|
|
|||||||||||||
Ostatnie 10 torrentów
Ostatnie 10 komentarzy
Wygląd torrentów:
Kategoria:
Muzyka
Gatunek:
Heavy Metal
Ilość torrentów:
275
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
UWAGA. Osoby, które pobrały poprzednie wstawki proszę o ich wywalenie i pobranie poprawionych. ..::OPIS::.. Bezdyskusyjny KULT francuskiej sceny heavy metal'owej! The French have some mighty fine musicians nowadays, but they have no Christian "Zouille" Augustin, they have no Stéphane Dumont. Sortilège is sometimes venerated to ethereal heights by those who remember them, and this EP once shook the scene in Europe. To know why, you only have to listen. No one knew who they were; most couldn't understand what they were saying. They disappeared almost as soon as they arrived, and no one knew where the giants went after that. What we do know is that they were truly awe-inspiring. They were not a great cult band, they were a great band, a true heavy metal colossus. They stood among the other giants of the French heavy metal scene – Blaspheme, High Power, ADX – with an almost godlike aura. They did no wrong throughout their first EP – hell, throughout their entire discography! It's not merely hard 'n' heavy metal either: it captures something truly magical. They utilize the forgotten beauties of the French language, its inherent majesty and romanticism, to let their wild spirits speak. Something about their songs set them apart from the vulgar and simplistic concerns of many heavy metal bands. They are not men of practical affairs but dreamers and prophets. The songs seem to capture a true spiritual agony, true inner conflict – something few metal artists do so convincingly. Their music has the mark of elevation, of imagination. Many talented musicians get nowhere because they are held back by the absence of imagination; but these guys seem to dream of the stars as they sing of their duty. There seems to be more behind the riffs than mere notes – something is being said. They don't say it with wimpy nonsense, with melodramatic trash, with hokey ballads or ballroom cynicism; they mean it. They play it loud and fast, but they play it with elevation and heart. They could have been great playing mere metal, but instead they traveled farther, into regions of great beauty and power. The riffs are unmistakably first-rate: they have felicity, passion and vigor; but they develop too, throughout the songs. The structures are broad and imposing, like a stately castle or beautiful ruins. As musical architects they were classicists, not modernists; they stuck to the Gothic, not drawn to the modern and progressive. The singer has a somewhat feminine voice, but he fully embraces it to earn himself a somewhat angelic presence. He gently floats above the instruments to deliver his message; he guides his fellow band members from above. And it is so poignant emotionally too: every scream, every yell, feels as if it is an amplified sigh straight from the heart. The drumming, meanwhile, is used to accentuate the textures throughout with original touches and flair. This is no steady, on the beat drumming performed next to a click-track, but interestingly utilized drumming that is very present throughout the entire record. The guitar solos are brief here, but every note captivates. The man was fingering as if his life depended on it. Are there more perfectly breathtaking solos to be found in the entire metal repertoire? The band members invoke the great dignity of the acoustic guitarists of yore without even unplugging. I speak of them only through abstract concepts, because to reduce them to mere musical execution seems almost banal. You can't reduce the greatest poems of Goethe to mere metrical schematics, nor can you can dissect Sortilège's music to the bone to discover the source of greatness. There is no great musical trickery, no flashy, inventive musical device. What we can say, to continue the parallel with Goethe, is that Goethe said he wrote poems in certain meters only once he had gotten so comfortable with them he could compose with them spontaneously. So it seems to be for Sortilège too: they songs are intricate and well-designed, but they seem to come about effortlessly, spontaneously. The signs of labor and construction are hidden. Nothing about the songs seem mannered or designed - unlike many grander progressive rock projects, there is no feeling of trying too hard. They are easy on the ear and enter the heart almost stealthily. If this band had been in the right place, they could have been an international phenomenon. Sortilège is spoken of with an almost worshiping reverence by some, and they deserve that praise. Many lament their fast disappearance, but it befits their status. They were the great Hebrew prophets in the desert, the innocents in the garden of the Hesperides, last vestiges of a past paradise, the final traces of the original metal explosion. The band was born and dying as if within the same breath, with no time for its power to falter or its light to fade. You may have played every album Judas Priest made from front to back several times; you may have memorized every Iron Maiden tune; you may have an autographed Black Sabbath CD – but still, if you haven't heard Sortilège, if you have never heard these musicians soar to higher musical plains, if the band name is nothing to you but obscure French, you are missing out. This is one of the greatest release I've heard in the entirety of metal. It literally made me tremble in awe. Ancient Sunlight ..::TRACK-LIST::.. 1. Amazone 2. Progéniture 3. Gladiateur 4. Sortilège 5. Bourreau Bonus Tracks: 6. Reine de Sabbat (1981 Demo) 7. Esclalve de la Mort (1981 Demo) 8. The Amazone Warriors (English Version) 9. Gladiator (English Version) 10. Blade Killer (English Version) ..::OBSADA::.. Daniel Lapp - Bass Bob Snake - Drums Stéphane - Guitars (lead), Songwriting Dem - Guitars (rhythm) Zouille - Vocals, Lyrics https://www.youtube.com/watch?v=Lm5MVYtC8S0 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-24 09:20:10
Rozmiar: 88.06 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
UWAGA. Osoby, które pobrały poprzednie wstawki proszę o ich wywalenie i pobranie poprawionych. ..::OPIS::.. Bezdyskusyjny KULT francuskiej sceny heavy metal'owej! The French have some mighty fine musicians nowadays, but they have no Christian "Zouille" Augustin, they have no Stéphane Dumont. Sortilège is sometimes venerated to ethereal heights by those who remember them, and this EP once shook the scene in Europe. To know why, you only have to listen. No one knew who they were; most couldn't understand what they were saying. They disappeared almost as soon as they arrived, and no one knew where the giants went after that. What we do know is that they were truly awe-inspiring. They were not a great cult band, they were a great band, a true heavy metal colossus. They stood among the other giants of the French heavy metal scene – Blaspheme, High Power, ADX – with an almost godlike aura. They did no wrong throughout their first EP – hell, throughout their entire discography! It's not merely hard 'n' heavy metal either: it captures something truly magical. They utilize the forgotten beauties of the French language, its inherent majesty and romanticism, to let their wild spirits speak. Something about their songs set them apart from the vulgar and simplistic concerns of many heavy metal bands. They are not men of practical affairs but dreamers and prophets. The songs seem to capture a true spiritual agony, true inner conflict – something few metal artists do so convincingly. Their music has the mark of elevation, of imagination. Many talented musicians get nowhere because they are held back by the absence of imagination; but these guys seem to dream of the stars as they sing of their duty. There seems to be more behind the riffs than mere notes – something is being said. They don't say it with wimpy nonsense, with melodramatic trash, with hokey ballads or ballroom cynicism; they mean it. They play it loud and fast, but they play it with elevation and heart. They could have been great playing mere metal, but instead they traveled farther, into regions of great beauty and power. The riffs are unmistakably first-rate: they have felicity, passion and vigor; but they develop too, throughout the songs. The structures are broad and imposing, like a stately castle or beautiful ruins. As musical architects they were classicists, not modernists; they stuck to the Gothic, not drawn to the modern and progressive. The singer has a somewhat feminine voice, but he fully embraces it to earn himself a somewhat angelic presence. He gently floats above the instruments to deliver his message; he guides his fellow band members from above. And it is so poignant emotionally too: every scream, every yell, feels as if it is an amplified sigh straight from the heart. The drumming, meanwhile, is used to accentuate the textures throughout with original touches and flair. This is no steady, on the beat drumming performed next to a click-track, but interestingly utilized drumming that is very present throughout the entire record. The guitar solos are brief here, but every note captivates. The man was fingering as if his life depended on it. Are there more perfectly breathtaking solos to be found in the entire metal repertoire? The band members invoke the great dignity of the acoustic guitarists of yore without even unplugging. I speak of them only through abstract concepts, because to reduce them to mere musical execution seems almost banal. You can't reduce the greatest poems of Goethe to mere metrical schematics, nor can you can dissect Sortilège's music to the bone to discover the source of greatness. There is no great musical trickery, no flashy, inventive musical device. What we can say, to continue the parallel with Goethe, is that Goethe said he wrote poems in certain meters only once he had gotten so comfortable with them he could compose with them spontaneously. So it seems to be for Sortilège too: they songs are intricate and well-designed, but they seem to come about effortlessly, spontaneously. The signs of labor and construction are hidden. Nothing about the songs seem mannered or designed - unlike many grander progressive rock projects, there is no feeling of trying too hard. They are easy on the ear and enter the heart almost stealthily. If this band had been in the right place, they could have been an international phenomenon. Sortilège is spoken of with an almost worshiping reverence by some, and they deserve that praise. Many lament their fast disappearance, but it befits their status. They were the great Hebrew prophets in the desert, the innocents in the garden of the Hesperides, last vestiges of a past paradise, the final traces of the original metal explosion. The band was born and dying as if within the same breath, with no time for its power to falter or its light to fade. You may have played every album Judas Priest made from front to back several times; you may have memorized every Iron Maiden tune; you may have an autographed Black Sabbath CD – but still, if you haven't heard Sortilège, if you have never heard these musicians soar to higher musical plains, if the band name is nothing to you but obscure French, you are missing out. This is one of the greatest release I've heard in the entirety of metal. It literally made me tremble in awe. Ancient Sunlight ..::TRACK-LIST::.. 1. Amazone 2. Progéniture 3. Gladiateur 4. Sortilège 5. Bourreau Bonus Tracks: 6. Reine de Sabbat (1981 Demo) 7. Esclalve de la Mort (1981 Demo) 8. The Amazone Warriors (English Version) 9. Gladiator (English Version) 10. Blade Killer (English Version) ..::OBSADA::.. Daniel Lapp - Bass Bob Snake - Drums Stéphane - Guitars (lead), Songwriting Dem - Guitars (rhythm) Zouille - Vocals, Lyrics https://www.youtube.com/watch?v=Lm5MVYtC8S0 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-24 09:15:47
Rozmiar: 278.04 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Rewelacja! Pięciopłytowy boks zawierający klasyczny materiał NWOBHM zarejestrowany w latach 1979-1981. Samson grał klasycznego, momentami mocno przyspieszonego hard rocka, wciąż mocno osadzonego w latach 70. (zwłaszcza na debiucie). Pudełko gromadzi pierwsze trzy albumy ("Survivors" z 1979, "Head On" z 1980 i "Shock Tactics" z 1981 - dwa ostatnie z młodym i jeszcze głodnym Bruce'em Dickinsonem), poza tym dołączono koncertowy i doskonale brzmiący CD zarejestrowany na festiwalu w Reading w 1981. To tam właśnie Iron Maiden wykradli Dickinsona! Ważna informacja dla fanów: dodatkowo (pierwszy raz na CD) umieszczono oryginalny, szybko wycofany z rynku, winylowy miks LP "Head On" który znałem od wielu lat i który moim zdaniem brzmi lepiej, bardziej naturalnie niż ten znany z wcześniejszych CD! Dodatkowo debiutancki album niemal w całości powtórzono (w 1979) ze ścieżką wokalną Dickinsona, dodano trochę fajnych kawałków z singli oraz kilka nagrań które po odejściu Bruce'a w 1982 nagrano na nowo - już z nowym wokalistą (Nickym Moore'em z Hackensack). 5CD set collecting together the three albums released by the influential classic hard rock and NWOBHM band, Samson, featuring lead guitarist Paul Samson, plus a live set from 1981. Samson’s career goes back to the mid-1970s London pub and club circuit, with a membership that has included over the years John McCoy (Gillan, Mammoth), Nicky Moore (Mammoth) Clive Burr (Iron Maiden), Bruce Dickinson (Iron Maiden), Dave ‘Bucket’ Colwell (Bad Company), Mel Gaynor (Nolans, Simple Minds) Pete Jupp and Merv Goldsworthy (FM) and legendary drummer Thunderstick. The band are renowned for being at the forefront of what became known as the “New Wave Of British Heavy Metal” (or NWOBHM), alongside Iron Maiden, Angel Witch, Def Leppard and Saxon. Operating originally as a trio, by July 1979 the band had expanded to a four- piece with the addition of future Iron Maiden vocalist Bruce Dickinson. Produced by Gillan’s John McCoy, Samson released debut ‘Survivors’ in 1979, featured on CD1, by which time the band had coalesced around lead guitarist Paul, drummer Thunderstick, bass guitarist Chris Aylmer. The then unknown singer going by the Monty Python inspired name Bruce Bruce, now much better known as Bruce Dickinson joined after the album had been put to tape. As well as the ‘Mr Rock ‘N’ Roll’ single, bonus tracks include alternative versions of seven tracks from “Survivors” featuring Bruce on vocals. In 1980 Samson released ‘Head On’, featuring the NWOBHM classic single ‘Vice Versa’, and the first full album to feature Bruce Dickinson’s vocals. The album also features the song ‘Thunderburst’ co-written with Iron Maiden’s Steve Harris. CD3 is the whole of the ‘Head On’ album, remixed by Tony Platt. Samson looked poised to enter the big time with 1981’s ‘Shock Tactics’ on CD4, while CD5 finishes with their triumphant show at the 1981 Reading Festival, following which Bruce Dickinson left for worldwide success with Iron Maiden. ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - HEAD ON [TONY PLATT ALTERNATIVE MIX] (1980): previously unavailable on CD 1. Hard Times 2. Take It Like A Man 3. Vice Versa 4. Manwatcher 5. Too Close To Rock 6. Thunderburst 7. Hammerhead 8. Hunted 9. Take Me To Your Leader 10. Walking Out On You Bonus Track: 11. Hard Times (7" Version) ..::OBSADA::.. 'Bruce Bruce' Dickinson - lead vocals Paul Samson - guitar, vocals, mixing Chris Aylmer - bass guitar Thunderstick - drums, vocals https://www.youtube.com/watch?v=Hgxwl6EdiMk SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-19 16:42:24
Rozmiar: 101.81 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Rewelacja! Pięciopłytowy boks zawierający klasyczny materiał NWOBHM zarejestrowany w latach 1979-1981. Samson grał klasycznego, momentami mocno przyspieszonego hard rocka, wciąż mocno osadzonego w latach 70. (zwłaszcza na debiucie). Pudełko gromadzi pierwsze trzy albumy ("Survivors" z 1979, "Head On" z 1980 i "Shock Tactics" z 1981 - dwa ostatnie z młodym i jeszcze głodnym Bruce'em Dickinsonem), poza tym dołączono koncertowy i doskonale brzmiący CD zarejestrowany na festiwalu w Reading w 1981. To tam właśnie Iron Maiden wykradli Dickinsona! Ważna informacja dla fanów: dodatkowo (pierwszy raz na CD) umieszczono oryginalny, szybko wycofany z rynku, winylowy miks LP "Head On" który znałem od wielu lat i który moim zdaniem brzmi lepiej, bardziej naturalnie niż ten znany z wcześniejszych CD! Dodatkowo debiutancki album niemal w całości powtórzono (w 1979) ze ścieżką wokalną Dickinsona, dodano trochę fajnych kawałków z singli oraz kilka nagrań które po odejściu Bruce'a w 1982 nagrano na nowo - już z nowym wokalistą (Nickym Moore'em z Hackensack). 5CD set collecting together the three albums released by the influential classic hard rock and NWOBHM band, Samson, featuring lead guitarist Paul Samson, plus a live set from 1981. Samson’s career goes back to the mid-1970s London pub and club circuit, with a membership that has included over the years John McCoy (Gillan, Mammoth), Nicky Moore (Mammoth) Clive Burr (Iron Maiden), Bruce Dickinson (Iron Maiden), Dave ‘Bucket’ Colwell (Bad Company), Mel Gaynor (Nolans, Simple Minds) Pete Jupp and Merv Goldsworthy (FM) and legendary drummer Thunderstick. The band are renowned for being at the forefront of what became known as the “New Wave Of British Heavy Metal” (or NWOBHM), alongside Iron Maiden, Angel Witch, Def Leppard and Saxon. Operating originally as a trio, by July 1979 the band had expanded to a four- piece with the addition of future Iron Maiden vocalist Bruce Dickinson. Produced by Gillan’s John McCoy, Samson released debut ‘Survivors’ in 1979, featured on CD1, by which time the band had coalesced around lead guitarist Paul, drummer Thunderstick, bass guitarist Chris Aylmer. The then unknown singer going by the Monty Python inspired name Bruce Bruce, now much better known as Bruce Dickinson joined after the album had been put to tape. As well as the ‘Mr Rock ‘N’ Roll’ single, bonus tracks include alternative versions of seven tracks from “Survivors” featuring Bruce on vocals. In 1980 Samson released ‘Head On’, featuring the NWOBHM classic single ‘Vice Versa’, and the first full album to feature Bruce Dickinson’s vocals. The album also features the song ‘Thunderburst’ co-written with Iron Maiden’s Steve Harris. CD3 is the whole of the ‘Head On’ album, remixed by Tony Platt. Samson looked poised to enter the big time with 1981’s ‘Shock Tactics’ on CD4, while CD5 finishes with their triumphant show at the 1981 Reading Festival, following which Bruce Dickinson left for worldwide success with Iron Maiden. ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - HEAD ON [TONY PLATT ALTERNATIVE MIX] (1980): previously unavailable on CD 1. Hard Times 2. Take It Like A Man 3. Vice Versa 4. Manwatcher 5. Too Close To Rock 6. Thunderburst 7. Hammerhead 8. Hunted 9. Take Me To Your Leader 10. Walking Out On You Bonus Track: 11. Hard Times (7" Version) ..::OBSADA::.. 'Bruce Bruce' Dickinson - lead vocals Paul Samson - guitar, vocals, mixing Chris Aylmer - bass guitar Thunderstick - drums, vocals https://www.youtube.com/watch?v=Hgxwl6EdiMk SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-19 16:37:45
Rozmiar: 320.52 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Trzeci i ostatni album speed-metalowców z Belgii, z 1985 roku. Nope, not by a long shot; it’s really good that the metal and the chocolate industry in Belgium have been kept separate all these years… otherwise, there was no way these upstarts could have taken off thus giving rise to a steady quality, not so much quantity-wise, scene. I mean, it’s sticky this chocolate, it gives you a glue-like anti-inertia; it won’t make your engines run on full-throttle… although it does give you energy when devoured in copious amounts. I’m not sure how much chocolate our friends here had devoured during their spawning stages (and not only), but their rowdy proto-speed metal tactics from the early-80’s must have made everyone from Venom to Raven green with envy, and not only because behind the mike they possessed a really capable emotional female singer, the name Kate de Lombaert. Yep, pioneers in more ways than just one, this cohort meant business, one that had nothing to do with sugar, sweet teeth and other sticky distractions. The girl’s fearsome spat-out antics paired very well with the no-bars-held musical approach, one that was reflected in two whole full-lengths in 1983, and one that rivalled Satan’s first, for instance, every bit of the way. Yep, Belgium got speed metal talent, and some more; and not only but the more trained ears could easily detect more belligerent thrashy tunes peppering the soundscape. With thrash metal already a fulsome genre by the time the album here hit the stores, the expectations were, supposedly, for a thrash-dominated engine… well, if we exclude the closing duo (the title-track, “Satan s Delivery"), evil sinister pieces with overt shades of Metallica’s debut, the prevalent material is the good old speed metal, excellently performed, the guys (and a girl) epitomizing the gallop more fully than before: just check out "Warriors of the Dark" and "Lost in Hell", and get inspired to breed fast impetuous horses from here to the end of the world. De Lombaert is in her nature throughout, leading the hyper-active showdown with passion, emitting both aggression and lyricism, the latter largely gracing the few meek-ish radio-friendly anthems (“Halloween Queen”, “Let Me Die”) scattered around, the band covering a wider ground by tasting a couple of more bitter cheese brands. Chocolate, cheese, (sweet) cheetahs… I’m not sure where this last one came from, but the point I want to make is that the party never ends here, the engine roars, the beast grins threateningly, the beauty sings her heart and soul by showing her sharp teeth as well every now and then… everyone is up to the challenge, no doubt, with high-speed riffs dominating the setting, mortifying all attempts at sing-along friendliness. The band do nothing wrong, sticking to the familiar approach for a third consecutive effort, and apparently depleting it, as they may have decided, as shortly after this album’s release they folded. A forgotten live from the distant 1984 saw the light of day in 2009, followed by a compilation in 2016… signs that the engine in the Acid camp was shaking off the rust… sure thing but then an argument followed suit, between De Lombaert and the other founding member, the drummer Anvill (real name Geert Ricquier), which grounded things to a halt once again. It’s not very clear what’s happening, and who will inherit the original name, but presently both musicians are intent on proceeding under the Acid moniker… I don’t know; I’d personally prefer to hide somewhere until this potentially combustible “beauty vs. the beast” dispute subsides. bayern ..::TRACK-LIST::.. 1. S.T.C. 2:35 2. Lost In Hell 3:12 3. Halloween Queen 3:43 4. Big Ben 4:00 5. Lady Death 4:24 6. Warriors Of The Dark 3:01 7. Let Me Die 3:52 8. She Loves You 4:06 9. Engine Beast 3:21 10. Satan's Delivery 4:05 Bonus Tracks: 11. Rats (Album Session Outtake) 2:59 12. Hooked On Metal (Album Session Outtake) 4:38 High Roller Records, slipcase, poster, 2 bonus tracks, restored & mastered by Patrick W. Engel at Temple of Disharmony ..::OBSADA::.. Bass - T-Bone Drums - Anvill Lead Guitar - Demon Lead Vocals - Kate Rhythm Guitar - Dizzy Lizzy https://www.youtube.com/watch?v=9XtUXp_2_QA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-18 17:27:24
Rozmiar: 101.06 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Trzeci i ostatni album speed-metalowców z Belgii, z 1985 roku. Nope, not by a long shot; it’s really good that the metal and the chocolate industry in Belgium have been kept separate all these years… otherwise, there was no way these upstarts could have taken off thus giving rise to a steady quality, not so much quantity-wise, scene. I mean, it’s sticky this chocolate, it gives you a glue-like anti-inertia; it won’t make your engines run on full-throttle… although it does give you energy when devoured in copious amounts. I’m not sure how much chocolate our friends here had devoured during their spawning stages (and not only), but their rowdy proto-speed metal tactics from the early-80’s must have made everyone from Venom to Raven green with envy, and not only because behind the mike they possessed a really capable emotional female singer, the name Kate de Lombaert. Yep, pioneers in more ways than just one, this cohort meant business, one that had nothing to do with sugar, sweet teeth and other sticky distractions. The girl’s fearsome spat-out antics paired very well with the no-bars-held musical approach, one that was reflected in two whole full-lengths in 1983, and one that rivalled Satan’s first, for instance, every bit of the way. Yep, Belgium got speed metal talent, and some more; and not only but the more trained ears could easily detect more belligerent thrashy tunes peppering the soundscape. With thrash metal already a fulsome genre by the time the album here hit the stores, the expectations were, supposedly, for a thrash-dominated engine… well, if we exclude the closing duo (the title-track, “Satan s Delivery"), evil sinister pieces with overt shades of Metallica’s debut, the prevalent material is the good old speed metal, excellently performed, the guys (and a girl) epitomizing the gallop more fully than before: just check out "Warriors of the Dark" and "Lost in Hell", and get inspired to breed fast impetuous horses from here to the end of the world. De Lombaert is in her nature throughout, leading the hyper-active showdown with passion, emitting both aggression and lyricism, the latter largely gracing the few meek-ish radio-friendly anthems (“Halloween Queen”, “Let Me Die”) scattered around, the band covering a wider ground by tasting a couple of more bitter cheese brands. Chocolate, cheese, (sweet) cheetahs… I’m not sure where this last one came from, but the point I want to make is that the party never ends here, the engine roars, the beast grins threateningly, the beauty sings her heart and soul by showing her sharp teeth as well every now and then… everyone is up to the challenge, no doubt, with high-speed riffs dominating the setting, mortifying all attempts at sing-along friendliness. The band do nothing wrong, sticking to the familiar approach for a third consecutive effort, and apparently depleting it, as they may have decided, as shortly after this album’s release they folded. A forgotten live from the distant 1984 saw the light of day in 2009, followed by a compilation in 2016… signs that the engine in the Acid camp was shaking off the rust… sure thing but then an argument followed suit, between De Lombaert and the other founding member, the drummer Anvill (real name Geert Ricquier), which grounded things to a halt once again. It’s not very clear what’s happening, and who will inherit the original name, but presently both musicians are intent on proceeding under the Acid moniker… I don’t know; I’d personally prefer to hide somewhere until this potentially combustible “beauty vs. the beast” dispute subsides. bayern ..::TRACK-LIST::.. 1. S.T.C. 2:35 2. Lost In Hell 3:12 3. Halloween Queen 3:43 4. Big Ben 4:00 5. Lady Death 4:24 6. Warriors Of The Dark 3:01 7. Let Me Die 3:52 8. She Loves You 4:06 9. Engine Beast 3:21 10. Satan's Delivery 4:05 Bonus Tracks: 11. Rats (Album Session Outtake) 2:59 12. Hooked On Metal (Album Session Outtake) 4:38 High Roller Records, slipcase, poster, 2 bonus tracks, restored & mastered by Patrick W. Engel at Temple of Disharmony ..::OBSADA::.. Bass - T-Bone Drums - Anvill Lead Guitar - Demon Lead Vocals - Kate Rhythm Guitar - Dizzy Lizzy https://www.youtube.com/watch?v=9XtUXp_2_QA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-18 17:23:28
Rozmiar: 325.05 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. To zapis koncertu z 4 września 2021 roku jaki TSA zagrało na Summer Arenie w Gliwicach, w składzie: Marek Piekarczyk, Andrzej Nowak, Stefan Machel, Paweł 'Bejbi' Mąciwoda, Zbigniew Kraszewski, z gościnnym udziałem Marii Stańczyk-Mąciwody. Był to ostatni występ w tym składzie osobowym. ..::TRACK-LIST::.. 1. Maratończyk 2. Na co cię stać 3. Jestem głodny 4. Proceder 5. Ty on ja 6. 51 7. Bez podtekstów 8. Pierwszy karabin 9. Tratwa 10. Alien 11. Heavy metal świat 12. Wpadka 13. Spółka 14. Mass media 15. Trzy zapałki https://www.youtube.com/watch?v=nOBs1WEZiLo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 112
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-15 14:13:24
Rozmiar: 175.05 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. To zapis koncertu z 4 września 2021 roku jaki TSA zagrało na Summer Arenie w Gliwicach, w składzie: Marek Piekarczyk, Andrzej Nowak, Stefan Machel, Paweł 'Bejbi' Mąciwoda, Zbigniew Kraszewski, z gościnnym udziałem Marii Stańczyk-Mąciwody. Był to ostatni występ w tym składzie osobowym. ..::TRACK-LIST::.. 1. Maratończyk 2. Na co cię stać 3. Jestem głodny 4. Proceder 5. Ty on ja 6. 51 7. Bez podtekstów 8. Pierwszy karabin 9. Tratwa 10. Alien 11. Heavy metal świat 12. Wpadka 13. Spółka 14. Mass media 15. Trzy zapałki https://www.youtube.com/watch?v=nOBs1WEZiLo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-15 14:09:00
Rozmiar: 514.35 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Orphaned Land kończy 30 lat! Z okazji jubileuszu, ten izraelski zespół metalowy wydaje nowy album koncertowy „A Heaven You May Create”, który został zarejestrowany podczas występu z towarzyszeniem 60-osobowej orkiestry symfonicznej w czerwcu 2021 roku. Setlista tego występu obejmowała utwory z całej dyskografii Orphaned Land tak, by fani zespołu doświadczyli emocjonalnej podróży przez całą muzyczną historię grupy, która jak żadna inna potrafi swoimi dźwiękami jednoczyć ludzi z różnych środowisk, tworząc poczucie harmonii w świecie pełnym podziałów. „A Heaven You May Create” pozwala zanurzyć się w elektryzującej atmosferze muzyki Orphaned Land, odczuć jej surową moc, a także docenić pasję, z jaką członkowie grupy podchodzą do grania na żywo, dostarczając swoim fanom unikalnej mieszanki metalu progresywnego i melodii Bliskiego Wschodu. Album w pełni oddaje to, co zespół zawsze przemycał w swojej twórczości: ważną wiadomość o jedności i zrozumieniu, które są szczególnie ważne w dzisiejszym świecie. „A Heaven You May Create” stanowi świadectwo determinacji i odporności Orphaned Land w trudnych czasach. Pomimo ograniczeń spowodowanych pandemią, występ zespołu w Heichal HaTarbut w Tel Awiwie w Izraelu pokazał ich niezachwiane zaangażowanie w swoje rzemiosło i fanów. Ciesz się 2 dodatkowymi utworami dostępnymi tylko na winylu! Daj się również porwać urzekającej prezencji scenicznej zespołu i oszałamiającym wizualnie projekcjom dzięki 3 dodatkowym utworom wideo na żywo na płycie DVD dołączonej do formatu CD. Połączenie potężnej muzyki i dynamicznych efektów wizualnych wzmacnia całe doświadczenie koncertowe i pozostawia niezatarte wrażenie na publiczności." ..::TRACK-LIST::.. 1. Mabool 2. The Storm Still Rages Inside 3. Like Orpheus 4. Sapari 5. The Cave 6. In Propaganda 7. All Knowing Eye 8. Brother 9. Birth of the Three 10. Ocean Land 11. All Is One 12. In Thy Never Ending Way 13. Norra El Norra https://www.youtube.com/watch?v=s80vPAfByeg SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-14 11:55:58
Rozmiar: 172.56 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Orphaned Land kończy 30 lat! Z okazji jubileuszu, ten izraelski zespół metalowy wydaje nowy album koncertowy „A Heaven You May Create”, który został zarejestrowany podczas występu z towarzyszeniem 60-osobowej orkiestry symfonicznej w czerwcu 2021 roku. Setlista tego występu obejmowała utwory z całej dyskografii Orphaned Land tak, by fani zespołu doświadczyli emocjonalnej podróży przez całą muzyczną historię grupy, która jak żadna inna potrafi swoimi dźwiękami jednoczyć ludzi z różnych środowisk, tworząc poczucie harmonii w świecie pełnym podziałów. „A Heaven You May Create” pozwala zanurzyć się w elektryzującej atmosferze muzyki Orphaned Land, odczuć jej surową moc, a także docenić pasję, z jaką członkowie grupy podchodzą do grania na żywo, dostarczając swoim fanom unikalnej mieszanki metalu progresywnego i melodii Bliskiego Wschodu. Album w pełni oddaje to, co zespół zawsze przemycał w swojej twórczości: ważną wiadomość o jedności i zrozumieniu, które są szczególnie ważne w dzisiejszym świecie. „A Heaven You May Create” stanowi świadectwo determinacji i odporności Orphaned Land w trudnych czasach. Pomimo ograniczeń spowodowanych pandemią, występ zespołu w Heichal HaTarbut w Tel Awiwie w Izraelu pokazał ich niezachwiane zaangażowanie w swoje rzemiosło i fanów. Ciesz się 2 dodatkowymi utworami dostępnymi tylko na winylu! Daj się również porwać urzekającej prezencji scenicznej zespołu i oszałamiającym wizualnie projekcjom dzięki 3 dodatkowym utworom wideo na żywo na płycie DVD dołączonej do formatu CD. Połączenie potężnej muzyki i dynamicznych efektów wizualnych wzmacnia całe doświadczenie koncertowe i pozostawia niezatarte wrażenie na publiczności." ..::TRACK-LIST::.. 1. Mabool 2. The Storm Still Rages Inside 3. Like Orpheus 4. Sapari 5. The Cave 6. In Propaganda 7. All Knowing Eye 8. Brother 9. Birth of the Three 10. Ocean Land 11. All Is One 12. In Thy Never Ending Way 13. Norra El Norra https://www.youtube.com/watch?v=s80vPAfByeg SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-14 11:52:15
Rozmiar: 550.88 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Statek kosmiczny pod nazwą Iron Savior znowu atakuje. Dowodzący całą maszyną wymienił co prawda jeden tryb bowiem Yenz Leonhardt zastąpił Jana Sorena Eckerta ale poza tym wszystko działa sprawnie i równo, bez zadyszki, bez obniżek formy, bez gównianych partii czy innych niepożądanych w niemieckich fabrykach niespodzianek. Krótko mówiąc 100% normy. Iron Savior to idealny przykład sprawnie naoliwionej machiny która nie zwalniając tempa (ale i nie osiągając nadzwyczajnych rejestrów) pruje ciągle do przodu. No ale to przecież jasne Iron Savior to Niemcy... Niemcy z krwi i kości. Muzykę, którą prezentują Piet Sielck i spółka trzeba lubić. Dla jednych to będzie tylko toporne, męczące i nie mające żadnej wartości typowe niemieckie rzępolenie, które słyszeliśmy już tysiące razy. Dla innych świetna, chwytliwa ale i waląca w gębę heavy/power metalowa muzyka najwyższych lotów. Muzyka co prawda karmiona niemiłosiernie tym co zrobili już wcześniej Helloween, Gamma Ray, Judas Priest czy Grave Digger ale powalająca za każdym razem gdy się jej słucha. Racja nie ma tutaj zbyt wiele oryginalności, racja gitary są czasem kwadratowe i przewidywalne a gary schematyczne, ale... o to właśnie w tej muzyce chodzi! Nikt tego w operze wystawiał nie będzie, tutaj liczy się polot, masa pozytywnej energii, świetny nośny refren, potężny chórek, dobra melodia, sprawnie zagrane solo. "Battering Ram", już szósty album Iron Savior to idealny przykład rzetelnej niemieckiej produkcji. Hmmm, nie zabrzmiało może i powalająco ale tego właśnie po tym zespole wszyscy oczekują. Gdyby ktoś poprosił mnie o przykład w miarę nowego typowego niemieckiego zespołu bez wahania wskazałbym Iron Savior. Zespół Pieta spełnia chyba wszelkie możliwe warunki. I wcale nie traktujcie tego jako zarzut. Z pewnością Sielck swoje w życiu już słyszał i na "Battering Ram" mamy tego jasny przykład. Szybkie, chwytliwe, mocne numery aż wylewają się z tej produkcji. Każdy kawałek wali prosto w gębę, praktycznie zero balladowych smętów, zero jakiś nowoczesnych udziwnień, zero kombinowania. Wystarczy posłuchać pierwszego lepszego kawałka z "Battering Ram" i już wiemy co będzie grane przez następne kilkadziesiąt minut. Dla jednych to wada dla innych ogromna zaleta, no ale tak przecież było od zawsze... Jak wspomniałem muzykę Iron Savior trzeba lubić, zatem jeśli wyśmienity "Condition Red" zrobił na Tobie duże wrażenie bądź pewny, że słuchając "Battering Ram" na pewno nie będziesz zawiedziony. Iron Savior odnalazł receptę na świetny metalowy numer i eksponuje ją do bólu. Jeżeli zaś "Condition Red" to dla Ciebie toporne, męczące i nie mające żadnej wartości typowe niemieckie rzępolenie to... czemu to jeszcze czytasz? Na poważnie, "Battering Ram" polecam każdemu, płyta naprawdę idealnie sprawdza się w każdych warunkach. Dla fanów heavy/power metalu jazda obowiązkowa. Krzysiek Niemiecka scena heavy i power metal już od kilku lat jest odbiciem sceny brytyjskiej okresu NWOBHM. Potencjał i talent może nie do końca porównywalny, bo kiczu i popeliny u naszych zachodnich sąsiadów nie brakuje, niemniej jednak ci najlepsi, jak Primal Fear czy właśnie Iron Savior kontynuują dziedzictwo Judas Priest w pełnej chwale. Wszystko wskazuje na to, że stary król wróci na tron, do tego czasu możecie z czystą przyjemnością włączyć taki krążek jak "Battering Ram". 47 minut wwiercającego się w czaszkę heavy metalu, naznaczonego charakterystyczną melodyką i niszczącego bezbłędną produkcją. Trudno się dziwić, skoro za sterami kosmicznego statku Iron Savior od początku wyprawy zasiada Piet Sielck - persona tak pożądana przy nagrywaniu heavy metalowych płyt, niczym wódka przy śledziku. Tak, Herr Sielck jest w równym stopniu muzykiem oraz producentem, a jego zasługi w kształtowaniu brzmienia setek młodych i starych zespołów trudno pominąć. Nic więc dziwnego że o swój własny zespół zadbał najlepiej jak mógł. Ani sekunda muzyki na "Battering Ram" nie rzuca cienia wątpliwości, że mamy do czynienia z czystym, poddanym wielokrotnej rektyfikacji heavy metalem. Nawet wokale mają specyficzną metaliczną nutę i do wyśpiewania hymnów w stylu "Tyranny Of Steel", czy obrzydliwie klasycznego "Break The Curse" trudno byłoby znaleźć zastępstwo. Iron Savior wydał już 5 krążek i wybranie tego najlepszego z ich dyskografii dla niejednego słuchacza stanowi duży problem. Ale świadczy to tylko o klasie zespołu. Poszukujących w muzyce oryginalności i nowych rozwiązań zapraszamy do kolejnej recenzji, natomiast wielbiciele gitarowo - perkusyjnych galopad, ciętych melodyjnych riffów i wpadających w ucho refrenów (których jest na tej płycie dokładnie tyle ile piosenek) nie mają wyjścia - pozostaje im tylko zmasakrować swoją świnkę i ruszać do sklepu. Michał Kapuściarz Want some great speedy power metal? Well, you’ve come to the right place. “Battering Ram” by Iron Savoir is simple, but extremely effective. Nothing here is original, but that’s not important. What’s important is the music itself, right? It begins with the title track and you’ll instantly realize what you’re in for. Speedy tracks with very catchy hooks and riffs. Yens Leonhardt’s bass playing is audible here and gives a good crunch to the music. Thomas Nack’s drum playing is consistently great. “Tyranny of Steel” is a good example for both players. “Wings of Deliverance” has Martian Christian (From the band Paragon) on guitars. Who overall is a great player, and he shows it on this song, which has more of an epic chorus than any other track here. “Riding Free” is power metal at it’s finest. Thomas Nack plays his heart out and the overall speed it enticing. “Starchaser” has more of the fantasy aura around it, which will make the natural power fans happy. “H.M Powered Man” is the anthem here, and it’s extremely well done. Catchy as hell with great vocals. Speaking of vocals, Piet Sielck does a fantastic job here. He may not have the best range on planet earth, but his unique voice is a perfect fit here. His guitar playing isn’t shabby either. Joachim "Piesel" Kustner has some amazing skills and can pull of some unbelievable guitar feats; the guitar playing overall is just great. The musicianship here is immense, and it shows. “Time Will Tell” is the only bummer on this album; it’s just not as interesting as everything else. The production is also a little spotty, but it’s not the vast to cause any serious problems. If you like heavy and power metal, you must own this. Iron Savoir is one of the most underrated bands in metal history, they should be recognized. “Battering Ram” is an album that works in every aspect. Sure it’s not something new and revolutionary, but it’s always nice to stick with a working formula. Plus it isn't power metal that talks about wizards and dragons. Which is a good break, right? Flamos ..::TRACK-LIST::.. 1. Battering Ram 2. Stand Against The King 3. Tyranny Of Steel 4. Time Will Tell 5. Wings Of Deliverance 6. Break The Curse 7. Riding Free 8. Starchaser 9. Machine World 10. H.M. Powered Man Bonus: 11. Living On A Fault Line (Japanese bonus track) 12. The Call (Originally a hidden track on the European digipack release) ..::OBSADA::.. Piet Sielck - lead vocals, guitar, backing vocals Joachim 'Piesel' Küstner - guitar, backing vocals Yenz Leonhardt - bass, backing vocals Thomas Nack - drums, percussion, backing vocals Additional musicians: Martin Christian (Paragon) - guitar solo on 'Wings of Deliverance' https://www.youtube.com/watch?v=IeuVrA9FsdA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 19
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-10 09:41:21
Rozmiar: 138.75 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Statek kosmiczny pod nazwą Iron Savior znowu atakuje. Dowodzący całą maszyną wymienił co prawda jeden tryb bowiem Yenz Leonhardt zastąpił Jana Sorena Eckerta ale poza tym wszystko działa sprawnie i równo, bez zadyszki, bez obniżek formy, bez gównianych partii czy innych niepożądanych w niemieckich fabrykach niespodzianek. Krótko mówiąc 100% normy. Iron Savior to idealny przykład sprawnie naoliwionej machiny która nie zwalniając tempa (ale i nie osiągając nadzwyczajnych rejestrów) pruje ciągle do przodu. No ale to przecież jasne Iron Savior to Niemcy... Niemcy z krwi i kości. Muzykę, którą prezentują Piet Sielck i spółka trzeba lubić. Dla jednych to będzie tylko toporne, męczące i nie mające żadnej wartości typowe niemieckie rzępolenie, które słyszeliśmy już tysiące razy. Dla innych świetna, chwytliwa ale i waląca w gębę heavy/power metalowa muzyka najwyższych lotów. Muzyka co prawda karmiona niemiłosiernie tym co zrobili już wcześniej Helloween, Gamma Ray, Judas Priest czy Grave Digger ale powalająca za każdym razem gdy się jej słucha. Racja nie ma tutaj zbyt wiele oryginalności, racja gitary są czasem kwadratowe i przewidywalne a gary schematyczne, ale... o to właśnie w tej muzyce chodzi! Nikt tego w operze wystawiał nie będzie, tutaj liczy się polot, masa pozytywnej energii, świetny nośny refren, potężny chórek, dobra melodia, sprawnie zagrane solo. "Battering Ram", już szósty album Iron Savior to idealny przykład rzetelnej niemieckiej produkcji. Hmmm, nie zabrzmiało może i powalająco ale tego właśnie po tym zespole wszyscy oczekują. Gdyby ktoś poprosił mnie o przykład w miarę nowego typowego niemieckiego zespołu bez wahania wskazałbym Iron Savior. Zespół Pieta spełnia chyba wszelkie możliwe warunki. I wcale nie traktujcie tego jako zarzut. Z pewnością Sielck swoje w życiu już słyszał i na "Battering Ram" mamy tego jasny przykład. Szybkie, chwytliwe, mocne numery aż wylewają się z tej produkcji. Każdy kawałek wali prosto w gębę, praktycznie zero balladowych smętów, zero jakiś nowoczesnych udziwnień, zero kombinowania. Wystarczy posłuchać pierwszego lepszego kawałka z "Battering Ram" i już wiemy co będzie grane przez następne kilkadziesiąt minut. Dla jednych to wada dla innych ogromna zaleta, no ale tak przecież było od zawsze... Jak wspomniałem muzykę Iron Savior trzeba lubić, zatem jeśli wyśmienity "Condition Red" zrobił na Tobie duże wrażenie bądź pewny, że słuchając "Battering Ram" na pewno nie będziesz zawiedziony. Iron Savior odnalazł receptę na świetny metalowy numer i eksponuje ją do bólu. Jeżeli zaś "Condition Red" to dla Ciebie toporne, męczące i nie mające żadnej wartości typowe niemieckie rzępolenie to... czemu to jeszcze czytasz? Na poważnie, "Battering Ram" polecam każdemu, płyta naprawdę idealnie sprawdza się w każdych warunkach. Dla fanów heavy/power metalu jazda obowiązkowa. Krzysiek Niemiecka scena heavy i power metal już od kilku lat jest odbiciem sceny brytyjskiej okresu NWOBHM. Potencjał i talent może nie do końca porównywalny, bo kiczu i popeliny u naszych zachodnich sąsiadów nie brakuje, niemniej jednak ci najlepsi, jak Primal Fear czy właśnie Iron Savior kontynuują dziedzictwo Judas Priest w pełnej chwale. Wszystko wskazuje na to, że stary król wróci na tron, do tego czasu możecie z czystą przyjemnością włączyć taki krążek jak "Battering Ram". 47 minut wwiercającego się w czaszkę heavy metalu, naznaczonego charakterystyczną melodyką i niszczącego bezbłędną produkcją. Trudno się dziwić, skoro za sterami kosmicznego statku Iron Savior od początku wyprawy zasiada Piet Sielck - persona tak pożądana przy nagrywaniu heavy metalowych płyt, niczym wódka przy śledziku. Tak, Herr Sielck jest w równym stopniu muzykiem oraz producentem, a jego zasługi w kształtowaniu brzmienia setek młodych i starych zespołów trudno pominąć. Nic więc dziwnego że o swój własny zespół zadbał najlepiej jak mógł. Ani sekunda muzyki na "Battering Ram" nie rzuca cienia wątpliwości, że mamy do czynienia z czystym, poddanym wielokrotnej rektyfikacji heavy metalem. Nawet wokale mają specyficzną metaliczną nutę i do wyśpiewania hymnów w stylu "Tyranny Of Steel", czy obrzydliwie klasycznego "Break The Curse" trudno byłoby znaleźć zastępstwo. Iron Savior wydał już 5 krążek i wybranie tego najlepszego z ich dyskografii dla niejednego słuchacza stanowi duży problem. Ale świadczy to tylko o klasie zespołu. Poszukujących w muzyce oryginalności i nowych rozwiązań zapraszamy do kolejnej recenzji, natomiast wielbiciele gitarowo - perkusyjnych galopad, ciętych melodyjnych riffów i wpadających w ucho refrenów (których jest na tej płycie dokładnie tyle ile piosenek) nie mają wyjścia - pozostaje im tylko zmasakrować swoją świnkę i ruszać do sklepu. Michał Kapuściarz Want some great speedy power metal? Well, you’ve come to the right place. “Battering Ram” by Iron Savoir is simple, but extremely effective. Nothing here is original, but that’s not important. What’s important is the music itself, right? It begins with the title track and you’ll instantly realize what you’re in for. Speedy tracks with very catchy hooks and riffs. Yens Leonhardt’s bass playing is audible here and gives a good crunch to the music. Thomas Nack’s drum playing is consistently great. “Tyranny of Steel” is a good example for both players. “Wings of Deliverance” has Martian Christian (From the band Paragon) on guitars. Who overall is a great player, and he shows it on this song, which has more of an epic chorus than any other track here. “Riding Free” is power metal at it’s finest. Thomas Nack plays his heart out and the overall speed it enticing. “Starchaser” has more of the fantasy aura around it, which will make the natural power fans happy. “H.M Powered Man” is the anthem here, and it’s extremely well done. Catchy as hell with great vocals. Speaking of vocals, Piet Sielck does a fantastic job here. He may not have the best range on planet earth, but his unique voice is a perfect fit here. His guitar playing isn’t shabby either. Joachim "Piesel" Kustner has some amazing skills and can pull of some unbelievable guitar feats; the guitar playing overall is just great. The musicianship here is immense, and it shows. “Time Will Tell” is the only bummer on this album; it’s just not as interesting as everything else. The production is also a little spotty, but it’s not the vast to cause any serious problems. If you like heavy and power metal, you must own this. Iron Savoir is one of the most underrated bands in metal history, they should be recognized. “Battering Ram” is an album that works in every aspect. Sure it’s not something new and revolutionary, but it’s always nice to stick with a working formula. Plus it isn't power metal that talks about wizards and dragons. Which is a good break, right? Flamos ..::TRACK-LIST::.. 1. Battering Ram 2. Stand Against The King 3. Tyranny Of Steel 4. Time Will Tell 5. Wings Of Deliverance 6. Break The Curse 7. Riding Free 8. Starchaser 9. Machine World 10. H.M. Powered Man Bonus: 11. Living On A Fault Line (Japanese bonus track) 12. The Call (Originally a hidden track on the European digipack release) ..::OBSADA::.. Piet Sielck - lead vocals, guitar, backing vocals Joachim 'Piesel' Küstner - guitar, backing vocals Yenz Leonhardt - bass, backing vocals Thomas Nack - drums, percussion, backing vocals Additional musicians: Martin Christian (Paragon) - guitar solo on 'Wings of Deliverance' https://www.youtube.com/watch?v=IeuVrA9FsdA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-10 08:51:50
Rozmiar: 471.65 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. 'Head On' is the second studio album by British heavy metal band Samson, released in 1980. The cover art features the band's masked drummer, Thunderstick. Also features Bruce Dickinson on vocals. I heard about the band Samson some years back and while I had heard mixed reviews about their body of work, I’m not one to pass up a little old school NWOBHM. That being said, Samson was not very high on my priorities list of albums to listen to, that is until I read about “Head On”. I, as I would imagine many others, were immediately drawn to this album purely due to the fact the this was Bruce Dickinson’s debut album. Yes, Iron Maiden, legendary singer, Bruce Dickinson. See, that grabbed your attention, no? Well, that was the similar review I read about the album, so naturally, being a huge Maiden and Dickinson (Solo) fan, “Head On” had to get bumped to the top of the to do list. Now, as I said, Samson was one of the early NWOBHM acts, release their debut, “Survivors” in 1979 with Paul Samson on vocals. Although Samson would continue his work with vocals, albeit backing vocals, the band would eventually decide to settle on a lead singer. Of course, their sophomore album would feature none other than, Bruce Dickinson, who would use the moniker of “Bruce Bruce”. I don’t want to get into the entire history of the band, but they would go through a number of lineup changes over the course of their career, which went on long after the two albums fronted by Dickinson. Their success is not what we’re here to review, so let’s get on with the music. The music on “Head On” is a very early rendition of NWOBHM, which, as you would expect, has a heavy dosage of hard rock with just a little extra kick to its sound. There is plenty of 70’s hard rock elements to be heard throughout this album, but like early Saxon and Judas Priest (Sin After Sin) this is heavy metal in its purest form. The guitars, in my opinion, are what stand out the most on this album (sorry, Bruce). The tone is much heavier than your average hard rocking sound, but at the same time, are able to create powerful melodies and melodic rhythms that give NWOBHM it base sound. The passages Paul Samson creates from the opening leads into the playful riffs are a very nice display of not only the guitar work, but a tribute to the songwriting as a whole. This transition, if you will, of the guitar sound allows the spotlight to be shone on Dickinson, but do so in a way as to not become lost in the translation. As for the drums, well, I can’t say they are anything on the level of what other NWOBHM acts such as Saxon or Demon were able to create, but they standout in their own right. The tapping of the snares are a little too poppy at times, but they carry elements of the 70’s hard rock era in their sound. The same can be said for the bass, which has a strong presence on the album, but I feel, plays more of a compliment to the guitars as opposed to trying to have its own sound. Of course, there are Dickinson’s vocals. Now, for those expecting Iron Maiden style vocals, you won’t find them here. That is to say, you won’t hear the majesty that Dickinson displayed on Maiden, but that’s not to say you won’t recognize who is singing. Far from it. On “Head On”, Dickinson sings with power, but the style of music the band plays did not call for him to reach the higher pitches and grittier style vocals that would become his trademark in the coming years. Instead, he sings with a very hard rocking, melodic sound that are similar to the pre Rob Halford vocals (his trademark sound that is) on the earlier Priest albums. Are they catchy? Yup. Do they sound crisp and clear? Yup. Are they Maiden? Nope. And that’s a good thing because I don’t think the vocals heard on “Powerslave” or “Piece of Mind” would have work on this album. Instead, the vocals are tailored to the sound Samson was playing at the time and in my opinion, they fit perfect with that overall sound. I enjoyed “Head On” more than I would have expected and even though there are some tracks that are less than stellar, as a whole this is a nice little piece of NWOBHM. Songs such as “Hard Times” and “Man Watcher” really display the aforementioned abilities of the songwriting and musicianship. The song “Take me to you Leader” comes off as a little sillier, but still carry a nice rhythm and I would say, show off the most Maiden-esque vocals on the album from Dickinson. I have yet to check out any other Samson albums, but aside from “Shock Tactics” (the other Dickinson fronted album) I do intend to listen to a few of their other works. Other than the Dickinson drawn, those looking for that fun, catchy NWOBHM sound should check this out. Stained Glass Assassin ..::TRACK-LIST::.. 1. Hard Times 2. Take It Like A Man 3. Vice Versa 4. Manwatcher 5. Too Close To Rock 6. Thunderburst 7. Hammerhead 8. Hunted 9. Take Me To Your Leader 10. Walking Out On You Bonus Tracks: 11. Angel With A Machine Gun (7" B-Side) 12. Kingsway Jam 13. Vice Versa (7" Edit) ..::OBSADA::.. 'Bruce Bruce' Dickinson - lead vocals Paul Samson - guitar, vocals, mixing Chris Aylmer - bass guitar Thunderstick - drums, vocals https://www.youtube.com/watch?v=zlc6xrzFfMQ SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-05 17:10:55
Rozmiar: 129.45 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. 'Head On' is the second studio album by British heavy metal band Samson, released in 1980. The cover art features the band's masked drummer, Thunderstick. Also features Bruce Dickinson on vocals. I heard about the band Samson some years back and while I had heard mixed reviews about their body of work, I’m not one to pass up a little old school NWOBHM. That being said, Samson was not very high on my priorities list of albums to listen to, that is until I read about “Head On”. I, as I would imagine many others, were immediately drawn to this album purely due to the fact the this was Bruce Dickinson’s debut album. Yes, Iron Maiden, legendary singer, Bruce Dickinson. See, that grabbed your attention, no? Well, that was the similar review I read about the album, so naturally, being a huge Maiden and Dickinson (Solo) fan, “Head On” had to get bumped to the top of the to do list. Now, as I said, Samson was one of the early NWOBHM acts, release their debut, “Survivors” in 1979 with Paul Samson on vocals. Although Samson would continue his work with vocals, albeit backing vocals, the band would eventually decide to settle on a lead singer. Of course, their sophomore album would feature none other than, Bruce Dickinson, who would use the moniker of “Bruce Bruce”. I don’t want to get into the entire history of the band, but they would go through a number of lineup changes over the course of their career, which went on long after the two albums fronted by Dickinson. Their success is not what we’re here to review, so let’s get on with the music. The music on “Head On” is a very early rendition of NWOBHM, which, as you would expect, has a heavy dosage of hard rock with just a little extra kick to its sound. There is plenty of 70’s hard rock elements to be heard throughout this album, but like early Saxon and Judas Priest (Sin After Sin) this is heavy metal in its purest form. The guitars, in my opinion, are what stand out the most on this album (sorry, Bruce). The tone is much heavier than your average hard rocking sound, but at the same time, are able to create powerful melodies and melodic rhythms that give NWOBHM it base sound. The passages Paul Samson creates from the opening leads into the playful riffs are a very nice display of not only the guitar work, but a tribute to the songwriting as a whole. This transition, if you will, of the guitar sound allows the spotlight to be shone on Dickinson, but do so in a way as to not become lost in the translation. As for the drums, well, I can’t say they are anything on the level of what other NWOBHM acts such as Saxon or Demon were able to create, but they standout in their own right. The tapping of the snares are a little too poppy at times, but they carry elements of the 70’s hard rock era in their sound. The same can be said for the bass, which has a strong presence on the album, but I feel, plays more of a compliment to the guitars as opposed to trying to have its own sound. Of course, there are Dickinson’s vocals. Now, for those expecting Iron Maiden style vocals, you won’t find them here. That is to say, you won’t hear the majesty that Dickinson displayed on Maiden, but that’s not to say you won’t recognize who is singing. Far from it. On “Head On”, Dickinson sings with power, but the style of music the band plays did not call for him to reach the higher pitches and grittier style vocals that would become his trademark in the coming years. Instead, he sings with a very hard rocking, melodic sound that are similar to the pre Rob Halford vocals (his trademark sound that is) on the earlier Priest albums. Are they catchy? Yup. Do they sound crisp and clear? Yup. Are they Maiden? Nope. And that’s a good thing because I don’t think the vocals heard on “Powerslave” or “Piece of Mind” would have work on this album. Instead, the vocals are tailored to the sound Samson was playing at the time and in my opinion, they fit perfect with that overall sound. I enjoyed “Head On” more than I would have expected and even though there are some tracks that are less than stellar, as a whole this is a nice little piece of NWOBHM. Songs such as “Hard Times” and “Man Watcher” really display the aforementioned abilities of the songwriting and musicianship. The song “Take me to you Leader” comes off as a little sillier, but still carry a nice rhythm and I would say, show off the most Maiden-esque vocals on the album from Dickinson. I have yet to check out any other Samson albums, but aside from “Shock Tactics” (the other Dickinson fronted album) I do intend to listen to a few of their other works. Other than the Dickinson drawn, those looking for that fun, catchy NWOBHM sound should check this out. Stained Glass Assassin ..::TRACK-LIST::.. 1. Hard Times 2. Take It Like A Man 3. Vice Versa 4. Manwatcher 5. Too Close To Rock 6. Thunderburst 7. Hammerhead 8. Hunted 9. Take Me To Your Leader 10. Walking Out On You Bonus Tracks: 11. Angel With A Machine Gun (7" B-Side) 12. Kingsway Jam 13. Vice Versa (7" Edit) ..::OBSADA::.. 'Bruce Bruce' Dickinson - lead vocals Paul Samson - guitar, vocals, mixing Chris Aylmer - bass guitar Thunderstick - drums, vocals https://www.youtube.com/watch?v=zlc6xrzFfMQ SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-05 17:06:28
Rozmiar: 399.91 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Już pierwsza płyta, która doszła do mnie w maju jest pewnym kandydatem do albumu miesiąca w Metalside. Nowy krążek Iron Savior, przekonał wszelkich niedowiarków, że i bez Kaia Hansena Piet Sielck potrafi pisać i nagrywać niezłe utwory. Wielu sądziło, że po odejściu Kaia grupa straci na wartości. Do tego ostatni album "Dark Assault" nie był tak dobry jak jego poprzednik "Unification" (zresztą znakomity krążek). Pojawiły się komentarze, że po prostu z Iron Savior uszło powietrze. Muzycy kapeli doszli widocznie do wniosku, że ostatnie dzieło nie było najwyższych lotów i zabrali się mocno do roboty, dzięki temu mamy tak niesamowity krążek jak "Condition Red". "Condition Red" utrzymane jest w starym stylu Iron Savior, muzycy nie wprowadzali na siłę jakiś nowości, po prostu nagrali ponad godzinę melodyjnego speed/power metalu, który momentami może kojarzyć się z Judas Priest (nawet środkowa część "Protector" kojarzy się z "Electric Eye"). "Condition Red" na pewno przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom power metalu, praktycznie wszystkie utwory zawierają sporą dawkę wyśmienitych melodii i równie dobrych riffów, można odnieść również wrażenie, że Piet śpiewa niby tak samo dobrze jak wcześniej, lecz to co zrobił na "Condition Red" powali wszystkich maniaków power metalu, jego wokale są po prostu znakomite. Wydaje mi się, że wielu będzie próbowało oceniać nowy album Iron Savior stawiając go w konfrontacji z "No World Order" Gamma Ray. Kai postanowił skupić się w 100 % na swoim macierzystym zespole, ogromna większość fanów siłą rzeczy chce porównać obydwa albumy, myślę że to trochę nie tak, w końcu Iron Savior i Gamma Ray to dwa inne zespoły, grające inną muzykę. Kiedyś Kai grał w Iron Savior, ale to już historia, teraz gra tylko w Gamma Ray, która zresztą nagrała świetną płytę i chwała im za to, jednak porównywanie obu krążków nie ma sensu. Ja chciałbym postawić "Condition Red" obok znakomitego "Unification". Słuchając poszczególnych utworów dochodzimy do wniosku, że nowy krążek wypada lepiej niż wspomniany wyżej "Unification", praktycznie każdy utwór mógłby iść na singla promującego album (swoją drogą to ciekaw jestem, jaki kawałek będzie pierwszym singlem). Wszystkie kompozycje wpadają w ucho zaraz po pierwszym przesłuchaniu, wszystkie naładowane są ogromną dawką melodii, znakomitych riffów, wszystkie są bardzo czadowe, właśnie te elementy sprawiają, że nie można się od "Condition Red" oderwać, przynajmniej raz dziennie muszę przestudiować nowy krążek i pomimo, że na półce czekają inne, pewnie nie mniej ciekawe krążki, ja dalej katuje nowy album Iron Savior. To musi o czymś świadczyć, nie ? Gwarantuję, że od razu zakochacie się we wszystkich utworach, nie ma sensu rzucać tytułami, bo musiałbym wymienić całą płytę. "Condition Red" po prostu zmiażdżył poprzednią płytę "Dark Assault", moim zdaniem lepszy jest nawet od "Unification". Pamiętam, jak zasłuchiwałem się w "Unification", myślałem wtedy, "lepiej już nie można" - słuchając "Conditon Red" już wiem, że można. Krzysiek W roku 2001 wraz z odejściem z zespołu Kai Hansena zakończyła się dla IRON SAVIOR pewna epoka. Co prawda wkład kompozycyjny Hansena był w tej grupie niewielki, to jednak jego gitara miała tu bardzo duże znaczenie. Sielck, przystępując do nagrania kolejnego albumu nie zdecydował się na dodanie innego trzeciego gitarzysty i płyta "Condition Red" została przygotowana w składzie pięcioosobowym. Prace w hamburskim studio zakończono na początku 2002 roku i album ukazał się w czerwcu, nakładem Noise. Sielck, choć miał tylko rok na przygotowanie nowych kompozycji tym razem spisał się znakomicie, bo utwory z tej płyty co najmniej o klasę przewyższają tę power metalową poprawność z "Dark Assault". Album wypełniają realnie atrakcyjne, dynamiczne i utrzymane w starej tradycji Żelaznego Zbawcy z chóralnymi klasycznie niemieckimi hansenowskimi (a jednak!) refrenami i tym razem wybornymi solówkami Sielcka. Jeśli zdecydowanie może się podobać w tym stylu Titans of Our Time, to jeszcze lepsze są podbarwione tą specyficzną epickością IRON SAVIOR brawurowo odegrane - mocny w riffach Protector, twardy, surowy i speedowy w zwrotkach i piękny w zwiewnym refrenie Ironbound oraz rytmiczny, gęsto akcentowany basem tytułowy Condition Red. Refren w tym kawałku jest doprawdy mocarny. Bardzo dobry jest wolniejszy, bojowy Warrior, bliższy tradycyjnemu heavy metalowi. Trudno jest utrzymać tak wysoki poziom na całej płycie i Mindfeeder wypada na tle innych słabiej, ale już w potężnym w dołach i ryczących gitarach Walls of Fire dają melodyjnie popalić, a Tales of the Bold to prawdziwy klasyk niemieckiego speed/power melodic grania! No Heroes to jedyny utwór, którego współautorem jest Kustner, taki trochę w rytmice hard'n'heavy, trochę podchodzący pod bujające rockery SINNER, jednak rozległe chóralne refreny są typowe dla tego albumu, i numer ten nie wydaje się tu doklejony na siłę. Grupa stawia kropkę nad "I" w dwóch wybornych utworach na końcu tej płyty. Paradise mocno przypomina utwory z debiutu i zawiera jedne z najlepszych refrenów, jakie się udało stworzyć Pietowi w dotychczasowej karierze zespołu. Takich właśnie refrenów zabrakło na "Dark Assault"! Ostatni Thunderbird, jest dłuższy i bardziej rozbudowany w partiach instrumentalnych. Więcej ma tu do powiedzenia Andreas Kuck, tworząc plan symfoniczny, speed zastąpiony został po części dostojną galopadą, jest pełen emocji śpiew Sielcka, jest też atmosfera wskazująca na niemal epickie podsumowanie całości. Są też echa starego HELLOWEEN w najszybszych partiach, no i ponadto jest to tak bardzo niemieckie w najlepszym tego słowa muzycznym znaczeniu. Zwraca uwagę ogromne zaangażowanie Sielcka. Śpiewa doskonale, z lekkim zadziorem, gra wyśmienicie i gitarowa ściana jest rewelacyjna w duetach z Kustnerem. Nie twierdzę, że Hansen go hamował czy przytłaczał, ale tu Piet wyraźnie odżył jako samodzielny lider. Pozostali członkowie zespołu podobnie stanęli na wysokości zadania i wszyscy grają z dużą werwą, a z największą Thomas Nack. Partie perkusji są na najwyższym poziomie. Także sound tego LP jest ciekawszy, głębszy w gitarach i bardziej przestrzenny niż na płycie poprzedniej. Tym razem Piet Sielck wyprodukował płytę IRON SAVIOR sam, bez niczyjej pomocy i zrobił to jak należy. Można oczywiście powiedzieć, że tym albumem IRON SAVIOR mocno zbliżył się do GAMMA RAY Hansena z tego okresu, ale w zasadniczej stylistyce pozostał nadal swoisty i rozpoznawalny. Memorius You can never go wrong with these titans of metal. Iron Savior brining us their 5th full length album, which is just about as flawless as you can get. Now that I think about it I believe this was the first album I heard from these guys, and it completely blew my mind. Now of course I have their entire collection (including all the cover songs they’ve done) and this album even tops their newest release Battering Ram. Iron Savior is one of the many bands that came from Helloween; they started as a side project and are now a full time band (thank god). I enjoy them a lot more than I do Helloween, even though they play pretty much the same style of metal. They don’t really bring anything new or special to the table, they just do it completely right and at a higher level than most power metal bands could ever imagine. Piet Sielck vocalist/guitarist/songwriter is the mastermind behind it all and what a fine job he has done. Not only does he do a good job on guitar (he’s not the only one, have to give credit to Joachim Kustner as well) but he does an outstanding vocal job. I really enjoy the lyrics, which mainly focus on space and warriors; it is a really fun adventure you take as you listen to the album. I also must say the music on this album is absolutely perfect. I love every single song on this album, but my absolute favorite song on this album and of any Iron Savior album is Warrior. This song is freakin awesome. It has one of the coolest choruses you will ever hear: “Warrior sworn to the blade this is your live this is your fate Warrior faithful and true the battle roars it’s calling on you” Some other killer songs that I like off this album include: Titans Of Our Time, Protector, the title track Condition Red, and Walls Of Fire. Here’s an example of how metal is suppose to be done, as I might say this is one of the finest albums I have ever heard. I have no complaints about this album whatsoever (which is why it receives my first 5+). All killer and no filler! If you are a fan of any style of power metal, or even metal in general this is a band for you, if you haven’t checked Iron Savior out get off your dead ass and get every single fucking album from these guys as you will not be disappointed; and I recommend Condition Red as the top priority of your selection. Get this album at all costs, as it will one day be a classic with all the greats. And here’s to Iron Savior for the future, keep it true as you have and I anticipate you kicking some more ass in the future. ShadowsFall63 ..::TRACK-LIST::.. 1. Titans Of Our Time 2. Protector 3. Iron Bound 4. Condition Red 5. Warrior 6. Mindfeeder 7. Walls Of Fire 8. Tales Of The Bold 9. I Will Be There 10. No Heroes 11. Paradise 12. Thunderbird 13. Crazy (Seal cover)-Limited CD Box Set bonus track 14. Living After Midnight (Judas Priest cover)-Japanese bonus track ..::OBSADA::.. Piet Sielck - Vocals, Guitars, Songwriting (tracks 1-8, 10, 11, 'I Will Be There'), Lyrics Joachim 'Piesel' Küstner - Guitars, Vocals (choirs), Songwriting (track 9) Jan S. Eckert - Bass Thomas Nack - Drums Andreas Kück - Keyboards https://www.youtube.com/watch?v=Xzctk8kjXhE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-03 10:16:25
Rozmiar: 160.81 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Już pierwsza płyta, która doszła do mnie w maju jest pewnym kandydatem do albumu miesiąca w Metalside. Nowy krążek Iron Savior, przekonał wszelkich niedowiarków, że i bez Kaia Hansena Piet Sielck potrafi pisać i nagrywać niezłe utwory. Wielu sądziło, że po odejściu Kaia grupa straci na wartości. Do tego ostatni album "Dark Assault" nie był tak dobry jak jego poprzednik "Unification" (zresztą znakomity krążek). Pojawiły się komentarze, że po prostu z Iron Savior uszło powietrze. Muzycy kapeli doszli widocznie do wniosku, że ostatnie dzieło nie było najwyższych lotów i zabrali się mocno do roboty, dzięki temu mamy tak niesamowity krążek jak "Condition Red". "Condition Red" utrzymane jest w starym stylu Iron Savior, muzycy nie wprowadzali na siłę jakiś nowości, po prostu nagrali ponad godzinę melodyjnego speed/power metalu, który momentami może kojarzyć się z Judas Priest (nawet środkowa część "Protector" kojarzy się z "Electric Eye"). "Condition Red" na pewno przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom power metalu, praktycznie wszystkie utwory zawierają sporą dawkę wyśmienitych melodii i równie dobrych riffów, można odnieść również wrażenie, że Piet śpiewa niby tak samo dobrze jak wcześniej, lecz to co zrobił na "Condition Red" powali wszystkich maniaków power metalu, jego wokale są po prostu znakomite. Wydaje mi się, że wielu będzie próbowało oceniać nowy album Iron Savior stawiając go w konfrontacji z "No World Order" Gamma Ray. Kai postanowił skupić się w 100 % na swoim macierzystym zespole, ogromna większość fanów siłą rzeczy chce porównać obydwa albumy, myślę że to trochę nie tak, w końcu Iron Savior i Gamma Ray to dwa inne zespoły, grające inną muzykę. Kiedyś Kai grał w Iron Savior, ale to już historia, teraz gra tylko w Gamma Ray, która zresztą nagrała świetną płytę i chwała im za to, jednak porównywanie obu krążków nie ma sensu. Ja chciałbym postawić "Condition Red" obok znakomitego "Unification". Słuchając poszczególnych utworów dochodzimy do wniosku, że nowy krążek wypada lepiej niż wspomniany wyżej "Unification", praktycznie każdy utwór mógłby iść na singla promującego album (swoją drogą to ciekaw jestem, jaki kawałek będzie pierwszym singlem). Wszystkie kompozycje wpadają w ucho zaraz po pierwszym przesłuchaniu, wszystkie naładowane są ogromną dawką melodii, znakomitych riffów, wszystkie są bardzo czadowe, właśnie te elementy sprawiają, że nie można się od "Condition Red" oderwać, przynajmniej raz dziennie muszę przestudiować nowy krążek i pomimo, że na półce czekają inne, pewnie nie mniej ciekawe krążki, ja dalej katuje nowy album Iron Savior. To musi o czymś świadczyć, nie ? Gwarantuję, że od razu zakochacie się we wszystkich utworach, nie ma sensu rzucać tytułami, bo musiałbym wymienić całą płytę. "Condition Red" po prostu zmiażdżył poprzednią płytę "Dark Assault", moim zdaniem lepszy jest nawet od "Unification". Pamiętam, jak zasłuchiwałem się w "Unification", myślałem wtedy, "lepiej już nie można" - słuchając "Conditon Red" już wiem, że można. Krzysiek W roku 2001 wraz z odejściem z zespołu Kai Hansena zakończyła się dla IRON SAVIOR pewna epoka. Co prawda wkład kompozycyjny Hansena był w tej grupie niewielki, to jednak jego gitara miała tu bardzo duże znaczenie. Sielck, przystępując do nagrania kolejnego albumu nie zdecydował się na dodanie innego trzeciego gitarzysty i płyta "Condition Red" została przygotowana w składzie pięcioosobowym. Prace w hamburskim studio zakończono na początku 2002 roku i album ukazał się w czerwcu, nakładem Noise. Sielck, choć miał tylko rok na przygotowanie nowych kompozycji tym razem spisał się znakomicie, bo utwory z tej płyty co najmniej o klasę przewyższają tę power metalową poprawność z "Dark Assault". Album wypełniają realnie atrakcyjne, dynamiczne i utrzymane w starej tradycji Żelaznego Zbawcy z chóralnymi klasycznie niemieckimi hansenowskimi (a jednak!) refrenami i tym razem wybornymi solówkami Sielcka. Jeśli zdecydowanie może się podobać w tym stylu Titans of Our Time, to jeszcze lepsze są podbarwione tą specyficzną epickością IRON SAVIOR brawurowo odegrane - mocny w riffach Protector, twardy, surowy i speedowy w zwrotkach i piękny w zwiewnym refrenie Ironbound oraz rytmiczny, gęsto akcentowany basem tytułowy Condition Red. Refren w tym kawałku jest doprawdy mocarny. Bardzo dobry jest wolniejszy, bojowy Warrior, bliższy tradycyjnemu heavy metalowi. Trudno jest utrzymać tak wysoki poziom na całej płycie i Mindfeeder wypada na tle innych słabiej, ale już w potężnym w dołach i ryczących gitarach Walls of Fire dają melodyjnie popalić, a Tales of the Bold to prawdziwy klasyk niemieckiego speed/power melodic grania! No Heroes to jedyny utwór, którego współautorem jest Kustner, taki trochę w rytmice hard'n'heavy, trochę podchodzący pod bujające rockery SINNER, jednak rozległe chóralne refreny są typowe dla tego albumu, i numer ten nie wydaje się tu doklejony na siłę. Grupa stawia kropkę nad "I" w dwóch wybornych utworach na końcu tej płyty. Paradise mocno przypomina utwory z debiutu i zawiera jedne z najlepszych refrenów, jakie się udało stworzyć Pietowi w dotychczasowej karierze zespołu. Takich właśnie refrenów zabrakło na "Dark Assault"! Ostatni Thunderbird, jest dłuższy i bardziej rozbudowany w partiach instrumentalnych. Więcej ma tu do powiedzenia Andreas Kuck, tworząc plan symfoniczny, speed zastąpiony został po części dostojną galopadą, jest pełen emocji śpiew Sielcka, jest też atmosfera wskazująca na niemal epickie podsumowanie całości. Są też echa starego HELLOWEEN w najszybszych partiach, no i ponadto jest to tak bardzo niemieckie w najlepszym tego słowa muzycznym znaczeniu. Zwraca uwagę ogromne zaangażowanie Sielcka. Śpiewa doskonale, z lekkim zadziorem, gra wyśmienicie i gitarowa ściana jest rewelacyjna w duetach z Kustnerem. Nie twierdzę, że Hansen go hamował czy przytłaczał, ale tu Piet wyraźnie odżył jako samodzielny lider. Pozostali członkowie zespołu podobnie stanęli na wysokości zadania i wszyscy grają z dużą werwą, a z największą Thomas Nack. Partie perkusji są na najwyższym poziomie. Także sound tego LP jest ciekawszy, głębszy w gitarach i bardziej przestrzenny niż na płycie poprzedniej. Tym razem Piet Sielck wyprodukował płytę IRON SAVIOR sam, bez niczyjej pomocy i zrobił to jak należy. Można oczywiście powiedzieć, że tym albumem IRON SAVIOR mocno zbliżył się do GAMMA RAY Hansena z tego okresu, ale w zasadniczej stylistyce pozostał nadal swoisty i rozpoznawalny. Memorius You can never go wrong with these titans of metal. Iron Savior brining us their 5th full length album, which is just about as flawless as you can get. Now that I think about it I believe this was the first album I heard from these guys, and it completely blew my mind. Now of course I have their entire collection (including all the cover songs they’ve done) and this album even tops their newest release Battering Ram. Iron Savior is one of the many bands that came from Helloween; they started as a side project and are now a full time band (thank god). I enjoy them a lot more than I do Helloween, even though they play pretty much the same style of metal. They don’t really bring anything new or special to the table, they just do it completely right and at a higher level than most power metal bands could ever imagine. Piet Sielck vocalist/guitarist/songwriter is the mastermind behind it all and what a fine job he has done. Not only does he do a good job on guitar (he’s not the only one, have to give credit to Joachim Kustner as well) but he does an outstanding vocal job. I really enjoy the lyrics, which mainly focus on space and warriors; it is a really fun adventure you take as you listen to the album. I also must say the music on this album is absolutely perfect. I love every single song on this album, but my absolute favorite song on this album and of any Iron Savior album is Warrior. This song is freakin awesome. It has one of the coolest choruses you will ever hear: “Warrior sworn to the blade this is your live this is your fate Warrior faithful and true the battle roars it’s calling on you” Some other killer songs that I like off this album include: Titans Of Our Time, Protector, the title track Condition Red, and Walls Of Fire. Here’s an example of how metal is suppose to be done, as I might say this is one of the finest albums I have ever heard. I have no complaints about this album whatsoever (which is why it receives my first 5+). All killer and no filler! If you are a fan of any style of power metal, or even metal in general this is a band for you, if you haven’t checked Iron Savior out get off your dead ass and get every single fucking album from these guys as you will not be disappointed; and I recommend Condition Red as the top priority of your selection. Get this album at all costs, as it will one day be a classic with all the greats. And here’s to Iron Savior for the future, keep it true as you have and I anticipate you kicking some more ass in the future. ShadowsFall63 ..::TRACK-LIST::.. 1. Titans Of Our Time 2. Protector 3. Iron Bound 4. Condition Red 5. Warrior 6. Mindfeeder 7. Walls Of Fire 8. Tales Of The Bold 9. I Will Be There 10. No Heroes 11. Paradise 12. Thunderbird 13. Crazy (Seal cover)-Limited CD Box Set bonus track 14. Living After Midnight (Judas Priest cover)-Japanese bonus track ..::OBSADA::.. Piet Sielck - Vocals, Guitars, Songwriting (tracks 1-8, 10, 11, 'I Will Be There'), Lyrics Joachim 'Piesel' Küstner - Guitars, Vocals (choirs), Songwriting (track 9) Jan S. Eckert - Bass Thomas Nack - Drums Andreas Kück - Keyboards https://www.youtube.com/watch?v=Xzctk8kjXhE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-03 10:13:01
Rozmiar: 546.52 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Ironbound to dość młody, pochodzący z Rybnika heavy metalowy zespół, którego nazwa niektórym fanom polskiego metalowego podziemia nie jest obca. Ich poprzednie wydawnictwo, EP Witch Hunt/ Lifeblood z roku 2018, spotkało się w tym gronie z dobrym przyjęciem. Naturalną koleją rzeczy było zatem nagranie pełnego albumu. I tak oto w roku 2021, dzięki Ossuary Records, pierwszą płytą długogrającą rybniczan jest The Lightbringer. Pierwsze, co po włączeniu płyty rzuca się w uszy, to wokal Łukasza Krauze. W niektórych recenzjach wspominałem, że wielu młodych wokalistów heavy metalowych mniej lub bardziej udolnie naśladuje tuzów gatunku, głównie Dickinsona. Frontman Ironbound zdecydowanie nie poszedł tą drogą. Jego barwa głosu, jak i sam sposób śpiewania, przypomina innego wokalistę „Żelaznej Dziewicy” Blaze’a Baileya. Rzekłbym nawet, że Łukasz znacznie lepiej radzi sobie w wysokich rejestrach niż jego starszy kolega po fachu. Potwierdzeniem jest refren utworu Children Left By God. Jeśli chodzi o samą muzykę, kapela wcale nie kryje się z faktem, że ich największą inspiracją jest właśnie przywoływana już wcześniej legendarna brytyjska grupa. Właściwie to mało powiedziane. Ewidentnie w bezpośredni i otwarty sposób już po pierwszych dźwiękach słychać w czym rzecz. I robią to bardzo dobrze, przynajmniej technicznie, bez wymyślania koła na nowo. Ironbound nie należy do zespołów poszukujących. Znaleźli już swoją formułę. The Lightbringer to według mnie pozycja ciekawa dla tych, którzy świata poza Iron Maiden nie widzą, a może też dla fanów takiego heavy metalu, który z jednej strony nie zatraca swej klasycznej formuły, z drugiej zaś nie obce są mu pewne nowoczesne rozwiązania. Przede wszystkim mam tu na myśli produkcję. Ironbound nie należy do tych zespołów, które na siłę chcą brzmieć, jakby technika nagraniowa zatrzymała się gdzieś w połowie lat 80. Bruce, Steve i reszta doczekali się pojętnych uczniów. I to w kraju nad Wisłą. Bartek Kuczak Zespół Ironbound poznałem przy okazji ich singla "Witch Hunt / Lifeblood", który zresztą zrecenzowałem. "Chwilkę" później wjechała cała płyta o tytule "The Lightbringer". Singiel zrobił dobre wrażenie i zostawił mnie w trybie oczekiwania na duży album. Oczekiwanie oczekiwaniami, a życie życiem. Więc jak to finalnie wyszło i czy chłopaki z Ironbound utrzymali poziom z singla? Nie przeciągając od razu mogę śmiało napisać, że ekipa zdała swój "egzamin dojrzałości" (wszak to ich pierwsza płyta) na piątkę. "The Lightbringer" to zdrowo grany heavy metal, bez większego udziwniania. Wszystko tutaj ma swoje miejsce i oczywiście nie wymyślamy tej muzyki na nowo. Mało tego, inspiracje i nawiązania do Iron Maiden przyklejają się do nas w praktycznie każdym numerze. Gitarowe galopki i harmonie? Oczywiście, ale przecież to tygryski lubią najbardziej, prawda? Zresztą dokładnie to samo napisałem przy recenzji singla. Dodatkowo wokalista Łukasz ma barwę głosu i manierę śpiewu bardzo podobną do Blaze'a Bayley'a. I co mega (dla mnie) fajne korzysta z tego na całego. Autentycznie są momenty, że można pomylić człowieka za mikrofonem. Wyróżnić się jednak także potrafi, bo swoje nieprzeciętne umiejętności odkrywa np. w utworze "Children Left by God", gdzie refreny bierze na sporych górkach. Brawo. Sceptyków od razu uspokajam, że nie ma tutaj mowy o jakimś kopiowaniu, czy inny "coverowaniu". Co to to nie. Ironbound gra swoje i odciska swoją duszę na tej muzyce. To jak w restauracji: niby jemy rosół, a smakuje jakoś inaczej niż w domu. Jak wspomniałem wcześniej, jest to klasyczne grany heavy metal, taki z nostalgią patrzący w lata przeszłe. Ale od razu zastrzegam, że brzmi to dosyć nowocześnie. Mamy takie połączenie starego z nowym. I przyznam szczerze, że to wszystko bardzo elegancko mi się spina i słuchanie "The Lightbringer" sprawia mi dużo frajdy. Kompozycje nie są monotonne, sporo się w nich dzieje. Mam kilka swoich jasnych punktów i tutaj wymienię numer "Smoke and Mirrors", a w szczególności jego gitarową galopkę. Mniam, palce lizać - jak ja lubię takie "maidenowanie". Siedzi mi w głowie też numer tytułowy i takiego kawałka na nowej płycie to i Maideni by się nie powstydzili. Serio. Przywołany już wcześniej "Children Left by God" zachwyca refrenami, no a na samiusieńki koniec zostawiono nam instrumentalny "Beyond the Horizon" w którym chłopaki bawią się kilkoma "okołomaidenowymi" tematami. "The Lightbringer" to kawał świetnie zagranego heavy metalu i muszę przyznać, że nie zawiedli po singlowej obietnicy. Nie odkrywamy tutaj nowych lądów, nie zwiedzamy nowych portów. Nie zawsze o to chodzi w muzyce przecież. Jeśli macie ochotę na sporą dawkę świetnych melodii, kapitalnych riffów i nośnych refrenów, to zapraszam do zapoznania się z tym wydawnictwem. U mnie ta płyta częściej gości w odtwarzaczu, niż ta z samurajem na okładce. Ale to już opowieść na inny temat, więc nie wnikajmy. Krótko: "The Lightbringer" to bardzo dobra płyta. Nie pozbawiona swoich wad, bo taką na pewno będzie dla wielu podobieństwo do wiadomego zespołu, ale ja to kupuję od pierwszego odsłuchu. Piotr 'gumbyy' Legieć 'The Lightbringer' grupy IRONBOUND to najświeższa propozycja Ossuary Records i w kategorii heavy metal jest to pozycja ze wszech miar udana! Może trudno jest tu doszukiwać się oryginalności i tylko osoba głucha nie wychwyci wszechobecnych wpływów Iron Maiden, ale panowie zaproponowali kawał solidnie zagranej muzy. Nawet wokalista śpiewa manierą …Blaze’a Bayleya. Tak, dobrze czytacie Łukasz Krauze ma głos niezmiernie podobny do tego właśnie wokalisty, ale to akurat odbieram jako zaletę bo okres „The X Factor” i „Virtual XI” dla mnie osobiście był bardzo udany choć jest powszechnie niedoceniany. Na krążek trafiło dziewięć zróżnicowanych utworów, których nie powstydziłaby się ekipa Steve’a Harrisa. Album zaczyna podniosłe intro „Far Away” a potem mamy już heavy metalową jazdę bez trzymanki. Są fragmenty dynamiczne („The Witch Hunt” czy “Light Up the Skies”) są utrzymane w średnich tempach (znakomity, emocjonalny „Children Left by God”), jest urocza ballada „The Turn of the Tide”, w której pojawiają się akustyczne gitary jest też zamykający całość kapitalny instrumentalny „Beyond the Horizon”. Prawdziwy skarb tego zespołu to gitarzyści – melodie, riffy, solówki są tu po prostu oszałamiające i jest w nich więcej radości, entuzjazmu i ironmaidenowej werwy niż na ostatnich płytach Żelaznej Dziewicy. Dodajmy do tego naprawę solidną produkcję i mamy album, który w swojej kategorii może stawać w szranki z najlepszymi. Jeśli kochacie heavy metal a Iron Maiden są dla was bogami gatunku to płyta dla Was. Świetna robota i trzymam kciuki aby kolejne były równie udane. Piotr Michalski ..::TRACK-LIST::.. 1. Far Away 01:06 2. The Witch Hunt 04:37 3. When Eagles Fly 05:30 4. Smoke and Mirrors 06:52 5. The Lightbringer 04:28 6. Children Left by God 06:38 7. The Turn of the Tide 06:36 8. Light Up the Skies 05:21 9. Beyond the Horizon 05:08 ..::OBSADA::.. Bass Guitar - Zbigniew Bizoń Drums - Adam Całka Lead Guitar - Michał Halamoda Lead Vocals - Łukasz Krauze Rhythm Guitar - Krzysztof Całka https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=r5-SozFGemE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-01 16:42:28
Rozmiar: 107.62 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Ironbound to dość młody, pochodzący z Rybnika heavy metalowy zespół, którego nazwa niektórym fanom polskiego metalowego podziemia nie jest obca. Ich poprzednie wydawnictwo, EP Witch Hunt/ Lifeblood z roku 2018, spotkało się w tym gronie z dobrym przyjęciem. Naturalną koleją rzeczy było zatem nagranie pełnego albumu. I tak oto w roku 2021, dzięki Ossuary Records, pierwszą płytą długogrającą rybniczan jest The Lightbringer. Pierwsze, co po włączeniu płyty rzuca się w uszy, to wokal Łukasza Krauze. W niektórych recenzjach wspominałem, że wielu młodych wokalistów heavy metalowych mniej lub bardziej udolnie naśladuje tuzów gatunku, głównie Dickinsona. Frontman Ironbound zdecydowanie nie poszedł tą drogą. Jego barwa głosu, jak i sam sposób śpiewania, przypomina innego wokalistę „Żelaznej Dziewicy” Blaze’a Baileya. Rzekłbym nawet, że Łukasz znacznie lepiej radzi sobie w wysokich rejestrach niż jego starszy kolega po fachu. Potwierdzeniem jest refren utworu Children Left By God. Jeśli chodzi o samą muzykę, kapela wcale nie kryje się z faktem, że ich największą inspiracją jest właśnie przywoływana już wcześniej legendarna brytyjska grupa. Właściwie to mało powiedziane. Ewidentnie w bezpośredni i otwarty sposób już po pierwszych dźwiękach słychać w czym rzecz. I robią to bardzo dobrze, przynajmniej technicznie, bez wymyślania koła na nowo. Ironbound nie należy do zespołów poszukujących. Znaleźli już swoją formułę. The Lightbringer to według mnie pozycja ciekawa dla tych, którzy świata poza Iron Maiden nie widzą, a może też dla fanów takiego heavy metalu, który z jednej strony nie zatraca swej klasycznej formuły, z drugiej zaś nie obce są mu pewne nowoczesne rozwiązania. Przede wszystkim mam tu na myśli produkcję. Ironbound nie należy do tych zespołów, które na siłę chcą brzmieć, jakby technika nagraniowa zatrzymała się gdzieś w połowie lat 80. Bruce, Steve i reszta doczekali się pojętnych uczniów. I to w kraju nad Wisłą. Bartek Kuczak Zespół Ironbound poznałem przy okazji ich singla "Witch Hunt / Lifeblood", który zresztą zrecenzowałem. "Chwilkę" później wjechała cała płyta o tytule "The Lightbringer". Singiel zrobił dobre wrażenie i zostawił mnie w trybie oczekiwania na duży album. Oczekiwanie oczekiwaniami, a życie życiem. Więc jak to finalnie wyszło i czy chłopaki z Ironbound utrzymali poziom z singla? Nie przeciągając od razu mogę śmiało napisać, że ekipa zdała swój "egzamin dojrzałości" (wszak to ich pierwsza płyta) na piątkę. "The Lightbringer" to zdrowo grany heavy metal, bez większego udziwniania. Wszystko tutaj ma swoje miejsce i oczywiście nie wymyślamy tej muzyki na nowo. Mało tego, inspiracje i nawiązania do Iron Maiden przyklejają się do nas w praktycznie każdym numerze. Gitarowe galopki i harmonie? Oczywiście, ale przecież to tygryski lubią najbardziej, prawda? Zresztą dokładnie to samo napisałem przy recenzji singla. Dodatkowo wokalista Łukasz ma barwę głosu i manierę śpiewu bardzo podobną do Blaze'a Bayley'a. I co mega (dla mnie) fajne korzysta z tego na całego. Autentycznie są momenty, że można pomylić człowieka za mikrofonem. Wyróżnić się jednak także potrafi, bo swoje nieprzeciętne umiejętności odkrywa np. w utworze "Children Left by God", gdzie refreny bierze na sporych górkach. Brawo. Sceptyków od razu uspokajam, że nie ma tutaj mowy o jakimś kopiowaniu, czy inny "coverowaniu". Co to to nie. Ironbound gra swoje i odciska swoją duszę na tej muzyce. To jak w restauracji: niby jemy rosół, a smakuje jakoś inaczej niż w domu. Jak wspomniałem wcześniej, jest to klasyczne grany heavy metal, taki z nostalgią patrzący w lata przeszłe. Ale od razu zastrzegam, że brzmi to dosyć nowocześnie. Mamy takie połączenie starego z nowym. I przyznam szczerze, że to wszystko bardzo elegancko mi się spina i słuchanie "The Lightbringer" sprawia mi dużo frajdy. Kompozycje nie są monotonne, sporo się w nich dzieje. Mam kilka swoich jasnych punktów i tutaj wymienię numer "Smoke and Mirrors", a w szczególności jego gitarową galopkę. Mniam, palce lizać - jak ja lubię takie "maidenowanie". Siedzi mi w głowie też numer tytułowy i takiego kawałka na nowej płycie to i Maideni by się nie powstydzili. Serio. Przywołany już wcześniej "Children Left by God" zachwyca refrenami, no a na samiusieńki koniec zostawiono nam instrumentalny "Beyond the Horizon" w którym chłopaki bawią się kilkoma "okołomaidenowymi" tematami. "The Lightbringer" to kawał świetnie zagranego heavy metalu i muszę przyznać, że nie zawiedli po singlowej obietnicy. Nie odkrywamy tutaj nowych lądów, nie zwiedzamy nowych portów. Nie zawsze o to chodzi w muzyce przecież. Jeśli macie ochotę na sporą dawkę świetnych melodii, kapitalnych riffów i nośnych refrenów, to zapraszam do zapoznania się z tym wydawnictwem. U mnie ta płyta częściej gości w odtwarzaczu, niż ta z samurajem na okładce. Ale to już opowieść na inny temat, więc nie wnikajmy. Krótko: "The Lightbringer" to bardzo dobra płyta. Nie pozbawiona swoich wad, bo taką na pewno będzie dla wielu podobieństwo do wiadomego zespołu, ale ja to kupuję od pierwszego odsłuchu. Piotr 'gumbyy' Legieć 'The Lightbringer' grupy IRONBOUND to najświeższa propozycja Ossuary Records i w kategorii heavy metal jest to pozycja ze wszech miar udana! Może trudno jest tu doszukiwać się oryginalności i tylko osoba głucha nie wychwyci wszechobecnych wpływów Iron Maiden, ale panowie zaproponowali kawał solidnie zagranej muzy. Nawet wokalista śpiewa manierą …Blaze’a Bayleya. Tak, dobrze czytacie Łukasz Krauze ma głos niezmiernie podobny do tego właśnie wokalisty, ale to akurat odbieram jako zaletę bo okres „The X Factor” i „Virtual XI” dla mnie osobiście był bardzo udany choć jest powszechnie niedoceniany. Na krążek trafiło dziewięć zróżnicowanych utworów, których nie powstydziłaby się ekipa Steve’a Harrisa. Album zaczyna podniosłe intro „Far Away” a potem mamy już heavy metalową jazdę bez trzymanki. Są fragmenty dynamiczne („The Witch Hunt” czy “Light Up the Skies”) są utrzymane w średnich tempach (znakomity, emocjonalny „Children Left by God”), jest urocza ballada „The Turn of the Tide”, w której pojawiają się akustyczne gitary jest też zamykający całość kapitalny instrumentalny „Beyond the Horizon”. Prawdziwy skarb tego zespołu to gitarzyści – melodie, riffy, solówki są tu po prostu oszałamiające i jest w nich więcej radości, entuzjazmu i ironmaidenowej werwy niż na ostatnich płytach Żelaznej Dziewicy. Dodajmy do tego naprawę solidną produkcję i mamy album, który w swojej kategorii może stawać w szranki z najlepszymi. Jeśli kochacie heavy metal a Iron Maiden są dla was bogami gatunku to płyta dla Was. Świetna robota i trzymam kciuki aby kolejne były równie udane. Piotr Michalski ..::TRACK-LIST::.. 1. Far Away 01:06 2. The Witch Hunt 04:37 3. When Eagles Fly 05:30 4. Smoke and Mirrors 06:52 5. The Lightbringer 04:28 6. Children Left by God 06:38 7. The Turn of the Tide 06:36 8. Light Up the Skies 05:21 9. Beyond the Horizon 05:08 ..::OBSADA::.. Bass Guitar - Zbigniew Bizoń Drums - Adam Całka Lead Guitar - Michał Halamoda Lead Vocals - Łukasz Krauze Rhythm Guitar - Krzysztof Całka https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=r5-SozFGemE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-12-01 16:36:25
Rozmiar: 350.36 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Rewelacja! Pięciopłytowy boks zawierający klasyczny materiał NWOBHM zarejestrowany w latach 1979-1981. Samson grał klasycznego, momentami mocno przyspieszonego hard rocka, wciąż mocno osadzonego w latach 70. (zwłaszcza na debiucie). Pudełko gromadzi pierwsze trzy albumy ("Survivors" z 1979, "Head On" z 1980 i "Shock Tactics" z 1981 - dwa ostatnie z młodym i jeszcze głodnym Bruce'em Dickinsonem), poza tym dołączono koncertowy i doskonale brzmiący CD zarejestrowany na festiwalu w Reading w 1981. To tam właśnie Iron Maiden wykradli Dickinsona! Ważna informacja dla fanów: dodatkowo (pierwszy raz na CD) umieszczono oryginalny, szybko wycofany z rynku, winylowy miks LP "Head On" który znałem od wielu lat i który moim zdaniem brzmi lepiej, bardziej naturalnie niż ten znany z wcześniejszych CD! Dodatkowo debiutancki album niemal w całości powtórzono (w 1979) ze ścieżką wokalną Dickinsona, dodano trochę fajnych kawałków z singli oraz kilka nagrań które po odejściu Bruce'a w 1982 nagrano na nowo - już z nowym wokalistą (Nickym Moore'em z Hackensack). 5CD set collecting together the three albums released by the influential classic hard rock and NWOBHM band, Samson, featuring lead guitarist Paul Samson, plus a live set from 1981. Samson’s career goes back to the mid-1970s London pub and club circuit, with a membership that has included over the years John McCoy (Gillan, Mammoth), Nicky Moore (Mammoth) Clive Burr (Iron Maiden), Bruce Dickinson (Iron Maiden), Dave ‘Bucket’ Colwell (Bad Company), Mel Gaynor (Nolans, Simple Minds) Pete Jupp and Merv Goldsworthy (FM) and legendary drummer Thunderstick. The band are renowned for being at the forefront of what became known as the “New Wave Of British Heavy Metal” (or NWOBHM), alongside Iron Maiden, Angel Witch, Def Leppard and Saxon. Operating originally as a trio, by July 1979 the band had expanded to a four- piece with the addition of future Iron Maiden vocalist Bruce Dickinson. Produced by Gillan’s John McCoy, Samson released debut ‘Survivors’ in 1979, featured on CD1, by which time the band had coalesced around lead guitarist Paul, drummer Thunderstick, bass guitarist Chris Aylmer. The then unknown singer going by the Monty Python inspired name Bruce Bruce, now much better known as Bruce Dickinson joined after the album had been put to tape. As well as the ‘Mr Rock ‘N’ Roll’ single, bonus tracks include alternative versions of seven tracks from “Survivors” featuring Bruce on vocals. In 1980 Samson released ‘Head On’, featuring the NWOBHM classic single ‘Vice Versa’, and the first full album to feature Bruce Dickinson’s vocals. The album also features the song ‘Thunderburst’ co-written with Iron Maiden’s Steve Harris. CD3 is the whole of the ‘Head On’ album, remixed by Tony Platt. Samson looked poised to enter the big time with 1981’s ‘Shock Tactics’ on CD4, while CD5 finishes with their triumphant show at the 1981 Reading Festival, following which Bruce Dickinson left for worldwide success with Iron Maiden. ..::TRACK-LIST::.. CD 1 - SURVIVORS (1979): 1. It's Not As Easy As It Seems 2. I Wish I Was The Saddle Of A Schoolgirl's Bike 3. Big Brother 4. Tomorrow Or Yesterday 5. Koz 6. Six Foot Under 7. Inside Out 8. Wrong Side Of Time Bonus Tracks: 9. Mr Rock 'N' Roll 10. Primrose Shuffle Alternative recordings with Bruce Dickinson on vocals 11. It's Not As Easy As It Seems 12. I Wish I Was The Saddle Of A Schoolgirl's Bike 13. Big Brother 14. Tomorrow Or Yesterday 15. Six Foot Under 16. Inside Out 17. Wrong Side Of Time ..::OBSADA::.. Bass - Chris Aylmer, John McCoy Drums, Percussion - Thunderstick Keyboards - Colin Towns Lead Vocals, Lead Guitar, Rhythm Guitar [Backing Guitar] - Paul Samson Bruce Dickinson - vocals on bonus tracks (re-issue) https://www.youtube.com/watch?v=EX_E7axuZPc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
SAMSON - BRIGHT LIGHTS [THE ALBUMS 1979-1981] (2023) [CD1-SURVIVORS (1979)] [MP3@320] [FALLEN ANGEL]
Seedów: 54
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-21 17:40:50
Rozmiar: 177.30 MB
Peerów: 33
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Rewelacja! Pięciopłytowy boks zawierający klasyczny materiał NWOBHM zarejestrowany w latach 1979-1981. Samson grał klasycznego, momentami mocno przyspieszonego hard rocka, wciąż mocno osadzonego w latach 70. (zwłaszcza na debiucie). Pudełko gromadzi pierwsze trzy albumy ("Survivors" z 1979, "Head On" z 1980 i "Shock Tactics" z 1981 - dwa ostatnie z młodym i jeszcze głodnym Bruce'em Dickinsonem), poza tym dołączono koncertowy i doskonale brzmiący CD zarejestrowany na festiwalu w Reading w 1981. To tam właśnie Iron Maiden wykradli Dickinsona! Ważna informacja dla fanów: dodatkowo (pierwszy raz na CD) umieszczono oryginalny, szybko wycofany z rynku, winylowy miks LP "Head On" który znałem od wielu lat i który moim zdaniem brzmi lepiej, bardziej naturalnie niż ten znany z wcześniejszych CD! Dodatkowo debiutancki album niemal w całości powtórzono (w 1979) ze ścieżką wokalną Dickinsona, dodano trochę fajnych kawałków z singli oraz kilka nagrań które po odejściu Bruce'a w 1982 nagrano na nowo - już z nowym wokalistą (Nickym Moore'em z Hackensack). 5CD set collecting together the three albums released by the influential classic hard rock and NWOBHM band, Samson, featuring lead guitarist Paul Samson, plus a live set from 1981. Samson’s career goes back to the mid-1970s London pub and club circuit, with a membership that has included over the years John McCoy (Gillan, Mammoth), Nicky Moore (Mammoth) Clive Burr (Iron Maiden), Bruce Dickinson (Iron Maiden), Dave ‘Bucket’ Colwell (Bad Company), Mel Gaynor (Nolans, Simple Minds) Pete Jupp and Merv Goldsworthy (FM) and legendary drummer Thunderstick. The band are renowned for being at the forefront of what became known as the “New Wave Of British Heavy Metal” (or NWOBHM), alongside Iron Maiden, Angel Witch, Def Leppard and Saxon. Operating originally as a trio, by July 1979 the band had expanded to a four- piece with the addition of future Iron Maiden vocalist Bruce Dickinson. Produced by Gillan’s John McCoy, Samson released debut ‘Survivors’ in 1979, featured on CD1, by which time the band had coalesced around lead guitarist Paul, drummer Thunderstick, bass guitarist Chris Aylmer. The then unknown singer going by the Monty Python inspired name Bruce Bruce, now much better known as Bruce Dickinson joined after the album had been put to tape. As well as the ‘Mr Rock ‘N’ Roll’ single, bonus tracks include alternative versions of seven tracks from “Survivors” featuring Bruce on vocals. In 1980 Samson released ‘Head On’, featuring the NWOBHM classic single ‘Vice Versa’, and the first full album to feature Bruce Dickinson’s vocals. The album also features the song ‘Thunderburst’ co-written with Iron Maiden’s Steve Harris. CD3 is the whole of the ‘Head On’ album, remixed by Tony Platt. Samson looked poised to enter the big time with 1981’s ‘Shock Tactics’ on CD4, while CD5 finishes with their triumphant show at the 1981 Reading Festival, following which Bruce Dickinson left for worldwide success with Iron Maiden. ..::TRACK-LIST::.. CD 1 - SURVIVORS (1979): 1. It's Not As Easy As It Seems 2. I Wish I Was The Saddle Of A Schoolgirl's Bike 3. Big Brother 4. Tomorrow Or Yesterday 5. Koz 6. Six Foot Under 7. Inside Out 8. Wrong Side Of Time Bonus Tracks: 9. Mr Rock 'N' Roll 10. Primrose Shuffle Alternative recordings with Bruce Dickinson on vocals 11. It's Not As Easy As It Seems 12. I Wish I Was The Saddle Of A Schoolgirl's Bike 13. Big Brother 14. Tomorrow Or Yesterday 15. Six Foot Under 16. Inside Out 17. Wrong Side Of Time ..::OBSADA::.. Bass - Chris Aylmer, John McCoy Drums, Percussion - Thunderstick Keyboards - Colin Towns Lead Vocals, Lead Guitar, Rhythm Guitar [Backing Guitar] - Paul Samson Bruce Dickinson - vocals on bonus tracks (re-issue) https://www.youtube.com/watch?v=EX_E7axuZPc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 12
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-21 17:36:14
Rozmiar: 522.97 MB
Peerów: 45
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Reedycja jednego z 'klasyków' brytyjskiego heavy metalu. Wydany oryginalnie w 1982 roku 'The Eagle Has Landed' był pierwszym oficjalnym albumem koncertowym zespołu Saxon i pierwszym, na którym zagrał kapitalny perkusista Nigel Glocker. Materiał na płytę zarejestrowano podczas trasy koncertowej z 1981 roku, na której z kolei Saxon promował inny swój czwarty studyjny album 'Denim And Leather'. Całość zmiksowano w Manor And Bray Sound Studio. Płyta dotarła do piątego miejsca na brytyjskiej liście. Wznowienie poza tym, że ma zremasterowane brzmienie, jest bogatsze od pierwowzoru o pięć kompozycji, które pochodzą z legendarnych występów kapeli w londyńskiej hali Hammersmith Odeon w 1981 i 1982 roku. ..::TRACK-LIST::.. Original Album 1982: 1. Motorcycle Man 4:19 2. 747 (Strangers In The Night) 4:39 3. Princess Of The Night 4:19 4. Strong Arm Of The Law 4:41 5. Heavy Metal Thunder 4:10 6. 20,000 Ft 3:28 7. Wheels Of Steel 8:51 8. Never Surrender 3:54 9. Fire In The Sky 2:42 10. Machine Gun 3:52 Bonus Tracks: Live At Hammersmith Odeon 1981-1982 11. And The Bands Played On 3:05 12. See The Light Shining 5:25 13. Frozen Rainbow 6:03 14. Midnight Rider 5:21 15. Dallas 1PM 6:14 16. Hungry Years 5:52 ..::OBSADA::.. Vocals - Biff Byford Bass Guitar - Steve Dawson Drums - Nigel Glockler Guitar - Graham Oliver, Paul Quinn https://www.youtube.com/watch?v=jVQ6NVM6NQM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 38
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-21 16:56:07
Rozmiar: 177.73 MB
Peerów: 32
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Reedycja jednego z 'klasyków' brytyjskiego heavy metalu. Wydany oryginalnie w 1982 roku 'The Eagle Has Landed' był pierwszym oficjalnym albumem koncertowym zespołu Saxon i pierwszym, na którym zagrał kapitalny perkusista Nigel Glocker. Materiał na płytę zarejestrowano podczas trasy koncertowej z 1981 roku, na której z kolei Saxon promował inny swój czwarty studyjny album 'Denim And Leather'. Całość zmiksowano w Manor And Bray Sound Studio. Płyta dotarła do piątego miejsca na brytyjskiej liście. Wznowienie poza tym, że ma zremasterowane brzmienie, jest bogatsze od pierwowzoru o pięć kompozycji, które pochodzą z legendarnych występów kapeli w londyńskiej hali Hammersmith Odeon w 1981 i 1982 roku. ..::TRACK-LIST::.. Original Album 1982: 1. Motorcycle Man 4:19 2. 747 (Strangers In The Night) 4:39 3. Princess Of The Night 4:19 4. Strong Arm Of The Law 4:41 5. Heavy Metal Thunder 4:10 6. 20,000 Ft 3:28 7. Wheels Of Steel 8:51 8. Never Surrender 3:54 9. Fire In The Sky 2:42 10. Machine Gun 3:52 Bonus Tracks: Live At Hammersmith Odeon 1981-1982 11. And The Bands Played On 3:05 12. See The Light Shining 5:25 13. Frozen Rainbow 6:03 14. Midnight Rider 5:21 15. Dallas 1PM 6:14 16. Hungry Years 5:52 ..::OBSADA::.. Vocals - Biff Byford Bass Guitar - Steve Dawson Drums - Nigel Glockler Guitar - Graham Oliver, Paul Quinn https://www.youtube.com/watch?v=jVQ6NVM6NQM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 12
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-21 16:52:23
Rozmiar: 541.12 MB
Peerów: 24
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
Zrobiłem kopię jeszcze raz. Poprzednia nie była dobra... ..::OPIS::.. Kontynuacja stylu zapoczątkowanego na debiucie, czyli ciężko, intensywnie i szybko! Violence & Force is the second studio album by the Canadian speed metal band Exciter, released through Megaforce Records in February 1984. The album was produced by The Rods drummer Carl Canedy, who had already produced Anthrax's debut album Fistful of Metal. The album was reissued in 1999 by SPV/Steamhammer with the same track listing and again in 2004 by Megaforce, without the song "Evil Sinner". Since its release "Violence & Force" always stood in the shadow of its legendary predecessor "Heavy Metal Maniac". Of course, we need to be aware of the early timing of the debut's release. In 1983, speed metal was still in its infancy. Inter alia due to this fact the debut left a huge impact. But irrespective of this favourable basis, "Heavy Metal Maniac" was legendary indeed. Nevertheless, from my point of view "Violence & Force" is not any less fascinating than the debut. To make this explicit I like to start with the description of the three highlights. Driven by a mighty riff, the title track explodes rapidly after the noisy intro. It is crowned by a catchy chorus and Dan Beehler's shrill shrieks, but I must not neglect the double-bass based bridge, too. No doubt that Exciter still showed great energy and enthusiasm. Perhaps this may seem like a cliché, but they were young and reckless and did not look right and left in order to see what the others were doing. It quickly became clear that the compositions pointed in the same direction as those on the debut. I interpreted this as a sign of honesty and self-confidence - and I liked it. "Saxons of the Fire", opened by a razor-sharp riff, ran in the same vein as the title track. This applied equally to the energy released and the compositional quality. "Swords of Darkness" hit the mark, too. It sounded a bit less furious, yet it convinced with great melodies. Exciter focused alternately on heaviness and speed. They handled both in an excellent way. This applied even considering the fact, that the majority of the tunes were strong, but not outstanding. Just take "Pounding Metal" for example, its name is simultaneously the perfect description for this piece. Or listen to "Scream in the Night", everything fits. To mention another example, enjoy the leads of "Destructor", the first tune on the B-Side. It starts with a drum solo performance so that it reminded me of "Heavy Metal Maniac" because its B-Side, in particular "Under Attack", began with Beehler´s drumming, too. Coincidence or calculation? I am stumped for an answer. But I know for a fact that I still like the whole album, every song as well as the clean and vigorous production. And what about the cover? From a present-day perspective one may choose to call it "racially motivated" or "glorifying violence". But even if it were, there is no evidence of this crap in their lyrics. Therefore I just celebrate the 30th birthday of an album I still can recommend with a safe conscience. -metal archives If Exciter's debut album, Heavy Metal Maniac, showed this Canadian band's promise, the follow-up Violence & Force delivered on that promise in a big fucking way. It's an improvement in every aspect, from the sound (Heavy Metal Maniac was essentially a demo, to be fair) to the performances to the songwriting. They even got a color photo for the front (Heavy Metal Maniac's cover was black and white). Exciter is generally considered thrash or speed metal but that is only one aspect of their music. Yes, "Violence & Force" and "Destructor" are lightning-fast thrash anthems that will leave you breathless, but Exciter could also slow things down and crush you with a leaden groove like the one on "Delivering to the Master" or rock things up Anvil-style on "Pounding Metal." Dan Beehler's vocals are something of an acquired taste and on Violence & Force his throat-rending screams are in full force but the backing vocals of guitarist Jon Ricci and bassist Allan Johnson are the perfect complement. There are no weak tracks on Violence & Force, but if you want to get an idea of what you are in for, spin the amazing "Saxons of the Fire." This song perfectly encapsulates early '80s speed metal with a great riff, cool subject matter, squealing solo and insane vocals. Violence & Force is a near-perfect record that no fan of thrash should be without. metalcrypt Exciter is often overlooked when it comes to metal. They were not all that popular, though they have always made great quality songs throughout their career. In 1983, they released a classic speed metal album in the form of Heavy Metal Maniac which had to have been a major influence in the developement of thrash. One year later, Exciter releases this album, known as Violence and Force. For the most part, this album follows the same formula as their last album. It opens up with a guitar solo intro followed by the obligatory speed metal hit (Violence & Force) then follows that song up with a slower mid-paced tune (Pounding Metal), then adds several more speed metal songs. However, that's the main problem with album. It's almost a watered-down carbon copy of their last release. That, however, does not mean that this album is anywhere near suck territory. For the most part, this is straight up quality speed metal. The songs on here are divided within two groups. The first being speed metal monsters, and the second being slower mid-paced traditional heavy metal tunes. The faster songs are defiently better which is obvious considering that aftre all, this is a speed metal band. Out of the first group we have thte title track, Scream in the Night, Destructor, Saxons of the Fire, and Swords of Darkness. For the most part, all of these songs sound similar as in they are all catchy speed metal tunes. However, the title track and Saxons of the Fire stand out the most. The title track, especially, is the best song on the album, as it's fun, catchy, and visicious. The chorus is pretty fucking cool. Then, in the second group we have, tradiitonal; metal songs in the form of Pounding Metal, Delivering to the Master, and War is Hell. The first song is pretty mediocre and boring. The chorus is too boring and repetative, which brings the quality down tremendisly. Delivering to the Master like Black Witch on their last album, has a more epic feel. It's a decent track, tohugh I'm not too into Exciter's longer songs. However, War is Hell is my favorite out of the three tracks. It has a pretty catchy riff that carries the song through. It sounds pretty much like 80s metal except with a more pissed off singer. This is probably my favorite non-speed metal Exciter song. For the most part, this is quality speed metal, fun, catchy, and most of all, ballsy. There isn't much change on this album from their last album, but it's still pretty fucking good. If you like speed metal, you'll love this album. t's worth getting, but get Heavy Metal Maniac first. IWP https://metal.academy/reviews/3946/6118 ..::TRACK-LIST::.. 1. Oblivion 0:33 2. Violence & Force 4:04 3. Scream in the Night 4:14 4. Pounding Metal 4:35 5. Destructor 4:18 6. Swords of Darkness 3:57 7. Delivering to the Master 6:06 8. Saxons of the Fire 3:27 9. War Is Hell 6:19 ..::OBSADA::.. Dan Beehler - Drums, Vocals John Ricci - Guitars Allan Johnson - Bass https://www.youtube.com/watch?v=5gUjQFT60vw SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-08 17:45:11
Rozmiar: 87.63 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
Zrobiłem kopię jeszcze raz. Poprzednia nie była dobra... ..::OPIS::.. Kontynuacja stylu zapoczątkowanego na debiucie, czyli ciężko, intensywnie i szybko! Violence & Force is the second studio album by the Canadian speed metal band Exciter, released through Megaforce Records in February 1984. The album was produced by The Rods drummer Carl Canedy, who had already produced Anthrax's debut album Fistful of Metal. The album was reissued in 1999 by SPV/Steamhammer with the same track listing and again in 2004 by Megaforce, without the song "Evil Sinner". Since its release "Violence & Force" always stood in the shadow of its legendary predecessor "Heavy Metal Maniac". Of course, we need to be aware of the early timing of the debut's release. In 1983, speed metal was still in its infancy. Inter alia due to this fact the debut left a huge impact. But irrespective of this favourable basis, "Heavy Metal Maniac" was legendary indeed. Nevertheless, from my point of view "Violence & Force" is not any less fascinating than the debut. To make this explicit I like to start with the description of the three highlights. Driven by a mighty riff, the title track explodes rapidly after the noisy intro. It is crowned by a catchy chorus and Dan Beehler's shrill shrieks, but I must not neglect the double-bass based bridge, too. No doubt that Exciter still showed great energy and enthusiasm. Perhaps this may seem like a cliché, but they were young and reckless and did not look right and left in order to see what the others were doing. It quickly became clear that the compositions pointed in the same direction as those on the debut. I interpreted this as a sign of honesty and self-confidence - and I liked it. "Saxons of the Fire", opened by a razor-sharp riff, ran in the same vein as the title track. This applied equally to the energy released and the compositional quality. "Swords of Darkness" hit the mark, too. It sounded a bit less furious, yet it convinced with great melodies. Exciter focused alternately on heaviness and speed. They handled both in an excellent way. This applied even considering the fact, that the majority of the tunes were strong, but not outstanding. Just take "Pounding Metal" for example, its name is simultaneously the perfect description for this piece. Or listen to "Scream in the Night", everything fits. To mention another example, enjoy the leads of "Destructor", the first tune on the B-Side. It starts with a drum solo performance so that it reminded me of "Heavy Metal Maniac" because its B-Side, in particular "Under Attack", began with Beehler´s drumming, too. Coincidence or calculation? I am stumped for an answer. But I know for a fact that I still like the whole album, every song as well as the clean and vigorous production. And what about the cover? From a present-day perspective one may choose to call it "racially motivated" or "glorifying violence". But even if it were, there is no evidence of this crap in their lyrics. Therefore I just celebrate the 30th birthday of an album I still can recommend with a safe conscience. -metal archives If Exciter's debut album, Heavy Metal Maniac, showed this Canadian band's promise, the follow-up Violence & Force delivered on that promise in a big fucking way. It's an improvement in every aspect, from the sound (Heavy Metal Maniac was essentially a demo, to be fair) to the performances to the songwriting. They even got a color photo for the front (Heavy Metal Maniac's cover was black and white). Exciter is generally considered thrash or speed metal but that is only one aspect of their music. Yes, "Violence & Force" and "Destructor" are lightning-fast thrash anthems that will leave you breathless, but Exciter could also slow things down and crush you with a leaden groove like the one on "Delivering to the Master" or rock things up Anvil-style on "Pounding Metal." Dan Beehler's vocals are something of an acquired taste and on Violence & Force his throat-rending screams are in full force but the backing vocals of guitarist Jon Ricci and bassist Allan Johnson are the perfect complement. There are no weak tracks on Violence & Force, but if you want to get an idea of what you are in for, spin the amazing "Saxons of the Fire." This song perfectly encapsulates early '80s speed metal with a great riff, cool subject matter, squealing solo and insane vocals. Violence & Force is a near-perfect record that no fan of thrash should be without. metalcrypt Exciter is often overlooked when it comes to metal. They were not all that popular, though they have always made great quality songs throughout their career. In 1983, they released a classic speed metal album in the form of Heavy Metal Maniac which had to have been a major influence in the developement of thrash. One year later, Exciter releases this album, known as Violence and Force. For the most part, this album follows the same formula as their last album. It opens up with a guitar solo intro followed by the obligatory speed metal hit (Violence & Force) then follows that song up with a slower mid-paced tune (Pounding Metal), then adds several more speed metal songs. However, that's the main problem with album. It's almost a watered-down carbon copy of their last release. That, however, does not mean that this album is anywhere near suck territory. For the most part, this is straight up quality speed metal. The songs on here are divided within two groups. The first being speed metal monsters, and the second being slower mid-paced traditional heavy metal tunes. The faster songs are defiently better which is obvious considering that aftre all, this is a speed metal band. Out of the first group we have thte title track, Scream in the Night, Destructor, Saxons of the Fire, and Swords of Darkness. For the most part, all of these songs sound similar as in they are all catchy speed metal tunes. However, the title track and Saxons of the Fire stand out the most. The title track, especially, is the best song on the album, as it's fun, catchy, and visicious. The chorus is pretty fucking cool. Then, in the second group we have, tradiitonal; metal songs in the form of Pounding Metal, Delivering to the Master, and War is Hell. The first song is pretty mediocre and boring. The chorus is too boring and repetative, which brings the quality down tremendisly. Delivering to the Master like Black Witch on their last album, has a more epic feel. It's a decent track, tohugh I'm not too into Exciter's longer songs. However, War is Hell is my favorite out of the three tracks. It has a pretty catchy riff that carries the song through. It sounds pretty much like 80s metal except with a more pissed off singer. This is probably my favorite non-speed metal Exciter song. For the most part, this is quality speed metal, fun, catchy, and most of all, ballsy. There isn't much change on this album from their last album, but it's still pretty fucking good. If you like speed metal, you'll love this album. t's worth getting, but get Heavy Metal Maniac first. IWP https://metal.academy/reviews/3946/6118 ..::TRACK-LIST::.. 1. Oblivion 0:33 2. Violence & Force 4:04 3. Scream in the Night 4:14 4. Pounding Metal 4:35 5. Destructor 4:18 6. Swords of Darkness 3:57 7. Delivering to the Master 6:06 8. Saxons of the Fire 3:27 9. War Is Hell 6:19 ..::OBSADA::.. Dan Beehler - Drums, Vocals John Ricci - Guitars Allan Johnson - Bass https://www.youtube.com/watch?v=5gUjQFT60vw SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-08 17:41:15
Rozmiar: 267.72 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Wydany w 1983 roku 'Maniac' to kapitalny, klasyczny speed-power metal z Belgii, z żeńskim wokalem - taki bardziej wygładzony Motorhead i przyspieszone AC/DC, ze szczyptą Metalliki z okresu 'Kill 'Em All'. Fajne, proste granie z fajnymi solówkami gitary i bardzo dobrą grą bębnów. To jest jeden z moich ulubionych metalowych albumów lat '80-tych! Belgium's Acid first appeared on the international metal radar screen with the release of their debut album "Acid" in 1982. However, it would be the band's second and arguably most revered album 1983's "Maniac", that cemented the band's reputation as an up-and-coming early thrash metal force. In terms of the timeline and historical scope of thrash/speed metal history, the years 1982-1983 were quite early in the game, with the majority of the bands who would come to define the thrash metal genre (in the mid-80's) barely even out of the starting gate. Put simply, Acid were ahead of their time. No doubt about it. They also positively kicked ass musically and featured one of the raddest (but sadly, lesser known) female vocalists in metal history. Vocalist Kate De Lombaert in many ways beat Doro from Warlock to the punch, but never achieved the heights of fame that Doro enjoyed. However, as a vocalist, Kate sung like a pissed off but still sexy sounding Doro (before Doro had an album out with Warlock, keep in mind). Kate De Lombaert also had an awesome stage prescence, dressed in full leather, with bullet-belt, black panty-hose and a seductive red cape. She was also quite pretty (in my opinion, more attractive than Doro) and many a European metalhead's dream. But just by the way she fronted Acid you knew she was one tough chick with a true metal heart and the vocal chords to match it. Acid played complete over the top double-bass driven early thrash, with killer tunes and a tons of attitude. Opening track "Max Overload" is the perfect track to begin the album with as it demonstrates all of Acid's powers. With its driving double-bass, fast guitar riffage, and very catchy and slightly melodic chorus, the tune is a sample-platter of what's to come. "Max Overload" also allows room for Kate to demonstrate her range of vocal stylings. By track two Acid is already going for the listener's throat with the supremely heavy double-bass assault of the title track "Maniac". This tune features searing guitar leads, a killer chorus, and excellent vocals throughout. The third track, "Black Car" is a bona fide early thrash/speed metal classic about an outta control satanic car on a hit and run mission. The chorus is a heads down double-bass attack with the guitars slicing like knives. As a side-note, "Black Car" would be released as a 12" EP in '84 and feature three totally wicked non-"Maniac" LP tracks. While "Black Car" demonstrates Acid in pedal to the metal, over the top proto-thrash mode, the band never lost sight of the importance of melody and catchy chrus hooks, as tunes like "Max Overload" and "America" prove. "America" starts (and ends) with a melodic intro before kicking into a full-blown Motorhead on speed juggernaut of primitive thrash as guitarists Demon and Dizzy Lizzy, bassist T-Bone, and monster drummer Anvill headbang their way to hell while Kate goes wild about how Acid is gonna tear the USA apart when they play their (sadly, I don't think Acid ever toured the USA). The next track "Lucifera" is an ode to Satan's vampire daughter and is absolutely badass with its evil and explicit lyrics, driving double-bass and dramatic chorus. Nowadays, Acid may sound very basic to younger listeners, but for '83 this was extreme stuff. And for those of us who just love clasic 80's heavy metal, Acid were pure headbanging magic as the raging final track on the album "Bottom's Up" demonstrates. This tune will get any party going and I guarantee your friends are gonna be yelling "who IS this....it's freekin' AWESOME!". In the end, "Maniac" doesn't have a single bad tune and the album's production perfectly captures the high energy, power, speed, and crushingly heavy Acid sound. So don't hesitate, if you love classic hard-drinkin', double-bass assaulting, skull-crushing riffage from the early 80's, you'll love Acid-"Maniac"! They are a band that truly deserves a larger degree of attention when discussing heavy metal (especially early thrash/speed metal) history. They had a female singer (in '82-'83 there were still only a handful) who had a killer voice, and they were ahead of their time in the speed and double-bass assault departments. And they wrote GOOD songs! If they had been from the UK or US instead of Belgium they'd be full-blown legends...But that's okay, they can remain a little-known treasure for us metal junkies and historians of all that is heavy. Acid are a cult that once you join you'll never wanna leave...Max overload indeed. razorfistforce ..::TRACK-LIST::.. 1. Max Overload 3:19 2. Maniac 4:44 3. Black Car 4:16 4. America 5:47 5. Lucifera 4:38 6. No Time 4:18 7. Prince Of Hell And Fire 5:15 8. Bottoms Up 5:02 Bonus Tracks: 9. Drop Dead 2:47 10. The Day You Die 3:14 11. Exterminator 4:23 12. Lucifera 4:43 Tracks 9-11 are taken from the Black Car 12" EP (1984) Track 12 is taken from the Lucifera 7" Single (1983) ..::OBSADA::.. Kate de Lombaert - Vocals Demon - Guitars (lead) Dizzy Lizzy - Guitars (rhythm) T-Bone - Bass Anvill - Drums https://www.youtube.com/watch?v=jt0nQ602JJs SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-07 19:55:52
Rozmiar: 121.34 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. Wydany w 1983 roku 'Maniac' to kapitalny, klasyczny speed-power metal z Belgii, z żeńskim wokalem - taki bardziej wygładzony Motorhead i przyspieszone AC/DC, ze szczyptą Metalliki z okresu 'Kill 'Em All'. Fajne, proste granie z fajnymi solówkami gitary i bardzo dobrą grą bębnów. To jest jeden z moich ulubionych metalowych albumów lat '80-tych! Belgium's Acid first appeared on the international metal radar screen with the release of their debut album "Acid" in 1982. However, it would be the band's second and arguably most revered album 1983's "Maniac", that cemented the band's reputation as an up-and-coming early thrash metal force. In terms of the timeline and historical scope of thrash/speed metal history, the years 1982-1983 were quite early in the game, with the majority of the bands who would come to define the thrash metal genre (in the mid-80's) barely even out of the starting gate. Put simply, Acid were ahead of their time. No doubt about it. They also positively kicked ass musically and featured one of the raddest (but sadly, lesser known) female vocalists in metal history. Vocalist Kate De Lombaert in many ways beat Doro from Warlock to the punch, but never achieved the heights of fame that Doro enjoyed. However, as a vocalist, Kate sung like a pissed off but still sexy sounding Doro (before Doro had an album out with Warlock, keep in mind). Kate De Lombaert also had an awesome stage prescence, dressed in full leather, with bullet-belt, black panty-hose and a seductive red cape. She was also quite pretty (in my opinion, more attractive than Doro) and many a European metalhead's dream. But just by the way she fronted Acid you knew she was one tough chick with a true metal heart and the vocal chords to match it. Acid played complete over the top double-bass driven early thrash, with killer tunes and a tons of attitude. Opening track "Max Overload" is the perfect track to begin the album with as it demonstrates all of Acid's powers. With its driving double-bass, fast guitar riffage, and very catchy and slightly melodic chorus, the tune is a sample-platter of what's to come. "Max Overload" also allows room for Kate to demonstrate her range of vocal stylings. By track two Acid is already going for the listener's throat with the supremely heavy double-bass assault of the title track "Maniac". This tune features searing guitar leads, a killer chorus, and excellent vocals throughout. The third track, "Black Car" is a bona fide early thrash/speed metal classic about an outta control satanic car on a hit and run mission. The chorus is a heads down double-bass attack with the guitars slicing like knives. As a side-note, "Black Car" would be released as a 12" EP in '84 and feature three totally wicked non-"Maniac" LP tracks. While "Black Car" demonstrates Acid in pedal to the metal, over the top proto-thrash mode, the band never lost sight of the importance of melody and catchy chrus hooks, as tunes like "Max Overload" and "America" prove. "America" starts (and ends) with a melodic intro before kicking into a full-blown Motorhead on speed juggernaut of primitive thrash as guitarists Demon and Dizzy Lizzy, bassist T-Bone, and monster drummer Anvill headbang their way to hell while Kate goes wild about how Acid is gonna tear the USA apart when they play their (sadly, I don't think Acid ever toured the USA). The next track "Lucifera" is an ode to Satan's vampire daughter and is absolutely badass with its evil and explicit lyrics, driving double-bass and dramatic chorus. Nowadays, Acid may sound very basic to younger listeners, but for '83 this was extreme stuff. And for those of us who just love clasic 80's heavy metal, Acid were pure headbanging magic as the raging final track on the album "Bottom's Up" demonstrates. This tune will get any party going and I guarantee your friends are gonna be yelling "who IS this....it's freekin' AWESOME!". In the end, "Maniac" doesn't have a single bad tune and the album's production perfectly captures the high energy, power, speed, and crushingly heavy Acid sound. So don't hesitate, if you love classic hard-drinkin', double-bass assaulting, skull-crushing riffage from the early 80's, you'll love Acid-"Maniac"! They are a band that truly deserves a larger degree of attention when discussing heavy metal (especially early thrash/speed metal) history. They had a female singer (in '82-'83 there were still only a handful) who had a killer voice, and they were ahead of their time in the speed and double-bass assault departments. And they wrote GOOD songs! If they had been from the UK or US instead of Belgium they'd be full-blown legends...But that's okay, they can remain a little-known treasure for us metal junkies and historians of all that is heavy. Acid are a cult that once you join you'll never wanna leave...Max overload indeed. razorfistforce ..::TRACK-LIST::.. 1. Max Overload 3:19 2. Maniac 4:44 3. Black Car 4:16 4. America 5:47 5. Lucifera 4:38 6. No Time 4:18 7. Prince Of Hell And Fire 5:15 8. Bottoms Up 5:02 Bonus Tracks: 9. Drop Dead 2:47 10. The Day You Die 3:14 11. Exterminator 4:23 12. Lucifera 4:43 Tracks 9-11 are taken from the Black Car 12" EP (1984) Track 12 is taken from the Lucifera 7" Single (1983) ..::OBSADA::.. Kate de Lombaert - Vocals Demon - Guitars (lead) Dizzy Lizzy - Guitars (rhythm) T-Bone - Bass Anvill - Drums https://www.youtube.com/watch?v=jt0nQ602JJs SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-11-07 19:51:41
Rozmiar: 376.04 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
Świetne riffy, kapitalne ballady... 'Dangerous Charm' to jedna z wielu doskonale nagranych płyt Sinnera. ..::TRACK-LIST::.. 1. Concrete Jungle 3:20 2. Knife In My Heart 4:48 3. Dangerous Charm 3:55 4. Everybody Needs Somebody To Love 4:26 5. Nobody Rocks Like You 3:47 6. Tomorrow Doesn't Matter Tonight 4:26 7. Fight The Fight 3:41 8. Back In My Arms 3:33 9. Gipsy 3:10 10. Desperate Heart 3:10 11. Last Dance 4:14 ..::OBSADA::.. Keyboards - Jacquie Virgil, Matthias Ulmer Lead Guitar - Andy Susemihl, Armin Mücke Lead Vocals - Mat Sinner Bass - Mat Sinner Drums - Bernie Van Der Graaf Backing Vocals - Jacquie Virgil, Mat Sinner, Paul Harryman https://www.youtube.com/watch?v=uhFh6souVdY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-10-31 19:41:19
Rozmiar: 99.10 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
Świetne riffy, kapitalne ballady... 'Dangerous Charm' to jedna z wielu doskonale nagranych płyt Sinnera. ..::TRACK-LIST::.. 1. Concrete Jungle 3:20 2. Knife In My Heart 4:48 3. Dangerous Charm 3:55 4. Everybody Needs Somebody To Love 4:26 5. Nobody Rocks Like You 3:47 6. Tomorrow Doesn't Matter Tonight 4:26 7. Fight The Fight 3:41 8. Back In My Arms 3:33 9. Gipsy 3:10 10. Desperate Heart 3:10 11. Last Dance 4:14 ..::OBSADA::.. Keyboards - Jacquie Virgil, Matthias Ulmer Lead Guitar - Andy Susemihl, Armin Mücke Lead Vocals - Mat Sinner Bass - Mat Sinner Drums - Bernie Van Der Graaf Backing Vocals - Jacquie Virgil, Mat Sinner, Paul Harryman https://www.youtube.com/watch?v=uhFh6souVdY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-10-31 19:37:05
Rozmiar: 317.98 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...( Info )...
format - mp3 (192 - 320 kbps) wykonawca - Hate tytuł - dyscografia rok wydania - 1992-2019 gatunek - Death Metal , Black Metal, Dark Metal czas : 12h 56m 00s ...( Opis )... Zespół powstał w Warszawie z inicjatywy gitarzysty i wokalisty Adama The First Sinnera, gitarzysty Qacka i perkusisty Mittloffa. W ciągu następnych pięciu lat (1990-1995) zespół zyskał doskonałą reputację dzięki demom „Aborrence” (1992), „Evil Art” (1994) i „Unwriting Law” (1995), wszystkie wykonane w klimacie ekstremalnego death metalu. W 1996 roku grupa podpisała swój pierwszy kontrakt z małą undergroundową wytwórnią Novum Vox Mortiis. Ukazały się tam płyty „Daemon Qui Fecit Terram” (1996) i „Lord Is Avenger” (1997). Nagrania sprzedawały się dobrze, jednak znacznie większe znaczenie zyskała płyta „Victims”, nagrana w 1999 roku w Selani Studio w Olsztynie, a wydana w 2000 roku nakładem Metal Mind Records. Rok później zespół wystąpił z Immolation i tam nawiązał kontakty z amerykańskimi wydawcami. To pozwoliło grupie wejść na scenę międzynarodową. W 2005 roku ukazała się płyta „Anaclasis”, a w 2008 zespół wydał płytę „Morphosis” i latem z oszałamiającym sukcesem wystąpił na festiwalu Metal Heads Mission na Krymie na Ukrainie. ...( TrackList )... Studio Albums 1996 - Daemon Qui Fecit Terram 1998 - Lord Is Avenger 2001 - Cain's Way | EU | 2002 | 2003 - Awakening Of The Liar 2005 - Anaclasis : A Haunting Gospel Of Malice & Hatred 2008 - Morphosis 2010 - Erebos [Limited Digipack Edition] 2013 - Solarflesh : A Gospel Of Radiant Divinity 2015 - Crusade : Zero 2017 - Tremendum [Limited Digipack Edition] 2019 - Auric Gates Of Veles [Limited Digipack Edition] Live & Compilation 2000 - Evil Decade Of Hate 2001 - Holy Dead Trinity 2004 - Litanies Of Satan Demo & EP 1992 - Abhorrence [Demo, Tape Rip] 1995 - The Unwritten Law [Demo, Tape Rip] 1999 - Victims Vinyl LP 2005 - Anaclasis : A Haunting Gospel Of Malice & Hatred | 2010 | UK | Re - Issue 2008 - Morphosis | 2010 | UK | Re - Issue |
Seedów: 5
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-10-31 10:15:38
Rozmiar: 2.00 GB
Peerów: 4
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
..::OPIS::.. 2 years after the brilliant musicians that made up the classic Iron Savior line-up has assembled to create their magnum opus, they have provided us with yet another astounding feat of brilliance. There were some slight changes on this album from the last, but for the most part this is exactly the same genius that brought about "Unification". One difference is the change over from current Gamma Ray drummer Dan Zimmerman to former Gamma Ray drummer Thomas Knack. Knack's drumming style is very similar to Zimmerman's, although the sound he gets out of his set is a bit more dense, particularly the more bass-like character of the snare. Another difference is the slightly less active presence of the keyboards, and this is one of the primary reasons why I gave this album a slightly lower score. Andreas Kuck is an element of the band that helps to distinguish Savior from their inspiration Judas Priest, in addition to an excellent keyboardist, and his skills should be maximized, not downplayed. One notable difference that probably added to the more heavy feel of this album on several tracks is that bassist Jan Eckert co-wrote about half of them. This is a positive by all standards, as it helps to give this album a needed contrast from it's predecessor. Other than the lack of a narrative or an instrumental to turn it into a 12 song concept album, rather than a 11 track one with a cover to make it 12, the album is mainly the same. Many of the tracks bear similarities found on ones in the previous two albums, and some sound completely new, such as "Back Into the Light" and "After the War". And as with their last effort, each individual song deserves attention. Never Say Die - We kick off the song with another cosmic sounding intro, though this one is a bit less haunting. We follow with another up tempo ride through a barrage of riffs and lead fill ins. The verses are a bit more distant sounding than the ones found on it's Unification equivolent "Coming Home", but otherwise it is structured very much the same, with a brilliant solo duel between Piet and Kai. Seek and Destroy - High speed insanity similar to "Starborn" from the Unification album, though alot heavier sounding. Piet's vocal delivery has alot more grunts, adding to the thrashy feel of this blistering rocket ride. Thomas Knack's drumming is unbelievable, rivaling most of Zimmerman's work to date. Solar Wings - This is Kai's lone compositional offering for this, and he does not let us down. The intro guitar riff is another brilliant hommage to Painkiller era Judas Priest, and the vocal deliver is loaded with high pitched wails that would make Rob Halford proud. Excellent lead work and some riveting lyrics as well. I've Been to Hell - Another fast one with probably one of the most powerful choruses on the album, probably the reason why it was the single that precedes this release. Plenty of lead treats here as well, as Piet takes the helm on guitar again. Dragons Rising - This is one of the more progressive sounding tracks on the album, containing some good keyboard work. The lyrics are also a bit more metaphorical than they usually are, combined with another ingenius vocal delivery. Predators - The opening riff to this one sounds like a jazzed up version of "Electric Funeral" by Black Sabbath, although the feel is a bit closer to a more mid-tempo Judas Priest cooker. On this song we are also treated to a duet trade-off during the verses between Kai and Piet, one of my favorite parts of the Classic Savior era. One final note, 3rd guitarist Joachim "Piesal" Kustner plays a brilliant solo on this track, which is an important preview as he will be picking up the slack left by Kai's departure soon after this album. Made of Metal - This song is probably the closest thing to an epic track on this album, flirting with the 7 minute mark. Some nice changes in this one, although it doesn't quite match the drama that was present on "Eye to Eye" off of Unification. Firing the Guns - Another blistering speed track bearing some similarity to "I've been to Hell", though the riff is a bit heavier. Kai takes over lead duties here, but the chorus is the real point of interest. Eye of the World - This song sounds almost like a hybrid of "Protect the Law" from the debut and "Prisoner of the Void" off of Unification. A really powerful chorus here and some hard hitting changes. Point of interest here is another great solo interchange between Kai and Piet. Back into the Light - This is where the album starts to sound less like a continuation of Unification and more like it's own beast. The verses are extremely haunting, between the galloping bassline and the distant string synths and guitars, and fully realized by Piet's quasi-spoken whisper vocals. Although the song is dominated by this galloping feel, there are some heavy textural contrasts that make it quite complex. The chorus is, as usual, the focal point of the song. After the War - Another highly progressive track that gives a slight impression of combining the power of "Unchained" and the haunting ballad attributes of "Forevermore". Here we are given yet another brilliant duet between Piet and Jan Eckert, this time they almost seem to be trying to outdo each other. Piet, in my opinion, rips out his most amazing guitar solo ever during this track. Great closer to an amazing album. Delivering the Goods - Another Judas Priest cover to complement the amazing concept story that preceded it. As with all the other Priest covers they do, the primary contrast is the increased heaviness in the production and the different interpretation Piet gives it vocally. In conclusion, this album rivals it's predecessor, but doesn't quite beat it. This is definitely a MUST HAVE for any fan of traditional or power metal, particularly those who want to hear something post Painkiller with some serious balls to it. Unfortunately this would be the last release with the full classic line up of Iron Savior, and as such it's become a keepsake for me amongst my metal collection. hells unicorn ..::TRACK-LIST::.. 1. Never Say Die (Album Version) 2. Seek And Destroy 3. Solar Wings 4. I've Been To Hell (Album Version) 5. Dragons Rising 6. Predators 7. Made Of Metal 8. Firing The Guns 9. Eye Of The World 10. Back Into The Light 11. After The War 12. Delivering The Goods (Judas Priest cover) Japanese bonus tracks: 13. Headhunter (Krokus cover) 14. The Hellion/Electric Eye (Judas Priest cover) ..::OBSADA::.. Bass Guitar - Jan-S. Eckert Vocals - Andreas Kück, Jan-S. Eckert, Joachim Küstner, Kai Hansen Drums - Thomas Nack Guitar - Joachim Küstner, Kai Hansen, Piet Sielck Keyboards - Andreas Kück Lead Vocals - Piet Sielck https://www.youtube.com/watch?v=K7kVP2vzZmY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2023-10-30 17:18:34
Rozmiar: 161.24 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
|