format : flac
wykonawca - Eloy
tytuł - Ra
rok wydania - 1988
gatunek - prog rock
czas:: 42:04

spis utworów i czas:


01. Voyager Of The Future Race 9:02
02. Sensations 5:11
03. Dreams 8:07
04. Invasion Of A Megaforce 7:44
05. Rainbow 5:20
06. Hero 6:54

Frank Bornemann - Lead Vocals, Guitar
Michael Gerlach - Drums, Keyboards,
Paul Harriman - Bass
Darryl Van Raalte - Bass
Tommy Newton - Guitar
Udo Dahmen - Drums
Stefan Hols - Bass
Achim Gieseler - Keyboards

...( Info )...
Genre: Pop, Retro
Country of artist (group): Poland
Year of publication: 1964-2008
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 05:02:37

...( TrackList )...
Albums:
1964 - Piosenki rowiesnikow
1966 - To My
1968 - Filipinki (1968)
1969 - Wiosna majem wroci
2004 - Zlote Przeboje
2008 - Nagrania Radiowe Z Lat 1963-1972 [Z Archiwum Polskiego Radia, Vol. 4](2CD)

Filipinki to polski żeński zespół wokalny założony w 1959 roku w Wyższej Szkole Handlowej w Szczecinie z okazji 15-lecia istnienia tej uczelni. Debiut zespołu miał miejsce w 1960 roku na konkursie piosenki „Szukamy Młodych Talentów”; nazwa ta przyjęła się po wizycie w redakcji dwutygodnika „Filipinka”. W 1962 roku zespół wystąpił w konkursie radiowym „Mikrofon dla Każdego”, dzięki czemu zyskał dużą popularność. Największą popularność zespół osiągnął w latach 1963-1965. Występowali w wielu krajach europejskich, a także w USA i Kanadzie.

...( Info )...

Artist: Cyrille Dubois
Album: Bizet Les Mélodies. Enregistrement intégral
Year: 2025
Genre: Classic
Quality: FLAC 24Bit-96kHz

...( TrackList )...

Disc 1
01. Vingt mélodies, Op. 21: No. 1, Chanson d'avril
02. Vingt mélodies, Op. 21: No. 2, Le Matin
03. Vingt mélodies, Op. 21: No. 3, Vieille Chanson
04. Vingt mélodies, Op. 21: No. 4, Adieux de l'hôtesse arabe
05. Vingt mélodies, Op. 21: No. 5, Rêve de la bien-aimée
06. Vingt mélodies, Op. 21: No. 6, J'aime l'amour
07. Vingt mélodies, Op. 21: No. 7, Vous ne priez pas
08. Vingt mélodies, Op. 21: No. 8, Ma vie a son secret
09. Vingt mélodies, Op. 21: No. 9, Pastorale
10. Vingt mélodies, Op. 21: No. 10, Sérénade
11. Vingt mélodies, Op. 21: No. 11, Berceuse
12. Vingt mélodies, Op. 21: No. 12, La Chanson du fou
13. Vingt mélodies, Op. 21: No. 13, Absence
14. Vingt mélodies, Op. 21: No. 14, Douce Mer
15. Vingt mélodies, Op. 21: No. 15, Après l'hiver
16. Vingt mélodies, Op. 21: No. 16, La Coccinelle
17. Vingt mélodies, Op. 21: No. 17, Chant d'amour !
18. Vingt mélodies, Op. 21: No. 18, Je n'en dirai rien
19. Vingt mélodies, Op. 21: No. 19, L'Esprit saint
20. Vingt mélodies, Op. 21: No. 20, Tarentelle
Disc 2
01. Petite Marguerite
02. La Rose et l'Abeille
03. La Foi, l'Espérance et la Charité
04. Feuilles d'album: No. 1, À une fleur
05. Feuilles d'album: No. 2, Adieux à Suzon
06. Feuilles d'album: No. 3, Sonnet
07. Feuilles d'album: No. 4, Guitare
08. Feuilles d'album: No. 5, Rose d'amour
09. Feuilles d'album: No. 6, Le Grillon
10. Sérénade
11. Le Colibri
12. Vœu
13. Lamento
14. La Fuite
15. Les Nymphes des bois
16. Rêvons
17. Le Retour
Disc 3
01. Seize mélodies: No. 1, La Sirène
02. Seize mélodies: No. 2, Ouvre ton cœur
03. Seize mélodies: No. 3, Pourquoi pleurer
04. Seize mélodies: No. 4, Voyage
05. Seize mélodies: No. 5, Aubade
06. Seize mélodies: No. 6, La Nuit
07. Seize mélodies: No. 7, Le Doute !
08. Seize mélodies: No. 8, Conte
09. Seize mélodies: No. 9, Aimons ! Rêvons !
10. Seize mélodies: No. 10, La Chanson de la rose
11. Seize mélodies: No. 11, Qui donc t'aimera mieux ?
12. Seize mélodies: No. 12, Le Gascon
13. Seize mélodies: No. 13, N'oublions pas !
14. Seize mélodies: No. 14, Si vous aimez
15. Seize mélodies: No. 15, Pastel
16. Seize mélodies: No. 16, L'Abandonnée
17. Ah ! Qu'elle est belle à voir
18. Romance
19. Vocalise pour ténor
20. Barcarolle
21. Chants des Pyrénées: No. 1, Mon doux ami
22. Chants des Pyrénées: No. 2, Là-haut sur la montagne
23. Chants des Pyrénées: No. 3, De mes brebis la plus charmante
24. Chants des Pyrénées: No. 4, La Haute Montagne
25. Chants des Pyrénées: No. 5, Rossignolet
26. Chants des Pyrénées: No. 6, Connaissez-vous ma bergère ?

...( Info )...


Artist: Guns N' Roses
Album: Nakano Sunplaza Tokyo Japan December 7th 1988 (Live On Broadcasting – HD Remastered 24 Bit)
Year: 2025
Quality: FLAC 16Bit-44.1kHz

...( TrackList )...

01. You're Crazy (Live)
02. It's So Easy (Live)
03. Move to the City (Live)
04. Mr. Brownstone (Live)
05. Out Ta Get Me (Live)
06. Patience (Live)
07. Rocket Queen (Live)
08. Welcome to the Jungle (Live)
09. My Michelle (Live)
10. Intoroduction (Live)
11. Knockin' on Heaven's Door (Live)
12. Nightrain (Live)
13. Sweet Child O' Mine (Live)
14. Used to Love Her (Live)
15. Mama Kin (Live)
16. Paradise City (Live)

..::INFO::..

Oi Polloi to zespoł punkowy, który powstał w 1981 roku w Edynburgu (Szkocja). W 1985 ukazuje się pierwszy materiał – kaseta demo wydana przez zespół – "Destroi the System". Od początku istnienia w zespole grało około 50 muzyków. Z założycieli pozostał tylko Deek - wokalista. Muzyka zespołu ewoluowała od oi do zaangażowanego anarchopunka. Teksty piosenek dotyczą m.in. ochrony środowiska, wyzwolenia zwierząt, wegetarianizmu, zwalczania faszyzmu, brutalności policji. Poza graniem muzyki angażują się w akcje anarchistyczne, ekologiczne oraz ruchu antyfaszystowskiego. Kilkakrotnie odwiedzali Polskę, co zaowocowało dość dobrą znajomością języka polskiego przez Deeka. Ich motto to "No compromise in defense of our earth". Fight Back! został wydany jako reeedycja wcześniejszych nagrań ze splitów z Betrayed oraz AOA przez Compary Records w 1995 roku. Na płycie znajdują się tylko utwory Oi Polloi.

Title: Fight Back

Artist: Oi Polloi

Country: Szkocja

Year: 1985

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 128 kbps

..::TRACK-LIST::..

Go Green
You Cough/They Profit
Punx Or Mice?
Nuclear Waste
The Only Release?
Aparthied Stinx
Boot Down The Door
Americans Out
Thugs In Uniform
Pigs For Slaughter
Rich Scumbag
Never Give In

..::INFO::..

Bloodless to trzeci, najnowszy album studyjny amerykańskiej piosenkarki, autorki tekstów i muzyczki Samii. Został wydany 25 kwietnia 2025 roku przez wytwórnię Grand Jury Music w formatach winylowym, CD i cyfrowym. Zawiera pięć singli wydanych między styczniem a marcem 2025 roku, zatytułowanych: Bovine Excision, Lizard, Hole in a Frame, Pants oraz Carousel. Współprodukowany przez Caleba Wrighta i Jake’a Luppena, Bloodless składa się z trzynastu utworów o łącznym czasie trwania około czterdziestu minut. Samia wydała pierwszy singiel, Bovine Excision, 14 stycznia 2025 roku, wraz z teledyskiem. 18 lutego 2025 roku ukazał się drugi singiel z albumu - Lizard. Trzeci i czwarty singiel, Hole in a Frame oraz Pants, zostały wydane jednocześnie 25 marca 2025 roku. Ostatnim singlem z albumu był Carousel, który ukazał się 22 kwietnia 2025 roku wraz z teledyskiem wyreżyserowanym przez Sarah Ritter - autorkę również wcześniejszych klipów.

Title: Bloodless

Artist: Samia

Country: USA

Year: 2025

Genre: Indie

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Biscuits Intro
2.Bovine Excision
3.Hole in a Frame
4.Lizard
5.Dare
6.Fair Game
7.Spine Oil
8.Craziest Person
9.Sacred
10.Carousel
11.Proof
12.North Poles
13.Pants

..::INFO::..

Piosenkarka, autorka tekstów i producentka Gigi Perez wydaje swój wyczekiwany, wyprodukowany przez siebie debiutancki album At The Beach, In Every Life. Namiętna, poetycka i potężna twórczość koncentruje się wokół tematów żałoby, miłości, wiary i religii. Album w szczególności opisuje skutki utraty ukochanej siostry Celene, uwiecznione w utworach takich jak „Fable”, oraz miłość, która ostatecznie pomaga jej przezwyciężyć żałobę, o czym Gigi śpiewa w przełomowym hicie „Sailor Song”. Gigi jest gotowa zaprosić wszystkich za kulisy swojego debiutanckiego wydawnictwa.

Title: At The Beach In Every Life

Artist: Gigi Perez

Country: USA

Year: 2025

Genre: Indie Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Sailor Songlyrics
2 Sleeping
3 Sugar Water
4 Normalcylyrics
5 Nothing, Absolutely
6 Chemistry
7 Survivor's Guilt
8 Crown
9 Fablelyrics
10 Please Be Rude
11 Twister
12 At the Beach, in Every Life

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Mogłoby się wydawać, że Thrashing Madness Productions wyciągnęło już wszystkie nieoszlifowane diamenty z metalowej przeszłości naszego kraju, ponieważ katalog wytwórni jest już wypchany po brzegi największymi tytułami podziemia. Nic bardziej mylnego, bo z początkiem obecnego roku label uderzył kolejnymi premierami i biorę się za pierwszą, czyli łódzki zespół Abathor i ich album The Ultimate Cure z 1991 roku. Do dania głównego dodane zostało jako bonus demo Reincarnation z tego samego roku.

Wydawnictwa Thrashing to dla mnie zawsze wielka radość nie tylko ze względu na spodziewany ładunek uwielbianej dawki old schoolowej łupanki, ale także z powodu bardzo dobrze przygotowanych wydawnictw, tłustych wkładek i dużej liczby materiałów archiwalnych w nich zawartych, dzięki czemu mamy szansę otrzeć się o magiczne czasy, gdy nasze podziemie kopało dupska najsilniej. Zespoły uzbrojone w gitary Defila, wzmacniacze Eltrona i perkusje Polmuza niszczyły wszystko na drodze, posiadając w sobie tyle werwy i energii, że nie potrzebowały sprzętu wysokiej klasy, by ją wyrazić. Dzisiaj zespoły mają bezproblemowy dostęp do sprzętu muzycznego i nagraniowego, ale gdyby jeszcze posiadały choć troszkę tej energii, to byłoby pięknie…

Wracając do tematu. Abathor powstał w 1989 w Łodzi, a jego muzycy zakochani byli w thrash metalu. The Ultimate Cure jest tego świadectwem, dziesięć kompozycyji zawartych na albumie to manifestacja miłości do tej odmiany metalu nastoletnich wtedy chłopaków. Muzycy zdecydowanie stawiali na scenę amerykańską, na płycie słychać wyraźne nawiązania do Voivod (Thunder of War), wczesnej Metalliki (Soldiers of Destiny) czy nawet Testament. Nie obyło się też bez nawiązań do polskiego Kata, co akurat dziwić nie powinno w ogóle, bo jakby na to nie spojrzeć, był to wtedy najpotężniejszy thrashowy skład. Czytając wywiad zamieszczony we wkładce, dowiadujemy się, że studio, w którym album nagrano, pozbawiony był wzmacniaczy i muzycy wpięli swoje gitary bezpośrednio w stół mikserski. Rozwiązanie to tłumaczy specyficzny jazgot, jaki wytworzył się w partiach gitar, ale koniec końców ich sound mnie absolutnie nie zraził. Na pewno znajdą się osoby, którym ciężko będzie przez ten materiał przejść, lecz tak został zrealizowany i cały w tym jego urok. Jak na czasy i możliwości w jakich został poczęty uważam, że brzmi bardzo dobrze i nie odstaje od ówczesnej czołówki. Wiem natomiast za to, że zespołowi zabrakło trochę szczęścia i uporu, by zawalczyć ze swoją muzyką szerzej i poza występem na festiwalu Drrrama skład nie osiągnął zbyt wiele (nie licząc nagrań). Na pewno nie pomogła także koniunktura odwracająca się powoli od nowych thrash metalowych załóg na rzecz death metalu.

Czego by tu nie spekulować, należy stwierdzić jedną rzecz: The Ultimate Cure jest ciekawym, nieoczywistym przedstawicielem metalowej sceny sprzed ponad trzydziestu lat. Podczas, gdy wszyscy składają pokłony (ze mną włącznie) przed Imperatorem, Ghostem czy Merciless Death, Abathor jest interesującą propozycją pokazującą, iż obok dobrze wypromowanych w podziemiu nazw grały jeszcze te mniejsze, które robiły równie dużo zamętu co liderzy. Zarówno album, jak i rehearsal demo to nastoletnie, postkomunistyczne spojrzenie na scenę Bay Area, co samo w sobie czyni te materiały na wskroś wyjątkowymi.

Brzeźnicki


No dobrze, czy ktoś z Was pamięta o tym zespole? Przyznam, że to kolejny zapomniany band, który odświeżyła wytwórnia Thrashing Madness Productions – przy uciesze samego zespołu, wydawcy i pewnie kilkunastu innych osób w całym kraju.

Przyjrzyjmy się jednak im bliżej. Powstali w Łodzi pod sam koniec Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, gdy thrash metal szedł już w odstawkę, bowiem na świeczniku pojawił się jego bardziej śmiertelny brat – death metal. Abathor jednak nie zważał na ten fakt i w 1991 roku wypuścił na świat dwie demówki – „Reincarnation” i „The Ultimate Cure”. Obie znalazły się właśnie na tym wydawnictwie.

Co ja mogę powiedzieć tym, którzy nie słyszeli jeszcze Abathor? Zespół grał wtedy techniczny thrash metal, jakiego było sporo. I moim zdaniem nie wybijał się jakoś wybitnie ponad przeciętną. Ale również nie plasowali się poniżej. Obydwa materiały były (są) całkiem solidnym graniem. Wiadomo, że druga demówka zawiera również materiał bardziej dopracowany no i lepiej brzmiący. Słucha się tego przyjemnie, poza faktem że jak już się skończy to człowiek wiele nie pamięta. Ja wiem, że ktoś starszy ode mnie o dwadzieścia lat może do tego inaczej podchodzić, szczególnie jeśli np. wychował się w Łodzi i Abathor był po prostu zespołem z sąsiedztwa. Ja doceniam, ale nie wywołują te materiały u mnie jakichś większych emocji. Zespół jakich wiele wtedy.

Jak to w przypadku wznowień Thrashing Madness Productions bywa – w środku mamy skany wywiadów, reprodukcje plakatów, zdjęcia z archiwum zespołu oraz wywiad przeprowadzony przez Leszka na potrzeby tego wznowienia.

Co ciekawe, Abathor dalej istnieje, dziesięć lat temu wypuścili płytę „Phoenix From the Ashes” z materiałem nagranym ponoć w 1995 roku. I muszę zdecydowanie stwierdzić, że ta droga już w ogóle mnie nie interesuje. Thrash/groove metal a’la połowa najntisów – najgorzej. Na jego tle dwie wznowione właśnie demówki wypadają znacznie lepiej.

Oracle



..::TRACK-LIST::..

The Ultimate Cure (Demo 1991)
1. Thunder Of War
2. Soldiers Of Destiny
3. Decadence Remains
4. Anatomy Of Murder
5. ...Through The Twilight
6. Blindman
7. Reincarnation
8. Down
9. The Ultimate Cure
10. March Of Enchanted Souls

Reincarnation (Reincarnation Rehearsal Demo Tape 1991)
11. Intro
12. Reincarnation
13. Soldiers Of Destiny
14. Down
15. Anatomy Of Murder
16. ...Through The Twilight
17. Thunder Of War



..::OBSADA::..

Krzysztof 'Chris' Świątkiewicz - Guitars, Vocals
Marcin Kowalczyk - Guitars
Rafał Fuks - Bass
Daniel Cybusz - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=c_7Je9e0krQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Mogłoby się wydawać, że Thrashing Madness Productions wyciągnęło już wszystkie nieoszlifowane diamenty z metalowej przeszłości naszego kraju, ponieważ katalog wytwórni jest już wypchany po brzegi największymi tytułami podziemia. Nic bardziej mylnego, bo z początkiem obecnego roku label uderzył kolejnymi premierami i biorę się za pierwszą, czyli łódzki zespół Abathor i ich album The Ultimate Cure z 1991 roku. Do dania głównego dodane zostało jako bonus demo Reincarnation z tego samego roku.

Wydawnictwa Thrashing to dla mnie zawsze wielka radość nie tylko ze względu na spodziewany ładunek uwielbianej dawki old schoolowej łupanki, ale także z powodu bardzo dobrze przygotowanych wydawnictw, tłustych wkładek i dużej liczby materiałów archiwalnych w nich zawartych, dzięki czemu mamy szansę otrzeć się o magiczne czasy, gdy nasze podziemie kopało dupska najsilniej. Zespoły uzbrojone w gitary Defila, wzmacniacze Eltrona i perkusje Polmuza niszczyły wszystko na drodze, posiadając w sobie tyle werwy i energii, że nie potrzebowały sprzętu wysokiej klasy, by ją wyrazić. Dzisiaj zespoły mają bezproblemowy dostęp do sprzętu muzycznego i nagraniowego, ale gdyby jeszcze posiadały choć troszkę tej energii, to byłoby pięknie…

Wracając do tematu. Abathor powstał w 1989 w Łodzi, a jego muzycy zakochani byli w thrash metalu. The Ultimate Cure jest tego świadectwem, dziesięć kompozycyji zawartych na albumie to manifestacja miłości do tej odmiany metalu nastoletnich wtedy chłopaków. Muzycy zdecydowanie stawiali na scenę amerykańską, na płycie słychać wyraźne nawiązania do Voivod (Thunder of War), wczesnej Metalliki (Soldiers of Destiny) czy nawet Testament. Nie obyło się też bez nawiązań do polskiego Kata, co akurat dziwić nie powinno w ogóle, bo jakby na to nie spojrzeć, był to wtedy najpotężniejszy thrashowy skład. Czytając wywiad zamieszczony we wkładce, dowiadujemy się, że studio, w którym album nagrano, pozbawiony był wzmacniaczy i muzycy wpięli swoje gitary bezpośrednio w stół mikserski. Rozwiązanie to tłumaczy specyficzny jazgot, jaki wytworzył się w partiach gitar, ale koniec końców ich sound mnie absolutnie nie zraził. Na pewno znajdą się osoby, którym ciężko będzie przez ten materiał przejść, lecz tak został zrealizowany i cały w tym jego urok. Jak na czasy i możliwości w jakich został poczęty uważam, że brzmi bardzo dobrze i nie odstaje od ówczesnej czołówki. Wiem natomiast za to, że zespołowi zabrakło trochę szczęścia i uporu, by zawalczyć ze swoją muzyką szerzej i poza występem na festiwalu Drrrama skład nie osiągnął zbyt wiele (nie licząc nagrań). Na pewno nie pomogła także koniunktura odwracająca się powoli od nowych thrash metalowych załóg na rzecz death metalu.

Czego by tu nie spekulować, należy stwierdzić jedną rzecz: The Ultimate Cure jest ciekawym, nieoczywistym przedstawicielem metalowej sceny sprzed ponad trzydziestu lat. Podczas, gdy wszyscy składają pokłony (ze mną włącznie) przed Imperatorem, Ghostem czy Merciless Death, Abathor jest interesującą propozycją pokazującą, iż obok dobrze wypromowanych w podziemiu nazw grały jeszcze te mniejsze, które robiły równie dużo zamętu co liderzy. Zarówno album, jak i rehearsal demo to nastoletnie, postkomunistyczne spojrzenie na scenę Bay Area, co samo w sobie czyni te materiały na wskroś wyjątkowymi.

Brzeźnicki


No dobrze, czy ktoś z Was pamięta o tym zespole? Przyznam, że to kolejny zapomniany band, który odświeżyła wytwórnia Thrashing Madness Productions – przy uciesze samego zespołu, wydawcy i pewnie kilkunastu innych osób w całym kraju.

Przyjrzyjmy się jednak im bliżej. Powstali w Łodzi pod sam koniec Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, gdy thrash metal szedł już w odstawkę, bowiem na świeczniku pojawił się jego bardziej śmiertelny brat – death metal. Abathor jednak nie zważał na ten fakt i w 1991 roku wypuścił na świat dwie demówki – „Reincarnation” i „The Ultimate Cure”. Obie znalazły się właśnie na tym wydawnictwie.

Co ja mogę powiedzieć tym, którzy nie słyszeli jeszcze Abathor? Zespół grał wtedy techniczny thrash metal, jakiego było sporo. I moim zdaniem nie wybijał się jakoś wybitnie ponad przeciętną. Ale również nie plasowali się poniżej. Obydwa materiały były (są) całkiem solidnym graniem. Wiadomo, że druga demówka zawiera również materiał bardziej dopracowany no i lepiej brzmiący. Słucha się tego przyjemnie, poza faktem że jak już się skończy to człowiek wiele nie pamięta. Ja wiem, że ktoś starszy ode mnie o dwadzieścia lat może do tego inaczej podchodzić, szczególnie jeśli np. wychował się w Łodzi i Abathor był po prostu zespołem z sąsiedztwa. Ja doceniam, ale nie wywołują te materiały u mnie jakichś większych emocji. Zespół jakich wiele wtedy.

Jak to w przypadku wznowień Thrashing Madness Productions bywa – w środku mamy skany wywiadów, reprodukcje plakatów, zdjęcia z archiwum zespołu oraz wywiad przeprowadzony przez Leszka na potrzeby tego wznowienia.

Co ciekawe, Abathor dalej istnieje, dziesięć lat temu wypuścili płytę „Phoenix From the Ashes” z materiałem nagranym ponoć w 1995 roku. I muszę zdecydowanie stwierdzić, że ta droga już w ogóle mnie nie interesuje. Thrash/groove metal a’la połowa najntisów – najgorzej. Na jego tle dwie wznowione właśnie demówki wypadają znacznie lepiej.

Oracle



..::TRACK-LIST::..

The Ultimate Cure (Demo 1991)
1. Thunder Of War
2. Soldiers Of Destiny
3. Decadence Remains
4. Anatomy Of Murder
5. ...Through The Twilight
6. Blindman
7. Reincarnation
8. Down
9. The Ultimate Cure
10. March Of Enchanted Souls

Reincarnation (Reincarnation Rehearsal Demo Tape 1991)
11. Intro
12. Reincarnation
13. Soldiers Of Destiny
14. Down
15. Anatomy Of Murder
16. ...Through The Twilight
17. Thunder Of War



..::OBSADA::..

Krzysztof 'Chris' Świątkiewicz - Guitars, Vocals
Marcin Kowalczyk - Guitars
Rafał Fuks - Bass
Daniel Cybusz - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=c_7Je9e0krQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

DVD 5
NTSC
4:3
DD 2.0

UK/European limited edition comes with a bonus DVD featuring behind the scenes making of the album and live tracks.



..::TRACK-LIST::..

1. A Dirge In Progress
2. Abusing The World 2009-2010



..::OBSADA::..

Drums - Fitri
Guitar - Rasyid
Vocals - Arif



https://www.youtube.com/watch?v=SJObCRfOl2o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To jest limitowana, europejska reedycja genialnego, psych-progresywnego, brytyjskiego albumu - wraz z czterema utworami dodatkowymi, nagranymi w 1968 pod nazwą Uriel (bez gitarzysty w składzie). Wydany oryginalnie w 1969 roku, jeden z najbardziej legendarnych i wręcz powalających psychodelicznych albumów w historii rocka był połączeniem stylistyki wczesnych Pink Floyd, nieistniejących jeszcze Hawkwind (z okresu debiutu), szczypty elektrycznego bluesa i fascynujących, kosmicznych improwizacji na gitarę i mocno rozkręcone Hammondy.

Pod tą tajemniczą nazwą kryła się oczywiście progresywna formacja Egg oraz 18-letni wówczas gitarzysta Steve Hillage (potem w Khan i Gong). Skromny, ale wypełniony treścią booklet zawiera projekty graficzne z oryginalnych winylowych wydań - w tym rzadką, tylną okładkę edycji hiszpańskiej z urokliwą, psychodeliczną łodzią podwodną. Doskonały dźwięk!



Z tą grupą jest naprawdę ciekawa sprawa. Już samo to, że została utworzona na JEDEN dzień (dosłownie!) wydaje się wręcz nieprawdopodobne. Ten jeden dzień spędziła w studiu nagraniowym, by zarejestrować materiał muzyczny. Dodam – FENOMENALNY materiał, który stał się sensacją brytyjskiego rocka progresywnego po wsze czasy! A gdy dodam, że zrobili to muzycy, którzy mieli wówczas po osiemnaście lat, ktoś z boku popuka się w czoło i powie: „Eee, niemożliwe!” A jednak…

Cofnijmy się w czasie o dwa lata, do roku 1967. To właśnie wtedy, w renomowanej City Of London School, wokalista i gitarzysta Steve Hillage, basista Mont Campbell, grający na klawiszach Dave Stewart, oraz pozyskany przez ogłoszenie w „Melody Maker” perkusista Clive Brooks pod koniec tamtego roku utworzyli grupę URIEL. Uriel to imię jednego z biblijnych archaniołów, a inspiracją do nazwania tak zespołu, jak twierdzi Dave Stewart, był poemat Johna Miltona „Raj utracony”. Zadebiutowali w młodzieżowym klubie w Sheen. Na początku ich repertuar opierał się na coverach – głównie były to przeróbki Jimiego Hendrixa, Cream i The Nice. Jednak z czasem zaczęli tworzyć własny repertuar, a nawet nagrali płytę „demo” zatytułowaną „Egoman„. Nagrania URIEL długi czas skrywane w prywatnych archiwach muzyków doczekały się publikacji dopiero w grudniu 2007 roku na płycie „Arzachel Collectors Edition by Uriel” wydanej przez Egg Archive (CD69-7201)- wytwórnię należącą do członków grupy Egg/Arzachel. Znalazło się na niej sześć nagrań plus cała płyta ARZACHEL.

Latem 1968r. po raz ostatni w tym składzie Uriel wystąpił na wyspie Wight w Ryde Castle Hotel, po czym Steve Hillage opuścił zespół. Powód? Gitarzysta skończył edukację w szkole średniej i podjął naukę na Kent University w Cantenbury. Pozostała trójka postanowiła kontynuować karierę. Dzięki przypadkowej znajomości z Billem Jellettem trio rozpoczęło występy w słynnym The Middle Earth Club, zmieniając nazwę na Egg (styczeń 1969). Chwilę później podpisują kontrakt z wytwórnią Decca i w maju wychodzi ich pierwsza (kapitalna!) płyta „Egg”.

W tym samym czasie muzycy często odwiedzali bar kawowy na Gerrard Street. Wpadali tam na dobrą kawę, ciasto i pyszne lody, a także by pogawędzić sobie z żoną Billa Jelletta, która pracowała jako kelnerka. Tu poznali właściciela małego studia nagraniowego Evolution, Petera Wickera, który widział ich koncerty jeszcze gdy grali pod starą nazwą. Pewnego dnia pijąc kawę do kawiarni wszedł… Hillage, który właśnie przyjechał na wakacje po rocznym pobycie na uniwersytecie. Kiedy wspólnie dojadali porcję lodów, podekscytowana żona Jelletta oznajmiła im, że dzwoni Peter Wicker z bardzo interesującą dla nich propozycją: jeden z najbliższych dni ma wolny i gdyby co, jest do ich dyspozycji. Zasugerował przy tym, by nagrali coś w konwencji rocka psychodelicznego. Warunek był jeden: koszt nagrania wynosił 250 funtów i całość trzeba było zapłacić od ręki. Akurat z tym sobie poradzili. Ale był jeszcze jeden problem. Pod jakim szyldem powinny pojawić się na rynku te nagrania? Uriel formalnie nie istniał, a na użycie nazwy Egg nie pozwalała Decca. Muzycy znaleźli więc trzecie rozwiązanie: projekt ochrzcili nazwą ARZACHEL. Jak wyjaśnił potem Dave Stewart pochodzi ona od nazwy krateru na Księżycu, który nazwano na cześć hiszpańskiego astronoma pochodzenia arabskiego żyjącego w XI wieku (faktycznie nazywał się Al-Zarqali). Aby nie narazić się szefom Decci ukryli się pod wymyślnymi pseudonimami. I tak Dave Stewart został Samem Lee-Uff (tak jak jego szkolny profesor łaciny), Clive Brooks to Basil Dawning (znienawidzony nauczyciel matematyki), Steve Hillage przyjął nazwisko, które „dobrze nadawało się na próby mikrofonu” Simeon Sasparella, zaś Mont Campbell stał się na ten moment Njerogi Gategaką. Album nagrany na „setkę” w sobotnie popołudnie ukazał się w czerwcu 1969 roku.

Płyta zawiera sześć dość zróżnicowanych utworów, Dominuje najprzedniejsza psychodelia; można w niej także dostrzec wpływy hard rocka, bluesa jak i garażowego brytyjskiego rocka z połowy lat 60-tych. Nasuwają się porównania do The Nice, Rare Bird, czy Procol Harum. Z tą jednak różnicą, że nagrania te … biją te wszystkie grupy razem wzięte na głowę intensywnością, polotem, wyobraźnią, niezliczona ilością pomysłów i niesamowitym, nieziemskim wręcz klimatem. Kocham brzmienie organów Hammonda, więc dla mnie jest to absolutny szczyt psychodelicznego grania. Potężne, mocno przesterowane kościelne dźwięki Hammonda dominują na tej płycie niepodzielnie. Finezyjne partie gitary – ostre i bardzo przestrzenne, momentami bluesowe – nadają poszczególnym kompozycjom dodatkowego kolorytu. No i świetnie zapełniająca muzyczny plan bardzo ciężka sekcja rytmiczna. To wszystko razem MUSIAŁO dać powalający efekt. Naprawdę trudno mi jest pisać o tej muzyce. Trzeba jej posłuchać. Inaczej się nie da! Jakiekolwiek słowa bym nie napisał, w najmniejszym stopniu nie oddadzą jej wielkości.

Płytę otwiera najkrótszy, prawie trzy minutowy „Garden Of Earthly Delights” będący wprowadzeniem do tego co czeka nas za chwilę. Bo ten następny, to hipnotyczny, awangardowo-psychodeliczny „Azathoth”, z odjechanymi solówkami gitar i katedralnym brzmieniu organów rzadko słyszalne na innych płytach. Utwór ponury i przygnębiający jak, nie przymierzając, obrazy Hieronima Bosha ukazujące średniowieczne wyobrażenia piekła i czyśćca. Z pięknym, cudownie wplecionym, klasycyzującym bachowskim tematem na organach. Z krzykami i jękami potępionych dusz i z koszmarnym głosem recytującym łaciński tekst.

W podobnym klimacie utrzymany jest „Queen St. Gang” z tą różnicą, że tu na plan pierwszy wybija się pulsujący rytm basu przez co kompozycja nabiera bardzo transowego charakteru. Zamykający stronę „A” oryginalnego LP utwór „Leg” (w rzeczywistości będący genialną przeróbką kompozycji Roberta Johnsona „Rollin’ And Tumblin'”) to jak The Nice z debiutanckiego albumu, tyle że na mocnym haju. Mosiężny kawał bardzo ciężkiego bluesa i najdrapieżniejsza jego interpretacja jaką znam! Druga strona albumu zawierała tylko dwie kompozycje. Pierwsza to 10-cio minutowy ciężki, bluesujący „Clean Innocent Fun”, który gdzieś w połowie drogi przeistacza się w iście rozpędzony, „kosmiczny” jam gdzie Pink Floyd spotyka się z Hawkwind tyle, że… mocniejszy. Niemożliwe? Możliwe! Całość kończy siedemnastominutowy „Metempsychosis„. Utwór, który fascynuje do dziś to połączenie wspomnianych już The Nice, wczesny Pink Floyd i Hendrixa. Całość skrzy się mnogością muzycznych pomysłów i niestandardowych rozwiązań harmonicznych, a wyjątkowy narkotyczny klimat sprawia, że trudno się od niego uwolnić, a uzależnić w mig.

To jest album marzenie. Padły tu już porównania do Procol Harum, The Nice i Pink Floyd, ale tak naprawdę album jest nieporównywalny do jakiejkolwiek płyty. Niewiarygodne, że tak młodzi ludzie byli w stanie zarejestrować muzykę tak doskonałą, tak dojrzałą, tak WYBITNĄ w kilka godzin w skromnym studiu i znikomym budżetem. Jacek Leśniewski w swojej książce „Brytyjski Rock w latach 1961-1979. Przewodnik płytowy” (wyd. Karga 2005) napisał fajne zdanie, które pozwolę sobie zacytować: „Jeśli ktoś nie słyszał tej płyty, to nie ma prawa wypowiadać się na temat psychodelicznego rocka.” Kropka.

Okładkę płyty zaprojektował Dave Stewart. Jeśli dobrze jej się przyjrzeć znajdziemy tam „magiczną” liczbę 250 – nawiązanie do budżetu płyty. Album wydany w czerwcu 1969 roku przez Evolution był wznawiany (wielokrotnie nielegalnie) w różnych odcieniach okładek; oryginalne wydanie charakteryzowało się „szarym” obrazkiem bez napisu ARZACHEL. I jeszcze jedno: trzeci utwór, „Queen St. Gang” w pierwszym tłoczeniu miał tytuł „Soul Thing”, co jeszcze bardziej podnosi i tak już jego wysoką cenę (ponad 1000 euro) na płytowych giełdach.

Po wyjściu ze studia drogi tria i Steve’a Hillage’a rozeszły się. Muzycy Egg wydali w sumie trzy wyśmienite albumy. Po rozwiązaniu zespołu w 1972 roku Mont Campbell współpracował z Hatfield & The North i National Health… Clive Brooks przez dwa lata grał z Grounghogs, a później z Liar… Dave Stewart został członkiem Ottawa Music Company, potem przyjął współpracę Hillage’a w grupie Khan. Grał także w Hatfield & The North, kultowym Gong i w zespole Billa Bruforda. Nagrywał też z powodzeniem swoje płyty solowe… Steve Hillage założył efemeryczny, ale bardzo udany zespół Khan, współpracował z zespołu Gong, a od 1975 roku realizował solowe projekty muzyczne. Był też producentem płyt takich wykonawców jak Kevin Ayers, Tony Banks, Blink, Can, czy Charlatans...

Zibi


Grupa Arzachel istniała tylko przez kilka godzin, w trakcie których zarejestrowała jeden z najbardziej kultowych - choć nieco zapomniany - albumów psychodeliczno rockowych. Był to projekt czwórki wciąż nastoletnich muzyków, którzy wcześniej występowali razem pod szyldem Uriel - gitarzysty Steve'a Hillage'a, grającego na elektrycznych organach Dave'a Stewarta, basisty Monta Campbella i perkusisty Clive'a Brooksa. Uriel był typowym dla tamtych czasów zespołem grającym blues rocka z elementami psychodelii, a na jego repertuar składały się głównie przeróbki Jimiego Hendrixa, Johna Mayalla i Cream. Gdy w połowie 1968 roku ze składu odszedł Hillage, pozostali muzycy zmienili nazwę na Egg i zaczęli grać bardziej progresywną muzykę, z czasem stając się jednym z ważniejszych przedstawicieli Sceny Canterbury. Zanim jednak zarejestrowali swój pierwszy longplay, pojawił się pomysł nagrania psychodelicznego albumu z udziałem byłego muzyka, zawierającego utwory napisane w czasach Uriel. Ponieważ jednak Egg miał już podpisany kontrakt z Deccą, a ten album miał się ukazać nakładem małej wytwórni Evolution, muzycy musieli użyć innej nazwy (i wystąpić pod pseudonimami). Zamiast wrócić do szyldu Uriel, zdecydowali się przyjąć zupełnie nowy.

Eponimiczny album Arzachel jest doskonałym przykładem psychodelii w brytyjskim wydaniu. Można co prawda zarzucać, że taka muzyka jest spóźniona o jakieś dwa lata, a garażowe brzmienie pozostawia wiele do życzenia (całkowity koszt nagrania wyniósł 250 funtów). Ale to i tak jedno z najlepszych wydawnictw w tym stylu. Całość składa się z sześciu utworów mocno zatopionych w brzmieniu organów, z przeplatającymi się partiami wokalnymi Hillage'a i Campbella, oraz (nie zawsze obecnymi) zgrabnymi gitarowymi popisami pierwszego z nich. Pierwszą stronę winylowego wydania wypełniają cztery krótkie utwory. Otwierający całość, niespełna trzyminutowy "Garden of Earthly Delights" to po prostu typowo psychodeliczna, dość banalna piosenka. To samo można by napisać o balladowym "Azathoth", gdyby nie mocno odrealniona część instrumentalna. W instrumentalnym "Queen St. Gang" (na pierwszym wydaniu zatytułowanym "Soul Thing" - tak, jak oryginał Keitha Mansfielda) zwraca uwagę bardziej uwypuklona gra sekcji rytmicznej, z bardzo fajną linią basu, ale to znów przede wszystkim popis Stewarta. W bardziej dynamicznym "Leg" w końcu pojawia się nieco więcej gitary, przypominającej o bluesrockowych korzeniach grupy. To, co najlepsze, wypełnia jednak drugą stronę winylowego wydania. To tylko dwa, za to bardzo rozbudowane utwory, o mocno jamującym charakterze. Dziesięciominutowy "Clean Innocent Fun" to kolejne przypomnienie o korzeniach muzyków, zwracające uwagę świetnymi gitarowymi popisami Hillage'a. Z kolei blisko siedemnastominutowy "Metempsychosis" to już kompletnie zwariowany, prawdziwie psychodeliczny jam.

"Arzachel" to prawdziwy relikt hippisowskich czasów. Dziś może odrzucać swoim archaizmem, a już w chwili wydania amatorskie brzmienie musiało kłuć w uszy. Jest to momentami naiwne, choć urokliwe granie, niepozbawione jednak naprawdę pomysłowych momentów, czego dowodzi przede wszystkim najdłuższe nagranie. Dla większości wielbicieli tego typu muzyki ten album to prawdziwa perła, ja jednak nie jestem w pełni przekonany. Choć dziś jestem w stanie docenić go nieco bardziej, niż gdy poznawałem go przed laty.

Paweł Pałasz


Dni coraz krótsze, szybko robi się ciemno. Noce, wieczory – czyli te chwile, w których muzyka brzmi najcudniej również coraz dłuższe. Dla mnie – i myślę, że nie tylko dla mnie - listopad i grudzień to najlepszy czas na słuchanie muzyki. Mamy ochotę na słuchanie muzyki bardziej spokojnej, subtelnej, stonowanej, melancholijnej… Ale jest taka płyta/taki zespół, który słucham z tą samą uwagą o każdej porze roku, w każdym miejscu z takimi samymi wypiekami na twarzy: ARZACHEL. Zespół brytyjski utworzony na jeden dzień, tylko na nagranie tej jednej płyty (muzycy otrzymali za tę pracę 250 funtów) przez muzyków grupy EGG plus gitarzysta/wokalista, kolega z grupy URIEL, Steve Hillage.

Na płycie wydanej w 1969 roku przez małą wytwórnię Evolution muzycy przyjęli pseudonimy (od znienawidzonych nauczycieli – muzycy byli zaraz po szkole, mieli po 17-18 lat: Simeon Sasparella (Hillage), Sam Lee-Uff (Dave Stewart – organy), Njerogi gategaka (Mont Cambell – voc, b, p), Basil Dowling (Clive Brooks –dr). Powstał album jedyny w swoim rodzaju. Nie ma i już na pewno nie będzie drugiej takiej płyty. Nagranej w kilka godzin, bez żadnej ingerencji wytwórni, chyba bez wielkich finansowych oczekiwań, bez ciśnienia… Jeśli można jakiś album nazwać kultowym, to właśnie „Arzachel” się do tego idealnie nadaje…

Sześć utworów. Od pierwszego na płycie, krótkiego „Garden Of Earthly Deligths” do najdłuższego „Metempsychosis” (ponad 16 minut! – to totalnie szalony, rozimprowizowany kawałek) na płycie cudownie pobrzmiewa tak zwany rock progresywny (właśnie o to w tej nazwie chodzi… tu idealnie pasującej do zawartości albumu). Rock progresywny, ale z ogromną ilością psychodelii i jazz-rocka . Rare Birds, Procol Harum, The Nice??? Grupy te, trochę podobne – zostały daleko w tyle za Arzachel. Płyta swoim klimatem przypomina mi studyjną część „Ummagumma” Pink Floyd, ale jest jeszcze bardziej szalona, intensywna i psychodelicznie popieprzona (za przeproszeniem – ale taka jest). Najlepszy kawałek – „Azathoth” – cudeńko całego starego (nie tylko) rocka. Najbardziej szalony – ostatni na płycie. Zastanawiam się, ciekawe kto dotrwa do końca płyty? Oj, nie jest łatwo niewprawionemu słuchaczowi…

Podobno nadchodzi epidemia grypy… Czosnek, cytryna, miodzik… Włączamy „Arzachel” i do łóżeczka… (niekoniecznie sami – czego wszystkim życzę)… Naprawdę trzeba mieć ten album...

Michał Mierzwiński



..::TRACK-LIST::..

Arzachel
1. Garden Of Earthly Delights 2:42
2. Azathoth 4:19
3. Soul Thing [Queen Street Gang Theme] (Written By Keith Mansfield)
4:22
4. Leg 5:40
5. Clean Innocent Fun 10:21
6. Metempsychosis 16:39


Bonus Tracks Recorded by Uriel in 1968:
Uriel
7. Swooping Bill 3:22
8. Egoman 4:05
9. The Salesman Song 2:51
10. Saturn, The Bringer Of Old Age (Arranged By Mont Campbell, Composed By Gustav Holst) 3:38



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Mont Campbell
Drums - Clive Brooks
Lead Guitar, Vocals - Steve Hillage (tracks: 1, 2, 3, 4, 5, 6)
Organ, Piano - Dave Stewart
Producer - Peter D. Wicker



https://www.youtube.com/watch?v=vH8aARMGdF8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To jest limitowana, europejska reedycja genialnego, psych-progresywnego, brytyjskiego albumu - wraz z czterema utworami dodatkowymi, nagranymi w 1968 pod nazwą Uriel (bez gitarzysty w składzie). Wydany oryginalnie w 1969 roku, jeden z najbardziej legendarnych i wręcz powalających psychodelicznych albumów w historii rocka był połączeniem stylistyki wczesnych Pink Floyd, nieistniejących jeszcze Hawkwind (z okresu debiutu), szczypty elektrycznego bluesa i fascynujących, kosmicznych improwizacji na gitarę i mocno rozkręcone Hammondy.

Pod tą tajemniczą nazwą kryła się oczywiście progresywna formacja Egg oraz 18-letni wówczas gitarzysta Steve Hillage (potem w Khan i Gong). Skromny, ale wypełniony treścią booklet zawiera projekty graficzne z oryginalnych winylowych wydań - w tym rzadką, tylną okładkę edycji hiszpańskiej z urokliwą, psychodeliczną łodzią podwodną. Doskonały dźwięk!



Z tą grupą jest naprawdę ciekawa sprawa. Już samo to, że została utworzona na JEDEN dzień (dosłownie!) wydaje się wręcz nieprawdopodobne. Ten jeden dzień spędziła w studiu nagraniowym, by zarejestrować materiał muzyczny. Dodam – FENOMENALNY materiał, który stał się sensacją brytyjskiego rocka progresywnego po wsze czasy! A gdy dodam, że zrobili to muzycy, którzy mieli wówczas po osiemnaście lat, ktoś z boku popuka się w czoło i powie: „Eee, niemożliwe!” A jednak…

Cofnijmy się w czasie o dwa lata, do roku 1967. To właśnie wtedy, w renomowanej City Of London School, wokalista i gitarzysta Steve Hillage, basista Mont Campbell, grający na klawiszach Dave Stewart, oraz pozyskany przez ogłoszenie w „Melody Maker” perkusista Clive Brooks pod koniec tamtego roku utworzyli grupę URIEL. Uriel to imię jednego z biblijnych archaniołów, a inspiracją do nazwania tak zespołu, jak twierdzi Dave Stewart, był poemat Johna Miltona „Raj utracony”. Zadebiutowali w młodzieżowym klubie w Sheen. Na początku ich repertuar opierał się na coverach – głównie były to przeróbki Jimiego Hendrixa, Cream i The Nice. Jednak z czasem zaczęli tworzyć własny repertuar, a nawet nagrali płytę „demo” zatytułowaną „Egoman„. Nagrania URIEL długi czas skrywane w prywatnych archiwach muzyków doczekały się publikacji dopiero w grudniu 2007 roku na płycie „Arzachel Collectors Edition by Uriel” wydanej przez Egg Archive (CD69-7201)- wytwórnię należącą do członków grupy Egg/Arzachel. Znalazło się na niej sześć nagrań plus cała płyta ARZACHEL.

Latem 1968r. po raz ostatni w tym składzie Uriel wystąpił na wyspie Wight w Ryde Castle Hotel, po czym Steve Hillage opuścił zespół. Powód? Gitarzysta skończył edukację w szkole średniej i podjął naukę na Kent University w Cantenbury. Pozostała trójka postanowiła kontynuować karierę. Dzięki przypadkowej znajomości z Billem Jellettem trio rozpoczęło występy w słynnym The Middle Earth Club, zmieniając nazwę na Egg (styczeń 1969). Chwilę później podpisują kontrakt z wytwórnią Decca i w maju wychodzi ich pierwsza (kapitalna!) płyta „Egg”.

W tym samym czasie muzycy często odwiedzali bar kawowy na Gerrard Street. Wpadali tam na dobrą kawę, ciasto i pyszne lody, a także by pogawędzić sobie z żoną Billa Jelletta, która pracowała jako kelnerka. Tu poznali właściciela małego studia nagraniowego Evolution, Petera Wickera, który widział ich koncerty jeszcze gdy grali pod starą nazwą. Pewnego dnia pijąc kawę do kawiarni wszedł… Hillage, który właśnie przyjechał na wakacje po rocznym pobycie na uniwersytecie. Kiedy wspólnie dojadali porcję lodów, podekscytowana żona Jelletta oznajmiła im, że dzwoni Peter Wicker z bardzo interesującą dla nich propozycją: jeden z najbliższych dni ma wolny i gdyby co, jest do ich dyspozycji. Zasugerował przy tym, by nagrali coś w konwencji rocka psychodelicznego. Warunek był jeden: koszt nagrania wynosił 250 funtów i całość trzeba było zapłacić od ręki. Akurat z tym sobie poradzili. Ale był jeszcze jeden problem. Pod jakim szyldem powinny pojawić się na rynku te nagrania? Uriel formalnie nie istniał, a na użycie nazwy Egg nie pozwalała Decca. Muzycy znaleźli więc trzecie rozwiązanie: projekt ochrzcili nazwą ARZACHEL. Jak wyjaśnił potem Dave Stewart pochodzi ona od nazwy krateru na Księżycu, który nazwano na cześć hiszpańskiego astronoma pochodzenia arabskiego żyjącego w XI wieku (faktycznie nazywał się Al-Zarqali). Aby nie narazić się szefom Decci ukryli się pod wymyślnymi pseudonimami. I tak Dave Stewart został Samem Lee-Uff (tak jak jego szkolny profesor łaciny), Clive Brooks to Basil Dawning (znienawidzony nauczyciel matematyki), Steve Hillage przyjął nazwisko, które „dobrze nadawało się na próby mikrofonu” Simeon Sasparella, zaś Mont Campbell stał się na ten moment Njerogi Gategaką. Album nagrany na „setkę” w sobotnie popołudnie ukazał się w czerwcu 1969 roku.

Płyta zawiera sześć dość zróżnicowanych utworów, Dominuje najprzedniejsza psychodelia; można w niej także dostrzec wpływy hard rocka, bluesa jak i garażowego brytyjskiego rocka z połowy lat 60-tych. Nasuwają się porównania do The Nice, Rare Bird, czy Procol Harum. Z tą jednak różnicą, że nagrania te … biją te wszystkie grupy razem wzięte na głowę intensywnością, polotem, wyobraźnią, niezliczona ilością pomysłów i niesamowitym, nieziemskim wręcz klimatem. Kocham brzmienie organów Hammonda, więc dla mnie jest to absolutny szczyt psychodelicznego grania. Potężne, mocno przesterowane kościelne dźwięki Hammonda dominują na tej płycie niepodzielnie. Finezyjne partie gitary – ostre i bardzo przestrzenne, momentami bluesowe – nadają poszczególnym kompozycjom dodatkowego kolorytu. No i świetnie zapełniająca muzyczny plan bardzo ciężka sekcja rytmiczna. To wszystko razem MUSIAŁO dać powalający efekt. Naprawdę trudno mi jest pisać o tej muzyce. Trzeba jej posłuchać. Inaczej się nie da! Jakiekolwiek słowa bym nie napisał, w najmniejszym stopniu nie oddadzą jej wielkości.

Płytę otwiera najkrótszy, prawie trzy minutowy „Garden Of Earthly Delights” będący wprowadzeniem do tego co czeka nas za chwilę. Bo ten następny, to hipnotyczny, awangardowo-psychodeliczny „Azathoth”, z odjechanymi solówkami gitar i katedralnym brzmieniu organów rzadko słyszalne na innych płytach. Utwór ponury i przygnębiający jak, nie przymierzając, obrazy Hieronima Bosha ukazujące średniowieczne wyobrażenia piekła i czyśćca. Z pięknym, cudownie wplecionym, klasycyzującym bachowskim tematem na organach. Z krzykami i jękami potępionych dusz i z koszmarnym głosem recytującym łaciński tekst.

W podobnym klimacie utrzymany jest „Queen St. Gang” z tą różnicą, że tu na plan pierwszy wybija się pulsujący rytm basu przez co kompozycja nabiera bardzo transowego charakteru. Zamykający stronę „A” oryginalnego LP utwór „Leg” (w rzeczywistości będący genialną przeróbką kompozycji Roberta Johnsona „Rollin’ And Tumblin'”) to jak The Nice z debiutanckiego albumu, tyle że na mocnym haju. Mosiężny kawał bardzo ciężkiego bluesa i najdrapieżniejsza jego interpretacja jaką znam! Druga strona albumu zawierała tylko dwie kompozycje. Pierwsza to 10-cio minutowy ciężki, bluesujący „Clean Innocent Fun”, który gdzieś w połowie drogi przeistacza się w iście rozpędzony, „kosmiczny” jam gdzie Pink Floyd spotyka się z Hawkwind tyle, że… mocniejszy. Niemożliwe? Możliwe! Całość kończy siedemnastominutowy „Metempsychosis„. Utwór, który fascynuje do dziś to połączenie wspomnianych już The Nice, wczesny Pink Floyd i Hendrixa. Całość skrzy się mnogością muzycznych pomysłów i niestandardowych rozwiązań harmonicznych, a wyjątkowy narkotyczny klimat sprawia, że trudno się od niego uwolnić, a uzależnić w mig.

To jest album marzenie. Padły tu już porównania do Procol Harum, The Nice i Pink Floyd, ale tak naprawdę album jest nieporównywalny do jakiejkolwiek płyty. Niewiarygodne, że tak młodzi ludzie byli w stanie zarejestrować muzykę tak doskonałą, tak dojrzałą, tak WYBITNĄ w kilka godzin w skromnym studiu i znikomym budżetem. Jacek Leśniewski w swojej książce „Brytyjski Rock w latach 1961-1979. Przewodnik płytowy” (wyd. Karga 2005) napisał fajne zdanie, które pozwolę sobie zacytować: „Jeśli ktoś nie słyszał tej płyty, to nie ma prawa wypowiadać się na temat psychodelicznego rocka.” Kropka.

Okładkę płyty zaprojektował Dave Stewart. Jeśli dobrze jej się przyjrzeć znajdziemy tam „magiczną” liczbę 250 – nawiązanie do budżetu płyty. Album wydany w czerwcu 1969 roku przez Evolution był wznawiany (wielokrotnie nielegalnie) w różnych odcieniach okładek; oryginalne wydanie charakteryzowało się „szarym” obrazkiem bez napisu ARZACHEL. I jeszcze jedno: trzeci utwór, „Queen St. Gang” w pierwszym tłoczeniu miał tytuł „Soul Thing”, co jeszcze bardziej podnosi i tak już jego wysoką cenę (ponad 1000 euro) na płytowych giełdach.

Po wyjściu ze studia drogi tria i Steve’a Hillage’a rozeszły się. Muzycy Egg wydali w sumie trzy wyśmienite albumy. Po rozwiązaniu zespołu w 1972 roku Mont Campbell współpracował z Hatfield & The North i National Health… Clive Brooks przez dwa lata grał z Grounghogs, a później z Liar… Dave Stewart został członkiem Ottawa Music Company, potem przyjął współpracę Hillage’a w grupie Khan. Grał także w Hatfield & The North, kultowym Gong i w zespole Billa Bruforda. Nagrywał też z powodzeniem swoje płyty solowe… Steve Hillage założył efemeryczny, ale bardzo udany zespół Khan, współpracował z zespołu Gong, a od 1975 roku realizował solowe projekty muzyczne. Był też producentem płyt takich wykonawców jak Kevin Ayers, Tony Banks, Blink, Can, czy Charlatans...

Zibi


Grupa Arzachel istniała tylko przez kilka godzin, w trakcie których zarejestrowała jeden z najbardziej kultowych - choć nieco zapomniany - albumów psychodeliczno rockowych. Był to projekt czwórki wciąż nastoletnich muzyków, którzy wcześniej występowali razem pod szyldem Uriel - gitarzysty Steve'a Hillage'a, grającego na elektrycznych organach Dave'a Stewarta, basisty Monta Campbella i perkusisty Clive'a Brooksa. Uriel był typowym dla tamtych czasów zespołem grającym blues rocka z elementami psychodelii, a na jego repertuar składały się głównie przeróbki Jimiego Hendrixa, Johna Mayalla i Cream. Gdy w połowie 1968 roku ze składu odszedł Hillage, pozostali muzycy zmienili nazwę na Egg i zaczęli grać bardziej progresywną muzykę, z czasem stając się jednym z ważniejszych przedstawicieli Sceny Canterbury. Zanim jednak zarejestrowali swój pierwszy longplay, pojawił się pomysł nagrania psychodelicznego albumu z udziałem byłego muzyka, zawierającego utwory napisane w czasach Uriel. Ponieważ jednak Egg miał już podpisany kontrakt z Deccą, a ten album miał się ukazać nakładem małej wytwórni Evolution, muzycy musieli użyć innej nazwy (i wystąpić pod pseudonimami). Zamiast wrócić do szyldu Uriel, zdecydowali się przyjąć zupełnie nowy.

Eponimiczny album Arzachel jest doskonałym przykładem psychodelii w brytyjskim wydaniu. Można co prawda zarzucać, że taka muzyka jest spóźniona o jakieś dwa lata, a garażowe brzmienie pozostawia wiele do życzenia (całkowity koszt nagrania wyniósł 250 funtów). Ale to i tak jedno z najlepszych wydawnictw w tym stylu. Całość składa się z sześciu utworów mocno zatopionych w brzmieniu organów, z przeplatającymi się partiami wokalnymi Hillage'a i Campbella, oraz (nie zawsze obecnymi) zgrabnymi gitarowymi popisami pierwszego z nich. Pierwszą stronę winylowego wydania wypełniają cztery krótkie utwory. Otwierający całość, niespełna trzyminutowy "Garden of Earthly Delights" to po prostu typowo psychodeliczna, dość banalna piosenka. To samo można by napisać o balladowym "Azathoth", gdyby nie mocno odrealniona część instrumentalna. W instrumentalnym "Queen St. Gang" (na pierwszym wydaniu zatytułowanym "Soul Thing" - tak, jak oryginał Keitha Mansfielda) zwraca uwagę bardziej uwypuklona gra sekcji rytmicznej, z bardzo fajną linią basu, ale to znów przede wszystkim popis Stewarta. W bardziej dynamicznym "Leg" w końcu pojawia się nieco więcej gitary, przypominającej o bluesrockowych korzeniach grupy. To, co najlepsze, wypełnia jednak drugą stronę winylowego wydania. To tylko dwa, za to bardzo rozbudowane utwory, o mocno jamującym charakterze. Dziesięciominutowy "Clean Innocent Fun" to kolejne przypomnienie o korzeniach muzyków, zwracające uwagę świetnymi gitarowymi popisami Hillage'a. Z kolei blisko siedemnastominutowy "Metempsychosis" to już kompletnie zwariowany, prawdziwie psychodeliczny jam.

"Arzachel" to prawdziwy relikt hippisowskich czasów. Dziś może odrzucać swoim archaizmem, a już w chwili wydania amatorskie brzmienie musiało kłuć w uszy. Jest to momentami naiwne, choć urokliwe granie, niepozbawione jednak naprawdę pomysłowych momentów, czego dowodzi przede wszystkim najdłuższe nagranie. Dla większości wielbicieli tego typu muzyki ten album to prawdziwa perła, ja jednak nie jestem w pełni przekonany. Choć dziś jestem w stanie docenić go nieco bardziej, niż gdy poznawałem go przed laty.

Paweł Pałasz


Dni coraz krótsze, szybko robi się ciemno. Noce, wieczory – czyli te chwile, w których muzyka brzmi najcudniej również coraz dłuższe. Dla mnie – i myślę, że nie tylko dla mnie - listopad i grudzień to najlepszy czas na słuchanie muzyki. Mamy ochotę na słuchanie muzyki bardziej spokojnej, subtelnej, stonowanej, melancholijnej… Ale jest taka płyta/taki zespół, który słucham z tą samą uwagą o każdej porze roku, w każdym miejscu z takimi samymi wypiekami na twarzy: ARZACHEL. Zespół brytyjski utworzony na jeden dzień, tylko na nagranie tej jednej płyty (muzycy otrzymali za tę pracę 250 funtów) przez muzyków grupy EGG plus gitarzysta/wokalista, kolega z grupy URIEL, Steve Hillage.

Na płycie wydanej w 1969 roku przez małą wytwórnię Evolution muzycy przyjęli pseudonimy (od znienawidzonych nauczycieli – muzycy byli zaraz po szkole, mieli po 17-18 lat: Simeon Sasparella (Hillage), Sam Lee-Uff (Dave Stewart – organy), Njerogi gategaka (Mont Cambell – voc, b, p), Basil Dowling (Clive Brooks –dr). Powstał album jedyny w swoim rodzaju. Nie ma i już na pewno nie będzie drugiej takiej płyty. Nagranej w kilka godzin, bez żadnej ingerencji wytwórni, chyba bez wielkich finansowych oczekiwań, bez ciśnienia… Jeśli można jakiś album nazwać kultowym, to właśnie „Arzachel” się do tego idealnie nadaje…

Sześć utworów. Od pierwszego na płycie, krótkiego „Garden Of Earthly Deligths” do najdłuższego „Metempsychosis” (ponad 16 minut! – to totalnie szalony, rozimprowizowany kawałek) na płycie cudownie pobrzmiewa tak zwany rock progresywny (właśnie o to w tej nazwie chodzi… tu idealnie pasującej do zawartości albumu). Rock progresywny, ale z ogromną ilością psychodelii i jazz-rocka . Rare Birds, Procol Harum, The Nice??? Grupy te, trochę podobne – zostały daleko w tyle za Arzachel. Płyta swoim klimatem przypomina mi studyjną część „Ummagumma” Pink Floyd, ale jest jeszcze bardziej szalona, intensywna i psychodelicznie popieprzona (za przeproszeniem – ale taka jest). Najlepszy kawałek – „Azathoth” – cudeńko całego starego (nie tylko) rocka. Najbardziej szalony – ostatni na płycie. Zastanawiam się, ciekawe kto dotrwa do końca płyty? Oj, nie jest łatwo niewprawionemu słuchaczowi…

Podobno nadchodzi epidemia grypy… Czosnek, cytryna, miodzik… Włączamy „Arzachel” i do łóżeczka… (niekoniecznie sami – czego wszystkim życzę)… Naprawdę trzeba mieć ten album...

Michał Mierzwiński



..::TRACK-LIST::..

Arzachel
1. Garden Of Earthly Delights 2:42
2. Azathoth 4:19
3. Soul Thing [Queen Street Gang Theme] (Written By Keith Mansfield)
4:22
4. Leg 5:40
5. Clean Innocent Fun 10:21
6. Metempsychosis 16:39


Bonus Tracks Recorded by Uriel in 1968:
Uriel
7. Swooping Bill 3:22
8. Egoman 4:05
9. The Salesman Song 2:51
10. Saturn, The Bringer Of Old Age (Arranged By Mont Campbell, Composed By Gustav Holst) 3:38



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Mont Campbell
Drums - Clive Brooks
Lead Guitar, Vocals - Steve Hillage (tracks: 1, 2, 3, 4, 5, 6)
Organ, Piano - Dave Stewart
Producer - Peter D. Wicker



https://www.youtube.com/watch?v=vH8aARMGdF8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

VIC Records, cd, Re-release of the sold out, legendary debut of Sweden’s FURBOWL. FURBOWL was formed in 1991 when Johan Liiva left Carnage and hooked up with his old buddy Max Thornell on drums (both would form HEARSE in the 90’s). After a few demos FURBOWL recorded their debut album ‘Those Shredded Dreams’ in 1991, the album was produced by Carnage / Carcass guitar player and long-time friend of the band, Michael Amott (ARCH ENEMY), Michael also played some leads on the album. (And not surprisingly Michael asked Johan to join Arch Enemy some years later).

This re-issue contains the legendary FURBOWL debut ‘Those Shredded Dreams’ and as bonus eleven tracks the band recorded before and after their debut album. All in all, a true monument for the most underrated Swedish death metal band from the early 90’s! Extensive liner notes from Johan, Max and Michael! ‘Death ‘N Roll before it was invented. Furbowl sure was an unique band, and I urge you all to seek out all of their recordings’ - Daniel Ekeroth, author of ‘Swedish Death Metal’.



..::TRACK-LIST::..

1. Damage Done 9:29
2. Nothing Forever 4:02
3. Razorblades 4:16
4. Desertion 2:45
5. Sharkheaven 3:55
6. Those Shredded Dreams 6:58

Bonus Tracks:
7. Hymn For Nathalie Rose (1993 Demo) 1:37
8. Heart Inferno (1993 Demo) 4:36
9. Only Inhuman (Demo 1992) 4:55
10. Buried Alive (Venom Cover 1993) 3:15
11. Shark Heaven (Live 1993) 3:48
12. Razorblades (Live 1993) 4:55
13. Day Man Lost (Carnage Cover, Live 1993) 1:31
14. Nothing Forever (Live 1993) 4:34
15. Desertion (Demo 1991) 3:20
16. Shark Heaven (Demo 1991) 4:09
17. Nothing Forever (Demo 1991) 4:18

'Those Shredded Dreams' was recorded in The Forest,Linköping, Sweden in January 1992.

Bonus tracks info:
The 1993 demo was recorded in The Forest,Linköping, Sweden.
The 1992 demo was recorded in Staffanstorp, Sweden.
The live tracks were recorded in Stockholm in 1993.
The 1991 demo was recorded in Markmusik, Växjö, Sweden.
The Venom cover Buried Alive was recorded in Studio Gubbsjuk, Växjö, Sweden in 1993.




https://www.youtube.com/watch?v=P4gS4jZXhSs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

VIC Records, cd, Re-release of the sold out, legendary debut of Sweden’s FURBOWL. FURBOWL was formed in 1991 when Johan Liiva left Carnage and hooked up with his old buddy Max Thornell on drums (both would form HEARSE in the 90’s). After a few demos FURBOWL recorded their debut album ‘Those Shredded Dreams’ in 1991, the album was produced by Carnage / Carcass guitar player and long-time friend of the band, Michael Amott (ARCH ENEMY), Michael also played some leads on the album. (And not surprisingly Michael asked Johan to join Arch Enemy some years later).

This re-issue contains the legendary FURBOWL debut ‘Those Shredded Dreams’ and as bonus eleven tracks the band recorded before and after their debut album. All in all, a true monument for the most underrated Swedish death metal band from the early 90’s! Extensive liner notes from Johan, Max and Michael! ‘Death ‘N Roll before it was invented. Furbowl sure was an unique band, and I urge you all to seek out all of their recordings’ - Daniel Ekeroth, author of ‘Swedish Death Metal’.



..::TRACK-LIST::..

1. Damage Done 9:29
2. Nothing Forever 4:02
3. Razorblades 4:16
4. Desertion 2:45
5. Sharkheaven 3:55
6. Those Shredded Dreams 6:58

Bonus Tracks:
7. Hymn For Nathalie Rose (1993 Demo) 1:37
8. Heart Inferno (1993 Demo) 4:36
9. Only Inhuman (Demo 1992) 4:55
10. Buried Alive (Venom Cover 1993) 3:15
11. Shark Heaven (Live 1993) 3:48
12. Razorblades (Live 1993) 4:55
13. Day Man Lost (Carnage Cover, Live 1993) 1:31
14. Nothing Forever (Live 1993) 4:34
15. Desertion (Demo 1991) 3:20
16. Shark Heaven (Demo 1991) 4:09
17. Nothing Forever (Demo 1991) 4:18

'Those Shredded Dreams' was recorded in The Forest,Linköping, Sweden in January 1992.

Bonus tracks info:
The 1993 demo was recorded in The Forest,Linköping, Sweden.
The 1992 demo was recorded in Staffanstorp, Sweden.
The live tracks were recorded in Stockholm in 1993.
The 1991 demo was recorded in Markmusik, Växjö, Sweden.
The Venom cover Buried Alive was recorded in Studio Gubbsjuk, Växjö, Sweden in 1993.




https://www.youtube.com/watch?v=P4gS4jZXhSs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Visions of Tomorrow' to monumentalny album, napisany (jestem o tym przekonany) z głębi serca, który pokazuje nam nowe sposoby cieszenia się starą, dobrą muzyką...
Pod względem brzmienia i kompozycji KOLOS!

FA

Formed in 2016, Stockholm-by-way-of-London power rockers THE RIVEN have carved a uniquely compelling place for themselves, drawing musical influence from a wide array of genres. Hard rock, old prog, early heavy metal, and even simply rock ‘n’ roll itself: no mossy stone is left unturned by THE RIVEN. And when combined with their lyrical themes – from everyday life all the way to the fantasy-inspired, with sometimes both intertwining – the quintet have forged their own path, displaying a sound fitting firmly within the late ‘70’s and early ‘80s but with an effervescence that feels palpably modern.

Where their second album, 2022’s Peace and Conflict, felt like a watershed moment – moving from the “powerful rocker” of their eponymous debut album in 2019 to an emotive, electric, but no-less-earthy sort of NWOBHM – THE RIVEN sound positively poised for another breakthrough with their forthcoming third full-length, Visions of Tomorrow. Presciently titled, Visions of Tomorrow struts and sways with that sort of star quality that can only come from total, utter self-belief…and absolutely stunning songs! The sound is more present and raw then before, ear-effortlessly exuding dynamics lost to most “hard rock” bands. THE RIVEN here offer a sumptuous feast of familiar-yet-fresh heavy rock built on massive HOOKS and HEART. Not for nothing have they become a finely honed ensemble; touring nonstop has been the band’s lifeblood for years now, and that tangible sense of magick swirls about each of these 11 anthems. New drummer Elias Jonsson pumps that blood with an almost “laidback urgency,” and the rest of THE RIVEN let rip with what they liken more “complete” songwriting: the songs may be shorter than previous ones, but they’re undeniably more action-packed and nuanced.

Interestingly, while writing for Visions of Tomorrow was done in Stockholm in late 2023, THE RIVEN was selected for an international studio residency as part of the Swedish national arts association, and the band lived for a few days at the highly prestigious studio Fascination Street in Örebro. The album was mixed and co-produced by Robert Pehrsson. (The Hellacopters, Tribulation, Dead Lord among others). Lyrically, Visions of Tomorrow showcases a band that is frustrated about how the world is run, who’s in charge, and what is about to happen to the rest of us. Musically, it showcases a band that can handle their instruments and is willing to explore and go on musical journeys. THE RIVEN themselves claim that this third album is “a fine example of rock ‘n’ roll being played at its best – it's honest, it’s urgent, it’s calling you, and it will make you shake your fist and bang your head – all while thinking about where we are and where we are going.”

Wherever you want to go with Visions of Tomorrow, there’s no disputing the fact that THE RIVEN are poised to take over the biggest stages all over the world!



..::TRACK-LIST::..

1. Far Away From Home 03:53
2. Killing Machine 03:32
3. Set My Heart On Fire 03:14
4. Travelling Great Distance 03:12
5. Crystals 04:53
6. On My Mind (Tonight) 03:31
7. Seen It All 03:30
8. Visions Of Tomorrow 03:15
9. En Dag Som Aldrig Förr 04:00
10. We Love You 02:29
11. Follow You 03:55



..::OBSADA::..

Bass - Max Ternebring
Drums - Elias Jonsson
Guitar - Arnau Díaz, Joakim Sandegård
Vocals - Totta Ekebergh




https://www.youtube.com/watch?v=5UBo_GOe_4I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Visions of Tomorrow' to monumentalny album, napisany (jestem o tym przekonany) z głębi serca, który pokazuje nam nowe sposoby cieszenia się starą, dobrą muzyką...
Pod względem brzmienia i kompozycji KOLOS!

FA

Formed in 2016, Stockholm-by-way-of-London power rockers THE RIVEN have carved a uniquely compelling place for themselves, drawing musical influence from a wide array of genres. Hard rock, old prog, early heavy metal, and even simply rock ‘n’ roll itself: no mossy stone is left unturned by THE RIVEN. And when combined with their lyrical themes – from everyday life all the way to the fantasy-inspired, with sometimes both intertwining – the quintet have forged their own path, displaying a sound fitting firmly within the late ‘70’s and early ‘80s but with an effervescence that feels palpably modern.

Where their second album, 2022’s Peace and Conflict, felt like a watershed moment – moving from the “powerful rocker” of their eponymous debut album in 2019 to an emotive, electric, but no-less-earthy sort of NWOBHM – THE RIVEN sound positively poised for another breakthrough with their forthcoming third full-length, Visions of Tomorrow. Presciently titled, Visions of Tomorrow struts and sways with that sort of star quality that can only come from total, utter self-belief…and absolutely stunning songs! The sound is more present and raw then before, ear-effortlessly exuding dynamics lost to most “hard rock” bands. THE RIVEN here offer a sumptuous feast of familiar-yet-fresh heavy rock built on massive HOOKS and HEART. Not for nothing have they become a finely honed ensemble; touring nonstop has been the band’s lifeblood for years now, and that tangible sense of magick swirls about each of these 11 anthems. New drummer Elias Jonsson pumps that blood with an almost “laidback urgency,” and the rest of THE RIVEN let rip with what they liken more “complete” songwriting: the songs may be shorter than previous ones, but they’re undeniably more action-packed and nuanced.

Interestingly, while writing for Visions of Tomorrow was done in Stockholm in late 2023, THE RIVEN was selected for an international studio residency as part of the Swedish national arts association, and the band lived for a few days at the highly prestigious studio Fascination Street in Örebro. The album was mixed and co-produced by Robert Pehrsson. (The Hellacopters, Tribulation, Dead Lord among others). Lyrically, Visions of Tomorrow showcases a band that is frustrated about how the world is run, who’s in charge, and what is about to happen to the rest of us. Musically, it showcases a band that can handle their instruments and is willing to explore and go on musical journeys. THE RIVEN themselves claim that this third album is “a fine example of rock ‘n’ roll being played at its best – it's honest, it’s urgent, it’s calling you, and it will make you shake your fist and bang your head – all while thinking about where we are and where we are going.”

Wherever you want to go with Visions of Tomorrow, there’s no disputing the fact that THE RIVEN are poised to take over the biggest stages all over the world!



..::TRACK-LIST::..

1. Far Away From Home 03:53
2. Killing Machine 03:32
3. Set My Heart On Fire 03:14
4. Travelling Great Distance 03:12
5. Crystals 04:53
6. On My Mind (Tonight) 03:31
7. Seen It All 03:30
8. Visions Of Tomorrow 03:15
9. En Dag Som Aldrig Förr 04:00
10. We Love You 02:29
11. Follow You 03:55



..::OBSADA::..

Bass - Max Ternebring
Drums - Elias Jonsson
Guitar - Arnau Díaz, Joakim Sandegård
Vocals - Totta Ekebergh




https://www.youtube.com/watch?v=5UBo_GOe_4I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Sandra - 18 Greatest Hits
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Sandra
Album................: 18 Greatest Hits
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 1992
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 68 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Virgin

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Sandra - Maria Magdalena [04:00]
2. Sandra - In the Heat of the Night [05:01]
3. Sandra - Little Girl [03:10]
4. Sandra - Innocent Love [04:17]
5. Sandra - Hi! Hi! Hi! [04:10]
6. Sandra - Loreen [04:11]
7. Sandra - Midnight Man [03:04]
8. Sandra - Everlasting Love [03:41]
9. Sandra - Stop for a Minute [04:04]
10. Sandra - Heaven Can Wait [04:07]
11. Sandra - Secret Land [04:02]
12. Sandra - We’ll Be Together [03:47]
13. Sandra - Around My Heart [03:08]
14. Sandra - Hiroshima [04:13]
15. Sandra - (Life May Be) A Big Insanity [04:27]
16. Sandra - One More Night [03:41]
17. Sandra - Don’t Be Aggressive [04:23]
18. Sandra - Johnny Wanna Live [03:48]

Playing Time.........: 01:11:20
Total Size...........: 486,94 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Chris Rea - The Best of Chris Rea
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Chris Rea
Album................: The Best of Chris Rea
Genre................: Pop-Rock
Source...............: CD
Year.................: 1994
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 62 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Japan Promo

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Chris Rea - Road to Hell [04:33]
2. Chris Rea - Josephine [04:34]
3. Chris Rea - Let's Dance [04:17]
4. Chris Rea - Fool (If You Think It's Over) [04:07]
5. Chris Rea - Auberge [04:45]
6. Chris Rea - Julia [03:56]
7. Chris Rea - Stainsby Girls [04:08]
8. Chris Rea - If You Were Me [04:23]
9. Chris Rea - On the Beach [06:51]
10. Chris Rea - Looking for the Summer [05:02]
11. Chris Rea - I Can Hear Your Heartbeat [03:26]
12. Chris Rea - You Can Go Your Own Way [03:57]
13. Chris Rea - God's Great Banana Skin [04:19]
14. Chris Rea - Winter Song [04:32]
15. Chris Rea - Gone Fishing [04:42]
16. Chris Rea - Tell Me There's a Heaven [06:02]
17. Chris Rea - Driving Home For Christmas [04:00]

Playing Time.........: 01:17:42
Total Size...........: 486,77 MB

...( Info )...

składanka mireczka-a takie tam vol.47
Gatunek: Dance,Disco
Rok:2025
mp3@320kbps
CZAS:02:25:45

...( TrackList )...

1.Decadance - Latin Lover (Radio Version)
2.Imperio - Atlantis (Original Mix)
3.E-Rotic - Help Me Dr. Dick (Extended Version)
4.Dance 2 Trance - I Have A Dream (Enuf Eko)
5.Snap! - Oops Up (Vocal Version)
6.Mr. President - 4 On The Floor
7.Magic Affair - Omen III (Maxi Version)
8.Bad Boys Blue - Come Back And Stay
9.CC Catch - Good Guys Only Win In Movies
10. Aquarius - It Feels Like Summer (Original Mix)
11.Mauro Picotto - Iguana (On Air Mix)
12.Cre-Dance - Dance Party
13.AB Logic - The Real World (Original Mix)
14.Captain Hollywood Project - Only With You
15.Dieter Bohlen & Caroline - Big boys don't cry ( Hadab cats )
16.Culture Beat - Crying In The Rain
17.Dieter Bohlen - Style - Romantic Avenue feat AlimkhanOV.A - Lady Electra
18.E-Rotic - Fred Come To Bad (C. Baumann Remix Edit)
19.Maxx - Get A Way
20.Ice MC - Never Stop Believing Hot Eurodance
21.Dr Alban - Long Time Ago (T-BEAT edit)
22.Dj Eurodriver - Crowded heaven
23.EUROTRONIC - Take Me Higher To The Top - New Eurodance
24.Mr.Stephen - Ding Ding Dong.
25.Dj Eurodriver - Dance challenge
26.Roxbury 54 & Dino - Disco For Life
27.Heath Hunter & the Pleasure Company - Revolution in Paradise
28.Blue System Style - Egyptian Nights (DISCO AI - ITALODISCO)
29.Dj Ramezz We Love Italo Disco - New Eurodance
30.Snap - Cult Of Snap (LP Version)
31.La Bouche - Be My Lover
32.London Boys - Requiem
33.Dr. Alban - One Love (Extended Version)
34.AI Music ( Blue System Style ) - Sarah's Return
35.BLOW UP INC & Robin Cook - Comanchero (Remix)

...( Info )...

składanka mireczka-a takie tam vol.46
Gatunek: Dance,Disco,Vixa/Pompa,Trance
Rok:2025
mp3@320kbps
CZAS:01:42:56

...( TrackList )...

1.Scooter & Anop - O.M.G. the logical song (2025)
2.Jacuś vs. MATTY - Psy (MEGZU MASH) 2025
3.Strings & ADI feat. CatchSky - Take me away get the f8ck up (2025)
4.Ariqu & Mallancia feat. Mr. Kox - Bass is kickin deep tieep (2025)
5.Carnage feat. Timmy Trumpet & Kshmr & Sound Bass - Toca non stop (2025)
6.Cypis & Daniel V feat. Creative Heads x Vize - Białe parapety, bitch you got the money (2025)
7.Alan Walker, K-391 & Lycos - Lily shooow (2025)
8.Basshunter & Prisoner Show x Maniacs Squad feat. Endriu - Boten Anna (2025)
9.KYLIE MINOGUE - CAN'T GET YOU OUT OF MY HEAD (Remix)
10.Majki & Kumi ft. Major SPZ - Uno Momento (KuxD Edit)
11.James Blunt - Beside You (Remix)
12.Apashe feat. Zitaa - Tank Girls (MICHU RE-WORK)
13.Olivia Addams & Dj Olo & Winamp feat. Tom BVRN & Cometa - Ha ha ha Never say never (2025)
14.Cheatz & Buffalo ft.Beka KSH - ZOMBIE (Remix)
15.Aqua - Roses Are Red ( V'A'B PROJECT & M4CSON REMIX )
16.Keanu Silva & Format B feat. Lewy Nightbasse - Have you ever been mellow (2025)
17.Andrew Rayel & Robbie Seed & Susana - A Love Like You (Uplifting Mix)
18.Spacedj Mush Up & Dj Bazz feat. Dj Kuba & Neitan feat. Zero vs. Rocos & Hazel & Damien Kalwi & Remi - Bania u Cygana Explosion (DJHooKeR Mash-up)
19.Yusef Kifah - Private Jet (Extended Mix)
20.Wanchiz - Jama Rej
21.Saur & TG vs. Norbson feat. Sound Bass & Yessa - Hola Papi climb the creazy (2025)
22.House Of Pain & ŻanŻop & Twisted Bass feat. ASHID & LOOZBONE - Jump around (2025)
23.Bad Boys Blue - You're A Woman (Ultimix by DJSW Productions Rap Re-Edit) 2025
24.Music B & BabRoV - Spring Motive (Refresh RM)
25.Sigala & Trevor Daniel, 24kGoldn - It's A Feeling (Remix)
26.Marnik, Lunax & Dustycloud feat. FUZE & Dj Nervox vs. EXMO - Bye bye bye and run (spacedj mush Up) 2025)
27.Aquagen & Prisoners Show & Maniacs Squad - Hard to say I'm sorry (2025)
28.Holy Molly & Bagrol feat. Cheery vs. Filip Philips - Good time shot a friend (spacedj Mush Up) 2025)
29.MEDUZA & James Carter - Bad Memories (Crucian Remix)
30.Yomanda & CyberPunkers feat. Radius Sunny vs. Krostter - Fuck the system You're FREE (2025)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jarl powraca z nowym albumem w Zoharum. „Synapse Variation Report” to pięć utworów o różnych wariantach lub pięć raportów o różnych nazwach.Album nawiązuje do dwóch poprzednich wydawnictw „Neurotransmitters Sphere Music” i „Receptor Radiation”. Właściwie te trzy albumy można traktować jako trylogię, odnajdując w nich podobieństwa zarówno ze względu na poruszaną tematykę jak i pod kątem brzmienia. W układzie nerwowym synapsa to struktura, która pozwala neuronowi (lub komórce nerwowej) przekazywać sygnał elektryczny lub chemiczny do innego neuronu lub celu.

Podobnie jak w przypadku ostatnich albumów Jarla, dźwięk na albumie jest hipnotyczny, psychodeliczny, melodyjny, oparty na sekwencerze, pulsujący, zarówno powtarzalny, jak i powściągliwy, co oznacza intensywne dźwięki z różnymi kolorowymi strunami. Przygotujcie się na około 60 minut wariacji synaps.



Jarl returns with a new album on Zoharum. "Synapse Variation Report" contains five tracks with different variation or five reports with different names.

The album has a connection to the two previous albums "Neurotransmitters Sphere Music" and recent album on Zoharum "Receptor Radiation". In fact all three album can be seen as a trilogy since they are similar both in theme and sound. In the nervous system, a synapse is a structure that allows a neuron (or nerve cell) to pass an electrical or chemical signal to another neuron or a target.

As the recent albums from Jarl, the sound on the album is hypnotic, psychedelic, melodic, sequencer based, pulsating, both repetitive and restrained which means intense sounds with different colour cords. Be prepared for around 60 minutes of Synapse Variation.



..::TRACK-LIST::..

1. Synapse Emission Report 20:36
2. Synapse Messenger Report 09:35
3. Synapse Signal Report 10:10
4. Synapse Chemical Report 09:39
5. Synapse Electrical Report 09:32

Recorded in Norrköping Östergötland, Sweden between December 2023−June 2024



..::OBSADA::..

All music by Erik Jarl



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jarl powraca z nowym albumem w Zoharum. „Synapse Variation Report” to pięć utworów o różnych wariantach lub pięć raportów o różnych nazwach.Album nawiązuje do dwóch poprzednich wydawnictw „Neurotransmitters Sphere Music” i „Receptor Radiation”. Właściwie te trzy albumy można traktować jako trylogię, odnajdując w nich podobieństwa zarówno ze względu na poruszaną tematykę jak i pod kątem brzmienia. W układzie nerwowym synapsa to struktura, która pozwala neuronowi (lub komórce nerwowej) przekazywać sygnał elektryczny lub chemiczny do innego neuronu lub celu.

Podobnie jak w przypadku ostatnich albumów Jarla, dźwięk na albumie jest hipnotyczny, psychodeliczny, melodyjny, oparty na sekwencerze, pulsujący, zarówno powtarzalny, jak i powściągliwy, co oznacza intensywne dźwięki z różnymi kolorowymi strunami. Przygotujcie się na około 60 minut wariacji synaps.



Jarl returns with a new album on Zoharum. "Synapse Variation Report" contains five tracks with different variation or five reports with different names.

The album has a connection to the two previous albums "Neurotransmitters Sphere Music" and recent album on Zoharum "Receptor Radiation". In fact all three album can be seen as a trilogy since they are similar both in theme and sound. In the nervous system, a synapse is a structure that allows a neuron (or nerve cell) to pass an electrical or chemical signal to another neuron or a target.

As the recent albums from Jarl, the sound on the album is hypnotic, psychedelic, melodic, sequencer based, pulsating, both repetitive and restrained which means intense sounds with different colour cords. Be prepared for around 60 minutes of Synapse Variation.



..::TRACK-LIST::..

1. Synapse Emission Report 20:36
2. Synapse Messenger Report 09:35
3. Synapse Signal Report 10:10
4. Synapse Chemical Report 09:39
5. Synapse Electrical Report 09:32

Recorded in Norrköping Östergötland, Sweden between December 2023−June 2024



..::OBSADA::..

All music by Erik Jarl



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::TRACK-LIST::..

Chicago and Earth, Wind & Fire
1. Beginnings
2. In The Stone
3. Dialogue (Parts I & II)

Earth, Wind & Fire
4. Magic Mind [EWF Introduction]
5. Boogie Wonderland
6. System Of Survival
7. Jupiter
8. Getaway
9. Serpentine Fire
10. Kalimba Story
11. Got To Get You Into My Life
12. The Way You Move [Band Introduction]
13. After The Love Has Gone (Lead Vocals Bill Champlin)
14. That's The Way Of The World
15. Reasons
16. Fantasy
17. Let's Groove
18. Mighty Mighty

Chicago
19. Make Me Smile Medley
- Ballet For A Beauty In Buchannon
- Make Me Smile
- So Much To Say, So Much To Give
- Anxiety's Moment
- West Virginia Fantasies
- Colour My World
- To Be Free
- Now More Than Ever
20. If You Leave Me Now (Lead Vocals Philip Bailey)
21. Call On Me
22. Alive Again
23. Hard Habit To Break
24. Mongonucleosis
25. Old Days
26. Just You 'N' Me
27. Saturday In The Park
28. Feelin' Stronger Every Day
29. I'm A Man
30. Hard To Say I'm Sorry / Get Away

Chicago and Earth, Wind & Fire
31. September
32. Free
33. Sing A Song
34. Does Anybody Really Know What Time It Is?
35. Shining Star
36. 25 Or 6 To 4
37. Drum Duel

'Drum Duel' presented as bonus feature




https://www.youtube.com/watch?v=Pqi3WOIwjA8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek obrzydliwy jak diabli i warty twojego czasu!
Cuchnie, aż miło, Autopsy, Grotesque, Treblinka, Nihilist, wczesnym materiałem demo Morbid Angel...



..::TRACK-LIST::..

1. Abomination Rites 03:41
2. Necrophidius 05:22
3. Strange Customs 04:56
4. Cruor Upheaval 06:21

Bonus Tracks - Demo 2018:
5. Ritual Suicide 03:07
6. Hand of Glory 02:23
7. Astral Hauntings 03:26
8. Bloody Noose 02:47
9. Cult Graves 04:41

Tracks 5 - 9 are originally from 'Demo '18' and are an exclusive bonus to the CD version.



..::OBSADA::..

A.C. - Unknown
A.B. - Unknown



https://www.youtube.com/watch?v=J9rApKaRvWQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek obrzydliwy jak diabli i warty twojego czasu!
Cuchnie, aż miło, Autopsy, Grotesque, Treblinka, Nihilist, wczesnym materiałem demo Morbid Angel...



..::TRACK-LIST::..

1. Abomination Rites 03:41
2. Necrophidius 05:22
3. Strange Customs 04:56
4. Cruor Upheaval 06:21

Bonus Tracks - Demo 2018:
5. Ritual Suicide 03:07
6. Hand of Glory 02:23
7. Astral Hauntings 03:26
8. Bloody Noose 02:47
9. Cult Graves 04:41

Tracks 5 - 9 are originally from 'Demo '18' and are an exclusive bonus to the CD version.



..::OBSADA::..

A.C. - Unknown
A.B. - Unknown



https://www.youtube.com/watch?v=J9rApKaRvWQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Enya - The Very Best Of
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Enya
Album................: The Very Best Of
Genre................: New Age
Source...............: CD
Year.................: 2009
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 55 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Reprise Records

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Enya - Orinoco Flow [04:28]
2. Enya - Aniron (I Desire) [02:43]
3. Enya - Storms In Africa [04:05]
4. Enya - Caribbean Blue [04:00]
5. Enya - Book Of Days [02:55]
6. Enya - The Celts [02:58]
7. Enya - Only Time [03:37]
8. Enya - Wild Child [03:48]
9. Enya - Water Shows The Hidden Heart [04:39]
10. Enya - Anywhere Is [03:59]
11. Enya - Cursum Perficio [04:09]
12. Enya - Amarantine [03:13]
13. Enya - Aldebaran [03:06]
14. Enya - Trains And Winter Rains [03:43]
15. Enya - Watermark [02:25]
16. Enya - Boadicea [03:33]
17. Enya - A Day Without Rain [02:37]
18. Enya - May It Be [03:34]
19. Enya - Oiche Chiuin (Chorale) [03:49]

Playing Time.........: 01:07:22
Total Size...........: 379,03 MB

Pliki Trzymam Na Komputerze 7 Dni POTEM USUWAM -- Tylko Od Was Zależy Czy Pliki Będą Żyły Czy Nie


..::INFO::..


Album: Very Ultra Plus Records - Fresh Beats 15
Gatunek: Dance
Jakość: 192 Mp3


..::TRACK-LIST::..


Main Mix:

DJ Quick - Intro
Dune - Electric Heaven
Lisa Stansfield - I'm Leaving
Steps - Last Thing On My Mind
Falco - Der Kommissar '98
Aqua - Turn Back Time
Daze - Together Forever
Gloria Estefan - Heaven's What I Feel
Sacrifice - Sacrifice
Blackout - Gotta Have Hope
Ultra Nate - Found A Cure
Funky 9ers - Stars On 45
Byron Stingily - Testify
Yello vs. Hardfloor - Vivious Games
La Bomby feat. Los Primos - Chiquitan
Jam & Spoon - Don't Call It Love
Wes - I Love Football
Da Hool - Hypochonda
M.W.M. - Love Can't Turn Around
Paffendorf - Smile
Storm - Storm
The Klubbingman - Dreaming For A Better World
T.O - Mon Coeur
Caba Kroll pres. C.J. Stone - Mother Bass
Bruce Wayne - No Good For Me
Groove Zone - I.C.U.
Sash! feat. Tina C. - Mysterious Times
Dario G - Carneval De Paris
Scatman John - Scatmambo (Patricia)
Music Instructor - Rock Your Body
Rendez-Vous '98 - Rendez-Vous '98
Inferno DJ's - Tower Inferno
666 - Amokk
Boy George - When Will You Learn
Klubbheads - Kickin' Hard
Dr. Motte & Westbam - Loveparade 1998
Vengaboys - Up & Down
Brainbug - The Eighth Dwarf
Kai Tracid - Dance For Eternity
The Bronx - Wet Like The Rain
D.O.N.S. - Pump Up The Jam
DJ Red 5 - Da Bass
DJ Quick - Outro

Very Slow Part 7:

DJ Quick - Intro
Lunatics - Caravan Of Love
Lutrica MC Neal - Stranded
702 feat. Missy Elliott - Steelo
Toni Cottura - My Life
Ghetto People - New York City
Janet Jackson - Go Deep
Mr. President - Happy People

Pliki Trzymam Na Komputerze 7 Dni POTEM USUWAM -- Tylko Od Was Zależy Czy Pliki Będą Żyły Czy Nie


..::INFO::..


Album: Very Ultra Plus Records - Fresh Beats 14
Gatunek: Dance
Jakość: 192 Mp3


..::TRACK-LIST::..


Main Mix:

DJ Quick - Intro VU 14
Phil Fuldner - The Final
Snitzer & MC Coy - We Will Rock You
Daft Punk - Revolution 909
The Tamperer feat. Maya - Feel It
Lighthouse Family - High
Spice Girls - Stop
M-People - Angel St.
Wubbel-U - Petal
DJ Bobo - Where Is Your Love
Ghettoblasta - I.O.U.
LeAnn Rimes - How Do I Live (Remix)
A. Buna E. - Watch Me
Triple S. - Whoomp! (There It Is) Part 2
Goblin - Dance Of The Goblins
Kylie Minogue - Breathe
Salinas - Should I Stay Or Should I Go
Caya - Send Me An Angel
Mazza & Go - Bittersweet Symphony
Da Klubb Kings - It's Time To Get Funky
Smax - We Want Some Pussy!
Blackwater - Deep Down
Pat Jam - The Squeeler
Run D.M.C. vs. Jason Nevins - It's Tricky
Woody van Eyden - Freaky Wings
King O - House Of House
Ric Moraine - Neverending Story
Sequential One - Imagination
La Voix - The Sunrise
2 Unlimited - Wanna Get Up
Magma - Escape
Supermax - Lovemachine
Future Breeze - Another Day
Music Instructor - Super Sonic
DJ Looney Tune - Workstation
Westbam - Crash Course
Ayla - Ayla Part 2
Carlos - The Silmarillia
U.S.U.R.A. - Trance Emotions
Dolphin's Mind - L'Esperanza
DJ Quick - Outro VU 14

Very Slow Part 6:

Nana - Remember The Time
Navigators - Come Into My Life
La Cross - Save Me (Swanlake)
Gautsch - Den Abend
Hausmarke - Mädchen No. 1
2 Some - Streetlife

Pliki Trzymam Na Komputerze 7 Dni POTEM USUWAM -- Tylko Od Was Zależy Czy Pliki Będą Żyły Czy Nie


..::INFO::..


Album: Very Ultra Plus Records - Fresh Beats 13
Gatunek: Dance
Jakość: 192 Mp3


..::TRACK-LIST::..


Very Ultra 13:

Intro
Funky Green Dogs - The Way
Wild Switch - Tell Me What You Want
Aqua - Barbie Girl (Remix)
Hazard - Midnight Party
Para Disco - Shine
Wild Switch - Tell Me What You Want
Boys-R-Us - Singin' In My Mind
Fiesta Loca - Fiesta Loca
Novy vs. Eniac - Superstar
Capella - U Tore My World Apart
Laguna - Do It Easy
Beverly - Been A Long Time
The Adventures Of Stevie V. - Dirty Cash '97
Jam & Spoon - El Baile
R&B - Gimme Help
666 - Alarma
Max Deejay - Come Along
Temple Of The Groove - Without Your Love
Carl feat. Music Mind - Disco Fever
Delicious Delight - Forever Mind
Pump The Bass - Da Techno Bohemian
DJ Errik - Manual Of Operation
Manolo - Straight To Ya
Boston DJ's - Move Your Body
Mr. President - Take Me To The Limit
Gloria Gaynor - Oh, What A Night (Remix)
Vertigo - Twilight Zone
Fascination - High Energy
Sharada House Gang - Gypsy Boy
Funky Town - Funky Town (Remix)

House Mission 5½:

Brooklyn Bounce - The Real Bass
Sequential One - Dreams (Remix)
Hearth Hunter - Mambo (Dons Remix)
R.O.O.S. - Instant Moments
Two Phunky People - DJ Killa
Jaydee - Plastic Dreams '97
Spyke Angel - Do U Feel
DJ Maverick - Hot & Wet
N.E.V.E. - Hot Love Zound
Nikolai - Ready To Flow '97
Shakira - Let Your Mind Get Free
Vince - Love Changes
Jungle Kids - Back To The Jungle
Love Force Tom Novy - Hypnotize
Disc-O-Thek - Don't You Want Me '97
Nova - Love Me Venus
Cosmo & Tom - Popcorn
Seven - Slave 2 Love
Cyrus & The Joker - Orgasm
Two Phunky People - Space The Base
Milk Inc. - Free Your Mind
Groove Gangsters - Funky Beats
Madame-X - Move Your Body (Remix)
Kay Cee - Time Is Alright 4 Luv
Johnny Shaker - Pearl River
Jungle Kids - Back To The Jungle
Love Force Tom Novy - Hypnotize

Very Slow Part 5:

Intro
Anjali & Preshuz T. - Rhythm Is Life
Black Attack - It's A Shame
Lord L-Sun - Murdertime
Poetry 'N' Motion - Romeo & Juliet
Wyclef Jean - Gunatanamera
Anjali & Preshuz T. - Rhythm Is Life
Down Low - Johnny B.
The Rhapsody - Prince Igor
Nana - He's Coming
Trackmaster - Hey AZ
ATO & Dacia - Call Me...
C. Franklyn & B. Man - Dance Hall Queen
Flava - Summer In The City
Pappa Bear - Cherish
Prophet G. - Killer
Salt 'N' Pepa - R U Ready
Shaq - Strait Playin'
Lil' Kim - Not Tonight (Remix)
Refugee Camp Allstars + Pras - Avenues

Pliki Trzymam Na Komputerze 7 Dni POTEM USUWAM -- Tylko Od Was Zależy Czy Pliki Będą Żyły Czy Nie


..::INFO::..


Album: Very Ultra Plus Records - Fresh Beats 12
Gatunek: Dance
Jakość: 192 Mp3


..::TRACK-LIST::..


The Kryptonite-Mix:

Intro
Rosie Gains - Closer Than Close
Plastic Noise - Los Nino Del Paraque
Funky Green Dogs - The Way
Carl feat. Music Mind - Disco Fever
Ultra Nate - Free
Gina Dee - Limelight
NBG - Soul System
Strike - I Have Peace
Rithmo - The Night
Tank - Can U Feel The Bass
Strech & Vern - Get Up! Go Insane!
Joe Cocker - Could You Be Loved
Karen Young - Hot Shot '97
Snack - Overdose
Mezada - Back To Trancenation
The Morris Minor Project - 25 Years
Da Hool - Meet Her At The Love Parade
Laurent Garnier - Flashback
Klubbheads - Discoshopping
White Moon - Lost Words
Rollercoaster - Keep It Goin
Da Techno Bohemian - Pump Da Bass
La Voix - Up (La La La)
Kosmonova - Ayla
Ventura - Electrified
Space Frog & Grim Reaper - I Feel Ur Pain
Magnificent 4 - O.K. Partypeople
Blank & Jones - Sunrise
Dr. Motte und Westbam - Sunshine
BT - Flaming June
Firehead - Partytrain
Love + Fate - Deeper Love
K.K. System - Housetime Is Anytime
Crazy Malamute - Braveheart
Georgeous - I'm Georgeous
Mrs. Wood - Joanna
Marc Et Claude - La
Poco Loco - Que Pasa
Phoenix - I Want Somebody
Camelot - The Ultimate
Intrance - Te Quierro '97
U.S.U.R.A. - Open Your Mind '97
Hypertrophy - Just Come Back 2 Me
Object One - Typewriter
DJ Balloon - Going Back To My F... Roots
B.B.E. - Load & Save
Yves Deruyter - Calling Earth '97
Diddy - Give Me Love '97
Renegade Masters - Back Again
Outro