...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Wydany w 1970 roku (a nie w 1969 - jak podają niektóre źródła), jedyny, za to rewelacyjny album amerykańskiej formacji o czadowym, gitarowo-organowym, niemal progresywnym (m.in. melotron), brytyjskim brzmieniu.
Aż nie chce się wierzyć, że kilka lat potem dwóch muzyków tej grupy założyło raczej mierny Cheap Trick. To jest album z tej samej półki co debiut Captain Beyond, pierwsze płyty Bloodrock, czy drugi album Damnation Of Adam Blessing.
Dodatkowo dwa nagrania z dość przeciętnego singla z 1969 roku.



..::TRACK-LIST::..

1. Across The Skies 4:31
2. Permanent Resident 4:20
3. Show Me 4:13
4. To Your Health 6:00
5. In A Window 5:55
6. 4/43/4 3:59
7. Mystery Ship 3:19
8. Sad Day 5:47

Bonus Tracks 1969 Single:
9. Hound Dog 2:52
10. Cruisin' For Burgers 4:59



..::OBSADA::..

Bass - Tom Peterson
Drums - Chip Greenman
Lead Guitar - Craig Myers
Organ, Mellotron, Guitar - Rick Nielsen
Vocals - Joe Sundberg




https://www.youtube.com/watch?v=FE7aNaPHw5g



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Little introduction is required for the progressive metal institution that is Sweden’s Opeth. In a career running over 30 years in length and spanning 13 previous studio albums, they have demonstrated an unending pursuit of progression by drawing in more influences as they’ve changed. From death metal to progressive rock to European folk to whimsical jazz, they have tracked a course that has always been fascinating, even if the quality has varied a little more than that. Reaching 2024, The Last Will and Testament is a remarkable record in a career full of remarkable records. It represents all of the following: the most overdue studio album, being released five years after its predecessor; the first release with the young but experienced Waltteri Väyrynen on drums; the return of harsh vocals for the first time in 16 years; and the first concept record since 1999’s Still Life.

Despite these remarkable qualities, The Last Will and Testament offers a smooth and natural progression from 2019’s In Cauda Venenum, but with discernible nods to other records in the Opeth discography. The first and most obvious reference is the progressive melodrama levered on Ghost Reveries and Watershed. The swinging passage from 1:30 on “§2”1 is effortlessly cool, layering groovy guitars and dramatic keyboards with spoken-word narration and a wild vibrato buried in the background. It recalls that specific era of death-influenced progressive metal, dripping with keyboard-generated atmosphere. The second core component of The Last Will and Testament’s sound is the heady compositions favored on In Cauda Venenum. That record featured varied, complex compositions but they’re too disparate. Those here are simultaneously sharper but also freer. “§4” bridges a soft flute interlude with a heavy guitar passage via a subtle drum crescendo, and despite the contrasting instrumentation, it’s smooth and cohesive in a way that few other bands can match. The musical continuity builds a sense of completeness, which is no doubt aided by the final influence in The Last Will and Testament’s sound: Still Life’s rich storytelling.

The album’s concept drives both the music and structure. The Last Will and Testament spins a yarn based around the administration of the estate of a wealthy man, replete with a seedy lawyer (entertainingly performed by Ian Anderson of Jethro Tull) and an imposing patriarch (given a voice through Mikael Åkerfeldt’s wrathful roar). The twisting tale of family intrigue and deception—including soap opera grudges and illicit children—is narrated across the first six tracks, before culminating in “§7” where Anderson delivers a deliciously-evil reading of the will to the unsuspecting beneficiaries. While this feels appropriately climactic, the final track “A Story Never Told” succeeds this chicanery with jarring clarity. It’s an excellent tonal shift, with Åkerfeldt’s clean singing layered over a simple piano melody that’s as simple as it is beautiful. While The Last Will and Testament twists and turns throughout, the opening to this track lifts the listener out of the mire of family drama2 and closes affairs with peacefulness.

But The Last Will and Testament’s most important quality is its sheer mastery. There’s no one else that writes music like this, and rarely so successfully. Every element of its core fusion of death metal and progressive rock is highly accomplished, from the knotty compositions to the polished performances to the immaculate production. As referenced earlier, In Cauda Venenum has a similar scope of instrumentation and intricate compositions. But they’re elevated here; more harmonious, more sophisticated, more artful. “§5” is a prime example. There’s a high degree of intricacy as it folds crisp drums, dancing bass lines, beautiful strings, darting vocals, and bluesy guitars into something that oscillates between subtle jazz and crunchy death metal. I love the natural lilt and the unexpected transitions.3 It’s busy and dense with textures, but the bold melodies and crystalline production prevent the material from sinking into murkiness. I’ll also commend “A Story Never Told” as one of the best songs of the year. Its organic swell from delicate piano melodies to the grand guitar solo concludes the album on an endlessly moreish note.

The Last Will and Testament doesn’t yield any weaknesses. On their fourteenth go-round, Opeth has once more delivered something exemplary in conception, performance, and production. The songs are varied but focused, feeling shorter and tighter than prior work. And while its story may not be as tragic as prior Opeth concepts, I admire the willingness to have some fun with it.4 Existing fans will no doubt gain much from this experience, and anyone with their interest limited to O(ld)peth may just find something here too. 2024 sees these Swedes finding a new harmony in their sound, and connoisseurs of progressive music mustn’t miss this.

El Cuervo



..::TRACK-LIST::..

§I 5:56
§II 5:33
§III 5:10
§IV 7:00
§V 7:29
§VI 6:03
§VII 6:30
A Story Never Told 7:11



..::OBSADA::..

Mikael Åkerfeldt - guitars, lead and backing vocals, cittra, Mellotrons, percussion & FX, string arrangements, art direction, lyrical concept
Martín Méndez - bass, backing vocals
Fredrik Åkesson - guitars, backing vocals
Joakim Svalberg - piano, Hammond organ, Mellotrons, Fender Rhodes & Moogs, backing vocals and FX
Waltteri Väyrynen - drums, percussion, backing vocals

Additional personnel:
Ian Anderson - flute (§4, §7, A Story Never Told), spoken word (§1, §2, §4, and §7)
Joey Tempest - backing vocals (§2)
Mia Westlund - harp (§4)
Mirjam Åkerfeldt - spoken word (§1)
London Session Orchestra - strings
Dave Stewart - string arrangements




https://www.youtube.com/watch?v=afufR5ayYG4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Little introduction is required for the progressive metal institution that is Sweden’s Opeth. In a career running over 30 years in length and spanning 13 previous studio albums, they have demonstrated an unending pursuit of progression by drawing in more influences as they’ve changed. From death metal to progressive rock to European folk to whimsical jazz, they have tracked a course that has always been fascinating, even if the quality has varied a little more than that. Reaching 2024, The Last Will and Testament is a remarkable record in a career full of remarkable records. It represents all of the following: the most overdue studio album, being released five years after its predecessor; the first release with the young but experienced Waltteri Väyrynen on drums; the return of harsh vocals for the first time in 16 years; and the first concept record since 1999’s Still Life.

Despite these remarkable qualities, The Last Will and Testament offers a smooth and natural progression from 2019’s In Cauda Venenum, but with discernible nods to other records in the Opeth discography. The first and most obvious reference is the progressive melodrama levered on Ghost Reveries and Watershed. The swinging passage from 1:30 on “§2”1 is effortlessly cool, layering groovy guitars and dramatic keyboards with spoken-word narration and a wild vibrato buried in the background. It recalls that specific era of death-influenced progressive metal, dripping with keyboard-generated atmosphere. The second core component of The Last Will and Testament’s sound is the heady compositions favored on In Cauda Venenum. That record featured varied, complex compositions but they’re too disparate. Those here are simultaneously sharper but also freer. “§4” bridges a soft flute interlude with a heavy guitar passage via a subtle drum crescendo, and despite the contrasting instrumentation, it’s smooth and cohesive in a way that few other bands can match. The musical continuity builds a sense of completeness, which is no doubt aided by the final influence in The Last Will and Testament’s sound: Still Life’s rich storytelling.

The album’s concept drives both the music and structure. The Last Will and Testament spins a yarn based around the administration of the estate of a wealthy man, replete with a seedy lawyer (entertainingly performed by Ian Anderson of Jethro Tull) and an imposing patriarch (given a voice through Mikael Åkerfeldt’s wrathful roar). The twisting tale of family intrigue and deception—including soap opera grudges and illicit children—is narrated across the first six tracks, before culminating in “§7” where Anderson delivers a deliciously-evil reading of the will to the unsuspecting beneficiaries. While this feels appropriately climactic, the final track “A Story Never Told” succeeds this chicanery with jarring clarity. It’s an excellent tonal shift, with Åkerfeldt’s clean singing layered over a simple piano melody that’s as simple as it is beautiful. While The Last Will and Testament twists and turns throughout, the opening to this track lifts the listener out of the mire of family drama2 and closes affairs with peacefulness.

But The Last Will and Testament’s most important quality is its sheer mastery. There’s no one else that writes music like this, and rarely so successfully. Every element of its core fusion of death metal and progressive rock is highly accomplished, from the knotty compositions to the polished performances to the immaculate production. As referenced earlier, In Cauda Venenum has a similar scope of instrumentation and intricate compositions. But they’re elevated here; more harmonious, more sophisticated, more artful. “§5” is a prime example. There’s a high degree of intricacy as it folds crisp drums, dancing bass lines, beautiful strings, darting vocals, and bluesy guitars into something that oscillates between subtle jazz and crunchy death metal. I love the natural lilt and the unexpected transitions.3 It’s busy and dense with textures, but the bold melodies and crystalline production prevent the material from sinking into murkiness. I’ll also commend “A Story Never Told” as one of the best songs of the year. Its organic swell from delicate piano melodies to the grand guitar solo concludes the album on an endlessly moreish note.

The Last Will and Testament doesn’t yield any weaknesses. On their fourteenth go-round, Opeth has once more delivered something exemplary in conception, performance, and production. The songs are varied but focused, feeling shorter and tighter than prior work. And while its story may not be as tragic as prior Opeth concepts, I admire the willingness to have some fun with it.4 Existing fans will no doubt gain much from this experience, and anyone with their interest limited to O(ld)peth may just find something here too. 2024 sees these Swedes finding a new harmony in their sound, and connoisseurs of progressive music mustn’t miss this.

El Cuervo



..::TRACK-LIST::..

§I 5:56
§II 5:33
§III 5:10
§IV 7:00
§V 7:29
§VI 6:03
§VII 6:30
A Story Never Told 7:11



..::OBSADA::..

Mikael Åkerfeldt - guitars, lead and backing vocals, cittra, Mellotrons, percussion & FX, string arrangements, art direction, lyrical concept
Martín Méndez - bass, backing vocals
Fredrik Åkesson - guitars, backing vocals
Joakim Svalberg - piano, Hammond organ, Mellotrons, Fender Rhodes & Moogs, backing vocals and FX
Waltteri Väyrynen - drums, percussion, backing vocals

Additional personnel:
Ian Anderson - flute (§4, §7, A Story Never Told), spoken word (§1, §2, §4, and §7)
Joey Tempest - backing vocals (§2)
Mia Westlund - harp (§4)
Mirjam Åkerfeldt - spoken word (§1)
London Session Orchestra - strings
Dave Stewart - string arrangements




https://www.youtube.com/watch?v=afufR5ayYG4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist...............: Abba
Album................: More Abba Gold
Genre................: Pop
Year.................: 1993
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. Summer Night City
002. Angeleyes
003. The Day Before You Came
004. Eagle (Short Version)
005. I Do, I Do, I Do, I Do, I Do
006. So Long
007. Honey, Honey
008. The Visitors
009. Our Last Summer
010. On And On And On
011. Ring Ring (English Version)
012. I Wonder (Departure)
013. Lovelight (Original Version)
014. Head Over Heels
015. When I Kissed The Teacher
016. I Am The City
017. Cassandra
018. Under Attack
019. When All Is Said And Done
020. The Way Old Friends Do (Live At Wembley Arena, London, England - 1979)

...( Info )...

Artist...............: V.A.
Album................: Hits 1000 [39-40]
Genre................: Vari
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. Pink Martini - Hey Eugene!
002. Kylie Minogue Feat. A Guevara - Chocolate
003. Kim Wilde - You Came
004. James Taylor - Your Smiling Face (Live Video)
005. Chynna Phillips - I Live For You
006. Engelbert Humperdinck - I'm a Better Man
007. Diana Ross - The Boss
008. Jason Donovan - Sealed with a Kiss
009. Donna Summer - Bad Girls
010. Aaliyah - At Your Best (You Are Love) (LP Mix)
011. Sister Sledge - We Are Family
012. Incognito - Everybody Loves the Sunshine
013. Karen Carpenter - If We Try
014. Crowded House - Nails In My Feet
015. Del Shannon - Runaway
016. JOHNNY GILL Feat. ROGER TROUTMAN - It's Your Body (Album)
017. Gabrielle - Out Of Reach
018. E.M.D. - Save Tonight
019. The Cardigans - Lovefool (Radio Edit)
020. Citizen Cope - Hands Of The Saints (Album Version)
021. Extreme - More Than Words (Radio Edit)
022. The Miracles - You've Really Got A Hold On Me
023. Pet Shop Boys - Leaving (2023 Remaster)
024. Marcela Mangabeira - September
025. Diana Ross - I'm Coming Out (Album Version)

...( Info )...

Artist...............: Roxette
Album................: Crash! Boom! Bang! 30th Anniversary Edition
Genre................: Pop
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. Roxette - Harleys & Indians (Riders in the Sky)
002. Roxette - Crash! Boom! Bang!
003. Roxette - Fireworks
004. Roxette - Run To You
005. Roxette - Sleeping In My Car
006. Roxette - Vulnerable
007. Roxette - The First Girl On The Moon
008. Roxette - Place Your Love
009. Roxette - I Love The Sound Of Crashing Guitars
010. Roxette - What's She Like
011. Roxette - Do You Wanna Go The Whole Way
012. Roxette - Lies
013. Roxette - I'm Sorry
014. Roxette - Love Is All (Shine Your Light On Me)
015. Roxette - Go To Sleep
016. Roxette - Almost Unreal
017. Roxette - Crazy About You
018. Roxette - See Me
019. Per Gessle & Roxette - Harleys & Indians (T&A Demo Aug 10, 1993)
020. Per Gessle & Roxette - Crash! Boom! Bang! (T&A Demo May 6, 1993)
021. Per Gessle & Roxette - Fireworks (T&A Demo Jan 30, 1993)
022. Per Gessle & Roxette - Run To You (T&A Demo Dec 12, 1992)
023. Roxette - Sleeping in My Car (The Stockholm Demo Version 1993)
024. Per Gessle & Roxette - Vulnerable (T&A Demo Dec 28, 1990)
025. Per Gessle & Roxette - The First Girl On The Moon (T&A Demo Dec 20, 1992)
026. Per Gessle & Roxette - Place Your Love (T&A Demo Nov 10, 1992)
027. Per Gessle & Roxette - I Love The Sound Of Crashing Guitars (T&A Demo Jun 27, 1993)
028. Per Gessle & Roxette - What’s She Like (T&A Demo Jan 29, 1992)
029. Per Gessle & Roxette - Do You Wanna Go The Whole Way (T&A Demo Mar 21, 1993)
030. Per Gessle & Roxette - Lies (T&A Demo May 14, 1993)
031. Per Gessle & Roxette - I’m Sorry (T&A Demo Mar 18, 1993)
032. Per Gessle & Roxette - Love Is All (T&A Demo Dec 17, 1992)
033. Per Gessle & Roxette - She Doesn’t Live Here Anymore (T&A Demo Dec 16, 1992)
034. Roxette - Almost Unreal (Demo February '93)
035. Per Gessle & Roxette - Crazy About You (T&A Demo Jun 18, 1993)
036. Per Gessle & Roxette - Sweet Thing (T&A Demo Dec 16, 1993)
037. Per Gessle & Roxette - Always Breaking My Heart (T&A Demo Dec 27, 1992)
038. Per Gessle & Roxette - Before You Go To Sleep (T&A Demo Nov 23, 1992)
039. Per Gessle - Blue Umbrella (B-side 'I Want You To Know' - T&A Demo, 15 June, 1993)
040. Per Gessle & Roxette - It Hurts (T&A Demo Mar 7, 1993)
041. Per Gessle & Roxette - Gone Gone Gone (T&A Demo Feb 25, 1993)

...( Info )...

Artist...............: V.A.
Album................: Hits 1000 [37-40]
Genre................: Vari
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. Cyndi Lauper - Girls Just Want to Have Fun
002. Katie Melua - Nine Million Bicycles
003. Beyoncé - Love On Top
004. Angelo Badalamenti & Tim Booth - Dance Of The Bad Angels
005. Kashif - Don't Stop My Love
006. Wang Chung - Dance Hall Days
007. Sandra - Secret Land (Album Version)
008. k.d. lang - The Consequences of Falling (LP Version)
009. Simply Red - Never Never Love (2008 Remaster)
010. The Three Degrees - When Will I See You Again (Album Ver.)
011. Boney M. - No Woman No Cry
012. Billy Vera & The Beaters - Oh, What a Nite
013. The Temptations - Just My Imagination
014. Londonbeat - You Bring On The Sun
015. Lisa Stansfield - The Real Thing (Remastered)
016. Smokie - Hungry Heart
017. Chris Rea - Texas (2019 Remaster)
018. George Benson - All I Know (Album Version)
019. Marvin Gaye - Mercy Mercy Me (The Ecology)
020. Gwen McCrae - 90% Of Me Is You
021. The Pointer Sisters - Dare Me
022. G.Q. - Disco Nights (Rock Freak)
023. 10CC - Dreadlock Holiday
024. Mickey Gilley - Stand by Me
025. Dana Gillespie - Where Blue Begins

TRACKLISTA:

CD1
1. Intro (depeche_mood)
2. depeche_mood
3. Ryzyko
4. Nie trać ducha walki
5. Matka Ziemia Feat. Bas Tajpan
6. Brudna Flota
7. Basement jak ’94
8. Na Zachodzie bez zmian
9. City Break Feat. Gandzior
10. Na swoje
11. Zwykły chłopak Feat. Kobra
12. Gra bez reguł
13. Z Godnością
14. Rap News
15. Zrodzony z chaosu
16. Lot Skazańca 2 Feat. Hans
17. Droga mistrza 2
18. Poznański loco

CD2 - Instrumentale


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 287,3 MB
Format/Kodek: Mp3

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oczekiwania wobec najnowszej płyty grupy Tame Impala były ogromne. Stojący za tym projektem Australijczyk Kevin Parker w ostatniej dekadzie stał się wyznacznikiem nowych muzycznych trendów, bacznie obserwowanym przez zwolenników zarówno komercyjnego, jak i alternatywnego popu.

Jeśli podobał wam się wydany sześć lat temu album "Currents", to z pewnością przypadnie wam do gustu także "The Slow Rush" - najnowsza płyta grupy z Antypodów. Tame Impala ponownie zgłębiają tajniki dream popu, zapraszając słuchaczy do krainy bajkowych klimatów i hipnotycznych brzmień. Na dobre porzucili już indie rockowe dźwięki.

Dominują tu syntezatory tworzące barwne tło dla całkiem chwytliwych melodii. Piosenki czasem przybierają niemal kosmiczną aurę, ale są trzymane w ryzach klasycznej formy. Tame Impala zaskakująco blisko w nich do francuskiej elektronicznej sceny, reprezentowanej przez Air, Cassius i Daft Punk.

Jest w muzyce zespołu ta sama swoboda, lekkość i odrobina nonszalancji. Muzyka Tame Impala cały czas rezonuje. Znakomicie uchwycony został tu soczysty basowy puls, intryguje zmatowione brzmienie, nadające utworom psychodeliczny odcień. Realizatorsko to prawdziwy majstersztyk, znamionujący geniusz Parkera.

Grzegorz Dusza


Wydana pięć lat temu płyta „Currents” całkowicie zmieniła życie Kevina Parkera. Momentalnie przeskoczył on kilka szczebli prowadzących na muzyczne szczyty: status hedlajnera na takich festiwalach jak Coachella czy Primavera Sound oraz umieszczanie facjaty na okładkach popularnych czasopism coś bowiem oznaczają. Parker zyskał też kilku nowych znajomych, którzy zapragnęli z nim współpracować (m.in. Kanye West, Travis Scott czy Lady Gaga). W sumie trudno się temu dziwić. „Currents” podobała się chyba wszystkim – rodzicom i ich dzieciom, psom i kotom, tym, którzy kochają gust Mikołaja Ziółkowskiego i tym, co uważają, że w Polsce najlepiej na muzyce zna się Artur Rojek. „Let It Happen” i „The Less I Know The Better” puszczano w modnych sieciówkach ubraniowych, na weselach, studniówkach, a i nie sposób wykluczyć, że utwory znajdowały się na tych samych plejlistach, co jakieś totalnie niesłuchalne młodzieżowe rzeczy.

Po takim sukcesie kolejny krok był trudny. W zasadzie można było się spodziewać, że „The Slow Rush” spotka się z mieszanym odbiorem. Gdyby Parker postawił znów na przeboje, prawdopodobnie psioczyliby ci, którzy uważali, iż jest on kimś na kształt zbawcy rocka, a zwłaszcza jego psychodelicznej odmiany. Obranie bardziej eksperymentalnej drogi wkurzyłoby natomiast tych, którzy są zdania, że media strumieniowe czy dziennikarki radiowe najlepiej wiedzą, jak zapewnić mile spędzony czas. Tame Impala na czwartym albumie to wybór jeszcze innego kierunku, możliwe że najbardziej bezpiecznego. Niby Parker nawiązuje do „Currents”, chce zrobić sobie i słuchaczom dobrze, ale jednocześnie uznaje, że wpadające w ucho motywy nie są mu do niczego potrzebne. Nie ma więc ani przebojów, ani przecierania nowych szlaków.

Już od pierwszych sekund obcowania z „The Slow Rush” łatwo o wrażenie, że jedno Parkerowi na pewno się udało – nie sposób pomylić go z nikim innym. W dalszym ciągu korzysta ze swoich znaków firmowych, czyli pogłosów, falsetu w stylu Bee Gees oraz charakterystycznego pulsującego basu i dla niektórych zapewne jest to wystarczająca rekomendacja. Zgodnie z przewidywaniami znajdziemy tutaj coś z r&b, acid house, synth popu, disco i odrobina rocka. Doskonale słychać też, że po raz kolejny Parker doskonale bawił się w układanie klocków na monitorze. Jeśli jednak od strony producenckiej czwarty album Tame Impala to wręcz mistrzostwo świata, to już sama zawartość wywołuje nieco mieszane uczucia.

„The Slow Rush” nie słucha się źle, ale nieobce jest wrażenie, że chyba wypadałoby oczekiwać czegoś więcej. Głębszych emocji ten album we mnie nie wywołuje i nie dzieje się tak bez przyczyny. Przede wszystkim kompletnie nie rozumiem, po co większość utworów jest tak długa: tak jakby Parker postanowił sobie, że płyta ma trwać 57 minut i zamiast dorzucić kilka nagrań, rozciągnął w czasie te, które udało mu się już stworzyć. Jakby tego było mało, po kilkukrotnym przesłuchaniu raczej nie potrafiłem wskazać utworów, które chciałbym sobie włączyć jeszcze raz (może poza „Bordeline”, ale ten jest znany w odrobinę innej wersji już od dłuższego czasu, i ewentualnie „Lost In Yesterday”, ale tutaj znów ten falset mnie nieco irytuje). Wszystko zlewa się bowiem w jedno i Rihanna tym razem na pewno nie zdecydowałaby się na pożyczenie którejś z piosenek do swojego repertuaru. Trudno mi również wskazać nawet jakiś jeden wyjątkowy czy genialny moment, porównywalny do tego co działo się choćby w drugiej części „Let It Happen”. Teksty utworów, obracające się wokół tematyki pamięci, przemijania, śmierci, skomplikowanych relacji z ojcem, też raczej nie są w stanie zauroczyć (choć na szczęście nie obrażają).

Słuchając „The Slow Rush” można w sumie spędzić miło czas, a niektórym zapewne uda się nawet odpłynąć. W wielu materiałach na temat krążka padają następujące słowa: lato, wakacje, plaża itp. Komuś zdarzyło się napisać, że jest to wspaniały podkład do spotkań przy grillu. Nie jestem fanem tego rodzaju aktywności, ale jakoś trudno mi zaliczyć to określenie za wielką zaletę, może dlatego, że muzyki oczekuję czegoś innego niż miłego tła do rzucania węgielków do ognia czy rozmów o pogodzie i serialach. Na szczęście tak źle nie jest i materiał sprawdza się w innych okolicznościach. Żadna spośród nich nie jest jednak w stanie zmienić tego, iż „The Slow Rush” to zdecydowanie najsłabsza płyta w dyskografii Tame Impala: na dłuższą metę przede wszystkim dość nudna i pozbawiona błysku, do którego na trzech poprzednich albumach przyzwyczaił Parker. W „It Might Be Time” śpiewa: You ain’t as cool as you used to be – byłoby przesadą odnieść to bezpośrednio do płyty, ale mimochodem przy każdym kolejnym odsłuchaniu coraz bardziej zwracam uwagę na ten wers.

Michał Stępniak



..::TRACK-LIST::..

1. One More Year 5:22
2. Instant Destiny 3:13
3. Borderline 3:57
4. Posthumous Forgiveness 6:06
5. Breathe Deeper 6:12
6. Tomorrow's Dust 5:26
7. On Track 5:01
8. Lost In Yesterday 4:09
9. Is It True 3:58
10. It Might Be Time 4:32
11. Glimmer 2:08
12. One More Hour 7:13



..::OBSADA::..

Music By, Performer, Producer, Mixed By - Kevin Parker



https://www.youtube.com/watch?v=sR9d5doziDs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oczekiwania wobec najnowszej płyty grupy Tame Impala były ogromne. Stojący za tym projektem Australijczyk Kevin Parker w ostatniej dekadzie stał się wyznacznikiem nowych muzycznych trendów, bacznie obserwowanym przez zwolenników zarówno komercyjnego, jak i alternatywnego popu.

Jeśli podobał wam się wydany sześć lat temu album "Currents", to z pewnością przypadnie wam do gustu także "The Slow Rush" - najnowsza płyta grupy z Antypodów. Tame Impala ponownie zgłębiają tajniki dream popu, zapraszając słuchaczy do krainy bajkowych klimatów i hipnotycznych brzmień. Na dobre porzucili już indie rockowe dźwięki.

Dominują tu syntezatory tworzące barwne tło dla całkiem chwytliwych melodii. Piosenki czasem przybierają niemal kosmiczną aurę, ale są trzymane w ryzach klasycznej formy. Tame Impala zaskakująco blisko w nich do francuskiej elektronicznej sceny, reprezentowanej przez Air, Cassius i Daft Punk.

Jest w muzyce zespołu ta sama swoboda, lekkość i odrobina nonszalancji. Muzyka Tame Impala cały czas rezonuje. Znakomicie uchwycony został tu soczysty basowy puls, intryguje zmatowione brzmienie, nadające utworom psychodeliczny odcień. Realizatorsko to prawdziwy majstersztyk, znamionujący geniusz Parkera.

Grzegorz Dusza


Wydana pięć lat temu płyta „Currents” całkowicie zmieniła życie Kevina Parkera. Momentalnie przeskoczył on kilka szczebli prowadzących na muzyczne szczyty: status hedlajnera na takich festiwalach jak Coachella czy Primavera Sound oraz umieszczanie facjaty na okładkach popularnych czasopism coś bowiem oznaczają. Parker zyskał też kilku nowych znajomych, którzy zapragnęli z nim współpracować (m.in. Kanye West, Travis Scott czy Lady Gaga). W sumie trudno się temu dziwić. „Currents” podobała się chyba wszystkim – rodzicom i ich dzieciom, psom i kotom, tym, którzy kochają gust Mikołaja Ziółkowskiego i tym, co uważają, że w Polsce najlepiej na muzyce zna się Artur Rojek. „Let It Happen” i „The Less I Know The Better” puszczano w modnych sieciówkach ubraniowych, na weselach, studniówkach, a i nie sposób wykluczyć, że utwory znajdowały się na tych samych plejlistach, co jakieś totalnie niesłuchalne młodzieżowe rzeczy.

Po takim sukcesie kolejny krok był trudny. W zasadzie można było się spodziewać, że „The Slow Rush” spotka się z mieszanym odbiorem. Gdyby Parker postawił znów na przeboje, prawdopodobnie psioczyliby ci, którzy uważali, iż jest on kimś na kształt zbawcy rocka, a zwłaszcza jego psychodelicznej odmiany. Obranie bardziej eksperymentalnej drogi wkurzyłoby natomiast tych, którzy są zdania, że media strumieniowe czy dziennikarki radiowe najlepiej wiedzą, jak zapewnić mile spędzony czas. Tame Impala na czwartym albumie to wybór jeszcze innego kierunku, możliwe że najbardziej bezpiecznego. Niby Parker nawiązuje do „Currents”, chce zrobić sobie i słuchaczom dobrze, ale jednocześnie uznaje, że wpadające w ucho motywy nie są mu do niczego potrzebne. Nie ma więc ani przebojów, ani przecierania nowych szlaków.

Już od pierwszych sekund obcowania z „The Slow Rush” łatwo o wrażenie, że jedno Parkerowi na pewno się udało – nie sposób pomylić go z nikim innym. W dalszym ciągu korzysta ze swoich znaków firmowych, czyli pogłosów, falsetu w stylu Bee Gees oraz charakterystycznego pulsującego basu i dla niektórych zapewne jest to wystarczająca rekomendacja. Zgodnie z przewidywaniami znajdziemy tutaj coś z r&b, acid house, synth popu, disco i odrobina rocka. Doskonale słychać też, że po raz kolejny Parker doskonale bawił się w układanie klocków na monitorze. Jeśli jednak od strony producenckiej czwarty album Tame Impala to wręcz mistrzostwo świata, to już sama zawartość wywołuje nieco mieszane uczucia.

„The Slow Rush” nie słucha się źle, ale nieobce jest wrażenie, że chyba wypadałoby oczekiwać czegoś więcej. Głębszych emocji ten album we mnie nie wywołuje i nie dzieje się tak bez przyczyny. Przede wszystkim kompletnie nie rozumiem, po co większość utworów jest tak długa: tak jakby Parker postanowił sobie, że płyta ma trwać 57 minut i zamiast dorzucić kilka nagrań, rozciągnął w czasie te, które udało mu się już stworzyć. Jakby tego było mało, po kilkukrotnym przesłuchaniu raczej nie potrafiłem wskazać utworów, które chciałbym sobie włączyć jeszcze raz (może poza „Bordeline”, ale ten jest znany w odrobinę innej wersji już od dłuższego czasu, i ewentualnie „Lost In Yesterday”, ale tutaj znów ten falset mnie nieco irytuje). Wszystko zlewa się bowiem w jedno i Rihanna tym razem na pewno nie zdecydowałaby się na pożyczenie którejś z piosenek do swojego repertuaru. Trudno mi również wskazać nawet jakiś jeden wyjątkowy czy genialny moment, porównywalny do tego co działo się choćby w drugiej części „Let It Happen”. Teksty utworów, obracające się wokół tematyki pamięci, przemijania, śmierci, skomplikowanych relacji z ojcem, też raczej nie są w stanie zauroczyć (choć na szczęście nie obrażają).

Słuchając „The Slow Rush” można w sumie spędzić miło czas, a niektórym zapewne uda się nawet odpłynąć. W wielu materiałach na temat krążka padają następujące słowa: lato, wakacje, plaża itp. Komuś zdarzyło się napisać, że jest to wspaniały podkład do spotkań przy grillu. Nie jestem fanem tego rodzaju aktywności, ale jakoś trudno mi zaliczyć to określenie za wielką zaletę, może dlatego, że muzyki oczekuję czegoś innego niż miłego tła do rzucania węgielków do ognia czy rozmów o pogodzie i serialach. Na szczęście tak źle nie jest i materiał sprawdza się w innych okolicznościach. Żadna spośród nich nie jest jednak w stanie zmienić tego, iż „The Slow Rush” to zdecydowanie najsłabsza płyta w dyskografii Tame Impala: na dłuższą metę przede wszystkim dość nudna i pozbawiona błysku, do którego na trzech poprzednich albumach przyzwyczaił Parker. W „It Might Be Time” śpiewa: You ain’t as cool as you used to be – byłoby przesadą odnieść to bezpośrednio do płyty, ale mimochodem przy każdym kolejnym odsłuchaniu coraz bardziej zwracam uwagę na ten wers.

Michał Stępniak



..::TRACK-LIST::..

1. One More Year 5:22
2. Instant Destiny 3:13
3. Borderline 3:57
4. Posthumous Forgiveness 6:06
5. Breathe Deeper 6:12
6. Tomorrow's Dust 5:26
7. On Track 5:01
8. Lost In Yesterday 4:09
9. Is It True 3:58
10. It Might Be Time 4:32
11. Glimmer 2:08
12. One More Hour 7:13



..::OBSADA::..

Music By, Performer, Producer, Mixed By - Kevin Parker



https://www.youtube.com/watch?v=sR9d5doziDs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

TRACKLISTA:

1. Intro
2. To Historia Wielu Feat. Louis Villain
3. Będę Tam
4. Koniec
5. Bieg Feat. Bonson, Staszek Koźlik
6. Made In Poland Feat. Miodu (Jamal)
7. Niech Gadają
8. Powrót Do Przeszłości
9. Nie Chcę
10. W Ciemno Feat. Vin Vinci, Cielniak, Dedis, Dawid Obserwator
11. Jeśli Jutra Nie Ma Feat. Fonos
12. Dziś Myślę Inaczej Feat. Polska Wersja, cuty/scratch: DJ Chederac
13. Zapomnieć O Wadach Feat. Dudek P56
14. XX
15. Outro
16. Nie Ma Nas
17. Po Co Mi To


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 119,8 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. Intro Feat. Głowa PMM
2. Kropka nad i
3. Krzykacz
4. Hieny chichot
5. Bardzo przepraszam Feat. Mazi ZMP, Łysy G
6. Mea Culpa Feat. arg1, Kacpero
7. Atrium Mortis Feat. Egon
8. Jeśli zapomnę Feat. Wiktoria Lech, Ch.Z Unikat
9. Czas Feat. Wiktoria Lech
10. N.S.R.O. Feat. Dziki BPM, DJ MRK, Pancerny
11. Dystrykt Feat. Profus PPZ, Szoku
12. W sedno
13. Outro Feat. Głowa PMM


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 87,4 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. INTRO
2. BEZ ZMIAN
3. WELCOME TO Feat. WPU
4. SAM NA SAM
5. O TYM SAMYM
6. ŚWIADOMOŚĆ
7. EUROPEJCZYK SKIT
8. POLSKA
9. PARTYZANT
10. RETROSPEKCJA Feat. NICOLE TYMCIO
11. OWSIANKA
12. DO JEDNEJ BRAMY Feat. VANDER
13. NA TERAZ
14. TYLKO BUCH
15. MÓJ NAŁÓG


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 99,8 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. Intro
2. Kontrasty
3. Nanoklasyk Feat. Polska Wersja
4. Tylko pozazdrościć
5. Slow emotion Feat. Elajzis
6. Quais quais Feat. Kali
7. Kropla drąży skałę Feat. Małach
8. To O Mnie I O Tobie Feat. Sadoch
9. Głodni Lyrics
10. California Lyrics
11. Tak my wszyscy Feat. BNR & GZO P56
12. Air 720 Feat. Elajzis, Emen P56, GZO P56, Igor EKU, INKG, Julia Podolska, Medusa, Młody De, Qrcze, Rastek Kronikarz, SLM P56, Top Quality & TZK P56
13. Benz Lyrics
14. Mother Loco Feat. GZO P56 & Igor EKU
15. Boom Feat. Onar
16. Ucieka czas Feat. Choina, Erwues & Vin Vinci
17. Moment Feat. Rest/Kafar
18. Nie tym razem Feat. RadG & TPS
19. Proforma Feat. CHZU
20. Cały świat Feat. Elajzis
21. Stop PDF Feat. Bonus RPK
22. X w skali beauforta Feat. HAZE1
23. Jestem legendą


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 174,6 MB
Format/Kodek: Mp3

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Phantazein is a concept album that transcends the band's previous boundaries and delves into the intricate interplay between art, obsession, and the profound influence of one's environment. Following their acclaimed 2021 sophomore release Upheaval, the enigmatic creators behind Phantazein return with their highly-anticipated third full-length album, which serves to further solidify their mark as a musical force in the underground metal scene.

Mix and Master by Ronnie Björnström (AEON, BLOOD RED THRONE)

Artwork by Dan P Carter (BEHEMOTH, EMPIRE STATE BASTARD)

Produced by Alex Baillie and Apostolis Karydis



..::TRACK-LIST::..

1. Ceremonial Vigour 03:13
2. A Brain Dead Memoir 04:12
3. Chiselled in Stone 03:57
4. Introspection 04:09
5. Futureless Horizon 04:13
6. The Towering Monument 03:45
7. Alferov 01:12
8. Shock Heuristics 04:12
9. Broadcast of The Gods 03:49
10. In Verses Unspoken 03:40
11. Shadowgraph 04:46



..::OBSADA::..

Henry Pryce - Vocals
Alex Baillie - Guitar, Vocals
Apostolis Karydis - Guitar
Chris Binns - Bass
David Diepold - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=DGXzeDrgKHE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Phantazein is a concept album that transcends the band's previous boundaries and delves into the intricate interplay between art, obsession, and the profound influence of one's environment. Following their acclaimed 2021 sophomore release Upheaval, the enigmatic creators behind Phantazein return with their highly-anticipated third full-length album, which serves to further solidify their mark as a musical force in the underground metal scene.

Mix and Master by Ronnie Björnström (AEON, BLOOD RED THRONE)

Artwork by Dan P Carter (BEHEMOTH, EMPIRE STATE BASTARD)

Produced by Alex Baillie and Apostolis Karydis



..::TRACK-LIST::..

1. Ceremonial Vigour 03:13
2. A Brain Dead Memoir 04:12
3. Chiselled in Stone 03:57
4. Introspection 04:09
5. Futureless Horizon 04:13
6. The Towering Monument 03:45
7. Alferov 01:12
8. Shock Heuristics 04:12
9. Broadcast of The Gods 03:49
10. In Verses Unspoken 03:40
11. Shadowgraph 04:46



..::OBSADA::..

Henry Pryce - Vocals
Alex Baillie - Guitar, Vocals
Apostolis Karydis - Guitar
Chris Binns - Bass
David Diepold - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=DGXzeDrgKHE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Tubular Bells to debiutancki album Mike'a Oldfielda wydany w roku 1973. Mike Oldfield próbował opublikować ten album w wielu znanych wytwórniach muzycznych, ale wszystkie mu odmawiały (niektóre uważały, że nikt nie będzie chciał słuchać tego typu muzyki). Dopiero nowa wytwórnia Virgin Records zgodziła się ją wydać. Płyta była 279 tygodni na brytyjskiej liście przebojów. Jednym z powodów jej popularności było to, że jej początkowy fragment został użyty w znanym horrorze Egzorcysta. Tubular Bells ma dwa sequele: Tubular Bells II (1992) i Tubular Bells III (1998). Z okazji 30-lecia płyty, w 2003 została ona ponownie nagrana jako Tubular Bells 2003.

Title: Tubular Bells

Artist: Mike Oldfield

Country: Wielka Brytania

Year: 1973

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 192 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Tubular Bells part 1
2.Tubular Bells part 2

..::INFO::..

Husker Du powstał w 1979, kiedy wokalista/gitarzysta Bob Mould, basista Greg Norton, wokalista/perkusista Grant Hart i klawiszowiec Charlie Pine zaczęli razem grać. Mould był wówczas studentem pierwszego roku w Macalester College i często bywał w sklepie z płytami, gdzie sprzedawcą był Hart. Z kolei Hart spotkał po raz pierwszy Nortona, gdy obaj składali podanie o tę samą pracę. Mould i Hart byli zagorzałymi fanami Ramones i po zwerbowaniu Nortona i Pine'a utworzyli zespół. Nazwa zespołu Hüsker Dü została zapożyczona od nazwy pamięciowej gry dla dzieci Husker Du? (popularnej w Danii i Szwecji w latach 60.). Husker du? dosłownie oznacza w językach duńskim i norweskim czy pamiętasz?. Znaki diakrytyczne użyte w nazwie grupy nie mają nic wspólnego z ortografią ani wymową, jest to tzw. "heavymetalowy pseudoumlaut". Mould w jednym z wywiadów przyznał, że przypadła mu do gustu tajemniczość słów, które wyróżniały się na tle innych nazw zespołów punkowych. Metal Circus to minialbum zespołu, wydany w październiku 1983 roku przez wytwórnie: Reflex Records i SST Records. Materiał nagrano w Total Access Recording Studios w Redondo Beach pomiędzy grudniem 1982 a styczniem 1983.

Title: Metal Circus

Artist: Husker Du

Country: USA

Year: 1983

Genre: Hardcore Punk

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

Real World
Deadly Skies
It's Not Funny Anymore
First of the Last Calls
Lifeline
Diane
Out on a Limb

TRACKLISTA:

1. PASSKI - Najlepsza wyprawa nocna
2. Kobik - Skrzypek na dachu
3. Hamish - Odkorkowałem Hennessy
4. Gettoblaster - Znowu
5. Zwola - Wciąż o tym samym
6. camel & GrochuBartt - Modelki za samarę
7. UFOCORE - Kamikaze
8. S1LENCIO - Bezpardonowy rage
9. DSN - Siekierap
10. Abram Montana - Kasa, kasa
11. Kafu DRiM - Halo
12. 3Y Gun Arson - Świadomość
13. Tobi INS - Dość mam
14. Barrad Squad - Siła wsteczna
15. camel & GrochuBart, 3Y Gun Arson, Abram Montana, Emceen, Hamish, MC Robak, S1LENCIO & Zwola - Mapa miasta
16. Bosski Roman, Ind, Kafu DRiM, Sabot, Solo Gki, Tobi INS & WUERski - Stara banda
17. Wysoki Lot - Głowa do góry
18. MC Robak - Tylko w Krakowie
19. Emceen - JetLag
20. Cheeba & Sabot - Ida 2024 Promo


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 152,2 MB
Format/Kodek: Mp3

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: The Hits Album The 70s Love Album (3CD)
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

CD1
01 - 10cc - I'm Not In Love
02 - Chicago - If You Leave Me Now
03 - Harry Nilsson - Without You
04 - Elvis Presley - Always on My Mind
05 - Bread - Baby I'm-a Want You
06 - Dr. Hook - A Little Bit More
07 - Joan Armatrading - Love And Affection
08 - Justin Hayward - Forever Autumn
09 - Meat Loaf - Two Out of Three Ain't Bad
10 - Gary Moore & Phil Lynott - Parisienne Walkways
11 - Bonnie Tyler - Lost In France
12 - Sad Cafe - Every Day Hurts
13 - Chris Rea - Fool (If You Think It's Over)
14 - Bryan Ferry - Smoke Gets In Your Eyes
15 - Donna Summer - Dim All The Lights
16 - Yvonne Elliman - If I Can't Have You
17 - CHIC - I Want Your Love
18 - Sister Sledge - Thinking of You
19 - Earth, Wind & Fire - After the Love Has Gone
20 - Rose Royce - Wishing on a Star
21 - Commodores - Still
CD2
01 - Leo Sayer - When I Need You
02 - Art Garfunkel - I Only Have Eyes for You
03 - Frankie Valli - My Eyes Adored You
04 - John Denver - Annie's Song
05 - Eric Carmen - All By Myself
06 - Kiki Dee - Amoureuse
07 - Barry Manilow - Could It Be Magic
08 - Shirley Bassey - Something
09 - Captain & Tennille - Love Will Keep Us Together
10 - Demis Roussos - Forever And Ever
11 - Anne Marie David - Wonderful Dream
12 - Gigliola Cinquetti - Go (Before You Break My Heart)
13 - Andy Williams - (Where Do I Begin) Love Story ( Love Story)
14 - Perry Como - And I Love You So
15 - The Three Degrees - Woman in Love
16 - Johnny Mathis With Deniece Williams - Too Much, Too Little, Too Late
17 - Peaches & Herb - Reunited
18 - Elkie Brooks - Sunshine After The Rain
19 - Rita Coolidge - We're All Alone
20 - Crystal Gayle - Don't It Make My Brown Eyes Blue
21 - Charlie Rich - The Most Beautiful Girl
22 - Eddie Rabbitt - Every Which Way but Loose
CD3
01 - Aretha Franklin - Until You Come Back to Me (That's What I'm Gonna Do)
02 - Minnie Riperton - Lovin' You
03 - Diana Ross - You're All I Need To Get By
04 - Gladys Knight & The Pips - Best Thing That Ever Happened to Me
05 - The Stylistics - You Make Me Feel Brand New
06 - Harold Melvin & The Blue Notes feat. Teddy Pendergrass - If You Don't Know Me by Now
07 - Dionne Warwick - I'll Never Love This Way Again
08 - Marvin Gaye - Let's Get It On
09 - Billy Paul - Me and Mrs. Jones
10 - Brook Benton - Rainy Night in Georgia
11 - Timmy Thomas - Why Can't We Live Together
12 - Andrew Gold - Never Let Her Slip Away
13 - Scott Fitzgerald & Yvonne Keeley - If I Had Words
14 - The Korgis - If I Had You
15 - Lobo - I'd Love You to Want Me
16 - Alessi Brothers - Oh Lori
17 - Bay City Rollers - Give a Little Love
18 - Mud - Oh Boy
19 - Hot Chocolate - I'll Put You Together Again
20 - Jackson 5 - I'll Be There
21 - KC & The Sunshine Band - Please Don't Go

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: The Hits Album Later 80s (3CD)
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

CD1
01 - Wham! - The Edge of Heaven
02 - Spandau Ballet - Fight for Ourselves
03 - Duran Duran - I Don't Want Your Love
04 - Tears For Fears - Sowing The Seeds Of Love
05 - a-ha - I've Been Losing You
06 - The Human League - Human
07 - Lisa Stansfield - All Around the World
08 - Bryan Ferry - Slave To Love
09 - Dee C. Lee - See the Day
10 - Curiosity Killed The Cat - Down To Earth
11 - Belouis Some - Imagination
12 - ABC - When Smokey Sings
13 - Feargal Sharkey - A Good Heart
14 - Red Box - For America
15 - Pretenders - Don't Get Me Wrong
16 - Kim Wilde - Never Trust A Stranger
17 - The Bangles - Manic Monday
18 - Tanita Tikaram - Good Tradition
19 - Sananda Maitreya - Sign Your Name
20 - Milli Vanilli - Girl I'm Gonna Miss You
CD2
01 - New Order - True Faith
02 - Arcadia - Election Day
03 - Eighth Wonder - I'm Not Scared
04 - Big Audio Dynamite - E=MC2
05 - Aztec Camera - Somewhere in My Heart
06 - The Adventures - Broken Land
07 - The Dream Academy - Life in a Northern Town
08 - Simply Red - Holding Back the Years
09 - Climie Fisher - Love Changes (Everything)
10 - Wee Papa Girl Rappers - Wee Rule
11 - S'Express - Theme from S'Express
12 - Mel & Kim - Respectable
13 - Hazell Dean - Who's Leaving Who
14 - Kylie Minogue - Wouldn't Change a Thing
15 - Jason Donovan - Every Day (I Love You More)
16 - Rick Astley - Whenever You Need Somebody
17 - Bros - I Owe You Nothing
18 - Miami Sound Machine - Bad Boy
19 - Five Star - Find the Time
20 - Debbie Gibson - Foolish Beat
CD3
01 - Tina Turner - The Best
02 - Cher - If I Could Turn Back Time
03 - T'Pau - China In Your Hand (Single Version)
04 - Martika - Toy Soldiers
05 - Europe - The Final Countdown
06 - Robert Palmer - Addicted To Love
07 - Steve Winwood - Higher Love
08 - Deacon Blue - Real Gone Kid
09 - Chris Rea - On The Beach (Summer '88)
10 - Fairground Attraction - Perfect
11 - Level 42 - Running In The Family
12 - Cameo - Word Up
13 - Haywoode - Roses
14 - Jaki Graham - Set Me Free
15 - Bobby Brown - Every Little Step
16 - Gwen Guthrie - Ain't Nothin' Goin' On But The Rent
17 - Brenda Russell - Piano In The Dark
18 - Boy George - Everything I Own
19 - Maxi Priest - Wild World
20 - UB40 - Sing Our Own Song

...( Info )...


Artist...............: V.A.
Album................: Hits 1000 [38-40]
Genre................: Vari
Year.................: 2024
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. BONNIE RAITT - Nick Of Time
002. Tomas Nevergreen - I Play for You
003. The Bangles - Manic Monday
004. Randy Crawford - Secret Combination (Album Version)
005. VAN MORRISON - Brown Eyed Girl
006. Chantay Savage - I Will Survive
007. Eruption - I Can't Stand the Rain
008. The Cure - Never Enough (Acoustic Version)
009. Gordon Haskell - Forevermore
010. Jennifer Love Hewitt - Baby I'm a Want You (LP Version)
011. Queen - A Winter's Tale (Remastered 2011)
012. Suzanne Vega - Luka
013. JOHNNY GILL - My, My, My
014. Mario Biondi feat. Incognito & Chaka Khan - Lowdown
015. Michael Jackson - One More Chance
016. Sonic Dream - Taking Five
017. Steely Dan - Hey Nineteen
018. Prince & The New Power Generation - Money Don't Matter 2 Night (2023 Remaster)
019. James J.T. Taylor - Romancia
020. The Beatles - From Me To You (2023 Mix)
021. Boney M. - Oceans of Fantasy
022. Aaliyah - Age Ain't Nothing But a Number
023. The Doors - People Are Strange (LP Version)
024. Nils Landgren - I Will Survive
025. Julie LONDON - Fly Me to the Moon

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). Kolektyw zawiązany w pewną urodzinową noc, którego cel jest jasny – nieść muzyczną katatonię i anihilację. Niedługi okres formowania i perturbacje złączyły czterech jeźdźców, których osobowości i spojrzenia na metal znajdują wspólny środek w Death/Thrashu.

Ich debiutancka EPka „Skaza Ludzkości” ukaże się 27 września nakładem Arcadian Industry. Na EP znajdzie się 6 numerów, z których trzy możecie posłuchać na YouTube. Wszystkie na nowo zremixowane przez Mariusza Bogacza (Zatrata, Elysium). Oprawa graficzna Mieszko Jankowski (Morrath)

Epka ukaże się w formie CD i limitowanej Kasety!!! Dostępny będzie także merch zespołu w postaci koszulki, czapek, naszywek i metalowych pinów … czyli pełen zestaw dla ultrasów old school’owego death / thrash!!!

Wydawca


Leprozorium pochodzi z Wrocławia i istnieje od 2021 roku. W jej skład wchodzi czterech, młodych grajków, którzy po trzech latach pracy wydali we wrześniu debiut w postaci „Skazy Ludzkości”. Na tej epce zamieścili sześć numerów utrzymanych w death-thrashowym stylu, który energicznie kąsa, ale niezbyt głęboko. W sumie ci czterej panowie nieźle kombinują nieustannie zmieniając kostkowanie. Generują w ten sposób dość gęstą muzę, w której przeplatają się ze sobą szybko chłostające riffy, świdrujące tremolo oraz miarowe zwolnienia na tłumionych strunach. Podobnie jest tutaj z tempem, które nieustannie się zmieniając, częstuje nas dzikimi przyspieszeniami, bujającymi wybornie średnimi taktami wytracającymi prędkość do gniotących rytmicznie akordów, aby na nowo wybuchnąć agresywną wściekłością. Leprozorium całkiem dobrze dba również o różnorodność w swoich utworach, które nie bazują jedynie na trzech, góra czterech patentach powtarzanych przez całą długość numeru. Gitarzyści Leprozorium dwoją się i troją bezustannie tasując pomysły na bicie i wplatając między nie szereg piskliwych zagrywek, a i zaskoczyć zgrabną solówką też potrafią. Momentami brzmi to karkołomnie i można odnieść wrażenie, że sprawnie działająca sekcja rytmiczna ledwo nadąża za wioślarzami, ale ostatecznie wychodzi obronną ręką i pokazuje, że pałkarz z bassmanem także wiedzą do czego służą ich instrumenty. Pierwsza, oficjalna produkcja Wrocławian jawi się trochę jak dociążone i zagęszczone „Pleasure To Kill” tyle że nieco bez odpowiednio naostrzonych pazurów. Co prawda na „Skazie Ludzkości” jest zadzierżyście i biczujące riffy niepozbawione są ciężkości. Z aranżacji nie wieje nudą i posiadają one techniczne zacięcie, ale jakby brakowało im siły i mrocznej wrogości. Nad klimatem oraz wokalami trzeba będzie popracować, a tym czasem „trójka na szynach”.

shub niggurat


Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). A collective formed on a certain birthday night, whose goal is clear – to bring musical catatonia and annihilation. A short period of formation and perturbations united four riders, whose personalities and views on metal find a common center in Death/Thrash.

Their debut EP “Skaza Ludzkości” will be released on September 27th by Arcadian Industry. The EP will contain 6 tracks, three of which you can listen to on YouTube. All newly remixed by Mariusz Bogacz (Zatrata, Elysium). Graphic design by Mieszko Jankowski (Morrath)

The EP will be released as a CD and a limited cassette!!! There will also be band merch available in the form of t-shirts, caps, patches and metal pins… a complete set for old school death/thrash ultras!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Martwy Nośnik Emocji 03:57
2. Świątynia Ludu 07:34
3. Otchłań Mózgu 03:24
4. Spinalonga 06:23
5. Legion 05:12
6. Morderca 05:03



https://www.youtube.com/watch?v=rsGumgX3bCA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). Kolektyw zawiązany w pewną urodzinową noc, którego cel jest jasny – nieść muzyczną katatonię i anihilację. Niedługi okres formowania i perturbacje złączyły czterech jeźdźców, których osobowości i spojrzenia na metal znajdują wspólny środek w Death/Thrashu.

Ich debiutancka EPka „Skaza Ludzkości” ukaże się 27 września nakładem Arcadian Industry. Na EP znajdzie się 6 numerów, z których trzy możecie posłuchać na YouTube. Wszystkie na nowo zremixowane przez Mariusza Bogacza (Zatrata, Elysium). Oprawa graficzna Mieszko Jankowski (Morrath)

Epka ukaże się w formie CD i limitowanej Kasety!!! Dostępny będzie także merch zespołu w postaci koszulki, czapek, naszywek i metalowych pinów … czyli pełen zestaw dla ultrasów old school’owego death / thrash!!!

Wydawca


Leprozorium pochodzi z Wrocławia i istnieje od 2021 roku. W jej skład wchodzi czterech, młodych grajków, którzy po trzech latach pracy wydali we wrześniu debiut w postaci „Skazy Ludzkości”. Na tej epce zamieścili sześć numerów utrzymanych w death-thrashowym stylu, który energicznie kąsa, ale niezbyt głęboko. W sumie ci czterej panowie nieźle kombinują nieustannie zmieniając kostkowanie. Generują w ten sposób dość gęstą muzę, w której przeplatają się ze sobą szybko chłostające riffy, świdrujące tremolo oraz miarowe zwolnienia na tłumionych strunach. Podobnie jest tutaj z tempem, które nieustannie się zmieniając, częstuje nas dzikimi przyspieszeniami, bujającymi wybornie średnimi taktami wytracającymi prędkość do gniotących rytmicznie akordów, aby na nowo wybuchnąć agresywną wściekłością. Leprozorium całkiem dobrze dba również o różnorodność w swoich utworach, które nie bazują jedynie na trzech, góra czterech patentach powtarzanych przez całą długość numeru. Gitarzyści Leprozorium dwoją się i troją bezustannie tasując pomysły na bicie i wplatając między nie szereg piskliwych zagrywek, a i zaskoczyć zgrabną solówką też potrafią. Momentami brzmi to karkołomnie i można odnieść wrażenie, że sprawnie działająca sekcja rytmiczna ledwo nadąża za wioślarzami, ale ostatecznie wychodzi obronną ręką i pokazuje, że pałkarz z bassmanem także wiedzą do czego służą ich instrumenty. Pierwsza, oficjalna produkcja Wrocławian jawi się trochę jak dociążone i zagęszczone „Pleasure To Kill” tyle że nieco bez odpowiednio naostrzonych pazurów. Co prawda na „Skazie Ludzkości” jest zadzierżyście i biczujące riffy niepozbawione są ciężkości. Z aranżacji nie wieje nudą i posiadają one techniczne zacięcie, ale jakby brakowało im siły i mrocznej wrogości. Nad klimatem oraz wokalami trzeba będzie popracować, a tym czasem „trójka na szynach”.

shub niggurat


Leprozorium (Death / Thrash Metal, Wrocław). A collective formed on a certain birthday night, whose goal is clear – to bring musical catatonia and annihilation. A short period of formation and perturbations united four riders, whose personalities and views on metal find a common center in Death/Thrash.

Their debut EP “Skaza Ludzkości” will be released on September 27th by Arcadian Industry. The EP will contain 6 tracks, three of which you can listen to on YouTube. All newly remixed by Mariusz Bogacz (Zatrata, Elysium). Graphic design by Mieszko Jankowski (Morrath)

The EP will be released as a CD and a limited cassette!!! There will also be band merch available in the form of t-shirts, caps, patches and metal pins… a complete set for old school death/thrash ultras!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Martwy Nośnik Emocji 03:57
2. Świątynia Ludu 07:34
3. Otchłań Mózgu 03:24
4. Spinalonga 06:23
5. Legion 05:12
6. Morderca 05:03



https://www.youtube.com/watch?v=rsGumgX3bCA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Released in 2003 by InsideOut Music. The Limited Edition contains 2 audio CDs plus a DVD with video of the Star One concert filmed on 5 October 2002 at Lucky & Co (Rijssen, NL). The concert is a mixture of songs from the first Star One album, Space Metal and songs from the Ayreon discography.



Last summer I said that Arjen Anthony Lucassen and STAR ONE had created one of the best albums in the past five years, well I have another one to add to the list. ''Live On Earth'' was recorded during the tour's last gig in Rijssen, The Netherlands. The recording and sonics are superbly rendered and brilliantly representative of the studio recording.
Get ready for another warp drive rock 'n' roll ride as Lucassen and his cast of characters perform this passion play of sound and story. They play to a receptive audience ready to sing back all the words to each song when beckoned by the band.

I noticed something this time around that I obviously did not hear clearly enough on the studio album, the resemblance of DEEP PURPLE and ELP in their sound. I was too excited about the music to mention it I guess, in any event, I hear it loud and clear now. That is not a bad combination at all and a flattering comparison to make if I do say so myself. Everything is here on these live tracks... the stories, the spoken word narrations, the whirling dervish keyboards, kick ass guitars, and standout vocals from many talented people.

This will be one of the best, if not the best, live rock albums that you will hear in 2003. Yes, it is that good. There I go again; I cannot seem to help myself. Lucassen has put together an impressive team of talent and it shows when they step on stage to play this music. ''Live On Earth'' is out of this world.

Muzikman



..::TRACK-LIST::..

1. Intro/Lift Off
2. Set Your Controls
3. High Moon
4. Dreamtime
5. Eyes of Time
6. Songs of the Ocean
7. Dawn of a Million Souls
8. The Dream Sequencer
9. Keyboard Solo
10. Into the Black Hole
11. Actual Fantasy
12. Valley of the Queens
13. Isis and Osiris
14. Amazing Flight in Space
15. Bass Solo
16. Intergalactic Space Crusaders
17. Castle Hall
18. The Eye of Ra
19. Starchild
20. The Two Gates

Special Features:
- Photo gallery
- Behind the Scenes
- Space Truckin’ (Rijssen)
- Intergalactic Laxative (Tilburg)
- Dreamtime – Edward Reekers (Tilburg)



..::OBSADA::..

Russell Allen (Symphony X) - vocals
Damian Wilson - Vocals
Floor Jansen (After Forever) - Vocals
Irene Jansen (Ayreon/Karma) - Vocals
Robert Soeterboek (Cotton Soeterboek Band) - Vocals
Arjen Lucassen - Guitar
Joost van den Broek (After Forever) - Keyboard
Peter Vink - Bass
Ed Warby (Gorefest) - drums
Edward Reekers (Kayak/Ayreon) - Vocals
Ewa Albering - Flute



https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=wDsp-VE6_oY&t=843s


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oj, nie spodziewałem się teraz takiego kopa w krocze, jaki zafundowała mi wytwórnia Lavadome Productions swoją partią nowych wydawnictw. Na pierwszy rzut biorę Epkę australijskiego zespołu Tzun Tzu noszącą tytuł The Forbidden City, która ujrzała świat 31 stycznia tego roku. Materiał ten jest już szóstą Epką w dyskografii projektu, do tego należy doliczyć dwa splity i jeden album pełnometrażowy.

Tzun Tzu nie było mi znane do tej pory, czego bardzo żałuję. Po wysłuchaniu nowego materiału obiecałem sobie zapoznanie się ze starszymi pozycjami, ponieważ The Forbidden City wbiło mnie w panele podłogowe salonu. Tzun Tzu obraca się w rejonach brutalnego, technicznego death metalu sceny amerykańskiej, łącząc z nim wpływy orientu, który materializuje się nie tylko w dźwiękach, ale i w oprawie graficznej i tekstach. Proszę, wyobraźcie sobie miks Nile z Immolation, który na dodatek włącza wpływy kultury japońskiej. Taka mieszanka musiała się udać! Wspomniany Nile świetnie wplótł w swój styl Egipt, a Tzun Tzu z równym powodzeniem eksploruje równie intrygujące i oryginalne rejony, by dać nową jakość, która zbudowana jest na agresji death metalu i epickiej dekadencji orientu. Trzy utwory zawarte na płycie trwają niecałe dwadzieścia minut, czas ten wystarcza, by zostawić po sobie zgliszcza i zwłoki wrogów. Mini-album dewastuje wszystko, co spotka na swojej drodze, niszczy i ostatecznie ogłasza swój triumf podniosłym zakończeniem ostatniej, trzeciej kompozycji noszącej tytuł Ko’ Muso. Epka zaczyna się najbardziej zbitym, tytułowym utworem. Pierwsze sekundy wyjaśniają momentalnie z kim mamy do czynienia. Szybkie partie wymieniają się z dwustopowymi ciężarami i dopiero w połowie ukazują się elementy fascynacji kulturą Wschodu. Z numerem drugim, z równym impetem wjeżdża asasyn zatytułowany Kunoichi. W pierwszej części wściekły i szybki, a w drugiej wolny, epicki i złowieszczy. Całość oczywiście ubrana jest w odpowiednie ku temu brzmienie, silne, ale i klarowne.

W takich momentach zastanawiam się ile omija mnie świetnej muzyki. Tzun Tzu ze swoim nowym dzieckiem zaskoczył mnie pozytywnie pod każdym względem i nie wiem jak to możliwe, że nie trafiłem na ten zespół do tej pory, mimo długoletniej kariery muzycznej zespołu. Dobrym aspektem tej sytuacji jest to, że mam możliwość poznania starszych nagrań, co umili mi oczekiwania na (mam nadzieję) drugi pełny krążek.

Brzeźnicki


The Australian heavy-weight has composed another crushing effort to present its brand of Ancient Oriental Death Metal in full force. It's intricate, heavy, crushing and original.

Tzun Tzu hearkens to a glorious past…the late 1990s, when the median DM fan didn’t find Hate Eternal too brutal to process. The Orientalism is cringey, but the riffs are serious.
–Doug Moore / Stereogum

This is a strong showing of Tzun Tzu‘s greater points of differentiation beyond the average moderately progressive brutal death metal act and shit, they still hit really hard.
Highly recommended.
— Grizzly Buts (4/5)

Sunzi is considered to be the author of the book The Art Of Wars, an influential Chinese book on military strategy. Whether the band Tzun Tzu is inspired by this author when they chosen band names I do not know? What I do know is that their latest mini release The Forbidden City have much heaviness, darkness and brutality and that the musicians involved probably have much skills like Sunzi! — Permafrost.today



..::TRACK-LIST::..

1. The Forbidden City 05:12
2. Kunoichi 05:37
3. Ko'Muso 08:10



..::OBSADA::..

Don Taylor - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Nick Seja - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Adam Ritchie - Bass, Noise, Programming
Alan Cadman - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=nzzpZ7ID8U0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oj, nie spodziewałem się teraz takiego kopa w krocze, jaki zafundowała mi wytwórnia Lavadome Productions swoją partią nowych wydawnictw. Na pierwszy rzut biorę Epkę australijskiego zespołu Tzun Tzu noszącą tytuł The Forbidden City, która ujrzała świat 31 stycznia tego roku. Materiał ten jest już szóstą Epką w dyskografii projektu, do tego należy doliczyć dwa splity i jeden album pełnometrażowy.

Tzun Tzu nie było mi znane do tej pory, czego bardzo żałuję. Po wysłuchaniu nowego materiału obiecałem sobie zapoznanie się ze starszymi pozycjami, ponieważ The Forbidden City wbiło mnie w panele podłogowe salonu. Tzun Tzu obraca się w rejonach brutalnego, technicznego death metalu sceny amerykańskiej, łącząc z nim wpływy orientu, który materializuje się nie tylko w dźwiękach, ale i w oprawie graficznej i tekstach. Proszę, wyobraźcie sobie miks Nile z Immolation, który na dodatek włącza wpływy kultury japońskiej. Taka mieszanka musiała się udać! Wspomniany Nile świetnie wplótł w swój styl Egipt, a Tzun Tzu z równym powodzeniem eksploruje równie intrygujące i oryginalne rejony, by dać nową jakość, która zbudowana jest na agresji death metalu i epickiej dekadencji orientu. Trzy utwory zawarte na płycie trwają niecałe dwadzieścia minut, czas ten wystarcza, by zostawić po sobie zgliszcza i zwłoki wrogów. Mini-album dewastuje wszystko, co spotka na swojej drodze, niszczy i ostatecznie ogłasza swój triumf podniosłym zakończeniem ostatniej, trzeciej kompozycji noszącej tytuł Ko’ Muso. Epka zaczyna się najbardziej zbitym, tytułowym utworem. Pierwsze sekundy wyjaśniają momentalnie z kim mamy do czynienia. Szybkie partie wymieniają się z dwustopowymi ciężarami i dopiero w połowie ukazują się elementy fascynacji kulturą Wschodu. Z numerem drugim, z równym impetem wjeżdża asasyn zatytułowany Kunoichi. W pierwszej części wściekły i szybki, a w drugiej wolny, epicki i złowieszczy. Całość oczywiście ubrana jest w odpowiednie ku temu brzmienie, silne, ale i klarowne.

W takich momentach zastanawiam się ile omija mnie świetnej muzyki. Tzun Tzu ze swoim nowym dzieckiem zaskoczył mnie pozytywnie pod każdym względem i nie wiem jak to możliwe, że nie trafiłem na ten zespół do tej pory, mimo długoletniej kariery muzycznej zespołu. Dobrym aspektem tej sytuacji jest to, że mam możliwość poznania starszych nagrań, co umili mi oczekiwania na (mam nadzieję) drugi pełny krążek.

Brzeźnicki


The Australian heavy-weight has composed another crushing effort to present its brand of Ancient Oriental Death Metal in full force. It's intricate, heavy, crushing and original.

Tzun Tzu hearkens to a glorious past…the late 1990s, when the median DM fan didn’t find Hate Eternal too brutal to process. The Orientalism is cringey, but the riffs are serious.
–Doug Moore / Stereogum

This is a strong showing of Tzun Tzu‘s greater points of differentiation beyond the average moderately progressive brutal death metal act and shit, they still hit really hard.
Highly recommended.
— Grizzly Buts (4/5)

Sunzi is considered to be the author of the book The Art Of Wars, an influential Chinese book on military strategy. Whether the band Tzun Tzu is inspired by this author when they chosen band names I do not know? What I do know is that their latest mini release The Forbidden City have much heaviness, darkness and brutality and that the musicians involved probably have much skills like Sunzi! — Permafrost.today



..::TRACK-LIST::..

1. The Forbidden City 05:12
2. Kunoichi 05:37
3. Ko'Muso 08:10



..::OBSADA::..

Don Taylor - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Nick Seja - Lead Rhythm, Synth Guitars, Vocals
Adam Ritchie - Bass, Noise, Programming
Alan Cadman - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=nzzpZ7ID8U0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 21 - Stationary Traveller:
1. Pressure Points
2. Refugee
3. Vopos
4. Cloak And Dagger Man
5. Stationary Traveller
6. West Berlin
7. Fingertips
8. Missing
9. After Words
10. Long Goodbyes

Bonus Tracks:
11. In The Arms Of Waltzing Fraulines
12. Pressure Points (12-inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=3Zn7Ns9pxV8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 21 - Stationary Traveller:
1. Pressure Points
2. Refugee
3. Vopos
4. Cloak And Dagger Man
5. Stationary Traveller
6. West Berlin
7. Fingertips
8. Missing
9. After Words
10. Long Goodbyes

Bonus Tracks:
11. In The Arms Of Waltzing Fraulines
12. Pressure Points (12-inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=3Zn7Ns9pxV8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów.

Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji.

Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi?

Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat.

Paweł Nawara



The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977.

The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981.




Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor.
Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances.

Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage.

As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years.

BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here.

Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow.

Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra.

We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible.

This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic.

The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second).

Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points.

Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package.

Warthur



..::TRACK-LIST::..

CD 20 - The Single Factor:
1. No Easy Answer
2. You Are The One
3. Heroes
4. Selva
5. Lullabye
6. Sasquatch
7. Manic
8. Camelogue
9. Today's Goodbye
10. A Heart's Desire
11. End Peace

Bonus Track:
12. You Are The One (Promo 12-Inch Single)



..::OBSADA::..

Andy Latimer - guitar, flute, vocals
- see Camel 1973-1984 line-ups



https://www.youtube.com/watch?v=dHCAKnLMlLs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!