..::INFO::..

Lambrini Girls to angielska grupa punkrockowa. Założony w Brighton zespół składa się obecnie z Phoebe Lunny i Lilly Macieira. Wstawka zwiera debiutancki album zespołu. Bardzo dobra płyta!!!

Artist: Lambrini Girls

Title: Who Let The Dogs Out

Country: Wielka Brytania

Year: 2025

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Bad Apple
2.Company Culture
3.Big Dick Energy
4.No Homo
5.Nothing Tastes As Good As It Feels
6.You're Not from Around Here
7.Scarcity is Fake (Communist Propaganda)
8.Filthy Rich Nepo Baby
9.Special Different
10.Love
11.Cuntology 101

..::INFO::..

Ścieżka dźwiękowa z filmu Borat.

Title: Borat (OST)

Artist: V.A .

Country: V.A

Year: 2006

Genre: Punk

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 200 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Esma Redzepova - Chaje Shukarije
2 Fanfare Cioczrlia - Born to Be Wild
3 Sacha Baron Cohen - Dialoguing Excerpt from Moviefilm 1
4 Kocani Orkestar - Siki, Siki Baba
5 Jony Iliev and Band - Gypsy's Kolo
6 Sacha Baron Cohen - Dialoguing Excerpt from Moviefilm 2
7 Stefan de la Barbulesti - Eu Vin Acasa Cu Drag
8 Sacha Baron Cohen and Anthony Hines - In My Country There is Problem (Throw the Jew Down the Well)
9 Erran Baron Cohen - Grooming Pubis
10 OMFO - Magic Mamaliga
11 Sacha Baron Cohen - Dialoguing Excerpt from Moviefilm 3
12 OMFO - Money Boney
13 Sacha Baron Cohen and Belinda Bedekovic - You Be My Wifelyrics
14 Goran Bregovic - Ederlezi (Scena Djurdjevdana Na Reci)
15 Sacha Baron Cohen - Dialoguing Excerpt from Moviefilm 4 ("Have Truck Die")
16 Mahala Rai Banda vs. Shantel - Mahalageasca (Bucovina Dub)
17 Sacha Baron Cohen - Dialoguing Excerpt from Moviefilm 5
18 Erran Baron Cohen - O Kazakhstan

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Karin Stanek - Moje złote przeboje
---------------------------------------------------------------------

Artist.........: Karin Stanek
Album..........: Moje złote przeboje
Genre..........: Pop
Source.........: CD
Year...........: 2006
Ripper.........: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec..........: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality........: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.......: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags...........: VorbisComment
Information....:

Included.......: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers.........: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Karin Stanek - Jedziemy autostopem [02:35]
2. Karin Stanek - Trzysta tysięcy gitar [02:04]
3. Karin Stanek - Będziesz tylko w tej piosence [01:56]
4. Karin Stanek - Czy krasnoludki sa na świecie [02:23]
5. Karin Stanek - Big-Beatland [02:12]
6. Karin Stanek - Czekoladowy krem [02:41]
7. Karin Stanek - Malowana piosenka [02:59]
8. Karin Stanek - Piosenka o warkoczach [02:08]
9. Karin Stanek - Sobota to mój dzień [02:09]
10. Karin Stanek - Tato kup mi dżinsy [01:42]
11. Karin Stanek - Piosenka z uśmiechem [02:00]
12. Karin Stanek - To nie moja wina [02:37]
13. Karin Stanek - Uparta Katarzyna [03:22]
14. Karin Stanek - Wala-twist [02:27]
15. Karin Stanek - Gaz panie szofer [02:13]
16. Karin Stanek - Biała bluzka czarne spodnie [02:17]
17. Karin Stanek - Wio kary [02:41]
18. Karin Stanek - Dla młodych ten twist [02:43]
19. Karin Stanek - Zielona serce [02:31]
20. Karin Stanek - Chłopiec z gitarą [02:42]

Playing Time.........: 48:31
Total Size...........: 315,70 MB

...( Info )...

Artist: VA - Armin van Buuren
Album: A State Of Trance 1213
Genre: Trance, Progressive, Electronic
Duration: 01:23:36
Codec: FLAC
Bitrate: 16BITS 44.1 Kbps


...( TrackList )...

1. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 7)[00:40]
2. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 8)[00:37]
3. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (This Week's Service For Dreamers, Pt. 1)[00:39]
4. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (This Week's Service For Dreamers, Pt. 2)[00:35]
5. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (This Week's Service For Dreamers, Pt. 3)[00:32]
6. Gaia - Status Excessu D (The Official A State Of Trance 500 Anthem) [ASOT 1213] [Service For Dreamers][03:05]
7. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Contact 'Service For Dreamers'[00:52]
8. Armin van Buuren & Omnia - Love (138 Mix) [ASOT 1213]  [04:03]
9. Armin van Buuren & Fiora - Waiting For The Night (ASOT 1213) (Richard Durand Remix)[03:23]
10. Orjan Nilsen, Mark Sixma & nilsix - Bring Back The Techno (ASOT 1213)[03:34]
11. Cygnus X - Superstring (ASOT 1213) (nilsix Remix)    [02:34]
12. Armin van Buuren, Alok, Norma Jean Martine & Lawrent - Euphoria (with Alok) [ASOT 1213] (Richard Durand Remix)[03:28]
13. Felix - Don't You Want Me (ASOT 1213) (KI/KI Remix)   [02:15]
14. ID - A State Of Trance ID #002 (ASOT 1213)       [02:28]
15. Armin van Buuren & Ben Hemsley feat. Lucy Pullin - Is It Beautiful? (A State of Trance 2025 TRANSFORMATION Anthem) [ASOT 1213] (Armin van Buuren Guest Mix Edit)[04:54]
16. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Track Recap, Pt. 3)[00:40]
17. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (See you at ASOT 2025!)[00:36]
18. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Outro)[00:34]
19. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Intro)[00:41]
20. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Coming Up, Pt. 1)[00:42]
21. Armin van Buuren & Ben Hemsley feat. Lucy Pullin - Is It Beautiful? (A State of Trance 2025 TRANSFORMATION Anthem) [ASOT 1213][03:24]
22. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 1)[00:39]
23. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 2)[00:45]
24. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 3)[00:34]
25. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Coming Up, Pt. 2)[00:32]
26. Joris Voorn & Tom Walker - Burn (ASOT 1213)       [03:08]
27. Beatz from L.E. - Take Off (ASOT 1213)         [02:27]
28. Armin van Buuren & John Christian - All Night (ASOT 1213)[03:08]
29. Claptone & Chicane feat. Moya Brennan - Saltwater (ASOT 1213)[02:12]
30. ID - A State Of Trance ID #001 (ASOT 1213)       [03:34]
31. BLR & Amber Revival - Love Me Endless (ASOT 1213) [Future Favorite][03:11]
32. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Track Recap, Pt. 1)[00:41]
33. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with WWF-NL, Pt. 1)[00:46]
34. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with WWF-NL, Pt. 2)[00:40]
35. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with WWF-NL, Pt. 3)[00:38]
36. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with WWF-NL, Pt. 4)[00:42]
37. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with WWF-NL, Pt. 5)[00:48]
38. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Coming Up, Pt. 3)[00:39]
39. Ferry Corsten, Ruben de Ronde & NRG2000 - New Inner Way (ASOT 1213) [Tune Of The Week][02:12]
40. Ernesto vs Bastian - Thrill (ASOT 1213) (South Of The Stars Remix)[02:58]
41. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Track Recap, Pt. 2)[00:40]
42. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 4)[00:35]
43. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 5)[00:30]
44. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Contest Winner, Pt. 1)[00:36]
45. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Contest Winner, Pt. 2)[00:34]
46. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Contest Winner, Pt. 3)[00:31]
47. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with SUPERSTRINGS, Pt. 1)[00:38]
48. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with SUPERSTRINGS, Pt. 2)[00:36]
49. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (Interview with SUPERSTRINGS, Pt. 3)[00:40]
50. Ben Gold & Superstrings - The Whip (ASOT 1213)     [01:48]
51. John O'Callaghan - Memphis (ASOT 1213)         [02:49]
52. Storm - Time To Burn (ASOT 1213) (David Forbes Remix)  [02:26]
53. Armin van Buuren - A State of Trance (ASOT 1213) (ASOT 2025 Event, Pt. 6)[00:43]

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Przyjemna i treściwa produkcja, świetna technika.
Cóż można dodać... Bardzo dobra płyta!



One of my most anticipated releases of the year, ‘Where Gods Live and Men Die’ does not disappoint. Capilla Ardiente is easily the most interesting doom metal band in the world these days, as they incorporate all the traits of the genre, but manage to put their own spin on them with elements of doom/death – though those are admittedly limited on their new album – and epic tradtional heavy metal. All of their material so far has been an adventure to listen to, and their third full-length is no different. It is a must-hear for anyone who likes slower metal.

Compositionally, it would not be a stretch to call Capilla Ardiente a progressive doom metal band, were it not for the Solitude Aeturnus clones that usually carry that moniker. The four long songs – only ‘As I Lie on the Summit’ stays under the ten-minute mark, and only just – go through a lot of different movements, almost as if they are the metallic equivalents of symphonic poems, full of subtle tempo and atmosphere changes, as well as truly monumental riff work. On top of that, Felipe Plaza Kutzbach once again proves that he possesses the ultimate clean voice for mournful metal.

There aren’t any truly funereal dirge sections on ‘Where Gods Live and Men Die’ like there occasionally were on the band’s incredible debut full-length ‘Bravery, Truth and the Endless Darkness‘. However, the album is such a dynamic work that this does not matter. For one, the sense of desperate anger in Capilla Ardiente’s music remains. Also, while ‘Where Gods Live and Men Die’ might spend more time in lower mid-tempo territory than any of its predecessors, bassist Claudio Botarro Neira’s adventurous songwriting makes it easy to just zone out and let the music take you on the journey it wants to take you on.

Because the songs on ‘Where Gods Live and Men Die’ are written as movements or chapters in a story rather than traditional songs with a clear verse-chorus structure, the album is best experienced listened to in one setting. Every transition makes sense, though. For example: when opening track ‘Envenomed’ moves from a surprisingly melodic guitar solo by Julio Bórquez to a haunting quieter section that seamlessly morphs into an ultra-doomy climax, it becomes clear that Botarro Neira carefully constructs his compositions. ‘The Hands of Fate Around My Neck’ is the most accessible, traditional doom metal track here, while ‘Now Here. Nowhere.’ has the most recognizable riffs.

Once there was a time when it was unimaginable that the best band, the best singer, and the best composer in doom metal would be from a country like Chile. Yet, that is exactly what’s happening now. Capilla Ardiente just does doom metal right. So right, in fact, that people who are intrigued by the characteristics of the genre, but bored by the way most doom metal bands employ them might find exactly what they need on ‘Where Gods Live and Men Die’. It is another masterpiece of relatively slow, adventurous heavy metal that doesn’t really sound like anyone else. Highly recommended.

Agonymph



..::TRACK-LIST::..

1. Envenomed 12:20
2. The Hands of Fate Around My Neck 10:41
3. Now Here. Nowhere. 12:36
4. As I Lie on the Summit 09:44



..::OBSADA::..

Felipe Plaza Kutzbach - Vocals
Julio Bórquez - Guitars
Igor Leiva - Guitars
Claudio Botarro Neira - Bass
Francisco Aguirre - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=Wz9PDl1NC6M



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Przyjemna i treściwa produkcja, świetna technika.
Cóż można dodać... Bardzo dobra płyta!



One of my most anticipated releases of the year, ‘Where Gods Live and Men Die’ does not disappoint. Capilla Ardiente is easily the most interesting doom metal band in the world these days, as they incorporate all the traits of the genre, but manage to put their own spin on them with elements of doom/death – though those are admittedly limited on their new album – and epic tradtional heavy metal. All of their material so far has been an adventure to listen to, and their third full-length is no different. It is a must-hear for anyone who likes slower metal.

Compositionally, it would not be a stretch to call Capilla Ardiente a progressive doom metal band, were it not for the Solitude Aeturnus clones that usually carry that moniker. The four long songs – only ‘As I Lie on the Summit’ stays under the ten-minute mark, and only just – go through a lot of different movements, almost as if they are the metallic equivalents of symphonic poems, full of subtle tempo and atmosphere changes, as well as truly monumental riff work. On top of that, Felipe Plaza Kutzbach once again proves that he possesses the ultimate clean voice for mournful metal.

There aren’t any truly funereal dirge sections on ‘Where Gods Live and Men Die’ like there occasionally were on the band’s incredible debut full-length ‘Bravery, Truth and the Endless Darkness‘. However, the album is such a dynamic work that this does not matter. For one, the sense of desperate anger in Capilla Ardiente’s music remains. Also, while ‘Where Gods Live and Men Die’ might spend more time in lower mid-tempo territory than any of its predecessors, bassist Claudio Botarro Neira’s adventurous songwriting makes it easy to just zone out and let the music take you on the journey it wants to take you on.

Because the songs on ‘Where Gods Live and Men Die’ are written as movements or chapters in a story rather than traditional songs with a clear verse-chorus structure, the album is best experienced listened to in one setting. Every transition makes sense, though. For example: when opening track ‘Envenomed’ moves from a surprisingly melodic guitar solo by Julio Bórquez to a haunting quieter section that seamlessly morphs into an ultra-doomy climax, it becomes clear that Botarro Neira carefully constructs his compositions. ‘The Hands of Fate Around My Neck’ is the most accessible, traditional doom metal track here, while ‘Now Here. Nowhere.’ has the most recognizable riffs.

Once there was a time when it was unimaginable that the best band, the best singer, and the best composer in doom metal would be from a country like Chile. Yet, that is exactly what’s happening now. Capilla Ardiente just does doom metal right. So right, in fact, that people who are intrigued by the characteristics of the genre, but bored by the way most doom metal bands employ them might find exactly what they need on ‘Where Gods Live and Men Die’. It is another masterpiece of relatively slow, adventurous heavy metal that doesn’t really sound like anyone else. Highly recommended.

Agonymph



..::TRACK-LIST::..

1. Envenomed 12:20
2. The Hands of Fate Around My Neck 10:41
3. Now Here. Nowhere. 12:36
4. As I Lie on the Summit 09:44



..::OBSADA::..

Felipe Plaza Kutzbach - Vocals
Julio Bórquez - Guitars
Igor Leiva - Guitars
Claudio Botarro Neira - Bass
Francisco Aguirre - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=Wz9PDl1NC6M



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Chaos UK to siła, z którą należy się liczyć w świecie punk rocka! Powstała w 1979 roku w Portishead w Somerset, ta ikoniczna grupa, prowadzona przez tajemniczego wokalistę znanego po prostu jako Chaos, na zawsze zapisała się w annałach historii anarcho-punka. Z dźwiękiem, który jest nieprzepraszająco szybki, surowy i konfrontacyjny, wyróżnili się jako przedstawiciele brytyjskiej sceny anarcho-punk w latach 80. Chaos UK to nie tylko byt muzyczny - to zjawisko kulturowe, które przesiąka swoją muzykę społecznie świadomymi tekstami i surową postawą, która głęboko koresponduje z ich zagorzałymi fanami. Ta reputacja sprawiła, że zyskali popularność nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także wywarli wpływ za granicą, szczególnie w Japonii, gdzie ich agresywny dźwięk zapalił scenę muzyki noise. Wstawka zawiera szoste wydawnictwo zespołu, album nagrany na żywo w Japonii.

Title: Live In Japan

Artist: Chaos UK

Country: Wielka Brytania

Year: 1991

Genre: HC Punk

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 192 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Kill Your Baby
2.Indecision
3.4 Minutes Warning
4.Too Cool For School, Too Stupid For The Real World
5.Head On A Pole
6.Farmyard Boogie
7.Vicious
8.Lawless Britain
9.Detention Centre
10.Mid Touch
11.2010
12.Crap Song
13.Cide 1 IUP
14.Down On The Farm
15.Police Story
16.Speed (Encore)

..::INFO::..

Trzeci album kanadyjskiego zespołu grającego reggae i ska. Łącznie wydali cztery płyty.

Title: Not a Perfect World

Artist: Random Order

Country: Kanada

Year: 1994

Genre: Ska, Reggae

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Perfect World
2 Fashion
3 Less is More
4 Presidense Choix
5 Things Fall Apart
6 Resistance
7 Glad to See You Go
8 Joire de Vivre
9 Fraction
10 Oppression
11 Things Fall Apart Dub Mix
12 Perfect World Dub Mix
13 Shame Shame Shame

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
TEST - Przygoda Bez Miłości
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: TEST
Album................: Przygoda Bez Miłości
Genre................: Hard Rock
Source...............: CD
Year.................: 2000
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 68 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. TEST - Przygoda Bez Miłości [02:35]
2. TEST - Gdy Gaśnie W Nas Płomień [02:27]
3. TEST - Matylda [02:22]
4. TEST - Płyń Pod Prąd [03:14]
5. TEST - Śnij O Mnie [03:11]
6. TEST - Sam Sobie Żeglarzem [03:37]
7. TEST - Wybij Sobie Z Głowy [03:53]
8. TEST - Testament [04:46]
9. TEST - Świat Jaki Jest [04:12]
10. TEST - Żółw Na Galapagos [03:32]
11. TEST - Licz Na Siebie Sam [04:49]
12. TEST - Droga Przez Sen [03:50]
13. TEST - Po Horyzontu Kres [05:35]
14. TEST - Livin'in Sin [04:42]
15. TEST - Inna Jest Noc [03:17]
16. TEST - Zguba [03:13]
17. TEST - W Pogoni Dnia [04:32]
18. TEST - Nie Bądź Taka Pewna Siebie [03:12]
19. TEST - Smoke On The Water [05:37]

Playing Time.........: 01:12:46
Total Size...........: 497,26 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

O Galusie wspominaliśmy wam zanim jego mistrzowski bit pojawił się na albumie HIFI Bandy i zanim zrobił cały, bardzo twórczy muzycznie, a jednocześnie mocno czerpiący z korzeni hip-hopu album z Hadesem. Ci którzy pamiętają takie rzeczy jak opisywane u nas w Przegapifszy "Retro Lyrics" wiedzą, że Pokój Czarnych Płyt to nie tylko produkcja bitów dla raperów, ale też muzyka instrumentalna. Chwilami eksperymentalna, a czasem wręcz zniewalająca swoimi pięknymi comebackami do korzeni. Splatająca nowoczesność nowoczesność i tradycję w sposób zupełnie naturalny, a przez to tak imponujący. Minął rok, a Galus nie tylko jest znacznie bardziej rozpoznawalny jako beatmaker, ale też ma na koncie kolejne autorskie cacko, tym razem wydane przez UKnowMe Records.

Premiery "Nowe Dobro To Zło" i "Futury" zbiegały się po części w czasie, dlatego można było się zastanowić czy produkcje będą jakkolwiek połączone, komplementarne czy raczej stworzone na zasadzie "to przy czym nie mogłem poszaleć na jednym projekcie, zrobię sobie na drugim". Jak to wygląda w przypadku "Futury"?

Niezwykle ciekawie, choć ponownie nierówno. Dla Galusa pod pewnymi względami rozwiązania instrumentalne mogą być korzystniejsze. Potrafi zainteresować ciekawą aranżacją, ale też ma (wysoko cenioną przeze mnie) skłonność do sięgania po muzyczne rozwiązania, które swoim klimatem same opowiadają historie. Nie brakuje w tym dynamiki, bo np. otwierająca album, tytułowa "Futura" to rzecz nie tylko bujająca mocną, bardzo fajnie brzmiącą perkusją, ale rzecz potężnie wkręcająca poprzez samplowane motywy. Fantastyczny motyw wokalny, ale też chwilami wrażenie, że trochę brakuje pomysłów na aranżację. No właśnie... Bywa tutaj, że w produkcji dzieje się niewiele i o ile w niektórych przypadkach moc głównego motywu może stanowić wymówkę, o tyle np. przy "Valium" można się trochę zniecierpliwić. Dodanie pojedynczych, często aż nazbyt wykręconych dźwięków do głównej pętli to trochę mniej niż można było się spodziewać. Nie jest to na szczęście regułą, raczej rzadkością.

Cieszy to, że Galus nie jest raczej gościem, który oldschoolowym podejściem usprawiedliwia się przed postawieniem kroku naprzód i próby swoich sił w bardziej eksperymentalnej muzyce. To dobrze. Z drugiej strony, nie wszystkie z nich na tej płycie trzymają poziom, a kiedy się robi wosk to lepiej taki, żeby słuchacz łykał go na raz bez mrugnięcia okiem. Każdy z numerów ma w sobie coś intrygującego, ale nie każdy wytrzymuje próbę 2-3 minutowej aranżacji, która zainteresuje słuchacza nie mniej niż np. wokal Hadesa.

Nie warto pominąć faktu, że Galus po raz kolejny daje nam trochę muzyki przed którą można tylko chylić czoła i bić brawa. Pierwsza piątka otwierająca płytę to coś niemalże idealnego. "Purple Rain" z tym niesamowicie użytym wokalnym fragmentem i strasznie "długą" perkusją czy fantastycznie zbasowane i przez to morderczo głębokie "Remember Me". Nie gorzej jest ze "Spaceway" i mistrzowskim "Lost Accordion" w które to numery można po prostu wsiąknąć. Na wiele godzin. Sprawdźcie ten album, choćby z ciekawości. Jestem pewien, że zostanie w waszej pamięci na długi czas, jeśli nawet nie pojedyncze produkcje to ten analogowy, wykręcony klimat całości, który z jednej strony miło koajrzy się z Madlibem czy Dillą, z drugiej sporo własnych pomysłów i rozwiązań, które tworzą unikalny klimat muzyki z Pokoju Czarnych Płyt. Nie jest idealnie, ale na czwórkę z plusem zasługuje co najmniej.

Daniel Wardziński



..::TRACK-LIST::..

1. Futura 03:10
2. Purple Rain 02:53
3. Remember Me 02:51
4. Spaceway 02:21
5. Lost Accordion 03:04
6. Cubism 00:53
7. Sicking Suite 03:42
8. Aquarius 02:06
9. Door to the Mind 02:36
10. Bombay Child 02:38
11. Valium 02:14
12. Odyssey 03:04



..::OBSADA::..

Producer, Recorded By, Mixed By - Rafał 'Galus' Gałaszewski
Saxophone - Dominik Gałązka (tracks: 5)




https://www.youtube.com/watch?v=kvRhaGEXo70



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

O Galusie wspominaliśmy wam zanim jego mistrzowski bit pojawił się na albumie HIFI Bandy i zanim zrobił cały, bardzo twórczy muzycznie, a jednocześnie mocno czerpiący z korzeni hip-hopu album z Hadesem. Ci którzy pamiętają takie rzeczy jak opisywane u nas w Przegapifszy "Retro Lyrics" wiedzą, że Pokój Czarnych Płyt to nie tylko produkcja bitów dla raperów, ale też muzyka instrumentalna. Chwilami eksperymentalna, a czasem wręcz zniewalająca swoimi pięknymi comebackami do korzeni. Splatająca nowoczesność nowoczesność i tradycję w sposób zupełnie naturalny, a przez to tak imponujący. Minął rok, a Galus nie tylko jest znacznie bardziej rozpoznawalny jako beatmaker, ale też ma na koncie kolejne autorskie cacko, tym razem wydane przez UKnowMe Records.

Premiery "Nowe Dobro To Zło" i "Futury" zbiegały się po części w czasie, dlatego można było się zastanowić czy produkcje będą jakkolwiek połączone, komplementarne czy raczej stworzone na zasadzie "to przy czym nie mogłem poszaleć na jednym projekcie, zrobię sobie na drugim". Jak to wygląda w przypadku "Futury"?

Niezwykle ciekawie, choć ponownie nierówno. Dla Galusa pod pewnymi względami rozwiązania instrumentalne mogą być korzystniejsze. Potrafi zainteresować ciekawą aranżacją, ale też ma (wysoko cenioną przeze mnie) skłonność do sięgania po muzyczne rozwiązania, które swoim klimatem same opowiadają historie. Nie brakuje w tym dynamiki, bo np. otwierająca album, tytułowa "Futura" to rzecz nie tylko bujająca mocną, bardzo fajnie brzmiącą perkusją, ale rzecz potężnie wkręcająca poprzez samplowane motywy. Fantastyczny motyw wokalny, ale też chwilami wrażenie, że trochę brakuje pomysłów na aranżację. No właśnie... Bywa tutaj, że w produkcji dzieje się niewiele i o ile w niektórych przypadkach moc głównego motywu może stanowić wymówkę, o tyle np. przy "Valium" można się trochę zniecierpliwić. Dodanie pojedynczych, często aż nazbyt wykręconych dźwięków do głównej pętli to trochę mniej niż można było się spodziewać. Nie jest to na szczęście regułą, raczej rzadkością.

Cieszy to, że Galus nie jest raczej gościem, który oldschoolowym podejściem usprawiedliwia się przed postawieniem kroku naprzód i próby swoich sił w bardziej eksperymentalnej muzyce. To dobrze. Z drugiej strony, nie wszystkie z nich na tej płycie trzymają poziom, a kiedy się robi wosk to lepiej taki, żeby słuchacz łykał go na raz bez mrugnięcia okiem. Każdy z numerów ma w sobie coś intrygującego, ale nie każdy wytrzymuje próbę 2-3 minutowej aranżacji, która zainteresuje słuchacza nie mniej niż np. wokal Hadesa.

Nie warto pominąć faktu, że Galus po raz kolejny daje nam trochę muzyki przed którą można tylko chylić czoła i bić brawa. Pierwsza piątka otwierająca płytę to coś niemalże idealnego. "Purple Rain" z tym niesamowicie użytym wokalnym fragmentem i strasznie "długą" perkusją czy fantastycznie zbasowane i przez to morderczo głębokie "Remember Me". Nie gorzej jest ze "Spaceway" i mistrzowskim "Lost Accordion" w które to numery można po prostu wsiąknąć. Na wiele godzin. Sprawdźcie ten album, choćby z ciekawości. Jestem pewien, że zostanie w waszej pamięci na długi czas, jeśli nawet nie pojedyncze produkcje to ten analogowy, wykręcony klimat całości, który z jednej strony miło koajrzy się z Madlibem czy Dillą, z drugiej sporo własnych pomysłów i rozwiązań, które tworzą unikalny klimat muzyki z Pokoju Czarnych Płyt. Nie jest idealnie, ale na czwórkę z plusem zasługuje co najmniej.

Daniel Wardziński



..::TRACK-LIST::..

1. Futura 03:10
2. Purple Rain 02:53
3. Remember Me 02:51
4. Spaceway 02:21
5. Lost Accordion 03:04
6. Cubism 00:53
7. Sicking Suite 03:42
8. Aquarius 02:06
9. Door to the Mind 02:36
10. Bombay Child 02:38
11. Valium 02:14
12. Odyssey 03:04



..::OBSADA::..

Producer, Recorded By, Mixed By - Rafał 'Galus' Gałaszewski
Saxophone - Dominik Gałązka (tracks: 5)




https://www.youtube.com/watch?v=kvRhaGEXo70



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Kapitan Nemo - The Best Of
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Kapitan Nemo
Album................: The Best Of
Genre................: Elektro-rock
Source...............: CD
Year.................: 1992
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. bitrate: 57 %kbps)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Reedycja 1998 Sonic Records

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Kapitan Nemo - Słodkie słowo wolność [04:42]
2. Kapitan Nemo - SOS dla planety [03:38]
3. Kapitan Nemo - Elektroniczna cywilizacja [04:25]
4. Kapitan Nemo - Zimne kino [03:47]
5. Kapitan Nemo - Twoja Lorelei [04:01]
6. Kapitan Nemo - Bar Paradise [04:34]
7. Kapitan Nemo - Samotność jest jak bliski brzeg [04:44]
8. Kapitan Nemo - Wideonarkomania [04:16]
9. Kapitan Nemo - Najbliższy czas [05:05]
10. Kapitan Nemo - Kurs tańca [05:43]
11. Kapitan Nemo - Idę wciąż do ciebie [04:25]
12. Kapitan Nemo - Do ciebie wołam [03:39]
13. Kapitan Nemo - In a Little While [03:27]
14. Kapitan Nemo - Zawsze kochaj mnie [04:37]
15. Kapitan Nemo - Nic się nie zmienia [04:14]
16. Kapitan Nemo - To jest kłamstwo [03:28]

Playing Time.........: 01:08:51
Total Size...........: 395,88 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To wspaniałe wydawnictwo przygotowano dla uczczenia 40. rocznicy powstania zespołu. Pięknie wydany zestaw zawiera 21 CD (zremasterowanych i opakowanych jak LP), 36-stronicową książeczkę z historią zespołu i szczegółowymi opisami każdego albumu oraz 32-stronicową książkę ze wspomnieniami Manfreda, anegdotami i plakatem przedstawiającym aktualny skład zespołu.

Atrakcją jest bez wątpienia album 'Live In Ersingen' zarejestrowany 22 lipca 2011r. z nowym wokalistą Robertem Hartem oraz kompilacja 'Leftovers' zawierająca przebojowe single, nie publikowane wcześniej nagrania oraz rarytasy.
Nakład zestawu jest limitowany!



..::TRACK-LIST::..

CD 4 - Solar Fire (1973):
1. Father Of Day, Father Of Night 9:54
2. In The Beginning, Darkness 5:22
3. Pluto The Dog 2:51
4. Solar Fire 5:19
5. Saturn, Lord Of The Ring / Mercury, The Winged Messenger 6:34
6. Earth The Circle (Part 2) 3:25
7. Earth The Circle (Part 1) 3:50



..::OBSADA::..

Manfred Mann - organ, Mellotron, Minimoog synthesiser, vocals on 'Earth, the Circle Part 1'
Mick Rogers - guitar, vocals
Colin Pattenden - bass guitar
Chris Slade - drums

Additional musicians:
Irene Chanter - backing vocals
Doreen Chanter - backing vocals
Grove Singers - backing vocals
Paul Rutherford - trombone
Peter Miles - additional percussion on 'In the Beginning, Darkness'




https://www.youtube.com/watch?v=o7gmEzzXzpA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To wspaniałe wydawnictwo przygotowano dla uczczenia 40. rocznicy powstania zespołu. Pięknie wydany zestaw zawiera 21 CD (zremasterowanych i opakowanych jak LP), 36-stronicową książeczkę z historią zespołu i szczegółowymi opisami każdego albumu oraz 32-stronicową książkę ze wspomnieniami Manfreda, anegdotami i plakatem przedstawiającym aktualny skład zespołu.

Atrakcją jest bez wątpienia album 'Live In Ersingen' zarejestrowany 22 lipca 2011r. z nowym wokalistą Robertem Hartem oraz kompilacja 'Leftovers' zawierająca przebojowe single, nie publikowane wcześniej nagrania oraz rarytasy.
Nakład zestawu jest limitowany!



..::TRACK-LIST::..

CD 4 - Solar Fire (1973):
1. Father Of Day, Father Of Night 9:54
2. In The Beginning, Darkness 5:22
3. Pluto The Dog 2:51
4. Solar Fire 5:19
5. Saturn, Lord Of The Ring / Mercury, The Winged Messenger 6:34
6. Earth The Circle (Part 2) 3:25
7. Earth The Circle (Part 1) 3:50



..::OBSADA::..

Manfred Mann - organ, Mellotron, Minimoog synthesiser, vocals on 'Earth, the Circle Part 1'
Mick Rogers - guitar, vocals
Colin Pattenden - bass guitar
Chris Slade - drums

Additional musicians:
Irene Chanter - backing vocals
Doreen Chanter - backing vocals
Grove Singers - backing vocals
Paul Rutherford - trombone
Peter Miles - additional percussion on 'In the Beginning, Darkness'




https://www.youtube.com/watch?v=o7gmEzzXzpA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

CD 6 - Majestic Theatre (Box Recordings 1972-2022, Volume 6)
1. Uncle Toby And The Fly 2:06
2. Melocactus Mazelianus 3:19
3. Brute Weise (Bright Field) 4:20
4. Cri Du Camelion 13:44
5. Vorfruhling (Early Spring) 4:52
6. The Frog And The Spoon 16:02
7. Doch Noch 5:12
8. Himmel 22:47




SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drummer, composer, lyricist, improviser, cultural theorist and the individual largely responsible for the existence of ReR/Recommended records, Chris Cutler (like his longtime musical sparring partner Fred Frith) has cast a long shadow over avant rock for over 30 years. He first came to prominence when he joined Henry Cow in 1971, but he had been active on London's psychedelic/underground scene since the mid 60s, and in the early 70s formed the Ottawa Music Company (a large collective of rock composers) with sometime Egg/Hatfields keyboards player Dave Stewart.

When Henry Cow ceased working in 1978, he was instrumental in setting up Recommended Records along with Nick Hobbs, Henry Cow's ex-manager, initially as a distribution service and subsequently as a label in its own right. He also formed the excellent Art Bears with Fred Frith and Dagmar Krause, in which he was lyricist as well as the drummer. Since then he has been involved in a bewildering number of projects, often simultaneously, including The Residents, Pere Ubu, News From Babel, Cassiber, Aqsak Maboul, The EC Nudes and P53. He has also worked as an improviser, notably with Fred Frith (see seperate entry), Thomas DiMuzio and Zeena Parkins. Further to all this, he has also developed a unique electric drum kit - to quote from the man himself: "There are no samples, pads or triggers, just acoustic drums amplified and modified with standard electronic processors ... All this is run into a small 16 channel mixer and out through various standard pedals and guitar effects" (from the sleevenotes to Solo). More details can be found on his website. At various points in its evolution, this kit can be heard on all his post Henry Cow recordings. To date there have been only 2 Cutler solo releases; Solo is live improvisations on the electric drumkit, while Twice Around The World is an album of soundscapes created for London based Resonance FM and described as 'an experiment in listening'. The discography also includes 2 albums recorded with electronics performer Thomas DiMuzio (who has also worked with 5UUs) and one with Zeena Parkins (News From Babel, Skeleton Crew).

A masterful and highly original drummer, he is well worth catching live where his unique style can be seen as well as heard. All of his albums can be recommended, but his collaborations with Thomas DiMuzio are perhaps the best place to start, in particular the masterful Dust. See also Cutler/Frith.

A seminal figure in the RIO scene, Cutler's solo and collaborative works are an essential addition to the RIO/Avant prog category.



10 CDs, 1 DVD, 80pp booklet and box.
To make public a mass of unreleased material I decided to wrap this musical collection into a box. These 10 CDs (and a DVD) include over five hours of unreleased materials, my three previously released solo CDs (‘solo’, ‘twice around the earth’ and ‘there and back again’); plus a double CD collection of tracks spanning 50 years of official recordings (It Makes Sense to Me), as well as the 22-hour radio programme I made for Radio Art Zone last year (that’s on the DVD). 36 hours. Comes with 2 fat books of documentation, artwork, photographs, published and unpublished texts.
for the avoidance of all confusion: of the 5 CDs of 'unreleased materials', 100 copies of 4 of them were privately printed for japan (as CC100, 200, 300 & 400), so a few of you may have them. CC500, the two books and the DVD appear for the first time.

The subscription edition is numbered and signed and comes with an extra CD not otherwise available.



..::TRACK-LIST::..

CD 6 - Majestic Theatre (Box Recordings 1972-2022, Volume 6)
1. Uncle Toby And The Fly 2:06
2. Melocactus Mazelianus 3:19
3. Brute Weise (Bright Field) 4:20
4. Cri Du Camelion 13:44
5. Vorfruhling (Early Spring) 4:52
6. The Frog And The Spoon 16:02
7. Doch Noch 5:12
8. Himmel 22:47




SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



'Nie uważam, żeby to był koncert reaktywacyjny. Nie możemy się zreformować, ponieważ nigdy tak naprawdę się nie rozstaliśmy i zawsze pozostawaliśmy razem energetycznie, w zasadzie można powiedzieć, że tak naprawdę nigdy się nie uformowaliśmy'

Steve Hillage



..::TRACK-LIST::..

You Can't Kill Me 10:36
Radio Gnome Invisible 7:11
Tomorrow Afternoon 2:50
Dynamite / I Am Your Animal 6:57
Flute Salad 3:52
Oily Way 2:59
Outer Temple 2:03
Inner Temple 3:04
Zero The Hero And The Witches Spell 11:43
I Am Your Pussy 5:17
Tropical Fish 6:34
Selene 4:34
I Never Glid Before 6:27
Sad Street 6:19
Magdalene 8:32
A Sprinkling Of Clouds 11:24
She Is The Great Goddess 1:18
Master Builder 7:59
The Isle Of Everywhere 8:28
You Never Blow Yr Trip Forever 17:50



..::OBSADA::..

Bass - Michael Howlettt
Vocals - Gilli S Myth O Logue
Synthesizer - Mi Que Tte Girau Dy
Synthesizer, Keyboards, Vocals - Gong Moon Weed
Tenor Saxophone, Flute - Theo Traviscitude
Guitar - Steve S Killage
Guitar [Glissando], Vocals - Daedelus Ale&Yen
Drum - Chris Taylor
Duduk - Bloomdidier Male Herbe
Flute, Soprano Saxophone - Midier Dalherbe




https://www.youtube.com/watch?v=tM4NJFj3IN0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Mastering wykonany przez Patricka W. Engela w TEMPLE OF DISHARMONY w lipcu 2024 r. Materiał źródłowy dostarczony przez samych artystów.

Ten koncert nie został nagrany w sposób profesjonalny.
SORTILEGE nigdy nie wydało prawdziwego albumu koncertowego, ale te rzadkie nagrania oddają energię typowego koncertu z lat 80., więc mają bardzo wysoką wartość historyczną.

Jeśli oczekujesz wysokiej jakości nagrania, to nie jest dla Ciebie!!!

Jeśli jesteś maniakiem SORTILEGE i chcesz posłuchać fantastycznego koncertu, musisz go mieć.
To duch starych nagrań bootlegowych, które wszyscy kochamy.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. La montagne qui saigne 05:36
2. Amazone 03:28
3. Gladiateur 04:04
4. Messager 04:06
5. Délire d'un fou 05:37
6. La hargne des tordus 05:00
7. Nuit des limbes 03:16
8. Progéniture + Guitar Solo 06:19
9. Chasse le dragon + Drum Solo 07:13

CD 2:
1. Le cyclope de l'étang 04:08
2. Quand un aveugle rêve 07:26
3. Le dernier des travaux d'Hercule 03:37
4. Métamorphose 07:50
5. Majesté 05:14
6. Marchand d'hommes 07:26
7. Mourir pour une princesse 05:24
8. Sortilège 05:01





SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Mastering wykonany przez Patricka W. Engela w TEMPLE OF DISHARMONY w lipcu 2024 r. Materiał źródłowy dostarczony przez samych artystów.

Ten koncert nie został nagrany w sposób profesjonalny.
SORTILEGE nigdy nie wydało prawdziwego albumu koncertowego, ale te rzadkie nagrania oddają energię typowego koncertu z lat 80., więc mają bardzo wysoką wartość historyczną.

Jeśli oczekujesz wysokiej jakości nagrania, to nie jest dla Ciebie!!!

Jeśli jesteś maniakiem SORTILEGE i chcesz posłuchać fantastycznego koncertu, musisz go mieć.
To duch starych nagrań bootlegowych, które wszyscy kochamy.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. La montagne qui saigne 05:36
2. Amazone 03:28
3. Gladiateur 04:04
4. Messager 04:06
5. Délire d'un fou 05:37
6. La hargne des tordus 05:00
7. Nuit des limbes 03:16
8. Progéniture + Guitar Solo 06:19
9. Chasse le dragon + Drum Solo 07:13

CD 2:
1. Le cyclope de l'étang 04:08
2. Quand un aveugle rêve 07:26
3. Le dernier des travaux d'Hercule 03:37
4. Métamorphose 07:50
5. Majesté 05:14
6. Marchand d'hommes 07:26
7. Mourir pour une princesse 05:24
8. Sortilège 05:01





SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Marek Biliński - The Best Of
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Marek Biliński
Album................: The Best Of
Genre................: Electronic
Source...............: CD
Year.................: 1998
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 69 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Bi.Ma Studio

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Marek Biliński - Super 515 [03:25]
2. Marek Biliński - Dziecko Słońca [03:29]
3. Marek Biliński - Fontanna Radości [06:37]
4. Marek Biliński - Błekitne Nimfy [06:06]
5. Marek Biliński - Taniec w Zaczarowanym Gaju [03:10]
6. Marek Biliński - Bulwary nad Rzeką Wspomnień [05:38]
7. Marek Biliński - Gwiezdne oranżerie [04:55]
8. Marek Biliński - Śpiew Rajskich Ptaków [02:11]
9. Marek Biliński - Początek Światła [08:12]
10. Marek Biliński - Ucieczka z Tropiku [03:58]
11. Marek Biliński - Kosmiczne Opowiadania [04:47]
12. Marek Biliński - Dom w Dolinie Mgieł [03:42]
13. Marek Biliński - Wolne Loty [03:30]
14. Marek Biliński - Porachunki z Bliźniakami [04:51]
15. Marek Biliński - Po Drugiej Stronie Świata [10:03]

Playing Time.........: 01:14:37
Total Size...........: 526,20 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Perfect - 1981-1989 vol. 1
Perfect - 1977-1991 Vol. 2
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Perfect
Genre................: Rock
Source...............: CD
Year.................: vol 1 - 1989. vol 2 - 1991.
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 61 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD


---------------------------------------------------------------------
Tracklisting vol 1
---------------------------------------------------------------------

01. Ale w koło jest wesoło [0:03:53.60]
02. Bażancie życie [0:04:40.93]
03. Obracam w palcach złoty pieniądz [0:04:15.29]
04. Nie mogę Ci wiele dać [0:03:45.50]
05. Nie płacz Ewka [0:05:43.06]
06. Czytanka dla Janka [0:04:11.16]
07. Nasza muzyka wzbudza strach [0:04:54.93]
08. Po co? [0:04:26.13]
09. Pepe wróć [0:05:33.80]
10. Chcemy być sobą [0:05:28.66]
11. Wyspa, drzewo, zamek [0:03:23.00]
12. Autobiografia [0:04:35.44]
13. Biała mysz [0:04:04.80]
14. Druga czytanka dla Janka [0:03:32.89]
15. Oczy czarne [0:00:41.64]
16. Żywy stąd nie wyjdzie nikt [0:04:07.36]
17. Nie patrz jak ja tańczę [0:03:58.04]

Playing Time.........: 01:11:16
Total Size...........: 422,27 MB



---------------------------------------------------------------------
Tracklisting vol 2
---------------------------------------------------------------------
01. Ja, My, Oni [0:03:39.66]
02. Co Się Stało Z Magdą K. [0:04:10.44]
03. Nie Igraj Ze Mną Kiedy Gram [0:04:38.80]
04. Lokomotywa Z Ogłoszenia [0:03:52.33]
05. Wieczorny Przegląd Moich Myśli [0:04:43.89]
06. Bla, Bla, Bla [0:03:29.33]
07. Opanuj Się [0:03:46.06]
08. Objazdowe Nieme Kino (Live) [0:05:33.73]
09. Pocztówka Do Państwa Jareckich (Live) [0:05:01.17]
10. Chcemy Być Sobą (Live) [0:05:44.73]
11. Nie Bój Się Tego Wszystkiego [0:05:02.36]
12. Co Za Hałas, Co Za Szum [0:03:42.04]
13. Idź Precz [0:03:27.53]
14. Jak Ja Nie Lubię Historii [0:04:28.96]
15. Dużo Nas [0:03:38.33]
16. Golly Gee The Ball Is Rolling [0:03:31.80]
17. Ewka [0:01:14.46]

Playing Time.........: 01:09:45
Total Size...........: 429,08 MB

..::INFO::..

Matt Berry, właśc. Matthew Charles Berry (ur. 2 maja 1974 w Bromham) - to brytyjski aktor, komik, scenarzysta i muzyk. Laureat nagrody BAFTA TV 2015 za najlepszy występ w programie komediowym jako Steven Gonville Toast w sitcomie Channel 4 Toast z Londynu (2012–2015). Wstawka zawiera jedenasty,najnowszy album studyjny Matta Berry.

Artist: Matt Berry

Title: Heard Noises

Country: Wielka Brytania

Year: 2025

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Why on Fire? (featuring Eric D. Johnson)
2.Silver Rings
3.Interlude
4.Be Alarmed
5.I Gotta Limit (featuring Kitty Liv)
6.Wedding Photo Stranger
7.Stay on the Ground
8.I Entered as I Came (featuring Natasha Lyonne)
9.There Are Monsters
10.To Live for What Once Was (featuring Eric D. Johnson and Phil Scragg)
11.Canada Dry
12.The Snakes Will Slide (featuring Eric D. Johnson and Phil Scragg)
13.Interlude 2
14.Sky High (featuring Rosie McDermott)

..::INFO::..

The Mars Volta to amerykańska grupa muzyczna wykonująca szeroko pojętą muzykę rockową. Powstała w 2001 roku w El Paso w stanie Teksas. Nazwa zespołu według jego członków wywodzi się z ich fascynacji science fiction (Mars) i filmami Federico Felliniego, który używa terminu volta na zmieniające się sceny w filmie. Teksty The Mars Volta są śpiewane/recytowane po angielsku i hiszpańsku oraz łacinie. 24 stycznia 2013 r. lider zespołu, Cedric Bixler-Zavala, ogłosił oficjalnie zakończenie działalności na swoim profilu na Twitterze. Wstawka zawiera siódmy, najnowszy album zespołu.

Artist: The Mars Volta

Title: Lucro Sucio Los Ojos Del Vacio

Country: USA

Year: 2025

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Fin
2 Reina tormenta
3 Enlazan las tinieblas
4 Mictlan
5 Nefilbata
6 Cue the Sun
7 Alba del orate
8 Voice in My Knives
9 Poseedora de mi sombra
10 Celaje
11 Vociferó
12 Mito de los trece cielos
13 Un disparo al vacío
14 Detras de la puerta dorada
15 Maullidos
16 Morgana
17 Cue the Sun (Reprise)
18 Lucro sucio

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Reed zebrał kilku zaprzyjaźnionych muzyków (m.in. swoich kolegów z Magenty: Chrisa Fry’a i Christinę Booth), zaprosił na widownię swoich przyjaciół i w bardzo kameralnych warunkach słynnego Real World Studios 8 października ubiegłego roku dał jednorazowy koncert, w trakcie którego wykonał na żywo swoje wielkie muzyczne dzieło prawie w całości.

Już wyjaśniam dlaczego ‘prawie’. Otóż, drugą część części pierwszej suity „Sanctuary” Reed zagrał tylko w krótkim, czterominutowym fragmencie, będącym w istocie wokalnym popisem Angharad Brinn wykonującej niezwykłej urody wokalizę. Wszystko to po to, by na płycie CD zrobić miejsce utworowi „Willow’s Song”, który pierwotnie ukazał się dwa lata temu na EP-ce pod tym samym tytułem, a teraz zamieszczony został jako uzupełnienie koncertu wypełnionego muzyką z obu płyt „Sanctuary”.

Kilkunastoosobowa orkiestra pod przewodnictwem Roba Reeda wykonała w Real World Studios kawał solidnej roboty oddając w sposób selektywny ducha obu studyjnych płyt. Reed i spółka udowodnili, że na scenę da się przenieść wszelkie elektroniczne niuanse znane z wersji studyjnych. Zrobili to w sposób niezwykle przekonywujący, co sprawia, że tego niecodziennego koncertu słucha się doprawdy znakomicie. Zresztą dobra muzyka, a taką niewątpliwie jest cykl „Sanctuary”, broni się zawsze i w każdych warunkach.

Inna rzecz, że w tym miejscu musi pojawić się pytanie: ile można muzycznie eksploatować ten sam cykl? Czy zatem Rob Reed w przyszłości zaskoczy nas czymś nowym czy też powinniśmy się spodziewać ciągu dalszego w postaci „Sanctuary III”?

Artur Chachlowski



Following on from the success of the two 'Sanctuary' albums, a decision was made to bring a band together to perform both albums in their entirety and to record that for posterity. The event took place on October 8th 2016 at Peter Gabriel's Real World Studios, and it was then released as a CD/DVD set. There was no way that Rob could provide all the instrumentation, so brought in friends to help out, including Chris Fry, Martin Shellard, Dan Nelson, Jiffy Griffiths, Tim Lewis, Nigel Hopkins, Simon Brittlebank, Angharad Brinn, Christina Booth, Fran Murphy, Lorraine King and Ffion Wilkins. Now, this is music to be taken in and enjoyed, so although there is audience noise between the songs, everyone is calm and collected during the performances themselves. That everyone does a great job, nailing all their parts so that it comes across as very close to the original studio versions comes as no surprise, so it only leads to the question "so what was the point?".
But, the point of this was showing that music isn't just a studio creation but can be taken out and performed. True, that does mean having quite a few guitarists all playing at the same time at certain points, but I don't really have a problem with it when the music is as solid and strong as it is here. Oldfield also has to surround himself with musicians when he tours just because there are so many layers, and that same is true with Rob Reed. That he isn't spoken about in the same context apart from those in the know is nothing short of sacrilege, as I have enjoyed this and Robert's other albums just as much, if not more, than many of those by Oldfield. Plus any album that has Christina singing on it will always be something to relish. Yet another truly glorious album from the Welshman.

kev rowland



..::TRACK-LIST::..

Recorded live at Real World Studios, Bath, UK on October 8th, 2016.

1. Sanctuary I Part 1 21:44
2. Sanctuary I Part 2 (excerpt) 04:01
3. Sanctuary II Part 1 19:37
4. Sanctuary II Part 2 20:42
5. Willow's Song 06:52



..::OBSADA::..

Acoustic Guitar, Electric Guitar, Classical Guitar - Chris Fry
Bass - Dan Nelson
Drums, Percussion [African Percussion] - Jonathan 'Jiffy' Griffiths
Electric Guitar, Classical Guitar, Acoustic Guitar - Martin Shellard
Guitar, Keyboards, Vocoder, Marimba, Vibraphone, Tubular Bells - Rob Reed
Keyboards, Vocoder - Tim Lewis
Lead Vocals - Angharad Brinn
Piano, Piano [Fender Rhodes] - Nigel Hopkins
Sounds [Sound And PA] - Buzz Acoustics, Matthew Richards
Timpani, Marimba, Vibraphone, Glockenspiel, Tubular Bells - Simon Brittlebank
Vocals [Chant Vocals] - Christina Booth, Ffion Wilkins, Fran Murphy, Lorraine King




https://www.youtube.com/watch?v=MfpwXTwIfjo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Wszystko zabójcze!
Bez wypełniaczy, chwytliwe, mistrzowskie, hardrockowe granie!



..::TRACK-LIST::..

CD 9 - One On One (1982):
1. I Want You 3:02
2. One On One 3:05
3. If You Want My Love 3:34
4. Oo La La La 3:15
5. Lookin' Out For Number One 3:41
6. She's Tight 2:58
7. Time Is Runnin' 2:20
8. Saturday At Midnight 2:58
9. Love's Got A Hold On Me 2:36
10. I Want Be Man 3:19
11. Four Letter Word 3:39



..::OBSADA::..

Robin Zander - lead vocals, rhythm guitar
Rick Nielsen - lead guitar, vocals, bass guitar, keyboards
Bun E. Carlos - drums, percussion
Jon Brant - backing vocals, bass guitar on 'She's Tight', 'If You Want My Love', and 'Saturday at Midnight'




https://www.youtube.com/watch?v=G9kjeW4OOYY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Wszystko zabójcze!
Bez wypełniaczy, chwytliwe, mistrzowskie, hardrockowe granie!



..::TRACK-LIST::..

CD 9 - One On One (1982):
1. I Want You 3:02
2. One On One 3:05
3. If You Want My Love 3:34
4. Oo La La La 3:15
5. Lookin' Out For Number One 3:41
6. She's Tight 2:58
7. Time Is Runnin' 2:20
8. Saturday At Midnight 2:58
9. Love's Got A Hold On Me 2:36
10. I Want Be Man 3:19
11. Four Letter Word 3:39



..::OBSADA::..

Robin Zander - lead vocals, rhythm guitar
Rick Nielsen - lead guitar, vocals, bass guitar, keyboards
Bun E. Carlos - drums, percussion
Jon Brant - backing vocals, bass guitar on 'She's Tight', 'If You Want My Love', and 'Saturday at Midnight'




https://www.youtube.com/watch?v=G9kjeW4OOYY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

...a teraz wyobraźcie sobie że kurwa rok później nagrywają Dreamweaver, który jest jeszcze lepszy niż omawiane przed chwilą arcydzieło. To bodajże pierwszy koncept album w thrash metalu oparty na utworze The Way of Wyrd Briana Batesa opowiadającym o katolickim misjonarzu wysłanym by nawracać pogan. Martin Walkyier dał tu upust swojego umiłowania w dawne celtyckie wierzenia w swoich lirykach, które były bardzo długie i dorównywały długością tym Daniego Filtha. Zresztą - ten umalowany pan z kredek bardzo inspirował się dokonaniami Sabbat, więc o zaskoczeniu nie powinno być mowy.

No dobra, Dreamweaver wita nas fenomenalną okładką, co dzisiaj w świecie Eda Repki zdarza się thrashowym produkcjom bardzo, bardzo rzadko. A sama muzyka to thrash intensywny jak cholera, ale urozmaicony epickimi wstawkami, zwolnieniami, jest też jeden piękny utwór akustyczny Advent of Insanity. Utwory to perły, naszpikowane fantastycznymi riffami Sneapa (jedne z najlepszych w historii thrashu), wściekłymi wokalami Martina, a to co się w nich dzieje to magia. Sneap i Walkyier po czasie narzekali, że za dużo riffów tam upchnęli, z czym nie mogę się zgodzić. Wszystko się fantastycznie łączy, nie ma tu ani jednej zbędnej sekundy.
Jeśli debiut zasługiwał na 10/10, to Dreamweaver oceniłbym na 11/10.

Nucleator


Płyta jest absolutnie genialna!
'Dreamweaver' nie ma żadnych minusów. Jest to idealne pokazanie, jak robić metal, który jest jednocześnie klimatyczny i zachowuje ducha ciężkiej muzyki. Bez klawiszy i tym podobnych!
Przy każdym odtworzeniu tego albumu zastanawiam się, jak to możliwe, że Sabbat nie jest dziś kapelą wychwalaną pod niebiosa, lecz zupełnie zapomnianym bandem...

Wojciech Michalak


Pomysłowe riffy i przejścia, rozbudowane struktury utworów, wymyślne teksty, to jest coś, co zawsze jednoznacznie kojarzyło się zarówno z pierwszym, jak i drugim albumem Brytyjskiego Sabbat. To wszystko zostało przyobleczone w świetną produkcję, w której przestrzeni znalazły swoje wyraźne miejsce wszystkie instrumenty - w końcu Andy Sneap, co nie? Aczkolwiek „Dreamweaver” nie został w nią tak dobrze uzbrojony jak debiutancki krążek. Widać to zwłaszcza po gitarach solowych, które zostały trochę zbyt schowane z tyłu, ale warto przy tym nadmienić, że to jakoś nie razi to szczególnie.

Fakt iż jest to album koncepcyjny, narzucił nieco ograniczeń na muzykę i teksty. “Dreamweaver” został zainspirowany książką Briana Batesa The Way of Wyrd (która, o ile się orientuję, nadal nie ukazała się jeszcze w polskim przekładzie), w której akcja dzieje się w VI wieku w Anglii i koncentruje się wokół chrześcijańskiego mnicha poznającego tajemnice pogańskiego szamanizmu. Sabbat idealnie sportretował tę stylistykę i atmosferę niesamowitości pierwotnego mistycyzmu oraz poetyckiego sentymentalizmu, jednocześnie pędząc na piątym biegu z riffami ostrymi jak frisbee z żyletkami.

Zadziwiające jest to jak Sabbat potrafi być jednocześnie magiczny i poetycki, a zarazem pełen brutalności. Inteligentny thrash, który nie wpada w żadne progresje czy z dupy wzięte motywy, by pokazać złożoność i kunsztowność poszczególnych kompozycji.

Mimo iż zdecydowanie bardziej preferuję debiutanckie dzieło Brytyjczyków, to nie odmówię “Dreamweaverowi” klasy i artyzmu. Sabbat tu nie spuszcza swojej maestrii nawet na jotę i nadal poraża swoją biegłością wykuwania genialnej muzyki. Misterne i potężne kompozycje takie jak “Wildfire”, “Mythistory”, “The Best Enemies”, “The Clerical Conspiracy” i koncertowy klasyk w postaci “Do Dark Horses Dream of Nightmares? (ta gra słów!) to uderzenia mocne i błyskotliwe zarazem. Może nie jest to album, który znalazłby się w top 10 thrashu, ale na pewno stanowi silną pozycję, której niewiele zabrakłoby do takiego zestawienia.

Sterviss


There are very few records that have the power to blow you away on the first listen and repeatedly on every single subsequent listen. (And I've listened to it many hundreds of times since its release.) Without fail. Without exception. I used to feel the same about ...And Justice For All. But, I have to accept, that whereas Metallica's classic does have its longeurs in amidst the brilliance, Sabbat's Dreamweaver: Reflections of our Yesterdays does not.
This is the consummate metal album. Unsurpassed. Ever. So there. All other concept albums (that I have come across, at any rate) should never have been conceived! Sabbat's masterpiece is flawless from start to finish. Sure, it helps that the original source material (Brian Bates's The Way of Wyrd) is so astounding. But the true genius lies in Martin Walkyier's exquisite lyrics - which even he has struggled in later works to equal - and the incredible vocals/musicianship/licks/riffs/solos/sonic sorcery on display. Unlike too much music out there, in Dreamweaver, every single note played counts. Yes, there are plenty of `widdly-widdly' guitar runs. Usually such indulgences can mar an otherwise fine song (Eddie Van Halen - what DID you create?!) But here... every single `widdle', every single cymbal crash, every single bass pluck, every single lyric is pertinent, perfect, essential.

The story of earnest early Christian missionary Wat Brand (who goes native in a big way during his mission to convert pagans in the south of England) and the telling of it is utterly engrossing. The characters encountered on the way are compelling, the action swift and breathless, the denouement totally satisfying and totally magical. The album as a whole is a searingly intelligent critique of the doctrines and practices (especially the proselytizing abuses) of Christianity. Yet this is no unthinking, knee-jerk, devil-worshipping, black metal nonsense. Themes of love, tolerance, spiritual freedom and self-empowerment predominate in this quirky, original, often humorous and deadly serious narrative.

Chinhealer



..::TRACK-LIST::..

CD 2 - Dreamweaver (1989):
1. The Beginning Of The End (Intro)
2. The Clerical Conspiracy
3. Advent Of Insanity
4. Do Dark Horses Dream Of Nightmares
5. The Best Of Enemies
6. How Have The Mighty Fallen
7. Wildfire
8. Mythistory
9. Happy Never After (Outro)



..::OBSADA::..

Martin Walkyier - vocals
Andy Sneap - lead, rhythm and acoustic guitars
Simon Jones - rhythm and lead guitar
Frazer Craske - bass
Simon Negus - drums and percussion




https://www.youtube.com/watch?v=pUU0WMze1W8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

...a teraz wyobraźcie sobie że kurwa rok później nagrywają Dreamweaver, który jest jeszcze lepszy niż omawiane przed chwilą arcydzieło. To bodajże pierwszy koncept album w thrash metalu oparty na utworze The Way of Wyrd Briana Batesa opowiadającym o katolickim misjonarzu wysłanym by nawracać pogan. Martin Walkyier dał tu upust swojego umiłowania w dawne celtyckie wierzenia w swoich lirykach, które były bardzo długie i dorównywały długością tym Daniego Filtha. Zresztą - ten umalowany pan z kredek bardzo inspirował się dokonaniami Sabbat, więc o zaskoczeniu nie powinno być mowy.

No dobra, Dreamweaver wita nas fenomenalną okładką, co dzisiaj w świecie Eda Repki zdarza się thrashowym produkcjom bardzo, bardzo rzadko. A sama muzyka to thrash intensywny jak cholera, ale urozmaicony epickimi wstawkami, zwolnieniami, jest też jeden piękny utwór akustyczny Advent of Insanity. Utwory to perły, naszpikowane fantastycznymi riffami Sneapa (jedne z najlepszych w historii thrashu), wściekłymi wokalami Martina, a to co się w nich dzieje to magia. Sneap i Walkyier po czasie narzekali, że za dużo riffów tam upchnęli, z czym nie mogę się zgodzić. Wszystko się fantastycznie łączy, nie ma tu ani jednej zbędnej sekundy.
Jeśli debiut zasługiwał na 10/10, to Dreamweaver oceniłbym na 11/10.

Nucleator


Płyta jest absolutnie genialna!
'Dreamweaver' nie ma żadnych minusów. Jest to idealne pokazanie, jak robić metal, który jest jednocześnie klimatyczny i zachowuje ducha ciężkiej muzyki. Bez klawiszy i tym podobnych!
Przy każdym odtworzeniu tego albumu zastanawiam się, jak to możliwe, że Sabbat nie jest dziś kapelą wychwalaną pod niebiosa, lecz zupełnie zapomnianym bandem...

Wojciech Michalak


Pomysłowe riffy i przejścia, rozbudowane struktury utworów, wymyślne teksty, to jest coś, co zawsze jednoznacznie kojarzyło się zarówno z pierwszym, jak i drugim albumem Brytyjskiego Sabbat. To wszystko zostało przyobleczone w świetną produkcję, w której przestrzeni znalazły swoje wyraźne miejsce wszystkie instrumenty - w końcu Andy Sneap, co nie? Aczkolwiek „Dreamweaver” nie został w nią tak dobrze uzbrojony jak debiutancki krążek. Widać to zwłaszcza po gitarach solowych, które zostały trochę zbyt schowane z tyłu, ale warto przy tym nadmienić, że to jakoś nie razi to szczególnie.

Fakt iż jest to album koncepcyjny, narzucił nieco ograniczeń na muzykę i teksty. “Dreamweaver” został zainspirowany książką Briana Batesa The Way of Wyrd (która, o ile się orientuję, nadal nie ukazała się jeszcze w polskim przekładzie), w której akcja dzieje się w VI wieku w Anglii i koncentruje się wokół chrześcijańskiego mnicha poznającego tajemnice pogańskiego szamanizmu. Sabbat idealnie sportretował tę stylistykę i atmosferę niesamowitości pierwotnego mistycyzmu oraz poetyckiego sentymentalizmu, jednocześnie pędząc na piątym biegu z riffami ostrymi jak frisbee z żyletkami.

Zadziwiające jest to jak Sabbat potrafi być jednocześnie magiczny i poetycki, a zarazem pełen brutalności. Inteligentny thrash, który nie wpada w żadne progresje czy z dupy wzięte motywy, by pokazać złożoność i kunsztowność poszczególnych kompozycji.

Mimo iż zdecydowanie bardziej preferuję debiutanckie dzieło Brytyjczyków, to nie odmówię “Dreamweaverowi” klasy i artyzmu. Sabbat tu nie spuszcza swojej maestrii nawet na jotę i nadal poraża swoją biegłością wykuwania genialnej muzyki. Misterne i potężne kompozycje takie jak “Wildfire”, “Mythistory”, “The Best Enemies”, “The Clerical Conspiracy” i koncertowy klasyk w postaci “Do Dark Horses Dream of Nightmares? (ta gra słów!) to uderzenia mocne i błyskotliwe zarazem. Może nie jest to album, który znalazłby się w top 10 thrashu, ale na pewno stanowi silną pozycję, której niewiele zabrakłoby do takiego zestawienia.

Sterviss


There are very few records that have the power to blow you away on the first listen and repeatedly on every single subsequent listen. (And I've listened to it many hundreds of times since its release.) Without fail. Without exception. I used to feel the same about ...And Justice For All. But, I have to accept, that whereas Metallica's classic does have its longeurs in amidst the brilliance, Sabbat's Dreamweaver: Reflections of our Yesterdays does not.
This is the consummate metal album. Unsurpassed. Ever. So there. All other concept albums (that I have come across, at any rate) should never have been conceived! Sabbat's masterpiece is flawless from start to finish. Sure, it helps that the original source material (Brian Bates's The Way of Wyrd) is so astounding. But the true genius lies in Martin Walkyier's exquisite lyrics - which even he has struggled in later works to equal - and the incredible vocals/musicianship/licks/riffs/solos/sonic sorcery on display. Unlike too much music out there, in Dreamweaver, every single note played counts. Yes, there are plenty of `widdly-widdly' guitar runs. Usually such indulgences can mar an otherwise fine song (Eddie Van Halen - what DID you create?!) But here... every single `widdle', every single cymbal crash, every single bass pluck, every single lyric is pertinent, perfect, essential.

The story of earnest early Christian missionary Wat Brand (who goes native in a big way during his mission to convert pagans in the south of England) and the telling of it is utterly engrossing. The characters encountered on the way are compelling, the action swift and breathless, the denouement totally satisfying and totally magical. The album as a whole is a searingly intelligent critique of the doctrines and practices (especially the proselytizing abuses) of Christianity. Yet this is no unthinking, knee-jerk, devil-worshipping, black metal nonsense. Themes of love, tolerance, spiritual freedom and self-empowerment predominate in this quirky, original, often humorous and deadly serious narrative.

Chinhealer



..::TRACK-LIST::..

CD 2 - Dreamweaver (1989):
1. The Beginning Of The End (Intro)
2. The Clerical Conspiracy
3. Advent Of Insanity
4. Do Dark Horses Dream Of Nightmares
5. The Best Of Enemies
6. How Have The Mighty Fallen
7. Wildfire
8. Mythistory
9. Happy Never After (Outro)



..::OBSADA::..

Martin Walkyier - vocals
Andy Sneap - lead, rhythm and acoustic guitars
Simon Jones - rhythm and lead guitar
Frazer Craske - bass
Simon Negus - drums and percussion




https://www.youtube.com/watch?v=pUU0WMze1W8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Z tego, co się orientuję, to nazwa Tetragrammacide i ich najnowsze dzieło zatytułowane „Primal Incinerators of Moral Matrix” przewinęło się przez niejedno podsumowanie roku 2017. I nie jest to bezpodstawne, bo to, jaką płytę odjebało tych trzech typów, to ja nawet nie…

Myślę, że szczęka niejednemu opadła na wieść, że goście są z Indii. Co, jak co, ale ten kraj nie słynie raczej z metalu. Tym bardzo TAKIEGO metalu. Ale jak pokazuje choćby taki Genocide Shrine z Sri Lanki czy Impiety z Singapuru: chuj z tego, że mieszkasz w chatce z bambusa pod palmą, jak masz diabła w sercu, to nakurwiasz solidny metal. I taki właśnie metal znajdziemy na „Primal Incinerators of Moral Matrix”. Albo nawet i coś więcej. Ta płyta to prawie 40 minut istnego sonicznego terroru. Kurwa, ta muzyka nie zwalnia nawet na sekundę. Przez cały czas jesteśmy okładani, szarpani, kopani. Jedyne momenty wytchnienia, to te, krótkie przerwy między utworami. Poza tym mamy cały czas jazdę w ekstremalnie szybkich tempach. Bez zwalniania, bez kompromisu, beż żadnej litości. Jedyne skojarzenia, jakie mam przy tej płycie to genialny Teitanblood. Tak, jak kruszyli moją czaszkę Włosi swoim znakomitym „Death”, tak Tetragrammacide maltretuje moje małżowiny uszne, co sprawia mi nieukrywaną przyjemność. Jeśli jeszcze nie słyszeliście „Primal Incinerators of Moral Matrix”, to czas najwyższy to zmienić.

Ta płyta jest wybitna, nie pozostawia po sobie nic... Totalna zagłada i dźwiękowa anihilacja. Apokalipsa.... I kolesie kurwa są z Indii...

Pathologist



Wyobraźcie sobie najgorszą możliwą produkcję i pomnóżcie przez nieprzeniknioną ścianę noisu, podnosząc pulsacyjne przesterowania do kwadratu. Tak brzmiało Tetragrammacide przez pierwsze pięć lat działalności. To skrajne podejście zapewniło Hindusom skromne, acz oddane grono zwolenników. Była to muzyka wyłącznie dla najtwardszych głów, chełpiących się nieugiętą wolą wobec nieustającej presji.

Te pierwsze wydawnictwa są tak złe, że aż hipnotyzujące. Brak tu niemal rozróżnialnych dźwięków gitar, ukrytych gdzieś pośród blitzkriegu hałasu i nieludzkich częstotliwości. Zamiast podwójnej stopy słychać jedynie kolejne taczki z gruzem, wsypywane do rowu bielonego wzbijanym w powietrze znad truchła ludzkości wapnem.

Jednak grupa - od wydania w 2015 roku splita i EP-ki - przeformowała się.

Dawny gitarzysta - Radiationalist - nie czuł się widocznie dobrze, będąc przytłoczony murem hałasu. Zasiadł więc za perkusją, przybierając miano Uragnostic Eliminatora, zapewne na cześć starożytnego miasta Ur, miasta biblijnego Abrahama, ojca religii oddających cześć i chwałę czterem literom, tetragrammatonowi JHVH.

Gitarowe obowiązki dawnego bębniarza przejął - trzeba powiedzieć, ze świetnym skutkiem - Rosjanin S(d)S(t), co można też odczytywać jako Sadist. Zapewne dzięki jego pomocy, debiutancki album adekwatnie zmiksowano i zmasterowano w rosyjskim Nuclear Phoenix Studio, o jakże odpowiedniej dla składanej tam rozprawy teologicznej nazwie.

Na wokalu pozostał gentleman o ksywie Martial Opium, który nawiązał kontakt z wenezuelskim artystą o nazwisku Bryan Maita, parającym się rysowniczą ścieżką okultyzmu.

Po licznych rozmowach i wymianach poglądów między tymi panami, powstała oprawa wizualna dla ścieżki dźwiękowej do całkowitej zagłady, która już była albo jeszcze będzie. Współpraca ta zrodziła owoce równie bogate, jak plugawa kolaboracja Timo Ketoli z hiszpańskim Teitanblood przy okazji Seven Chalices.

Na efekty pracy tej czwórki trzeba było czekać do 3 listopada 2017 roku, kiedy album o wymyślnym tytule Primal Incinerators of Moral Matrix ujrzał światło dzienne. Innymi - polskimi - słowy, grupa deklaruje się jako: Pierwotni wypalacze moralnej macierzy. Krążek wyszedł pod sztandarem Iron Bonehead Productions, cieszącego się wśród zwolenników pierwotnego nakurwiania niemałym - i zasłużonym - poważaniem.

Album rozpoczyna dwuminutowe intro, ukazujące na wstępie, że kapela nie będzie zadowalać się utartymi schematami warmetalowej młóckarni. Sięgają głębiej i tak na przywitanie z nadchodzącą anihilacją spotykają nas eksperymentalne dźwięki, przywodzące na myśl stary zegar z kukułką i kręcące się koło roweru z założonymi na szprychy koralikami.

ObrazekZa chwilę rozpoczyna się transmisja - dziwne słowa w obcym języku. Śmigło pojazdu - Vimany - kręci się nieubłaganie. Dookoła bzyczą owady, zwiastując najgorsze. Niesiony echem głos podaje jakieś współrzędne. Czego? Celu?

Po tym dziwacznym wprowadzeniu do Primal Incinerators of Moral Matrix, wiadomo już, że zwyczajnie nie będzie.

Kolejne dwa kawałki to fenomenalne, plecione przeszywającym riffowaniem torpedy, niesione chwałą nuklearnej zagłady. Wycie bomb jest tu zwiastunem rytmicznego łamańca. Wiercone, niemal post-metalowe, dysonansujące tremola w głąb otchłani, ku chaosowi nicości i w głąb czasów przed prawem i grzechem. Huk centrali zagłusza myśli.

Takie strzały są tu jeszcze cztery. Do tego interludium i outro w podobnym do introsa - ryzykownym - klimacie. Sprawdza się znakomicie, choć wszystko wskazywałoby na to, że wyjdzie groteskowo.

Skrajne bestialstwo nie odziera jednak muzyki Tetragrammacide z posmaku nowości, a przede wszystkim - z nośności. Hinduski kolektyw potrafi bowiem zachować w kanonadzie bębnów melodie i wplatać w swój manifest riffy czy rytmy, tak bezlitosne, jak i zachęcające do headbangingu.

Kapela pokazuje też w Radicalized Matrikavyeda Operation: Militarized Cosmogrids Destabilization..., że odnajdują się doskonale w stylistyce doom, malując obraz pobitewnej melancholii. W Cyberserking Strategic Kalpa-Terminator... z kolei pokazuje, jaki groove jest w stanie wycisnąć z black/deathowego masakrowania.

Choć znajdziemy tu też, trademarkowe dla nowoczesnego metalu ekstremalnego, sytuacje w stylu - zapadające się sklepienie dawnych cnót, w ciągu sekund zmieniające się w gruzowiska, czy - napalmowe naloty ciężkich, tremolowanych bombardowań - to wszystko jednak niewiele w porównaniu do galaktycznej skali rozkurwu uprawianego przez Tetragrammacide z mocą tysięcy megaton, w przekroju całej płyty.

Wokal jest na całym albumie raczej dodatkiem, wisienką na torcie. Nie przemawia w ziemskim języku, co pasuje doborowo.


Muzykom udało się stworzyć prawie 40-minutowy materiał, w którym nieznosząca sprzeciwu nawałnica blastów nie jest celem samym w sobie, a służy oddaniu atmosfery odhumanizowanego, równoległego nam w czasie świata, w którym ludzkie życie nie jest bardziej istotne od losu pionka na szachownicy, a miarą śmiertelności są nie dziesiątki czy setki, ale całe prowincje trupów.

Dawno nie słyszałem tak absorbującej mieszanki bestialskiego black i death metalu, wchodzącej gładko przy wielokrotnym odsłuchu pod rząd. Mimo wszystko sądzę, że album nie straciłby wiele, gdyby był np. 3-4 minuty krótszy, a pewne partie zyskałyby, będąc nieco zwięźlejsze.

Jestem też zdania, że druga połowa krążka nie utrzymuje niezwykłego poziomu pierwszej, tracąc na chwytliwości na rzecz długodystansowego blastingu na jedno kopyto. I tu jednak znajdziemy kładące na kolana lotnicze wkręty i wspaniałe sola, grane przez Rosjanina.

Jazgotliwe odgłosy aparatury niekiedy przypominają, że muzyka Tetragrammacide opowiada o innej rzeczywistości, pochodzi z przepełnionego chaosem śmierci i poczęcia wymiaru czasu, jednocześnie prymitywnego i wysublimowanego, ludzkiego i obcego. Opowiada historie, które były, dopiero się wydarzą albo stanowią śmiertelny cykl zagłady i narodzin.

Tak przynajmniej mówią zapisane sanskrytem zwoje dawnych mędrców.

yog


One of the most genuinely threatening and overwhelmingly violent metal bands of modern times, TETRAGRAMMACIDE truly began their explosive reign with the Typhonian Wormholes: Indecipherable Anti​-​Structural Formulæ mini-album, released in late 2015 by IRON BONEHEAD. Then a duo, this Indian cult quickly reaped widespread acclaim (or general awe, at least) for how shockingly savage and unremittingly noisy Typhonian Wormholes was. And yet, underneath all that blown-out barbarism and in-the-red frequencies lay an accomplished black/death band who were simply waiting for an opportune time to reveal a clearer portrait of their sonic holocaust. And now, that time has arrived with Primal Incinerators of Moral Matrix.

Now a power-trio, on Primal Incinerators of Moral Matrix, TETRAGRAMMACIDE immediately lay bare their mission to decimate all contenders and pretenders left in the wake of Typhonian Wormholes' mushroom cloud. And indeed, after the unsettling intro, Primal Incinerators of Moral Matrix soon establishes a more sonically lucid style for the band: far clearer, stripped of noise both intentional and incidental, but swirling more severely and savagely into a fever dream of palpably physical heft, the trade-off works in the band's favor, and establishes a new paradigm for TETRAGRAMMACIDE whilst not abandoning their initial foundation entirely. As the album plays and slays on, it quickly becomes apparent that TETRAGRAMMACIDE have a dexterous songwriting ability in their already-bursting arsenal; from gutted ultra-grind to world-eating doom, all extremes are explored here, making the sensory overload all the more expansive.

Early on, references to TETRAGRAMMACIDE's progenitors could be made - early Nyogthaeblisz, earlier Goatpenis, later Nuclearhammer, any Intolitarian - but now, the Indian trio can stand alongside them as contemporaries, as they've now firmly established a genocidal aura all their own. And despite the concessions toward sonic clarity, they still don't belong to the "black metal" scene, nor especially the "death metal" one; "war metal" is still an apt appellation, but not as most understand it. Which is all to say nothing of TETRAGRAMMACIDE's crypto-scientific/occultic lyricism, which is taken to the furthest extremes on Primal Incinerators of Moral Matrix. Deciphering the codes behind titles like "Meontological Marga of Misanthropic Computation & Extensive Backwards Physics," "Radicalized Matrikavyeda Operation: Militarized Cosmogrids Destabilization (Heralding Absolute Contraction)," and "Intra-Dimensional Vessel of Were-Robotics, N-Logics and Assorted Lattice Intelligences," among six others, is much like wandering amidst the hyperspatial audial vortex of the album itself.

More martial, more miasmic, and more fully serving the powers of chaos, TETRAGRAMMACIDE have once again created a soundworld - this time, bigger and more OTT - where there is no hope, no mercy, NO FUN: no "scenes" exist because they've been obliterated by undulating, uncompromising waves of sonic hatred. When faced with Primal Incinerators of Moral Matrix, survival was never an option, for submission begins the second you press "play."



..::TRACK-LIST::..

1. Hyper-Spatial Mandala of Intuitive Latencies 02:18
2. The Prognosticators of Trans-Yuggothian Meta-Reasoning 06:23
3. Radicalized Matrikavyeda Operation: Militarized Cosmogrids Destabilization (Heralding Absolute Contraction ) 07:15
4. Cyberserking Strategic Kalpa-Terminator (Advanced Acausality Increment Mechanism) 05:47
5. Transcranial Ka'abatronic Stimulation Collapse 02:00
6. Intra-Dimensional Vessel of Were-Robotics, N-Logics and Assorted Lattice Intelligences 04:56
7. Meontological Marga of Misanthropic Computation & Extensive Backwards Physics 03:39
8. Imperial Cyanide Voltigeurs (Quantum Threshold Leapers of Hatha- Sorcery)
04:43
9. Dismal Ramification of Metamathematical Marmas and Sandhi 01:52



..::OBSADA::..

Drums [Radical Hammers Of Gnostic Science & Misanthropic Calculus] - U.Eliminator
Guitar [Unorthodox String Theorist] - S(d)S(t)
Vocals [Masked Heretical Vishuddha Transmitter] - M.Opium




https://www.youtube.com/watch?v=gOOBhvS5kbc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Z tego, co się orientuję, to nazwa Tetragrammacide i ich najnowsze dzieło zatytułowane „Primal Incinerators of Moral Matrix” przewinęło się przez niejedno podsumowanie roku 2017. I nie jest to bezpodstawne, bo to, jaką płytę odjebało tych trzech typów, to ja nawet nie…

Myślę, że szczęka niejednemu opadła na wieść, że goście są z Indii. Co, jak co, ale ten kraj nie słynie raczej z metalu. Tym bardzo TAKIEGO metalu. Ale jak pokazuje choćby taki Genocide Shrine z Sri Lanki czy Impiety z Singapuru: chuj z tego, że mieszkasz w chatce z bambusa pod palmą, jak masz diabła w sercu, to nakurwiasz solidny metal. I taki właśnie metal znajdziemy na „Primal Incinerators of Moral Matrix”. Albo nawet i coś więcej. Ta płyta to prawie 40 minut istnego sonicznego terroru. Kurwa, ta muzyka nie zwalnia nawet na sekundę. Przez cały czas jesteśmy okładani, szarpani, kopani. Jedyne momenty wytchnienia, to te, krótkie przerwy między utworami. Poza tym mamy cały czas jazdę w ekstremalnie szybkich tempach. Bez zwalniania, bez kompromisu, beż żadnej litości. Jedyne skojarzenia, jakie mam przy tej płycie to genialny Teitanblood. Tak, jak kruszyli moją czaszkę Włosi swoim znakomitym „Death”, tak Tetragrammacide maltretuje moje małżowiny uszne, co sprawia mi nieukrywaną przyjemność. Jeśli jeszcze nie słyszeliście „Primal Incinerators of Moral Matrix”, to czas najwyższy to zmienić.

Ta płyta jest wybitna, nie pozostawia po sobie nic... Totalna zagłada i dźwiękowa anihilacja. Apokalipsa.... I kolesie kurwa są z Indii...

Pathologist



Wyobraźcie sobie najgorszą możliwą produkcję i pomnóżcie przez nieprzeniknioną ścianę noisu, podnosząc pulsacyjne przesterowania do kwadratu. Tak brzmiało Tetragrammacide przez pierwsze pięć lat działalności. To skrajne podejście zapewniło Hindusom skromne, acz oddane grono zwolenników. Była to muzyka wyłącznie dla najtwardszych głów, chełpiących się nieugiętą wolą wobec nieustającej presji.

Te pierwsze wydawnictwa są tak złe, że aż hipnotyzujące. Brak tu niemal rozróżnialnych dźwięków gitar, ukrytych gdzieś pośród blitzkriegu hałasu i nieludzkich częstotliwości. Zamiast podwójnej stopy słychać jedynie kolejne taczki z gruzem, wsypywane do rowu bielonego wzbijanym w powietrze znad truchła ludzkości wapnem.

Jednak grupa - od wydania w 2015 roku splita i EP-ki - przeformowała się.

Dawny gitarzysta - Radiationalist - nie czuł się widocznie dobrze, będąc przytłoczony murem hałasu. Zasiadł więc za perkusją, przybierając miano Uragnostic Eliminatora, zapewne na cześć starożytnego miasta Ur, miasta biblijnego Abrahama, ojca religii oddających cześć i chwałę czterem literom, tetragrammatonowi JHVH.

Gitarowe obowiązki dawnego bębniarza przejął - trzeba powiedzieć, ze świetnym skutkiem - Rosjanin S(d)S(t), co można też odczytywać jako Sadist. Zapewne dzięki jego pomocy, debiutancki album adekwatnie zmiksowano i zmasterowano w rosyjskim Nuclear Phoenix Studio, o jakże odpowiedniej dla składanej tam rozprawy teologicznej nazwie.

Na wokalu pozostał gentleman o ksywie Martial Opium, który nawiązał kontakt z wenezuelskim artystą o nazwisku Bryan Maita, parającym się rysowniczą ścieżką okultyzmu.

Po licznych rozmowach i wymianach poglądów między tymi panami, powstała oprawa wizualna dla ścieżki dźwiękowej do całkowitej zagłady, która już była albo jeszcze będzie. Współpraca ta zrodziła owoce równie bogate, jak plugawa kolaboracja Timo Ketoli z hiszpańskim Teitanblood przy okazji Seven Chalices.

Na efekty pracy tej czwórki trzeba było czekać do 3 listopada 2017 roku, kiedy album o wymyślnym tytule Primal Incinerators of Moral Matrix ujrzał światło dzienne. Innymi - polskimi - słowy, grupa deklaruje się jako: Pierwotni wypalacze moralnej macierzy. Krążek wyszedł pod sztandarem Iron Bonehead Productions, cieszącego się wśród zwolenników pierwotnego nakurwiania niemałym - i zasłużonym - poważaniem.

Album rozpoczyna dwuminutowe intro, ukazujące na wstępie, że kapela nie będzie zadowalać się utartymi schematami warmetalowej młóckarni. Sięgają głębiej i tak na przywitanie z nadchodzącą anihilacją spotykają nas eksperymentalne dźwięki, przywodzące na myśl stary zegar z kukułką i kręcące się koło roweru z założonymi na szprychy koralikami.

ObrazekZa chwilę rozpoczyna się transmisja - dziwne słowa w obcym języku. Śmigło pojazdu - Vimany - kręci się nieubłaganie. Dookoła bzyczą owady, zwiastując najgorsze. Niesiony echem głos podaje jakieś współrzędne. Czego? Celu?

Po tym dziwacznym wprowadzeniu do Primal Incinerators of Moral Matrix, wiadomo już, że zwyczajnie nie będzie.

Kolejne dwa kawałki to fenomenalne, plecione przeszywającym riffowaniem torpedy, niesione chwałą nuklearnej zagłady. Wycie bomb jest tu zwiastunem rytmicznego łamańca. Wiercone, niemal post-metalowe, dysonansujące tremola w głąb otchłani, ku chaosowi nicości i w głąb czasów przed prawem i grzechem. Huk centrali zagłusza myśli.

Takie strzały są tu jeszcze cztery. Do tego interludium i outro w podobnym do introsa - ryzykownym - klimacie. Sprawdza się znakomicie, choć wszystko wskazywałoby na to, że wyjdzie groteskowo.

Skrajne bestialstwo nie odziera jednak muzyki Tetragrammacide z posmaku nowości, a przede wszystkim - z nośności. Hinduski kolektyw potrafi bowiem zachować w kanonadzie bębnów melodie i wplatać w swój manifest riffy czy rytmy, tak bezlitosne, jak i zachęcające do headbangingu.

Kapela pokazuje też w Radicalized Matrikavyeda Operation: Militarized Cosmogrids Destabilization..., że odnajdują się doskonale w stylistyce doom, malując obraz pobitewnej melancholii. W Cyberserking Strategic Kalpa-Terminator... z kolei pokazuje, jaki groove jest w stanie wycisnąć z black/deathowego masakrowania.

Choć znajdziemy tu też, trademarkowe dla nowoczesnego metalu ekstremalnego, sytuacje w stylu - zapadające się sklepienie dawnych cnót, w ciągu sekund zmieniające się w gruzowiska, czy - napalmowe naloty ciężkich, tremolowanych bombardowań - to wszystko jednak niewiele w porównaniu do galaktycznej skali rozkurwu uprawianego przez Tetragrammacide z mocą tysięcy megaton, w przekroju całej płyty.

Wokal jest na całym albumie raczej dodatkiem, wisienką na torcie. Nie przemawia w ziemskim języku, co pasuje doborowo.


Muzykom udało się stworzyć prawie 40-minutowy materiał, w którym nieznosząca sprzeciwu nawałnica blastów nie jest celem samym w sobie, a służy oddaniu atmosfery odhumanizowanego, równoległego nam w czasie świata, w którym ludzkie życie nie jest bardziej istotne od losu pionka na szachownicy, a miarą śmiertelności są nie dziesiątki czy setki, ale całe prowincje trupów.

Dawno nie słyszałem tak absorbującej mieszanki bestialskiego black i death metalu, wchodzącej gładko przy wielokrotnym odsłuchu pod rząd. Mimo wszystko sądzę, że album nie straciłby wiele, gdyby był np. 3-4 minuty krótszy, a pewne partie zyskałyby, będąc nieco zwięźlejsze.

Jestem też zdania, że druga połowa krążka nie utrzymuje niezwykłego poziomu pierwszej, tracąc na chwytliwości na rzecz długodystansowego blastingu na jedno kopyto. I tu jednak znajdziemy kładące na kolana lotnicze wkręty i wspaniałe sola, grane przez Rosjanina.

Jazgotliwe odgłosy aparatury niekiedy przypominają, że muzyka Tetragrammacide opowiada o innej rzeczywistości, pochodzi z przepełnionego chaosem śmierci i poczęcia wymiaru czasu, jednocześnie prymitywnego i wysublimowanego, ludzkiego i obcego. Opowiada historie, które były, dopiero się wydarzą albo stanowią śmiertelny cykl zagłady i narodzin.

Tak przynajmniej mówią zapisane sanskrytem zwoje dawnych mędrców.

yog


One of the most genuinely threatening and overwhelmingly violent metal bands of modern times, TETRAGRAMMACIDE truly began their explosive reign with the Typhonian Wormholes: Indecipherable Anti​-​Structural Formulæ mini-album, released in late 2015 by IRON BONEHEAD. Then a duo, this Indian cult quickly reaped widespread acclaim (or general awe, at least) for how shockingly savage and unremittingly noisy Typhonian Wormholes was. And yet, underneath all that blown-out barbarism and in-the-red frequencies lay an accomplished black/death band who were simply waiting for an opportune time to reveal a clearer portrait of their sonic holocaust. And now, that time has arrived with Primal Incinerators of Moral Matrix.

Now a power-trio, on Primal Incinerators of Moral Matrix, TETRAGRAMMACIDE immediately lay bare their mission to decimate all contenders and pretenders left in the wake of Typhonian Wormholes' mushroom cloud. And indeed, after the unsettling intro, Primal Incinerators of Moral Matrix soon establishes a more sonically lucid style for the band: far clearer, stripped of noise both intentional and incidental, but swirling more severely and savagely into a fever dream of palpably physical heft, the trade-off works in the band's favor, and establishes a new paradigm for TETRAGRAMMACIDE whilst not abandoning their initial foundation entirely. As the album plays and slays on, it quickly becomes apparent that TETRAGRAMMACIDE have a dexterous songwriting ability in their already-bursting arsenal; from gutted ultra-grind to world-eating doom, all extremes are explored here, making the sensory overload all the more expansive.

Early on, references to TETRAGRAMMACIDE's progenitors could be made - early Nyogthaeblisz, earlier Goatpenis, later Nuclearhammer, any Intolitarian - but now, the Indian trio can stand alongside them as contemporaries, as they've now firmly established a genocidal aura all their own. And despite the concessions toward sonic clarity, they still don't belong to the "black metal" scene, nor especially the "death metal" one; "war metal" is still an apt appellation, but not as most understand it. Which is all to say nothing of TETRAGRAMMACIDE's crypto-scientific/occultic lyricism, which is taken to the furthest extremes on Primal Incinerators of Moral Matrix. Deciphering the codes behind titles like "Meontological Marga of Misanthropic Computation & Extensive Backwards Physics," "Radicalized Matrikavyeda Operation: Militarized Cosmogrids Destabilization (Heralding Absolute Contraction)," and "Intra-Dimensional Vessel of Were-Robotics, N-Logics and Assorted Lattice Intelligences," among six others, is much like wandering amidst the hyperspatial audial vortex of the album itself.

More martial, more miasmic, and more fully serving the powers of chaos, TETRAGRAMMACIDE have once again created a soundworld - this time, bigger and more OTT - where there is no hope, no mercy, NO FUN: no "scenes" exist because they've been obliterated by undulating, uncompromising waves of sonic hatred. When faced with Primal Incinerators of Moral Matrix, survival was never an option, for submission begins the second you press "play."



..::TRACK-LIST::..

1. Hyper-Spatial Mandala of Intuitive Latencies 02:18
2. The Prognosticators of Trans-Yuggothian Meta-Reasoning 06:23
3. Radicalized Matrikavyeda Operation: Militarized Cosmogrids Destabilization (Heralding Absolute Contraction ) 07:15
4. Cyberserking Strategic Kalpa-Terminator (Advanced Acausality Increment Mechanism) 05:47
5. Transcranial Ka'abatronic Stimulation Collapse 02:00
6. Intra-Dimensional Vessel of Were-Robotics, N-Logics and Assorted Lattice Intelligences 04:56
7. Meontological Marga of Misanthropic Computation & Extensive Backwards Physics 03:39
8. Imperial Cyanide Voltigeurs (Quantum Threshold Leapers of Hatha- Sorcery)
04:43
9. Dismal Ramification of Metamathematical Marmas and Sandhi 01:52



..::OBSADA::..

Drums [Radical Hammers Of Gnostic Science & Misanthropic Calculus] - U.Eliminator
Guitar [Unorthodox String Theorist] - S(d)S(t)
Vocals [Masked Heretical Vishuddha Transmitter] - M.Opium




https://www.youtube.com/watch?v=gOOBhvS5kbc



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!