...( Info )...
Title: Pranašystė
Artist: Thundertale
Year: 2025
Genre: Power-Metal
Country: Lithuania

Duration: 00:48:44
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
1. Klajūnas
2. Sparnai
3. Apsireiškimas
4. Kraujo balsas
5. Sugrįžimas
6. Pamiršti dievai
7. Išsižadėjimas
8. Perkūno kary
9. Aukojimas
10. Pranašystė
11. Priesaika
12. Iškelt kirvius!
13. Plieno ir kraujo sakmė
14. Akmenys tyli
15. Liepsnos ir dūmai
16. Tavim tikiu

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Pierwsze wydawnictw z serii GGA Live Session. Materiał obydwu zespołów nagrany specjalnie na online festiwal GRINDCORE GLOBAL ALLIANCE, który miał miejsce 19 grudnia 2020 roku.

Strona A z udziałem ANTIGAMY zawiera 9 utworów w tym cover NAPALM DEATH. Na stronie B amerykański COGNIZANT z utworami z nadchodzącej płyty.

Dwa razy jedyny w swoim rodzaju grindcore'owy wygar.



Znany dotychczas z wersji winylowej split ANTIGAMA/COGNIZANT doczekał się również wydania na CD. GGA Live Sessions ukazał się 21 marca nakładem Selfmadegod Records.

GGA Live Sessions zawiera materiał obydwu zespołów nagrany specjalnie na online festiwal GRINDCORE GLOBAL ALLIANCE, który miał miejsce 19 grudnia 2020 roku. Wybór właśnie tych bandów na pierwsze z serii wydawnictw był nieprzypadkowy. Zarówno ANTIGAMA jak i COGNIZANT przesuwają granice grindcore’a w niezbadanym kierunku, w którym dźwięk staje się nie tylko precyzyjny, ale stanowi wyzwanie dla narządów słuchu.

Na poczet wydawnictwa ANTIGAMA zarejestrowała osiem utworów kosmiczno-progresywnego grindu w tym przeróbkę Control Napalm Death. COGNIZANT dostarczył porcję przedpremierowych numerów z ostatniego krążka Inexorable Nature Of Adversity oraz kawałków znanych ze splitów, łączących prędkość i dysonanse z groove.


ANTIGAMA została założona w 2000 roku w Warszawie i uznawana jest za jeden z najbardziej innowacyjnych oraz wpływowych zespołów w historii grindcore’a. Oprócz ośmiu płyt studyjnych oraz kilkunastu splitów ma na koncie trasy po Polsce, Europie oraz USA.

COGNIZANT z Dallas to kwintet, który łącząc w swojej twórczości najlepsze elementy death metalu oraz grindcore’a stworzył własny styl, doprowadzając bezkompromisowe blasty do granicy abstrakcji i skraju szaleństwa, łącząc je z masywnymi zwolnieniami oraz gitarowymi dysonansami.

GGA Live Sessions zostało nagrane w zespołowych salach prób oraz poddane masteringowi przez uznanego Colina Marstona w The Thousand Caves. Okładkę dostarczył Jamie Christ (Christwvrks), a całość od strony graficznej złożył GT & Fredo Tremblay z Chadhel.

Oracle



..::TRACK-LIST::..

Antigama:
1. Intro / Collapse 02:20
2. The Key 01:49
3. E Conspectu 01:33
4. Reward or Punishment 01:40
5. Empty Paths 02:22
6. Now 01:58
7. Division of Lonely Crows 02:26
8. Control (Napalm Death Cover) 02:03

Cognizant:
9. Dichotomy 01:23
10. Solipsism 02:11
11. Ambassador 01:21
12. Oppression 01:38
13. Paralysis 01:12
14. Cyclical 00:59
15. Seizures 00:42
16. Ataxia 00:50
17. Destitute 01:22
18. Cosmic Squander 01:18
19. Proselytize 00:51
20. Thrall 01:04
21. Grain 01:02
22. Hierarchy 01:14



..::OBSADA::..

ANTIGAMA is:
Lukasz Myszkowski - vocals, electronics
Sebastian Rokicki - guitars
Macio Moretti - bass
Pawel Jaroszewicz - drums, percussions


COGNIZANT is :
Kevin - Vocals
Brad - Bass
Alex - Guitar
Irving - Guitar
Bryan - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=3k_PnFCnx0s



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Pierwsze wydawnictw z serii GGA Live Session. Materiał obydwu zespołów nagrany specjalnie na online festiwal GRINDCORE GLOBAL ALLIANCE, który miał miejsce 19 grudnia 2020 roku.

Strona A z udziałem ANTIGAMY zawiera 9 utworów w tym cover NAPALM DEATH. Na stronie B amerykański COGNIZANT z utworami z nadchodzącej płyty.

Dwa razy jedyny w swoim rodzaju grindcore'owy wygar.



Znany dotychczas z wersji winylowej split ANTIGAMA/COGNIZANT doczekał się również wydania na CD. GGA Live Sessions ukazał się 21 marca nakładem Selfmadegod Records.

GGA Live Sessions zawiera materiał obydwu zespołów nagrany specjalnie na online festiwal GRINDCORE GLOBAL ALLIANCE, który miał miejsce 19 grudnia 2020 roku. Wybór właśnie tych bandów na pierwsze z serii wydawnictw był nieprzypadkowy. Zarówno ANTIGAMA jak i COGNIZANT przesuwają granice grindcore’a w niezbadanym kierunku, w którym dźwięk staje się nie tylko precyzyjny, ale stanowi wyzwanie dla narządów słuchu.

Na poczet wydawnictwa ANTIGAMA zarejestrowała osiem utworów kosmiczno-progresywnego grindu w tym przeróbkę Control Napalm Death. COGNIZANT dostarczył porcję przedpremierowych numerów z ostatniego krążka Inexorable Nature Of Adversity oraz kawałków znanych ze splitów, łączących prędkość i dysonanse z groove.


ANTIGAMA została założona w 2000 roku w Warszawie i uznawana jest za jeden z najbardziej innowacyjnych oraz wpływowych zespołów w historii grindcore’a. Oprócz ośmiu płyt studyjnych oraz kilkunastu splitów ma na koncie trasy po Polsce, Europie oraz USA.

COGNIZANT z Dallas to kwintet, który łącząc w swojej twórczości najlepsze elementy death metalu oraz grindcore’a stworzył własny styl, doprowadzając bezkompromisowe blasty do granicy abstrakcji i skraju szaleństwa, łącząc je z masywnymi zwolnieniami oraz gitarowymi dysonansami.

GGA Live Sessions zostało nagrane w zespołowych salach prób oraz poddane masteringowi przez uznanego Colina Marstona w The Thousand Caves. Okładkę dostarczył Jamie Christ (Christwvrks), a całość od strony graficznej złożył GT & Fredo Tremblay z Chadhel.

Oracle



..::TRACK-LIST::..

Antigama:
1. Intro / Collapse 02:20
2. The Key 01:49
3. E Conspectu 01:33
4. Reward or Punishment 01:40
5. Empty Paths 02:22
6. Now 01:58
7. Division of Lonely Crows 02:26
8. Control (Napalm Death Cover) 02:03

Cognizant:
9. Dichotomy 01:23
10. Solipsism 02:11
11. Ambassador 01:21
12. Oppression 01:38
13. Paralysis 01:12
14. Cyclical 00:59
15. Seizures 00:42
16. Ataxia 00:50
17. Destitute 01:22
18. Cosmic Squander 01:18
19. Proselytize 00:51
20. Thrall 01:04
21. Grain 01:02
22. Hierarchy 01:14



..::OBSADA::..

ANTIGAMA is:
Lukasz Myszkowski - vocals, electronics
Sebastian Rokicki - guitars
Macio Moretti - bass
Pawel Jaroszewicz - drums, percussions


COGNIZANT is :
Kevin - Vocals
Brad - Bass
Alex - Guitar
Irving - Guitar
Bryan - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=3k_PnFCnx0s



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
Lividity - 13 Releases Collection (Splits w/ Flesh Grinder, Necrocannibalistic Vomitorium) 1997-2022

Genre: Brutal Death Metal
Year of release: 1997-2022
Country of artist (band): US
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 256-320 kbps
Duration: 08:03:37

...( TrackList )...
1997 (2004) - Fetish For The Sick (Scans, 01:06:59)
1997 - Fetish For The Sick (Scans, 19:48)
1999 - Show Us Your Tits (Live) (Scans, 48:47)
2000 - The Age Of Cilitoral Decay (Scans, 34:53)
2002 (2008) - ...'Til Only The Sick Remain (Scans, 30:43)
2006 - Used, Abused And Left For Dead (Scans, 37:47)
2008 - Live Fornication (44:38, 256 kbps)
2009 - To Desecrate And Defile (Scans, 41:43)
2010 - Flesh Grinder & Lividity - Two Repulsive Eyes (Scans, 59:14)
2010 - Lividity & Necrocannibalistic Vomitorium - Headcock. Full Sperm's Cheeks (Scans, 12:24)
2015 - Fetish For The Sick & Rejoice In Morbidity (30:37)
2018 - Perverseverance (35:59)
2022 - Rejoice In Morbidity (20:10)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Grinding death newcomers, SHOCK WITHDRAWAL, make extreme music for extreme times. Comprising a trio of diehards from the heavy music scene (Maruta, Mos Generator, Nitesoil, etc.), SHOCK WITHDRAWAL blast, grind and churn through six tracks of aggressive groove infused velocity that pays homage to both death metal and grindcore on their debut self-titled EP.

A meditation on the crippling effects of trauma, self-destruction, and pessimism, SHOCK WITHDRAWAL gives the listener a stark reminder that our world continues to burn both inside and out. Recorded by Travis Bacon at Svart Sound and mastered by Arthur Rizk (Power Trip, Cavalera Conspiracy, Municipal Waste, Turnstile) with suffocating artwork by Primitive Man's Ethan Lee McCarthy.



Maruta is a band that’s near and dear to my heart. Not only did they release three albums worth of blistering grindcore that are among my favorites of the genre, but they were also early supporters of my written endeavors, graciously granting me interviews in 2008 and 2011. Hell, they were the opening band at the show I met my wife at! Needless to say, I’m pretty stoked to report that Maruta vocalist Mitchell Luna is fronting a new band called Shock Withdrawal and they’ve come blasting out of the gate with a positively ripping self-titled debut ep via grind mega-label Selfmadegod Records.

Clocking in at a brisk thirteen minutes, Shock Withdrawal is a quick ‘n’ dirty burst of death grind ultra-violence from this three-headed beast that also includes drummer Jono Garret (Turbid North, ex-The Destro) and guitarist/bassist Nick Emde (Nitesoil, White Widows Pact, ex-The Destro). Songs such as “Rejection Cycle” and “Despair Ratio” are compact killing machines designed get in, murder motherfucking everyone and get out in as little time as possible. Indeed, Shock Withdrawal’s songwriting economy is goddamn glorious to behold, provided your idea of glorious includes having your ear canals flayed by some of the gnarliest, meanest grindcore you’re gonna hear in 2022.

But just because the ep is short, brutal and bludgeoning by its very nature doesn’t mean it lacks nuance. Sure, Emde and Garret throw down with pummeling riff-slaughter while Luna spews his corrosive vocals like a man possessed who’s spent all day drinking battery acid, but the songwriting is also highly dynamic and Shock Withdrawal aren’t afraid to let off the gas when needed, even going full-on sludge metal for closing track “Guided By Paranoia,” just to make extra-sure that your skull has been crushed into a fine powder by the time all is said and done.

Recorded by Travis Bacon (Mutilation Rites, Ruin Lust) and Jamie King (Glass Casket, Through the Eyes of the Dead) with mastering by Arthur Rizk (Cirith Ungol, Power Trip), it should come as no surprise that Shock Withdrawal sounds heavy as all hell. This thing is thick as a brick, but there is still plenty of separation between each instrument and the vocals, allowing one to appreciate the full scope of the trio’s relentless assault. The production is perfectly suited to what Shock Withdrawal are trying to accomplish here, bridging the gap between old school grinding filth and modern death metal fury.

All of this is to say that Shock Withdrawal’s debut is a nasty little slab o’ grindcore that’s perfect for genre enthusiasts looking for a quick kick in the teeth. Fans of the likes of Napalm Death, Nasum and of course Maruta will feel right at home within the ep’s violent confines, while everyone else will have no choice but to either step out of the way or get stepped on repeatedly until there’s nothing left but a puddle of blood and guts.

Thatshowkidsdie



..::TRACK-LIST::..

1. Rejection Cycle 02:28
2. Nadir of Humanity 00:54
3. Contrition 02:45
4. Despair Ratio 01:35
5. Wounded 02:27
6. Guided by Paranoia 02:35



..::OBSADA::..

Nick Emde - Guitar, Bass
Jono Garrett - Drums
Mitchell Luna - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=4eunxHQjUwA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Grinding death newcomers, SHOCK WITHDRAWAL, make extreme music for extreme times. Comprising a trio of diehards from the heavy music scene (Maruta, Mos Generator, Nitesoil, etc.), SHOCK WITHDRAWAL blast, grind and churn through six tracks of aggressive groove infused velocity that pays homage to both death metal and grindcore on their debut self-titled EP.

A meditation on the crippling effects of trauma, self-destruction, and pessimism, SHOCK WITHDRAWAL gives the listener a stark reminder that our world continues to burn both inside and out. Recorded by Travis Bacon at Svart Sound and mastered by Arthur Rizk (Power Trip, Cavalera Conspiracy, Municipal Waste, Turnstile) with suffocating artwork by Primitive Man's Ethan Lee McCarthy.



Maruta is a band that’s near and dear to my heart. Not only did they release three albums worth of blistering grindcore that are among my favorites of the genre, but they were also early supporters of my written endeavors, graciously granting me interviews in 2008 and 2011. Hell, they were the opening band at the show I met my wife at! Needless to say, I’m pretty stoked to report that Maruta vocalist Mitchell Luna is fronting a new band called Shock Withdrawal and they’ve come blasting out of the gate with a positively ripping self-titled debut ep via grind mega-label Selfmadegod Records.

Clocking in at a brisk thirteen minutes, Shock Withdrawal is a quick ‘n’ dirty burst of death grind ultra-violence from this three-headed beast that also includes drummer Jono Garret (Turbid North, ex-The Destro) and guitarist/bassist Nick Emde (Nitesoil, White Widows Pact, ex-The Destro). Songs such as “Rejection Cycle” and “Despair Ratio” are compact killing machines designed get in, murder motherfucking everyone and get out in as little time as possible. Indeed, Shock Withdrawal’s songwriting economy is goddamn glorious to behold, provided your idea of glorious includes having your ear canals flayed by some of the gnarliest, meanest grindcore you’re gonna hear in 2022.

But just because the ep is short, brutal and bludgeoning by its very nature doesn’t mean it lacks nuance. Sure, Emde and Garret throw down with pummeling riff-slaughter while Luna spews his corrosive vocals like a man possessed who’s spent all day drinking battery acid, but the songwriting is also highly dynamic and Shock Withdrawal aren’t afraid to let off the gas when needed, even going full-on sludge metal for closing track “Guided By Paranoia,” just to make extra-sure that your skull has been crushed into a fine powder by the time all is said and done.

Recorded by Travis Bacon (Mutilation Rites, Ruin Lust) and Jamie King (Glass Casket, Through the Eyes of the Dead) with mastering by Arthur Rizk (Cirith Ungol, Power Trip), it should come as no surprise that Shock Withdrawal sounds heavy as all hell. This thing is thick as a brick, but there is still plenty of separation between each instrument and the vocals, allowing one to appreciate the full scope of the trio’s relentless assault. The production is perfectly suited to what Shock Withdrawal are trying to accomplish here, bridging the gap between old school grinding filth and modern death metal fury.

All of this is to say that Shock Withdrawal’s debut is a nasty little slab o’ grindcore that’s perfect for genre enthusiasts looking for a quick kick in the teeth. Fans of the likes of Napalm Death, Nasum and of course Maruta will feel right at home within the ep’s violent confines, while everyone else will have no choice but to either step out of the way or get stepped on repeatedly until there’s nothing left but a puddle of blood and guts.

Thatshowkidsdie



..::TRACK-LIST::..

1. Rejection Cycle 02:28
2. Nadir of Humanity 00:54
3. Contrition 02:45
4. Despair Ratio 01:35
5. Wounded 02:27
6. Guided by Paranoia 02:35



..::OBSADA::..

Nick Emde - Guitar, Bass
Jono Garrett - Drums
Mitchell Luna - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=4eunxHQjUwA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kanadyjczycy z Panzerfaust zaprezentowali niedawno swój najnowszy materiał zatytułowany „The Suns of Perdition – Chapter I: War, Horrid War”. Poprzednie materiały lubię, a EP „The Lucifer Principle” jest ze mną od dłuższego czasu. Dlatego też należało sprawdzić, co tam nowego urodziło się w głowach tych panów.

Zachęciły mnie też całkiem przyjemne numery promujące tę płytę. Zacznijmy może od tego, że Panzerfaust gra muzykę, którą można określić, jako „black metal w kapturach”. Dzięki temu nie unikniemy pewnych porównań z Mgłą. Panzerfaust jednak idzie w trochę inne rejony. Dla mnie brzmi to dość industrialnie. Muzyka sprawia wrażenie bardzo motorycznej, gęstej, ale jednocześnie transowej. Elektronika też tu jakaś jest. Aczkolwiek chodzi mi raczej o samo brzmienie i to jak utwory są zbudowane. Ciekawy zabieg. Mnie intryguje. Goście zastosowali też ciekawy sposób gry na perkusji. Miejscami mam wrażenie, że garowy ma chyba więcej niż dwie ręce, albo ktoś mu pomaga. Nie zmam się na szczegółach, ale posłuchajcie tego, co się wygrywa na tym instrumencie mniej więcej za połową „The Day After Trinity” (BTW, jest to nawiązanie do ciekawego dokumentu o Oppenheimerze). Zresztą, jest to naprawdę świetny numer i nie dziwię się, że wybrali go do promowania całej płyty. Zajebiście mi się też podoba złożony, ponad 13-minutowy „The Men of No Man’s Land”. Na tej płycie zasadniczo są jeszcze dwa numery i jeden przerywnik, więc swoją długością nie powala. Dla mnie jednak nie jest to żaden problem. Podsumowując: niby kapturowy black metal, a sporo tu nowego i świeżego powiewu. Niekonwencjonalnie rozwiania muzyczne, intrygujące wokale i śmiałe kompozycję świadczą o tym, że płyta naprawdę potrafi zainteresować.

Pytanie: czy na dłużej? Chętnie bym ich też sprawdził na żywo. A przypominam: będzie taka okazja już niedługo w Łodzi, bo wpadają z Uadą do nas w ramach The Spectral Storm Tour. Tymczasem ja wracam do słuchania.

Pathologist


From Canada the band sharing the name with a certain German anti-tank weapon, Panzerfaust hails. Their black metal is to no surprise (seeing their name) much about war and anti-religion. Since their creation in 2005 the band has been very active having released new material almost every year up until their 2013 full-length album Jehovah-Jireh: The Divine Anti-logos. Since then they’ve taken it a bit slower, with an EP release in 2016 and now their 4th full-length album The Suns of Perdition I: War, Horrid War is out.

After having this album spinning on and off for the past month I can tell you straight away this album is a grower. Not just in the sense that it starts slow but get better with each spin. This album is good from the first track alone, just keeps getting better and grows in taste like a fine wine.

Funeral Mist, Deathspell Omega and 1914 are the first bands that came to my mind as a major influence when the opener “The Day After ‘Trinity'” hits you like an avalanche, a superb opening. The tank doesn’t stop there though as it bulldoze it’s way into your mind, pummeling your brain with the follow-up “Stalingrad, Massengrab”. The epic 13 minutes closer “The Men of No Man’s Land” does exactly like it’s intended to, close the album in style. A much slower song than the rest of the album, but oh so atmospheric and a great showing of wicked good songwriting. Which is actually the main part I will take with me from listening to Panzerfaust, their very well-written songs. Memorable, dark and deep lyrics accompanied with great music is all you need really and for that I give Panzerfaust a near perfect score. One of the best albums I’ve heard this year!

TheMetalGamer



..::TRACK-LIST::..

1. The Day After 'Trinity' 05:23
2. Stalingrad, Massengrab 04:12
3. Crimes Against Humanity 02:24
4. The Decapitator's Prayer 06:27
5. The Men of No Man's Land 13:00



..::OBSADA::..

Thomas Gervais - Bass
Brock 'Kaizer' Van Dijk - Guitars, Lyrics
Goliath - Vocals
Alexander Kartashov - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=4V67yWW_yDM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kanadyjczycy z Panzerfaust zaprezentowali niedawno swój najnowszy materiał zatytułowany „The Suns of Perdition – Chapter I: War, Horrid War”. Poprzednie materiały lubię, a EP „The Lucifer Principle” jest ze mną od dłuższego czasu. Dlatego też należało sprawdzić, co tam nowego urodziło się w głowach tych panów.

Zachęciły mnie też całkiem przyjemne numery promujące tę płytę. Zacznijmy może od tego, że Panzerfaust gra muzykę, którą można określić, jako „black metal w kapturach”. Dzięki temu nie unikniemy pewnych porównań z Mgłą. Panzerfaust jednak idzie w trochę inne rejony. Dla mnie brzmi to dość industrialnie. Muzyka sprawia wrażenie bardzo motorycznej, gęstej, ale jednocześnie transowej. Elektronika też tu jakaś jest. Aczkolwiek chodzi mi raczej o samo brzmienie i to jak utwory są zbudowane. Ciekawy zabieg. Mnie intryguje. Goście zastosowali też ciekawy sposób gry na perkusji. Miejscami mam wrażenie, że garowy ma chyba więcej niż dwie ręce, albo ktoś mu pomaga. Nie zmam się na szczegółach, ale posłuchajcie tego, co się wygrywa na tym instrumencie mniej więcej za połową „The Day After Trinity” (BTW, jest to nawiązanie do ciekawego dokumentu o Oppenheimerze). Zresztą, jest to naprawdę świetny numer i nie dziwię się, że wybrali go do promowania całej płyty. Zajebiście mi się też podoba złożony, ponad 13-minutowy „The Men of No Man’s Land”. Na tej płycie zasadniczo są jeszcze dwa numery i jeden przerywnik, więc swoją długością nie powala. Dla mnie jednak nie jest to żaden problem. Podsumowując: niby kapturowy black metal, a sporo tu nowego i świeżego powiewu. Niekonwencjonalnie rozwiania muzyczne, intrygujące wokale i śmiałe kompozycję świadczą o tym, że płyta naprawdę potrafi zainteresować.

Pytanie: czy na dłużej? Chętnie bym ich też sprawdził na żywo. A przypominam: będzie taka okazja już niedługo w Łodzi, bo wpadają z Uadą do nas w ramach The Spectral Storm Tour. Tymczasem ja wracam do słuchania.

Pathologist


From Canada the band sharing the name with a certain German anti-tank weapon, Panzerfaust hails. Their black metal is to no surprise (seeing their name) much about war and anti-religion. Since their creation in 2005 the band has been very active having released new material almost every year up until their 2013 full-length album Jehovah-Jireh: The Divine Anti-logos. Since then they’ve taken it a bit slower, with an EP release in 2016 and now their 4th full-length album The Suns of Perdition I: War, Horrid War is out.

After having this album spinning on and off for the past month I can tell you straight away this album is a grower. Not just in the sense that it starts slow but get better with each spin. This album is good from the first track alone, just keeps getting better and grows in taste like a fine wine.

Funeral Mist, Deathspell Omega and 1914 are the first bands that came to my mind as a major influence when the opener “The Day After ‘Trinity'” hits you like an avalanche, a superb opening. The tank doesn’t stop there though as it bulldoze it’s way into your mind, pummeling your brain with the follow-up “Stalingrad, Massengrab”. The epic 13 minutes closer “The Men of No Man’s Land” does exactly like it’s intended to, close the album in style. A much slower song than the rest of the album, but oh so atmospheric and a great showing of wicked good songwriting. Which is actually the main part I will take with me from listening to Panzerfaust, their very well-written songs. Memorable, dark and deep lyrics accompanied with great music is all you need really and for that I give Panzerfaust a near perfect score. One of the best albums I’ve heard this year!

TheMetalGamer



..::TRACK-LIST::..

1. The Day After 'Trinity' 05:23
2. Stalingrad, Massengrab 04:12
3. Crimes Against Humanity 02:24
4. The Decapitator's Prayer 06:27
5. The Men of No Man's Land 13:00



..::OBSADA::..

Thomas Gervais - Bass
Brock 'Kaizer' Van Dijk - Guitars, Lyrics
Goliath - Vocals
Alexander Kartashov - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=4V67yWW_yDM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
Title: Jaguar
Artist: Jaguar
Year: 2025
Genre: Heavy-Metal
Country: Poland

Duration: 00:41:38
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. 111 (03:49)
02. Bilet do raju (03:48)
03. Inicjacja (03:35)
04. Apokalipsa (03:55)
05. Ave Cezar (03:40)
06. Pierwszy strzał (04:24)
07. Żołnierz (04:48)
08. Uciekinier (03:31)
09. Jaguar (04:10)
10. Karzeł (05:54)

...( Info )...
Title: Diaries Of The Insane
Artist: Resonance of Harmony
Year: 2025
Genre: Heavy, Thrash-Metal
Country: USA

Duration: 00:33:17
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. Jesus Goes To Hell (04:16)
02. Wake Up Blind (02:52)
03. Red Sun Of Midnight (03:42)
04. Look What The Corpse Dragged In (04:38)
05. Suicide (Diaries Of The Insane Scribe #1) (02:25)
06. The Hollow Brain (03:28)
07. My Truncheon (Diaries Of The Insane Scribe #2) (02:48)
08. Lies & Truth (02:14)
09. Babylon (03:28)
10. Decimate The Decimated (01:15)
11. Violation (Diaries of the Insane Scribe #3) (02:07)

...( Info )...
Title: The Order Of Chaos
Artist: Aggravated Assault
Year: 2025
Genre: Thrash-Metal
Country: USA

Duration: 00:42:16
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
01. Apathy
02. Vivisection
03. War Cry
04. The Dahmer Party
05. Utopia
06. Cataclysmic Abyss
07. A.T.K.
08. Fertilized with Flesh
09. The Order of Chaos
10. Sympathy

..::INFO::..

Szósty, najnowszy album studyjny amerykańskiego zespołu metalowego z San Francisco.

Artist: Deafheaven

Title: Lonely People With Power

Country: USA

Year: 2025

Genre: Metal

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Incidental I
2.Doberman
3.Magnolia
4.The Garden Route
5.Heathen
6.Amethyst
7.Incidental II (featuring Jae Matthews)
8.Revelator
9.Body Behavior
10.Incidental III (featuring Paul Banks)
11.Winona
12.The Marvelous Orange Tree

https://www.youtube.com/watch?v=CH3PmHeJpQ4

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Reedycja 2025 drugiego albumu Profanum, pierwotnie wydanego w 1997 roku.

Pięć majestatycznych, black metalowych symfonii nagranych bez użycia gitar, basu czy żadnych typowo "metalowych" instrumentów, zastąpionych klasycznym instrumentarium - skrzypce, fortepian... Niesamowita mieszanka muzyki klasycznej, mrocznego Ambientu i Black Metalu.


https://www.youtube.com/watch?v=kufXsrLUTWU



Most innovative and the most mysterious Black Metal band on Earth, always standing alone in their own, dark world of sounds. Mournful opus of five dark, majestic, infernal symphonies with no use of guitars or bass or any "typical" metal sound, but replacing it with symphonic orchestra instruments - like piano, violins.
Obscure, ambient touches added for a special dark effect - Ambiental Infernal Symphony.



For me at least, this album is striking because of its approach to making what is essentially still dark Black Metal. Their choice of instruments excludes anything with strings, relying instead on multi-layered synthesizers very neat, triggered drums and the usual vocal roars and screeches. It is not a new approach, Profanumum’s work harking back to that of Summoning and Dargaard, but absolutely devoid of the atmospheric guitar layer of the former and with the addition of drum beats that Dargaard, for the most part do not use.

The production is clean and cavernous – unhindered by the rumble and fizz of guitars the synthesizers create vast soundscapes and sweeping melodic passages in a distinct atonal Black Metal spectrum. There are three recognisable tones – a simulated female choral sample a la “In the Nightside Eclipse” clean classical piano and synthesized violin. There are some deeper tones, sounding like something more common on industrial recordings, but they create a suitably classical atmosphere…In fact the whole working here is apparently deeply influenced by classical music, which for me is hard to tell, not being a great fan of the classical composers. The stylistic leanings towards classical compositions is clear enough though. The music is composed in movements with clear distinctions and changes of mood, which exceed the number of tracks on the album. Makes it more interesting.

What can I say – I cannot begin to comprehend the musical skill required for such a performance, but the music comes to my great liking. Its is deeply atmospheric, dark and majestic, fitting very well into the band’s chosen Black Metal framework. A great, unique release! Too short, in fact...

vrag moj


Profanum Aeternum: Eminence of Satanic Imperial Art is an album written in the desolate land of Poland. The band chose not to use several instruments typical to black metal, but opted for a more non-orthodox approach. This is the band's second album, and the music was composed between 1994 and 1996, but released in 1997.

The album, overall, is slow-paced, almost doom-metal like. This can be compared to the speed in Limbonic Art's "Moon In the Scorpio" album, where the sound is intended to soothe the listener. There are only a few parts that contain fast-paced drumming, but the other instruments keep the same pace, almost constant , throughout. The songs also leave a lot of room for fresh air, there are several interludes in-between the songs and instrumental parts to give a break from the vocals.

When listening to this album, the thoughts that plague my brain are those concerning memories in life that inflict pain amongst us, but are not remembered often. These forgotten memories, when remembered, bring feelings of extreme sadness, suffering, horror, and an incredible loss of senses. What is the most sorrowful from these memories is the fact that they cannot be changed; the past is done and set in stone, and they are destined to live in our minds forever. They live in our subconscious silently, and while their presence does not necessarily bring ominous thoughts, when they are remembered they bring forth these unavoidable descriptions. While we can learn to accept negative outcomes in the past, it is not always possible to overcome them, and not all of them end so swiftly.

Why is such an album compared to painful memories? Profanum Aeternum: Eminence of Satanic Imperial Art is able to capture these thoughts and feelings and blend them into 33 minutes of agony. When these elements are combined, they bring forth five songs that contain dynamic structures, but all with a common goal: symphony, misery and melancholy. The songs are able to change repeatedly from one style to the next, quite fluently by the way, and then return to the previous after a while.

The changes are primarily moved by the irregular keyboard and synthesizer tracks. The songs begin gradually, incorporating instrumental parts and slowly progressing to the vocals and main parts of the songs. "The Descent Into Medieval Darkness" begins in this manner, and then continues to blow the listener into a cursed abyss of despair, the piano is one of the main causes for this reaction, but really it is the combination of all the
instruments and vocals that make this song inflict the reaction that it does. The song starts with a very long keyboard and synthesizer solo, with the main melody for the song, and at about 1:10 the vocals take the listener into the world of the forgotten memories. It is not too long before the main melody changes completely, but then the song returns to a part very similar to the beginning. Then, it transforms into a different song, filled with psychedelic vocals in the background. It then progresses into a faster part that has "blast beats",but the vocals and keyboards continue the slow but steady speed they had throughout the song. It then returns to the main melody present at the start.

"Conquering The Highest Of The Thrones In Universe" is a purely instrumental track, lasting 5 minutes. It is very similar to the rest of the album, however, since the vocals are not the main instrument in the album. "The Serpent Crown" also has erratic changes from time to time, and more of the almost orgasmic piano tunes. The song is also filled with several keyboard tracks overlapped with each other.

Overall the album has satisfied me quite a lot. It has an excellent production, every sound can be well heard and understood, but this is by no means an easy listen. The vocals are raspy, with a feeling of prolonged torture and depression. They are at the perfect volume in the mixing; not too loud to be annoying and attract the spotlight, but not completely overwhelmed by the instruments either. They are just perfect for this type of music. The keyboard also does an excellent job at imitating different sounds and instruments, this is what makes the album stand out from its contemporaries. This album is unique in the sense that it does not need guitars to create a symphonic black metal album. It may not be an aggressive album, but it is sure to please fans of slower, more atmospheric and instrumental metal.

limbonic art666



..::TRACK-LIST::..

1. The Descent Into Medieval Darkness 07:27
2. Conquering the Highest of the Thrones in Universe 05:13
3. The Serpent Crown 08:05
4. Raven Singing over My Closed Eyes 06:32
5. Journey into the Nothingness 06:27



..::OBSADA::..

Reyash - Bass
Geryon - Orchestra, Drum programming
Bastis - Vocals



https://www.youtube.com/watch?v=VJ0wW_phrHY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
Title: Total Kommando
Artist: Awaken The Night
Year: 2025
Genre: Speed, Thrash-Metal
Country: Italy

Duration: 00:34:36
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
1. Nuclear Inverno (Intro)
2. Emerald Fog
3. Attila
4. Fast for Freedom
5. Little Pier the Mechanix
6. Behind the Blade (Interlude)
7. Terrorchain
8. Total Kommando
9. At the Stake
10. Speed Metal Attack!
11. Awaken the Night

..::INFO::..

Powrót Benediction z Ingramem na wokalu jest faktem. Reuniony bywają różne, często nie wypalają, ale już drugi album nagrany po come backu jest gwarantem, iż nie był to tylko chwilowy „skok na kasę” i obskoczenie festiwali z koncertami. Ravage of Empires jest następcą mocnego Scriptures (2020) i ukazał się 4 kwietnia tego roku nakładem Nuclear Blast jako dziewiąty w historii zespołu. Zespół to jeden z głównych reprezentantów kapel deathmetalowych i do tej pory nie zawiódł. Nie był w stanie mnie zniechęcić nawet okres absencji Ingrama za mikrofonem, wokalista został zastąpiony przez równie utalentowanego Dave’a Hunta z Anaal Nathrakh, który pomimo kilku eksperymentów dosyć dobrze wpasował się w stylistykę brytyjskiej załogi.

Title: Ravage Of Empires

Artist: Benediction

Country: Wielka Brytania

Year: 2025

Genre: Metal

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1. A Carrion Harvest
2. Beyond the Veil (of the Grey Mare)
3. Genesis Chamber
4. Deviant Spine
5. Engines of War
6. The Finality of Perpetuation
7. Crawling over Corpses
8. In the Dread of the Night
9. Drought of Mercy
10. Psychosister
11. Ravage of Empires

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Gdy kilka lat temu usłyszałem pierwsze dźwięki "Miss Machine" (poprzedni album Dillinger Escape Plan), dosłownie oniemiałem. Nie ukrywam , że ten album jest i będzie dla mnie jednym z najbardziej wyjątkowych dzieł jakie kiedykolwiek poznałem: nasączony niepojętymi podziałami rytmicznymi, niezwykle dynamicznymi akcentami, agresywnymi wokalami i - co naprawdę niebywałe - przebojowością, niespotykaną w tego typu projektach muzycznych. Zbędnym jest więc pisanie o bardzo wysoko postawionej poprzeczce i wielkich oczekiwaniach z mojej i nie tylko jak sądzę strony.

"Ire Works" to album nagrany w nieco zmienionym składzie, wszystkie partie gitary zostały uwiecznione przez lidera grupy Bena Weinmana, natomiast na stanowisku perkusisty pojawił się niejaki Gil Sharone. Nie ujmując poprzednim, znakomitym muzykom grupy - różnicy tej nie słychać. Zastępstwo w osobie Gila Sharone można więc uznać za ogromnie udane (wystarczy wsłuchać się w poziom skomplikowania jego partii aby zrozumieć, że wcale o to nie łatwo). Już po wysłuchaniu takich utworów jak "Unretrofied" z poprzedniej płyty, było wiadomo, że DEP w jakiś sposób może podążyć w stronę bardziej przebojowych treści, melodyjnych refrenów, co też spotkało się z brakiem akceptacji ze strony zatwardziałych math core'owców (niezwykle zabawne, gdy miłośnikom nieszablonowej, szalonej muzyki nie podobają się jakiekolwiek zmiany stylistyczne ulubionego bandu). To rzeczywiście sprawdza się na "Ire Works". Jest przebojowo, refreny potrafią naprawdę przykuć uwagę i wpaść w ucho od samego początku. Greg Puciato to znakomity wokalista, który jest chyba najlepszą "rzeczą" jaka mogła zdarzyć się takiemu zespołowi. Facet udowadnia, że jest nie tylko sceniczną bestią i kapitalnym frontmanem, ale także bardzo uzdolnionym śpiewakiem. Jego partie to niewątpliwa ozdoba "Ire Works".

Ale przejdźmy do samej treści. The Dillinger Escape Plan nie zapomniał o swoich korzeniach. Math core'a jest tu wciąż sporo, pogmatwane partie wypełniają większość kompozycji. Początkowo nie mogłem pogodzić się z ich odstawaniem od niesamowicie soczystego "Miss Machine", z brakiem zabójczej motoryki i siły niszczącej. "Ire Works" jest jednak albumem znacznie bardziej eklektycznym i wielowymiarowym. Znajdziemy tu nawiązania do twórczości z przeróżnych zakątków muzycznego świata. Jest bardzo połamany, niespokojny elektroniczny bit w "Sick on Sunday", który przynosi skojarzenia z Aphex Twin. Jest niebywały, niesamowity "Mouth of Ghosts", który rozkręca się powoli, narasta w niezwykle progresywny sposób kończąc cały album bardzo poruszającym śpiewem Grega. Mnóstwo także nawiązań do Jazzu i alternatywy. Z kolei "When Acting As A Particle" to przerywnik żywcem wyjęty z płyt Fantomasa (epka z Mike'em Pattonem nie była przypadkiem). Coverowanie Justina Timberlake'a też się chyba chłopakom z DEP spodobało, ponieważ nie zabrakło prawdziwie przebojowych fragmentów, dobranych jednak ze smakiem, absolutnie nie przesłodzonych. "Ire Works" po prostu nie może nudzić ponieważ dzieje się tu naprawdę dużo. Elementy pojawiają się i znikają, płytę wzbogadza doskonała porcja elektroniki (jej autorem jest również Ben Weinman), partie klawiszowe, niejednokrotnie nadające jeszcze większej różnorodności. Absolutnie porywa swoją chwytliwością "Milk Lizard" czy "Black Bubblegum". Podsumowując: na "Ire Works" znalazło się wiele rozpoznawalnych i dopracowanych patentów zespołu, jak i ogrom nowości. Jestem przekonany, że dzięki temu album ten stanie się bardziej strawny dla opornych jak dotąd słuchaczy, przysparzając DEP jeszcze większej popularności.

Na koniec zderzenie ze specyficznym poczuciem humoru w postaci oprawy graficznej albumu. Okładka bardzo prosta i niewyróżniająca się. Z tyłu zaś istny nieład artystyczny. Kod kreskowy przeciągnięty na ukos przez pół opakowania. Na samym krążku miejsce do podpisania się (genialne, na wypadek jakby ktoś zgubił swoją kopię ;)). Książeczka - istne kuriozum, kilka kartek zapisanych kolorowymi, nieskładnymi bryłkami - jak dotąd nie doszukałem się w nich ukrytego dna. Ukryte dno natomiast jest w środku pudełka, gdzie trzeba pogrzebać aby odnaleźć ukrytą kartkę z napisem "remove immediately" i tekstami utworów. Ile zabawy można jeszcze zmieścić w takim małym nośniku?

Myślę, że The Dillinger Escape Plan pojawia się w świadomości coraz szerszego grona miłośników rocka, czy metalu (o czym świadczy chociażby supportowanie Slipknot, występ na Metalmanii 2008 itp.), co jest oczywiście znakiem bardzo pozytywnym. Osobiście zdecydowanie polecam zapoznanie się z tym doskonałym krążkiem. Cel został osiągnięty. Nie zdziwię sie jeśli przyjdzie mi napisać dokładnie to samo przy okazji premiery kolejnego krążka Dillingera...

Ugluk


Bardzo ciekawie miksowały się moje odczucia względem Ire Works podczas pierwszego odsłuchu zaraz po premierze płytki – na zmianę pojawiały się refleksje, że „to już było”, które po chwili ustępowały miejsca „a to coś nowego”. Czyżby więc The Dillinger Escape Plan zaczęli zjadać swój ogon? Nic podobnego! To po prostu wypracowany i szybko rozpoznawalny styl Amerykanów. Powtarzają się tylko w jednym – ich krążki za każdym razem powalają. Nie inaczej jest z tym albumem – utwory skrzą się od połączenia skrajnie różnych pomysłów, są wyładowane sprzecznymi emocjami i dalekie od banału. Podobnie jak na „Miss Machine”, tak i tym razem obok fragmentów ziejących brutalnością zafundowano trochę odjazdów w kierunku muzyki stosunkowo łagodnej. Wszystkie te elementy są jednak tak wymieszane, że nie jestem w stanie nawet w przybliżeniu powiedzieć jakie są proporcje. Cokolwiek by muzycy nie wyczyniali, brzmi to świeżo i cholernie atrakcyjnie. Z wyłapanych nowinek najbardziej do gustu przypadło mi pianino, które w kilku kawałkach odgrywa dość znaczącą rolę, a najlepiej wypada w jazzowym „Mouth Of Ghosts”. The Dillinger Escape Plan ponownie stworzyli materiał arcyciekawy, wielowątkowy i nieszablonowy, w który każdy miłośnik ambitnej muzy powinien się zaopatrzyć. Pozostaje się tylko cieszyć, że takie granie przynosi zespołowi jakiś sukces komercyjny, zdecydowanie im się to należy. Zatem jeśli The Dillinger Escape Plan są w stanie skretyniałych rodaków nawracać na porządną muzykę, to ja spokojnie mogę im życzyć milionowych nakładów, a za Ire Works postawić co następuje...

demo



..::TRACK-LIST::..

1. Fix Your Face 02:41
2. Lurch 02:03
3. Black Bubblegum 04:04
4. Sick On Sunday 02:10
5. When Acting As a Particle 01:23
6. Nong Eye Gong 01:16
7. When Acting As a Wave 01:33
8. 82588 01:56
9. Milk Lizard 03:55
10. Party Smasher 01:56
11. Dead As History 05:29
12. Horse Hunter 03:11
13. Mouth of Ghosts 06:49



..::OBSADA::..

Greg Puciato - lead vocals
Ben Weinman - guitars, piano, sound design, programming, backing vocals, production
Liam Wilson - bass
Gil Sharone - drums, percussion

Dimitri Minakakis - additional vocals on 'Fix Your Face'
Brent Hinds - additional vocals on 'Horse Hunter'
Craig Demel - violin
Robin Reynolds - cello
Phill Williams - percussion
Ali Tabatabai - percussion, saw
Matt Lupo - trumpet




https://www.youtube.com/watch?v=xJc29xnuJ-8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Gdy kilka lat temu usłyszałem pierwsze dźwięki "Miss Machine" (poprzedni album Dillinger Escape Plan), dosłownie oniemiałem. Nie ukrywam , że ten album jest i będzie dla mnie jednym z najbardziej wyjątkowych dzieł jakie kiedykolwiek poznałem: nasączony niepojętymi podziałami rytmicznymi, niezwykle dynamicznymi akcentami, agresywnymi wokalami i - co naprawdę niebywałe - przebojowością, niespotykaną w tego typu projektach muzycznych. Zbędnym jest więc pisanie o bardzo wysoko postawionej poprzeczce i wielkich oczekiwaniach z mojej i nie tylko jak sądzę strony.

"Ire Works" to album nagrany w nieco zmienionym składzie, wszystkie partie gitary zostały uwiecznione przez lidera grupy Bena Weinmana, natomiast na stanowisku perkusisty pojawił się niejaki Gil Sharone. Nie ujmując poprzednim, znakomitym muzykom grupy - różnicy tej nie słychać. Zastępstwo w osobie Gila Sharone można więc uznać za ogromnie udane (wystarczy wsłuchać się w poziom skomplikowania jego partii aby zrozumieć, że wcale o to nie łatwo). Już po wysłuchaniu takich utworów jak "Unretrofied" z poprzedniej płyty, było wiadomo, że DEP w jakiś sposób może podążyć w stronę bardziej przebojowych treści, melodyjnych refrenów, co też spotkało się z brakiem akceptacji ze strony zatwardziałych math core'owców (niezwykle zabawne, gdy miłośnikom nieszablonowej, szalonej muzyki nie podobają się jakiekolwiek zmiany stylistyczne ulubionego bandu). To rzeczywiście sprawdza się na "Ire Works". Jest przebojowo, refreny potrafią naprawdę przykuć uwagę i wpaść w ucho od samego początku. Greg Puciato to znakomity wokalista, który jest chyba najlepszą "rzeczą" jaka mogła zdarzyć się takiemu zespołowi. Facet udowadnia, że jest nie tylko sceniczną bestią i kapitalnym frontmanem, ale także bardzo uzdolnionym śpiewakiem. Jego partie to niewątpliwa ozdoba "Ire Works".

Ale przejdźmy do samej treści. The Dillinger Escape Plan nie zapomniał o swoich korzeniach. Math core'a jest tu wciąż sporo, pogmatwane partie wypełniają większość kompozycji. Początkowo nie mogłem pogodzić się z ich odstawaniem od niesamowicie soczystego "Miss Machine", z brakiem zabójczej motoryki i siły niszczącej. "Ire Works" jest jednak albumem znacznie bardziej eklektycznym i wielowymiarowym. Znajdziemy tu nawiązania do twórczości z przeróżnych zakątków muzycznego świata. Jest bardzo połamany, niespokojny elektroniczny bit w "Sick on Sunday", który przynosi skojarzenia z Aphex Twin. Jest niebywały, niesamowity "Mouth of Ghosts", który rozkręca się powoli, narasta w niezwykle progresywny sposób kończąc cały album bardzo poruszającym śpiewem Grega. Mnóstwo także nawiązań do Jazzu i alternatywy. Z kolei "When Acting As A Particle" to przerywnik żywcem wyjęty z płyt Fantomasa (epka z Mike'em Pattonem nie była przypadkiem). Coverowanie Justina Timberlake'a też się chyba chłopakom z DEP spodobało, ponieważ nie zabrakło prawdziwie przebojowych fragmentów, dobranych jednak ze smakiem, absolutnie nie przesłodzonych. "Ire Works" po prostu nie może nudzić ponieważ dzieje się tu naprawdę dużo. Elementy pojawiają się i znikają, płytę wzbogadza doskonała porcja elektroniki (jej autorem jest również Ben Weinman), partie klawiszowe, niejednokrotnie nadające jeszcze większej różnorodności. Absolutnie porywa swoją chwytliwością "Milk Lizard" czy "Black Bubblegum". Podsumowując: na "Ire Works" znalazło się wiele rozpoznawalnych i dopracowanych patentów zespołu, jak i ogrom nowości. Jestem przekonany, że dzięki temu album ten stanie się bardziej strawny dla opornych jak dotąd słuchaczy, przysparzając DEP jeszcze większej popularności.

Na koniec zderzenie ze specyficznym poczuciem humoru w postaci oprawy graficznej albumu. Okładka bardzo prosta i niewyróżniająca się. Z tyłu zaś istny nieład artystyczny. Kod kreskowy przeciągnięty na ukos przez pół opakowania. Na samym krążku miejsce do podpisania się (genialne, na wypadek jakby ktoś zgubił swoją kopię ;)). Książeczka - istne kuriozum, kilka kartek zapisanych kolorowymi, nieskładnymi bryłkami - jak dotąd nie doszukałem się w nich ukrytego dna. Ukryte dno natomiast jest w środku pudełka, gdzie trzeba pogrzebać aby odnaleźć ukrytą kartkę z napisem "remove immediately" i tekstami utworów. Ile zabawy można jeszcze zmieścić w takim małym nośniku?

Myślę, że The Dillinger Escape Plan pojawia się w świadomości coraz szerszego grona miłośników rocka, czy metalu (o czym świadczy chociażby supportowanie Slipknot, występ na Metalmanii 2008 itp.), co jest oczywiście znakiem bardzo pozytywnym. Osobiście zdecydowanie polecam zapoznanie się z tym doskonałym krążkiem. Cel został osiągnięty. Nie zdziwię sie jeśli przyjdzie mi napisać dokładnie to samo przy okazji premiery kolejnego krążka Dillingera...

Ugluk


Bardzo ciekawie miksowały się moje odczucia względem Ire Works podczas pierwszego odsłuchu zaraz po premierze płytki – na zmianę pojawiały się refleksje, że „to już było”, które po chwili ustępowały miejsca „a to coś nowego”. Czyżby więc The Dillinger Escape Plan zaczęli zjadać swój ogon? Nic podobnego! To po prostu wypracowany i szybko rozpoznawalny styl Amerykanów. Powtarzają się tylko w jednym – ich krążki za każdym razem powalają. Nie inaczej jest z tym albumem – utwory skrzą się od połączenia skrajnie różnych pomysłów, są wyładowane sprzecznymi emocjami i dalekie od banału. Podobnie jak na „Miss Machine”, tak i tym razem obok fragmentów ziejących brutalnością zafundowano trochę odjazdów w kierunku muzyki stosunkowo łagodnej. Wszystkie te elementy są jednak tak wymieszane, że nie jestem w stanie nawet w przybliżeniu powiedzieć jakie są proporcje. Cokolwiek by muzycy nie wyczyniali, brzmi to świeżo i cholernie atrakcyjnie. Z wyłapanych nowinek najbardziej do gustu przypadło mi pianino, które w kilku kawałkach odgrywa dość znaczącą rolę, a najlepiej wypada w jazzowym „Mouth Of Ghosts”. The Dillinger Escape Plan ponownie stworzyli materiał arcyciekawy, wielowątkowy i nieszablonowy, w który każdy miłośnik ambitnej muzy powinien się zaopatrzyć. Pozostaje się tylko cieszyć, że takie granie przynosi zespołowi jakiś sukces komercyjny, zdecydowanie im się to należy. Zatem jeśli The Dillinger Escape Plan są w stanie skretyniałych rodaków nawracać na porządną muzykę, to ja spokojnie mogę im życzyć milionowych nakładów, a za Ire Works postawić co następuje...

demo



..::TRACK-LIST::..

1. Fix Your Face 02:41
2. Lurch 02:03
3. Black Bubblegum 04:04
4. Sick On Sunday 02:10
5. When Acting As a Particle 01:23
6. Nong Eye Gong 01:16
7. When Acting As a Wave 01:33
8. 82588 01:56
9. Milk Lizard 03:55
10. Party Smasher 01:56
11. Dead As History 05:29
12. Horse Hunter 03:11
13. Mouth of Ghosts 06:49



..::OBSADA::..

Greg Puciato - lead vocals
Ben Weinman - guitars, piano, sound design, programming, backing vocals, production
Liam Wilson - bass
Gil Sharone - drums, percussion

Dimitri Minakakis - additional vocals on 'Fix Your Face'
Brent Hinds - additional vocals on 'Horse Hunter'
Craig Demel - violin
Robin Reynolds - cello
Phill Williams - percussion
Ali Tabatabai - percussion, saw
Matt Lupo - trumpet




https://www.youtube.com/watch?v=xJc29xnuJ-8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Bleed from Within to szkocki zespół metalcore'owy z Glasgow, założony w 2005 roku. Obecny skład zespołu składa się z głównego wokalisty Scotta Kennedy'ego, perkusisty Ali Richardsona, basisty Daviego Provana, gitarzysty prowadzącego Craiga Gowansa i gitarzysty rytmicznego, oraz wokalisty Stevena Jonesa. Wstawka zawiera siódmy, najnowszy album studyjny zespołu.

Title: Zenith

Artist: Bleed From Within

Country: Szkocja

Year: 2025

Genre: Metalcore

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Violent Nature
2.In Place Of Your Halo
3.Zenith
4.God Complex
5.A Hope In Hell
6.Dying Sun
7.Immortal Desire (ft. Brann Dailor)
8.Chained To Hate
9.Known By No Name
10.Hands Of Sin (ft. Josh Middleton)
11.Edge Of Infinity

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Na swoje trzynaste urodziny białostocki zespół NEUROPATHIA postanowił wydać trzynastominutowy singiel "13" z czterema nowymi utworami oraz na nowo nagraną wersją klasycznego hitu "Graveyard Cowboys". Mocny, zadziorny i jednocześnie przebojowy grindcore w stylu NASUM, BLOOD DUSTER, REGURGITATE, REPULSION, inspirowany także MISFITS, TURBONEGRO czy GENOCIDE SS. Znakomitą okładkę narysował Rafał Wechterowicz (IRON MAIDEN, LAMB OF GOD, SHADOWS FALL, HIRAX, TERROR).



Celebrating 13 years of existence Poland's grind masters are back with 13 minutes of music: 4 new ones + re-recorded classic song "Graveyard Cowboys". Amazing grindcore for fans of NASUM, BLOOD DUSTER, REGURGITATE, REPULSION, GENOCIDE SS and the likes. Front cover by Rafal Wechterowicz (IRON MAIDEN, LAMB OF GOD, SHADOWS FALL, HIRAX, TERROR)



..::OBSADA::..

1. Silent Weapon 2:19
2. Digni Poser 2:38
3. Family Cancer 1:55
4. Before Became After 3:15
5. Graveyard Cowboys 2:52



https://www.youtube.com/watch?v=zStYAo9qehU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Na swoje trzynaste urodziny białostocki zespół NEUROPATHIA postanowił wydać trzynastominutowy singiel "13" z czterema nowymi utworami oraz na nowo nagraną wersją klasycznego hitu "Graveyard Cowboys". Mocny, zadziorny i jednocześnie przebojowy grindcore w stylu NASUM, BLOOD DUSTER, REGURGITATE, REPULSION, inspirowany także MISFITS, TURBONEGRO czy GENOCIDE SS. Znakomitą okładkę narysował Rafał Wechterowicz (IRON MAIDEN, LAMB OF GOD, SHADOWS FALL, HIRAX, TERROR).



Celebrating 13 years of existence Poland's grind masters are back with 13 minutes of music: 4 new ones + re-recorded classic song "Graveyard Cowboys". Amazing grindcore for fans of NASUM, BLOOD DUSTER, REGURGITATE, REPULSION, GENOCIDE SS and the likes. Front cover by Rafal Wechterowicz (IRON MAIDEN, LAMB OF GOD, SHADOWS FALL, HIRAX, TERROR)



..::TRACK-LIST::..

1. Silent Weapon 2:19
2. Digni Poser 2:38
3. Family Cancer 1:55
4. Before Became After 3:15
5. Graveyard Cowboys 2:52



https://www.youtube.com/watch?v=zStYAo9qehU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy utwory ekstremalnego grindcore/hardcore/black metalu z Włoch dla fanów FULL OF HELL, THE SECRET, IMPLORE.


Triratna to sanskryckie słowo oznaczające 'trzy klejnoty', słowo to reprezentuje kluczową koncepcję w filozofii orientalnej, trzema klejnotami są ciało, umysł i dusza, tytuły trzech utworów na tym albumie. Trzy różne punkty widzenia na wyjątkowy temat: naturę ludzką.

Rejekts podążył za tą inspiracją i stworzył muzyczną podróż, w której dźwięki crust i black metalu się łączą, podróż, która jest również introspekcyjna dzięki naprawdę interesującym tekstom.

Piękne zakończenie tej niesamowitej 'drogi':
'Jestem żywy. Jestem martwy. Jestem wolny'.

FA


Combining fast harcore, grindcore, post-black metal and some atmospheric parts with angry, screamed vocals, Rejekts set a new beginning on their musical path. This promising Italian act will drive you into a claustrophobic race into the darkest realms of hate. Entirely recorded at Toxic Basement studio! For fans of FULL OF HELL, THE SECRET, IMPLORE.



..::TRACK-LIST::..

1. Corpo 03:04
2. Mente 06:06
3. Spirito 03:56



..::OBSADA::..

Black - Vocals
Paco - Bass
Joe - Guitars (lead)
Dave - Guitars (rhythm)
Sdru - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=9QBv-s7dceU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy utwory ekstremalnego grindcore/hardcore/black metalu z Włoch dla fanów FULL OF HELL, THE SECRET, IMPLORE.


Triratna to sanskryckie słowo oznaczające 'trzy klejnoty', słowo to reprezentuje kluczową koncepcję w filozofii orientalnej, trzema klejnotami są ciało, umysł i dusza, tytuły trzech utworów na tym albumie. Trzy różne punkty widzenia na wyjątkowy temat: naturę ludzką.

Rejekts podążył za tą inspiracją i stworzył muzyczną podróż, w której dźwięki crust i black metalu się łączą, podróż, która jest również introspekcyjna dzięki naprawdę interesującym tekstom.

Piękne zakończenie tej niesamowitej 'drogi':
'Jestem żywy. Jestem martwy. Jestem wolny'.

FA


Combining fast harcore, grindcore, post-black metal and some atmospheric parts with angry, screamed vocals, Rejekts set a new beginning on their musical path. This promising Italian act will drive you into a claustrophobic race into the darkest realms of hate. Entirely recorded at Toxic Basement studio! For fans of FULL OF HELL, THE SECRET, IMPLORE.



..::TRACK-LIST::..

1. Corpo 03:04
2. Mente 06:06
3. Spirito 03:56



..::OBSADA::..

Black - Vocals
Paco - Bass
Joe - Guitars (lead)
Dave - Guitars (rhythm)
Sdru - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=9QBv-s7dceU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Tassack / Fazi
Album: Warkot
Country: PL
Genre: Crossover Thrash
Release: 2025
Duration: 00:44:51
Quality: Mp3, CBR 320 kbps
Size: 108 mb


...( Opis )...

Thrashowcy z Poznania działają sobie w podziemiu ciężkiej muzyki od dekady. ”Warkot” to piąta płyta crossoverowej ekipy. W środowisku metalowców od zawsze uważani za zespół śmiechowy, bekowy, niepoważny; wrzuceni do worka z Nocnym Kochankiem, Łydką Grubasa, Kabanosem, czy Lej Mi Pół. Niepoważni metalowcy postanowili zaprosić do współpracy niepoważnego hip-hopowca, bekowego rapera – Faziego – filar kultowego składu pod nazwą Nagły Atak Spawacza (żeby nie było – N.A.S. zostali docenieni nie tylko przez fanów, ale i przez rodzimą branżę, odbierając nagrodę Fryderyka za debiutancki krążek pt. „Brat Juzef”).

Legenda polskiego rapu – Krzysztof „Fazi” Milerski - od zarania swojej przygody z muzyką bliżej „bratał” się z metalem łączonym z rapowaniem niż z tym, co nazywa się dziś klasycznym hip-hopem: Biohazard, S.O.D., Agnostic Front… Najpierw było „szarpidrutowe” darcie ryja zamiast rapowania: Samsara, czy Pejcz i blant to przecież idealne przykłady zamiłowania Faziego do ciężkich brzmień crossoverowych. Nastała jednak era Nagłego Ataku Spawacza, który to okres uczynił z Milerskiego ikonę początków polskiego rapu. Teraz „z całej epy” – jak to się po poznańsku mówi – Fazi wrócił pobawić się znów w granie czysto metalowe.

Tassack przeprowadził się na jakiś czas z Poznania do Rybnika, by w studiu No Fear Records zarejestrować materiał na „Warkot” – wspólny album z udziałem Faziego. W podkaście Kamila Jasieńskiego - „Nie ma lekko” - w Czwartym Programie Polskiego Radia, muzycy opowiedzieli co nieco o początkach współpracy:

Lucy: „Ogólnie to był temat taki, że myśmy byli na trasie dziesięciolecia Tassacka ze Spawaczami i w sumie myśmy się dobrze dogadywali. Spawacze byli wtedy w wytwórni SOCV, no i my też mieliśmy dla wytwórni SOCV coś robić, no i zaproponowano nam tę płytę wspólną z Fazim”.

Fazi: "Z mojej strony to pamiętam, że chyba pierwsze info dostałem od Kaczmiego albo od kogoś, że są chłopaki, grają metal i gdzieś na koncertach lubią grać „Antyliroya”. I od tego się zaczęło, że ja się dowiedziałem o Tassackach, chyba od Kaczmiego, jeżeli dobrze pamiętam. Później właśnie padł pomysł – Kaczmi mi to właśnie też powiedział – że chłopaki z Tassacka nagrywają taki kawałek, chcieliby nas zaprosić – czyli Spawacza do tego utworu. No i dograliśmy się do tego kawałka i naprawdę, kurwa, sorry… Jeden – zero… Mnie się to bardzo podobało i kurde, no nie było jakiegoś takiego ciśnienia, nawet nie miałem, nie myślałem, że dojdzie do takiego momentu, że zacznę z nimi grać i jeszcze do tego, że nagramy jakąś płytę. Ale później właśnie padła propozycja… No w sumie ta wytwórnia – SOCV na to wpadła, żeby wymyślić taką płytkę (…). Z wytwórnią SOCV się pożegnaliśmy, pomysł został, płyta powstała, ja jestem bardzo szczęśliwy, bo od czasu „Cycków i krwi” brakowało mi czegoś takiego. Miałem tam jakieś różne podejścia, ale nigdy nie było takiej możliwości żeby znaleźć zespół, żeby znaleźć muzyków, którzy grają na żywo, itd. A tutaj Dziadek przyszedł na gotowe, można powiedzieć. Ja się jaram”.

Warto zwrócić uwagę na jeden featuring tego albumu - utwór, do którego dograł się Zdechły Osa - chyba najbardziej alternatywny raper polskiego podwórka. Punkowo-grunge'owo-rockowy przedstawiciel obecnej "prawilnej" rapowej sceny.

15 lat po mocno hardcore’owym materiale zatytułowanym „Cycki krew”, dostajemy w końcu Faziego w wersji jeszcze bardziej gitarowej, właściwie w pełni metalowej. Tassack – „Warkot” – trzy kwadranse crossoverowo-thrashowej jazdy bez trzymanki, której słuchanie może się skończyć tym, czym w jednym z utworów tej płyty – juchą na rampie…


...( TrackList )...

1. Ekoterrorysta
2. Warkot
3. Huta agresji (feat. Tester Gier)
4. Żyła z Wildy
5. Jucha na rampie
6. Fazi SKIT
7. Hawajski zwiadowca
8. Cicha Maria
9. Hard Core '25
10. Kaszel mrocznej lochy
11. Recepta SKIT
12. Need4Weed (feat. N.A.S. & Zdechły Osa)
13. Z całej epy
14. 3cMC (feat. .bHP)
15. Kiedyś to było

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po siedmioletniej przerwie jaka upłynęła od wydania ostatniej płyty „The Order” – przerwie spowitej cieniem i ciszą – grecki kwartet ponownie wznieca ogień, który nigdy nie przestał się tlić. Na „The Illuminant” grupa odradza się niczym feniks, powracając do charakterystycznej dla siebie atmosfery, spowitej mrokiem oraz ezoteryką.

Album odznacza się doniosą ewolucją w brzmieniu, zabierającą nas w „otchłań oraz głębiny emocji, gdzie skrajność spotyka się z melodią, a to co niewidoczne zostaje zamanifestowane,” komentuje założyciel i gitarzysta grupy, George Emmanuel (ex-Rotting Christ, ex-Chaostar, Necromantia). „To intensywna podróż odziana w czerń, niepokój i melodyjną materię. Osiem bluźnierczych pieśni, będących tak rozliczeniem, jak objawieniem; ogniem, który pochłania, ale także odnawia.”

„The Illumimnant” został wyprodukowany, zmiksowany i zmasterowany przez George’a Emmanuela w Pentagram Studio (Demonical, Septicflesh, Necromantia), z wyjątkiem perkusji, która została nagrana w Pale Blue Dot Studios. Okładka albumu została ręcznie narysowana przez Daniele Valeriani (Dark Funeral, Mayhem).

LUCIFER’S CHILD wywodzi się z Aten i gra atmosferyczny black metal. Powstał w 2013 z inicjatywy Georga Emmanuela (ex-Rotting Christ, ex-Chaostar, Necromantia) oraz Stathisa Ridis’a (ex-Nightfall). W krótkim czasie do składu dołączyli wokalista Marios Dupont (Karma Violens) i perkusista Nick Vell (Chaostar). Ich debiutancki krążek został ciepło przyjęty, co zaowocowało występami na festiwalach, w tym na Inferno Festival (Norwegia), Blastfest (Norwegia) oraz Incineration Festival (Wielkia Brytania). Zespół wystąpił także na francuskim Hellfest, rok po wydaniu drugiego albumu, „The Order”. Album cechuje się klasycznym podejściem do black metalu oraz mroczną estetyką, co dodatkowo podkreśliła okładka autorstwa Daniele Valeriani. Zespół nagrał teledysk do tytułowego utworu, który został wyświetlony ponad sto tysięcy razy na YouTube oraz ponad pięćset tysięcy razy na Spotify. Dyskografię LUCIFER’S CHILD zamyka split z Mystifier wydany w 2022. Na „The Illuminant” usłyszymy nowego basistę, Kostas’a Gerochrristosa. To pierwsza modyfikacja składu od czasu powstania zespołu.



After a seven year slumber which LUCIFER'S CHILD slipped into following its last full-length record "The Order" - a slumber veiled in shadow and silence - the Greek black metal quartet reawakens the fire which never fully ceased to burn or amaze. In a phoenix-like reprise, the group channels the heights of its esoteric ponder and the depths of its harrowing despair into "The Illuminant".

The album marks a profound evolution in LUCIFER's CHILD sound, aspiring to "a journey deeper into the abyss and the emotions, where the extreme meets the melodic, and the unseen becomes manifest," points out co-founder/guitarist George Emmanuel (ex-Rotting Christ, ex-Chaostar, Necromantia). "Our new album represents a bold evolution in our sound. It is an intense journey that blends the dark, the emotion, and the melody. With eight blasphemous tracks, it is both a reckoning and a revelation, a fire that consumes but also renews. This is our revelation, and we can’t wait to share its intensity across the stages."

"The Illumimnant" was produced, mixed and mastered by George Emmanuel at Pentagram Studio (Demonical, Septicflesh, Necromantia) with the exception of drums which were recorded at Pale Blue Dot Studios. The album's cover artwork was hand-drawn by Daniele Valeriani (Dark Funeral, Mayhem).



..::TRACK-LIST::..

1. Antichrist 04:24
2. As Bestas 05:11
3. The Serpent And The Rod 03:35
4. Ichor 06:57
5. Righteous Flama 04:16
6. Curse 05:04
7. The Heavens Die 04:58
8. And All Is Prelude 04:37



..::OBSADA::..

George Emmanuel - Guitars
Marios Dupont - Vocals
Nick Vell - Drums
Kostas Gerochristos - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=24qbppFM9Bs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Po siedmioletniej przerwie jaka upłynęła od wydania ostatniej płyty „The Order” – przerwie spowitej cieniem i ciszą – grecki kwartet ponownie wznieca ogień, który nigdy nie przestał się tlić. Na „The Illuminant” grupa odradza się niczym feniks, powracając do charakterystycznej dla siebie atmosfery, spowitej mrokiem oraz ezoteryką.

Album odznacza się doniosą ewolucją w brzmieniu, zabierającą nas w „otchłań oraz głębiny emocji, gdzie skrajność spotyka się z melodią, a to co niewidoczne zostaje zamanifestowane,” komentuje założyciel i gitarzysta grupy, George Emmanuel (ex-Rotting Christ, ex-Chaostar, Necromantia). „To intensywna podróż odziana w czerń, niepokój i melodyjną materię. Osiem bluźnierczych pieśni, będących tak rozliczeniem, jak objawieniem; ogniem, który pochłania, ale także odnawia.”

„The Illumimnant” został wyprodukowany, zmiksowany i zmasterowany przez George’a Emmanuela w Pentagram Studio (Demonical, Septicflesh, Necromantia), z wyjątkiem perkusji, która została nagrana w Pale Blue Dot Studios. Okładka albumu została ręcznie narysowana przez Daniele Valeriani (Dark Funeral, Mayhem).

LUCIFER’S CHILD wywodzi się z Aten i gra atmosferyczny black metal. Powstał w 2013 z inicjatywy Georga Emmanuela (ex-Rotting Christ, ex-Chaostar, Necromantia) oraz Stathisa Ridis’a (ex-Nightfall). W krótkim czasie do składu dołączyli wokalista Marios Dupont (Karma Violens) i perkusista Nick Vell (Chaostar). Ich debiutancki krążek został ciepło przyjęty, co zaowocowało występami na festiwalach, w tym na Inferno Festival (Norwegia), Blastfest (Norwegia) oraz Incineration Festival (Wielkia Brytania). Zespół wystąpił także na francuskim Hellfest, rok po wydaniu drugiego albumu, „The Order”. Album cechuje się klasycznym podejściem do black metalu oraz mroczną estetyką, co dodatkowo podkreśliła okładka autorstwa Daniele Valeriani. Zespół nagrał teledysk do tytułowego utworu, który został wyświetlony ponad sto tysięcy razy na YouTube oraz ponad pięćset tysięcy razy na Spotify. Dyskografię LUCIFER’S CHILD zamyka split z Mystifier wydany w 2022. Na „The Illuminant” usłyszymy nowego basistę, Kostas’a Gerochrristosa. To pierwsza modyfikacja składu od czasu powstania zespołu.



After a seven year slumber which LUCIFER'S CHILD slipped into following its last full-length record "The Order" - a slumber veiled in shadow and silence - the Greek black metal quartet reawakens the fire which never fully ceased to burn or amaze. In a phoenix-like reprise, the group channels the heights of its esoteric ponder and the depths of its harrowing despair into "The Illuminant".

The album marks a profound evolution in LUCIFER's CHILD sound, aspiring to "a journey deeper into the abyss and the emotions, where the extreme meets the melodic, and the unseen becomes manifest," points out co-founder/guitarist George Emmanuel (ex-Rotting Christ, ex-Chaostar, Necromantia). "Our new album represents a bold evolution in our sound. It is an intense journey that blends the dark, the emotion, and the melody. With eight blasphemous tracks, it is both a reckoning and a revelation, a fire that consumes but also renews. This is our revelation, and we can’t wait to share its intensity across the stages."

"The Illumimnant" was produced, mixed and mastered by George Emmanuel at Pentagram Studio (Demonical, Septicflesh, Necromantia) with the exception of drums which were recorded at Pale Blue Dot Studios. The album's cover artwork was hand-drawn by Daniele Valeriani (Dark Funeral, Mayhem).



..::TRACK-LIST::..

1. Antichrist 04:24
2. As Bestas 05:11
3. The Serpent And The Rod 03:35
4. Ichor 06:57
5. Righteous Flama 04:16
6. Curse 05:04
7. The Heavens Die 04:58
8. And All Is Prelude 04:37



..::OBSADA::..

George Emmanuel - Guitars
Marios Dupont - Vocals
Nick Vell - Drums
Kostas Gerochristos - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=24qbppFM9Bs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drugi długo wyczekiwany album Yoth Iria.
Majstersztyk i esencja greckiego black metalu!



Blazing Inferno to już druga propozycja w dyskografii Yoth Iria. Pojawiła się z niewielkimi fanfarami, a szkoda, ponieważ są bardzo dobrzy w tym, co robią. Ich marka helleńskiego black metalu znanego z dokonań wczesnego Rotting Christ, Varathron czy Necromantia, z którą dane było mi obcować przy okazji debiutu As The Flames Withers, oczarowała wielu, nawet mnie. A możecie mi wierzyć, że jestem raczej sceptyczny wobec bazowania na twórczości innych i serwowaniu wciąż tej samej, miejscami monotonnej, bądź po prostu nudnej muzyki.

Blazing Inferno w dużej mierze rozpoczyna się tam, gdzie zakończył się jego poprzednik, zarówno pod względem treści muzycznych, jak i wizji lirycznej. Tutaj nie ulega wątpliwości fakt, że Yoth Iria ma słabość do gigantycznych demonicznych postaci przyćmiewających ludzką cywilizację, dążących do zagłady wszelkiego dobra na świecie.

W odświeżająco rzeczowym formacie Grecy prezentują solidny, porywający i satanistyczny triumfalizm, który przeczy stosunkowo niewielkiej długości samych utworów. Z grzmiącą perkusją w In The Tongue Of Birds czy We Call Upon The Elements, porywającymi solówkami w But Fear Not i Mornings Of The Thousand Golds oraz kolekcją klasycznych growli, złowieszczych szeptów i chórów, Yoth Iria tworzy wciągające i bardzo przyjemne kompozycje. Utwory potrafią utrzymać atmosferę i prezencję, nie umniejszając wytwarzających dopaminę zwrotów akcji tremolo i zawodzenia przeciągniętej melodii, jak chociażby tytułowy utwór czy Rites Of Blood And Ice, które spajają całość. Kolorytu płycie dodają delikatne i tylko miejscami folkowe wstawki żywcem wyjęte z kultury Hellady. Może to i wtórne, i takiej muzyki słyszeliśmy już całą masę, ale jeżeli Yoth Iria pójdzie tropem, rytmem i atmosferą zamykającego album We Call Upon The Elements, to ja chętnie sięgnę po ich dzieła w przyszłości.

To black metal, który sprawia, że ja czuję się dobrze, sprzymierzając się z „niosącym światło”. Oczywiście nie w jakiś wyszukany sposób, tylko ze świetnymi riffami, odpowiednią ilością napięcia i niuansów oraz przekonująco masywnymi kompozycjami, które odwracają uwagę od przesadnego momentami i wywołującego skurcze patosu.

Pewnie wielu z czytających tę recenzję się ze mną nie zgodzi, ale jest to po prostu dobre. Tylko dobre, albo aż dobre.

Adam Pilachowski



Highly anticipated second full-length album 'Blazing Inferno' from Hellenic Black Metal cultists YOTH IRIA.

Metal, magic and freedom. Three words to describe Hellenic black metallers YOTH IRIA. Lead by the legendary Jim Mutilator, YOTH IRIA holds nothing back in recreating, reinventing and reigning in the light of the spirits of old. Although modern and exciting in their approach, the darkness YOTH IRIA thrust ahead into the nothingness of modern music, comes from an ancient place. A place untouched by the plagues of conformity and compromise. BLAZING INFERNO offers no pardon but provides you with a visit to the occult spirituality the modern world lacks to offer. Humanity used to be linked with nature and was respectful of the forces we weren’t capable of understanding. YOTH IRIA sends a strong spiritual reminder to all of us, to not ignore the past at the cost of your future.



When Jim Mutilator left Rotting Christ after releasing “Triarchy Of The Lost Lovers” back in 1996 this was a huge cut in the musical development of the band. Gone were the epic, highly melodic but yet super evil and dramatic black metal vibes, and with “A Dead Poem” Sakis and Co went into a totally different direction that polarized the scene. Damn, I still remember how disappointed I was when that album came out and quickly sold it again. Maybe I should give it another spin now after almost 30 years, I actually haven't heard it since then. Okay, but so much for the history and the memories of a super old guy dwelling in his armchair with a cup of bitterness in his hands.

Although Yoth Iria mastermind Jim Mutilator never disappeared from the scene and had some guest appearances in some other bands (I guess the Varathron contributions don't count because they're old stuff which was re-released as compilations) he never was too active in the scene until he founded his new bands Medieval Demon and Yoth Iria. Was the first one (“As The Flame Withers”) pretty rough but melodic, we can find some crucial changes here. First of all the vocalist has changed from almighty The Magus to “He”. But also from the sound, a lot of things have changed. So here we go with the second Yoth Iria album which at least for my hairy ears full of earwax sounds very fresh and un-innovative.

Wait, what? Un-innovative? Yes, you got me right! As I already stated in some other reviews for some Greek bands, they all tend to stay in their own timeline which is mainly the early 90s. And this is where Blazing Inferno might have been written as well. The whole arrangements, all the melodies, the instruments remind so much of this decade which was so groundbreaking for the Greek scene that it rouses so many nostalgic feelings in me that my shriveled black heart might cry if it could.

Jim has written a great epos with the songs and to describe them would take so many lines that you would read this review still tomorrow. But to make it a little bit shorter, Blazing Inferno has so many twists and turns that it is almost unbelievable. From epic melodies that sound as if they were written for the Greek gods on Olympus (The title track or 'Our Father Rode Again His Ride' for instance), some pagan tunes like Varathron also had on their last album (“Rites Of Blood And Ice”) to some fast galloping traditional black metal stuff ('Mornings Of The One Thousand Golds'), classic heavy metal riffs or even clear vocals you can find everything here. And of course, there is a lot of catchiness in the songs like in 'Purgatory Revolution'.

And to this the lyrical topic of the album, namely that Gabriel and Yoth Iria (an angel and a demon) joined their forces to destroy Sodom and Gomorrah, matches really well. Much more drama is not possible if you have the destruction of two cities before your inner eye.

Well, Blazing Inferno isn't exactly what Jim did back with Rotting Christ or Varathron in the 90s but with every tune you can feel and hear that he still breathes and lives that spirit. He created a very unique and outstanding album which (for me) is probably the best Greek black metal album for years.

Review by Michael on November 3, 2024.



Greece’s Yoth Iria is the brainchild of one Jim Mutilator, most known for his time in the legendary Rotting Christ and Varathron. As of late, this band has risen to a plateau o’er the scene where only the above-mentioned legends dare. That damn good and quite simply the very best of the Greek crop. Diabolical tales of unholy war, odes to Paganism, and dedications to Satan as relayed through the timeless art of rich, melodic Greek black metal. The Greeks are known for their dramatic and oft theatrical ways of recording BM, as opposed to the rougher-around-the-edges Scandinavian product, and if romantic, legend-spawning black metal is your cup of tea, then Yoth Iria is for you.

Yoth Iria began in 2019, and have thus far released two EPs and one, soon to be two full-length studio LPs - widely-praised and indicative of genius: articulate, melodious, and refined black metal to be taken in solitary under goddess moon and by dancing flames of ritual. Connecting the Ley Lines between what is ritualistic, what is evil, and what is genuinely artistic. And the talent behind the music? Unparalleled. The creative vision preceding their works? Fresh and inspired yet traditional all the same. A gem buried in hallowed soil beneath the mainstream have Yoth Iria been. On November 8, 2024, Yoth Iria will release their highly-anticipated second LP, Blazing Inferno, via Edged Circle Productions.

The time has come… The time for vailing and for bowing down to the majesty of Greek BM in its ultimate form. In Blazing Inferno, Yoth Iria have created a record to be coveted. Up-and-coming Greek black metal bands should study this record and the legends should as well, because the class, the character, and the esteem exuded here are the stuff of legend. The starkly visual titular track evokes images of war-torn Daemons clinched in battle as Gabriel crumbles Sodom and Gomorrah beneath his might. An eternal grudge match set to soul-stirring melodic passages backed by war-drum type rhythmic cadences and haunting atmospheric chants; an epic as the catalyst to the remainder of what is, in my opinion, one of the greatest black metal albums of 2024 alongside Nachtmystium’s “Blight Privilege”, Wuldorgast’s “Cold Light” and Deus Mortem’s “Thanatos”. Rotting Christ-heralding theatrics and rhythm-driven melodies to be taken in during the following track, 'But Fear Not', and as the atmosphere teems with the folkish sound of woodwinds and angelic backing vocalizations, underneath it all an unholy incursion of blast-beats and rolling guitar riffs ensues. A blessed alternation between evenly spaced martial rhythms and up-tempo beats to drive forward this profound as poetry Greek black metal experience.

'Purgatory Revolution' marks the halfway point of our journey. Screaming leads and galloping double-bass currents, fires of unholy war unleashed to an anthem of spiritual revolution! Breaking holy bonds of oppression and tearing through the Heavens as the war rages on… Blazing Inferno closes with 'We Call Upon The Elements' - an homage to Paganism accompanied by a stunning visualizer that portrays a ritualist enthralled by nature and enraptured in the presence of The Great Olde Ones. Spells cast in the name of preservation and in honor of Mother Earth.

Yoth Iria’s presence to once again rekindle ancient fires of remembrance. Forget thee not the ways of olde nor the natural order of our aching world. Black metal for odes and for homages, for harkening and for remembering. Diabolical in nature and as poetic as Shakespeare. Truly one of the finest works to emerge out of the Greek scene in years. Spiritual nourishment that no religion can provide. Experience freedom! The liberation of thought and of spirit. The eternal struggle between light and dark, between good and evil as conveyed through music of ancient proportions. This is Hellenic black metal. This is Yoth Iria… Hail!

Review by Jeger on October 30, 2024.



..::TRACK-LIST::..

1. Blazing Inferno 03:35
2. But Fear Not 04:11
3. In The Tongue Of Birds 05:25
4. Rites Of Blood and Ice 04:55
5. Purgatory Revolution 05:13
6. Mornings of the One Thousand Golds 04:59
7. Our Father Rode Again His Ride 03:55
8. We Call Upon the Elements 04:11



..::OBSADA::..

HE - Vocals
Jim Mutilator - Bass
Nikolas Perlepe - Guitar
Naberius - Guitar
Vasilis Stavrianidis - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=gKj7wGtWMwg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Drugi długo wyczekiwany album Yoth Iria.
Majstersztyk i esencja greckiego black metalu!



Blazing Inferno to już druga propozycja w dyskografii Yoth Iria. Pojawiła się z niewielkimi fanfarami, a szkoda, ponieważ są bardzo dobrzy w tym, co robią. Ich marka helleńskiego black metalu znanego z dokonań wczesnego Rotting Christ, Varathron czy Necromantia, z którą dane było mi obcować przy okazji debiutu As The Flames Withers, oczarowała wielu, nawet mnie. A możecie mi wierzyć, że jestem raczej sceptyczny wobec bazowania na twórczości innych i serwowaniu wciąż tej samej, miejscami monotonnej, bądź po prostu nudnej muzyki.

Blazing Inferno w dużej mierze rozpoczyna się tam, gdzie zakończył się jego poprzednik, zarówno pod względem treści muzycznych, jak i wizji lirycznej. Tutaj nie ulega wątpliwości fakt, że Yoth Iria ma słabość do gigantycznych demonicznych postaci przyćmiewających ludzką cywilizację, dążących do zagłady wszelkiego dobra na świecie.

W odświeżająco rzeczowym formacie Grecy prezentują solidny, porywający i satanistyczny triumfalizm, który przeczy stosunkowo niewielkiej długości samych utworów. Z grzmiącą perkusją w In The Tongue Of Birds czy We Call Upon The Elements, porywającymi solówkami w But Fear Not i Mornings Of The Thousand Golds oraz kolekcją klasycznych growli, złowieszczych szeptów i chórów, Yoth Iria tworzy wciągające i bardzo przyjemne kompozycje. Utwory potrafią utrzymać atmosferę i prezencję, nie umniejszając wytwarzających dopaminę zwrotów akcji tremolo i zawodzenia przeciągniętej melodii, jak chociażby tytułowy utwór czy Rites Of Blood And Ice, które spajają całość. Kolorytu płycie dodają delikatne i tylko miejscami folkowe wstawki żywcem wyjęte z kultury Hellady. Może to i wtórne, i takiej muzyki słyszeliśmy już całą masę, ale jeżeli Yoth Iria pójdzie tropem, rytmem i atmosferą zamykającego album We Call Upon The Elements, to ja chętnie sięgnę po ich dzieła w przyszłości.

To black metal, który sprawia, że ja czuję się dobrze, sprzymierzając się z „niosącym światło”. Oczywiście nie w jakiś wyszukany sposób, tylko ze świetnymi riffami, odpowiednią ilością napięcia i niuansów oraz przekonująco masywnymi kompozycjami, które odwracają uwagę od przesadnego momentami i wywołującego skurcze patosu.

Pewnie wielu z czytających tę recenzję się ze mną nie zgodzi, ale jest to po prostu dobre. Tylko dobre, albo aż dobre.

Adam Pilachowski



Highly anticipated second full-length album 'Blazing Inferno' from Hellenic Black Metal cultists YOTH IRIA.

Metal, magic and freedom. Three words to describe Hellenic black metallers YOTH IRIA. Lead by the legendary Jim Mutilator, YOTH IRIA holds nothing back in recreating, reinventing and reigning in the light of the spirits of old. Although modern and exciting in their approach, the darkness YOTH IRIA thrust ahead into the nothingness of modern music, comes from an ancient place. A place untouched by the plagues of conformity and compromise. BLAZING INFERNO offers no pardon but provides you with a visit to the occult spirituality the modern world lacks to offer. Humanity used to be linked with nature and was respectful of the forces we weren’t capable of understanding. YOTH IRIA sends a strong spiritual reminder to all of us, to not ignore the past at the cost of your future.



When Jim Mutilator left Rotting Christ after releasing “Triarchy Of The Lost Lovers” back in 1996 this was a huge cut in the musical development of the band. Gone were the epic, highly melodic but yet super evil and dramatic black metal vibes, and with “A Dead Poem” Sakis and Co went into a totally different direction that polarized the scene. Damn, I still remember how disappointed I was when that album came out and quickly sold it again. Maybe I should give it another spin now after almost 30 years, I actually haven't heard it since then. Okay, but so much for the history and the memories of a super old guy dwelling in his armchair with a cup of bitterness in his hands.

Although Yoth Iria mastermind Jim Mutilator never disappeared from the scene and had some guest appearances in some other bands (I guess the Varathron contributions don't count because they're old stuff which was re-released as compilations) he never was too active in the scene until he founded his new bands Medieval Demon and Yoth Iria. Was the first one (“As The Flame Withers”) pretty rough but melodic, we can find some crucial changes here. First of all the vocalist has changed from almighty The Magus to “He”. But also from the sound, a lot of things have changed. So here we go with the second Yoth Iria album which at least for my hairy ears full of earwax sounds very fresh and un-innovative.

Wait, what? Un-innovative? Yes, you got me right! As I already stated in some other reviews for some Greek bands, they all tend to stay in their own timeline which is mainly the early 90s. And this is where Blazing Inferno might have been written as well. The whole arrangements, all the melodies, the instruments remind so much of this decade which was so groundbreaking for the Greek scene that it rouses so many nostalgic feelings in me that my shriveled black heart might cry if it could.

Jim has written a great epos with the songs and to describe them would take so many lines that you would read this review still tomorrow. But to make it a little bit shorter, Blazing Inferno has so many twists and turns that it is almost unbelievable. From epic melodies that sound as if they were written for the Greek gods on Olympus (The title track or 'Our Father Rode Again His Ride' for instance), some pagan tunes like Varathron also had on their last album (“Rites Of Blood And Ice”) to some fast galloping traditional black metal stuff ('Mornings Of The One Thousand Golds'), classic heavy metal riffs or even clear vocals you can find everything here. And of course, there is a lot of catchiness in the songs like in 'Purgatory Revolution'.

And to this the lyrical topic of the album, namely that Gabriel and Yoth Iria (an angel and a demon) joined their forces to destroy Sodom and Gomorrah, matches really well. Much more drama is not possible if you have the destruction of two cities before your inner eye.

Well, Blazing Inferno isn't exactly what Jim did back with Rotting Christ or Varathron in the 90s but with every tune you can feel and hear that he still breathes and lives that spirit. He created a very unique and outstanding album which (for me) is probably the best Greek black metal album for years.

Review by Michael on November 3, 2024.



Greece’s Yoth Iria is the brainchild of one Jim Mutilator, most known for his time in the legendary Rotting Christ and Varathron. As of late, this band has risen to a plateau o’er the scene where only the above-mentioned legends dare. That damn good and quite simply the very best of the Greek crop. Diabolical tales of unholy war, odes to Paganism, and dedications to Satan as relayed through the timeless art of rich, melodic Greek black metal. The Greeks are known for their dramatic and oft theatrical ways of recording BM, as opposed to the rougher-around-the-edges Scandinavian product, and if romantic, legend-spawning black metal is your cup of tea, then Yoth Iria is for you.

Yoth Iria began in 2019, and have thus far released two EPs and one, soon to be two full-length studio LPs - widely-praised and indicative of genius: articulate, melodious, and refined black metal to be taken in solitary under goddess moon and by dancing flames of ritual. Connecting the Ley Lines between what is ritualistic, what is evil, and what is genuinely artistic. And the talent behind the music? Unparalleled. The creative vision preceding their works? Fresh and inspired yet traditional all the same. A gem buried in hallowed soil beneath the mainstream have Yoth Iria been. On November 8, 2024, Yoth Iria will release their highly-anticipated second LP, Blazing Inferno, via Edged Circle Productions.

The time has come… The time for vailing and for bowing down to the majesty of Greek BM in its ultimate form. In Blazing Inferno, Yoth Iria have created a record to be coveted. Up-and-coming Greek black metal bands should study this record and the legends should as well, because the class, the character, and the esteem exuded here are the stuff of legend. The starkly visual titular track evokes images of war-torn Daemons clinched in battle as Gabriel crumbles Sodom and Gomorrah beneath his might. An eternal grudge match set to soul-stirring melodic passages backed by war-drum type rhythmic cadences and haunting atmospheric chants; an epic as the catalyst to the remainder of what is, in my opinion, one of the greatest black metal albums of 2024 alongside Nachtmystium’s “Blight Privilege”, Wuldorgast’s “Cold Light” and Deus Mortem’s “Thanatos”. Rotting Christ-heralding theatrics and rhythm-driven melodies to be taken in during the following track, 'But Fear Not', and as the atmosphere teems with the folkish sound of woodwinds and angelic backing vocalizations, underneath it all an unholy incursion of blast-beats and rolling guitar riffs ensues. A blessed alternation between evenly spaced martial rhythms and up-tempo beats to drive forward this profound as poetry Greek black metal experience.

'Purgatory Revolution' marks the halfway point of our journey. Screaming leads and galloping double-bass currents, fires of unholy war unleashed to an anthem of spiritual revolution! Breaking holy bonds of oppression and tearing through the Heavens as the war rages on… Blazing Inferno closes with 'We Call Upon The Elements' - an homage to Paganism accompanied by a stunning visualizer that portrays a ritualist enthralled by nature and enraptured in the presence of The Great Olde Ones. Spells cast in the name of preservation and in honor of Mother Earth.

Yoth Iria’s presence to once again rekindle ancient fires of remembrance. Forget thee not the ways of olde nor the natural order of our aching world. Black metal for odes and for homages, for harkening and for remembering. Diabolical in nature and as poetic as Shakespeare. Truly one of the finest works to emerge out of the Greek scene in years. Spiritual nourishment that no religion can provide. Experience freedom! The liberation of thought and of spirit. The eternal struggle between light and dark, between good and evil as conveyed through music of ancient proportions. This is Hellenic black metal. This is Yoth Iria… Hail!

Review by Jeger on October 30, 2024.



..::TRACK-LIST::..

1. Blazing Inferno 03:35
2. But Fear Not 04:11
3. In The Tongue Of Birds 05:25
4. Rites Of Blood and Ice 04:55
5. Purgatory Revolution 05:13
6. Mornings of the One Thousand Golds 04:59
7. Our Father Rode Again His Ride 03:55
8. We Call Upon the Elements 04:11



..::OBSADA::..

HE - Vocals
Jim Mutilator - Bass
Nikolas Perlepe - Guitar
Naberius - Guitar
Vasilis Stavrianidis - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=gKj7wGtWMwg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Legendary LA thrashcore originally released by Wild Rags Records, featuring Tom Araya's younger brother John Araya!!

Here's the longly awaited BLOODCUM discography (33 songs) collecting the following gems:

ultra rare Demotape 1986
Demo 1987
"Death by a... clothes hanger" 12"
Wild Rags 4-Way split with Not-Us, Infamous Synphony, Outcasts
soundboard live 1986
unreleased recordings from their 2014 reunion
Fast, caustic thrash with a solid hardcore backbone, A MUST FOR ALL THRASHING MANIACS!! 16page full-color booklet with never-before-seen photos, flyers, fanzine articles, interview with Snakepit and much more!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Throbbing Heart (Demo 1986) 01:29
2. First to Die (Demo 1986) 01:42
3. Belligerent (Demo 1986) 01:05
4. Psychopath (Demo 1986) 02:49

5. Son of Sam (Demo 1987 Wild Rags) 02:46
6. Harassment by Farm Animals (Demo 1987) 00:40
7. Belligerent Youth (Demo 1987) 00:59
8. Live to Kill (Demo 1987) 01:56
9. First to Die (Demo 1987) 01:39
10. Happilly Married (Demo 1987) 03:58

11. Happily Married (Death by a Clothes Hanger) 03:57
12. Son of Sam (Death by a Clothes Hanger) 02:45
13. Live to Kill (Death by a Clothes Hanger) 01:57
14. Good Hearted Man (Death by a Clothes Hanger) 01:25
15. Treatment of Death (Death by a Clothes Hanger) 02:06
16. Death by a Clothes Hanger (Death by a Clothes Hanger) 02:24
17. Belligerent Youth (Death by a Clothes Hanger) 01:01
18. Harassment by Farm Animals (Death by a Clothes Hanger) 00:41
19. First to Die (Death by a Clothes Hanger) 01:39
20. Sike-o-Path (Death by a Clothes Hanger) 03:04
21. Testing the Doorknob (Death by a Clothes Hanger) 02:39

22. Symptom of the Universe [Black Sabbath cover] (Wild Rags Records Limited Edition 1990 split 12) 03:30
23. Confused but Thinking (Wild Rags Records Limited Edition 1990 split 12) 02:48
24. The World in Which We Live (Wild Rags Records Limited Edition 1990 split 12) 03:06

25. Live to Kill (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 02:08
26. Belligerent Youth (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 01:29
27. Shackled and Chained (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 02:47
28. Treatment of Death (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 01:59

29. Son Of Sam (2014 EP) 03:12
30. Ecstatic (2014 EP) 03:24
31. Nation (2014 EP) 03:07
32. Land of the Sun (2014 EP) 04:21
33. Killing for Dog (2014 EP) 02:45




https://www.youtube.com/watch?v=rqjJvq1PL0w



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Legendary LA thrashcore originally released by Wild Rags Records, featuring Tom Araya's younger brother John Araya!!

Here's the longly awaited BLOODCUM discography (33 songs) collecting the following gems:

ultra rare Demotape 1986
Demo 1987
"Death by a... clothes hanger" 12"
Wild Rags 4-Way split with Not-Us, Infamous Synphony, Outcasts
soundboard live 1986
unreleased recordings from their 2014 reunion
Fast, caustic thrash with a solid hardcore backbone, A MUST FOR ALL THRASHING MANIACS!! 16page full-color booklet with never-before-seen photos, flyers, fanzine articles, interview with Snakepit and much more!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Throbbing Heart (Demo 1986) 01:29
2. First to Die (Demo 1986) 01:42
3. Belligerent (Demo 1986) 01:05
4. Psychopath (Demo 1986) 02:49

5. Son of Sam (Demo 1987 Wild Rags) 02:46
6. Harassment by Farm Animals (Demo 1987) 00:40
7. Belligerent Youth (Demo 1987) 00:59
8. Live to Kill (Demo 1987) 01:56
9. First to Die (Demo 1987) 01:39
10. Happilly Married (Demo 1987) 03:58

11. Happily Married (Death by a Clothes Hanger) 03:57
12. Son of Sam (Death by a Clothes Hanger) 02:45
13. Live to Kill (Death by a Clothes Hanger) 01:57
14. Good Hearted Man (Death by a Clothes Hanger) 01:25
15. Treatment of Death (Death by a Clothes Hanger) 02:06
16. Death by a Clothes Hanger (Death by a Clothes Hanger) 02:24
17. Belligerent Youth (Death by a Clothes Hanger) 01:01
18. Harassment by Farm Animals (Death by a Clothes Hanger) 00:41
19. First to Die (Death by a Clothes Hanger) 01:39
20. Sike-o-Path (Death by a Clothes Hanger) 03:04
21. Testing the Doorknob (Death by a Clothes Hanger) 02:39

22. Symptom of the Universe [Black Sabbath cover] (Wild Rags Records Limited Edition 1990 split 12) 03:30
23. Confused but Thinking (Wild Rags Records Limited Edition 1990 split 12) 02:48
24. The World in Which We Live (Wild Rags Records Limited Edition 1990 split 12) 03:06

25. Live to Kill (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 02:08
26. Belligerent Youth (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 01:29
27. Shackled and Chained (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 02:47
28. Treatment of Death (Live at Adams Avenue Theatre 1986) 01:59

29. Son Of Sam (2014 EP) 03:12
30. Ecstatic (2014 EP) 03:24
31. Nation (2014 EP) 03:07
32. Land of the Sun (2014 EP) 04:21
33. Killing for Dog (2014 EP) 02:45




https://www.youtube.com/watch?v=rqjJvq1PL0w



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...( Info )...
Title: Kell Az Ima
Artist: Omen
Year: 2025
Genre: Power, Thrash, Speed-Metal
Country: Hungary

Duration: 00:34:26
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
1. Kellenek az imák
2. Amiben hiszel
3. Végítélet
4. Árnyékból fény
5. A halál csókja
6. Lennék
7. Kikövezett út
8. Méregpohár
9. Görbül a tér
10. Látszatkirályság