watch?v=bf1fZvBM4bQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Próżno szukać tutaj przebłysków nadziei i jaśniejszych punktów programu, może takim mógłby być “Falling” z kapitalnym przejściem w finale, ale przecież pozostaje tekst, jak zwykle niezbyt optymistyczny. Pukusiłbym się o zestawienie “Headache” i “Jolly New Songs” analogicznie do “Kid A” i “Amnesiac” Radiohead. Nie o przełom i stylistykę rzecz jasna chodzi, ale o bliskie sobie wątki, które na kolejną płytę przenieśli Brytyjczycy i z którymi podobnie robi Trupa Trupa. Fakt, tytułowe „jolly songs” na czwartej płycie są może i bardziej spójne czy piosenkowe, ale często własnie w momencie, kiedy od nich czegoś oczekujemy, zmieniają się i zaskakują. Nie ma tutaj psychodelicznych szaleństw jak na Headache, jest za to dość jednostajny i spokojny nastrój. “Never Leave It All” czy “Love Supreme” kapitalnie go podkreślają, kiedy z tej monotonii wysuwa się coś wibrującego, wyłaniającego jak powtarzalne słowa czy snująca się w tle gitara elektryczna. Rzężące gitary są tutaj bliskie post-rockowym zapędom, ale bez niepotrzebnych i przemęczonych już dawno emocjonalnych uniesień; więcej tu muzycznych repetycji czy beatlesowskich zaśpiewek. Trupa Trupa w gitarowy okiełznany tutaj jazgot wprowadza poetycką lirykę i dozę subtelności. Nie jest już tak cyrkowa jak na “++”, raczej stawia na łączenie potęgi dorobku rock’n’rolla z dozą subtelności i delikatności. Nie zawsze wychodzą z tego przeboje skrojone na radio, ale często refleksyjne kompozycje z przemyślaną warstwą instrumentalną i dopracowanym – po raz kolejny przez Michała Kupicza – brzmieniem. Ta nietypowość i nieoczywistość jest być może tym, co ujmuje krytyków zza granicy w muzyce Trupy Trupa; zespół nie popada w rockowy czy shoegaze’owy banał, jednocześnie nie sili się na przyswajalność dla masowego słuchacza. Jest w tym wyraźny sygnał dążenia do własnej muzycznej wrażliwości i nieustępliwość w kreowaniu języka. Kwartet robi to coraz skuteczniej i oby ten progres trwał dalej.

Jakub Knera


Recenzję poprzedniej płyty gdańszczan „Headache” z 2015 roku podsumowałem w ten oto sposób: „Myślę, że Trupa Trupa pokaże swoje prawdziwe oblicze na kolejnym krążku, oby nie idąc po trupach… Obecnie grupa przechodzi swoisty proces: odrzuca, neguje, podważa pewne schematy, zrzuca z siebie ograniczenia i konsekwentnie rozbija stylistyczne bariery”. Nie chcę przypisywać sobie jakichś proroczych zdolności – nawet nie mam zamiaru aspirować do pełnienia takiej funkcji na rzecz opisywanej przeze mnie tu, i gdziekolwiek indziej, muzyki, ale koniec końców, tak się właśnie stało. Gdański zespół złożony z czterech niezwykle utalentowanych dżentelmenów: Grzegorz Kwiatkowski (gitara, wokal), Wojciech Juchniewicz (bas, gitara, wokal), Rafał Wojczal (instrumenty klawiszowe, gitara) i Tomek Pawluczuk (perkusja), odczytał moje intencje. Czuję w kościach, ale nie prorokuję, że chłopaki nagrali album, do którego będę wracał po latach nie tylko ja, ale też ci, którzy cenią sobie oryginalność utkaną z gitarowych brzmień, a to nie jest częstym zjawiskiem we współczesnej muzyce.

Właściwie mógłbym zakończyć ten tekst na powyższych słowach, gdyż są takie płyty, jak choćby „Jolly New Song”, którym nie są potrzebne dodatki w postaci relacji z przebiegu procesu nagrywania, z kim muzycy nawiązali kontakty, ile nocy nie przespali w trakcie realizacji, czy ile pękło strun i porwało się naciągów po drodze. Jedno jest pewne, że dawno nie mieliśmy na polskim rynku fonograficznym, tak docenionej na świecie formacji, jak Trupa Trupa. Krążkiem „Headache” wryli się w pamięci zachodniego odbiorcy. „Jolly New Song” z kolei ten proces pogłębił i utrwalił, a być może przekonał nieprzekonanych do ich muzyki.

Żeby nie być gołosłownym odnośnie zainteresowania twórczością kwartetu poza naszymi granicami, podeprę się faktem, iż amerykańska stacja radiowa KEXP już na etapie singlowego nagrania „To Me” (miał premierę 1 września), do którego znakomite wideo nakręcił Benjamin Finger (od kilku lat opisuję jego muzykę na Nowej Muzyce), zachwyciła się muzyką Trupy Trupy, pisząc: „Their 2015 release „Headache” has very strong song writing and seems to be carrying that strength over to singles we’ve heard from their upcoming record Jolly New Songs due out later this year. Definitely watch out for these guys.”

Można oczywiście pójść w zbanalizowany słowotok słyszanych inspiracji w poszczególnych kompozycjach na „Jolly New Song”. Pewnie każdy z nas mógłby podać wiele takich przykładów, ale tym razem oszczędzę sobie i wam takowej wyliczanki, poza jedną uwagą – być może mniej oczywistą niż wymienienie Sonic Youth czy My Bloody Valentine. Ciekawych skojarzeń doznałem przy utworze „Love Supreme”, w którym brzmienie pulsującego z odpowiednią dramaturgią melotronu, poprowadziło mnie do „Symphonic Holocaust”, jedynego wydawnictwa muzyków szwedzkich grup Anekdoten i Landberk, stworzonego pod szyldem Morte Macabre. Znalazły się na nim autorskie wersje fragmentów ścieżek dźwiękowych do takich filmów jak: „Dziecko Rosemary”, czy włosko-kolumbijskiego horroru kanibalistycznego z lat 80., pt. „Nadzy i rozszarpani”. Pięknie się to wszystko zgrywa: Trupa Trupa na planie gore horroru!

Tak się składa, że opisuję muzykę Trupy Trupy od pierwszych ich wydawnictw (tu razem o „LP i „++”), obserwowanie rozwoju u tych artystów jest wyjątkowym doświadczeniem. Z drugiej strony miałem też możliwość bycia blisko powstawania „Jolly New Song”. Patrząc z perspektywy dnia dzisiejszego, chłopaki definitywnie wyzbyli się inspiracyjnych ciągot z The Doors i The Beatles, co mnie bardzo cieszy, szczególnie w przypadku nawiązań do „supergrupy” z Liverpoolu. Zestawianie „LP i „++” z „Jolly New Song”, to jak porównywanie smartfona z telegrafem. Ponadplanetarne brzmienie nowych kompozycji jest czymś na kształt skoku technologicznego. Trupa Trupa uruchomiła proces z trwałą warstwą ochronną przed upływającym czasem.

Łukasz Komła


Mimo wciąż rosnącego zainteresowania polską muzyką na zachodzie, rzadko kto może pochwalić się uznaniem samego Sashy Frare-Jonesa, papieża dziennikarstwa muzycznego piszącego dla LA Times, czy NY Times. Namaszczeni pochlebstwami amerykanina członkowie gdańskiej Trupy Trupa oczekują premiery swojego nowego albumu „Jolly New Songs”, który zweryfikuje zachwyty i zaufanie jakim obdarzyły grupę zagraniczne i rodzime media.

Marzenie o międzynarodowym sukcesie polskiej muzyki rozrywkowej, wciąż pozostaje jedynie pobożnym życzeniem rodzimych krytyków i publiczności. Rozpoznawalność i rzesze wiernych fanów, którymi mogą poszczycić się polskie kapele metalowe; uznanie, czy zagraniczne kontrakty dla twórców alternatywnych, to wszystko często pozostaje poza zasięgiem większości rodzimych twórców. Z kolei aby zobrazować jak wsobnymi ścieżkami kroczy zainteresowanie polskimi wykonawcami zagranicą wystarczy sięgnąć po ubiegłoroczne zestawienie Spotify. Grupie artystów złożonych z eksportowych metalowców (Behemoth, Vader, Decapitated) i prog-rockowców (Riverside); kompozytorów muzyki filmowej i teatralnej (Preisner, Korzeniowski); Michała Szpaka (udział w Eurowizji); Orkiestry Polskiego Radia i housowego duetu Loui & Scibi (jak mniemam anonimowego dla większości dziennikarzy muzycznych w Polsce) przewodzi Marcin Przybyłowicz twórca muzyki … do gry „Wiedźmin 3. Dziki Gon”. Nie ma na liście ani Brodki, ani Kuby Ziołka, którymi ostatnio najchętniej chcielibyśmy zabłysnąć na zachodzie.

Kolejnym pretendentem do bycia zagranicznym ambasadorem polskiej muzyki jest gdański kwartet Trupa Trupa (Grzegorz Kwiatkowski - głos i gitara; Wojciech Juchniewicz - głos, bas, gitara; Rafał Wojczal - klawisze, gitara; Tomasz Pawluczuk - bębny). Zespół ma na to mocne papiery. W rocznym podsumowaniu 2015 roku, Sasha Frere-Jones, jeden z najbardziej wpływowych dziennikarzy muzycznych za oceanem, wymienił Trupę jako jeden z najciekawszych obecnie rockowych zespołów na świecie. Pod wrażeniem wydanej w 2015 płyty (zagraniczna reedycja odbyła się we francuskiej Ici d'ailleurs i brytyjskiej Blue Tapes and X-Ray Records) byli również m.in. dziennikarze opiniotwórczego portalu The Quietus (mocno zorientowanego w polskiej scenie alternatywnej), którzy określili „Headache” pierwszym prawdziwym momentem świetności grupy.

Trzecia w dyskografii i zarazem przełomowa dla Trupy Trupa płyta „Headache” ukazała się w 2015 roku. Jej zawartość to studium bólu i cierpienia. Katartyczny seans; traumatyczny i oczyszczający zarazem. Muzyka kojąca melodyjnymi zwrotkami i krzycząca gitarową furią w refrenach. Rewolucyjna w stosunku do poprzedników („LP” z 2011. „++” z 2013) wartość tej płyty jest w po części zasługą koncepcji brzmieniowej, o którą zadbał znakomity producent i realizator dźwięku Michał Kupicz - ojciec chrzestny polskiej muzyki alternatywnej. Ocieplenie instrumentów, zmniejszenie rozpiętości tonalnej materiału, czy zagęszczenie ścieżek, sprawiło, że psychodeliczne, gitarowe kompozycje zostały natchnione mglistą, opiumową aurą i zamknięte w ciasnej, klaustrofobicznej przestrzeni. Linie melodyczne poczęły stroszyć się i fałdować, konfrontując słuchacza z wizją rozpadu i emocjonalnego rozbicia. Wreszcie nastrój stał się w pełni kompatybilny z treścią utworów.

Pohlebne opinie o „Headache” pozbawiły Trupę Trupa komfortu anonimowosci. Nowy album zespołu, którego międzynarodowa premiera (kooperacja Ici d'ailleurs z Blue Tapes and X-Ray Records) już jutro, zjawia się w atmosferze oczekiwania na artystyczny sukces, sięgający dalej niż lokalny obieg. Nadejście „Jolly New Songs” anonsowała legendarna alternatywna stacja radiowa KEXP ze Stanów Zjednoczonych, jak i brytyjski portal The Quietus. To pierwszy w dyskografii zespołu album, na którym musi się on zmierzyć z ciężarem oczekiwań, zweryfikować swoją wartość i udźwignąć ciężar dotychczasowych pochwał.

„Jolly New Songs” podąża śladem wytyczonym przez „Headache”. Zarówno jeśli chodzi o brzmienie (po raz kolejny znakomita praca Michała Kupicza) jak i dramaturgię. To muzyka z pozoru anemiczna, zanurzona w melancholii i poczuciu rezygnacji. Jednak pod tą zewnętrzną skorupą buzują emocje, co i rusz manifestowane mocnymi spiętrzeniami i jazgoczącymi ścianami gitarowego zgiełku. W warstwie estetycznej spotykają się tu inspiracje, które od lat przewijają się w dyskografii Trupy. Jednak dopiero na „Jolly New Songs” uzyskują, najdojrzalszą i najbardziej wyrafinowaną formę. Usłyszymy tu historię muzyki rockowej w pigułce; grunge'ową posępność; gitarową psychodelię, hipnotyczne repetycje, post-rockową melancholię a'la Radiohead i „beatlesowskie” akordy, na których oparte zostały linie melodyczne piosenek. Dramaturgia albumu jest oparta na wyrazistych kontrastach między wyciszeniami, a erupcjami hałasu. Minimalistyczne ballady znajdują swe zwieńczenie w pełnokrwistych, hymnicznych crescendach. Z jednej strony zostajemy ogłuszeni ekspresyjnymi kulminacjami, z drugiej zahipnotyzowani melodyką piosenek i melancholią tkwiącą w głosach wokalistów (Kwiatkowski, Juchniewicz). Vintage-rockowa stylistyka, pobudzana wrzawą kulminacji, jest również doskonałym punktem wyjścia dla energetycznych i transowych występów grupy.

Na „Jolly New Songs” zespół stanowczo ograniczył charakterystyczny dla swojego wcześniejszego repertuaru element groteski. Tak eksponowany dotąd cyrkowo- karnawałowy klimat piosenek, o którym w wywiadzie dla Popup Music Kwiatkowski mówił: „Połączenie ciemności z wesołą melodią dla mnie brzmi cyrkowo, ale jeszcze mroczniej, ohydnej, przewrotnie.” – znikł przygnieciony ciężarem posępności. Wspomnienie o „brechtowsko-weilowskim” charakterze twórczości Trupy Trupa, na nowym albumie możemy odnaleźć, jedynie w ironicznym „Only Good Weather”, w balladzie „Coffin”, czy też przewrotnym tytule płyty.

Nastrój odrealnienia i odrętwienia dojmująco charakteryzuje ten anty-przebojowy repertuar. Podobnie rzecz ma się z tekstami piosenek. Te, pełne są lakoniczności, niedopowiedzeń, otwarte na osobistą interpretację. Nastrojem i konstrukcją nawiązują do poetyckiej twórczości Kwiatkowskiego, autora kilku tomików wierszy m.in. cyklu „Powinni się nie narodzić”. Słowa piosenek „Jolly New Songs” owiane są posępnym całunem zadumy, marazmu, wewnętrznego niepokoju. W nuconych półgłosem słowach; podobnie jak w tych deklamowanych oskarżycielskim tonem; wykrzykiwanych z bezsilności i gniewu, oraz w tych cedzonych niczym mantra, kryje się głównie mrok. Towarzyszy mu poczucie krzywdy („Never forget”) i utknięcia w mentalnym i emocjonalnym klinczu („Jolly New Song”). Miłość zaś, jest tu uczuciem hipnotycznym, dziwnie skrzywionym, graniczącym z obłędem. Stanem bliższym apatii, niż egzaltacji („Love Supreme”). Turpizm podąża w parze z groteską („Coffin”). Zaś deklaracja wiary zmienia się w manifest pychy („None of Us”).

W przypadku „Jolly New Songs” mamy do czynienia z albumem, na którym muzycy dobrze odrobili swoją pracę, doszlifowując fundament „Headache” i wzmacniając jego stropy. Zasłużone laury krytyki nad poprzednią płytą sprawiły jednak, że zespół wybrał wariant bezpieczny, proponując choć udany, to jednak suplement sprawdzonego uprzednio materiału. Jedyne zatem czego mi na „Jolly New Songs” zabrakło, to podjęcia większego artystycznego ryzyka. Cechowałoby ono zespół wybitny, a z pewnością Trupa Trupa do bycia takowym ma zarówno pretensje, jak i predyspozycje. Wierzę jednak, że długo na ten wybitny album nie będzie trzeba czekać.

Trupa Trupa jest zespołem niemal statutowo any-przebojowym (urywane kulminacje, liczne zmiany dramaturgi, stronienie od chwytliwych refrenów), a jego muzyka znajduje się poza relacjami, które mogłyby łączyć ją z rozrywkowym mainstreamem. Jednocześnie nie można odmówić grupie udanych, wpadających w ucho piosenek, oraz wykonawczej charyzmy i rozmachu. Jakie zatem szanse na artystyczny sukces i zagraniczne docenienie mają gdańszczanie? Po pierwsze; mocny materiał. Po drugie; solidni wydawcy gwarantujący szeroką dystrybucję i skuteczny marketing. Po trzecie; przychylność ze strony krytyków i mediów. Pierwsze recenzje ze świata (tu i tu) wskazują, że będzie dobrze. Tego też muzykom gdańskiej formacji życzę z całego serca, bo sami, ciężką pracą u podstaw zapracowali sobie na uznanie słuchaczy i krytyków.

Raz uchem raz okiem


Jeśli wierzyć w rzeczywistość jaką kreuje w swoim tekście dla Dwutygodnika Bartosz Sadulski, Trupa Trupa to najagresywniejszy PR-owo polski zespół, zasypujący mailami skrzynki nie tylko polskich, ale i zagranicznych, muzycznych portali. A właściwie głównie zagranicznych, bo jak również z tekstu wynika, dla formacji dowodzonej przez Grzegorza Kwiatkowskiego sukces w tym antyludzkim państwie to sprawa drugorzędna, ważniejszy wydaje się poklask na Zachodzie. Tu na Porcys z jakimś szczególnym mailowym terrorem ze strony TT się nie spotkaliśmy, ale krótki research w tej sprawie potwierdza tę metodę gdańskiej grupy, choć to oczywiście żaden grzech. Za to kwestia zażyłości zespołu z zagranicą wydaje się w przypadku Trupy kluczowa. Na ich oficjalnej stronie w zakładce "o zespole" przeczytamy piętnaście wycinków z recek, w których polskich piszących nie uświadczymy. Mamy za to Pitchforka, Quietusa, czy Tiny Mix Tapes, ze sztandarowym kwiatkiem Rona Harta o singlu "To Me", który brzmi według niego jak "Beach Boys' Surf's Up crashing into MBV's Loveless". Zweryfikować to możecie pod ostatnim indeksem na najnowszym wydawnictwie Trupy, najlepiej w pozycji siedzącej. Idąc tym tokiem myślenia, na "Coffin" kryje się melancholia Clientele, "Falling" to nowofalowe próby Preoccupations, a w "Leave It All" chłopaki wskrzeszają ducha Morrisona. Wszystko to pewnie w jakichś dwóch promilach prawda, której odbiór leniwym recenzentom ułatwia fakt, że polski zespół miast szukać własnego języka, z lepszym lub gorszym skutkiem stylizuje się na swoje zaoceaniczne inspiracje.

S.Kuczok



..::TRACK-LIST::..

1. Against Breaking Heart Of A Breaking Heart Beauty 4:03
2. Coffin 4:29
3. Falling 2:47
4. Mist 3:55
5. Jolly New Song 4:48
6. Leave It All 7:43
7. Love Supreme 3:37
8. Never Forget 4:26
9. None Of Us 4:06
10. Only Good Weather 5:43
11. To Me 3:44

Recorded in 2016/2017 at Dickie Dreams Studio in Gdańsk, Poland



..::OBSADA::..

Bass, Guitar, Vocals - Wojciech Juchniewicz
Drums - Tomek Pawluczuk
Guitar, Vocals - Grzegorz Kwiatkowski
Keyboards, Guitar - Rafał Wojczal




https://www.youtube.com/watch?v=bf1fZvBM4bQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Produkcja dopracowana z wielką starannością, wyjątkowe, ostre i gryzące brzmienie o niemal mineralnej jakości, podkreślające synkopowane rytmy wszechobecne na albumie.
'Nihility' ewidentnie skupia się na rytmach o charakterze niemal abstrakcyjnym, śmiem twierdzić, lodowato zimnym.

FA

Jeden z najpopularniejszych polskich zespołów zagranicą, u nas chyba nie aż tak bardzo. Moim zdaniem zachwyt nad tym bandem jest trochę wywołany kampanią promocyjną ze strony ich wydawcy. Mimo ciekawych pomysłów i dobrego wyszkolenia technicznego muzyków album ten podoba mi się dużo mniej niż wydawnictwo "Winds of Creation", któremu zarzucano podobieństwo do Vadera. Cóż…na "Nihility" podobieństw do Olsztynian nie jest za dużo, a w przypadku młodych zespołów drobne zrzynki nie są niczym dziwnym i haniebnym.
"Nihility" jest kawałkiem, przemyślanego, brutalnego, technicznego Death Metalu. Mnie się ona nie podoba. Szanuję umiejętności muzyków i ich pracę, ale nie mogę się pozbyć uczucia sztuczności tego materiału. Podobne uczucia miałem, co do "Thelemy.6" Behemotha, ale się z niego wyleczyłem. Nie wiem jak będzie to w tym przypadku. Może to przez zbyt dopieszczoną produkcję i niezbyt dobrze dopieszczoną perkusję, która została słabo nagłośniona, prawie nie słychać przejść, tylko werbel, talerze i stopy(jak z prostego automatu perk. na kompie).Cała perka brzmi jakby była zrobiona na kompie i tyle. Część jest z automatu na 100%, zresztą jak ostatnio w wielu produkcjach Death Metalowych. Ale czy stopy muszą iść całkowicie równo? Pewnie niedociągnięcia czasami dają muzyce efekt większej prawdziwości. Ciekawe natomiast są gitary nagrane przez Vogga – rwane riffy, z bardzo ciekawą melodyką. Za to basu wogle nie ma! Nie wiem czy Martin coś ukrywa, ale człowiek po szkole muzycznej chyba umie grać na swym instrumencie. Wokale Saurona jak zwykle nie są zbyt urozmaicone, choć brutalne i wyraźne.
Myślę, że chłopaki za bardzo chcieli uzyskać klimat nihilizmu, dostosowując się do tytułu, przez co zabrakło im środków na szczerość przekazu i żywiołowość. Wszystko jest tu hmm…równe, dopasowane, idealnie połączone. Na ich obronę napiszę, iż kawałki są bardzo zróżnicowane, odmienne od innych death metalowych produkcji i na w pewien sposób przebojowe. Swoją drogą te kawałki na koncertach wypadają znakomicie!

Metanol


Nihility was one of the first death metal albums I picked up, and I am very grateful for that. Decapitated for me, is a band that will alwyas view how I see death metal. This albums is an intense, fast, furious, ride that only takes about a half hour to listen to. The first time listening to it, it does not really seem to stop at all, but after listening for awhile, things start to make more sense.

The technical aspect of this album is one that can surely not be overlooked. I know it is not the most flashy or astounding tech death albums out there, but it definately has the power to wow you at some points. The guitar parts are very cleanly played and leave little to be desired in tone and clarity. The drums are also a huge part of this album, Vitek shapes the enitre sound of the album with his ferocious drumming and unrelenting blast beats and double bass drum. The vocals on the album are not the greatest, but they definately are not the worst. They are mixed relatively low anyway so if they really get on your nerves, they are not the focal point of the album. The harmonies on some of the guitar parts are also fantastic, they give the album a much richer, more evil sound than if it had just been one guitar. The almost sickening amount of minor thirds also helps to add to how evil and bitter the guitar riffs sound.

The songwriting on this album is also something that I believe must be given credit. Most death metal bands are accused of sounding the same, and I'm not going to lie, this album has its share of similar riffs, but the songs are distinguishable in some parts, which I think is a very important thing for a death metal album to have.

Now this may sound completely cheesey and lame, but my favorite song on this album by far is Spheres of Madness. It is just completely unrelentingly brutal. It is hard to listen to that opening riff and not headbang or nod your head, its almost makes you think of a groovey riff. It is one of the catchiest riffs in death metal I've heard, and the rythm pattern is always stuck in my head.

Some not-so-great things about this album is the length of the songs. Many of them could be trimmed down to a more listenable size. Also, the vocals add to the fact that the songs sound similar, like I said before, the vocals aren't the worst, but they can detract from some of the more appealing aspects of the album

Overall, there are very few songs on this album that I would reccomend staying away from. If you are looking for a brutal album that will get you pumped up to go fight someone, I would highly suggest giving Nihility a quick listen through, you will not be dissapointed.

TheMorticiansFlame



..::TRACK-LIST::..

1. Perfect Dehumanisation (The Answer?)
2. Eternity Too Short
3. Mother War
4. Nihility (Anti-Human Manifesto)
5. Names
6. Spheres Of Madness
7. Babylon's Pride
8. Symmetry Of Zero

Bonus Track:
9. Suffer The Children (Napalm Death cover)



..::OBSADA::..

Wojciech 'Sauron' Wąsowicz - vocals
Wacław 'Vogg' Kiełtyka - guitars
Marcin 'Martin' Rygiel - bass
Witold 'Vitek' Kiełtyka - drums




https://www.youtube.com/watch?v=KZHSoHLMmI0



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



..::TRACK-LIST::..

1. Rocket
2. Up And Down
3. Mallay
4. Neon
5. Morphosis
6. Boom
7. Pikalar
8. Fiji
9. Pure
10. Synergy



..::OBSADA::..

Anika Nilles - drums
Joachim Schneiss - guitar
Johnathan Ihlenfeld- bass
Patrick Rugebregt - keyboards
Hilde Müller - keyboards
Santino Scavelli - percussion




https://www.youtube.com/watch?v=x3gDDS2damo



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!