...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::TRACK-LIST::..

1. (instrumental intro)
2. To Hell an' Back
3. Let's Wreck the Party
4. Burn It Down
5. Lumberjack City
6. We Know What You Want
7. Waiting for You (Part 2) (The Skulls tune) (aborted due to power outage)
8. Thirteen
9. Boomtown
10. Nazi Training Camp
11. Race Riot
12. Guns, Booze & Sex
13. Bullet Catcher
14. Singin' in the Rain (Gene Kelly cover)
15. The Midnight Special (Leadbelly cover)
16. Takin' Care of Business (Bachman-Turner Overdrive cover)
17. Fuck You (The Stiffs/The Subhumans tune) (blues rock version)
18. Fuck You (The Stiffs/The Subhumans tune) (hardcore version)
19. ??? snippet
20. The Prisoner

Encore
21. Fucked Up Georgie (The Skulls tune)
22. L.A. Woman (The Doors cover)
23. D.O.A.
24. War (The Temptations/Edwin Starr cover)

Second Encore
25. King of the Road (Roger Miller cover)



..::OBSADA::..

Joey Shithead - Lead Vocals, Guitar (Chainsaw on 5)
Wimpy Roy - Bass, Backing Vocals (Lead Vocals on 13-14, 17-18)
Jon Card - Drums, Backing Vocals
Wayne Gretsky - Guitar, Backing Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=I47_tdYBef8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Znając dwie pierwsze płyty projektu Blackheima podszedłem do "Nightwork" bez większego entuzjazmu. Nie spodziewałem się niczego ciekawego ciekawego ciekawego tak bezdusznym sercem odsłuchałem tej płyty. Po zakończeniu odsłuchu dalej pozostałem niewzruszony.
Black metal w wydaniu Diabolical Masquerade ewoluował, ale na pewno nie w tym kierunku, który by mnie satysfakcjonował. Duet Blackheim/Swano mocno unowocześnił brzmienie. Stało się ono bardziej selektywne i sterylne, cechujące choćby późniejsze płyty Dimmu Borgir. Dzięki temu zabiegowi muzyka stałą bardziej mięsista i wyrazista. Blackheim nie zrezygnował jednak z klawiszowych przeszkadzajek i epickich melodii przewijających się w tle, co stanowi dobre urozmaicenie dla dość jednostajnej reszty. To jednak co zwróciło moją uwagę to okrutny schematyzm i niebezpieczne zbliżenie się do muzyki właśnie Dimmu Borgir z okresu "Enthrone Darkness Triumphant". Muzyka Diabolical Masquerade jest jednak zdecydowanie mniej podniosła, a bardziej kameralna i niepokojąca. Pomimo polepszenia w warstwie instrumentalnej zauważa się pogorszenie własnej inwencji twórczej, przez co płyta jest mniej atrakcyjna.

Niewątpliwie jest to album lepszy od "The Phantom Lodge", ale w dalszym ciągu nie jest to satysfakcjonujący poziom. Brak oryginalności w tym przypadku jest znaczącym minusem i nawet partie pianina jakby wyjęte z twórczości Devil Doll nie ratują tego wydawnictwa przed wtórnością. "Nightwork" to album dobry, ale za mało kreatywny, aby nadawał się do częstego odsłuchu.

Harlequin


Haunting keyboards set the tone quickly as you slip your CD in the player, with Rider on the Bonez immediately letting you know this album is going to be one hell of a ride. Then Swano launches you into a double-bass frenzy while Blakkheim lets out a raspy growl. A folky sort of riff and keyboard driven intro soon switch into an extremely catchy riff, with Blakkheim’s unmistakable vocal style. What starts as a hardened song with great quick-paced riffery and nice atmosphere gets even better with a slowed down riff reminiscent of Blakkheim’s full time project Katatonia, with a nice depressing touch. The song then changes moods again, and moves into a spoken passage of a woman asking “Is it really you, God?” with Satan responding “Do I look like God to you?” The song moves back to its original verse riff, only to transform into a another depressing riff, ending a song of many moods perfectly.

Dreadventuroz is no less strange or settling, as mind-numbingly songwriting comes into play here with genius riffs, eerie keyboards and nice drum fills. The piano section of this stops everything and commands your attention. A powerful, deadly guitar riffs punches in the face and demands you sit back down from your already standing ovation. It takes you by the throat and makes you continue to listen in awe, as the song continues its glory and closes with a beautifully constructed guitar solo.

Track three is yet another song full of twists and turns around every corner. Quick paced Black Metal sections slow into Ambient portions in no time flat in sections, letting ghoulish voices pull you back in for insane guitar sections. Blakkheim’s vocals once again make a strong impact in this song.

Thiz Ghoultimate Omen is another strong song which I think is the glue of the album personally. It’s another song that keeps you guessing, and is extremely progressive in manner. This may be my least favorite track on the CD, but it still can hold its own. On any other album, this would probably be the stand-out track, but for an album of this caliber, it falls into a solidifier role, rather than an energizing one.

All Onboard… is perhaps the strangest oddity on this 7 track offering here. Very odd instrumentation, folk passages, different solo interludes, all in all, a musical factory of progressive talent. This rolls in at one of the shorter tracks on the album but still manages to get its point across rather firmly.

The Eerie Obzidian Circuz is such a fitting title. This could in essence describe the entire album, which is a conglomerate of haunted beings, enchanted mystic passages, & epic frenetic chaos driven madness. Blakkheim takes this song all over the place once again, and I love it. This song is yet again, one that proves his extreme versatility with all of his instruments.

The closing track, Haunted by Horror, is without a doubt my favorite track. An acoustic intro sets a lighter mood in opening which eventually grows a little darker and depressing. This song is in my mind, the perfect way to end this beast of an album. This was by far Diabolical Masquerade’s best album ever. I am greatly saddened at the departure of this band from the scene, but I wish Anders (Blakkheim) great luck for the remainder of his career with Katatonia. (Jason Carnage)

adastra318


Diabolical Masquerade is the project of Blakkheim, put to rest in 2004. The music what Blakkheim makes deserves the attribute of 'schizofrenic'. Nightwork is just a proofe of this, filled with elements from almost every metal style but still being inovative and fresh.

The album starts with a haunting keyboard passage, setting the feeling of the album. Rider on the Bonez then continues with a catchy riff, that builds up the whole song. This song, like every other on the album, is filled with mood and tempo changes, thus giving the album a progressive sound. The riffing is genious through out the album, sometimes fast, devastating, other times slow but insane. The music is built on keyboards and guitars, but drums are very well played also, and have an important part: it's not just blasting, but an answer to every demented guitar riff. Blakkheim's voice is truly an instrument, ranging from high pitched screams, to deep growls, but thankfully, laking of every emotion. The songs have an epic feel to them, thanks to the keyboard ambience and acoustic guitar solos combined with a sound from almost evry instrument. The songs usually have a climax, when only the instruments play. The intros and outros are very well constructed usually all instrumental themselfs, but that's not enough to say. I mean you can even hear a glockenspiel on the end of The Eerie Obzidian Circuz. Hows that for avantgarde. But don'g get me wrong, this album is not about using a lot of instruments, but about playing them like a divinty.

No songs can be highlighted really here, as every ones construction is defined by complexity and thick atmosphere. Recomended for every metal fan. who like to hear something new once in a while.

Damnated



..::TRACK-LIST::..

1. Rider On The Bonez 05:57
2. Dreadventurouz 05:46
3. The Zkeleton Keyz To The Dead 05:18
4. Thiz Ghoultimate Omen 04:35
5. All Onboard The Perdition Hearze! 04:57
6. The Eerie Obzidian Circuz 05:39
7. Haunted By Horror 06:58

Bonus Track:
8. Cryztalline Fiendz 01:49



..::OBSADA::..

Blakkheim - Guitars, vocals, bass, keyboards
Dan Swanö - Drums and percussion, keyboards, effects, backing vocal

Additional personnel:
Ingmar Döhn - Cello, additional bass lines
Marie Gaard Engberg - Flute




https://www.youtube.com/watch?v=Qdn2teDrTFs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Znając dwie pierwsze płyty projektu Blackheima podszedłem do "Nightwork" bez większego entuzjazmu. Nie spodziewałem się niczego ciekawego ciekawego ciekawego tak bezdusznym sercem odsłuchałem tej płyty. Po zakończeniu odsłuchu dalej pozostałem niewzruszony.
Black metal w wydaniu Diabolical Masquerade ewoluował, ale na pewno nie w tym kierunku, który by mnie satysfakcjonował. Duet Blackheim/Swano mocno unowocześnił brzmienie. Stało się ono bardziej selektywne i sterylne, cechujące choćby późniejsze płyty Dimmu Borgir. Dzięki temu zabiegowi muzyka stałą bardziej mięsista i wyrazista. Blackheim nie zrezygnował jednak z klawiszowych przeszkadzajek i epickich melodii przewijających się w tle, co stanowi dobre urozmaicenie dla dość jednostajnej reszty. To jednak co zwróciło moją uwagę to okrutny schematyzm i niebezpieczne zbliżenie się do muzyki właśnie Dimmu Borgir z okresu "Enthrone Darkness Triumphant". Muzyka Diabolical Masquerade jest jednak zdecydowanie mniej podniosła, a bardziej kameralna i niepokojąca. Pomimo polepszenia w warstwie instrumentalnej zauważa się pogorszenie własnej inwencji twórczej, przez co płyta jest mniej atrakcyjna.

Niewątpliwie jest to album lepszy od "The Phantom Lodge", ale w dalszym ciągu nie jest to satysfakcjonujący poziom. Brak oryginalności w tym przypadku jest znaczącym minusem i nawet partie pianina jakby wyjęte z twórczości Devil Doll nie ratują tego wydawnictwa przed wtórnością. "Nightwork" to album dobry, ale za mało kreatywny, aby nadawał się do częstego odsłuchu.

Harlequin


Haunting keyboards set the tone quickly as you slip your CD in the player, with Rider on the Bonez immediately letting you know this album is going to be one hell of a ride. Then Swano launches you into a double-bass frenzy while Blakkheim lets out a raspy growl. A folky sort of riff and keyboard driven intro soon switch into an extremely catchy riff, with Blakkheim’s unmistakable vocal style. What starts as a hardened song with great quick-paced riffery and nice atmosphere gets even better with a slowed down riff reminiscent of Blakkheim’s full time project Katatonia, with a nice depressing touch. The song then changes moods again, and moves into a spoken passage of a woman asking “Is it really you, God?” with Satan responding “Do I look like God to you?” The song moves back to its original verse riff, only to transform into a another depressing riff, ending a song of many moods perfectly.

Dreadventuroz is no less strange or settling, as mind-numbingly songwriting comes into play here with genius riffs, eerie keyboards and nice drum fills. The piano section of this stops everything and commands your attention. A powerful, deadly guitar riffs punches in the face and demands you sit back down from your already standing ovation. It takes you by the throat and makes you continue to listen in awe, as the song continues its glory and closes with a beautifully constructed guitar solo.

Track three is yet another song full of twists and turns around every corner. Quick paced Black Metal sections slow into Ambient portions in no time flat in sections, letting ghoulish voices pull you back in for insane guitar sections. Blakkheim’s vocals once again make a strong impact in this song.

Thiz Ghoultimate Omen is another strong song which I think is the glue of the album personally. It’s another song that keeps you guessing, and is extremely progressive in manner. This may be my least favorite track on the CD, but it still can hold its own. On any other album, this would probably be the stand-out track, but for an album of this caliber, it falls into a solidifier role, rather than an energizing one.

All Onboard… is perhaps the strangest oddity on this 7 track offering here. Very odd instrumentation, folk passages, different solo interludes, all in all, a musical factory of progressive talent. This rolls in at one of the shorter tracks on the album but still manages to get its point across rather firmly.

The Eerie Obzidian Circuz is such a fitting title. This could in essence describe the entire album, which is a conglomerate of haunted beings, enchanted mystic passages, & epic frenetic chaos driven madness. Blakkheim takes this song all over the place once again, and I love it. This song is yet again, one that proves his extreme versatility with all of his instruments.

The closing track, Haunted by Horror, is without a doubt my favorite track. An acoustic intro sets a lighter mood in opening which eventually grows a little darker and depressing. This song is in my mind, the perfect way to end this beast of an album. This was by far Diabolical Masquerade’s best album ever. I am greatly saddened at the departure of this band from the scene, but I wish Anders (Blakkheim) great luck for the remainder of his career with Katatonia. (Jason Carnage)

adastra318


Diabolical Masquerade is the project of Blakkheim, put to rest in 2004. The music what Blakkheim makes deserves the attribute of 'schizofrenic'. Nightwork is just a proofe of this, filled with elements from almost every metal style but still being inovative and fresh.

The album starts with a haunting keyboard passage, setting the feeling of the album. Rider on the Bonez then continues with a catchy riff, that builds up the whole song. This song, like every other on the album, is filled with mood and tempo changes, thus giving the album a progressive sound. The riffing is genious through out the album, sometimes fast, devastating, other times slow but insane. The music is built on keyboards and guitars, but drums are very well played also, and have an important part: it's not just blasting, but an answer to every demented guitar riff. Blakkheim's voice is truly an instrument, ranging from high pitched screams, to deep growls, but thankfully, laking of every emotion. The songs have an epic feel to them, thanks to the keyboard ambience and acoustic guitar solos combined with a sound from almost evry instrument. The songs usually have a climax, when only the instruments play. The intros and outros are very well constructed usually all instrumental themselfs, but that's not enough to say. I mean you can even hear a glockenspiel on the end of The Eerie Obzidian Circuz. Hows that for avantgarde. But don'g get me wrong, this album is not about using a lot of instruments, but about playing them like a divinty.

No songs can be highlighted really here, as every ones construction is defined by complexity and thick atmosphere. Recomended for every metal fan. who like to hear something new once in a while.

Damnated



..::TRACK-LIST::..

1. Rider On The Bonez 05:57
2. Dreadventurouz 05:46
3. The Zkeleton Keyz To The Dead 05:18
4. Thiz Ghoultimate Omen 04:35
5. All Onboard The Perdition Hearze! 04:57
6. The Eerie Obzidian Circuz 05:39
7. Haunted By Horror 06:58

Bonus Track:
8. Cryztalline Fiendz 01:49



..::OBSADA::..

Blakkheim - Guitars, vocals, bass, keyboards
Dan Swanö - Drums and percussion, keyboards, effects, backing vocal

Additional personnel:
Ingmar Döhn - Cello, additional bass lines
Marie Gaard Engberg - Flute




https://www.youtube.com/watch?v=Qdn2teDrTFs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Przyznam się, że jestem wielkim fanem tej amerykańskiej grupy/płyty, zaś zakup oryginalnego longplaya był jedną z milszych muzycznych niespodzianek roku 2007 czy 2008.
Wydany na poczatku 1970 roku przez United Artists album zawierał niebanalną, rockową muzykę utrzymaną w bardzo brytyjskim stylu (z wyraźnymi, progresywnymi wpływami - głownie dzięki użyciu organów i fortepianu) a przypominającą połączenie późnych The Beatles, The Moody Blues, wczesnego, rockowego Neila Younga oraz doskonałej, choć niedocenionej grupy Damnation Of Adam Blessing.
Swoją drogą dwaj gitarzyści Damnation wzięli udział w nagraniu tego małego arcydzieła, zaś drugi na płycie utwór "Terribly Blind" to absolutny gitarowy klasyk! Tak więc wszyscy miłośnicy dobrze wyprodukowanego, ciężkawego, choć z drugiej strony subtelnego rocka zdecydowanie powinni zainteresować się tym CD!



..::TRACK-LIST::..

1. Roxanna (Thank You For Getting Me High) 2:36
2. Terribly Blind 3:28
3. From One Who Sang The Song 2:36
4. Come Fly With Me 3:21
5. Oh Martha! 4:40
6. Never Comes The Day 4:39
7. And We Loved It 2:32
8. I've Been Waiting For You 3:06
9. Tommy The Cat 1:51
10. New York Mining Disaster 1941 5:14



..::OBSADA::..

Guitar - Mark Price (tracks: 2)
Guitar, Vocals - Jon Senne
Keyboards, Vocals - Jerry Buckner
Lead Vocals, Drums - Rick Garen
Bass, Vocals - Steve Price



https://www.youtube.com/watch?v=eW81gB9MrhY


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Przyznam się, że jestem wielkim fanem tej amerykańskiej grupy/płyty, zaś zakup oryginalnego longplaya był jedną z milszych muzycznych niespodzianek roku 2007 czy 2008.
Wydany na poczatku 1970 roku przez United Artists album zawierał niebanalną, rockową muzykę utrzymaną w bardzo brytyjskim stylu (z wyraźnymi, progresywnymi wpływami - głownie dzięki użyciu organów i fortepianu) a przypominającą połączenie późnych The Beatles, The Moody Blues, wczesnego, rockowego Neila Younga oraz doskonałej, choć niedocenionej grupy Damnation Of Adam Blessing.
Swoją drogą dwaj gitarzyści Damnation wzięli udział w nagraniu tego małego arcydzieła, zaś drugi na płycie utwór "Terribly Blind" to absolutny gitarowy klasyk! Tak więc wszyscy miłośnicy dobrze wyprodukowanego, ciężkawego, choć z drugiej strony subtelnego rocka zdecydowanie powinni zainteresować się tym CD!



..::TRACK-LIST::..

1. Roxanna (Thank You For Getting Me High) 2:36
2. Terribly Blind 3:28
3. From One Who Sang The Song 2:36
4. Come Fly With Me 3:21
5. Oh Martha! 4:40
6. Never Comes The Day 4:39
7. And We Loved It 2:32
8. I've Been Waiting For You 3:06
9. Tommy The Cat 1:51
10. New York Mining Disaster 1941 5:14



..::OBSADA::..

Guitar - Mark Price (tracks: 2)
Guitar, Vocals - Jon Senne
Keyboards, Vocals - Jerry Buckner
Lead Vocals, Drums - Rick Garen
Bass, Vocals - Steve Price



https://www.youtube.com/watch?v=eW81gB9MrhY


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

TRACKLISTA:

CD1 - 33
1. 33 prod. Phono CoZaBit
2. NO MERCY prod. Phono CoZaBit
3. MROK Feat. DANIEL DYM KNF prod. Phono CoZaBit
4. ALE TO JUŻ BYŁO Feat. MACHUR prod. Phono CoZaBit
5. SAGITTARIUS prod. Phono CoZaBit
6. CZŁOWIEK ORKIESTRA prod. Phono CoZaBit
7. W SWOIM IMIENIU prod. Phono CoZaBit
8. BĄDŹ CZUJNY prod. Phono CoZaBit
9. TU I TERAZ Feat. OŚF / PONCZO DYM KNF / MURLO prod. Phono CoZaBit
10. SKRAJNOŚCI prod. Phono CoZaBit
11. NA PRZEKÓR Feat. MARLENA PATYNKO prod. Phono CoZaBit
12. PROCES Feat. DEDIS prod. Phono CoZaBit
13. JAK UWAŻASZ prod. Phono CoZaBit
14. LABIRYNT prod. Phono CoZaBit

CD2 - EPKA “POZA KONSTELACJĄ"
1. CZASY I PODEJŚCIE prod. SOKOLLO
2. TRIP prod. CLEARMIND x WOREK
3. AFERKI prod. SOKOLLO
4. WEŹ TO OGARNIJ prod. Phono CoZaBit
5. ZA TYCH prod. METRICKZ


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 121 MB
Format/Kodek: Mp3

..::INFO::..

Aphrodite’s Child to grecka grupa rockowa założona w 1967 przez wokalistę Demisa Roussosa, instrumentalistę Vangelisa Papatanasiu i perkusistę Lucasa Siderasa. Po pierwszej próbie w Anglii zespół pojawił się w Paryżu z gitarzystą Anargyrosem „Silver” Koulourisem (chociaż przez pewien czas zespół występował bez niego). Pierwsze dwa albumy End of the World oraz It’s Five O’Clock łączyły rock lat 60. z grecką muzyką folklorystyczną. Piosenka Rain and Tears z albumu End of the World, oparta na kanonie Johanna Pachelbela, została przebojem we Francji i miała też swoich zwolenników w Anglii. W 1970 roku zespół zaczął nagranie swojego największego dzieła, muzycznej adaptacji biblijnej Apokalipsy świętego Jana, zatytułowanej „666 - The Apocalypse of St. John”. W tym czasie relacje pomiędzy Roussosem, Vangelisem i Siderasem nie były najlepsze, ale zespół miał kontrakt na nagranie trzeciego albumu i w 1970 roku nagrali 666. 666 był jedynym albumem, który miał jakiekolwiek powodzenie w Stanach Zjednoczonych.

Title: It's Five O'Clock

Artist: Aphrodite's Child

Country: Grecja

Year: 1969

Genre: Rock

Format / Codec: FLAC
Audio bitrate: 927 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.It's Five O'Clock
2.Wake Up
3.Take Your Time
4.Annabella
5.Let Me Love, Let Me Live
6.Funky Mary
7.Good Time So Fine
8.Marie Jolie
9.Such a Funny Night

..::INFO::..

Carte de Sejour to francuski zespół w składzie: Rachid Taha (wokal), Mohamed Amini (gitary), Moktar Amini (bas) i Jerome Savy (gitara prowadząca). Zespół powstał w 1980 roku a jego styl to mieszanka popu, rocka, punk rocka, tradycyjnej muzyki arabskiej oraz muzyki gnawa. Rozpadli się w 1990 roku. Wydali sześć albumów długogrających. Wstawka zawiera trzecie wydawnictwo zespołu (pierwsze oficjalne).

Title: Rhorhomanie

Artist: Carte De Sejour

Country: Francja

Year: 1984

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

..::TRACK-LIST::..

01 Rhorhomanie
02 Chemis ou Nemja
03 Zamana
04 Nar
05 Desole
06 Ouadou
07 Blue de Marseille
08 Habibi
09 Sounefir
10 Mirage

TRACKLISTA:

1. 0:00
2. Za Dużo
3. RAP
4. @champagnepapi Feat. Oki
5. Kiedyś Cię Znajdę Feat. Reni Jusis
6. BLOK!
7. „Tak to leciało!” Feat. Taco Hemingway
8. Kochaj Mnie Albo Rzuć
9. Wesołych Świąt
10. Lifestyle Feat. Young Igi
11. Piegi
12. Do zobaczenia, do później
13. Ceha Joint 2 (Skit)
14. New York Freestyle
15. Biały Mat
16. Czarne Chmury Feat. Young Igi
17. PATRZ NA NIEBO JAK PIERDOLNIE
18. WSZYSTKO MIJA
19. BÓL
20. 300 BANIEK Feat. Oki
21. PIES FRANEK NA AUTO-TUNE 2 (SKIT)
22. KIEDYŚ CIĘ ZNAJDĘ (REMIX) (Feat. Oki, Reni Jusis & Young Multi)


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu 120,4 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. OG (Osiedlowy Geniusz) Feat. Amster, OG Enzu
2. Otwarte karty
3. SOSA
4. Euro biznes freestyle
5. Wszystkie kolory
6. Zimny jak lód Feat. Alberto
7. VVS
8. KFC Feat. Malik Montana
9. Body positive (NYC Freestyle)
10. Riri drip
11. Od kiedy pamiętam
12. Długie noce (outro)


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu 75,4 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

1. Łabędzi Śpiew cuty: DJ Flip
2. Mamy TO
3. Happy End
4. Problem
5. YESOKEY
6. Ćpuny
7. Piętno Feat. Gracjan CWN
8. Bardziej
9. Nie Rób Mi Zdjęć
10. Krzyk Za Ścianą
11. Lwy & Koty
12. Oczy Matki
13. Wyścig Z Czasem cuty: DJ Flip
14. Yesokey (Remix)
15. Nie Rób Mi Zdjęć (Remix)


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu 126.5 MB
Format/Kodek: Mp3

TRACKLISTA:

CD1 - ROCKST4R
1. Infinity Pool
2. Spadająca gwiazda
3. Presja
4. Opuszczony dach
5. Kaptur Feat. Palar
6. Nawiedzony dom
7. Sto tysięcy razy Feat. Chivas
8. Co ja poradzę
9. 1 na 100 Feat. Mata
10. Lady Gaga (zejdź w dół)
11. 2KC Feat. Slowez
12. RODEO!
13. Dzisiaj
14. Ze łzami Ci do twarzy
15. Za tych co nie mogą
16. Chromowane serce
17. 392
18. Offwhite
19. Rozpięta koszula
20. Choć nie widać na zewnątrz Feat. Bedoes
21. Postanowienia noworoczne

CD2 - Bentley Mixtape
1. Intro (Bentley Music Mixtape)
2. Czas Na Mnie
3. W Dół
4. Family Guy Feat. Palar & Slowez
5. Ciągnie Cię Do Mnie Feat. Beteo
6. Stara Fura
7. Gdzie Jest Nemo Feat. Palar & Slowez
8. Ćmy Feat. Szpaku
9. My Dawg
10. Pull Up Feat. Viki Gabor
11. Jesteś Inna
12. ET Feat. Palar
13. Co Ze Mną Nie Tak Feat. Szymon_C)


DANE TECHNICZNE:

Wielkość uploadu: 213,4 MB
Format/Kodek: Mp3

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Izabela Trojanowska - Wszystko czego dziś chcę
Złota kolekcja
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Izabela Trojanowska
Album................: Wszystko czego dziś chcę
Genre................: Pop, Rock
Source...............: CD
Year.................: 1999
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Złota Kolekcja

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Izabela Trojanowska - Tyle samo prawd ile kłamstw [04:14]
2. Izabela Trojanowska - Wszystko czego dziś chcę [04:06]
3. Izabela Trojanowska - Pieśń o cegle [03:01]
4. Izabela Trojanowska - Układy [04:16]
5. Izabela Trojanowska - Brylanty [03:37]
6. Izabela Trojanowska - Karmazynowa noc [03:51]
7. Izabela Trojanowska - Nic za nic [04:28]
8. Izabela Trojanowska - Obce dni [03:34]
9. Izabela Trojanowska - Obejdzie się bez łez [04:06]
10. Izabela Trojanowska - Daj Boże, daj [03:23]
11. Izabela Trojanowska - I stało się [03:48]
12. Izabela Trojanowska - Chcę żyć inaczej [02:45]
13. Izabela Trojanowska - Więcej niż życie [02:45]
14. Izabela Trojanowska - Nareszcie czuję [04:22]
15. Izabela Trojanowska - Tydzień łez [04:33]
16. Izabela Trojanowska - Na bohaterów popyt minął [04:21]
17. Izabela Trojanowska - Mało siebie znam [04:57]
18. Izabela Trojanowska - Nic naprawdę [04:40]
19. Izabela Trojanowska - Jestem Twoim grzechem [05:54]

Playing Time.........: 01:16:50
Total Size...........: 497,87 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Długo oczekiwany debiutancki album włoskiej legendy death metalu istniejącej od 1986 roku!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Intro - From Darkest 01:36
2. Sell Your Soul (remastered 2023) 05:02
3. Suffocated by Fear 04:56
4. Black Marble Tomb 04:35
5. Deep Smell of Blood 04:35
6. Date with Death 05:14
7. ...Interlude... 00:33
8. Away from God's Gaze 04:56
9. Blood Tears Falls 04:16



Guest guitar on track 8 and 9 Andrea Cipolla (Corpsefucking Art, Morbo, Nuclear Wargod etc...). Backing vocals on track 8 Mariya Popyk, also author of the artwork.




https://www.youtube.com/watch?v=fQIgp0X00EM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Długo oczekiwany debiutancki album włoskiej legendy death metalu istniejącej od 1986 roku!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Intro - From Darkest 01:36
2. Sell Your Soul (remastered 2023) 05:02
3. Suffocated by Fear 04:56
4. Black Marble Tomb 04:35
5. Deep Smell of Blood 04:35
6. Date with Death 05:14
7. ...Interlude... 00:33
8. Away from God's Gaze 04:56
9. Blood Tears Falls 04:16



Guest guitar on track 8 and 9 Andrea Cipolla (Corpsefucking Art, Morbo, Nuclear Wargod etc...). Backing vocals on track 8 Mariya Popyk, also author of the artwork.




https://www.youtube.com/watch?v=fQIgp0X00EM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Takie koncerty urodzinowe to już tradycja, wywodząca się z czasów bardzo dawnych. Był rok 1989, kiedy grupa pierwszy raz celebrowała swój jubileusz, czyli 10-lecie. Już wtedy w Spodku. Potem wyprawiała jubileusze kalendarzowo mniej okrągłe, więc trochę z przymrużeniem oka, ale wkrótce obchodzenia jubileuszy zaprzestała. Dopiero trzeci krzyżyk na karku Dżemu spowodował, że muzycy wrócili do takiej formy uhonorowania upływu czasu i swojej bytności na scenie. To już była nowa Polska, nowy Dżem i nowy Spodek, bo dwa z trzech wielkich benefisów urodzinowych odbyły się właśnie tam. Wiedzą o tym uczestnicy, ale też Ci, których na Śląsku wtedy zabrakło, ponieważ każdy z tych benefisów doczekał się efektownej dokumentacji audio/wideo.

Koncerty urodzinowe Dżemu mają swoją tradycję i mają swoje prawa. Są gospodarze – jubilaci, są goście specjalni na scenie (Ci, z którymi zespół regularnie występował przed laty, ale też Ci, z którymi gra ten jeden jedyny raz), jest oryginalna scenografia, jest przekrój repertuaru od samych początków po ostatni czas – wśród nich przeboje grane przez zespół na co dzień i utwory grane od święta, niekiedy w wersjach dobrze znanych, ale czasem eksperymentalnych. Jest atmosfera święta, budowana również przez „Sto lat”, którym od czasu do czasu bucha widownia, oraz przez zapowiedzi prowadzącego koncerty Jana Chojnackiego, z których kilka weszło do dżemowego słownika. Jest muzyczna współczesność zmieszana ze wspomnieniem tych, którzy Dżem tak dawno temu współtworzyli. Bo oprócz aktualnych członków grupy słychać (w piosenkach) i widać (na telebimach) także Ryszarda Riedla i Pawła Bergera, o których przecież nie można zapomnieć.

Wartość takich koncertów jeszcze wzrosła, odkąd Dżem stał się najdłużej istniejącym non stop rockowym bandem w Polsce.

Jan Skaradziński


Dżem szczyci się mianem najdłużej istniejącej grupy rockowej w Polsce. Jakkolwiek jest to przechwałka nieco na wyrost, faktycznie niewielu innym zespołom w naszym kraju udało się dotrwać do swojej czterdziestej piątej rocznicy założenia. Niewielu też potrafi wciąż przyciągać na swoje koncerty tłumy fanów. Tyska formacja jest więc niewątpliwie fenomenem. Na jej występach bawi się już trzecie pokolenie słuchaczy. Inna sprawa, że od dawna funkcjonowanie zespołu opiera się głównie na odcinaniu kuponów od własnej legendy. Mimo iż od śmierci charyzmatycznego wokalisty Ryszarda Riedla minęło już równe trzydzieści lat, zespół wciąż bazuje na dorobku z tamtego okresu, traktując swoje późniejsze dokonania po macoszemu. Nie mnie oceniać, czy jest to jeszcze hołd dla swego utalentowanego kolegi, czy też już zwykły koniunkturalizm.

Faktem jest jednak, że w minionych trzech dekadach płyty z premierowym materiałem studyjnym pojawiały się coraz rzadziej. Ostatni album z nowymi piosenkami ukazał się w 2010 roku. Od tamtej pory w obozie Dżemu panuje twórczy zastój. Prawdopodobnie tutaj właśnie należy doszukiwać się przyczyn decyzji Macieja Balcara o opuszczeniu składu. Ambitny wokalista chyba znudził się już nieustannym odśpiewywaniem legendarnych przebojów swego słynnego poprzednika. Sam jest przecież artystą o dużym potencjale twórczym, co znajduje odzwierciedlenie w jego dorobku solowym. Może miał już dość tej stagnacji? Niewykluczone. Podkreślam jednak, że to tylko moje osobiste domysły.

Świętowanie jubileuszu 45-lecia stało zatem pod znakiem zmiany warty przy mikrofonie. Miejsce Macieja Balcara zajął Sebastian Riedel, syn Ryszarda. Fani Dżemu znają go doskonale – nie tylko w kontekście koligacji rodzinnych, ale także jako frontmana tyskiej grupy Cree, której twórczość w jakimś tam stopniu nawiązuje do klimatów Dżemu z pierwszych lat istnienia. Sam zainteresowany ma już skądinąd bogate doświadczenie w śpiewaniu piosenek swego ojca. Najpierw przez lata sięgał po ten repertuar w trakcie koncertów Cree. Sporadycznie pojawiał się na zaproszenie macierzystej grupy taty. Dopełnieniem stał się natomiast autorski cykl koncertów celebrujących trzydziestą rocznicę odejścia Ryszarda Riedla, który spotkał się z ogromnym zainteresowaniem publiczności. Reasumując – wybór nowego wokalisty dla grupy Dżem raczej nikogo nie zaskoczył.

Kwietniowy koncert w katowickim Spodku wpisał się w tradycję hucznego świętowania kolejnej okrągłej (w tym wypadku pół-okrągłej) rocznicy powstania grupy. Począwszy od roku 2009 każda taka impreza rejestrowana była na potrzeby późniejszego wydawnictwa audio-wizualnego. Nie inaczej stało się tym razem. Ponieważ sam przebieg koncertu został już szczegółowo zrelacjonowany na naszych łamach, tutaj chciałbym skupić się na opisie albumu „45 Urodziny”, który jest dokumentem z tego wydarzenia. Jak wszystko w życiu – ma on swoje niezaprzeczalne zalety, ale także trochę wad.

Zacznę od plusów. Całość przygotowano ze sporym rozmachem realizacyjnym. Opasły box zawiera pełną dźwiękową rejestrację koncertu na trzech płytach CD a także wersję z obrazem na dysku Blu-ray. Nowością jest umieszczenie w zestawie dysku przynoszącego zapis koncertu w formacie Blu-ray Ultra HD i z dźwiękiem w wersji Atmos. Zatem osoby dysponujące odpowiednim sprzętem odtwarzającym mają okazję rozkoszować się nagraniem w najwyższej jakości, jaką oferuje współczesna technologia. Do rejestracji wydarzenia użyto kilkunastu kamer HD a także drona, który fruwał nad głowami uczestników koncertu przez cały czas jego trwania. Wszystko jest zatem ukazane z wielu perspektyw, co podkreśla jeszcze dynamiczny montaż. Pod względem czystości obrazu i dźwięku jest to zatem najlepsza dotychczasowa „koncertówka” grupy Dżem. Wartość podnosi dodatkowo szata graficzna, ze szczególnym wskazaniem na umiejscowioną w środku książeczkę z pełnym opisem zawartości i udanymi fotografiami.

Bez zarzutu pozostaje także prezentacja treści artystycznej. Niewątpliwa mobilizacja muzyków wobec rangi wydarzenia sprawia, że wszystkie utwory odegrane zostały z pełnym profesjonalizmem. Omawiane wydawnictwo to przede wszystkim świetna pamiątka dla wszystkich uczestników koncertu. W domowym zaciszu możemy kolejny raz posłuchać dowcipnej konferansjerki w wykonaniu redaktora Jana Chojnackiego. Mamy też okazję po raz ostatni docenić kunszt wokalny Macieja Balcara w roli frontmana grupy. Pierwsze dwie godziny należą tu wszak do niego. Zwyczajowo pojawia się też na chwilę jego poprzednik, czyli Jacek Dewódzki, który śpiewa trzy piosenki z czasów swej bytności w grupie. Potem zaś następuje najważniejsza chwila koncertu, czyli uroczyste pożegnanie Macieja z fanami. Trzecia godzina koncertu to już nowe oblicze Dżemu – z Sebastianem Riedlem przy mikrofonie.

To teraz trochę o minusach. „45 Urodziny” są pierwszym audiowizualnym albumem Dżemu, który nie zawiera w zestawie nośnika DVD. Wiem, że format ten odchodzi już powoli do lamusa, niemniej jednak wciąż jest w naszym kraju najpopularniejszą wersją dla płyt z obrazem. Wydawca z góry zakłada, że każdy nabywca niniejszego boksu musi posiadać odtwarzacz Blu-ray. Chyba niesłusznie. Szkoda zresztą, że nie powtórzono metody wydawniczej zastosowanej przy okazji „35 Urodzin”. Oferowano wówczas kilka wersji albumu – zarówno boks wielopłytowy, jak też bardziej przyjazne kieszeni fana osobne wydania z samymi płytami DVD bądź Blu-ray – w zależności od potrzeb i posiadanego sprzętu. Tym razem dostajemy zestaw dedykowany bardziej zamożnym fanom zespołu. Nie brakuje jednak takowych, co pozwolę sobie zauważyć mając w pamięci tempo, w jakim wyprzedano katowicki koncert jubileuszowy.

Mało przyjazny w obsłudze jest sposób mocowania poszczególnych dysków wewnątrz pudełka. Zachowano tu niestety szablon obowiązujący w przypadku wcześniejszych boksów Dżemu. Problematyczne jest zarówno wydobycie krążka bez obawy o jego uszkodzenie jak również umiejscowienie go z powrotem na tacce po zakończeniu użytkowania. Jako że opisywany produkt do tanich raczej nie należy, można się było trochę bardziej postarać.

Sam program koncertu na 45-lecie też zapisałbym po stronie wad. O ile wcześniejsze występy rocznicowe błyszczały niespodziankami w postaci rzadko wykonywanych utworów, tak tym razem dostajemy ograny do bólu zestaw „the best of”. Lwią część stanowią jak zwykle numery z czasów Ryśka Riedla, co tylko potwierdza moje spostrzeżenia z pierwszych akapitów niniejszego tekstu. Niemniej trochę to dziwi – zwłaszcza w kontekście szumnego pożegnania z Maciejem Balcarem. No właśnie – kolejnym dużym minusem opisywanego dokumentu jest pominięcie (czy raczej wycięcie w montażu) sceny wymiany wokalistów. Maciej Balcar po zaśpiewaniu kompozycji „Do kołyski” uściskał się „na misia” ze swoim następcą Sebastianem Riedlem, podczas gdy reszta zespołu nie zdobyła się nawet na gest poklepania po plecach odchodzącego kolegi. Rzuca to nowe światło na relacje w zespole w chwili zmiany składu. Cóż, samo życie. Ale nie uwzględnienie tej chwili w filmie dokumentującym ostatni wspólny koncert zakrawa na absurd. Ów wzruszający gest uścisku obu wokalistów był podstawą wszystkich fotorelacji nazajutrz po koncercie. Zapadł też bardzo w pamięć uczestnikom wydarzenia, z piszącym te słowa włącznie. Ktoś podjął jednak kontrowersyjną decyzję. Niby nic wielkiego, ale niesmak pozostał.

Album „45 Urodziny” to – mimo wspomnianych powyżej niedociągnięć – wartościowe wydawnictwo. Dokumentuje nie tylko ważny jubileusz zespołu Dżem, ale także kolejny przełomowy moment w jego historii. Bez wątpienia będzie cennym uzupełnieniem kolekcji fonograficznej zagorzałych fanów formacji. Jeśli los pozwoli, za pięć lat otrzymamy następny imponujący boks jubileuszowy. Osobiście liczę jednak na to, że kolejną płytę sygnowaną szyldem legendarnej śląskiej grupy wypełnią – wyczekiwane od lat – premierowe piosenki studyjne.

Michał Kass



..::TRACK-LIST::..

Nagrań dokonano podczas koncertu w katowickim Spodku 6 kwietnia 2024 roku.

CD 1:
1. Zapowiedź 1:45
2. Partyzant 6:33
3. Gorszy dzień 4:55
4. Mała aleja róż 5:35
5. Wokół sami lunatycy 5:24
6. Modlitwa III - Pozwól mi 8:39
7. Ćma barowa 7:25
8. List do M. 8:39
9. Mamy forsę, mamy czas 6:25
10. Kilka zdartych płyt 4:20

CD 2:
1. Powiedz, czy słyszysz 6:17
2. Dzikość mego serca 5:34
3. Tylko ja i ty 6:17
4. Czerwony jak cegła 7:14
5. Kim jestem - jestem sobie 4:55
6. Skazany na bluesa 8:07
7. Dzień, w którym pękło niebo 5:57
8. Szeryfie, co tu się dzieje? 7:44
9. Do kołyski 9:02

CD 3:
1. Naiwne pytania 10:55
2. Harley mój 6:09
3. Cała w trawie 8:19
4. Jak malowany ptak 5:13
5. Wehikuł czasu - to byłby cud 7:49
6. Sen o Victorii 5:49
7. Sto lat 1:53
8. Whisky 13:36



..::OBSADA::..

Jan Chojnacki - prowadzenie

Maciej Balcar - śpiew
Janusz Borzucki - instrumenty klawiszowe
Adam Otręba - gitara
Beno Otręba - gitara basowa
Sebastian Riedel - śpiew, gitara, harmonijka ustna
Jerzy Styczyński - gitara
Zbigniew Szczerbiński - perkusja

oraz gościnnie: Jacek Dewódzki (śpiew)




https://www.youtube.com/watch?v=VKBc7x2PrB4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Takie koncerty urodzinowe to już tradycja, wywodząca się z czasów bardzo dawnych. Był rok 1989, kiedy grupa pierwszy raz celebrowała swój jubileusz, czyli 10-lecie. Już wtedy w Spodku. Potem wyprawiała jubileusze kalendarzowo mniej okrągłe, więc trochę z przymrużeniem oka, ale wkrótce obchodzenia jubileuszy zaprzestała. Dopiero trzeci krzyżyk na karku Dżemu spowodował, że muzycy wrócili do takiej formy uhonorowania upływu czasu i swojej bytności na scenie. To już była nowa Polska, nowy Dżem i nowy Spodek, bo dwa z trzech wielkich benefisów urodzinowych odbyły się właśnie tam. Wiedzą o tym uczestnicy, ale też Ci, których na Śląsku wtedy zabrakło, ponieważ każdy z tych benefisów doczekał się efektownej dokumentacji audio/wideo.

Koncerty urodzinowe Dżemu mają swoją tradycję i mają swoje prawa. Są gospodarze – jubilaci, są goście specjalni na scenie (Ci, z którymi zespół regularnie występował przed laty, ale też Ci, z którymi gra ten jeden jedyny raz), jest oryginalna scenografia, jest przekrój repertuaru od samych początków po ostatni czas – wśród nich przeboje grane przez zespół na co dzień i utwory grane od święta, niekiedy w wersjach dobrze znanych, ale czasem eksperymentalnych. Jest atmosfera święta, budowana również przez „Sto lat”, którym od czasu do czasu bucha widownia, oraz przez zapowiedzi prowadzącego koncerty Jana Chojnackiego, z których kilka weszło do dżemowego słownika. Jest muzyczna współczesność zmieszana ze wspomnieniem tych, którzy Dżem tak dawno temu współtworzyli. Bo oprócz aktualnych członków grupy słychać (w piosenkach) i widać (na telebimach) także Ryszarda Riedla i Pawła Bergera, o których przecież nie można zapomnieć.

Wartość takich koncertów jeszcze wzrosła, odkąd Dżem stał się najdłużej istniejącym non stop rockowym bandem w Polsce.

Jan Skaradziński


Dżem szczyci się mianem najdłużej istniejącej grupy rockowej w Polsce. Jakkolwiek jest to przechwałka nieco na wyrost, faktycznie niewielu innym zespołom w naszym kraju udało się dotrwać do swojej czterdziestej piątej rocznicy założenia. Niewielu też potrafi wciąż przyciągać na swoje koncerty tłumy fanów. Tyska formacja jest więc niewątpliwie fenomenem. Na jej występach bawi się już trzecie pokolenie słuchaczy. Inna sprawa, że od dawna funkcjonowanie zespołu opiera się głównie na odcinaniu kuponów od własnej legendy. Mimo iż od śmierci charyzmatycznego wokalisty Ryszarda Riedla minęło już równe trzydzieści lat, zespół wciąż bazuje na dorobku z tamtego okresu, traktując swoje późniejsze dokonania po macoszemu. Nie mnie oceniać, czy jest to jeszcze hołd dla swego utalentowanego kolegi, czy też już zwykły koniunkturalizm.

Faktem jest jednak, że w minionych trzech dekadach płyty z premierowym materiałem studyjnym pojawiały się coraz rzadziej. Ostatni album z nowymi piosenkami ukazał się w 2010 roku. Od tamtej pory w obozie Dżemu panuje twórczy zastój. Prawdopodobnie tutaj właśnie należy doszukiwać się przyczyn decyzji Macieja Balcara o opuszczeniu składu. Ambitny wokalista chyba znudził się już nieustannym odśpiewywaniem legendarnych przebojów swego słynnego poprzednika. Sam jest przecież artystą o dużym potencjale twórczym, co znajduje odzwierciedlenie w jego dorobku solowym. Może miał już dość tej stagnacji? Niewykluczone. Podkreślam jednak, że to tylko moje osobiste domysły.

Świętowanie jubileuszu 45-lecia stało zatem pod znakiem zmiany warty przy mikrofonie. Miejsce Macieja Balcara zajął Sebastian Riedel, syn Ryszarda. Fani Dżemu znają go doskonale – nie tylko w kontekście koligacji rodzinnych, ale także jako frontmana tyskiej grupy Cree, której twórczość w jakimś tam stopniu nawiązuje do klimatów Dżemu z pierwszych lat istnienia. Sam zainteresowany ma już skądinąd bogate doświadczenie w śpiewaniu piosenek swego ojca. Najpierw przez lata sięgał po ten repertuar w trakcie koncertów Cree. Sporadycznie pojawiał się na zaproszenie macierzystej grupy taty. Dopełnieniem stał się natomiast autorski cykl koncertów celebrujących trzydziestą rocznicę odejścia Ryszarda Riedla, który spotkał się z ogromnym zainteresowaniem publiczności. Reasumując – wybór nowego wokalisty dla grupy Dżem raczej nikogo nie zaskoczył.

Kwietniowy koncert w katowickim Spodku wpisał się w tradycję hucznego świętowania kolejnej okrągłej (w tym wypadku pół-okrągłej) rocznicy powstania grupy. Począwszy od roku 2009 każda taka impreza rejestrowana była na potrzeby późniejszego wydawnictwa audio-wizualnego. Nie inaczej stało się tym razem. Ponieważ sam przebieg koncertu został już szczegółowo zrelacjonowany na naszych łamach, tutaj chciałbym skupić się na opisie albumu „45 Urodziny”, który jest dokumentem z tego wydarzenia. Jak wszystko w życiu – ma on swoje niezaprzeczalne zalety, ale także trochę wad.

Zacznę od plusów. Całość przygotowano ze sporym rozmachem realizacyjnym. Opasły box zawiera pełną dźwiękową rejestrację koncertu na trzech płytach CD a także wersję z obrazem na dysku Blu-ray. Nowością jest umieszczenie w zestawie dysku przynoszącego zapis koncertu w formacie Blu-ray Ultra HD i z dźwiękiem w wersji Atmos. Zatem osoby dysponujące odpowiednim sprzętem odtwarzającym mają okazję rozkoszować się nagraniem w najwyższej jakości, jaką oferuje współczesna technologia. Do rejestracji wydarzenia użyto kilkunastu kamer HD a także drona, który fruwał nad głowami uczestników koncertu przez cały czas jego trwania. Wszystko jest zatem ukazane z wielu perspektyw, co podkreśla jeszcze dynamiczny montaż. Pod względem czystości obrazu i dźwięku jest to zatem najlepsza dotychczasowa „koncertówka” grupy Dżem. Wartość podnosi dodatkowo szata graficzna, ze szczególnym wskazaniem na umiejscowioną w środku książeczkę z pełnym opisem zawartości i udanymi fotografiami.

Bez zarzutu pozostaje także prezentacja treści artystycznej. Niewątpliwa mobilizacja muzyków wobec rangi wydarzenia sprawia, że wszystkie utwory odegrane zostały z pełnym profesjonalizmem. Omawiane wydawnictwo to przede wszystkim świetna pamiątka dla wszystkich uczestników koncertu. W domowym zaciszu możemy kolejny raz posłuchać dowcipnej konferansjerki w wykonaniu redaktora Jana Chojnackiego. Mamy też okazję po raz ostatni docenić kunszt wokalny Macieja Balcara w roli frontmana grupy. Pierwsze dwie godziny należą tu wszak do niego. Zwyczajowo pojawia się też na chwilę jego poprzednik, czyli Jacek Dewódzki, który śpiewa trzy piosenki z czasów swej bytności w grupie. Potem zaś następuje najważniejsza chwila koncertu, czyli uroczyste pożegnanie Macieja z fanami. Trzecia godzina koncertu to już nowe oblicze Dżemu – z Sebastianem Riedlem przy mikrofonie.

To teraz trochę o minusach. „45 Urodziny” są pierwszym audiowizualnym albumem Dżemu, który nie zawiera w zestawie nośnika DVD. Wiem, że format ten odchodzi już powoli do lamusa, niemniej jednak wciąż jest w naszym kraju najpopularniejszą wersją dla płyt z obrazem. Wydawca z góry zakłada, że każdy nabywca niniejszego boksu musi posiadać odtwarzacz Blu-ray. Chyba niesłusznie. Szkoda zresztą, że nie powtórzono metody wydawniczej zastosowanej przy okazji „35 Urodzin”. Oferowano wówczas kilka wersji albumu – zarówno boks wielopłytowy, jak też bardziej przyjazne kieszeni fana osobne wydania z samymi płytami DVD bądź Blu-ray – w zależności od potrzeb i posiadanego sprzętu. Tym razem dostajemy zestaw dedykowany bardziej zamożnym fanom zespołu. Nie brakuje jednak takowych, co pozwolę sobie zauważyć mając w pamięci tempo, w jakim wyprzedano katowicki koncert jubileuszowy.

Mało przyjazny w obsłudze jest sposób mocowania poszczególnych dysków wewnątrz pudełka. Zachowano tu niestety szablon obowiązujący w przypadku wcześniejszych boksów Dżemu. Problematyczne jest zarówno wydobycie krążka bez obawy o jego uszkodzenie jak również umiejscowienie go z powrotem na tacce po zakończeniu użytkowania. Jako że opisywany produkt do tanich raczej nie należy, można się było trochę bardziej postarać.

Sam program koncertu na 45-lecie też zapisałbym po stronie wad. O ile wcześniejsze występy rocznicowe błyszczały niespodziankami w postaci rzadko wykonywanych utworów, tak tym razem dostajemy ograny do bólu zestaw „the best of”. Lwią część stanowią jak zwykle numery z czasów Ryśka Riedla, co tylko potwierdza moje spostrzeżenia z pierwszych akapitów niniejszego tekstu. Niemniej trochę to dziwi – zwłaszcza w kontekście szumnego pożegnania z Maciejem Balcarem. No właśnie – kolejnym dużym minusem opisywanego dokumentu jest pominięcie (czy raczej wycięcie w montażu) sceny wymiany wokalistów. Maciej Balcar po zaśpiewaniu kompozycji „Do kołyski” uściskał się „na misia” ze swoim następcą Sebastianem Riedlem, podczas gdy reszta zespołu nie zdobyła się nawet na gest poklepania po plecach odchodzącego kolegi. Rzuca to nowe światło na relacje w zespole w chwili zmiany składu. Cóż, samo życie. Ale nie uwzględnienie tej chwili w filmie dokumentującym ostatni wspólny koncert zakrawa na absurd. Ów wzruszający gest uścisku obu wokalistów był podstawą wszystkich fotorelacji nazajutrz po koncercie. Zapadł też bardzo w pamięć uczestnikom wydarzenia, z piszącym te słowa włącznie. Ktoś podjął jednak kontrowersyjną decyzję. Niby nic wielkiego, ale niesmak pozostał.

Album „45 Urodziny” to – mimo wspomnianych powyżej niedociągnięć – wartościowe wydawnictwo. Dokumentuje nie tylko ważny jubileusz zespołu Dżem, ale także kolejny przełomowy moment w jego historii. Bez wątpienia będzie cennym uzupełnieniem kolekcji fonograficznej zagorzałych fanów formacji. Jeśli los pozwoli, za pięć lat otrzymamy następny imponujący boks jubileuszowy. Osobiście liczę jednak na to, że kolejną płytę sygnowaną szyldem legendarnej śląskiej grupy wypełnią – wyczekiwane od lat – premierowe piosenki studyjne.

Michał Kass



..::TRACK-LIST::..

Nagrań dokonano podczas koncertu w katowickim Spodku 6 kwietnia 2024 roku.

CD 1:
1. Zapowiedź 1:45
2. Partyzant 6:33
3. Gorszy dzień 4:55
4. Mała aleja róż 5:35
5. Wokół sami lunatycy 5:24
6. Modlitwa III - Pozwól mi 8:39
7. Ćma barowa 7:25
8. List do M. 8:39
9. Mamy forsę, mamy czas 6:25
10. Kilka zdartych płyt 4:20

CD 2:
1. Powiedz, czy słyszysz 6:17
2. Dzikość mego serca 5:34
3. Tylko ja i ty 6:17
4. Czerwony jak cegła 7:14
5. Kim jestem - jestem sobie 4:55
6. Skazany na bluesa 8:07
7. Dzień, w którym pękło niebo 5:57
8. Szeryfie, co tu się dzieje? 7:44
9. Do kołyski 9:02

CD 3:
1. Naiwne pytania 10:55
2. Harley mój 6:09
3. Cała w trawie 8:19
4. Jak malowany ptak 5:13
5. Wehikuł czasu - to byłby cud 7:49
6. Sen o Victorii 5:49
7. Sto lat 1:53
8. Whisky 13:36



..::OBSADA::..

Jan Chojnacki - prowadzenie

Maciej Balcar - śpiew
Janusz Borzucki - instrumenty klawiszowe
Adam Otręba - gitara
Beno Otręba - gitara basowa
Sebastian Riedel - śpiew, gitara, harmonijka ustna
Jerzy Styczyński - gitara
Zbigniew Szczerbiński - perkusja

oraz gościnnie: Jacek Dewódzki (śpiew)




https://www.youtube.com/watch?v=VKBc7x2PrB4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Czerwone Gitary - Nie spoczniemy - Złota kolekcja
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Czerwone Gitary
Album................: Nie spoczniemy
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: 2002
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 60 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Złota kolekcja

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Czerwone Gitary - Płoną góry, płoną lasy [03:54]
2. Czerwone Gitary - Nie zadzieraj nosa [02:47]
3. Czerwone Gitary - Historia jednej znajomości [03:02]
4. Czerwone Gitary - Remedium [04:45]
5. Czerwone Gitary - Nie mów nic [02:30]
6. Czerwone Gitary - Ciągle pada [03:47]
7. Czerwone Gitary - Matura [02:25]
8. Czerwone Gitary - Nikt na świecie nie wie [02:48]
9. Czerwone Gitary - Była to głupia miłość [04:00]
10. Czerwone Gitary - Dozwolone od lat 18 [02:23]
11. Czerwone Gitary - Słowo jedyne - Ty [02:45]
12. Czerwone Gitary - Niebo z moich stron [02:25]
13. Czerwone Gitary - Jesień idzie przez park [03:07]
14. Czerwone Gitary - Takie ładne oczy [02:25]
15. Czerwone Gitary - Mam dobry dzień [02:52]
16. Czerwone Gitary - W drogę [02:29]
17. Czerwone Gitary - Powiedz stary gdzieś ty był [02:16]
18. Czerwone Gitary - Tak bardzo się starałem [02:23]
19. Czerwone Gitary - Kwiaty we włosach [02:13]
20. Czerwone Gitary - Port piratow [02:56]
21. Czerwone Gitary - Trzecia milość - żagle [03:06]
22. Czerwone Gitary - Wróćmy na jeziora [03:46]
23. Czerwone Gitary - Nie spoczniemy [03:49]
24. Czerwone Gitary - Wschód słońca w stadninie koni [04:17]
25. Czerwone Gitary - Anna Maria [03:51]

Playing Time.........: 01:17:12
Total Size...........: 467,37 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Varius Manx i Robert Janson - Zanim zrozumiesz
Złota kolekcja
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Varius Manx i Robert Janson
Album................: Zanim zrozumiesz
Genre................: Pop
Source...............: CD
Year.................: 2002
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 66 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Pomaton EMI

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Varius Manx i Robert Janson - Piosenka księżycowa [02:52]
2. Varius Manx i Robert Janson - Zanim zrozumiesz [03:05]
3. Varius Manx i Robert Janson - Tokyo [03:13]
4. Varius Manx i Robert Janson - Dlaczego ja (Zabij mnie) [03:44]
5. Varius Manx i Robert Janson - Oszukam czas [04:01]
6. Varius Manx i Robert Janson - Wolne ptaki [03:22]
7. Varius Manx i Robert Janson - Bez [03:27]
8. Varius Manx i Robert Janson - Pocałuj noc (Do Ciebie) [03:25]
9. Varius Manx i Robert Janson - Ten sen [04:10]
10. Varius Manx i Robert Janson - Orła cien [03:05]
11. Varius Manx i Robert Janson - Kiedy mnie malujesz [04:00]
12. Varius Manx i Robert Janson - Czy tak chcesz [03:38]
13. Varius Manx i Robert Janson - Najmniejsze państwo świata[03:39]
14. Varius Manx i Robert Janson - Ruchome piaski [04:58]
15. Varius Manx i Robert Janson - Wolni w niewoli [03:50]
16. Varius Manx i Robert Janson - Jestem twoją Afryką [03:43]
17. Varius Manx i Robert Janson - Maj [03:34]
18. Varius Manx i Robert Janson - Itaka [03:50]
19. Varius Manx i Robert Janson - Małe szczęścia [04:26]
20. Varius Manx i Robert Janson - Nowy świat [03:47]

Playing Time.........: 01:13:57
Total Size...........: 493,76 MB

...( Info )...

Artist: Charles Wesley Godwin
Album: Lonely Mountain Town
Year: 2025
Genre: Country, Folk
Quality: FLAC 24Bit-88.2kHz

...( TrackList )...

01. Lonely Mountain Town
02. It’s The Little Things
03. Dead To Rights
04. It’s Her Move
05. Then I'm Gone
06. She Don't Love Me Anymore
07. Hammer Down

...( Info )...

Artist...............: Ace Of Base
Album................: The Golden Ratio
Genre................: Pop
Year.................: 2010
Codec................: reference libFLAC 1.4.3

...( TrackList )...

001. Ace Of Base - All for You (Radio Version)
002. Ace Of Base - Blah, Blah, Blah On the Radio
003. Ace Of Base - The Golden Ratio
004. Ace Of Base - Southern California
005. Ace Of Base - Told My Ma
006. Ace Of Base - Black Sea
007. Ace Of Base - One Day
008. Ace Of Base - Juliet
009. Ace Of Base - Precious
010. Ace Of Base - Vision in Blue
011. Ace Of Base & Lex Marshall - Mr. Replay
012. Ace Of Base - Who Am I
013. Ace Of Base - Doreen

...( Info )...

Artist...............: Banco Del Mutuo Soccorso
Album................: Storie Invisibili
Genre................: Pop
Year.................: 2025
Codec................: reference libFLAC 1.5

...( TrackList )...

001. Banco Del Mutuo Soccorso - Studenti
002. Banco Del Mutuo Soccorso - Il Mietitore
003. Banco Del Mutuo Soccorso - Il Pittore
004. Banco Del Mutuo Soccorso - Non Sono Pazzo
005. Banco Del Mutuo Soccorso - L'ultimo Moro Dell'Alhambra
006. Banco Del Mutuo Soccorso - Senza Nuvole
007. Banco Del Mutuo Soccorso - La Casa Blu
008. Banco Del Mutuo Soccorso - Sarà Ottobre
009. Banco Del Mutuo Soccorso - Cena Di Natale
010. Banco Del Mutuo Soccorso - Spiegami Il Cielo
011. Banco Del Mutuo Soccorso - Solo Meraviglia
012. Banco Del Mutuo Soccorso - Capo Horn

...( Info )...
OldiesPart008⭐MP3@320kbps

...( TrackList )...
Julian Cope & The Teardrop Explodes - The Greatest Hits 45th Anniversary 1978-2023 [2023] (2CD)
VA - Music to Watch Girls By, The Complete Collection, 25th Anniversary Special Edition [2024] (9CD)
VA - Shel Talmy His Greatest Productions (Super Deluxe Edition) (18CD Box Set) (2025)

..::INFO::..

Zarathustra to debiutancki album studyjny włoskiego zespołu Museo Rosenbach wydany w 1973 roku. Powszechnie uważany jest za jedno z najlepszych dzieł włoskiego rocka progresywnego wszechczasów.

Title: Zarathustra

Artist: Museo Rosenbach

Country: Włochy

Year: 1973

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Zarathustra – 20:31
Zarathustra: L'Ultimo Uomo
Zarathustra: Il Re di Ieri
Zarathustra: Al di La del Bene e del Male
Zarathustra: Superuomo
Zarathustra: Il Tempio delle Clessidre
Degli Uomini
Della Natura
Dell'Eterno Ritorno

..::INFO::..

Chaos UK to siła, z którą należy się liczyć w świecie punk rocka! Powstała w 1979 roku w Portishead w Somerset, ta ikoniczna grupa, prowadzona przez tajemniczego wokalistę znanego po prostu jako Chaos, na zawsze zapisała się w annałach historii anarcho-punka. Z dźwiękiem, który jest nieprzepraszająco szybki, surowy i konfrontacyjny, wyróżnili się jako przedstawiciele brytyjskiej sceny anarcho-punk w latach 80. Chaos UK to nie tylko byt muzyczny - to zjawisko kulturowe, które przesiąka swoją muzykę społecznie świadomymi tekstami i surową postawą, która głęboko koresponduje z ich zagorzałymi fanami. Ta reputacja sprawiła, że zyskali popularność nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także wywarli wpływ za granicą, szczególnie w Japonii, gdzie ich agresywny dźwięk zapalił scenę muzyki noise. Wstawka zawiera siódme wydawnictwo zespołu – kompilację singli.

Title: Total Chaos - The Singles Collection

Artist: Chaos UK

Country: Wielka Brytania

Year: 1991

Genre: HC Punk

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 128 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Selfish Few
Fashion Change
You'll Never Own Me
The End Is Nigh
Victimised
Parental Love
Leech
Chaos
Mentally Insane
Urban Guerilla
Farmyard Boogie
Four Minute Warning
Kill Your Baby
Army
Victimised (Single Version)
No Security
What About A Future
Hypocrite
Senseless Conflict

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

While being something of an interlude immediately following Mercyful Fate’s triumphant return in “In The Shadows”, just before the departure of original bassist Timi “Grabber” Hansen, “The Bell Witch” offers a fairly rare insight into a band whose theatrical aesthetics are the stuff of legends. It is not an altogether common thing to be able to come into possession of a live performance by this band in audio form, let alone video form, unless the name of the game is bootlegs. In this respect, one might be tempted to look at this as a shameless cash grab by Metal Blade, but the contents of this speaks for itself.

One of the things that always separated the archaic tendencies of Mercyful Fate from King Diamond’s more cinema-like solo offerings is the duality of nobility and humility in its presentation. Overindulgence in complex vocal choirs and overdubbed guitar harmonies are not to be found, even in the times of greater technology that were the 90s. King and company have no need for an overblown sound, and it shows through in spite of the band’s inherent grandeur in both “The Bell Witch” and “Is That You, Melissa”, displaying a plain heavy metal aesthetic alongside heartfelt melodies and a poetic (as opposed to storyteller narration) operatic performance from the King.

In keeping with the fact that the 2 studio songs are also found in reunion studio offering “In The Shadows”, the live offerings performed by 4/5s of the original beast that put Denmark on the map are a much greater point of interest. Though I did not have the pleasure of beholding the earliest performances of this band (and what 5 year old wouldn’t want to be scared half to death by Melissa’s skull), and no official recordings of them have been released, I would venture to guess that the near flawless and crystal clear renderings of “Curse Of The Pharaohs” and “Come To The Sabbath” do this band’s early 80s stage legacy justice. Likewise, the colossal speed metal fury that is “Egypt” rivals its studio incarnation in energy and drama.

While only a smattering of live songs are a tough sell for throwing green at an EP, this is one of those cases where any self-respecting fan of classy early 80s metal needs to make an exception. With no other official live material to brag of, this band’s 1994 interlude before “Time” which could almost be considered a promo for “In The Shadows” after the fact, is obligatory. Though it will likely not warrant the same amount of ritual hearings as the first two studio albums, or even the third one, this is very fit for adorning any collection containing any or all of those releases.

hells unicorn



..::TRACK-LIST::..

1. The Bell Witch 4:34
2. Is That You, Melissa 4:38
3. Curse Of The Pharaohs 4:24
4. Egypt 4:53
5. Come To The Sabbath 6:48
6. Black Funeral 3:40

Tracks 1 and 2 taken from the album 'In The Shadows'
Tracks 3 to 6 recorded Live Mobile Recording by Westwood One Network, October 8, 1993 at The Palace, Los Angeles, CA



..::OBSADA::..

King Diamond - vocals
Hank Shermann - guitars
Michael Denner - guitars
Timi 'Grabber' Hansen - bass
Snowy Shaw - drums (on live tracks only, studio tracks feature Morten Nielsen)
Sharlee D'Angelo - bass (on live tracks)




https://www.youtube.com/watch?v=VrK-wQxuTXQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

While being something of an interlude immediately following Mercyful Fate’s triumphant return in “In The Shadows”, just before the departure of original bassist Timi “Grabber” Hansen, “The Bell Witch” offers a fairly rare insight into a band whose theatrical aesthetics are the stuff of legends. It is not an altogether common thing to be able to come into possession of a live performance by this band in audio form, let alone video form, unless the name of the game is bootlegs. In this respect, one might be tempted to look at this as a shameless cash grab by Metal Blade, but the contents of this speaks for itself.

One of the things that always separated the archaic tendencies of Mercyful Fate from King Diamond’s more cinema-like solo offerings is the duality of nobility and humility in its presentation. Overindulgence in complex vocal choirs and overdubbed guitar harmonies are not to be found, even in the times of greater technology that were the 90s. King and company have no need for an overblown sound, and it shows through in spite of the band’s inherent grandeur in both “The Bell Witch” and “Is That You, Melissa”, displaying a plain heavy metal aesthetic alongside heartfelt melodies and a poetic (as opposed to storyteller narration) operatic performance from the King.

In keeping with the fact that the 2 studio songs are also found in reunion studio offering “In The Shadows”, the live offerings performed by 4/5s of the original beast that put Denmark on the map are a much greater point of interest. Though I did not have the pleasure of beholding the earliest performances of this band (and what 5 year old wouldn’t want to be scared half to death by Melissa’s skull), and no official recordings of them have been released, I would venture to guess that the near flawless and crystal clear renderings of “Curse Of The Pharaohs” and “Come To The Sabbath” do this band’s early 80s stage legacy justice. Likewise, the colossal speed metal fury that is “Egypt” rivals its studio incarnation in energy and drama.

While only a smattering of live songs are a tough sell for throwing green at an EP, this is one of those cases where any self-respecting fan of classy early 80s metal needs to make an exception. With no other official live material to brag of, this band’s 1994 interlude before “Time” which could almost be considered a promo for “In The Shadows” after the fact, is obligatory. Though it will likely not warrant the same amount of ritual hearings as the first two studio albums, or even the third one, this is very fit for adorning any collection containing any or all of those releases.

hells unicorn



..::TRACK-LIST::..

1. The Bell Witch 4:34
2. Is That You, Melissa 4:38
3. Curse Of The Pharaohs 4:24
4. Egypt 4:53
5. Come To The Sabbath 6:48
6. Black Funeral 3:40

Tracks 1 and 2 taken from the album 'In The Shadows'
Tracks 3 to 6 recorded Live Mobile Recording by Westwood One Network, October 8, 1993 at The Palace, Los Angeles, CA



..::OBSADA::..

King Diamond - vocals
Hank Shermann - guitars
Michael Denner - guitars
Timi 'Grabber' Hansen - bass
Snowy Shaw - drums (on live tracks only, studio tracks feature Morten Nielsen)
Sharlee D'Angelo - bass (on live tracks)




https://www.youtube.com/watch?v=VrK-wQxuTXQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jockey Club, Newport, KY, 26.07.1986.

D.O.A.:
1. Class War
2. America the Beautiful
3. Dangerman
4. Lumberjack City
5. D.O.A.
6. Ready to Explode
7. Slumlord
8. Bullet Catcher (thanks BB)
9. Rich Bitch
10. Fucked Up Ronnie
11. Concrete Beach
12. War
13. General Strike
14. War in the East
15. Fuck You
16. The Prisoner

Encore 1
17. Roll Out the Barrel

Encore 2
18. Burn It Down
19. Disco Sucks

FALSE PROPHETS:
1. Blind Obedience
2. Overkill
3. Suburbanites Invade
4. Free Money
5. Somebody React
6. Underside
7. Banana Split Republic
8. Sonic Reducer




https://www.youtube.com/watch?v=C6iI7nozDjI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::TRACK-LIST::..

'Alternative Rockstand', Wellington's, Winnipeg, Manitoba, Canada 31.01.1984

1. 001 Loser's Club
2. I'm Right You're Wrong
3. America The Beautiful
4. Fucked Up Ronnie
5. Burn It Down
6. Singin' In The Rain
7. World War 3
8. Class War
9. The Warrior Lives Again
10. Thirteen
11. Interview
12. General Strike
13. Watcha Gonna Do
14. Liar For Hire
15. War
16. The Prisoner
17. Taking Care Of Business




https://www.youtube.com/watch?v=0ix-6GLkL48



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Perversity [Słowacja] to deathmetalowy zespół założony w 1995 roku. Grupę powołali do życia gitarzysta Jozef Kosc, wokalista Martin Marincak i perkusista Daniel Doros. Wkrótce skład uzupełnił basista Henrich Koval i w 1997 roku kwartet zadebiutował demówkę 'The Embarrassed'. Pierwszy longplay, pt. 'In the Garment of Lust', ujrzał światło dzienne w 2003 roku.



..::TRACK-LIST::..

1. Hallucinatory Mutilate 03:38
2. Decomposition 03:11
3. The Terrifying Jewel of Fear 06:26
4. In the Garment of Lust 04:17
5. Carnivorous Visions 03:18
6. Insane Angelic Suffering 04:14
7. Eyes of Primitivism Closed Forever 02:54
8. An Averted Collapse 04:32
9. Disillusioned (Re-recorded Version) 03:05

10. The Worms Among Us (Bonus Song) 03:01



..::OBSADA::..

Vocals - Martin Marincak
Bass Guitar - Martin Kukol
Drums - Marek Stasak
Guitar - Dano Kochanik, Jozef Kosc




https://www.youtube.com/watch?v=13cOk3rrT4o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!