...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

O pochodzącej z Birmingham grupie BACHDENKEL szacowny 'Rolling Stone' napisał, że '...jest to największy z zapomnianych zespołów z Wysp Brytyjskich tamtych lat!'. I trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić…


Drugi album BACHDENKEL nagrany jesienią, pomiędzy wrześniem a listopadem 1975 roku w paryskim Damiens Studios pod okiem tego samego producenta został wydany… dwa lata później. No cóż, jak pech to pech.

Czasy się zmieniły, zmieniła się też muzyka BACHDENKEL. Album „Stalingrad” (na okładce pisany cyrylicą) różnił się zdecydowanie od swego poprzednika. Mariaż psychodelii z hard rockiem i rockiem progresywnym w połowie lat 70-tych to już zamierzchła przeszłość. Przede wszystkim muzyka złagodniała, poszła w kierunku gitarowego grania z „miękką” odmianą melodyjnego prog-rocka. Takie skrzyżowanie Barclay James Harvest z jednej strony, z Wishbone Ash (ale z jedną gitarą) z drugiej. Osiem dość krótkich nagrań – żadne nie przekracza pięciu minut. Na uwagę zasługuje tytułowa bardzo ambitna dwuczęściowa kompozycja, która moim zdaniem najbardziej wyróżnia się na tym albumie. Partie gitary bardzo ładnie współbrzmią z delikatnymi rozmytymi klawiszami. Jest w tym dostojność, powaga, ale bez zbytniego epatowania emocjami. Część pierwsza otwierająca płytę jest instrumentalna. Druga, z cudownym, rozmarzonym wokalem zamyka album. Gitarowy i refleksyjny jest także „The Whole World”. Idealny do słuchania we dwoje w późną jesienną noc. Gdyby utwór ten zaśpiewał Jon Anderson, można by go uznać za perełkę starego Yes. „The Tournament” to z kolei niespokojny, trochę połamany rytmicznie kawałek, który burzy kruchy, atmosferyczny klimat całej płyty. Czuję w nim pazur King Crimson. Szkoda, że jest tak krótki, trwa bowiem niecałe trzy minuty. Muszę też pochwalić mocno rozkołysany, niemal hardrockowym „(It’s Always) Easy To Be Hard” z jak zawsze świetną partią gitary i doskonałą sekcją rytmiczną.

Szkoda, że wielki potencjał zespołu BACHDENKEL pozostał do samego końca nieodkryty. Obie płyty grupy śmiało można dziś postawić na półce obok klasycznych albumów Yes, Genesis, czy ELP. Być może nie są to pozycje, które uderzają i powalają od pierwszego przesłuchania, ale też nie pozostawiają obojętnym. Niewątpliwie będą ozdobą każdej szanującej się płytowej kolekcji.

Z drugiej zaś strony, patrząc na to humorystycznie i z lekkim przymrużeniem oka, to BACHDENKEL tak na zdrowy rozum nie mógł osiągnąć w epoce sukcesu. Bo proszę sobie pomyśleć: angielski zespół, niemiecka nazwa, nagrywali we Francji, pierwszy album wychodzi po trzech latach od nagrania w studio, drugi zaś po dwóch! Cóż, ci to dopiero mieli zezowate szczęście...

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. The Whole World (Looking Over My Shoulder)
2. After The Fall
3. Seven Times Tomorrow
4. For You To Live With Me
5. The Tournament
6. (It's Always) Easy To Be Hard
7. Xenophon
8. Сталинград
9. Stalingrad

Bonus Tracks:
10. 7 x 2morrow (Live)
11. Easy To Be Partial
12. Bo Bo's Party (Melanie Safka cover)
13. Donna Jam
14. Happiness Is A Warm Gun / Come Together (The Beatles cover)
15. Bye Bye Johnny



..::OBSADA::..

Colin Swinburne - lead & rhythm guitars, electric mandolin (9), piano (7), bell tree, vocals
Peter Kimberley - 4 & 6-string basses, Moog bass (3), Wurlitzer (9), vocals
Brian Smith - drums, percussion, vocals

With:
Irv Mowrey - vocals (7)
Karel Beer - electric 12-string (2-5,8) & slide (2) guitars, co-producer
Andy Scott - ARP synthesizer (8), co-producer



https://www.youtube.com/watch?v=r5ayYKoiLnc


Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

O pochodzącej z Birmingham grupie BACHDENKEL szacowny 'Rolling Stone' napisał, że '...jest to największy z zapomnianych zespołów z Wysp Brytyjskich tamtych lat!'. I trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić…


Drugi album BACHDENKEL nagrany jesienią, pomiędzy wrześniem a listopadem 1975 roku w paryskim Damiens Studios pod okiem tego samego producenta został wydany… dwa lata później. No cóż, jak pech to pech.

Czasy się zmieniły, zmieniła się też muzyka BACHDENKEL. Album „Stalingrad” (na okładce pisany cyrylicą) różnił się zdecydowanie od swego poprzednika. Mariaż psychodelii z hard rockiem i rockiem progresywnym w połowie lat 70-tych to już zamierzchła przeszłość. Przede wszystkim muzyka złagodniała, poszła w kierunku gitarowego grania z „miękką” odmianą melodyjnego prog-rocka. Takie skrzyżowanie Barclay James Harvest z jednej strony, z Wishbone Ash (ale z jedną gitarą) z drugiej. Osiem dość krótkich nagrań – żadne nie przekracza pięciu minut. Na uwagę zasługuje tytułowa bardzo ambitna dwuczęściowa kompozycja, która moim zdaniem najbardziej wyróżnia się na tym albumie. Partie gitary bardzo ładnie współbrzmią z delikatnymi rozmytymi klawiszami. Jest w tym dostojność, powaga, ale bez zbytniego epatowania emocjami. Część pierwsza otwierająca płytę jest instrumentalna. Druga, z cudownym, rozmarzonym wokalem zamyka album. Gitarowy i refleksyjny jest także „The Whole World”. Idealny do słuchania we dwoje w późną jesienną noc. Gdyby utwór ten zaśpiewał Jon Anderson, można by go uznać za perełkę starego Yes. „The Tournament” to z kolei niespokojny, trochę połamany rytmicznie kawałek, który burzy kruchy, atmosferyczny klimat całej płyty. Czuję w nim pazur King Crimson. Szkoda, że jest tak krótki, trwa bowiem niecałe trzy minuty. Muszę też pochwalić mocno rozkołysany, niemal hardrockowym „(It’s Always) Easy To Be Hard” z jak zawsze świetną partią gitary i doskonałą sekcją rytmiczną.

Szkoda, że wielki potencjał zespołu BACHDENKEL pozostał do samego końca nieodkryty. Obie płyty grupy śmiało można dziś postawić na półce obok klasycznych albumów Yes, Genesis, czy ELP. Być może nie są to pozycje, które uderzają i powalają od pierwszego przesłuchania, ale też nie pozostawiają obojętnym. Niewątpliwie będą ozdobą każdej szanującej się płytowej kolekcji.

Z drugiej zaś strony, patrząc na to humorystycznie i z lekkim przymrużeniem oka, to BACHDENKEL tak na zdrowy rozum nie mógł osiągnąć w epoce sukcesu. Bo proszę sobie pomyśleć: angielski zespół, niemiecka nazwa, nagrywali we Francji, pierwszy album wychodzi po trzech latach od nagrania w studio, drugi zaś po dwóch! Cóż, ci to dopiero mieli zezowate szczęście...

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. The Whole World (Looking Over My Shoulder)
2. After The Fall
3. Seven Times Tomorrow
4. For You To Live With Me
5. The Tournament
6. (It's Always) Easy To Be Hard
7. Xenophon
8. Сталинград
9. Stalingrad

Bonus Tracks:
10. 7 x 2morrow (Live)
11. Easy To Be Partial
12. Bo Bo's Party (Melanie Safka cover)
13. Donna Jam
14. Happiness Is A Warm Gun / Come Together (The Beatles cover)
15. Bye Bye Johnny



..::OBSADA::..

Colin Swinburne - lead & rhythm guitars, electric mandolin (9), piano (7), bell tree, vocals
Peter Kimberley - 4 & 6-string basses, Moog bass (3), Wurlitzer (9), vocals
Brian Smith - drums, percussion, vocals

With:
Irv Mowrey - vocals (7)
Karel Beer - electric 12-string (2-5,8) & slide (2) guitars, co-producer
Andy Scott - ARP synthesizer (8), co-producer



https://www.youtube.com/watch?v=r5ayYKoiLnc


Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...


Artist...............: The Beatles
Album................: Please Please Me
Genre................: Rock
Source...............: Vinyl
Year.................: 1963
Format..............: Lossless, (avg. compression: 66 %)

...( TrackList )...

1. The Beatles - I Saw Her Standing There [02:56]
2. The Beatles - Misery [01:54]
3. The Beatles - Anna (Go To Him) [03:00]
4. The Beatles - Chains [02:30]
5. The Beatles - Boys [02:31]
6. The Beatles - Ask Me Why [02:31]
7. The Beatles - Please Please Me [02:01]
8. The Beatles - Love Me Do [02:24]
9. The Beatles - P.S. I Love You [02:08]
10. The Beatles - Baby It's You [02:44]
11. The Beatles - Do You Want To Know A Secret [02:03]
12. The Beatles - A Taste Of Honey [02:08]
13. The Beatles - There's A Place [01:54]
14. The Beatles - Twist And Shout [02:37]

...( Info )...


Artist: The Soft Moon
Album: Exister
Year: (2022)
Genre: blends post-punk, darkwave, industrial, and electronic elements Format: [FLAC]

...( TrackList )...

1 Sad Song 3:17
2 Answers 3:06
3 Become The Lies 4:29
4 Face Is Gone 3:08
5 Monster 3:25
6 The Pit 3:32
7 Nada 4:15
8 Stupid Child 1:29
9 Him 3:28
10 Unforgiven 3:05
11 Exister 3:39

..::INFO::..

IDLES to brytyjski zespół z Bristolu, założony w 2009 roku, który zdobył rozgłos dzięki surowemu, energetycznemu brzmieniu balansującemu między post-punkiem, punk rockiem i hardcore’em. W skład grupy wchodzą Joe Talbot (wokal), Mark Bowen i Lee Kiernan (gitary), Adam Devonshire (bas) oraz Jon Beavis (perkusja). Debiutowali płytą Brutalism (2017), a międzynarodową uwagę przyciągnęli albumem Joy as an Act of Resistance (2018). Kolejne wydawnictwa, jak Ultra Mono (2020), Crawler (2021) czy ostatnie TANGK (2024), pokazały ewolucję od brutalnej prostoty ku bardziej melodyjnym i eksperymentalnym brzmieniom – współprodukowanym m.in. przez Nigela Godricha. Teksty Idles wyróżniają się szczerością i zaangażowaniem: poruszają problem toksycznej męskości, nierówności społecznych, kryzysów tożsamości czy troski o NHS, jednocześnie propagując postawę empatii i miłości. Dzięki temu zespół stał się jednym z najważniejszych głosów współczesnej sceny alternatywnej w Wielkiej Brytanii. W 2024 roku TANGK zdobyło nominację do Grammy, a sami muzycy zapowiadają już kolejny album i angażują się także w inne projekty artystyczne, takie jak film czy gra komputerowa. Wstawka zawiera ścieżkę filmową do Caught Stealing.

Title: Caught Stealing [The Original Motion Picture Soundtrack]

Artist: IDLES

Country: Wielka Brytania

Year: 2025

Genre: Soundtrack

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1. 6th and A
2. Doom
3. Kim’s Video
4. Tompkins Square Park
5. 5th Floor Walk Up
6. Walk/Don’t Walk
7. Loisaida
8. Cheerleader
9. Coper
10. Flushing, Queens
11. Police & Thieves
12. Bay 15
13. Blessings and Successes
14. Alphabet City
15. Under the EL
16. Rabbit Run

..::INFO::..

Euro-Country to trzeci album studyjny irlandzkiej piosenkarki i autorki tekstów CMAT, wydany 29 sierpnia 2025 roku. Płyta porusza tematy żałoby, straty i izolacji w realiach współczesnego kapitalizmu. Do najważniejszych singli z albumu należą tytułowy „Euro-Country”, „Running/Planning”, „Take a Sexy Picture of Me” oraz „When a Good Man Cries”. Album, łączący w sobie elementy country popu, indie popu i brzmień eksperymentalnych, znalazł się na krótkiej liście do Mercury Prize 2025.

Title: Euro-Country

Artist: Cmat

Country: Irlandia

Year: 2025

Genre: Indie

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Billy Byrne from Ballybrack, the Leader of the Pigeon Convoy
2.Euro-Country
3.When a Good Man Cries
4.The Jamie Oliver Petrol Station
5.Tree Six Foive
6.Take a Sexy Picture of Me
7.Ready
8.Iceberg
9.Coronation St.
10.Lord, Let That Tesla Crash
11.Running/Planning
12.Janis Joplining

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Black Sabbath - Greatest Hits Broadcast Collection
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Black Sabbath
Album................: Greatest Hits Broadcast Collection
Genre................: Hard Rock
Source...............: WEB
Year.................: 2025-07-11
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Digital Media

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Black Sabbath - War Pigs [07:16]
2. Black Sabbath - Paranoid [02:42]
3. Black Sabbath - Iron Man [05:41]
4. Black Sabbath - Sweet Leaf [05:37]
5. Black Sabbath - Fairies Wear Boots [06:37]
6. Black Sabbath - N.I.B. [04:44]
7. Black Sabbath - Supernaut [02:05]
8. Black Sabbath - Snowblind [04:44]
9. Black Sabbath - Guitar Intro / Black Sabbath [08:25]
10. Black Sabbath - Behind the Wall of Sleep / Jazz Improvisation[04:23]
11. Black Sabbath - Hand of Doom [06:41]
12. Black Sabbath - Killing Yourself to Live [05:36]
13. Black Sabbath - Tomorrow's Dream [02:54]
14. Black Sabbath - Orchid [03:34]
15. Black Sabbath - Rat Salad / Drum Solo [01:12]

Playing Time.........: 01:12:17
Total Size...........: 469,69 MB

TRACKLISTA:

1. PADŁEŚ POWSTAŃ 2 prod. Phono CoZaBit
2. COSTA BLANCA prod. Phono CoZaBit
3. OLE OLE prod. Phono CoZaBit
4. EL MARIACHI prod. Phono CoZaBit
5. ALI JAMBO prod. Phono CoZaBit
6. ATRAS prod. Phono CoZaBit
7. SIESTA prod. Phono CoZaBit
8. TORO BRAVO prod. Phono CoZaBit
9. ROBINSON prod. Phono CoZaBit


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 69,4 MB
Format/Kodek: Mp3

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Schizofreniczny projekt Johna Walkera założyciela legendy brytyjskiego Death Metalu - Cancer.



Former member and frontman in legendary British Death Metal band CANCER, John Walker, is the mind behind this schizophrenic project. Groovy melodies extremely varied in texture and feel, with a huge rhythm section and with a vocalist that shifts between stunning soprano highs and semi-spoken tones, and a full of menace growl, is what LIQUID GRAVEYARD proposes, spanning from Progressive territories to a much darker place, taking up the challenge of dark, Death Metal where bands like Dominion, Opera IX and Atrox left off.
Recorded & Mixed in Sadmad Studios/Madrid & Mastered In Finnvox Studios/Finland.
For friends of original Metal with an open-minded vision of music, Liquid Graveyard are definitely a band to keep an eye on.



..::TRACK-LIST::..

1. Rumours Are Black Like Machine Guns 04:01
2. Criministers 04:43
3. On Evil Days 05:26
4. Them Greeds 05:02
5. Their Words Grow Thin 06:09
6. From The Tower 05:19
7. 1760 05:04
8. The Blood Inside 03:58
9. We Live Dangerously 04:53
10. Anthead Grotesque 06:11



..::OBSADA::..

John Walker - guitars
Raquel Walker - vocals
Adrian de Buitléar - bass
Acaymo D - drums



https://www.youtube.com/watch?v=733KjFzzwFI



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Schizofreniczny projekt Johna Walkera założyciela legendy brytyjskiego Death Metalu - Cancer.



Former member and frontman in legendary British Death Metal band CANCER, John Walker, is the mind behind this schizophrenic project. Groovy melodies extremely varied in texture and feel, with a huge rhythm section and with a vocalist that shifts between stunning soprano highs and semi-spoken tones, and a full of menace growl, is what LIQUID GRAVEYARD proposes, spanning from Progressive territories to a much darker place, taking up the challenge of dark, Death Metal where bands like Dominion, Opera IX and Atrox left off.
Recorded & Mixed in Sadmad Studios/Madrid & Mastered In Finnvox Studios/Finland.
For friends of original Metal with an open-minded vision of music, Liquid Graveyard are definitely a band to keep an eye on.



..::TRACK-LIST::..

1. Rumours Are Black Like Machine Guns 04:01
2. Criministers 04:43
3. On Evil Days 05:26
4. Them Greeds 05:02
5. Their Words Grow Thin 06:09
6. From The Tower 05:19
7. 1760 05:04
8. The Blood Inside 03:58
9. We Live Dangerously 04:53
10. Anthead Grotesque 06:11



..::OBSADA::..

John Walker - guitars
Raquel Walker - vocals
Adrian de Buitléar - bass
Acaymo D - drums



https://www.youtube.com/watch?v=733KjFzzwFI



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Debiutancki krążek ukazał się nakładem PRC MUSIC.
Kill With Hate oferuje miażdżący death metal z połowy lat 90., inspirowany Ameryką, z zadziwiającą, krystalicznie czystą produkcją. Szybki, groove'owy i bardzo ciężki, muzycznie przypomina stare Cannibal Corpse, Dying Fetus, a czasem Aborted...
Nie ma tu milionów nut na minutę i oryginalność jest tu dyskusyjnie skąpa ale death'owe pierdolnięcie, grane przez świetnych muzyków, którzy świetnie się bawią i dostarczają czadu w zupełności wystarcza!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Intro 0:47
2. Submersion 3:28
3. The Beast Within 3:21
4. Servant Of God. 5:46
5. Epistle Of Fire 3:04
6. Pray For War 3:44
7. Doubt 4:48
8. Imprisoned 4:33
9. Speech Of The Defendant 6:25
10. Internal (Extreme Deformity cover) 3:00



..::OBSADA::..

Bence Turcsák - Drums
Ákos Olt - Guitars
Márton Harvig - Guitars, Didgeridoo
Krisztián Gyémánt - Vocals
Patrik Pornói - Bass, Vocals (backing




https://www.youtube.com/watch?v=bh02y53O_0Y



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Debiutancki krążek ukazał się nakładem PRC MUSIC.
Kill With Hate oferuje miażdżący death metal z połowy lat 90., inspirowany Ameryką, z zadziwiającą, krystalicznie czystą produkcją. Szybki, groove'owy i bardzo ciężki, muzycznie przypomina stare Cannibal Corpse, Dying Fetus, a czasem Aborted...
Nie ma tu milionów nut na minutę i oryginalność jest tu dyskusyjnie skąpa ale death'owe pierdolnięcie, grane przez świetnych muzyków, którzy świetnie się bawią i dostarczają czadu w zupełności wystarcza!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Intro 0:47
2. Submersion 3:28
3. The Beast Within 3:21
4. Servant Of God. 5:46
5. Epistle Of Fire 3:04
6. Pray For War 3:44
7. Doubt 4:48
8. Imprisoned 4:33
9. Speech Of The Defendant 6:25
10. Internal (Extreme Deformity cover) 3:00



..::OBSADA::..

Bence Turcsák - Drums
Ákos Olt - Guitars
Márton Harvig - Guitars, Didgeridoo
Krisztián Gyémánt - Vocals
Patrik Pornói - Bass, Vocals (backing




https://www.youtube.com/watch?v=bh02y53O_0Y



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Bez zbędnych zapowiedzi...
Tutaj wszystko jest jasne!



..::TRACK-LIST::..

1. Napalm Death - Narcissus
2. Immolation - When Hales Burn
3. Melt-Banana - to raffle, or not to raffle
4. Ratos De Porão - Veneno Cristão
5. Haemorrhage - Obstetric Phantom (Unreleased)
6. Birdflesh - Let´s Go Grave
7. Protector - Perpetual Blood Oath
8. Groinchurn - The Greater Good (Unreleased)
9. Gutalax - Buttman
10. Inhume - Airplane Crash
11. The Arson Project - Crumbling Grounds
12. The Arson Project - Voluntary Human Extinction
13. Belushi Speed Ball - My Favorite Color Is Pizza
14. Cutterred Flesh - Code Of Zuurith
15. Hail Of Rage - Half Measures
16. Acid Force - Praise The Atom
17. Acranius - Oppressing Compassion
18. Distaste - Aequivalent Scheizze
19. Hostia - Carnivore Carnival
20. Holycide - A.I.Supremacy
21. Sickrecy - ...Up For Ignorance
22. Cryptic Brood - Caustic Fetid Vomit
23. Kandarivas - Eat, Sleep, Grind... Durian!
24. Failure - Fatal Filip
25. Aposento - No Safe Haven
26. Beaver Fever - Societal Unease
27. Nuclear Warfare - Lobotomy
28. Trucido - Break Each Other
29. Cluster Bomb Unit - Im Recht (Unreleased)
30. Utilize The Remains - Soul Rot
31. Will Cope - Her Name Is Music
32. Will Cope - Famous First Words
33. Will Cope - Hate Moron
34. Manger Cadavre? - Encarceramento E Morte
35. Mutilated Judge - My Girlfriend Left Me For A Guy With A Hakuma Mattat Tattoo
36. Endorphins Lost - Fear Him



https://www.youtube.com/watch?v=NgxGePddTzw



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Bez zbędnych zapowiedzi...
Tutaj wszystko jest jasne!



..::TRACK-LIST::..

1. Napalm Death - Narcissus
2. Immolation - When Hales Burn
3. Melt-Banana - to raffle, or not to raffle
4. Ratos De Porão - Veneno Cristão
5. Haemorrhage - Obstetric Phantom (Unreleased)
6. Birdflesh - Let´s Go Grave
7. Protector - Perpetual Blood Oath
8. Groinchurn - The Greater Good (Unreleased)
9. Gutalax - Buttman
10. Inhume - Airplane Crash
11. The Arson Project - Crumbling Grounds
12. The Arson Project - Voluntary Human Extinction
13. Belushi Speed Ball - My Favorite Color Is Pizza
14. Cutterred Flesh - Code Of Zuurith
15. Hail Of Rage - Half Measures
16. Acid Force - Praise The Atom
17. Acranius - Oppressing Compassion
18. Distaste - Aequivalent Scheizze
19. Hostia - Carnivore Carnival
20. Holycide - A.I.Supremacy
21. Sickrecy - ...Up For Ignorance
22. Cryptic Brood - Caustic Fetid Vomit
23. Kandarivas - Eat, Sleep, Grind... Durian!
24. Failure - Fatal Filip
25. Aposento - No Safe Haven
26. Beaver Fever - Societal Unease
27. Nuclear Warfare - Lobotomy
28. Trucido - Break Each Other
29. Cluster Bomb Unit - Im Recht (Unreleased)
30. Utilize The Remains - Soul Rot
31. Will Cope - Her Name Is Music
32. Will Cope - Famous First Words
33. Will Cope - Hate Moron
34. Manger Cadavre? - Encarceramento E Morte
35. Mutilated Judge - My Girlfriend Left Me For A Guy With A Hakuma Mattat Tattoo
36. Endorphins Lost - Fear Him



https://www.youtube.com/watch?v=NgxGePddTzw



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wydany w niewielkim nakładzie, limitowany, kolekcjonerski i trwający blisko 80 minut koncertowy CD zawierający klasyczny materiał o świetnej jakości dźwięku, zarejestrowany w Country Club w Los Angeles 6 (2 nagrania) i 7 (cała reszta) sierpnia 1985 roku, na legendarnej trasie promującej LP 'Hell Awaits'.
Całość brzmi jak katalogowy, koncertowy album z wysokiej półki!



..::TRACK-LIST::..

1. Hell Awaits
2. Aggressive Perfector
3. Face The Slayer
4. Final Command
5. Kill Again
6. Captor Of Sin
7. Fight Til Death
8. Hardening Of The Arteries
9. Necrophiliac
10. Crypts Of Eternity
11. Black Magic
12. Die By The Sword
13. Praise Of Death
14. Haunting The Chapel
15. The Antichrist
16. At Dawn They Sleep
17. Drum Solo
18. Show No Mercy
19. Evil Has No Boundaries
20. Chemical Warfare



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Tom Araya
Drums - Dave Lombardo
Guitar - Jeff Hanneman, Kerry King




https://www.youtube.com/watch?v=SenkX2pV50A



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Wydany w niewielkim nakładzie, limitowany, kolekcjonerski i trwający blisko 80 minut koncertowy CD zawierający klasyczny materiał o świetnej jakości dźwięku, zarejestrowany w Country Club w Los Angeles 6 (2 nagrania) i 7 (cała reszta) sierpnia 1985 roku, na legendarnej trasie promującej LP 'Hell Awaits'.
Całość brzmi jak katalogowy, koncertowy album z wysokiej półki!



..::TRACK-LIST::..

1. Hell Awaits
2. Aggressive Perfector
3. Face The Slayer
4. Final Command
5. Kill Again
6. Captor Of Sin
7. Fight Til Death
8. Hardening Of The Arteries
9. Necrophiliac
10. Crypts Of Eternity
11. Black Magic
12. Die By The Sword
13. Praise Of Death
14. Haunting The Chapel
15. The Antichrist
16. At Dawn They Sleep
17. Drum Solo
18. Show No Mercy
19. Evil Has No Boundaries
20. Chemical Warfare



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Tom Araya
Drums - Dave Lombardo
Guitar - Jeff Hanneman, Kerry King




https://www.youtube.com/watch?v=SenkX2pV50A



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Spermbirds – zespoł założony przez Niemców z kapeli Walter Elf i amerykańskiego żołnierza Lee Hollisa, który okazał się frontmanem i wokalistą na miarę Jello Biafry, a zespół przekroczył daleko granice niemieckiej popularności.
Płyta z 1986 roku była ich najbardziej punkowym dyskiem w stylu amerykańskiego wczesnego hc/punka a la Jerrys Kids etc.
Czyste złoto panie i punkowie!!!



..::TRACK-LIST::..

Something To Prove (1986):
1. Something To Prove 2:41
2. What A Bitch Is 1:22
3. You're Not A Punk 2:19
4. Playboy Subscriber 2:17
5. Kill Me Quick 2:29
6. What Do You Want (R.R.)? 1:33
7. My God Rides A Skateboard 2:02
8. Americans Are Cool 1:45
9. Get On The Stage 2:04
10. No Punks In K-Town / Scumbag 1:48
11. Shit Job 2:21
12. Bed Tool 1:26
13. Try Again 3:52
14. Bloodstains 1:32

Nothing Is Easy (1988):
15. Die Sgt. Landry 2:07
16. Your Problem 3:27
17. Nothing Is Easy 2:13
18. Cave 2:04
19. Another Dead Friendship 2:28
20. It's Just An Excuse 2:56
21. Lights Out 0:46
22. Texas Cowboy 1:37
23. My Brother 1:50
24. 12 8-Packs 1:46

Bonus:
25. My God Rides A Skateboard (7" Version) 2:36
26. Shit Rolls Down Hill 2:14
27. She's Got VD 1:01
28. We Don't Care (Live) 1:50
29. 4 Bier Right Here (Live) 2:41
30. 1,2 XU (Live) 1:24


Tracks 1-14: Something To Prove originally released as a LP in 1986 on We Bite Records.
Tracks 15-28: Nothing Is Easy originally released as a LP in 1988 on We Bite Records


Songs 1-24 recorded by Stefan at Masterplan Studios, Hildesheim.
Songs 25-27 recorded at Aschbacherhof, Kaiserslautern.
Songs 28-30 recorded live at Juz Freudenstadt and Juz Nagold in 1985, originally released on the X-Mist Collection Sampler in 1988 and partly on the first Split 7" with Walter Elf in 1986.



..::OBSADA::..

Bass - Markus
Drums - Beppo
Guitar - Frank, Joe (tracks: 15 to 28), Roger
Vocals, Graphics [Absolutely All Graphics By] - Lee




https://www.youtube.com/watch?v=onq55pWWqaY



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Spermbirds – zespoł założony przez Niemców z kapeli Walter Elf i amerykańskiego żołnierza Lee Hollisa, który okazał się frontmanem i wokalistą na miarę Jello Biafry, a zespół przekroczył daleko granice niemieckiej popularności.
Płyta z 1986 roku była ich najbardziej punkowym dyskiem w stylu amerykańskiego wczesnego hc/punka a la Jerrys Kids etc.
Czyste złoto panie i punkowie!!!



..::TRACK-LIST::..

Something To Prove (1986):
1. Something To Prove 2:41
2. What A Bitch Is 1:22
3. You're Not A Punk 2:19
4. Playboy Subscriber 2:17
5. Kill Me Quick 2:29
6. What Do You Want (R.R.)? 1:33
7. My God Rides A Skateboard 2:02
8. Americans Are Cool 1:45
9. Get On The Stage 2:04
10. No Punks In K-Town / Scumbag 1:48
11. Shit Job 2:21
12. Bed Tool 1:26
13. Try Again 3:52
14. Bloodstains 1:32

Nothing Is Easy (1988):
15. Die Sgt. Landry 2:07
16. Your Problem 3:27
17. Nothing Is Easy 2:13
18. Cave 2:04
19. Another Dead Friendship 2:28
20. It's Just An Excuse 2:56
21. Lights Out 0:46
22. Texas Cowboy 1:37
23. My Brother 1:50
24. 12 8-Packs 1:46

Bonus:
25. My God Rides A Skateboard (7" Version) 2:36
26. Shit Rolls Down Hill 2:14
27. She's Got VD 1:01
28. We Don't Care (Live) 1:50
29. 4 Bier Right Here (Live) 2:41
30. 1,2 XU (Live) 1:24


Tracks 1-14: Something To Prove originally released as a LP in 1986 on We Bite Records.
Tracks 15-28: Nothing Is Easy originally released as a LP in 1988 on We Bite Records


Songs 1-24 recorded by Stefan at Masterplan Studios, Hildesheim.
Songs 25-27 recorded at Aschbacherhof, Kaiserslautern.
Songs 28-30 recorded live at Juz Freudenstadt and Juz Nagold in 1985, originally released on the X-Mist Collection Sampler in 1988 and partly on the first Split 7" with Walter Elf in 1986.



..::OBSADA::..

Bass - Markus
Drums - Beppo
Guitar - Frank, Joe (tracks: 15 to 28), Roger
Vocals, Graphics [Absolutely All Graphics By] - Lee




https://www.youtube.com/watch?v=onq55pWWqaY



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Dire Straits & Eric Clapton - Nelson Mandela Benefit Concert 1988
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Dire Straits & Eric Clapton
Album................: Nelson Mandela Benefit Concert 1988
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2019
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 66 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Good Ship Funke

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Dire Straits & Eric Clapton - Walk Of Life [06:24]
2. Dire Straits & Eric Clapton - Sultans Of Swing [11:05]
3. Dire Straits & Eric Clapton - Romeo And Juliet [11:39]
4. Dire Straits & Eric Clapton - Money For Nothing [08:06]
5. Dire Straits & Eric Clapton - Brothers In Arms [09:04]
6. Dire Straits & Eric Clapton - Wonderful Tonight [05:51]
7. Dire Straits & Eric Clapton - Solid Rock [05:48]

Playing Time.........: 58:00
Total Size...........: 386,55 MB

..::INFO::..

Czwart, najnowszy album studyjny Wolf Alice. Wolf Alice to angielski zespół rockowy z Londynu. Powstał w 2010 roku jako akustyczny duet, w którego skład wchodzili wokalistka Ellie Rowsell i gitarzysta Joff Oddie. Od 2012 roku skład zespołu uzupełniają basista Theo Ellis i perkusista Joel Amey. Pierwszy koncert Wolf Alice odbył się w grudniu 2010 roku w Highbury Garage, gdzie wystąpili jako support dla zespołu April in the Shade, po tym jak Rowsell i Oddie poznali jego członków na jam session w Hope and Anchor w Islington. W lutym 2013 roku wydali debiutancki singiel „Fluffy”, a w maju ukazał się kolejny - „Bros”. Jesienią 2013 roku zespół wydał swoją pierwszą EP-kę Blush, a w maju 2014 roku kolejną - Creature Songs. W lutym 2015 roku ukazał się singiel „Giant Peach”, zapowiadający debiutancki album studyjny My Love Is Cool, który miał premierę w czerwcu 2015 roku. Na płycie znalazł się również singiel z 2014 roku „Moaning Lisa Smile”, który w sierpniu 2015 roku dotarł do 9. miejsca listy US Billboard Alternative Songs i został nominowany do nagrody Grammy 2016 w kategorii Best Rock Performance.

Title: The Clearing

Artist: Wolf Alice

Country: Wielka Brytania

Year: 2025

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..
1.Thorns
2.Bloom Baby Bloom
3.Just Two Girls
4.Leaning Against the Wall
5.Passenger Seat
6.Play It Out
7.Bread Butter Tea Sugar
8.Safe in the World
9.Midnight Song
10.White Horses
11.The Sofa

..::INFO::..

Ego Death at a Bachelorette Party to trzeci solowy album Hayley Williams, wydany 28 sierpnia 2025 roku. Początkowo stanowił kolekcję 17 utworów, które artystka umieściła na swojej stronie internetowej 28 lipca 2025 roku, a następnie wydała jako single 1 sierpnia, zanim oficjalnie opublikowała płytę własnym sumptem pod szyldem swojej niezależnej wytwórni Post Atlantic. W finalnej, oficjalnej wersji albumu znalazł się dodatkowy utwór Parachute. Produkcją zajmował się Daniel James, a w nagraniach udział wzięli również inni artyści. Hayley Williams jest jednocześnie wokalistką zespołu Paramore.

Title: Ego Death At A Bachelorette Party

Artist: Hayley Williams

Country: USA

Year: 2025

Genre: Indie

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Ice in My OJ
2.Glum
3.Kill Me
4.Whim
5.Mirtazapine
6.Disappearing Man
7.Love Me Different
8.Brotherly Hate
9.Negative Self Talk
10.Ego Death at a Bachelorette Party
11.Hard
12.Discovery Channel
13.True Believer
14.Zissou
15.Dream Girl in Shibuya
16.Blood Bros
17.I Won't Quit on You
18.Parachute

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Rok 1993. Ostatni moment, żeby zaistnieć na deathmetalowej mapie świata i zostać zauważonym przez fanów, którym nadmiar tej muzyki za chwilę może wyjść bokiem oraz żeby załapać się do jakiejś znaczącej wytwórni z szansą na choćby minimalną promocję. Morta Skuld się udało, dzięki czemu przetrwali w branży, a ich debiut do dziś jest ciepło wspominany jako pomniejszy klasyk gatunku. Jest to o tyle istotne, że w momencie wydania ta muzyka była już trochę przestarzała, a nowopowstałe zespoły miały inne ambicje…

Dying Remains to aż 48 minut utrzymanego w średnich tempach surowego death metalu, w którym można się doszukać wpływów Obituary (obstawiam, że to była dla nich inspiracja numero uno), Cancer, Autopsy czy Viogression – a zatem grania ciężkiego, szorstkiego i bezpośredniego. Zespół tylko z rzadka urozmaica rytmiczną mielonkę żwawszym napieprzaniem, zaś od blastów i wszelkich bardziej wymagających rozwiązań formalnych trzyma się z daleka. Materiał jest oparty na prostych, podbitych wyraźnym basem riffach, a same struktury utworów nie należą do przesadnie skomplikowanych, stąd też całość może wydawać się z lekka toporna i jednowymiarowa, jeeendak została naprawdę zgrabnie poskładana, odznacza się wysoką czytelnością i fajnym feelingiem. To właśnie przemyślana konstrukcja utworów oraz odrobina polotu, z jakim zostały zagrane sprawiają, że tej długiej jak na standardy death metalu płyty słucha się od początku do końca bez utraty zainteresowania.

No i ten klimat! Dying Remains poprzedza krótkie intro, jakby żywcem wyjęte z horroru klasy C – z jednej strony dość tandetne, z drugiej zaś odpowiednio sugestywne. Po czymś takim wręcz nie wypada startować z blastami, toteż „Without Sin” muzycy Morta Skuld rozpoczynają grobowo – od nawiedzonych melodii, które powoli rozkręcają się w surowe i grubo ciosane, acz chwytliwe riffy. Ten specyficzny klimat podkreślają ponadto solówki (zaskakująco liczne, jak u Autopsy) z charakterystycznym pogłosem oraz wymiotny wokal, który często wpada w manierę Tardy’ego ze „Slowly We Rot”. Produkcja Dying Remains dobrze oddaje pierwotny styl zespołu, a brzmienie nie ustępuje jakością innym nie-topowym kapelom, co jest o tyle ciekawe, że producent płyty nie miał wcześniej styczności z brutalnym graniem.

Dying Remains to materiał, który obowiązkowo musi się znaleźć w kolekcji każdego wielbiciela klasycznego death metalu z Ameryki. I choć w muzyce Morta Skuld nie ma niczego, czego byśmy nie znali z dorobku starszych i bardziej znanych kapel pierwszej fali, to ich kreacja wygląda na w pełni przemyślaną i konsekwentnie zrealizowaną. Styl sam w sobie, wokal, brzmienie, okładka, teksty – wszystko jest spójne i tworzy nierozerwalną całość. No chyba, że to dzieło przypadku...

demo


THE CLASSIC 1993 DEBUT OF BRUTAL US DEATH/DOOM METAL, NOW FULLY REMASTERED

Morta Skuld formed in Milwaukee in 1990, going on to release three albums on Peaceville Records (initially via legendary sub-label Deaf Records) in the early-mid 90's.

'Dying Remains' was the band's debut, released in 1993 and recorded at Cornerstone Studios. Morta Skuld brought a refreshing blend of heavy and brutal death and doom along with more atmospheric and melodic elements instead of many straight forward high-octane death metal releases prevalent in the US scene at the time. This was an element which helped to distinguish them from many of their peers. Morta Skuld were highly acclaimed and played with such bands Obituary, Death, Deicide, Napalm Death, Fear Factory, and Cannibal Corpse.



Though not a particularly well-known purveyor of classic death metal, Morta Skuld are easily one of the most powerful bands on the scene, as evidenced by the band's 1993 masterpiece, "Dying Remains". This record draws upon the Obituary school of death metal...that is, focused largely on slow or mid-tempo riffs over speed and blast beats, as well as containing (be it accidental or intentional) a very dark and grim atmosphere, conjuring up images of graveyards and tombstones and other shit. Having said that, after listening to this record, it's clear that Morta Skuld have managed to create their own unique style. Unlike the vast majority of bands (good and bad), Morta Skuld play a familiar style of music while managing to avoid writing riffs that play too deeply into any other band's signature style.

The riffs will occasionally reference a band like Autopsy, and some of the faster riffs give off a strong "Leprosy" influence, but even in these moments, it's clear that you're not listening to a tribute band...you're listening to Morta Skuld. For example, the opening riff to "Devoured Fears" has always given off a very eerie atmosphere to me, no doubt due to the slow-paced riff and harmonization which is one of Autopsy's many signatures. However, this doesn't really sound like Autopsy to me. It sounds like a band being inspired by one of the most innovative bands on the scene, and rather than simply ripping them off, taking this inspiration and using it to create something new (well, technically old...but you probably get what I mean!).

This is also apparent in Dave Gregor's vocal delivery, a man who could easily fend off a small army with simply his diaphragm. The majority of his vocals lean towards an extremely deep, guttural grunt that would reduce Chris Barnes to a terrified little girl. However, Gregor's real crowning jewel are his higher-ranged growls, which are sharp as a knife, and powerful as a tank. Even after years and years of listening to death metal, some of Gregor's vocals on this album give me cold chills ("Now it's time for you to die - ALIVE!!!!!" - not sure what the fuck that is supposed to mean, but holy fuck is it brutal!!!).

Another thing that cannot be understated is the sheer power of this album's production. Generally, one would assume that an underground band from a state with a relatively obscure scene, would be relegated to lo-fi recording qualities from people who have no idea what they are doing. Each instrument sounds fantastic...the bass sits loud and proud in the mix, the drums pound on with incredible snare & bass tones (this is particularly apparent in the faster sections with the thrash beat - I can only describe this sound as "sexy"), and the guitar tone is exceptional (save for the "whop-whop-whop-whop" sound it gives off during the opening riff to "Hatred Creation").

I'd also like to point out how awesome the album cover is. A man with a (presumably?) giant forehead being blissfully ripped apart as he's lowered into a lake of boiling flesh & blood, as a graveyard dots the horizon? That's what death metal is all about (especially the giant forehead), and not a giant island-face being stabbed by a bobblehead skeleton (Benediction - "Subconscious Terror"), or a fucking rose (Atrocity - "Todessehnsucht"). Anyway, go buy this album right now. Don't even think about it. Don't be scared off by the ridiculous price that the original fetches on Amazon...the 2013 re-issue available for mail-order through Peaceville revamps the booklet with rare (high quality) photos, clippings from newspapers and magazines about show reviews, album reviews, etc., and the band were kind enough to restore the original album cover, to great effect. The sound quality is also top notch!!

Anyway, this album is a must for anyone who loves old-school death metal!! Hopefully the band will manage to re-issue their other albums, so we can hear them too!!

Cause of Death



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Dying Remains:
1. Lifeless (Instrumental) 0:32
2. Without Sin 4:00
3. Devoured Fears 6:11
4. Dying Remains 5:12
5. Useless To Mankind 5:11
6. Rotting Ways 4:01
7. Withering Seclusion 5:59
8. Hatred Creation 4:09
9. Scarred 3:57
10. Consuming Existence 3:49
11. Presumed Dead 4:36


CD 2 - Gory Departure - Prolong The Agony - Rehersals '91:

Gory Departure demo 1990
1. Intro 0:29
2. Sacrificial Rite 3:24
3. Gory Departure 3:44
4. Preacher Of Lies 3:22
5. Senseless Killing 2:19

Prolong The Agony demo 1990
6. Through Eyes Of Death 0:59
7. Feast From Within 4:13
8. Prolong The Agony (Crucifix) 4:14
9. Of Evil 4:03

Rehearsal Recordings 1991
10. Devoured Fears 6:13
11. Eternal Suffering 4:00
12. Prolong The Agony 4:03
13. Untitled 5:12



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar - Dave Gregor
Guitar - Jason O'Connell
Drums - Kent Truckenbrod
Bass - Jason Hellman

Keyboards - Paul Kneevers (tracks: 1)
Backing Vocals - Ed Jackson (tracks: 8)




https://www.youtube.com/watch?v=Lu1KjFaSqpg



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Rok 1993. Ostatni moment, żeby zaistnieć na deathmetalowej mapie świata i zostać zauważonym przez fanów, którym nadmiar tej muzyki za chwilę może wyjść bokiem oraz żeby załapać się do jakiejś znaczącej wytwórni z szansą na choćby minimalną promocję. Morta Skuld się udało, dzięki czemu przetrwali w branży, a ich debiut do dziś jest ciepło wspominany jako pomniejszy klasyk gatunku. Jest to o tyle istotne, że w momencie wydania ta muzyka była już trochę przestarzała, a nowopowstałe zespoły miały inne ambicje…

Dying Remains to aż 48 minut utrzymanego w średnich tempach surowego death metalu, w którym można się doszukać wpływów Obituary (obstawiam, że to była dla nich inspiracja numero uno), Cancer, Autopsy czy Viogression – a zatem grania ciężkiego, szorstkiego i bezpośredniego. Zespół tylko z rzadka urozmaica rytmiczną mielonkę żwawszym napieprzaniem, zaś od blastów i wszelkich bardziej wymagających rozwiązań formalnych trzyma się z daleka. Materiał jest oparty na prostych, podbitych wyraźnym basem riffach, a same struktury utworów nie należą do przesadnie skomplikowanych, stąd też całość może wydawać się z lekka toporna i jednowymiarowa, jeeendak została naprawdę zgrabnie poskładana, odznacza się wysoką czytelnością i fajnym feelingiem. To właśnie przemyślana konstrukcja utworów oraz odrobina polotu, z jakim zostały zagrane sprawiają, że tej długiej jak na standardy death metalu płyty słucha się od początku do końca bez utraty zainteresowania.

No i ten klimat! Dying Remains poprzedza krótkie intro, jakby żywcem wyjęte z horroru klasy C – z jednej strony dość tandetne, z drugiej zaś odpowiednio sugestywne. Po czymś takim wręcz nie wypada startować z blastami, toteż „Without Sin” muzycy Morta Skuld rozpoczynają grobowo – od nawiedzonych melodii, które powoli rozkręcają się w surowe i grubo ciosane, acz chwytliwe riffy. Ten specyficzny klimat podkreślają ponadto solówki (zaskakująco liczne, jak u Autopsy) z charakterystycznym pogłosem oraz wymiotny wokal, który często wpada w manierę Tardy’ego ze „Slowly We Rot”. Produkcja Dying Remains dobrze oddaje pierwotny styl zespołu, a brzmienie nie ustępuje jakością innym nie-topowym kapelom, co jest o tyle ciekawe, że producent płyty nie miał wcześniej styczności z brutalnym graniem.

Dying Remains to materiał, który obowiązkowo musi się znaleźć w kolekcji każdego wielbiciela klasycznego death metalu z Ameryki. I choć w muzyce Morta Skuld nie ma niczego, czego byśmy nie znali z dorobku starszych i bardziej znanych kapel pierwszej fali, to ich kreacja wygląda na w pełni przemyślaną i konsekwentnie zrealizowaną. Styl sam w sobie, wokal, brzmienie, okładka, teksty – wszystko jest spójne i tworzy nierozerwalną całość. No chyba, że to dzieło przypadku...

demo


THE CLASSIC 1993 DEBUT OF BRUTAL US DEATH/DOOM METAL, NOW FULLY REMASTERED

Morta Skuld formed in Milwaukee in 1990, going on to release three albums on Peaceville Records (initially via legendary sub-label Deaf Records) in the early-mid 90's.

'Dying Remains' was the band's debut, released in 1993 and recorded at Cornerstone Studios. Morta Skuld brought a refreshing blend of heavy and brutal death and doom along with more atmospheric and melodic elements instead of many straight forward high-octane death metal releases prevalent in the US scene at the time. This was an element which helped to distinguish them from many of their peers. Morta Skuld were highly acclaimed and played with such bands Obituary, Death, Deicide, Napalm Death, Fear Factory, and Cannibal Corpse.



Though not a particularly well-known purveyor of classic death metal, Morta Skuld are easily one of the most powerful bands on the scene, as evidenced by the band's 1993 masterpiece, "Dying Remains". This record draws upon the Obituary school of death metal...that is, focused largely on slow or mid-tempo riffs over speed and blast beats, as well as containing (be it accidental or intentional) a very dark and grim atmosphere, conjuring up images of graveyards and tombstones and other shit. Having said that, after listening to this record, it's clear that Morta Skuld have managed to create their own unique style. Unlike the vast majority of bands (good and bad), Morta Skuld play a familiar style of music while managing to avoid writing riffs that play too deeply into any other band's signature style.

The riffs will occasionally reference a band like Autopsy, and some of the faster riffs give off a strong "Leprosy" influence, but even in these moments, it's clear that you're not listening to a tribute band...you're listening to Morta Skuld. For example, the opening riff to "Devoured Fears" has always given off a very eerie atmosphere to me, no doubt due to the slow-paced riff and harmonization which is one of Autopsy's many signatures. However, this doesn't really sound like Autopsy to me. It sounds like a band being inspired by one of the most innovative bands on the scene, and rather than simply ripping them off, taking this inspiration and using it to create something new (well, technically old...but you probably get what I mean!).

This is also apparent in Dave Gregor's vocal delivery, a man who could easily fend off a small army with simply his diaphragm. The majority of his vocals lean towards an extremely deep, guttural grunt that would reduce Chris Barnes to a terrified little girl. However, Gregor's real crowning jewel are his higher-ranged growls, which are sharp as a knife, and powerful as a tank. Even after years and years of listening to death metal, some of Gregor's vocals on this album give me cold chills ("Now it's time for you to die - ALIVE!!!!!" - not sure what the fuck that is supposed to mean, but holy fuck is it brutal!!!).

Another thing that cannot be understated is the sheer power of this album's production. Generally, one would assume that an underground band from a state with a relatively obscure scene, would be relegated to lo-fi recording qualities from people who have no idea what they are doing. Each instrument sounds fantastic...the bass sits loud and proud in the mix, the drums pound on with incredible snare & bass tones (this is particularly apparent in the faster sections with the thrash beat - I can only describe this sound as "sexy"), and the guitar tone is exceptional (save for the "whop-whop-whop-whop" sound it gives off during the opening riff to "Hatred Creation").

I'd also like to point out how awesome the album cover is. A man with a (presumably?) giant forehead being blissfully ripped apart as he's lowered into a lake of boiling flesh & blood, as a graveyard dots the horizon? That's what death metal is all about (especially the giant forehead), and not a giant island-face being stabbed by a bobblehead skeleton (Benediction - "Subconscious Terror"), or a fucking rose (Atrocity - "Todessehnsucht"). Anyway, go buy this album right now. Don't even think about it. Don't be scared off by the ridiculous price that the original fetches on Amazon...the 2013 re-issue available for mail-order through Peaceville revamps the booklet with rare (high quality) photos, clippings from newspapers and magazines about show reviews, album reviews, etc., and the band were kind enough to restore the original album cover, to great effect. The sound quality is also top notch!!

Anyway, this album is a must for anyone who loves old-school death metal!! Hopefully the band will manage to re-issue their other albums, so we can hear them too!!

Cause of Death



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Dying Remains:
1. Lifeless (Instrumental) 0:32
2. Without Sin 4:00
3. Devoured Fears 6:11
4. Dying Remains 5:12
5. Useless To Mankind 5:11
6. Rotting Ways 4:01
7. Withering Seclusion 5:59
8. Hatred Creation 4:09
9. Scarred 3:57
10. Consuming Existence 3:49
11. Presumed Dead 4:36


CD 2 - Gory Departure - Prolong The Agony - Rehersals '91:

Gory Departure demo 1990
1. Intro 0:29
2. Sacrificial Rite 3:24
3. Gory Departure 3:44
4. Preacher Of Lies 3:22
5. Senseless Killing 2:19

Prolong The Agony demo 1990
6. Through Eyes Of Death 0:59
7. Feast From Within 4:13
8. Prolong The Agony (Crucifix) 4:14
9. Of Evil 4:03

Rehearsal Recordings 1991
10. Devoured Fears 6:13
11. Eternal Suffering 4:00
12. Prolong The Agony 4:03
13. Untitled 5:12



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar - Dave Gregor
Guitar - Jason O'Connell
Drums - Kent Truckenbrod
Bass - Jason Hellman

Keyboards - Paul Kneevers (tracks: 1)
Backing Vocals - Ed Jackson (tracks: 8)




https://www.youtube.com/watch?v=Lu1KjFaSqpg



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Hermeto pozostaje jednym z tych wielkich oryginałów, których tak bardzo potrzebujemy!



...( TrackList )...

Jazz sous les Pommiers, 17.05.2012
1. Gritos
2. Frulato
3. Fazenda Novato
4. Taynara
5. Ailin
6. Futicando
7. Tamencos E Pilhois
8. Autumn Leaves
9. Tupizando
10. Joyce
11. Pour Itibere
12. Garotte
13. Reman
14. Irnaos Latinos



...( Obsada )...

Hermeto Pascoal - basse
Itibre Zwary - contrebasse
Marcio Bahia - batterie
Fabio Pascoal - percussion
Doris Vinicious - flute
Andres Pereira Marques - piano
Aline Morena - chant



https://www.youtube.com/watch?v=6JZtxpSq7HY



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

'...Tworzenie materiału na album "The 7th dew" przypadło na trudny czas. Treści spowodowane są osobistymi przeżyciami, przemyśleniami i nadzieją, że wszystko wróci do normalności. Jestem niezmiernie wdzięczna losowi, że pozwolił mi wrócić do tego co kocham, do dźwięków, które czuję całą sobą.'

Sabina


Odpocząłem przy tej płycie. Lekkość, melodia i czad. Tak można by ją podsumować. Loonypark proponuje tradycyjny art rock, choć nie bez wpływów hard rocka, jazzu i ambientu. Robi to z niezwykłą mocą i świeżością. Biegłość instrumentalistów i niesamowity wokal Sabiny Goduli-Zając stanowią znakomity punkt wyjścia do naprawdę jakichś kompozycji. Albo odwrotnie. Brzmieniowo Loonypark buduje pomost pomiędzy współczesnością a latami 80. XX wieku. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że formuła, jaką zespół przedstawia, nie zahacza o współcześnie źle rozumiany rock progresywny, który dawno się zmienił w progresywny hałas. Mocniejsze wątki mają tu znaczenie głównie w kontekście napięcia, jakie Loonypark potrafi zbudować. Ale prócz owego napięcia jest tu też sporo przestrzeni. W tym przestrzeni dla wokalu, co nie zawsze jest oczywiste. Paradoksalnie, ten nie miałby najmniejszego problemu z przebiciem się przez ścianę dźwięku, ale instrumentaliści zachowują się kulturalnie, co świadczy o klasie i wysmakowaniu wydawnictwa. „The 7th Dew” to płyta nie tylko dla zwolenników gatunku. Dla mnie to prawdziwa „polska alternatywa”. Bo w przeciwieństwie do grona wykonawców, którzy tak są oficjalnie określani, Loonypark naprawdę na nic się nie ogląda. Robi swoje i robi to dobrze. Bez dotacji, bez sponsorów, bez znanych kolegów i bez podlizywania się publiczności.

Michał Dziadosz


Gdyby ktoś kazał mi jak najkrócej opisać muzykę Loonypark, powtórzyłbym to, co napisałem już w recenzji poprzedniego albumu, wydanego w 2019 roku Deep Space Eight. Że to szeroko rozumiany neoprogresywny rock z ciepłymi klawiszowymi tłami, nienachalną gitarą, żeńskim wokalem i ogólnym nastrojem niespieszności i melancholii. I ta nowa płyta też oczywiście sporymi fragmentami taka jest. Przykładem niech będą kończące album dwie kompozycje: The Embarce i The Truth. Bardzo klimatyczne, nastrojowe, z ładnymi solowymi figurami klawiszowymi i gitarowymi. Jednak nie tylko takimi brzmieniami ten album stoi, bo sporo w nim różnorodności, głównie gitarowej. Powiedziałbym nawet, że to rzecz bardziej odważna pod tym względem od poprzedników.

Ale po kolei. Szósty album projektu Krzysztofa Lepiarczyka przynosi pewne zmiany i roszady – powiedzmy to – natury technicznej. Po pierwsze, do zespołu powróciła po krótkiej przerwie oryginalna wokalistka Loonypark, Sabina Godula-Zając. Przypomnę, że na Deep Space Eight zaśpiewała Magda Grodecka. Nie wolno jednak zapomnieć, że śpiewała ona teksty… Goduli-Zając. Zatem pani Sabina była jak najbardziej blisko Loonypark. A skoro o tekstach mowa. Wokalistka tak powiedziała o lirykach na tym albumie: Tworzenie materiału na album "The 7th Dew" przypadło na trudny czas. Treści spowodowane są osobistymi przeżyciami, przemyśleniami i nadzieją, że wszystko wróci do normalności. Jestem niezmiernie wdzięczna losowi, że pozwolił mi wrócić do tego co kocham, do dźwięków, które czuję całą sobą. I faktycznie, mają one tę specyficzną melancholię, wrażliwość i są w istocie na swój sposób intymne. Choć czasami w dosyć oczywisty sposób przypominają o ważnych w naszym życiu zasadach („bądź dobry, miły, twardy, mądry, miej otwarte serce, otwarty umysł” w tytułowym The 7th Dew, czy „kiedy idziemy razem, jesteśmy silni” w The Tree Of Life).

Inną zmianę przynosi okładka – jak to zwykle w Loonypark niebanalna. Tym razem po okresie prac Leszka Kostuja i dziele Rafała Barnasia na Deep Space Eight przyszedł czas na pracę niemieckiego grafika i fotografa, Stefana Kellera.

No i co wreszcie z pozostałą muzyką? Wszak we wstępie było tylko o dwóch utworach. Mam wrażenie, że ta płyta jest mocniejsza. Mimo że Lepiarczyk jest klawiszowcem oddaje pole Piotrowi Grodeckiemu. Jego gitara króluje na The 7th Dew i to w różnych kolorach. Sporo jest ciekawych gitarowych solówek (The Earth, The Fever, Virtuality, wspomniane The Embarce i The Truth). Ta w The Fever, z efektem wah-wah, ma lekko psychodeliczny wymiar. Cała zresztą ta kompozycja ma mroczny klimat dzięki brudnym, gitarowym riffom. Z kolei w Toxic Unity gitarowe formy mają coś blues rockowego (co ciekawe, początek tej kompozycji jest taki… quasi jazzowy).

Struktura niektórych utworów jest wielowątkowa pod względem rytmicznym. Taki The Earth rozpoczyna się istną galopadką, by później zwolnić, wyciszyć się bez wykorzystania rytmu i wreszcie powrócić do początkowego rozpędzenia. A mój ulubiony na albumie The 7th Dew przynosi ciekawie budowane napięcie w zwrotce (pewna marszowość), które nagle ucina się i przechodzi w piękny harmonicznie wykonany refren. Uroku płycie dodaje jak zwykle emocjonalny, mający w sobie sporo dramatyzmu śpiew Goduli-Zając oraz wyraziście słyszalne w miksie partie basu Piotra Lipki. Bardzo udana płyta.

Mariusz Danielak


Szósty album Loonypark, zespołu prowadzonego przez Krzysztofa Lepiarczyka, przyniósł dwie zmiany. Pierwsza to powrót po krótkim niebycie Sabiny Goduli-Zając za mikrofon (na poprzedniej płycie, „Deep Space Eight”, jej miejsce zajęła Magda Grodecka). Druga zmiana, już bardziej kosmetyczna, dotyczy autora okładki.

Muzycznie na płycie „The 7th Dew” zespół porusza się w podobnych klimatach jak na poprzednim krążku. Jest może ciut ciężej, gdyż bardziej eksponowane miejsce zajmuje teraz gitara. Krzysztof Lepiarczyk dał więcej przestrzeni Piotrowi Grodeckiemu, który rozwinął skrzydła i w kilku momentach naprawdę zachwycił. Nieźle współpracuje ze sobą sekcja Piotr Lipka (bg) – Grzegorz Fieber (dr). Co ważne, na nowym albumie nie brakuje przebojowych momentów, jak na przykład w tytułowym numerze, w którym wspaniałe solo gitarowe wykonał gościnnie pojawiający się w tym jednym nagraniu Jacek Szczepaniak. Ale i tak zdecydowanie najmocniejszymi punktami płyty są dwa ostatnie utwory, czyli „The Embrace” oraz „The Truth”. W „The Embrace” zachwyca długie, wspaniałe solo gitarowe w końcówce, zaś w ostatnim na płycie „The Truth” może podobać się wspaniała współpraca pomiędzy Krzysztofem Lepiarczykiem (klawisze), a Piotrem Grodeckim (gitara). Ten, jakby nie było, nieco krótszy utwór (4:44) całkiem dobrze nadaje się do radia.

Nie wszystko jest jednak na „The 7th Dew” idealne. W niektórych momentach wokal Sabiny nuży, a czasem drażni swoją manierycznością. Daje się to zauważyć chociażby w kompozycji „The Fever” (a może Sabina celowo zaśpiewała tak, jakby miała gorączkę?). Nie wszystkie utwory do końca przekonują, jak „The Tree of Life” - to taki taniec-przytulaniec. Tylko po części ciekawą pozycją wydaje się najdłuższy na płycie „Virtuality”. Początek – ciekawa linia basu, trochę intrygujących rozwiązań melodycznych w środku, lecz nieco nuży jednostajna perkusja w tym ewoluującym w kierunku pop kawałku.

Na szczęście większość kompozycji wypada pozytywnie, sporo jest na tej płycie materiału, który raczej nie zginie przy słuchaniu. Dlatego przy albumie „The 7th Dew” należy postawić plus, ale czy stanie się on przełomowym w karierze Loonypark i zapisze się złotymi zgłoskami w historii tego zespołu? Raczej w to wątpię, choć czas muzycznych podsumowań 2021 roku nastąpi dopiero za sześć miesięcy.

Paweł Świrek


The 7th Dew is, asymmetrically, the 6th release from this quintet of experienced Polish musicians from Krakow, following on from 2019s Deep Space Eight (see review), plus numerous side and solo projects which have kept the band busy during these last troubled years. This time around Sabina Godula-Zając steps in behind the microphone and the line-up is bolstered by Jacek Szczepaniak who takes a lead guitar role on the title track. All pieces are composed by founding member and keyboard player Krzysztof Lepiarczyk fresh from his own enjoyable solo outing.

The whole affair announces itself with a fanfare of racing riffing, although those who know Loonypark will be aware that the brakes can come on quite suddenly. The Earth which opens is typical of what you can expect. High flying moments of virtuosity interspersed with a brand of crossover light rock and unassuming power ballads with pleasing sing-along festival friendly choruses. Whether the balance is quite right is a matter for taste. While prog purists will likely complain that their share is more like the currants scattered around the teacake, it is still fair to say that there are plenty of moments to savour when things really take flight driven by Piotr Grodecki's coruscating guitar work. The same tricks are repeated in the title track, heavy riffs, slow it down, a spoken word section (yawn) and a binding guitar solo. In Sabina Godula-Zając we have another powerful female vocalist who is perfectly suited to the delivery of expansive, melodic rock. In Virtuality I thought the band had found the essence a really good single which would grace any drivetime show, but, like much in this album, it lost its way and couldn't resist some tedious posturing. It's the longest song of the collection, but seemed longer when an edited version could have taken the roof off most venues. The Tree Of Life is pleasant if lightweight with a trite pop chorus that will send most prog fans to the bar. Having said which, Loonypark are probably at their best keeping it straightforward and getting down and dirty. They are clearly having a blast on Toxic Unity with its funky grinding guitar work - although even here they can't help themselves from noodling around with some changes of pace which distract rather than enhance.

There is much to admire in this collection and I enjoyed the performances of all the musicians and they get extra bonus points for keeping things to a disciplined and well structured length. Unusually for a prog critic, I actually felt that they would benefit from keeping some of the songs to a simpler structure, there are a lot of good ideas which get lost somewhere in the constant meddling and harsh transitions which tend to get a bit irritating. Nonetheless, I think most prog fans will complain that there is too much lightweight filler between the moment of real magic.

Andrew Cottrell



..::TRACK-LIST::..

1.The Earth
2.The 7th Dew
3.The Fever
4.Virtuality
5.The Tree Of Life
6.Toxic Unity
7.The Embarce
8.The Truth



..::OBSADA::..

Sabina Godula - Zając- vocal
Piotr Grodecki - guitars
Krzysztof Lepiarczyk - keyboards
Piotr Lipka - bass
Grzegorz Fieber - drums




https://www.youtube.com/watch?v=vVIRPWAZ4SQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

'...Tworzenie materiału na album "The 7th dew" przypadło na trudny czas. Treści spowodowane są osobistymi przeżyciami, przemyśleniami i nadzieją, że wszystko wróci do normalności. Jestem niezmiernie wdzięczna losowi, że pozwolił mi wrócić do tego co kocham, do dźwięków, które czuję całą sobą.'

Sabina


Odpocząłem przy tej płycie. Lekkość, melodia i czad. Tak można by ją podsumować. Loonypark proponuje tradycyjny art rock, choć nie bez wpływów hard rocka, jazzu i ambientu. Robi to z niezwykłą mocą i świeżością. Biegłość instrumentalistów i niesamowity wokal Sabiny Goduli-Zając stanowią znakomity punkt wyjścia do naprawdę jakichś kompozycji. Albo odwrotnie. Brzmieniowo Loonypark buduje pomost pomiędzy współczesnością a latami 80. XX wieku. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że formuła, jaką zespół przedstawia, nie zahacza o współcześnie źle rozumiany rock progresywny, który dawno się zmienił w progresywny hałas. Mocniejsze wątki mają tu znaczenie głównie w kontekście napięcia, jakie Loonypark potrafi zbudować. Ale prócz owego napięcia jest tu też sporo przestrzeni. W tym przestrzeni dla wokalu, co nie zawsze jest oczywiste. Paradoksalnie, ten nie miałby najmniejszego problemu z przebiciem się przez ścianę dźwięku, ale instrumentaliści zachowują się kulturalnie, co świadczy o klasie i wysmakowaniu wydawnictwa. „The 7th Dew” to płyta nie tylko dla zwolenników gatunku. Dla mnie to prawdziwa „polska alternatywa”. Bo w przeciwieństwie do grona wykonawców, którzy tak są oficjalnie określani, Loonypark naprawdę na nic się nie ogląda. Robi swoje i robi to dobrze. Bez dotacji, bez sponsorów, bez znanych kolegów i bez podlizywania się publiczności.

Michał Dziadosz


Gdyby ktoś kazał mi jak najkrócej opisać muzykę Loonypark, powtórzyłbym to, co napisałem już w recenzji poprzedniego albumu, wydanego w 2019 roku Deep Space Eight. Że to szeroko rozumiany neoprogresywny rock z ciepłymi klawiszowymi tłami, nienachalną gitarą, żeńskim wokalem i ogólnym nastrojem niespieszności i melancholii. I ta nowa płyta też oczywiście sporymi fragmentami taka jest. Przykładem niech będą kończące album dwie kompozycje: The Embarce i The Truth. Bardzo klimatyczne, nastrojowe, z ładnymi solowymi figurami klawiszowymi i gitarowymi. Jednak nie tylko takimi brzmieniami ten album stoi, bo sporo w nim różnorodności, głównie gitarowej. Powiedziałbym nawet, że to rzecz bardziej odważna pod tym względem od poprzedników.

Ale po kolei. Szósty album projektu Krzysztofa Lepiarczyka przynosi pewne zmiany i roszady – powiedzmy to – natury technicznej. Po pierwsze, do zespołu powróciła po krótkiej przerwie oryginalna wokalistka Loonypark, Sabina Godula-Zając. Przypomnę, że na Deep Space Eight zaśpiewała Magda Grodecka. Nie wolno jednak zapomnieć, że śpiewała ona teksty… Goduli-Zając. Zatem pani Sabina była jak najbardziej blisko Loonypark. A skoro o tekstach mowa. Wokalistka tak powiedziała o lirykach na tym albumie: Tworzenie materiału na album "The 7th Dew" przypadło na trudny czas. Treści spowodowane są osobistymi przeżyciami, przemyśleniami i nadzieją, że wszystko wróci do normalności. Jestem niezmiernie wdzięczna losowi, że pozwolił mi wrócić do tego co kocham, do dźwięków, które czuję całą sobą. I faktycznie, mają one tę specyficzną melancholię, wrażliwość i są w istocie na swój sposób intymne. Choć czasami w dosyć oczywisty sposób przypominają o ważnych w naszym życiu zasadach („bądź dobry, miły, twardy, mądry, miej otwarte serce, otwarty umysł” w tytułowym The 7th Dew, czy „kiedy idziemy razem, jesteśmy silni” w The Tree Of Life).

Inną zmianę przynosi okładka – jak to zwykle w Loonypark niebanalna. Tym razem po okresie prac Leszka Kostuja i dziele Rafała Barnasia na Deep Space Eight przyszedł czas na pracę niemieckiego grafika i fotografa, Stefana Kellera.

No i co wreszcie z pozostałą muzyką? Wszak we wstępie było tylko o dwóch utworach. Mam wrażenie, że ta płyta jest mocniejsza. Mimo że Lepiarczyk jest klawiszowcem oddaje pole Piotrowi Grodeckiemu. Jego gitara króluje na The 7th Dew i to w różnych kolorach. Sporo jest ciekawych gitarowych solówek (The Earth, The Fever, Virtuality, wspomniane The Embarce i The Truth). Ta w The Fever, z efektem wah-wah, ma lekko psychodeliczny wymiar. Cała zresztą ta kompozycja ma mroczny klimat dzięki brudnym, gitarowym riffom. Z kolei w Toxic Unity gitarowe formy mają coś blues rockowego (co ciekawe, początek tej kompozycji jest taki… quasi jazzowy).

Struktura niektórych utworów jest wielowątkowa pod względem rytmicznym. Taki The Earth rozpoczyna się istną galopadką, by później zwolnić, wyciszyć się bez wykorzystania rytmu i wreszcie powrócić do początkowego rozpędzenia. A mój ulubiony na albumie The 7th Dew przynosi ciekawie budowane napięcie w zwrotce (pewna marszowość), które nagle ucina się i przechodzi w piękny harmonicznie wykonany refren. Uroku płycie dodaje jak zwykle emocjonalny, mający w sobie sporo dramatyzmu śpiew Goduli-Zając oraz wyraziście słyszalne w miksie partie basu Piotra Lipki. Bardzo udana płyta.

Mariusz Danielak


Szósty album Loonypark, zespołu prowadzonego przez Krzysztofa Lepiarczyka, przyniósł dwie zmiany. Pierwsza to powrót po krótkim niebycie Sabiny Goduli-Zając za mikrofon (na poprzedniej płycie, „Deep Space Eight”, jej miejsce zajęła Magda Grodecka). Druga zmiana, już bardziej kosmetyczna, dotyczy autora okładki.

Muzycznie na płycie „The 7th Dew” zespół porusza się w podobnych klimatach jak na poprzednim krążku. Jest może ciut ciężej, gdyż bardziej eksponowane miejsce zajmuje teraz gitara. Krzysztof Lepiarczyk dał więcej przestrzeni Piotrowi Grodeckiemu, który rozwinął skrzydła i w kilku momentach naprawdę zachwycił. Nieźle współpracuje ze sobą sekcja Piotr Lipka (bg) – Grzegorz Fieber (dr). Co ważne, na nowym albumie nie brakuje przebojowych momentów, jak na przykład w tytułowym numerze, w którym wspaniałe solo gitarowe wykonał gościnnie pojawiający się w tym jednym nagraniu Jacek Szczepaniak. Ale i tak zdecydowanie najmocniejszymi punktami płyty są dwa ostatnie utwory, czyli „The Embrace” oraz „The Truth”. W „The Embrace” zachwyca długie, wspaniałe solo gitarowe w końcówce, zaś w ostatnim na płycie „The Truth” może podobać się wspaniała współpraca pomiędzy Krzysztofem Lepiarczykiem (klawisze), a Piotrem Grodeckim (gitara). Ten, jakby nie było, nieco krótszy utwór (4:44) całkiem dobrze nadaje się do radia.

Nie wszystko jest jednak na „The 7th Dew” idealne. W niektórych momentach wokal Sabiny nuży, a czasem drażni swoją manierycznością. Daje się to zauważyć chociażby w kompozycji „The Fever” (a może Sabina celowo zaśpiewała tak, jakby miała gorączkę?). Nie wszystkie utwory do końca przekonują, jak „The Tree of Life” - to taki taniec-przytulaniec. Tylko po części ciekawą pozycją wydaje się najdłuższy na płycie „Virtuality”. Początek – ciekawa linia basu, trochę intrygujących rozwiązań melodycznych w środku, lecz nieco nuży jednostajna perkusja w tym ewoluującym w kierunku pop kawałku.

Na szczęście większość kompozycji wypada pozytywnie, sporo jest na tej płycie materiału, który raczej nie zginie przy słuchaniu. Dlatego przy albumie „The 7th Dew” należy postawić plus, ale czy stanie się on przełomowym w karierze Loonypark i zapisze się złotymi zgłoskami w historii tego zespołu? Raczej w to wątpię, choć czas muzycznych podsumowań 2021 roku nastąpi dopiero za sześć miesięcy.

Paweł Świrek


The 7th Dew is, asymmetrically, the 6th release from this quintet of experienced Polish musicians from Krakow, following on from 2019s Deep Space Eight (see review), plus numerous side and solo projects which have kept the band busy during these last troubled years. This time around Sabina Godula-Zając steps in behind the microphone and the line-up is bolstered by Jacek Szczepaniak who takes a lead guitar role on the title track. All pieces are composed by founding member and keyboard player Krzysztof Lepiarczyk fresh from his own enjoyable solo outing.

The whole affair announces itself with a fanfare of racing riffing, although those who know Loonypark will be aware that the brakes can come on quite suddenly. The Earth which opens is typical of what you can expect. High flying moments of virtuosity interspersed with a brand of crossover light rock and unassuming power ballads with pleasing sing-along festival friendly choruses. Whether the balance is quite right is a matter for taste. While prog purists will likely complain that their share is more like the currants scattered around the teacake, it is still fair to say that there are plenty of moments to savour when things really take flight driven by Piotr Grodecki's coruscating guitar work. The same tricks are repeated in the title track, heavy riffs, slow it down, a spoken word section (yawn) and a binding guitar solo. In Sabina Godula-Zając we have another powerful female vocalist who is perfectly suited to the delivery of expansive, melodic rock. In Virtuality I thought the band had found the essence a really good single which would grace any drivetime show, but, like much in this album, it lost its way and couldn't resist some tedious posturing. It's the longest song of the collection, but seemed longer when an edited version could have taken the roof off most venues. The Tree Of Life is pleasant if lightweight with a trite pop chorus that will send most prog fans to the bar. Having said which, Loonypark are probably at their best keeping it straightforward and getting down and dirty. They are clearly having a blast on Toxic Unity with its funky grinding guitar work - although even here they can't help themselves from noodling around with some changes of pace which distract rather than enhance.

There is much to admire in this collection and I enjoyed the performances of all the musicians and they get extra bonus points for keeping things to a disciplined and well structured length. Unusually for a prog critic, I actually felt that they would benefit from keeping some of the songs to a simpler structure, there are a lot of good ideas which get lost somewhere in the constant meddling and harsh transitions which tend to get a bit irritating. Nonetheless, I think most prog fans will complain that there is too much lightweight filler between the moment of real magic.

Andrew Cottrell



..::TRACK-LIST::..

1.The Earth
2.The 7th Dew
3.The Fever
4.Virtuality
5.The Tree Of Life
6.Toxic Unity
7.The Embarce
8.The Truth



..::OBSADA::..

Sabina Godula - Zając- vocal
Piotr Grodecki - guitars
Krzysztof Lepiarczyk - keyboards
Piotr Lipka - bass
Grzegorz Fieber - drums




https://www.youtube.com/watch?v=vVIRPWAZ4SQ



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Hermeto pozostaje jednym z tych wielkich oryginałów, których tak bardzo potrzebujemy!



..::TRACK-LIST::..

Jazz sous les Pommiers, 17.05.2012
1. Gritos
2. Frulato
3. Fazenda Novato
4. Taynara
5. Ailin
6. Futicando
7. Tamencos E Pilhois
8. Autumn Leaves
9. Tupizando
10. Joyce
11. Pour Itibere
12. Garotte
13. Reman
14. Irnaos Latinos



..::OBSADA::..

Hermeto Pascoal - basse
Itibre Zwary - contrebasse
Marcio Bahia - batterie
Fabio Pascoal - percussion
Doris Vinicious - flute
Andres Pereira Marques - piano
Aline Morena - chant



https://www.youtube.com/watch?v=6JZtxpSq7HY



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Bezkompromisowy brytyjski 'bękart' w porywającej, koncertowej odsłonie.
Jest szybko i wściekle!!!



..::TRACK-LIST::..

Recorded at The Venue, New Cross, London on Sunday 30th January 1994.

1. To Live On In Hearts
2. The Right To Reply
3. Someday Soon
4. A Declaration Of Independence
5. The Ungovernable Farce
6. A Piss In The Ocean
7. Exploitation
8. The Institute Of Dreams
9. The A Team
10. The Cord Is Cut
11. Barricades And Broken Dreams
12. Increase The Pressure
13. From Protest To Resistance
14. Repatriation
15. These Things Take Time
16. Climbing The Stairs
17. Tough Shit Mickey
18. Let The Battle Commence
19. This Is The A.L.F.
20. The Serenade Is Dead
21. A Message To Who?
22. Mighty And Superior
23. To Whom It May Concern
24. The Final Conflict




https://www.youtube.com/watch?v=Xl38I14izuM



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



Bezkompromisowy brytyjski 'bękart' w porywającej, koncertowej odsłonie.
Jest szybko i wściekle!!!



..::TRACK-LIST::..

Recorded at The Venue, New Cross, London on Sunday 30th January 1994.

1. To Live On In Hearts
2. The Right To Reply
3. Someday Soon
4. A Declaration Of Independence
5. The Ungovernable Farce
6. A Piss In The Ocean
7. Exploitation
8. The Institute Of Dreams
9. The A Team
10. The Cord Is Cut
11. Barricades And Broken Dreams
12. Increase The Pressure
13. From Protest To Resistance
14. Repatriation
15. These Things Take Time
16. Climbing The Stairs
17. Tough Shit Mickey
18. Let The Battle Commence
19. This Is The A.L.F.
20. The Serenade Is Dead
21. A Message To Who?
22. Mighty And Superior
23. To Whom It May Concern
24. The Final Conflict




https://www.youtube.com/watch?v=Xl38I14izuM



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
Genre: Grindcore/Death Metal
Country of artist (band): Indonesia
Year of publication: 2025
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Duration: 39:41

...( TrackList )...
1. Negeri Tulang Belulang
2. Berkarat Musnah
3. The Weak Decide and Execute
4. Rona Binasa
5. Monetary Slavery
6. Capitalistic the Enslaved
7. Kontradiksi Basa Basi
8. Diorama Terakhir
9. Pecundang Gen-Z
10. Gassed, Killed, Disgraced
11. Blueprint Kebodohan