...( Info )...
Various - The Vertigo Trip

Label: Vertigo – 6641 016
Format: 2 x Vinyl, LP
Released: 1971
Genre: Blues Rock, Hard Rock, Prog Rock, Psychedelic Rock
Audio codec: Mp3 320 kbps

...( TrackList )...
A1. Warhorse St. Louis - 3:40
A2. Legend - Hole In My Pocket  2:04
A3. Magna Carta - Time For The Leaving  4:06
A4. Nucleus - We'll Talk About It Later  6:06
B1. Ian Matthews - Reno, Nevada  4:47
B2. May Blitz - High Beech  4:56
B3. Clear Blue Sky - Bird Catcher  4:10
B4. Daddy Longlegs - Gambling Man  1:41
B5. Graham Bond - My Archangel Mikael  4:00
C1. Black Sabbath - After Forever  5:30
C2. Gravy Train - The New One  5:15
C3. Beggars Opera - Memory  3:50
C4. Patto - Hold Me Back  4:40
D1. Gentle Giant - Funny Ways  4:16
D2. Catapilla Promises - 5:35
D3. Keith Tippett Group - This Is What Happens  4:55
D4. Nirvana - Home (Salutation)  6:03

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Eagles - The Very Best of the Eagles (2 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Eagles
Album................: The Very Best of the Eagles
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2003
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 59 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Warner Strategic Marketing

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Eagles - Take It Easy [03:31]
2. Eagles - Witchy Woman [04:10]
3. Eagles - Peaceful Easy Feeling [04:17]
4. Eagles - Desperado [03:33]
5. Eagles - Tequila Sunrise [02:53]
6. Eagles - Doolin-Dalton [03:27]
7. Eagles - Already Gone [04:15]
8. Eagles - The Best of My Love [04:34]
9. Eagles - James Dean [03:38]
10. Eagles - Ol' 55 [04:21]
11. Eagles - Midnight Flyer [03:58]
12. Eagles - On the Border [04:23]
13. Eagles - Lyin' Eyes [06:21]
14. Eagles - One of These Nights [04:51]
15. Eagles - Take It to the Limit [04:47]
16. Eagles - After the Thrill Is Gone [03:56]
17. Eagles - Hotel California [06:31]

Playing Time.........: 01:13:33
Total Size...........: 439,27 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Eagles - Life in the Fast Lane [04:46]
2. Eagles - Wasted Time [04:56]
3. Eagles - Victim of Love [04:10]
4. Eagles - The Last Resort [07:24]
5. Eagles - New Kid in Town [05:04]
6. Eagles - Please Come Home for Christmas [02:57]
7. Eagles - Heartache Tonight [04:25]
8. Eagles - The Sad Cafe [05:32]
9. Eagles - I Can't Tell You Why [04:54]
10. Eagles - The Long Run [03:41]
11. Eagles - In the City [03:44]
12. Eagles - Those Shoes [04:54]
13. Eagles - Seven Bridges Road (Live) [03:04]
14. Eagles - Love Will Keep Us Alive [04:02]
15. Eagles - Get Over It [03:29]
16. Eagles - Hole in the World [04:16]

Playing Time.........: 01:11:27
Total Size...........: 420,27 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To wspaniałe wydawnictwo przygotowano dla uczczenia 40. rocznicy powstania zespołu. Pięknie wydany zestaw zawiera 21 CD (zremasterowanych i opakowanych jak LP), 36-stronicową książeczkę z historią zespołu i szczegółowymi opisami każdego albumu oraz 32-stronicową książkę ze wspomnieniami Manfreda, anegdotami i plakatem przedstawiającym aktualny skład zespołu.

Atrakcją jest bez wątpienia album 'Live In Ersingen' zarejestrowany 22 lipca 2011r. z nowym wokalistą Robertem Hartem oraz kompilacja 'Leftovers' zawierająca przebojowe single, nie publikowane wcześniej nagrania oraz rarytasy.
Nakład zestawu jest limitowany!



'The good earth' jest przyzwoitym i bardzo progresywnym albumem, ale pod względem jakości ustępuje takim albumom jak 'Solar fire' i 'The roaring silence'. Wykonanie jest wzorowe, ale patrząc z perspektywy czasu, wybór materiału jest słabszy, niż można się spodziewać po tym znakomitym zespole.



..::TRACK-LIST::..

CD 5 - The Good Earth (1974):
1. Give Me The Good Earth 8:29
2. Launching Place 5:52
3. I'll Be Gone 3:42
4. Earth Hymn 6:21
5. Sky High 5:16
6. Be Not Too Hard 4:13
7. Earth Hymn (Part 2) 4:14



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Mick Rogers
Keyboards - Manfred Mann
Drums [Fibes] - Chris Slade
Bass Guitar - Colin Pattenden




https://www.youtube.com/watch?v=HqFfA1rZ7XU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To wspaniałe wydawnictwo przygotowano dla uczczenia 40. rocznicy powstania zespołu. Pięknie wydany zestaw zawiera 21 CD (zremasterowanych i opakowanych jak LP), 36-stronicową książeczkę z historią zespołu i szczegółowymi opisami każdego albumu oraz 32-stronicową książkę ze wspomnieniami Manfreda, anegdotami i plakatem przedstawiającym aktualny skład zespołu.

Atrakcją jest bez wątpienia album 'Live In Ersingen' zarejestrowany 22 lipca 2011r. z nowym wokalistą Robertem Hartem oraz kompilacja 'Leftovers' zawierająca przebojowe single, nie publikowane wcześniej nagrania oraz rarytasy.
Nakład zestawu jest limitowany!



'The good earth' jest przyzwoitym i bardzo progresywnym albumem, ale pod względem jakości ustępuje takim albumom jak 'Solar fire' i 'The roaring silence'. Wykonanie jest wzorowe, ale patrząc z perspektywy czasu, wybór materiału jest słabszy, niż można się spodziewać po tym znakomitym zespole.



..::TRACK-LIST::..

CD 5 - The Good Earth (1974):
1. Give Me The Good Earth 8:29
2. Launching Place 5:52
3. I'll Be Gone 3:42
4. Earth Hymn 6:21
5. Sky High 5:16
6. Be Not Too Hard 4:13
7. Earth Hymn (Part 2) 4:14



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Mick Rogers
Keyboards - Manfred Mann
Drums [Fibes] - Chris Slade
Bass Guitar - Colin Pattenden




https://www.youtube.com/watch?v=HqFfA1rZ7XU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
OldiesPart026⭐MP3@320kbps

...( TrackList )...
⭐Barry White / Love Unlimited / Love Unlimited Orchestra - I've Got So Much to Give (Super Deluxe Remastered Editions) [2024] (37CD)
  01 Love Unlimited - Complete Discography (2024 Remastered Expanded Editions) (7CD) (2024
  02 Love Unlimited Orchestra - The Best of Barry White's Love Unlimited Orchestra (1995)
  03 Love Unlimited Orchestra - The 20th Century Records Singles 1973-1979 (2CD) (2018)
  04 Love Unlimited Orchestra - The 20th Century Records Albums 1973-1979 (7CD) (2019)
  05 Barry White - The 20th Century Records Albums (1973-1979) (9CD) (2018)
  06 Barry White - The Complete 20th Century Records Singles (1973-1979) (3CD) (2018)
  07 Barry White - Love's Theme - The Best of the 20th Century Records Singles (2018)
  08 Barry White - Barry White's Greatest Hits (2021)
  09 Barry White - Gold - The Very Best of (2CD) (2005)
  10 Barry White - Unlimited (4CD) (2009)

⭐Sam Hawkins - The Very Best Of (Updated Improved Remastered Expanded Edition) (2CD) (2025)

⭐Sue & Sunny The Sunshine Girls (Super Deluxe Edition) [2023] (5CD)

⭐The Flirtations - Complete Album Discography [2024] (4CD)

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Country for a Rainy Day
Year: 2025
Genre: Country
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Chase Matthew - Dancing in the Rain
02. Zach Bryan - Dear Miss
03. Keith Braxton - Cozy
04. Ian Munsick - Me Against the Mountain
05. Tyler Braden - GOD & GUNS N’ ROSES
06. Dasha - Drown Me
07. Cody Johnson - Overdue
08. Randy Travis - Horses in Heaven
09. Bailey Zimmerman - Holding On
10. Gavin Adcock - Need To
11. Maddox Batson - Southbound
12. Eli Winders - Blueprint
13. Ashley McBryde - Ain't Enough Cowboy Songs
14. Mason Ramsey - Live Lonely
15. Avery Anna - Mr. Predictable
16. Orville Peck - Back at Your Door
17. Warren Zeiders - Can a Heart Take
18. Brittney Spencer - Guitar Lady
19. Jamey Johnson - Midnight Gasoline
20. The Castellows - Alabama Stone
21. Tyler Halverson - Nobody’s Everything
22. Matt Schuster - Far From God
23. Hudson Westbrook - Mine Tomorrow
24. Sam Barber - Restless Mind (feat. Avery Anna)
25. Flatland Cavalry - Touchdown (From Twisters The Album)
26. Austin Snell - Come Over Thinking
27. Pecos & the Rooftops - Sweet Tumbleweed
28. Wilderado - Wall of Death
29. Gabby Barrett - Grow Apart
30. Redferrin - Some City, Somewhere

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Wstydliwe to wyznanie, ale na hasło 'czeska wokalistka' jeszcze niedawno, pierwsze co przychodziło mi do głowy to malowany dzbanek Heleny Vondrackovej...
Tymczasem od ponad trzydziestu lat, za naszą południową-zachodnią granicą grała na skrzypcach, tworzyła, a także występowała w teatrach i filmach przecudna kobieta – Iva Bitova.
Artystka samowystarczalna, w której twórczości taplam się już od ponad tygodnia i na pewno szybko nie przestanę.

Zrekompensujcie sobie te wszystkie wyblakłe lata bez Ivy.



..::TRACK-LIST::..

DVD 1:
1. You've Changed (Vocals Ida Kelarová) 6:08
2. The Gentle Rain (Vocals Ida Kelarová) 5:50
3. Gloomy Sunday (Vocals Iva Bittová) 4:20
4. Love Me Or Leave Me (Vocals Iva Bittová) 3:15
5. At Last (Vocals Ida Kelarová) 7:00
6. Here Is That Rainy Day (Vocals Iva Bittová) 5:45
7. I’ve Got The World On The String (Vocals Ida Kelarová) 4:00
8. Georgia On My Mind (Vocals Ida Kelarová) 5:15
9. My Funny Valentine (Vocals Iva Bittová) 6:25
10. Little Girl Blue (Vocals Iva Bittová) 5:40
11. Fly Me To The Moon (Vocals Ida Kelarová) 6:15
12. It Don’t Mean A Thing (Vocals Ida Kelarová, Iva Bittová) 9:15
13. Why Should I Care (Vocals Ida Kelarová, Iva Bittová) 4:45
14. Aqua De Beber (Vocals Ida Kelarová, Iva Bittová, Miriam Boyle) 9:00

Bonus:
15. Sestry / Sisters (Interview)
16. There Is No Greater Love (Vocals Miriam Boyle) 7:00

DVD 2:
1. Film Černá Hvězda – Hudební Poetický Film O Práci O.S. Miret




https://www.youtube.com/watch?v=MJcl_jgRMPg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Digital Satellite - SkyStar2 - raw data to HDD - Pinnacle Studio Plus - VIDEO_TS
PAL
4:3
DD 2.0



..::TRACK-LIST::..

Filmé Lors De La 23ème édition Du Festival Banlieues Bleues:

1. John Tchicai & Rodolphe Burger
2. Either Orchestra & Mahmoud Ahmed
3. The Ex & Getatchew Mékuria
4. Getatchew Mékuria
5. Monk's Casino
6. Rodolphe Burger
7. Claude Tchamitchian New Lousadzak
8. Iva Bittová
9. Mohammed Jimmy Mohammed Trio & Han Bennink
10. Alexandre von Schlippenbach Monk's Casino
11. The Ex & Getatchew Mékuria




https://www.youtube.com/watch?v=uSnvHRVurqA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zainwestuj trochę czasu w ten, lub jakikolwiek inny album Darkane.
To najwyższa jakość pod każdym względem!!!



Formed in 1998, this Swedish act has managed to produce 5 full-length CD's. 'Demonic Art' is their latest onslaught. The only other album I've heard from them is 'Rusted Angel' (1998). I'd have to conclude that 'Rusted Angel' is a better release. However, I do like this new album a lot. The meaning of "Darkane" is a comes from two words: "dark" and "arcane."

The bonus CD features 3 new tracks so the whole CD clocks in to be almost fifty-one minutes. It also has a DVD to it. Their current line-up is Jens Broman on vocals, Christofer Malmstrom on guitars, Klas Ideberg also on guitars, Jorgen Lofberg on bass and Peter Wildoer on drums. Darkane has gone through some line-up changes since they originally formed.

This act used to play primarily melodic death metal. Their current genres are melodic death metal mixed with thrash metal. These styles seem to fit the album well. On their official website, the band shows their influences. If you go to their page, you'll see who their musical preferences are.

For the intro, there is a melodic piece that segues into track two. The guitars altogether feature heavy galloping riffs which demonstrates the thrash influence. The chorus sections are more on the melodic side. The music is pretty catchy. Best to play the album on a high blasting stereo so that you don't miss out on any of the riffs. The vocals feature high end screams along with clean parts, particularly during the choruses. The time signatures are all over the place. There's even some blast beats. The guitar leads are well thought out. Some are slow and melodic while others completely shred.

In addition, the music features several riffs per song which demonstrate their newer style. Most songs are definitely a combination of melodic death and thrash as I previously stated. It's a definite unique blend of genres. The guitars are what stands out the most for me. Most of the songs are heavily distorted but there are clean tone bits as well.

In terms of the sound quality, 'Demonic Art' is well mixed. You can hear all of the instruments in unison. The playing overall shows how talented this band is. The reason why I say this is because Darkane is not only able to mix two genres together, they are also capable of coming up with completely new riffs that totally dominate.

The lyrical themes are about psychology, inner struggles, and life. I think that they are well thought out and not completely nonsensical. It shows how diverse this band is. There are no covers on the new release.

I think that all of the tracks here I pretty much like. This release is quite awesome. Not only is the mixing good, but the songs are very catchy. Check out the songs "Leaving Existence", "Execution 44" and "Demigod" to come up with your own opinion!

MethylinInfo



..::TRACK-LIST::..

1. Variations Of An Eye Crush (instrumental) 1:33
2. Leaving Existence 4:01
3. Demonic Art 4:47
4. Absolution 4:02
5. Execution 44 4:59
6. Impetious Constant Chaos 3:50
7. Demigod 4:18
8. Soul Survivor 4:09
9. The Killing Of I 4:52
10. Wrong Grave (Instrumental) 0:56
11. Still In Progress 3:22



..::OBSADA::..

Christofer Malmström - lead guitar
Peter Wildoer - drums
Jörgen Löfberg - bass
Klas Ideberg - rhythm guitar
Jens Broman - vocals




https://www.youtube.com/watch?v=sjQZW_j8Vrc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zainwestuj trochę czasu w ten, lub jakikolwiek inny album Darkane.
To najwyższa jakość pod każdym względem!!!



Formed in 1998, this Swedish act has managed to produce 5 full-length CD's. 'Demonic Art' is their latest onslaught. The only other album I've heard from them is 'Rusted Angel' (1998). I'd have to conclude that 'Rusted Angel' is a better release. However, I do like this new album a lot. The meaning of "Darkane" is a comes from two words: "dark" and "arcane."

The bonus CD features 3 new tracks so the whole CD clocks in to be almost fifty-one minutes. It also has a DVD to it. Their current line-up is Jens Broman on vocals, Christofer Malmstrom on guitars, Klas Ideberg also on guitars, Jorgen Lofberg on bass and Peter Wildoer on drums. Darkane has gone through some line-up changes since they originally formed.

This act used to play primarily melodic death metal. Their current genres are melodic death metal mixed with thrash metal. These styles seem to fit the album well. On their official website, the band shows their influences. If you go to their page, you'll see who their musical preferences are.

For the intro, there is a melodic piece that segues into track two. The guitars altogether feature heavy galloping riffs which demonstrates the thrash influence. The chorus sections are more on the melodic side. The music is pretty catchy. Best to play the album on a high blasting stereo so that you don't miss out on any of the riffs. The vocals feature high end screams along with clean parts, particularly during the choruses. The time signatures are all over the place. There's even some blast beats. The guitar leads are well thought out. Some are slow and melodic while others completely shred.

In addition, the music features several riffs per song which demonstrate their newer style. Most songs are definitely a combination of melodic death and thrash as I previously stated. It's a definite unique blend of genres. The guitars are what stands out the most for me. Most of the songs are heavily distorted but there are clean tone bits as well.

In terms of the sound quality, 'Demonic Art' is well mixed. You can hear all of the instruments in unison. The playing overall shows how talented this band is. The reason why I say this is because Darkane is not only able to mix two genres together, they are also capable of coming up with completely new riffs that totally dominate.

The lyrical themes are about psychology, inner struggles, and life. I think that they are well thought out and not completely nonsensical. It shows how diverse this band is. There are no covers on the new release.

I think that all of the tracks here I pretty much like. This release is quite awesome. Not only is the mixing good, but the songs are very catchy. Check out the songs "Leaving Existence", "Execution 44" and "Demigod" to come up with your own opinion!

MethylinInfo



..::TRACK-LIST::..

1. Variations Of An Eye Crush (instrumental) 1:33
2. Leaving Existence 4:01
3. Demonic Art 4:47
4. Absolution 4:02
5. Execution 44 4:59
6. Impetious Constant Chaos 3:50
7. Demigod 4:18
8. Soul Survivor 4:09
9. The Killing Of I 4:52
10. Wrong Grave (Instrumental) 0:56
11. Still In Progress 3:22



..::OBSADA::..

Christofer Malmström - lead guitar
Peter Wildoer - drums
Jörgen Löfberg - bass
Klas Ideberg - rhythm guitar
Jens Broman - vocals




https://www.youtube.com/watch?v=sjQZW_j8Vrc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Gdy kilka lat temu usłyszałem pierwsze dźwięki "Miss Machine" (poprzedni album Dillinger Escape Plan), dosłownie oniemiałem. Nie ukrywam , że ten album jest i będzie dla mnie jednym z najbardziej wyjątkowych dzieł jakie kiedykolwiek poznałem: nasączony niepojętymi podziałami rytmicznymi, niezwykle dynamicznymi akcentami, agresywnymi wokalami i - co naprawdę niebywałe - przebojowością, niespotykaną w tego typu projektach muzycznych. Zbędnym jest więc pisanie o bardzo wysoko postawionej poprzeczce i wielkich oczekiwaniach z mojej i nie tylko jak sądzę strony.

"Ire Works" to album nagrany w nieco zmienionym składzie, wszystkie partie gitary zostały uwiecznione przez lidera grupy Bena Weinmana, natomiast na stanowisku perkusisty pojawił się niejaki Gil Sharone. Nie ujmując poprzednim, znakomitym muzykom grupy - różnicy tej nie słychać. Zastępstwo w osobie Gila Sharone można więc uznać za ogromnie udane (wystarczy wsłuchać się w poziom skomplikowania jego partii aby zrozumieć, że wcale o to nie łatwo). Już po wysłuchaniu takich utworów jak "Unretrofied" z poprzedniej płyty, było wiadomo, że DEP w jakiś sposób może podążyć w stronę bardziej przebojowych treści, melodyjnych refrenów, co też spotkało się z brakiem akceptacji ze strony zatwardziałych math core'owców (niezwykle zabawne, gdy miłośnikom nieszablonowej, szalonej muzyki nie podobają się jakiekolwiek zmiany stylistyczne ulubionego bandu). To rzeczywiście sprawdza się na "Ire Works". Jest przebojowo, refreny potrafią naprawdę przykuć uwagę i wpaść w ucho od samego początku. Greg Puciato to znakomity wokalista, który jest chyba najlepszą "rzeczą" jaka mogła zdarzyć się takiemu zespołowi. Facet udowadnia, że jest nie tylko sceniczną bestią i kapitalnym frontmanem, ale także bardzo uzdolnionym śpiewakiem. Jego partie to niewątpliwa ozdoba "Ire Works".

Ale przejdźmy do samej treści. The Dillinger Escape Plan nie zapomniał o swoich korzeniach. Math core'a jest tu wciąż sporo, pogmatwane partie wypełniają większość kompozycji. Początkowo nie mogłem pogodzić się z ich odstawaniem od niesamowicie soczystego "Miss Machine", z brakiem zabójczej motoryki i siły niszczącej. "Ire Works" jest jednak albumem znacznie bardziej eklektycznym i wielowymiarowym. Znajdziemy tu nawiązania do twórczości z przeróżnych zakątków muzycznego świata. Jest bardzo połamany, niespokojny elektroniczny bit w "Sick on Sunday", który przynosi skojarzenia z Aphex Twin. Jest niebywały, niesamowity "Mouth of Ghosts", który rozkręca się powoli, narasta w niezwykle progresywny sposób kończąc cały album bardzo poruszającym śpiewem Grega. Mnóstwo także nawiązań do Jazzu i alternatywy. Z kolei "When Acting As A Particle" to przerywnik żywcem wyjęty z płyt Fantomasa (epka z Mike'em Pattonem nie była przypadkiem). Coverowanie Justina Timberlake'a też się chyba chłopakom z DEP spodobało, ponieważ nie zabrakło prawdziwie przebojowych fragmentów, dobranych jednak ze smakiem, absolutnie nie przesłodzonych. "Ire Works" po prostu nie może nudzić ponieważ dzieje się tu naprawdę dużo. Elementy pojawiają się i znikają, płytę wzbogadza doskonała porcja elektroniki (jej autorem jest również Ben Weinman), partie klawiszowe, niejednokrotnie nadające jeszcze większej różnorodności. Absolutnie porywa swoją chwytliwością "Milk Lizard" czy "Black Bubblegum". Podsumowując: na "Ire Works" znalazło się wiele rozpoznawalnych i dopracowanych patentów zespołu, jak i ogrom nowości. Jestem przekonany, że dzięki temu album ten stanie się bardziej strawny dla opornych jak dotąd słuchaczy, przysparzając DEP jeszcze większej popularności.

Na koniec zderzenie ze specyficznym poczuciem humoru w postaci oprawy graficznej albumu. Okładka bardzo prosta i niewyróżniająca się. Z tyłu zaś istny nieład artystyczny. Kod kreskowy przeciągnięty na ukos przez pół opakowania. Na samym krążku miejsce do podpisania się (genialne, na wypadek jakby ktoś zgubił swoją kopię ;)). Książeczka - istne kuriozum, kilka kartek zapisanych kolorowymi, nieskładnymi bryłkami - jak dotąd nie doszukałem się w nich ukrytego dna. Ukryte dno natomiast jest w środku pudełka, gdzie trzeba pogrzebać aby odnaleźć ukrytą kartkę z napisem "remove immediately" i tekstami utworów. Ile zabawy można jeszcze zmieścić w takim małym nośniku?

Myślę, że The Dillinger Escape Plan pojawia się w świadomości coraz szerszego grona miłośników rocka, czy metalu (o czym świadczy chociażby supportowanie Slipknot, występ na Metalmanii 2008 itp.), co jest oczywiście znakiem bardzo pozytywnym. Osobiście zdecydowanie polecam zapoznanie się z tym doskonałym krążkiem. Cel został osiągnięty. Nie zdziwię sie jeśli przyjdzie mi napisać dokładnie to samo przy okazji premiery kolejnego krążka Dillingera...

Ugluk


Bardzo ciekawie miksowały się moje odczucia względem Ire Works podczas pierwszego odsłuchu zaraz po premierze płytki – na zmianę pojawiały się refleksje, że „to już było”, które po chwili ustępowały miejsca „a to coś nowego”. Czyżby więc The Dillinger Escape Plan zaczęli zjadać swój ogon? Nic podobnego! To po prostu wypracowany i szybko rozpoznawalny styl Amerykanów. Powtarzają się tylko w jednym – ich krążki za każdym razem powalają. Nie inaczej jest z tym albumem – utwory skrzą się od połączenia skrajnie różnych pomysłów, są wyładowane sprzecznymi emocjami i dalekie od banału. Podobnie jak na „Miss Machine”, tak i tym razem obok fragmentów ziejących brutalnością zafundowano trochę odjazdów w kierunku muzyki stosunkowo łagodnej. Wszystkie te elementy są jednak tak wymieszane, że nie jestem w stanie nawet w przybliżeniu powiedzieć jakie są proporcje. Cokolwiek by muzycy nie wyczyniali, brzmi to świeżo i cholernie atrakcyjnie. Z wyłapanych nowinek najbardziej do gustu przypadło mi pianino, które w kilku kawałkach odgrywa dość znaczącą rolę, a najlepiej wypada w jazzowym „Mouth Of Ghosts”. The Dillinger Escape Plan ponownie stworzyli materiał arcyciekawy, wielowątkowy i nieszablonowy, w który każdy miłośnik ambitnej muzy powinien się zaopatrzyć. Pozostaje się tylko cieszyć, że takie granie przynosi zespołowi jakiś sukces komercyjny, zdecydowanie im się to należy. Zatem jeśli The Dillinger Escape Plan są w stanie skretyniałych rodaków nawracać na porządną muzykę, to ja spokojnie mogę im życzyć milionowych nakładów, a za Ire Works postawić co następuje...

demo



..::TRACK-LIST::..

1. Fix Your Face 02:41
2. Lurch 02:03
3. Black Bubblegum 04:04
4. Sick On Sunday 02:10
5. When Acting As a Particle 01:23
6. Nong Eye Gong 01:16
7. When Acting As a Wave 01:33
8. 82588 01:56
9. Milk Lizard 03:55
10. Party Smasher 01:56
11. Dead As History 05:29
12. Horse Hunter 03:11
13. Mouth of Ghosts 06:49



..::OBSADA::..

Greg Puciato - lead vocals
Ben Weinman - guitars, piano, sound design, programming, backing vocals, production
Liam Wilson - bass
Gil Sharone - drums, percussion

Dimitri Minakakis - additional vocals on 'Fix Your Face'
Brent Hinds - additional vocals on 'Horse Hunter'
Craig Demel - violin
Robin Reynolds - cello
Phill Williams - percussion
Ali Tabatabai - percussion, saw
Matt Lupo - trumpet




https://www.youtube.com/watch?v=xJc29xnuJ-8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Gdy kilka lat temu usłyszałem pierwsze dźwięki "Miss Machine" (poprzedni album Dillinger Escape Plan), dosłownie oniemiałem. Nie ukrywam , że ten album jest i będzie dla mnie jednym z najbardziej wyjątkowych dzieł jakie kiedykolwiek poznałem: nasączony niepojętymi podziałami rytmicznymi, niezwykle dynamicznymi akcentami, agresywnymi wokalami i - co naprawdę niebywałe - przebojowością, niespotykaną w tego typu projektach muzycznych. Zbędnym jest więc pisanie o bardzo wysoko postawionej poprzeczce i wielkich oczekiwaniach z mojej i nie tylko jak sądzę strony.

"Ire Works" to album nagrany w nieco zmienionym składzie, wszystkie partie gitary zostały uwiecznione przez lidera grupy Bena Weinmana, natomiast na stanowisku perkusisty pojawił się niejaki Gil Sharone. Nie ujmując poprzednim, znakomitym muzykom grupy - różnicy tej nie słychać. Zastępstwo w osobie Gila Sharone można więc uznać za ogromnie udane (wystarczy wsłuchać się w poziom skomplikowania jego partii aby zrozumieć, że wcale o to nie łatwo). Już po wysłuchaniu takich utworów jak "Unretrofied" z poprzedniej płyty, było wiadomo, że DEP w jakiś sposób może podążyć w stronę bardziej przebojowych treści, melodyjnych refrenów, co też spotkało się z brakiem akceptacji ze strony zatwardziałych math core'owców (niezwykle zabawne, gdy miłośnikom nieszablonowej, szalonej muzyki nie podobają się jakiekolwiek zmiany stylistyczne ulubionego bandu). To rzeczywiście sprawdza się na "Ire Works". Jest przebojowo, refreny potrafią naprawdę przykuć uwagę i wpaść w ucho od samego początku. Greg Puciato to znakomity wokalista, który jest chyba najlepszą "rzeczą" jaka mogła zdarzyć się takiemu zespołowi. Facet udowadnia, że jest nie tylko sceniczną bestią i kapitalnym frontmanem, ale także bardzo uzdolnionym śpiewakiem. Jego partie to niewątpliwa ozdoba "Ire Works".

Ale przejdźmy do samej treści. The Dillinger Escape Plan nie zapomniał o swoich korzeniach. Math core'a jest tu wciąż sporo, pogmatwane partie wypełniają większość kompozycji. Początkowo nie mogłem pogodzić się z ich odstawaniem od niesamowicie soczystego "Miss Machine", z brakiem zabójczej motoryki i siły niszczącej. "Ire Works" jest jednak albumem znacznie bardziej eklektycznym i wielowymiarowym. Znajdziemy tu nawiązania do twórczości z przeróżnych zakątków muzycznego świata. Jest bardzo połamany, niespokojny elektroniczny bit w "Sick on Sunday", który przynosi skojarzenia z Aphex Twin. Jest niebywały, niesamowity "Mouth of Ghosts", który rozkręca się powoli, narasta w niezwykle progresywny sposób kończąc cały album bardzo poruszającym śpiewem Grega. Mnóstwo także nawiązań do Jazzu i alternatywy. Z kolei "When Acting As A Particle" to przerywnik żywcem wyjęty z płyt Fantomasa (epka z Mike'em Pattonem nie była przypadkiem). Coverowanie Justina Timberlake'a też się chyba chłopakom z DEP spodobało, ponieważ nie zabrakło prawdziwie przebojowych fragmentów, dobranych jednak ze smakiem, absolutnie nie przesłodzonych. "Ire Works" po prostu nie może nudzić ponieważ dzieje się tu naprawdę dużo. Elementy pojawiają się i znikają, płytę wzbogadza doskonała porcja elektroniki (jej autorem jest również Ben Weinman), partie klawiszowe, niejednokrotnie nadające jeszcze większej różnorodności. Absolutnie porywa swoją chwytliwością "Milk Lizard" czy "Black Bubblegum". Podsumowując: na "Ire Works" znalazło się wiele rozpoznawalnych i dopracowanych patentów zespołu, jak i ogrom nowości. Jestem przekonany, że dzięki temu album ten stanie się bardziej strawny dla opornych jak dotąd słuchaczy, przysparzając DEP jeszcze większej popularności.

Na koniec zderzenie ze specyficznym poczuciem humoru w postaci oprawy graficznej albumu. Okładka bardzo prosta i niewyróżniająca się. Z tyłu zaś istny nieład artystyczny. Kod kreskowy przeciągnięty na ukos przez pół opakowania. Na samym krążku miejsce do podpisania się (genialne, na wypadek jakby ktoś zgubił swoją kopię ;)). Książeczka - istne kuriozum, kilka kartek zapisanych kolorowymi, nieskładnymi bryłkami - jak dotąd nie doszukałem się w nich ukrytego dna. Ukryte dno natomiast jest w środku pudełka, gdzie trzeba pogrzebać aby odnaleźć ukrytą kartkę z napisem "remove immediately" i tekstami utworów. Ile zabawy można jeszcze zmieścić w takim małym nośniku?

Myślę, że The Dillinger Escape Plan pojawia się w świadomości coraz szerszego grona miłośników rocka, czy metalu (o czym świadczy chociażby supportowanie Slipknot, występ na Metalmanii 2008 itp.), co jest oczywiście znakiem bardzo pozytywnym. Osobiście zdecydowanie polecam zapoznanie się z tym doskonałym krążkiem. Cel został osiągnięty. Nie zdziwię sie jeśli przyjdzie mi napisać dokładnie to samo przy okazji premiery kolejnego krążka Dillingera...

Ugluk


Bardzo ciekawie miksowały się moje odczucia względem Ire Works podczas pierwszego odsłuchu zaraz po premierze płytki – na zmianę pojawiały się refleksje, że „to już było”, które po chwili ustępowały miejsca „a to coś nowego”. Czyżby więc The Dillinger Escape Plan zaczęli zjadać swój ogon? Nic podobnego! To po prostu wypracowany i szybko rozpoznawalny styl Amerykanów. Powtarzają się tylko w jednym – ich krążki za każdym razem powalają. Nie inaczej jest z tym albumem – utwory skrzą się od połączenia skrajnie różnych pomysłów, są wyładowane sprzecznymi emocjami i dalekie od banału. Podobnie jak na „Miss Machine”, tak i tym razem obok fragmentów ziejących brutalnością zafundowano trochę odjazdów w kierunku muzyki stosunkowo łagodnej. Wszystkie te elementy są jednak tak wymieszane, że nie jestem w stanie nawet w przybliżeniu powiedzieć jakie są proporcje. Cokolwiek by muzycy nie wyczyniali, brzmi to świeżo i cholernie atrakcyjnie. Z wyłapanych nowinek najbardziej do gustu przypadło mi pianino, które w kilku kawałkach odgrywa dość znaczącą rolę, a najlepiej wypada w jazzowym „Mouth Of Ghosts”. The Dillinger Escape Plan ponownie stworzyli materiał arcyciekawy, wielowątkowy i nieszablonowy, w który każdy miłośnik ambitnej muzy powinien się zaopatrzyć. Pozostaje się tylko cieszyć, że takie granie przynosi zespołowi jakiś sukces komercyjny, zdecydowanie im się to należy. Zatem jeśli The Dillinger Escape Plan są w stanie skretyniałych rodaków nawracać na porządną muzykę, to ja spokojnie mogę im życzyć milionowych nakładów, a za Ire Works postawić co następuje...

demo



..::TRACK-LIST::..

1. Fix Your Face 02:41
2. Lurch 02:03
3. Black Bubblegum 04:04
4. Sick On Sunday 02:10
5. When Acting As a Particle 01:23
6. Nong Eye Gong 01:16
7. When Acting As a Wave 01:33
8. 82588 01:56
9. Milk Lizard 03:55
10. Party Smasher 01:56
11. Dead As History 05:29
12. Horse Hunter 03:11
13. Mouth of Ghosts 06:49



..::OBSADA::..

Greg Puciato - lead vocals
Ben Weinman - guitars, piano, sound design, programming, backing vocals, production
Liam Wilson - bass
Gil Sharone - drums, percussion

Dimitri Minakakis - additional vocals on 'Fix Your Face'
Brent Hinds - additional vocals on 'Horse Hunter'
Craig Demel - violin
Robin Reynolds - cello
Phill Williams - percussion
Ali Tabatabai - percussion, saw
Matt Lupo - trumpet




https://www.youtube.com/watch?v=xJc29xnuJ-8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nine Records z dumą przedstawia reedycję jedynego albumu Under The Sun 'Man of Sorrow' z trzema bonusami, pierwotnie wydanego w 2010.

Under The Sun to amerykański, doom metalowy projekt w skład, którego wchodzą legendarni w tym nurcie muzycy: Dennis Cornelius (Oversoul, Memory Driven, Revelation, Place of Skulls), który nieposdziewanie zmarł w mijającym roku; Dave Roman (Penance) oraz Mike Smail (Dream Death, Penance, Cathedral, Pentagram). Nagrany na przełomie 2009 i 2010 roku w kultowym Polar Bear Lair Studio pod okiem Chrisa Kozlowskiego (RIP) "Man of Sorrow" dostarcza czyste doom metalowe dźwięki z emocjonalną głębią. Wymienione powyżej zespoły nie są przypadkowe, bo każdy z tych wpływów można usłyszeć na „Man of Sorrow”. Melodyjne riffy, ciężkie brzmienie i uduchowiony głos Dennisa dają nieziemski efekt.

'Man of Sorrow' to płyta zagłębiająca się w tematy samotności, refleksji egzystencjalnej, religii. To emocjonalna, osobista podróż przez ludzką duszę z przejmującymi melodiami i sugestywnymi tekstami, które wciągają słuchacza w świat introspekcji i surowej szczerości. Na całym albumie Under the Sun równoważy mroczniejsze, ponure momenty z bardziej podnoszącymi na duchu, rozległymi pejzażami dźwiękowymi, tworząc urzekający kontrast.



I enjoy albums that have range. As much as I like a good album that's highly consistent from start to finish, I also enjoy albums that have some degree of experimentation or just "toying around" with the style to try new things and do something a bit outside the norm. You can write, perform, and play a style to perfection, but if you're just aping everyone else in your chosen field, you're only going to go so far. Bands who do things differently, even if they don't tread off the beaten path too far, generally are well-remembered for being different and for taking the road less traveled in order to put their own stamp on a particular genre. If their debut is any indication, Under the Sun may just be remembered for this approach.

That's not to say that there isn't plenty of "follow the leader" kind of stuff going on here, as there is. Under the Sun works very much under the framework of the doom/stoner metal vibe here, having both a reliance upon the early 80's Trouble-esque doom metal formula, as well as a penchant for a heavy, fuzzed-out distortion and melodic sense that in some ways recalls early Black Sabbath, but often more in spirit than in sound. The thing that sets them apart is that there are other influences and touchstones at work here, some subtle, some not so subtle, that give an interesting "blended" feel to the band's sound that gives it that little something extra to differentiate them from the hordes of doom bands that have come and gone since the early 1980's post-Ozzy Black Sabbath explosion took place.

The 1st track "Stride", despite suffering from some editing issues (which the band eluded to in an interview on Untombed.com), is an interesting slice of doom metal with two traditional doom metal bits interspersed with some lighter, more 70's-influenced clean guitar parts that bookend a nice rootsy sounding doom number. "Divinity" has a different vibe to it, which has a real heavy 70's fuzz vibe and almost sounds like an homage to Fu Manchu at times. Indeed, this track could have been on their "The Action Is Go" album and fit nicely among those tracks. Both "Bruised" and "To Sleep With Anger" are meaty traditional doom metal tracks with plenty of muscle, while "Joy" is a unique song with some nice clean guitar riffing and a lazier pace that is a nice addition to the album. "Forgiveness" is another clean guitar song with an interesting sort of alt-rock vibe that hearkens back to a late 60's, early 70's kind of lazy psychedelia that I like. It almost sounds like the lighter, trippier stuff Trouble may have done if they'd have pursued a more psych-rock direction after Plastic Green Head. The title track is a reading of Isaiah 53 over more trippy, psychedelic rock until around 3 minutes, then the last 4 minutes is a bit of a slow burn of down-tempo, lightly psychedelic rock.

Clean guitars sound great, with the right amount of reverb, and distorted guitars have a real heavy "fuzz" feeling to them. They don't crunch, necessarily, but are sufficiently heavy when they need to be, lending a real weight to the heavier songs. Bass work blends in nicely with the mix, but is audible when it needs to be, such as in the songs where there is less (or no) distortion in use. Overall, the bass guitar sounds good here, never overpowering anything, but being in harmony with the rest of the sounds. Drum work is good as well, dynamic and varied when need be, always serving the songs with just the right beats, breaks, and touches here and there. Despite the somewhat minimalist approach (being just a 3-piece), there is enough variety throughout to show more range than what one might expect up front.

Vocally, Dennis Cornelius reminds me a lot of Dale Thompson from Bride. Not the mad, screaming Dale of Bride's early metal days, or the highly melodic yet still screaming Dale from the mid-period hard rock stuff, but from the later alt-rock stuff the band did, like "Drop", "The Jesus Experience", or "Oddities". Dennis keeps things in the lower register, never venturing far from the baritone range. His voice struck me as a bit odd upon first listen, but subsequent spins have proven that he fits the material well. He's not a great singer, by any stretch, but he gets the job done and sounds good in context. Lyrically, the band moves from subtle expression of faith and general positivity to full-blown Christian overtones and scripture in the final couple tracks. Fans of doom metal in general are accustomed to "religious" lyrics, so this will be no change for the initiated. Fans who enjoyed Trouble's early quasi-Christian lyrical approach will find this to be similarly affecting.

So what's the verdict? The obvious issue mentioned before is the editing, which isn't necessarily the band's fault, but does bring down the score a few notches because it does detract from the listening experience somewhat. This is most evident in "Stride", though the title track does have a bit too long a pause between the spoken word section and the portion of the song that closes the album. Some kind of logical segue there, and in Stride would have made a lot more sense. Honestly, that's the album's biggest flaw right there. Some might say the disc is a bit too heavy on the lighter stuff (sorry, pun intended) and not enough muscular doom metal peppers the disc. While I agree to an extent, I wouldn't say it's a detriment to the album on the whole, just something that listeners should be aware of, that the album is at least 50% heavier fuzzed out doom riffing, and around 50% quiet psychedelia. It's not an issue for me, but some might find it less appealing. Otherwise, this all sounds good and should make a fine addition to the doom/stoner metal fan's collection. It's my understanding, as of this writing, that there is to be a vinyl release of this album to include 3 tracks not on the CD version. I'm hoping that this vinyl edition will fix the editing and give the band a chance to remedy "Stride" and possibly "Man of Sorrows" so they flow a little better, and I look forward to hearing the other tracks. Either way, it's easy for me to recommend this CD to any doom-heads out there looking for new tunes that will challenge their perception of what doom metal is and can be.



..::TRACK-LIST::..

1. Stride
2. Divinity
3. Bruised
4. Joy
5. To Sleep With Anger
6. Forgiveness
7. Man of Sorrow

Bonus Tracks:
8. Trappings
9. Bigger Pictures Better Scenes
10. Longing For Home

Tracks 1-7 from Man Of Sorrow original album
Tracks 8-10 from the unreleased EP (2009)



..::OBSADA::..

Dave Roman - Bass, Guitars, Songwriting
Mike Smail - Songwriting, Drums
Dennis Cornelius (R.I.P. 2024) - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=gEct-iN0LQ8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nine Records z dumą przedstawia reedycję jedynego albumu Under The Sun 'Man of Sorrow' z trzema bonusami, pierwotnie wydanego w 2010.

Under The Sun to amerykański, doom metalowy projekt w skład, którego wchodzą legendarni w tym nurcie muzycy: Dennis Cornelius (Oversoul, Memory Driven, Revelation, Place of Skulls), który nieposdziewanie zmarł w mijającym roku; Dave Roman (Penance) oraz Mike Smail (Dream Death, Penance, Cathedral, Pentagram). Nagrany na przełomie 2009 i 2010 roku w kultowym Polar Bear Lair Studio pod okiem Chrisa Kozlowskiego (RIP) "Man of Sorrow" dostarcza czyste doom metalowe dźwięki z emocjonalną głębią. Wymienione powyżej zespoły nie są przypadkowe, bo każdy z tych wpływów można usłyszeć na „Man of Sorrow”. Melodyjne riffy, ciężkie brzmienie i uduchowiony głos Dennisa dają nieziemski efekt.

'Man of Sorrow' to płyta zagłębiająca się w tematy samotności, refleksji egzystencjalnej, religii. To emocjonalna, osobista podróż przez ludzką duszę z przejmującymi melodiami i sugestywnymi tekstami, które wciągają słuchacza w świat introspekcji i surowej szczerości. Na całym albumie Under the Sun równoważy mroczniejsze, ponure momenty z bardziej podnoszącymi na duchu, rozległymi pejzażami dźwiękowymi, tworząc urzekający kontrast.



I enjoy albums that have range. As much as I like a good album that's highly consistent from start to finish, I also enjoy albums that have some degree of experimentation or just "toying around" with the style to try new things and do something a bit outside the norm. You can write, perform, and play a style to perfection, but if you're just aping everyone else in your chosen field, you're only going to go so far. Bands who do things differently, even if they don't tread off the beaten path too far, generally are well-remembered for being different and for taking the road less traveled in order to put their own stamp on a particular genre. If their debut is any indication, Under the Sun may just be remembered for this approach.

That's not to say that there isn't plenty of "follow the leader" kind of stuff going on here, as there is. Under the Sun works very much under the framework of the doom/stoner metal vibe here, having both a reliance upon the early 80's Trouble-esque doom metal formula, as well as a penchant for a heavy, fuzzed-out distortion and melodic sense that in some ways recalls early Black Sabbath, but often more in spirit than in sound. The thing that sets them apart is that there are other influences and touchstones at work here, some subtle, some not so subtle, that give an interesting "blended" feel to the band's sound that gives it that little something extra to differentiate them from the hordes of doom bands that have come and gone since the early 1980's post-Ozzy Black Sabbath explosion took place.

The 1st track "Stride", despite suffering from some editing issues (which the band eluded to in an interview on Untombed.com), is an interesting slice of doom metal with two traditional doom metal bits interspersed with some lighter, more 70's-influenced clean guitar parts that bookend a nice rootsy sounding doom number. "Divinity" has a different vibe to it, which has a real heavy 70's fuzz vibe and almost sounds like an homage to Fu Manchu at times. Indeed, this track could have been on their "The Action Is Go" album and fit nicely among those tracks. Both "Bruised" and "To Sleep With Anger" are meaty traditional doom metal tracks with plenty of muscle, while "Joy" is a unique song with some nice clean guitar riffing and a lazier pace that is a nice addition to the album. "Forgiveness" is another clean guitar song with an interesting sort of alt-rock vibe that hearkens back to a late 60's, early 70's kind of lazy psychedelia that I like. It almost sounds like the lighter, trippier stuff Trouble may have done if they'd have pursued a more psych-rock direction after Plastic Green Head. The title track is a reading of Isaiah 53 over more trippy, psychedelic rock until around 3 minutes, then the last 4 minutes is a bit of a slow burn of down-tempo, lightly psychedelic rock.

Clean guitars sound great, with the right amount of reverb, and distorted guitars have a real heavy "fuzz" feeling to them. They don't crunch, necessarily, but are sufficiently heavy when they need to be, lending a real weight to the heavier songs. Bass work blends in nicely with the mix, but is audible when it needs to be, such as in the songs where there is less (or no) distortion in use. Overall, the bass guitar sounds good here, never overpowering anything, but being in harmony with the rest of the sounds. Drum work is good as well, dynamic and varied when need be, always serving the songs with just the right beats, breaks, and touches here and there. Despite the somewhat minimalist approach (being just a 3-piece), there is enough variety throughout to show more range than what one might expect up front.

Vocally, Dennis Cornelius reminds me a lot of Dale Thompson from Bride. Not the mad, screaming Dale of Bride's early metal days, or the highly melodic yet still screaming Dale from the mid-period hard rock stuff, but from the later alt-rock stuff the band did, like "Drop", "The Jesus Experience", or "Oddities". Dennis keeps things in the lower register, never venturing far from the baritone range. His voice struck me as a bit odd upon first listen, but subsequent spins have proven that he fits the material well. He's not a great singer, by any stretch, but he gets the job done and sounds good in context. Lyrically, the band moves from subtle expression of faith and general positivity to full-blown Christian overtones and scripture in the final couple tracks. Fans of doom metal in general are accustomed to "religious" lyrics, so this will be no change for the initiated. Fans who enjoyed Trouble's early quasi-Christian lyrical approach will find this to be similarly affecting.

So what's the verdict? The obvious issue mentioned before is the editing, which isn't necessarily the band's fault, but does bring down the score a few notches because it does detract from the listening experience somewhat. This is most evident in "Stride", though the title track does have a bit too long a pause between the spoken word section and the portion of the song that closes the album. Some kind of logical segue there, and in Stride would have made a lot more sense. Honestly, that's the album's biggest flaw right there. Some might say the disc is a bit too heavy on the lighter stuff (sorry, pun intended) and not enough muscular doom metal peppers the disc. While I agree to an extent, I wouldn't say it's a detriment to the album on the whole, just something that listeners should be aware of, that the album is at least 50% heavier fuzzed out doom riffing, and around 50% quiet psychedelia. It's not an issue for me, but some might find it less appealing. Otherwise, this all sounds good and should make a fine addition to the doom/stoner metal fan's collection. It's my understanding, as of this writing, that there is to be a vinyl release of this album to include 3 tracks not on the CD version. I'm hoping that this vinyl edition will fix the editing and give the band a chance to remedy "Stride" and possibly "Man of Sorrows" so they flow a little better, and I look forward to hearing the other tracks. Either way, it's easy for me to recommend this CD to any doom-heads out there looking for new tunes that will challenge their perception of what doom metal is and can be.



..::TRACK-LIST::..

1. Stride
2. Divinity
3. Bruised
4. Joy
5. To Sleep With Anger
6. Forgiveness
7. Man of Sorrow

Bonus Tracks:
8. Trappings
9. Bigger Pictures Better Scenes
10. Longing For Home

Tracks 1-7 from Man Of Sorrow original album
Tracks 8-10 from the unreleased EP (2009)



..::OBSADA::..

Dave Roman - Bass, Guitars, Songwriting
Mike Smail - Songwriting, Drums
Dennis Cornelius (R.I.P. 2024) - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=gEct-iN0LQ8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

CD 7 - Box Recordings 1972-2022, Volume 7:
1. Live In Tokyo 13:45
2. The Lesson 3:15
3. Absolute Gravity 2:23
4. P53 For Orchestra And 2 Soloists 21:30
5. Lonesome Beast 3:24
6. For Luciano 4:27
7. Three Bear Rooms 4:46



https://www.youtube.com/watch?v=g7j5pdsWkmQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

CD 7 - Box Recordings 1972-2022, Volume 7:
1. Live In Tokyo 13:45
2. The Lesson 3:15
3. Absolute Gravity 2:23
4. P53 For Orchestra And 2 Soloists 21:30
5. Lonesome Beast 3:24
6. For Luciano 4:27
7. Three Bear Rooms 4:46



https://www.youtube.com/watch?v=g7j5pdsWkmQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Bryan Adams - Anthology (2 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Bryan Adams
Album................: Anthology
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2005
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 71 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Polydor

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Bryan Adams - Remember [03:42]
2. Bryan Adams - Lonely Nights [03:48]
3. Bryan Adams - Straight From the Heart [03:32]
4. Bryan Adams - Cuts Like a Knife [05:17]
5. Bryan Adams - This Time [03:21]
6. Bryan Adams - Run to You [03:55]
7. Bryan Adams - Somebody [04:44]
8. Bryan Adams - Heaven [04:05]
9. Bryan Adams - Summer of 69 [03:37]
10. Bryan Adams - One Night Love Affair [04:34]
11. Bryan Adams - Its Only Love [03:16]
12. Bryan Adams - Heat of the Night [05:08]
13. Bryan Adams - Hearts on Fire [03:31]
14. Bryan Adams - (Everything I Do) I Do It for You [06:35]
15. Bryan Adams - Can't Stop This Thing We Started [04:30]
16. Bryan Adams - There Will Never Be Another Tonight [04:41]
17. Bryan Adams - Thought I'd Died and Gone to Heaven [05:50]
18. Bryan Adams - Best of Me [03:29]

Playing Time.........: 01:17:45
Total Size...........: 558,31 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Bryan Adams - Please Forgive Me [05:55]
2. Bryan Adams - All for Love [04:44]
3. Bryan Adams - Have You Ever Really Loved a Woman [04:53]
4. Bryan Adams - Rock Steady (live) [04:05]
5. Bryan Adams - Only Thing That Looks Good On Me is You [03:39]
6. Bryan Adams - Let's Make a Night to Remember [06:20]
7. Bryan Adams - Star [03:42]
8. Bryan Adams - Back to You (live) [04:41]
9. Bryan Adams - I'm Ready (live) [04:30]
10. Bryan Adams - On a Day Like Today [03:31]
11. Bryan Adams - Cloud Number Nine (Chicane mix) [04:11]
12. Bryan Adams - Here I Am [04:45]
13. Bryan Adams - This Side of Paradise [03:52]
14. Bryan Adams - Why Do You Have to Be So Hard [02:59]
15. Bryan Adams - Open Road [03:31]
16. Bryan Adams - 18 'til I Die (live) [04:01]
17. Bryan Adams - When You're Gone [03:25]
18. Bryan Adams - So Far So Good [03:39]

Playing Time.........: 01:16:32
Total Size...........: 535,22 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Creedence Clearwater Revival - The Collection
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Creedence Clearwater Revival
Album................: The Collection
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 1993
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.3.1 20141125
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 60 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Creedence Clearwater Revival - Proud Mary [03:08]
2. Creedence Clearwater Revival - Travelin' Band [02:07]
3. Creedence Clearwater Revival - Pagan Baby [06:25]
4. Creedence Clearwater Revival - Lookin' Out My Back Door [02:32]
5. Creedence Clearwater Revival - Have You Ever Seen The Rain?[02:39]
6. Creedence Clearwater Revival - Down On The Corner [02:44]
7. Creedence Clearwater Revival - Molina [02:05]
8. Creedence Clearwater Revival - Up Around The Bend [02:42]
9. Creedence Clearwater Revival - Before You Accuse Me [03:26]
10. Creedence Clearwater Revival - Hey Tonight [02:42]
11. Creedence Clearwater Revival - Sweet Hitch-Hiker [02:55]
12. Creedence Clearwater Revival - The Night Time Is The Right Time[03:08]
13. Creedence Clearwater Revival - It's Just A Thought [03:55]
14. Creedence Clearwater Revival - Born On The Bayou [05:15]
15. Creedence Clearwater Revival - Run Through The Jungle [03:05]
16. Creedence Clearwater Revival - Fortunate Son [02:19]
17. Creedence Clearwater Revival - Hello Mary Lou [02:13]
18. Creedence Clearwater Revival - My Baby Left Me [02:17]

Playing Time.........: 55:47
Total Size...........: 337,57 MB

...( TrackList )...

1986 - Pearls of Passion
01 Soul Deep
02 Secrets That She Keeps
03 Goodbye To You
04 I Call Your Name
05 Surrender
06 Voices
07 Neverending Love
08 Call of the Wild
09 Joy of a Toy
10 From One Heart To Another
11 Like Lovers Do
12 So Far Away
13 Pearls of Passion
14 It Must Have Been Love (Christmas For the Broken-Hearted)
15 Turn To Me
16 Neverending Love (Tits and Ass Demo 1986)
17 Secrets That She Keeps (Tits and Ass Demo 1986)
18 I Call Your Name (Montezuma Demo, 1986)
19 Neverending Love (Frank Mono 7' Mix 1987)
20 I Call Your Name (Frank Mono 7' Mix, 1987)

1988 - Look Sharp! (Deluxe Version)
01 The Look
02 Dressed for Success
03 Sleeping Single
04 Paint
05 Dance Away
06 Cry
07 Chances
08 Dangerous
09 Half a Woman, Half a Shadow
10 View from a Hill
11 (I Could Never) Give You Up
12 Shadow of a Doubt
13 Listen to Your Heart
14 The Voice
15 One Is Such a Lonely Number (Demo September 1987)
16 Don't Believe In Accidents (Demo Spring 88)
17 Cry (Demo)
18 Dressed for Success (US Single Mix)
19 Listen to Your Heart (US Remix)
20 Surrender (Live)
21 Neverending Love (Live)

1991 - Joyride (Deluxe Version)
01 Joyride
02 Hotblooded
03 Fading Like a Flower (Every Time You Leave)
04 Knockin' On Every Door
05 Spending My Time
06 I Remember You
07 Watercolours In the Rain
08 The Big L.
09 Soul Deep
10 (Do You Get) Excited
11 Church of Your Heart
12 Small Talk
13 Physical Fascination
14 Things Will Never Be the Same
15 Perfect Day
16 The Sweet Hello, The Sad Goodbye
17 Love Spins
18 Seduce Me
19 Come Back (Before You Leave) [Demo] (Bonus Track)
20 Joyride (U.S. Remix) (Bonus Track)
21 Fading Like a Flower (Every Time You Leave) [Humberto Gatica Remix] (Bonus Track)

1992 - Tourism (Deluxe Version)
01 How Do You Do!
02 Fingertips
03 The Look (Live In Sydney)
04 The Heart Shaped Sea
05 The Rain
06 Keep Me Waiting
07 It Must Have Been Love (Live In Santiago and Studio)
08 Cinnamon Street
09 Never Is a Long Time
10 Silver Blue
11 Here Comes the Weekend (Live)
12 So Far Away (Live)
13 Come Back (Before You Leave)
14 Things Will Never Be the Same (Live In Zürich)
15 Joyride (Live In Sydney)
16 Queen of Rain
17 Fingertips '93
18 2, Cinnamon Street
19 Fading Like a Flower (Every Time You Leave) [Live In Sydney]
20 Paint (Live In Sydney)
21 It Must Have Been Love (Live In Sydney)
22 Dressed For Success (Live In Sydney)
23 Hotblooded (Live In Sydney)

1994 - Crash! Boom! Bang! (2009 Version) [Bonus Track Version]
01 Harleys and Indians (Riders In the Sky)
02 Crash! Boom! Bang!
03 Fireworks
04 Run to You
05 Sleeping In My Car
06 Vulnerable
07 The First Girl On the Moon
08 Place Your Love
09 I Love the Sound of Crashing Guitars
10 What's She Like
11 Do You Wanna Go the Whole Way
12 Lies
13 I'm Sorry
14 Love Is All (Shine Your Light On Me)
15 Go to Sleep
16 Almost Unreal (Bonus Track)
17 Crazy About You (Bonus Track)
18 See Me (Bonus Track)
19 Better Off On Her Own (Remastered) [Bonus Track]
20 Always Breaking My Heart (Bonus Track)

1999 - Have a Nice Day (Deluxe Version)
01 Crush On You
02 Wish I Could Fly
03 You Can't Put Your Arms Around What's Already Gone
04 Waiting for the Rain
05 Anyone
06 It Will Take a Long Long Time
07 7Twenty7
08 I Was So Lucky
09 Stars
10 Salvation
11 Pay the Price
12 Cooper
13 Staring At the Ground
14 Beautiful Things
15 It Hurts
16 Myth
17 Makin' Love to You
18 Little Miss Sorrow
19 Happy Together
20 Anyone_I Love How You Love Me
21 New World
22 Better Off On Her Own
23 Staring At the Ground (Demo)
24 7Twenty7 (Demo)
25 It Will Take a Long Long Time (Modern Rock Version)

2001 - Room Service (Deluxe Version)
01 Real Sugar
02 The Centre of the Heart
03 Milk and Toast and Honey
04 Jefferson
05 Little Girl
06 Looking for Jane
07 Bringing Me Down to My Knees
08 Make My Head Go Pop
09 Try (Just a Little Bit Harder)
10 Fool
11 It Takes You No Time to Get Here
12 My World My Love My Life
13 Entering Your Heart
14 The Weight of the World
15 Bla Bla Bla Bla Bla (You Broke My Heart)
16 Every Day (Bonus Track)
17 Bla Bla Bla Bla Bla (You Broke My Heart) [Demo] (Bonus Track)
18 All I Ever Wanted (Bonus Track)
19 Stupid (Bonus Track)

2011 - Charm School (Bonus Version)
CD1
01 Way Out
02 No One Makes It On Her Own
03 She's Got Nothing On (But the Radio)
04 Speak to Me
05 I'm Glad You Called
06 Only When I Dream
07 Dream On
08 Big Black Cadillac
09 In My Own Way
10 After All
11 Happy On the Outside
12 Sitting On Top of the World
13 It Must Have Been Love (Live St. Petersburg 2010) (Bonus Track)

CD2_recorded LIVE in Russia, Sweden, Norway Aug-Sept. 2010
13. Dressed for Success (Live in St Petersburg 2010)
14. Sleeping in my Car (Live in Stavanger 2010)
15. Wish I Could Fly (Live St Petersburg 2010)
16. 7Twenty7 (Live in Halmstad 2010)
17. Perfect Day (Live in St Petersburg 2010)
18. Things Will Never be the Same (Live in St Petersburg 2010)
19. How do You do! - Dangerous (Live in Stavanger 2010)
20. Silver Blue (Live in St Petersburg 2010)
21. Joyride (Live in St Petersburg 2010)
22. Listen to Your Heart (Live in St Petersburg 2010)
23. The Look (Live in Halmstad 2010)
24. Church of Your Heart (Live in St Petersburg 2010)

2012 - Travelling
01 Me & You & Terry & Julie
02 Lover Lover Lover
03 Turn of the Tide
04 Touched By the Hand of God
05 Easy Way Out
06 It's Possible (Version One)
07 Perfect Excuse
08 Excuse Me, Sir, do You Want Me to Check on Your Wife
09 Angel Passing
10 Stars (Soundcheck, Dubai, May 20 2011)
11 The Weight of the World (Vocal Up Mix)
12 She's Got Nothing on (But the Radio) [Live in Rio de Janeiro, April 16 2011]
13 See Me (New Version)
14 It's Possible (Version Two)
15 It Must Have Been Love (Night of the Proms, Rotterdam 2011)
16 Lover, Lover, Lover (Tits & Ass Demo August 10, 2011)

2016 - Good Karma
01 Why Don'tcha
02 It Just Happens
03 Good Karma
04 This One
05 You Make It Sound so Simple
06 From a Distance
07 Some Other Summer
08 Why Don't You Bring Me Flowers
09 You Can't Do This to Me Anymore
10 20 bpm
11 April Clouds

...( Dane Techniczne )...

Zdzisława Sośnicka - Antologia Zdzisławy Sośnickiej (9CD) (2014) [FLAC]
Gatunek | Genre: Pop
Kraj | Country: Poland
Czas trwania | Time: 08:04:29
Jakość | Quality: FLAC (tracks+Playlist, .log & covers)
Bitrate: Lossless
Całkowity rozmiar | Total Size: 3,41 Gb
Kompresja | Compression: Rar

...( TrackList )...

1 CD - 1971 - Dom, który mam
1. Jak nazwać jutro bez ciebie
2. Dom, który mam
3. Inne łzy
4. Tak będzie jak chcesz
5. Co spotka nas
6. Tak niewiele mogę tobie dać
7. Jesteś blisko
8. Codziennie pomyśl o mnie chociaż raz
9. Zaproś mnie do swych snów
10. Wszystko przeminie, wszystko przepadnie
11. Na deszczowe dni
Bonus
12. Cygańska letnia noc
13. Dobra miłość między nami

2 CD - 1974 - Taki dzień się zdarza raz
1. Taki dzień się zdarza raz
2. Idę przed siebie
3. Zasnęło we mnie wszystko
4. Nocne preludium
5. Zaćmienie
6. Nie ma drogi dalekiej
7. Ostatnie tango naszej miłości
8. Mam w ramionach świat
9. Moja awantura
10. Śpiewam dzień
11. Ludzie mówią
12. Przyjaciele, których nie miałam
13. Dobranocka moje kochanie

3 CD - 1976 - Moja muzyka
1. Moja muzyka to ja
2. Jeśli mnie serce oszuka
3. Najzwyczajniej w świecie
4. Żyj sobie sam
5. Bawi mnie świat
6. Pucybut boogie blues
7. Należy nam się taki dzień
8. Tańczyć, tańczyć bez pamięci
9. Za inny dzień, za inną noc
10. O Annie
11. Nie wiedziałam nic o sobie
12. Na nas czas
Bonus
13. Pamiętam wczoraj
14. Kochać znaczy żyć
15. Jeden świat
16. To sierpień

4 CD - 1979 - Odcienie samotności
CD1
1. Nie czekaj mnie w Argentynie
2. A kto sie kocha w tobie
3. Raz na jakiś czas
4. Czy to warto
5. Żegnaj lato na rok
6. Czy jest gdzieś taki ktoś
7. Tak chciałabym twoją żoną być
8. Chcę być z tobą sam na sam
CD2
1. Wybacz mi, przebacz mi jeszcze raz
2. Julia i ja
3. Bez ciebie jesień
4. Z czego chmury w niebie są
5. Uchylcie mi serc waszych drzwi
6. Nuda
7. W każdym moim śnie
8. Wołaj, wołaj wciąż

5 CD - 1984 - Realia
1. Uczymy się żyć bez końca
2. A ciebie lubię ot tak
3. Deszczowy wielbiciel
4. Naga noc
5. Sceny z życia artystek
6. Realia
7. Gram melodramat
8. Wiem Że jesteś lwem
9. Uspokój się
10. Tańcz reggae
Bonus
11. Uwierz w siebie
12. Jest taki wieczór jest taka noc
13. Tak mi przykro
14. Pokochaj mnie ile sił

6 CD - 1987 - Aleja gwiazd
1. Człowiek nie jest sam
2. Moje sentymenty
3. W kolorze krwi
4. Letnia miłość
5. Cinema
6. Aleja gwiazd
7. Dziwny kraj
8. Nim weźmiesz mnie w ramiona
9. Miłość i gniew
10. Świat jest hojny
Bonus
11. Ona i on
12. Życie jest natchnieniem (feat. Zbigniew Wodecki)
13. Z tobą chcę oglądać świat (feat. Zbigniew Wodecki)

7 CD - 1989 - Serce
1. Serce pali się raz
2. Życie od nowa
3. Powiedz mi panie
4. Obca gra
5. Świat starych map
6. Daj zaczarować się
7. Nie do obrony
8. Z tobą obudzić się
9. Magiczny kraj, magiczny ląd
Bonus
10. Nagle wszystko się skończyło

8 CD - 1989 - Musicale
1. Pamięć / Memory (Musical "Cats")
2. Kamyk na dnie / Losing My Mind (Musical "Follies")
3. Anatewka / Sunrise, Sunset (Musical "Fiddler On The Roof")
4. Wiatr / Phantom Of The Opera (Musical "Phantom Of The Opera")
5. Nie czekaj mnie w Agrentynie / Don't Cry For Me Argentina (Musical "Evita")
6. Znajdź mnie / Somewhere (Musical "West Side Story")
7. Niech spadnie śnieg / Send In The Clowns (Musical "A Little Night Music")
8. Czas nas goni / One Night Only (Musical "Dream Girls")
9. Cisza, beznamiętna cisza / People (Musical "Funny Girl")
10. Wielki nikt lub mały ktoś / Nothing Like You'll Ever Know (Musical "Tell Me On A Sunday")

9 CD - 1998 - Magia serc
1. Będzie co ma być
2. A jeśli spotkam cię
3. Anioł stróż nie kocha nas
4. Chwila
5. Cały mój świat
6. Dotknij mnie, przytul
7. Wokół ciebie krąży świat
8. Jak mam zapomnieć
9. Z tobą najtrudniej
10. Za tym oknem
11. Czasem mówię nie
12. Magia serc

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Studyjne płyty The Who są bardzo nierówne. Jakże inaczej przedstawia się sytuacja z koncertowym "Live at Leeds". To zasługa zarówno świetnie dobranego materiału, jak i tego, że The Who na żywo był nieco innym zespołem. A w zasadzie kompletnie innym. Niesamowicie żywiołowe występy kwartetu szybko zapewniły mu nieformalny tytuł najlepszej grupy koncertowej. Pomogło w tym robienie rockowego show - błaznowanie Pete'a Townshenda i Keitha Moona, czy rozwalanie instrumentów lub inne ekscesy - ale nie da się ukryć, że i grana przez zespół muzyka sporo zyskiwała w warunkach koncertowych. Muzycy stawiali przede wszystkim na rockowy czad, grając ze zdecydowanie większą energią, wyraźnie ciężej, ale też mocniej osadzając się w bluesie. Na dobre wyszło bardziej surowe brzmienie, rezygnacja z tych wszystkich dodatków w rodzaju instrumentów klawiszowych, dęciaków, akustycznej gitary czy wszechobecnych chórków. Nie żeby te rzeczy były same w sobie złe, ale dlatego, że w przypadku tego konkretnego zespołu kompletnie się nie sprawdzały. Jak udowadnia ten album, muzycy zupełnie niepotrzebnie silili się w studiu na bogatsze brzmienie, nie mając za bardzo pojęcia o aranżacjach.

Biorąc pod uwagę zachwyty prasy i fanów koncertowym wcieleniem grupy, kwestią czasu było przygotowanie koncertówki. Początkowo miał wypełnić go materiał zarejestrowany podczas amerykańskiej trasy The Who z 1969 roku. Legenda głosi, że mający dokonać wyboru nagrań Townshend przeraził się ilością taśm do przesłuchania, więc po prostu wszystkie je spalił. Możliwe, że to tylko historyjka dla dziennikarzy, mająca utrwalić dziki wizerunek zespołu. Faktem pozostaje zmiana pierwotnych planów. Podjęto decyzję o zarejestrowaniu dwóch brytyjskich występów: 14 lutego 1970 roku na Uniwersytecie w Leeds oraz dzień później w ratuszu miasta Hull. W trakcie tego drugiego wystąpiły pewne problemy z basem Johna Entwistle'a, więc na płytę trafił materiał z pierwszego. Jednak z dwugodzinnego występu wybrano niespełna czterdziestominutowy fragment. Czas pokazał, że była to znakomita decyzja. Nie tylko kompletny zapis tego koncertu, po raz pierwszy opublikowany w 2001 roku, ale także wcześniejsza o sześć lat kompaktowa edycja zawierająca osiemdziesiąt minut nagrań, nie są pozbawione nieco mniej porywających momentów. Oryginał, wydany w okładce stylizowanej na ówczesne bootlegi, to natomiast zwarta esencja The Who na żywo.

O jakości "Live at Leeds", w jego pierwotnej formie, decyduje w znacznej mierze trafny dobór repertuaru. Aż połowę utworów stanowią interpretacje cudzych kompozycji: "Young Man Blues" Mose'a Allisona, "Summertime Blues" Eddiego Cochrana oraz "Shakin' All Over" Johnny'ego Kidda. Wszystkie zostały zagrane z niesamowitym czadem. Świetne jest brzmienie, z ostrą gitarą Townshenda, mocną perkusją Moona, a przede wszystkim potężnym basem Entwistle'a, który - w przeciwieństwie do studyjnych nagrań grupy - zdaje się być tu najważniejszym instrumentem. I bardzo dobrze, ponieważ basista był zdecydowanie najbardziej utalentowanym muzykiem zespołu, a tutaj w końcu mógł się wykazać. Całości dopełnia świetny wokal Rogera Daltreya, który na żywo nabrał fajnej, rockowej chrypy. Najbardziej porywająco wypada otwierający całość "Young Man Blues", który brzmi niemal jak nagranie Led Zeppelin. Na pierwszej stronie winylowego wydania oprócz tych trzech kawałków zmieścił się jeszcze autorski przebój "Substitute" z niealbumowego singla. Tu również jest ciężej i bardziej energetycznie, dzięki czemu ten beatlesowsko naiwny w oryginale kawałek nabrał zupełnie nowej jakości.

Kluczowym momentem płyty jest jednak piętnastominutowe wykonanie "My Generation", wypełniające znaczną część winylowej strony B. Utwór rozrósł się tak bardzo, niemal pięciokrotnie, nie dzięki długim improwizacjom - które z pewnością przekraczałyby możliwości Moona i Townshenda - a wpleceniu fragmentów innych kompozycji, jak "See Me, Feel Me" i "Underture" z "Tommy'ego", singlowego "The Seeker" czy jeszcze nie opublikowanego "Naked Eye". I o dziwo, wyszło to naprawdę przekonująco, bardzo spójnie, a całość znów zyskuje dzięki bardziej energetycznemu wykonaniu oraz cięższemu brzmieniu. Na zakończenie pojawia się jeszcze "Magic Bus", kolejny przebój z niealbumowego singla, tutaj wydłużony ponad dwukrotnie do ośmiu minut. Zaczyna się trochę niemrawo, ale wkrótce nabiera czadu i już nie odstaje od reszty płyty.

Nierzadkie wśród krytyków i powtarzających po nich słuchaczy opinie, jakoby "Live at Leeds" był najlepszą koncertówką w dziejach fonografii, wydają się mocno przesadzone. Pod względem muzycznym nie dzieje się tutaj nic prawdziwie wybitnego - to po prostu bardzo energetyczne granie na pograniczu hard i blues rocka, dość odległe od kreatywności, jaką podczas swoich koncertów błyszczało w tamtym czasie wielu innych rockowych twórców. Jednak pozostaje faktem, że obok wydanego w tym samym roku "Band of Gypsys" Jimiego Hendrixa oraz niewiele starszych "Happy Trails" Quicksilver Messenger Service i "Live/Dead" Grateful Dead, a poniekąd także częściowo koncertowych "Wheels of Fire" Cream i "Ummagumma" Pink Floyd, "Live at Leeds" był jednym z pierwszych dowodów na to, że rockowe koncertówki mogą być pełnowartościowymi wydawnictwami, pokazującymi swoich twórców od innej, ciekawszej strony. To jedno, ale trzeba też wziąć pod uwagę, że w kategorii takiego prostego, nieurozmaiconego - poza elementami bluesa, z którego się wywodzi - hard rocka, jest to album niemal bezkonkurencyjny. Niesamowite, że zespół, który tak chałturzył w studiu, potrafił być aż tak dobry na żywo.

Paweł Pałasz


Live at Leeds is the greatest live album of al time. I am certainly not the first to make that statement, and it is highly unlikely I will be the last. Following the grueling tour for the surprise hit Tommy, Townshend collected all of the live tapes recorded in America, "burned them in a big bonfire," and chose the show at Leeds University. he also wanted to take The Who back to their hard rocking roots. The result was THE example of warts 'n all recordings that stands as of The Who's best albums.
Things open with a bang on "Heaven and hell," the entwistle-penned tune that never made it to the studio. Townshend and Entwistle shine, but the real star is Moon, who crashes away like a man possessed. They then play a fine selection of their early jits, from "I Can't Explain" through "Tattoo." Then "Young Man Blues" enters with stop-start music and lyrics and Pete and John both get to prove their skill over more wild drumming and Roger's great vocals. This is one of several covers on the album that not only captures the spirit of the original (rare for covers), it makes the songs better. The set ends with a jam version of "My Generation" that has a few sound bugs in it (hence the birth of warts 'n all) before they clsoe with "Magic Bus."

The deluxe edition contains Tommy in one of its most complete live forms (the band never played the full thing live). Detractors would say this eradicates the back to basics ethos of the original, and in a sense they are right. However, the energy that the Tommy material is infused with here makes it a welcome addition.

It's not prog, in fact it's anti-prog. However, you cannot call yourself a rock fan without this album. get the deluxe edition, it is well worth the cost.

1800iareyay


That's what The Who had left from their extensive tour after the "Tommy" release.The idea of making a live album was decided during the 1969-1970 tour and tapes from a lot of concerts were considered to create it.

When the band was confronted to the daunting task of selecting the best numbers of all these concerts to compile them into a solid live album, The Who were too lazy to listen to all these reels and preferred to burn the tapes (according the legend to avoid these from being bootlegged) and they scheduled two new shows, one at the University of Leeds (February 14th) and the other in Hull (February 15th).

For technical reasons (the bass was not recorded on the tapes) the Hull concert could not be considered for the final recordings; so only the Leeds ones had to do it. Needless to say that the conditions of the "concert hall" were not at all ideal. The concert was recorded in the refectoire of the university and nor the sound nor the visual conditions were great (to say the least).

Anyway, here we go for what I consider one of the greatest live rock albums of all times. In-line with "Made In Japan", "Uriah Heep Live 73", "Rock'n'Roll Animal" and "Slade Alive!". In terms of prog, I would add "Genesis Live" and "Keys To Ascension I".

Just bear in mind that "Live At Leeds" was released well ahead all the other ones.

The Who were one of the best live act in the rock history. Extremely violent. Not only because Pete was smashing his guitar on stage, but the whole band were really disjointed for the era (mid to late sixties).

I purchased the original vinyl version in 1971while I was twelve. This contained only six numbers of which three were rock or blues classics ("Young Man Blues", "Summertime Blues" - superb rendition to be honest, and "Shakin' All Over"). "Substitute" was formatted as the original but "Magic Bus" was quite extended (almost eight minutes) and the version of "My Generation" featured here is rather disjointed. If you doubt about the hardness of a Who live concert, just listen to this piece of music. It definitely has influenced some excesses of the Purple on stage.

The original album was just over thirty-five minutes lenght.

Years later (in 1995), a remastered version saw the light and clocked at almost the full CD capacity, including their first attempt of a mini-rock opera : "A Quick One, While He's Away" released in 1966 on their studio album "A Quick One" (not easy to perform live, I would say). This version is far much heavier and rockier than its studio counter-part. A great moment of music, indeed. When you listen to intro of this number (about FIVE minutes), you'll be immediately brought into Peter Gabriel's world while he was introducng most of the Genesis classis. Again, this was recorded in February 1970, earlier than any weird little stories from Peter...

A bit of "Tommy" (more to come) with "Amazing Journey/ Sparks", a bit of Who standards with "I Can't Explain", some good Who songs as well with "Tatoo", "Happy Jack", "I'm A Boy" as well as a great version of "Fortune Teller" were of course more than welcome.

But the real big thing is the deluxe two CD edition released in 2001 which features almost the whole of "Tommy" in an incredible live version. Of course, "Underture" is not played but this recording is really extraordinary. Of course, when "Tommy" is mentioned, I am completely biased. I just adore this album so I can only advise you to grab the deluxe edition.

You'll get a typical Who concert like the one from Woodstock, also available (but in boot format) and the Isle of Whight one. On both of these, the sequence of the original concerts are kept (which is not the case on Live At Leeds).

Four numbers were played after "Tommy" : "Summertime Blues," "Shakin' All Over," "My Generation," and "Magic Bus" but maybe for consistency reasons, the whole of "Tommy" was placed on the whole of the second CD.

This fully expanded "Live At Leeds" is GORGEOUS and I will rate it with five stars (while the original would probably deserve three and the remastered version four).

This live album has of course nothing to do with prog. It is wild, it rocks like hell and a like it an awful lot.

ZowieZiggy



..::TRACK-LIST::..

1. Heaven And Hell 4:30
2. I Can't Explain 2:16
3. Fortune Teller 2:34
4. Tattoo 2:51
5. Young Man Blues 4:56
6. Substitute 2:07
7. Happy Jack 2:13
8. I'm A Boy 2:40
9. A Quick One, While He's Away 8:25
10. Amazing Journey / Sparks 7:34
11. Summertime Blues 3:20
12. Shakin' All Over 4:15
13. My Generation 14:45
14. Magic Bus 7:22



..::OBSADA::..

Vocals, Harmonica - Roger Daltrey
Guitar, Vocals - Pete Townshend
Drums - Keith Moon
Bass Guitar, Vocals - John Entwistle




https://www.youtube.com/watch?v=TmfQQC1bsf4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Studyjne płyty The Who są bardzo nierówne. Jakże inaczej przedstawia się sytuacja z koncertowym "Live at Leeds". To zasługa zarówno świetnie dobranego materiału, jak i tego, że The Who na żywo był nieco innym zespołem. A w zasadzie kompletnie innym. Niesamowicie żywiołowe występy kwartetu szybko zapewniły mu nieformalny tytuł najlepszej grupy koncertowej. Pomogło w tym robienie rockowego show - błaznowanie Pete'a Townshenda i Keitha Moona, czy rozwalanie instrumentów lub inne ekscesy - ale nie da się ukryć, że i grana przez zespół muzyka sporo zyskiwała w warunkach koncertowych. Muzycy stawiali przede wszystkim na rockowy czad, grając ze zdecydowanie większą energią, wyraźnie ciężej, ale też mocniej osadzając się w bluesie. Na dobre wyszło bardziej surowe brzmienie, rezygnacja z tych wszystkich dodatków w rodzaju instrumentów klawiszowych, dęciaków, akustycznej gitary czy wszechobecnych chórków. Nie żeby te rzeczy były same w sobie złe, ale dlatego, że w przypadku tego konkretnego zespołu kompletnie się nie sprawdzały. Jak udowadnia ten album, muzycy zupełnie niepotrzebnie silili się w studiu na bogatsze brzmienie, nie mając za bardzo pojęcia o aranżacjach.

Biorąc pod uwagę zachwyty prasy i fanów koncertowym wcieleniem grupy, kwestią czasu było przygotowanie koncertówki. Początkowo miał wypełnić go materiał zarejestrowany podczas amerykańskiej trasy The Who z 1969 roku. Legenda głosi, że mający dokonać wyboru nagrań Townshend przeraził się ilością taśm do przesłuchania, więc po prostu wszystkie je spalił. Możliwe, że to tylko historyjka dla dziennikarzy, mająca utrwalić dziki wizerunek zespołu. Faktem pozostaje zmiana pierwotnych planów. Podjęto decyzję o zarejestrowaniu dwóch brytyjskich występów: 14 lutego 1970 roku na Uniwersytecie w Leeds oraz dzień później w ratuszu miasta Hull. W trakcie tego drugiego wystąpiły pewne problemy z basem Johna Entwistle'a, więc na płytę trafił materiał z pierwszego. Jednak z dwugodzinnego występu wybrano niespełna czterdziestominutowy fragment. Czas pokazał, że była to znakomita decyzja. Nie tylko kompletny zapis tego koncertu, po raz pierwszy opublikowany w 2001 roku, ale także wcześniejsza o sześć lat kompaktowa edycja zawierająca osiemdziesiąt minut nagrań, nie są pozbawione nieco mniej porywających momentów. Oryginał, wydany w okładce stylizowanej na ówczesne bootlegi, to natomiast zwarta esencja The Who na żywo.

O jakości "Live at Leeds", w jego pierwotnej formie, decyduje w znacznej mierze trafny dobór repertuaru. Aż połowę utworów stanowią interpretacje cudzych kompozycji: "Young Man Blues" Mose'a Allisona, "Summertime Blues" Eddiego Cochrana oraz "Shakin' All Over" Johnny'ego Kidda. Wszystkie zostały zagrane z niesamowitym czadem. Świetne jest brzmienie, z ostrą gitarą Townshenda, mocną perkusją Moona, a przede wszystkim potężnym basem Entwistle'a, który - w przeciwieństwie do studyjnych nagrań grupy - zdaje się być tu najważniejszym instrumentem. I bardzo dobrze, ponieważ basista był zdecydowanie najbardziej utalentowanym muzykiem zespołu, a tutaj w końcu mógł się wykazać. Całości dopełnia świetny wokal Rogera Daltreya, który na żywo nabrał fajnej, rockowej chrypy. Najbardziej porywająco wypada otwierający całość "Young Man Blues", który brzmi niemal jak nagranie Led Zeppelin. Na pierwszej stronie winylowego wydania oprócz tych trzech kawałków zmieścił się jeszcze autorski przebój "Substitute" z niealbumowego singla. Tu również jest ciężej i bardziej energetycznie, dzięki czemu ten beatlesowsko naiwny w oryginale kawałek nabrał zupełnie nowej jakości.

Kluczowym momentem płyty jest jednak piętnastominutowe wykonanie "My Generation", wypełniające znaczną część winylowej strony B. Utwór rozrósł się tak bardzo, niemal pięciokrotnie, nie dzięki długim improwizacjom - które z pewnością przekraczałyby możliwości Moona i Townshenda - a wpleceniu fragmentów innych kompozycji, jak "See Me, Feel Me" i "Underture" z "Tommy'ego", singlowego "The Seeker" czy jeszcze nie opublikowanego "Naked Eye". I o dziwo, wyszło to naprawdę przekonująco, bardzo spójnie, a całość znów zyskuje dzięki bardziej energetycznemu wykonaniu oraz cięższemu brzmieniu. Na zakończenie pojawia się jeszcze "Magic Bus", kolejny przebój z niealbumowego singla, tutaj wydłużony ponad dwukrotnie do ośmiu minut. Zaczyna się trochę niemrawo, ale wkrótce nabiera czadu i już nie odstaje od reszty płyty.

Nierzadkie wśród krytyków i powtarzających po nich słuchaczy opinie, jakoby "Live at Leeds" był najlepszą koncertówką w dziejach fonografii, wydają się mocno przesadzone. Pod względem muzycznym nie dzieje się tutaj nic prawdziwie wybitnego - to po prostu bardzo energetyczne granie na pograniczu hard i blues rocka, dość odległe od kreatywności, jaką podczas swoich koncertów błyszczało w tamtym czasie wielu innych rockowych twórców. Jednak pozostaje faktem, że obok wydanego w tym samym roku "Band of Gypsys" Jimiego Hendrixa oraz niewiele starszych "Happy Trails" Quicksilver Messenger Service i "Live/Dead" Grateful Dead, a poniekąd także częściowo koncertowych "Wheels of Fire" Cream i "Ummagumma" Pink Floyd, "Live at Leeds" był jednym z pierwszych dowodów na to, że rockowe koncertówki mogą być pełnowartościowymi wydawnictwami, pokazującymi swoich twórców od innej, ciekawszej strony. To jedno, ale trzeba też wziąć pod uwagę, że w kategorii takiego prostego, nieurozmaiconego - poza elementami bluesa, z którego się wywodzi - hard rocka, jest to album niemal bezkonkurencyjny. Niesamowite, że zespół, który tak chałturzył w studiu, potrafił być aż tak dobry na żywo.

Paweł Pałasz


Live at Leeds is the greatest live album of al time. I am certainly not the first to make that statement, and it is highly unlikely I will be the last. Following the grueling tour for the surprise hit Tommy, Townshend collected all of the live tapes recorded in America, "burned them in a big bonfire," and chose the show at Leeds University. he also wanted to take The Who back to their hard rocking roots. The result was THE example of warts 'n all recordings that stands as of The Who's best albums.
Things open with a bang on "Heaven and hell," the entwistle-penned tune that never made it to the studio. Townshend and Entwistle shine, but the real star is Moon, who crashes away like a man possessed. They then play a fine selection of their early jits, from "I Can't Explain" through "Tattoo." Then "Young Man Blues" enters with stop-start music and lyrics and Pete and John both get to prove their skill over more wild drumming and Roger's great vocals. This is one of several covers on the album that not only captures the spirit of the original (rare for covers), it makes the songs better. The set ends with a jam version of "My Generation" that has a few sound bugs in it (hence the birth of warts 'n all) before they clsoe with "Magic Bus."

The deluxe edition contains Tommy in one of its most complete live forms (the band never played the full thing live). Detractors would say this eradicates the back to basics ethos of the original, and in a sense they are right. However, the energy that the Tommy material is infused with here makes it a welcome addition.

It's not prog, in fact it's anti-prog. However, you cannot call yourself a rock fan without this album. get the deluxe edition, it is well worth the cost.

1800iareyay


That's what The Who had left from their extensive tour after the "Tommy" release.The idea of making a live album was decided during the 1969-1970 tour and tapes from a lot of concerts were considered to create it.

When the band was confronted to the daunting task of selecting the best numbers of all these concerts to compile them into a solid live album, The Who were too lazy to listen to all these reels and preferred to burn the tapes (according the legend to avoid these from being bootlegged) and they scheduled two new shows, one at the University of Leeds (February 14th) and the other in Hull (February 15th).

For technical reasons (the bass was not recorded on the tapes) the Hull concert could not be considered for the final recordings; so only the Leeds ones had to do it. Needless to say that the conditions of the "concert hall" were not at all ideal. The concert was recorded in the refectoire of the university and nor the sound nor the visual conditions were great (to say the least).

Anyway, here we go for what I consider one of the greatest live rock albums of all times. In-line with "Made In Japan", "Uriah Heep Live 73", "Rock'n'Roll Animal" and "Slade Alive!". In terms of prog, I would add "Genesis Live" and "Keys To Ascension I".

Just bear in mind that "Live At Leeds" was released well ahead all the other ones.

The Who were one of the best live act in the rock history. Extremely violent. Not only because Pete was smashing his guitar on stage, but the whole band were really disjointed for the era (mid to late sixties).

I purchased the original vinyl version in 1971while I was twelve. This contained only six numbers of which three were rock or blues classics ("Young Man Blues", "Summertime Blues" - superb rendition to be honest, and "Shakin' All Over"). "Substitute" was formatted as the original but "Magic Bus" was quite extended (almost eight minutes) and the version of "My Generation" featured here is rather disjointed. If you doubt about the hardness of a Who live concert, just listen to this piece of music. It definitely has influenced some excesses of the Purple on stage.

The original album was just over thirty-five minutes lenght.

Years later (in 1995), a remastered version saw the light and clocked at almost the full CD capacity, including their first attempt of a mini-rock opera : "A Quick One, While He's Away" released in 1966 on their studio album "A Quick One" (not easy to perform live, I would say). This version is far much heavier and rockier than its studio counter-part. A great moment of music, indeed. When you listen to intro of this number (about FIVE minutes), you'll be immediately brought into Peter Gabriel's world while he was introducng most of the Genesis classis. Again, this was recorded in February 1970, earlier than any weird little stories from Peter...

A bit of "Tommy" (more to come) with "Amazing Journey/ Sparks", a bit of Who standards with "I Can't Explain", some good Who songs as well with "Tatoo", "Happy Jack", "I'm A Boy" as well as a great version of "Fortune Teller" were of course more than welcome.

But the real big thing is the deluxe two CD edition released in 2001 which features almost the whole of "Tommy" in an incredible live version. Of course, "Underture" is not played but this recording is really extraordinary. Of course, when "Tommy" is mentioned, I am completely biased. I just adore this album so I can only advise you to grab the deluxe edition.

You'll get a typical Who concert like the one from Woodstock, also available (but in boot format) and the Isle of Whight one. On both of these, the sequence of the original concerts are kept (which is not the case on Live At Leeds).

Four numbers were played after "Tommy" : "Summertime Blues," "Shakin' All Over," "My Generation," and "Magic Bus" but maybe for consistency reasons, the whole of "Tommy" was placed on the whole of the second CD.

This fully expanded "Live At Leeds" is GORGEOUS and I will rate it with five stars (while the original would probably deserve three and the remastered version four).

This live album has of course nothing to do with prog. It is wild, it rocks like hell and a like it an awful lot.

ZowieZiggy



..::TRACK-LIST::..

1. Heaven And Hell 4:30
2. I Can't Explain 2:16
3. Fortune Teller 2:34
4. Tattoo 2:51
5. Young Man Blues 4:56
6. Substitute 2:07
7. Happy Jack 2:13
8. I'm A Boy 2:40
9. A Quick One, While He's Away 8:25
10. Amazing Journey / Sparks 7:34
11. Summertime Blues 3:20
12. Shakin' All Over 4:15
13. My Generation 14:45
14. Magic Bus 7:22



..::OBSADA::..

Vocals, Harmonica - Roger Daltrey
Guitar, Vocals - Pete Townshend
Drums - Keith Moon
Bass Guitar, Vocals - John Entwistle




https://www.youtube.com/watch?v=TmfQQC1bsf4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Australijska scena nigdy nie była wielka, za to kapele pochodzące z tamtego regionu świata tworzyły niezwykle wyrazistą i oryginalną muzykę. Wystarczy wymienić AC/DC, ROSE TATTOO, MORTAL SIN, BESTIAL WARLUST, NAZXUL, DESTRÖYER 666, VOMITOR, SADISTIK EXEKUTION czy fenomenalny HELL TRENCH, by wiedzieć, o czym mowa. Być może wynikało to z faktu sporego oddalenia Australii od reszty świata, dzięki temu zespoły tworzyły swoją odrębną stylistycznie muzykę?

Zanim porozmawiamy o jednej z ważniejszych australijskich kapel – HOBBS ANGEL OF DEATH, słów kilka na temat zespołu, bez którego tej kapeli by nie było. Mowa oczywiście o powstałym w 1984 roku w Melbourne TYRUS, założonym przez Alexa Radanova i Davida Frew. Do składu dołączają Pat de Garmo i Peter Hobbs, by dać 12 marca w Central Club w Richmond w Australii pierwszy publiczny występ w tym składzie. Bez wątpienia TYRUS był pierwszym zespołem wykonującym ekstremalny metal w Australii. Celowo nie wymieniałem tu AC/DC czy ROSE TATTOO, bo to zupełnie inny rodzaj muzycznej ekspresji – rozmawiamy o nowych brutalnych podgatunkach metalu.

Na początku styl muzyczny TYRUS bardziej przypominał Speed Metal. Zespół włączył do swojego koncertowego repertuaru covery zespołów Slayer, Venom, Metallica, Judas Priest. Wkrótce pisanie piosenek stało się bardziej ekstremalne, pod wpływem nowo powstałej sceny Thrash, szczególnie Slayer/ Metallica miały tu spory wpływ na muzyczną transformację TYRUS, który z czasem przeobraził się w złowrogą bestię, wykonującą Evil Thrash Metal.

W roku 1986 TYRUS wypuszcza w świat swoje pierwsze 4 utworowe demo. Znalazły się tam numery Bubonic Plague, Crucifixion, Cold Steel Warm Death i Tyrus. Trzy pierwsze numery z tego demo trafiły później na debiut HOBBS ANGEL OF DEATH. W tym samym roku ukazuje się epka z dwoma wersjami He's a Liar, w tym jedna to zapis live.

W tym okresie powstają pierwsze pęknięcia w zespole, z czasem przybiera to na sile i Peter Hobbs decyduje się odejść od TYRUS, zakładając nowy projekt o nazwie HOBBS ANGEL OF DEATH, owocem czego powstaje w 1987 roku pierwsze demo tego zespołu zatytułowane Angel of Death. Materiał zostaje zarejestrowany w składzie Peter Hobbs – Guitars/Vocals, Steve Scott – Bass, Mark Woolley – Guitars i Darren McMaster-Smith – Drums.

Na pierwszym demo HOBBSA znalazło się 6 numerów u trzymanych w stylistyce Speed Black/ Thrash à la SLAYER, choć wydaje się to bardziej bestialskie, przesiąknięte Diabelstwem. Może nie brzmiało to tak potężnie, ale posiadało w sobie to coś. Numery, które pojawiły się na tym demo, a potem trafiły na debiut: Lucifers Domain, Marie Antoinette czy Satans Crusade zdradzały już wtedy spory potencjał.

W 1988 roku dwa numery HOBBSA trafiają na kompilację Metal Forces Presents... Demolition — Scream Your Brains Out. Wydawcą tego winyla jest Chain Reaction Records. HOBBS błyszczy złowieszczym blaskiem na tle zespołów, które trafiły na ten składak. Zespół coraz bardziej zbliża się do upragnionego kontraktu.

21 lutego 1988 ukazuje się kolejne kasetowe demo: Virgin Metal Invasion from Down Under. Materiał trafia między innymi do niemieckiej wytwórni Steamhammer. Prowadzi to do podpisania umowy z zespołem, której owocem jest wydany w marcu 1988 roku jeden z najważniejszych albumów w historii ekstremalnego metalu. Album nosił taki sam tytuł jak nazwa zespołu. Te dziesięć numerów składających się na debiut Australijczyków, to totalne zniszczenie. Materiał został nagrany i zmiksowany między lutym a marcem 1988 w Music Lab w Berlinie. Mastering został wykonany w Nowym Yorku w Frankford/Wayne Labs. Materiał porażał swoją dzikością. Było w tej muzyce coś nieokiełznanego, kurewsko mrocznego. Emanowało to czymś złowieszczym i złym. Zawartość debiutu HOBBS ANGEL OF DEATH to czyste ZŁO !!!!!!!!!!!!!!!!!! Nie dziwie się, że ten materiał ma tak zniewalającą moc. :-)

Pisząc o zespole, odsłuchuję winylowe wznowienie High Roller Records z 2017. W tym wydaniu Stronę A otwiera fenomenalny House Of Death – akustyczny wstęp nastraja słuchacza na zupełnie inny rodzaj muzycznych doznań, po to, by nagle rozpętać piekielną nawałnicę, porywając słuchacza w sam środek piekielnego wiru, w którym bez przerwy jest atakowany śmiercionośnymi riffami. To istne szaleństwo i zagłada. Satans Crusade, to kolejny znakomity numer na tej płycie. Jest w tych dźwiękach zaklęty Diabeł, całość emanuje czymś złowieszczym, ale i niezwykle pociągającym zarazem; gitarowe riffy tną niczym ostrza toledańskiej stali; wszędzie wyczuwa się tryskającą posokę i śmierć. Lucifers Domain to następny strzał pomiędzy oczy – prawdziwe bestialstwo z Piekła rodem. Peter wykrzykujący tekst:


Żądza powstania z grobu obłąkanych i ponownego stąpania po tej ziemi

Twoje ciało gnije, mój umysł oszalał w otchłaniach tej domeny

Skazany na piekło, nie ma ucieczki przed śmiercią w tej wewnętrznej dziurze

Śmierć za śmiercią, szumowina za szumowiną, udręczone umęczone dusze


Ten materiał jest na wskroś przesiąknięty Diabłem, dlatego nie dziwi mnie, że ma tak ogromną siłę oddziaływania. To nie pierwszy taki przypadek – jest w tym jakaś niepisana prawidłowość, która sprawia, że Metal i Diabeł tworzą znacznie atrakcyjniejszą formę sztuki. Ten mroczny pierwiastek uszlachetnia muzykę, sprawia, że jest coś w tym tajemniczego, a wiadomo, że wszystko, co spowite tajemnicą jest bardziej pociągające. Ostatni numer na stronie to znany nam z demo niemal 8-minutowy kawałek zatytułowany Marie Antoinette. Na albumie brzmi znacznie brutalniej, choć nie jest to pozbawione melodyjności. Gitarowe solo na tym numerze to mistrzostwo świata; ciężar i melodia – wszystko tu pięknie się zazębia. To jeden z moich ulubionych numerów na tym albumie.

Stronę B otwiera bestialski numer Jack The Ripper. Wokale Petera idealnie dopełniają całości muzyki, która tnie niczym ostrze skrytobójcy. Jest w tym coś romantycznego i zarazem cholernie mrocznego. Crucifixion, kolejny numer znany nam z demo. Tym razem brzmi to złowieszczo – potężne, masywne brzmienie w połączaniu z mrocznymi riffami jest zabójczo dobre. Jeden z mocniejszych akcentów na tej fenomenalnej płycie:


Otwórz bramy piekła dając życie Lucyferowi

Niech czarownice rzucają zaklęcia

Poświęć młode dziewicze dusze

Dawanie życia zmarłym

Krew wypełni ich groby

Dzieci muszą nosić znak odwróconego krucyfiksu


Brotherhood to nieco bardziej połamany numer z bezlitośnie tnącymi – niczym ostrze brzytwy – gitarami. Jest w tym numerze coś wściekłego i choć kawałek nie jest ultra szybki, to emanuje nienawiścią do wszystkiego, co święte. Następnie dostajemy The Journey i tu nie ma chwili wytchnienia – gitarowe razy chłostają słuchacza jak oszalałe; brutalność mieszająca się z szaleństwem. Ten numer zafunduje Ci bilet pierwszej klasy do PIEKŁA!!!!

Po takim zakończeniu trudno dojść do siebie, ale warto wspomnieć, że reedycja High Roller Records z roku 2017 posiada jeszcze dwa bonusowe numery: Bubonic Plague, który gwarantuję – zetrze Was na pył. Po przesłuchaniu tego kawałka nie ma nadziei – ŚMIERĆ JEST PEWNA!!!!!!!!!!!!!!!! Drugi bonus to Cold Steel. Równie udany numer, doskonale uzupełnia całość tej znakomitej płyty.

Debiut HOBBS ANGEL OF DEATH mimo niesamowitej nośności nie osiągnął spektakularnego sukcesu, ponieważ Steamhammer ze względu na koszta, nie była w stanie ściągnąć HOBBS ANGEL OF DEATH na europejską trasę, czy choćby zapewnić zespołowi pojedyncze koncerty w USA, czy Kanadzie. Szkoda, że wydawca ograniczył się jedynie do wydania płyty, nie robiąc zupełnie nic, by ten doskonały band mógł rozwinąć skrzydła. Wyobraźcie sobie trasę koncertową w składzie DESTRUCTION, SODOM, HOBBS ANGEL OF DEATH – toż to byłby prawdziwy Armageddon.

Debiut Australijczyków mógł spokojnie zrobić naprawdę spore zamieszanie, gdyby wytwórnia zainwestowała więcej środków w promocję. W tamtym czasie MTV puszczało chętnie video-clipy z Metalem. Steamhammer nie zadbał, by choć jeden taki clip HOBBSa powstał, a to mogłoby w znaczący sposób pomóc w promocji tego zespołu. Może gdyby Steamhammer podpisał z zespołem umowę na kilka płyt, sytuacja wyglądała nieco inaczej, kto wie?. Tak czy inaczej, uważam, że potencjał drzemiący w debiucie HOBBS ANGEL OF DEATH został przez wydawcę zmarnowany.

NecronosferatuS



..::TRACK-LIST::..

1. House Of Death
2. Satan's Crusade
3. Lucifer's Domain
4. Marie Antoinette
5. Jack The Ripper
6. Crucifixion
7. Brotherhood
8. Journey

Bonus Tracks:
9. Bubonic Plague
10. Cold Steel



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals, Written-By, Arranged By, Cover, Design [Front Cover Design] - Peter Hobbs
Lead Guitar - Mark Woolley
Drums - Darren McMaster-Smith
Bass Guitar - Phil Gresik

'Crucifixion' Backing Vocals - Darren, Woolley, Hobbs
'House Of Death' Backing Vocals - Darren, Woolley, Hobbs
Additional Vocals - Harris Johns




https://www.youtube.com/watch?v=asIifSyWcRg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Australijska scena nigdy nie była wielka, za to kapele pochodzące z tamtego regionu świata tworzyły niezwykle wyrazistą i oryginalną muzykę. Wystarczy wymienić AC/DC, ROSE TATTOO, MORTAL SIN, BESTIAL WARLUST, NAZXUL, DESTRÖYER 666, VOMITOR, SADISTIK EXEKUTION czy fenomenalny HELL TRENCH, by wiedzieć, o czym mowa. Być może wynikało to z faktu sporego oddalenia Australii od reszty świata, dzięki temu zespoły tworzyły swoją odrębną stylistycznie muzykę?

Zanim porozmawiamy o jednej z ważniejszych australijskich kapel – HOBBS ANGEL OF DEATH, słów kilka na temat zespołu, bez którego tej kapeli by nie było. Mowa oczywiście o powstałym w 1984 roku w Melbourne TYRUS, założonym przez Alexa Radanova i Davida Frew. Do składu dołączają Pat de Garmo i Peter Hobbs, by dać 12 marca w Central Club w Richmond w Australii pierwszy publiczny występ w tym składzie. Bez wątpienia TYRUS był pierwszym zespołem wykonującym ekstremalny metal w Australii. Celowo nie wymieniałem tu AC/DC czy ROSE TATTOO, bo to zupełnie inny rodzaj muzycznej ekspresji – rozmawiamy o nowych brutalnych podgatunkach metalu.

Na początku styl muzyczny TYRUS bardziej przypominał Speed Metal. Zespół włączył do swojego koncertowego repertuaru covery zespołów Slayer, Venom, Metallica, Judas Priest. Wkrótce pisanie piosenek stało się bardziej ekstremalne, pod wpływem nowo powstałej sceny Thrash, szczególnie Slayer/ Metallica miały tu spory wpływ na muzyczną transformację TYRUS, który z czasem przeobraził się w złowrogą bestię, wykonującą Evil Thrash Metal.

W roku 1986 TYRUS wypuszcza w świat swoje pierwsze 4 utworowe demo. Znalazły się tam numery Bubonic Plague, Crucifixion, Cold Steel Warm Death i Tyrus. Trzy pierwsze numery z tego demo trafiły później na debiut HOBBS ANGEL OF DEATH. W tym samym roku ukazuje się epka z dwoma wersjami He's a Liar, w tym jedna to zapis live.

W tym okresie powstają pierwsze pęknięcia w zespole, z czasem przybiera to na sile i Peter Hobbs decyduje się odejść od TYRUS, zakładając nowy projekt o nazwie HOBBS ANGEL OF DEATH, owocem czego powstaje w 1987 roku pierwsze demo tego zespołu zatytułowane Angel of Death. Materiał zostaje zarejestrowany w składzie Peter Hobbs – Guitars/Vocals, Steve Scott – Bass, Mark Woolley – Guitars i Darren McMaster-Smith – Drums.

Na pierwszym demo HOBBSA znalazło się 6 numerów u trzymanych w stylistyce Speed Black/ Thrash à la SLAYER, choć wydaje się to bardziej bestialskie, przesiąknięte Diabelstwem. Może nie brzmiało to tak potężnie, ale posiadało w sobie to coś. Numery, które pojawiły się na tym demo, a potem trafiły na debiut: Lucifers Domain, Marie Antoinette czy Satans Crusade zdradzały już wtedy spory potencjał.

W 1988 roku dwa numery HOBBSA trafiają na kompilację Metal Forces Presents... Demolition — Scream Your Brains Out. Wydawcą tego winyla jest Chain Reaction Records. HOBBS błyszczy złowieszczym blaskiem na tle zespołów, które trafiły na ten składak. Zespół coraz bardziej zbliża się do upragnionego kontraktu.

21 lutego 1988 ukazuje się kolejne kasetowe demo: Virgin Metal Invasion from Down Under. Materiał trafia między innymi do niemieckiej wytwórni Steamhammer. Prowadzi to do podpisania umowy z zespołem, której owocem jest wydany w marcu 1988 roku jeden z najważniejszych albumów w historii ekstremalnego metalu. Album nosił taki sam tytuł jak nazwa zespołu. Te dziesięć numerów składających się na debiut Australijczyków, to totalne zniszczenie. Materiał został nagrany i zmiksowany między lutym a marcem 1988 w Music Lab w Berlinie. Mastering został wykonany w Nowym Yorku w Frankford/Wayne Labs. Materiał porażał swoją dzikością. Było w tej muzyce coś nieokiełznanego, kurewsko mrocznego. Emanowało to czymś złowieszczym i złym. Zawartość debiutu HOBBS ANGEL OF DEATH to czyste ZŁO !!!!!!!!!!!!!!!!!! Nie dziwie się, że ten materiał ma tak zniewalającą moc. :-)

Pisząc o zespole, odsłuchuję winylowe wznowienie High Roller Records z 2017. W tym wydaniu Stronę A otwiera fenomenalny House Of Death – akustyczny wstęp nastraja słuchacza na zupełnie inny rodzaj muzycznych doznań, po to, by nagle rozpętać piekielną nawałnicę, porywając słuchacza w sam środek piekielnego wiru, w którym bez przerwy jest atakowany śmiercionośnymi riffami. To istne szaleństwo i zagłada. Satans Crusade, to kolejny znakomity numer na tej płycie. Jest w tych dźwiękach zaklęty Diabeł, całość emanuje czymś złowieszczym, ale i niezwykle pociągającym zarazem; gitarowe riffy tną niczym ostrza toledańskiej stali; wszędzie wyczuwa się tryskającą posokę i śmierć. Lucifers Domain to następny strzał pomiędzy oczy – prawdziwe bestialstwo z Piekła rodem. Peter wykrzykujący tekst:


Żądza powstania z grobu obłąkanych i ponownego stąpania po tej ziemi

Twoje ciało gnije, mój umysł oszalał w otchłaniach tej domeny

Skazany na piekło, nie ma ucieczki przed śmiercią w tej wewnętrznej dziurze

Śmierć za śmiercią, szumowina za szumowiną, udręczone umęczone dusze


Ten materiał jest na wskroś przesiąknięty Diabłem, dlatego nie dziwi mnie, że ma tak ogromną siłę oddziaływania. To nie pierwszy taki przypadek – jest w tym jakaś niepisana prawidłowość, która sprawia, że Metal i Diabeł tworzą znacznie atrakcyjniejszą formę sztuki. Ten mroczny pierwiastek uszlachetnia muzykę, sprawia, że jest coś w tym tajemniczego, a wiadomo, że wszystko, co spowite tajemnicą jest bardziej pociągające. Ostatni numer na stronie to znany nam z demo niemal 8-minutowy kawałek zatytułowany Marie Antoinette. Na albumie brzmi znacznie brutalniej, choć nie jest to pozbawione melodyjności. Gitarowe solo na tym numerze to mistrzostwo świata; ciężar i melodia – wszystko tu pięknie się zazębia. To jeden z moich ulubionych numerów na tym albumie.

Stronę B otwiera bestialski numer Jack The Ripper. Wokale Petera idealnie dopełniają całości muzyki, która tnie niczym ostrze skrytobójcy. Jest w tym coś romantycznego i zarazem cholernie mrocznego. Crucifixion, kolejny numer znany nam z demo. Tym razem brzmi to złowieszczo – potężne, masywne brzmienie w połączaniu z mrocznymi riffami jest zabójczo dobre. Jeden z mocniejszych akcentów na tej fenomenalnej płycie:


Otwórz bramy piekła dając życie Lucyferowi

Niech czarownice rzucają zaklęcia

Poświęć młode dziewicze dusze

Dawanie życia zmarłym

Krew wypełni ich groby

Dzieci muszą nosić znak odwróconego krucyfiksu


Brotherhood to nieco bardziej połamany numer z bezlitośnie tnącymi – niczym ostrze brzytwy – gitarami. Jest w tym numerze coś wściekłego i choć kawałek nie jest ultra szybki, to emanuje nienawiścią do wszystkiego, co święte. Następnie dostajemy The Journey i tu nie ma chwili wytchnienia – gitarowe razy chłostają słuchacza jak oszalałe; brutalność mieszająca się z szaleństwem. Ten numer zafunduje Ci bilet pierwszej klasy do PIEKŁA!!!!

Po takim zakończeniu trudno dojść do siebie, ale warto wspomnieć, że reedycja High Roller Records z roku 2017 posiada jeszcze dwa bonusowe numery: Bubonic Plague, który gwarantuję – zetrze Was na pył. Po przesłuchaniu tego kawałka nie ma nadziei – ŚMIERĆ JEST PEWNA!!!!!!!!!!!!!!!! Drugi bonus to Cold Steel. Równie udany numer, doskonale uzupełnia całość tej znakomitej płyty.

Debiut HOBBS ANGEL OF DEATH mimo niesamowitej nośności nie osiągnął spektakularnego sukcesu, ponieważ Steamhammer ze względu na koszta, nie była w stanie ściągnąć HOBBS ANGEL OF DEATH na europejską trasę, czy choćby zapewnić zespołowi pojedyncze koncerty w USA, czy Kanadzie. Szkoda, że wydawca ograniczył się jedynie do wydania płyty, nie robiąc zupełnie nic, by ten doskonały band mógł rozwinąć skrzydła. Wyobraźcie sobie trasę koncertową w składzie DESTRUCTION, SODOM, HOBBS ANGEL OF DEATH – toż to byłby prawdziwy Armageddon.

Debiut Australijczyków mógł spokojnie zrobić naprawdę spore zamieszanie, gdyby wytwórnia zainwestowała więcej środków w promocję. W tamtym czasie MTV puszczało chętnie video-clipy z Metalem. Steamhammer nie zadbał, by choć jeden taki clip HOBBSa powstał, a to mogłoby w znaczący sposób pomóc w promocji tego zespołu. Może gdyby Steamhammer podpisał z zespołem umowę na kilka płyt, sytuacja wyglądała nieco inaczej, kto wie?. Tak czy inaczej, uważam, że potencjał drzemiący w debiucie HOBBS ANGEL OF DEATH został przez wydawcę zmarnowany.

NecronosferatuS



..::TRACK-LIST::..

1. House Of Death
2. Satan's Crusade
3. Lucifer's Domain
4. Marie Antoinette
5. Jack The Ripper
6. Crucifixion
7. Brotherhood
8. Journey

Bonus Tracks:
9. Bubonic Plague
10. Cold Steel



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals, Written-By, Arranged By, Cover, Design [Front Cover Design] - Peter Hobbs
Lead Guitar - Mark Woolley
Drums - Darren McMaster-Smith
Bass Guitar - Phil Gresik

'Crucifixion' Backing Vocals - Darren, Woolley, Hobbs
'House Of Death' Backing Vocals - Darren, Woolley, Hobbs
Additional Vocals - Harris Johns




https://www.youtube.com/watch?v=asIifSyWcRg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



'Jesteśmy niesamowicie podekscytowani, że możemy zaprezentować ten wyjątkowy show każdemu Epicanowi na całym świecie!
'The Symphonic Synergy' to coś więcej niż tylko koncert - to świętowanie wszystkiego, co reprezentuje Epica, i nie możemy się doczekać, aby podzielić się tym ze wszystkimi, bez względu na to, gdzie się znajdują'.



..::TRACK-LIST::..

Live at the Symphonic Synergy:
1. Welcome to the Symphonic Synergy
2. Unleashed
3. The Essence of Silence
4. Menace of Vanity
5. Sensorium
6. The Fifth Guardian
7. Crimson Bow & Arrow
8. Arcana
9. The Skeleton Key
10. The Ghost in Me - Danse Macabre -
11. Storm the Sorrow
12. Symphonic Synergy Medley
13. Tides of Time
14. Sirens - of Blood and Water -
15. Unchain Utopia
16. Beyond the Matrix
17. Code of Life
18. Cry for the Moon
19. Aspiral
20. Consign to Oblivion




https://www.youtube.com/watch?v=pgWv_6ZtYvk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Fantom debiutuje w barwach Defense Records. Ich debiut 'Regime of Chaos' zebrał już wiele pochlebnych recenzji i opinii w środowisku metalowym, a już teraz dostepny jest oficjalnie za sprawą Defense Records.
Młodość, wściekłość i niesamowita energia!
Fantom to czterech przedstawicielu Thrash Metalu z Torunia. Mus dla fanów Slayer, Exodus i Carnivore.


From what to gather on Metallum's profile page, this is a young band from Poland, and to my ears, they're showing a lot of potential.

I totally dig the no-nonsense, old-school production on the instruments and vocals, for starters. It leaves a chaotic and wild impression, which is totally on board and to my liking when thinking of a young, enthusiastic thrash band. The instruments are forceful enough and clearly distinguishable. The bass is to be mentioned too, as it plays some nice lines and even a cool intro in "Nemesis in Leather", not only following the guitars all the time, which show some wild leads and energetic riffs.

The best part though is the, again a little chaotic but interesting, songwriting and arrangements. There are saxophone (!) interludes in "McFantom" along with other unexpected section- and rhythm-switch ups and almost proggy parts in this and the other songs. Some of these sections sound obscure and weird, but always interesting. In addition, there are constant attempts to make the songs memorable and catchy. All across the board, this is not your standard neo thrash release, which makes this all the more likeable.

The vocals sound aggressive and serviceable most of the time, even garnered with some touches of melody. In some moments however, they sound too "spoken", a little shaky and lose some intensity. However, this only means there is some room of improvement among the potential clearly shown overall.

As the band possibly works towards a full-length in the future, the prospect of the group channeling the many creative songwriting ideas more coherently and song-serving while working more on the vocals, is definetely a thing to look forward to.

SydanGriffin2



..::TRACK-LIST::..

1. Regime Of Chaos 04:52
2. McFantom 03:43
3. Manthem 03:13
4. Intoxicated Bodies 05:12
5. Nemesis In Leather 03:12



..::OBSADA::..

Dzan - Drums
Kajton - Bass
Johnny Sadus - Guitars
Catsper - Vocals, Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=FvIYYEAG_BY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Fantom debiutuje w barwach Defense Records. Ich debiut 'Regime of Chaos' zebrał już wiele pochlebnych recenzji i opinii w środowisku metalowym, a już teraz dostepny jest oficjalnie za sprawą Defense Records.
Młodość, wściekłość i niesamowita energia!
Fantom to czterech przedstawicielu Thrash Metalu z Torunia. Mus dla fanów Slayer, Exodus i Carnivore.


From what to gather on Metallum's profile page, this is a young band from Poland, and to my ears, they're showing a lot of potential.

I totally dig the no-nonsense, old-school production on the instruments and vocals, for starters. It leaves a chaotic and wild impression, which is totally on board and to my liking when thinking of a young, enthusiastic thrash band. The instruments are forceful enough and clearly distinguishable. The bass is to be mentioned too, as it plays some nice lines and even a cool intro in "Nemesis in Leather", not only following the guitars all the time, which show some wild leads and energetic riffs.

The best part though is the, again a little chaotic but interesting, songwriting and arrangements. There are saxophone (!) interludes in "McFantom" along with other unexpected section- and rhythm-switch ups and almost proggy parts in this and the other songs. Some of these sections sound obscure and weird, but always interesting. In addition, there are constant attempts to make the songs memorable and catchy. All across the board, this is not your standard neo thrash release, which makes this all the more likeable.

The vocals sound aggressive and serviceable most of the time, even garnered with some touches of melody. In some moments however, they sound too "spoken", a little shaky and lose some intensity. However, this only means there is some room of improvement among the potential clearly shown overall.

As the band possibly works towards a full-length in the future, the prospect of the group channeling the many creative songwriting ideas more coherently and song-serving while working more on the vocals, is definetely a thing to look forward to.

SydanGriffin2



..::TRACK-LIST::..

1. Regime Of Chaos 04:52
2. McFantom 03:43
3. Manthem 03:13
4. Intoxicated Bodies 05:12
5. Nemesis In Leather 03:12



..::OBSADA::..

Dzan - Drums
Kajton - Bass
Johnny Sadus - Guitars
Catsper - Vocals, Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=FvIYYEAG_BY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Eric Clapton - The Best Of
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Eric Clapton
Album................: The Best Of
Genre................: Blues Rock
Source...............: CD
Year.................: 1992
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.2.1 20070917
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 58 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Eric Clapton - Tears In Heaven [04:38]
2. Eric Clapton - Cocaine [03:45]
3. Eric Clapton - Wonderful Tonight [03:48]
4. Eric Clapton - I Shot The Sherife [04:26]
5. Eric Clapton - After Midnight [05:20]
6. Eric Clapton - Knockin' On Heavens Door [06:27]
7. Eric Clapton - Layla [04:51]
8. Eric Clapton - Lay Down Sally [03:59]
9. Eric Clapton - Willie And The Hand Jive [03:32]
10. Eric Clapton - Promises [03:03]
11. Eric Clapton - Swing Low Sweet Chariot [03:34]
12. Eric Clapton - Let It Grow [05:02]
13. Eric Clapton - Badge [03:38]
14. Eric Clapton - I Feel Free [02:57]
15. Eric Clapton - Sunshine Of Your Love [04:12]
16. Eric Clapton - Crossroads [04:15]
17. Eric Clapton - Strange Brew [02:48]
18. Eric Clapton - We're All The Way [02:36]

Playing Time.........: 01:12:58
Total Size...........: 428,61 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Smokie - The Best Of - 3 CD
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Smokie
Album................: The Best Of
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2002
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Ariola Express

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Smokie - If You Think You Know How To Love Me [03:27]
2. Smokie - Don't Play Your Rock 'N' Roll To Me [03:19]
3. Smokie - Something's Been Making Me Blue [03:01]
4. Smokie - Wild Wild Angels [03:57]
5. Smokie - I'll Meet You At Midnight [03:16]
6. Smokie - Living Next Door To Alice [03:28]
7. Smokie - Walk Right Back [05:32]
8. Smokie - It's Your Live [03:33]
9. Smokie - Love Remains A Stranger [03:58]
10. Smokie - For A Few Dollars More [03:36]
11. Smokie - Oh Carol [03:40]
12. Smokie - Mexican Girl [03:58]
13. Smokie - Do To Me [03:21]
14. Smokie - Babe It's Up To You [03:44]
15. Smokie - San Francisco Bay [03:18]
16. Smokie - Take Good Care Of My Baby [03:25]
17. Smokie - I Do Declare [03:44]

Playing Time.........: 01:02:24
Total Size...........: 405,16 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Smokie - Run To Me [04:14]
2. Smokie - Little Town Flirt [03:27]
3. Smokie - When My Back Was Against The Wall [03:36]
4. Smokie - Little Lucy [03:46]
5. Smokie - Now You Think You Know [03:28]
6. Smokie - Will You Love Me [03:44]
7. Smokie - Goin' Tomorrow [03:44]
8. Smokie - Power Of Love [01:57]
9. Smokie - Baby It's You [03:51]
10. Smokie - Love's A Riot [03:41]
11. Smokie - Lay Back In The Arms Of Someone [04:06]
12. Smokie - No One Could Ever Love You More [02:32]
13. Smokie - Light Up My Life [04:25]
14. Smokie - The Other Side Of The Road [03:53]
15. Smokie - I Can't Stop Loving You [03:38]
16. Smokie - Don't Take Your Love Away This Time [03:14]
17. Smokie - Falling For You [03:50]
18. Smokie - Headspin [03:30]

Playing Time.........: 01:04:45
Total Size...........: 419,22 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 3
---------------------------------------------------------------------

1. Smokie - Needles And Pins [02:47]
2. Smokie - Yesterday's Dreams [03:12]
3. Smokie - You'll Be Lonely Tonight [03:09]
4. Smokie - The Loser [03:03]
5. Smokie - Don't Turn Out Your Light [04:01]
6. Smokie - The Coldest Night [04:15]
7. Smokie - I Can't Stay Here Tonight [04:08]
8. Smokie - Sunshine Avenue [03:11]
9. Smokie - The Dancer [03:52]
10. Smokie - It's Natural [02:39]
11. Smokie - We're Flying High [03:54]
12. Smokie - Changing All The Time [03:24]
13. Smokie - Back To Bradford [02:43]
14. Smokie - Daydreamin' [02:17]
15. Smokie - Think Of Me [04:43]
16. Smokie - Julie [03:03]
17. Smokie - It Makes Me Money [02:55]

Playing Time.........: 57:25
Total Size...........: 363,21 MB

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Country and Western
Year: 2025
Genre: Country
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Cody Johnson - On My Way to You
02. Luke Combs - Ain't No Love in Oklahoma (From Twisters The Album)
03. Cole Swindell - Drinkaby
04. Bailey Zimmerman - Where It Ends
05. Zach Bryan - If She Wants a Cowboy
06. Gabby Barrett - Dance like No One’s Watching
07. Pecos & the Rooftops - This Damn Song
08. Brent Cobb - Black Crow
09. Ian Munsick - Long Live Cowgirls
10. Blake Shelton - Boys ’Round Here (feat. Pistol Annies & Friends)
11. Miranda Lambert - Ain’t in Kansas Anymore (From Twisters The Album)
12. Ashley McBryde - Brenda Put Your Bra On
13. Warren Zeiders - Inside Your Head
14. Meghan Patrick - Still Loving You (feat. Joe Nichols)
15. Sturgill Simpson - Oh Sarah
16. Tanner Usrey - Take Me Home
17. Morgane Stapleton - You Are My Sunshine (feat. Chris Stapleton)
18. Drew Parker - At the End of the Dirt Road
19. Brandy Clark - Daughter
20. Kid Rock - Flyin' High (feat. Zac Brown)
21. Jamey Johnson - Saturday Night in New Orleans
22. Brandi Carlile - Broken Horses
23. Randy Travis - Tonight I'm Playin' Possum
24. The Highwomen - Loose Change
25. Jason Isbell - God Is a Working Man
26. Sheryl Crow - Homesick
27. Orville Peck - The Hurtin' Kind
28. Brittney Spencer - First Car Feeling
29. Charlie Worsham - How I Learned to Pray (feat. Luke Combs)
30. Dee White - Road That Goes Both Ways (feat. Ashley McBryde)