|
|
|||||||||||||
Ostatnie 10 torrentów
Ostatnie 10 komentarzy
Kategoria:
Muzyka
Ilość torrentów:
26,321
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Niemiecka grupa Can nigdy nie była typowym zespołem rockowym. Trudno by było inaczej, skoro jej członkowie nie mieli wcześniej praktycznie w ogóle doświadczenia z tego typu muzyką. Basista Holger Czukay i klawiszowiec Irmin Schmidt byli klasycznie wyszkolonymi muzykami, zainteresowanymi muzyką poważną i awangardową. Obaj studiowali kompozycje u Karlheinza Stockhausena. Muzykę rockową traktowali jako chwilową, nieciekawą modę. Gdy jednak Czukay usłyszał kompozycję "I Am the Walrus" The Beatles, a następnie zapoznał się z dokonaniami Franka Zappy, The Velvet Underground i Pink Floyd, doszedł do wniosku, że rock także może być interesującą i ambitną muzyką. Wówczas namówił Schmidta to założenia zespołu. Składu dopełnili muzycy związani ze sceną jazzową - perkusista Jaki Liebezeit (grał wcześniej z Manfreden Schoofem) i gitarzysta Michael Karoli. Jako ostatni do grupy dołączył amerykański wokalista Malcolm Mooney. Muzycy poszukiwali własnego stylu, łącząc swoje awangardowo-jazzowe korzenie z elementami rocka, zwłaszcza psychodelicznego, ale też np. z lekkimi wpływami bluesa. Eksperymentowali też z brzmieniem instrumentów, co przynajmniej częściowo wynikało po prostu z braku dostępu do najnowszej technologii, jaką był syntezator Mooga. Nieświadomie stali się jednymi z pionierów nowego nurtu, nazwanego później krautrockiem (choć sami woleliby pewnie określenie kosmische musik). W drugiej połowie 1968 roku zespół, używający wówczas nazwy Inner Space, zarejestrował materiał na debiutancki album, mający nosić tytuł "Prepared to Meet Thy Pnoom". Niestety, żadna z fonograficznych wytwórni, do których zgłosili się muzycy, nie była zainteresowana jego wydaniem (ostatecznie materiał został wydany w 1981 roku pod tytułem "Delay 1968"). W 1969 roku muzycy - po sugestii Mooneya - zmienili nazwę na The Can. Nagrali też zupełnie nowy materiał, którym udało zainteresować się niewielką wytwórnię Sound Factory. W sierpniu album "Monster Movie" trafił do sprzedaży. Wypełniają go tylko cztery utwory, zwykle bardzo - lub jeszcze bardziej - rozbudowane. Siedmiominutowy otwieracz "Father Cannot Yell" to zwariowany, nerwowy psychodeliczny jam z piskliwymi partiami gitary, hipnotyzującym basem i charakterystyczną dla krautrocka, mechaniczną grą perkusisty z precyzją metronomu. "Mary, Mary So Contrary" zaczyna się jak konwencjonalna ballada, ale coraz bardziej natarczywa partia gitary stopniowo przenosi utwór w mniej przystępne dla przypadkowego słuchacza rejony. Najbardziej przystępnym utworem jest "Outside My Door" - krótki, niemalże piosenkowy kawałek z wyraźną melodią i dodającą bluesowego klimatu harmonijką. Choć jest tu też atonalna partia gitary przypominająca tę z floydowego "Interstellar Overdrive". Całą drugą stronę winylowego wydania wypełnia dwudziestominutowy "Yoo Doo Right", ponoć złożony z fragmentów sześciogodzinnej improwizacji. Utwór brzmi wręcz post-punkowo, nie brakuje w nim bardzo ciekawych pomysłów, ale z czasem staje się nieco chaotyczny, jakby sami muzycy nie bardzo wiedzieli dokąd zmierzają. Ostatnie kilka minut sprawia wrażenie wymęczonych. Słabym ogniwem są na pewno monotonne partie wokalne Mooneya, niedysponującego ani wielkimi umiejętnościami, ani ciekawą barwą głosu. Pod względem instrumentalnym jest to natomiast bardzo intrygujący album, pełen ciekawych, wręcz prekursorskich rozwiązań. Jednak muzycy w tamtym czasie wciąż jeszcze szlifowali swój styl i brzmienie, a "Monster Movie" to dopiero dość nieśmiała zapowiedź późniejszych wielkich dzieł grupy Can. Paweł Pałasz Chociaż początków kariery niemieckiego Can należy szukać w materiale "Delay" z 1968 roku to dopiero w rok później pokazują oni prawdziwą klasę. "Monster Movie" - pierwszy wydany przez nich album to dzieło krótkie, nagrane jednak z pasją od początku do końca, ukazujące prawdziwe możliwości tej grupy, uważanej za jednych z pierwszych przedstawicieli krautrocka. Mimo że ponad 30 minutowy materiał podzielony zaledwie na 4 części zapowiada dość długie (i rzeczywiście jedna z kompozycji ma aż 20 minut), przez co męczące kawałki to od razu trzeba powiedzieć, że i tym razem pozory mylą. Fakt faktem cyferki ukazujące się na odtwarzaczu mogą przytłaczać, ale w chwilę po tym, gdy zdołamy rozsmakować się w tej muzyce złe wspomnienia mijają, zaś ich miejsce zajmuje czysta i niczym niezmącona zabawa dźwiękiem. Tak… "Monster Movie" to dzieło klimatyczne, nie… Klimatem nie powala na łopatki, ale mimo wszystko płyta pomimo lat brzmi naprawdę dobrze. Każda z 4 kompozycji to inny odcień emocji towarzyszących artystom i każda z nich w swojej klasie brzmi świetnie. Na szczególną uwagę jednak zasługuje najdłuższy kawałek "Yoo Doo Right", a to ze względu na mnogość środków artystycznych użytych przy produkcji tego utworu. Przede wszystkim zacznijmy od dobitnego rytmu, który choć nie jest skomplikowany to "maszeruje" z gracją i idealnie wyznacza granice głównej melodii, która to z kolei jest dwu-składnikowa. Obok prostego riffu, który raczej nie jest tutaj zbyt ważny, otrzymujemy całą gamę wygładzonych elektronicznych dźwięków, mających zbawienny, uspokajający i nieco melancholijny wpływ na tę kompozycję. Oczywiście mówiąc o muzyce eksperymentalnej trzeba liczyć się z nagłymi zwrotami akcji w strukturze piosenek, i w tym przypadku również tak bywa. W pewnym momencie do głosu dochodzą same bębny upstrzone połamanymi dźwiękami, co przywodzi na myśl "Rythm Salad" z repertuaru Organisation. Oczywiście nie można umniejszać zasług innych, krótszych kawałków z tego krążka. "Mary, Mary So Contrary" podbija serca swą rozciągniętą, jękliwą gitarą, zaś "Outside My Door" dzięki dźwiękom łudząco przypominającym harmonijkę ustną brzmi jak prawdziwy, amerykański blues-rock tamtych lat. Podsumowując pierwszy materiał, który ukazał się na rynku muzycznym to z całą pewnością nietuzinkowa płyta, która być może ze względu na swe lata straci w oczach wielu potencjalnych słuchaczy. Wystarczy jednak spojrzeć na nią jako dzieło klasyczne, jeden z pierwszych albumów krautrockowych by dostrzec jej subtelne piękno ukryte w melanżu elektroniczno-rockowych pasji twórców. Ketzer ..::TRACK-LIST::.. 1. Father Cannot Yell 7:01 2. Mary, Mary So Contrary 6:16 3. Outside My Door 7:22 4. Yoo Doo Right 20:01 Recorded at Schloß Nörvenich 1969 All tracks remastered from the original stereo master tapes by Andreas Torkler at Sonopress, Germany, attended by Irmin Schmidt, Holger Czukay and Jono Podmore. ..::OBSADA::.. Keyboards - Irmin Schmidt Vocals - Malcolm Mooney Bass, Engineer, Edited By - Holger Czukay Drums - Jaki Liebezeit Guitar - Michael Karoli https://www.youtube.com/watch?v=ZeiycXs5NMs SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 14:07:56
Rozmiar: 87.92 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Niemiecka grupa Can nigdy nie była typowym zespołem rockowym. Trudno by było inaczej, skoro jej członkowie nie mieli wcześniej praktycznie w ogóle doświadczenia z tego typu muzyką. Basista Holger Czukay i klawiszowiec Irmin Schmidt byli klasycznie wyszkolonymi muzykami, zainteresowanymi muzyką poważną i awangardową. Obaj studiowali kompozycje u Karlheinza Stockhausena. Muzykę rockową traktowali jako chwilową, nieciekawą modę. Gdy jednak Czukay usłyszał kompozycję "I Am the Walrus" The Beatles, a następnie zapoznał się z dokonaniami Franka Zappy, The Velvet Underground i Pink Floyd, doszedł do wniosku, że rock także może być interesującą i ambitną muzyką. Wówczas namówił Schmidta to założenia zespołu. Składu dopełnili muzycy związani ze sceną jazzową - perkusista Jaki Liebezeit (grał wcześniej z Manfreden Schoofem) i gitarzysta Michael Karoli. Jako ostatni do grupy dołączył amerykański wokalista Malcolm Mooney. Muzycy poszukiwali własnego stylu, łącząc swoje awangardowo-jazzowe korzenie z elementami rocka, zwłaszcza psychodelicznego, ale też np. z lekkimi wpływami bluesa. Eksperymentowali też z brzmieniem instrumentów, co przynajmniej częściowo wynikało po prostu z braku dostępu do najnowszej technologii, jaką był syntezator Mooga. Nieświadomie stali się jednymi z pionierów nowego nurtu, nazwanego później krautrockiem (choć sami woleliby pewnie określenie kosmische musik). W drugiej połowie 1968 roku zespół, używający wówczas nazwy Inner Space, zarejestrował materiał na debiutancki album, mający nosić tytuł "Prepared to Meet Thy Pnoom". Niestety, żadna z fonograficznych wytwórni, do których zgłosili się muzycy, nie była zainteresowana jego wydaniem (ostatecznie materiał został wydany w 1981 roku pod tytułem "Delay 1968"). W 1969 roku muzycy - po sugestii Mooneya - zmienili nazwę na The Can. Nagrali też zupełnie nowy materiał, którym udało zainteresować się niewielką wytwórnię Sound Factory. W sierpniu album "Monster Movie" trafił do sprzedaży. Wypełniają go tylko cztery utwory, zwykle bardzo - lub jeszcze bardziej - rozbudowane. Siedmiominutowy otwieracz "Father Cannot Yell" to zwariowany, nerwowy psychodeliczny jam z piskliwymi partiami gitary, hipnotyzującym basem i charakterystyczną dla krautrocka, mechaniczną grą perkusisty z precyzją metronomu. "Mary, Mary So Contrary" zaczyna się jak konwencjonalna ballada, ale coraz bardziej natarczywa partia gitary stopniowo przenosi utwór w mniej przystępne dla przypadkowego słuchacza rejony. Najbardziej przystępnym utworem jest "Outside My Door" - krótki, niemalże piosenkowy kawałek z wyraźną melodią i dodającą bluesowego klimatu harmonijką. Choć jest tu też atonalna partia gitary przypominająca tę z floydowego "Interstellar Overdrive". Całą drugą stronę winylowego wydania wypełnia dwudziestominutowy "Yoo Doo Right", ponoć złożony z fragmentów sześciogodzinnej improwizacji. Utwór brzmi wręcz post-punkowo, nie brakuje w nim bardzo ciekawych pomysłów, ale z czasem staje się nieco chaotyczny, jakby sami muzycy nie bardzo wiedzieli dokąd zmierzają. Ostatnie kilka minut sprawia wrażenie wymęczonych. Słabym ogniwem są na pewno monotonne partie wokalne Mooneya, niedysponującego ani wielkimi umiejętnościami, ani ciekawą barwą głosu. Pod względem instrumentalnym jest to natomiast bardzo intrygujący album, pełen ciekawych, wręcz prekursorskich rozwiązań. Jednak muzycy w tamtym czasie wciąż jeszcze szlifowali swój styl i brzmienie, a "Monster Movie" to dopiero dość nieśmiała zapowiedź późniejszych wielkich dzieł grupy Can. Paweł Pałasz Chociaż początków kariery niemieckiego Can należy szukać w materiale "Delay" z 1968 roku to dopiero w rok później pokazują oni prawdziwą klasę. "Monster Movie" - pierwszy wydany przez nich album to dzieło krótkie, nagrane jednak z pasją od początku do końca, ukazujące prawdziwe możliwości tej grupy, uważanej za jednych z pierwszych przedstawicieli krautrocka. Mimo że ponad 30 minutowy materiał podzielony zaledwie na 4 części zapowiada dość długie (i rzeczywiście jedna z kompozycji ma aż 20 minut), przez co męczące kawałki to od razu trzeba powiedzieć, że i tym razem pozory mylą. Fakt faktem cyferki ukazujące się na odtwarzaczu mogą przytłaczać, ale w chwilę po tym, gdy zdołamy rozsmakować się w tej muzyce złe wspomnienia mijają, zaś ich miejsce zajmuje czysta i niczym niezmącona zabawa dźwiękiem. Tak… "Monster Movie" to dzieło klimatyczne, nie… Klimatem nie powala na łopatki, ale mimo wszystko płyta pomimo lat brzmi naprawdę dobrze. Każda z 4 kompozycji to inny odcień emocji towarzyszących artystom i każda z nich w swojej klasie brzmi świetnie. Na szczególną uwagę jednak zasługuje najdłuższy kawałek "Yoo Doo Right", a to ze względu na mnogość środków artystycznych użytych przy produkcji tego utworu. Przede wszystkim zacznijmy od dobitnego rytmu, który choć nie jest skomplikowany to "maszeruje" z gracją i idealnie wyznacza granice głównej melodii, która to z kolei jest dwu-składnikowa. Obok prostego riffu, który raczej nie jest tutaj zbyt ważny, otrzymujemy całą gamę wygładzonych elektronicznych dźwięków, mających zbawienny, uspokajający i nieco melancholijny wpływ na tę kompozycję. Oczywiście mówiąc o muzyce eksperymentalnej trzeba liczyć się z nagłymi zwrotami akcji w strukturze piosenek, i w tym przypadku również tak bywa. W pewnym momencie do głosu dochodzą same bębny upstrzone połamanymi dźwiękami, co przywodzi na myśl "Rythm Salad" z repertuaru Organisation. Oczywiście nie można umniejszać zasług innych, krótszych kawałków z tego krążka. "Mary, Mary So Contrary" podbija serca swą rozciągniętą, jękliwą gitarą, zaś "Outside My Door" dzięki dźwiękom łudząco przypominającym harmonijkę ustną brzmi jak prawdziwy, amerykański blues-rock tamtych lat. Podsumowując pierwszy materiał, który ukazał się na rynku muzycznym to z całą pewnością nietuzinkowa płyta, która być może ze względu na swe lata straci w oczach wielu potencjalnych słuchaczy. Wystarczy jednak spojrzeć na nią jako dzieło klasyczne, jeden z pierwszych albumów krautrockowych by dostrzec jej subtelne piękno ukryte w melanżu elektroniczno-rockowych pasji twórców. Ketzer ..::TRACK-LIST::.. 1. Father Cannot Yell 7:01 2. Mary, Mary So Contrary 6:16 3. Outside My Door 7:22 4. Yoo Doo Right 20:01 Recorded at Schloß Nörvenich 1969 All tracks remastered from the original stereo master tapes by Andreas Torkler at Sonopress, Germany, attended by Irmin Schmidt, Holger Czukay and Jono Podmore. ..::OBSADA::.. Keyboards - Irmin Schmidt Vocals - Malcolm Mooney Bass, Engineer, Edited By - Holger Czukay Drums - Jaki Liebezeit Guitar - Michael Karoli https://www.youtube.com/watch?v=ZeiycXs5NMs SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 14:04:32
Rozmiar: 234.52 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
UWAGA!!! OSOBY, KTÓRE POBRAŁY WERSJĘ [WMA] PROSZĘ POBRAĆ TEN CD2 I WYMIENIĆ SOBIE WE WSTAWCE. W WERSJI PIERWSZEJ JEST ŹLE ZGRANY UTWÓR NR 1.
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 11:46:25
Rozmiar: 500.63 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Debiutancki krążek Kaoskult z Zielonej Góry, zespołu założonego przez muzyków Taran, Supreme Lord i In The Depth of Night, siedem utworów mrocznego black metalu dedykowanego magii chaosu. Zacznijmy może od tego, że zespół Kaoskult to debiutanci, ale tylko pozornie. Wprawdzie do tej pory nie było o nich zbyt wiele słychać, ale istnieją już jednak od 2006 roku. W skład tej kapeli wchodzą członkowie tak zacnych zielonogórskich zespołów jak choćby Taran, Supreme Lord czy zapomniany już nieco In the Depth of Night. Tyle tytułem wstępu… A czym zajmują się panowie z Kaoskult? Łoją black metal, a jakże by inaczej! „Secret Serpent” to niespełna 40 minut mrocznego, całkiem udanego black metalowego misterium. Prym wiodą tutaj przede wszystkim dobrze poukładane gitary. Szybkie, podszyte blastem tremola obok, miażdżących, trochę bardziej przestrzennych gitar dają naprawdę niezły efekt. Klimatyczne, czasem nawet na swój sposób przebojowe (!) zwolnienia przeplatają się z szybszymi, wwiercającymi się w umysł riffami. Do tego dochodzi jeszcze mocny, zróżnicowany wokal i ciekawe, choć bardzo oszczędne elektroniczne wstawki. Oczywiście nie jest to może jeszcze nic rzucającego na kolana, ale słychać już tu całkiem fajny pomysł na granie. Panom z Kaoskult udało się przede wszystkim w tych siedmiu utworach uchwycić bardzo niepokojący, momentami wręcz transowy klimat. Podczas odsłuchu „Secret Serpent” pozytywne uczucia raczej się nie ujawniają, chowają się gdzieś głęboko, ustępując miejsca tym czarnym jak smoła emocjom. Szkoda tylko, że produkcja wypadła dość przeciętnie, bo gdyby nie to, moim zdaniem zbyt płaskie brzmienie, ten album mógłby kopać jeszcze bardziej. Tak czy inaczej jest całkiem nieźle, debiut można więc zaliczyć do udanych i czekać na kolejne wydawnictwo. Prezes VII sombre anthems dedicated to Magic of Chaos. Destructive Dark Metal. Polish band made up of former members of Taran, In the Depth of Night, Supreme Lord. ..::TRACK-LIST::.. 1. Invocation - Manifest 04:34 2. Eternal Threat 06:10 3. The New Aeon 05:46 4. The Virus of Discord 04:20 5. Secret Serpent 06:43 6. (Primal) Chaos 05:42 7. Words of Power 06:25 ..::OBSADA::.. W. - Guitars, Vocals, Synthesizer, Effects V. - Bass Z. - Drums https://www.youtube.com/watch?v=vl8Jr3e1LNE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 10:53:54
Rozmiar: 92.52 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Debiutancki krążek Kaoskult z Zielonej Góry, zespołu założonego przez muzyków Taran, Supreme Lord i In The Depth of Night, siedem utworów mrocznego black metalu dedykowanego magii chaosu. Zacznijmy może od tego, że zespół Kaoskult to debiutanci, ale tylko pozornie. Wprawdzie do tej pory nie było o nich zbyt wiele słychać, ale istnieją już jednak od 2006 roku. W skład tej kapeli wchodzą członkowie tak zacnych zielonogórskich zespołów jak choćby Taran, Supreme Lord czy zapomniany już nieco In the Depth of Night. Tyle tytułem wstępu… A czym zajmują się panowie z Kaoskult? Łoją black metal, a jakże by inaczej! „Secret Serpent” to niespełna 40 minut mrocznego, całkiem udanego black metalowego misterium. Prym wiodą tutaj przede wszystkim dobrze poukładane gitary. Szybkie, podszyte blastem tremola obok, miażdżących, trochę bardziej przestrzennych gitar dają naprawdę niezły efekt. Klimatyczne, czasem nawet na swój sposób przebojowe (!) zwolnienia przeplatają się z szybszymi, wwiercającymi się w umysł riffami. Do tego dochodzi jeszcze mocny, zróżnicowany wokal i ciekawe, choć bardzo oszczędne elektroniczne wstawki. Oczywiście nie jest to może jeszcze nic rzucającego na kolana, ale słychać już tu całkiem fajny pomysł na granie. Panom z Kaoskult udało się przede wszystkim w tych siedmiu utworach uchwycić bardzo niepokojący, momentami wręcz transowy klimat. Podczas odsłuchu „Secret Serpent” pozytywne uczucia raczej się nie ujawniają, chowają się gdzieś głęboko, ustępując miejsca tym czarnym jak smoła emocjom. Szkoda tylko, że produkcja wypadła dość przeciętnie, bo gdyby nie to, moim zdaniem zbyt płaskie brzmienie, ten album mógłby kopać jeszcze bardziej. Tak czy inaczej jest całkiem nieźle, debiut można więc zaliczyć do udanych i czekać na kolejne wydawnictwo. Prezes VII sombre anthems dedicated to Magic of Chaos. Destructive Dark Metal. Polish band made up of former members of Taran, In the Depth of Night, Supreme Lord. ..::TRACK-LIST::.. 1. Invocation - Manifest 04:34 2. Eternal Threat 06:10 3. The New Aeon 05:46 4. The Virus of Discord 04:20 5. Secret Serpent 06:43 6. (Primal) Chaos 05:42 7. Words of Power 06:25 ..::OBSADA::.. W. - Guitars, Vocals, Synthesizer, Effects V. - Bass Z. - Drums https://www.youtube.com/watch?v=vl8Jr3e1LNE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 10:50:18
Rozmiar: 314.98 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
.::INFO::.
Artist: Duran Duran Album: Rio Year: 2024 Genre: Pop Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz .::TRACKLIST::. 01. Rio (Single Edit) 02. The Chauffeur (Blue Silver) 03. Rio (Part II) 04. My Own Way (Carnival Version) 05. Rio (Album Version) (2009 Remaster) 06. Rio (US Remix; 2009 Remaster) 07. Rio (Night Version; 2009 Remaster) 08. The Chauffeur (Blue Silver) (Early Version; 2009 Remaster) Orginalna kategoria:Muzyka » Pop
Seedów: 129
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 10:28:29
Rozmiar: 284.20 MB
Peerów: 6
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Bill Evans Trio Album: San Francisco 1975 (Live) Year: 2024 Genre: Jazz Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz .::TRACKLIST::. 01. Sareen Jurer (Live) 02. Since We Met (Live) 03. Time Remembered (Live) 04. How Deep Is the Ocean? (Live) 05. Very Early (Live) 06. If You Could See Me Now (Live) 07. A Sleepin' Bee (Live) 08. Turn Out the Stars (Live) 09. One for Helen (Live) 10. Up With the Lark (Live) 11. Blue Serge (Live) 12. T.T.T. (Twelve Tone Tune) (Live) 13. 34 Skiddoo (Live) 14. Quiet Now (Live) Orginalna kategoria:Muzyka » Jazz
Seedów: 36
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 10:28:22
Rozmiar: 464.89 MB
Peerów: 7
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Choć dostępny w sieci klip z tego albumu "Cruel but Fair" nie napawa ani gracją ani optymizmem, to towarzysząca mu warstwa muzyczna stanowi sam eliksir piękna. Receptura na tworzenie takiej muzyki może się wydawać całkiem prosta, lecz tylko mistrzowskie wykonanie nadaje tej dość ascetycznej sztuce należytego blasku. Jak zwierza się lider, nie marzył on nigdy o pisaniu piosenek do zaśpiewania, natomiast uwielbia pisać instrumentalne piosenki bez słów, z jakich właśnie składa się niniejszy album. W swej karierze Miller współpracował z wieloma najwspanialszymi muzykami i wokalistami, ale najdłużej i najefektywniej ze Stingiem. Rozchwytywany gitarzysta Dominic Miller (ostatnio najczęściej akustyczny) jest typowym obywatelem świata. Urodzony w Argentynie, studiował w Stanach, zamieszkiwał w Anglii, a obecnie osiadł we Francji. Nic dziwnego, że towarzyszący mu muzycy pochodzą też z różnych stron. Na instrumentach klawiszowych gra Szwed Jacob Karlzon, na basie Belg Nicolas Fiszman, a na perkusji Izraelczyk Ziv Ravitz. Od pierwszych taktów wyczuwa się niezwykle harmonijną współpracę między tymi doświadczonymi muzykami. Wszyscy dbają o należytą kolorystykę instrumentów i progresję harmonii. Repertuar albumu został zdominowany przez subtelne ballady kreowane minimalistycznym, ale pełnym wyrazu językiem. Cezary Gumiński Dominic Miller has been called “a great, serene storyteller” by Peter Ruedi in the Swiss weekly Weltwoche, and Vagabond, the guitarist’s third recording for ECM, might prove his most poetic tale to date, as he creates striking melancholy textures fronting a quartet with Ziv Ravitz on drums, long-time associate Nicolas Fiszman on bass and pianist Jacob Karlzon. The foursome – each musician a skilled leader in his own right – a has a knack for balancing deep grooves with subtle interplay, weaving pastel shades into delicate harmonic changes as they chart a ruminative path through eight new Miller-originals. Dominic: “It’s never been my intention to make a guitar album. Thanks to the amazing singers I’ve worked with over the years I see myself more as an instrumental songwriter. And as they do, I see it my mission to surround myself with the best musicians who understand the narratives in the ‘songs’. I’m happy to have assembled the right lineup here with Vagabond.” The album was recorded in the South of France and produced by Manfred Eicher. ..::TRACK-LIST::.. 1. All Change 2:55 2. Cruel But Fair 4:16 3. Open Heart 6:48 4. Vaugines 3:42 5. Clandestin 4:11 6. Altea 3:45 7. Mi Viejo 2:06 8. Lone Waltz 4:41 ..::OBSADA::.. Dominic Miller - Guitar Jacob Karlzon - Piano, Keyboard Nicolas Fiszman - Bass Ziv Ravitz - Drums https://www.youtube.com/watch?v=u-TvK3mc8iY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 4
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 10:13:18
Rozmiar: 76.21 MB
Peerów: 10
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Choć dostępny w sieci klip z tego albumu "Cruel but Fair" nie napawa ani gracją ani optymizmem, to towarzysząca mu warstwa muzyczna stanowi sam eliksir piękna. Receptura na tworzenie takiej muzyki może się wydawać całkiem prosta, lecz tylko mistrzowskie wykonanie nadaje tej dość ascetycznej sztuce należytego blasku. Jak zwierza się lider, nie marzył on nigdy o pisaniu piosenek do zaśpiewania, natomiast uwielbia pisać instrumentalne piosenki bez słów, z jakich właśnie składa się niniejszy album. W swej karierze Miller współpracował z wieloma najwspanialszymi muzykami i wokalistami, ale najdłużej i najefektywniej ze Stingiem. Rozchwytywany gitarzysta Dominic Miller (ostatnio najczęściej akustyczny) jest typowym obywatelem świata. Urodzony w Argentynie, studiował w Stanach, zamieszkiwał w Anglii, a obecnie osiadł we Francji. Nic dziwnego, że towarzyszący mu muzycy pochodzą też z różnych stron. Na instrumentach klawiszowych gra Szwed Jacob Karlzon, na basie Belg Nicolas Fiszman, a na perkusji Izraelczyk Ziv Ravitz. Od pierwszych taktów wyczuwa się niezwykle harmonijną współpracę między tymi doświadczonymi muzykami. Wszyscy dbają o należytą kolorystykę instrumentów i progresję harmonii. Repertuar albumu został zdominowany przez subtelne ballady kreowane minimalistycznym, ale pełnym wyrazu językiem. Cezary Gumiński Dominic Miller has been called “a great, serene storyteller” by Peter Ruedi in the Swiss weekly Weltwoche, and Vagabond, the guitarist’s third recording for ECM, might prove his most poetic tale to date, as he creates striking melancholy textures fronting a quartet with Ziv Ravitz on drums, long-time associate Nicolas Fiszman on bass and pianist Jacob Karlzon. The foursome – each musician a skilled leader in his own right – a has a knack for balancing deep grooves with subtle interplay, weaving pastel shades into delicate harmonic changes as they chart a ruminative path through eight new Miller-originals. Dominic: “It’s never been my intention to make a guitar album. Thanks to the amazing singers I’ve worked with over the years I see myself more as an instrumental songwriter. And as they do, I see it my mission to surround myself with the best musicians who understand the narratives in the ‘songs’. I’m happy to have assembled the right lineup here with Vagabond.” The album was recorded in the South of France and produced by Manfred Eicher. ..::TRACK-LIST::.. 1. All Change 2:55 2. Cruel But Fair 4:16 3. Open Heart 6:48 4. Vaugines 3:42 5. Clandestin 4:11 6. Altea 3:45 7. Mi Viejo 2:06 8. Lone Waltz 4:41 ..::OBSADA::.. Dominic Miller - Guitar Jacob Karlzon - Piano, Keyboard Nicolas Fiszman - Bass Ziv Ravitz - Drums https://www.youtube.com/watch?v=u-TvK3mc8iY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 8
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 10:09:44
Rozmiar: 148.04 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
.::INFO::.
Artist: Bill Evans Trio Album: San Francisco 1974 (Live) Year: 2024 Genre: Jazz Quality: FLAC 16Bit-88.2kHz .::TRACKLIST::. 02. 34 Skiddoo (Live) 03. Quiet Now (Live) 04. Gloria's Step (Live) 05. Midnight Mood (Live) 06. Yesterday I Heard the Rain (Live) 07. My Romance (Live) 08. Who Can I Turn To? (Live) 09. Sareen Jurer (Live) 10. Sugar Plum (Live) 11. The Two Lonely People (Live) 12. T.T.T. (Twelve Tone Tune) (Live) Orginalna kategoria:Muzyka » Jazz
Seedów: 52
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 09:51:07
Rozmiar: 440.27 MB
Peerów: 1
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Various Artists Album: Love Song – Classics Year: 2024 Genre: pop, rock Format: mp3 320 kbps .::TRACKLIST::. 01. Seal - Kiss from a Rose 02. Jason Mraz - I’m Yours 03. All-4-One - I Swear 04. Roberta Flack - Killing Me Softly with His Song 05. Foreigner - I Want to Know What Love Is 06. Bruno Mars - Just the Way You Are 07. Ben E. King - Stand by Me 08. Aretha Franklin - I Say a Little Prayer 09. Paolo Nutini - Last Request 10. Christina Perri - A Thousand Years 11. The Pretenders - I’ll Stand by You 12. Percy Sledge - When a Man Loves a Woman 13. Provinz - Zorn & Liebe (feat. Nina Chuba) 14. Tina Turner - The Best 15. Udo Lindenberg - Horizont (feat. Vanessa Mason) 16. Sasha - If You Believe (Lenny B Radio Edit) 17. Heinz Rudolf Kunze - Dein ist mein ganzes Herz (2008 Remaster) 18. Clowns & Helden - Ich liebe dich 19. Alexa Feser - Wir sind hier 20. Graziella Schazad - Safe (Radio Edit) 21. Seal - Lean on Me 22. Tina Turner - Let's Stay Together (Live) 23. Jason Mraz - Lucky 24. Udo Lindenberg - Durch die schweren Zeiten 25. Sasha - Owner of My Heart (Boogieman Radio Mix) 26. Dick Brave & The Backbeats - Teenager in Love 27. The Baseballs - Bleeding Love 28. Graziella Schazad - Take On Me 29. Udo Lindenberg - Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt 30. Jan Bulow - Wir wollen doch einfach nur zusammen sein (From Lindenberg! Mach Dein Ding) 31. Klee - Ich lieb dich überhaupt nicht mehr 32. Alexa Feser - Herz aus zweiter Hand 33. Provinz - Was uns high macht 34. Cover - Cello 35. Dick Brave & The Backbeats - Take Good Care of My Baby 36. The Baseballs - Umbrella (Acoustic Version) 37. THE GOO GOO DOLLS - Iris 38. Jess Glynne - Take Me Home 39. Ed Sheeran - Thinking Out Loud 40. Seal - Love's Divine Orginalna kategoria:Muzyka » Składanki
Seedów: 88
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 09:50:26
Rozmiar: 365.06 MB
Peerów: 8
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Various Artists Album: country pop summer 2024 Year: 2024 Genre: Country Format: mp3 320 kbps .::TRACKLIST::. 01. Dasha - Austin 02. Luke Combs - Ain’t No Love in Oklahoma (From Twisters The Album) 03. Orville Peck - How Far Will We Take It 04. Megan Moroney - Never Left Me (From Twisters The Album) 05. Zach Bryan - Pink Skies 06. Gabby Barrett - The Good Ones 07. Rainbow Kitten Surprise - Overtime (feat. Kacey Musgraves) 08. Alex Warren - Save You a Seat 09. Zach Bryan - I Remember Everything (feat. Kacey Musgraves) 10. Bailey Zimmerman - Hell or High Water (From Twisters The Album) 11. Teddy Swims - Bed on Fire (feat. Ingrid Andress) 12. Breland - Heartbreak & Alcohol 13. Joshua Bassett - The Golden Years 14. Austin Snell - So Can I 15. The Band CAMINO - Nostalgia 16. Ingrid Andress - Wishful Drinking (feat. Sam Hunt) 17. Benson Boone - Cry 18. Bailey Zimmerman - Holy Smokes 19. Brett Eldredge - Drunk on Your Love 20. Teddy Swims - Some Things I'll Never Know (feat. Maren Morris) 21. Charlie Puth - That’s Not How This Works (feat. Dan + Shay) 22. Gwen Stefani - Purple Irises 23. Eli Winders - Another Love 24. Dan + Shay - Bigger Houses 25. Dasha - King of California 26. Michael Marcagi - Scared to Start 27. Cavetown - Glacier Meadow 28. Teddy Swims - The Door 29. Dan + Shay - 10,000 Hours 30. Dasha - What Happens Now 31. Gabby Barrett - I Hope 32. Bailey Zimmerman - Religiously 33. Dan + Shay - Save Me the Trouble 34. Warren Zeiders - Pretty Little Poison Orginalna kategoria:Muzyka » Country/Western
Seedów: 24
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 09:49:49
Rozmiar: 254.66 MB
Peerów: 52
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Tryp Tych Tryo Album: Warsaw Conjunction Year: 2024 Genre: Jazz Quality: FLAC 24Bit-48kHz .::TRACKLIST::. 01. Three Colours of the Sun 02. Where To Begin 03. Air Water Fire 04. To Klub Spatif 05. Let's Go 06. Aries Journey Under The Libra Moon 07. The Uncertainty Principle 08. No Going Back Orginalna kategoria:Muzyka » Jazz
Seedów: 30
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 09:49:09
Rozmiar: 435.81 MB
Peerów: 0
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Bryan Ferry Album: A Hard Rain's A-Gonna Fall Year: 2024 Genre: Pop Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz .::TRACKLIST::. 01. A Hard Rain's A-Gonna Fall 02. 2.H.B 03. A Hard Rain's A-Gonna Fall Orginalna kategoria:Muzyka » Pop
Seedów: 78
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 09:48:29
Rozmiar: 74.59 MB
Peerów: 4
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Bill Evans Trio Album: London 1965 (Live) Year: 2024 Genre: Jazz Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz .::TRACKLIST::. 01. How My Heart Sings (Live) 02. Nardis (Live) 03. Who Can I Turn To? (Live) 04. Some Day My Prince Will Come (Live) 05. How Deep Is the Ocean? (Live) 06. Waltz for Debby (Live) 07. Five (Live) 08. Elsa (Live) 09. Summertime (Live) 10. Come Rain or Come Shine (Live) 11. My Foolish Heart (Live) 12. Re: Person I Knew (Live) 13. Israel (Live) 14. Five (Reprise) (Live) Orginalna kategoria:Muzyka » Jazz
Seedów: 32
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:59:37
Rozmiar: 248.64 MB
Peerów: 4
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Bill Evans Trio Album: Live In Scandinavia 1970 Year: 2024 Genre: Jazz Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz .::TRACKLIST::. 01. If You Could See Me Now (Live) 02. Round Midnight (Live) 03. Someday My Prince Will Come (Live) 04. A Sleepin' Bee (Live) 05. You're Gonna Hear from Me (Live) 06. Re: Person I Knew (Live) 07. Emily (Live) 08. Alfie (Live) 09. Someday My Prince Will Come (Live) Orginalna kategoria:Muzyka » Jazz
Seedów: 45
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:58:59
Rozmiar: 248.70 MB
Peerów: 0
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Po raz kolejny 'SZTUKA" na najwyższym poziomie! ...a pojawienie się Brittney Slayes (4 oktawy...), 'kurwuniu' wieczny orgazm! An Ayreon live event is not just any concert. It’s a monumental occasion where the highest-calibre musicians and an enormous production come together to forge a bombastic spectacle. The rarity of these shows only adds to their uniqueness. In September 2023, Arjen Lucassen's 01011001 - Live Beneath the Waves sold out five performances at Poppodium 013 in Tilburg, The Netherlands. This live production, based on the critically acclaimed 2008 concept album 01011001, was performed in its entirety, followed by a number of encore songs. The stage came alive with an imposing backdrop, LED screens showcasing fantastic visuals, lasers, pyrotechnics, special effects, and a unique live surround sound experience – a setup that would be at home on Broadway or London's West End. Ayreon mastermind Arjen Lucassen, alongside keyboardist Joost van den Broek, assembled a remarkable lineup, featuring many original cast members from the 01011001 album and various special guests such as Simone Simons (Epica), Damian Wilson (Threshold), Anneke van Giersbergen, Jonas Renkse (Katatonia), Tom Englund (Evergrey), Daniel Gildenlow (Pain of Salvation), Marcela Bovio (MaYan), Brittney Slayes (Unleash the Archers), Hansi Kürsch (Blind Guardian), John Jaycee Cuijpers (Praying Mantis), Maggy Luyten (Beautiful Sin), Michael Mills (Toehider) and Wudstik, among other incredible musicians. The band featured top instrumentalists from the genre - Ed Warby (Drums), Johan van Stratum (Bass), Timo Somers (Guitar), Marcel Coenen (Guitar), Joost Van Den Broek (Keyboards) and more. The enigmatic Lucassen himself made an appearance, marking this as the largest cast in Ayreon's live show history, which is no mean feat. 01011001 -Live Beneath the Waves vividly brings to life the water planet Y, immersing audiences in this technological underwater world. https://www.arjenlucassen.com/content/01011001-live-announcement/ ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. March Of The Machines 2. Age Of Shadows 3. Comatose 4. Liquid Eternity 5. Connect The Dots 6. Beneath The Waves 7. Newborn Race 8. Ride The Comet 9. Web Of Lies 10. The Fifth Extinction CD 2: 1. Waking Dreams 2. The Truth Is In Here 3. Unnatural Selection 4. River Of Time 5. E = MC2 6. The Sixth Extinction 7. Peech 8. This Human Equation 9. Fate Of Man 10. The Day That The World Breaks Down ..::OBSADA::.. Vocalists: Tom S. Englund (Evergrey) Daniel Gildenlöw (Pain of Salvation) Hansi Kürsch (Blind Guardian) Jonas Renkse (Katatonia) Anneke van Giersbergen (The Gentle Storm, VUUR, ex-The Gathering) Maggy Luyten (Beautiful Sin) Simone Simons (Epica) Phideaux Xavier Arjen Lucassen Liselotte Hegt Marjan Welman Wudstik Guest vocalists: Michael Mills (Toehider) Damian Wilson (Headspace, ex-Threshold) Brittney Slayes (Unleash the Archers) John Jaycee Cuijpers (Praying Mantis) Backing vocals: Marcela Bovio (Stream of Passion, Mayan) Irene Jansen Jan Willem Ketelaers Instrumentalists: Joost van den Broek - keyboards Ed Warby - drums Johan van Stratum - bass Timo Somers - electric and acoustic guitar Marcel Coenen - guitar Ben Mathot - violin Jeroen Goossens - flute Jurriaan Westerveld - cello https://www.youtube.com/watch?v=HAJ0zTMLClQ SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:58:42
Rozmiar: 320.86 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Po raz kolejny 'SZTUKA" na najwyższym poziomie! ...a pojawienie się Brittney Slayes (4 oktawy...), 'kurwuniu' wieczny orgazm! An Ayreon live event is not just any concert. It’s a monumental occasion where the highest-calibre musicians and an enormous production come together to forge a bombastic spectacle. The rarity of these shows only adds to their uniqueness. In September 2023, Arjen Lucassen's 01011001 - Live Beneath the Waves sold out five performances at Poppodium 013 in Tilburg, The Netherlands. This live production, based on the critically acclaimed 2008 concept album 01011001, was performed in its entirety, followed by a number of encore songs. The stage came alive with an imposing backdrop, LED screens showcasing fantastic visuals, lasers, pyrotechnics, special effects, and a unique live surround sound experience – a setup that would be at home on Broadway or London's West End. Ayreon mastermind Arjen Lucassen, alongside keyboardist Joost van den Broek, assembled a remarkable lineup, featuring many original cast members from the 01011001 album and various special guests such as Simone Simons (Epica), Damian Wilson (Threshold), Anneke van Giersbergen, Jonas Renkse (Katatonia), Tom Englund (Evergrey), Daniel Gildenlow (Pain of Salvation), Marcela Bovio (MaYan), Brittney Slayes (Unleash the Archers), Hansi Kürsch (Blind Guardian), John Jaycee Cuijpers (Praying Mantis), Maggy Luyten (Beautiful Sin), Michael Mills (Toehider) and Wudstik, among other incredible musicians. The band featured top instrumentalists from the genre - Ed Warby (Drums), Johan van Stratum (Bass), Timo Somers (Guitar), Marcel Coenen (Guitar), Joost Van Den Broek (Keyboards) and more. The enigmatic Lucassen himself made an appearance, marking this as the largest cast in Ayreon's live show history, which is no mean feat. 01011001 -Live Beneath the Waves vividly brings to life the water planet Y, immersing audiences in this technological underwater world. https://www.arjenlucassen.com/content/01011001-live-announcement/ ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. March Of The Machines 2. Age Of Shadows 3. Comatose 4. Liquid Eternity 5. Connect The Dots 6. Beneath The Waves 7. Newborn Race 8. Ride The Comet 9. Web Of Lies 10. The Fifth Extinction CD 2: 1. Waking Dreams 2. The Truth Is In Here 3. Unnatural Selection 4. River Of Time 5. E = MC2 6. The Sixth Extinction 7. Peech 8. This Human Equation 9. Fate Of Man 10. The Day That The World Breaks Down ..::OBSADA::.. Vocalists: Tom S. Englund (Evergrey) Daniel Gildenlöw (Pain of Salvation) Hansi Kürsch (Blind Guardian) Jonas Renkse (Katatonia) Anneke van Giersbergen (The Gentle Storm, VUUR, ex-The Gathering) Maggy Luyten (Beautiful Sin) Simone Simons (Epica) Phideaux Xavier Arjen Lucassen Liselotte Hegt Marjan Welman Wudstik Guest vocalists: Michael Mills (Toehider) Damian Wilson (Headspace, ex-Threshold) Brittney Slayes (Unleash the Archers) John Jaycee Cuijpers (Praying Mantis) Backing vocals: Marcela Bovio (Stream of Passion, Mayan) Irene Jansen Jan Willem Ketelaers Instrumentalists: Joost van den Broek - keyboards Ed Warby - drums Johan van Stratum - bass Timo Somers - electric and acoustic guitar Marcel Coenen - guitar Ben Mathot - violin Jeroen Goossens - flute Jurriaan Westerveld - cello https://www.youtube.com/watch?v=HAJ0zTMLClQ SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:54:47
Rozmiar: 947.15 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
.::INFO::.
Artist: Duran Duran Album: My Own Way Year: 2024 Genre: Pop Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz .::TRACKLIST::. 01. My Own Way (Single Version) 02. Like an Angel 03. My Own Way (Night Version) 04. My Own Way (Carnival Remix; 2009 Remaster) 05. My Own Way (Instrumental; 2009 Remaster) 06. My Own Way (Manchester Square Demo) 07. Like an Angel (Manchester Square Demo) 08. My Own Way (2009 Remaster) Orginalna kategoria:Muzyka » Pop
Seedów: 61
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:42:22
Rozmiar: 293.37 MB
Peerów: 7
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
Dla mnie osobiście, kultowa płyta niemieckich thrashers'ów! ..::OPIS::.. You maybe cannot imagine how much I turned happy when I found this album on cassette in a second hand shop. Assassin is a great band and this first album, The Upcoming Terror is definitely a cult in the thrash scene of the 80s. They might not be well-known as other bands are but surely their music worth more than a simple mention. The years in which this debut was put out were the years in which the thrash metal was reaching the top in inspiration and songwriting. The fury of the first wave was becoming also a bit more technical and mature if we want, without losing the original impact and pureness. In this album, the thrash metal and the classic speed metal clash together to create the first assault, “Forbidden Reality”. The introduction is dark and made of strange noises and explosions before the first, mid-paced riffs enter. The apocalyptic touch never fades away as we go on in intensity. The production is simple and direct, conserving the pureness for this great genre. The drums are inevitably 80s style so with a loud volume and hammering sounds, especially for the bass drums. The lead lines do a great work before the sudden up tempo restart. The guitars are now on fast palm muting riffs and shredded solo. The drums are always on speed but we can also remark a good way to switch of tempo. The vocals are the classical German thrash ones with that angry and raspy tonality. They are a sort of way between the ones by Mille and Schmier. The tremolo riffs are for the less impulsive parts, introducing the gloomy, heavy mid-paced sections. “Nemesis” has a truly schizophrenic and almost death/thrash beginning with few stops. The solos are intense as the music is, with lots of uncompromised shreds and fast notes. Fuck, the violence is something unbelievable here and the structures are also able to be catchy! I mean, the riffs have the facility to be always remembered even if the songs are so brutal. The speed metal elements can be found in bigger quantities in the following “Fight” and the classic Teutonic touch is always present. The galloping riffs on the mid-paced sections sound so damned heavy but the restarts are even blowing. “The Last Man” features a bass intro and the mid-paced progression follows darker paths with lots of dynamic restarts with terrific drums rolls to mosh the impossible. The frantic power of this band seems to know no limits and they like to massacre our ears. Changing the cassette side doesn’t bring variations and that’s better for my tastes. “Assassin”, however, is somehow more reflexive. The band now displays all its power and goodness on the arpeggios to create a melodic introduction. Soon the electric guitars enter as the melodic touch remains unvaried. This time the mid-paced progression is preferred but the refrain is more recognizable. “Holy Terror” returns to impulsive paces, taking the inspiration from the few, final restarts of the track before. The guitars are unstoppable…hooks, tremolos, palm muting and a long solo section by the end…unbelievable. This is straightforward brutality as the vocals set on truly nasty and schizophrenic tonalities to complete the entire scenario. “Bullets” features a long drums intro to follow on high speed up tempo. The brutality is again on tremendous levels as the refrain cannot come out from my mind. The mid-paced section contains the dark and apocalyptic solos. The final “Speed of Light” says everything by its title. The tremolo riffing is just viciously dark but with the palm muting they add more violence. The up tempo seems neverending. The dynamism and the completeness of these songs is something truly enviable. They always manages to put few more melodic inserts for the solos but the rest is incredibly vicious and compact and so it is for the 99,5% of this unmatchable album. Believe me, if you truly love thrash you cannot miss this one. This is intensity, this is attitude and this is pure THRASH. Christi ..::TRACK-LIST::.. 1. Forbidden Reality 5:37 2. Nemesis 3:56 3. Fight (To Stop The Tyranny) 2:33 4. The Last Man 6:59 5. Assassin 6:01 6. Holy Terror 4:59 7. Bullets 4:18 8. Speed Of Light 2:53 ..::OBSADA::.. Vocals - Robert Bass - Lulle Drums - Psycho Lead Guitar - Dinko, Scholli https://www.youtube.com/watch?v=4fMuoI2s3fE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:33:06
Rozmiar: 85.84 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
Dla mnie osobiście, kultowa płyta niemieckich thrashers'ów! ..::OPIS::.. You maybe cannot imagine how much I turned happy when I found this album on cassette in a second hand shop. Assassin is a great band and this first album, The Upcoming Terror is definitely a cult in the thrash scene of the 80s. They might not be well-known as other bands are but surely their music worth more than a simple mention. The years in which this debut was put out were the years in which the thrash metal was reaching the top in inspiration and songwriting. The fury of the first wave was becoming also a bit more technical and mature if we want, without losing the original impact and pureness. In this album, the thrash metal and the classic speed metal clash together to create the first assault, “Forbidden Reality”. The introduction is dark and made of strange noises and explosions before the first, mid-paced riffs enter. The apocalyptic touch never fades away as we go on in intensity. The production is simple and direct, conserving the pureness for this great genre. The drums are inevitably 80s style so with a loud volume and hammering sounds, especially for the bass drums. The lead lines do a great work before the sudden up tempo restart. The guitars are now on fast palm muting riffs and shredded solo. The drums are always on speed but we can also remark a good way to switch of tempo. The vocals are the classical German thrash ones with that angry and raspy tonality. They are a sort of way between the ones by Mille and Schmier. The tremolo riffs are for the less impulsive parts, introducing the gloomy, heavy mid-paced sections. “Nemesis” has a truly schizophrenic and almost death/thrash beginning with few stops. The solos are intense as the music is, with lots of uncompromised shreds and fast notes. Fuck, the violence is something unbelievable here and the structures are also able to be catchy! I mean, the riffs have the facility to be always remembered even if the songs are so brutal. The speed metal elements can be found in bigger quantities in the following “Fight” and the classic Teutonic touch is always present. The galloping riffs on the mid-paced sections sound so damned heavy but the restarts are even blowing. “The Last Man” features a bass intro and the mid-paced progression follows darker paths with lots of dynamic restarts with terrific drums rolls to mosh the impossible. The frantic power of this band seems to know no limits and they like to massacre our ears. Changing the cassette side doesn’t bring variations and that’s better for my tastes. “Assassin”, however, is somehow more reflexive. The band now displays all its power and goodness on the arpeggios to create a melodic introduction. Soon the electric guitars enter as the melodic touch remains unvaried. This time the mid-paced progression is preferred but the refrain is more recognizable. “Holy Terror” returns to impulsive paces, taking the inspiration from the few, final restarts of the track before. The guitars are unstoppable…hooks, tremolos, palm muting and a long solo section by the end…unbelievable. This is straightforward brutality as the vocals set on truly nasty and schizophrenic tonalities to complete the entire scenario. “Bullets” features a long drums intro to follow on high speed up tempo. The brutality is again on tremendous levels as the refrain cannot come out from my mind. The mid-paced section contains the dark and apocalyptic solos. The final “Speed of Light” says everything by its title. The tremolo riffing is just viciously dark but with the palm muting they add more violence. The up tempo seems neverending. The dynamism and the completeness of these songs is something truly enviable. They always manages to put few more melodic inserts for the solos but the rest is incredibly vicious and compact and so it is for the 99,5% of this unmatchable album. Believe me, if you truly love thrash you cannot miss this one. This is intensity, this is attitude and this is pure THRASH. Christi ..::TRACK-LIST::.. 1. Forbidden Reality 5:37 2. Nemesis 3:56 3. Fight (To Stop The Tyranny) 2:33 4. The Last Man 6:59 5. Assassin 6:01 6. Holy Terror 4:59 7. Bullets 4:18 8. Speed Of Light 2:53 ..::OBSADA::.. Vocals - Robert Bass - Lulle Drums - Psycho Lead Guitar - Dinko, Scholli https://www.youtube.com/watch?v=4fMuoI2s3fE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-30 08:28:54
Rozmiar: 269.13 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
.::INFO::.
Artist: Various Artists Album: Petty Country_ A Country Music Celebration Of Tom Petty Year: 2024 Genre: Country Format: mp3 320 kbps .::TRACKLIST::. 01. Chris Stapleton - I Should Have Known It 02. Thomas Rhett - Wildflowers 03. Luke Combs - Runnin' Down A Dream 04. Dolly Parton - Southern Accents 05. Justin Moore - Here Comes My Girl 06. Dierks Bentley - American Girl 07. Lady A - Stop Draggin' My Heart Around 08. Jamey Johnson - I Forgive It All 09. Brothers Osborne - I Won't Back Down 10. Wynonna, Lainey Wilson - Refugee 11. Willie Nelson, Lukas Nelson - Angel Dream (No. 2) 12. Eli Young Band - Learning To Fly 13. Ryan Hurd, Carly Pearce - Breakdown 14. Steve Earle - Yer So Bad 15. Margo Price, Mike Campbell - Ways To Be Wicked 16. Midland - Mary Jane's Last Dance 17. The Cadillac Three, BRELAND - Free Fallin' 18. Marty Stuart And His Fabulous Superlatives - I Need To Know 19. Rhiannon Giddens, Silkroad Ensemble, Benmont Tench - Don't Come Around Here No More 20. George Strait - You Wreck Me (Live) Orginalna kategoria:Muzyka » Country/Western
Seedów: 70
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 22:16:29
Rozmiar: 183.64 MB
Peerów: 8
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist...............: T Bone Burnett Album................: The Other Side Year.................: 2024 Genre................: Folk, World, & Country Codec................: (FLAC) .::TRACKLIST::. 1. T Bone Burnett - He Came Down [04:33] 2. T Bone Burnett - Come Back (When You Go Away) [02:56] 3. T Bone Burnett - (I’m Gonna Get Over This) Some Day [03:15] 4. T Bone Burnett - Waiting For You [02:58] 5. T Bone Burnett - The Pain Of Love [02:27] 6. T Bone Burnett - The Race Is Won [03:17] 7. T Bone Burnett - Sometimes I Wonder [03:45] 8. T Bone Burnett - Hawaiian Blue Song [03:35] 9. T Bone Burnett - The First Light Of Day [02:51] 10. T Bone Burnett - Everything And Nothing [02:45] 11. T Bone Burnett - The Town That Time Forgot [04:04] 12. T Bone Burnett - Little Darling [03:29] Orginalna kategoria:Muzyka » Folk
Seedów: 100
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 22:15:47
Rozmiar: 206.79 MB
Peerów: 19
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Led Zeppelin Album: Physical Graffitti Year: (2015 Deluxe) Genre: Rock Format: [FLAC] .::TRACKLIST::. --------------------------------------------------------------------- Tracklisting CD 1 --------------------------------------------------------------------- 1. Led Zeppelin - Custard Pie [04:16] 2. Led Zeppelin - The Rover [05:39] 3. Led Zeppelin - In My Time Of Dying [11:08] 4. Led Zeppelin - Houses Of The Holy [04:04] 5. Led Zeppelin - Trampled Under Foot [05:36] 6. Led Zeppelin - Kashmir [08:39] Playing Time.........: 39:25 Total Size...........: 265.35 MB --------------------------------------------------------------------- Tracklisting CD 2 --------------------------------------------------------------------- 1. Led Zeppelin - In The Light [08:48] 2. Led Zeppelin - Bron-Yr-Aur [02:06] 3. Led Zeppelin - Down By The Seaside [05:15] 4. Led Zeppelin - Ten Years Gone [06:34] 5. Led Zeppelin - Night Flight [03:38] 6. Led Zeppelin - The Wanton Song [04:08] 7. Led Zeppelin - Boogie With Stu [03:52] 8. Led Zeppelin - Black Country Woman [04:24] 9. Led Zeppelin - Sick Again [04:44] Playing Time.........: 43:34 Total Size...........: 275.77 MB --------------------------------------------------------------------- Tracklisting CD 3 --------------------------------------------------------------------- 1. Led Zeppelin - Brandy & Coke (Trampled Under Foot) [05:39] 2. Led Zeppelin - Sick Again (Early Version) [02:22] 3. Led Zeppelin - In My Time Of Dying (Initial Rough Mix) [10:48] 4. Led Zeppelin - Houses Of The Holy (Rough Mix With Overdubs)[03:51] 5. Led Zeppelin - Everybody Makes It Through (In The Light) (Early Version/In Transit)[06:29] 6. Led Zeppelin - Boogie With Stu (Sunset Sound Mix) [03:39] 7. Led Zeppelin - Driving Through Kashmir (Kashmir) (Rough Orchestra Mix)[08:41] Playing Time.........: 41:32 Total Size...........: 269.55 MB Orginalna kategoria:Muzyka » Rock
Seedów: 566
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 22:15:03
Rozmiar: 810.82 MB
Peerów: 9
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Billy Joel Album: Cold Spring Harbor Year: (1971) Genre: Pop, Rock Format: [FLAC] .::TRACKLIST::. 01. She’s Got A Way 02. You Can Make Me Free 03. Everybody Loves You Now 04. Why Judy Why 05. Falling Of The Rain 06. Turn Around 07. You Look So Good To Me 08. Tomorrow Is Today 09. Nocturne 10. Got To Begin Again Orginalna kategoria:Muzyka » Pop
Seedów: 396
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 12:58:43
Rozmiar: 162.65 MB
Peerów: 18
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Led Zeppelin Album: Presence Year: (2015 Deluxe) Genre: Rock Format: [FLAC] .::TRACKLIST::. CD 1 01. Achilles Last Stand 02. For Your Life 03. Royal Orleans 04. Nobody’s Fault But Mine 05. Candy Store Rock 06. Hots On For Nowhere 07. Tea For One CD 2 01. Two Ones Are Won (Achilles Last Stand) (Reference Mix Of Work In Progress) 02. For Your Life (Reference Mix Of Work In Progress) 03. 10 Ribs & All / Carrot Pod Pod (Pod) (Reference Mix Of Work In Progress) 04. Royal Orleans (Reference Mix Of Work In Progress) 05. Hots On For Nowhere (Reference Mix Of Work In Progress) Orginalna kategoria:Muzyka » Rock
Seedów: 769
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 12:58:03
Rozmiar: 514.79 MB
Peerów: 5
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Debiutancki album Gnidy - zespołu Syrusa (m.in. Thy Disease) i Lucassa (m.in. Sammath Naur). Ekstrema i syf godny mistrzów grindcore'a i brutalnego death metalu. Gwoli ścisłości, nie chodzi o żaden nowy wytwór krakowskiej Gnidy. Tekst powstał na podstawie reedycji S.Y.F.-u, oryginalnie wydanego w dwa tysiące dwunastym. Tę wersję zawdzięczamy Defense Records, a poza standardowymi piętnastoma kawałkami i numerami, w bonusie zawiera też dwa teledyski. Krótkimi słowami wstępu zaczęliśmy tę krótką recenzję, bo i materiał cechuje okropna krótkość. I tutaj zaczyna się problem. Choć Gnida teoretycznie rżnie grindcore, to jednak S.Y.F. dużo bardziej brzmi brutal death metalem. Nie sądziłem, że kiedyś coś takiego napiszę, ale krążek jest po prostu za krótki. Pomysły przedstawiane przez ekipę są naprawdę niezłe, ale tylko na ostatnim Fucking Whore mają szansę wybrzmieć. Poza tym wyjątkiem, poświęcane poszczególnym strzałom okolice sześćdziesięciu sekund zwyczajnie nie wystarczają. Deathday powinien dostać jeszcze przynajmniej dwie minuty, Place of Torment też. Gnida gra bardzo porządnie i tworzy kozackie motywy, które niestety przemijają zanim zdążą rozbujać słuchacza. Sytuacji nie poprawiają sample, które nierzadko trwają przez połowę albo i więcej kawałka. Rapture ma bardzo fajny, symfoniczny i podniosły fakt, tylko dlaczego druga część (notabene świetna, kategorycznie zasługująca na więcej) trwa krócej, niż on? Wymieńmy jeszcze tytułowy S.Y.F. albo Vommy Tommy. Rozumiem stylistykę grindcore’owych, dwusekundowych strzałów, ale tutaj to już przesada. W związku z tym, ciężko powiedzieć o płycie coś konkretnego. Brzmi, jakby przeznaczono ją dla ludzi upośledzonych na poziomie koncentracji i ekspresowo tracących zainteresowanie. Dobrze byłoby, gdyby powstało coś w stylu „wersji rozszerzonych” tych numerów. A jeżeli przy okazji podrasuje się brzmienie, wyrównując wycofane gitary i perkusję z wyrzuconym na front wokalem, i wszystko to nieco się oczyści, „oddymi”, będzie kapitalnie. Historia pokazuje, że Gnida uczy się na błędach, a ich drugi longplay jest już niewiarygodną kosą. S.Y.F. nie jest zły, ale przydałoby mu się więcej pracy. Po odpowiednich szlifach mógłby okazać się pięknym diamentem. Kapitan Bajeczny Second album of this amazing band from Poland! Extreme, fast and ugly Brutal Death Metal/Grindcore from members of ALIENACJA, ESQARIAL, SAMMATH NAUR, BANISHER, THY DISEASE, ANAL STENCH. ..::TRACK-LIST::.. 1. Rapture 01:25 2. Sick Creation 00:36 3. Blinded by Methyl 00:59 4. Devastated 01:21 5. Budbomber 00:52 6. Antibiotic Existence 00:47 7. Masochistic Anal-gram 01:09 8. Sturdy Yawping Faeces (S.Y.F.) 00:45 9. Place of Torment 01:13 10. Salivation 00:59 11. Need Weed 00:11 12. Pukemon 00:51 13. Vommy Tommy 00:17 14. Deathday 01:15 15. Fucking Whore 02:09 + video https://www.youtube.com/watch?v=hpJlfikLuLk SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 11:56:25
Rozmiar: 146.76 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Debiutancki album Gnidy - zespołu Syrusa (m.in. Thy Disease) i Lucassa (m.in. Sammath Naur). Ekstrema i syf godny mistrzów grindcore'a i brutalnego death metalu. Gwoli ścisłości, nie chodzi o żaden nowy wytwór krakowskiej Gnidy. Tekst powstał na podstawie reedycji S.Y.F.-u, oryginalnie wydanego w dwa tysiące dwunastym. Tę wersję zawdzięczamy Defense Records, a poza standardowymi piętnastoma kawałkami i numerami, w bonusie zawiera też dwa teledyski. Krótkimi słowami wstępu zaczęliśmy tę krótką recenzję, bo i materiał cechuje okropna krótkość. I tutaj zaczyna się problem. Choć Gnida teoretycznie rżnie grindcore, to jednak S.Y.F. dużo bardziej brzmi brutal death metalem. Nie sądziłem, że kiedyś coś takiego napiszę, ale krążek jest po prostu za krótki. Pomysły przedstawiane przez ekipę są naprawdę niezłe, ale tylko na ostatnim Fucking Whore mają szansę wybrzmieć. Poza tym wyjątkiem, poświęcane poszczególnym strzałom okolice sześćdziesięciu sekund zwyczajnie nie wystarczają. Deathday powinien dostać jeszcze przynajmniej dwie minuty, Place of Torment też. Gnida gra bardzo porządnie i tworzy kozackie motywy, które niestety przemijają zanim zdążą rozbujać słuchacza. Sytuacji nie poprawiają sample, które nierzadko trwają przez połowę albo i więcej kawałka. Rapture ma bardzo fajny, symfoniczny i podniosły fakt, tylko dlaczego druga część (notabene świetna, kategorycznie zasługująca na więcej) trwa krócej, niż on? Wymieńmy jeszcze tytułowy S.Y.F. albo Vommy Tommy. Rozumiem stylistykę grindcore’owych, dwusekundowych strzałów, ale tutaj to już przesada. W związku z tym, ciężko powiedzieć o płycie coś konkretnego. Brzmi, jakby przeznaczono ją dla ludzi upośledzonych na poziomie koncentracji i ekspresowo tracących zainteresowanie. Dobrze byłoby, gdyby powstało coś w stylu „wersji rozszerzonych” tych numerów. A jeżeli przy okazji podrasuje się brzmienie, wyrównując wycofane gitary i perkusję z wyrzuconym na front wokalem, i wszystko to nieco się oczyści, „oddymi”, będzie kapitalnie. Historia pokazuje, że Gnida uczy się na błędach, a ich drugi longplay jest już niewiarygodną kosą. S.Y.F. nie jest zły, ale przydałoby mu się więcej pracy. Po odpowiednich szlifach mógłby okazać się pięknym diamentem. Kapitan Bajeczny Second album of this amazing band from Poland! Extreme, fast and ugly Brutal Death Metal/Grindcore from members of ALIENACJA, ESQARIAL, SAMMATH NAUR, BANISHER, THY DISEASE, ANAL STENCH. ..::TRACK-LIST::.. 1. Rapture 01:25 2. Sick Creation 00:36 3. Blinded by Methyl 00:59 4. Devastated 01:21 5. Budbomber 00:52 6. Antibiotic Existence 00:47 7. Masochistic Anal-gram 01:09 8. Sturdy Yawping Faeces (S.Y.F.) 00:45 9. Place of Torment 01:13 10. Salivation 00:59 11. Need Weed 00:11 12. Pukemon 00:51 13. Vommy Tommy 00:17 14. Deathday 01:15 15. Fucking Whore 02:09 + video https://www.youtube.com/watch?v=hpJlfikLuLk SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 11:51:44
Rozmiar: 228.11 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Niniejszy album stanowi drugą odsłonę twórczości Yellow Horse. Zespół zadbał o wszystkie aspekty począwszy od brzmienia, na klimacie oprawy graficznej skończywszy. Nie mam narodowych kompleksów, choć umiem odróżniać ten częściej spotykany „zachodni poziom” od naszego rodzimego. W tym kontekście pierwsze wrażenie jest niesamowite! Ale porozmawiajmy przede wszystkim o muzyce, bo to przecież ona jest najważniejsza. Cóż począć, gdy ciężko jest odnaleźć prawdę w tym, co generuje współczesność? Tak, celowo użyłem sformułowania „generuje”, gdyż coraz mniej dziś kreacji, a coraz więcej sztucznej kompilacji, w dodatku z jedynie śladowym udziałem człowieka. Zespół Yellow Horse na swojej drugiej płycie „Till I Die” macha ręką na niemal wszystko, co dzieje się dookoła, cofa się w czasie i próbuje wydobyć z dawnych dekad to, co nie zostało jeszcze wydobyte. Szczególnie skupia się na latach 60. i 70. XX wieku. Mówi się, że tego typu wycieczki powinny być przepuszczone przez filtr własnej świadomości artystycznej. Nie chodzi o to, żeby przebrać się w dzwony, zapuścić włosy i stać się kolejnym tribute bandem. Istnieją różne stopnie inspiracji. Można robić to bezmyślnie. Można również podchodzić do tematu kreatywnie. Yellow Horse nie odkrywa Ameryki, ale również nie kopiuje bezrefleksyjnie wzorców z epoki pierwszych lotów na księżyc i wojny w Wietnamie. Można powiedzieć, że wędruje złotym środkiem. Czy jednak owa podróż w czasie jest doskonała i bez żadnych turbulencji? Dla słuchacza najważniejsze jest to, czy daje się ponieść. Choć proponowany przez zespół pomysł opiera się o konkretny poziom i robi wszystko, by z niego nie schodzić, jako całokształt materiał bywa nierówny. Najlepsze momenty to (moim skromnym zdaniem): „Making Love”, „Pure Evil”, „Fugazi”, „Nobody’s Army”, „Devil For You” oraz utwór tytułowy. Co łączy te utwory? Dwa zasadnicze wektory: konkretny pomysł i konkretna melodia. Zarzutem, jaki mam wobec tego materiału, jest brak większej ilości takich momentów. Ogromnym plusem jest z kolei to wszystko, co wydarzyło się na linii instrument-konsoleta-rejestrator-postprodukcja- ostateczny odsłuch. Na artystyczną formułę składają się wszak nie tylko charakterystyczne kompozycje, ale również brzmienia, o które dość dokładnie tu zadbano. Mamy nie tylko odpowiednio nagrane gitary (zarówno elektryczne, jak i akustyczne), ale również charakterystyczne hammondowe organy i flet. Sekcja rytmiczna brzmieniowo nie porywa, ale spełnia swoją rolę. Jest po prostu ok, choć werbel rezonuje zbyt sterylnie jak na standardy „realistycznej podróży w czasie”. Zasadniczy i ogromny plus za drobne producenckie smaczki, które pojawiają się często niespodziewanie, ale działają korzystnie. Jakie? A choćby nawiązujące do „No Quater” Led Zeppelin pianino pojawiające się w „Nobody’s Army”, etniczne bębenki, czy flet zagrany tak by udawać mellotron w „Shining Day”. Od pewnego momentu płyta zaczyna naturalnie płynąć, skupiamy się na lepszych momentach i dajemy ponieść się ogólnemu zamysłowi Yellow Horse. Jak dla mnie można by było nieco materiał skrócić, wybierając najlepsze fragmenty kosztem tych średnich. Niemniej jednak za koncepcję, brzmienie, okładkę i znaczną część kompozycji proponuję ocenę dobrą z plusikiem w skali 1-6. Bo to ogólnie naprawdę dobra płyta. Dominik Skolimowski 26 kwietnia ukazał się – pod naszym patronatem medialnym – drugi album zespołu Yellow Horse. To silne nawiązanie do okresu w muzyce lat 60-tych i 70-tych oraz pasji do vintage’owych dźwięków i brudnych przesterowanych brzmień. Zapraszamy do zapoznania się z naszą recenzją tego wydarzenia. Kilka lat minęło zanim zespół Yellow Horse zdecydował się wydać drugi album. Może to i dobrze, bo przez ten czas ich muzyka nabrała większej szlachetności oraz rozmachu, choć grupa wciąż nawiązuje do lat 60/70., czyli tradycyjnych brzmień około rockowych. Właściwie należy powiedzieć, że to krwista twórczość nacechowana uwarunkowaniami, które wywodzącą się bezpośrednio z southern rocka. Niezmiennie znajdziemy więc w ich propozycjach esencję gitarowej energii, nieprzesadzone przestery, ale też bluesową zadumę. Każdy element na tej płycie ma uzasadnione miejsce, a staranne uporządkowanie nie zabija dorodności twórczej, która nie trąci sztucznością, a więc nie została wymuszona na potrzeby tego projektu. W ogładzeniu całości pomógł im – słynący z zamiłowania do vintage’owych dźwięków – Marcin Bors (oprócz zajęcia się miksem i masteringem, dołożył też kilka gitarowych dźwięków). Względem debiutu z 2018 roku (“Lost Trail“), ten album wydaje się pełniejszy, a to przez bardziej rozbudowane brzmienie, wciąż mieszczące się w czytelnym zamyśle zespołu. Ma być rasowo, a jednocześnie całkowicie klimatycznie, jakbyśmy przenieśli się w czasie. I tak jest. To z rozmachem zmaterializowane przedsięwzięcie muzyczne, pozwalające całościowo czuć taką muzykę, której trudno szukać we współczesnym obiegu komercyjnym. Co nie znaczy, że poszczególne utwory nie odnajdują się w dzisiejszych czasach. Przecież każdy element lśni świeżym blaskiem, a więc realizacja i produkcja muzyczna została dostosowana do współczesnych realiów, co pokazuje już pierwszy na płycie, iskrzący doskonałą energią kawałek tytułowy („Till I Die”). Tutaj przebojowość stapia się z efektownie ukazaną – silnie oddziałującą na wyobraźnię – rockową ekspresją. Wszystko na tym albumie ma swoje miejsce, co znów pozwala mocniej uwidocznić melodykę poszczególnych propozycji. Dlatego niektóre z nich prezentują się faktycznie „śpiewnie”, pomimo że każdy numer został ozdobiony angielskim tekstem („Making Love”). Balladowy ton nie sprawia, że materiał osiada na artystycznych mieliznach, choć zdarzają się mniej okazałe kompozycje, gdzie ten charakterystyczny styl został jakby niepotrzebnie umniejszony („Endless Road”). Dlatego lepiej dzieje się, gdy do głosu dochodzą np. „led zeppelinowe” motywy („Fugazi” – to jest numer!). Trzeba też podkreślić, że doskonale prezentuje się akustyka związana z żywymi instrumentami, które przywołują klimat folku, a nawet country („Devil For You”). Wykorzystanie szerszego instrumentarium sprawia, że niemal każdy numer ma nieco inny koloryt, a przez to całość staje się znacznie ciekawsza (obok gitar dostrzeżemy, m.in. mandolinę, banjo, drumlę, a nawet flet). Na tym tle zupełnie nienapastliwie, choć często całkiem brawurowo wypada wokal Pawła Soji. Chciałoby się powiedzieć, że to nie z tej epoki, pełen werwy głos. Na albumie „Till I Die” odnajdziemy to wszystko, co już gdzieś słyszeliśmy, ale spokojnie – Yellow Horse nie karmi nas banalną konwencjonalnością. Czuć w tym aktualność ukrytą za nutą lekkiej ekstrawagancji. Intensywność muzyczna i fason w nowych kompozycjach zespołu znalazły więc właściwe miejsce. Dlatego to nie jakiś odgrzewany kotlet, ani silenie się z materią, a faktyczne oddanie folk-rockowej atmosfery, która budzi najlepsze skojarzenia. To po prostu wysokogatunkowa muzyka wolności. Łukasz Dębowski ..::TRACK-LIST::.. 1. Till I Die 2. Death Horseman 3. Burn 4. Making Love 5. Hot In The City 6. Pure Evil 7. Fugazi 8. Nobody's Army 9. Shining Day 10. Devil For You 11. Fool 12. Endless Road 13. One More Hit 14. Without Your Love ..::OBSADA::.. Paweł Soja - bas, wokal Dominik Cynar - gitary Mateusz Krupiński - instrumenty perkusyjne, klawisze Robert Ziobro - perkusja Jerzy Hajduk - flet Mariusz Belcer - gitara akustyczna https://www.youtube.com/watch?v=Hkm9BfohlqE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 11:33:52
Rozmiar: 120.57 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Niniejszy album stanowi drugą odsłonę twórczości Yellow Horse. Zespół zadbał o wszystkie aspekty począwszy od brzmienia, na klimacie oprawy graficznej skończywszy. Nie mam narodowych kompleksów, choć umiem odróżniać ten częściej spotykany „zachodni poziom” od naszego rodzimego. W tym kontekście pierwsze wrażenie jest niesamowite! Ale porozmawiajmy przede wszystkim o muzyce, bo to przecież ona jest najważniejsza. Cóż począć, gdy ciężko jest odnaleźć prawdę w tym, co generuje współczesność? Tak, celowo użyłem sformułowania „generuje”, gdyż coraz mniej dziś kreacji, a coraz więcej sztucznej kompilacji, w dodatku z jedynie śladowym udziałem człowieka. Zespół Yellow Horse na swojej drugiej płycie „Till I Die” macha ręką na niemal wszystko, co dzieje się dookoła, cofa się w czasie i próbuje wydobyć z dawnych dekad to, co nie zostało jeszcze wydobyte. Szczególnie skupia się na latach 60. i 70. XX wieku. Mówi się, że tego typu wycieczki powinny być przepuszczone przez filtr własnej świadomości artystycznej. Nie chodzi o to, żeby przebrać się w dzwony, zapuścić włosy i stać się kolejnym tribute bandem. Istnieją różne stopnie inspiracji. Można robić to bezmyślnie. Można również podchodzić do tematu kreatywnie. Yellow Horse nie odkrywa Ameryki, ale również nie kopiuje bezrefleksyjnie wzorców z epoki pierwszych lotów na księżyc i wojny w Wietnamie. Można powiedzieć, że wędruje złotym środkiem. Czy jednak owa podróż w czasie jest doskonała i bez żadnych turbulencji? Dla słuchacza najważniejsze jest to, czy daje się ponieść. Choć proponowany przez zespół pomysł opiera się o konkretny poziom i robi wszystko, by z niego nie schodzić, jako całokształt materiał bywa nierówny. Najlepsze momenty to (moim skromnym zdaniem): „Making Love”, „Pure Evil”, „Fugazi”, „Nobody’s Army”, „Devil For You” oraz utwór tytułowy. Co łączy te utwory? Dwa zasadnicze wektory: konkretny pomysł i konkretna melodia. Zarzutem, jaki mam wobec tego materiału, jest brak większej ilości takich momentów. Ogromnym plusem jest z kolei to wszystko, co wydarzyło się na linii instrument-konsoleta-rejestrator-postprodukcja- ostateczny odsłuch. Na artystyczną formułę składają się wszak nie tylko charakterystyczne kompozycje, ale również brzmienia, o które dość dokładnie tu zadbano. Mamy nie tylko odpowiednio nagrane gitary (zarówno elektryczne, jak i akustyczne), ale również charakterystyczne hammondowe organy i flet. Sekcja rytmiczna brzmieniowo nie porywa, ale spełnia swoją rolę. Jest po prostu ok, choć werbel rezonuje zbyt sterylnie jak na standardy „realistycznej podróży w czasie”. Zasadniczy i ogromny plus za drobne producenckie smaczki, które pojawiają się często niespodziewanie, ale działają korzystnie. Jakie? A choćby nawiązujące do „No Quater” Led Zeppelin pianino pojawiające się w „Nobody’s Army”, etniczne bębenki, czy flet zagrany tak by udawać mellotron w „Shining Day”. Od pewnego momentu płyta zaczyna naturalnie płynąć, skupiamy się na lepszych momentach i dajemy ponieść się ogólnemu zamysłowi Yellow Horse. Jak dla mnie można by było nieco materiał skrócić, wybierając najlepsze fragmenty kosztem tych średnich. Niemniej jednak za koncepcję, brzmienie, okładkę i znaczną część kompozycji proponuję ocenę dobrą z plusikiem w skali 1-6. Bo to ogólnie naprawdę dobra płyta. Dominik Skolimowski 26 kwietnia ukazał się – pod naszym patronatem medialnym – drugi album zespołu Yellow Horse. To silne nawiązanie do okresu w muzyce lat 60-tych i 70-tych oraz pasji do vintage’owych dźwięków i brudnych przesterowanych brzmień. Zapraszamy do zapoznania się z naszą recenzją tego wydarzenia. Kilka lat minęło zanim zespół Yellow Horse zdecydował się wydać drugi album. Może to i dobrze, bo przez ten czas ich muzyka nabrała większej szlachetności oraz rozmachu, choć grupa wciąż nawiązuje do lat 60/70., czyli tradycyjnych brzmień około rockowych. Właściwie należy powiedzieć, że to krwista twórczość nacechowana uwarunkowaniami, które wywodzącą się bezpośrednio z southern rocka. Niezmiennie znajdziemy więc w ich propozycjach esencję gitarowej energii, nieprzesadzone przestery, ale też bluesową zadumę. Każdy element na tej płycie ma uzasadnione miejsce, a staranne uporządkowanie nie zabija dorodności twórczej, która nie trąci sztucznością, a więc nie została wymuszona na potrzeby tego projektu. W ogładzeniu całości pomógł im – słynący z zamiłowania do vintage’owych dźwięków – Marcin Bors (oprócz zajęcia się miksem i masteringem, dołożył też kilka gitarowych dźwięków). Względem debiutu z 2018 roku (“Lost Trail“), ten album wydaje się pełniejszy, a to przez bardziej rozbudowane brzmienie, wciąż mieszczące się w czytelnym zamyśle zespołu. Ma być rasowo, a jednocześnie całkowicie klimatycznie, jakbyśmy przenieśli się w czasie. I tak jest. To z rozmachem zmaterializowane przedsięwzięcie muzyczne, pozwalające całościowo czuć taką muzykę, której trudno szukać we współczesnym obiegu komercyjnym. Co nie znaczy, że poszczególne utwory nie odnajdują się w dzisiejszych czasach. Przecież każdy element lśni świeżym blaskiem, a więc realizacja i produkcja muzyczna została dostosowana do współczesnych realiów, co pokazuje już pierwszy na płycie, iskrzący doskonałą energią kawałek tytułowy („Till I Die”). Tutaj przebojowość stapia się z efektownie ukazaną – silnie oddziałującą na wyobraźnię – rockową ekspresją. Wszystko na tym albumie ma swoje miejsce, co znów pozwala mocniej uwidocznić melodykę poszczególnych propozycji. Dlatego niektóre z nich prezentują się faktycznie „śpiewnie”, pomimo że każdy numer został ozdobiony angielskim tekstem („Making Love”). Balladowy ton nie sprawia, że materiał osiada na artystycznych mieliznach, choć zdarzają się mniej okazałe kompozycje, gdzie ten charakterystyczny styl został jakby niepotrzebnie umniejszony („Endless Road”). Dlatego lepiej dzieje się, gdy do głosu dochodzą np. „led zeppelinowe” motywy („Fugazi” – to jest numer!). Trzeba też podkreślić, że doskonale prezentuje się akustyka związana z żywymi instrumentami, które przywołują klimat folku, a nawet country („Devil For You”). Wykorzystanie szerszego instrumentarium sprawia, że niemal każdy numer ma nieco inny koloryt, a przez to całość staje się znacznie ciekawsza (obok gitar dostrzeżemy, m.in. mandolinę, banjo, drumlę, a nawet flet). Na tym tle zupełnie nienapastliwie, choć często całkiem brawurowo wypada wokal Pawła Soji. Chciałoby się powiedzieć, że to nie z tej epoki, pełen werwy głos. Na albumie „Till I Die” odnajdziemy to wszystko, co już gdzieś słyszeliśmy, ale spokojnie – Yellow Horse nie karmi nas banalną konwencjonalnością. Czuć w tym aktualność ukrytą za nutą lekkiej ekstrawagancji. Intensywność muzyczna i fason w nowych kompozycjach zespołu znalazły więc właściwe miejsce. Dlatego to nie jakiś odgrzewany kotlet, ani silenie się z materią, a faktyczne oddanie folk-rockowej atmosfery, która budzi najlepsze skojarzenia. To po prostu wysokogatunkowa muzyka wolności. Łukasz Dębowski ..::TRACK-LIST::.. 1. Till I Die 2. Death Horseman 3. Burn 4. Making Love 5. Hot In The City 6. Pure Evil 7. Fugazi 8. Nobody's Army 9. Shining Day 10. Devil For You 11. Fool 12. Endless Road 13. One More Hit 14. Without Your Love ..::OBSADA::.. Paweł Soja - bas, wokal Dominik Cynar - gitary Mateusz Krupiński - instrumenty perkusyjne, klawisze Robert Ziobro - perkusja Jerzy Hajduk - flet Mariusz Belcer - gitara akustyczna https://www.youtube.com/watch?v=Hkm9BfohlqE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-29 11:26:42
Rozmiar: 361.25 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
1 - 30 | 31 - 60 | 61 - 90 | ... | 1111 - 1140 | 1141 - 1170 | 1171 - 1200 | 1201 - 1230 | 1231 - 1260 | ... | 26251 - 26280 | 26281 - 26310 | 26311 - 26321 |