...( Info )...

Artist...............: Billy Idol
Album................: The Cage - EP
Genre................: Rock
Year.................: 2022
Codec................: reference libFLAC 1.5


...( TrackList )...

001. Billy Idol - Cage
002. Billy Idol - Running From The Ghost
003. Billy Idol - Rebel Like You
004. Billy Idol - Miss Nobody

...( Info )...
OldiesPart014⭐MP3@320kbps

...( TrackList )...
VA - The 125 Greatest Funk Songs of All Time (Super Deluxe Edition) [2020] (9CD)

VA - The 350 Greatest Soft Rock Songs of All Time (Super Deluxe Edition) [2022] (19CD)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

The first East German metal band (hailing from Leipzig) that scored a deal with a West German label! They signed to 1MF Recordz (home of Torchure, Assorted Heap, Blood Sacrosanct). Emerged from the 80-ish punk rock scene , the band developed into a rather unique, sometimes technical (German) thrash metal outfit. Excellent production by Michael Stötzel and (Torchure Sacrosanct, Assorted Heap). Remastered by the band and the booklet contains Extensive liner notes and rare pictures. The 5 track ep’ Thrief...’Ep (also Recorded at Dust-Music-Studios with Michael Stötzel September '90) is added as bonus to the album.




Yeah, it’s about the Tishvaisings here, whoever these folks were, the band changing their moniker several times, always revolving around that enigmatic name. Their beginnings were fairly rough, albeit quite inspired slabs of thrash with both more technical and doomy sparks. The EP was the culmination of those early strives which put the band in a niche of their own since they didn’t quite sound like anyone else out there, their style not quite compatible with the more serious direction the scene took in the late-80’s as the more complex moments were far from the dominant tendency.

On the album reviewed here the guys must have surprised even themselves as this is a captivating listen with again a fairly original sound that follows its own way which begins with an intro, a brilliant “acoustic vs. metallic” interpretation of the main theme from Dario Argento’s gothic horror masterpiece ”Suspiria”. A very alluring start which “Gotta Bad Taste” retains on all counts, a dark brooding shredder with echoes of early Celtic Frost and a few both melodic and technical quirks. The mean semi-declamatory deathy vocals are a nice addition to the eventful musical scenery which becomes both more intense and more diverse on “Katharsis”, the supposed title-track, a nice headbanger with a prominent bass presence and weird attempts at rap-like singing. “Backwoods” is a glorious progressive thrash opera, a diverse masterpiece worthy of Deathrow and late-80’s Destruction with superb elaborate developments, loads of riff-shifts and a couple of great melodic tunes.

A most stunning turn of events elevating the album on a new pedestal “Gore-Shriek of a Hunchback” simplifying the situation a bit with more orthodox ways of expression although the high energy from the preceding numbers is intact alongside several surreal less ordinary twists and the outstanding performance by the lead guitarist. “Midnitemeattrain” is a compelling blend of speed and technicality the stylish surges very similar to the ones on Destruction’s “Cracked Brain” with some of the Celtic Frost-esque stompiness brought back. “Total Sellout” moshes hard with a nice sense of melody displayed as well, the leads hitting another high amongst the fast-paced “skirmishes”. The semi-balladic atmospheric “Outburst” is the obligatory break, but watch out for “Headless”, a first-rate technical thrash delight, a most tantalizing way to finish this highly entertaining saga with a lot of wild bashing as well thrown amidst the more challenging labyrinthine riff-formulas.

Although the more ambitious arrangements are way more developed and prominent than on the band’s early works, it’s hard to place this opus strictly within the confines of the technical/progressive thrash wave that started in the guys’ homeland around the same time. The delivery follows its own mind as the band are not intent on stupefying the fanbase with the most dazzling intricate fretwork on the circuit; they bash with vigour when they feel like it, weave mazey riff puzzles at will, get lyrical on occasion… a lot has been provided for the listener who will wonder at how expertly all the separate motifs have been stitched together; a true work of art that definitely deserves a wider exposure, regardless of the hilariously unsightly cover.

The Tishvaisings came, saw and then decided to conquer another plane from the metal scene that seemed a more viable proposition in the 90’s, the industrial one. They regrouped under the name Think About Mutation and peppered the decade and beyond with hard-hitting industrial metal symphonies akin to the ones churned out by their compatriots Die Krupps and KMFDM. Any traces of this legendary art? Not very tangible to be honest; this arcane lore lies dormant somewhere deep, waiting to be rediscovered by the next batch of ironwork craftsmen.

Bayern



..::TRACK-LIST::..

1. Intro (Dedicated To Dario Argento) 1:48
2. Gotta Bad Taste 6:03
3. Katharsis 4:14
4. Backwoods 7:42
5. Gore-Shriek Of A Hunchback 5:19
6. Midnitemeattrain 4:13
7. Total Sellout 3:57
8. Outburst 3:46

Bonus Tracks: 'Thrief' EP 1990
9. Evil Dead 0:40
10. Headless 4:51
11. Hellraiser 00:30
12. Twenty Problems 02:33
13. Dirty Deal 03:49



..::OBSADA::..

Guitar, Vocal - Joey A. Vaising
Bass - Gogo Vaising
Drums - D.D. Vaising




https://www.youtube.com/watch?v=Zv2aPQOqtdY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

The first East German metal band (hailing from Leipzig) that scored a deal with a West German label! They signed to 1MF Recordz (home of Torchure, Assorted Heap, Blood Sacrosanct). Emerged from the 80-ish punk rock scene , the band developed into a rather unique, sometimes technical (German) thrash metal outfit. Excellent production by Michael Stötzel and (Torchure Sacrosanct, Assorted Heap). Remastered by the band and the booklet contains Extensive liner notes and rare pictures. The 5 track ep’ Thrief...’Ep (also Recorded at Dust-Music-Studios with Michael Stötzel September '90) is added as bonus to the album.




Yeah, it’s about the Tishvaisings here, whoever these folks were, the band changing their moniker several times, always revolving around that enigmatic name. Their beginnings were fairly rough, albeit quite inspired slabs of thrash with both more technical and doomy sparks. The EP was the culmination of those early strives which put the band in a niche of their own since they didn’t quite sound like anyone else out there, their style not quite compatible with the more serious direction the scene took in the late-80’s as the more complex moments were far from the dominant tendency.

On the album reviewed here the guys must have surprised even themselves as this is a captivating listen with again a fairly original sound that follows its own way which begins with an intro, a brilliant “acoustic vs. metallic” interpretation of the main theme from Dario Argento’s gothic horror masterpiece ”Suspiria”. A very alluring start which “Gotta Bad Taste” retains on all counts, a dark brooding shredder with echoes of early Celtic Frost and a few both melodic and technical quirks. The mean semi-declamatory deathy vocals are a nice addition to the eventful musical scenery which becomes both more intense and more diverse on “Katharsis”, the supposed title-track, a nice headbanger with a prominent bass presence and weird attempts at rap-like singing. “Backwoods” is a glorious progressive thrash opera, a diverse masterpiece worthy of Deathrow and late-80’s Destruction with superb elaborate developments, loads of riff-shifts and a couple of great melodic tunes.

A most stunning turn of events elevating the album on a new pedestal “Gore-Shriek of a Hunchback” simplifying the situation a bit with more orthodox ways of expression although the high energy from the preceding numbers is intact alongside several surreal less ordinary twists and the outstanding performance by the lead guitarist. “Midnitemeattrain” is a compelling blend of speed and technicality the stylish surges very similar to the ones on Destruction’s “Cracked Brain” with some of the Celtic Frost-esque stompiness brought back. “Total Sellout” moshes hard with a nice sense of melody displayed as well, the leads hitting another high amongst the fast-paced “skirmishes”. The semi-balladic atmospheric “Outburst” is the obligatory break, but watch out for “Headless”, a first-rate technical thrash delight, a most tantalizing way to finish this highly entertaining saga with a lot of wild bashing as well thrown amidst the more challenging labyrinthine riff-formulas.

Although the more ambitious arrangements are way more developed and prominent than on the band’s early works, it’s hard to place this opus strictly within the confines of the technical/progressive thrash wave that started in the guys’ homeland around the same time. The delivery follows its own mind as the band are not intent on stupefying the fanbase with the most dazzling intricate fretwork on the circuit; they bash with vigour when they feel like it, weave mazey riff puzzles at will, get lyrical on occasion… a lot has been provided for the listener who will wonder at how expertly all the separate motifs have been stitched together; a true work of art that definitely deserves a wider exposure, regardless of the hilariously unsightly cover.

The Tishvaisings came, saw and then decided to conquer another plane from the metal scene that seemed a more viable proposition in the 90’s, the industrial one. They regrouped under the name Think About Mutation and peppered the decade and beyond with hard-hitting industrial metal symphonies akin to the ones churned out by their compatriots Die Krupps and KMFDM. Any traces of this legendary art? Not very tangible to be honest; this arcane lore lies dormant somewhere deep, waiting to be rediscovered by the next batch of ironwork craftsmen.

Bayern



..::TRACK-LIST::..

1. Intro (Dedicated To Dario Argento) 1:48
2. Gotta Bad Taste 6:03
3. Katharsis 4:14
4. Backwoods 7:42
5. Gore-Shriek Of A Hunchback 5:19
6. Midnitemeattrain 4:13
7. Total Sellout 3:57
8. Outburst 3:46

Bonus Tracks: 'Thrief' EP 1990
9. Evil Dead 0:40
10. Headless 4:51
11. Hellraiser 00:30
12. Twenty Problems 02:33
13. Dirty Deal 03:49



..::OBSADA::..

Guitar, Vocal - Joey A. Vaising
Bass - Gogo Vaising
Drums - D.D. Vaising




https://www.youtube.com/watch?v=Zv2aPQOqtdY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Aphrodite’s Child to grecka grupa rockowa założona w 1967 przez wokalistę Demisa Roussosa, instrumentalistę Vangelisa Papatanasiu i perkusistę Lucasa Siderasa. Po pierwszej próbie w Anglii zespół pojawił się w Paryżu z gitarzystą Anargyrosem „Silver” Koulourisem (chociaż przez pewien czas zespół występował bez niego). Pierwsze dwa albumy End of the World oraz It’s Five O’Clock łączyły rock lat 60. z grecką muzyką folklorystyczną. Piosenka Rain and Tears z albumu End of the World, oparta na kanonie Johanna Pachelbela, została przebojem we Francji i miała też swoich zwolenników w Anglii. W 1970 roku zespół zaczął nagranie swojego największego dzieła, muzycznej adaptacji biblijnej Apokalipsy świętego Jana, zatytułowanej „666 - The Apocalypse of St. John”. W tym czasie relacje pomiędzy Roussosem, Vangelisem i Siderasem nie były najlepsze, ale zespół miał kontrakt na nagranie trzeciego albumu i w 1970 roku nagrali 666. 666 był jedynym albumem, który miał jakiekolwiek powodzenie w Stanach Zjednoczonych.

Title: 666

Artist: Aphrodite's Child

Country: Grecja

Year: 1972

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

A1.The System
A2.Babylon
A3.Loud, Loud, Loud
A4.The Four Horsemen
A5.The Lamb
A6.The Seventh Seal
B1.Aegian Sea
B2.Seven Bowls
B3.The Wakening Beast
B4.Lament
B5.The Marching Beast
B6.The Battle Of The Locusts
B7.Do It
B8.Tribulation
B9.The Beast
B10.Ofis
C1.Seven Trumpets
C2.Altamont
C3.The Wedding Of The Lamb
C4.The Capture Of The Beast
C5.∞
C6.Hic Et Nunc
D1.All The Seats Were Occupied
D2.Break

..::INFO::..

Debiutancki i jedyny album holenderskiego zespołu grającego ska i reggae.

Title: ST

Artist: RB's

Country: Holandia

Year: 1981

Genre: Ska, Reggae

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 192 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Explain
2 Careers Information
3 Let's Call it a Day
4 Let Me Feel It
5 Tonight
6 Deja Vu
7 Movie Theme (to Dance to)
8 Moving Pictures
9 Life in Exile
10 Waiting for a Dog Year
11 Uruguay
12 Time

..::INFO::..

Every Good Boy Deserves Favor to siódmy album zespołu The Moody Blues, wydany w 1971 roku. Album osiągnął pierwsze miejsce na brytyjskiej liście albumów, oprócz trzytygodniowego pobytu na drugim miejscu w Stanach Zjednoczonych i wyprodukował jeden singiel z listy Top 40 The Story in Your Eyes

Title: Every Good Boy Deserves Favour

Artist: The Moody Blues

Country: Wielka Brytania

Year: 1971

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Procession
2.The Story In Your Eyes
3.Our Guessing Game
4.Emily's Song
5.After You Came
6.One More Time To Live
7.Nice To Be Here
8.You Can Never Go Home
9.My Song

...( Info )...
Title: Wrath And Ruin [2CD Deluxe Edition]
Artist: Warbringer
Year: 2025
Genre: Thrash-Metal
Country: USA

Duration: 01:53:32
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
CD1 - Wrath And Ruin
01. The Sword And The Cross [06:07]
02. A Better World [03:45]
03. Neuromancer [05:28]
04. The Jackhammer [03:15]
05. Through A Glass, Darkly [04:58]
06. Strike From The Sky [03:44]
07. Cage Of Air [06:50]
08. The Last of My Kind [06:02]

CD2 - Ravaging Europe 2023
01. Firepower Kills (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [05:46]
02. The Black Hand Reaches Out (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [04:22]
03. Crushed Beneath the Tracks (Live in Nantes, France - April 20th, 2023) [04:16]
04. Living Weapon (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [04:49]
05. Woe to the Vanquished (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [04:44]
06. Living in a Whirlwind (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [04:06]
07. Guitar Solo-Outer Reaches (Live in Nantes, France - April 20th, 2023) [05:15]
08. Shellfire (Live in Munich, Germany - April 5th, 2023) [04:08]
09. Descending Blade (Live in Krakow, Poland - April 4th, 2023) [04:55]
10. Hunter-Seeker (Live in Krakow, Poland - April 4th, 2023) [04:18]
11. Defiance of Fate (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [07:12]
12. Silhouettes (Live in Nantes, France - April 20th, 2023) [04:35]
13. Remain Violent (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [04:02]
14. Combat Shock (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [05:17]
15. Total War (Live in Budapest, Hungary - April 7th, 2023) [05:29]

...( Info )...


Artist: Miranda Lambert
Album: Kerosene (20th Anniversary Edition)
Year: 2025
Genre: Country
Quality: FLAC 24Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Kerosene
02. What About Georgia?
03. Greyhound Bound for Nowhere
04. New Strings
05. I Can't Be Bothered
06. Bring Me Down
07. Me and Charlie Talking
08. I Wanna Die
09. Love Is Looking for You
10. Mama, I'm Alright
11. There's a Wall
12. Love Your Memory
13. I Don't Love Here Anymore

...( Info )...

Artist: Cream
Album: Detroit 1967 (Live)
Year: 2025
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. Tales of Brave Ulysees (Live)
02. N.s.u. (Live)
03. Sitting on Top of the World (Live)
04. Sweet Wine (Live)
05. Rollin' & Tumblin' (Live)
06. Spoonful (Live)
07. Steppin' Out (Live)
08. Traintime (Live)
09. Toad (Live)
10. I'm So Glad (Live)

...( Info )...


Artist: Bob James
Album: Just Us
Year: 2025
Genre: Jazz
Quality: FLAC 24Bit-96kHz

...( TrackList )...

01. Sommation
02. My Ship
03. T W O
04. All the Way
05. Fontaine dAlice
06. The Naked Ballet
07. Smile
08. Rue De Rivoli
09. Protea
10. New Hope

...( Info )...

Artist: Véronique Gens
Album: Lully Alceste
Year: 2025
Genre: Classic
Quality: FLAC 24Bit-96kHz

...( TrackList )...

Disc 1
01. Alceste, LWV 50: Ouverture
02. Alceste, LWV 50, Prologue: Le héros que j'attends - Bruit de guerre - Quel bruit de guerre m'épouvante ? (La Nymphe de la Seine)
03. Alceste, LWV 50, Prologue: Rondeau pour la Gloire
04. Alceste, LWV 50, Prologue: Hélas ! superbe Gloire, hélas ! (La Nymphe de la Gloire)
05. Alceste, LWV 50, Prologue: Chœur des Naïades et des Divinités champêtres. Qu’il est doux d’accorder ensemble
06. Alceste, LWV 50, Prologue: L’Art d’accord avec la Nature (La Nymphe des Tuileries)
07. Alceste, LWV 50, Prologue: Air pour les Divinités des Fleuves
08. Alceste, LWV 50, Prologue: L’onde se presse (La Nymphe de la Marne)
09. Alceste, LWV 50, Prologue: Air pour les Divinités des Fleuves et les Nymphes
10. Alceste, LWV 50, Prologue: Que tout retentisse
11. Alceste, LWV 50, Prologue: Air pour les Divinités des Fleuves et les Nymphes - Chœur. Quel cœur sauvage
12. Alceste, LWV 50, Prologue: Chœur. Revenez plaisirs exilés
13. Alceste, LWV 50, Prologue: Ouverture
14. Alceste, LWV 50, Act I Scene 1: Vivez, vivez, heureux époux (Le chœur des Thessaliens, Lychas,Alcide)
15. Alceste, LWV 50, Act I Scene 2: L’Amour a bien des maux (Alcide, Straton, Lychas)
16. Alceste, LWV 50, Act I Scene 3: Lychas, j’ai deux mots à te dire (Straton, Lychas)
17. Alceste, LWV 50, Act I Scene 4: Dans ce beau jour, quelle humeur sombre (Céphise, Straton)
18. Alceste, LWV 50, Act I Scene 5: Straton, donne ordre qu’on s’apprête (Lycomède, Straton,Céphise)
19. Alceste, LWV 50, Act I Scene 6: Vivez, vivez, heureux époux (Phérès, Admète, Alceste, Chœur)
20. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: Air pour les matelots
21. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: Malgré tant d’orages (Deux Tritons)
22. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: Rondeau
23. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: Jeunes cœurs, laissez-vous prendre (Céphise, une Nymphe de la Mer, Chœur)
24. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: Deuxième air. Gavotte
25. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: Plus les âmes sont rebelles (Céphise, une Nymphe, Choeur des Divinités marines)
26. Alceste, LWV 50, Act I Scene 7: On vous apprête (Lycomède, Straton, Admète, Alcide, Alceste, Céphise, Chœur des Thessaliens)
27. Alceste, LWV 50, Act I Scene 8: Époux infortuné, redoute ma colère (Thétis, Admète)
28. Alceste, LWV 50, Act I Scene 8: Les vents
29. Alceste, LWV 50, Act I Scene 9: Le ciel protège les héros (Éole, les Aquilons, les Zéphyrs)
30. Alceste, LWV 50, Act I Scene 9: Entracte
Disc 2
01. Alceste, LWV 50, Act II Scene 1: Alceste ne vient point, et nous devons l’attendre (Céphise, Straton)
02. Alceste, LWV 50, Act II Scene 2: Allons, allons, la plainte est vaine (Lycomède, Alceste, Straton)
03. Alceste, LWV 50, Act II Scene 3: Marche en rondeau - Marchez, approchez (Admète, Alcide)
04. Alceste, LWV 50, Act II Scene 4: Ne prétendez pas nous surprendre (Lycomède, Straton,Admète, Alcide, Chœur des soldats assiégés, Chœur des soldats assiégeants)
05. Alceste, LWV 50, Act II Scene 4: Entrée
06. Alceste, LWV 50, Act II Scene 4: Achevons d’emporter à la place (Chœur des soldats assiégés,Chœur des soldats assiégeants, Lychas, Straton)
07. Alceste, LWV 50, Act II Scene 5: Courage, enfants, je suis à vous (Phérès)
08. Alceste, LWV 50, Act II Scene 6: Rendez à votre fils cette aimable princesse (Alcide, Phérès,Alceste)
09. Alceste, LWV 50, Act II Scene 7: Cherchons Admète promptement (Alceste, Phérès, Céphise)
10. Alceste, LWV 50, Act II Scene 8: Ô Dieux ! Quel spectacle funeste (Admète, Cléante, Alceste,Phérès, Céphise, soldats)
11. Alceste, LWV 50, Act II Scene 9: La lumière aujourd’hui te doit être ravie (Apollon, les Arts,Admète, Alceste, Phérès, Céphise, Cléante, soldats)
12. Alceste, LWV 50, Act II Scene 9: Entracte
13. Alceste, LWV 50, Act III Scene 1: Ah ! pourquoi nous séparez-vous ? (Alceste, Phérès, Céphise)
14. Alceste, LWV 50, Act III Scene 2: Voyons encore mon fils, allons, hâtons nos pas (Phérès,Cléante, Chœur)
15. Alceste, LWV 50, Act III Scene 3: Ô trop heureux Admète (Chœur, Admète, Phérès, Cléante)
16. Alceste, LWV 50, Act III Scene 4: Alceste est morte (Céphise, Admète, Phérès, Cléante, Chœur)
17. Alceste, LWV 50, Act III Scene 5: Pompe funèbre (Troupe de femmes affligées, troupe d'hommes désolés)
18. Alceste, LWV 50, Act III Scene 5: Formons les plus lugubres chants (Une femme affligée,un homme affligé, Chœur)
19. Alceste, LWV 50, Act III Scene 5: La Mort, la Mort barbare (Une femme affligée, Chœur)
20. Alceste, LWV 50, Act III Scene 5: Chœur. Rompons brisons le triste reste
21. Alceste, LWV 50, Act III Scene 5: Chœur. Que nos pleurs, que nos cris se renouvellent sans cesse
22. Alceste, LWV 50, Act III Scene 6: Sans Alceste, sans ces appas (Admète, Phérès, Céphise,Cléante)
23. Alceste, LWV 50, Act III Scene 7: Tu me vois arrêté sur le point de partir (Alcide, Admète, Phérès,Céphise, Cléante)
24. Alceste, LWV 50, Act III Scene 8: Le Dieu dont tu tiens la naissance (Diane, Mercure, Alcide,Admète, Phérès, Céphise, Cléante)
25. Alceste, LWV 50, Act III Scene 8: Entracte
Disc 3
01. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 1: Il faut passer tôt ou tard (Charon, les Ombres)
02. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 2: Sortez, Ombres, faites-moi place (Alcide, Charon, les Ombres)
03. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 3: Reçois le juste prix de ton amour fidèle (Pluton, Proserpine,l’Ombre d’Alceste, suivants de Pluton)
04. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 3: Premier air - Chœur. Tout mortel doit ici paraître
05. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 3: Deuxième air - Chœur. Chacun vient ici-bas prendre place
06. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 4: Quittez, quittez les Jeux (Alecton, Pluton, Proserpine, l'Ombred'Alceste)
07. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 5: Insolent, jusqu’ici braves-tu mon courroux ? (Alcide, Pluton,Proserpine, Alecton, suivants de Pluton)
08. Alceste, LWV 50, Act IV Scene 5: Entracte
09. Alceste, LWV 50, Act V Scene 1: Alcide est vainqueur du trépas (Admète, Chœur)
10. Alceste, LWV 50, Act V Scene 2: Ne m’ôteras-tu point la chaîne qui m’accable (Lychas, Straton)
11. Alceste, LWV 50, Act V Scene 3: Vois, Céphise, vois qui de nous (Céphise, Lychas, Straton)
12. Alceste, LWV 50, Act V Scene 4: Pour une si belle victoire (Alcide, Admète, Alceste, Céphise,Lychas, Straton, Phéres, Cléante)
13. Alceste, LWV 50, Act V Scene 5: Prélude. Les Muses et les Jeux s’empressent de descendre (Apollon, les Muses, les Jeux, Alcide, Admète, Alceste, et leur suite)
14. Alceste, LWV 50, Act V Scene 6: Chantons, chantons, faisons entendre (Chœur des Muses,des Thessaliens et des Bergers, Straton, Céphise)
15. Alceste, LWV 50, Act V Scene 6: Premier air
16. Alceste, LWV 50, Act V Scene 6: Deuxième air. Les pâtres
17. Alceste, LWV 50, Act V Scene 6: À quoi bon tant de raison (Straton)
18. Alceste, LWV 50, Act V Scene 6: Troisième air. Menuet
19. Alceste, LWV 50, Act V Scene 6: C’est la saison d’aimer (Céphise, Alceste, Admète, Alcide, Lycas, Chœur des Muses, des Thessaliens et des Bergers)

...( Info )...


Artist: B.e.t.h
Album: B.e.t.h
Country: PL
Genre: Hard Rock
Release: 2006
Duration: 00:37:22
Quality: Mp3, VBR (240-320 kbps)
Size: 77 mb


...( Opis )...

Debiutancki i jedyny album hardrockowców z Warszawy. Zespół działał w stolicy od 1996 roku. Płytę (w kwietniu 2006 roku) wydał im ówczesny potentat rodzimego rynku muzycznego - Sony BMG. Krążek promowany był singlem "NIE przemocy".
Wokalista i frontman Marcin "Svist" Świstak odszedł z zespołu w 2009 roku. Istnienia kapeli dopełniła śmierć basisty Piotra "Marqsa" Mossakowskiego. Svist od 2019 roku działa(ł) z zespołem Plan.


...( TrackList )...

1. Azyl
2. NIE przemocy
3. Nigdy więcej
4. Otwórz oczy
5. Sam
6. Odległy ląd
7. Oddalam się od siebie
8. Tak to widzę
9. Zeznanie

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Droga kariery Steve’a Hacketta ostatnich dwóch dekad zdecydowanie imponuje względem solowych poczynań jego kolegów z Genesis. Aktywność wydawnicza, wspierana jak tylko można aktywnością koncertową, a przede wszystkim jej artystyczne przymioty zdradzające niezwykłą kulturową otwartość gitarzysty, nie mają sobie równych wśród dokonań członków klasycznego składu progrockowej legendy. Z każdą kolejną publikacją studyjną pojawia się jednak pewien przesyt. Bo o ile Hackett, nie musząc udowadniać swojego artystycznego kosmopolityzmu, wciąż ambitnie decyduje się, aby dawać jemu wyraz, o tyle wydaje się w tym kontekście trochę kręcić w kółko.

Nie inaczej jest i tym razem. Godne podziwu wycieczki pomiędzy Prokofiewem, rdzenną muzyką afrykańską czy akcentami z odległych Chin i Uzbekistanu, to właściwie narzędzie charakterystycznej dla Hacketta gry kontrastami. Tradycyjnie dla siebie zestawia on egzotyczną rytmikę z klasyczną melancholią, czerpiące z nastroju horrorów harmonie z piosenkami opartymi na popowej melodyce, pełne rytmicznych akrobacji riffy ze ściskającymi w dołku romantycznymi solówkami, i tak dalej, i tak dalej… I chociaż, również tradycyjnie, można z tego niezwykłego tygla wydobyć kilka całkiem wartościowych momentów, to całościowo album jawi się jako kolejna płyta Steve’a Hacketta mocno kojarząca się w ogóle i w szczególe z poprzednimi jego krążkami. Co gorsza, powielanie kalek, w całym tym bogactwie wpływów wyglądających wręcz paradoksalnie, nie jest bynajmniej największym grzechem albumu. Bo jakimkolwiek szacunkiem nie darzyć by muzyki tak świetnie wyprodukowanej i tak niezwykle międzykulturowej, mimo tej jej wtórności, to jednak nie sposób zadowolić się aktualnym podejściem Hacketta do linii melodycznych, a konkretniej do tego, co jest śpiewane. Atrakcyjność i rozmach instrumentalny „Surrender Of Silence” w przykry sposób dewaluowane są przez mierność, a wręcz banalność niemal każdej linii napisanej z myślą o śpiewaniu tekstu. Czy to Hackett solo, czy wraz z Amandą Lehmann, czy też Nad Sylvan użyczający głosu w jednej kompozycji – każda z tych wokalnych kombinacji mierzy się z materią doprawdy niegodną kompozytorskiego kunsztu Steve’a Hacketta. Śpiewane partie na tym albumie to kalka wytarta, błaha i zadziwiająco nużąca.

A wspomniane wartościowe momenty albumu? Nadmieńmy choćby demoniczne intro „The Devil’s Cathedral”, w którym dialog organów kościelnych z saksofonem robi całkiem przekonujące wrażenie, ale to, co po nim, jeszcze dziesięć-piętnaście lat temu brzmiałoby z pewnością bardziej odpowiednio diabolicznie. Wśród Hackettowskiej krainy łagodności wyróżnia się zaś stanowiący właściwy finał albumu utwór „Scorched Earth” – skonstruowany, zaaranżowany w sposób, wydawałoby się, zaskakująco naturalny, pozbawiony tak charakterystycznych dla albumu eklektycznych ambicji, a w dodatku z linią melodyczną Hacketta-wokalisty wyjątkowo nie pozostawiającą mizernego wrażenia.

Pewne środki modelowania kolorowego muzycznego uniwersum Steve’a Hacketta niestety wyraźnie się stępiły, co wielokrotnie może nieco uwierać przy prezentacjach tego niemal godzinnego materiału. Niemniej, po raz kolejny wypada pochwalić wydawniczą regularność siedemdziesięciojednoletniego już gitarzysty, a przede wszystkim jego wciąż bujne artystyczne ambicje. Ich realizacja bez wątpienia w pełni legitymizuje i usprawiedliwia jego retrospektywne podróże w działalności koncertowej – Steve Hackett to artysta tyleż sentymentalny, co nowoczesny – i za to go kochamy.

Przemysław Stochmal


I think this is Steve’s 28th studio album, which is probably more than the combined output of those he left in Genesis, but although I saw him play earlier this year none of this material was featured as he was touring his highly popular Genesis Revisited shows. So, when it comes to prog he has two back catalogues that are very different, while he is still releasing new and wonderful music even though he is now in his seventies. Over the last 40+ years he has released music from many different styles, being one of the few prog musicians to go the whole hog and write and record classical music, and he can play solo acoustic classical performances as well as standing in front of an electric band, and in many ways this album is a coming together of his past while also looking in new directions.

He provides nylon, steel string & 12-string guitars, oud, charango, sitar, harmonica, and vocals, and is joined by one of his touring line-ups with Roger King (keyboards, programming & orchestral arrangements), Rob Townsend (saxophone, clarinet), Jonas Reingold (bass), Nad Sylvan (vocals) and Craig Blundell (drums) while he has also brought in additional musicians which includes two more drummers in Phil Ehart (Kansas) and Nick D’Virgilio (Spock’s Beard etc). Musically he is moving through tribal, New Age, classical and prog, but surely the whole album should be deemed as progressive as he is truly pushing boundaries and mixing and blending styles together to create something which is vital and hugely impressive.

Many old progheads, like me, will have a strong fondness for his early solo albums as they were released when we were teenagers and had a massive impact on us. However, unlike many of his contemporaries from back then he has continued to tour and record incessantly, and his current output is to the same high standard as it has always been. When asked my favourite period of Genesis, I always give the same answer, Hackett (as opposed to the normal Gabriel or Collins) and there is no doubt that he has continued to develop and deliver even since leaving that entity. Listen to his music with an open mind and discover that Hackett is still pushing himself and his followers yet even though he keeps moving this is always identifiable and part of his canon as opposed to being removed. One never knows what to expect from his albums, except they will always be sheer class, and this is no exception.

Kev Rowland


After the peaceful acoustic release "Under a Mediterranean Sky", Steve Hackett is back on his electric formula mode. He is with long-time musicians, Roger King on keys, and orchestral arrangements, and Rob Townsend on sax. The drum parts are split up between 3 drummers. Jonas Reingold is on most of the tracks on bass.
The first track is instrumental and sounds like a movie score for an action hero film. The song "Natalia" is Russian music with some well-known passages done in collaboration with his wife. Steve is singing with some opera singing and orchestral arrangements. Again you can hear an action movie in the instrumental section. Then it has some tasty and authentic violin playing. "Relaxation Music For Sharks" has some intriguing special effect intro before the drums of Nick D'Virgilio kick-off to bring the song to a faster pace. Steve is getting loose on his guitar playing. Not too relaxing, but it's for sharks!

"Wingbeats" has some African beats and singing that is not too far from what Peter Gabriel made with his band. There are some tribal drums but adding the guitar, it's done in a Hackett style. "The Devil's Cathedral" has a horror atmosphere with the dark organ playing of Roger King all this embellished with some orchestral arrangements. "Held in the Shadows is a love song dedicated to Steve's wife. It's romantic but with a kick of Rock! I enjoy the heavy parts that are in contrast to the beginning.

"Shanghai To Samarkand" put us now in the oriental part of the world where classical music meets world music, the music doing most of the talking here. When the Kansas drummer arrives, we are in a more familiar Hackett style before going back to the world music beat. "Fox Tango" Steve is getting loose again with his Gibson guitar which reminds me in some specific passages of Brian May.

"Day of the Dead" is another horror-inspired movie now a Mexican one. "Scorched Earth" is a warning song to save the earth from destruction. It's a beautiful song that has a clear and intentional lighter mood. I enjoyed the orchestral arrangements here. It ends with a short and peaceful song with some lovely guitar parts of Steve showing his love for classical music.

As much as I still rave for Steve Hackett's first albums, He has improved a lot in his songwriting style surpassing the Genesis influence with some fusion music that brings more variety and textures to his music.

rdtprog



..::TRACK-LIST::..

1. The Obliterati (2:17)
2. Natalia (6:17)
3. Relaxation Music for Sharks (feat. Feeding Frenzy) (4:36)
4. Wingbeats (5:20)
5. The Devil's Cathedral (6:31)
6. Held in the Shadows (6:20)
7. Shanghai to Samarkand (8:27)
8. Fox's Tango (4:21)
9. Day of the Dead (6:25)
10. Scorched Earth (6:03)
11. Esperanza (1:04)



..::OBSADA::..

Steve Hackett - nylon, steel string & 12-string guitars, oud, charango, sitar, harmonica, vocals, co-producer

With:
Roger King - keyboards, programming & orchestral arrangements
Rob Townsend - saxophone, clarinet
Jonas Reingold - bass
Nad Sylvan - vocals
Craig Blundell - drums

And:
Phil Ehart - drums
Nick D'Virgilio - drums
Amanda Lehmann - vocals
Durga - vocals
Lorelei McBroom - vocals
Christine Townsend - violin, viola
Malik Mansurov - tar
Sodirkhon Ubaidulloev - dutar




https://www.youtube.com/watch?v=ZbW9tCJ9Snc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Droga kariery Steve’a Hacketta ostatnich dwóch dekad zdecydowanie imponuje względem solowych poczynań jego kolegów z Genesis. Aktywność wydawnicza, wspierana jak tylko można aktywnością koncertową, a przede wszystkim jej artystyczne przymioty zdradzające niezwykłą kulturową otwartość gitarzysty, nie mają sobie równych wśród dokonań członków klasycznego składu progrockowej legendy. Z każdą kolejną publikacją studyjną pojawia się jednak pewien przesyt. Bo o ile Hackett, nie musząc udowadniać swojego artystycznego kosmopolityzmu, wciąż ambitnie decyduje się, aby dawać jemu wyraz, o tyle wydaje się w tym kontekście trochę kręcić w kółko.

Nie inaczej jest i tym razem. Godne podziwu wycieczki pomiędzy Prokofiewem, rdzenną muzyką afrykańską czy akcentami z odległych Chin i Uzbekistanu, to właściwie narzędzie charakterystycznej dla Hacketta gry kontrastami. Tradycyjnie dla siebie zestawia on egzotyczną rytmikę z klasyczną melancholią, czerpiące z nastroju horrorów harmonie z piosenkami opartymi na popowej melodyce, pełne rytmicznych akrobacji riffy ze ściskającymi w dołku romantycznymi solówkami, i tak dalej, i tak dalej… I chociaż, również tradycyjnie, można z tego niezwykłego tygla wydobyć kilka całkiem wartościowych momentów, to całościowo album jawi się jako kolejna płyta Steve’a Hacketta mocno kojarząca się w ogóle i w szczególe z poprzednimi jego krążkami. Co gorsza, powielanie kalek, w całym tym bogactwie wpływów wyglądających wręcz paradoksalnie, nie jest bynajmniej największym grzechem albumu. Bo jakimkolwiek szacunkiem nie darzyć by muzyki tak świetnie wyprodukowanej i tak niezwykle międzykulturowej, mimo tej jej wtórności, to jednak nie sposób zadowolić się aktualnym podejściem Hacketta do linii melodycznych, a konkretniej do tego, co jest śpiewane. Atrakcyjność i rozmach instrumentalny „Surrender Of Silence” w przykry sposób dewaluowane są przez mierność, a wręcz banalność niemal każdej linii napisanej z myślą o śpiewaniu tekstu. Czy to Hackett solo, czy wraz z Amandą Lehmann, czy też Nad Sylvan użyczający głosu w jednej kompozycji – każda z tych wokalnych kombinacji mierzy się z materią doprawdy niegodną kompozytorskiego kunsztu Steve’a Hacketta. Śpiewane partie na tym albumie to kalka wytarta, błaha i zadziwiająco nużąca.

A wspomniane wartościowe momenty albumu? Nadmieńmy choćby demoniczne intro „The Devil’s Cathedral”, w którym dialog organów kościelnych z saksofonem robi całkiem przekonujące wrażenie, ale to, co po nim, jeszcze dziesięć-piętnaście lat temu brzmiałoby z pewnością bardziej odpowiednio diabolicznie. Wśród Hackettowskiej krainy łagodności wyróżnia się zaś stanowiący właściwy finał albumu utwór „Scorched Earth” – skonstruowany, zaaranżowany w sposób, wydawałoby się, zaskakująco naturalny, pozbawiony tak charakterystycznych dla albumu eklektycznych ambicji, a w dodatku z linią melodyczną Hacketta-wokalisty wyjątkowo nie pozostawiającą mizernego wrażenia.

Pewne środki modelowania kolorowego muzycznego uniwersum Steve’a Hacketta niestety wyraźnie się stępiły, co wielokrotnie może nieco uwierać przy prezentacjach tego niemal godzinnego materiału. Niemniej, po raz kolejny wypada pochwalić wydawniczą regularność siedemdziesięciojednoletniego już gitarzysty, a przede wszystkim jego wciąż bujne artystyczne ambicje. Ich realizacja bez wątpienia w pełni legitymizuje i usprawiedliwia jego retrospektywne podróże w działalności koncertowej – Steve Hackett to artysta tyleż sentymentalny, co nowoczesny – i za to go kochamy.

Przemysław Stochmal


I think this is Steve’s 28th studio album, which is probably more than the combined output of those he left in Genesis, but although I saw him play earlier this year none of this material was featured as he was touring his highly popular Genesis Revisited shows. So, when it comes to prog he has two back catalogues that are very different, while he is still releasing new and wonderful music even though he is now in his seventies. Over the last 40+ years he has released music from many different styles, being one of the few prog musicians to go the whole hog and write and record classical music, and he can play solo acoustic classical performances as well as standing in front of an electric band, and in many ways this album is a coming together of his past while also looking in new directions.

He provides nylon, steel string & 12-string guitars, oud, charango, sitar, harmonica, and vocals, and is joined by one of his touring line-ups with Roger King (keyboards, programming & orchestral arrangements), Rob Townsend (saxophone, clarinet), Jonas Reingold (bass), Nad Sylvan (vocals) and Craig Blundell (drums) while he has also brought in additional musicians which includes two more drummers in Phil Ehart (Kansas) and Nick D’Virgilio (Spock’s Beard etc). Musically he is moving through tribal, New Age, classical and prog, but surely the whole album should be deemed as progressive as he is truly pushing boundaries and mixing and blending styles together to create something which is vital and hugely impressive.

Many old progheads, like me, will have a strong fondness for his early solo albums as they were released when we were teenagers and had a massive impact on us. However, unlike many of his contemporaries from back then he has continued to tour and record incessantly, and his current output is to the same high standard as it has always been. When asked my favourite period of Genesis, I always give the same answer, Hackett (as opposed to the normal Gabriel or Collins) and there is no doubt that he has continued to develop and deliver even since leaving that entity. Listen to his music with an open mind and discover that Hackett is still pushing himself and his followers yet even though he keeps moving this is always identifiable and part of his canon as opposed to being removed. One never knows what to expect from his albums, except they will always be sheer class, and this is no exception.

Kev Rowland


After the peaceful acoustic release "Under a Mediterranean Sky", Steve Hackett is back on his electric formula mode. He is with long-time musicians, Roger King on keys, and orchestral arrangements, and Rob Townsend on sax. The drum parts are split up between 3 drummers. Jonas Reingold is on most of the tracks on bass.
The first track is instrumental and sounds like a movie score for an action hero film. The song "Natalia" is Russian music with some well-known passages done in collaboration with his wife. Steve is singing with some opera singing and orchestral arrangements. Again you can hear an action movie in the instrumental section. Then it has some tasty and authentic violin playing. "Relaxation Music For Sharks" has some intriguing special effect intro before the drums of Nick D'Virgilio kick-off to bring the song to a faster pace. Steve is getting loose on his guitar playing. Not too relaxing, but it's for sharks!

"Wingbeats" has some African beats and singing that is not too far from what Peter Gabriel made with his band. There are some tribal drums but adding the guitar, it's done in a Hackett style. "The Devil's Cathedral" has a horror atmosphere with the dark organ playing of Roger King all this embellished with some orchestral arrangements. "Held in the Shadows is a love song dedicated to Steve's wife. It's romantic but with a kick of Rock! I enjoy the heavy parts that are in contrast to the beginning.

"Shanghai To Samarkand" put us now in the oriental part of the world where classical music meets world music, the music doing most of the talking here. When the Kansas drummer arrives, we are in a more familiar Hackett style before going back to the world music beat. "Fox Tango" Steve is getting loose again with his Gibson guitar which reminds me in some specific passages of Brian May.

"Day of the Dead" is another horror-inspired movie now a Mexican one. "Scorched Earth" is a warning song to save the earth from destruction. It's a beautiful song that has a clear and intentional lighter mood. I enjoyed the orchestral arrangements here. It ends with a short and peaceful song with some lovely guitar parts of Steve showing his love for classical music.

As much as I still rave for Steve Hackett's first albums, He has improved a lot in his songwriting style surpassing the Genesis influence with some fusion music that brings more variety and textures to his music.

rdtprog



..::TRACK-LIST::..

1. The Obliterati (2:17)
2. Natalia (6:17)
3. Relaxation Music for Sharks (feat. Feeding Frenzy) (4:36)
4. Wingbeats (5:20)
5. The Devil's Cathedral (6:31)
6. Held in the Shadows (6:20)
7. Shanghai to Samarkand (8:27)
8. Fox's Tango (4:21)
9. Day of the Dead (6:25)
10. Scorched Earth (6:03)
11. Esperanza (1:04)



..::OBSADA::..

Steve Hackett - nylon, steel string & 12-string guitars, oud, charango, sitar, harmonica, vocals, co-producer

With:
Roger King - keyboards, programming & orchestral arrangements
Rob Townsend - saxophone, clarinet
Jonas Reingold - bass
Nad Sylvan - vocals
Craig Blundell - drums

And:
Phil Ehart - drums
Nick D'Virgilio - drums
Amanda Lehmann - vocals
Durga - vocals
Lorelei McBroom - vocals
Christine Townsend - violin, viola
Malik Mansurov - tar
Sodirkhon Ubaidulloev - dutar




https://www.youtube.com/watch?v=ZbW9tCJ9Snc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::OPIS::..
Symfonicznie – album koncertowy grupy Lady Pank z towarzystwem Orkiestry Symfoników Gdańskich.
Wydany w 2012 roku z okazji trzydziestolecia zespołu.

Utwory były rejestrowane podczas koncertów grupy w katowickim spodku i warszawskiej Sali Kongresowej, z udziałem Orkiestry Symfoników Gdańskich pod dyrekcją Andrzeja Szczypiorskiego.
Pomysł płyty zrodził się w 2008 roku – wówczas Lady Pank pierwszy raz zagrał z Orkiestrą Symfoników Gdańskich, w ramach Gdańskiego Widowiska Nocy Świętojańskiej.
Aranżacje utworów wykonał wiolonczelista Orkiestry Symfoników Gdańskich
i Opery Bałtyckiej – Marcin Szczypiorski.
Płyta osiągnęła szczyt listy najlepiej sprzedających się albumów w Polsce.

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Lady Pank - Symfonicznie - (2012) 2 CD
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Lady Pank
Album................: Symfonicznie
Genre................: Symphonic Rock
Source...............: CD
Year.................: 2012
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 69 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Universal Music Polska


Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Lady Pank - Intro [02:15]
2. Lady Pank - Nie wierz nigdy kobiecie [05:02]
3. Lady Pank - G. Puccini - Madame Butterfly [00:46]
4. Lady Pank - Sztuka latania [05:30]
5. Lady Pank - G. Holst - Planety [01:33]
6. Lady Pank - Wenus Mars [05:49]
7. Lady Pank - G. Gershwin - Summertime [01:47]
8. Lady Pank - Marchewkowe pole [04:00]
9. Lady Pank - Dobra konstelacja [04:08]
10. Lady Pank - Lady Pank / M. Ravel - Bolero [01:20]
11. Lady Pank - Minus 10 w Rio [05:10]
12. Lady Pank - Lady Pank [00:51]
13. Lady Pank - Wciąż bardziej obcy [05:33]
14. Lady Pank - Stacja Warszawa [04:28]
15. Lady Pank - Na granicy [04:03]
16. Lady Pank - Tacy sami [04:18]

Playing Time.........: 56:41
Total Size...........: 411,80 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting - CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Lady Pank - F. Lehár - Wesoła wdówka [01:02]
2. Lady Pank - Kryzysowa narzeczona [04:27]
3. Lady Pank - J. Offenbach - Can Can [00:58]
4. Lady Pank - Dziewczyny dzisiaj... [03:23]
5. Lady Pank - A. Dvorak - IX Symfonia [00:20]
6. Lady Pank - Zabić strach [06:19]
7. Lady Pank - Zamki na piasku [04:25]
8. Lady Pank - Mała wojna [05:17]
9. Lady Pank - L. Boccherini - Menuet [01:33]
10. Lady Pank - Zostawcie Titanica [04:44]
11. Lady Pank - G. Puccini - Messa di Gloria [00:55]
12. Lady Pank - Zawsze tam, gdzie Ty [06:51]
13. Lady Pank - G. Verdi - Traviata [00:47]
14. Lady Pank - Mała Lady Pank [03:30]
15. Lady Pank - Tańcz głupia tańcz [04:15]
16. Lady Pank - A. Chaczaturian - Taniec z szablami [00:54]
17. Lady Pank - Mniej niz zero [06:05]
18. Lady Pank - Chłopak z mokrą głową [03:42]

Playing Time.........: 59:36
Total Size...........: 450,48 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ultra brutalny death metal/grind z USA, drugi duży album gore-porno maniaków z Illinois.


The second album by US death/grind masters Lividity enshrined in a brand new cover artwork including layout. Originally released in 2002.



..::TRACK-LIST::..

1. T.L.C (Tight ´Lil Cunt) 4:24
2. Coated with My Semen 3:25
3. Unrelenting Homicidal Obsession 3:33
4. A Woman ´s Place Is on My Face 3:02
5. Second Cumming (Pussy Lover Part II) 4:31
6. Snack Size Tits 0:35
7. Anal Autopsy 4:51
8. Fetal Scabs 2:28
9. Conception Through Ingestion 3:50



..::OBSADA::..

Dave Kibler - Guitars, Vocals (backing)
James Whitehurst - Drums
Matt Bishop - Guitars, Vocals
Aaron Harper - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=DFaO4d9Ab9A



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ultra brutalny death metal/grind z USA, drugi duży album gore-porno maniaków z Illinois.


The second album by US death/grind masters Lividity enshrined in a brand new cover artwork including layout. Originally released in 2002.



..::TRACK-LIST::..

1. T.L.C (Tight ´Lil Cunt) 4:24
2. Coated with My Semen 3:25
3. Unrelenting Homicidal Obsession 3:33
4. A Woman ´s Place Is on My Face 3:02
5. Second Cumming (Pussy Lover Part II) 4:31
6. Snack Size Tits 0:35
7. Anal Autopsy 4:51
8. Fetal Scabs 2:28
9. Conception Through Ingestion 3:50



..::OBSADA::..

Dave Kibler - Guitars, Vocals (backing)
James Whitehurst - Drums
Matt Bishop - Guitars, Vocals
Aaron Harper - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=DFaO4d9Ab9A



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Lady Pank - MTV Unplugged
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Lady Pank
Album................: MTV Unplugged
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2022
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 63 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Live

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front

-------------------------------------------------------------------
Tracklisting
-------------------------------------------------------------------

1. Lady Pank - Rozbitkowie [04:12]
2. Lady Pank - Zamki na piasku [04:15]
3. Lady Pank - Du du [04:36]
4. Lady Pank, Organek - Sztuka latania [05:30]
5. Lady Pank - Kryzysowa narzeczona [04:17]
6. Lady Pank - Młode orły [06:03]
7. Lady Pank - Mój świat bez ciebie [04:47]
8. Lady Pank, Piotr Cugowski - Minus 10 w Rio [05:53]
9. Lady Pank - Krokodyle tańczą [04:04]
10. Lady Pank - Zawsze tam gdzie ty [06:01]
11. Lady Pank - Zostawcie Titanica [04:48]
12. Lady Pank, Piotr Cugowski - Stacja Warszawa [04:11]
13. Lady Pank - Wspinaczka [04:46]
14. Lady Pank - Wciąż bardziej obcy [06:35]

Playing Time.........: 01:10:04
Total Size...........: 446,67 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Szwedzka Katatonia wydała we wrześniu tego roku swój nowy materiał koncertowy na płycie DVD. Przypomnijmy, że na opublikowanej w 2005 roku kompilacji The Black Sessions znalazł się zapis występu formacji z Krakowa z trasy koncertowej promującej album Viva Emptiness, zaś w 2007 roku światło dzienne ujrzało wydawnictwo Live Consternation zawierające zapis koncertu z Summer Breeze Open Air z Niemiec w dwóch formatach - CD i właśnie DVD.

Last Fair Day Gone Night jest zatem trzecim podejściem kapeli do tej materii. Tym razem dostajemy zapis koncertu grupy z 6 maja 2011 roku w londyńskim klubie Koko. Muzycy świętowali wtedy 20 – lecie zespołu i wykonali w całości, mający wówczas 10 lat, krążek Last Fair Deal Gone Down. Album wyjątkowy, przez wielu uważany za jedno z ich najważniejszych osiągnięć. I to on jest ozdobą pierwszej części koncertu. Wykonany od A do Z, to znaczy od znakomitego Dispossession, po kończący całość Don`t Tell A Soul, nic nie stracił ze swojej siły – niesamowitej mieszanki ciężkich riffów, zimnego głosu Jonasa Renkse, doskonałej melodyki i unoszącego się nastroju wszechobecnej melancholii. Panowie Renkse, Nyström, Eriksson, Liljekvist i Sandin wkładają kawał serducha w to wykonanie a publiczność wypełniająca szczelnie Koko przyjmuje ich entuzjastycznie. Druga część zarejestrowanego występu ma charakter przekrojowy. Muzycy prezentują wybrane numery ze swoich wcześniejszych albumów. Są zatem wyjątki z Brave Murder Day (doskonały, transowy Brave, jedyny w zestawie przypominający czasy, gdy Renkse używał growlu), Discouraged Ones (I Break), Tonight's Decision (Right Into The Bliss), The Great Cold Distance (między innymi „przebojowe” My Twin i July) a nawet takie rarytasy jak, dodany bonusowo do wspomnianego The Great Cold Distance, Dissolving Bonds oraz Wait Outside, który nagrany na potrzeby krążka Viva Emptiness pierwotnie znalazł się na kompilacji The Black Sessions. Najwięcej, bo aż pięć numerów mamy oczywiście z płyty Night Is the New Day, która w momencie koncertu była ostatnim studyjnym dziełem Szwedów. Zresztą okładka tego krążka ozdabia scenę, będąc tłem dla grającego zespołu. A skoro już jesteśmy przy tym, co widać. Materiał został zrealizowany przy użyciu sporej liczby kamer, zmontowany jest dynamicznie i solidnie oddaje dramaturgię występu. Dla pewnego urozmaicenia na obraz nakładane są niekiedy różne efekty nadające mu pewnej chropowatości i surowości.

Last Fair Day Gone Night ma charakter czteropłytowego boksu. Na dyskach CD zamieszczono koncert, który w formie wizyjnej powtórzony jest na płycie DVD. Czwarty dysk w zestawie (a drugi DVD) zawiera dokument A 20th Year Flashback Documentary. To rzecz trwająca prawie dwie i pół godziny i powiedzmy sobie otwarcie… mocno przegadana. Bo oto oglądając archiwalne fotografie i tylko nieliczne przebitki filmowe słuchamy opowieści poszczególnych muzyków (Jonasa Renkse, Andersa Nyströma i Daniela Liljekvista), którzy rok po roku komentują historię zespołu na tle ledwie słyszalnej muzyki z danego okresu. Pewnie, że to prawdziwa encyklopedia dla każdego fana kapeli (i do tego pełna pikantnych imprezowo – alkoholowych szczegółów – oj, potrafią panowie zaszaleć), jednak trudno ją przebrnąć za jednym zamachem. Polscy fani powinni jednak uważnie prześledzić ten filmik, ponieważ pojawiają się w nim między innymi wspomnienia dotyczące pierwszej wizyty grupy w Polsce sprzed 14 laty, podczas której przemierzali nasz kraj… pociągiem i zagrali między innymi na Metalmanii u boku Opeth.

Boks wydany jest pięknie w formie gustownego, twardego digipaka, z grubą książeczką i grafikami Travisa Smitha. To rzecz, która powinna zadowolić każdego miłośnika grupy, ale i ze względu na swój mocno przekrojowy charakter, może być doskonałym wprowadzeniem w twórczość grupy dla tych, którzy jeszcze jej nie poznali.

Mariusz Danielak



..::TRACK-LIST::..

DVD1 - An Evening With Katatonia:
1st Set:
1. Dispossession
2. Chrome
3. We Must Bury You
4. Teargas
5. I Transpire
6. Tonight's Music
7. Clean Today
8. The Future Of Speech
9. Passing Bird
10. Sweet Nurse
11. Don't Tell A Soul

2nd Set:
1. Brave
2. Right Into The Bliss
3. The Promise Of Deceit
4. Nephilim
5. The Longest Year
6. July
7. New Night
8. My Twin
9. I Break
10. Wait Outside
11. Dissolving Bonds
12. Forsaker


DVD2 - An Evening With Katatonia: 20TH Anniversary Documentary:
1. Full Documentary Film
Film Director, Film Editor - Anders Nyström



..::OBSADA::..

Jonas Renkse - vocals
Anders Nyström - guitars
Per Eriksson - lead and rhythm guitars
Daniel Liljekvist - drums, percussion
Niklas Sandin - bass




https://www.youtube.com/watch?v=PmWAJq5Lk5Y



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ereb Altor jest prawie jak Isole. Nie może być inaczej, skoro skład personalny obydwu kapel jest w zasadzie tożsamy. "The End" zaś brzmi prawie jak Isole. Okazuje się jednak, że "prawie" robi wielką różnicę. Nie tylko w odniesieniu do znanego browaru.

Nie od dziś mnie zastanawia, czym kierują się muzycy, którzy mimo wypracowania określonej formuły grania w danym zespole, postanawiają założyć na boku kolejny, by tworzyć podobną, a niekiedy nawet taką samą muzykę. Zwłaszcza, jeśli formuła ta dobrze sprawdza się w praktyce. Jeśli chodzi o Ereb Altor, rozważania te o tyle nie w pełni ich dotyczą, że kapela powstała ponoć we wczesnych latach '90, a zatem na długo przed powołaniem do życia Isole. Debiutancki album wydany został jednak dopiero dwa lata temu, to jest w czasie, gdy Isole miał już ugruntowaną markę.

"The End" to drugi album zespołu. Tymczasem, co najmniej dwa ostatnie krążki Isole to materiały kompletne, istne majstersztyki w swej stylistyce. W jakim zatem celu funkcjonuje Ereb Altor? Dobre pytanie. Może Daniel Bryntse i Crister Olsson w temacie komponowania nie mają w Isole do powiedzenia tyle, ile by chcieli i dopiero tu mogą popuścić wodzy muzycznej fantazji? Może, przede wszystkim jednak mają okazję pochwalić się swym bezgranicznym uwielbieniem dla Bathory; duch tego projektu słyszalny jest bowiem w niemal każdej nucie "The End". Daniel i Crister, którzy w Isole odpowiadają za śpiew i gitary, w Ereb Altor chwycili także za pozostałe instrumenty. Odświeżyli sobie przy tym krążki Bathory, zaostrzyli miecze i topory, wdziali hełmy i kolczugi, a w pobliskim dyskoncie zaopatrzyli się w spore zapasy patosu z wyprzedaży. Dalej, ten wielce epicki i wikingowski klimat postanowili połączyć ze stylem Isole. Fakt faktem, klasyczny doom metal w wykonaniu tych ostatnich bez wątpienia nie jest pozbawiony epickiego charakteru, nie brak mu również odrobiny nieprzesadnego patosu, dzięki któremu muzyka Szwedów jest niezwykle emocjonalna i autentycznie przejmująca. Ale ten zespół po prostu dobrze wie, jaką ścieżką podążać, by nie popełnić fałszywego kroku.

Muzyka Ereb Altor także utrzymana jest w powolnych tempach. Wolne w tym przypadku nie znaczy jednak ciężkie. Mamy tu rzecz jasna podobne rozwiązania kompozycyjne, jednak najbardziej charakterystyczną cechę "The End" stanowią wokale, automatycznie przywodzące skojarzenia z Isole. Teoretycznie, powinno to zapowiadać przynajmniej przyzwoity krążek. Niestety, całość nijak się nie broni. Kapela przedobrzyła ze wszystkim, z czym tylko się dało. Po pierwsze, zbyt wiele tu nawiązań do wspomnianego już Bathory. Zresztą, same nawiązania może nawet nie byłyby jeszcze problemem, w końcu nie jeden Ereb Altor postępuje w ten sposób, a niektórym kapelom wychodzi to nawet nieźle. Niestety, Ereb Altor dowiódł nader wyraźnie, że nie jest w stanie wykrzesać z tej stylistyki niczego więcej ponad bezrefleksyjne przeszczepianie patentów w stylu klasycznych zaśpiewów typu "ooo!". Poza tym, zdecydowanie zbyt wiele tu nadętego patosu.

Najgorsze, a przy tym najbardziej zaskakujące jest, że "The End" to kompletnie bezpłciowa, monotonna i bezjajeczna płyta. Materiał jest dziwnie rozmyty i mdły, bez cienia jakiegokolwiek pazura. Temperatura najwyżej letnia. Gdyby Wikingowie z podobną energią działali na polu walki, nie zdołaliby pokonać nawet średnio zdyscyplinowanej kohorty przedszkolaków. Ogólnie rzecz biorąc, album ten nie rusza mnie w najmniejszym nawet stopniu. Co gorsza, nie tylko in plus, ale nawet in minus. Nie rusza mnie choćby na tyle, by definitywnie stwierdzić, że jest totalnie beznadziejny. Obojętny, i tyle. Nie tego oczekiwałem.

Szymon Kubicki


Bearing all the qualities that allows a band to be blessed with the word 'cult' in this day and age is Swedish epic Viking/doomsters Ereb Altor. Cult (or 'kvlt' depending on how metal you wish to be) not only because "The End" is just their 2nd LP since initial formation back in 1990, not only that the main protagonists hail from the highly under-rated Isole, nor too that their sound is steeped in "Hammerheart"-era Bathory, but that on top of all this we have here one album of music passionate and epic enough to deserve the use of this hallowed word. Incase you'd forgotten or simply spent 2009 living under a rock, Isole's "Silent Ruins" was one of last year's best doom metal albums and so sensing that this side-project could be just as good (not forgetting the genre tag of 'epic Viking/doom' did make me simultaneously faint and ejaculate with excitement) I gleefully took on the challenge of meeting the grandiose "The End".

Put it this way, if you worship at the altar of Viking-era Bathory, like I, then "The End" is going to please you as much as a talentless breakdown does a karate-moshing retard. Songs like "Myrding", "Vargavinter (The End Part I)" and "The Final War (The End Part III)" plod along at their own casual pace, stopping by to tick the boxes of 'crushing', 'dramatic' and 'proud' on their way to the creation of an album that could hardly be less fashionable despite having one foot in the Viking metal camp. With a vocal performance from Ragnar (Daniel Bryntse) which becomes increasingly Quorthon-like during the album's 48 minutes Ereb Altor makes no bones about who their main influence is. In this sense plagiarism can be a good thing when the sound being utilised is one that has not been done to death since it was first conceived; with so few honing the melancholic brassy guitar sound that defined Bathory's '2nd period' anyone who does it this well is going to be appreciated, by me at least. Passionate lead and backing vocals, gentle yet strikingly profound synth accompaniment and monotonous drums (in a good way) all go into the making of the album's best track "Myrding", showcasing how content the band are to play music straight from the heart in strong defiance of the need to be the heaviest, fastest, slowest or most technical outfit out there.

Given the true doom feel, naturally derived from Isole yet also bearing resemblances to The Puritan and Reverend Bizarre, some of the potential Viking/pagan metal crowd may be turned off, shocked at the absence of blastbeats, riffing speed or screaming. But let this be a lesson in history: all things Viking were birthed from this sound, and on the basis of "The End" they are continuing, albeit slowly, in a very natural and interesting direction. I don't see Ereb Altor setting the scene alight with this release but it is reassuring to possess something this solid and metal where you can be convinced every effort behind it has been done in the furtherance of this timeless craft, and one God in particular, Quorthon of Bathory.

ThrashManiacAYD



..::TRACK-LIST::..

1. The Entering (Myrding Prologue) 04:19
2. Myrding 07:13
3. Our Failure 05:37
4. A New But Past Day 06:48
5. Balder's Fall (The End part I) 06:26
6. Vargavinter (The End part II) 06:06
7. The Final War (The End part III) 11:48



..::OBSADA::..

Guitar, Bass, Drums, Keyboards - Mats
Vocals - Ragnar



https://www.youtube.com/watch?v=_1jD4oP9Dn4


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ereb Altor jest prawie jak Isole. Nie może być inaczej, skoro skład personalny obydwu kapel jest w zasadzie tożsamy. "The End" zaś brzmi prawie jak Isole. Okazuje się jednak, że "prawie" robi wielką różnicę. Nie tylko w odniesieniu do znanego browaru.

Nie od dziś mnie zastanawia, czym kierują się muzycy, którzy mimo wypracowania określonej formuły grania w danym zespole, postanawiają założyć na boku kolejny, by tworzyć podobną, a niekiedy nawet taką samą muzykę. Zwłaszcza, jeśli formuła ta dobrze sprawdza się w praktyce. Jeśli chodzi o Ereb Altor, rozważania te o tyle nie w pełni ich dotyczą, że kapela powstała ponoć we wczesnych latach '90, a zatem na długo przed powołaniem do życia Isole. Debiutancki album wydany został jednak dopiero dwa lata temu, to jest w czasie, gdy Isole miał już ugruntowaną markę.

"The End" to drugi album zespołu. Tymczasem, co najmniej dwa ostatnie krążki Isole to materiały kompletne, istne majstersztyki w swej stylistyce. W jakim zatem celu funkcjonuje Ereb Altor? Dobre pytanie. Może Daniel Bryntse i Crister Olsson w temacie komponowania nie mają w Isole do powiedzenia tyle, ile by chcieli i dopiero tu mogą popuścić wodzy muzycznej fantazji? Może, przede wszystkim jednak mają okazję pochwalić się swym bezgranicznym uwielbieniem dla Bathory; duch tego projektu słyszalny jest bowiem w niemal każdej nucie "The End". Daniel i Crister, którzy w Isole odpowiadają za śpiew i gitary, w Ereb Altor chwycili także za pozostałe instrumenty. Odświeżyli sobie przy tym krążki Bathory, zaostrzyli miecze i topory, wdziali hełmy i kolczugi, a w pobliskim dyskoncie zaopatrzyli się w spore zapasy patosu z wyprzedaży. Dalej, ten wielce epicki i wikingowski klimat postanowili połączyć ze stylem Isole. Fakt faktem, klasyczny doom metal w wykonaniu tych ostatnich bez wątpienia nie jest pozbawiony epickiego charakteru, nie brak mu również odrobiny nieprzesadnego patosu, dzięki któremu muzyka Szwedów jest niezwykle emocjonalna i autentycznie przejmująca. Ale ten zespół po prostu dobrze wie, jaką ścieżką podążać, by nie popełnić fałszywego kroku.

Muzyka Ereb Altor także utrzymana jest w powolnych tempach. Wolne w tym przypadku nie znaczy jednak ciężkie. Mamy tu rzecz jasna podobne rozwiązania kompozycyjne, jednak najbardziej charakterystyczną cechę "The End" stanowią wokale, automatycznie przywodzące skojarzenia z Isole. Teoretycznie, powinno to zapowiadać przynajmniej przyzwoity krążek. Niestety, całość nijak się nie broni. Kapela przedobrzyła ze wszystkim, z czym tylko się dało. Po pierwsze, zbyt wiele tu nawiązań do wspomnianego już Bathory. Zresztą, same nawiązania może nawet nie byłyby jeszcze problemem, w końcu nie jeden Ereb Altor postępuje w ten sposób, a niektórym kapelom wychodzi to nawet nieźle. Niestety, Ereb Altor dowiódł nader wyraźnie, że nie jest w stanie wykrzesać z tej stylistyki niczego więcej ponad bezrefleksyjne przeszczepianie patentów w stylu klasycznych zaśpiewów typu "ooo!". Poza tym, zdecydowanie zbyt wiele tu nadętego patosu.

Najgorsze, a przy tym najbardziej zaskakujące jest, że "The End" to kompletnie bezpłciowa, monotonna i bezjajeczna płyta. Materiał jest dziwnie rozmyty i mdły, bez cienia jakiegokolwiek pazura. Temperatura najwyżej letnia. Gdyby Wikingowie z podobną energią działali na polu walki, nie zdołaliby pokonać nawet średnio zdyscyplinowanej kohorty przedszkolaków. Ogólnie rzecz biorąc, album ten nie rusza mnie w najmniejszym nawet stopniu. Co gorsza, nie tylko in plus, ale nawet in minus. Nie rusza mnie choćby na tyle, by definitywnie stwierdzić, że jest totalnie beznadziejny. Obojętny, i tyle. Nie tego oczekiwałem.

Szymon Kubicki


Bearing all the qualities that allows a band to be blessed with the word 'cult' in this day and age is Swedish epic Viking/doomsters Ereb Altor. Cult (or 'kvlt' depending on how metal you wish to be) not only because "The End" is just their 2nd LP since initial formation back in 1990, not only that the main protagonists hail from the highly under-rated Isole, nor too that their sound is steeped in "Hammerheart"-era Bathory, but that on top of all this we have here one album of music passionate and epic enough to deserve the use of this hallowed word. Incase you'd forgotten or simply spent 2009 living under a rock, Isole's "Silent Ruins" was one of last year's best doom metal albums and so sensing that this side-project could be just as good (not forgetting the genre tag of 'epic Viking/doom' did make me simultaneously faint and ejaculate with excitement) I gleefully took on the challenge of meeting the grandiose "The End".

Put it this way, if you worship at the altar of Viking-era Bathory, like I, then "The End" is going to please you as much as a talentless breakdown does a karate-moshing retard. Songs like "Myrding", "Vargavinter (The End Part I)" and "The Final War (The End Part III)" plod along at their own casual pace, stopping by to tick the boxes of 'crushing', 'dramatic' and 'proud' on their way to the creation of an album that could hardly be less fashionable despite having one foot in the Viking metal camp. With a vocal performance from Ragnar (Daniel Bryntse) which becomes increasingly Quorthon-like during the album's 48 minutes Ereb Altor makes no bones about who their main influence is. In this sense plagiarism can be a good thing when the sound being utilised is one that has not been done to death since it was first conceived; with so few honing the melancholic brassy guitar sound that defined Bathory's '2nd period' anyone who does it this well is going to be appreciated, by me at least. Passionate lead and backing vocals, gentle yet strikingly profound synth accompaniment and monotonous drums (in a good way) all go into the making of the album's best track "Myrding", showcasing how content the band are to play music straight from the heart in strong defiance of the need to be the heaviest, fastest, slowest or most technical outfit out there.

Given the true doom feel, naturally derived from Isole yet also bearing resemblances to The Puritan and Reverend Bizarre, some of the potential Viking/pagan metal crowd may be turned off, shocked at the absence of blastbeats, riffing speed or screaming. But let this be a lesson in history: all things Viking were birthed from this sound, and on the basis of "The End" they are continuing, albeit slowly, in a very natural and interesting direction. I don't see Ereb Altor setting the scene alight with this release but it is reassuring to possess something this solid and metal where you can be convinced every effort behind it has been done in the furtherance of this timeless craft, and one God in particular, Quorthon of Bathory.

ThrashManiacAYD



..::TRACK-LIST::..

1. The Entering (Myrding Prologue) 04:19
2. Myrding 07:13
3. Our Failure 05:37
4. A New But Past Day 06:48
5. Balder's Fall (The End part I) 06:26
6. Vargavinter (The End part II) 06:06
7. The Final War (The End part III) 11:48



..::OBSADA::..

Guitar, Bass, Drums, Keyboards - Mats
Vocals - Ragnar



https://www.youtube.com/watch?v=_1jD4oP9Dn4


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

składanka mireczka-a takie tam vol.39
Gatunek: Dance,Disco,Vixa/Pompa
Rok:2025
mp3@128-320kbps
CZAS:01:42:40

...( TrackList )...

1.Kombii - Gdzie jesteś dziś (Funky Beatz Bootleg)
2.CandyCrash - Slide (Dj Przemooo Edit) 2025
3.Fuego Sagrado - Dios Te Guiara
4.BBX & Stachursky - Kieliszki (Official Remix) 2025
5.Mo-Do - Super Gut (Matuno Radio Remix)
6.DJ JPedroza - Scaramantici Rituali
7.Deemz, bambi, Waima, Young Leosia, Kizo - LECĘ BO CHCĘ (Remix)
8.Alle Farben & Parov Stelar feat. Lena Sue - Drum (Bootleg)
9.DJ Lucario Feat. L'arena Night - Suenos Perdidos
10.Kubi Producent & bambi x Fukaj x stickxr - Woda Księżycowa (EXLIP REMIX)
11.Dr. Alban & Turbotronic - It's My Life (Alex Botcher Blend Ver 2.0)
12.Klubbheads - Somebody Skreem! (Crucian Bootleg)
13.Formacja Nieżywych Schabuff - Ławka (Remix) 2025
14.Tiësto, Dimitri Vegas & Like Mike, Gabry Ponte - Mockingbird (Crucian Remix)
15.Exmo & Julas - Say What (DJ KLEVEX EDIT)
16.Szybka Aneta - Wiatr (Dj Przemooo Bootleg)
17.BLR - Comfort Me (LUNATIC REMIX)
18.MBrother - Trebles (Crucian Remix)
19.SŁAWOMIR - Megiera (Bootleg) 2025
20.David Guetta & Sia - Beautiful People (Navigh Future Rave Remix)
21.East Clubbers & Alberto & Josef Bratan - Z Bratem Zarabiam Na Sextasy [KNZ BLEND]
22.EDDY WATA - My Dream (ABBERALL BOOTLEG)
23.Shakin Stevens - Give Me Your Hearth Tonight (Black Maffia Remix) 2025
24.bambi - MADONNA (FTX REMIX)
25.Kubix & DANIL - A A A AŁA (VALDi & LegoDJ BOOTLEG) 2025
26.SMACK & Mingue - Looking For Love (Crucian Bootleg)
27.Carla Fernandes - Więcej ( DJ BOCIAN & FUNNYBOY REMIX ) 2025
28.Uplink & Deso Latee, Toby DEE Feat. Laureta - Immer Wieder
29.KIMIK - VIXIARSKI BALET (prod. INEX)
30.Savage - Only You (HenrySz Remix)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Technical death metal monsters AHTME have unveiled ‘Hair Of The Hog’, the first single from new album Mephitic, a noxious mix of wizardry and brutality, delivered with obscene ferocity, out 24th July via Unique Leader.

The band comment: “With this new album we tried to include plenty of different flavors, enough to satisfy any palate. But ‘Hair of the Hog’ has a classic taste, something everyone recognizes. The type of meal that just slams into your gullet like a beer bong full of taco meat. Dig in! ”

Surgically precise guitar riffs, a groove-driven ultra-sturdy rhythm section, topped with raw, violent roaring vocals, come together to create AHTME.

Forming in Kansas City Missouri under the name The Roman Holiday, AHTME bring a signature and unique sound to the table. After a long journey solidifying their sound, they renamed as AHTME and their 2018 debut album under that name Sewer Born turned many heads, establishing them firmly in the US death metal scene.

Relying more on groovy, and catchy riffs to grab their twisted audience by their necks and slam them to the ground. The quintet always delver something you can bang your head to, all while maintaining the guarantee to pick even the thickest of tech scabs off the arms of those interested only in speed and precision.



..::TRACK-LIST::..

1. Swarm of Fools 04:11
2. Putrid Perforation 03:47
3. Node 03:04
4. Dissolve 03:32
5. Dent 04:28
6. Hair of the Hog 03:15
7. No Stone Sacred 05:04
8. Valley of the Gourds 04:39
9. Devourment Empowerment 04:24



..::OBSADA::..

Vocals - Brent Turnbow
Drums - Jordan Plumer
Guitar - Dalton Harper
Bass - Craig Bruenger




https://www.youtube.com/watch?v=G_642Q9_TIU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Technical death metal monsters AHTME have unveiled ‘Hair Of The Hog’, the first single from new album Mephitic, a noxious mix of wizardry and brutality, delivered with obscene ferocity, out 24th July via Unique Leader.

The band comment: “With this new album we tried to include plenty of different flavors, enough to satisfy any palate. But ‘Hair of the Hog’ has a classic taste, something everyone recognizes. The type of meal that just slams into your gullet like a beer bong full of taco meat. Dig in! ”

Surgically precise guitar riffs, a groove-driven ultra-sturdy rhythm section, topped with raw, violent roaring vocals, come together to create AHTME.

Forming in Kansas City Missouri under the name The Roman Holiday, AHTME bring a signature and unique sound to the table. After a long journey solidifying their sound, they renamed as AHTME and their 2018 debut album under that name Sewer Born turned many heads, establishing them firmly in the US death metal scene.

Relying more on groovy, and catchy riffs to grab their twisted audience by their necks and slam them to the ground. The quintet always delver something you can bang your head to, all while maintaining the guarantee to pick even the thickest of tech scabs off the arms of those interested only in speed and precision.



..::TRACK-LIST::..

1. Swarm of Fools 04:11
2. Putrid Perforation 03:47
3. Node 03:04
4. Dissolve 03:32
5. Dent 04:28
6. Hair of the Hog 03:15
7. No Stone Sacred 05:04
8. Valley of the Gourds 04:39
9. Devourment Empowerment 04:24



..::OBSADA::..

Vocals - Brent Turnbow
Drums - Jordan Plumer
Guitar - Dalton Harper
Bass - Craig Bruenger




https://www.youtube.com/watch?v=G_642Q9_TIU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zespół Kosmos narodził się latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero. Swój ostateczny kształt przyjął ponad dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta.

Od początku działalności Kosmos, najpierw jako trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu, przystąpił do pracy nad materiałem na debiutancką płytę. Część utworów, które wypełniają album, to – jak przyznaje Iwo Tylman – wynik otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a płyta stanowi tylko zapis ich aktualnego stanu. Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy - zazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku.

W procesie produkcji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i znany realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu płyty Kosmos. Jak mówi Stanisław Szmigiero: Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę.

Wynikiem pracy studyjnej jest płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez mięsisty groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny "polish jazz" harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki, natomiast poszczególne kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy. Jedno nie ulega wątpliwości: muzyczne uniwersum Kosmosu kusi, by się weń zanurzyć.

Audio Cave


Koncepcja zespołu Kosmos budowała się sukcesywnie, gdy pomysł kolektywnej kompozycji oraz zwartej improwizacji dojrzał wśród muzyków. Choć formacja powstała latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero to swój ostateczny kształt przyjęła dopiero dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta. Formula kwintetu stała się zatem prologiem koncepcji, której ciekawym odniesieniem jest album „Kosmos”.

Materiał zawarty na debiutanckim albumie powstawał początkowo jako realizacja na trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu. Część utworów, które wypełniają album, to koncepcja przemyślanej i otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a „Kosmos” stanowi zapis ich aktualnego stanu. „Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy – wyjaśnia genezę albumu Ivo Tylman. Zzazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna”. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku. W procesie produkcji sesji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu debiutanckiej płyty. „Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu – wspomina Stanisław Szmigiero. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę”.

Wynikiem pracy studyjnej jest „Kosmos” – płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny jazz harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki a kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy.

Dionizy Piątkowski



..::TRACK-LIST::..

1. UĆ (5:51)
2. Walc II (5:41)
3. Klapy wentyle (0:43)
4. Wenus (9:20)
5. JA (4:15)
6. Polski film (1:23)
7. Muratyn (7:57)
8. Poczułem (5:47)
9. KWTWMQ (1:57)
10. Koziołek (3:20)
11. Ogrodniczki (4:12)



..::OBSADA::..

Jan Ostalski - kornet, flugehorn, Korg MS-20
Iwo Tylman - saksofon sopranowy, saksofon tenorowy
Stanisław Szmigiero - fortepian, Sequential Take 5
Kamil Guźniczak - kontrabas
Kacper Kuta - perkusja



https://www.youtube.com/watch?v=XsX0ad-jqHY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zespół Kosmos narodził się latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero. Swój ostateczny kształt przyjął ponad dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta.

Od początku działalności Kosmos, najpierw jako trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu, przystąpił do pracy nad materiałem na debiutancką płytę. Część utworów, które wypełniają album, to – jak przyznaje Iwo Tylman – wynik otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a płyta stanowi tylko zapis ich aktualnego stanu. Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy - zazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku.

W procesie produkcji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i znany realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu płyty Kosmos. Jak mówi Stanisław Szmigiero: Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę.

Wynikiem pracy studyjnej jest płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez mięsisty groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny "polish jazz" harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki, natomiast poszczególne kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy. Jedno nie ulega wątpliwości: muzyczne uniwersum Kosmosu kusi, by się weń zanurzyć.

Audio Cave


Koncepcja zespołu Kosmos budowała się sukcesywnie, gdy pomysł kolektywnej kompozycji oraz zwartej improwizacji dojrzał wśród muzyków. Choć formacja powstała latem 2020 roku z inicjatywy kornecisty Jana Ostalskiego, saksofonisty Iwo Tylmana i pianisty Stanisława Szmigiero to swój ostateczny kształt przyjęła dopiero dwa lata później, gdy do grupy dołączyli kontrabasista Kamil Guźniczak i perkusista Kacper Kuta. Formula kwintetu stała się zatem prologiem koncepcji, której ciekawym odniesieniem jest album „Kosmos”.

Materiał zawarty na debiutanckim albumie powstawał początkowo jako realizacja na trio, a potem w ostatecznej formie kwintetu. Część utworów, które wypełniają album, to koncepcja przemyślanej i otwartej improwizacji. Kompozycje przechodziły przez wiele etapów i zmieniały się wraz z rozwojem zespołu, a „Kosmos” stanowi zapis ich aktualnego stanu. „Nasze utwory są wynikiem kolektywnej pracy – wyjaśnia genezę albumu Ivo Tylman. Zzazwyczaj zaczyna się ona od tematu zaproponowanego przez jednego z nas, później pod wpływem improwizacji i sprawdzania różnych rozwiązań, kształtuje się ostateczna forma. Zazwyczaj jednak, nigdy nie jest ona ostateczna”. Jeszcze przed rejestracją materiału kwintet miał okazję, by prezentować go podczas koncertów w całej Polsce, a reakcje publiczności wzmocniły w muzykach przekonanie o słuszności wybranego kierunku. W procesie produkcji sesji kluczową rolę odegrał Jan Smoczyński, pianista i realizator dźwięku, którego zespół poznał podczas zajęć w Akademii Muzycznej w Łodzi, ćwicząc współpracę w kolektywie, otwartą improwizację i własne kompozycje. Spotkanie z doświadczonym producentem zaowocowało współpracą przy nagrywaniu debiutanckiej płyty. „Mieliśmy okazję dobrze się poznać, zarówno muzycznie, jak i prywatnie, co było niezwykle pomocne przy procesie rejestrowania albumu – wspomina Stanisław Szmigiero. Janek jest bardzo wszechstronnym muzykiem i producentem, zależało nam, żeby zaproponował własne spojrzenie na naszą muzykę”.

Wynikiem pracy studyjnej jest „Kosmos” – płyta, na której spontaniczny żywioł improwizacyjny spotyka się z precyzją kompozycji, a całość zachowuje walor żywego i bardzo świeżo brzmiącego grania. To jazz o wielu twarzach, zaskakujący i różnorodny pod względem emocjonalnym. W każdym utworze akcenty rozłożone są nieco inaczej, a paleta brzmień rozciąga się szeroko: od melancholijnych dominant fortepianowych, przez groove sekcji rytmicznej, po ekspresyjne partie dęciaków. Klasyczny jazz harmonijnie współgra z elementami współczesnej elektroniki a kompozycje to wciągające słuchacza swoją odrębnością specyficzne mikrokosmosy.

Dionizy Piątkowski



..::TRACK-LIST::..

1. UĆ (5:51)
2. Walc II (5:41)
3. Klapy wentyle (0:43)
4. Wenus (9:20)
5. JA (4:15)
6. Polski film (1:23)
7. Muratyn (7:57)
8. Poczułem (5:47)
9. KWTWMQ (1:57)
10. Koziołek (3:20)
11. Ogrodniczki (4:12)



..::OBSADA::..

Jan Ostalski - kornet, flugehorn, Korg MS-20
Iwo Tylman - saksofon sopranowy, saksofon tenorowy
Stanisław Szmigiero - fortepian, Sequential Take 5
Kamil Guźniczak - kontrabas
Kacper Kuta - perkusja



https://www.youtube.com/watch?v=XsX0ad-jqHY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zremasterowana, rozszerzona o jeden utwór i zdecydowanie lepiej brzmiąca, szwedzka edycja doskonałego, debiutanckiego albumu popularnej niegdyś włoskiej progresywnej formacji - tutaj zainspirowanej przez ciężki psychodeliczny rock spod znaku Hendrixa, wczesnych Deep Purple i Procol Harum. Ten wydany w lutym 1970 roku album był chyba pierwszym prawdziwie rockowym tytułem wydanym przez włoski zespół! Otwierający całość, pełen zmiennych nastrojów "Dies Irae" to absolutny psychodeliczny majstersztyk - megaintensywne połączenie ciężkich gitar, ryczących organów Hammonda, przejmujących chórów i sekcji rytmicznej. Jeden z najlepszych momentów w historii wczesnego prog-rocka! Reszta płyty również jest doskonała - z dominującym rockowym graniem Hendrix/Purple oraz z dwoma krótkimi, nieco bardziej popowymi fragmentami.



..::TRACK-LIST::..

1. Dies Irae 7:34
2. Non È Francesca 3:33
3. Perchè... Perchè Ti Amo 6:01
4. Questo Folle Sentimento (Intro) 1:01
5. Questo Folle Sentimento 2:16
6. Walk Away Renee 4:26
7. Se Non È Amore Cos'E' 5:07
8. Sole Giallo Sole Nero 7:10

Bonus Track:
9. Samurai [feat. Gabriele Lorenzo] - Dies Irae (A-Side, 1967 Single) 2:59



..::OBSADA::..

Drums, Percussion, Lead Vocals - Tony Cicco
Electric Guitar, Acoustic Guitar, Lead Vocals - Alberto Radius
Organ [Hammond], Keyboards - Gabriele Lorenzi




https://www.youtube.com/watch?v=tK15xJwV_gI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zremasterowana, rozszerzona o jeden utwór i zdecydowanie lepiej brzmiąca, szwedzka edycja doskonałego, debiutanckiego albumu popularnej niegdyś włoskiej progresywnej formacji - tutaj zainspirowanej przez ciężki psychodeliczny rock spod znaku Hendrixa, wczesnych Deep Purple i Procol Harum. Ten wydany w lutym 1970 roku album był chyba pierwszym prawdziwie rockowym tytułem wydanym przez włoski zespół! Otwierający całość, pełen zmiennych nastrojów "Dies Irae" to absolutny psychodeliczny majstersztyk - megaintensywne połączenie ciężkich gitar, ryczących organów Hammonda, przejmujących chórów i sekcji rytmicznej. Jeden z najlepszych momentów w historii wczesnego prog-rocka! Reszta płyty również jest doskonała - z dominującym rockowym graniem Hendrix/Purple oraz z dwoma krótkimi, nieco bardziej popowymi fragmentami.



..::TRACK-LIST::..

1. Dies Irae 7:34
2. Non È Francesca 3:33
3. Perchè... Perchè Ti Amo 6:01
4. Questo Folle Sentimento (Intro) 1:01
5. Questo Folle Sentimento 2:16
6. Walk Away Renee 4:26
7. Se Non È Amore Cos'E' 5:07
8. Sole Giallo Sole Nero 7:10

Bonus Track:
9. Samurai [feat. Gabriele Lorenzo] - Dies Irae (A-Side, 1967 Single) 2:59



..::OBSADA::..

Drums, Percussion, Lead Vocals - Tony Cicco
Electric Guitar, Acoustic Guitar, Lead Vocals - Alberto Radius
Organ [Hammond], Keyboards - Gabriele Lorenzi




https://www.youtube.com/watch?v=tK15xJwV_gI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Trace to holenderskie trio grające rock progresywny. Zespół został założony przez Ricka van der Lindena w 1974 roku po odejściu trzech muzyków z innego holenderskiego zespołu Ekseption. Powstali w 1974 roku i wydali swój debiutancki album „Trace” w 1974 roku. Muzykę zespołu charakteryzowały złożone aranżacje i skomplikowana praca instrumentalna, a ich kompozycje często zawierały mieszankę rocka, jazzu i wpływów klasycznych. Trace wydało w sumie trzy albumy. Trace było dość popularne w Europie i zyskało lojalnych fanów wśród fanów rocka progresywnego. Jednak nigdy nie osiągnęło powszechnego sukcesu komercyjnego i rozpadło się pod koniec lat 70., ponownie łącząc się z Ekseption. Pomimo tego muzyka zespołu nadal jest doceniana przez fanów rocka progresywnego. Wstawka zawiera trzeci album zespołu.

Title: The White Ladies

Artist: Trace

Country: Holandia

Year: 1976

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 192 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Legend I (Part 1)
Interlude I
Confrontation
Interlude II
Dance Of The White Ladies
Doubts
Trace I
Witches' Dance
Surrender
Interlude III
Pathetique (Sonata No. 8 In C Minor, Op. 13)
Legend (Part 2)
Interlude IV
The Rescue (From Sonata No. 3 In C, Op. 2 No. 3)
Trace II
Back Home
Meditation (For Rene)
Flashback
Conclusion