...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nowa, europejska, limitowana reedycja rewelacyjnego, debiutanckiego albumu brytyjskiej progresywnej formacji, wydanego w 1969 roku. Świetna, ale w epoce niestety niedoceniona płyta. Niemal każdy fan muzyki z końca lat 60-tych znajdzie coś dla siebie: gitarowy czad, psychodeliczne klimaty z sitarem, beatlesowskie melodie, akustyczne, folkujące nastroje oraz typowo progresywne, choć niezbyt rozbudowane, instrumentalne pasaże. Na płycie właściwie nie ma słabych punktów, a już otwierający całość, wręcz obłędny "Ride With Captain Max" wart jest ceny całości! Dodatkowo dwa utwory z debiutanckiego singla grupy. Kilka miesięcy później gitarzysta/lider Ralph Denyer założył zespół Aquila.



Podwójny album „Blonde On Blonde” Boba Dylana natchnął kilku młodych ludzi pochodzących z odległego Newport w Południowej Walii by tak właśnie nazwać zespół, który powołali do życia jesienią 1967 roku. Stara nazwa Cellar Set została oficjalnie „wymazana” i zastąpiona nową.

Po kilku roszadach personalnych zespół BLONDE ON BLONDE w składzie: Ralph Denyer (g. voc) Les Hicks (dr) Richard Hopkins (bg, org) oraz Gareth Johnson (g, sitar, flute) w czerwcu 1968 roku opuścił rodzinne miasto i przeniósł się do Londynu. Ich koncerty, na których drążyli psychodeliczne brzmienie a la wczesny Pink Floyd i Jefferson Airplane, zaczęły cieszyć się w londyńskim światku undergroundowym coraz większą popularnością. Szybko zostali zauważeni przez ludzi z branży muzycznej. Trzy miesiące po przyjeździe do stolicy podpisali kontrakt płytowy z Pye Records. Tą samą, która w swych szeregach miała m.in. takich wykonawców jak Lonnie Donegan, Petula Clark, The Searchers, The Kinks, czy Status Quo. Warto zaznaczyć, że w owym czasie brytyjski przemysł muzyczny był w dużej mierze zdominowany przez cztery największe koncerny fonograficzne: EMI, Deccę, Philipsa i Pye. Tak na marginesie jeszcze jedna ciekawostka – firma Pye pierwotnie produkowała… telewizory i radia, a działalność fonograficzną zaczęła dopiero w 1956 r. Na efekty kontraktu nie trzeba było długo czekać, bo już w listopadzie 1968 na rynek trafił singiel „All Day, All Night/Country Life”. Dość chwytliwy, utrzymany w stylistyce Incredible String Band sporo obiecywał. Z uwagą więc czekano na duży krążek, który po tytułem „Contrasts” ostatecznie ukazał się w czerwcu 1969 roku.

Jest to jeden z tych albumów, który zauroczył mnie od pierwszego przesłuchania. Zdecydowanie też zasłużył sobie na miano jednego z najciekawszych dokonań tamtego okresu mimo, że zespół tak naprawdę nie zaproponował nic odkrywczego. Ale za to wszystko jest tu cudownie zagrane. Właściwie to zabrakło na nim słabych kawałków, nie ma żadnych „wypełniaczy”, a klarowna produkcja oddała pełną kolorystykę wszystkich nagrań, uwypukliła plastyczne bogactwo barw i odcieni. Otwierający całość, wręcz obłędny „Ride With Captain Max” to prawdziwa esencja dobrego grania z końca lat 60-tych! Już pierwsze sekundy gitarowego galopu wprawiają mnie w prawdziwy trans. Potem balladowe wyciszenie z towarzyszeniem akustycznej gitary; soczysta dawka psycho-prog-rocka opartego na współbrzmieniu organów i gitary i… od nowa! To wszystko w ciągu pięciu minut. Genialne!Tylko ten jeden utwór wart jest ceny całości. Grupa szukała także inspiracji w folku. Przykładem takie nagrania jak „Island On An Island” wzbogacony dźwiękami fletu, „Don’t Be Too Long” zaśpiewane jedynie z akompaniamentem gitary akustycznej, czy zamykająca całość przepiękna, hipnotyzująca cudowną melodyką rockowa ballada „Jeanette Isabella”. Są też inne perełki, ot choćby ozdobiony sitarem, prący do przodu, soczysty „Spinning Wheel”; niemal heavy rockowy i lekko przesterowany „I Need My Friend”; nagrany z towarzyszeniem klawesynu, melodyjny „Goodbye”; pełen zmiennych nastrojów, tajemniczy „Mother Earth”; zaskakująca wersja „Eleanor Rigby” The Beatles stylizowana na muzykę hiszpańską z gitarą grającą flamenco plus charakterystyczne trąbki; bardzo fajna przeróbka „No Sleep Blues” pochodząca z repertuaru Incredible String Band…

Niestety album nie odniósł spodziewanego sukcesu na jaki zasługiwał. W jego sprzedaży nie pomógł nawet udział zespołu na legendarnym festiwalu na wyspie Wight w 1969 r. obok Dylana, King Crimson, The Moody Blues i The Who. Wkrótce po tym grupę opuścił Ralph Denyer, który wrócił do Walii i założył progresywny zespół Aquila. Jego miejsce zajął obdarzony oryginalnym, śpiewnym głosem (miał całkiem przyjemne vibrato) Dave Thomas – stary znajomy z czasów Cellar Set.

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Ride With Captain Max 5:22
2. Spinning Wheel 2:47
3. No Sleep Blues 3:22
4. Goodbye 2:12
5. I Need My Friend 3:12
6. Mother Earth 5:02
7. Eleanor Rigby 3:17
8. Conversationally Making The Grade 4:14
9. Regency 1:57
10. Island On An Island 3:02
11. Don't Be Too Long 2:36
12. Jeanette Isabella 3:50

Bonus Tracks:
13. All Day, All Night (Single A-side, 1968) 3:36
14. Country Life (Single B-side, 1968) 3:35



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar - Ralph Denyer
Drums, Percussion - Les Hicks
Electric Bass, Piano, Organ, Harpsichord, Cornet, Celesta, Whistle - Richard Hopkins
Guitar, Sitar, Lute - Gareth Johnson




https://www.youtube.com/watch?v=SCchCKqSFa0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nowa, europejska, limitowana reedycja rewelacyjnego, debiutanckiego albumu brytyjskiej progresywnej formacji, wydanego w 1969 roku. Świetna, ale w epoce niestety niedoceniona płyta. Niemal każdy fan muzyki z końca lat 60-tych znajdzie coś dla siebie: gitarowy czad, psychodeliczne klimaty z sitarem, beatlesowskie melodie, akustyczne, folkujące nastroje oraz typowo progresywne, choć niezbyt rozbudowane, instrumentalne pasaże. Na płycie właściwie nie ma słabych punktów, a już otwierający całość, wręcz obłędny "Ride With Captain Max" wart jest ceny całości! Dodatkowo dwa utwory z debiutanckiego singla grupy. Kilka miesięcy później gitarzysta/lider Ralph Denyer założył zespół Aquila.



Podwójny album „Blonde On Blonde” Boba Dylana natchnął kilku młodych ludzi pochodzących z odległego Newport w Południowej Walii by tak właśnie nazwać zespół, który powołali do życia jesienią 1967 roku. Stara nazwa Cellar Set została oficjalnie „wymazana” i zastąpiona nową.

Po kilku roszadach personalnych zespół BLONDE ON BLONDE w składzie: Ralph Denyer (g. voc) Les Hicks (dr) Richard Hopkins (bg, org) oraz Gareth Johnson (g, sitar, flute) w czerwcu 1968 roku opuścił rodzinne miasto i przeniósł się do Londynu. Ich koncerty, na których drążyli psychodeliczne brzmienie a la wczesny Pink Floyd i Jefferson Airplane, zaczęły cieszyć się w londyńskim światku undergroundowym coraz większą popularnością. Szybko zostali zauważeni przez ludzi z branży muzycznej. Trzy miesiące po przyjeździe do stolicy podpisali kontrakt płytowy z Pye Records. Tą samą, która w swych szeregach miała m.in. takich wykonawców jak Lonnie Donegan, Petula Clark, The Searchers, The Kinks, czy Status Quo. Warto zaznaczyć, że w owym czasie brytyjski przemysł muzyczny był w dużej mierze zdominowany przez cztery największe koncerny fonograficzne: EMI, Deccę, Philipsa i Pye. Tak na marginesie jeszcze jedna ciekawostka – firma Pye pierwotnie produkowała… telewizory i radia, a działalność fonograficzną zaczęła dopiero w 1956 r. Na efekty kontraktu nie trzeba było długo czekać, bo już w listopadzie 1968 na rynek trafił singiel „All Day, All Night/Country Life”. Dość chwytliwy, utrzymany w stylistyce Incredible String Band sporo obiecywał. Z uwagą więc czekano na duży krążek, który po tytułem „Contrasts” ostatecznie ukazał się w czerwcu 1969 roku.

Jest to jeden z tych albumów, który zauroczył mnie od pierwszego przesłuchania. Zdecydowanie też zasłużył sobie na miano jednego z najciekawszych dokonań tamtego okresu mimo, że zespół tak naprawdę nie zaproponował nic odkrywczego. Ale za to wszystko jest tu cudownie zagrane. Właściwie to zabrakło na nim słabych kawałków, nie ma żadnych „wypełniaczy”, a klarowna produkcja oddała pełną kolorystykę wszystkich nagrań, uwypukliła plastyczne bogactwo barw i odcieni. Otwierający całość, wręcz obłędny „Ride With Captain Max” to prawdziwa esencja dobrego grania z końca lat 60-tych! Już pierwsze sekundy gitarowego galopu wprawiają mnie w prawdziwy trans. Potem balladowe wyciszenie z towarzyszeniem akustycznej gitary; soczysta dawka psycho-prog-rocka opartego na współbrzmieniu organów i gitary i… od nowa! To wszystko w ciągu pięciu minut. Genialne!Tylko ten jeden utwór wart jest ceny całości. Grupa szukała także inspiracji w folku. Przykładem takie nagrania jak „Island On An Island” wzbogacony dźwiękami fletu, „Don’t Be Too Long” zaśpiewane jedynie z akompaniamentem gitary akustycznej, czy zamykająca całość przepiękna, hipnotyzująca cudowną melodyką rockowa ballada „Jeanette Isabella”. Są też inne perełki, ot choćby ozdobiony sitarem, prący do przodu, soczysty „Spinning Wheel”; niemal heavy rockowy i lekko przesterowany „I Need My Friend”; nagrany z towarzyszeniem klawesynu, melodyjny „Goodbye”; pełen zmiennych nastrojów, tajemniczy „Mother Earth”; zaskakująca wersja „Eleanor Rigby” The Beatles stylizowana na muzykę hiszpańską z gitarą grającą flamenco plus charakterystyczne trąbki; bardzo fajna przeróbka „No Sleep Blues” pochodząca z repertuaru Incredible String Band…

Niestety album nie odniósł spodziewanego sukcesu na jaki zasługiwał. W jego sprzedaży nie pomógł nawet udział zespołu na legendarnym festiwalu na wyspie Wight w 1969 r. obok Dylana, King Crimson, The Moody Blues i The Who. Wkrótce po tym grupę opuścił Ralph Denyer, który wrócił do Walii i założył progresywny zespół Aquila. Jego miejsce zajął obdarzony oryginalnym, śpiewnym głosem (miał całkiem przyjemne vibrato) Dave Thomas – stary znajomy z czasów Cellar Set.

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Ride With Captain Max 5:22
2. Spinning Wheel 2:47
3. No Sleep Blues 3:22
4. Goodbye 2:12
5. I Need My Friend 3:12
6. Mother Earth 5:02
7. Eleanor Rigby 3:17
8. Conversationally Making The Grade 4:14
9. Regency 1:57
10. Island On An Island 3:02
11. Don't Be Too Long 2:36
12. Jeanette Isabella 3:50

Bonus Tracks:
13. All Day, All Night (Single A-side, 1968) 3:36
14. Country Life (Single B-side, 1968) 3:35



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar - Ralph Denyer
Drums, Percussion - Les Hicks
Electric Bass, Piano, Organ, Harpsichord, Cornet, Celesta, Whistle - Richard Hopkins
Guitar, Sitar, Lute - Gareth Johnson




https://www.youtube.com/watch?v=SCchCKqSFa0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Skaldowie - Nagrania Koncertowe Z Lat 1966 - 1990 (4 CD)
Z Archiwum Polskiego Radia
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Skaldowie
Album................: Nagrania Koncertowe Z Lat 1966 - 1990
Genre................: Rock, Pop, Folk, Psychedelic
Source...............: CD
Year.................: 2008
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 52 - 63 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Z Archiwum Polskiego Radia

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

CD 1
IV KFPP W Opolu - "Koncert Młodości" (24 Czerwca 1966)
1-01 Niepotrzebne Słowa 2:02
1-02 Pamiętasz Jak Mi Powiedziałaś 3:33
1-03 Jutro Odnajdę Ciebie 2:42
1-04 Wieczorna Opowieść 2:40
1-05 Work Song 2:49
1-06 Ballada O Biedaku 2:14
IV KFPP W Opolu - "Przeboje Sezonu" (25 Czerwca 1966)
1-07 Dzień Niepodobny Do Dnia 2:25
V KFPP W Opolu - Koncert "Popołudnie Z Młodością" (23 Czerwca 1967)
1-08 Na Wirsycku 2:47
1-09 Ballada Wędrownych Rycerzy 3:01
1-10 Stary Młyn 3:43
1-11 Uciekaj, Uciekaj 2:53
1-12 Czasem Kochać Chcesz 4:07
1-13 Między Nami Morze 3:17
V KFPP W Opolu - Koncert "Przeboje Sezonu" (24 Czerwca 1967)
1-14 Zabrońcie Kwitnąć Kwiatom 3:32
V KFPP W Opolu - Koncert "Mikrofon I Ekran" (25 Czerwca 1967)
1-15 Nocne Tramwaje 3:05
1-16 Sady W Obłokach 2:22
VI KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (28 Czerwca 1968)
1-17 Wspólny Jest Nasz Świat 2:13
VI KFPP W Opolu - Koncert "Śpiewamy I Tańczymy" (29 Czerwca 1968)
1-18 Sen Dla Mojej Dziewczyny 2:41
VI KFPP W Opolu - Koncert "Przeboje Sezonu" (29 Czerwca 1968)
1-19 Rodzi Się Ptak 2:21
1-20 Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał 2:04
VI KFPP W Opolu - Koncert "Mikrofon I Ekran" (30 Czerwca 1968)
1-21 Nie Całuj Mnie Pierwsza 3:37
FPŻ W Kołobrzegu (Lipiec 1968)
1-22 Zielone Oczy Anny 2:12

CD 2
VII KFPP W Opolu - Koncert "Przeboje Sezonu" (27 Czerwca 1969)
2-01 Cała Jesteś W Skowronkach 4:37
2-02 Medytacje Wiejskiego Listonosza 2:43
VII KFPP W Opolu - "Polskie Nagrania Przedstawiają" (28 Czerwca 1969)
2-03 Dwadzieścia Minut Po Północy 5:35
2-04 Bas 2:47
2-05 Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał 2:16
VII KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (28 Czerwca 1969)
2-06 Nadejdziesz Od Strony Mórz 4:19
2-07 Był Taki Czas 2:49
VII KFPP W Opolu - Koncert "Na Prawo Most, Na Lewo Most" (26 Czerwca 1969)
Wiązanka Piosenek O Warszawie (4:55)
2-8.1 Warszawski Dzień
2-8.2 Czerwony Autobus
2-8.3 Pójdę Na Stare Miasto
2-8.4 Jak Przygoda To Tylko W Warszawie
2-8.5 Warszawa Da Się Lubić
IX MFP W Sopocie - Koncert "Piosenka Nie Zna Granic" (21 Sierpnia 1969)
2-09 Medytacje Wiejskiego Listonosza 2:41
VIII KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (27 Czerwca 1970)
2-10 Póki Ludzie Się Kochają 2:39
VIII KFPP W Opolu - Koncert "Przeboje Sezonu" (26 Czerwca 1970)
2-11 W Żółtych Płomieniach Liści 5:07
2-12 Zapowiedź 0:18
2-13 Nie Ma Szatana 2:06
2-14 Od Wschodu Do Zachodu Słońca 5:13
FPŻ W Kołobrzegu - Koncert "Nasza Miłość" (10 Lipca 1970)
2-15 Póki Ludzie Się Kochają 2:47
2-16 Marszowa Śpiewka 1:57
2-17 Nadejdziesz Od Strony Mórz 3:46

CD 3
IX KFPP W Opolu - Koncert "Witamy W Opolu" (24 Czerwca 1971)
3-01 Ty 3:17
IX KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (25 Czerwca 1971)
3-02 Wszystkim Zakochanym 3:43
FPŻ W Kołobrzegu - Koncert "Regulaminowa Piosenka" (9 Lipca 1971)
3-03 Wiosną I Wojną Pękała Ziemia 2:12
3-04 Tyś Jest Naszą 3:03
3-05 Kapral Ci Pomoże 1:17
3-06 Malowany Żołnierz 3:43
X KFPP W Opolu - "Koncert Inauguracyjny" (21 Czerwca 1972)
3-07 Pożegnanie Poetki 4:11
X KFPP W Opolu - Koncert "Mikrofon I Ekran" (24 Czerwca 1972)
3-08 Pod Śliwką 2:55
XI KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (20 Czerwca 1973)
3-09 Na Granicy Dnia 3:52
XII KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (28 Czerwca 1974)
3-10 Słowa Do Matki 3:04
XIII KFPP W Opolu - Koncert "Moje Walizki Pełne Słów" (28 Czerwca 1975)
3-11 Rodzi Się Ptak 2:25
3-12 W Żółtych Płomieniach Liści 5:31
3-13 Nie Ma Szatana 1:56
3-14 Wieczór Na Dworcu W Kansas City 2:03
3-15 Pożegnanie Poetki 3:42
XIII KFPP W Opolu - Koncert "Mikrofon I Ekran" (29 Czerwca 1975)
3-16 Życzenia Z Całego Serca 5:35
XIV KFPP W Opolu - Koncert "Zamiast Przebojów" (23 Czerwca 1976)
3-17 Wszystko Kwitnie Wkoło 3:47
3-18 Dziś Prawdziwych Cyganów Już Nie Ma 4:10
XIV KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (26 Czerwca 1976)
3-19 Sto Tysięcy Złotych 4:31

CD 4
XV KFPP W Opolu - Koncert "Pastele" (22 Czerwca 1977)
4-01 Nie Widzę Ciebie W Swych Marzeniach 6:02
XV KFPP W Opolu - Koncert "Z Piosenką Bliżej" (23 Czerwca 1977)
4-02 Dopóki Jesteś 3:26
XVI KFPP W Opolu - "Koncert Gwiazd" (22 Czerwca 1978)
4-03 Pachnie Chlebem 4:58
XVI KFPP W Opolu - Koncert "Przeboje Studia Gama" (23 Czerwca 1978)
4-04 Popołudnie Z Tobą 4:16
XVII KFPP W Opolu - Koncert "Przeboje 35-lecia" (27 Czerwca 1979)
4-05 Cała Jesteś W Skowronkach 4:23
XVIII KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (26 Czerwca 1980)
4-06 Białe Chorągwie Wisien 3:33
4-07 Twą Jasną Widzę Twarz 6:05
XXIV KFPP W Opolu - Koncert "Od Opola Do Opola" (26 Czerwca 1987)
4-08 Nie Domykajmy Drzwi 4:44
XXV KFPP W Opolu - Koncert "Róbmy Swoje" (25 Czerwca 1988)
4-09 Ty 3:31
4-10 Prześliczna Wiolonczelistka 3:12
XXVII KFPP W Opolu - Koncert "Premiery" (22 Czerwca 1990)
4-11 Harmonia Świata 6:08
XXVII KFPP W Opolu - Koncert "Od Opola Do Opola" (23 Czerwca 1990)
4-12 Przed Wielkim Lustrem 3:37
FPŻ W Kołobrzegu - Koncert "Kołobrzeski Kalejdoskop" (12 Lipca 1990)
Wiązanka Przebojów (6:28)
4-13.1 Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał
4-13.2 Medytacje Wiejskiego Listonosza
4-13.3 Prześliczna Wiolonczelistka
4-13.4 Na Wirsycku
4-13.5 Nie Domykajmy Drzwi
4-13.6 Niebo W Twoich Rękach
4-13.7 Agata Sałata
4-13.8 Wszystko Kwitnie Wkoło
Sala Kongresowa W Warszawie - "Przeboje Naszych Pokoleń" (5 Maja 1990)
4-14 Prześliczna Wiolonczelistka 3:31
Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał / Zapowiedź (2:39)
4-15.1 Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał
4-15.2 Zapowiedź

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Reedycja 2025 trzeciego albumu Profanum, pierwotnie wydanego w 2001 roku.
Na zawartość albumu składają się dwie suity 'Ecce deliquium lunae' oraz 'Ecce axis mundi'.
'Musaeum Esotericum' to przedziwna, alchemiczna mieszanka muzyki klasycznej, mrocznego ambientu i Black Metalu.

Wydawca


Nigdy nie uważałem się za jakiegoś wielkiego fana zielonogórskiego Profanum, ale po kontakcie z takim krążkiem jak "Musaeum Esotericum" nie mogę już na tę nazwę być obojętny. Doprawdy nie przypuszczałem, że w głowie Geryona może zrodzić się tak chora i diabelska muzyka. Ostatni krążek Profanum to czterdzieści minut szatańsko przepierdolonej podróży w głąb ludzkiego umysłu, która postawi każdego słuchacza na granicy załamania nerwowego. Bo oprócz pompatycznych klawiszy rodem z Mortiisa, znajdziemy tu także olbrzymią dawkę industrialu, która udziela się zarówno w masakrujących uderzeniach automatu, jak i maksymalnie przesterowanych wokalach. To wszystko składa się na doskonały konglomerat, zawierający solidną porcję klimatu z jednej strony i dźwiękowego rozpiździaju z drugiej. Szkoda już więcej słów, aby próbować opisać to Dzieło. Tego trzeba przede wszystkim posłuchać. Jestem naprawdę pod olbrzymim wrażeniem.

Krążek polecam przede wszystkim fanom twórczości spod znaku Cold Meat Industry, ale myślę, że ludzie nie słuchający na co dzień dźwięków z przebogatej oferty Rogera Karmanika znajdą tu także coś dla siebie. Jeśli tylko jesteś w stanie zdzierżyć muzyczne eksperymenty i masz ucho otwarte na czasem odbiegające od metalu klimaty, to jest to coś dla Ciebie. Naprawdę szczerze polecam, ta płyta jest warta każdej złotówki, jaką wpierdoli się w jej kupno. Mój kandydat na album roku.

Kornik


Po drugiej płycie „Profanum Aeternum – Eminence Of Satanic Imperial Art” z Profanum odszedł Reyash i zespół stał się duetem. Geryon i Bastis postanowili wtedy jeszcze bardziej odejść od tradycyjnego black metalu i zanurzyć się w świecie zupełnie innym, choć z pewnością nie mniej przerażającym. W ten sposób powstało „Musaeum Esotericum” – dzieło niesamowite i niezwykłe pod każdym względem.

„Musaeum Esotericum” to nie jest muzyka. To coś znacznie więcej. To jest film, który dzieje się na naszych oczach. To jest film, w którym jesteśmy w środku. Znajdujemy się w nim nagle, wystraszeni, pełni trwogi, nieświadomi co się dzieje i gdzie my w ogóle jesteśmy. Dźwięki nas otaczają, pojawiają się niespodziewanie, wzbudzają strach i niepokój. Gdzieś zaszumi, gdzieś zaszura, pojawiają się melancholijne instrumenty. Głównie klawisze, które kreują niewyobrażalne napięcie i atmosferę grozy. Tu wszystko dzieje się szybko, zmienia się. Człowiek nie zdąży przyzwyczaić się do jednej sytuacji, a już nadchodzą dwie następne. Kroczymy niepewnie pośród ciemności, a wokół nas dzieją się rzeczy niebywałe, zupełnie teatralne, trzymające w napięciu, dające wiele wrażeń i emocji. Gra na pianinie jak u Szpilmana, smętna wiolonczela, gwiezdne wojny, podróż przez las, lot na świni jak w „Mistrzu I Małgorzacie”, brzęk łańcuchów, klasztorne modły i śmiech samego Szatana. Można tu usłyszeć wszystko, można odlecieć tam gdzie tylko potrafi zanieść nas wyobraźnia. A muzycznie jest to doskonałe. Sekwencje zdarzeń następują w sposób tworzący sztukę. Dużo w tym melodii, dużo artyzmu. To przez cały czas wciąga, cały czas układa się w pasjonujący spektakl dźwięku, myśli i obrazu. Całość podzielona jest na dwa głównie utwory składające się każdy z trzech części, ale nie polecałbym w ogóle na to zwracać uwagi. W to trzeba wejść zupełnie i zatracić poczucie czasu oraz rzeczywistości.

Wokal nie jest tu głównym aktorem, ale jak już wchodzi to zazwyczaj rozbraja tak samo jak muzyka. Jakieś monologi, liturgie po łacinie, szepty, ale i groźne, rzężące kwestie po polsku, występujące zazwyczaj w parze z zerwaniem się charkotu gitar i perkusyjnego łomotu. Bo są tu jeszcze strzępy tego black metalu, który wystaje niczym ostra skała naprzeciw falom i rani boleśnie zakłócając estetykę i dramaturgię przedstawienia.

Wprowadzanie elementów elektroniki, ambientu czy neoklasyki do black metalu oraz tworzenie na jego podstawie wartości awangardowych to nic takiego nadzwyczajnego. Jest wiele takich zespołów i wiele takich płyt, ale czegoś tak dobrego to ze świecą szukać. „Musaeum Esotericum” to jest absolutne mistrzostwo, coś zupełnie wyjątkowego. Nie ma drugiej takiej płyty.

Wujas


Musaeum Esotericum is very different from Profanum's previous releases. "Flowers.." was more of a well produced black metal album with a fair amount of ambient influence. "Eminence.." was their album that really showed their creativity and innovation of seldom using guitars - the theme and feel of the songs were very dark, evil, and sinister. Musaeum Esotericum still follows that trend from Eminence but now there's a huge emphasis on the classical influence.

This particular album may still be feel as dark, and it is, but the songs generally have a more romantic feel to them. These guys must have been heavily inspired by Bach, Mozart, Beethoven, Wagner etc when they started writing this album. You have your violins, bass, cellos, etc. If I didn't know any better, I would've thought I was in Europe in the 1600's/1700's. Because of this aspect, Musaeum Esotericum comes off as intelligent, clean, prideful, and impressive. The classical elements of Musaeum Esotericum are very cleanly produced and well-polished.

Of course, the album isn't all classical. There are a fair amount of metal parts. First start with the vocals. They are either clean spoken, harsh spoken, or fairly deep pitched, harsh singing. as far as the singing goes, it's pretty distorted along with the rest of the metal elements. I'm tempted to think of this as experimental black metal. While the song titles seem to be in Latin, I think the lyrics have a Polish tongue to them.

The rest of the metal aspects are pretty hard to describe. Profanum goes out their way to minimize their guitar work. It's possible there are some guitars there but the production gets so distorted it's hard to tell. Drums play the largest role in the metal aspects, but even those beats are a bit distorted. The metal parts do come in pretty randomly. Someone might think this is stupid, but I think it makes each song more interesting and rather unpredictable. Besides, it's not that spontaneous.

With this album, the classical parts never occur at the same time as the metal parts. That is, it's not mixed, giving the album a more black and white feel to it.

Musaeum Esotericum only has two tracks, but I thought this was a good idea. Both tracks are exceptionally long (unfortunately the total time is less than 40 minutes) so I think the release comes off feeling more epic. these tracks could've been split up but I think if that was the case, the album would feel like it was missing some extra punch.

My favorite part on the album is the first 5 minutes of the first track. There's an incredible build up and coordination between the vocals, classical parts, and metal parts. I'd rather not ruin the fire of the album by dissecting every part of both songs so I'll leave that experience up to the listener.

If you're looking for something well produced, intellectual sounding, and filled with dark themes, Musaeum Esotericum may be for you. It will be different than anything you're used to hearing for sure.

PhantomMullet



..::TRACK-LIST::..

1. Ecce Deliquium Lunae: Atri Misanthropiae Floris 20:56
2. Ecce Axis Mundi: Ars Magna Et Ultima 17:34



..::OBSADA::..

Geryon - All instruments
Bastis - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=FIkGKvavNaE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Reedycja 2025 trzeciego albumu Profanum, pierwotnie wydanego w 2001 roku.
Na zawartość albumu składają się dwie suity 'Ecce deliquium lunae' oraz 'Ecce axis mundi'.
'Musaeum Esotericum' to przedziwna, alchemiczna mieszanka muzyki klasycznej, mrocznego ambientu i Black Metalu.

Wydawca


Nigdy nie uważałem się za jakiegoś wielkiego fana zielonogórskiego Profanum, ale po kontakcie z takim krążkiem jak "Musaeum Esotericum" nie mogę już na tę nazwę być obojętny. Doprawdy nie przypuszczałem, że w głowie Geryona może zrodzić się tak chora i diabelska muzyka. Ostatni krążek Profanum to czterdzieści minut szatańsko przepierdolonej podróży w głąb ludzkiego umysłu, która postawi każdego słuchacza na granicy załamania nerwowego. Bo oprócz pompatycznych klawiszy rodem z Mortiisa, znajdziemy tu także olbrzymią dawkę industrialu, która udziela się zarówno w masakrujących uderzeniach automatu, jak i maksymalnie przesterowanych wokalach. To wszystko składa się na doskonały konglomerat, zawierający solidną porcję klimatu z jednej strony i dźwiękowego rozpiździaju z drugiej. Szkoda już więcej słów, aby próbować opisać to Dzieło. Tego trzeba przede wszystkim posłuchać. Jestem naprawdę pod olbrzymim wrażeniem.

Krążek polecam przede wszystkim fanom twórczości spod znaku Cold Meat Industry, ale myślę, że ludzie nie słuchający na co dzień dźwięków z przebogatej oferty Rogera Karmanika znajdą tu także coś dla siebie. Jeśli tylko jesteś w stanie zdzierżyć muzyczne eksperymenty i masz ucho otwarte na czasem odbiegające od metalu klimaty, to jest to coś dla Ciebie. Naprawdę szczerze polecam, ta płyta jest warta każdej złotówki, jaką wpierdoli się w jej kupno. Mój kandydat na album roku.

Kornik


Po drugiej płycie „Profanum Aeternum – Eminence Of Satanic Imperial Art” z Profanum odszedł Reyash i zespół stał się duetem. Geryon i Bastis postanowili wtedy jeszcze bardziej odejść od tradycyjnego black metalu i zanurzyć się w świecie zupełnie innym, choć z pewnością nie mniej przerażającym. W ten sposób powstało „Musaeum Esotericum” – dzieło niesamowite i niezwykłe pod każdym względem.

„Musaeum Esotericum” to nie jest muzyka. To coś znacznie więcej. To jest film, który dzieje się na naszych oczach. To jest film, w którym jesteśmy w środku. Znajdujemy się w nim nagle, wystraszeni, pełni trwogi, nieświadomi co się dzieje i gdzie my w ogóle jesteśmy. Dźwięki nas otaczają, pojawiają się niespodziewanie, wzbudzają strach i niepokój. Gdzieś zaszumi, gdzieś zaszura, pojawiają się melancholijne instrumenty. Głównie klawisze, które kreują niewyobrażalne napięcie i atmosferę grozy. Tu wszystko dzieje się szybko, zmienia się. Człowiek nie zdąży przyzwyczaić się do jednej sytuacji, a już nadchodzą dwie następne. Kroczymy niepewnie pośród ciemności, a wokół nas dzieją się rzeczy niebywałe, zupełnie teatralne, trzymające w napięciu, dające wiele wrażeń i emocji. Gra na pianinie jak u Szpilmana, smętna wiolonczela, gwiezdne wojny, podróż przez las, lot na świni jak w „Mistrzu I Małgorzacie”, brzęk łańcuchów, klasztorne modły i śmiech samego Szatana. Można tu usłyszeć wszystko, można odlecieć tam gdzie tylko potrafi zanieść nas wyobraźnia. A muzycznie jest to doskonałe. Sekwencje zdarzeń następują w sposób tworzący sztukę. Dużo w tym melodii, dużo artyzmu. To przez cały czas wciąga, cały czas układa się w pasjonujący spektakl dźwięku, myśli i obrazu. Całość podzielona jest na dwa głównie utwory składające się każdy z trzech części, ale nie polecałbym w ogóle na to zwracać uwagi. W to trzeba wejść zupełnie i zatracić poczucie czasu oraz rzeczywistości.

Wokal nie jest tu głównym aktorem, ale jak już wchodzi to zazwyczaj rozbraja tak samo jak muzyka. Jakieś monologi, liturgie po łacinie, szepty, ale i groźne, rzężące kwestie po polsku, występujące zazwyczaj w parze z zerwaniem się charkotu gitar i perkusyjnego łomotu. Bo są tu jeszcze strzępy tego black metalu, który wystaje niczym ostra skała naprzeciw falom i rani boleśnie zakłócając estetykę i dramaturgię przedstawienia.

Wprowadzanie elementów elektroniki, ambientu czy neoklasyki do black metalu oraz tworzenie na jego podstawie wartości awangardowych to nic takiego nadzwyczajnego. Jest wiele takich zespołów i wiele takich płyt, ale czegoś tak dobrego to ze świecą szukać. „Musaeum Esotericum” to jest absolutne mistrzostwo, coś zupełnie wyjątkowego. Nie ma drugiej takiej płyty.

Wujas


Musaeum Esotericum is very different from Profanum's previous releases. "Flowers.." was more of a well produced black metal album with a fair amount of ambient influence. "Eminence.." was their album that really showed their creativity and innovation of seldom using guitars - the theme and feel of the songs were very dark, evil, and sinister. Musaeum Esotericum still follows that trend from Eminence but now there's a huge emphasis on the classical influence.

This particular album may still be feel as dark, and it is, but the songs generally have a more romantic feel to them. These guys must have been heavily inspired by Bach, Mozart, Beethoven, Wagner etc when they started writing this album. You have your violins, bass, cellos, etc. If I didn't know any better, I would've thought I was in Europe in the 1600's/1700's. Because of this aspect, Musaeum Esotericum comes off as intelligent, clean, prideful, and impressive. The classical elements of Musaeum Esotericum are very cleanly produced and well-polished.

Of course, the album isn't all classical. There are a fair amount of metal parts. First start with the vocals. They are either clean spoken, harsh spoken, or fairly deep pitched, harsh singing. as far as the singing goes, it's pretty distorted along with the rest of the metal elements. I'm tempted to think of this as experimental black metal. While the song titles seem to be in Latin, I think the lyrics have a Polish tongue to them.

The rest of the metal aspects are pretty hard to describe. Profanum goes out their way to minimize their guitar work. It's possible there are some guitars there but the production gets so distorted it's hard to tell. Drums play the largest role in the metal aspects, but even those beats are a bit distorted. The metal parts do come in pretty randomly. Someone might think this is stupid, but I think it makes each song more interesting and rather unpredictable. Besides, it's not that spontaneous.

With this album, the classical parts never occur at the same time as the metal parts. That is, it's not mixed, giving the album a more black and white feel to it.

Musaeum Esotericum only has two tracks, but I thought this was a good idea. Both tracks are exceptionally long (unfortunately the total time is less than 40 minutes) so I think the release comes off feeling more epic. these tracks could've been split up but I think if that was the case, the album would feel like it was missing some extra punch.

My favorite part on the album is the first 5 minutes of the first track. There's an incredible build up and coordination between the vocals, classical parts, and metal parts. I'd rather not ruin the fire of the album by dissecting every part of both songs so I'll leave that experience up to the listener.

If you're looking for something well produced, intellectual sounding, and filled with dark themes, Musaeum Esotericum may be for you. It will be different than anything you're used to hearing for sure.

PhantomMullet



..::TRACK-LIST::..

1. Ecce Deliquium Lunae: Atri Misanthropiae Floris 20:56
2. Ecce Axis Mundi: Ars Magna Et Ultima 17:34



..::OBSADA::..

Geryon - All instruments
Bastis - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=FIkGKvavNaE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Lividity są jednym z najbardziej chorych zespołów, jakie kiedykolwiek zaszczyciły gatunek death metalu. Mając historię sięgającą 1995 roku, Lividity gwałciło uszy i zniekształcało umysły od początku swojego istnienia, a za swoją determinację i każdą nutę dewastacji należy im się wielki szacunek!



Perverseverance is the 7th full length album after nine years of active life and playing. It finds LIVIDITY on a quest for world domination. It´s a music with deep impact on human mind. The stories are shocking, majestic and disturbing compositions from the first note to the last one. This will be the ultimate shock album for the masses.
"This is the album we have been striving to create our whole lives! Every riff, beat and pattern has meaning! A little slice from each album within each song! The perfect combination of grooves, grinds and breakdowns that will melt faces complimented with great studio production... We are very proud of this album!"
Cover artwork was made by: Daemorph Art, graphic layout by Dodo Datel (Galadriel). Special vocal appearances by Dan Klein (Fin), Anthony Voight (Gorgasm, Sarcophagy). Recorded, mixed and mastered at Iron Hand Audio-Chicago. Engineered by Dan Klein, produced by Dan Klein and Lividity.



..::TRACK-LIST::..

1. Kill Then Fuck 03:23
2. The Pussy Horde 01:33
3. Meat For The Beast 03:01
4. Cumming With Labial Pulp 02:04
5. Whore Destroyer 04:33
6. Bitch Cunt Fuck 01:47
7. Violated In The Vatican 02:19
8. Parasitic Infestation 01:28
9. Something´s Dead 03:22
10. Tampered Flesh 01:47
11. Pussy Lover-Salvation 05:33
12. Perverseverance 05:04

Track 10 originally written Summer 1995 during the Rejoice In Morbidity sessions



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Dave Kibler
Artwork, Vocals, Guitar - Von Young
Bass, Vocals - Jake Lahniers
Drums, Percussion - Garrett Scanlan



https://www.youtube.com/watch?v=T0SfUWtLPNE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Lividity są jednym z najbardziej chorych zespołów, jakie kiedykolwiek zaszczyciły gatunek death metalu. Mając historię sięgającą 1995 roku, Lividity gwałciło uszy i zniekształcało umysły od początku swojego istnienia, a za swoją determinację i każdą nutę dewastacji należy im się wielki szacunek!



Perverseverance is the 7th full length album after nine years of active life and playing. It finds LIVIDITY on a quest for world domination. It´s a music with deep impact on human mind. The stories are shocking, majestic and disturbing compositions from the first note to the last one. This will be the ultimate shock album for the masses.
"This is the album we have been striving to create our whole lives! Every riff, beat and pattern has meaning! A little slice from each album within each song! The perfect combination of grooves, grinds and breakdowns that will melt faces complimented with great studio production... We are very proud of this album!"
Cover artwork was made by: Daemorph Art, graphic layout by Dodo Datel (Galadriel). Special vocal appearances by Dan Klein (Fin), Anthony Voight (Gorgasm, Sarcophagy). Recorded, mixed and mastered at Iron Hand Audio-Chicago. Engineered by Dan Klein, produced by Dan Klein and Lividity.



..::TRACK-LIST::..

1. Kill Then Fuck 03:23
2. The Pussy Horde 01:33
3. Meat For The Beast 03:01
4. Cumming With Labial Pulp 02:04
5. Whore Destroyer 04:33
6. Bitch Cunt Fuck 01:47
7. Violated In The Vatican 02:19
8. Parasitic Infestation 01:28
9. Something´s Dead 03:22
10. Tampered Flesh 01:47
11. Pussy Lover-Salvation 05:33
12. Perverseverance 05:04

Track 10 originally written Summer 1995 during the Rejoice In Morbidity sessions



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Dave Kibler
Artwork, Vocals, Guitar - Von Young
Bass, Vocals - Jake Lahniers
Drums, Percussion - Garrett Scanlan



https://www.youtube.com/watch?v=T0SfUWtLPNE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po ostatnich albumach DIRK SERRIES kontynuuje eksplorację różnych przestrzeni dźwiękowych. Przy użyciu gitary elektrycznej, sprzężonej z licznymi efektami zarejestrował 4 utwory na "ZONAL DISTURBANCES II", wyznaczające nowy kierunek w jakim zmierza Dirk, konstruując charakterystyczny dla niego stylu ambientu. Organiczny, ponury i niesamowity. Całość zarejestrowana została na żywo, na miejscu, co przełożyło się na muzykę, zdradzającą zamiłowanie artysty do minimalizmu oraz powolnych, repetytywnych klastrów dźwięków, odnosząc się tym samym do swoich korzeni, tkwiących głęboko w muzyce industrialnej i eksperymentalnej. Po blisko czterech dekadach na scenie, podczas których nieustannie rozwijał, udoskonalał i wypracował wreszcie unikalną i prowokującą metodę komponowania muzyki ambientowej, często wyłamującej się poza schemat tego gatunku. Dirk Serries to wreszcie, osobowość, która dzięki konsekwencji i uporowi, nierzadko zderzając się z oporem ze strony branży muzycznej, osiągnęła sporo, odciskając swoje piętno na ten gatunek. Trudno dzisiaj rozmawiać o ambiencie, nie odnosząc się do twórczości Belga. W międzyczasie, gdy przygotowywaliśmy niniejszą edycję, projekt "Zonal Disturbances" rozwinął się do kilku woluminów. Zatem jeżeli dacie porwać się tej muzyce, wypatrujcie niebawem kontynuacji...

„To niesamowita, pół-ambientowa wycieczka pana Serriesa. Jednocześnie kąśliwy i eksperymentalny, Dirk odchodzi w stronę dźwiękowego świata melancholii, przesiąkniętej dronami, zamkniętej w ambientowej podstrukturze, która rezonuje i niezbyt subtelnie wybrzmiewa z zamierzonego chaosu. Dźwięki, które Serries wydobywa ze swojej gitary są zdumiewające; jeśli więc lubisz #ambient z pazurem, to powinieneś uważnie przesłuchać "Zonal Disturbances"! Ambient Landscape - USA

Alchembria


Following DIRK SERRIES' recent albums the composer continues to explore different sonic terrain. Still on the electric guitar with a motherboard of analog pedals, the 4 tracks on ZONAL DISTURBANCES II start to give signs of a new signature style of ambience Dirk is constructing. Organic, brooding and eerie. All recorded live on the spot creating music that still showcases the artist's fondness for minimalism and slow repetitive clusters of sound while tying connections with his roots in industrial and experimental music. Foremost he continues, after 4 decades in the scene, to etalate his artistry in creating provocative, unique and genre-bending ambient music. Dirk Serries is a musical force to reckon with and to be finally rewarded for his wilful and unique voice in an ever increasing superficial music industry. This project has meanwhile expanded into five volumes which Polish label ZOHARUM will release over time, to finally be united in a box with the final part volume one.

"This is an amazing, semi-ambient excursion from Mr. Serries. At once caustic & experimental, Dirk deviates into a sonic world of sublimely drone-scaped melancholy contained within an ambient substructure that resonates not so subtle undertones of deliberate aural chaos. The sounds that Serries pries from his guitar are astounding; if you dig your #ambient with an edge, you owe it to yourself to give Zonal Disturbances an intentional listen!" Ambient Landscape - USA



..::TRACK-LIST::..

1. 594ZEY8P 14:08
2. KG209NCF 16:00
3. XDY8756C 22:28
4. AHOFS58Z 21:36



..::OBSADA::..

Dirk Serries - electric guitar, effects




https://www.youtube.com/watch?v=-8JJ57NDjys



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po ostatnich albumach DIRK SERRIES kontynuuje eksplorację różnych przestrzeni dźwiękowych. Przy użyciu gitary elektrycznej, sprzężonej z licznymi efektami zarejestrował 4 utwory na "ZONAL DISTURBANCES II", wyznaczające nowy kierunek w jakim zmierza Dirk, konstruując charakterystyczny dla niego stylu ambientu. Organiczny, ponury i niesamowity. Całość zarejestrowana została na żywo, na miejscu, co przełożyło się na muzykę, zdradzającą zamiłowanie artysty do minimalizmu oraz powolnych, repetytywnych klastrów dźwięków, odnosząc się tym samym do swoich korzeni, tkwiących głęboko w muzyce industrialnej i eksperymentalnej. Po blisko czterech dekadach na scenie, podczas których nieustannie rozwijał, udoskonalał i wypracował wreszcie unikalną i prowokującą metodę komponowania muzyki ambientowej, często wyłamującej się poza schemat tego gatunku. Dirk Serries to wreszcie, osobowość, która dzięki konsekwencji i uporowi, nierzadko zderzając się z oporem ze strony branży muzycznej, osiągnęła sporo, odciskając swoje piętno na ten gatunek. Trudno dzisiaj rozmawiać o ambiencie, nie odnosząc się do twórczości Belga. W międzyczasie, gdy przygotowywaliśmy niniejszą edycję, projekt "Zonal Disturbances" rozwinął się do kilku woluminów. Zatem jeżeli dacie porwać się tej muzyce, wypatrujcie niebawem kontynuacji...

„To niesamowita, pół-ambientowa wycieczka pana Serriesa. Jednocześnie kąśliwy i eksperymentalny, Dirk odchodzi w stronę dźwiękowego świata melancholii, przesiąkniętej dronami, zamkniętej w ambientowej podstrukturze, która rezonuje i niezbyt subtelnie wybrzmiewa z zamierzonego chaosu. Dźwięki, które Serries wydobywa ze swojej gitary są zdumiewające; jeśli więc lubisz #ambient z pazurem, to powinieneś uważnie przesłuchać "Zonal Disturbances"! Ambient Landscape - USA

Alchembria


Following DIRK SERRIES' recent albums the composer continues to explore different sonic terrain. Still on the electric guitar with a motherboard of analog pedals, the 4 tracks on ZONAL DISTURBANCES II start to give signs of a new signature style of ambience Dirk is constructing. Organic, brooding and eerie. All recorded live on the spot creating music that still showcases the artist's fondness for minimalism and slow repetitive clusters of sound while tying connections with his roots in industrial and experimental music. Foremost he continues, after 4 decades in the scene, to etalate his artistry in creating provocative, unique and genre-bending ambient music. Dirk Serries is a musical force to reckon with and to be finally rewarded for his wilful and unique voice in an ever increasing superficial music industry. This project has meanwhile expanded into five volumes which Polish label ZOHARUM will release over time, to finally be united in a box with the final part volume one.

"This is an amazing, semi-ambient excursion from Mr. Serries. At once caustic & experimental, Dirk deviates into a sonic world of sublimely drone-scaped melancholy contained within an ambient substructure that resonates not so subtle undertones of deliberate aural chaos. The sounds that Serries pries from his guitar are astounding; if you dig your #ambient with an edge, you owe it to yourself to give Zonal Disturbances an intentional listen!" Ambient Landscape - USA



..::TRACK-LIST::..

1. 594ZEY8P 14:08
2. KG209NCF 16:00
3. XDY8756C 22:28
4. AHOFS58Z 21:36



..::OBSADA::..

Dirk Serries - electric guitar, effects




https://www.youtube.com/watch?v=-8JJ57NDjys



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Creedence Clearwater Revival
Album: Woodstock 1969 (Remastered Live On Broadcasting)
Year: 2025
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Chip Monk Intro_born on the Bayou (Live)
02. Green River (Live)
03. Ninety-Nine and a Half (Live)
04. Bootleg (Live)
05. Commotion (Live)
06. Bad Moon Rising (Live)
07. Proud Mary (Live)
08. I Put a Spell on You (Live)
09. Night Time Is the Right Time (Live)
10. Keep on Chooglin' (Live)
11. Suzie Q (Live)

...( Info )...


Artist: Creedence Clearwater Revival
Album: Tokio 1972 (Remastered Live On Broadcasting)
Year: 2025
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Introduction (Live)
02. Born on the Bayou (Live)
03. Green River - Suzie Q (Live)
04. It Came Out of the Sky (Live)
05. Door to Door (Live)
06. Travelin' Band (Live)
07. Fortunate Sonflac (Live)
08. Commotion (Live)
09. Lodi (Live)
10. Bad Moon Rising (Live)
11. Proud Mary (Live)
12. Up Around the Bend (Live)
13. Hey Tonight (Live)
14. Sweet Hitch Hiker (Live)
15. Keep on Chooglin' (Live)

...( Info )...
Stephen Duffy & The Lilac Time - The Ups and Downs: 40th Anniversary 1985-2025 (Super Deluxe Edition) (34CD Box Set) (2025) MP3@320kbps

In celebration of 40 years since the debut album 'The Ups and Downs' of Stephen 'Tin Tin' Duffy released on Tuesday 9th April 1985, here is a complete discography of Stephen Duffy and The Lilac Time in this expansive 34CD box set.

...( TrackList )...
Stephen Duffy - Discography (16CD) (2025)
01 Stephen Tintin Duffy - The Ups and Downs (2011 Original Album Expanded Edition) (2CD) (1985)
02 Stephen Duffy - Because We Love You (2011 Original Album Expanded Edition) (2CD) (1986)
03 Dr Calculus (Stephen Duffy) - Designer Beatnik (1986)
04 Stephen Duffy - Music in Colors (1993)
05 Stephen Duffy - Duffy (2005 Expanded Edition) (1995)
06 Me Me Me - Hanging Around (1996)
07 Stephen Duffy - I Love My Friends (2006 Original Album Expanded Edition) (1998)
08 Stephen Duffy - They Called Him Tintin (1998)
09 The Devils (Nick Rhodes and Stephen Duffy) - Dark Circles (2002)
10 Stephen Duffy - The Ups & Downs (Cherry Pop Revised Album Expanded Edition) (2008)
11 Stephen Duffy - Because We Love You (Cherry Pop Revised Album Expanded Edition) (2008)
12 Stephen Duffy - I Love My Friends (Remastered Revised Album Expanded Edition) (2019)
13 Stephen Duffy - The Very Best of Stephen Duffy & The Lilac Time (2CD) (2025)

The Lilac Time - Discography (18CD) (2025)
01 The Lilac Time - The Lilac Time (Original Swordfish Issue) (1987)
02 The Lilac Time - The Lilac Time (2006 Expanded Edition) (1988)
03 The Lilac Time - Paradise Circus (2006 Expanded Edition) (1989)
04 The Lilac Time - & Love for All (2006 Expanded Edition) (1990)
05 The Lilac Time - Astronauts (2024 Remaster) (1991)
06 The Lilac Time - Looking for a Day in the Night (1999)
07 The Lilac Time - Lilac6 (2001)
08 The Lilac Time - Compendium - The Fontana Trinity (2CD) (2001)
09 Stephen Duffy & The Lilac Time - Keep Going (2003)
10 Stephen Duffy & The Lilac Time - Runout Groove (2007)
11 Stephen Duffy & The Lilac Time - Happy Birthday Peace - EP (2008)
12 Nick Duffy & The Lilac Time - Sapphire Stylus (2009)
13 Stephen Duffy & The Lilac Time - Memory & Desire - 30 Years in the Wilderness (2CD) (2009)
14 The Lilac Time - No Sad Songs (2015)
15 The Lilac Time - Return to Us (2019)
16 The Lilac Time - Dance Till All the Stars Come Down (2023)

...( Info )...
Artist: Frightful
Album: Spectral Creator/What Lies Ahead
Country: Poland
Genre: Death/Thrash Metal
Release: 2021,2025
Audio codec: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...
2021 - Spectral Creator
1. Astral Freeze 04:18
2. Destructive Species 04:09
3. Abhorred 03:35
4. Soul Separate 04:11
5. Breaking the Twilight 05:32
6. Crimson Dawn 06:13
7. Those Who Burns for Might 04:15
8. Angel Waste 04:10
9. Spectral Creator 06:08

2025 - What Lies Ahead
1. Cloaked by Nothingness 05:45
2. Disincarnate Sower 04:46
3. What Lies Ahead 04:57
4. No Fear 04:27
5. Into the Phantom Hearts 06:01
6. Farewell 03:37
7. Cathedrals of Creation 04:38
8. Inexplicable 05:42

Line-up:
Oskar Wańka - Vocals, Bass
Paweł Snarski - Guitars
Eryk Jakubczyk - Guitars
Krzysztof Pochranowicz - Drums

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Skaldowie - Cała jesteś w skowronkach
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Skaldowie
Album................: Cała jesteś w skowronkach
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 2014
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 55 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Kameleon Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Skaldowie - Malowany Dym [03:20]
2. Skaldowie - Króliczek [02:27]
3. Skaldowie - Cała Jesteś W Skowronkach [04:41]
4. Skaldowie - Medytacje Wiejskiego Listonosza [02:51]
5. Skaldowie - Żeby Coś Się Stało Z Nami [02:31]
6. Skaldowie - Bas [02:45]
7. Skaldowie - Wieczór Na Dworcu W Kansas City [02:48]
8. Skaldowie - Z Kopyta Kulig Rwie [03:18]
9. Skaldowie - Dwadzieścia Minut Po Północy [06:23]
10. Skaldowie - Prześliczna Wiolonczelistka [03:04]
11. Skaldowie - Jeszcze Przed Chwilą [04:06]
12. Skaldowie - Malowany Dym (Wersja Radiowa) [03:06]
13. Skaldowie - Króliczek (wersja radiowa) [02:25]
14. Skaldowie - Cała Jesteś W Skowronkach (Wersja Radiowa) [04:48]
15. Skaldowie - Medytacje Wiejskiego Listonosza (Wersja Radiowa)[02:54]
16. Skaldowie - Bas (wersja radiowa) [02:46]
17. Skaldowie - Wieczór Na Dworcu W Kansas City (Wersja Radiowa)[02:18]
18. Skaldowie - Z Kopyta Kulig Rwie (Wersja Radiowa) [03:15]
19. Skaldowie - Dwadzieścia Minut Po Północy (Wersja Radiowa)[06:43]
20. Skaldowie - Prześliczna Wiolonczelistka (Wersja Radiowa)[03:21]
21. Skaldowie - Jeszcze Przed Chwilą (Wersja Radiowa) [03:51]
22. Skaldowie - Z Kopyta Kulig Rwie (Wersja Filmowa) [03:14]
23. Skaldowie - Malowany Dym (Wersja Alternatywna) [02:30]

Playing Time.........: 01:19:38
Total Size...........: 438,14 MB

...( Info )...
Genre: Progressive Rock, Psychedelic Rock
Country of disc (release): UK
Year of publication: 2018
Publisher (label): The Archives Records & Tapes
Catalog number: ART-71
Audio codec: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...
CD1 Outtakes & Rarities 01:19:51
01. Meddle (Radio Advertissement) (1:01)
02. One Of These Days (Demo – Longer Version) (6:49)
03. One Of These Days (Demo – Shorter Version) (4:50)
04. One Of These Days (Mono Edit Version) (3:31)
05. One Of These Days (Roland Petit Version 1) (4:26)
06. One Of These Days (Roland Petit Version 2) (5:28)
07. Fearless (Mono Edit Version) (3:18)
08. Echoes (Equal Mix 2016) (23:29)
09. Echoes (Edited Version 2001) (16:34)
10. Echoes (Interviews & Recording Session) (10:19)

CD2 High Resolution Remaster & Bonus Material 01:06:46
1. One Of These Days (5:58)
2. A Pillow Of Winds (5:10)
3. Fearless (6:09)
4. San Tropez (3:44)
5. Seamus (2:16)
6. Echoes (23:32)
7. One Of These Days – Echoes (Roalnd Petit Tv) (19:54)

CD3 In Concert Part One 01:12:14
1. One Of These Days (Cleveland 1971) (9:38)
2. One Of These Days (Hollywood Bowl 1972) (8:53)
3. One Of These Days (Earl Courts 1973) (9:01)
4. Return Of The Son Of Nothing (Berlin 1971) (23:14)
5. Echoes (Boston 1975) (21:26)

CD4 In Concert Part Two 01:19:57
1. Echoes (Cleveland 1971) (28:24)
02. Echoes (Hollywood Bowl 1972) (25:30)
03. Echoes (Earls Court 1973) (26:02)

..::INFO::..

Unatoned to jedenasty, najnowszy album studyjny amerykańskiego zespołu heavy metalowego Machine Head, wydany 25 kwietnia 2025 roku nakładem Nuclear Blast i Imperium Recordings. Jest to pierwszy album zespołu, na którym występują perkusista Matt Alston i gitarzysta Reece Scruggs.

Title: Unatoned

Artist: Machine Head

Country: USA

Year: 2025

Genre: Groove Metal

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Landscape of Thorns
2.Atomic Revelations
3.Unbound
4.Outsider
5.Not Long for This World
6.These Scars Won't Define Us
7.Dustmaker
8.Bonescraper
9.Addicted to Pain
10.Bleeding Me Dry
11.Shards of Shattered Dreams
12.Scorn

..::INFO::..

Skeleta to szósty album studyjny szwedzkiego zespołu rockowego Ghost. Został wydany 25 kwietnia 2025 roku nakładem Loma Vista Recordings i został poprzedzony singlami Satanized, Lachryma i Peacefield.

Title: Skeleta

Artist: Ghost

Country: Szwecja

Year: 2025

Genre: Hard Rock

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Peacefield
2.Lachryma
3.Satanized
4.Guiding Lights
5.De Profundis Borealis
6.Cenotaph
7.Missilia Amori
8.Marks of the Evil One
9.Umbra
10.Excelsis

..::INFO::..

Dream Into It to najnowszy, dziewiąty album studyjny angielskiego muzyka rockowego Billy'ego Idola, wydany 25 kwietnia 2025 roku przez Dark Horse Records i BMG. To jego pierwszy album od ponad dziesięciu lat (ostatni to Kings & Queens of the Underground z 2014 r.) i pierwsze nowe utwory od 2022 r., kiedy wydał EP-kę The Cage.

Title: Dream Into It

Artist: Billy Idol

Country: Wielka Brytania

Year: 2025

Genre: Pop, Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Dream Into It
2.77 (featuring Avril Lavigne)
3.Too Much Fun
4.John Wayne (featuring Alison Mosshart)
5.Wildside (featuring Joan Jett)
6.People I Love
7.Gimme the Weight
8.I'm Your Hero
9.Still Dancing

...( Info )...

Artist: John Fogerty
Album: Caught Up In The Fable (Live Landover '87)
Year: 2025
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Born On The Bayou (Live)
02. Down On The Corner (Live)
03. Talking to the Vets (Live)
04. Who'll Stop The Rain (Live)
05. Up Around The Bend (Live)
06. Bad Moon Rising (Live)
07. Fortunate Son (Live)
08. Proud Mary (Live)

...( Info )...


Artist: John Prine
Album: Tryin' To Get Away (Live California '93)
Year: 2025
Genre: Country, Folk
Quality: FLAC 24Bit-192kHz

...( TrackList )...

01. Lulu Walls (Live)
02. Angel From Montgomery (Live)
03. Speed Of The Sound Of Loneliness (Live)
04. Spanish Pipedream (Live)
05. Picture Show (Live)
06. You Got Gold (Live)
07. All The Best (Live)
08. Dear Abby (Live)
09. Illegal Smile (Live)
10. Souvenirs (Live)
11. The Bottomless Lake (Live)
12. Let's Talk Dirty In Hawaiin (Live)
13. Donald And Lydia (Live)
14. Sam Stone (Live)
15. That's The Way The World Goes 'Round (Live)
16. Ain't Hurtin' Nobody (Live)
17. The Sins Of Memphisto (Live)
18. It's A Big Old Goofy World (Live)
19. Please Don't Bury Me (Live)
20. Hello In There (Live)
21. Everything Is Cool (Live)
22. Paradise (Live)

...( Info )...

Artist: Candice Night
Album: Sea Glass
Country: USA
Genre: Folk, Soft Rock, Pop
Release: 2025
Duration: 00:48:50
Format/Codec: FLAC
Rip type: Tracks
Audio bitrate: Lossless
Bit depth: 16 Bit/44.1 kHz
Size: 329 mb


...( Opis )...

Członkini brytyjskiej grupy Blackmore's Night prezentuje swój trzeci solowy album. Żona Ritchiego Blackmore'a wraca po dekadzie z nowymi piosenkami nagranymi pod własnym nazwiskiem. Autorka tekstów i multiinstrumentalistka na najnowszej płycie prezentuje doskonale kojarzoną z nią muzykę - folkowo-rockowy styl, na "Sea Glass" przełamany jest delikatnie naleciałościami nowoczesnej muzyki country. Nie zabrakło tutaj i fortepianowej kołysanki/ballady ("The Last Goodbye"), do której wokalistka zaprosiła swojego męża, i soft rockowego zacięcia w singlowym "Angel and Jezebel" (Jest też zamykająca album country'owa wersja tej piosenki). Krążek "Sea Glass" to dobrze znane artystyczne ścieżki, które jednakowoż miło sobie przypomnieć po dziesięciu latach posuchy.


...( TrackList )...

1. Sea Glass
2. Unsung Hero (She’ll Never Tell)
3. The Line Between
4. Angel and Jezebel (Rock Version)
5. Promise Me
6. Dark Carnival
7. The Last Goodbye
8. When I Want to Fly
9. Another Day
10. Nature Boy
11. Angel and Jezebel (Back Porch Version)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Frightful swoim debiutem otworzyli przed sobą z kopa drzwi do elity współczesnego krajowego death metalu. Jako iż zdecydowali się wydać „Spectral Creator” dla skośnookiego, nie wszyscy mieli okazję zapoznać się z nim na czas, przez co tamten materiał nie zyskał, moim zdaniem, atencji, na jaką zasługiwał. Cieszę się zatem, że młodzi poszli po rozum do głowy, i oddali swoje nowe nagrania w ręce człowieka, który wie, co robi. Nie jest to jednak jedyna rzecz, która sprawia mi radość. Drugą, i najważniejszą, jest fakt, iż Frightful na drugim albumie poczynili zauważalny postęp. A biorąc pod uwagę, jak udanym materiałem był wspomniany debiut, nie jest to bez znaczenia.

Stylistycznie niewiele się zmieniło. Gdańszczanie nadal nie wychodzą zbyt wyraźnie poza ramy melodyjnego death metalu. I od razu zaznaczam, żebyśmy się dobrze zrozumieli, nie chodzi mi o In Flames, tylko o Dissection. Tego zespołu na „What Lies Ahead” jest chyba najwięcej, a na pewno więcej niż na debiucie. Tylko trzeba wziąć pod uwagę jedną, zasadniczą różnicę. Frightful absolutnie nie kopiują mistrzów. Z pełną premedytacją i świadomością czerpią inspiracje z „The Somberlain” czy „Storm of the Light’s Bane”, jednocześnie przerabiając tematyczne melodie na swój własny styl. Gdybym miał mówić o podobieństwach, to musiałbym wspomnieć o barwie i manierze wokalnej, oraz wspomnianej melodyce. Czym się Frightful od Szwedów różni? Ciężarem. Zdaje mnie się, że ich kompozycje są bardziej deathmetalowe, bardziej przygniatające (tylko pamiętajcie, że nie mówimy o wadze ciężkiej), z elementami do rytmicznego moshu. Żeby nie być gołosłownym, polecam na przykład „Into the Phantom Hearts”. No i do tego te wspaniałe, krótkie solówki, przy których można odpłynąć.

Sposób w jaki chłopaki sobie poukładali, potem poprzeplatali i urozmaicili po swojemu klasyczne melodie, dodając do nich kapkę thrashowej klasyki (ale tak tyci-tyci), to jest dla mnie najwyższa półka. Ten album ma w sobie wszystko, całą gamę staroszkolnego grania z lat dziewięćdziesiątych. I do tego brzmi fantastycznie. Nie ma na tym krążku słabej piosenki. Nie ma uzupełniaczy. „What Lies Ahead” od początku do końca dostarcza muzykę na światowym poziomie. Tak, doskonale zdaję sobie sprawę z tego, co piszę, bo według mnie kolesie wskoczyli przynajmniej o poziom wyżej. Kurwa, a biorąc pod uwagę, że album ten z każdym kolejnym odsłuchem wgryza się w łeb jeszcze głębiej, i coraz bardziej absorbuje, boję się, że może mi spierdolić pożycie małżeńskie. Totalny sztos!

jesusatan


With their towers of silence so padded with flesh that no footsteps can be heard beyond the writhe of carrion beetles, maggots and crows Gdańsk, Poland-based thrashing melodic blackened death metal quartet FRIGHTFUL issue an eight-part omen, a sophomore full-length album at massive capacity for death. In following up a lightning strike of a debut LP ‘What Lies Ahead‘ reeks of morbid vitality, a flail taken to the high standards of earliest Scandinavian black/death metal melodicism entwined with late 80’s thrashing death as its off-hand weaponry. In capturing both the vibrancy of emergent melodic death ideals, the uncertain rise of black metal riffcraft, and the gasping rip of peak extreme thrash these folks draw a clear and concise line connecting a brilliant lineage of dramatic riffcraft and thoughtfully designed dark melodicism.

Frightful formed circa 2016 as a death/thrash and grindcore influenced group featuring musicians involved with local bands Pandemic Outbreak, Deafness, and Dreadnought and spent about three years and four minor releases honing in on their own novel sound. When I placed the band’s debut LP (‘Spectral Creator‘, 2021) on my best of October 2021 list after a positive review I’d summed up my thoughts on the band, suggesting the album “[‘Spectral Creator‘] picks up on the connections between ‘Extreme Aggression’, ‘The Awakening’ and ‘The Somberlain’ via melodic death metal as it was developing prior to 1993’s breakthrough. It is a tough hybridization to describe but fans of classic death/thrash metal and pre-‘Terminal Spirit Disease’ melodic death will get it within a song or two.” and those observations still generally hold true today as Frightful have continued this tradition without hesitation, doing more than dabbling with mid-90’s Dissection-esque Swedish melodic black/death metal territory and its kindred connection with the greats (i.e. Kreator by way of Merciless).

There isn’t a shit song among the eight that Frightful present here on ‘What Lies Ahead‘, the guitar layers hum with the melting ice of the mid-90’s and the double-bass kicks have an appropriately dry rattle, and while those choices read as authentic to the main source(s) of inspiration in mind it is the songcraft here that’ll transport listeners towards any nostalgic placeholders most readily. While I wouldn’t consider opener “Cloaked in Nothingness” an all-out bombastic assault it does capture the band starting the engines and getting to the riffs without any lead-driven muse or atmospheric ideal explored. By the time you hit ~2:39 minutes into the song all is lain clear enough, this album will continue on directly in the style of the previous album having cinched up their command of (early) melodic death inspired riffcraft. Check out the elastic snapped Swedeath groove on “Discarnate Sower” for confirmation, a song which’d have sounded entirely fitting on Merciless‘ self-titled record back in 2003 with a bit more rage applied to the vocal.

Between the balls-out, eye popping video for the title track (“What Lies Ahead“) and the rip through its heart racing boost of speed the first true high-point of the full listen is achieved, a song which launches the wraiths and casts every last spell in its arsenal in mounting its attack. Keep in mind I’m not yet suggesting Frightful have acquiesced to Dissection worship entirely but rather that the earliest days of melodic death in Scandinavia had similar interest in death/thrash metal and especially the second and third Kreator albums, both of which are certainly a part of the attack on this song and especially “No Fear”. For my own taste this is the threshold remaining open rather than fully crossed-over into blackened death metal, exactly my kind of shit in every sense. This is of course arguable down to the finest points but overall Side A shows a crazed, possessed side of the band that’d only just begun to stab through the walls on their debut.

Side B opener and major highlight “Into the Phantom Hearts” almost feels like a blend of A Canorous Quintet and Inquisition in gradually traded stance, a piece which eventually welcomes a ‘Far Away From the Sun‘ riff variant to salvage the violent temperament of the band within the final third of the song… narrowly avoiding the muscle-bound shotgunned chunking of late 90’s/early 2000’s melodeath-thrash fuel. The important thing here isn’t the specific references made so much as the two guitarists/main songwriters’ obsession with various types of riffs. These were inspired sessions wherein each of the eight songs on ‘What Lies Ahead‘ has clearly been worked over to a certain high standard which persists brilliantly and with some imaginative, dexterous results; If you are an ‘old school’ (as in pre-1998) melodic death metal fan pay close attention to this second half of the album because “Farewell” and especially closer “Inexplicable” have some of the most potent “real” melodic death metal attrition in this sense, a focus on both At the Gates and ‘The Somberlain‘ in terms of the riffcraft’s phrasing and technique.

Amidst the cyclonic thrashing melodeath on feature “Cathedrals of Creation” throws in some sleeker chord changes and amps the speed of Frightful‘s attack as they bridge the final moments of the album with both brutality and brooding introspection. While I was more thrilled by the melodic death aggression that’d surrounded this song every piece here generally adds to the flow of the full listen, narrowly avoiding a record that feels stuck on one idea or sound beyond their most obviate enthusiasm. The full listen is balanced enough with much more interest left to the second half than expected; The lyrics appear to speak to the blight at the end of humanity, an accost upon those that are unfit to transcend by ignorance or animal nature, and a promise that what lies ahead is doom and the unknown aftermath. Frightful‘s lyricist charges into this whole heartedly with at least some Romanticist inspired vernacular in hand and a mind for how vocalist/bassist Oskar Wańka‘s cadence fits into these elaborate ~4-5 minute death metal songs. To add to this theme they’ve gone with vexing cover art by N. Zuki & Belial NecroArts which depicts the monster behind the mask, weeping. I don’t understand this image (something about it looks AI generated) and I do not enjoy the contrasting color choices made per the logo and title but it was evocative enough to prove memorable.

For those who didn’t hear the storm coming on ‘Spectral Creator‘ it’ll have fully arrived just a few songs deep into ‘What Lies Ahead‘, a natural step taken beyond those grinding death/thrash ideals toward something more melodic but no less feral. Frightful have made an admirable effort here even if we can concede the heavy inspiration taken from albums like ‘The Somberlain‘ this is in no way a point of detraction as their work stands out well within (and beside) said niche. Though I’d felt like their overall presentation/aesthetic could’ve used more thought there is a fantastic record here lying in wait. A high recommendation.

terraasymmetry


The album begins with a guitar riff with a heroic feel in a low range. In contrast, a high-pitched guitar plays a trill or a mordent, giving the riff a dissonance. In the intro, the drums break away from the cliché of blast beats, creating tension, making the listeners wait for a breakdown or something similar. The drums start with tertinaries, typical of Obituary's drummer (Donald Tardy). The rhythm guitar plays sensational tremolo pickings. The song has everything that makes me like and appreciate good metal. The guitar solo from minute 3:40 of the track Cloaked by Nothingness presents well-executed legato, going from high to low notes and resting in a somber way. I really like the vomited vocals. It's not exactly a monster's voice, but it conveys the vocalist's feeling.

The title track "What Lies Ahead" begins with a clean guitar playing arpeggios in sweep picking. I particularly like this guitar style (kind of mystical and mysterious). At the end, a modal borrowing or an outside melody is noticeable, expressing a darker emotion for the intro. At minute 2:50 there is a very good guitar solo, but there are some scattered and poor ornaments during some phrases. For example, the use of the lever seems very disjointed. But I really liked the video and the track. I really like these videos that simply show the band playing without any narrative or concept, because it gives off a very underground image. It is definitely clear that they are just headbangers wanting to make a heavy sound, unlike all the mainstream garbage with millions of dollars and a team using the artist exposed only as the product packaging.

The track "No Fear" is a mix of Slayer and Sepultura for me. I really liked the riffs and the groove. This song could definitely be part of Soulfly's (Max Cavalera's band) repertoire. It's ideal for headbanging. To be honest, this is one of my favorite tracks because of the syncopated rhythm. Without using technical terms, this song is very danceable. It's as if it has always existed inside me since the first beats of my heart and the two kind of accompany and complement each other. I really loved this track. I'll definitely add it to my playlist. If all the songs were like this, I would give it 100%.

I definitely enjoyed the album a lot, although the ones mentioned above caught my attention the most. I'll give it 80%, because the songs are good, but not sensational to the point of being as memorable as the bands that marked my life.

Astaroson



..::TRACK-LIST::..

1. Cloaked by Nothingness 05:45
2. Disincarnate Sower 04:46
3. What Lies Ahead 04:57
4. No Fear 04:27
5. Into the Phantom Hearts 06:01
6. Farewell 03:37
7. Cathedrals of Creation 04:38
8. Inexplicable 05:42



..::OBSADA::..

Oskar Wańka - Vocals, Bass
Paweł Snarski - Guitars
Eryk Jakubczyk - Guitars
Krzysztof Pochranowicz - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=hmMjmzwDu7U



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Frightful swoim debiutem otworzyli przed sobą z kopa drzwi do elity współczesnego krajowego death metalu. Jako iż zdecydowali się wydać „Spectral Creator” dla skośnookiego, nie wszyscy mieli okazję zapoznać się z nim na czas, przez co tamten materiał nie zyskał, moim zdaniem, atencji, na jaką zasługiwał. Cieszę się zatem, że młodzi poszli po rozum do głowy, i oddali swoje nowe nagrania w ręce człowieka, który wie, co robi. Nie jest to jednak jedyna rzecz, która sprawia mi radość. Drugą, i najważniejszą, jest fakt, iż Frightful na drugim albumie poczynili zauważalny postęp. A biorąc pod uwagę, jak udanym materiałem był wspomniany debiut, nie jest to bez znaczenia.

Stylistycznie niewiele się zmieniło. Gdańszczanie nadal nie wychodzą zbyt wyraźnie poza ramy melodyjnego death metalu. I od razu zaznaczam, żebyśmy się dobrze zrozumieli, nie chodzi mi o In Flames, tylko o Dissection. Tego zespołu na „What Lies Ahead” jest chyba najwięcej, a na pewno więcej niż na debiucie. Tylko trzeba wziąć pod uwagę jedną, zasadniczą różnicę. Frightful absolutnie nie kopiują mistrzów. Z pełną premedytacją i świadomością czerpią inspiracje z „The Somberlain” czy „Storm of the Light’s Bane”, jednocześnie przerabiając tematyczne melodie na swój własny styl. Gdybym miał mówić o podobieństwach, to musiałbym wspomnieć o barwie i manierze wokalnej, oraz wspomnianej melodyce. Czym się Frightful od Szwedów różni? Ciężarem. Zdaje mnie się, że ich kompozycje są bardziej deathmetalowe, bardziej przygniatające (tylko pamiętajcie, że nie mówimy o wadze ciężkiej), z elementami do rytmicznego moshu. Żeby nie być gołosłownym, polecam na przykład „Into the Phantom Hearts”. No i do tego te wspaniałe, krótkie solówki, przy których można odpłynąć.

Sposób w jaki chłopaki sobie poukładali, potem poprzeplatali i urozmaicili po swojemu klasyczne melodie, dodając do nich kapkę thrashowej klasyki (ale tak tyci-tyci), to jest dla mnie najwyższa półka. Ten album ma w sobie wszystko, całą gamę staroszkolnego grania z lat dziewięćdziesiątych. I do tego brzmi fantastycznie. Nie ma na tym krążku słabej piosenki. Nie ma uzupełniaczy. „What Lies Ahead” od początku do końca dostarcza muzykę na światowym poziomie. Tak, doskonale zdaję sobie sprawę z tego, co piszę, bo według mnie kolesie wskoczyli przynajmniej o poziom wyżej. Kurwa, a biorąc pod uwagę, że album ten z każdym kolejnym odsłuchem wgryza się w łeb jeszcze głębiej, i coraz bardziej absorbuje, boję się, że może mi spierdolić pożycie małżeńskie. Totalny sztos!

jesusatan


With their towers of silence so padded with flesh that no footsteps can be heard beyond the writhe of carrion beetles, maggots and crows Gdańsk, Poland-based thrashing melodic blackened death metal quartet FRIGHTFUL issue an eight-part omen, a sophomore full-length album at massive capacity for death. In following up a lightning strike of a debut LP ‘What Lies Ahead‘ reeks of morbid vitality, a flail taken to the high standards of earliest Scandinavian black/death metal melodicism entwined with late 80’s thrashing death as its off-hand weaponry. In capturing both the vibrancy of emergent melodic death ideals, the uncertain rise of black metal riffcraft, and the gasping rip of peak extreme thrash these folks draw a clear and concise line connecting a brilliant lineage of dramatic riffcraft and thoughtfully designed dark melodicism.

Frightful formed circa 2016 as a death/thrash and grindcore influenced group featuring musicians involved with local bands Pandemic Outbreak, Deafness, and Dreadnought and spent about three years and four minor releases honing in on their own novel sound. When I placed the band’s debut LP (‘Spectral Creator‘, 2021) on my best of October 2021 list after a positive review I’d summed up my thoughts on the band, suggesting the album “[‘Spectral Creator‘] picks up on the connections between ‘Extreme Aggression’, ‘The Awakening’ and ‘The Somberlain’ via melodic death metal as it was developing prior to 1993’s breakthrough. It is a tough hybridization to describe but fans of classic death/thrash metal and pre-‘Terminal Spirit Disease’ melodic death will get it within a song or two.” and those observations still generally hold true today as Frightful have continued this tradition without hesitation, doing more than dabbling with mid-90’s Dissection-esque Swedish melodic black/death metal territory and its kindred connection with the greats (i.e. Kreator by way of Merciless).

There isn’t a shit song among the eight that Frightful present here on ‘What Lies Ahead‘, the guitar layers hum with the melting ice of the mid-90’s and the double-bass kicks have an appropriately dry rattle, and while those choices read as authentic to the main source(s) of inspiration in mind it is the songcraft here that’ll transport listeners towards any nostalgic placeholders most readily. While I wouldn’t consider opener “Cloaked in Nothingness” an all-out bombastic assault it does capture the band starting the engines and getting to the riffs without any lead-driven muse or atmospheric ideal explored. By the time you hit ~2:39 minutes into the song all is lain clear enough, this album will continue on directly in the style of the previous album having cinched up their command of (early) melodic death inspired riffcraft. Check out the elastic snapped Swedeath groove on “Discarnate Sower” for confirmation, a song which’d have sounded entirely fitting on Merciless‘ self-titled record back in 2003 with a bit more rage applied to the vocal.

Between the balls-out, eye popping video for the title track (“What Lies Ahead“) and the rip through its heart racing boost of speed the first true high-point of the full listen is achieved, a song which launches the wraiths and casts every last spell in its arsenal in mounting its attack. Keep in mind I’m not yet suggesting Frightful have acquiesced to Dissection worship entirely but rather that the earliest days of melodic death in Scandinavia had similar interest in death/thrash metal and especially the second and third Kreator albums, both of which are certainly a part of the attack on this song and especially “No Fear”. For my own taste this is the threshold remaining open rather than fully crossed-over into blackened death metal, exactly my kind of shit in every sense. This is of course arguable down to the finest points but overall Side A shows a crazed, possessed side of the band that’d only just begun to stab through the walls on their debut.

Side B opener and major highlight “Into the Phantom Hearts” almost feels like a blend of A Canorous Quintet and Inquisition in gradually traded stance, a piece which eventually welcomes a ‘Far Away From the Sun‘ riff variant to salvage the violent temperament of the band within the final third of the song… narrowly avoiding the muscle-bound shotgunned chunking of late 90’s/early 2000’s melodeath-thrash fuel. The important thing here isn’t the specific references made so much as the two guitarists/main songwriters’ obsession with various types of riffs. These were inspired sessions wherein each of the eight songs on ‘What Lies Ahead‘ has clearly been worked over to a certain high standard which persists brilliantly and with some imaginative, dexterous results; If you are an ‘old school’ (as in pre-1998) melodic death metal fan pay close attention to this second half of the album because “Farewell” and especially closer “Inexplicable” have some of the most potent “real” melodic death metal attrition in this sense, a focus on both At the Gates and ‘The Somberlain‘ in terms of the riffcraft’s phrasing and technique.

Amidst the cyclonic thrashing melodeath on feature “Cathedrals of Creation” throws in some sleeker chord changes and amps the speed of Frightful‘s attack as they bridge the final moments of the album with both brutality and brooding introspection. While I was more thrilled by the melodic death aggression that’d surrounded this song every piece here generally adds to the flow of the full listen, narrowly avoiding a record that feels stuck on one idea or sound beyond their most obviate enthusiasm. The full listen is balanced enough with much more interest left to the second half than expected; The lyrics appear to speak to the blight at the end of humanity, an accost upon those that are unfit to transcend by ignorance or animal nature, and a promise that what lies ahead is doom and the unknown aftermath. Frightful‘s lyricist charges into this whole heartedly with at least some Romanticist inspired vernacular in hand and a mind for how vocalist/bassist Oskar Wańka‘s cadence fits into these elaborate ~4-5 minute death metal songs. To add to this theme they’ve gone with vexing cover art by N. Zuki & Belial NecroArts which depicts the monster behind the mask, weeping. I don’t understand this image (something about it looks AI generated) and I do not enjoy the contrasting color choices made per the logo and title but it was evocative enough to prove memorable.

For those who didn’t hear the storm coming on ‘Spectral Creator‘ it’ll have fully arrived just a few songs deep into ‘What Lies Ahead‘, a natural step taken beyond those grinding death/thrash ideals toward something more melodic but no less feral. Frightful have made an admirable effort here even if we can concede the heavy inspiration taken from albums like ‘The Somberlain‘ this is in no way a point of detraction as their work stands out well within (and beside) said niche. Though I’d felt like their overall presentation/aesthetic could’ve used more thought there is a fantastic record here lying in wait. A high recommendation.

terraasymmetry


The album begins with a guitar riff with a heroic feel in a low range. In contrast, a high-pitched guitar plays a trill or a mordent, giving the riff a dissonance. In the intro, the drums break away from the cliché of blast beats, creating tension, making the listeners wait for a breakdown or something similar. The drums start with tertinaries, typical of Obituary's drummer (Donald Tardy). The rhythm guitar plays sensational tremolo pickings. The song has everything that makes me like and appreciate good metal. The guitar solo from minute 3:40 of the track Cloaked by Nothingness presents well-executed legato, going from high to low notes and resting in a somber way. I really like the vomited vocals. It's not exactly a monster's voice, but it conveys the vocalist's feeling.

The title track "What Lies Ahead" begins with a clean guitar playing arpeggios in sweep picking. I particularly like this guitar style (kind of mystical and mysterious). At the end, a modal borrowing or an outside melody is noticeable, expressing a darker emotion for the intro. At minute 2:50 there is a very good guitar solo, but there are some scattered and poor ornaments during some phrases. For example, the use of the lever seems very disjointed. But I really liked the video and the track. I really like these videos that simply show the band playing without any narrative or concept, because it gives off a very underground image. It is definitely clear that they are just headbangers wanting to make a heavy sound, unlike all the mainstream garbage with millions of dollars and a team using the artist exposed only as the product packaging.

The track "No Fear" is a mix of Slayer and Sepultura for me. I really liked the riffs and the groove. This song could definitely be part of Soulfly's (Max Cavalera's band) repertoire. It's ideal for headbanging. To be honest, this is one of my favorite tracks because of the syncopated rhythm. Without using technical terms, this song is very danceable. It's as if it has always existed inside me since the first beats of my heart and the two kind of accompany and complement each other. I really loved this track. I'll definitely add it to my playlist. If all the songs were like this, I would give it 100%.

I definitely enjoyed the album a lot, although the ones mentioned above caught my attention the most. I'll give it 80%, because the songs are good, but not sensational to the point of being as memorable as the bands that marked my life.

Astaroson



..::TRACK-LIST::..

1. Cloaked by Nothingness 05:45
2. Disincarnate Sower 04:46
3. What Lies Ahead 04:57
4. No Fear 04:27
5. Into the Phantom Hearts 06:01
6. Farewell 03:37
7. Cathedrals of Creation 04:38
8. Inexplicable 05:42



..::OBSADA::..

Oskar Wańka - Vocals, Bass
Paweł Snarski - Guitars
Eryk Jakubczyk - Guitars
Krzysztof Pochranowicz - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=hmMjmzwDu7U



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Transcending The Self' jest koncept albumem, który mówi o psychicznym upadku człowieka. Każdy kolejny utwór opowiada o pogłębiających się stanach mentalnych, które w ostateczności prowadzą do nicości.
Dziewięć utworów utrzymanych w stylistyce brutalnego, technicznego, a zarazem mrocznego death metalu po linii The Faceless, Deeds of Flesh, Suffocation, Origin, The Zenith Passage czy Archspire.
Mix i mastering płyty został wykonany przez Filipa Kłobukowskiego z Shapethesound.



Po świetnym albumie projektu Pincer Consortium wbijam z rozbiegu w kolejną z dwóch premier ufundowanych przez Deformeathing Production. Jest nią debiutancka płyta młodego stażem i wiekiem Vitur zatytułowana Transcending the Self. Wydawnictwo będzie miało swą premierę już w piątek, 13 (!) września w klasycznym formacie jewelcase CD.

Przed podejściem do odsłuchu tej płyty nic o zespole nie wiedziałem. Wpłynęło to bez wątpienia na ogromne zaskoczenie, jakie mi album zafundował, bo Transcending the Self naprawdę w najmniejszym stopniu nie brzmi jak płyta początkujących muzyków. Ba! Jej poziom jest wręcz zawstydzający. Długo nie natrafiłem na muzykę graną przez ludzi młodych z takim profesjonalizmem i dojrzałością. Death metal proponowany przez kwartet to mieszanka technicznej, gęstej młóckarni z niewielką ilością ciężkich, nisko granych zwolnień. Poziom techniczny chłopaków można uznać jako bardzo wysoki, nie ma tu też przesadyzmu i przegiętego wirtuozowania. Technika jest celem, ale całość stawia na groove, kompozycje niszczą, mordują, drą na strzępy, ale nie są pozbawione człowieczeństwa, dzięki czemu dobrze się tego słucha, bez zmęczenia. Soniczne gęstwiny są czytelne, dobrze poukładane, wyważone i zjadliwe bez popijania. Muzykę tę na pewno można polecić fanom Hate Eternal, Ulcerate, Cryptopsy, Gorguts i może nawet Necrophagist, bo gitarzyści potrafią czasami rzucić również bardzo fajnymi, szybko granymi melodiami.

Jeśli jeszcze nie do końca przekonałem Was swoimi słowami, dodam, że za garami zasiada Ignacy Zieliński znany z chóru sakralnaego zwanego Hostia, który pokazuje tu naprawdę szeroki wachlarz nowych umiejętności.

Przyznaję, że ostatnimi czasy nie łykałem za dużo nowoczesnej nawałki, kierując się w stronę mniej skomasowanych odmian death metalu, tych bliższych jego korzeniom. Przerwa ta mogła w jakiś sposób wpłynąć na odbiór nowości od Vitur, ale jednak zespół się broni i kąsa, obiecując początek potężnej dyskografii. Tak się gra, proszę państwa, metal, bez kompleksów, bez przymilania i oglądania na trendy. Zatem nawiązując do wstępu – dwie premiery od Deformeathing, dwie dyszki ode mnie i szczere gratulacje świetnego wyboru wydawniczego.

Brzeźnicki


Vitur is a new band (drummer Hostia in the line-up) from Warsaw. Despite his short experience on the scene, Vitur is confident in himself and the path he has chosen.

“Transcending The Self is a concept album that tells the story of a man’s mental decline. Each subsequent song tells the story of deepening mental states that ultimately lead to nothingness.

Nine songs in the style of brutal, technical, and at the same time dark death metal along the lines of The Faceless, Deeds of Flesh, Suffocation, Origin, The Zenith Passage and Archspire.

The mix and mastering of the album was done by Filip Kłobukowski from Shapethesound.



..::TRACK-LIST::..

1. Overwhelming The Soul 00:49
2. The Entity 04:47
3. The Empty Mind 05:11
4. Hunger 01:19
5. Absorbing Liquid 03:58
6. Dual Consciousness 05:45
7. Into Nothingness 01:16
8. Only Vacuum Remains 04:33
9. For Ages 06:03



..::OBSADA::..

Kamil Stefański - vocals, guitars
Mateusz Prusak - guitars
Michał Kotwas - bass
Ignacy Zieliński - drums



https://www.youtube.com/watch?v=-ghEjnvu49E



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Transcending The Self' jest koncept albumem, który mówi o psychicznym upadku człowieka. Każdy kolejny utwór opowiada o pogłębiających się stanach mentalnych, które w ostateczności prowadzą do nicości.
Dziewięć utworów utrzymanych w stylistyce brutalnego, technicznego, a zarazem mrocznego death metalu po linii The Faceless, Deeds of Flesh, Suffocation, Origin, The Zenith Passage czy Archspire.
Mix i mastering płyty został wykonany przez Filipa Kłobukowskiego z Shapethesound.



Po świetnym albumie projektu Pincer Consortium wbijam z rozbiegu w kolejną z dwóch premier ufundowanych przez Deformeathing Production. Jest nią debiutancka płyta młodego stażem i wiekiem Vitur zatytułowana Transcending the Self. Wydawnictwo będzie miało swą premierę już w piątek, 13 (!) września w klasycznym formacie jewelcase CD.

Przed podejściem do odsłuchu tej płyty nic o zespole nie wiedziałem. Wpłynęło to bez wątpienia na ogromne zaskoczenie, jakie mi album zafundował, bo Transcending the Self naprawdę w najmniejszym stopniu nie brzmi jak płyta początkujących muzyków. Ba! Jej poziom jest wręcz zawstydzający. Długo nie natrafiłem na muzykę graną przez ludzi młodych z takim profesjonalizmem i dojrzałością. Death metal proponowany przez kwartet to mieszanka technicznej, gęstej młóckarni z niewielką ilością ciężkich, nisko granych zwolnień. Poziom techniczny chłopaków można uznać jako bardzo wysoki, nie ma tu też przesadyzmu i przegiętego wirtuozowania. Technika jest celem, ale całość stawia na groove, kompozycje niszczą, mordują, drą na strzępy, ale nie są pozbawione człowieczeństwa, dzięki czemu dobrze się tego słucha, bez zmęczenia. Soniczne gęstwiny są czytelne, dobrze poukładane, wyważone i zjadliwe bez popijania. Muzykę tę na pewno można polecić fanom Hate Eternal, Ulcerate, Cryptopsy, Gorguts i może nawet Necrophagist, bo gitarzyści potrafią czasami rzucić również bardzo fajnymi, szybko granymi melodiami.

Jeśli jeszcze nie do końca przekonałem Was swoimi słowami, dodam, że za garami zasiada Ignacy Zieliński znany z chóru sakralnaego zwanego Hostia, który pokazuje tu naprawdę szeroki wachlarz nowych umiejętności.

Przyznaję, że ostatnimi czasy nie łykałem za dużo nowoczesnej nawałki, kierując się w stronę mniej skomasowanych odmian death metalu, tych bliższych jego korzeniom. Przerwa ta mogła w jakiś sposób wpłynąć na odbiór nowości od Vitur, ale jednak zespół się broni i kąsa, obiecując początek potężnej dyskografii. Tak się gra, proszę państwa, metal, bez kompleksów, bez przymilania i oglądania na trendy. Zatem nawiązując do wstępu – dwie premiery od Deformeathing, dwie dyszki ode mnie i szczere gratulacje świetnego wyboru wydawniczego.

Brzeźnicki


Vitur is a new band (drummer Hostia in the line-up) from Warsaw. Despite his short experience on the scene, Vitur is confident in himself and the path he has chosen.

“Transcending The Self is a concept album that tells the story of a man’s mental decline. Each subsequent song tells the story of deepening mental states that ultimately lead to nothingness.

Nine songs in the style of brutal, technical, and at the same time dark death metal along the lines of The Faceless, Deeds of Flesh, Suffocation, Origin, The Zenith Passage and Archspire.

The mix and mastering of the album was done by Filip Kłobukowski from Shapethesound.



..::TRACK-LIST::..

1. Overwhelming The Soul 00:49
2. The Entity 04:47
3. The Empty Mind 05:11
4. Hunger 01:19
5. Absorbing Liquid 03:58
6. Dual Consciousness 05:45
7. Into Nothingness 01:16
8. Only Vacuum Remains 04:33
9. For Ages 06:03



..::OBSADA::..

Kamil Stefański - vocals, guitars
Mateusz Prusak - guitars
Michał Kotwas - bass
Ignacy Zieliński - drums



https://www.youtube.com/watch?v=-ghEjnvu49E



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Z nową propozycją przybił do naszych brzegów szwedzki Ereb Altor. Za pasami topory, twarze skryte za gęstą brodą, w dłoniach dzielnie dzierżą rogi wypełnione miodem pitnym czy co tam Wikingowie piją. A z głośników – oczywiście – viking metal.

Bo muzycy Ereb Altor wychodzą z założenia, że jak palić, rabować i gwałcić obce landy to tylko przy dźwiękach Bathory lub jego wiernych naśladowców. Sami też podążają ścieżką wyznaczoną przez Quorthona, nie zbaczając z niej ani na milimetr, przy czym zdarzają się im wycieczki w black metal i tu za przykład posłuży mi numer tytułowy. W ogóle jakby trochę więcej tu inspiracji w stylu wczesnego Enslaved niż na poprzednim krążku, ale wciąż nie ma tego wiele. Przeważająca część „Nattramn” to klasyczne granie pod tę jedną, oczywistą inspirację. Gitary suną nam jak galera napędzana siłą mięśni, wzniosłe, czyste wokale ulatują ku niebu, na którym gromadzą się ciemne burzowe chmury. I gdy kapela postanawia grać trochę ciężej, mocniej to z tych chmur biją gromy. Prawda, że piękna wizja? Ano piękna, zwłaszcza jeśli jest się fanem viking metalu. Ja co prawda nie jestem, jakoś jednak ten Ereb Altor mnie nie odpycha. Z drugiej strony, nie wiem co mogę Wam jeszcze na temat tego albumu napisać. Przyznam, że poprzedniego już nie pamiętam, choć kojarzę, że mi się podobał i że grali viking metal. Coś czuję, że za rok to samo będę potrafił napisać o „Nattramn” i niewiele więcej.

Zasadniczo, swojego stosunku do Szwedów nie zmieniłem po odsłuchaniu ich piątej płyty – ani na plus ani na minus. Dobra muzyka. Viking metal.

Oracle


Ereb Altor is a Swedish band that was formed in 2003 by members of the epic doom metal outfit Forlorn (who have since switched their moniker to Isole). The band’s first albums were lauded for their seamless weaving of the Viking era of Bathory with traditional epic doom metal. With their third album, Gastrike, and it’s follow up, Fire Meets Ice, Ereb Altor abandoned the trappings of epic doom for a more black metal influenced sound. Despite retaining the epic nature of their first albums, many fans were put off with the new direction of the band.

Nattramn, the band’s fifth full length album, released at the end of April 2015, continues in the vein of the last two, focusing on merging their epic Viking metal with cold black metal atmospherics, but overall it seems to be a darker album than before. Bathory remains the band’s largest influence, which is quite evident with the adventurous pacing, crunchy riffs and frequent epic clean vocals. The album mixes between heavy handed segments of galloping riffs and crashing percussion, like “Dark Waters” and the closing track “The Nemesis of Frei” and more nuanced melodies driven forth by a wall of keyboard notes. It’s that essence of balance that makes this album work so well. Sure, the last album may have been called Fire Meets Ice, but Nattramn actually capitalizes on the phrase.

The clean vocal melodies sound stronger and more confident this time around and the harsh and raspy roars are more furious and raging. The band leans on the airy keyboard passages a little more than before, but it adds a more melodic flare to the slower passages. The majority of the album focuses on Quorthon inspired riffing, like the crunchy groove on “The Dance of the Elves”, which sounds like it came straight from Nordland I or the raging end of the title track, with its thick power chords and thundering percussion mixed with an airy keyboard backdrop that brings to mind Hammerheart. The previously mentioned black metal influences work their way in here and there, like the rampant trem riffing and blasts during “The Nemisis of Frei”, but the focus remains on Bathory-isms.

It’s pretty clear at this point that Ereb Altor isn’t keen to return to the sounds of the first two albums, but the music on Nattramn proves that the band is really blazing their own trail. Sure, it sounds like Bathory, but it comes through revelry and nostalgia rather than the blatant aping of Quorthon. Personally, I think the band is a little more potent without the traditional doom leanings. The meshing of epic Viking metal with clean vocals and harsher black metal histrionics with raspy growls is commendable. Fans of Ereb Altor’s past two album can revel in the fact that they finally seemed to have put all of the pieces together. Fans of Ereb Altor’s early work, hold your breath a little longer.

TheStormIRide



..::TRACK-LIST::..

1. The Son of Vindsvalr 02:14
2. Midsommarblot 05:01
3. Nattramn 05:36
4. The Dance of the Elves 06:36
5. Dark Waters 08:58
6. Across The Giants Blood 05:50
7. The Nemesis of Frej 08:02



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards - Mats
Drums, Keyboards - Tord
Guitar [Guitars], Vocals - Ragnar
Bass, Vocals - Mikael

Violin [Violin Intro Performed By] - Thomas von Wachenfeldt (tracks: 5)




https://www.youtube.com/watch?v=9NGlB82g7gY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Z nową propozycją przybił do naszych brzegów szwedzki Ereb Altor. Za pasami topory, twarze skryte za gęstą brodą, w dłoniach dzielnie dzierżą rogi wypełnione miodem pitnym czy co tam Wikingowie piją. A z głośników – oczywiście – viking metal.

Bo muzycy Ereb Altor wychodzą z założenia, że jak palić, rabować i gwałcić obce landy to tylko przy dźwiękach Bathory lub jego wiernych naśladowców. Sami też podążają ścieżką wyznaczoną przez Quorthona, nie zbaczając z niej ani na milimetr, przy czym zdarzają się im wycieczki w black metal i tu za przykład posłuży mi numer tytułowy. W ogóle jakby trochę więcej tu inspiracji w stylu wczesnego Enslaved niż na poprzednim krążku, ale wciąż nie ma tego wiele. Przeważająca część „Nattramn” to klasyczne granie pod tę jedną, oczywistą inspirację. Gitary suną nam jak galera napędzana siłą mięśni, wzniosłe, czyste wokale ulatują ku niebu, na którym gromadzą się ciemne burzowe chmury. I gdy kapela postanawia grać trochę ciężej, mocniej to z tych chmur biją gromy. Prawda, że piękna wizja? Ano piękna, zwłaszcza jeśli jest się fanem viking metalu. Ja co prawda nie jestem, jakoś jednak ten Ereb Altor mnie nie odpycha. Z drugiej strony, nie wiem co mogę Wam jeszcze na temat tego albumu napisać. Przyznam, że poprzedniego już nie pamiętam, choć kojarzę, że mi się podobał i że grali viking metal. Coś czuję, że za rok to samo będę potrafił napisać o „Nattramn” i niewiele więcej.

Zasadniczo, swojego stosunku do Szwedów nie zmieniłem po odsłuchaniu ich piątej płyty – ani na plus ani na minus. Dobra muzyka. Viking metal.

Oracle


Ereb Altor is a Swedish band that was formed in 2003 by members of the epic doom metal outfit Forlorn (who have since switched their moniker to Isole). The band’s first albums were lauded for their seamless weaving of the Viking era of Bathory with traditional epic doom metal. With their third album, Gastrike, and it’s follow up, Fire Meets Ice, Ereb Altor abandoned the trappings of epic doom for a more black metal influenced sound. Despite retaining the epic nature of their first albums, many fans were put off with the new direction of the band.

Nattramn, the band’s fifth full length album, released at the end of April 2015, continues in the vein of the last two, focusing on merging their epic Viking metal with cold black metal atmospherics, but overall it seems to be a darker album than before. Bathory remains the band’s largest influence, which is quite evident with the adventurous pacing, crunchy riffs and frequent epic clean vocals. The album mixes between heavy handed segments of galloping riffs and crashing percussion, like “Dark Waters” and the closing track “The Nemesis of Frei” and more nuanced melodies driven forth by a wall of keyboard notes. It’s that essence of balance that makes this album work so well. Sure, the last album may have been called Fire Meets Ice, but Nattramn actually capitalizes on the phrase.

The clean vocal melodies sound stronger and more confident this time around and the harsh and raspy roars are more furious and raging. The band leans on the airy keyboard passages a little more than before, but it adds a more melodic flare to the slower passages. The majority of the album focuses on Quorthon inspired riffing, like the crunchy groove on “The Dance of the Elves”, which sounds like it came straight from Nordland I or the raging end of the title track, with its thick power chords and thundering percussion mixed with an airy keyboard backdrop that brings to mind Hammerheart. The previously mentioned black metal influences work their way in here and there, like the rampant trem riffing and blasts during “The Nemisis of Frei”, but the focus remains on Bathory-isms.

It’s pretty clear at this point that Ereb Altor isn’t keen to return to the sounds of the first two albums, but the music on Nattramn proves that the band is really blazing their own trail. Sure, it sounds like Bathory, but it comes through revelry and nostalgia rather than the blatant aping of Quorthon. Personally, I think the band is a little more potent without the traditional doom leanings. The meshing of epic Viking metal with clean vocals and harsher black metal histrionics with raspy growls is commendable. Fans of Ereb Altor’s past two album can revel in the fact that they finally seemed to have put all of the pieces together. Fans of Ereb Altor’s early work, hold your breath a little longer.

TheStormIRide



..::TRACK-LIST::..

1. The Son of Vindsvalr 02:14
2. Midsommarblot 05:01
3. Nattramn 05:36
4. The Dance of the Elves 06:36
5. Dark Waters 08:58
6. Across The Giants Blood 05:50
7. The Nemesis of Frej 08:02



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar [Guitars], Keyboards - Mats
Drums, Keyboards - Tord
Guitar [Guitars], Vocals - Ragnar
Bass, Vocals - Mikael

Violin [Violin Intro Performed By] - Thomas von Wachenfeldt (tracks: 5)




https://www.youtube.com/watch?v=9NGlB82g7gY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Płyta zawiera film z 1969 roku – Jak powstali Skaldowie.

Materiał został zgrany z oryginalnej kopii filmowej (we właściwej prędkości) i otrzymał nową, zremasterowaną ścieżkę dźwiękową.

Wydanie w rozkładanym card sleevie, ze specjalną kopertą na płytę.





https://www.youtube.com/watch?v=dgG6JSD86zA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



DVD 9
NTSC
16:9
DD 2.0



..::TRACK-LIST::..

Recorded live in concert at Musicians Institute, Hollywood, CA on June 3rd, 2010

1. The Road Divides 6:00
2. Chinatown 6:12
3. Highland Shuffle 6:40
4. You Bring Me Down 5:12
5. On Our Way 5:58
6. Henry's Farm 3:13
7. New Year's Day 7:32
8. Jerry's Breakdown 2:26
9. Bass Solo 4:54
10. Slang Justice 3:46
11. Slang Justice Jam 5:47
12. Drum Solo
13. Take One Step 6:35
14. Eastern Steppes 7:30
15. Topanga Hoedown 5:35

Bonus Material:
Behind The Road Divides (interviews)
Constant As The Wind (rehearsal footage)
No Walkin' Blues (featuring Howerd Leese on guitar)



..::OBSADA::..

Carl Varheyen - Guitars, Vocals
Walfredo Reyes, Jr. - Drum, Percussion
Dave Marotta - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=td7ukmLQJlo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Skaldowie - Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Skaldowie
Album................: Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 2013
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 45 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Kameleon Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Skaldowie - Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał [02:14]
2. Skaldowie - Nie Całuj Mnie Pierwsza [04:04]
3. Skaldowie - Zapomniany Młyn [03:35]
4. Skaldowie - Będzie Kolęda [02:39]
5. Skaldowie - Wspólny Jest Nasz Świat [02:22]
6. Skaldowie - Sen Dla Mojej Dziewczyny [03:22]
7. Skaldowie - Na Wirsycku [02:37]
8. Skaldowie - Zawołam Na Pomoc Wszystkie Ptaki [03:51]
9. Skaldowie - Sady W Obłokach [02:25]
10. Skaldowie - Śpiewam Bo Muszę [03:43]
11. Skaldowie - Dwudzieste Szóste Marzenie [03:10]
12. Skaldowie - Czy Jeszcze Zdążę [02:28]
13. Skaldowie - Nie Całuj Mnie Pierwsza (Wersja Radiowa) [04:09]
14. Skaldowie - Wspólny Jest Nasz Świat (Wersja Radiowa) [02:14]
15. Skaldowie - Sen Dla Mojej Dziewczyny (Wersja Radiowa) [03:04]
16. Skaldowie - Na Wirsycku (Wersja Radiowa) [02:56]
17. Skaldowie - Zawołam Na Pomoc Wszystkie Ptaki (Wersja Radiowa)[03:55]
18. Skaldowie - Sady W Obłokach (Wersja Radiowa) [02:19]
19. Skaldowie - Śpiewam Bo Muszę (Wersja Radiowa) [04:00]
20. Skaldowie - Dwudzieste Szóste Marzenie (Wersja Radiowa) [03:05]
21. Skaldowie - Na Wirsycku (Wersja Filmowa) [02:58]
22. Skaldowie - Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał (Wersja Instrumentalna)[02:15]
23. Skaldowie - Będzie Kolęda (Wersja Instrumentalna) [02:45]
24. Skaldowie - Sady W Obłokach (Wersja Instrumentalna) [02:21]
25. Skaldowie - Muzyka Na Trąbki [01:47]

Playing Time.........: 01:14:32
Total Size...........: 336,06 MB