...( Info )...

Artist...............: The Velvet Underground
Album................: 1969 Velvet Underground Live With Lou Reed (2024 HiRes Reissue)
Genre................: Rock
Year.................: 1974
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. The Velvet Underground - Waiting For My Man (Live At End Of Cole Avenue, Dallas, TX / 1969)
2. The Velvet Underground - Lisa Says (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
3. The Velvet Underground - What Goes On (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
4. The Velvet Underground - Sweet Jane (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
5. The Velvet Underground - We're Gonna Have A Real Good Time Together (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
6. The Velvet Underground - Femme Fatale (Live At End Of Cole Avenue, Dallas, TX / 1969)
7. The Velvet Underground - New Age (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
8. The Velvet Underground - Rock And Roll (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
9. The Velvet Underground - Beginning To See The Light (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
10. The Velvet Underground - Ocean (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
11. The Velvet Underground - Pale Blue Eyes (Live At End Of Cole Avenue, Dallas, TX / 1969)
12. The Velvet Underground - Heroin (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
13. The Velvet Underground - Some Kinda Love (Live At End Of Cole Avenue, Dallas, TX / 1969)
14. The Velvet Underground - Over You (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
15. The Velvet Underground - Sweet Bonnie Brown / It's Just Too Much (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
16. The Velvet Underground - White Light White Heat (Live At The Matrix, San Francisco, CA / 1969)
17. The Velvet Underground - I'll Be Your Mirror (Live At End Of Cole Avenue, Dallas, TX / 1969)

...( Info )...

Artist...............: Toto
Album................: Toto IV
Genre................: Pop/Rock
Year.................: 1982-03-26
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

CD1

1. Toto - Rosanna (Album Version)
2. Toto - Make Believe (Album Version)
3. Toto - I Won't Hold You Back (Album Version)
4. Toto - Good for You (Album Version)
5. Toto - It's a Feeling (Album Version)
6. Toto - Afraid of Love (Album Version)
7. Toto - Lovers in the Night (Album Version)
8. Toto - We Made It (Album Version)
9. Toto - Waiting for Your Love (Album Version)
10. Toto - Africa (Album Version)

...( Info )...


Artist...............: London Grammar
Album................: The Greatest Love
Genre................: Alternativa e indie
Year.................: 2024
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. London Grammar - House
2. London Grammar - Fakest Bitch
3. London Grammar - You And I
4. London Grammar - LA
5. London Grammar - Ordinary Life
6. London Grammar - Santa Fe
7. London Grammar - Kind Of Man
8. London Grammar - Rescue
9. London Grammar - Into Gold
10. London Grammar - The Greatest Love

..::INFO::..

Imaginal Disk to drugi album studyjny amerykańskiego duetu Magdalena Bay, wydany 23 sierpnia 2024 roku nakładem Mom + Pop Music.

Title: Imaginal Disk

Artist: Magdalena Bay

Country: USA

Year: 2024

Genre: Synth-Pop

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.She Looked Like Me!
2.Killing Time
3.True Blue Interlude
4.Image
5.Death & Romance
6.Fear, Sex
7.Vampire in the Corner
8.Watching T.V.
9.Tunnel Vision
10.Love Is Everywhere
11.Feeling Diskinserted?
12.That's My Floor
13.Cry for Me
14.Angel on a Satellite
15.The Ballad of Matt & Mica

..::INFO::..

Debiutancki album amerykańskiego zespołu skapunkowego z Cranston.

Title: No Deal

Artist: Bad Larry

Country: USA

Year: 2004

Genre: Ska Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 224 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Someday, Everything
2.Another Way
3.Only You
4.Call To Arms
5.Ska Tissue
6.Tabitha
7.B-Side
8.Label
9.Shudder To Think
10.ESB
11.Sarah Hates Less Than Jake
12.Where To Begin
13.Song For A Sunny Afternoon
14.KSI

...( Info )...

Artist: Various Artists
Album: Christmas Instrumentals – 2024
Year: 2024
Format: mp3 320 kbps

...( TrackList )...

01. Scott Lawton - Last Christmas (Symphonic Christmas)
02. Anthony Ventura - O Tannenbaum
03. Philippe Rombi - Hymne des fraternisés
04. Pavlo Beznosiuk - Concerto Grosso in G Minor, Op. 6 No. 8 Christmas Concerto III. Adagio - Allegro
05. Douglas Boyd - El cant dels ocells (Arr. by Casals)
06. Roberto Rizzi Brignoli - 12 Romances, Op. 21 VII. Zdes' khorosho (Arr. for Trumpet & Orchestra)
07. Stefano Di Battista - White Christmas
08. Nils Wülker - Macht hoch die Tür
09. Piano Hands - All I Want for Christmas Is You
10. Deutsches Filmorchester Babelsberg - Have Yourself a Merry Little Christmas (Arr. Tempel)
11. Anthony Ventura - Kling Glöckchen klingeling (Arr. by Bacardi)
12. Richard Whilds - Weihnachtsfriede (Arr. Whilds for Trumpet)
13. Nils Wülker - What This Year Has Given Us
14. Salonorchester Colln - Weihnachten
15. Piano Hands - We Wish You a Merry Christmas
16. Alison Balsom - Weihnachtsoratorium, BWV 248, Pt. 2 No. 1, Pastorale Sinfonia in G Major (Arr. Wright for Trumpet)
17. Piano Hands - It's the Most Wonderful Time of the Year (Piano Version)
18. Anthony Ventura - Tochter Zion
19. Omer Klein - Wonder and Awe 2
20. Nils Wülker - Rays of Winter Sun
21. Salonorchester Colln - Der Weihnachtsmann kommt
22. Riccardo Minasi - Stille Nacht, heilige Nacht, H. 145 (Arr. Whilds for Trumpet)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Kompaktowa reedycja albumu hc/punkowej kapeli Afekt, pochodzącej z Biłgoraja. Zespół działał grupo ponad 20 lat temu i zarejestrował 13 numerów, które pierwotnie ukazały się w 1999 roku, w wersji kasetowej, obecnie po remasteringu doczekały się wydania na CD. Po rozpadzie Afektu jego muzycy kontynuowali działalność w składzie hardcore'owej kapeli Rearrange.



..::TRACK-LIST::..

1. Global
2. Każdy z nas
3. System podporządkowania
4. Bezsilność
5. Przeciwko wiwisekcji
6. Zanieczyszczony umysł
7. Demonstracje
8. Wyzwolenie
9. Odliczanie do wyginięcia
10. Samokontrola
11. Sprzeciw i walka
12. Granice naszych tolerancji
13. Wszystkim kobietom

Bonus:
14. Scenowi kibice (Schizma cover)



..::OBSADA::..

Pająk - dr
Kosio - tp
Młody - g
Uli - b, v



https://www.youtube.com/watch?v=5k4V6J44W_s



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Kompaktowa reedycja albumu hc/punkowej kapeli Afekt, pochodzącej z Biłgoraja. Zespół działał grupo ponad 20 lat temu i zarejestrował 13 numerów, które pierwotnie ukazały się w 1999 roku, w wersji kasetowej, obecnie po remasteringu doczekały się wydania na CD. Po rozpadzie Afektu jego muzycy kontynuowali działalność w składzie hardcore'owej kapeli Rearrange.



..::TRACK-LIST::..

1. Global
2. Każdy z nas
3. System podporządkowania
4. Bezsilność
5. Przeciwko wiwisekcji
6. Zanieczyszczony umysł
7. Demonstracje
8. Wyzwolenie
9. Odliczanie do wyginięcia
10. Samokontrola
11. Sprzeciw i walka
12. Granice naszych tolerancji
13. Wszystkim kobietom

Bonus:
14. Scenowi kibice (Schizma cover)



..::OBSADA::..

Pająk - dr
Kosio - tp
Młody - g
Uli - b, v



https://www.youtube.com/watch?v=5k4V6J44W_s



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Tomasz Stańko skończyłby w tym roku 80 lat. Wytwórnia Astigmatic Records postanowiła uczcić tę okazję specjalnym wydawnictwem. "Wooden Music I" zawiera nieznane wcześniej nagrania, które przez pół wieku przeleżały w archiwach Radia Bremen. To aż niewiarygodne, że tak porywający materiał musiał tyle czasu czekać na wydanie. Mamy tu do czynienia z klasycznym kwintetem Stańki ze Zbigniewem Seifertem, Januszem Muniakiem, Bronisławem Suchankiem oraz Januszem Stefańskim. Muzycy byli wówczas już po wydaniu swojego pierwszego albumu, "Music for K", opublikowanego w kultowej serii Polish Jazz. Niedługo później zespołowi udało się otrzymać roczne wizy na Zachód. Większość czasu spędzili w RFN, pomieszkując w hipisowskich komunach oraz intensywnie koncertując na jazzowych festiwalach i w kameralnych klubach. W maju 1972 roku kwintet wystąpił na Iserlohn Festival, co zostało udokumentowane albumem "Jazzmessage From Poland". W marcu następnego roku, w monachijskiej Musikhochschule zarejestrowano natomiast longplay "Purple Sun", który okazał się ostatnim dziełem kwintetu (choć już bez Suchanka, którego zastąpił Hans Hartmann). O tym, co działo się przez te dziesięć miesięcy pomiędzy, nie było dotąd zbyt wiele wiadomo.

Teraz jednak do tych wydawnictw dołącza czwarte, zarejestrowane 15 czerwca 1972 roku w bremeńskim klubie Lila Eule. Tytuł "Wooden Music" odnosi się do tego, jak sam kwintet określał swoją muzykę, ponieważ wszystkie instrumenty towarzyszące trąbce Stańki były drewniane - skrzypce Seiferta, kontrabas Suchanka, bębny Stefańskiego, flet Muniaka, a nawet saksofon, na którym też grał Muniak, jest przecież zaliczany do drewnianych instrumentów ze względu na wykonany z tego materiału stroik. Ówczesne występy zespołu były w zasadzie totalną improwizacją, jak twierdzi ostatni żyjący muzyk składu, Bronisław Suchanek. I dodaje: Przyjeżdżaliśmy na koncert, zaczynaliśmy grać i nie wiedzieliśmy, do czego dojdziemy. Jedyne, co nas prowadziło, to wspólna i psychiczna zgodność, zrozumienie, przyjaźń i respekt w tej podróży muzycznej. Muzyka była pierwszym i najważniejszym elementem, któremu należało się przyporządkować - to był free jazz najczystszej wody. Jeśli są tam momenty, które wydają się zaaranżowane, to wynikają z tego, że graliśmy razem przez kilka lat, wieczór po wieczorze, jeżdżąc z klubu do klubu. Znaliśmy się lepiej niż znali nas nasi rodzice, mieliśmy do siebie totalne zaufanie. Dzięki temu ta muzyka zaistniała w taki sposób.

Na płycie nie ma więc tradycyjnie rozumianych kompozycji. Są improwizacje, które na trackliście opisano po prostu za pomocą kolejnych cyfr. Ścieżek jest sześć, ale cztery pierwsze to tak naprawdę jeden jam, zagrany bez żadnych przerw. Ma to swoje uzasadnienie, bowiem podczas tej improwizacji muzycy kilkakrotnie zmieniali jej kierunek. W "Piece 1", bez żadnego wstępu - jakby muzycy grali już od jakiegoś czasu, tylko ktoś zapomniał wcześniej włączyć nagrywanie - jesteśmy od razu wrzuceni w środek improwizacji Seiferta, Suchanka i Stefańskiego, z agresywnymi, atonalnymii partiami skrzypiec oraz intensywną grą sekcji rytmicznej. To kolektywny free jazz w klasycznym wydaniu. Pod koniec muzycy jednak zwalniają, by w "Piece 2" perkusję zastąpił fleksaton, a instrumenty strunowe podążyły w rejony raczej współczesnej kameralistyki niż jazzu. Dopiero klimatyczna trąbka lidera przywraca utwór na trochę bardziej jazzowe tory. Wraz z "Piece 3" momentalnie wraca niesamowita energia. To blisko trzynaście minut porywającego i bardziej melodyjnego grania z okolic "Bitches Brew" Milesa Davisa, choć bez zelektryfikowanego brzmienia. W drugiej połowie w końcu uaktywnia się Muniak ze swoim saksofonem, wchodząc w świetny dialog ze Stańką. Dla odmiany "Piece 4" to krótki, najbardziej tu rozpędzony i brutalny free jazz.

"Piece 5" samodzielnie trwa niewiele krócej od czterech poprzednich ścieżek razem wziętych, przekraczając długość dwudziestu minut. Tym razem jakikolwiek podział byłby pozbawiony sensu, gdyż jest to bardzo zwarta, płynnie rozwijająca się improwizacja. Kwintet świetnie buduje tu napięcie, stopniowo zwiększając lub znów zmniejszając intensywność. Sekcja rytmiczna zapewnia potężny, jakby skradający się akompaniament dla solistów - oprócz Stańki i Seiferta w końcu więcej do zagrania ma Muniak. Przez dużą część nagrania to właśnie jego błyskotliwe partie skupiają na sobie uwagę, choć pozostali muzycy także pokazują się od jak najlepszej strony, a ich wzajemna interakcja jest godna najwyższego podziwu. Całość bardzo swobodnie lawiruje między bardziej przystępnym graniem post-bopowym, a freejazzową ekspresją, choć już bez wściekłości "Piece 4". Z koli we fragmentach, podczas których dęciaki całkowicie ustępują skrzypcom, słyszę pewne podobieństwo do koncertowych improwizacji King Crimson z Davidem Crossem, a skład ten zaczął koncertować dopiero kilka miesięcy później. "Piece 5" płynnie przechodzi w znacznie subtelniejszy "Piece 6", który za sprawą bardziej wyrazistego tematu trąbki, klimatu oraz wyciszającej roli, jaką tutaj pełni, kojarzy mi się z "Sanctuary" Davisa, ale ma też w sobie coś z tych bardziej medytacyjnych kawałków wczesnego Mahavishnu Orchestra. Biorąc pod uwagę charakter wcześniejszych fragmentów, nie jest to spodziewane zakończenie, ale bardzo udanie urozmaica ten materiał.

Dawno już nie słyszałem jazzowego wydawnictwa, które zrobiłoby na mnie takie wrażenie. "Wooden Music I" to autentycznie porywający występ zespołu, który jawi się w tych nagraniach jako jeden z najlepszych europejskich składów jazzowych, zarówno jeśli oceniać indywidualne umiejętności czy wyobraźnię muzyków, jak i ich wzajemną współpracę. Cieszy też jakość rejestracji, do której trudno się przyczepić, a nawet dziś bywa z tym przecież problem. "Wooden Music I" to rzecz wcale nie gorsza od trzech albumów kwintetu Stańki, jakie ukazały się w epoce, a nie wiem, czy czasem nie lepsza. Natomiast już na przyszły rok została zapowiedziana druga odsłona "Wooden Music", co jest dla mnie niezwykle ekscytującą wiadomością.

Paweł Pałasz


It would appear that Polish jazz is a well-known subject through and through. Dozens of outstanding albums, biographies of the masters, hundreds of journal articles. As it turns out, it is still possible to find music that has been waiting for years to be discovered. On the 80th birthday of Tomasz Stańko, Astigmatic Records presents the first part of Wooden Music, a conceptual project created by the maestro and his legendary quintet, which has been stored in the archives of Radio Bremen for 50 years.

Tomasz Stańko was an exceptional Polish jazz trumpeter. He passed away in 2018, leaving behind a legacy of numerous releases, soundtracks, concert recordings and wild stories involving him. Before rising to the top, he honed his craft alongside Krzysztof Komeda and Andrzej Trzaskowski. In the mid-1960s, he appeared on Astigmatic and Polish Jazz Vol. 4 – the albums that were a creative manifesto for Polish jazz of those years. However, all this time he was constantly thinking about starting his own band.

In 1968 he completed the line-up – Janusz Stefański on drums, Bronisław Suchanek on double bass, Janusz Muniak on tenor saxophone and Zbigniew Seifert on alto saxophone, which he soon replaced with the violin. Stańko classified the quintet's output into three periods. The first, composed, is associated with Music for K, Stańko's publishing debut as a leader, which became a permanent entry in the canon of Polish jazz records. The second period is wooden music – it's the free jazz period, the least known in the quintet's history despite the fact that it spanned more than three years. The third and final period is linked to the release of the band's final album, the cult Purple Sun. However, the entire period between Music for K and Purple Sun is shrouded in mystery, as the band was mainly in Western Europe at the time. In the early 1970s, all the musicians take one-year visas. In between tours they live in Germany: first in a hippie commune in Wurtzburg, then in Darmstadt. They play in clubs on a day by day basis. The quintet is said to be distinguished from other bands by their ability to completely "burn" in the fire of improvisation. They lead their lives as a single organism, touring without wives or girlfriends. The compositions are blurred, the fascination with free music prevails. Short pieces and motives are the starting point for further performance. The ensemble does not plan, they just play. On 28 May 1972 they play at the Iserlohn jazz festival. JG Records would release this performance as Jazzmessage from Poland. The very music recorded there represents what the quintet called Wooden Music.

The foundation of wooden music is the sound of the double bass and the violin, but it soon becomes apparent that all instruments except for Tomasz Stańko's trumpet are wooden. A string orchestra is born, over which the metal trumpet can weave all sorts of hues accompanied by the saxophone. What fascinates the quintet in wooden music is the melody, rhythm and timbre - where these are usually just an element, they fill the entire piece in their case. Bronisław Suchanek, the last living member of the quintet, recalls:

"Wooden music is all about total improvisation. We used to arrive at a gig, start playing without really knowing where we were heading. The only thing that guided us was the common and mental compatibility, understanding, friendship and respect along this musical journey. Music was the first most important element to attribute to – it was free jazz in its purest form. If there are any moments that seem orchestrated it is because we played together for several years, evening after evening, going from club to club. We knew each other better than our parents knew us, we had total trust in each other – that's what made this music exist in the way it did."

To celebrate the 80th anniversary of Tomasz Stanko's birthday, Astigmatic Records in cooperation with Tomasz Stańko Foundation and the Adam Mickiewicz Institute will be releasing two parts of Wooden Music: the first on 5th December 2022, and the second in the first half of 2023. Both albums released by Astigmatic Records add to the little-known history of the quintet, the most important episode in their lives, as the band's musicians used to refer to the late 1960s and early 1970s. Wooden Music I will be released via Astigmatic Records in digital, CD and LP versions; what's more, a limited red vinyl edition including a B2 poster designed by Natalia Łabędź will also be available. The pre-order of the LP will be launched on 4th November 2022.



..::TRACK-LIST::..

1. Piece 1 03:55
2. Piece 2 04:56
3. Piece 3 12:25
4. Piece 4 03:11
5. Piece 5 21:58
6. Piece 6 08:55



..::OBSADA::..

Tomasz Stańko - trumpet
Zbigniew Seifert - violin
Janusz Muniak - tenro saxophone, flute, percussion
Bronisław Suchanek - double bass
Janusz Stefański - drums, flexatone




https://www.youtube.com/watch?v=t90q0aK8t5c



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Tomasz Stańko skończyłby w tym roku 80 lat. Wytwórnia Astigmatic Records postanowiła uczcić tę okazję specjalnym wydawnictwem. "Wooden Music I" zawiera nieznane wcześniej nagrania, które przez pół wieku przeleżały w archiwach Radia Bremen. To aż niewiarygodne, że tak porywający materiał musiał tyle czasu czekać na wydanie. Mamy tu do czynienia z klasycznym kwintetem Stańki ze Zbigniewem Seifertem, Januszem Muniakiem, Bronisławem Suchankiem oraz Januszem Stefańskim. Muzycy byli wówczas już po wydaniu swojego pierwszego albumu, "Music for K", opublikowanego w kultowej serii Polish Jazz. Niedługo później zespołowi udało się otrzymać roczne wizy na Zachód. Większość czasu spędzili w RFN, pomieszkując w hipisowskich komunach oraz intensywnie koncertując na jazzowych festiwalach i w kameralnych klubach. W maju 1972 roku kwintet wystąpił na Iserlohn Festival, co zostało udokumentowane albumem "Jazzmessage From Poland". W marcu następnego roku, w monachijskiej Musikhochschule zarejestrowano natomiast longplay "Purple Sun", który okazał się ostatnim dziełem kwintetu (choć już bez Suchanka, którego zastąpił Hans Hartmann). O tym, co działo się przez te dziesięć miesięcy pomiędzy, nie było dotąd zbyt wiele wiadomo.

Teraz jednak do tych wydawnictw dołącza czwarte, zarejestrowane 15 czerwca 1972 roku w bremeńskim klubie Lila Eule. Tytuł "Wooden Music" odnosi się do tego, jak sam kwintet określał swoją muzykę, ponieważ wszystkie instrumenty towarzyszące trąbce Stańki były drewniane - skrzypce Seiferta, kontrabas Suchanka, bębny Stefańskiego, flet Muniaka, a nawet saksofon, na którym też grał Muniak, jest przecież zaliczany do drewnianych instrumentów ze względu na wykonany z tego materiału stroik. Ówczesne występy zespołu były w zasadzie totalną improwizacją, jak twierdzi ostatni żyjący muzyk składu, Bronisław Suchanek. I dodaje: Przyjeżdżaliśmy na koncert, zaczynaliśmy grać i nie wiedzieliśmy, do czego dojdziemy. Jedyne, co nas prowadziło, to wspólna i psychiczna zgodność, zrozumienie, przyjaźń i respekt w tej podróży muzycznej. Muzyka była pierwszym i najważniejszym elementem, któremu należało się przyporządkować - to był free jazz najczystszej wody. Jeśli są tam momenty, które wydają się zaaranżowane, to wynikają z tego, że graliśmy razem przez kilka lat, wieczór po wieczorze, jeżdżąc z klubu do klubu. Znaliśmy się lepiej niż znali nas nasi rodzice, mieliśmy do siebie totalne zaufanie. Dzięki temu ta muzyka zaistniała w taki sposób.

Na płycie nie ma więc tradycyjnie rozumianych kompozycji. Są improwizacje, które na trackliście opisano po prostu za pomocą kolejnych cyfr. Ścieżek jest sześć, ale cztery pierwsze to tak naprawdę jeden jam, zagrany bez żadnych przerw. Ma to swoje uzasadnienie, bowiem podczas tej improwizacji muzycy kilkakrotnie zmieniali jej kierunek. W "Piece 1", bez żadnego wstępu - jakby muzycy grali już od jakiegoś czasu, tylko ktoś zapomniał wcześniej włączyć nagrywanie - jesteśmy od razu wrzuceni w środek improwizacji Seiferta, Suchanka i Stefańskiego, z agresywnymi, atonalnymii partiami skrzypiec oraz intensywną grą sekcji rytmicznej. To kolektywny free jazz w klasycznym wydaniu. Pod koniec muzycy jednak zwalniają, by w "Piece 2" perkusję zastąpił fleksaton, a instrumenty strunowe podążyły w rejony raczej współczesnej kameralistyki niż jazzu. Dopiero klimatyczna trąbka lidera przywraca utwór na trochę bardziej jazzowe tory. Wraz z "Piece 3" momentalnie wraca niesamowita energia. To blisko trzynaście minut porywającego i bardziej melodyjnego grania z okolic "Bitches Brew" Milesa Davisa, choć bez zelektryfikowanego brzmienia. W drugiej połowie w końcu uaktywnia się Muniak ze swoim saksofonem, wchodząc w świetny dialog ze Stańką. Dla odmiany "Piece 4" to krótki, najbardziej tu rozpędzony i brutalny free jazz.

"Piece 5" samodzielnie trwa niewiele krócej od czterech poprzednich ścieżek razem wziętych, przekraczając długość dwudziestu minut. Tym razem jakikolwiek podział byłby pozbawiony sensu, gdyż jest to bardzo zwarta, płynnie rozwijająca się improwizacja. Kwintet świetnie buduje tu napięcie, stopniowo zwiększając lub znów zmniejszając intensywność. Sekcja rytmiczna zapewnia potężny, jakby skradający się akompaniament dla solistów - oprócz Stańki i Seiferta w końcu więcej do zagrania ma Muniak. Przez dużą część nagrania to właśnie jego błyskotliwe partie skupiają na sobie uwagę, choć pozostali muzycy także pokazują się od jak najlepszej strony, a ich wzajemna interakcja jest godna najwyższego podziwu. Całość bardzo swobodnie lawiruje między bardziej przystępnym graniem post-bopowym, a freejazzową ekspresją, choć już bez wściekłości "Piece 4". Z koli we fragmentach, podczas których dęciaki całkowicie ustępują skrzypcom, słyszę pewne podobieństwo do koncertowych improwizacji King Crimson z Davidem Crossem, a skład ten zaczął koncertować dopiero kilka miesięcy później. "Piece 5" płynnie przechodzi w znacznie subtelniejszy "Piece 6", który za sprawą bardziej wyrazistego tematu trąbki, klimatu oraz wyciszającej roli, jaką tutaj pełni, kojarzy mi się z "Sanctuary" Davisa, ale ma też w sobie coś z tych bardziej medytacyjnych kawałków wczesnego Mahavishnu Orchestra. Biorąc pod uwagę charakter wcześniejszych fragmentów, nie jest to spodziewane zakończenie, ale bardzo udanie urozmaica ten materiał.

Dawno już nie słyszałem jazzowego wydawnictwa, które zrobiłoby na mnie takie wrażenie. "Wooden Music I" to autentycznie porywający występ zespołu, który jawi się w tych nagraniach jako jeden z najlepszych europejskich składów jazzowych, zarówno jeśli oceniać indywidualne umiejętności czy wyobraźnię muzyków, jak i ich wzajemną współpracę. Cieszy też jakość rejestracji, do której trudno się przyczepić, a nawet dziś bywa z tym przecież problem. "Wooden Music I" to rzecz wcale nie gorsza od trzech albumów kwintetu Stańki, jakie ukazały się w epoce, a nie wiem, czy czasem nie lepsza. Natomiast już na przyszły rok została zapowiedziana druga odsłona "Wooden Music", co jest dla mnie niezwykle ekscytującą wiadomością.

Paweł Pałasz


It would appear that Polish jazz is a well-known subject through and through. Dozens of outstanding albums, biographies of the masters, hundreds of journal articles. As it turns out, it is still possible to find music that has been waiting for years to be discovered. On the 80th birthday of Tomasz Stańko, Astigmatic Records presents the first part of Wooden Music, a conceptual project created by the maestro and his legendary quintet, which has been stored in the archives of Radio Bremen for 50 years.

Tomasz Stańko was an exceptional Polish jazz trumpeter. He passed away in 2018, leaving behind a legacy of numerous releases, soundtracks, concert recordings and wild stories involving him. Before rising to the top, he honed his craft alongside Krzysztof Komeda and Andrzej Trzaskowski. In the mid-1960s, he appeared on Astigmatic and Polish Jazz Vol. 4 – the albums that were a creative manifesto for Polish jazz of those years. However, all this time he was constantly thinking about starting his own band.

In 1968 he completed the line-up – Janusz Stefański on drums, Bronisław Suchanek on double bass, Janusz Muniak on tenor saxophone and Zbigniew Seifert on alto saxophone, which he soon replaced with the violin. Stańko classified the quintet's output into three periods. The first, composed, is associated with Music for K, Stańko's publishing debut as a leader, which became a permanent entry in the canon of Polish jazz records. The second period is wooden music – it's the free jazz period, the least known in the quintet's history despite the fact that it spanned more than three years. The third and final period is linked to the release of the band's final album, the cult Purple Sun. However, the entire period between Music for K and Purple Sun is shrouded in mystery, as the band was mainly in Western Europe at the time. In the early 1970s, all the musicians take one-year visas. In between tours they live in Germany: first in a hippie commune in Wurtzburg, then in Darmstadt. They play in clubs on a day by day basis. The quintet is said to be distinguished from other bands by their ability to completely "burn" in the fire of improvisation. They lead their lives as a single organism, touring without wives or girlfriends. The compositions are blurred, the fascination with free music prevails. Short pieces and motives are the starting point for further performance. The ensemble does not plan, they just play. On 28 May 1972 they play at the Iserlohn jazz festival. JG Records would release this performance as Jazzmessage from Poland. The very music recorded there represents what the quintet called Wooden Music.

The foundation of wooden music is the sound of the double bass and the violin, but it soon becomes apparent that all instruments except for Tomasz Stańko's trumpet are wooden. A string orchestra is born, over which the metal trumpet can weave all sorts of hues accompanied by the saxophone. What fascinates the quintet in wooden music is the melody, rhythm and timbre - where these are usually just an element, they fill the entire piece in their case. Bronisław Suchanek, the last living member of the quintet, recalls:

"Wooden music is all about total improvisation. We used to arrive at a gig, start playing without really knowing where we were heading. The only thing that guided us was the common and mental compatibility, understanding, friendship and respect along this musical journey. Music was the first most important element to attribute to – it was free jazz in its purest form. If there are any moments that seem orchestrated it is because we played together for several years, evening after evening, going from club to club. We knew each other better than our parents knew us, we had total trust in each other – that's what made this music exist in the way it did."

To celebrate the 80th anniversary of Tomasz Stanko's birthday, Astigmatic Records in cooperation with Tomasz Stańko Foundation and the Adam Mickiewicz Institute will be releasing two parts of Wooden Music: the first on 5th December 2022, and the second in the first half of 2023. Both albums released by Astigmatic Records add to the little-known history of the quintet, the most important episode in their lives, as the band's musicians used to refer to the late 1960s and early 1970s. Wooden Music I will be released via Astigmatic Records in digital, CD and LP versions; what's more, a limited red vinyl edition including a B2 poster designed by Natalia Łabędź will also be available. The pre-order of the LP will be launched on 4th November 2022.



..::TRACK-LIST::..

1. Piece 1 03:55
2. Piece 2 04:56
3. Piece 3 12:25
4. Piece 4 03:11
5. Piece 5 21:58
6. Piece 6 08:55



..::OBSADA::..

Tomasz Stańko - trumpet
Zbigniew Seifert - violin
Janusz Muniak - tenro saxophone, flute, percussion
Bronisław Suchanek - double bass
Janusz Stefański - drums, flexatone




https://www.youtube.com/watch?v=t90q0aK8t5c



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Przeciszów, nazwa tej miejscowości jeszcze na początku 2023 roku niewiele mi mówiła. Półtora roku później mam za sobą już trzy wizyty w tej gminie, leżącej tuż obok Oświęcimia. Mieszcząca się tam Gminna Biblioteka Publiczna, pełniąca także rolę Domu Kultury stała się ważnym miejscem na koncertowej mapie południowej Polski. Duża w tym zasługa dyrektora tej placówki, Łukasza Fuczka, który swoim zaangażowaniem i wielką pasją przyciąga ciekawych artystów do zachodniej części Małopolski. I to właśnie jego głos słyszymy w tle podczas pierwszych kadrów wyświetlanych na ekranie. Po zapowiedzi na scenę wchodzą główni aktorzy spektaklu, czyli zespół Moonrise w składzie: Kamil Konieczniak (instrumenty klawiszowe, w tym linie basu, gitara), Marcin Kruczek (gitary), Grzegorz Bauer (perkusja) oraz Marcin Staszek (śpiew). I właśnie on przejmuje rolę prowadzącego wydarzenie, w sposób barwny zapowiadając poszczególne utwory oraz oczywiście rewelacyjnie interpretując teksty, głównie autorstwa byłego frontmana grupy Millenium (a także gościnnie występującego na płytach Moonrise), Łukasza „Galla” Gałęziowskiego.

Zespół rozpoczął występ od pochodzącego z trzeciego albumu („Stopover – Life” (2012)) nastrojowego nagrania „Surrender To Win”, które idealnie wprowadza słuchacza w klimat, którym przez kolejne kilkadziesiąt minut będą czarować muzycy. Mamy tu piękne klawiszowo – gitarowe pejzaże oraz wyśmienite partie solowe na tych instrumentach oraz precyzyjne podkłady perkusyjne. Nie brak też wyrazistych linii basu wygrywanych przez lidera grupy na swoim keyboardzie. Do tego dochodzi niezwykle nastrojowy, melodyjny śpiew Marcina Staszka, którego głos stanowi wartość dodaną do brzmienia grupy. Z całym szacunkiem dla śpiewającego w oryginale ten utwór Marcina Jajkiewicza, ale jednak głos jego imiennika lepiej mi tu pasuje.

Motyw podróży przewijał się przez cały koncert, a najbardziej eksplorowanymi rejonami były te zamieszczone na najnowszym studyjnym wydawnictwie zatytułowanym, nomen omen, „Travel Within” (2019). Nic dziwnego, wszak to właśnie na niej zaśpiewał Marcin Staszek, a co za tym idzie, w tym materiale czuje się najpewniej. Kolejnymi przystankami na trasie były bardziej dynamiczny „Dive” oraz melancholijne „Rubicon” i „The Answer” z mocniejszą końcówką, w której główną rolę odgrywa gitara Marcina Kruczka. Tekst do tego drugiego napisał Marcin Staszek wraz z Aleksandrą Rzadkowską i jest to jedyny wyjątek w całym (!) repertuarze Moonrise. Warstwa liryczna pozostałych pieśni jest dziełem Łukasza Gałęziowskiego.

Pora na powrót do płyty trzeciej („Stopover – Life”) i do jednej z jej najciekawszych odsłon w postaci nagrania „Flying In Empty Lands”. Tu liryczne fragmenty z dominującymi brzmieniami fortepianu mieszają się z bardziej dynamicznymi, z niemal metalowym riffem oraz intensywniejszym wykorzystaniem perkusji, a wszystko to przyozdobione solowymi popisami Konieczniaka na syntezatorze i Kruczka na gitarze.

W ten sposób „dofrunęliśmy” ponownie do miejsca, w którym można odbyć „podróż w głąb siebie”. Z „Travel Within” wybrzmiewa piękny „Little Stone” czarujący klawiszowym motywem i początkowo delikatnym perkusyjnym tłem, który wraz z dołączeniem charakterystycznej gitary Kruczka nabiera siły.

Były reprezentantki płyt numer trzy i cztery, pora zatem udać się na krótką wycieczkę po albumie numer 2, „Soul’s Inner Pendulum” z 2009 roku. Z niej wybrzmiewają dwa tematy – świetny, dynamiczny „Icarus” oraz pięknie rozwijający się „Angels Hidden Plan” z niezwykle długim popisem Kruczka na tle klawiszowego motywu. Ten pierwszy, prezentuje się odrobinę łagodniej niż w studyjnym pierwowzorze, a dodatkowo partie saksofonu zastąpione zostały popisami Marcina Kruczka. Ponadto Marcin Staszek udowodnił, że jego interpretacje tekstów śpiewanych pierwotnie przez ich autora są równie przekonujące, mimo innej barwy głosu.

Zespół powraca, po raz trzeci (i ostatni) do płyty „Stopover – Life”, by zagrać utwór „Mr Strange”. Jest to chwila na rozruszanie publiczności, która zachęcona przez wokalistę, wzbogaciła wykonanie rytmicznym klaskaniem. W ramach „odpoczynku” grupa zaprezentowała spokojny song „Time” z ostatniej płyty. Po nim Kamil opuszcza swoje stanowisko za zestawem instrumentów klawiszowych i chwyta za gitarę elektryczną, by wraz z kolegami (Marcin Kruczek zmienia gitarę na akustyczną) zatrzymać się na ostatnim „przystanku” z płyty „Travel Within”, czyli utworze „Calling Your Number”, oryginalnie zaśpiewanym na tym krążku przez „Galla”. Kamil udowadnia, że nie tylko jest mistrzem w grze na czarno–białych klawiszach, ale równie dobrze radzi sobie z sześcioma strunami, co udowadnia choćby w wyśmienitym popisie solowym.

Na finał wybrzmiewa tytułowa pieśń z debiutu grupy „The Lights Of A Distant Bay” (2008), w którym jeszcze bardziej można docenić kunszt lidera w grze na gitarze. Miejscami przywołuje on brzmienia kojarzące się z twórczością grupy Marillion, a jego partia solowa to już czysta bajka. W stosunku do pierwowzoru na uwagę zasługuje fakt, że słyszymy tu żywą, akustyczną perkusję.

Po ukłonach i bardzo krótkiej przerwie, podczas której de facto zespół nie zdążył zejść ze sceny, przyszła pora na bis. Pierwszym z nich był drugi reprezentant debiutu, utwór „In The Labyrinth Of The Dream”. Tu ponownie mamy do czynienia z mieszanką bardziej dynamicznych partii z przestrzennymi pejzażami, po raz kolejny przywołującymi dokonania z lat 80. wymienionego wyżej brytyjskiego kwintetu. Kolejny raz brawa należą się wokaliście, który oprócz świetnego odnalezienia się we wczesnym repertuarze Moonrise, zadbał o to, by publiczność stała się piątym członkiem zespołu zachęcając ją do wspólnego śpiewania. W tym celu wykorzystał w patent stosowany dawno temu przez Freddiego Mercurego.

Po tych emocjach zespół pozwolił, by widzowie wyciszyli się, prezentując na pożegnanie pieśń „Empty Lines” z drugiej płyty. Nastrój budowany jest tu przez duet fortepian – gitara akustyczna oraz subtelnymi bębnami i klawiszowymi tłami w drugiej części. W tym anturażu jeszcze raz możemy docenić niezwykle przyjemną dla ucha, dźwięczną barwę głosu Marcina Staszka. Jeszcze tylko podziękowania, ukłony i blisko dwugodzinna wędrówka z kwartetem dobiegła końca.

Niezwykle cieszę się, że wokalista przekonał Kamila Konieczniaka, że warto zaprezentować dorobek grupy na żywo i dzięki temu mogłem spędzić późnojesienny wieczór w gościnnych przeciszowskich progach delektując się pierwszorzędnymi dźwiękami. Teraz, za sprawą płyty DVD, mogę sobie przypomnieć magię tego wydarzenia w domowym zaciszu. To pierwsze wydawnictwo należącej do lidera formacji wytwórni Island Music Studio. Całość prezentuje się bardzo przyzwoicie od strony wizualnej. Obraz jest wyraźny, nie licząc niektórych zbliżeń, przy których operatorowi zadrżała ręka, ale w żaden sposób nie psuje to przyjemności z oglądania tego materiału. Okładkę oraz wnętrze digipacka zdobią wspaniałe, jak zawsze, zdjęcia autorstwa Michała Majewskiego. A za dźwięk (dostępna jest wyłącznie wersja stereofoniczna) odpowiada oczywiście Kamil Konieczniak. Jest on jednym z lepszych fachowców w dziedzinie miksu i masteringu, o czym niech świadczy choćby fakt, że od pewnego czasu jest on stałym współpracownikiem Ryszarda Kramarskiego, który oddaje mu bez wahania swoje dzieła w celu nadania im ostatecznego kształtu. Dodam, że zapowiadany jest też dwudyskowy zestaw audio na płytach kompaktowych.

Mam nadzieję, że grupa nie spocznie na laurach i za niedługo uraczy nas nowymi dźwiękami, wszak od wydania „Travel Within” minęło już 5 lat. Liczę także na kolejne koncerty, bo tych do tej pory było naprawdę niewiele, a obcowanie z twórczością Moonrise to niezwykle fascynujące doświadczenie.

Tomasz Dudkowski



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Surrender To Win
2. Dive
3. Rubicon
4. The Answer
5. Flying In Empty Lands
6. Little Stone
7. Icarus
8. Angels Hidden Plan

CD 2:
1. Mr Strange
2. Time
3. Calling Your Number
4. The Lights Of A Distant Bay
5. In The Labyrinth Of The Dream
6. Empty Lines



..::OBSADA::..

Kamil Konieczniak - keyboards ( line bass) & guitar
Marcin Staszek - vocal
Marcin Kruczek - guitars
Grzegorz Bauer - drums




https://www.youtube.com/watch?v=kf7VKeFlVmM



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Przeciszów, nazwa tej miejscowości jeszcze na początku 2023 roku niewiele mi mówiła. Półtora roku później mam za sobą już trzy wizyty w tej gminie, leżącej tuż obok Oświęcimia. Mieszcząca się tam Gminna Biblioteka Publiczna, pełniąca także rolę Domu Kultury stała się ważnym miejscem na koncertowej mapie południowej Polski. Duża w tym zasługa dyrektora tej placówki, Łukasza Fuczka, który swoim zaangażowaniem i wielką pasją przyciąga ciekawych artystów do zachodniej części Małopolski. I to właśnie jego głos słyszymy w tle podczas pierwszych kadrów wyświetlanych na ekranie. Po zapowiedzi na scenę wchodzą główni aktorzy spektaklu, czyli zespół Moonrise w składzie: Kamil Konieczniak (instrumenty klawiszowe, w tym linie basu, gitara), Marcin Kruczek (gitary), Grzegorz Bauer (perkusja) oraz Marcin Staszek (śpiew). I właśnie on przejmuje rolę prowadzącego wydarzenie, w sposób barwny zapowiadając poszczególne utwory oraz oczywiście rewelacyjnie interpretując teksty, głównie autorstwa byłego frontmana grupy Millenium (a także gościnnie występującego na płytach Moonrise), Łukasza „Galla” Gałęziowskiego.

Zespół rozpoczął występ od pochodzącego z trzeciego albumu („Stopover – Life” (2012)) nastrojowego nagrania „Surrender To Win”, które idealnie wprowadza słuchacza w klimat, którym przez kolejne kilkadziesiąt minut będą czarować muzycy. Mamy tu piękne klawiszowo – gitarowe pejzaże oraz wyśmienite partie solowe na tych instrumentach oraz precyzyjne podkłady perkusyjne. Nie brak też wyrazistych linii basu wygrywanych przez lidera grupy na swoim keyboardzie. Do tego dochodzi niezwykle nastrojowy, melodyjny śpiew Marcina Staszka, którego głos stanowi wartość dodaną do brzmienia grupy. Z całym szacunkiem dla śpiewającego w oryginale ten utwór Marcina Jajkiewicza, ale jednak głos jego imiennika lepiej mi tu pasuje.

Motyw podróży przewijał się przez cały koncert, a najbardziej eksplorowanymi rejonami były te zamieszczone na najnowszym studyjnym wydawnictwie zatytułowanym, nomen omen, „Travel Within” (2019). Nic dziwnego, wszak to właśnie na niej zaśpiewał Marcin Staszek, a co za tym idzie, w tym materiale czuje się najpewniej. Kolejnymi przystankami na trasie były bardziej dynamiczny „Dive” oraz melancholijne „Rubicon” i „The Answer” z mocniejszą końcówką, w której główną rolę odgrywa gitara Marcina Kruczka. Tekst do tego drugiego napisał Marcin Staszek wraz z Aleksandrą Rzadkowską i jest to jedyny wyjątek w całym (!) repertuarze Moonrise. Warstwa liryczna pozostałych pieśni jest dziełem Łukasza Gałęziowskiego.

Pora na powrót do płyty trzeciej („Stopover – Life”) i do jednej z jej najciekawszych odsłon w postaci nagrania „Flying In Empty Lands”. Tu liryczne fragmenty z dominującymi brzmieniami fortepianu mieszają się z bardziej dynamicznymi, z niemal metalowym riffem oraz intensywniejszym wykorzystaniem perkusji, a wszystko to przyozdobione solowymi popisami Konieczniaka na syntezatorze i Kruczka na gitarze.

W ten sposób „dofrunęliśmy” ponownie do miejsca, w którym można odbyć „podróż w głąb siebie”. Z „Travel Within” wybrzmiewa piękny „Little Stone” czarujący klawiszowym motywem i początkowo delikatnym perkusyjnym tłem, który wraz z dołączeniem charakterystycznej gitary Kruczka nabiera siły.

Były reprezentantki płyt numer trzy i cztery, pora zatem udać się na krótką wycieczkę po albumie numer 2, „Soul’s Inner Pendulum” z 2009 roku. Z niej wybrzmiewają dwa tematy – świetny, dynamiczny „Icarus” oraz pięknie rozwijający się „Angels Hidden Plan” z niezwykle długim popisem Kruczka na tle klawiszowego motywu. Ten pierwszy, prezentuje się odrobinę łagodniej niż w studyjnym pierwowzorze, a dodatkowo partie saksofonu zastąpione zostały popisami Marcina Kruczka. Ponadto Marcin Staszek udowodnił, że jego interpretacje tekstów śpiewanych pierwotnie przez ich autora są równie przekonujące, mimo innej barwy głosu.

Zespół powraca, po raz trzeci (i ostatni) do płyty „Stopover – Life”, by zagrać utwór „Mr Strange”. Jest to chwila na rozruszanie publiczności, która zachęcona przez wokalistę, wzbogaciła wykonanie rytmicznym klaskaniem. W ramach „odpoczynku” grupa zaprezentowała spokojny song „Time” z ostatniej płyty. Po nim Kamil opuszcza swoje stanowisko za zestawem instrumentów klawiszowych i chwyta za gitarę elektryczną, by wraz z kolegami (Marcin Kruczek zmienia gitarę na akustyczną) zatrzymać się na ostatnim „przystanku” z płyty „Travel Within”, czyli utworze „Calling Your Number”, oryginalnie zaśpiewanym na tym krążku przez „Galla”. Kamil udowadnia, że nie tylko jest mistrzem w grze na czarno–białych klawiszach, ale równie dobrze radzi sobie z sześcioma strunami, co udowadnia choćby w wyśmienitym popisie solowym.

Na finał wybrzmiewa tytułowa pieśń z debiutu grupy „The Lights Of A Distant Bay” (2008), w którym jeszcze bardziej można docenić kunszt lidera w grze na gitarze. Miejscami przywołuje on brzmienia kojarzące się z twórczością grupy Marillion, a jego partia solowa to już czysta bajka. W stosunku do pierwowzoru na uwagę zasługuje fakt, że słyszymy tu żywą, akustyczną perkusję.

Po ukłonach i bardzo krótkiej przerwie, podczas której de facto zespół nie zdążył zejść ze sceny, przyszła pora na bis. Pierwszym z nich był drugi reprezentant debiutu, utwór „In The Labyrinth Of The Dream”. Tu ponownie mamy do czynienia z mieszanką bardziej dynamicznych partii z przestrzennymi pejzażami, po raz kolejny przywołującymi dokonania z lat 80. wymienionego wyżej brytyjskiego kwintetu. Kolejny raz brawa należą się wokaliście, który oprócz świetnego odnalezienia się we wczesnym repertuarze Moonrise, zadbał o to, by publiczność stała się piątym członkiem zespołu zachęcając ją do wspólnego śpiewania. W tym celu wykorzystał w patent stosowany dawno temu przez Freddiego Mercurego.

Po tych emocjach zespół pozwolił, by widzowie wyciszyli się, prezentując na pożegnanie pieśń „Empty Lines” z drugiej płyty. Nastrój budowany jest tu przez duet fortepian – gitara akustyczna oraz subtelnymi bębnami i klawiszowymi tłami w drugiej części. W tym anturażu jeszcze raz możemy docenić niezwykle przyjemną dla ucha, dźwięczną barwę głosu Marcina Staszka. Jeszcze tylko podziękowania, ukłony i blisko dwugodzinna wędrówka z kwartetem dobiegła końca.

Niezwykle cieszę się, że wokalista przekonał Kamila Konieczniaka, że warto zaprezentować dorobek grupy na żywo i dzięki temu mogłem spędzić późnojesienny wieczór w gościnnych przeciszowskich progach delektując się pierwszorzędnymi dźwiękami. Teraz, za sprawą płyty DVD, mogę sobie przypomnieć magię tego wydarzenia w domowym zaciszu. To pierwsze wydawnictwo należącej do lidera formacji wytwórni Island Music Studio. Całość prezentuje się bardzo przyzwoicie od strony wizualnej. Obraz jest wyraźny, nie licząc niektórych zbliżeń, przy których operatorowi zadrżała ręka, ale w żaden sposób nie psuje to przyjemności z oglądania tego materiału. Okładkę oraz wnętrze digipacka zdobią wspaniałe, jak zawsze, zdjęcia autorstwa Michała Majewskiego. A za dźwięk (dostępna jest wyłącznie wersja stereofoniczna) odpowiada oczywiście Kamil Konieczniak. Jest on jednym z lepszych fachowców w dziedzinie miksu i masteringu, o czym niech świadczy choćby fakt, że od pewnego czasu jest on stałym współpracownikiem Ryszarda Kramarskiego, który oddaje mu bez wahania swoje dzieła w celu nadania im ostatecznego kształtu. Dodam, że zapowiadany jest też dwudyskowy zestaw audio na płytach kompaktowych.

Mam nadzieję, że grupa nie spocznie na laurach i za niedługo uraczy nas nowymi dźwiękami, wszak od wydania „Travel Within” minęło już 5 lat. Liczę także na kolejne koncerty, bo tych do tej pory było naprawdę niewiele, a obcowanie z twórczością Moonrise to niezwykle fascynujące doświadczenie.

Tomasz Dudkowski



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Surrender To Win
2. Dive
3. Rubicon
4. The Answer
5. Flying In Empty Lands
6. Little Stone
7. Icarus
8. Angels Hidden Plan

CD 2:
1. Mr Strange
2. Time
3. Calling Your Number
4. The Lights Of A Distant Bay
5. In The Labyrinth Of The Dream
6. Empty Lines



..::OBSADA::..

Kamil Konieczniak - keyboards ( line bass) & guitar
Marcin Staszek - vocal
Marcin Kruczek - guitars
Grzegorz Bauer - drums




https://www.youtube.com/watch?v=kf7VKeFlVmM



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Luck and Strange to piąty solowy album studyjny angielskiego gitarzysty i autora tekstów Davida Gilmoura (były gitarzysta Pink Floyd), wydany 6 września 2024 roku nakładem Sony Music. Został wyprodukowany przez Gilmoura i Charliego Andrew.

Title: Luck and Strange

Artist: David Gilmour

Country: Wielka Brytania

Year: 2024

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Black Cat
2.Luck and Strange
3.The Piper's Call
4.A Single Spark
5.Vita Brevis
6.Between Two Points (with Romany Gilmour)
7.Dark and Velvet Nights
8.Sings
9.Scattered

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



Manfred Mann’s Earth Band to jednak kawał rockowej klasyki, też i prog-rockowej, już trochę zapomnianej warto więc przypomnieć tych kilkanaście
klasyków...



..::TRACK-LIST::..

Filmed at Moscow Sport Palace 'Luzniki', 18 November 2000

1. Intro
2. Shelter From The Storm
3. Nothing Ever Happens
4. Castles Burning
5. Martha’s Madman
6. Don’t Kill It Carol
7. Angels At My Gate
8. SOS
9. Father Of Day, Father Of Night
10. Demolition Man
11. a) She Was
11. b) Blinded By The Light
12. Redemption Song
13. Davy’s On The Road Again
14. The Mighty Quinn



..::OBSADA::..

Bass - Steve Kinch
Drums - Richard Marcangelo
Guitar - Mick Rogers
Keyboards - Manfred Mann
Percussion - Noel McCalla
Vocals - Manfred Mann, Mick Rogers, Noel McCalla, Steve Kinch




https://www.youtube.com/watch?v=RkKofuZDGyI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Muzycy Arch Enemy po świetnym albumie "Rise Of The Tyrant" (prawda, że nikt nie protestuje?) zdecydowali się na wydanie albumu koncertowego. "Wreszcie-nareszcie" chciałoby się powiedzieć, bo przecież w dyskografii Szwedów mamy tylko jedno takie wydawnictwo. "Burning Bridges Live" z 1999 roku to jednak już trochę inna bajka niż obecne oblicze tej kapeli.

"Tyrants Of The Rising Sun: Live In Japan" to 2 CD, a na nich otrzymujemy 17 utworów, popisy solowe braci Amott i Daniela na perkusji. Koncert został zarejestrowany 8 marca 2008 roku w Tokyo. Zespół promował album "Rise Of The Tyrant" i z tego krążka otrzymaliśmy 4 kompozycje: "Blood On Your Hands", "The Day You Died", "Night Falls Fast" i "Voltures". Ponadto w czasie swojego solo Michael Amott odgrywa instrumentalny "Intermezzo Liberte". Reszta utworów to oczywiście mix z różnych płyt. Nie zabrakło również czegoś z dawnych dni, czyli ery Johana za mikrofonem. Tutaj dostajemy: "Silverwing" i "Fields Of Desolation". Arch Enemy na żywo to dobrze naoliwiona maszyna. Tutaj nie ma mowy o jakimś słabszym elemencie, czy niedoróbkach. Zresztą mając takich muzyków w składzie raczej trudno jest potykać się co krok. Bracia Amott, Sharlee D'Angelo z niejednego pieca chleb już jedli. Daniel Erlandsson też do ułomków nie należy. No i oczywiście serce tej maszynerii, czyli Angela Gossow. Mam przekonanie, że bez tej wokalistki zespół nie wybiłby się tak bardzo jak obecnie. Poczynania Arch Enemy śledzę od 1998 roku i widzę różnicę jaką robi blond Angela.

Materiał na "Tyrants Of The Rising Sun: Live In Japan" został zarejestrowany na jednym koncercie i dzięki temu całość brzmi naturalnie i jednorodnie. Za mix i mastering odpowiada Andy Sneap i tutaj nic więcej nie muszę pisać. Muzycy w doskonałej formie (ciekawe ile w tym jest studia), a Angela skrzeczy doskonale. Swoją drogą to ciekawe jak ona wydaje z siebie takie dźwięki na żywo, prawda? Respect! Publiczność bardzo zaangażowana i słychać, że Arch Enemy ma sporo oddanych fanów w Kraju Kwitnącej Wiśni. Fakt, że na koncercie tego zespołu aktywność publiki jest zawsze mocno ograniczona. Refreny raczej ciężko pośpiewać razem z wokalistką. Co do samego grania to jest po prostu miazga. To co muzycy osiągnęli na ostatniej płycie to przekłada się na koncert. Gitarowy atak ze sceny, poparty perkusją z basem i na dokładkę wokalne popisy Gossow. Nie ma zmiłuj. Zespół jasno i wyraźnie daje nam do zrozumienia, że im "jeńców brać nie kazali". Tak naprawdę to właśnie o to chodzi. Kto chociaż raz widział Arch Enemy na scenie, ten wie o czym mowa. Ma być zniszczenie i dokładnie tak jest. Co do setlisty to ja jestem zadowolony z silnej reprezentacji albumu "Wages Of Sin": "Ravenous", "Enemy Within", "Dead Bury Their Dead" i "Shadows And Dust" a do tego cztery utwory z nowej płyty (tutaj to same cukierki). Do tego dodajmy "Nemesis" (urywa jaja!), "Burning Angel" i Johanowe starocie. Tylko tyle i aż tyle. Wiadomo, że każdy ma swoich faworytów, ale ja bardzo chętnie wziąłbym udział w takim koncercie. Co do tego to nie mam najmniejszych wątpliwości.

Arch Enemy szanuję za całokształt twórczości, bo ten zespół jeszcze mnie nie zawiódł. Nagrywa bardzo dobre i całkiem dobre płyty, na każdej utrzymując odpowiednio wysoki poziom. Na koncertach też jest ciekawie. Po każdą kolejną płytę tego zespołu sięgam bez obaw i z radością. Bardzo niecierpliwie wypatruję, kiedy będę miał możliwość ponownie zobaczyć ten zespół na żywo. Długi (oby nie!) czas oczekiwania będę sobie uprzyjemniał słuchając "Tyrants Of The Rising Sun: Live In Japan" w sporych ilościach.

Piotr 'gumbyy' Legieć



..::TRACK-LIST::..

Recorded Live at Studio Coast, Tokyo, March 2008.

1. Intro / Blood On Your Hands
2. Ravenous
3. Taking Back My Soul
4. Dead Eyes See No Future
5. Dark Insanity
6. The Day You Died
7. Christopher Solo
8. Silverwing
9. Night Falls Fast
10. Daniel Solo
11. Burning Angel
12. Michael Solo (Incl. 'Intermezzo Liberté')
13. Dead Bury Their Dead
14. Vultures
15. Enemy Within
16. Snowbound
17. Shadows And Dust
18. Nemesis
19. We Will Rise
20. Fields Of Desolation / Outro

Special Features:
The Road to Japan - features interviews with all band members as well as key players in the Japanese metal scene - Taka Okuno (Burrn! magazine), Hiro Arishima (Grindhouse magazine) & Tetsu Miyamoto (Toys Factory Records) . . . . PLUS exclusive Japanese tour movie footage!

Promo Videos:
"Revolution Begins" (original version), "Revolution Begins" (band performance video), "I Will Live Again"



..::OBSADA::..

Angela Nathalie Gossow - Vocals
Michael Amott - Guitar, backing vocals
Christopher Amott - Guitar
Sharlee D'Angelo - Bass
Daniel Erlandsson - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=x3s-GsoOYGA



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Po ciepło przyjętym, lecz naprawdę kiepsko promowanym debiucie muzykom Oppressor nie pozostało nic innego, jak grać koncerty, dłubać przy nowym materiale i czekać, aż wreszcie zgłosi się do nich jakiś sensowny wydawca – wszak wypracowali sobie całkiem niezłą renomę i zasługiwali na odrobinę uwagi. No i cóż, wytwórnia się znalazła, nawet dość szybko, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że Amerykanie spadli z deszczu pod rynnę, co ostatecznie przypieczętowało ich status zespołu z głębokiej drugiej ligi czy wiecznego supportu.

A mogło być tak pięknie… Muzyka z Agony nie różni się zbytnio od tej z „Solstice Of Oppression” — jako że Oppressor dorobił się rozpoznawalnego stylu — może oprócz tego, że jest bardziej zwarta, sprawniej zaaranżowana i nieobce są jej współczesne wpływy – zarówno te lepsze, jak i gorsze. Mniej tu skrajności, jazzu i klimatu, a mimo to każdy, kto choć raz zetknął się z „Seasons”, nie powinien być zaskoczony zawartością tego albumu. Ani rozczarowany. To wciąż stosunkowo oryginalny techniczny death metal z wieloma zmianami tempa, mocno urozmaiconymi strukturami i bardzo charakterystycznym riffowaniem, którego nie można pomylić z żadną inną kapelą. Kawałki takie jak „Gone”, „Passage”, „Valley Of Thorns” czy „Sea Of Tears” w niczym nie ustępują tym z debiutu, choć z wiadomych względów nie mają już tej świeżości – to jednak w niczym nie przeszkadza.

Prawdziwym problemem Agony — który pewnie wyolbrzymiam, ale co tam — są obce naleciałości oraz część partii wokalnych. Nie dziwi mnie, że muzycy Oppressor chcieli dorzucić coś nowego do swojej twórczości, nie pojmuję jednak dlaczego zdecydowali się na takie, a nie inne rozwiązania. Chodzi tu oczywiście o wpływy tzw. groove metalu i jego pochodnych, które nijak mi nie pasują do zakręconego stylu Amerykanów. Oppressor grający toporne riffy pod Fear Factory naprawdę nie wypada specjalnie przekonująco. Poza tym ogólne dobre wrażenie psuje niekiedy wokal — stał się czytelniejszy kosztem brutalności — bo zdarza mu się wchodzić w manierę siłowego krzyku a’la umęczony życiem Jason Blachowicz. Tim King czasem imituje też Vincenta z „Covenant”, ale to akurat mi pasuje.

Tym, co najbardziej różni Agony od „Solstice Of Oppression”, jest brzmienie – dobre, nie oszałamiające (nawet jak na swoje czasy), ale po prostu dobre i profesjonalne. Nagraniami i produkcją albumu zajął się Brian Griffin z Broken Hope, zaś mastering wykonał Jim Morris w Morrisound, dzięki czemu całość ma ręce i nogi, a przede wszystkim, co jest miłą odmianą w porównaniu z debiutem, nie dudni. Selektywność dźwięku nie budzi większych zastrzeżeń, co przy tak zaawansowanej muzyce znacząco wpływa na jej odbiór – nie trzeba leżeć z głową przy kolumnie, żeby cokolwiek z tej płyty wyłapać.

Mimo paru usprawnień natury technicznej i solidnej dawki łamańców Agony nie przebija debiutu. Ba – nie dorównuje mu, choć jak na 1996 rok mamy tu do czynienia z udanym i wyróżniającym się materiałem. Cały myk polega na tym, że „Solstice Of Oppression” wyróżniał się bardziej i był jakimś powiewem świeżości. Kolekcjonerzy mogą się skusić.

demo


If you ask any metalhead around the world to make the top ten list of his/her US death metal albums of all times, it’s very unlikely that someone would remember to include a work of the band under scrutiny here; I’m not sure if any of them would make it into the top twenty even…. it’s not because all three albums that Oppressor made throughout their career suck or are not worthy; it’s just that very few fans can recall them without the utmost strain of the memory. I only remember them cause a friend of mine is an avid fan of the band, the only one I know, and he often refers to them when we talk about music in general, with or without an apparent reason. But it wasn’t only them; there were other talented outfits from the US metal underground that never made it to the upper echelon like Broken Hope, Monstrosity, Brutality, Psychic Pawn, etc.

As my friendship with this guy has been a very long-lasting one, dating back all the way to the middle school days, I had an early exposure to the band’s debut, the glorious “Solstice of Oppression”. I wasn’t listening to much death metal at the time, but this opus stuck with me mostly due to its steady refusal to adhere to those detrimental, ruinous blast-beats and hyper-fast feats that were becoming more and more prominent on the scene. The guys had epitomized a very heavy, monolithic approach to the technical side of the genre, not the most eventful one on the field, but effective enough with these inimitable technical “excursions” taken suddenly, without any preliminary notice, creating an early antidote to the dazzling brutality movement that was gaining inertia thanks to acts like Suffocation, Cryptopsy, Kataklysm, etc. It was daunting and awe-inspiring to hear how such a patient, gradually burning, anti-nervy delivery could abruptly grow into something spell-bindingly technical and hectic…

when the album reviewed here came out, containing pretty much the same inimitable volcanic attitude, I couldn’t help but label this style “lazy technical death metal” as this is probably the only time when I used this word with positive connotations. Yes, it’s lazy stuff on display here, and yet it’s still impressive albeit with the sense of novelty from the first showing missing. Not that our friends care too much about it sinking all the ships in Chicago Bay with ”Gone” which has just arrived, actually, with seismic shreds literally out of the blue invading the aether with superb technical flashes carving burrows into the quasi-doomy canvas, becoming too extravagant towards the middle with speedier escapades surrounding them, the mid-paced drama returning at the end to wrap it on. A marvellous beginning which continues with “In Exile”; the scarily stomping quasi-groovy intro may scare away the audience, and the latter will only be too right to run away as this track offers nothing but tedious ten-ton guitars without any more intriguing highlights. “Passage” is quick to make up for the unforgivable “laziness” of its predecessor with faster, more dynamic implements, and although in terms of technicality it doesn’t provide much again, at least it has the decency to break the morose, monotonous pattern.

“Valley of Thorns” is an absolute revelation, it was high time, with stunning blazes of intricacy and surreal quiet jazzy breaks, a contrasting symbiosis that would pique the listener’s curiosity who will gape widely a few more times before the end, moments of the kind not amply served on the next “Refine” which is still a fairly decent proposition with twisted doomy riffage recalling the Morbid Angel feats at around the same time. “Sea of Tears” turns the tides towards speedier ways of execution with abrupt time and tempo changes of the stop-and-go variety, with several technical highlights provided in-between the stops, this particular gimmick later perfected on Broken Hope’s “Grotesque Blessings”. “I Am Darkness” is a sheer steam-roller the stylish interruptions following in quicker succession here as well as the faster-paced dashes both sides walking hand in hand at times, the former reaching some kind of a culmination in the second half with an incredible portion of super-technical pirouettes. “Carnal Voyage” is the final impressive showdown with more chaotic arrangements rising out of nowhere engulfing the listener with splashes of guitar pyrotechnics which at their most flamboyant hint at the future Necrophagist exploits, a most tantalizing composition that can rightfully be considered the highlight here.

Although this opus was another grand showing, it was obvious that the guys’ approach was wearing thin, and a third instalment in the same vein wasn’t going to be placed as highly. There was simply no room for “laziness” on the very capricious, transformational 90’s scene with old school defenders dropping like flies left and right so something gotta give from the band’s repertoire; the loss of identity, that was. “Elements of Corrosion” was a very aptly-titled saga the guys entering the fast riff-mongers’ camp head-over-heels with short fast explosions of technicality which bore very few resemblances to their previous musical endeavours. The corrosive… sorry, abrasive guitar sound was another indication of ongoing metamorphoses which never took a fuller shape as the band split up shortly after this album’s release. The production of a best of compilation in 2009 was just a posthumous recollection of past dramas; dramas that still echo in the fans’ ears in all their unbearably heavy, earth-shaking, lazily complicated charm.

Bayern



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Gone
2. Suffersystem
3. In Exile
4. Passage
5. Valley of Thorns
6. Re-define
7. Sea of Tears
8. I Am Darkness
9. Carnal Voyage

CD 2:
1. And The Angels Fell (The Suffering) (European Oppression Live)
2. Seasons (European Oppression Live)
3. As Blood Flows (European Oppression Live)
4. Eclipse Into Eternity (European Oppression Live)
5. I Am Darkness (European Oppression Live)

Bonus Tracks:
6. Human Sacrifice ('95 Version)
7. Looks That Kill
8. Over The Mountain

Oppressor EP:
9. I Am Darkness (Demo)
10. Valley Of Thorns (Demo)



..::OBSADA::..

Tom Schofield - Drums
Jim Stopper - Guitars
Adam Zadel - Guitars
Tim King - Vocals, Bass, Keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=tDOkXtV9K6g



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Po ciepło przyjętym, lecz naprawdę kiepsko promowanym debiucie muzykom Oppressor nie pozostało nic innego, jak grać koncerty, dłubać przy nowym materiale i czekać, aż wreszcie zgłosi się do nich jakiś sensowny wydawca – wszak wypracowali sobie całkiem niezłą renomę i zasługiwali na odrobinę uwagi. No i cóż, wytwórnia się znalazła, nawet dość szybko, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że Amerykanie spadli z deszczu pod rynnę, co ostatecznie przypieczętowało ich status zespołu z głębokiej drugiej ligi czy wiecznego supportu.

A mogło być tak pięknie… Muzyka z Agony nie różni się zbytnio od tej z „Solstice Of Oppression” — jako że Oppressor dorobił się rozpoznawalnego stylu — może oprócz tego, że jest bardziej zwarta, sprawniej zaaranżowana i nieobce są jej współczesne wpływy – zarówno te lepsze, jak i gorsze. Mniej tu skrajności, jazzu i klimatu, a mimo to każdy, kto choć raz zetknął się z „Seasons”, nie powinien być zaskoczony zawartością tego albumu. Ani rozczarowany. To wciąż stosunkowo oryginalny techniczny death metal z wieloma zmianami tempa, mocno urozmaiconymi strukturami i bardzo charakterystycznym riffowaniem, którego nie można pomylić z żadną inną kapelą. Kawałki takie jak „Gone”, „Passage”, „Valley Of Thorns” czy „Sea Of Tears” w niczym nie ustępują tym z debiutu, choć z wiadomych względów nie mają już tej świeżości – to jednak w niczym nie przeszkadza.

Prawdziwym problemem Agony — który pewnie wyolbrzymiam, ale co tam — są obce naleciałości oraz część partii wokalnych. Nie dziwi mnie, że muzycy Oppressor chcieli dorzucić coś nowego do swojej twórczości, nie pojmuję jednak dlaczego zdecydowali się na takie, a nie inne rozwiązania. Chodzi tu oczywiście o wpływy tzw. groove metalu i jego pochodnych, które nijak mi nie pasują do zakręconego stylu Amerykanów. Oppressor grający toporne riffy pod Fear Factory naprawdę nie wypada specjalnie przekonująco. Poza tym ogólne dobre wrażenie psuje niekiedy wokal — stał się czytelniejszy kosztem brutalności — bo zdarza mu się wchodzić w manierę siłowego krzyku a’la umęczony życiem Jason Blachowicz. Tim King czasem imituje też Vincenta z „Covenant”, ale to akurat mi pasuje.

Tym, co najbardziej różni Agony od „Solstice Of Oppression”, jest brzmienie – dobre, nie oszałamiające (nawet jak na swoje czasy), ale po prostu dobre i profesjonalne. Nagraniami i produkcją albumu zajął się Brian Griffin z Broken Hope, zaś mastering wykonał Jim Morris w Morrisound, dzięki czemu całość ma ręce i nogi, a przede wszystkim, co jest miłą odmianą w porównaniu z debiutem, nie dudni. Selektywność dźwięku nie budzi większych zastrzeżeń, co przy tak zaawansowanej muzyce znacząco wpływa na jej odbiór – nie trzeba leżeć z głową przy kolumnie, żeby cokolwiek z tej płyty wyłapać.

Mimo paru usprawnień natury technicznej i solidnej dawki łamańców Agony nie przebija debiutu. Ba – nie dorównuje mu, choć jak na 1996 rok mamy tu do czynienia z udanym i wyróżniającym się materiałem. Cały myk polega na tym, że „Solstice Of Oppression” wyróżniał się bardziej i był jakimś powiewem świeżości. Kolekcjonerzy mogą się skusić.

demo


If you ask any metalhead around the world to make the top ten list of his/her US death metal albums of all times, it’s very unlikely that someone would remember to include a work of the band under scrutiny here; I’m not sure if any of them would make it into the top twenty even…. it’s not because all three albums that Oppressor made throughout their career suck or are not worthy; it’s just that very few fans can recall them without the utmost strain of the memory. I only remember them cause a friend of mine is an avid fan of the band, the only one I know, and he often refers to them when we talk about music in general, with or without an apparent reason. But it wasn’t only them; there were other talented outfits from the US metal underground that never made it to the upper echelon like Broken Hope, Monstrosity, Brutality, Psychic Pawn, etc.

As my friendship with this guy has been a very long-lasting one, dating back all the way to the middle school days, I had an early exposure to the band’s debut, the glorious “Solstice of Oppression”. I wasn’t listening to much death metal at the time, but this opus stuck with me mostly due to its steady refusal to adhere to those detrimental, ruinous blast-beats and hyper-fast feats that were becoming more and more prominent on the scene. The guys had epitomized a very heavy, monolithic approach to the technical side of the genre, not the most eventful one on the field, but effective enough with these inimitable technical “excursions” taken suddenly, without any preliminary notice, creating an early antidote to the dazzling brutality movement that was gaining inertia thanks to acts like Suffocation, Cryptopsy, Kataklysm, etc. It was daunting and awe-inspiring to hear how such a patient, gradually burning, anti-nervy delivery could abruptly grow into something spell-bindingly technical and hectic…

when the album reviewed here came out, containing pretty much the same inimitable volcanic attitude, I couldn’t help but label this style “lazy technical death metal” as this is probably the only time when I used this word with positive connotations. Yes, it’s lazy stuff on display here, and yet it’s still impressive albeit with the sense of novelty from the first showing missing. Not that our friends care too much about it sinking all the ships in Chicago Bay with ”Gone” which has just arrived, actually, with seismic shreds literally out of the blue invading the aether with superb technical flashes carving burrows into the quasi-doomy canvas, becoming too extravagant towards the middle with speedier escapades surrounding them, the mid-paced drama returning at the end to wrap it on. A marvellous beginning which continues with “In Exile”; the scarily stomping quasi-groovy intro may scare away the audience, and the latter will only be too right to run away as this track offers nothing but tedious ten-ton guitars without any more intriguing highlights. “Passage” is quick to make up for the unforgivable “laziness” of its predecessor with faster, more dynamic implements, and although in terms of technicality it doesn’t provide much again, at least it has the decency to break the morose, monotonous pattern.

“Valley of Thorns” is an absolute revelation, it was high time, with stunning blazes of intricacy and surreal quiet jazzy breaks, a contrasting symbiosis that would pique the listener’s curiosity who will gape widely a few more times before the end, moments of the kind not amply served on the next “Refine” which is still a fairly decent proposition with twisted doomy riffage recalling the Morbid Angel feats at around the same time. “Sea of Tears” turns the tides towards speedier ways of execution with abrupt time and tempo changes of the stop-and-go variety, with several technical highlights provided in-between the stops, this particular gimmick later perfected on Broken Hope’s “Grotesque Blessings”. “I Am Darkness” is a sheer steam-roller the stylish interruptions following in quicker succession here as well as the faster-paced dashes both sides walking hand in hand at times, the former reaching some kind of a culmination in the second half with an incredible portion of super-technical pirouettes. “Carnal Voyage” is the final impressive showdown with more chaotic arrangements rising out of nowhere engulfing the listener with splashes of guitar pyrotechnics which at their most flamboyant hint at the future Necrophagist exploits, a most tantalizing composition that can rightfully be considered the highlight here.

Although this opus was another grand showing, it was obvious that the guys’ approach was wearing thin, and a third instalment in the same vein wasn’t going to be placed as highly. There was simply no room for “laziness” on the very capricious, transformational 90’s scene with old school defenders dropping like flies left and right so something gotta give from the band’s repertoire; the loss of identity, that was. “Elements of Corrosion” was a very aptly-titled saga the guys entering the fast riff-mongers’ camp head-over-heels with short fast explosions of technicality which bore very few resemblances to their previous musical endeavours. The corrosive… sorry, abrasive guitar sound was another indication of ongoing metamorphoses which never took a fuller shape as the band split up shortly after this album’s release. The production of a best of compilation in 2009 was just a posthumous recollection of past dramas; dramas that still echo in the fans’ ears in all their unbearably heavy, earth-shaking, lazily complicated charm.

Bayern



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Gone
2. Suffersystem
3. In Exile
4. Passage
5. Valley of Thorns
6. Re-define
7. Sea of Tears
8. I Am Darkness
9. Carnal Voyage

CD 2:
1. And The Angels Fell (The Suffering) (European Oppression Live)
2. Seasons (European Oppression Live)
3. As Blood Flows (European Oppression Live)
4. Eclipse Into Eternity (European Oppression Live)
5. I Am Darkness (European Oppression Live)

Bonus Tracks:
6. Human Sacrifice ('95 Version)
7. Looks That Kill
8. Over The Mountain

Oppressor EP:
9. I Am Darkness (Demo)
10. Valley Of Thorns (Demo)



..::OBSADA::..

Tom Schofield - Drums
Jim Stopper - Guitars
Adam Zadel - Guitars
Tim King - Vocals, Bass, Keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=tDOkXtV9K6g



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: light hits soft pop
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Benson Boone - In the Stars
02. Jaymes Young - Infinity
03. Zach Bryan - 28
04. Ali Gatie - It’s You
05. Dasha - 42
06. Coldplay - Paradise
07. Red Hot Chili Peppers - Tippa My Tongue
08. CKay - you
09. Nessa Barrett - dear god
10. Janelle Monáe - Lipstick Lover
11. Salvador Sobral - al llegar (feat. Jorge Drexler)
12. Birdy - Raincatchers
13. Max - WASABI
14. THE GOO GOO DOLLS - Yeah, I Like You
15. Nando Reis - Hey, Babe
16. The Notorious B.I.G. - G.O.A.T. (feat. Ty Dolla $ign & Bella Alubo)
17. Anne-Marie - I Just Called
18. Fitz and The Tantrums - Sway
19. Bryce Vine - y can't we b friends
20. Jason DeRulo - Slidin’ (feat. Kodak Black)
21. Kehlani - everything
22. Jade Baraldo - Desapaixonar
23. Paulo Londra - Chance
24. Christina Perri - evergone
25. Sabrina Claudio - Better Version
26. Gayle - god has a sense of humor
27. Michael Bublé - Higher
28. Mary J. Blige - Good Morning Gorgeous (feat. H.E.R.)
29. Omar Apollo - Invincible (feat. Daniel Caesar)
30. Sam Ryder - SPACE MAN
31. James Blunt - Love Under Pressure
32. Shuko - Good Morning
33. Madeline The Person - MEAN!
34. Lizzo - About Damn Time
35. Saweetie - Closer (feat. H.E.R.)
36. Cavetown - Idea of Her
37. Kaleo - Hey Gringo
38. Ben Platt - imagine
39. Ed Sheeran - Afterglow
40. Mallory Merk - Strangers
41. Sofía Valdés - Little Did I Know
42. Pink Sweat$ - At My Worst
43. Honne - no song without you
44. Cafuné - Tek It
45. Dan + Shay - 10,000 Hours
46. Lauren Daigle - You Say
47. Alec Benjamin - Let Me Down Slowly
48. Matt Maltese - As the World Caves In
49. Charlie Puth - We Don’t Talk Anymore (feat. Selena Gomez)
50. Andra Day - Rise Up
51. Bruno Mars - It Will Rain (From Twilight Breaking Dawn)
52. Lily Allen - Smile
53. Gorillaz - Kids with Guns
54. Simply Red - Stars
55. Léo Jaime - Preciso dizer que te amo

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: Limpia la casa con Rock
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Red Hot Chili Peppers - Can’t Stop
02. Blur - Song 2 (2012 Remaster)
03. Faith No More - Epic
04. Gorillaz - Clint Eastwood
05. Linkin Park - Numb
06. Green Day - American Idiot
07. Sunnyboys - Alone with You
08. Surf Curse - Freaks
09. Linkin Park - In the End
10. Green Day - Basket Case
11. Red Hot Chili Peppers - Otherside
12. Nickelback - How You Remind Me
13. The Proclaimers - I'm Gonna Be (500 Miles)
14. Duran Duran - Hungry like the Wolf (2009 Remaster)
15. Red Hot Chili Peppers - Give It Away
16. Third Eye Blind - Semi-charmed Life
17. Stevie Nicks - Edge of Seventeen (2016 Remaster)
18. Regurgitator - ! (The Song Formerly Known As)
19. Foghat - Slow Ride
20. The Superjesus - Gravity
21. Portugal. The Man - Feel It Still
22. twenty one pilots - Overcompensate
23. My Chemical Romance - Teenagers
24. THE GOO GOO DOLLS - Slide
25. Taxiride - Get Set
26. Eskimo Joe - From the Sea
27. Lash - Take Me Away
28. Disturbed - Down with the Sickness
29. The Saints - Know Your Product
30. Alice Cooper - School’s Out
31. Jane’s Addiction - Jane Says
32. Talking Heads - Psycho Killer (2005 Remaster)
33. The Doors - Break On Through (To the Other Side)
34. The Cars - Good Times Roll
35. Green Day - Dilemma
36. Linkin Park - Friendly Fire
37. The Darkness - I Believe in a Thing Called Love
38. Gorillaz - Rhinestone Eyes
39. Twisted Sister - I Wanna Rock
40. The Cars - Just What I Needed
41. The Animals - The House of the Rising Sun
42. Talking Heads - Once in a Lifetime (2005 Remaster)
43. The Doobie Brothers - Long Train Runnin’
44. The Doors - Light My Fire

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: love you
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Sia - Gimme Love
02. Ed Sheeran - Thinking Out Loud
03. Lizzo - Coldplay
04. Benson Boone - Before You
05. Vance Joy - Riptide
06. Gus Dapperton - Homebody
07. Charlie Puth - Lipstick
08. Frankie Valli - Can’t Take My Eyes off You
09. Omar Apollo - Invincible (feat. Daniel Caesar)
10. Alex Warren - Give You Love
11. Paramore - Still into You
12. Major League Djz - Margaret
13. ASTN - On Schedule
14. Kelly Clarkson - favorite kind of high
15. Vance Joy - Saturday Sun
16. Lizzo - 2 Be Loved (Am I Ready)
17. Coldplay - feelslikeimfallinginlove
18. Daniel Seavey - Fall into You
19. Van Morrison - Crazy Love
20. Benson Boone - Beautiful Things (Acoustic)
21. Oliver Tree - With You
22. James Blunt - You’re Beautiful
23. The Walters - I Love You So
24. Forest Blakk - Fall into Me
25. Bruno Mars - Just the Way You Are
26. Coldplay - Green Eyes
27. Maude Latour - Twin Flame
28. Brandy - I Wanna Be Down
29. Paramore - The Only Exception
30. Foreigner - I Want to Know What Love Is (1999 Remaster)
31. Birdy - Heartbreaker
32. Lily Allen - Somewhere Only We Know
33. Wallows - Guitar Romantic Search Adventure
34. johnny yukon - Gave U My Love
35. CKay - IS IT YOU
36. Otis Redding - (Sittin' On) The Dock of the Bay
37. Cordae - Make Up Your Mind
38. Mac Miller - My Favorite Part
39. Briston Maroney - I Told You So
40. Teddy Swims - Lose Control

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: Mixtape 2024 – Pop
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. MilleniumKid - Wie weit
02. Dasha - Austin
03. Gayle - internet baby
04. Foster The People - Take Me Back
05. Röya - Cruise
06. Phil the Beat - Mama Mia
07. falcke - monogame liebe
08. Provinz - glaubst du
09. zavet - Für Nichts
10. McCoy - DISTANCE
11. Bensh - Over
12. CCOSMO - Es ist Sommer
13. Dasha - Didn't I
14. McCoy - CAN'T TAKE THAT AWAY
15. Faouzia - ICE
16. Error - XY
17. Robin Schulz - Only Way Is Up (feat. Izzy Bizu)
18. Joshua Bassett - The Golden Years
19. Charlie Puth - Hero
20. Wallows - You (Show Me Where My Days Went)
21. Cheat Codes - Morning (feat. Galantis)
22. PinkPantheress - Turn it up
23. CCOSMO - Parallelen
24. Kanii - MIA
25. Amanda Reifer - Colonize
26. Melé - Der Blick Dein Herz ist zu
27. NONONO - You’re Breaking My Heart
28. Giovanni Zarrella - Fantastico
29. Charli XCX - Talk talk
30. blusher - 24 Hours in Paris
31. Fred again.. - places to be
32. Jubel - Chocolate
33. Becks - Lust
34. Tones and I - Dance With Me
35. Malou - 3 Nights in Venice
36. Svea - Breakfast Club

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: Modern Rock – Hits
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. All Time Low - Monsters (feat. Demi Lovato & blackbear)
02. Blur - Song 2 (2012 Remaster)
03. Red Hot Chili Peppers - Can’t Stop
04. Gayle - abcdefu (angrier)
05. Royal & The Serpent - Overwhelmed
06. Linkin Park - Numb
07. Billy Talent - Fallen Leaves
08. Benson Boone - Cry
09. Green Day - Holiday Boulevard of Broken Dreams
10. Stone Sour - Bombtrack
11. Nickelback - How You Remind Me
12. Grandson - Blood Water
13. Ferraro - You Look Good Like That
14. Provinz - glaubst du
15. Paramore - Ain't It Fun (Radio Edit)
16. Panic! At The Disco - High Hopes
17. Linkin Park - In the End
18. My Chemical Romance - Teenagers
19. Saint Lu - Don't Miss Your Own Life
20. Red Hot Chili Peppers - Otherside
21. Nickelback - Leader of Men
22. Gayle - internet baby
23. Vance Joy - Saturday Sun
24. Shinedown - Second Chance
25. The Goldkeepers - We Are the Champions
26. Benson Boone - Beautiful Things
27. Fall Out Boy - We Didn’t Start the Fire
28. Green Day - Wake Me Up When September Ends
29. Paramore - My Hero
30. Vance Joy - Missing Piece
31. Fitz and The Tantrums - I Just Wanna Shine
32. The Goldkeepers - The Best
33. All Time Low - Fake as Hell (feat. Avril Lavigne)
34. Green Day - 21 Guns
35. Linkin Park - Breaking the Habit
36. Billy Talent - Devil on My Shoulder
37. Stone Sour - Through Glass
38. The Head And The Heart - Honeybee
39. Portugal. The Man - Live in the Moment
40. Matt Maeson - Hallucinogenics
41. The Band CAMINO - See Through
42. The Goldkeepers - Born to Be Wild
43. Royal & The Serpent - kinda smacks
44. Saint Lu - Ankle-Biter
45. Jet - Cold Hard Bitch
46. Nickelback - Photograph
47. Paramore - crushcrushcrush

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: Moonlight Piano
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Martin Hederos - Ogive No. 3
02. Axel Gillison - Piano Sonata No. 14 in C-Sharp Minor, Op. 27 No. 2 Moonlight I. Adagio sostenuto
03. Joshua Reeves - Into the Void
04. Relaxing Music - Nuvole Bianche
05. Axel Gillison - Suite Bergamasque, L. 75 III. Clair de lune
06. Innerviews - Lumina
07. Blockbuster Orchestra - River Flows in You (From Twilight)
08. Rick Jolt - One with You
09. Martin Hederos - Gymnopédie No. 1
10. Blockbuster Orchestra - Near Light
11. Johannes Bornlof - A Game of Badminton
12. Nicholas Sipka - In My Quiet Hour
13. Johannes Bornlof - Opus 20
14. London Piano Consort - Fly
15. Relaxing Piano Music - Miriam and Philip (From Secret of the Sahara) (Arr. for Solo Piano)
16. Axel Gillison - Waltzes, Op. 39 No. 12 in E Major
17. Johannes Bornlof - Night
18. Martin Hederos - Reflections on Nocturne No. 1
19. London Piano Consort - Schindlers List Theme
20. Relaxing Piano Music - Solo per amore (From Gente Di Rispetto) (Arr. for Solo Piano)
21. Otto Wahl - Crossroads
22. London Piano Consort - Una Mattina
23. Axel Gillison - 6 Klavierstücke, Op. 118 II. Intermezzo. Andante teneramente
24. Per Magnusson - Erin's Waltz
25. Innerviews - Lucid Dreaming

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: Música Ambiente 2024
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. JB Dunckel - Dolphin
02. Christopher Warren-Green - Façades
03. Anne Queffélec - Gnossiennes No. 1, Lent
04. Chill Seeker - Skyline
05. Zubin Mehta - The Carnival of the Animals, R. 125 VII. Aquarium
06. Goland - Side by Side
07. Elijah Who - Flora
08. Blue Wednesday - Technical Difficulties
09. Saib - Elevation
10. Bageera - Tape
11. Burrito Brown - Lemon Love Affair
12. Blumen - Axiom
13. brillion. - Mün
14. Chers - Sunset
15. Kenny Garrett - Before It's Time to Say Goodbye
16. Chill Seeker - High Rise
17. coldbrew - Dad Shoes
18. Stan Getz - You Go to My Head
19. Elijah Who - in autumn
20. fantompower - Bootsie's View
21. Goland - Call Me
22. Cyrus Chestnut - My Funny Valentine
23. Goson - Dreamcatcher
24. Joe Sample - First Love
25. knowmadic - Element
26. Alessandro Stella - Suite from Les enfants terribles II. The Somnambulist
27. Birdy - Walking in the Air
28. Maxence Cyrin - Horizon
29. Martin Roscoe - Spiegel im Spiegel
30. JB Dunckel - Shine
31. Lo-Fi Luke - Lazy
32. Low Fantasy - Oslo
33. Late Night Kites - Dipped in Gold
34. Wun Two - econto
35. Twuan - Rainy Day in LA
36. Roelo - Emerging
37. JB Dunckel - Playjoy
38. Low Fantasy - Blue Light
39. Late Night Kites - Apricot Jelly
40. RIOPY - Inner Peace
41. Maxence Cyrin - Daffodils

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: music from the 70s
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Rod Stewart - Sailing
02. Tina Turner - Root, Toot Undisputable Rock ’n Roller
03. The Pretenders - Tattooed Love Boys (2006 Remaster)
04. Pilöt - Magic
05. The Spinners - The Rubberband Man
06. Cliff Richard - Carrie
07. The Cars - Just What I Needed
08. Fleetwood Mac - Homeward Bound
09. Daryl Hall & John Oates - She’s Gone
10. Warren Zevon - Werewolves of London
11. Curtis Mayfield - Move On Up
12. Foreigner - Feels like the First Time
13. Alice Cooper - School's Out
14. Talking Heads - Psycho Killer (2005 Remaster)
15. Chris Rea - Dance! (Don’t Think)
16. Frankie Valli & The Four Seasons - December, 1963 (Oh What a Night!)
17. Gary Wright - Time Machine
18. Yes - Clear Days
19. Olivia Newton-John - Life Stream
20. Pilöt - Steps (2003 Remaster)
21. Emmylou Harris - Everytime You Leave (feat. Don Everly)
22. Racey - Love’s a Riot
23. Sister Sledge - We Are Family
24. Tina Turner - Music Keeps Me Dancin’
25. Alice Cooper - Going Home
26. Faces - Stay with Me
27. Frankie Valli - Second Thoughts
28. Seals & Crofts - Summer Breeze
29. Randy Crawford - Street Life
30. Hot Chocolate - You Sexy Thing
31. Olivia Newton-John - Have You Never Been Mellow
32. Chic - Le Freak
33. America - A Horse with No Name
34. Lobo - I’d Love You to Want Me
35. Harry Chapin - Cat's in the Cradle
36. Bread - Everything I Own
37. Shirley Bassey - (Where Do I Begin) Love Story
38. KC And The Sunshine Band - That’s the Way (I Like It)
39. Chaka Khan - I’m Every Woman
40. Al Stewart - Year of the Cat
41. Candi Staton - Young Hearts Run Free
42. Andrew Gold - Lonely Boy
43. The Trammps - Disco Inferno
44. Ramones - Blitzkrieg Bop
45. Rod Stewart - Scarred and Scared
46. The Stranglers - Sverige
47. Hot Chocolate - Run Away Girl
48. Cilla Black - Platform Rocker
49. Brinsley Schwarz - Home in My Hand
50. Babe Ruth - Turqouise (2007 Remaster)

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: music from the 80s
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Tanita Tikaram - Good Tradition (2024 Remaster)
02. A-Ha - The Blood That Moves the Body (2015 Remaster)
03. Tina Turner - We Don't Need Another Hero (Thunderdome)
04. Duran Duran - Hungry like the Wolf (2009 Remaster)
05. Yes - Owner of a Lonely Heart
06. Rod Stewart - Some Guys Have All the Luck
07. Laura Branigan - Self Control
08. Randy Crawford - You Might Need Somebody
09. Limahl - Never Ending Story
10. Foreigner - I Want to Know What Love Is (1999 Remaster)
11. Spandau Ballet - True
12. A-Ha - You Are the One
13. Chicago - Manipulation
14. Rod Stewart - Satisfied
15. Tanita Tikaram - Twist in My Sobriety (2024 Remaster)
16. Tina Turner - Ask Me How I Feel
17. Simply Red - Look at You Now (2008 Remaster)
18. Al Stewart - License to Steal
19. Spandau Ballet - Communication
20. Peter Cetera - Save Me
21. Chris Rea - Only with You
22. Adrian Belew - Standing in the Shadow
23. Berlin Blondes - Marseille
24. Whitesnake - Here I Go Again 87 (2018 Remaster)
25. Chaka Khan - Ain’t Nobody
26. John Parr - St. Elmo's Fire (Man in Motion)
27. Peter Cetera - Glory of Love
28. Michael McDonald - I Keep Forgettin (Every Time You're Near)
29. Kajagoogoo - Too Shy
30. Alannah Myles - Black Velvet
31. The Proclaimers - I'm Gonna Be (500 Miles)
32. Twisted Sister - We’re Not Gonna Take It
33. Climie Fisher - Rise to the Occasion
34. The B-52's - Love Shack
35. Sister Sledge - Frankie
36. Elvis Costello - Veronica
37. Belouis Some - Imagination
38. The Blues Brothers - Everybody Needs Somebody to Love
39. Jaki Graham - Set Me Free
40. Los Lobos - La Bamba

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: music from the 90s
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01. Tina Turner - Goldeneye
02. Rod Stewart - Have I Told You Lately
03. Robin S - Show Me Love
04. A-Ha - Early Morning (2015 Remastered)
05. Mark Morrison - Return of the Mack (C & J Street Mix)
06. The Pretenders - All My Dreams (Bob Clearmountain Remix)
07. Tasmin Archer - Sleeping Satellite
08. All Saints - Never Ever (Radio Edit)
09. Simply Red - Fairground
10. Tina Turner - Talk to My Heart
11. Alanis Morissette - Ironic
12. The Weather Girls - The Sound of Sex (Radio Edit)
13. Faith No More - Easy
14. Adrian Belew - Looking for a U.F.O
15. Chris Rea - I Ain’t the Fool
16. Seal - Crazy (7 Mix)
17. Barenaked Ladies - Told You So (David Leonard Remix)
18. Johnny Logan - Hold On
19. Edwin McCain - Thirty Pieces
20. Louie Vega - Walk Away (Remix)
21. Beth Hart - Is That Too Much to Ask
22. A-Ha - Crying In the Rain
23. Fountains Of Wayne - Prom Theme
24. Michael Been - To Feel This Way (2006 Remaster)
25. Peter Cetera - Man in Me
26. Laura Branigan - Is There Anybody Here but Me
27. Marc Cohn - Walking in Memphis
28. En Vogue - Don’t Let Go (Love)
29. Rod Stewart - The Day Will Come
30. Barenaked Ladies - One Week
31. Point Break - Do We Rock (Radio Mix)
32. Robert Palmer - Honey B
33. Simply Red - More than a Dream
34. The Corrs - Leave Me Alone
35. Randy Crawford - Why Can’t We Take a Chance
36. Donna Lewis - I Love You Always Forever
37. Babylon Zoo - Spaceman
38. (Snow) - Informer
39. Adina Howard - Freak Like Me
40. Big Mountain - Baby, I Love Your Way
41. Brandy - The Boy Is Mine (Radio Edit)
42. Color Me Badd - I Wanna Sex You Up
43. Matchbox Twenty - Push
44. MC Lyte - Cold Rock a Party
45. Jamie Walters - Hold On
46. Deee-Lite - Groove Is in the Heart
47. Edwin McCain - I’ll Be
48. Tori Amos - Cornflake Girl
49. Eternal - I Wanna Be the Only One (feat. BeBe Winans)
50. Peter Andre - Mysterious Girl (Radio Edit)

..::INFO::..

Artist: Various Artists
Album: The 50 Greatest Opera Pieces
Year: 2024
Format/Quality: .mp3 320 kbps

..::TRACK-LIST::..


01. Franco Ferraris - Rigoletto, Act III La donna e mobile
02. Alain Lombard - Turandot, SC 91, Act III Nessun dorma
03. Charles Mackerras - Gianni Schicchi O mio babbino caro
04. Plácido Domingo - La bohème, SC 67, Act I Che gelida manina (Rodolfo)
05. Riccardo Muti - Orfeo ed Euridice, Wq. 30, Act II Dance of the Blessed Spirits
06. Riccardo Muti - Le nozze di Figaro, K. 492, Act II Voi che sapete (Cherubino)
07. Sir John Barbirolli - Serse, HWV 40, Act I Ombra mai fù
08. James Levine - The Barber of Seville, Act I Largo al factotum (Figaro)
09. Bernard Haitink - Die Zauberflöte, K. 620, Act I Der Vogelfänger bin ich ja (Papageno)
10. Kirk Trevor - Rinaldo, HWV 7a, Act II Lascia ch'io pianga
11. André Cluytens - Les Contes d'Hoffmann, Act IV Belle nuit, ô nuit d'amour (Barcarolle)
12. Lamberto Gardelli - Madama Butterfly, Act II Coro a bocca chiusa (Chorus)
13. Anton Guadagno - La Bohème, Act II Quando m'en vo' soletta
14. Thomas Beecham - La Bohème, Act I Sì. Mi chiamano Mimi (Mimi, Rodolfo)
15. Riccardo Muti - Aida, Act II Triumphal Chorus - Grand March Gloria all'Egitto
16. Charles Mackerras - La Rondine, Act I Chi il bel sogno di Doretta
17. Michael Collins - La Fanciulla del West, Act III Ch'ella mi creda
18. Bernard Haitink - Die Zauberflöte, K. 620, Act II Ein Mädchen oder Weibchen (Papageno)
19. Giuseppe Patané - Manon Lescaut, Act I Donna non vidi mai
20. Tullio Serafin - La Wally, Act I Ebben ne andrò lontana
21. Sir Neville Marriner - Don Giovanni, K. 527 Overture
22. Bernard Haitink - Don Giovanni, K. 527, Act I Finch'han dal vino (Don Giovanni)
23. Bernard Haitink - Don Giovanni, K. 527, Act I Batti, batti, o bel Masetto (Zerlina)
24. Riccardo Muti - Carmina Burana I. O Fortuna
25. Mariss Jansons - Die Walküre, WWV 86B, Act III Ride of the Valkyries
26. Tullio Serafin - Andrea Chenier, Act III La Mamma Morta
27. Dino Olivieri - 'O sole mio
28. Bernard Haitink - Die Zauberflöte, K. 620, Act II Pa-pa-gena! ... Pa-pa-geno! (Papageno, Papagena)
29. Bernard Haitink - Die Zauberflöte, K. 620, Act II Der Hölle Rache (Königin)
30. Eric Ericson - Requiem V. Pie Jesu
31. Karl Böhm - Così fan tutte, K. 588, Act I Un'aura amorosa (Ferrando)
32. Michael Reed - Concierto de Aranjuez II. En Aranjuez con tu amor
33. Marcello Viotti - Granada
34. Kent Nagano - Madama Butterfly, Act II Un bel di (Butterfly)
35. David Firman - Messe à trois voix, Op. 12 V. Panis angelicus
36. Thomas Schippers - Il trovatore, Act III Di quella pira
37. Georges Prêtre - Tosca, S. 69, Act III E lucevan le stelle
38. Charles Mackerras - Tosca, S. 69, Act II Vissi d'arte
39. Zubin Mehta - Tosca, S. 69, Act I Dammi i colori... Recondita armonia (Cavaradossi)
40. Eric Ericson - Ave Maria, D. 839
41. Tullio Serafin - La Traviata, Act II De' miei bollenti spiriti
42. Riccardo Muti - La traviata, Act I Libiamo ne' lieti calici (Alfredo, Violetta)
43. Tullio Serafin - Norma, Act I Casta Diva
44. James Levine - La Bohème, Act I O soave fanciulla (Rodolfo, Marcello, Mimì)
45. Alain Lombard - Lakmé, Act I No. 2, Flower Duet
46. Carlo Maria Giulini - Le nozze di Figaro, K. 492, Act I Non più andrai farfallone amoroso (Figaro)
47. Georges Prêtre - Carmen, WD 31, Act II Votre toast, je peux vous le rendre
48. Giuseppe Sinopoli - Carmen, WD 31, Act I L'amour est un oiseau rebelle (Carmen, Chorus)
49. James Levine - Il Barbiere di Siviglia, Act I La ran la le ra la ran la la ... Largo al factotum (Figaro)
50. Robert Heger - Fidelio, Op. 72, Act I O welche Lust

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Czy znacie zespół Hyperdontia? Zapewne część z Was ich zna bardzo dobrze, szczególnie że o ile się nie mylę – bezcześcili również i polską ziemię. No to właśnie na dniach ukaże się ich trzeci album zatytułowany „Harvest of Malevolence”.

I może nie znam na wyrywki ich dyskografii, ale jestem w stanie powiedzieć, że duńsko – turecko – polska kooperacja utrzymuje wysoki poziom. Tak jak i wcześniej dostajemy tutaj około czterdziestu minut oldschoolowego death metalu. W zasadzie muzycy wybierają dla nas to co było najlepsze w metalu śmierci w latach dziewięćdziesiątych, ze szczególnym wskazaniem sceny kontynentalnej i amerykańskiej. Ja tu na przykład słyszę dużo zespołu Wiwczarka z pierwszych dwóch płyt (no, może tempa tutaj mamy wolniejsze, jednakże od pewnych skojarzeń ni chuja nie mogę się uwolnić), Bolt Thrower, Sinister, Incantation… Na „Harvest of Malevolence” mamy doskonałe połączenie techniki, agresji i masywności. A te rzeczy nie zawsze idą ramię w ramię, w mojej opinii często jeśli album jest wysoce techniczny, to już brak mu agresji i vice versa.

Natomiast u Hyperdontia macie to wszystko – doskonałe growle wokalisty, cudownie brzmiący bas, równiutko szatkujące riffy i bardzo dobrą, zwartą pracę perkusisty. Nie ma chuja, ta grupa ma wspaniały zmysł jeśli chodzi o sposób pisania kompozycji i wyważenie poszczególnych składników. Do tego dochodzi jeszcze bardzo naturalny vibe death metalu sprzed trzydziestu lat, co najmniej jakby tam byli i to wszystko obserwowali (co oczywiście raczej nie miało prawa mieć miejsca, bo muzycy są młodsi ode mnie). Widać może im to przekazano w genach, może przez wchłanianie z otoczenia, może inni szatani byli tu czynni. Czy to ważne?

Dla mnie nie, szczególnie że „Harvest of Malevolence” jest płytą w 100% staroszkolną, a zarazem w 100% autentyczną. Muzyka, okładka (to chyba ten sam typ, co robił covery dla Autopsy), wytwórnie, które to wypuszczają… Znam wiele osób, dla których ten album będzie tym z gatunku „must have” oraz „top of the year”. Jestem jedną z nich.

Oracle



"Danish / Turkish Death Metallers Hyperdontia are back with their third album. As one of the forerunners in keeping old school extremity alive, this promises to be a savage listen.

Firing on all cylinders from the get-go, their relentless brand of pulverizing guitars and punishing drums with intricate bass lines cut only by monstrous vocals spew forth. Monolithically mixed to grant us the most viscerally lacerating blows of Death Metal might, those who salivate for true morbidity will revel in the ecstatic putridity that immediately grips you. From the gut-wrenching rhythmic torment to the phenomenal soloing, aside from sheer brutality, Hyperdontia have technical abilities that far surpass most of their contemporaries while never feeling obnoxious with their utilization. Some utterly mad bass guitar moments or ripping solos show a band who clearly know their way around a fretboard while the consistently savage drumming doesn’t let the rhythmic battery relent. As we heard on their prior works; Hyperdontia are a confident and unforgiving entity and that continues here.

Although they are inarguably merciless and intense, there is such dynamic strength on this new record from the maelstroms of grooves to the more otherworldly sections, all tied together to plunge headlong into abhorrent chaos. Barbaric and yet precise, each blow lands with ferocity and yet a cleverness to every moment is present too. If you value Death Metal being of the highest quality but without sacrificing the true macabre spirit of old, Hyperdontia is the perfect middle ground and their new album showcases that formidably. Promising a harvest of malevolence and ultimately delivering much more, Hyperdontia decimate all in their pathway with some of their most violently intense and cyclonic Death Metal to date."

Jørgen Sven Kirby (Nattskog)



..::TRACK-LIST::..

1. Death’s Embrace 04:26
2. Salvation in Death 05:25
3. Marking the Rite 04:43
4. Pestering Lamentations 04:33
5. Pervasive Rot 05:27
6. Irrevocable Disaster 04:45
7. Defame Flesh 05:10
8. Servant to a Cripple God 05:20



..::OBSADA::..

Mustafa - Lead Guitar
Mathias - Vocal, Guitar
Malik - Bass
Tuna - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=RDHVVpjXns0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Czy znacie zespół Hyperdontia? Zapewne część z Was ich zna bardzo dobrze, szczególnie że o ile się nie mylę – bezcześcili również i polską ziemię. No to właśnie na dniach ukaże się ich trzeci album zatytułowany „Harvest of Malevolence”.

I może nie znam na wyrywki ich dyskografii, ale jestem w stanie powiedzieć, że duńsko – turecko – polska kooperacja utrzymuje wysoki poziom. Tak jak i wcześniej dostajemy tutaj około czterdziestu minut oldschoolowego death metalu. W zasadzie muzycy wybierają dla nas to co było najlepsze w metalu śmierci w latach dziewięćdziesiątych, ze szczególnym wskazaniem sceny kontynentalnej i amerykańskiej. Ja tu na przykład słyszę dużo zespołu Wiwczarka z pierwszych dwóch płyt (no, może tempa tutaj mamy wolniejsze, jednakże od pewnych skojarzeń ni chuja nie mogę się uwolnić), Bolt Thrower, Sinister, Incantation… Na „Harvest of Malevolence” mamy doskonałe połączenie techniki, agresji i masywności. A te rzeczy nie zawsze idą ramię w ramię, w mojej opinii często jeśli album jest wysoce techniczny, to już brak mu agresji i vice versa.

Natomiast u Hyperdontia macie to wszystko – doskonałe growle wokalisty, cudownie brzmiący bas, równiutko szatkujące riffy i bardzo dobrą, zwartą pracę perkusisty. Nie ma chuja, ta grupa ma wspaniały zmysł jeśli chodzi o sposób pisania kompozycji i wyważenie poszczególnych składników. Do tego dochodzi jeszcze bardzo naturalny vibe death metalu sprzed trzydziestu lat, co najmniej jakby tam byli i to wszystko obserwowali (co oczywiście raczej nie miało prawa mieć miejsca, bo muzycy są młodsi ode mnie). Widać może im to przekazano w genach, może przez wchłanianie z otoczenia, może inni szatani byli tu czynni. Czy to ważne?

Dla mnie nie, szczególnie że „Harvest of Malevolence” jest płytą w 100% staroszkolną, a zarazem w 100% autentyczną. Muzyka, okładka (to chyba ten sam typ, co robił covery dla Autopsy), wytwórnie, które to wypuszczają… Znam wiele osób, dla których ten album będzie tym z gatunku „must have” oraz „top of the year”. Jestem jedną z nich.

Oracle



"Danish / Turkish Death Metallers Hyperdontia are back with their third album. As one of the forerunners in keeping old school extremity alive, this promises to be a savage listen.

Firing on all cylinders from the get-go, their relentless brand of pulverizing guitars and punishing drums with intricate bass lines cut only by monstrous vocals spew forth. Monolithically mixed to grant us the most viscerally lacerating blows of Death Metal might, those who salivate for true morbidity will revel in the ecstatic putridity that immediately grips you. From the gut-wrenching rhythmic torment to the phenomenal soloing, aside from sheer brutality, Hyperdontia have technical abilities that far surpass most of their contemporaries while never feeling obnoxious with their utilization. Some utterly mad bass guitar moments or ripping solos show a band who clearly know their way around a fretboard while the consistently savage drumming doesn’t let the rhythmic battery relent. As we heard on their prior works; Hyperdontia are a confident and unforgiving entity and that continues here.

Although they are inarguably merciless and intense, there is such dynamic strength on this new record from the maelstroms of grooves to the more otherworldly sections, all tied together to plunge headlong into abhorrent chaos. Barbaric and yet precise, each blow lands with ferocity and yet a cleverness to every moment is present too. If you value Death Metal being of the highest quality but without sacrificing the true macabre spirit of old, Hyperdontia is the perfect middle ground and their new album showcases that formidably. Promising a harvest of malevolence and ultimately delivering much more, Hyperdontia decimate all in their pathway with some of their most violently intense and cyclonic Death Metal to date."

Jørgen Sven Kirby (Nattskog)



..::TRACK-LIST::..

1. Death’s Embrace 04:26
2. Salvation in Death 05:25
3. Marking the Rite 04:43
4. Pestering Lamentations 04:33
5. Pervasive Rot 05:27
6. Irrevocable Disaster 04:45
7. Defame Flesh 05:10
8. Servant to a Cripple God 05:20



..::OBSADA::..

Mustafa - Lead Guitar
Mathias - Vocal, Guitar
Malik - Bass
Tuna - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=RDHVVpjXns0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!