...( Info )...

Artist: Linda Ronstadt
Album: How Do I Make You Rambler Gambler
Year: 2025
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. How Do I Make You
02. Rambler Gambler

...( Info )...
Genre: Thrash Metal/Crossover
Country: Poland
Year of publication: 1990-2010
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
1990 - Are You A Rebel?
1991 - Dirty Money, Dirty Tricks
1992 - Strip Tease
1993 - Fishdick
1993 - Vile Vicious Vision
1994 - Infernal Connection
1996 - The State Of Mind Report
1998 - High Proof Cosmic Milk
1998 - Varran Strikes Back – Alive!!!
1999 - Amazing Atomic Activity
2000 - Broken Head
2002 - Acidophilia
2002 - Maximum Overload
2004 - Rock Is Not Enough, Give Me The Metal
2006 - The Hand That Rocks The Coffin
2008 - Verses Of Steel
2010 - Fishdick Zwei – The Dick Is Rising Again

Acid Drinkers to polski zespół thrash metalowy, założony we wrześniu 1986 roku w Poznaniu. W jego skład wchodzili wówczas Tomasz „Titus” Pukacki (wokal, gitara basowa) i Robert „Litza” Friedrich (gitara, wokal). Zespół gra thrash metal z wpływami heavy metalu. Acid Drinkers to jeden z najważniejszych zespołów w polskim thrash i heavy metalu. Skład zespołu zmieniał się kilkukrotnie od początku jego istnienia. Tomasz Pukacki był członkiem zespołu od samego początku, a Robert Friedrich opuścił zespół w 1998 roku.wiki

..::INFO::..

Big D and the Kids Table to zespół ska punkowy założony w październiku 1995 roku w Bostonie w stanie Massachusetts, składający się z kolegów ze studiów. Ich pierwsze wydawnictwo ukazało się w ich własnej wytwórni Fork in Hand Records, ale od tego czasu współpracowali ze Springman Records i SideOneDummy. Wydali 11 albumów studyjnych, pięć EPek i kilka splitów z innymi wykonawcami. Wstawka zawiera szósty album studyjny zespołu.

Title: For the Damned, the Dumb & the Delirious

Artist: Big D and the Kids Table

Country: USA

Year: 2011

Genre: Ska-Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Best Of Them All
Brain’s-A-Bomb
Clothes Off
Home
Its Raining Zombies On Wall Street
Modern American Gypsy
My Buddy’s Back
One Day
Riot Girl
Rotten
Set Me Straight
Stringers
Walls

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Europejska reedycja wydanego oryginalnie w 1970 roku (wyłącznie w Holandii oraz w Niemczech) jedynego, kompletnie zapomnianego, ale za to świetnego albumu brytyjskiej progresywnej formacji, nawiązującej niemal wprost do nieco jazzującej i jakże typowej dla 1970 roku (saksofon, flet, elektryczna gitara, gęsta perkusja) eklektycznej stylistyki wczesnych Jethro Tull, Blodwyn Pig, Traffic oraz nieznanej formacji Diabolus. Na dętych grał Geoff Leigh - niedługo potem członek formacji Henry Cow.

Jedynymi mankamentami tego albumu są: odbiegający od stylistyki reszty kompozycji, 3-minutowy, smętny kawałek otwierający całość oraz wklejone pomiędzy nagrania (chyba) sztuczne oklaski. Doskonała jakość dźwięku!

JL


..::TRACK-LIST::..

1. Crazy Mabel 3:19
2. Keep On Rolling 3:46
3. Driving Song 3:59
4. Beat Goes On 6:43
5. Rag And Bone Man 4:59
6. It's Alright, Ma (It's Only Witchcraft) 4:47
7. You've Never Had It 4:39
8. Sleepy Feeling 4:24
9. Tea Time 4:06
10. Splitting 4:34



..::OBSADA::..

Vocals - Alan Spriggs
Tenor Saxophone - Bryn Collinson
Alto Saxophone, Flute (tracks: 7,8) - Geoff Leigh
Bass - Jim Sullivan
Drums - Les Cirkel
Lead Guitar - Mick Connell
+
Piano - Tom Parker (tracks: 1, 10)



https://www.youtube.com/watch?v=M85H6gxEzQ0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Europejska reedycja wydanego oryginalnie w 1970 roku (wyłącznie w Holandii oraz w Niemczech) jedynego, kompletnie zapomnianego, ale za to świetnego albumu brytyjskiej progresywnej formacji, nawiązującej niemal wprost do nieco jazzującej i jakże typowej dla 1970 roku (saksofon, flet, elektryczna gitara, gęsta perkusja) eklektycznej stylistyki wczesnych Jethro Tull, Blodwyn Pig, Traffic oraz nieznanej formacji Diabolus. Na dętych grał Geoff Leigh - niedługo potem członek formacji Henry Cow.

Jedynymi mankamentami tego albumu są: odbiegający od stylistyki reszty kompozycji, 3-minutowy, smętny kawałek otwierający całość oraz wklejone pomiędzy nagrania (chyba) sztuczne oklaski. Doskonała jakość dźwięku!

JL


..::TRACK-LIST::..

1. Crazy Mabel 3:19
2. Keep On Rolling 3:46
3. Driving Song 3:59
4. Beat Goes On 6:43
5. Rag And Bone Man 4:59
6. It's Alright, Ma (It's Only Witchcraft) 4:47
7. You've Never Had It 4:39
8. Sleepy Feeling 4:24
9. Tea Time 4:06
10. Splitting 4:34



..::OBSADA::..

Vocals - Alan Spriggs
Tenor Saxophone - Bryn Collinson
Alto Saxophone, Flute (tracks: 7,8) - Geoff Leigh
Bass - Jim Sullivan
Drums - Les Cirkel
Lead Guitar - Mick Connell
+
Piano - Tom Parker (tracks: 1, 10)



https://www.youtube.com/watch?v=M85H6gxEzQ0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Re-issue of the 2nd full-length album '92 + EP "Solitude" '94 by Italian Technical Thrash Metal band.
This is the kind of clean, semi-technical melodic thrash metal that was prevalent at the time, reminding of a mixture of Powermad, Xentrix, Watchtower, Realm, Target, Toxik and Ignorance.
CD includes 3 live-video bonuses.
All fans of thrash metal with clear elements of traditional metal should check this out!!!



I became aware of Broken Glazz when digging through the more than obscure Italian thrash scene of the old days. It seems that the band, based in Turin, had amassed a solid following, without however being able to make more of their career. Part of the 'blame' can arguably be traced back to their genre of choice: arriving to the scene in the very late '80s and sticking to a half-clean, refined style of thrash, with a quasi-technical edge at times, was pretty much equivalent to heading your car towards a concrete wall and slamming on the throttle instead of the brakes. Nevertheless, they at least managed to complete two full-lengths before dissolving, of which Withdraw from Reality (1992) is the last.

Now, in that year you had the odd Sodom or Demolition Hammer stubbornly refusing to acknowledge what was going on around them and acting like the '80s never really ended, but for the most part, bands around the world were not indifferent to the changing of the times. Broken Glazz was no exception, and although the band's sound was always far from being that extreme, they still ended up conforming to the time's paradigms. Countdown to Extinction was already out, I mean. The comparison is relatively easy thanks to guitarist Ivan Appino's almost copycat Mustaine-esque snarl (which, funnily enough, was also almost identical to his predecessor James Wynnie), not to mention the occasional guitar-less verses, the balladic segments appearing every now and then, and the overall restrained average tempo.

Despite all of this, Withdraw from Reality was a rather dignified way of dealing with this hostile landscape. I'm not forgetting the aforementioned faults, especially the second mentioned – 'Empty' is a 2-min acoustic interlude more than anything else, and 'Neverworld' a failed experiment at a half-ballad – yet Broken Glazz throws enough ideas at you to make you overlook those. It helps that almost every refrain might stick in your head, '7.7.2' being the clearest example of doing more with less, case in point its extremely straightforward, yet infectious, almost hard rock structure. It also helps that Appino and one-album wonder Luca Balducci delivered a performance they're still extremely proud of today, I bet, and steal the spotlight from the busy, occasionally slapped bass and far from outrageous, yet spot-on drumming. 'Colours from Grey' or the unfortunately subpar 'The Legion' show more than above average technique, as well as melodic gusto, closer to something like Annihilator or Mekong Delta would write at their least weird, and 'Starry Sky' confirms all of this, being the absolute highlight of the whole album. I had to double-check it wasn't an outtake from The Principle of Doubt, as those continuous harmonies and creative riffing did their best to fool me, and that chorus was just as catchy as thrash can be. In a righteous world, easily among the all-time classics of Italian thrash. Bravo.

All in all, Withdraw from Reality is much more than yet another '90s trainwreck, not only respectable for a time frame that was hardly the most creative phase of thrash metal (even if judging from Game Over's latest, I think it still has its estimators – hopefully we are not approaching again that era), but pretty much enjoyable even nowadays, forgiving the more outdated elements, wannabe-funny cover song at the end above all. Broken Glazz appeared inevitably doomed from the very start, but made sure to leave another mark before disappearing. A small relic from a difficult period.

TheBurningOfSodom



..::TRACK-LIST::..

1. Lady War 4:16
2. 7.7.2 3:30
3. A Foot In The Grave 4:23
4. Colours In Grey 4:55
5. The Legion 4:31
6. Starry Sky 5:12
7. Neverworld 4:44
8. Still Life 5:05
9. Empty 1:51
10. I've Been Betrayed 3:56

Bonus Tracks (From Last EP 'Solitude'):
11. Solitude 3:34
12. Game Over (Accoustic Version) 5:36

Live Video Recorded Dracma Metal Fest 28 June 2008 Torino:
1. 7 7 2
2. Faces On The Floor
3. Solitude



..::OBSADA::..

James Paul Wynne (guitar, vocals, 1989-92)
Ivan Appino (guitar, vocals)
Andry Verga (drums)
Pier Querio (bass)
Luca Balducci (guitar, 1992-94)




https://www.youtube.com/watch?v=7Os83uz2C6A



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Re-issue of the 2nd full-length album '92 + EP "Solitude" '94 by Italian Technical Thrash Metal band.
This is the kind of clean, semi-technical melodic thrash metal that was prevalent at the time, reminding of a mixture of Powermad, Xentrix, Watchtower, Realm, Target, Toxik and Ignorance.
CD includes 3 live-video bonuses.
All fans of thrash metal with clear elements of traditional metal should check this out!!!



I became aware of Broken Glazz when digging through the more than obscure Italian thrash scene of the old days. It seems that the band, based in Turin, had amassed a solid following, without however being able to make more of their career. Part of the 'blame' can arguably be traced back to their genre of choice: arriving to the scene in the very late '80s and sticking to a half-clean, refined style of thrash, with a quasi-technical edge at times, was pretty much equivalent to heading your car towards a concrete wall and slamming on the throttle instead of the brakes. Nevertheless, they at least managed to complete two full-lengths before dissolving, of which Withdraw from Reality (1992) is the last.

Now, in that year you had the odd Sodom or Demolition Hammer stubbornly refusing to acknowledge what was going on around them and acting like the '80s never really ended, but for the most part, bands around the world were not indifferent to the changing of the times. Broken Glazz was no exception, and although the band's sound was always far from being that extreme, they still ended up conforming to the time's paradigms. Countdown to Extinction was already out, I mean. The comparison is relatively easy thanks to guitarist Ivan Appino's almost copycat Mustaine-esque snarl (which, funnily enough, was also almost identical to his predecessor James Wynnie), not to mention the occasional guitar-less verses, the balladic segments appearing every now and then, and the overall restrained average tempo.

Despite all of this, Withdraw from Reality was a rather dignified way of dealing with this hostile landscape. I'm not forgetting the aforementioned faults, especially the second mentioned – 'Empty' is a 2-min acoustic interlude more than anything else, and 'Neverworld' a failed experiment at a half-ballad – yet Broken Glazz throws enough ideas at you to make you overlook those. It helps that almost every refrain might stick in your head, '7.7.2' being the clearest example of doing more with less, case in point its extremely straightforward, yet infectious, almost hard rock structure. It also helps that Appino and one-album wonder Luca Balducci delivered a performance they're still extremely proud of today, I bet, and steal the spotlight from the busy, occasionally slapped bass and far from outrageous, yet spot-on drumming. 'Colours from Grey' or the unfortunately subpar 'The Legion' show more than above average technique, as well as melodic gusto, closer to something like Annihilator or Mekong Delta would write at their least weird, and 'Starry Sky' confirms all of this, being the absolute highlight of the whole album. I had to double-check it wasn't an outtake from The Principle of Doubt, as those continuous harmonies and creative riffing did their best to fool me, and that chorus was just as catchy as thrash can be. In a righteous world, easily among the all-time classics of Italian thrash. Bravo.

All in all, Withdraw from Reality is much more than yet another '90s trainwreck, not only respectable for a time frame that was hardly the most creative phase of thrash metal (even if judging from Game Over's latest, I think it still has its estimators – hopefully we are not approaching again that era), but pretty much enjoyable even nowadays, forgiving the more outdated elements, wannabe-funny cover song at the end above all. Broken Glazz appeared inevitably doomed from the very start, but made sure to leave another mark before disappearing. A small relic from a difficult period.

TheBurningOfSodom



..::TRACK-LIST::..

1. Lady War 4:16
2. 7.7.2 3:30
3. A Foot In The Grave 4:23
4. Colours In Grey 4:55
5. The Legion 4:31
6. Starry Sky 5:12
7. Neverworld 4:44
8. Still Life 5:05
9. Empty 1:51
10. I've Been Betrayed 3:56

Bonus Tracks (From Last EP 'Solitude'):
11. Solitude 3:34
12. Game Over (Accoustic Version) 5:36

Live Video Recorded Dracma Metal Fest 28 June 2008 Torino:
1. 7 7 2
2. Faces On The Floor
3. Solitude



..::OBSADA::..

James Paul Wynne (guitar, vocals, 1989-92)
Ivan Appino (guitar, vocals)
Andry Verga (drums)
Pier Querio (bass)
Luca Balducci (guitar, 1992-94)




https://www.youtube.com/watch?v=7Os83uz2C6A



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

First Opus and Intense Death Metal of this rotten Chilean band with nine powerful cuts for maniacs of the dark sound of bands in the vein of Morbid Angel, Vital Remains, Deicide, Diabolic.



..::TRACK-LIST::..

1. Aeons of Devastation 01:10
2. Scourge of Blasphemy 04:00
3. Coffinlust 03:45
4. Hereditary 04:14
5. In Der Gaskammer 05:38
6. Lord of Perversion 04:53
7. Necromantic Rites 04:54
8. Primal Chaos 05:57
9. In the Name of God 05:15



..::OBSADA::..

Necrohammer - Drums
Scorcher - Guitars (lead)
Plaguelord - Guitars (rhythm), Vocals
Incarnator - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=PfCHiLuEyPQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

First Opus and Intense Death Metal of this rotten Chilean band with nine powerful cuts for maniacs of the dark sound of bands in the vein of Morbid Angel, Vital Remains, Deicide, Diabolic.



..::TRACK-LIST::..

1. Aeons of Devastation 01:10
2. Scourge of Blasphemy 04:00
3. Coffinlust 03:45
4. Hereditary 04:14
5. In Der Gaskammer 05:38
6. Lord of Perversion 04:53
7. Necromantic Rites 04:54
8. Primal Chaos 05:57
9. In the Name of God 05:15



..::OBSADA::..

Necrohammer - Drums
Scorcher - Guitars (lead)
Plaguelord - Guitars (rhythm), Vocals
Incarnator - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=PfCHiLuEyPQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Rozdzierająca wnętrzności i tyłki, orgiastyczno-soniczna jazda bez trzymanki!



Canada’s abyssal blackened death metallers Ceremonial Bloodbath return with their second album. As a huge fan of their previous works, I await this with bated breath.

After a moment of foreboding introduction we dive headlong into unfettered bestial hellfire. Malicious riffing and scornful drums besiege while the daunting layered vocals feel equally hostile, the entire band working as a rampant unit to deliver pure barbarity. The way in which this record launches into vitriolic extremity and retains the energetic delivery is impressive enough, but Ceremonial Bloodbath does more than just your run of the mill war metal. Those who heard their debut will know there is a strong atmospheric and dissonant angle to their music which can even be, dare I say it, progressive. By no means do they dull the blade of ferocity, but their menacing music certainly has more than one trick up its sleeve. Cavernous soundscapes of decaying life reverberate while the hammering force is never far away to begin bludgeoning us once again. Few acts of this style feel quite as feral and yet unique as these (Black Curse being a highlight for me). Indeed it seems the return of this Canadian entity is a triumphant one based on the first glimpses of this album.

Blow after devastating blow of sonic upheaval continually rains upon you as the unfurling torment grows in primal furore. The dirge and scourge of true bestial black death metal with genuinely bold spirit and tangible aggression ensures every second grips you with its tendrils of vengeance, coating all moments in this thick and indomitable production to guarantee maximum obliteration. While raw and energetic, there is also a refinement and panache to this record that continues in the invigorated vein of its predecessor, something I am most grateful of. Ecstatic malevolence continues to reign throughout the body of this evil work, showing no signs of lessening their demonic intensity from the rapturous riffing, razoring solos or untamed drums all the way through to the pummelling bass and maniacal vocals. There is no weak link in this chain, prepare to be bound for its entirety.

Although utterly crazed, there is a subtly ritualistic feeling to the percussive and rhythmic side amidst all of the animalistic battery. While rabid and ruthless, it can also be a hypnotic listen in certain moments which is fascinating as a listener of this style who seldom finds such descriptions apt. The rolling waves of decimating morbidity continue to crash upon the ears in an unmistakably disquieting fashion. All the way until its explosive climax, “Genesis of Malignant Entropy” retains your attention and affections with its violent storms of metallic convulsions. A band so bestial who do not rely on derivative cliches and recycled aesthetics is to be commended, and Ceremonial Bloodbath are one of few I would put forth as truly worth engaging with. Do not delay, fall victims to this merciless onslaught at your closest opportunity for an orgiastic array of sonic slaughter.

The sophomore album of Ceremonial Bloodbath is another dizzying barrage of furious black / death metal, bestial and malignant with atmosphere and exploration in abundance. If you seek truly visceral and daunting music that will dominate your psyche with pure chaos, then look no further. This opus is not for the weak of heart, but the strong of will. Another resplendently abominable record from one of the finest in this particular corner of extremity that shows no signs of faltering.

Nattskog7



..::TRACK-LIST::..

1. The Ritual of Unholy Descent 00:49
2. Exhumation of the Ominous 03:43
3. Bloodlust Raids of Vengeance 06:01
4. The Boneless One 04:51
5. Loathing Swarm 05:34
6. Caustic Invocation 05:32
7. Dissonance of Morbidity 04:41
8. Mutilation of Sacrifice 04:02
9. The Invocation of the Tomb of Mankind 05:03



..::OBSADA::..

Faceless Infinity - Guitar, Vocals
Abysmal Berserker - Lead Guitar
The Noctural Black - Bass, Vocals
Nuclear Hammer Throne - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=RnUycRz5gPw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Rozdzierająca wnętrzności i tyłki, orgiastyczno-soniczna jazda bez trzymanki!



Canada’s abyssal blackened death metallers Ceremonial Bloodbath return with their second album. As a huge fan of their previous works, I await this with bated breath.

After a moment of foreboding introduction we dive headlong into unfettered bestial hellfire. Malicious riffing and scornful drums besiege while the daunting layered vocals feel equally hostile, the entire band working as a rampant unit to deliver pure barbarity. The way in which this record launches into vitriolic extremity and retains the energetic delivery is impressive enough, but Ceremonial Bloodbath does more than just your run of the mill war metal. Those who heard their debut will know there is a strong atmospheric and dissonant angle to their music which can even be, dare I say it, progressive. By no means do they dull the blade of ferocity, but their menacing music certainly has more than one trick up its sleeve. Cavernous soundscapes of decaying life reverberate while the hammering force is never far away to begin bludgeoning us once again. Few acts of this style feel quite as feral and yet unique as these (Black Curse being a highlight for me). Indeed it seems the return of this Canadian entity is a triumphant one based on the first glimpses of this album.

Blow after devastating blow of sonic upheaval continually rains upon you as the unfurling torment grows in primal furore. The dirge and scourge of true bestial black death metal with genuinely bold spirit and tangible aggression ensures every second grips you with its tendrils of vengeance, coating all moments in this thick and indomitable production to guarantee maximum obliteration. While raw and energetic, there is also a refinement and panache to this record that continues in the invigorated vein of its predecessor, something I am most grateful of. Ecstatic malevolence continues to reign throughout the body of this evil work, showing no signs of lessening their demonic intensity from the rapturous riffing, razoring solos or untamed drums all the way through to the pummelling bass and maniacal vocals. There is no weak link in this chain, prepare to be bound for its entirety.

Although utterly crazed, there is a subtly ritualistic feeling to the percussive and rhythmic side amidst all of the animalistic battery. While rabid and ruthless, it can also be a hypnotic listen in certain moments which is fascinating as a listener of this style who seldom finds such descriptions apt. The rolling waves of decimating morbidity continue to crash upon the ears in an unmistakably disquieting fashion. All the way until its explosive climax, “Genesis of Malignant Entropy” retains your attention and affections with its violent storms of metallic convulsions. A band so bestial who do not rely on derivative cliches and recycled aesthetics is to be commended, and Ceremonial Bloodbath are one of few I would put forth as truly worth engaging with. Do not delay, fall victims to this merciless onslaught at your closest opportunity for an orgiastic array of sonic slaughter.

The sophomore album of Ceremonial Bloodbath is another dizzying barrage of furious black / death metal, bestial and malignant with atmosphere and exploration in abundance. If you seek truly visceral and daunting music that will dominate your psyche with pure chaos, then look no further. This opus is not for the weak of heart, but the strong of will. Another resplendently abominable record from one of the finest in this particular corner of extremity that shows no signs of faltering.

Nattskog7



..::TRACK-LIST::..

1. The Ritual of Unholy Descent 00:49
2. Exhumation of the Ominous 03:43
3. Bloodlust Raids of Vengeance 06:01
4. The Boneless One 04:51
5. Loathing Swarm 05:34
6. Caustic Invocation 05:32
7. Dissonance of Morbidity 04:41
8. Mutilation of Sacrifice 04:02
9. The Invocation of the Tomb of Mankind 05:03



..::OBSADA::..

Faceless Infinity - Guitar, Vocals
Abysmal Berserker - Lead Guitar
The Noctural Black - Bass, Vocals
Nuclear Hammer Throne - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=RnUycRz5gPw



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Szybki strzał'
Najpierw odsłuch, a następnie degustacja. Whisky taka sobie, więc nie warto poświęcać jej więcej czasu. Mogę tylko ostrzec, co by nie skusiła was cena, bo jakość jest tutaj na dalszym planie. Opinie w sieci są przeróżne ale ja odradzam zakup STORAGE Blended Scotch whisky.

Wracając do tematu głównego, czyli muzyki – to znów padło na grindcore i to prosto z pięknej Finlandii. Rotten Sound istnieje na scenie od 30 lat i co jakiś czas raczy swoich słuchaczy nowymi wydawnictwami. „Apocalypse” to ich ósmy album, który stylistycznej wolty nie przynosi. Panowie dalej eksplorują przebogate pokłady muzyki ekstremalnej, w których poruszają tematy polityczno-społeczne.

Na płycie znalazło się 18 utworów, które łącznie trwają dwadzieścia minut (no tym razem pobili rekord toru). Co bym nie napisał o tych krótkich „piosenkach”, nie odda to w pełni tego, co dzieje się na „Apocalypse”.

Poziom wkurwu sięgnął zenitu, który opakowany jest w około 1-minutowe gradobicia. Keijo Niinimaa pomimo 50-tki na karku zdziera gardło jakby miał z 18 wiosen. Jestem pełen podziwu i chylę czoła, bo takie dźwięki wydobywa tylko człowiek o nadprzyrodzonych zdolnościach wokalnych. Dane też mi było zobaczyć tego jegomościa w akcji live, to istny zwierz sceniczny.

Dla mnie „Apocalypse” to skondensowany koncentrat jadu i nienawiści, który specjalnie nie potrzebuje reklamy. I tak sobie myślę, że tego jadu to i by na dwadzieścia płyt Rotten Sound wystarczyło, więc panowie proponują rozsądne dawkowanie Grind core rządzi się swoimi prawami i w tym przypadku nie ma taryfy ulgowej. Mi te dwadzieścia minut w zupełności wystarczy.

Oczywiście zapraszam chętnych do zapoznania się z zawartością tej rozwałki, przy okazji życzę miłych wrażeń i wielu uniesień.

Pianka na piwku


The apocalypse is nigh and Finnish grindcore entity ROTTEN SOUND has crafted the perfect soundtrack to accompany humanity’s impending extinction. Aptly titled ‘Apocalypse,’ the band’s eighth studio album is dropping into 2023 with the same blistering speed and chaotic impetus as an asteroid searing through atmosphere and crushing everything upon impact. Each song delivering abrupt yet violent aftershocks, delivering an auditory assault with its unstoppable, seismic force.



..::TRACK-LIST::..

1. Pacify 00:42
2. Equality 00:46
3. Sharing 01:46
4. Apocalypse 01:04
5. Suburban Bliss 01:41
6. Renewables 00:54
7. Newsflash 01:20
8. Digital Bliss 01:16
9. True and False 00:19
10. Denialist 01:45
11. Nothingness 00:28
12. Fight Back 01:03
13. Patriots 01:14
14. Ownership 00:46
15. Science 00:48
16. Empowered 01:57
17. Breach 01:19
18. Inflation 01:23



..::OBSADA::..

Mika Aalto - guitars
Matti Raappana - bass and backing vocals
Sami Latva - drums
Keijo Niinimaa - lead vocals




https://www.youtube.com/watch?v=H_Zh_TvB_S0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Szybki strzał'
Najpierw odsłuch, a następnie degustacja. Whisky taka sobie, więc nie warto poświęcać jej więcej czasu. Mogę tylko ostrzec, co by nie skusiła was cena, bo jakość jest tutaj na dalszym planie. Opinie w sieci są przeróżne ale ja odradzam zakup STORAGE Blended Scotch whisky.

Wracając do tematu głównego, czyli muzyki – to znów padło na grindcore i to prosto z pięknej Finlandii. Rotten Sound istnieje na scenie od 30 lat i co jakiś czas raczy swoich słuchaczy nowymi wydawnictwami. „Apocalypse” to ich ósmy album, który stylistycznej wolty nie przynosi. Panowie dalej eksplorują przebogate pokłady muzyki ekstremalnej, w których poruszają tematy polityczno-społeczne.

Na płycie znalazło się 18 utworów, które łącznie trwają dwadzieścia minut (no tym razem pobili rekord toru). Co bym nie napisał o tych krótkich „piosenkach”, nie odda to w pełni tego, co dzieje się na „Apocalypse”.

Poziom wkurwu sięgnął zenitu, który opakowany jest w około 1-minutowe gradobicia. Keijo Niinimaa pomimo 50-tki na karku zdziera gardło jakby miał z 18 wiosen. Jestem pełen podziwu i chylę czoła, bo takie dźwięki wydobywa tylko człowiek o nadprzyrodzonych zdolnościach wokalnych. Dane też mi było zobaczyć tego jegomościa w akcji live, to istny zwierz sceniczny.

Dla mnie „Apocalypse” to skondensowany koncentrat jadu i nienawiści, który specjalnie nie potrzebuje reklamy. I tak sobie myślę, że tego jadu to i by na dwadzieścia płyt Rotten Sound wystarczyło, więc panowie proponują rozsądne dawkowanie Grind core rządzi się swoimi prawami i w tym przypadku nie ma taryfy ulgowej. Mi te dwadzieścia minut w zupełności wystarczy.

Oczywiście zapraszam chętnych do zapoznania się z zawartością tej rozwałki, przy okazji życzę miłych wrażeń i wielu uniesień.

Pianka na piwku


The apocalypse is nigh and Finnish grindcore entity ROTTEN SOUND has crafted the perfect soundtrack to accompany humanity’s impending extinction. Aptly titled ‘Apocalypse,’ the band’s eighth studio album is dropping into 2023 with the same blistering speed and chaotic impetus as an asteroid searing through atmosphere and crushing everything upon impact. Each song delivering abrupt yet violent aftershocks, delivering an auditory assault with its unstoppable, seismic force.



..::TRACK-LIST::..

1. Pacify 00:42
2. Equality 00:46
3. Sharing 01:46
4. Apocalypse 01:04
5. Suburban Bliss 01:41
6. Renewables 00:54
7. Newsflash 01:20
8. Digital Bliss 01:16
9. True and False 00:19
10. Denialist 01:45
11. Nothingness 00:28
12. Fight Back 01:03
13. Patriots 01:14
14. Ownership 00:46
15. Science 00:48
16. Empowered 01:57
17. Breach 01:19
18. Inflation 01:23



..::OBSADA::..

Mika Aalto - guitars
Matti Raappana - bass and backing vocals
Sami Latva - drums
Keijo Niinimaa - lead vocals




https://www.youtube.com/watch?v=H_Zh_TvB_S0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
VA - 24 Golden Instrumental Hits
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Various Artists
Album................: 24 Golden Instrumental Hits
Genre................: Instrumental
Source...............: WEB
Year.................: 2019
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 58 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Digital Media

Included.............: NFO, M3U
Covers...............: Front

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Franz Lambert - Time Is Tight [03:13]
2. Karl Ratzer - Moonlight Shadow [03:41]
3. Fred Adams - One Way Wind [03:44]
4. Marius - I Am Sailing [04:20]
5. Dalila - El Condor Pasa [03:59]
6. Joe Conrad - A Woman in Love [04:13]
7. Franz Lambert - California Dreaming [02:37]
8. Paul Alcaide - Malaguena [03:30]
9. Dalila - Deguello [03:59]
10. Karl Ratzer - One Night in Bangkok (From ''Chess'') [03:43]
11. Franz Lambert - Baby Elephant Walk [03:28]
12. Tennessee - 3Rd Man Theme [02:34]
13. Joe Conrad - Go Johnnie Go [03:36]
14. Fred Adams - Freedom (Freiheit) [02:44]
15. Los Morenos - Quando, Quando, Quando [02:55]
16. Franz Lambert - Lady Madonna [02:31]
17. Marius - San Francisco [02:50]
18. Dalila - Dreams of Another Land [04:01]
19. Fred Adams - Heart of Gold [03:10]
20. Matt Lebar Ensemble - Starlight Cafe [02:47]
21. Paul Alcaide - Sentimiento [04:16]
22. Joe Conrad - I Have a Dream [04:43]
23. Karl Ratzer - I Just Called to Say I Love You [03:55]
24. Franz Lambert - When a Man Loves a Woman [03:50]

Playing Time.........: 01:24:26
Total Size...........: 491,99 MB

...( Info )...


Artist: Various Artists
Album: Summer Rock Songs
Year: 2025
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. America - A Horse with No Name
02. Chicago - 25 or 6 to 4
03. Fleetwood Mac - Dreams (2018 Remaster)
04. Carly Simon - You’re So Vain
05. The Smiths - This Charming Man (2011 Remaster)
06. Bad Company - Bad Company
07. Red Hot Chili Peppers - Californication
08. Kid Rock - All Summer Long
09. War - Low Rider
10. Stevie Nicks - Edge of Seventeen (2016 Remaster)
11. Stone Temple Pilots - Interstate Love Song
12. Duran Duran - Hungry like the Wolf (2009 Remaster)
13. 98º - Let Her Cry
14. The Doors - Roadhouse Blues
15. Bad Company - Can't Get Enough (2015 Remaster)
16. Jackson Browne - Running on Empty
17. Stone Temple Pilots - Creep
18. Twisted Sister - We’re Not Gonna Take It
19. The Smiths - Heaven Knows I’m Miserable Now
20. The Cars - Just What I Needed
21. Chicago - Saturday in the Park
22. The Doors - Riders on the Storm
23. America - Ventura Highway
24. Bad Company - Feel like Makin’ Love (2015 Remaster)
25. Jane’s Addiction - Jane Says
26. The Cars - Drive
27. The Smiths - There Is a Light That Never Goes Out
28. America - Sister Golden Hair
29. Foreigner - Juke Box Hero
30. Green Day - Basket Case
31. Talking Heads - This Must Be the Place (Naive Melody) [2005 Remaster]
32. Pilöt - Magic
33. The Used - The Taste of Ink
34. The Cars - Shake It Up
35. Jefferson Starship - Jane
36. Red Hot Chili Peppers - Scar Tissue
37. The Doors - Break On Through (To the Other Side)
38. Third Eye Blind - Semi-charmed Life

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Heartbreak Anthems
Year: 2025
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Bruno Mars - When I Was Your Man
02. Christina Perri - Jar of Hearts
03. Zach Bryan - Something in the Orange
04. Sam Barber - Indigo (feat. Avery Anna)
05. Rose - number one girl
06. Michael Marcagi - Scared to Start
07. Omar Apollo - Dispose of Me
08. Birdy - Wings
09. Benson Boone - In the Stars
10. Rachel Chinouriri - So My Darling (Acoustic)
11. Omar Apollo - Evergreen (You Didn’t Deserve Me at All)
12. Coldplay - Sparks
13. Ed Sheeran - Happier
14. Bruno Mars - Talking to the Moon
15. Jaymes Young - Happiest Year
16. Bailey Zimmerman - Religiously
17. Noah Rinker - Save My Soul
18. Bebe Rexha - Seasons
19. Zach Bryan - I Remember Everything (feat. Kacey Musgraves)
20. Forest Blakk - If You Love Her
21. Daniel Seavey - Other People
22. Teddy Swims - Some Things I'll Never Know
23. Nessa Barrett - lie
24. Joshua Bassett - Lifeline
25. Kelly Clarkson - mine
26. Zach Bryan - Pink Skies

..::INFO::..

Wrocławski Stan Oskarżenia powstał w drugiej połowie lat 80-tych na gruzach takich kapel jak: Propaganda Buczącej Rury, Dezynsekcja i 48 Godzin. W początkowym okresie kapela grała w składzie Pajdo - wokal, Lokówa - gitara, Bolek - bas i Koza - bębny. Dopiero po którymś Jarocinie Lokówa został wokalistą a Pajdo najpierw krótko gra na basie a potem już do końca na gitarze. W 1991 roku zespół nagrał demówkę "Ciąg dalszy nastąpił" a rok później już bardziej profesjonalną "1992". Obie niestety to były straszna bieda... W tym samym czasie zespół nagrał w Krakowie dwie taśmy pod tym samym tytułem "Budują dla was klatkę z pieśni o wolności". Stan Oskarżenia grał wtedy w składzie Lokówa, Pajdo, Koza i Mirek Skirpan. Na przełomie 1992/1993 zespół zyskuje nową sekcję rytmiczną w osobach Małego - bas i Łysego - dr, którzy wcześniej grali w Działon Punk. Grupa realizuje kolejne studyjne wydawnictwa "Pięść wiary" (1993) i "Intensyfikacja" (1995). W latach 1995-2001 grupa praktycznie istnieje w zawieszeniu. Reaktywuje się w 2002 i nagrywa płytę we wrocławskim studio Clash "I co". Oprócz Lokówy i Pajdo w nagraniach udział wzięli Przemek - bas i Paweł - dr.

Artist: Stan Oskarżenia

Title: Budują dla Was Klatkę z Pieśni o Wolności

Country: Polska

Year: 1992

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Dezorientacja
2.Nie Wierz
3.Jestem Tutaj
4.Każdy z Nich
5.Na Pewno Nie Ja
6.Tego Już Nie Zmieni Nikt
7.Robotnicza Miłość
8.Z Tobą Sam
9.Jeden Dzień

..::INFO::..

Oi Polloi to zespoł punkowy, który powstał w 1981 roku w Edynburgu (Szkocja). W 1985 ukazuje się pierwszy materiał - kaseta demo wydana przez zespół - "Destroi the System". Od początku istnienia w zespole grało około 50 muzyków. Z założycieli pozostał tylko Deek - wokalista. Muzyka zespołu ewoluowała od oi do zaangażowanego anarchopunka. Teksty piosenek dotyczą m.in. ochrony środowiska, wyzwolenia zwierząt, wegetarianizmu, zwalczania faszyzmu, brutalności policji. Poza graniem muzyki angażują się w akcje anarchistyczne, ekologiczne oraz ruchu antyfaszystowskiego. Kilkakrotnie odwiedzali Polskę, co zaowocowało dość dobrą znajomością języka polskiego przez Deeka. Ich motto to "No compromise in defense of our earth". Wstawka zawiera album kompilacyjny zespołu.

Title: Pigs For Slaughter

Artist: Oi Polloi

Country: Szkocja

Year: 2006

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 192 kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Pigs For Slaughter
2 Thugs In Uniform
3 Never Give In
4 Stop Vivisection Now
5 You Cough They Profit
6 Reach For The Light
7 Rich Scumbag
8 Stop The Bloody Slaughter
9 Thrown On The Scrapheap
10 Unite And Win
11 Scum
12 They Shoot Children Don't They?
13 Leaders
14 Free The Henge
15 Nazi Scum
16 Greatest Working Class Rip-Off
17 Break The Mould
18 The Right To Choose
19 When Two Men Kiss
20 Take Back The Land
21 Hunt The Rich
22 Meine Augen
23 D.I.Y.

..::INFO::..

Mike and the Mechanics to brytyjska grupa rockowo-popowa stworzona przez Mike'a Rutheforda, gitarzystę i basistę Genesis, w 1985 roku. Grupie Mike & the Mechanics największy sukces przyniosły jej dwa pierwsze albumy - Mike + the Mechanics z 1985 roku oraz The Living Years z 1988, z których pochodzą m.in. utwory Silent Running i The Living Years. W skład zespołu wchodzą także Paul Carrack - wokalista, klawiszowiec i gitarzysta, Adrian Lee - klawiszowiec, Peter Van Hooke - perkusista. Po śmierci wokalisty Paula Younga w roku 2000, zespół zawiesił działalność, by powrócić w 2004 pod nazwą Mike & the Mechanics featuring Paul Carrack, jednak po niedługim czasie rozwiązał się. W 2010 zespół został reaktywowany w nowym składzie.

Title: Dyskografia

Artist: Mike And The Mechanics

Country: Wielka Brytania

Years: 1985-2019

Genre: Elektroniczna

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

...( AlbumList )...

Mike And The Mechanics (1985)
Living Years (1988)
Word Of Mouth (1991)
Beggar on a Beach of Gold (1995)
Mike and the Mechanics (1999
Rewired (2004)
The Road (2011)
Let Me Fly (2017)
Out Of The Blue (2019)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

THE WRATH byli jednym z tych wspaniałych, undergroundowych amerykańskich zespołów metalowych. Wydali swoje pierwsze, cztero-utworowe demo w 1985 roku i natychmiast się rozpadli. Rok później zjednoczyli się i nagrali pięcio-utworowe demo, zanim niemal zniknęli ze sceny na zawsze. Ich ostatnim znakiem życia był udział w kompilacji 'Metal Massacre 9' z 1988 roku i ich jedyne oficjalne wydawnictwo.

Jednak ludzie z wytwórni 'Arkeyn Steel Records' nie ustawali w wysiłkach przez ostatnie kilka lat i w końcu odnaleźli członków zespołu. Utwory z dwóch legendarnych taśm w końcu ujrzały światło dzienne. Początkowo zespół znalazł jedynie kasety VHS z finalnymi miksami stereo, ale w ostatniej chwili udało im się dotrzeć do oryginalnych wielościeżkowych taśm-matek, dzięki czemu 37 lat później mogą zaoferować najlepsze możliwe wrażenia dźwiękowe jak na debiutanckie wydawnictwo na srebrnym nośniku przystało...



I know that the Los Angeles 80s Heavy Metal scene rings a lot of bells and whistles to the most of you. There are many classic releases out there that are shaping a high class status when it comes to LA. Should I remind you the classic BARREN CROSS – “Believe” EP? or the “The High n’ Mighty” full length by COMMANDER? The “People in Hell Want Ice Water” by GRAVEN IMAGE? or the same titled Mini LP by DARK AGE? I guess that is needless to refer to the OMEN first two classic albums or to the “Deliver Us” Mini LP by WARLORD -one of the best Heavy Metal records ever made-. I could write hundreds of titles just to highlight the fact that Los Angeles was the Mecca of Steel back on the golden 80s Metal age:

Hundreds of new bands, mainly inspired by the success of the European Heavy Metal movement, were making their first but serious steps by recording demos, playing live shows and getting ready to record their debut albums. Lots of talent, lots of new ideas and an overall rediscovery of the Heavy Metal sound that would soon give shape to the US Metal core.

THE WRATH was one those bands that quickly jumped on the wagon of this early Heavy Metal train that was coming out straight from the LA scene of the early 80s.

They formed back in 1984 and in 1985 they recorded a demo of four songs. This demo gained the attention of Metal Blade Records and the track “Midnight Madman” was featured on the “Metal Massacre 9” compilation that was released in 1988 (after the band had split up). This was the first and last official release to feature THE WRATH moniker. In 1986 the band recorded 5 more demo songs on their own “Wrathful Studio” before they finally split up in 1987.

Through the years, both the 1985 demo songs and the “Wrathful Studio” 1986 recordings were spread among tape traders, metal fans and collectors. Everyone was trying to find some info about those songs and the band, but THE WRATH had disappeared. Forever? Well I guess not… Why? Because Arkeyn Steel Records team manages the impossible once again by tracking the band and releasing their complete recordings set on an official release under the “Pedal to the Metal” title.

All this obscure background sounds cool but what about the music? Someone may ask. Well THE WRATH delivered a very special type of guitar driven, fast tempo Heavy Metal, often touching the Speed Metal formulas -on their main riffing developments-, highlighting a combination of aggression and melody at the same time.

You can imagine a brief mixture of DARK AGE and OMEN with the vocals standing on the top thanks to both their color and their melodic lines that totally highlight an approach almost uncommon for the typical Metal of the era. The vocals are so fucking melodic that I can easily imagine a young Bob Barduba -or even Chris Cronk– locked in a garage just to shape some massive melodies upon THE WRATH’s sharp aged riffing. Well I can assure you that Dave Hughart reaches THAT KIND of high class status, when it comes to his brilliant vocal melodies.

Bill Simmons and Don Huffman are creating a massive guitar wall of sound: the riffing is huge in here and the lead and solo guitar parts are shinning.

And here I got to point that thanks to the massive work that has been done n the audio part of this particular release we are now able to actually HEAR all the above mentioned features and especially the guitars that are the big trademark on the band’s sound.

I know that Arkeyn Steel Records team have managed to track down the original multi track tapes and that Kostas Scandalis (Infinity Studios) remixed and mastered everything from scratch. I was blown away listening to those new shining versions of the songs. For me it was like hearing a totally new band: Nothing in common with the poor third or fourth generation copies of the songs that I have been storing for years. Wow, I was finally able to hear those GUITARS loud and clear!

The overall artwork and the front cover -based on the band’s original skullhammer trademark- are great. Lots of photos, the complete lyrics and an in depth biography are completing the booklet puzzle, following the usual Arkeyn Steel standards.

THE WRATH was one of the most inspired and powerful bands of the Los Angeles Heavy Metal scene. Due to bad timing their songs were never released officially, remaining in the vaults. Through this release Arkeyn Steel Records is fixing an important mistake in Heavy Metal history, highlighting one of the greatest examples of California Steel.

Chris Papadakis



..::TRACK-LIST::..

1. Number #1
2. Midnight Madman
3. Prison
4. State Of Mind
5. Bone Crusher
6. Behind The Wheel
7. Pedal To The Metal
8. Children Of The Night
9. Bombs Away

1-4 Unreleased Demo 1985
5-9 Unreleased Demo 1986
Limited to 500 handnumbered copies



..::OBSADA::..

Paul Ginsert - Bass
Eric Keck - Drums
Bill Simmons - Guitars, Lyrics (track 2)
Dave Hughart - Vocals, Lyrics
Don Huffman - Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=vdLPxyXxYnI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

THE WRATH byli jednym z tych wspaniałych, undergroundowych amerykańskich zespołów metalowych. Wydali swoje pierwsze, cztero-utworowe demo w 1985 roku i natychmiast się rozpadli. Rok później zjednoczyli się i nagrali pięcio-utworowe demo, zanim niemal zniknęli ze sceny na zawsze. Ich ostatnim znakiem życia był udział w kompilacji 'Metal Massacre 9' z 1988 roku i ich jedyne oficjalne wydawnictwo.

Jednak ludzie z wytwórni 'Arkeyn Steel Records' nie ustawali w wysiłkach przez ostatnie kilka lat i w końcu odnaleźli członków zespołu. Utwory z dwóch legendarnych taśm w końcu ujrzały światło dzienne. Początkowo zespół znalazł jedynie kasety VHS z finalnymi miksami stereo, ale w ostatniej chwili udało im się dotrzeć do oryginalnych wielościeżkowych taśm-matek, dzięki czemu 37 lat później mogą zaoferować najlepsze możliwe wrażenia dźwiękowe jak na debiutanckie wydawnictwo na srebrnym nośniku przystało...



I know that the Los Angeles 80s Heavy Metal scene rings a lot of bells and whistles to the most of you. There are many classic releases out there that are shaping a high class status when it comes to LA. Should I remind you the classic BARREN CROSS – “Believe” EP? or the “The High n’ Mighty” full length by COMMANDER? The “People in Hell Want Ice Water” by GRAVEN IMAGE? or the same titled Mini LP by DARK AGE? I guess that is needless to refer to the OMEN first two classic albums or to the “Deliver Us” Mini LP by WARLORD -one of the best Heavy Metal records ever made-. I could write hundreds of titles just to highlight the fact that Los Angeles was the Mecca of Steel back on the golden 80s Metal age:

Hundreds of new bands, mainly inspired by the success of the European Heavy Metal movement, were making their first but serious steps by recording demos, playing live shows and getting ready to record their debut albums. Lots of talent, lots of new ideas and an overall rediscovery of the Heavy Metal sound that would soon give shape to the US Metal core.

THE WRATH was one those bands that quickly jumped on the wagon of this early Heavy Metal train that was coming out straight from the LA scene of the early 80s.

They formed back in 1984 and in 1985 they recorded a demo of four songs. This demo gained the attention of Metal Blade Records and the track “Midnight Madman” was featured on the “Metal Massacre 9” compilation that was released in 1988 (after the band had split up). This was the first and last official release to feature THE WRATH moniker. In 1986 the band recorded 5 more demo songs on their own “Wrathful Studio” before they finally split up in 1987.

Through the years, both the 1985 demo songs and the “Wrathful Studio” 1986 recordings were spread among tape traders, metal fans and collectors. Everyone was trying to find some info about those songs and the band, but THE WRATH had disappeared. Forever? Well I guess not… Why? Because Arkeyn Steel Records team manages the impossible once again by tracking the band and releasing their complete recordings set on an official release under the “Pedal to the Metal” title.

All this obscure background sounds cool but what about the music? Someone may ask. Well THE WRATH delivered a very special type of guitar driven, fast tempo Heavy Metal, often touching the Speed Metal formulas -on their main riffing developments-, highlighting a combination of aggression and melody at the same time.

You can imagine a brief mixture of DARK AGE and OMEN with the vocals standing on the top thanks to both their color and their melodic lines that totally highlight an approach almost uncommon for the typical Metal of the era. The vocals are so fucking melodic that I can easily imagine a young Bob Barduba -or even Chris Cronk– locked in a garage just to shape some massive melodies upon THE WRATH’s sharp aged riffing. Well I can assure you that Dave Hughart reaches THAT KIND of high class status, when it comes to his brilliant vocal melodies.

Bill Simmons and Don Huffman are creating a massive guitar wall of sound: the riffing is huge in here and the lead and solo guitar parts are shinning.

And here I got to point that thanks to the massive work that has been done n the audio part of this particular release we are now able to actually HEAR all the above mentioned features and especially the guitars that are the big trademark on the band’s sound.

I know that Arkeyn Steel Records team have managed to track down the original multi track tapes and that Kostas Scandalis (Infinity Studios) remixed and mastered everything from scratch. I was blown away listening to those new shining versions of the songs. For me it was like hearing a totally new band: Nothing in common with the poor third or fourth generation copies of the songs that I have been storing for years. Wow, I was finally able to hear those GUITARS loud and clear!

The overall artwork and the front cover -based on the band’s original skullhammer trademark- are great. Lots of photos, the complete lyrics and an in depth biography are completing the booklet puzzle, following the usual Arkeyn Steel standards.

THE WRATH was one of the most inspired and powerful bands of the Los Angeles Heavy Metal scene. Due to bad timing their songs were never released officially, remaining in the vaults. Through this release Arkeyn Steel Records is fixing an important mistake in Heavy Metal history, highlighting one of the greatest examples of California Steel.

Chris Papadakis



..::TRACK-LIST::..

1. Number #1
2. Midnight Madman
3. Prison
4. State Of Mind
5. Bone Crusher
6. Behind The Wheel
7. Pedal To The Metal
8. Children Of The Night
9. Bombs Away

1-4 Unreleased Demo 1985
5-9 Unreleased Demo 1986
Limited to 500 handnumbered copies



..::OBSADA::..

Paul Ginsert - Bass
Eric Keck - Drums
Bill Simmons - Guitars, Lyrics (track 2)
Dave Hughart - Vocals, Lyrics
Don Huffman - Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=vdLPxyXxYnI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nowy projekt gitarzysty włoskiego PSYCHOFAGIST.
Szalony, odjechany, eksperymentalny metal inspirowany THE LOCUST, MELT BANANA, FRANK ZAPPA, NICK CAVE, MR BUNGLE, FANTOMAS, NAKED CITY...


Ok, another avant-garde metal band, this time coming from Italy and having lots of experimental approach, low tunes in guitars (it what seems to my ears), as tons of synths and nightmare screamed vocals. It's what SYK is about on "Atoma", so stay with open mind when dealing with this album. It's too complicated and experimental for liking it on the first listening.

This is a very difficult album to hear and comprehend, because the tunes used for the instruments are extremely non-conventional, the screamed female voice is in a completely different way of you Ol' Daddy here is used to hear... It's weird, I must say, but it's not bad as many can think (especially if we're talking about some Metal fundamentalists who thing Metal must be this or that way).

The sound production is fine, and we can hear a good quality of sound flowing from the speakers, enough to recognize the instruments with their different tunes, but be aware if you become confused, it's not to do with the quality.

The band's music is too experimental, sometimes with extremely complex tempos, non-conventional sounds and effects, but some great moments can be found on the seven songs, for all of them have many to say.

On "Atoma", a complex and very good work from drums is heard in the middle of the broken tempos and extremely strange guitars sound. "The Observer" is difficult, but the vocals do a fine work, as well as we can hear on "Obsidian". "Un-God-Known" and "Auburn" are full of good guitars. And all the tracks, if you carefully hear the album, have some good points, and as many you hear the album the more you'll get used to their musical proposal.

Good work, but truly hard to understand. Even know, I don't really know if I got their idea clearly, but I know it's good.

'Metal Mark' Garcia



..::TRACK-LIST::..

1. atoma 06:27
2. the observer 05:20
3. obsidian 05:12
4. UN-god-KNOWN 07:03
5. auburn 06:12
6. vacuum 03:58
7. herset la tari 07:13

Recorded in Jan/Feb 2014 at - Den Records Studios by Stefano Ferrian



..::OBSADA::..

VOICE - Dalila Kayros
GUITAR - Stefano Ferrian (ex-psychofagist)
BASS - Luca Pissavini
DRUMS - Federico De Bernardi di Valserra (ex-psychofagist)




https://www.youtube.com/watch?v=v1Ve2TC7-3U



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nowy projekt gitarzysty włoskiego PSYCHOFAGIST.
Szalony, odjechany, eksperymentalny metal inspirowany THE LOCUST, MELT BANANA, FRANK ZAPPA, NICK CAVE, MR BUNGLE, FANTOMAS, NAKED CITY...


Ok, another avant-garde metal band, this time coming from Italy and having lots of experimental approach, low tunes in guitars (it what seems to my ears), as tons of synths and nightmare screamed vocals. It's what SYK is about on "Atoma", so stay with open mind when dealing with this album. It's too complicated and experimental for liking it on the first listening.

This is a very difficult album to hear and comprehend, because the tunes used for the instruments are extremely non-conventional, the screamed female voice is in a completely different way of you Ol' Daddy here is used to hear... It's weird, I must say, but it's not bad as many can think (especially if we're talking about some Metal fundamentalists who thing Metal must be this or that way).

The sound production is fine, and we can hear a good quality of sound flowing from the speakers, enough to recognize the instruments with their different tunes, but be aware if you become confused, it's not to do with the quality.

The band's music is too experimental, sometimes with extremely complex tempos, non-conventional sounds and effects, but some great moments can be found on the seven songs, for all of them have many to say.

On "Atoma", a complex and very good work from drums is heard in the middle of the broken tempos and extremely strange guitars sound. "The Observer" is difficult, but the vocals do a fine work, as well as we can hear on "Obsidian". "Un-God-Known" and "Auburn" are full of good guitars. And all the tracks, if you carefully hear the album, have some good points, and as many you hear the album the more you'll get used to their musical proposal.

Good work, but truly hard to understand. Even know, I don't really know if I got their idea clearly, but I know it's good.

'Metal Mark' Garcia



..::TRACK-LIST::..

1. atoma 06:27
2. the observer 05:20
3. obsidian 05:12
4. UN-god-KNOWN 07:03
5. auburn 06:12
6. vacuum 03:58
7. herset la tari 07:13

Recorded in Jan/Feb 2014 at - Den Records Studios by Stefano Ferrian



..::OBSADA::..

VOICE - Dalila Kayros
GUITAR - Stefano Ferrian (ex-psychofagist)
BASS - Luca Pissavini
DRUMS - Federico De Bernardi di Valserra (ex-psychofagist)




https://www.youtube.com/watch?v=v1Ve2TC7-3U



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
VA - Best Of The 90's - (3 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Various Artists
Album................: Best Of The 90's
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 2017
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 69-71 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Warner Music Central Europe

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Simply Red - Something Got Me Started [03:57]
2. The Rembrandts - Just The Way It Is, Baby [04:02]
3. Mr. Big - To Be With You [03:26]
4. Marc Cohn - Walking In Memphis [04:11]
5. Snow - Informer [03:44]
6. Crystal Waters - Gypsy Woman [03:51]
7. Prince Ital Joe - United (Feat. Marky Mark) [Radio Edit][04:00]
8. Dolls United Feat. Jim Knopf Und Lukas Der Lokomotivfuhrer - Eine Insel Mit Zwei Bergen - Radio Edit[03:44]
9. Rednex - Cotton Eye Joe [03:11]
10. 2 Unlimited - No Limit - Radio Edit [03:16]
11. Corona - The Rhythm Of The Night [04:21]
12. Scatman John - Scatman (Ski-Ba-Bop-Ba-Dop-Bop) [03:29]
13. Robert Miles - Children (Radio Edit) [03:49]
14. Deee-Lite - Groove Is In The Heart [03:51]
15. Londonbeat - I've Been Thinking About You [03:47]
16. Diana King - Shy Guy [03:39]
17. Bette Midler - From A Distance [04:34]

Playing Time.........: 01:04:59
Total Size...........: 447,87 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Mc Hammer - U Can't Touch This [04:14]
2. Dr. Alban - It's My Life (Radio Edit) [03:59]
3. Right Said Fred - Don't Talk Just Kiss [03:02]
4. Lucilectric - Madchen (Madchen Radio Mix) [03:14]
5. Spin Doctors - Two Princes [04:15]
6. Zz Top - Viva Las Vegas [04:45]
7. Duran Duran - Ordinary World [04:18]
8. Cher - Believe [03:56]
9. East 17 - It's Alright [04:38]
10. All Saints - Never Ever (Radio Edit) [05:11]
11. Shaggy - Oh Carolina [03:11]
12. 4 Non Blondes - What's Up? (Edit) [04:55]
13. Dna - Tom's Diner (feat. Suzanne Vega) [03:47]
14. Human League - Tell Me When [04:41]
15. The Corrs - What Can I Do [04:16]
16. Ugly Kid Joe - Cat's In The Cradle [04:01]

Playing Time.........: 01:06:30
Total Size...........: 469,88 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 3
---------------------------------------------------------------------

1. Adamski - Killer [04:11]
2. Everything But The Girl - Missing (Todd Terry Remix) [03:53]
3. Culture Beat - Mr. Vain (Radio Edit) [04:16]
4. Salt-N-Pepa - Let's Talk About Sex [03:30]
5. M People - One Night In Heaven [04:21]
6. Color Me Badd - I Wanna Sex You Up (Single Mix) [04:00]
7. Chesney Hawkes - The One And Only [03:40]
8. Cut 'n' Move - Give It Up (Extended Version) [05:53]
9. Inner Circle - Sweat (A La La La La Long) [03:45]
10. Mark Morrison - Return Of The Mack (C&J Radio Edit) [03:31]
11. Nick Kamen - I Promised Myself [03:54]
12. Dario G - Sunchyme (Radio Edit) [03:53]
13. The Beloved - Sweet Harmony [04:59]
14. Kate Yanai - Summer Dreamin' [03:36]
15. X-Perience - A Neverending Dream [03:42]
16. Caught In The Act - Love Is Everywhere (7 Inch) [04:04]
17. Whigfield - Saturday Night [03:40]

Playing Time.........: 01:08:57
Total Size...........: 493,15 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Totalna euforia, idealna produkcja wzmacniająca wściekłość ostrymi tonami!!!
Zespół grał niczym buldożer, rozgniatając wszystko na drodze!


Welcome a new pressing of RAW POWER's masterpiece "Screams from the gutter" to celebrate its 40th anniversary! Originally released in 1985 "Screams from the gutter" turns 40 this year! One of the most iconic Hardcore records of all time, the perfect crossover between furious Italian Punk and a thrashing tornado driven by legendary riffs, vitriolic screams and a ballistic drum section. F.O.A.D. Records keeps up the unbreakable legacy with Italy's absolute Hardcore heroes Raw Power giving to their most classic album "Screams from the gutter" a proper deluxe edition, a total quality-care version that makes justice to this timeless Hardcore milestone! Many of you will agree that this is the finest Italian HC offering ever made and easily one of the 10 world's best Hardcore records of the 80's.. over 40.000 copies sold and still sounding fresh and up-to-date even when compared to modern HC standards. FOAD's treatment for this consists of a scrupolous mastering that respects in detail the original reel's sound leaving full breathe and dynamics to its original impact and (raw) power! 17 gems of intense, no-frills HC with a bombastic drummer, fantastic guitar riffs and angry vocals. It's a difficult comparison with their other early output - "You Are The Victim" and the excellent material released by BCT - but after all "Screams From The Gutter" marks Raw Power's peak due to its superior production. The band's simple yet instantly memorable riffs bring to mind Black Flag, Circle Jerks, but also earlier groups like the Who, AC/DC, and of course, the Stooges. Throw in some cool harmonics, rockin' solos, a cowbell, and a guitar player with hell-shriek vocals and you have this flawless Hardcore classic!! Housed in a deluxe digpack with 11 page booklet featuring rare photos, flyers and memorabilia from the time it was originally recorded.



..::TRACK-LIST::..

1. State Oppression 01:29
2. Joe's The Best 01:52
3. Bastard 00:57
4. A Certain Kind Of Killer 01:08
5. Army 01:36
6. My Boss 01:18
7. No Card 01:28
8. Power 00:51
9. Start A Fight 02:27
10. Don't Let Me See It 02:25
11. Hate 01:59
12. Raw Power 00:59
13. Our Oppression 01:18
14. We're All Gonna Die 01:43
15. Police Police 01:03
16. Nihilist 01:22
17. Politicians 02:01



..::OBSADA::..

Mauro Codeluppi - vocals
Davide Devoti - lead guitar
Giuseppe Codeluppi - rhythm guitar
Maurizio Dodi - bass
Helder Stefanini - drums




https://www.youtube.com/watch?v=0_PUu8DtDUA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Totalna euforia, idealna produkcja wzmacniająca wściekłość ostrymi tonami!!!
Zespół grał niczym buldożer, rozgniatając wszystko na drodze!


Welcome a new pressing of RAW POWER's masterpiece "Screams from the gutter" to celebrate its 40th anniversary! Originally released in 1985 "Screams from the gutter" turns 40 this year! One of the most iconic Hardcore records of all time, the perfect crossover between furious Italian Punk and a thrashing tornado driven by legendary riffs, vitriolic screams and a ballistic drum section. F.O.A.D. Records keeps up the unbreakable legacy with Italy's absolute Hardcore heroes Raw Power giving to their most classic album "Screams from the gutter" a proper deluxe edition, a total quality-care version that makes justice to this timeless Hardcore milestone! Many of you will agree that this is the finest Italian HC offering ever made and easily one of the 10 world's best Hardcore records of the 80's.. over 40.000 copies sold and still sounding fresh and up-to-date even when compared to modern HC standards. FOAD's treatment for this consists of a scrupolous mastering that respects in detail the original reel's sound leaving full breathe and dynamics to its original impact and (raw) power! 17 gems of intense, no-frills HC with a bombastic drummer, fantastic guitar riffs and angry vocals. It's a difficult comparison with their other early output - "You Are The Victim" and the excellent material released by BCT - but after all "Screams From The Gutter" marks Raw Power's peak due to its superior production. The band's simple yet instantly memorable riffs bring to mind Black Flag, Circle Jerks, but also earlier groups like the Who, AC/DC, and of course, the Stooges. Throw in some cool harmonics, rockin' solos, a cowbell, and a guitar player with hell-shriek vocals and you have this flawless Hardcore classic!! Housed in a deluxe digpack with 11 page booklet featuring rare photos, flyers and memorabilia from the time it was originally recorded.



..::TRACK-LIST::..

1. State Oppression 01:29
2. Joe's The Best 01:52
3. Bastard 00:57
4. A Certain Kind Of Killer 01:08
5. Army 01:36
6. My Boss 01:18
7. No Card 01:28
8. Power 00:51
9. Start A Fight 02:27
10. Don't Let Me See It 02:25
11. Hate 01:59
12. Raw Power 00:59
13. Our Oppression 01:18
14. We're All Gonna Die 01:43
15. Police Police 01:03
16. Nihilist 01:22
17. Politicians 02:01



..::OBSADA::..

Mauro Codeluppi - vocals
Davide Devoti - lead guitar
Giuseppe Codeluppi - rhythm guitar
Maurizio Dodi - bass
Helder Stefanini - drums




https://www.youtube.com/watch?v=0_PUu8DtDUA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

O Harmony Corruption można napisać, że jest to przełomowy album w twórczości Napalm Death. Po pierwsze zadebiutowali na nim Barney oraz Mitch, po drugie został nagrany w Morrisound Studio, a nad produkcją czuwał Scott Burns. Plotka głosi, że Brytyjczycy udali się do Morrisound, aby przechwycić charakterystyczną produkcję „Leprosy”. Nawet dzisiaj Harmony Corruption brzmi inaczej niż pozostałe Napalmy – death metalowo. Po trzecie jest to najbardziej death metalowy album ze wszystkich w dyskografii Napalm Death, prawdę mówiąc jest tu więcej death metalu niż grindu. Po czwarte struktura utworów uległa bardzo dużej zmianie. Piosenki stały się mniej chaotyczne, mniej hałaśliwe, bardziej zgrane, lepsze technicznie i przede wszystkim bardziej rozbudowane i dłuższe, przez co jest ich ponad dwa razy mniej niż np. na „From Enslavement To Obliteration”. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że pojawił się tu niejaki zarodek melodii, jeżeli by porównywać z poprzednikami.

Na tym albumie dominuje jednak niepodzielnie brutalność i ciężkość, bardziej charakterystyczna dla death metalu niż dla grindu. Nie umniejsza to jednak ani odrobiny wielkiej klasie Harmony Corruption. Właśnie z tego LP pochodzą takie klasyki jak „Suffer The Children” czy „Unfit Earth”, w którym gościnnie swych gardeł użyczyli John Tardy i Glen Benton. Kilka razy spotkałem się z opinią, że jest to najlepszy album Napalmów, ja osobiście mam innego faworyta, ale nie da się ukryć, że Harmony Corruption jest jednym z najlepszych osiągnięć Napalm Death.

corpse



All that I can shockingly say when I first heard this was "wow, what a hell of an album!" If your desire is to know what an ideal grindcore/death metal release or more particularly Napalm Death's best work to date, this one is it. Some accusations here I've heard is that Napalm Death copied the Floridian grindcore/death metal sound of the early 90's. While I say yes there are similarities, I still feel "Harmony Corruption" is original as is all of the Napalm Death albums that I've heard. This one has the most sickest guitar work, vocals and drums that an album needs in order to coin it as a quality release.

Let's look at the sound and riff structure first off. If you have the metal zone pedal more power to ya because the distortion here is maxed out. If you haven't heard this album, the crunch tone is monumental and contains so much thick fuzz that an amplifier can dish out. Next, the riff writing was not overtly complicated and technical. It is just heavy, fast and insanely intense. Their riffs are composed of bar chord usage, tremolo picked notes and fueled with so much energy. To me, the riffs were wholly amazing and flowed well for each song. The production makes the music a little bit hard to hear everything though, that's the only downside. So the album has a little bit of a "live" sound to it. However, all of the instruments and vocals were well mixed together despite this.

My favorite feature of the album are the drums. Why though? A name that may be long forgotten: Mick Harris. This guy tore it up. It was his next to last effort with the band entirely and his energy is astounding, but yet his drum lines are basic and well fitting. One thing that will pump you up is the blast beating. If you have "Live Corruption" (1992), you'll know what I mean because you get to see him in action. His efforts make the songs sound more intense and fast. The band as a whole contributed the most ever and every member was at their best.

One of the fastest and most invigorating experiences are viewed on "Live Corruption". Mick kept the band intense, brutal and insane which is something they have lacked since his departure. For Mark "Barney" Greenway, their vocalist, this his first effort with the band and best one to date. To compare, he's similar sounding to Frank Mullen of Suffocation, but seems to have a sustain that's longer and more instances where he's bellowing out his vox. The vocals therefore makes things fitting and exciting. Another note here, John Tardy (Obituary) and Glen Benton (Deicide/Vital Remains) are guest backup vocalists for the song "Unfit Earth".

The promise of "Harmony Corruption" is a great one because this album remains in the grindcore/death metal archives forever for being one of the best records ever made. I don't like the newer lineup and all of the other Napalm Death releases that I've heard haven't been as original and classic grindcore/death metal as this one was. What stood out the most again are the vocals, the guitars, and the drums. Everything was fueled and fueled with vigor. I discount other Napalm Death releases and refuse to listen to any of other one of theirs because they're not even close to sounding as good as "Harmony Corruption" is. Old Napalm Death is dead, long live old Napalm!

Orbitball



..::TRACK-LIST::..

1. Vision Conquest
2. If The Truth Be Known
3. Inner Incineration
4. Malicious Intent
5. Unfit Earth (Guest Vocals-Glen Benton, John Tardy)
6. Circle Of Hypocrisy
7. The Chains That Bind Us
8. Mind Snare
9. Extremity Retained
10. Suffer The Children

Bonus Track:
11. Hiding Behind



..::OBSADA::..

Mark 'Barney' Greenway - vocals
Jesse Pintado - guitars
Mitch Harris - guitars
Shane Embury - bass
Mick Harris - drums



https://www.youtube.com/watch?v=8l3X3MgLZa0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

O Harmony Corruption można napisać, że jest to przełomowy album w twórczości Napalm Death. Po pierwsze zadebiutowali na nim Barney oraz Mitch, po drugie został nagrany w Morrisound Studio, a nad produkcją czuwał Scott Burns. Plotka głosi, że Brytyjczycy udali się do Morrisound, aby przechwycić charakterystyczną produkcję „Leprosy”. Nawet dzisiaj Harmony Corruption brzmi inaczej niż pozostałe Napalmy – death metalowo. Po trzecie jest to najbardziej death metalowy album ze wszystkich w dyskografii Napalm Death, prawdę mówiąc jest tu więcej death metalu niż grindu. Po czwarte struktura utworów uległa bardzo dużej zmianie. Piosenki stały się mniej chaotyczne, mniej hałaśliwe, bardziej zgrane, lepsze technicznie i przede wszystkim bardziej rozbudowane i dłuższe, przez co jest ich ponad dwa razy mniej niż np. na „From Enslavement To Obliteration”. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że pojawił się tu niejaki zarodek melodii, jeżeli by porównywać z poprzednikami.

Na tym albumie dominuje jednak niepodzielnie brutalność i ciężkość, bardziej charakterystyczna dla death metalu niż dla grindu. Nie umniejsza to jednak ani odrobiny wielkiej klasie Harmony Corruption. Właśnie z tego LP pochodzą takie klasyki jak „Suffer The Children” czy „Unfit Earth”, w którym gościnnie swych gardeł użyczyli John Tardy i Glen Benton. Kilka razy spotkałem się z opinią, że jest to najlepszy album Napalmów, ja osobiście mam innego faworyta, ale nie da się ukryć, że Harmony Corruption jest jednym z najlepszych osiągnięć Napalm Death.

corpse



All that I can shockingly say when I first heard this was "wow, what a hell of an album!" If your desire is to know what an ideal grindcore/death metal release or more particularly Napalm Death's best work to date, this one is it. Some accusations here I've heard is that Napalm Death copied the Floridian grindcore/death metal sound of the early 90's. While I say yes there are similarities, I still feel "Harmony Corruption" is original as is all of the Napalm Death albums that I've heard. This one has the most sickest guitar work, vocals and drums that an album needs in order to coin it as a quality release.

Let's look at the sound and riff structure first off. If you have the metal zone pedal more power to ya because the distortion here is maxed out. If you haven't heard this album, the crunch tone is monumental and contains so much thick fuzz that an amplifier can dish out. Next, the riff writing was not overtly complicated and technical. It is just heavy, fast and insanely intense. Their riffs are composed of bar chord usage, tremolo picked notes and fueled with so much energy. To me, the riffs were wholly amazing and flowed well for each song. The production makes the music a little bit hard to hear everything though, that's the only downside. So the album has a little bit of a "live" sound to it. However, all of the instruments and vocals were well mixed together despite this.

My favorite feature of the album are the drums. Why though? A name that may be long forgotten: Mick Harris. This guy tore it up. It was his next to last effort with the band entirely and his energy is astounding, but yet his drum lines are basic and well fitting. One thing that will pump you up is the blast beating. If you have "Live Corruption" (1992), you'll know what I mean because you get to see him in action. His efforts make the songs sound more intense and fast. The band as a whole contributed the most ever and every member was at their best.

One of the fastest and most invigorating experiences are viewed on "Live Corruption". Mick kept the band intense, brutal and insane which is something they have lacked since his departure. For Mark "Barney" Greenway, their vocalist, this his first effort with the band and best one to date. To compare, he's similar sounding to Frank Mullen of Suffocation, but seems to have a sustain that's longer and more instances where he's bellowing out his vox. The vocals therefore makes things fitting and exciting. Another note here, John Tardy (Obituary) and Glen Benton (Deicide/Vital Remains) are guest backup vocalists for the song "Unfit Earth".

The promise of "Harmony Corruption" is a great one because this album remains in the grindcore/death metal archives forever for being one of the best records ever made. I don't like the newer lineup and all of the other Napalm Death releases that I've heard haven't been as original and classic grindcore/death metal as this one was. What stood out the most again are the vocals, the guitars, and the drums. Everything was fueled and fueled with vigor. I discount other Napalm Death releases and refuse to listen to any of other one of theirs because they're not even close to sounding as good as "Harmony Corruption" is. Old Napalm Death is dead, long live old Napalm!

Orbitball



..::TRACK-LIST::..

1. Vision Conquest
2. If The Truth Be Known
3. Inner Incineration
4. Malicious Intent
5. Unfit Earth (Guest Vocals-Glen Benton, John Tardy)
6. Circle Of Hypocrisy
7. The Chains That Bind Us
8. Mind Snare
9. Extremity Retained
10. Suffer The Children

Bonus Track:
11. Hiding Behind



..::OBSADA::..

Mark 'Barney' Greenway - vocals
Jesse Pintado - guitars
Mitch Harris - guitars
Shane Embury - bass
Mick Harris - drums



https://www.youtube.com/watch?v=8l3X3MgLZa0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Historia powstania albumu „Songs of Planets and Moons” zaczyna się w momencie, kiedy po raz pierwszy usłyszałem, brzmienia zarejestrowane przez sondy Cassini oraz Voyager 1 & 2, będące wynikiem badania dalekiego kosmosu. Te bezzałogowe statki kosmiczne rejestrują wszystkie napotkane na swojej drodze informację, w tym drgania elektromagnetyczne planet, które są następnie przetwarzane na dźwięki słyszalne dla ludzkiego ucha. Dźwięki te zafascynowały mnie do tego stopnia, że wybrałem dziewiętnaście z nich by stworzyć muzykę w oparciu o ich brzmienia, przetwarzając je elektronicznie oraz dodając od siebie swego rodzaju muzyczne komentarze oraz struktury. Całość tworzy swoistą sonorystyczną wyprawą w odległe zakątki wszechświata, momentami daleko poza układ słoneczny.

Rozpoczyna ją Gliese 581 c planeta pozasłoneczna typu super-ziemia orbitująca wokół czerwonego karła Gliese 581, znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi około dwadzieścia lat świetlnych od Ziemi – co astronomicznie jest odległością bardzo małą. Gliese 581 zajmuje 89 miejsce na liście najbliższych układów gwiezdnych względem Ziemi. Kolejny obiektem niebieskim jest pozasłoneczna planeta typu super-ziemia GJ 1214 b, krążąca wokół gwiazdy GJ 1214 znajdującej się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 13 parseków czyli 42.40032910028 lat świetlnych od Ziemi, ma ona średnicę ok. 2,7 raza większą niż Ziemia. W znacznej części składa się z wody oraz prawdopodobnie wodoru. GJ 1214 b jest uważana za najlepszą kandydatkę na planetę oceaniczną. Kepler 22b to również planeta pozasłoneczna znajdująca się w ekosferze gwiazdy podobnej do Słońca. Planeta ma średnicę 2,4 razy większą od Ziemi i znajduje się około 600 lat świetlnych od Układu Słonecznego w gwiazdozbiorze Łabędzia. Jej masa, ani gęstość nie są znane, nie jest zatem wiadome, czy przypomina ona budową skalistą Ziemię, wiemy że obiega gwiazdę Kepler-22 w czasie 290 dni. Proxima Centauri b (Proxima b) to planeta pozasłoneczna typu ziemskiego okrążająca gwiazdę Proxima Centauri. Jej gwiazda jest składnikiem układu potrójnego Alfa Centauri, położoną najbliżej Słońca, Proxima b jest najbliższą znaną planetą pozasłoneczną.

Eris jest obiektem transneptunowym, czyli planetoidą obiegającą Słońce po orbitach, znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Jego masę wkrótce po odkryciu oszacowano jako większą niż masa Plutona i z tego powodu w mediach nazywany był dziesiątą planetą, podobnie jak Pluton i Ceres, zaliczana do planet karłowatych. Gazowy olbrzym Jupiter, to największa planeta Układu Słonecznego, piąta w kolejności od Słońca, masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzą grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi. Towarzyszą mu cztery z dziewięćdziesięciu pięciu księżyców, Amaltea czyli Jupiter V, największy z wewnętrznych księżyców Jowisza o nieregularnym kształcie, którego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Średnia gęstość Amaltei jest stosunkowo niska i wynosi 0,86 g/cm3. Sugeruje to, że jest zbudowana w znacznym stopniu z lodu wodnego, zaś jej wnętrze ma porowatą strukturę. Następny, ósmy pod względem wielkości księżyc Jowisza to Elara, o nieregularnych kształtach, będącym trzynastym naturalnym satelitą pod względem odległości od Jowisza. Obiekt ma średnicę ok. 86 kilometrów i okrąża planetę w ciągu 259 dni. Carme czyli Jupiter XI to najprawdopodobniej przechwycona planetoida, która uległa kolizji i rozpadła się na kilkanaście części, które są dziś księżycami zaliczanymi do grupy Carme, charakteryzującymi się zbliżonymi orbitami i czerwonawą barwą. Carme jest największym obiektem tej grupy, a jej masa stanowi aż 99% masy całej grupy. Jowiszową suitę zamyka Io czyli Jupiter I, trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych, czwarty pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną jest to wynik silnych deformacji pływowych.

Z kolei Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, jest trzecim pod względem jasności, po Słońcu i Księżycu ciałem niebieskim widocznym na niebie. Klasyfikowana jako planeta skalista (inaczej: typu ziemskiego) jest czasami nazywana „planetą bliźniaczą” albo „siostrą Ziemi” – ze względu na podobną wielkość, masę i skład chemiczny. Bianka inaczej Uran VIII to mały wewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 23 stycznia 1986 roku na zdjęciach przesłanych przez sondę Voyager 2. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, oprócz parametrów orbity i rozmiaru. Titan zwany też Saturnem VI to największy księżyc Saturna, jedyny w Układzie Słonecznym otoczony gęstą atmosferą, w której zachodzą skomplikowane zjawiska pogodowe. Jest to również jedyne ciało poza Ziemią, na którym odkryto powierzchniowe zbiorniki cieczy – jeziora ciekłego metanu. Pluton to planeta karłowata – plutoid, najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera, należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych, płaszczyzna po której się porusza, jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Plutona obiega co najmniej pięć księżyców, z których jeden, Charon ma tylko o połowę mniejszą średnicę od niego. Charon zwany też Pluton I to największy naturalny satelita Plutona, ze względu na małe rozmiary i dużą odległość od Słońca niewiele wiadomo na temat budowy i składu chemicznego Charona. Przypuszcza się, że jest on pokryty warstwą lodu wodnego o temperaturze ok. -220 °C.

Oberon czyli Uran IV, to drugi co do wielkości, najbardziej zewnętrzny satelita spośród pięciu głównych księżyców Urana. Oberon jest księżycem lodowym, składa się w około 50% z lodu, w 30% z krzemianów oraz w 20% ze składników węglowo-azotowych wiązanych metanem. Na jego powierzchni znajdują się liczne kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem. Z kolei Deimos to mniejszy i dalszy z dwóch księżyców Marsa. Deimos jest prawdopodobnie dawną planetoidą, która w stronę Marsa została skierowana przez pole grawitacyjne Jowisza. Deimos składa się ze skał bogatych w węgiel i lodu. Jego powierzchnia jest pokryta kraterami, ale jednocześnie jest gładka z powodu wypełnienia kraterów grubą warstwą regolitu. Karłowata planeta Haumea z Pasa Kuipera, czyli obszaru Układu Słonecznego rozciągającego się za orbitą Neptuna, należy do grupy plutoidów, posiada niedawno odkryty pierścień i 75% jej powierzchni jest pokryte lodem. Obiega Słońce po orbicie o mimośrodzie w czasie ok. 281 lat. Matuzalem (PSR B1620-26 b) to planeta pozasłoneczna położona około 12 400 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Skorpiona. Planeta okrąża układ podwójny PSR B1620-26, w którym jednym składnikiem jest pulsar, a drugim biały karzeł. Planeta ta jest najstarszą znaną planetą, przypuszcza się, że liczy 12,7 miliarda lat – 93,1% wieku Wszechświata, który liczy 13,75 miliarda lat. Wyprawę kończy Ziemia trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego, pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego, uformowała się około 4,54 miliarda lat temu.
Udanej podróży...

Bartłomiej Oleś


To nie jest tak, że Bartłomieja Olesia nagle znudziło granie jazzu. Po prostu żaden artysta o tak szerokich horyzontach i zainteresowaniach nie chce być zaszufladkowany. Dlatego szuka wciąż nowych wyzwań i doznań. Na swoim najnowszym – sygnowanym szyldem Drumbientone – albumie „Songs of Planets and Moons”, muzyk ten postanowił odbyć elektroniczno-kosmiczną podróż w odległe rejony Układu Słonecznego i poza jego granice.

Bartłomiej Oleś nie przestaje zaskakiwać. Muzyk znany przede wszystkim z kontrabasowo-perkusyjnego duetu jazzowego Oleś Brothers stał się przed rokiem patronem płyty „Cat’s Songs – 17 Haiku for Piano”, na której młoda pianistka Mira Opalińska nagrała skomponowane przez niego utwory klasyczne na fortepian. W lutym tego roku światło dzienne ujrzał natomiast album Kwartetu Bartłomieja, na którym znalazła się wersja live ponad godzinnej suity freejazzowej „Eleven Phrases”. A już niebawem, bo pod koniec października, do sprzedaży trafi – wydany nakładem wytwórni VinylON Records – krążek „Songs of Planets and Moons”, który w pierwszej kolejności powinien zainteresować wielbicieli… elektroniki i ambientu.
Oleś pracował nad nim w lutym 2024 roku, dając tym samym wyraz swoim zainteresowaniom astronomią i eksploracją przestrzeni kosmicznej. Nieprzypadkowo też zadedykował go trzem zmarłym w ostatniej dekadzie wielkim mistrzom rocka elektronicznego (i ambientu): Niemcom Edgarowi Froesemu (1944-2015) i Klausowi Schulzemu (1947-2022) oraz Grekowi Vangelisowi (1943-2022). Inspiracją dla polskiego artysty stały się natomiast odkrycia dokonane dzięki misjom trzech sond kosmicznych: Cassini (1997-2017), Voyager 1 (1977-2025) i Voyager 2 (1977-?), których pierwotnym zadaniem była eksploracja Jowisza i Saturna. Ta ostatnia, wywiązawszy się ze swoich dotychczasowych obowiązków, poleciała następnie na peryferia Układu Słonecznego, by zbadać również dwie najbardziej odległe od naszej gwiazdy planety, czyli Uran i Neptun.
Pracując nad „Songs of Planets and Moons”, Bartłomiej wykorzystał oryginalne dźwięki zarejestrowane przez wyżej wymienione sondy; poddał je przy tym oczywiście elektronicznym przeróbkom komputerowym. Wyszła z tego niezwykła ponad siedemdziesięciominutowa odyseja muzyczno-kosmiczna, podróż poza kresy naszego Układu Słonecznego. Każda z kompozycji odnosi się do konkretnego ciała niebieskiego, wśród których natrafić możemy również na tak zwane planety pozasłoneczne, niekiedy oddalone od Ziemi o setki lat świetlnych, jak chociażby Gliese 581 c, GJ 1214 b (z gwiazdozbioru Wężownika), Kepler 22 b (z gwiazdozbioru Łabędzia) czy Proxima Centauri b, która okrąża gwiazdę będącą najbliższą sąsiadką Słońca. Od dźwiękowych ilustracji tych właśnie planet rozpoczyna się płyta Olesia.
W sumie jest to niemal dwadzieścia minut dźwięków, które przybyły do nas z odległego Wszechświata. Dużo w tym powłóczystej elektroniki, ale także zgrzytów, trzasków, szumów i sygnałów z kosmosu (vide charakterystyczne „pikanie” w „Proxima Centauri b”). Wszystko to płynie w – posługując się słownictwem rodem z literatury science fiction – nieczasie bądź bezczasie. Niekiedy przebijają się na plan pierwszy bardziej konwencjonalne akordy, jak na przykład fortepian (w „GJ 1214 b”), innym znów razem z chaotycznego noise’u rodzi się przyjaźniejsza uszom melodia (ponownie „Proxima Centauri b”). Generalnie na całej płycie dominują, co jak najbardziej zrozumiałe, wszak jesteśmy w próżni kosmicznej – przenikliwy chłód i mrok. Zdarzają się też – dla odmiany – momenty „jaśniejsze” (vide „Eris”), które jednak szybko nikną spowite pełną niepokoju czernią („Jupiter”, „Amalthea”).

Wkroczywszy w granice Układu Słonecznego (za sprawą Eris – leżącej za orbitą Neptuna planety karłowatej w dysku rozproszonym), możemy stwierdzić, że muzyka Olesia wcale nie staje się radośniejsza. Bo choć znajdujemy się bliżej domu, to jednak – w ziemskiej mierze – wciąż piekielnie daleko. Nadal więc dominują dźwięki pełne niepokoju („Carme”, „Bianca”, „Pluto”, „Oberon”, „Deimos”), niekiedy podrasowane przesterami („Venus”) bądź efektami smyczków („Charon”). Z kolei w utworach dłuższych, jak chociażby w „Io” oraz „Titanie”, Bartłomiej w większym stopniu nawiązuje do mistrzów elektroniki, którym dedykował swoje dzieło. Płytę zamyka „Methuselah”, czyli opowieść o – najprawdopodobniej – jednej z najstarszych gwiazd we Wszechświecie (konkretnie: w gwiazdozbiorze Wagi), która może liczyć sobie nawet dwanaście miliardów lat (stąd w jej nazwie nawiązanie do starotestamentowego Matuzalema).
„Songs of Planets and Moons” to nie płyta dla każdego. Ale ci, którzy wychowali się na klasyce rockowej elektroniki, którzy nie stronią od ambitnego, bliskiego awangardzie ambientu, czują ciarki na plecach, gdy ktoś w ich obecności mówi o drone music, a na dodatek interesują się astronomią i od dziecka marzą o podróżach kosmicznych – mogą poczuć się, nomen omen, wniebowzięci. Warto włączyć ten album po zmroku i wsłuchiwać się w niego, patrząc w – o ile pogoda nam go nieco uchyli – rozgwieżdżone niebo.

Sebastian Chosiński


The story of the album ‘Songs of Planets and Moons’ began when I first heard the sounds recorded by the Cassini, Voyager 1, and Voyager 2 space probes from their explorations of the far reaches of space. These unmanned spacecraft record all of the information they encounter including the electromagnetic vibrations of planets, which are then processed into sounds audible to the human ear.

These sounds fascinated me to such an extent that I chose nineteen of them to create music from by processing them electronically and adding a kind of musical commentary as well as structure from myself.

The whole forms a kind of sonoristic expedition to the distant corners of the universe, which at times go far beyond the Solar System.
It begins with Gliese 581 c, a super-Earth extrasolar planet orbiting the red dwarf Gliese 581, located in the constellation of Libra about 20 light years from Earth – which astronomically is a very short distance. Gliese 581 is ranked 89th on the list of closest star systems to Earth.
Another expedition celestial object is the extrasolar super-Earth planet GJ 1214 b, orbiting the star GJ 1214 in the constellation Ophiuchus at a distance of 13 parsecs or 42 light years from Earth. With a diameter of about 2.7 times that of Earth, it is largely composed of water and probably hydrogen. GJ 1214 b is considered the best candidate for an oceanic planet.

Next point of journey – Kepler-22b is also an extrasolar planet located in the ecosphere of a Sun-like star. The planet has a diameter 2.4 times that of Earth and is located about 600 light years from the Solar System in the Cygnus constellation. As its mass and density are unknown, it is not known whether it resembles the rocky Earth in structure, but we do know that it orbits the star Kepler-22 in 290 days.
Proxima Centauri b (Proxima b), the closest known extrasolar planet, is an Earth-type extrasolar planet orbiting the star Proxima Centauri. This star is a component of the larger Alpha Centauri triple system and the closest star to the Sun.

Eris is a trans-Neptunian object, i.e., a planetoid revolving around the Sun beyond the orbits of Neptune. Its mass was estimated shortly after its discovery to be greater than that of Pluto and for this reason it was referred to in the media as the tenth planet. Along with Pluto and Ceres, it is classified as a dwarf planet.
The gas giant Jupiter, is the largest planet in the Solar System and the fifth planet from the Sun. Jupiter’s mass is slightly less than one thousandth the mass of the Sun, but still two and a half times greater than the combined mass of the other planets in the Solar System. Together with Saturn, Uranus and Neptune, they form a group of gas giants, sometimes also referred to as the Jovian planets.

While Jupiter is orbited by ninety-five moons, Amalthea or Jupiter V, is the largest of Jupiter’s four inner moons with an irregular shape whose surface is covered with numerous impact craters. Amalthea’s average density is relatively low at 0.86 g/cm3. This suggests that it is composed largely of water ice and that its interior has a porous structure.
Jupiter’s eighth largest moon is Elara, an irregularly shaped moon that is the thirteenth natural satellite in terms of distance from Jupiter. The object has a diameter of about 86 kilometers and orbits the planet in 259 days.
Carme, or Jupiter XI, is most likely an intercepted asteroid that suffered a collision and disintegrated into a dozen or so pieces, which are now moons included in the Carme group. This group is characterized by similar orbits and a reddish color. Carme is the largest object of the group and its mass accounts for as much as 99% of the entire group.
Jupiter’s suite (tracks 6 – 10) is rounded off by Io, or Jupiter I, which is one of the Galilean moons. It is the third largest moon of Jupiter and the fourth largest in the Solar System. It is characterized by extremely strong volcanic activity as a result of strong tidal deformation.

Venus, on the other hand, is the second most distant planet in the Solar System from the Sun as well as the third most luminous celestial body visible in the sky after the Sun and Moon. Classified as a rocky (a.k.a. Earth-type) planet, it is sometimes referred to as a ‘twin planet’ or ‘sister Earth’ due to its similar size, mass, and chemical composition.
Bianca or Uranus VIII is a small inner moon of Uranus that was discovered on January 23, 1986, in images sent by the Voyager 2 probe. Virtually nothing is known about it except its orbital parameters and size.
Titan, also called Saturn VI, is Saturn’s largest moon and the only one in the Solar System surrounded by a dense atmosphere in which complex weather phenomena occur. It is also the only body outside of Earth on which surface reservoirs of liquid, specifically lakes of liquid methane, have been discovered.
The dwarf planet Pluto, also known as a plutoid, is the brightest object in the Kuiper Belt. It belongs to the broader group of trans-Neptunian objects and the plane on which it moves is strongly inclined to the plane of the ecliptic with a strongly eccentric orbit that partly runs closer to the Sun than the orbit of Neptune. Pluto is orbited by at least five moons, one of which, Charon, is only half of its diameter.
Charon, also called Pluto I, is Pluto’s largest natural satellite. However, due to its small size and long distance from the Sun, little is known about Charon’s structure and chemical composition.
It is believed to be covered in a layer of water ice with a temperature of ca. -220°C.

Oberon, or Uranus IV, is the second largest and outermost satellite of the five main moons of Uranus. Oberon is an ice moon consisting of about 50% ice, 30% silicates, and 20% methane-bonded carbon-nitrogen components. It has numerous craters on its surface, which are covered by an unknown dark material.
Deimos, on the other hand, is the smaller and more distant of Mars’ two moons. Deimos is probably a former asteroid that was steered towards Mars by Jupiter’s gravitational field. Deimos is composed of carbon-rich rock and ice. While covered with craters, its surface is smooth due to the filling of the craters with a thick layer of regolith.
The dwarf planet and plutoid, Haumea, belongs to the Kuiper Belt which is an area of the Solar System extending beyond Neptune’s orbit. It has a recently discovered ring, 75% of its surface is covered in ice, and it orbits the Sun in an eccentric orbit that takes around
281 years.
Methuselah (PSR B1620-26 b) is an extrasolar planet located about 12,400 light years from Earth in the constellation of Scorpius.
The planet orbits the binary system PSR B1620-26, which is composed of a pulsar and a white dwarf. The oldest known planet, it is believed to be 12.7 billion years old (93.1% of the age of the Universe, which is 13.75 billion years old).

Have a good trip

Bartłomiej Oleś



..::TRACK-LIST::..

1. Gliese 581 c 03:22
2. GJ 1214 b 07:06
3. Kepler-22b 01:58
4. Proxima Centauri b 08:49
5. Eris 02:26
6. Jupiter 04:11
7. Almathea 03:04
8. Elara 00:55
9. Carme 02:55
10. Io 07:53
11. Venus 01:36
12. Bianca 03:44
13. Titan 07:35
14. Pluto 03:54
15. Charon 03:08
16. Oberon 03:02
17. Deimos 03:54
18. Haumea 01:41
19. Methuselah 02:38



..::OBSADA::..

Music recorded and mixed by Bartłoimiej Oleś
Mastering by Michał Rosicki
Artwork by Blanka Tomaszewska



https://www.youtube.com/watch?v=YFCAZrlF1K8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Historia powstania albumu „Songs of Planets and Moons” zaczyna się w momencie, kiedy po raz pierwszy usłyszałem, brzmienia zarejestrowane przez sondy Cassini oraz Voyager 1 & 2, będące wynikiem badania dalekiego kosmosu. Te bezzałogowe statki kosmiczne rejestrują wszystkie napotkane na swojej drodze informację, w tym drgania elektromagnetyczne planet, które są następnie przetwarzane na dźwięki słyszalne dla ludzkiego ucha. Dźwięki te zafascynowały mnie do tego stopnia, że wybrałem dziewiętnaście z nich by stworzyć muzykę w oparciu o ich brzmienia, przetwarzając je elektronicznie oraz dodając od siebie swego rodzaju muzyczne komentarze oraz struktury. Całość tworzy swoistą sonorystyczną wyprawą w odległe zakątki wszechświata, momentami daleko poza układ słoneczny.

Rozpoczyna ją Gliese 581 c planeta pozasłoneczna typu super-ziemia orbitująca wokół czerwonego karła Gliese 581, znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi około dwadzieścia lat świetlnych od Ziemi – co astronomicznie jest odległością bardzo małą. Gliese 581 zajmuje 89 miejsce na liście najbliższych układów gwiezdnych względem Ziemi. Kolejny obiektem niebieskim jest pozasłoneczna planeta typu super-ziemia GJ 1214 b, krążąca wokół gwiazdy GJ 1214 znajdującej się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 13 parseków czyli 42.40032910028 lat świetlnych od Ziemi, ma ona średnicę ok. 2,7 raza większą niż Ziemia. W znacznej części składa się z wody oraz prawdopodobnie wodoru. GJ 1214 b jest uważana za najlepszą kandydatkę na planetę oceaniczną. Kepler 22b to również planeta pozasłoneczna znajdująca się w ekosferze gwiazdy podobnej do Słońca. Planeta ma średnicę 2,4 razy większą od Ziemi i znajduje się około 600 lat świetlnych od Układu Słonecznego w gwiazdozbiorze Łabędzia. Jej masa, ani gęstość nie są znane, nie jest zatem wiadome, czy przypomina ona budową skalistą Ziemię, wiemy że obiega gwiazdę Kepler-22 w czasie 290 dni. Proxima Centauri b (Proxima b) to planeta pozasłoneczna typu ziemskiego okrążająca gwiazdę Proxima Centauri. Jej gwiazda jest składnikiem układu potrójnego Alfa Centauri, położoną najbliżej Słońca, Proxima b jest najbliższą znaną planetą pozasłoneczną.

Eris jest obiektem transneptunowym, czyli planetoidą obiegającą Słońce po orbitach, znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Jego masę wkrótce po odkryciu oszacowano jako większą niż masa Plutona i z tego powodu w mediach nazywany był dziesiątą planetą, podobnie jak Pluton i Ceres, zaliczana do planet karłowatych. Gazowy olbrzym Jupiter, to największa planeta Układu Słonecznego, piąta w kolejności od Słońca, masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzą grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi. Towarzyszą mu cztery z dziewięćdziesięciu pięciu księżyców, Amaltea czyli Jupiter V, największy z wewnętrznych księżyców Jowisza o nieregularnym kształcie, którego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Średnia gęstość Amaltei jest stosunkowo niska i wynosi 0,86 g/cm3. Sugeruje to, że jest zbudowana w znacznym stopniu z lodu wodnego, zaś jej wnętrze ma porowatą strukturę. Następny, ósmy pod względem wielkości księżyc Jowisza to Elara, o nieregularnych kształtach, będącym trzynastym naturalnym satelitą pod względem odległości od Jowisza. Obiekt ma średnicę ok. 86 kilometrów i okrąża planetę w ciągu 259 dni. Carme czyli Jupiter XI to najprawdopodobniej przechwycona planetoida, która uległa kolizji i rozpadła się na kilkanaście części, które są dziś księżycami zaliczanymi do grupy Carme, charakteryzującymi się zbliżonymi orbitami i czerwonawą barwą. Carme jest największym obiektem tej grupy, a jej masa stanowi aż 99% masy całej grupy. Jowiszową suitę zamyka Io czyli Jupiter I, trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych, czwarty pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną jest to wynik silnych deformacji pływowych.

Z kolei Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, jest trzecim pod względem jasności, po Słońcu i Księżycu ciałem niebieskim widocznym na niebie. Klasyfikowana jako planeta skalista (inaczej: typu ziemskiego) jest czasami nazywana „planetą bliźniaczą” albo „siostrą Ziemi” – ze względu na podobną wielkość, masę i skład chemiczny. Bianka inaczej Uran VIII to mały wewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 23 stycznia 1986 roku na zdjęciach przesłanych przez sondę Voyager 2. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, oprócz parametrów orbity i rozmiaru. Titan zwany też Saturnem VI to największy księżyc Saturna, jedyny w Układzie Słonecznym otoczony gęstą atmosferą, w której zachodzą skomplikowane zjawiska pogodowe. Jest to również jedyne ciało poza Ziemią, na którym odkryto powierzchniowe zbiorniki cieczy – jeziora ciekłego metanu. Pluton to planeta karłowata – plutoid, najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera, należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych, płaszczyzna po której się porusza, jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Plutona obiega co najmniej pięć księżyców, z których jeden, Charon ma tylko o połowę mniejszą średnicę od niego. Charon zwany też Pluton I to największy naturalny satelita Plutona, ze względu na małe rozmiary i dużą odległość od Słońca niewiele wiadomo na temat budowy i składu chemicznego Charona. Przypuszcza się, że jest on pokryty warstwą lodu wodnego o temperaturze ok. -220 °C.

Oberon czyli Uran IV, to drugi co do wielkości, najbardziej zewnętrzny satelita spośród pięciu głównych księżyców Urana. Oberon jest księżycem lodowym, składa się w około 50% z lodu, w 30% z krzemianów oraz w 20% ze składników węglowo-azotowych wiązanych metanem. Na jego powierzchni znajdują się liczne kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem. Z kolei Deimos to mniejszy i dalszy z dwóch księżyców Marsa. Deimos jest prawdopodobnie dawną planetoidą, która w stronę Marsa została skierowana przez pole grawitacyjne Jowisza. Deimos składa się ze skał bogatych w węgiel i lodu. Jego powierzchnia jest pokryta kraterami, ale jednocześnie jest gładka z powodu wypełnienia kraterów grubą warstwą regolitu. Karłowata planeta Haumea z Pasa Kuipera, czyli obszaru Układu Słonecznego rozciągającego się za orbitą Neptuna, należy do grupy plutoidów, posiada niedawno odkryty pierścień i 75% jej powierzchni jest pokryte lodem. Obiega Słońce po orbicie o mimośrodzie w czasie ok. 281 lat. Matuzalem (PSR B1620-26 b) to planeta pozasłoneczna położona około 12 400 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Skorpiona. Planeta okrąża układ podwójny PSR B1620-26, w którym jednym składnikiem jest pulsar, a drugim biały karzeł. Planeta ta jest najstarszą znaną planetą, przypuszcza się, że liczy 12,7 miliarda lat – 93,1% wieku Wszechświata, który liczy 13,75 miliarda lat. Wyprawę kończy Ziemia trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego, pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego, uformowała się około 4,54 miliarda lat temu.
Udanej podróży...

Bartłomiej Oleś


To nie jest tak, że Bartłomieja Olesia nagle znudziło granie jazzu. Po prostu żaden artysta o tak szerokich horyzontach i zainteresowaniach nie chce być zaszufladkowany. Dlatego szuka wciąż nowych wyzwań i doznań. Na swoim najnowszym – sygnowanym szyldem Drumbientone – albumie „Songs of Planets and Moons”, muzyk ten postanowił odbyć elektroniczno-kosmiczną podróż w odległe rejony Układu Słonecznego i poza jego granice.

Bartłomiej Oleś nie przestaje zaskakiwać. Muzyk znany przede wszystkim z kontrabasowo-perkusyjnego duetu jazzowego Oleś Brothers stał się przed rokiem patronem płyty „Cat’s Songs – 17 Haiku for Piano”, na której młoda pianistka Mira Opalińska nagrała skomponowane przez niego utwory klasyczne na fortepian. W lutym tego roku światło dzienne ujrzał natomiast album Kwartetu Bartłomieja, na którym znalazła się wersja live ponad godzinnej suity freejazzowej „Eleven Phrases”. A już niebawem, bo pod koniec października, do sprzedaży trafi – wydany nakładem wytwórni VinylON Records – krążek „Songs of Planets and Moons”, który w pierwszej kolejności powinien zainteresować wielbicieli… elektroniki i ambientu.
Oleś pracował nad nim w lutym 2024 roku, dając tym samym wyraz swoim zainteresowaniom astronomią i eksploracją przestrzeni kosmicznej. Nieprzypadkowo też zadedykował go trzem zmarłym w ostatniej dekadzie wielkim mistrzom rocka elektronicznego (i ambientu): Niemcom Edgarowi Froesemu (1944-2015) i Klausowi Schulzemu (1947-2022) oraz Grekowi Vangelisowi (1943-2022). Inspiracją dla polskiego artysty stały się natomiast odkrycia dokonane dzięki misjom trzech sond kosmicznych: Cassini (1997-2017), Voyager 1 (1977-2025) i Voyager 2 (1977-?), których pierwotnym zadaniem była eksploracja Jowisza i Saturna. Ta ostatnia, wywiązawszy się ze swoich dotychczasowych obowiązków, poleciała następnie na peryferia Układu Słonecznego, by zbadać również dwie najbardziej odległe od naszej gwiazdy planety, czyli Uran i Neptun.
Pracując nad „Songs of Planets and Moons”, Bartłomiej wykorzystał oryginalne dźwięki zarejestrowane przez wyżej wymienione sondy; poddał je przy tym oczywiście elektronicznym przeróbkom komputerowym. Wyszła z tego niezwykła ponad siedemdziesięciominutowa odyseja muzyczno-kosmiczna, podróż poza kresy naszego Układu Słonecznego. Każda z kompozycji odnosi się do konkretnego ciała niebieskiego, wśród których natrafić możemy również na tak zwane planety pozasłoneczne, niekiedy oddalone od Ziemi o setki lat świetlnych, jak chociażby Gliese 581 c, GJ 1214 b (z gwiazdozbioru Wężownika), Kepler 22 b (z gwiazdozbioru Łabędzia) czy Proxima Centauri b, która okrąża gwiazdę będącą najbliższą sąsiadką Słońca. Od dźwiękowych ilustracji tych właśnie planet rozpoczyna się płyta Olesia.
W sumie jest to niemal dwadzieścia minut dźwięków, które przybyły do nas z odległego Wszechświata. Dużo w tym powłóczystej elektroniki, ale także zgrzytów, trzasków, szumów i sygnałów z kosmosu (vide charakterystyczne „pikanie” w „Proxima Centauri b”). Wszystko to płynie w – posługując się słownictwem rodem z literatury science fiction – nieczasie bądź bezczasie. Niekiedy przebijają się na plan pierwszy bardziej konwencjonalne akordy, jak na przykład fortepian (w „GJ 1214 b”), innym znów razem z chaotycznego noise’u rodzi się przyjaźniejsza uszom melodia (ponownie „Proxima Centauri b”). Generalnie na całej płycie dominują, co jak najbardziej zrozumiałe, wszak jesteśmy w próżni kosmicznej – przenikliwy chłód i mrok. Zdarzają się też – dla odmiany – momenty „jaśniejsze” (vide „Eris”), które jednak szybko nikną spowite pełną niepokoju czernią („Jupiter”, „Amalthea”).

Wkroczywszy w granice Układu Słonecznego (za sprawą Eris – leżącej za orbitą Neptuna planety karłowatej w dysku rozproszonym), możemy stwierdzić, że muzyka Olesia wcale nie staje się radośniejsza. Bo choć znajdujemy się bliżej domu, to jednak – w ziemskiej mierze – wciąż piekielnie daleko. Nadal więc dominują dźwięki pełne niepokoju („Carme”, „Bianca”, „Pluto”, „Oberon”, „Deimos”), niekiedy podrasowane przesterami („Venus”) bądź efektami smyczków („Charon”). Z kolei w utworach dłuższych, jak chociażby w „Io” oraz „Titanie”, Bartłomiej w większym stopniu nawiązuje do mistrzów elektroniki, którym dedykował swoje dzieło. Płytę zamyka „Methuselah”, czyli opowieść o – najprawdopodobniej – jednej z najstarszych gwiazd we Wszechświecie (konkretnie: w gwiazdozbiorze Wagi), która może liczyć sobie nawet dwanaście miliardów lat (stąd w jej nazwie nawiązanie do starotestamentowego Matuzalema).
„Songs of Planets and Moons” to nie płyta dla każdego. Ale ci, którzy wychowali się na klasyce rockowej elektroniki, którzy nie stronią od ambitnego, bliskiego awangardzie ambientu, czują ciarki na plecach, gdy ktoś w ich obecności mówi o drone music, a na dodatek interesują się astronomią i od dziecka marzą o podróżach kosmicznych – mogą poczuć się, nomen omen, wniebowzięci. Warto włączyć ten album po zmroku i wsłuchiwać się w niego, patrząc w – o ile pogoda nam go nieco uchyli – rozgwieżdżone niebo.

Sebastian Chosiński


The story of the album ‘Songs of Planets and Moons’ began when I first heard the sounds recorded by the Cassini, Voyager 1, and Voyager 2 space probes from their explorations of the far reaches of space. These unmanned spacecraft record all of the information they encounter including the electromagnetic vibrations of planets, which are then processed into sounds audible to the human ear.

These sounds fascinated me to such an extent that I chose nineteen of them to create music from by processing them electronically and adding a kind of musical commentary as well as structure from myself.

The whole forms a kind of sonoristic expedition to the distant corners of the universe, which at times go far beyond the Solar System.
It begins with Gliese 581 c, a super-Earth extrasolar planet orbiting the red dwarf Gliese 581, located in the constellation of Libra about 20 light years from Earth – which astronomically is a very short distance. Gliese 581 is ranked 89th on the list of closest star systems to Earth.
Another expedition celestial object is the extrasolar super-Earth planet GJ 1214 b, orbiting the star GJ 1214 in the constellation Ophiuchus at a distance of 13 parsecs or 42 light years from Earth. With a diameter of about 2.7 times that of Earth, it is largely composed of water and probably hydrogen. GJ 1214 b is considered the best candidate for an oceanic planet.

Next point of journey – Kepler-22b is also an extrasolar planet located in the ecosphere of a Sun-like star. The planet has a diameter 2.4 times that of Earth and is located about 600 light years from the Solar System in the Cygnus constellation. As its mass and density are unknown, it is not known whether it resembles the rocky Earth in structure, but we do know that it orbits the star Kepler-22 in 290 days.
Proxima Centauri b (Proxima b), the closest known extrasolar planet, is an Earth-type extrasolar planet orbiting the star Proxima Centauri. This star is a component of the larger Alpha Centauri triple system and the closest star to the Sun.

Eris is a trans-Neptunian object, i.e., a planetoid revolving around the Sun beyond the orbits of Neptune. Its mass was estimated shortly after its discovery to be greater than that of Pluto and for this reason it was referred to in the media as the tenth planet. Along with Pluto and Ceres, it is classified as a dwarf planet.
The gas giant Jupiter, is the largest planet in the Solar System and the fifth planet from the Sun. Jupiter’s mass is slightly less than one thousandth the mass of the Sun, but still two and a half times greater than the combined mass of the other planets in the Solar System. Together with Saturn, Uranus and Neptune, they form a group of gas giants, sometimes also referred to as the Jovian planets.

While Jupiter is orbited by ninety-five moons, Amalthea or Jupiter V, is the largest of Jupiter’s four inner moons with an irregular shape whose surface is covered with numerous impact craters. Amalthea’s average density is relatively low at 0.86 g/cm3. This suggests that it is composed largely of water ice and that its interior has a porous structure.
Jupiter’s eighth largest moon is Elara, an irregularly shaped moon that is the thirteenth natural satellite in terms of distance from Jupiter. The object has a diameter of about 86 kilometers and orbits the planet in 259 days.
Carme, or Jupiter XI, is most likely an intercepted asteroid that suffered a collision and disintegrated into a dozen or so pieces, which are now moons included in the Carme group. This group is characterized by similar orbits and a reddish color. Carme is the largest object of the group and its mass accounts for as much as 99% of the entire group.
Jupiter’s suite (tracks 6 – 10) is rounded off by Io, or Jupiter I, which is one of the Galilean moons. It is the third largest moon of Jupiter and the fourth largest in the Solar System. It is characterized by extremely strong volcanic activity as a result of strong tidal deformation.

Venus, on the other hand, is the second most distant planet in the Solar System from the Sun as well as the third most luminous celestial body visible in the sky after the Sun and Moon. Classified as a rocky (a.k.a. Earth-type) planet, it is sometimes referred to as a ‘twin planet’ or ‘sister Earth’ due to its similar size, mass, and chemical composition.
Bianca or Uranus VIII is a small inner moon of Uranus that was discovered on January 23, 1986, in images sent by the Voyager 2 probe. Virtually nothing is known about it except its orbital parameters and size.
Titan, also called Saturn VI, is Saturn’s largest moon and the only one in the Solar System surrounded by a dense atmosphere in which complex weather phenomena occur. It is also the only body outside of Earth on which surface reservoirs of liquid, specifically lakes of liquid methane, have been discovered.
The dwarf planet Pluto, also known as a plutoid, is the brightest object in the Kuiper Belt. It belongs to the broader group of trans-Neptunian objects and the plane on which it moves is strongly inclined to the plane of the ecliptic with a strongly eccentric orbit that partly runs closer to the Sun than the orbit of Neptune. Pluto is orbited by at least five moons, one of which, Charon, is only half of its diameter.
Charon, also called Pluto I, is Pluto’s largest natural satellite. However, due to its small size and long distance from the Sun, little is known about Charon’s structure and chemical composition.
It is believed to be covered in a layer of water ice with a temperature of ca. -220°C.

Oberon, or Uranus IV, is the second largest and outermost satellite of the five main moons of Uranus. Oberon is an ice moon consisting of about 50% ice, 30% silicates, and 20% methane-bonded carbon-nitrogen components. It has numerous craters on its surface, which are covered by an unknown dark material.
Deimos, on the other hand, is the smaller and more distant of Mars’ two moons. Deimos is probably a former asteroid that was steered towards Mars by Jupiter’s gravitational field. Deimos is composed of carbon-rich rock and ice. While covered with craters, its surface is smooth due to the filling of the craters with a thick layer of regolith.
The dwarf planet and plutoid, Haumea, belongs to the Kuiper Belt which is an area of the Solar System extending beyond Neptune’s orbit. It has a recently discovered ring, 75% of its surface is covered in ice, and it orbits the Sun in an eccentric orbit that takes around
281 years.
Methuselah (PSR B1620-26 b) is an extrasolar planet located about 12,400 light years from Earth in the constellation of Scorpius.
The planet orbits the binary system PSR B1620-26, which is composed of a pulsar and a white dwarf. The oldest known planet, it is believed to be 12.7 billion years old (93.1% of the age of the Universe, which is 13.75 billion years old).

Have a good trip

Bartłomiej Oleś



..::TRACK-LIST::..

1. Gliese 581 c 03:22
2. GJ 1214 b 07:06
3. Kepler-22b 01:58
4. Proxima Centauri b 08:49
5. Eris 02:26
6. Jupiter 04:11
7. Almathea 03:04
8. Elara 00:55
9. Carme 02:55
10. Io 07:53
11. Venus 01:36
12. Bianca 03:44
13. Titan 07:35
14. Pluto 03:54
15. Charon 03:08
16. Oberon 03:02
17. Deimos 03:54
18. Haumea 01:41
19. Methuselah 02:38



..::OBSADA::..

Music recorded and mixed by Bartłoimiej Oleś
Mastering by Michał Rosicki
Artwork by Blanka Tomaszewska



https://www.youtube.com/watch?v=YFCAZrlF1K8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!