..::INFO::..

Mike and the Mechanics to brytyjska grupa rockowo-popowa stworzona przez Mike'a Rutheforda, gitarzystę i basistę Genesis, w 1985 roku. Grupie Mike & the Mechanics największy sukces przyniosły jej dwa pierwsze albumy - Mike + the Mechanics z 1985 roku oraz The Living Years z 1988, z których pochodzą m.in. utwory Silent Running i The Living Years. W skład zespołu wchodzą także Paul Carrack - wokalista, klawiszowiec i gitarzysta, Adrian Lee - klawiszowiec, Peter Van Hooke - perkusista. Po śmierci wokalisty Paula Younga w roku 2000, zespół zawiesił działalność, by powrócić w 2004 pod nazwą Mike & the Mechanics featuring Paul Carrack, jednak po niedługim czasie rozwiązał się. W 2010 zespół został reaktywowany w nowym składzie. Wstawka zawiera czwartą płytę zespołu.

Title: Beggar on a Beach of Gold

Artist: Mike And The Mechanics

Country: Wielka Brytania

Year: 1995

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

A Beggar On A Beach Of Gold
Another Cup Of Coffee
You've Really Got A Hold On Me
Mea Culpa
Over My Shoulder
Someone Always Hates Someone
The Ghost Of Sex And You
Web Of Lies
Plain & Simple
Something To Believe In
A House Of Many Rooms
I Believe (When I Fall In Love It Will Be Forever)
Going, Going ..... Home

...( Info )...
Oldies Part 4⭐MP3@320

...( TrackList )...
Albums:
crosby, stills, nash & young - dejavu (1969)
Crow - Crow Music 1969 - Crow By Crow 1970
earth opera - earth opera (1969)
earth opera - the great american eagle tragedy (1969)
East Of Eden - 1969 Mercator Projected by East Of Eden
East Of Eden - 1970 Snafu
East Of Eden - 1971 - New Leaf
eclection - eclection (1968)
eire apparent - sunrise (1969)
electric food - electric food & flash ( 1970-1971)
Electric Light Orchestra - A New World Record (1976)(Remaster Edit 2006)
epsilon - epsilon (1971)
fair weather - let your mind roll on (1970)
Fairport Convention - 1970 Full House
Fantasy - Paint A Picture (UK 1973) Japan mastering
fapardokly - fapardokly (1967)
fat mattress - fat mattress ii (1970)
Fat Water - Fat Water (1967)
Fever Tree - Fever Tree,Another time Another place(1968-69)
Fifty Foot Hose (US) - Cauldron (1969)
finchley boys - everlasting tributes (1968)
five's company - the ballad of fred the pixie (1969)
flash - flash (1972)
flat earth society - waleeco & the lost - space kids (1967-1968)
Fleetwood Mac - Shrine '69 (1969)
freak out - life (1971)
fred - fred (1971)
Free - Disc Union Promo Box (Japan) [2002] (7 X CDs)
fresh maggots - fresh maggots...hatched (1971)
the animals - the complete animals (1964-1965)

...( Info )...
Artist: Various Artists
Title: Living In Oblivion: The 80's Greatest Hits Vol.1-5 [Complete Set]
Year Of Release: 1993-1995
Label: EMI Records
Genre: New Wave, Synth Pop, Rock
Quality: 320 kbps
Total Time: 6:05:08

5 CD set featuring new wave artists of the 80's. Artists featured in this collection are: Naked Eyes, Kim Wilde, Ultravox, When In Rome, Thomas Dolby, ABC, Go West, Bananarama, Toni Basil, Hipsway, Human League, Thompson Twins, Timbuk 3, The Polecats, Arcadia, Stray Cats, The Monroes, Tones On Tail, and many, many more.

...( TrackList )...
1993 - Volume 1
01. Kajagoogoo - Too Shy (3:45)
02. Naked Eyes - Always Something There To Remind Me (3:41)
03. Talk Talk - Talk Talk (3:16)
04. Kim Wilde - Kids In America (3:24)
05. The Vapors - Turning Japanese (3:43)
06. Re-Flex - The Politics Of Dancing (3:57)
07. Paul Hardcastle - 19 (3:38)
08. 999 - Homicide (3:43)
09. Combo Audio - Romanticide (3:10)
10. Classix Nouveaux - Guilty (3:13)
11. Stranglers - (Get A) Grip (On Yourself) (4:02)
12. Tom Robinson Band - 2-4-6-8 Motorway (3:19)
13. Bow Wow Wow - C30, C60, C90, Go (3:03)
14. Stray Cats - (She's) Sexy + 17 (3:31)
15. Thomas Dolby - She Blinded Me With Science (3:42)
16. Spandau Ballet - Chant No. 1 (I Don't Need This Pressure On) (4:04)
17. Total Coelo - I Eat Cannibals (Part One) (3:33)
18. Haysi Fantayzee - Shiny Shiny (3:42)

1993 - Volume 2
01. Toni Basil - Mickey (3:38)
02. The Power Station - Get It On (Bang A Gong) (3:45)
03. Thompson Twins - Lay Your Hands On Me (4:10)
04. Heaven 17 - Let Me Go (4:16)
05. Haircut One Hundred - Love Plus One (5:38)
06. T’Pau - Heart And Soul (4:17)
07. JoBoxers - Just Got Lucky (4:47)
08. Fun Boy Three & Bananarama - It Ain't What You Do (It's The Way That You Do It) (2:51)
09. Deborah Harry - The Jam Was Moving (3:00)
10. Sigue Sigue Sputnik - Love Missile F1-11 (3:49)
11. The Nails - 88 Lines About 44 Women (4:54)
12. The Motels - Only The Lonely (3:17)
13. Living In A Box - Living In A Box (3:05)
14. Katrina And The Waves - Walking On Sunshine (3:57)
15. Kate Bush - Running Up That Hill (4:58)
16. Culture Club - Church Of The Poison Mind (3:32)
17. Missing Persons - Destination Unknown (3:34)
18. Limahl - Never Ending Story (3:31)
19. Toni Basil - Mickey (Spanish Version) (3:38)

1994 - Volume 3
01. Human League - (Keep Feeling) Fascination (3:44)
02. Scritti Politti - Perfect Way (4:01)
03. Bananarama - Cruel Summer (3:29)
04. The Dream Academy - Life In A Northern Town (4:15)
05. Arcadia - Election Day (4:30)
06. Johnny Hates Jazz - Shattered Dreams (3:28)
07. Corey Hart - Sunglasses At Night (3:55)
08. Timbuk 3 - The Future's So Bright, I Gotta Wear Shades (3:22)
09. The Polecats - Make A Circuit With Me (2:44)
10. Stray Cats - Rock This Town (2:39)
11. Jellybean - Sidewalk Talk (3:59)
12. Talk Talk - It's My Life (3:54)
13. Cutting Crew - (I Just) Died In Your Arms (4:35)
14. Device - Hanging On A Heart Attack (4:01)
15. ABC - Poison Arrow (3:24)
16. Ebn-Ozn - AEIOU Sometimes Y (3:54)
17. So - Are You Sure (4:07)
18. Tears For Fears - The Way You Are (4:55)
19. The Monroes - What Do All The People Know (3:29)

1994 - Volume 4
01. Wang Chung - Dance Hall Days (3:58)
02. The Fixx - One Thing Leads To Another (3:17)
03. Spandau Ballet - True (5:36)
04. Dexy's Midnight Runners - Come On Eileen (4:13)
05. The Blow Monkeys - Digging Your Scene (4:43)
06. Thompson Twins - Sister Of Mercy (4:55)
07. The Church - Under The Milky Way (4:57)
08. Red Box - Lean On Me (Ah-Li-Ayo) (4:20)
09. Strawberry Switchblade - Since Yesterday (2:57)
10. Scarlett & Black - You Don't Know (3:40)
11. Belouis Some - Some People (3:58)
12. The Motels - Shock (4:11)
13. Burning Sensations - Belly Of The Whale (5:00)
14. General Public - Tenderness (3:38)
15. Intaferon - Get Out Of London (3:24)
16. Tones On Tail - Go! (2:33)
17. Wide Boy Awake - Slang Teacher (3:26)
18. Our Daughter's Wedding - Lawnchairs (3:21)
19. Wall Of Voodoo - Mexican Radio (4:08)

1995 - Volume 5
01. Peter Schilling - Major Tom (Coming Home) (4:59)
02. Thomas Dolby - Hyperactive (3:41)
03. Naked Eyes - Promises, Promises (4:00)
04. When In Rome - The Promise (3:40)
05. Ultravox - Vienna (4:39)
06. Orchestral Manoeuvres In The Dark - Enola Gay (3:30)
07. China Crisis - King In A Catholic Style (Wake Up) (3:54)
08. Jules Shear - Steady (3:33)
09. The Fun Boy Three - Our Lips Are Sealed (2:53)
10. Divinyls - Pleasure And Pain (3:52)
11. The Icicle Works - Birds Fly (Whisper To A Scream) (3:43)
12. Hipsway - The Honeythief (3:11)
13. Rubber Rodeo - Souvenir (3:48)
14. Boys Don't Cry - I Wanna Be A Cowboy (3:42)
15. Double - The Captain Of Her Heart (4:34)
16. Cock Robin - When Your Heart Is Weak (4:39)
17. Climie Fisher - Love Changes (Everything) (4:29)
18. Bananarama - More Than Physical (3:20)
19. ABC - Vanity Kills (3:33)
20. Go West - We Close Our Eyes (3:41)

..::INFO::..

The Joshua Tree to piąty album studyjny irlandzkiego zespołu rockowego U2 z marca 1987 roku. Producentami byli Brian Eno i Daniel Lanois. Płyta została nagrana w Windmill Lane Studios i STS w Dublinie. The Joshua Tree to pierwszy duży i jak do tej pory największy sukces komercyjny U2. Dotąd sprzedano ponad 16 mln egzemplarzy tej płyty, a takie utwory jak With or Without You czy I Still Haven't Found What I'm Looking For przez wiele miesięcy zajmowały pierwsze miejsca list przebojów na całym świecie. W przypadku tej płyty, obok sukcesu kasowego zespół odniósł ogromny sukces artystyczny. Wielu krytyków uważa Joshua Tree za największy album U2 w historii. Album ten w porównaniu z innymi płytami U2 zebrał najwięcej nagród i wyróżnień w różnych plebiscytach na najlepsze albumy wszech czasów itp. W 2003 album został sklasyfikowany na 26. miejscu listy 500 albumów wszech czasów dwutygodnika Rolling Stone.

Title: The Joshua Tree

Artist: U2

Country: Irlandia

Year: 1987

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

Where the Streets Have No Name
I Still Haven't Found What I'm Looking For
With or Without You
Bullet the Blue Sky
Running to Stand Still
Red Hill Mining Town
In God's Country
Trip Through Your Wires
One Tree Hill
Exit
Mothers of the Disappeared

...( Info )...
Oldies Part 3⭐MP3@320

...( TrackList )...
Albums:
cryan shames - a scratch in the sky (1968)
cryan shames - syntesis (1969)
Cuby & The Blizzards - 1966 - Desolation
Cuby & The Blizzards - 1967 - Groeten Uit Grollo
Cuby & The Blizzards - 1968 - Trippin Thru A Midnight Blues
Cuby & The Blizzards - 1971 - Simple Man
Cuby & The Blizzards - 1974 - Cuby's Blues The Best (1997)
Cuby & The Blizzards - 1976 - Kid Blue
Cuby & The Blizzards - 2002 - Singles As,Bs (2CD)
Cuby and the Blizzards & Eddy Boyd - Praise the blue (1967)
DA CAPO - Da Capo (1972)
dantalian's chariot - chariot rising (1967)
dark - round the edges (1971)
Dave Clark Five - The Complete History, Vols 1-7 (1964-1968) [1994] (7 x CD's)
David Kubinec's Mainhorse Airline - The Geneva Tapes (1969-70)
day of phoenix - wide open n-way (1970)
Death - ...For The Whole World To See (1975)
Deep Feeling - Pretty Colours (1966-68)
deja-vu - between the leaves (1976)
demian - demian (1971)
Demis Roussos - 1973 - Forever and Ever
Deuter - Aum (1972)
Dick Dale - Checkersd Flag (1964)
Dick Dale - King Of The Surf Guitar (1963)
Dick Dale - Mr.Eliminator (1964)
dirty blues band - same & stone dirt (1968)
doctor down trip - doctor down trip (1973)
dragonfly - dragonfly (1968)
drama - drama (1971-1972)
dust - hard attack (1972)
The 13th Floor Elevators - The Psychedelic Sounds Of The 13th Floor Elevators (1966)
V.A. - Echoes In Time 1 & 2 (1965-72)

...( Info )...

Artist: Crowded House
Album: Gravity Stairs
Year: (2024)
Genre: Rock
Format: [FLAC]

...( TrackList )...

01. Magic Piano
02. Teenage Summer
03. The Howl
04. All That I Can Ever Own
05. Oh Hi
06. Some Greater Plan (For Claire)
07. Black Water, Blue Circle
08. Blurry Grass
09. I Can't Keep Up With You
10. Thirsty
11. Night Song

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Pierwszy raz w oryginalnej okładce i ze znacznie poprawionym dźwiękiem! Klasyczny brytyjski album (wart na oryginalnym winylu ok. 3000 euro!!!) łączący ciężkawe, gitarowe brzmienia z nieco rozmarzonym, psychodelicznym folkiem (a także z bluesem) i nawiazujący do nagrań Fleetwood Mac (z okresu LP 'Then Play On'), wczesnych Wishbone Ash i Quicksilver. Cóż, okazało się przy okazji, że trzeci utwór z płyty nie nazywał się wcale 'Reprise' (jak widniało na starym i mało atrakcyjnym CD firmy Kissing Spell) ale 'Sad Story/Reprise'.
Dodatkowo cztery nagrania demo - również świetnej, studyjnej jakości!



Pochodzący z angielskiego Shrewsbury kwartet DOGFEET to jeden z bardzo wielu zespołów z lat 70-tych, który przemknął jak meteor przez rockowy nieboskłon pozostawiając na nim ślad w postaci jednej płyty (obecnie wartej 1200 euro) po czym zniknął w ciemnej otchłani zapomnienia. Co gorsze, wkrótce zaginęły też taśmy-matki, o które upomnieli się muzycy. Dwie dekady później firma Erebus wznowiła album posługując się oryginalną płytą winylową – całość została zremasterowana i udostępniona na czarnym krążku.

Trevor Povey (g, voc), Dave Nichols (bg), Alan Pears (g, voc) i Derek Perry (dr) po raz pierwszy spotkali się pod koniec 1968 roku grając blues rocka jako Chicago Max, Sopwith Camel, Armageddon… W 1970 roku występując na scenie jako Malibu podpisali kontrakt z małą londyńską wytwórnią Reflection Records, która już na samym wstępie zażądała zmiany nazwy. Ponoć DOGFEET (Stopy psa) wymyślili na złość szefowi firmy, który nad wyraz kochał… koty. Pod koniec roku wydali swój debiutancki longplay zrealizowany w stołecznym AIR Studios, którego producentem był Andrew Cameron Miller. Choć wszystkie kompozycje były dziełem Trevora Poveya album jest zróżnicowany i interesujący. Krążek zawiera typową dla tego okresu mieszankę progresywnych dźwięków opartych na ciężkim rocku, bluesie i odchodzącej już psychodelii. Nasuwają się tu podobieństwa do Fleetwood Mac z Peterem Greenem z okresu płyty „Then Play On” z 1969 roku, wczesnego Wishbone Ash (dwie gitary prowadzące), choć może bardziej do Quicksilver Messenger Service. Acid rockowe klimaty San Francisco i Wschodniego Wybrzeża czuć tu mocniej niż brzmienie ówczesnego brytyjskiego rocka. Większość lokalnych zespołów klubowych w tej części USA, mogła pisać i odtwarzać taką właśnie muzykę. Grupie udało się stworzyć namiastkę własnego stylu a wiemy, że nigdy nie jest to łatwe. Trudno wyróżnić tu jakiś utwór. Słuchanie płyty to przyjemność w każdym calu, do którego idealnie wpasował się niski, atrakcyjny głos Alana Pearsa. Jeśli powiem, że „On The Road” nawiązuje do bluesowych korzeni zespołu, „Sad Story/Reprise” to progresywny kawałek, tnąca gitara Poveya zaskakuje fajnymi efektami w „Evil Woman”, a „Since I Went Away” to cudowna ballada w westernowym klimacie nie oznacza, że pozostałe kompozycje są słabsze.

Album niestety nie przebił się na rynku i zniknął bez śladu, a wkrótce i sam zespół. Grupa reaktywowała się na moment w 1990 roku dając koncert z okazji 20-rocznicy wydania płyty, po czym muzycy wrócili do swoich zajęć. Sam krążek był kilkakrotnie wznawiany na winylu i kompakcie. Reedycja CD szwedzkiej firmy Flawed Gems z 2010 roku w oryginalnej okładce zwiera cztery bonusy – studyjne dema, w tym 2-minutowe „Theme”, które wcześniej nie znalazło się na longplayu. Cztery lata później ten sam materiał powtórzyli Brytyjczycy z Prog Temple. Kompakt wydany w alternatywnej (koszmarnej!) okładce zawiera dwa premierowe, trwające po 11 minut kawałki pochodzące z koncertu z 1990 roku: fantastyczny „Mr. Sunshine” i hendrixowskie „Voodoo Chile”. Nie mogłem odpuścić takiej okazji – obie wersje CD stoją na mojej półce...

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. For Mary 2:03
2. On The Road 5:58
3. Sad Story / Reprise 8:14
4. Now I Know 3:05
5. Since I Went Away 2:56
6. Clouds 5:06
7. Evil Women 5:00
8. Armageddon 4:14
9. For Mary And Child 5:39

Bonus Tracks:
10. Theme (Studio Demo 1970) 1:53
11. Armageddon (Studio Demo 1970) 4:33
12. On The Road (Studio Demo 1970) 4:56
13. Now I Know (Studio Demo 1970) 3:06

Originally recorded at Air Studios, London 1970



..::OBSADA::..

Guitar [Second], Vocals - Alan Pearse
Lead Guitar [First], Vocals - Trevor Povey
Bass - Dave Nichols
Drums - Derek Perry




https://www.youtube.com/watch?v=gaIgcNCD9W8



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Pierwszy raz w oryginalnej okładce i ze znacznie poprawionym dźwiękiem! Klasyczny brytyjski album (wart na oryginalnym winylu ok. 3000 euro!!!) łączący ciężkawe, gitarowe brzmienia z nieco rozmarzonym, psychodelicznym folkiem (a także z bluesem) i nawiazujący do nagrań Fleetwood Mac (z okresu LP 'Then Play On'), wczesnych Wishbone Ash i Quicksilver. Cóż, okazało się przy okazji, że trzeci utwór z płyty nie nazywał się wcale 'Reprise' (jak widniało na starym i mało atrakcyjnym CD firmy Kissing Spell) ale 'Sad Story/Reprise'.
Dodatkowo cztery nagrania demo - również świetnej, studyjnej jakości!



Pochodzący z angielskiego Shrewsbury kwartet DOGFEET to jeden z bardzo wielu zespołów z lat 70-tych, który przemknął jak meteor przez rockowy nieboskłon pozostawiając na nim ślad w postaci jednej płyty (obecnie wartej 1200 euro) po czym zniknął w ciemnej otchłani zapomnienia. Co gorsze, wkrótce zaginęły też taśmy-matki, o które upomnieli się muzycy. Dwie dekady później firma Erebus wznowiła album posługując się oryginalną płytą winylową – całość została zremasterowana i udostępniona na czarnym krążku.

Trevor Povey (g, voc), Dave Nichols (bg), Alan Pears (g, voc) i Derek Perry (dr) po raz pierwszy spotkali się pod koniec 1968 roku grając blues rocka jako Chicago Max, Sopwith Camel, Armageddon… W 1970 roku występując na scenie jako Malibu podpisali kontrakt z małą londyńską wytwórnią Reflection Records, która już na samym wstępie zażądała zmiany nazwy. Ponoć DOGFEET (Stopy psa) wymyślili na złość szefowi firmy, który nad wyraz kochał… koty. Pod koniec roku wydali swój debiutancki longplay zrealizowany w stołecznym AIR Studios, którego producentem był Andrew Cameron Miller. Choć wszystkie kompozycje były dziełem Trevora Poveya album jest zróżnicowany i interesujący. Krążek zawiera typową dla tego okresu mieszankę progresywnych dźwięków opartych na ciężkim rocku, bluesie i odchodzącej już psychodelii. Nasuwają się tu podobieństwa do Fleetwood Mac z Peterem Greenem z okresu płyty „Then Play On” z 1969 roku, wczesnego Wishbone Ash (dwie gitary prowadzące), choć może bardziej do Quicksilver Messenger Service. Acid rockowe klimaty San Francisco i Wschodniego Wybrzeża czuć tu mocniej niż brzmienie ówczesnego brytyjskiego rocka. Większość lokalnych zespołów klubowych w tej części USA, mogła pisać i odtwarzać taką właśnie muzykę. Grupie udało się stworzyć namiastkę własnego stylu a wiemy, że nigdy nie jest to łatwe. Trudno wyróżnić tu jakiś utwór. Słuchanie płyty to przyjemność w każdym calu, do którego idealnie wpasował się niski, atrakcyjny głos Alana Pearsa. Jeśli powiem, że „On The Road” nawiązuje do bluesowych korzeni zespołu, „Sad Story/Reprise” to progresywny kawałek, tnąca gitara Poveya zaskakuje fajnymi efektami w „Evil Woman”, a „Since I Went Away” to cudowna ballada w westernowym klimacie nie oznacza, że pozostałe kompozycje są słabsze.

Album niestety nie przebił się na rynku i zniknął bez śladu, a wkrótce i sam zespół. Grupa reaktywowała się na moment w 1990 roku dając koncert z okazji 20-rocznicy wydania płyty, po czym muzycy wrócili do swoich zajęć. Sam krążek był kilkakrotnie wznawiany na winylu i kompakcie. Reedycja CD szwedzkiej firmy Flawed Gems z 2010 roku w oryginalnej okładce zwiera cztery bonusy – studyjne dema, w tym 2-minutowe „Theme”, które wcześniej nie znalazło się na longplayu. Cztery lata później ten sam materiał powtórzyli Brytyjczycy z Prog Temple. Kompakt wydany w alternatywnej (koszmarnej!) okładce zawiera dwa premierowe, trwające po 11 minut kawałki pochodzące z koncertu z 1990 roku: fantastyczny „Mr. Sunshine” i hendrixowskie „Voodoo Chile”. Nie mogłem odpuścić takiej okazji – obie wersje CD stoją na mojej półce...

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. For Mary 2:03
2. On The Road 5:58
3. Sad Story / Reprise 8:14
4. Now I Know 3:05
5. Since I Went Away 2:56
6. Clouds 5:06
7. Evil Women 5:00
8. Armageddon 4:14
9. For Mary And Child 5:39

Bonus Tracks:
10. Theme (Studio Demo 1970) 1:53
11. Armageddon (Studio Demo 1970) 4:33
12. On The Road (Studio Demo 1970) 4:56
13. Now I Know (Studio Demo 1970) 3:06

Originally recorded at Air Studios, London 1970



..::OBSADA::..

Guitar [Second], Vocals - Alan Pearse
Lead Guitar [First], Vocals - Trevor Povey
Bass - Dave Nichols
Drums - Derek Perry




https://www.youtube.com/watch?v=gaIgcNCD9W8



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

W kwestii reparacji od Niemiec, których już nie nazywa się reparacjam, powiem tyle, że osobiście całkowicie zadowolę się możliwością obcowania z niemiecką powojenną kulturą. A do streamingu i fizycznej sprzedaży trafiła właśnie, po dziesięciomiesięcznej przerwie, trzecia odsłona archiwalnej serii koncertowej Can. Tym razem wybrano materiał z występu w niemieckiej miejscowości Cuxhaven, który odbył się 7 stycznia 1976 roku. W porównaniu z dwoma poprzednimi wydawnictwami, trwającymi po półtora godziny każde, "Live in Cuxhaven 1976" wypada mniej monumentalnie. To zaledwie 30-minutowy fragment koncertu. Muszę też przyznać, że trochę zaczęła mi doskwierać oprawa graficzna tych wydawnictw. O ile bardzo doceniam spójność i konsekwencję oprawy - na którą zawsze składa się podobny monochromatyczny rysunek oraz tytuł zapisany w innym kolorze - to te grafiki są po prostu mało atrakcyjne, eufemistycznie mówiąc.

Tyle jeśli chodzi o minusy, bo sama muzyka jest jak zawsze świetna, czego nie psuje nawet dość średniej jakości brzmienie - i tak całkiem niezłe, jak na nagrania sprzed blisko pięćdziesięciu lat, pochodzące z prywatnej kolekcji. W tamtym czasie tracący na popularności Can był zmuszony do coraz większej kapitulacji artystycznej. Smutnym tego świadectwem jest zarejestrowany zaledwie pół roku po tym występie album "Flow Motion", zdominowany przez średniej jakości piosenki w stylistyce funku lub reggae. Czy muzycy faktycznie chcieli grać w ten sposób? "Live in Cuxhaven 1976" zdaje się rozwiewać te wątpliwości. Na żywo Can pozostał jednym z najbardziej ekscytujących zespołów w dziejach rocka. Nawet jeśli pojawiają się tu wpływy bardziej komercyjnych stylów - a te dość często przewijają się zwłaszcza w warstwie rytmicznej, tu jednak bardziej motorycznej - to idealnie wtapiają się w porywające, mocno psychodeliczne popisy kwartetu. W przeciwieństwie do ówczesnych dokonań studyjnych, tu żaden z muzyków nie jest tłamszony. Sekcja rytmiczna Holger Czukay i Jaki Liebzeit jak za najlepszych lat łączy niesamowitą intensywność z iście imponującą precyzją, a klawiszowiec Irmin Smith i gitarzysta Michael Karoli na zmianę zachwycają swoimi błyskotliwymi, a przy tym raczej lekkimi popisami. Jednak to przede wszystkim fantastycznie zgrany zespół, który może pozwolić sobie na dużo swobody. Oczywiście, nie są to kompletne improwizacje - punkt wyjścia stanowią kompozycje ze starszych płyt - jednak ostateczny efekt zwykle w znikomym stopniu przypomina pierwowzór.

Krótszy czas trwania tej części serii jest zarówno wadą - pozostawia pewien niedosyt - jak i zaletą, np. w sytuacji, gdy długość poprzednich odsłon kogoś zniechęcała do odsłuchu - tym razem nie może już robić takich wymówek. I zdecydowanie nie powinien, bo Can na żywo to rewelacyjny zespół, jeden z najlepszych w całym rocku. Nie wiem, ile jeszcze koncertówek ma liczyć cykl, ale poproszę jak najwięcej takich reparacji od Niemców.

Paweł Pałasz


When it comes to getting down to business, you know something is about to crawl up your spine to dive into the world of those insane textures that aren’t just jam band quality. Think about it, do you want to hear the same quality that Umphrey’s McGee, Widespread Panic, and Gov’t. Mule might have been doing 30-minute improvisations of putting audiences to sleep at times? I don’t think so.

Not to put them down, but there comes a time where you need to take a bit of a break of cutting it down from 30 to 15 minutes of a jam session. But when it comes to a band like CAN, brother, you have no idea what you’re about to explore. This here is the next continuation of the live series from the band’s archive.

From Stuttgart, Brighton, and now in Cuxhaven, Germany in 1976 at the peak of the punk movement, these four tracks see the quartet (Karoli, Czukay, Liebezeit, and Schmidt) getting the jamming grooves in an attitude that is like a ball of energy, being unleashed to the public.

Cuxhaven is an independent town in the northernmost point of Lower Saxony. It is known for the gateway to the UNESCO World Heritage site, stunning landscapes of near-white sand beaches, mud flaps, and the gateway to the Wadden Sea National Park. The reason why the Cuxhaven sea is so beautiful, when those tides come out, you can walk up about 20 kilometres across the seabed.

For a band like CAN to perform there, they make the alternate score to the seas so beautiful, intense, and right in front of your very eyes to witness those beaches coming to shore. Now I can’t recall if the band were promoting either Landed or Flow Motion release, but listening to this recording, you can tell that the band are revisiting their time with the United Artists label during the peak of the Damo-era.

Karoli plays these extended versions on ‘Zwei’ as if he’s continuing where ‘Oh Yeah’ had left off from the Tago Mago album, giving Irmin and Jaki a chance to walk into the mid-fast tempos where Damo scatted and did these intense vocal lines to send shivers down the spine. You can imagine more of the pieces from their second album is like a semi-sequel to the grooves as the quartet have more carte blanche by taking a trip into the Egyptian desert, with some intense heat.

‘Eins’ opens the performance of CAN, walking into the territories of Sly and the Family Stone’s improvisation with some spaced out atmospheres that Irmin does on his keyboards to create that hypnotic effect for Michael to lay down some wah-wah grooves before Holger channels the sounds of Joseph “Lucky” Scott from his work with the late, great Curtis Mayfield’s sessions to the Super Fly soundtrack.

CAN really have some knowledge of their soul/R&B arrangements. And to have that brutal fuzztone effect with the funky chicken, you can just imagine how much both of those two had a huge impact on the band’s sound. They proved themselves that they’re more than just a krautrock band, more than alumni’s to controversial composer Karlheinz Stockhausen, but dancing to the music with a brutal attack on the senses.

Just as the first two revisit the Blaxploitation sounds and the Tago Mago period, ‘Drei’ is where the soup itself gets red hot. And you might just need to add a shit load of spices into the mix. The band go into this frenzy attack with Holger and Jaki adding more enough coal to the engine inside the train as they speed it up.

Now I can’t tell if it’s either Czukay or Karoli doing all these scatting effects. But Michael lays down some clean-cut textures, but adding the Lou Reed-sque vibes for a brief moment, channeling Metal Machine Music for a brief moment. The closing track ‘Vier’ is where the audience joins in on the fun to clap along to the beat from the rhythm section in a reggae-like tone with swirling, hay-wiring effects that Irmin comes up with on his instruments to swoosh back and forth to the beat.

When you put on a CAN album, you are in a world where your mind takes you into this whole other universe where it’s menacing, extreme, and right in front of your face. The continuation of the live recordings are a treat to hear more of the quartet’s mid-70s time period to see how much they were ahead of the ball game.

And can (no pun intended) we expect something from the archives of hopefully the Damo Suzuki years? Let’s just cross our fingers. The first three volumes of the recordings are like finding more diamonds in the rough.

Zachary Nathanson



..::TRACK-LIST::..

1. Cuxhaven 76 Eins 06:33
2. Cuxhaven 76 Zwei 08:07
3. Cuxhaven 76 Drei 08:25
4. Cuxhaven 76 Vier 06:38



..::OBSADA::..

Drums - Jaki Liebezeit
Guitar [Guitars] - Michael Karoli
Keyboards [Keyboard], Synth [Synths] - Irmin Schmidt
Bass - Holger Czukay




https://www.youtube.com/watch?v=ehC2jDWFQqE



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.


..::OPIS::..

W kwestii reparacji od Niemiec, których już nie nazywa się reparacjam, powiem tyle, że osobiście całkowicie zadowolę się możliwością obcowania z niemiecką powojenną kulturą. A do streamingu i fizycznej sprzedaży trafiła właśnie, po dziesięciomiesięcznej przerwie, trzecia odsłona archiwalnej serii koncertowej Can. Tym razem wybrano materiał z występu w niemieckiej miejscowości Cuxhaven, który odbył się 7 stycznia 1976 roku. W porównaniu z dwoma poprzednimi wydawnictwami, trwającymi po półtora godziny każde, "Live in Cuxhaven 1976" wypada mniej monumentalnie. To zaledwie 30-minutowy fragment koncertu. Muszę też przyznać, że trochę zaczęła mi doskwierać oprawa graficzna tych wydawnictw. O ile bardzo doceniam spójność i konsekwencję oprawy - na którą zawsze składa się podobny monochromatyczny rysunek oraz tytuł zapisany w innym kolorze - to te grafiki są po prostu mało atrakcyjne, eufemistycznie mówiąc.

Tyle jeśli chodzi o minusy, bo sama muzyka jest jak zawsze świetna, czego nie psuje nawet dość średniej jakości brzmienie - i tak całkiem niezłe, jak na nagrania sprzed blisko pięćdziesięciu lat, pochodzące z prywatnej kolekcji. W tamtym czasie tracący na popularności Can był zmuszony do coraz większej kapitulacji artystycznej. Smutnym tego świadectwem jest zarejestrowany zaledwie pół roku po tym występie album "Flow Motion", zdominowany przez średniej jakości piosenki w stylistyce funku lub reggae. Czy muzycy faktycznie chcieli grać w ten sposób? "Live in Cuxhaven 1976" zdaje się rozwiewać te wątpliwości. Na żywo Can pozostał jednym z najbardziej ekscytujących zespołów w dziejach rocka. Nawet jeśli pojawiają się tu wpływy bardziej komercyjnych stylów - a te dość często przewijają się zwłaszcza w warstwie rytmicznej, tu jednak bardziej motorycznej - to idealnie wtapiają się w porywające, mocno psychodeliczne popisy kwartetu. W przeciwieństwie do ówczesnych dokonań studyjnych, tu żaden z muzyków nie jest tłamszony. Sekcja rytmiczna Holger Czukay i Jaki Liebzeit jak za najlepszych lat łączy niesamowitą intensywność z iście imponującą precyzją, a klawiszowiec Irmin Smith i gitarzysta Michael Karoli na zmianę zachwycają swoimi błyskotliwymi, a przy tym raczej lekkimi popisami. Jednak to przede wszystkim fantastycznie zgrany zespół, który może pozwolić sobie na dużo swobody. Oczywiście, nie są to kompletne improwizacje - punkt wyjścia stanowią kompozycje ze starszych płyt - jednak ostateczny efekt zwykle w znikomym stopniu przypomina pierwowzór.

Krótszy czas trwania tej części serii jest zarówno wadą - pozostawia pewien niedosyt - jak i zaletą, np. w sytuacji, gdy długość poprzednich odsłon kogoś zniechęcała do odsłuchu - tym razem nie może już robić takich wymówek. I zdecydowanie nie powinien, bo Can na żywo to rewelacyjny zespół, jeden z najlepszych w całym rocku. Nie wiem, ile jeszcze koncertówek ma liczyć cykl, ale poproszę jak najwięcej takich reparacji od Niemców.

Paweł Pałasz


When it comes to getting down to business, you know something is about to crawl up your spine to dive into the world of those insane textures that aren’t just jam band quality. Think about it, do you want to hear the same quality that Umphrey’s McGee, Widespread Panic, and Gov’t. Mule might have been doing 30-minute improvisations of putting audiences to sleep at times? I don’t think so.

Not to put them down, but there comes a time where you need to take a bit of a break of cutting it down from 30 to 15 minutes of a jam session. But when it comes to a band like CAN, brother, you have no idea what you’re about to explore. This here is the next continuation of the live series from the band’s archive.

From Stuttgart, Brighton, and now in Cuxhaven, Germany in 1976 at the peak of the punk movement, these four tracks see the quartet (Karoli, Czukay, Liebezeit, and Schmidt) getting the jamming grooves in an attitude that is like a ball of energy, being unleashed to the public.

Cuxhaven is an independent town in the northernmost point of Lower Saxony. It is known for the gateway to the UNESCO World Heritage site, stunning landscapes of near-white sand beaches, mud flaps, and the gateway to the Wadden Sea National Park. The reason why the Cuxhaven sea is so beautiful, when those tides come out, you can walk up about 20 kilometres across the seabed.

For a band like CAN to perform there, they make the alternate score to the seas so beautiful, intense, and right in front of your very eyes to witness those beaches coming to shore. Now I can’t recall if the band were promoting either Landed or Flow Motion release, but listening to this recording, you can tell that the band are revisiting their time with the United Artists label during the peak of the Damo-era.

Karoli plays these extended versions on ‘Zwei’ as if he’s continuing where ‘Oh Yeah’ had left off from the Tago Mago album, giving Irmin and Jaki a chance to walk into the mid-fast tempos where Damo scatted and did these intense vocal lines to send shivers down the spine. You can imagine more of the pieces from their second album is like a semi-sequel to the grooves as the quartet have more carte blanche by taking a trip into the Egyptian desert, with some intense heat.

‘Eins’ opens the performance of CAN, walking into the territories of Sly and the Family Stone’s improvisation with some spaced out atmospheres that Irmin does on his keyboards to create that hypnotic effect for Michael to lay down some wah-wah grooves before Holger channels the sounds of Joseph “Lucky” Scott from his work with the late, great Curtis Mayfield’s sessions to the Super Fly soundtrack.

CAN really have some knowledge of their soul/R&B arrangements. And to have that brutal fuzztone effect with the funky chicken, you can just imagine how much both of those two had a huge impact on the band’s sound. They proved themselves that they’re more than just a krautrock band, more than alumni’s to controversial composer Karlheinz Stockhausen, but dancing to the music with a brutal attack on the senses.

Just as the first two revisit the Blaxploitation sounds and the Tago Mago period, ‘Drei’ is where the soup itself gets red hot. And you might just need to add a shit load of spices into the mix. The band go into this frenzy attack with Holger and Jaki adding more enough coal to the engine inside the train as they speed it up.

Now I can’t tell if it’s either Czukay or Karoli doing all these scatting effects. But Michael lays down some clean-cut textures, but adding the Lou Reed-sque vibes for a brief moment, channeling Metal Machine Music for a brief moment. The closing track ‘Vier’ is where the audience joins in on the fun to clap along to the beat from the rhythm section in a reggae-like tone with swirling, hay-wiring effects that Irmin comes up with on his instruments to swoosh back and forth to the beat.

When you put on a CAN album, you are in a world where your mind takes you into this whole other universe where it’s menacing, extreme, and right in front of your face. The continuation of the live recordings are a treat to hear more of the quartet’s mid-70s time period to see how much they were ahead of the ball game.

And can (no pun intended) we expect something from the archives of hopefully the Damo Suzuki years? Let’s just cross our fingers. The first three volumes of the recordings are like finding more diamonds in the rough.

Zachary Nathanson



..::TRACK-LIST::..

1. Cuxhaven 76 Eins 06:33
2. Cuxhaven 76 Zwei 08:07
3. Cuxhaven 76 Drei 08:25
4. Cuxhaven 76 Vier 06:38



..::OBSADA::..

Drums - Jaki Liebezeit
Guitar [Guitars] - Michael Karoli
Keyboards [Keyboard], Synth [Synths] - Irmin Schmidt
Bass - Holger Czukay




https://www.youtube.com/watch?v=ehC2jDWFQqE



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

Marillion - An Hour Before It's Dark: Live in Port Zelande 2023

.::DANE TECHNICZNE::.

Format: Free Lossless Audio Codec [24bit-96kHz]

.::OPIS::.

Gatunek: Progressive Rock/Neo-Prog
Kraj: UK
Okładki: Tak
Data wydania: 21.06.2024
Całkowity czas: 107:39

.::TRACKLIST::.

Songs / Tracks Listing

CD 1 - An Hour Before It's Dark (64:59) *
1. Be Hard on Yourself (2:46)
2. Reprogram the Gene (9:53)
3. Only a Kiss (8:11)
4. Murder Machines (7:32)
5. The Crow and the Nightingale (8:18)
6. Sierra Leone (11:20)
7. Care (16:59)

CD 2 - Encores (42:40) *
1. Estonia (8:28)
2. Afraid of Sunlight (7:12)
3. Go! (9:39)
4. The Space (9:01)
5. Zeparated Out (8:20)

.::OBSADA::.

Line-up / Musicians

- Steve Hogarth / lead & backing vocals, keyboards, percussion
- Steve Rothery / lead & rhythm guitars
- Mark Kelly / keyboards
- Pete Trewavas / bass, backing vocals
- Ian Mosley / drums
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

Mono - Oath

.::DANE TECHNICZNE::.

Format: Free Lossless Audio Codec [24bit-96kHz]

.::OPIS::.

Gatunek: Post-Rock/Math-Rock
Kraj: Japan
Okładki: Tak
Data wydania: 14.06.2024
Całkowity czas: 71:18

.::TRACKLIST::.

Songs / Tracks Listing

1. Us, Then (2:02)
2. Oath (4:39)
3. Then, Us (1:54)
4. Run On (9.17)
5. Reflection (7:19)
6. Hear the Wind Sing (8.56)
7. Hourglass (4:49)
8. Moonlight Drawing (7.55)
9. Holy Winter (7:18)
10. We All Shine On (7:59)
11. Time Goes By (9:05)

.::OBSADA::.

Line-up / Musicians

Takaakira 'Taka' Goto - Guitar
Tamaki - Bass, Piano
Yoda - Guitar
Dahm - Drums

Featuring:
Susan Voelz - Violin & Orchestrator
Andra Kulans - Violin
Jennifer Dunne - Violin
Vannia Phillips - Violin
Melissa Bach - Cello
Nora Barton - Cello
Timothy Archbold - Cello
Molly Rife - Cello
Chad McCullough - Trumpet & Brass Co-Arrangement
Ryan Shultz - Bass Trumpet
Catie Hickey - Trombone & Bass Trombone
Matthew Oliphant - French Horn
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

.::INFO::.

Artist: Pearl Jam
Album: Vs.
Year: (2011 Expanded Edition)
Genre: Rock
Format: [MP3 320]

.::TRACKLIST::.

01. Go
02. Animal
03. Daughter
04. Glorified G
05. Dissident
06. W.M.A.
07. Blood
08. Rearviewmirror
09. Rats
10. Elderly Woman Behind The Counter In A Small Town...
11. Leash
12. Indifference
13. Hold On (Demo)
14. Cready Stomp (Studio Outtake)
15. Crazy Mary
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

Airbag - The Century of the Self

.::DANE TECHNICZNE::.

Format: Free Lossless Audio Codec

.::OPIS::.

Gatunek: Progressive Rock/Neo-Prog
Kraj: Norway
Okładki: Tak
Data wydania: 14.06.2024
Całkowity czas: 46:59

.::TRACKLIST::.

Songs / Tracks Listing

1. Dysphoria (10:38)
2. Tyrants and Kings (6:47)
3. Awakening (6:44)
4. Erase (7:50)
5. Tear It Down (15:00)

.::OBSADA::.

Line-up / Musicians

- Bjørn Riis / guitars
- Asle Tostrup / vocals
- Henrik Fossum / drums

With:
- Kristian Hultgren / bass
- Ole Michael Bjørndal / guitar
- Simen Valldal Johannessen / keyboards
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

.::INFO::.

Artist: Led Zeppelin
Album: Led Zeppelin IV
Year: (2014 Deluxe)
Genre: Rock
Format: [MP3 320]

.::TRACKLIST::.

CD 1

01. Black Dog
02. Rock And Roll
03. The Battle Of Evermore
04. Stairway To Heaven
05. Misty Mountain Hop
06. Four Sticks
07. Going To California
08. When The Levee Breaks

CD 2

01. Black Dog (Basic Track With Guitar Overdubs)
02. Rock And Roll (Alternate Mix)
03. The Battle Of Evermore (Mandolin/Guitar Mix From Headley Grange)
04. Stairway To Heaven (Sunset Sound Mix)
05. Misty Mountain Hop (Alternate Mix)
06. Four Sticks (Alternate Mix)
07. Going To California (Mandolin/Guitar Mix)
08. When The Levee Breaks (Alternate U.K. Mix)
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

...( Info )...

Artist: Led Zeppelin
Album: Led Zeppelin III
Year: (2014 Deluxe)
Genre: Rock
Format: [MP3 320]

...( TrackList )...

CD 1

01. Immigrant Song
02. Friends
03. Celebration Day
04. Since I’ve Been Loving You
05. Out On The Tiles
06. Gallows Pole
07. Tangerine
08. That’s The Way
09. Bron-Yr-Aur Stomp
10. Hats Off To (Roy) Harper

CD 2

01. The Immigrant Song (Alternate Mix)
02. Friends (Track – No Vocal)
03. Celebration Day (Alternate Mix)
04. Since I’ve Been Loving You (Rough Mix Of First Recording)
05. Bathroom Sound (Track – No Vocal)
06. Gallows Pole (Rough Mix)
07. That’s The Way (Rough Mix With Dulcimer & Backwards Echo)
08. Jennings Farm Blues (Rough Mix Of All Guitar Overdubs That Day)
09. Key To The Highway / Trouble In Mind (Rough Mix)

...( Info )...

Artist: Pearl Jam
Album: Vitalogy
Year: (2011 Expanded Edition)
Genre: Rock
Format: [FLAC]


...( TrackList )...

01. Last Exit
02. Spin The Black Circle
03. Not For You
04. Tremor Christ
05. Nothingman
06. Whipping
07. Pry, To
08. Corduroy
09. Bugs
10. Satan's Bed
11. Better Man
12. Aya Davanita
13. Immortality
14. Stupid Mop
15. Better Man (Guitar/Organ Only)
16. Corduroy (Alternate Take)
17. Nothingman (Demo)

...( Info )...

Artist...............: Tom Waits
Album................: Closing Time
Genre................: Rock, Jazz, Blues
Year.................: 1973
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)

...( TrackList )...

1. Tom Waits - Ol' 55
2. Tom Waits - I Hope That I Don't Fall In Love With You
3. Tom Waits - Virginia Avenue
4. Tom Waits - Old Shoes (& Picture Postcards)
5. Tom Waits - Midnight Lullaby
6. Tom Waits - Martha
7. Tom Waits - Rosie
8. Tom Waits - Lonely
9. Tom Waits - Ice Cream Man
10. Tom Waits - Little Trip To Heaven (On The Wings Of Your Love)
11. Tom Waits - Grapefruit Moon
12. Tom Waits - Closing Time

...( Info )...
Oldies Part 2⭐MP3@320

...( TrackList )...
Albums:
Bridge - Bridge (Can 1971)
broselmachine - broselmachine (1971)
Cactus - 2004 - Fully Unleashed-The Live Gigs (1970-72)
calliope - 'steamed (1968)
canned heat - kaleidoscope aka live in topanga corral (1966-1967)
CANNED HEAT AND JOHN LEE HOOKER - Hooker 'N Heat (1971)
captain beefheart & his magic band - safe as milk (1968)
captain beefheart & the magic band - strictly personal (1968)
captain beyond - captain beyond (1972)
Carson - On The Air + Blown (1971-72)
CCS - 1971 - CCS
CCS - 1973 - The Best Band In The Land
CCS - 2005 - As, Bs & Rarities
chad & jeremy - distant shores (1966
chocolate watch band - 1968 - the inner mystique
chocolate watch band - no way out (1967)
christmas - first and live (1970
cilibrinas do eden - cilibrinas do eden (1973-1974)
Clive John - You Always Know Where You Stand With A Buzzard (1975)
CLOUT - Substitute (1978)
Cold Blood - 1972 First Taste of Sin
Cosmic Michael - 1970 After A While
Country Joe and the Fish - Electric Music For The Mind And Body (1967
Country Joe and the Fish - I Feel Like I'm Fixin To Die Rag (1967
Country Joe and the Fish - Live Fillmore West 1969 (1969
Country Joe and the Fish - together (1968
creedance clearwater revival (1967-1972 6 CDs box) 2001
creme soda - tricky zingers (1975)

...( Info )...

Artist: Pearl Jam
Album: Ten
Year: (2009 Deluxe Edtion)
Genre: Rock
Format: [MP3 320]

...( TrackList )...

CD 1 - Original Album Remastered

01. Once
02. Even Flow
03. Alive
04. Why Go
05. Black
06. Jeremy
07. Oceans
08. Porch
09. Garden
10. Deep
11. Release / Master/Slave

CD 2 - Ten Redux

01. Once (2008 Brendan O'Brien Mix)
02. Even Flow (2008 Brendan O'Brien Mix)
03. Alive (2008 Brendan O'Brien Mix)
04. Why Go (2008 Brendan O'Brien Mix)
05. Black (2008 Brendan O'Brien Mix)
06. Jeremy (2008 Brendan O'Brien Mix)
07. Oceans (2008 Brendan O'Brien Mix)
08. Porch (2008 Brendan O'Brien Mix)
09. Garden (2008 Brendan O'Brien Mix)
10. Deep (2008 Brendan O'Brien Mix)
11. Release / Master/Slave (2008 Brendan O'Brien Mix)
12. Brother (With Vocals)
13. Just A Girl (Demo)
14. Breath And A Scream (Demo)
15. State Of Love And Trust (Demo)
16. 2,000 Mile Blues
17. Evil Little Goat (Rehearsal Studio Outtake)

...( Info )...

Artist: Led Zeppelin
Album: Led Zeppelin II
Year: (2014 Deluxe)
Genre: Rock
Format: [MP3 320]

...( TrackList )...

CD 1

01. Whole Lotta Love
02. What Is And What Should Never Be
03. The Lemon Song
04. Thank You
05. Heartbreaker
06. Living Loving Maid (She’s Just A Woman)
07. Ramble On
08. Moby Dick
09. Bring It On Home

CD 2

01. Whole Lotta Love (Rough Mix With Vocal)
02. What Is And What Should Never Be (Rough Mix With Vocal)
03. Thank You (Backing Track)
04. Heartbreaker (Rough Mix With Vocal)
05. Living Loving Maid (She’s Just A Woman) (Backing Track)
06. Ramble On (Rough Mix With Vocal)
07. Moby Dick (Backing Track)
08. La La (Intro_Outro Rough Mix)

...( Info )...
Oldies Part 1⭐MP3@320

Albums:
8 DAYS IN APRIL - The Hamburg Scene (1972)
ACDC - She's Got Balls (Towson 79)
Al Kooper - 1970  Easy Does It
All Kooper & Mike Bloomfiled-Filmore East The Last Concert Tapes 12,12,1968
All Star Nite Jam - The Matrix S.F. 1970 (2CD) (Bootleg)
All That the Name Implies-(1968)
amboy dukes - amboy dukes (1967)
amboy dukes - journey to the center of the mind (1968)
amboy dukes - marriage on the rocks - rock bottom (1969)
amboy dukes - migration (1969)
amon duul ii - yeti (1970)
Anita Ward - Songs Of Love (1979)
ant trip ceremony - 24 hours (1968)
antrobus & the flying hat band - buried together (1972-1974 uk)
apple pie - apple pie (1969)
arktis - arktis (1973-74)
arktis - arktis tapes (1975)
arktis - last arktis tapes (1973-1975)
arlo guthrie - alices restaurant (1967)
armageddon - armageddon (1975)
Asia Minor - Crossing The Line [1979]
Baby Grandmothers - Turn On, Tune In, Drop Out [1967]
bakery - momento (1973)
bangor flying circus - bangor flying circus (1969)
bert sommer - inside bert sommer (1969 vinyl rip)
bert sommer - inside bert sommer (1969)
bert sommer - the road to travel (1968)
Big Brother And The Holding Company - Live At Winterland '68 (1968)
Big Star - Third Sister Lovers (1975)
Black Oak Arkansas - Keep the Faith (1972)
Black Sabbath - DEMO 1969
Blackfeather - At the Mountains of Madness (1971)
bobby callender - rainbow (1968)
bohemian vendetta - enough (1966-1968)
Boomerang - Boomerang 2  (1972)
Boston - 1977-10-16 Long Beach,CA
bow street runners - bow street runners (1970)
brainticket - psychonaut (1972)

.::INFO::.

Artist: Fleetwood Mac
Album: Tusk
Year: (1979)
Genre: Rock
Format: [FLAC]

.::TRACKLIST::.

01. Over & Over
02. The Ledge
03. Think About Me
04. Save Me A Place
05. Sara (Edit)
06. What Makes You Think You're The One
07. Storms
08. That's All For Everyone
09. Not That Funny
10. Sisters Of The Moon
11. Angel
12. That's Enough For Me
13. Brown Eyes
14. Never Make Me Cry
15. I Know I'm Not Wrong
16. Honey Hi
17. Beautiful Child
18. Walk A Thin Line
19. Tusk
20. Never Forget
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

.::INFO::.

Artist: Fleetwood Mac
Album: Rumours
Year: (1977)
Genre: Rock
Format: [FLAC]

.::TRACKLIST::.

01. Second Hand News
02. Dreams
03. Never Going Back Again
04. Don’t Stop
05. Go Your Own Way
06. Songbird
07. The Chain
08. You Make Loving Fun
09. I Don’t Want To Know
10. Oh Daddy
11. Gold Dust Woman
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

..::INFO::..

Mike and the Mechanics to brytyjska grupa rockowo-popowa stworzona przez Mike'a Rutheforda, gitarzystę i basistę Genesis, w 1985 roku. Grupie Mike & the Mechanics największy sukces przyniosły jej dwa pierwsze albumy - Mike + the Mechanics z 1985 roku oraz The Living Years z 1988, z których pochodzą m.in. utwory Silent Running i The Living Years. W skład zespołu wchodzą także Paul Carrack - wokalista, klawiszowiec i gitarzysta, Adrian Lee - klawiszowiec, Peter Van Hooke - perkusista. Po śmierci wokalisty Paula Younga w roku 2000, zespół zawiesił działalność, by powrócić w 2004 pod nazwą Mike & the Mechanics featuring Paul Carrack, jednak po niedługim czasie rozwiązał się. W 2010 zespół został reaktywowany w nowym składzie. Wstawka zawiera trzecią płytę zespołu.

Title: Word Of Mouth

Artist: Mike And The Mechanics

Country: Wielka Brytania

Year: 1991

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1 Get Up
2 Word of Mouth
3 A Time and Place
4 Yesterday, Today, Tomorrow
5 The Way You Look at Me
6 Everybody Gets a Second Chance
7 Stop Baby
8 My Crime of Passion
9 Let's Pretend It Didn't Happen
10 Before (The Next Heartache Falls)

https://www.youtube.com/watch?v=7bx3GxVKy9o

...( Info )...

Artist: Electric Light Orchestra
Album: A New World Record
Year: (1976)
Genre: Rock
Format: [FLAC]

...( TrackList )...

01. Tightrope
02. Telephone Line
03. Rockaria!
04. Mission (A World Record)
05. So Fine
06. Livin’ Thing
07. Above The Clouds
08. Do Ya
09. Shangri-La

..::INFO::..

Let It Bleed to dziewiąty w Wielkiej Brytanii i czternasty w Stanach Zjednoczonych album grupy The Rolling Stones. Jest to pierwszy album, na którym wystąpił Mick Taylor. W 2003 album został sklasyfikowany na 32. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

Title: Let It Bleed

Artist: Rolling Stones

Country: Wielka Brytania

Year: 1969

Genre: Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1. Gimme Shelter
2. Love in Vain
3. Country Honk
4. Live With Me
5. Let It Bleed
6. Midnight Rambler
7. You Got the Silver
8. Monkey Man
9. You Can't Always Get What You Want

.::INFO::.

Artist: Led Zeppelin
Album: Presence
Year: (2015 Deluxe)
Genre: Rock
Format: [FLAC]

.::TRACKLIST::.

CD 1

01. Achilles Last Stand
02. For Your Life
03. Royal Orleans
04. Nobody’s Fault But Mine
05. Candy Store Rock
06. Hots On For Nowhere
07. Tea For One

CD 2

01. Two Ones Are Won (Achilles Last Stand) (Reference Mix Of Work In Progress)
02. For Your Life (Reference Mix Of Work In Progress)
03. 10 Ribs & All / Carrot Pod Pod (Pod) (Reference Mix Of Work In Progress)
04. Royal Orleans (Reference Mix Of Work In Progress)
05. Hots On For Nowhere (Reference Mix Of Work In Progress)
Orginalna kategoria:Muzyka » Rock

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Niniejszy album stanowi drugą odsłonę twórczości Yellow Horse. Zespół zadbał o wszystkie aspekty począwszy od brzmienia, na klimacie oprawy graficznej skończywszy. Nie mam narodowych kompleksów, choć umiem odróżniać ten częściej spotykany „zachodni poziom” od naszego rodzimego. W tym kontekście pierwsze wrażenie jest niesamowite! Ale porozmawiajmy przede wszystkim o muzyce, bo to przecież ona jest najważniejsza.

Cóż począć, gdy ciężko jest odnaleźć prawdę w tym, co generuje współczesność? Tak, celowo użyłem sformułowania „generuje”, gdyż coraz mniej dziś kreacji, a coraz więcej sztucznej kompilacji, w dodatku z jedynie śladowym udziałem człowieka. Zespół Yellow Horse na swojej drugiej płycie „Till I Die” macha ręką na niemal wszystko, co dzieje się dookoła, cofa się w czasie i próbuje wydobyć z dawnych dekad to, co nie zostało jeszcze wydobyte. Szczególnie skupia się na latach 60. i 70. XX wieku.

Mówi się, że tego typu wycieczki powinny być przepuszczone przez filtr własnej świadomości artystycznej. Nie chodzi o to, żeby przebrać się w dzwony, zapuścić włosy i stać się kolejnym tribute bandem. Istnieją różne stopnie inspiracji. Można robić to bezmyślnie. Można również podchodzić do tematu kreatywnie. Yellow Horse nie odkrywa Ameryki, ale również nie kopiuje bezrefleksyjnie wzorców z epoki pierwszych lotów na księżyc i wojny w Wietnamie. Można powiedzieć, że wędruje złotym środkiem. Czy jednak owa podróż w czasie jest doskonała i bez żadnych turbulencji?

Dla słuchacza najważniejsze jest to, czy daje się ponieść. Choć proponowany przez zespół pomysł opiera się o konkretny poziom i robi wszystko, by z niego nie schodzić, jako całokształt materiał bywa nierówny. Najlepsze momenty to (moim skromnym zdaniem): „Making Love”, „Pure Evil”, „Fugazi”, „Nobody’s Army”, „Devil For You” oraz utwór tytułowy. Co łączy te utwory? Dwa zasadnicze wektory: konkretny pomysł i konkretna melodia. Zarzutem, jaki mam wobec tego materiału, jest brak większej ilości takich momentów.

Ogromnym plusem jest z kolei to wszystko, co wydarzyło się na linii instrument-konsoleta-rejestrator-postprodukcja- ostateczny odsłuch. Na artystyczną formułę składają się wszak nie tylko charakterystyczne kompozycje, ale również brzmienia, o które dość dokładnie tu zadbano. Mamy nie tylko odpowiednio nagrane gitary (zarówno elektryczne, jak i akustyczne), ale również charakterystyczne hammondowe organy i flet.

Sekcja rytmiczna brzmieniowo nie porywa, ale spełnia swoją rolę. Jest po prostu ok, choć werbel rezonuje zbyt sterylnie jak na standardy „realistycznej podróży w czasie”. Zasadniczy i ogromny plus za drobne producenckie smaczki, które pojawiają się często niespodziewanie, ale działają korzystnie. Jakie? A choćby nawiązujące do „No Quater” Led Zeppelin pianino pojawiające się w „Nobody’s Army”, etniczne bębenki, czy flet zagrany tak by udawać mellotron w „Shining Day”.

Od pewnego momentu płyta zaczyna naturalnie płynąć, skupiamy się na lepszych momentach i dajemy ponieść się ogólnemu zamysłowi Yellow Horse. Jak dla mnie można by było nieco materiał skrócić, wybierając najlepsze fragmenty kosztem tych średnich. Niemniej jednak za koncepcję, brzmienie, okładkę i znaczną część kompozycji proponuję ocenę dobrą z plusikiem w skali 1-6. Bo to ogólnie naprawdę dobra płyta.

Dominik Skolimowski



26 kwietnia ukazał się – pod naszym patronatem medialnym – drugi album zespołu Yellow Horse. To silne nawiązanie do okresu w muzyce lat 60-tych i 70-tych oraz pasji do vintage’owych dźwięków i brudnych przesterowanych brzmień. Zapraszamy do zapoznania się z naszą recenzją tego wydarzenia.


Kilka lat minęło zanim zespół Yellow Horse zdecydował się wydać drugi album. Może to i dobrze, bo przez ten czas ich muzyka nabrała większej szlachetności oraz rozmachu, choć grupa wciąż nawiązuje do lat 60/70., czyli tradycyjnych brzmień około rockowych. Właściwie należy powiedzieć, że to krwista twórczość nacechowana uwarunkowaniami, które wywodzącą się bezpośrednio z southern rocka. Niezmiennie znajdziemy więc w ich propozycjach esencję gitarowej energii, nieprzesadzone przestery, ale też bluesową zadumę.

Każdy element na tej płycie ma uzasadnione miejsce, a staranne uporządkowanie nie zabija dorodności twórczej, która nie trąci sztucznością, a więc nie została wymuszona na potrzeby tego projektu. W ogładzeniu całości pomógł im – słynący z zamiłowania do vintage’owych dźwięków – Marcin Bors (oprócz zajęcia się miksem i masteringem, dołożył też kilka gitarowych dźwięków).

Względem debiutu z 2018 roku (“Lost Trail“), ten album wydaje się pełniejszy, a to przez bardziej rozbudowane brzmienie, wciąż mieszczące się w czytelnym zamyśle zespołu. Ma być rasowo, a jednocześnie całkowicie klimatycznie, jakbyśmy przenieśli się w czasie. I tak jest. To z rozmachem zmaterializowane przedsięwzięcie muzyczne, pozwalające całościowo czuć taką muzykę, której trudno szukać we współczesnym obiegu komercyjnym.

Co nie znaczy, że poszczególne utwory nie odnajdują się w dzisiejszych czasach. Przecież każdy element lśni świeżym blaskiem, a więc realizacja i produkcja muzyczna została dostosowana do współczesnych realiów, co pokazuje już pierwszy na płycie, iskrzący doskonałą energią kawałek tytułowy („Till I Die”). Tutaj przebojowość stapia się z efektownie ukazaną – silnie oddziałującą na wyobraźnię – rockową ekspresją.

Wszystko na tym albumie ma swoje miejsce, co znów pozwala mocniej uwidocznić melodykę poszczególnych propozycji. Dlatego niektóre z nich prezentują się faktycznie „śpiewnie”, pomimo że każdy numer został ozdobiony angielskim tekstem („Making Love”). Balladowy ton nie sprawia, że materiał osiada na artystycznych mieliznach, choć zdarzają się mniej okazałe kompozycje, gdzie ten charakterystyczny styl został jakby niepotrzebnie umniejszony („Endless Road”).

Dlatego lepiej dzieje się, gdy do głosu dochodzą np. „led zeppelinowe” motywy („Fugazi” – to jest numer!). Trzeba też podkreślić, że doskonale prezentuje się akustyka związana z żywymi instrumentami, które przywołują klimat folku, a nawet country („Devil For You”). Wykorzystanie szerszego instrumentarium sprawia, że niemal każdy numer ma nieco inny koloryt, a przez to całość staje się znacznie ciekawsza (obok gitar dostrzeżemy, m.in. mandolinę, banjo, drumlę, a nawet flet). Na tym tle zupełnie nienapastliwie, choć często całkiem brawurowo wypada wokal Pawła Soji. Chciałoby się powiedzieć, że to nie z tej epoki, pełen werwy głos.

Na albumie „Till I Die” odnajdziemy to wszystko, co już gdzieś słyszeliśmy, ale spokojnie – Yellow Horse nie karmi nas banalną konwencjonalnością. Czuć w tym aktualność ukrytą za nutą lekkiej ekstrawagancji. Intensywność muzyczna i fason w nowych kompozycjach zespołu znalazły więc właściwe miejsce. Dlatego to nie jakiś odgrzewany kotlet, ani silenie się z materią, a faktyczne oddanie folk-rockowej atmosfery, która budzi najlepsze skojarzenia. To po prostu wysokogatunkowa muzyka wolności.

Łukasz Dębowski



..::TRACK-LIST::..

1. Till I Die
2. Death Horseman
3. Burn
4. Making Love
5. Hot In The City
6. Pure Evil
7. Fugazi
8. Nobody's Army
9. Shining Day
10. Devil For You
11. Fool
12. Endless Road
13. One More Hit
14. Without Your Love



..::OBSADA::..

Paweł Soja - bas, wokal
Dominik Cynar - gitary
Mateusz Krupiński - instrumenty perkusyjne, klawisze
Robert Ziobro - perkusja
Jerzy Hajduk - flet
Mariusz Belcer - gitara akustyczna




https://www.youtube.com/watch?v=Hkm9BfohlqE



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Niniejszy album stanowi drugą odsłonę twórczości Yellow Horse. Zespół zadbał o wszystkie aspekty począwszy od brzmienia, na klimacie oprawy graficznej skończywszy. Nie mam narodowych kompleksów, choć umiem odróżniać ten częściej spotykany „zachodni poziom” od naszego rodzimego. W tym kontekście pierwsze wrażenie jest niesamowite! Ale porozmawiajmy przede wszystkim o muzyce, bo to przecież ona jest najważniejsza.

Cóż począć, gdy ciężko jest odnaleźć prawdę w tym, co generuje współczesność? Tak, celowo użyłem sformułowania „generuje”, gdyż coraz mniej dziś kreacji, a coraz więcej sztucznej kompilacji, w dodatku z jedynie śladowym udziałem człowieka. Zespół Yellow Horse na swojej drugiej płycie „Till I Die” macha ręką na niemal wszystko, co dzieje się dookoła, cofa się w czasie i próbuje wydobyć z dawnych dekad to, co nie zostało jeszcze wydobyte. Szczególnie skupia się na latach 60. i 70. XX wieku.

Mówi się, że tego typu wycieczki powinny być przepuszczone przez filtr własnej świadomości artystycznej. Nie chodzi o to, żeby przebrać się w dzwony, zapuścić włosy i stać się kolejnym tribute bandem. Istnieją różne stopnie inspiracji. Można robić to bezmyślnie. Można również podchodzić do tematu kreatywnie. Yellow Horse nie odkrywa Ameryki, ale również nie kopiuje bezrefleksyjnie wzorców z epoki pierwszych lotów na księżyc i wojny w Wietnamie. Można powiedzieć, że wędruje złotym środkiem. Czy jednak owa podróż w czasie jest doskonała i bez żadnych turbulencji?

Dla słuchacza najważniejsze jest to, czy daje się ponieść. Choć proponowany przez zespół pomysł opiera się o konkretny poziom i robi wszystko, by z niego nie schodzić, jako całokształt materiał bywa nierówny. Najlepsze momenty to (moim skromnym zdaniem): „Making Love”, „Pure Evil”, „Fugazi”, „Nobody’s Army”, „Devil For You” oraz utwór tytułowy. Co łączy te utwory? Dwa zasadnicze wektory: konkretny pomysł i konkretna melodia. Zarzutem, jaki mam wobec tego materiału, jest brak większej ilości takich momentów.

Ogromnym plusem jest z kolei to wszystko, co wydarzyło się na linii instrument-konsoleta-rejestrator-postprodukcja- ostateczny odsłuch. Na artystyczną formułę składają się wszak nie tylko charakterystyczne kompozycje, ale również brzmienia, o które dość dokładnie tu zadbano. Mamy nie tylko odpowiednio nagrane gitary (zarówno elektryczne, jak i akustyczne), ale również charakterystyczne hammondowe organy i flet.

Sekcja rytmiczna brzmieniowo nie porywa, ale spełnia swoją rolę. Jest po prostu ok, choć werbel rezonuje zbyt sterylnie jak na standardy „realistycznej podróży w czasie”. Zasadniczy i ogromny plus za drobne producenckie smaczki, które pojawiają się często niespodziewanie, ale działają korzystnie. Jakie? A choćby nawiązujące do „No Quater” Led Zeppelin pianino pojawiające się w „Nobody’s Army”, etniczne bębenki, czy flet zagrany tak by udawać mellotron w „Shining Day”.

Od pewnego momentu płyta zaczyna naturalnie płynąć, skupiamy się na lepszych momentach i dajemy ponieść się ogólnemu zamysłowi Yellow Horse. Jak dla mnie można by było nieco materiał skrócić, wybierając najlepsze fragmenty kosztem tych średnich. Niemniej jednak za koncepcję, brzmienie, okładkę i znaczną część kompozycji proponuję ocenę dobrą z plusikiem w skali 1-6. Bo to ogólnie naprawdę dobra płyta.

Dominik Skolimowski



26 kwietnia ukazał się – pod naszym patronatem medialnym – drugi album zespołu Yellow Horse. To silne nawiązanie do okresu w muzyce lat 60-tych i 70-tych oraz pasji do vintage’owych dźwięków i brudnych przesterowanych brzmień. Zapraszamy do zapoznania się z naszą recenzją tego wydarzenia.


Kilka lat minęło zanim zespół Yellow Horse zdecydował się wydać drugi album. Może to i dobrze, bo przez ten czas ich muzyka nabrała większej szlachetności oraz rozmachu, choć grupa wciąż nawiązuje do lat 60/70., czyli tradycyjnych brzmień około rockowych. Właściwie należy powiedzieć, że to krwista twórczość nacechowana uwarunkowaniami, które wywodzącą się bezpośrednio z southern rocka. Niezmiennie znajdziemy więc w ich propozycjach esencję gitarowej energii, nieprzesadzone przestery, ale też bluesową zadumę.

Każdy element na tej płycie ma uzasadnione miejsce, a staranne uporządkowanie nie zabija dorodności twórczej, która nie trąci sztucznością, a więc nie została wymuszona na potrzeby tego projektu. W ogładzeniu całości pomógł im – słynący z zamiłowania do vintage’owych dźwięków – Marcin Bors (oprócz zajęcia się miksem i masteringem, dołożył też kilka gitarowych dźwięków).

Względem debiutu z 2018 roku (“Lost Trail“), ten album wydaje się pełniejszy, a to przez bardziej rozbudowane brzmienie, wciąż mieszczące się w czytelnym zamyśle zespołu. Ma być rasowo, a jednocześnie całkowicie klimatycznie, jakbyśmy przenieśli się w czasie. I tak jest. To z rozmachem zmaterializowane przedsięwzięcie muzyczne, pozwalające całościowo czuć taką muzykę, której trudno szukać we współczesnym obiegu komercyjnym.

Co nie znaczy, że poszczególne utwory nie odnajdują się w dzisiejszych czasach. Przecież każdy element lśni świeżym blaskiem, a więc realizacja i produkcja muzyczna została dostosowana do współczesnych realiów, co pokazuje już pierwszy na płycie, iskrzący doskonałą energią kawałek tytułowy („Till I Die”). Tutaj przebojowość stapia się z efektownie ukazaną – silnie oddziałującą na wyobraźnię – rockową ekspresją.

Wszystko na tym albumie ma swoje miejsce, co znów pozwala mocniej uwidocznić melodykę poszczególnych propozycji. Dlatego niektóre z nich prezentują się faktycznie „śpiewnie”, pomimo że każdy numer został ozdobiony angielskim tekstem („Making Love”). Balladowy ton nie sprawia, że materiał osiada na artystycznych mieliznach, choć zdarzają się mniej okazałe kompozycje, gdzie ten charakterystyczny styl został jakby niepotrzebnie umniejszony („Endless Road”).

Dlatego lepiej dzieje się, gdy do głosu dochodzą np. „led zeppelinowe” motywy („Fugazi” – to jest numer!). Trzeba też podkreślić, że doskonale prezentuje się akustyka związana z żywymi instrumentami, które przywołują klimat folku, a nawet country („Devil For You”). Wykorzystanie szerszego instrumentarium sprawia, że niemal każdy numer ma nieco inny koloryt, a przez to całość staje się znacznie ciekawsza (obok gitar dostrzeżemy, m.in. mandolinę, banjo, drumlę, a nawet flet). Na tym tle zupełnie nienapastliwie, choć często całkiem brawurowo wypada wokal Pawła Soji. Chciałoby się powiedzieć, że to nie z tej epoki, pełen werwy głos.

Na albumie „Till I Die” odnajdziemy to wszystko, co już gdzieś słyszeliśmy, ale spokojnie – Yellow Horse nie karmi nas banalną konwencjonalnością. Czuć w tym aktualność ukrytą za nutą lekkiej ekstrawagancji. Intensywność muzyczna i fason w nowych kompozycjach zespołu znalazły więc właściwe miejsce. Dlatego to nie jakiś odgrzewany kotlet, ani silenie się z materią, a faktyczne oddanie folk-rockowej atmosfery, która budzi najlepsze skojarzenia. To po prostu wysokogatunkowa muzyka wolności.

Łukasz Dębowski



..::TRACK-LIST::..

1. Till I Die
2. Death Horseman
3. Burn
4. Making Love
5. Hot In The City
6. Pure Evil
7. Fugazi
8. Nobody's Army
9. Shining Day
10. Devil For You
11. Fool
12. Endless Road
13. One More Hit
14. Without Your Love



..::OBSADA::..

Paweł Soja - bas, wokal
Dominik Cynar - gitary
Mateusz Krupiński - instrumenty perkusyjne, klawisze
Robert Ziobro - perkusja
Jerzy Hajduk - flet
Mariusz Belcer - gitara akustyczna




https://www.youtube.com/watch?v=Hkm9BfohlqE



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!