|
|
|||||||||||||
Ostatnie 10 torrentów
Ostatnie 10 komentarzy
Wygląd torrentów:
Kategoria:
Muzyka
Gatunek:
Death Metal
Ilość torrentów:
57
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Sześć utworów brutalnego death metalu z Poznania. Dla fanów PUTRID PILE, MORTICIAN! 'Supreme Art of Extermination' to trzecie wydawnictwo jednoosobowego brutal death metalowego projektu, które wpadło w moje ręce jeszcze w ubiegłym roku. Mam wrażenie, że w stosunku do poprzednich płyt, w muzykę MASTECTOMY wkradło się nieco więcej przestrzeni. Na szczęście nie idzie śladem ostatniej płyty PATHOLOGY i nie ma tu żadnego melodyjnego pitolenia ani rozlewającej się słodyczy. Ciosy zadawane są miarowo i z wyczuciem, mordercza i bezduszna mechanika selektywnych riffów, została zgrabnie urozmaicona samplami, rwanymi zwolnieniami i porywającą rytmiką. Nie ma tu żadnej technicznej ekwilibrystyki ani zaskakujących pomysłów próbujących przełamywać ramy gatunku. MASTECTOMY stawia na dosadność i prostotę, nie goni brutal death metalowego peletonu. Jest w większym stopniu gatunkowym hołdem i wyrazem fascynacji obraną konwencją – szczerym i udanym, jak się wydaje o coraz większym potencjale. Warto zwrócić uwagę, tym bardziej, że na naszym rodzimym podwórku takiego grania jest jak na lekarstwo. W ogóle mam wrażenie, że brutal death metal jest w Polsce największą podgatunkową niszą i nawet najbardziej topowi reprezentanci takiego grania mało kogo interesują. Maria Konopnicka Mastectomy jest jednoosobowym projektem Adama Nowaka, w którego twórczym słowniku brak terminu „kompromis”. Nawet gdy udaje się w kanonach brutal death metalowego grania zaproponować coś chwytliwego (no, na ile się da…), to jednak nie będzie to nigdy propozycja dla mas. Bardzo chwaliłem na łamach Kvltu Worst Kind of Human – wydany w 2020 album wydawał mi się nie odbiegać bardzo od propozycji tuzów podobnego grania. Może to była ocena na wyrost, ale jednak kompozycyjna i tekstowa bezczelność poparta była siłą nośnych riffów i wystarczyła do wywołania skoku adrenaliny. Mam wrażenie, że zeszłoroczna EP Supreme Art of Extermination nie przebija poprzednika. Zdaje się być mniej wyrazista, ale jednocześnie niesie pewne drobne próby odświeżenia stylu. Całość brzmi nieco bardziej mechanicznie, jakby riffy podszyte były odrobiną zdehumanizowanego, nieco industrialnego charakteru. Nawet jeśli nie takie było zamierzenie, to takie podejście czai się gdzieś w tle kompozycji. Przede wszystkim mamy tu jednak do czynienia z soczystym, wyzbytym ozdobników death metalem, znajdującym się w pół drogi między klasyką a nowocześniejszym podejściem. Nowak nie zasypuje nas setkami pomysłów i szczególną wirtuozerią, ale zręcznie żongluje elementarnymi środkami dla tego typu grania. Zmieniają się w poszczególnych kompozycjach motywy i tempa: nieprzesadnie szybkie, zwalniające, ale nie do ekstremalnie wolnych rejestrów. Skala dynamiki wystarcza jednak, by nie nudzić, choć też nie rzuca nami o ścianę raz po raz. Produkcja jest klarowna, stawiająca na ciężar, ale czasem gubi się czytelność wokalu i nawet jeśli teksty są po polsku, to niewiele z nich wyłapiemy. Takie jednak mogło być zamierzenie. W lirykach, podobnie jak w muzyce, postawiono na prostotę i szczerość. Mastectomy odrzuca fantastyczno-demoniczno-diabelską otoczkę, szukając źródeł zła w nas samych. Polityka, patologie, przemoc – proza życia, chciałoby się rzec. Utwory, do których najlepiej smakuje seta wódki (niekoniecznie schłodzonej, by się dobrze skrzywi) i kawał salcesonu – to właściwie komplement. A dla Adama brawa za konsekwencję. Podziw zawsze dla tych, którym jeszcze chce się dłubać przy tego typu projektach. Paweł Lach ..::TRACK-LIST::.. 1. Twój Chory Świat 02:32 2. BTK 03:47 3. Dzieci Gorszego Boga 04:24 4. Nowy System Porządek I ład 04:14 5. Screw Your Own Feminist 01:15 6. Długie Ramię Praworządności 04:44 ..::OBSADA::.. Adam Nowak - All instruments, Vocals https://www.youtube.com/watch?v=lCgQCCZgwEM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-22 16:16:02
Rozmiar: 51.91 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Sześć utworów brutalnego death metalu z Poznania. Dla fanów PUTRID PILE, MORTICIAN! 'Supreme Art of Extermination' to trzecie wydawnictwo jednoosobowego brutal death metalowego projektu, które wpadło w moje ręce jeszcze w ubiegłym roku. Mam wrażenie, że w stosunku do poprzednich płyt, w muzykę MASTECTOMY wkradło się nieco więcej przestrzeni. Na szczęście nie idzie śladem ostatniej płyty PATHOLOGY i nie ma tu żadnego melodyjnego pitolenia ani rozlewającej się słodyczy. Ciosy zadawane są miarowo i z wyczuciem, mordercza i bezduszna mechanika selektywnych riffów, została zgrabnie urozmaicona samplami, rwanymi zwolnieniami i porywającą rytmiką. Nie ma tu żadnej technicznej ekwilibrystyki ani zaskakujących pomysłów próbujących przełamywać ramy gatunku. MASTECTOMY stawia na dosadność i prostotę, nie goni brutal death metalowego peletonu. Jest w większym stopniu gatunkowym hołdem i wyrazem fascynacji obraną konwencją – szczerym i udanym, jak się wydaje o coraz większym potencjale. Warto zwrócić uwagę, tym bardziej, że na naszym rodzimym podwórku takiego grania jest jak na lekarstwo. W ogóle mam wrażenie, że brutal death metal jest w Polsce największą podgatunkową niszą i nawet najbardziej topowi reprezentanci takiego grania mało kogo interesują. Maria Konopnicka Mastectomy jest jednoosobowym projektem Adama Nowaka, w którego twórczym słowniku brak terminu „kompromis”. Nawet gdy udaje się w kanonach brutal death metalowego grania zaproponować coś chwytliwego (no, na ile się da…), to jednak nie będzie to nigdy propozycja dla mas. Bardzo chwaliłem na łamach Kvltu Worst Kind of Human – wydany w 2020 album wydawał mi się nie odbiegać bardzo od propozycji tuzów podobnego grania. Może to była ocena na wyrost, ale jednak kompozycyjna i tekstowa bezczelność poparta była siłą nośnych riffów i wystarczyła do wywołania skoku adrenaliny. Mam wrażenie, że zeszłoroczna EP Supreme Art of Extermination nie przebija poprzednika. Zdaje się być mniej wyrazista, ale jednocześnie niesie pewne drobne próby odświeżenia stylu. Całość brzmi nieco bardziej mechanicznie, jakby riffy podszyte były odrobiną zdehumanizowanego, nieco industrialnego charakteru. Nawet jeśli nie takie było zamierzenie, to takie podejście czai się gdzieś w tle kompozycji. Przede wszystkim mamy tu jednak do czynienia z soczystym, wyzbytym ozdobników death metalem, znajdującym się w pół drogi między klasyką a nowocześniejszym podejściem. Nowak nie zasypuje nas setkami pomysłów i szczególną wirtuozerią, ale zręcznie żongluje elementarnymi środkami dla tego typu grania. Zmieniają się w poszczególnych kompozycjach motywy i tempa: nieprzesadnie szybkie, zwalniające, ale nie do ekstremalnie wolnych rejestrów. Skala dynamiki wystarcza jednak, by nie nudzić, choć też nie rzuca nami o ścianę raz po raz. Produkcja jest klarowna, stawiająca na ciężar, ale czasem gubi się czytelność wokalu i nawet jeśli teksty są po polsku, to niewiele z nich wyłapiemy. Takie jednak mogło być zamierzenie. W lirykach, podobnie jak w muzyce, postawiono na prostotę i szczerość. Mastectomy odrzuca fantastyczno-demoniczno-diabelską otoczkę, szukając źródeł zła w nas samych. Polityka, patologie, przemoc – proza życia, chciałoby się rzec. Utwory, do których najlepiej smakuje seta wódki (niekoniecznie schłodzonej, by się dobrze skrzywi) i kawał salcesonu – to właściwie komplement. A dla Adama brawa za konsekwencję. Podziw zawsze dla tych, którym jeszcze chce się dłubać przy tego typu projektach. Paweł Lach ..::TRACK-LIST::.. 1. Twój Chory Świat 02:32 2. BTK 03:47 3. Dzieci Gorszego Boga 04:24 4. Nowy System Porządek I ład 04:14 5. Screw Your Own Feminist 01:15 6. Długie Ramię Praworządności 04:44 ..::OBSADA::.. Adam Nowak - All instruments, Vocals https://www.youtube.com/watch?v=lCgQCCZgwEM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-22 16:12:41
Rozmiar: 151.76 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ten nowy Necros Christos to narobił niezłego bałaganu, no bo kto to widział death metalową płytę trwającą niemal dwie godziny. I powiem od razu, że gdyby z taką propozycją wyszłoby Decapitated albo jakiś inny Kataklysm to bym nie zdzierżył. U Necros Christos jest inaczej. Ci goście kurwa wiedzą jak oczarować słuchacza swoim rytualnym death metalem. Kilka dni temu słuchałem ich nawet podczas szlajania się po cmentarzach z Pierwszej Wojny Światowej nad ranem i powiem Wam – jest moc. I jebać długość, choć jest tylko jeden krążek, który trwa nawet dłużej i łykam go bez przepitki (ale ja od Guns N’ Roses wszystko łykam). Wiadomo, rzadko kiedy ma człowiek czas wygospodarować ciurkiem dwie godziny na słuchanie jakiejś płyty (ja przynajmniej nie mam odkąd skończyłem dziewiętnaście lat). Ale gdy już znajdę tyle czasu na „Domedon Doxomedon” to wówczas jest to dla mnie istna uczta. Wystarczy, że wjedzie taki „I Am Christ”, „The Heart of King Salomon in Sorcery” czy „Tombstone Chapel” i jestem gotowy. A takich smaków jest cała płyta. Ktoś powie, że jej spora część to same interludia i będzie miał rację, ale osobiście uważam, że pełnią one kapitalną rolę – nie nudzą ani cholery, za to nastrój naprawdę robią znakomity. Jedynym zarzutem względem tej płyty jest chyba tylko zbyt czysta jak na moje standardy produkcja – brzmi to wszystko znakomicie, ale bardziej bym się cieszył gdyby dołożono do tego z łopatę smoły. Brakuje tego, szczególnie biorąc pod uwagę wcześniejsze wydawnictwa Niemców. Ale poza tym faktem, Necros Christos naprawdę wydało świetny, odważny album. Siedem lat nie poszło na marne, przynajmniej w moim odczuciu. „Domedon Doxomedon” to krążek, do którego będzie się Wam chciało wracać i będziecie robić to często. Testowałem to na sobie i ręczę za to. Oracle https://www.youtube.com/watch?v=Qz4n4iidCYU Some say 42 minutes is the optimal album length. Others may say 50. Some an hour, some half an hour. But rarely does a person declare 112 minutes as being the optimal album length. Well, ladies and gentlemen, I’ve got a sweet 112-minute triple album for you here. Oh boy. Doc Grier is still wallowing in astral misery following his review of Midnight Odyssey’s two hour plus Shards of Silver Fade. He sits in the corner of the staff room muttering cosmological gibberish into an empty Carl Sagan mug. Grymm meanders in circles and wears a heavy cloak as he recites dark poetry influenced by his review of Cultes Des Ghoules 100-minute blackened-opera Coven, or Evil Ways Instead of Love. Steel is still lost somewhere between Songs From the North II and Songs From The North III: we hope for his swift return. Now it’s my turn — a rite of passage. This is Necros Christos’ final release; they’re calling it quits after Domedon’s release. So, why not churn out everything they’ve got stored on their hard drive while the iron’s still hot? Domedon Doxomedon is the German’s “third” album, but really it’s their third, fourth, and fifth in one. The album’s split into three platters, unified by the nine “gates” and “temples” that a listener travels through, a “gateway to truly diving spheres” as the band modestly put it. These gates and temples are short interludes, mostly instrumental, that range from one-minute to three-minutes long. A long, blackened death voyage awaits once the mysteries of the temple are uncovered. Essentially, the album comes in threes with an epic 10+ minute track being bookended by a “temple” and “gate.” Take away the interludes and you’ve still got 83 minutes of similar sounding blackened-death metal. Phew. For the sake of this review, I’m largely going to neglect to discuss the interludes (but not all) — these are often formless and lacking in diversity, sounding too similar and becoming too repetitive to really enhance the flavorsome “metal” moments of this album. Now, to the music. Take sprinklings of Morbid Angel, Carcass, Necrophagia and Candlemass and filter it through a cryptic biblical world and you’ve got Necros Christos. When they’re grooving, layering, and stringing riffs with a playful mix of ’90’s death metal, doom, and progressive metal you’re in for an absolute treat. Take the 12-minute “Seven Altars Burn in Sin” that opens with sullen and crushing doom tones before moving into lick-heavy mid-paced grooves that fan the flames of the burning altar. A reflective mid-song lull parts the burning sea, releasing a grand melodic solo of Kirk Hammett-esque finger-flicking proportions. When songs unravel and mutate — one positive of some of these longer tracks — Necros Christos are at their best. Their more intense, technical ventures into progressive realms serve them much better. Unfortunately, one must wade through the fire and brimstone of a thousand labyrinthine temples and gates to secure the glimmering gold prize. “The Heart of King Solomon in Sorcery” opens with an urgency much needed, and regrettably much lacking, in this album(s). Technical licks and the melodic spurts writhe between Mors Dalos Ra’s deep guttural shouts and growls that carry through the tracks like an omniscient demon. Heavy Morbid Angel-isms are present here, but they’re swept to one side by an inferno of progressive solos that caper through the song with a bluesy edge akin to Heartwork-era Carcass. As with most of the album, the song is three or four minutes too long, trailing out flatly. One thing that stands out is the excellent sounding production. Tracks have such great clarity whilst retaining a crunching, powerful edge. The superb chainsaw shimmer of “Exiled in Transformation” is accompanied by a plodding, heavy-footed dueling groove that is intensified by the clarity and depth of the production. The pinch-harmonics, rumbling blasts, and eerie choral breakthroughs combine excellently to end the song, and – at seven minutes – it ends swiftly and without lingering like a mystical fart. 13-minute closer “In Meditation On The Death Of Christ” is an Immolation-esque track that rumbles menacingly, shooting between sharp, jutting moments of death metal and the crunching repetitiveness of doom. Unfortunately, as is common, the song meanders for too long, losing its potency. The album is so much more focused without the interludes. Yes, removing these completely discards the admirable narrative the band has created, but the album works without them. However, despite more than a few brilliant and creative moments, Domedon is too repetitive and too long to succeed as a unified album. There’s little in the way of differentiation between Temple One and Temple Nine musically. Conceptually and lyrically this may be true, but these elements will always come second to the quality of the music on offer. Because of this, I feel that I can’t give a high score, but don’t let the score put you off. This is one of those albums that doesn’t sit well in any category. AKERBLOGGER ..::TRACK-LIST::.. CD 1 - ITH א 1. Temple I: The Enlightened Will Shine Like The Zohar Of The Sky [Daniel 12:3] 3:01 2. I Am Christ 10:42 3. [And They Call This] Gate: Gate Of Sooun 2:45 4. Temple II: Who Will Get Me A Drink Of Water From The Cistern Of Bethlehem? [2 Samuel 23:15] 1:23 5. Tombstone Chapel 6:01 6. [And They Call This] Gate: Gate Of Damihyron 1:12 7. Temple III: Unless YHVH Had Been My Help, My Soul Would Soon Have Dwelt With Dumah [Psalms 94:17] 0:40 8. He Doth Mourn In Hell 7:11 9. [And They Call This] Gate: Gate Of Aion Tsevaoth 2:00 CD 2 - SETH ב 1. Temple IV: Oracle Of The Man Whose Eye Is Open [Numbers 24:3] 1:37 2. Seven Altars Burn In Sin 12:23 3. [And They Call This] Gate: Gate Of Arba-Hemon 1:00 4. Temple V: בראשית [Genesis 1:1] 1:57 5. Exiled In Transformation 7:04 6. [And They Call This] Gate: Gate Of Behet-Myron 2:00 7. Temple VI: The Weight Of Gold That Came To Solomon In One Year Was 666 Talents Of Gold [1 Kings 10:14] 1:01 8. The Heart Of King Solomon In Sorcery 9:55 9. [And They Call This] Gate: Gate Of Sulam 1:09 CD 3 - TEI טטט 1. Temple VII: They And All That Belonged To Them Went Down Alive Into Sheol [Numbers 16:33] 1:27 2. The Guilt They Bore 7:34 3. [And They Call This] Gate: Gate Of Jehudmijron 1:02 4. Temple VIII: Mount Sinai Was All In Smoke, For YHVH Had Descended Upon It In Fire [Exodus 19:18] 1:15 5. Exodos 10:05 6. [And They Call This] Gate: Gate Of Dimitrijon 1:36 7. Temple IX: A Redeemer Will Come To Zion [Isaiah 59:20] 1:06 8. In Meditation On The Death Of Christ 13:59 9. [And They Call This] Gate: Gate Of Ea-Ōn 2:01 ..::OBSADA::.. The Evil Reverend N. - Guitars Iván Hernández - Drums Peter Habura - Bass Mors Dalos Ra - Vocals, Guitars (electric, acoustic), Keyboards https://www.youtube.com/watch?v=fYECa-FnXcE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-19 11:00:41
Rozmiar: 275.26 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ten nowy Necros Christos to narobił niezłego bałaganu, no bo kto to widział death metalową płytę trwającą niemal dwie godziny. I powiem od razu, że gdyby z taką propozycją wyszłoby Decapitated albo jakiś inny Kataklysm to bym nie zdzierżył. U Necros Christos jest inaczej. Ci goście kurwa wiedzą jak oczarować słuchacza swoim rytualnym death metalem. Kilka dni temu słuchałem ich nawet podczas szlajania się po cmentarzach z Pierwszej Wojny Światowej nad ranem i powiem Wam – jest moc. I jebać długość, choć jest tylko jeden krążek, który trwa nawet dłużej i łykam go bez przepitki (ale ja od Guns N’ Roses wszystko łykam). Wiadomo, rzadko kiedy ma człowiek czas wygospodarować ciurkiem dwie godziny na słuchanie jakiejś płyty (ja przynajmniej nie mam odkąd skończyłem dziewiętnaście lat). Ale gdy już znajdę tyle czasu na „Domedon Doxomedon” to wówczas jest to dla mnie istna uczta. Wystarczy, że wjedzie taki „I Am Christ”, „The Heart of King Salomon in Sorcery” czy „Tombstone Chapel” i jestem gotowy. A takich smaków jest cała płyta. Ktoś powie, że jej spora część to same interludia i będzie miał rację, ale osobiście uważam, że pełnią one kapitalną rolę – nie nudzą ani cholery, za to nastrój naprawdę robią znakomity. Jedynym zarzutem względem tej płyty jest chyba tylko zbyt czysta jak na moje standardy produkcja – brzmi to wszystko znakomicie, ale bardziej bym się cieszył gdyby dołożono do tego z łopatę smoły. Brakuje tego, szczególnie biorąc pod uwagę wcześniejsze wydawnictwa Niemców. Ale poza tym faktem, Necros Christos naprawdę wydało świetny, odważny album. Siedem lat nie poszło na marne, przynajmniej w moim odczuciu. „Domedon Doxomedon” to krążek, do którego będzie się Wam chciało wracać i będziecie robić to często. Testowałem to na sobie i ręczę za to. Oracle https://www.youtube.com/watch?v=Qz4n4iidCYU Some say 42 minutes is the optimal album length. Others may say 50. Some an hour, some half an hour. But rarely does a person declare 112 minutes as being the optimal album length. Well, ladies and gentlemen, I’ve got a sweet 112-minute triple album for you here. Oh boy. Doc Grier is still wallowing in astral misery following his review of Midnight Odyssey’s two hour plus Shards of Silver Fade. He sits in the corner of the staff room muttering cosmological gibberish into an empty Carl Sagan mug. Grymm meanders in circles and wears a heavy cloak as he recites dark poetry influenced by his review of Cultes Des Ghoules 100-minute blackened-opera Coven, or Evil Ways Instead of Love. Steel is still lost somewhere between Songs From the North II and Songs From The North III: we hope for his swift return. Now it’s my turn — a rite of passage. This is Necros Christos’ final release; they’re calling it quits after Domedon’s release. So, why not churn out everything they’ve got stored on their hard drive while the iron’s still hot? Domedon Doxomedon is the German’s “third” album, but really it’s their third, fourth, and fifth in one. The album’s split into three platters, unified by the nine “gates” and “temples” that a listener travels through, a “gateway to truly diving spheres” as the band modestly put it. These gates and temples are short interludes, mostly instrumental, that range from one-minute to three-minutes long. A long, blackened death voyage awaits once the mysteries of the temple are uncovered. Essentially, the album comes in threes with an epic 10+ minute track being bookended by a “temple” and “gate.” Take away the interludes and you’ve still got 83 minutes of similar sounding blackened-death metal. Phew. For the sake of this review, I’m largely going to neglect to discuss the interludes (but not all) — these are often formless and lacking in diversity, sounding too similar and becoming too repetitive to really enhance the flavorsome “metal” moments of this album. Now, to the music. Take sprinklings of Morbid Angel, Carcass, Necrophagia and Candlemass and filter it through a cryptic biblical world and you’ve got Necros Christos. When they’re grooving, layering, and stringing riffs with a playful mix of ’90’s death metal, doom, and progressive metal you’re in for an absolute treat. Take the 12-minute “Seven Altars Burn in Sin” that opens with sullen and crushing doom tones before moving into lick-heavy mid-paced grooves that fan the flames of the burning altar. A reflective mid-song lull parts the burning sea, releasing a grand melodic solo of Kirk Hammett-esque finger-flicking proportions. When songs unravel and mutate — one positive of some of these longer tracks — Necros Christos are at their best. Their more intense, technical ventures into progressive realms serve them much better. Unfortunately, one must wade through the fire and brimstone of a thousand labyrinthine temples and gates to secure the glimmering gold prize. “The Heart of King Solomon in Sorcery” opens with an urgency much needed, and regrettably much lacking, in this album(s). Technical licks and the melodic spurts writhe between Mors Dalos Ra’s deep guttural shouts and growls that carry through the tracks like an omniscient demon. Heavy Morbid Angel-isms are present here, but they’re swept to one side by an inferno of progressive solos that caper through the song with a bluesy edge akin to Heartwork-era Carcass. As with most of the album, the song is three or four minutes too long, trailing out flatly. One thing that stands out is the excellent sounding production. Tracks have such great clarity whilst retaining a crunching, powerful edge. The superb chainsaw shimmer of “Exiled in Transformation” is accompanied by a plodding, heavy-footed dueling groove that is intensified by the clarity and depth of the production. The pinch-harmonics, rumbling blasts, and eerie choral breakthroughs combine excellently to end the song, and – at seven minutes – it ends swiftly and without lingering like a mystical fart. 13-minute closer “In Meditation On The Death Of Christ” is an Immolation-esque track that rumbles menacingly, shooting between sharp, jutting moments of death metal and the crunching repetitiveness of doom. Unfortunately, as is common, the song meanders for too long, losing its potency. The album is so much more focused without the interludes. Yes, removing these completely discards the admirable narrative the band has created, but the album works without them. However, despite more than a few brilliant and creative moments, Domedon is too repetitive and too long to succeed as a unified album. There’s little in the way of differentiation between Temple One and Temple Nine musically. Conceptually and lyrically this may be true, but these elements will always come second to the quality of the music on offer. Because of this, I feel that I can’t give a high score, but don’t let the score put you off. This is one of those albums that doesn’t sit well in any category. AKERBLOGGER ..::TRACK-LIST::.. CD 1 - ITH א 1. Temple I: The Enlightened Will Shine Like The Zohar Of The Sky [Daniel 12:3] 3:01 2. I Am Christ 10:42 3. [And They Call This] Gate: Gate Of Sooun 2:45 4. Temple II: Who Will Get Me A Drink Of Water From The Cistern Of Bethlehem? [2 Samuel 23:15] 1:23 5. Tombstone Chapel 6:01 6. [And They Call This] Gate: Gate Of Damihyron 1:12 7. Temple III: Unless YHVH Had Been My Help, My Soul Would Soon Have Dwelt With Dumah [Psalms 94:17] 0:40 8. He Doth Mourn In Hell 7:11 9. [And They Call This] Gate: Gate Of Aion Tsevaoth 2:00 CD 2 - SETH ב 1. Temple IV: Oracle Of The Man Whose Eye Is Open [Numbers 24:3] 1:37 2. Seven Altars Burn In Sin 12:23 3. [And They Call This] Gate: Gate Of Arba-Hemon 1:00 4. Temple V: בראשית [Genesis 1:1] 1:57 5. Exiled In Transformation 7:04 6. [And They Call This] Gate: Gate Of Behet-Myron 2:00 7. Temple VI: The Weight Of Gold That Came To Solomon In One Year Was 666 Talents Of Gold [1 Kings 10:14] 1:01 8. The Heart Of King Solomon In Sorcery 9:55 9. [And They Call This] Gate: Gate Of Sulam 1:09 CD 3 - TEI טטט 1. Temple VII: They And All That Belonged To Them Went Down Alive Into Sheol [Numbers 16:33] 1:27 2. The Guilt They Bore 7:34 3. [And They Call This] Gate: Gate Of Jehudmijron 1:02 4. Temple VIII: Mount Sinai Was All In Smoke, For YHVH Had Descended Upon It In Fire [Exodus 19:18] 1:15 5. Exodos 10:05 6. [And They Call This] Gate: Gate Of Dimitrijon 1:36 7. Temple IX: A Redeemer Will Come To Zion [Isaiah 59:20] 1:06 8. In Meditation On The Death Of Christ 13:59 9. [And They Call This] Gate: Gate Of Ea-Ōn 2:01 ..::OBSADA::.. The Evil Reverend N. - Guitars Iván Hernández - Drums Peter Habura - Bass Mors Dalos Ra - Vocals, Guitars (electric, acoustic), Keyboards https://www.youtube.com/watch?v=fYECa-FnXcE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-19 10:56:59
Rozmiar: 743.92 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. The name of German black/death metallers Necros Christos has grown to carry respected weight in the underground of recent years, especially since the release of their second LP "Doom of the Occult" in 2011, as recognition for their intelligent and eerie compositions which feed off the recent re-awakening of cavernous, unrepentant sensibilities in the genre. No doubt the trend (if I dare use such a word in this context) has been partly a reaction to the ever-increasing staleness of more commercially minded death metal but the pure artistic merit cannot be ignored - all sounds come and go with the passing of the winds but what sets NC apart is their slower tempos and frequent ethnic instrumental interludes which add a rich flavour to the heavily interwoven, cascading, riffs which form their bulk. Here on lengthy stopgap EP "Nine Graves" the band don’t just merely pick up the pieces from "Doom…" with a package which could comfortably count as a full release - 9 tracks and 40 minutes - they enhance their consistency to release a highly recommended release for fan of what is today’s ‘true’ death metal sound, even more so when one considers that some of these are rerecorded versions of older tracks. Such interludes, of which there are five included here, tread a fine line between being a useful tool for varying a band’s sound and pacing, against disrupting the essential balance and momentum which are crucial to all top extreme metal albums. Those on "Doom…" I felt veered towards the latter at times but on "Nine Graves" the closer proximity of speeds and the excellent Arabic scales and flourishes to the "Temple" interludes are much more of the former. Of the main songs the band veer between slow, “Blessed are the Sick"-styled compositions with the guitars of Mors Dalos Ra and The Evil Reverend N. cleverly intertwining complex patterns atop the deep bass tones of Peter Habura into occasional semi-fast compositions. Like the finest Autopsy material I love how evil the slow, keyboard-backed chorus of "Black Bone Crucifix" sounds; it is stately and ethereal and fully inducing of head-nodding even on my commute listening. "Nine Graves" starts at a quicker pace before slowing to plodding doom territories. Dalos Ra’s gruff, yet decipherable vocals, shine in this one before the song’s latter half is given to slow, highly pertinent dual soloing perfectly befitting the track’s doomed feel. It speaks for the EP’s quality that "Va Koram Do Rex Satan" and "Baptized by the Black Urine of the Deceased" (rerecorded from a 2004 demo version) are the less good of the four main tracks yet which are permeated with mystery and the kind of expertly composed riffs that used to be a metal stock in trade in the late 80s. The Melechesh infused accompaniments, notably "Gate" and "Temple IV" which are full length tracks of their own, take my mind straight to the bustling arid climate of their influence through those ripening heavily plucked, distorted chords and subtle atmospheric backing. Their widespread usage and the expert lead guitar performances certify why Necros Christos alongside notable black/death luminaries of recent years like Grave Miasma and Bölzer at the forefront of yet another wellspring of artistic merit and quality rising from the uncorrupted underground. ThrashManiacAYD ..::TRACK-LIST::.. 1. Temple I 1:43 2. Black Bone Crucifix 7:02 3. Temple II 0:58 4. Va Koram Do Rex Satan 6:40 5. Gate: Solh 5:14 6. Baptized By The Black Urine Of The Deceased 5:50 7. Temple III 1:16 8. Nine Graves 5:06 9. Temple IV 6:31 ..::OBSADA::.. The Reverend N. - Guitars (lead, rhythm) Iván Hernández - Drums, Percussion Mors Dalos Ra - Vocals, Guitars (lead, rhythm), Keyboards, Tanpura Peter Habura - Bass https://www.youtube.com/watch?v=vtjmwZnbtZM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-19 10:38:15
Rozmiar: 94.30 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. The name of German black/death metallers Necros Christos has grown to carry respected weight in the underground of recent years, especially since the release of their second LP "Doom of the Occult" in 2011, as recognition for their intelligent and eerie compositions which feed off the recent re-awakening of cavernous, unrepentant sensibilities in the genre. No doubt the trend (if I dare use such a word in this context) has been partly a reaction to the ever-increasing staleness of more commercially minded death metal but the pure artistic merit cannot be ignored - all sounds come and go with the passing of the winds but what sets NC apart is their slower tempos and frequent ethnic instrumental interludes which add a rich flavour to the heavily interwoven, cascading, riffs which form their bulk. Here on lengthy stopgap EP "Nine Graves" the band don’t just merely pick up the pieces from "Doom…" with a package which could comfortably count as a full release - 9 tracks and 40 minutes - they enhance their consistency to release a highly recommended release for fan of what is today’s ‘true’ death metal sound, even more so when one considers that some of these are rerecorded versions of older tracks. Such interludes, of which there are five included here, tread a fine line between being a useful tool for varying a band’s sound and pacing, against disrupting the essential balance and momentum which are crucial to all top extreme metal albums. Those on "Doom…" I felt veered towards the latter at times but on "Nine Graves" the closer proximity of speeds and the excellent Arabic scales and flourishes to the "Temple" interludes are much more of the former. Of the main songs the band veer between slow, “Blessed are the Sick"-styled compositions with the guitars of Mors Dalos Ra and The Evil Reverend N. cleverly intertwining complex patterns atop the deep bass tones of Peter Habura into occasional semi-fast compositions. Like the finest Autopsy material I love how evil the slow, keyboard-backed chorus of "Black Bone Crucifix" sounds; it is stately and ethereal and fully inducing of head-nodding even on my commute listening. "Nine Graves" starts at a quicker pace before slowing to plodding doom territories. Dalos Ra’s gruff, yet decipherable vocals, shine in this one before the song’s latter half is given to slow, highly pertinent dual soloing perfectly befitting the track’s doomed feel. It speaks for the EP’s quality that "Va Koram Do Rex Satan" and "Baptized by the Black Urine of the Deceased" (rerecorded from a 2004 demo version) are the less good of the four main tracks yet which are permeated with mystery and the kind of expertly composed riffs that used to be a metal stock in trade in the late 80s. The Melechesh infused accompaniments, notably "Gate" and "Temple IV" which are full length tracks of their own, take my mind straight to the bustling arid climate of their influence through those ripening heavily plucked, distorted chords and subtle atmospheric backing. Their widespread usage and the expert lead guitar performances certify why Necros Christos alongside notable black/death luminaries of recent years like Grave Miasma and Bölzer at the forefront of yet another wellspring of artistic merit and quality rising from the uncorrupted underground. ThrashManiacAYD ..::TRACK-LIST::.. 1. Temple I 1:43 2. Black Bone Crucifix 7:02 3. Temple II 0:58 4. Va Koram Do Rex Satan 6:40 5. Gate: Solh 5:14 6. Baptized By The Black Urine Of The Deceased 5:50 7. Temple III 1:16 8. Nine Graves 5:06 9. Temple IV 6:31 ..::OBSADA::.. The Reverend N. - Guitars (lead, rhythm) Iván Hernández - Drums, Percussion Mors Dalos Ra - Vocals, Guitars (lead, rhythm), Keyboards, Tanpura Peter Habura - Bass https://www.youtube.com/watch?v=vtjmwZnbtZM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-19 10:34:42
Rozmiar: 270.79 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Długo oczekiwany debiutancki album kultowego japońskiego zespołu istniejącego od 1994 roku. 11 utworów post-apokaliptycznego i cuchnącego gory grinding death metalu. W składzie m.in. Butcher Analtoshit z legendarnego CLOTTED SYMMETRIC SEXUAL ORGAN (C.S.S.O). Pozycja obowiązkowa dla fanów GENERAL SURGERY, wczesnego CARCASS, DEAD INFECTION, EXHUMED. Ach, Japonia. Kraj Kwitnącej Wiśni i Wschodzącego Słońca, miejsce pełne kosmicznej wręcz technologii, wyobraźni i rysunkowych dzieci skazanych na wykrzywiony kręgosłup. W muzyce metalowej kojarzy się głównie z szybkim molestowaniem gitar, słodziutkich melodyjkach i kiczowatych potworkach, które nigdy nie powinny powstać. Okazuje się jednak, że nie samym cukrem Japonia żyje. Mięso też potrafią przyrządzić. Ponad dwie dekady fani Butcher ABC czekali na pierwszego longplaya ekipy. Wreszcie, konkretnie w listopadzie ubiegłego roku doczekali się. North of Hell zawiera jedenaście kompozycji trwających niecałe czterdzieści minut patologicznej sieczki. Za tę wersję wydania albumu odpowiada Selfmadegod Records. Jeżeli lubisz klimaty pokroju General Surgery albo Dead Infection, to Butcher ABC jest właśnie dla ciebie. Mi osobiście podczas odsłuchu przypominały się też projekty pokroju chicagowskiego Bones. Rzeźniczy hałas najlepiej jest opisać jako wypadową death metalu, crustu i goregrindu. W takiej kolejności. Numery są proste, chamskie i finezyjne niczym podryw metodą kamień-czaszka. Do tego nie ma tu przesadnie zawrotnych temp, blastująca gonitwa też nie pojawia się specjalnie często. North of Hell jest za to pełne bujającego groove’u. Raz jest bardziej punkowo, raz bardziej śmiertelnie, niemniej w obu wersjach Butcher ABC porywa do tańca. Ciężko jest powiedzieć coś więcej, gdyż płyta jest monotematyczna, a numery bardzo podobne. Wyróżnić wśród nich można Join Us…, które jest po prostu wysamplowanym intrem, oraz ostatni North of Hell, który zwalnia do temp już prawie balladowych i zawiera bardzo przyjemną, rock’n’rollową wręcz solówkę. Cała reszta strzałów brzmi pod jedno kopyto. Maximum Rotting Corpse jest trochę szybsze, Death In Hell bardziej panczurowe, ale to by było tyle, jeżeli chodzi o jakieś punkty charakterystyczne. Na szczęście groove nie odpuszcza i non-stop macha łepetyną. North of Hell jest przyjemne do puszczenia gdzieś w tle lub na koncerty. Gdy trzeba się na nim skupić, nagle okazuje się pusty i jednostajny. Ale za to jak brzmi! Syf dźwięku jest fonicznym odpowiednikiem wyciągniętego spod gruzowiska, tygodniowego ścierwa. Ostre mięso gitar, dosadna perkusja, dzikie wokale z okazjonalną, goregrindową spłuczką: to wszystko uszczęśliwi niejednego amatora anatomii DIY. W tych prostych riffach i pląsach jest metoda, choć na dłuższą metę może być irytująca (co jest też przytykiem do czasu trwania materiału). Niemniej jeżeli szukasz nowych piosenek do ubijania kotletów, to warto będzie sprawdzić. Kapitan Bajeczny Butcher ABC is one of those names that seem to have been around for ages, and still it took me until recently to check them out. Wanna know why? Because I found their moniker sound ridiculous, that's why! After checking out this particular album on Youtube, I had to conclude that I was a dumbass for that. Because this stuff kicks ass, dammit! Their style is a tribute to old school death metal and grindcore, sometimes to the point of plagiarism. As a whole their style had me thinking of a cross between "Realm of Chaos" era Bolt Thrower, Coffins, Exhumed, Terrorizer, Divine Eve and even the old Swedish crusty death metal act Comecon's first album. Down tuned chugging alternates with pounding d-beat hammering and furious blasting, with mid tempo parts and some touches of groove added to give it all some variation, to great effect. During their crustier moments they even had me thinking of death/crust bands like Sanctum or Stormcrow, with the vocals reminding me of Death Strike/Master's Paul Speckmann's delivery throughout. The use of a second, down pitched, voice adds to the suspense, with the band being smart enough to not overdo it with this. The songs all have a lot of drive behind them and matters proceed like crazy, leaving the listener not a lot of time to gasp for air between them, until the final track that is. Album closer "North of Hell" is a slower, groovier composition that had me thinking of Cathedral's later work, but on steroids. The production on here is awesome: heavy like a concrete elephant, with all instrumentation clearly audible, even the bass guitar. This production provides the perfect platform to allow the music to hammer the listener into submission. This quite simply is a death/grind maniac's wet dream! As mentioned before, the band borders on plagiarism at times, and even crosses that border at times. Take "Death in Hell", where they borrow the main riff from Celtic Frost's "Morbid Tales". The same happens at the start of "House of Meats", where they recycle Bolt Thrower's legendary "World Eater" opening riff, "Death by Napalm" has a riff from (of course) Napalm Death's "Suffer the Children" and there's a part in "Maximum Rotting Corpse" that I know is by another band, it just doesn't come to mind who right now, and there's even more. The thing is, though, this doesn't feel like plagiarism, it's in tribute of, and this concept has been extended to the artwork (on the European version at least) and song titles. Both album title and cover are (not very subtle) nods to Slayer and their "South of Heaven" album, and in the booklet I find winks and nods all over. There's the Nuclear Death "Bride of Insect" spider, the guy with the voodoo doll from Napalm Death's "Utopia Banished" and the crucified man from Morbid Angel's "Thy Kingdom Come", with each of these acts being name checked in the song titles. Me, being the nerd that I am, I just love this concept and their message is clear: Butcher ABC is a band that consists of fans in the first place, with musicians as second. This is a great release if you're into stuff like Frightmare, General Surgery, Cretin and other bands like that. It contains massive sounding death/grind that is well executed and should be able to satisfy all fans of the style, and for the nerdier types, like me, there's lots of fun to be had with the game of "guess the reference" in the artwork, music and song titles. Recommended! Vaseline1980 ..::TRACK-LIST::.. 1. Join Us... 1:14 2. House Of Meats 5:01 3. Nuclear Death 3:37 4. Maximum Rotting Corpse 3:47 5. Morbid Angel Of Death 3:01 6. Death In Hell 2:44 7. Darkness In The Dark 2:56 8. Vice 3:08 9. ABC Butchers Co., Ltd. 1:42 10. Death By Napalm 3:13 11. North Of Hell (Guest Guitar Solo By Jong Of Fecundation) 8:36 Recorded at Studio ChaosK Inc. in 2014 - 2017. Drums recorded at Studio Revole, Akihabara in 2014. ..::OBSADA::.. Vocals - Nek Otas Bass – Ironakat Obuk Drums - Oasih Otomihsah Guitar, Vocals - Uran Enikes https://www.youtube.com/watch?v=YGLqF5aTbWY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-13 11:12:27
Rozmiar: 96.30 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Długo oczekiwany debiutancki album kultowego japońskiego zespołu istniejącego od 1994 roku. 11 utworów post-apokaliptycznego i cuchnącego gory grinding death metalu. W składzie m.in. Butcher Analtoshit z legendarnego CLOTTED SYMMETRIC SEXUAL ORGAN (C.S.S.O). Pozycja obowiązkowa dla fanów GENERAL SURGERY, wczesnego CARCASS, DEAD INFECTION, EXHUMED. Ach, Japonia. Kraj Kwitnącej Wiśni i Wschodzącego Słońca, miejsce pełne kosmicznej wręcz technologii, wyobraźni i rysunkowych dzieci skazanych na wykrzywiony kręgosłup. W muzyce metalowej kojarzy się głównie z szybkim molestowaniem gitar, słodziutkich melodyjkach i kiczowatych potworkach, które nigdy nie powinny powstać. Okazuje się jednak, że nie samym cukrem Japonia żyje. Mięso też potrafią przyrządzić. Ponad dwie dekady fani Butcher ABC czekali na pierwszego longplaya ekipy. Wreszcie, konkretnie w listopadzie ubiegłego roku doczekali się. North of Hell zawiera jedenaście kompozycji trwających niecałe czterdzieści minut patologicznej sieczki. Za tę wersję wydania albumu odpowiada Selfmadegod Records. Jeżeli lubisz klimaty pokroju General Surgery albo Dead Infection, to Butcher ABC jest właśnie dla ciebie. Mi osobiście podczas odsłuchu przypominały się też projekty pokroju chicagowskiego Bones. Rzeźniczy hałas najlepiej jest opisać jako wypadową death metalu, crustu i goregrindu. W takiej kolejności. Numery są proste, chamskie i finezyjne niczym podryw metodą kamień-czaszka. Do tego nie ma tu przesadnie zawrotnych temp, blastująca gonitwa też nie pojawia się specjalnie często. North of Hell jest za to pełne bujającego groove’u. Raz jest bardziej punkowo, raz bardziej śmiertelnie, niemniej w obu wersjach Butcher ABC porywa do tańca. Ciężko jest powiedzieć coś więcej, gdyż płyta jest monotematyczna, a numery bardzo podobne. Wyróżnić wśród nich można Join Us…, które jest po prostu wysamplowanym intrem, oraz ostatni North of Hell, który zwalnia do temp już prawie balladowych i zawiera bardzo przyjemną, rock’n’rollową wręcz solówkę. Cała reszta strzałów brzmi pod jedno kopyto. Maximum Rotting Corpse jest trochę szybsze, Death In Hell bardziej panczurowe, ale to by było tyle, jeżeli chodzi o jakieś punkty charakterystyczne. Na szczęście groove nie odpuszcza i non-stop macha łepetyną. North of Hell jest przyjemne do puszczenia gdzieś w tle lub na koncerty. Gdy trzeba się na nim skupić, nagle okazuje się pusty i jednostajny. Ale za to jak brzmi! Syf dźwięku jest fonicznym odpowiednikiem wyciągniętego spod gruzowiska, tygodniowego ścierwa. Ostre mięso gitar, dosadna perkusja, dzikie wokale z okazjonalną, goregrindową spłuczką: to wszystko uszczęśliwi niejednego amatora anatomii DIY. W tych prostych riffach i pląsach jest metoda, choć na dłuższą metę może być irytująca (co jest też przytykiem do czasu trwania materiału). Niemniej jeżeli szukasz nowych piosenek do ubijania kotletów, to warto będzie sprawdzić. Kapitan Bajeczny Butcher ABC is one of those names that seem to have been around for ages, and still it took me until recently to check them out. Wanna know why? Because I found their moniker sound ridiculous, that's why! After checking out this particular album on Youtube, I had to conclude that I was a dumbass for that. Because this stuff kicks ass, dammit! Their style is a tribute to old school death metal and grindcore, sometimes to the point of plagiarism. As a whole their style had me thinking of a cross between "Realm of Chaos" era Bolt Thrower, Coffins, Exhumed, Terrorizer, Divine Eve and even the old Swedish crusty death metal act Comecon's first album. Down tuned chugging alternates with pounding d-beat hammering and furious blasting, with mid tempo parts and some touches of groove added to give it all some variation, to great effect. During their crustier moments they even had me thinking of death/crust bands like Sanctum or Stormcrow, with the vocals reminding me of Death Strike/Master's Paul Speckmann's delivery throughout. The use of a second, down pitched, voice adds to the suspense, with the band being smart enough to not overdo it with this. The songs all have a lot of drive behind them and matters proceed like crazy, leaving the listener not a lot of time to gasp for air between them, until the final track that is. Album closer "North of Hell" is a slower, groovier composition that had me thinking of Cathedral's later work, but on steroids. The production on here is awesome: heavy like a concrete elephant, with all instrumentation clearly audible, even the bass guitar. This production provides the perfect platform to allow the music to hammer the listener into submission. This quite simply is a death/grind maniac's wet dream! As mentioned before, the band borders on plagiarism at times, and even crosses that border at times. Take "Death in Hell", where they borrow the main riff from Celtic Frost's "Morbid Tales". The same happens at the start of "House of Meats", where they recycle Bolt Thrower's legendary "World Eater" opening riff, "Death by Napalm" has a riff from (of course) Napalm Death's "Suffer the Children" and there's a part in "Maximum Rotting Corpse" that I know is by another band, it just doesn't come to mind who right now, and there's even more. The thing is, though, this doesn't feel like plagiarism, it's in tribute of, and this concept has been extended to the artwork (on the European version at least) and song titles. Both album title and cover are (not very subtle) nods to Slayer and their "South of Heaven" album, and in the booklet I find winks and nods all over. There's the Nuclear Death "Bride of Insect" spider, the guy with the voodoo doll from Napalm Death's "Utopia Banished" and the crucified man from Morbid Angel's "Thy Kingdom Come", with each of these acts being name checked in the song titles. Me, being the nerd that I am, I just love this concept and their message is clear: Butcher ABC is a band that consists of fans in the first place, with musicians as second. This is a great release if you're into stuff like Frightmare, General Surgery, Cretin and other bands like that. It contains massive sounding death/grind that is well executed and should be able to satisfy all fans of the style, and for the nerdier types, like me, there's lots of fun to be had with the game of "guess the reference" in the artwork, music and song titles. Recommended! Vaseline1980 ..::TRACK-LIST::.. 1. Join Us... 1:14 2. House Of Meats 5:01 3. Nuclear Death 3:37 4. Maximum Rotting Corpse 3:47 5. Morbid Angel Of Death 3:01 6. Death In Hell 2:44 7. Darkness In The Dark 2:56 8. Vice 3:08 9. ABC Butchers Co., Ltd. 1:42 10. Death By Napalm 3:13 11. North Of Hell (Guest Guitar Solo By Jong Of Fecundation) 8:36 Recorded at Studio ChaosK Inc. in 2014 - 2017. Drums recorded at Studio Revole, Akihabara in 2014. ..::OBSADA::.. Vocals - Nek Otas Bass – Ironakat Obuk Drums - Oasih Otomihsah Guitar, Vocals - Uran Enikes https://www.youtube.com/watch?v=YGLqF5aTbWY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-13 11:09:09
Rozmiar: 309.70 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Mnie ten krążek poskładał. Uwielbiam takie granie! Zdaję sobie jednak sprawę z faktu, iż długość płyty i mnogość 'składowych' mogą powodować niestrawność... Niemniej uważam, że warto się pochylić i poświęcić trochę czasu nas ogarnięcie tematu... FA First Fragment was founded in 2007 by Phil Tougas (Chthe'ilist, Atramentus, Funebrarum) & brothers Gabriel Brault-Pilon and David AB. From day one, the trio sought to create a brand of extreme technical death metal that combined counterpoint-based riffing, neoclassical lead guitar work, power metal-inspired passages as well as flamenco & swing sections in a desire to branch out and establish their own unique voice in the Quebec scene. Their critically-acclaimed 2016 debut album "Dasein", released through Unique Leader, built upon the foundation established with the band's notorious EP "The Afterthought Ecstasy", self-released in 2010, Dasein was the culmination of almost 10 years of hard work and dedication to their craft. First Fragment have since honed their craft and perfected their sound through expanding upon their extensive musical influences, further blurring the line between flamenco-inspired technical death metal and neoclassical power metal. The result is "Gloire Éternelle" - an ambitious conceptual album that is unmistakably First Fragment, yet at the same time, impossible to categorize and pigeonhole. Boasting baroque-influenced guitar counterpoint, flamenco sections, unique slap-bass-driven swing grooves (which the band trademarked by name as "swingdowns"), face-ripping lead guitar work and bombastic drumming. Add a highly aggressive dual vocal approach and a lyrical approach soaked in abstract poetry (sung all in french), sprinkle with a ton of fretless bass solos and the result is the ultimate shredfest. A word which may be perceived positively or negatively depending of the listener, but nevertheless, a shredfest with soul, memorability, identity, purpose and conviction. For fans of : Yngwie Malmsteen, Cacophony, Racer X, Spawn of Possession, Capharnaum, Theory In Practice & Necrophagist ..::TRACK-LIST::.. 1. Gloire Éternelle 08:41 2. Solus 04:35 3. La Veuve et Le Martyr 05:37 4. Pantheum 04:36 5. De Chair et de Haine 09:03 6. Sonata en Mi mineur 05:45 7. Ataraxie 05:16 8. Soif Brûlante 06:53 9. In'el 18:54 10. Mort éphémère 02:08 ..::OBSADA::.. David AB - Lead & backing vocals (mids, highs, yells) Phil Tougas - Lead, rhythm & classical guitars, backing vocals (lows, highs, gurgles, yells), keyboards, effects, intros, additional percussions Nick 'Thriller' Miller - Lead & rhythm guitars Dominic 'Forest' Lapointe - Fretless lead bass Nicholas 'Le Fou' Wells - Drums. percussions & additional back vocals (yells, falsettos) Additional musicians : Vincent Savary (Ex-First Fragment) - 2nd bass solo in In’el Steven Henry - Additional back vocals in In’el David AB, Phil Tougas, Nicholas Wells & Steven Henry - Warchoir https://www.youtube.com/watch?v=UrJYC2qgf6E SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-13 10:53:29
Rozmiar: 166.47 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Mnie ten krążek poskładał. Uwielbiam takie granie! Zdaję sobie jednak sprawę z faktu, iż długość płyty i mnogość 'składowych' mogą powodować niestrawność... Niemniej uważam, że warto się pochylić i poświęcić trochę czasu nas ogarnięcie tematu... FA First Fragment was founded in 2007 by Phil Tougas (Chthe'ilist, Atramentus, Funebrarum) & brothers Gabriel Brault-Pilon and David AB. From day one, the trio sought to create a brand of extreme technical death metal that combined counterpoint-based riffing, neoclassical lead guitar work, power metal-inspired passages as well as flamenco & swing sections in a desire to branch out and establish their own unique voice in the Quebec scene. Their critically-acclaimed 2016 debut album "Dasein", released through Unique Leader, built upon the foundation established with the band's notorious EP "The Afterthought Ecstasy", self-released in 2010, Dasein was the culmination of almost 10 years of hard work and dedication to their craft. First Fragment have since honed their craft and perfected their sound through expanding upon their extensive musical influences, further blurring the line between flamenco-inspired technical death metal and neoclassical power metal. The result is "Gloire Éternelle" - an ambitious conceptual album that is unmistakably First Fragment, yet at the same time, impossible to categorize and pigeonhole. Boasting baroque-influenced guitar counterpoint, flamenco sections, unique slap-bass-driven swing grooves (which the band trademarked by name as "swingdowns"), face-ripping lead guitar work and bombastic drumming. Add a highly aggressive dual vocal approach and a lyrical approach soaked in abstract poetry (sung all in french), sprinkle with a ton of fretless bass solos and the result is the ultimate shredfest. A word which may be perceived positively or negatively depending of the listener, but nevertheless, a shredfest with soul, memorability, identity, purpose and conviction. For fans of : Yngwie Malmsteen, Cacophony, Racer X, Spawn of Possession, Capharnaum, Theory In Practice & Necrophagist ..::TRACK-LIST::.. 1. Gloire Éternelle 08:41 2. Solus 04:35 3. La Veuve et Le Martyr 05:37 4. Pantheum 04:36 5. De Chair et de Haine 09:03 6. Sonata en Mi mineur 05:45 7. Ataraxie 05:16 8. Soif Brûlante 06:53 9. In'el 18:54 10. Mort éphémère 02:08 ..::OBSADA::.. David AB - Lead & backing vocals (mids, highs, yells) Phil Tougas - Lead, rhythm & classical guitars, backing vocals (lows, highs, gurgles, yells), keyboards, effects, intros, additional percussions Nick 'Thriller' Miller - Lead & rhythm guitars Dominic 'Forest' Lapointe - Fretless lead bass Nicholas 'Le Fou' Wells - Drums. percussions & additional back vocals (yells, falsettos) Additional musicians : Vincent Savary (Ex-First Fragment) - 2nd bass solo in In’el Steven Henry - Additional back vocals in In’el David AB, Phil Tougas, Nicholas Wells & Steven Henry - Warchoir https://www.youtube.com/watch?v=UrJYC2qgf6E SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-13 10:48:14
Rozmiar: 517.14 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wyziew doskonałości – tylko tak mogę opisać Individual Thought Patterns, piąty album w dziejach Śmierci. Ten uwielbiany przez rzesze zagorzałych miłośników natchnionej death metalowej muzyki krążek to dzieło kompletne, przemyślane od A do Z i dopracowane do najmniejszego szczegółu. Z ekipy nagrywającej doskonały „Human”, oprócz Chucka, pozostał tylko wirtuoz basu Steve DiGiorgio, który poczyna sobie jeszcze śmielej niż na poprzedniej płycie, zachwycając coraz bardziej porąbanymi pomysłami. Posłuchajcie chociażby „Destiny”, „Jealousy”, „The Philosopher” lub numeru tytułowego – czyż to nie prawdziwe cudeńka? Reszta składu to również kolesie doskonale znani w metalowym półświatku. Mr. Hoglan po raz kolejny w swej karierze udowadnia, że jest szalonym wypierdalaką, który za nic ma swój wiek i tuszę. Gra w jego wykonaniu to brutalna poezja, przykład niezwykłego kunsztu i precyzji; szybkie i zarazem majestatyczne pasaże poprzeplatane są masakrycznymi, rozpierdalającymi salwami centralek. Oczywiście na tym możliwości tego jegomościa się nie kończą, bo potrafi także wspaniale wypełnić i te wolniejsze fragmenty. No i te aranżacje – są pojebane niczym rząd IV RP w swym szczytowym momencie! Drugim gitarniakiem na potrzeby sesji został — jak się okazuje wyjątkowo wszechstronny — Andy LaRocque, który swym klasycznym (warsztatowo) opanowaniem świetnie uzupełnia progresywne zapędy Chucka. Odwalił kawał dobrej roboty, a dzięki fantastycznej solówce z „Trapped In A Corner” na stałe zapisał się złotymi zgłoskami w historii Death. Inny skład przełożył się na inne podejście do muzyki, która nie jest przesadnie podobna do tej z „Human” – styl Śmierci został rozwinięty szczególnie poprzez zagęszczenie wszystkich partii w średnich tempach i dokopanie się do olbrzymich pokładów melodii. W ten sposób powstała płyta atrakcyjna w każdej sekundzie trwania – bardzo różnorodna, pomysłowa, pokombinowana, agresywna i bez wątpienia z charakterem. Równie dobrze mogli ją nazwać „The Best Of Death”, bo niczym w soczewce, skupia wszystko, co w tym zespole najlepsze: tempa łamane niczym jeńcy w chińskich obozach pracy, gitarowe rzeźbienie na najwyższym poziomie, doskonale wpasowane wokale... Wszystko! W tekstach Chucka mamy sporo odniesień do irytującej ludzkiej natury oraz zmagań z nieprzychylnie nastawionym otoczeniem - czyli tematy doskonale pasujące do pokręconej muzyki. Brzmienie albumu jest wyśmienite, więc żaden dźwięk wam z tej gmatwaniny nie ucieknie – wiadomo, Morrisound w ze Scottem Burnsem do czegoś zobowiązuje. Individual Thought Patterns to płyta nieprzeciętna w każdym calu, po prostu genialna – taka synteza piękna i brutalności musi dostać maksa! demo I have always been a fan of Death, and like all of their albums from first to last. However, "Individual Thought Patterns" is my personal favorite. While it may not be Death's most progressive album, it is their most technical. However, they do it well. One fatal flaw I have noticed with technical metal bands is that they became slaves to it. They seemingly go out of their way to show it until they almost become too technical for their own good. However, this album keeps its technicality while still progressing. I personally think this is Death's best lineup. As always Chuck Schuldiner is on guitar and vocals. While still maintaining his death growl, he starts to take a higher pitched screaming on this album. His guitar work is amazing as usual. Chuck still plays his death metal riffs, but also shows off his technicality. Some of his most technical riffs are "In Human Form", "Trapped in a Corner" and "Overactive Imagination". Chuck's solos are just superb on this album. Andy LaRocque may take the role of rhythm guitar on this album, but he lays down some very nice ones. He is a great compliment to Chuck and they make some great dual guitar harmonies. Andy does get some solo's on the album, and they are good ones at that! Steve DiGiorgio, playing a fretless bass, really adds another dimension to this album. His jazzy bass lines are heard under the crushing riffs, and besides being superb bass lines it just sounds so cool! "Out of Touch" is a great example as well as, "Mentally Blind". That brings us to Gene Hoglan, "the Atomic Clock". This is a perfect nick name. His technical drumming, at such high speeds, and accuracy are only achieved by a select few. Even his blast beats show some technicality, (he often uses alternating single and double bass hits). His use of double bass is excellent, Hoglan uses it in the actual beat of the song, giving it a great feel. He shows the ability to play technical/complex beats and has a great range of musical styles. Gene can also throw down some mean double bass. Every song for him is gold, but a few prime examples are "Individual Thought Patterns" and "Trapped in a Corner" The standout song on this album is "The Philosopher" their most famous song. However, every song on the album is good. Their may not be a few stand outs, but none of them are weak. While some say this album was the transition from technical inspired death metal to prog metal, and therefore does not feature the best of each. I disagree, I think it displays both technicality and some prog. Overall, a great album with no glaring weak points. Like any Death album, I would avoid if you do not like metal. However, if you do this is an essential! JJLehto ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. Overactive Imagination 2. In Human Form 3. Jealousy 4. Trapped In A Corner 5. Nothing Is Everything 6. Mentally Blind 7. Individual Thought Patterns 8. Destiny 9. Out Of Touch 10. The Philosopher CD 2 [Live In Germany, April 13, 1993]: 1. Leprosy 2. Suicide Machine 3. Living Monstrosity 4. Overactive Imagination 5. Flattening Of Emotions 6. Within The Mind 7. In Human Form 8. Lack Of Comprehension 9. Trapped In A Corner 10. Zombie Ritual 11. The Exorcist [Studio Outtake] ..::OBSADA::.. Chuck Schuldiner - vocals, guitar, co-producer Andy LaRocque - guitar Steve DiGiorgio - bass Gene Hoglan - drums, percussion https://www.youtube.com/watch?v=kxTRo6MxOII SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-11 10:56:22
Rozmiar: 220.21 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wyziew doskonałości – tylko tak mogę opisać Individual Thought Patterns, piąty album w dziejach Śmierci. Ten uwielbiany przez rzesze zagorzałych miłośników natchnionej death metalowej muzyki krążek to dzieło kompletne, przemyślane od A do Z i dopracowane do najmniejszego szczegółu. Z ekipy nagrywającej doskonały „Human”, oprócz Chucka, pozostał tylko wirtuoz basu Steve DiGiorgio, który poczyna sobie jeszcze śmielej niż na poprzedniej płycie, zachwycając coraz bardziej porąbanymi pomysłami. Posłuchajcie chociażby „Destiny”, „Jealousy”, „The Philosopher” lub numeru tytułowego – czyż to nie prawdziwe cudeńka? Reszta składu to również kolesie doskonale znani w metalowym półświatku. Mr. Hoglan po raz kolejny w swej karierze udowadnia, że jest szalonym wypierdalaką, który za nic ma swój wiek i tuszę. Gra w jego wykonaniu to brutalna poezja, przykład niezwykłego kunsztu i precyzji; szybkie i zarazem majestatyczne pasaże poprzeplatane są masakrycznymi, rozpierdalającymi salwami centralek. Oczywiście na tym możliwości tego jegomościa się nie kończą, bo potrafi także wspaniale wypełnić i te wolniejsze fragmenty. No i te aranżacje – są pojebane niczym rząd IV RP w swym szczytowym momencie! Drugim gitarniakiem na potrzeby sesji został — jak się okazuje wyjątkowo wszechstronny — Andy LaRocque, który swym klasycznym (warsztatowo) opanowaniem świetnie uzupełnia progresywne zapędy Chucka. Odwalił kawał dobrej roboty, a dzięki fantastycznej solówce z „Trapped In A Corner” na stałe zapisał się złotymi zgłoskami w historii Death. Inny skład przełożył się na inne podejście do muzyki, która nie jest przesadnie podobna do tej z „Human” – styl Śmierci został rozwinięty szczególnie poprzez zagęszczenie wszystkich partii w średnich tempach i dokopanie się do olbrzymich pokładów melodii. W ten sposób powstała płyta atrakcyjna w każdej sekundzie trwania – bardzo różnorodna, pomysłowa, pokombinowana, agresywna i bez wątpienia z charakterem. Równie dobrze mogli ją nazwać „The Best Of Death”, bo niczym w soczewce, skupia wszystko, co w tym zespole najlepsze: tempa łamane niczym jeńcy w chińskich obozach pracy, gitarowe rzeźbienie na najwyższym poziomie, doskonale wpasowane wokale... Wszystko! W tekstach Chucka mamy sporo odniesień do irytującej ludzkiej natury oraz zmagań z nieprzychylnie nastawionym otoczeniem - czyli tematy doskonale pasujące do pokręconej muzyki. Brzmienie albumu jest wyśmienite, więc żaden dźwięk wam z tej gmatwaniny nie ucieknie – wiadomo, Morrisound w ze Scottem Burnsem do czegoś zobowiązuje. Individual Thought Patterns to płyta nieprzeciętna w każdym calu, po prostu genialna – taka synteza piękna i brutalności musi dostać maksa! demo I have always been a fan of Death, and like all of their albums from first to last. However, "Individual Thought Patterns" is my personal favorite. While it may not be Death's most progressive album, it is their most technical. However, they do it well. One fatal flaw I have noticed with technical metal bands is that they became slaves to it. They seemingly go out of their way to show it until they almost become too technical for their own good. However, this album keeps its technicality while still progressing. I personally think this is Death's best lineup. As always Chuck Schuldiner is on guitar and vocals. While still maintaining his death growl, he starts to take a higher pitched screaming on this album. His guitar work is amazing as usual. Chuck still plays his death metal riffs, but also shows off his technicality. Some of his most technical riffs are "In Human Form", "Trapped in a Corner" and "Overactive Imagination". Chuck's solos are just superb on this album. Andy LaRocque may take the role of rhythm guitar on this album, but he lays down some very nice ones. He is a great compliment to Chuck and they make some great dual guitar harmonies. Andy does get some solo's on the album, and they are good ones at that! Steve DiGiorgio, playing a fretless bass, really adds another dimension to this album. His jazzy bass lines are heard under the crushing riffs, and besides being superb bass lines it just sounds so cool! "Out of Touch" is a great example as well as, "Mentally Blind". That brings us to Gene Hoglan, "the Atomic Clock". This is a perfect nick name. His technical drumming, at such high speeds, and accuracy are only achieved by a select few. Even his blast beats show some technicality, (he often uses alternating single and double bass hits). His use of double bass is excellent, Hoglan uses it in the actual beat of the song, giving it a great feel. He shows the ability to play technical/complex beats and has a great range of musical styles. Gene can also throw down some mean double bass. Every song for him is gold, but a few prime examples are "Individual Thought Patterns" and "Trapped in a Corner" The standout song on this album is "The Philosopher" their most famous song. However, every song on the album is good. Their may not be a few stand outs, but none of them are weak. While some say this album was the transition from technical inspired death metal to prog metal, and therefore does not feature the best of each. I disagree, I think it displays both technicality and some prog. Overall, a great album with no glaring weak points. Like any Death album, I would avoid if you do not like metal. However, if you do this is an essential! JJLehto ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. Overactive Imagination 2. In Human Form 3. Jealousy 4. Trapped In A Corner 5. Nothing Is Everything 6. Mentally Blind 7. Individual Thought Patterns 8. Destiny 9. Out Of Touch 10. The Philosopher CD 2 [Live In Germany, April 13, 1993]: 1. Leprosy 2. Suicide Machine 3. Living Monstrosity 4. Overactive Imagination 5. Flattening Of Emotions 6. Within The Mind 7. In Human Form 8. Lack Of Comprehension 9. Trapped In A Corner 10. Zombie Ritual 11. The Exorcist [Studio Outtake] ..::OBSADA::.. Chuck Schuldiner - vocals, guitar, co-producer Andy LaRocque - guitar Steve DiGiorgio - bass Gene Hoglan - drums, percussion https://www.youtube.com/watch?v=kxTRo6MxOII SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-11 10:52:27
Rozmiar: 721.40 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wznowienie debiutanckiej płyty z 2020 roku + dwie EPki z tego samego okresu. Mroczny hiszpański black/death metal inspirowany przez INCANTATION, ALTARAGE, ANTEDILUVIAN, ABSTRACTER, GRAVE UPHEAVAL! Paragon of Necrotic Origins compile the first sonic manifestations of this deranged duo. The triangular incarnation is formed by "Eilatik", "Shrine" and "Apore Flesh". Time for the levitating flesh of brutalistic debris. Corrosive Death Metal. ..::TRACK-LIST::.. Eilatik 2020 1. Filthmonolotih 2. Unmaga 3. Layering Continuum Unfleshing 4. Crypt 5. Demend Befylan 6. Slidrap Hwearf 7. Engtlant 8. Witnere Shrine 2020 9. Une 10. Finitence 11. Dilution Apore Flesh 2020 12. Apore Flesh 13. Blades Upon 14. Haulth 15. Phleuma (Plant of Torment) https://www.youtube.com/watch?v=J2GkyJLKKSA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-11 10:14:43
Rozmiar: 158.17 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wznowienie debiutanckiej płyty z 2020 roku + dwie EPki z tego samego okresu. Mroczny hiszpański black/death metal inspirowany przez INCANTATION, ALTARAGE, ANTEDILUVIAN, ABSTRACTER, GRAVE UPHEAVAL! Paragon of Necrotic Origins compile the first sonic manifestations of this deranged duo. The triangular incarnation is formed by "Eilatik", "Shrine" and "Apore Flesh". Time for the levitating flesh of brutalistic debris. Corrosive Death Metal. ..::TRACK-LIST::.. Eilatik 2020 1. Filthmonolotih 2. Unmaga 3. Layering Continuum Unfleshing 4. Crypt 5. Demend Befylan 6. Slidrap Hwearf 7. Engtlant 8. Witnere Shrine 2020 9. Une 10. Finitence 11. Dilution Apore Flesh 2020 12. Apore Flesh 13. Blades Upon 14. Haulth 15. Phleuma (Plant of Torment) https://www.youtube.com/watch?v=J2GkyJLKKSA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-11 10:09:49
Rozmiar: 461.87 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Atrae Bilis wciąż mają wiele do zaoferowania! 'Aumicide' jest olbrzymim krokiem w drodze do szczytowej formy zespołu, w drodze na Olimp!!! Like all bands that meld metal’s numerous disparate incarnations, Vancouver's Atræ Bilis are not easily pigeonholed. Death Metal, atmospheric dissonance, tech brutality and much more are all thrown into the Atræ Bilis meat grinder coalescing beautifully and disturbingly into their own signature fusion like a perfectly functioning innovative machine. On new album ‘Aumicide’, the follow up to the band’s full length 2021 debut ‘Apexapien’, Atræ Bilis have taken axiomatic strides in expanding the scope of their elegantly perplexing melange of incinerating invocations. Sounding both crushingly concrete and slickly organic, the band amputates all boundaries, injecting cyberdyne slams, serrated inscrutability and unfettered new magnitudes of vocal abuse. Conceptually as committed as it is musically, ‘Aumicide’ tells of a test specimen subject to experiments in faith removal by intromitting simulations of Hell to sever the self from the multiverse, resulting in the genesis of a new era; an egregore engineered by an absolute godlessness. Produced, engineered, mixed and mastered by Christian Donaldson of Cryptopsy, the massive production on ‘Aumicide’ utterly pulverizes, elevating the Canadian power to uncharted extremities of deadly heaviness. This manifestation results in one of the most singularly ambitious underground releases of 2024, propelling the often backward-looking Death Metal genre unflinchingly into a far more terrifying future. ..::TRACK-LIST::.. 1. Protoxenesis 02:16 2. Hell Simulation 03:51 3. Salted In Stygia 04:04 4. Inward To Abraxas 06:21 5. To Snuff The Spirit Guides 04:14 6. Aumicide 03:08 7. Kingdom Of Cortisol 03:32 8. A Monolith Aflame 04:06 9. Through The Hologram's Cervix 02:29 10. Excruciate Incarnate 06:09 ..::OBSADA::.. Jordan Berglund - Vocals David Stepanavicius - Guitars Luka Govendnik - Drums Miles Morrison - Bass https://www.youtube.com/watch?v=yW-HpjTUE98 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-08 08:37:53
Rozmiar: 94.04 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Atrae Bilis wciąż mają wiele do zaoferowania! 'Aumicide' jest olbrzymim krokiem w drodze do szczytowej formy zespołu, w drodze na Olimp!!! Like all bands that meld metal’s numerous disparate incarnations, Vancouver's Atræ Bilis are not easily pigeonholed. Death Metal, atmospheric dissonance, tech brutality and much more are all thrown into the Atræ Bilis meat grinder coalescing beautifully and disturbingly into their own signature fusion like a perfectly functioning innovative machine. On new album ‘Aumicide’, the follow up to the band’s full length 2021 debut ‘Apexapien’, Atræ Bilis have taken axiomatic strides in expanding the scope of their elegantly perplexing melange of incinerating invocations. Sounding both crushingly concrete and slickly organic, the band amputates all boundaries, injecting cyberdyne slams, serrated inscrutability and unfettered new magnitudes of vocal abuse. Conceptually as committed as it is musically, ‘Aumicide’ tells of a test specimen subject to experiments in faith removal by intromitting simulations of Hell to sever the self from the multiverse, resulting in the genesis of a new era; an egregore engineered by an absolute godlessness. Produced, engineered, mixed and mastered by Christian Donaldson of Cryptopsy, the massive production on ‘Aumicide’ utterly pulverizes, elevating the Canadian power to uncharted extremities of deadly heaviness. This manifestation results in one of the most singularly ambitious underground releases of 2024, propelling the often backward-looking Death Metal genre unflinchingly into a far more terrifying future. ..::TRACK-LIST::.. 1. Protoxenesis 02:16 2. Hell Simulation 03:51 3. Salted In Stygia 04:04 4. Inward To Abraxas 06:21 5. To Snuff The Spirit Guides 04:14 6. Aumicide 03:08 7. Kingdom Of Cortisol 03:32 8. A Monolith Aflame 04:06 9. Through The Hologram's Cervix 02:29 10. Excruciate Incarnate 06:09 ..::OBSADA::.. Jordan Berglund - Vocals David Stepanavicius - Guitars Luka Govendnik - Drums Miles Morrison - Bass https://www.youtube.com/watch?v=yW-HpjTUE98 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-08 08:33:43
Rozmiar: 323.34 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ten album może powodować wyciek analny!!! Malignancy's new album, …Discontinued, is a post-apocalyptic auditory assault on the listener from beginning to end, capturing all the ingredients of what makes a great, extreme metal album. It was a long wait for a new album, but well worth it, as …Discontinued is without a doubt the best Malignancy album to date. ..::TRACK-LIST::.. 1. Existential Dread 04:13 2. Binary Paradigm 03:04 3. Irradiated Miscreation 03:18 4. Purity of Purpose 03:53 5. Ancillary Biorhythms 04:26 6. Haunted Symmetry 03:30 7. Decomposing Divinity 03:54 8. Oppositional Defiance 04:01 9. Biological Absurdity 02:56 ..::OBSADA::.. Jacob Schmidt - session bass Danny Nelson - vocals Ron Kachnic - guitars Mike Heller - drums https://www.youtube.com/watch?v=Tg71kRKVwAU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-03 19:53:46
Rozmiar: 77.80 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ten album może powodować wyciek analny!!! Malignancy's new album, …Discontinued, is a post-apocalyptic auditory assault on the listener from beginning to end, capturing all the ingredients of what makes a great, extreme metal album. It was a long wait for a new album, but well worth it, as …Discontinued is without a doubt the best Malignancy album to date. ..::TRACK-LIST::.. 1. Existential Dread 04:13 2. Binary Paradigm 03:04 3. Irradiated Miscreation 03:18 4. Purity of Purpose 03:53 5. Ancillary Biorhythms 04:26 6. Haunted Symmetry 03:30 7. Decomposing Divinity 03:54 8. Oppositional Defiance 04:01 9. Biological Absurdity 02:56 ..::OBSADA::.. Jacob Schmidt - session bass Danny Nelson - vocals Ron Kachnic - guitars Mike Heller - drums https://www.youtube.com/watch?v=Tg71kRKVwAU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-03 19:49:05
Rozmiar: 254.27 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
Wznowienie pierwszej deathmetalowej płyty z Rumunii!!! Album oryginalnie wydany w 1996 doczekał się zremasterowanej i ulepszonej wersji. Potęzna porcja klasycznego death metalu z mnóstwem progresywnych wpływów!!! ..::OPIS::.. The first Romanian Death Metal album re-mastered and enhanced! The very first Romanian Death Metal full-length album, initially released in 1996, now re-mastered and enhanced to meet modern standards! If back in the '90's the album was maybe a bit ahead of its times, now we have the proof of how monumental this material was! ULTIMATUM (Timisoara, Romania) released their first and only album “Among Potential States” in 1996. The first of this genre in Romania, the album went beyond the classical Death Metal as members were big fans of Progressive influenced Metal and non-Metal bands at the time. The work embeds progressive elements and keyboard atmospheric themes within metal riffs, to pastel somber or dark passages. Lyrics, mostly inspired from personal experiences and the contemporary frustrating reality, are precisely placed, discoursed and murmured throughout the songs. Music and lyrics symbiose together to enhance some of the many potentials states an individual may go through during life, a journey through discovery, feelings and philosophical interpretation of human behavior. This new release is a reissue of the 1996 material, with remastered tracks to enhance vocals and the overall dynamics. ULTIMATUM members, who kept contact since the disbandment in 1996, chose for this project to not re-record the whole material, but to remain sound judicious within the veins of the 1990’s Metal era, for authenticity and originality. Here's what the band had to say about it: "Our acknowledgement goes to great people that made this project possible and that we were lucky to have around, from our newer producer long time Metal fan Adrian of the underground growing label of Loud Rage Music, to the sound engineering friends Edmond Karban (Hypogrammus) and Cristian Popescu (Sol Faur) of Dor de Duh and Cristian Giorgievici of former Neurotica for the early work on the sound, to the cover design by our old fellow Sever Roman and to all of our supporters and fans that consistently asked questions about ULTIMATUM during the past decades. Here it is, for you to travel 28 years back in time, for a Metal experience still pulsating form ULTIMATUM’s hearts, in its purest state of 1996!" The mid-1990s were a strange time for death metal. Depending on where you look, the genre was either undergoing a flowering renaissance, the codification of a rigid orthodoxy, or a deeply embarrassing capitulation to various styles emerging at the time, obliquely referred to as alt metal….depending on where you look [sic]. Geography matters here. The cradles of Sweden, Tampa, and New York were beginning to dry up (notable exceptions aside). The process of mainstreaming was also running out of road as bigger labels and media outlets lost interest and began diverting their capital to nu metal. But after echoes of the death metal’s initial explosion continued well into the early 2000s. In Europe and South America in particular, a wonderful cultural exchange continued, thanks in no small part to Eastern Europe’s protracted opening up after the Cold War. What followed was a largely overlooked plethora of reinterpretations. Intriguing addendums and footnotes were added to the styles popularised in the early 90s. This small pocket of time is perhaps the closest death metal came to achieving a state of creative stability. This was made possible by the alignment of two important trends. First, a number of smaller artists continuing to work at the genre’s coalface, all with their own unique interpretation of the form. Second, commercial interests left the genre to adapt in relative peace, delaying the heat-death that inevitably follows the presence of excess capital. We should of course note that this was before the combined efforts of Carcass, In Flames, At the Gates, Arch Enemy, and Behemoth made their homogenising effects known well into the next century and the resulting OSDM backlash. But enough of retreading history. Onto the album before us. Ultimatum were one such artist to emerge from the pulsating Petri dish of the mid-90s. This Romanian outfit achieved one full length in their brief original incarnation. As if to carry the baton of Gorguts circa ‘Erosion of Sanity’, 1996’s ‘Among Potential States’ borrows from this form of evolutionary death metal (one hesitates to call it progressive, more on that later), bending the orientation away from sheer darkness and aggression into surrealism and disorientation dripping with mid-90s futurism via liberal use of synths. The latter of which will often replace guitar harmonies, providing a novel legato contrast to the jagged, staccato rhythm guitars. Ultimatum take the percussiveness of early Gorguts and reorganise it into a form of linear thrash, stripping Watchtower back to chromatic and atonal forms. Despite the many references to technical death metal (such as it was at the time), the focus seems to be on providing a solid foundation for the articulation of melody first and foremost, with drums, despite their interruptive nature, pivoting toward back-beats instead of framing the riffs with lyrical patterns and entropic fills. Basic power chord constructions are used as a jumping off point for explorations of creative dissonance, intricate bass melodies (a feature now treated as a hallmark of progressive forms where previously it was simply part of the furniture for cerebral death metal), and wonderfully convoluted detours exploring the intersection of guitars as a source of both melody and percussion. Vocals side with the distinctive rhythmic elements of the music, offering a mid-range bark of hardcore aggression, solidifying the album’s credentials as a critique of life within urbanist sprawls instead of the ambiguities of dark fantasy. Despite the temptation to compare this to explicitly progressive death metal – Pestilence, Death, maybe even Atheist – a more illuminating analysis comes from situating this within the lineage of forward thinking thrash, from DBC, Voivod, Watchtower, through to Obliveon. Despite emerging from the context of death metal as it was in 1996, particularly of a post Gorguts variety, ‘Among Potential States’ is a wonderful handbrake turn for the genre. It leverages the knowledge and techniques developed from death metal to conduct a violent and urgent reappraisal of evolutionary thrash. As a result it is exemplary of the vital yet largely forgotten period of daring suggestions that took place within death metal from about 1994 to the early 2000s, before the genre was once again arrested by surplus capital. 'we hope you die' ..::TRACK-LIST::.. 1. Among Potential States 5:10 2. Judgement Mirror 6:12 3. Decide Your Fate 3:34 4. The Undergod (False Concept Of Submission) 5:20 5. Precious Break (In Balance) 5:42 6. Sickness 5:30 7. Locked Inside The Outside 4:29 8. Commercial Profile 3:25 ..::OBSADA::.. Vocals - Cornel Muntean Guitar - Cristian 'Pisu' Sipos Bass, Keyboards - Ramon Radosav Drums - Ovidiu 'Uțu' Salistean https://www.youtube.com/watch?v=78rnlh9bsW0 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-02 16:08:41
Rozmiar: 93.84 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
Wznowienie pierwszej deathmetalowej płyty z Rumunii!!! Album oryginalnie wydany w 1996 doczekał się zremasterowanej i ulepszonej wersji. Potęzna porcja klasycznego death metalu z mnóstwem progresywnych wpływów!!! ..::OPIS::.. The first Romanian Death Metal album re-mastered and enhanced! The very first Romanian Death Metal full-length album, initially released in 1996, now re-mastered and enhanced to meet modern standards! If back in the '90's the album was maybe a bit ahead of its times, now we have the proof of how monumental this material was! ULTIMATUM (Timisoara, Romania) released their first and only album “Among Potential States” in 1996. The first of this genre in Romania, the album went beyond the classical Death Metal as members were big fans of Progressive influenced Metal and non-Metal bands at the time. The work embeds progressive elements and keyboard atmospheric themes within metal riffs, to pastel somber or dark passages. Lyrics, mostly inspired from personal experiences and the contemporary frustrating reality, are precisely placed, discoursed and murmured throughout the songs. Music and lyrics symbiose together to enhance some of the many potentials states an individual may go through during life, a journey through discovery, feelings and philosophical interpretation of human behavior. This new release is a reissue of the 1996 material, with remastered tracks to enhance vocals and the overall dynamics. ULTIMATUM members, who kept contact since the disbandment in 1996, chose for this project to not re-record the whole material, but to remain sound judicious within the veins of the 1990’s Metal era, for authenticity and originality. Here's what the band had to say about it: "Our acknowledgement goes to great people that made this project possible and that we were lucky to have around, from our newer producer long time Metal fan Adrian of the underground growing label of Loud Rage Music, to the sound engineering friends Edmond Karban (Hypogrammus) and Cristian Popescu (Sol Faur) of Dor de Duh and Cristian Giorgievici of former Neurotica for the early work on the sound, to the cover design by our old fellow Sever Roman and to all of our supporters and fans that consistently asked questions about ULTIMATUM during the past decades. Here it is, for you to travel 28 years back in time, for a Metal experience still pulsating form ULTIMATUM’s hearts, in its purest state of 1996!" The mid-1990s were a strange time for death metal. Depending on where you look, the genre was either undergoing a flowering renaissance, the codification of a rigid orthodoxy, or a deeply embarrassing capitulation to various styles emerging at the time, obliquely referred to as alt metal….depending on where you look [sic]. Geography matters here. The cradles of Sweden, Tampa, and New York were beginning to dry up (notable exceptions aside). The process of mainstreaming was also running out of road as bigger labels and media outlets lost interest and began diverting their capital to nu metal. But after echoes of the death metal’s initial explosion continued well into the early 2000s. In Europe and South America in particular, a wonderful cultural exchange continued, thanks in no small part to Eastern Europe’s protracted opening up after the Cold War. What followed was a largely overlooked plethora of reinterpretations. Intriguing addendums and footnotes were added to the styles popularised in the early 90s. This small pocket of time is perhaps the closest death metal came to achieving a state of creative stability. This was made possible by the alignment of two important trends. First, a number of smaller artists continuing to work at the genre’s coalface, all with their own unique interpretation of the form. Second, commercial interests left the genre to adapt in relative peace, delaying the heat-death that inevitably follows the presence of excess capital. We should of course note that this was before the combined efforts of Carcass, In Flames, At the Gates, Arch Enemy, and Behemoth made their homogenising effects known well into the next century and the resulting OSDM backlash. But enough of retreading history. Onto the album before us. Ultimatum were one such artist to emerge from the pulsating Petri dish of the mid-90s. This Romanian outfit achieved one full length in their brief original incarnation. As if to carry the baton of Gorguts circa ‘Erosion of Sanity’, 1996’s ‘Among Potential States’ borrows from this form of evolutionary death metal (one hesitates to call it progressive, more on that later), bending the orientation away from sheer darkness and aggression into surrealism and disorientation dripping with mid-90s futurism via liberal use of synths. The latter of which will often replace guitar harmonies, providing a novel legato contrast to the jagged, staccato rhythm guitars. Ultimatum take the percussiveness of early Gorguts and reorganise it into a form of linear thrash, stripping Watchtower back to chromatic and atonal forms. Despite the many references to technical death metal (such as it was at the time), the focus seems to be on providing a solid foundation for the articulation of melody first and foremost, with drums, despite their interruptive nature, pivoting toward back-beats instead of framing the riffs with lyrical patterns and entropic fills. Basic power chord constructions are used as a jumping off point for explorations of creative dissonance, intricate bass melodies (a feature now treated as a hallmark of progressive forms where previously it was simply part of the furniture for cerebral death metal), and wonderfully convoluted detours exploring the intersection of guitars as a source of both melody and percussion. Vocals side with the distinctive rhythmic elements of the music, offering a mid-range bark of hardcore aggression, solidifying the album’s credentials as a critique of life within urbanist sprawls instead of the ambiguities of dark fantasy. Despite the temptation to compare this to explicitly progressive death metal – Pestilence, Death, maybe even Atheist – a more illuminating analysis comes from situating this within the lineage of forward thinking thrash, from DBC, Voivod, Watchtower, through to Obliveon. Despite emerging from the context of death metal as it was in 1996, particularly of a post Gorguts variety, ‘Among Potential States’ is a wonderful handbrake turn for the genre. It leverages the knowledge and techniques developed from death metal to conduct a violent and urgent reappraisal of evolutionary thrash. As a result it is exemplary of the vital yet largely forgotten period of daring suggestions that took place within death metal from about 1994 to the early 2000s, before the genre was once again arrested by surplus capital. 'we hope you die' ..::TRACK-LIST::.. 1. Among Potential States 5:10 2. Judgement Mirror 6:12 3. Decide Your Fate 3:34 4. The Undergod (False Concept Of Submission) 5:20 5. Precious Break (In Balance) 5:42 6. Sickness 5:30 7. Locked Inside The Outside 4:29 8. Commercial Profile 3:25 ..::OBSADA::.. Vocals - Cornel Muntean Guitar - Cristian 'Pisu' Sipos Bass, Keyboards - Ramon Radosav Drums - Ovidiu 'Uțu' Salistean https://www.youtube.com/watch?v=78rnlh9bsW0 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-02 16:05:11
Rozmiar: 289.51 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 5 utworów szorskiego undergroundowego death metalu w wykonaniu byłych i obecnych muzyków IMMOLATION, GOREAPHOBIA, CRUCIFIER... Gościnnie w nagraniach udział wziął Clive Jones z legendarnego occult rock'owego zespołu lat '70-tych - BLACK WIDOW! Masada's "Hideous Rot" mCD will be one of those love it or hate it releases. Personally, I love it… er… for the most part at least. The disc contains 3 new tracks as well as the 2 "Suffer Mental Decay" demo tracks from 2011, all delivered by an all-star lineup. Yeah, it's no secret that this band features members who were involved with Immolation, Goreaphobia, and Crucifier, but what's interesting is that the music is actually quite different. Granted, the 15 minutes or so of material presented here is not a lot of meat to chew, but it's enough to get an idea of what they're going for. "Hideous Rot" is semi-technical, semi-prog death metal (ie. it's not the typical blast beat death metal of today) filled with memorable riffs, weird harmonies, and a genuine old school feel. The tunes range from slow to fast but they generally hover in that perfect mid-paced zone -- chugging along. The vocals are the standard death metal growl, but there is some layered weirdness thrown in for good measure, adding the whole vibe of things. On a whole, imagine Death meets Gorguts meets Pestilence meets Morgoth and you have Masada. That's 4 out of the 5 tracks. The oddball on this release is by far the instrumental flute track, "Fluteotherapy," delivered by the legendary Clive Jones from Black Widow. Yeah, the "Come to the Sabbat" Black Widow! Yeah, it's weird, it's out of place, and it's not death metal… but you know what, I actually love it! Unfortunately, I think I'm in the minority as many of metalheads out there probably won't, but to each his own I guess. Now for the drawbacks… most notably on this one, it's the recording quality. These songs were clearly recorded in a rehearsal room which gives the whole thing a hollow, muddy sound. Don't get me wrong, I love me some dirty underground death metal, but with this type of material, it just doesn't work well. It's unfortunate. I think with the proper recording, this release could be high on everyone's list. But you know what? Despite the recording quality, I can still listen to the actual music… and I want more! Metal Archives ..::TRACK-LIST::.. ..::OBSADA::.. 1. Hideous Cerebral Pulp 2:56 Drums, Vocals - Cazz Grant Guitar [Guitars], Bass - Chris Milewski 2. Fluteotherapy 3:13 Written-By, Performer [Performed By] - Clive Jones 3. Exist To Rot 2:15 Drums, Vocals - Cazz Grant Guitar [Guitars], Bass - Chris Milewski 4. Suffer Mental Decay 2:47 Bass - Matt Dwyer Drums - Craig Smilowski Guitar [Guitars] - Chris Milewski Vocals - Cazz Grant 5. Toxic Unreality 3:39 Bass - Matt Dwyer Drums - Craig Smilowski Guitar [Guitars] - Chris Milewski Vocals - Cazz Grant Tracks 1 & 3 recorded at Fire & Brimstone Studios 3/2013. Tracks 4 & 5 recorded at Rhawn Street Studios 4/2011. https://www.youtube.com/watch?v=QEKe0vc8UR4 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-26 20:39:02
Rozmiar: 34.35 MB
Peerów: 8
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 5 utworów szorskiego undergroundowego death metalu w wykonaniu byłych i obecnych muzyków IMMOLATION, GOREAPHOBIA, CRUCIFIER... Gościnnie w nagraniach udział wziął Clive Jones z legendarnego occult rock'owego zespołu lat '70-tych - BLACK WIDOW! Masada's "Hideous Rot" mCD will be one of those love it or hate it releases. Personally, I love it… er… for the most part at least. The disc contains 3 new tracks as well as the 2 "Suffer Mental Decay" demo tracks from 2011, all delivered by an all-star lineup. Yeah, it's no secret that this band features members who were involved with Immolation, Goreaphobia, and Crucifier, but what's interesting is that the music is actually quite different. Granted, the 15 minutes or so of material presented here is not a lot of meat to chew, but it's enough to get an idea of what they're going for. "Hideous Rot" is semi-technical, semi-prog death metal (ie. it's not the typical blast beat death metal of today) filled with memorable riffs, weird harmonies, and a genuine old school feel. The tunes range from slow to fast but they generally hover in that perfect mid-paced zone -- chugging along. The vocals are the standard death metal growl, but there is some layered weirdness thrown in for good measure, adding the whole vibe of things. On a whole, imagine Death meets Gorguts meets Pestilence meets Morgoth and you have Masada. That's 4 out of the 5 tracks. The oddball on this release is by far the instrumental flute track, "Fluteotherapy," delivered by the legendary Clive Jones from Black Widow. Yeah, the "Come to the Sabbat" Black Widow! Yeah, it's weird, it's out of place, and it's not death metal… but you know what, I actually love it! Unfortunately, I think I'm in the minority as many of metalheads out there probably won't, but to each his own I guess. Now for the drawbacks… most notably on this one, it's the recording quality. These songs were clearly recorded in a rehearsal room which gives the whole thing a hollow, muddy sound. Don't get me wrong, I love me some dirty underground death metal, but with this type of material, it just doesn't work well. It's unfortunate. I think with the proper recording, this release could be high on everyone's list. But you know what? Despite the recording quality, I can still listen to the actual music… and I want more! Metal Archives ..::TRACK-LIST::.. ..::OBSADA::.. 1. Hideous Cerebral Pulp 2:56 Drums, Vocals - Cazz Grant Guitar [Guitars], Bass - Chris Milewski 2. Fluteotherapy 3:13 Written-By, Performer [Performed By] - Clive Jones 3. Exist To Rot 2:15 Drums, Vocals - Cazz Grant Guitar [Guitars], Bass - Chris Milewski 4. Suffer Mental Decay 2:47 Bass - Matt Dwyer Drums - Craig Smilowski Guitar [Guitars] - Chris Milewski Vocals - Cazz Grant 5. Toxic Unreality 3:39 Bass - Matt Dwyer Drums - Craig Smilowski Guitar [Guitars] - Chris Milewski Vocals - Cazz Grant Tracks 1 & 3 recorded at Fire & Brimstone Studios 3/2013. Tracks 4 & 5 recorded at Rhawn Street Studios 4/2011. https://www.youtube.com/watch?v=QEKe0vc8UR4 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-26 20:35:43
Rozmiar: 82.87 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ależ przypierdolili... Bez dwóch zdań! Cudowny balans pomiędzy mięsistą brutalnością, olśniewającą techniką i 'nastrojowymi' melodiami. Niby nic nowego, a jak człowieka poskładało!!! ATRÆ BILIS from Canada are ingesting the best elements of all the styles of death metal and spewing forth an amalgam that turns the genre inside out. There is no template for their kind of music. It's wildly unpredictable but remains coherent and catchy despite it all. It has traces of technical death, brutal death, dark death and even dissonant death, with a tinge of melody and atmosphere to top things off. This is an intense shapeshifter of an album that remains engrossing from start to finish, without losing the core sound and aesthetics. The album feels like an exercise in what's great about the genre without adhering to a particular style for too long and thereby sidestepping its trappings too. 'Divinihility' will mark a new chapter in engaging, furious, forward-thinking death metal that sets the tone for other similar-minded bands on the label such as DEPRAVITY, CUTTERRED FLESH, REPLICANT ..::TRACK-LIST::.. 1. Gnode 01:13 2. Sulphur Curtain 03:26 3. Phantom Veins Trumpet 03:09 4. Ectopian 05:00 5. Upon the Shoulders of Havayoth 04:04 6. A Ceremony of Sectioning 05:09 ..::OBSADA::.. Brendan Campbell - Bass Jordan Berglund - Vocals Luka Govednik - Drums David Stepanavicius - Guitars https://www.youtube.com/watch?v=fPakanoQZLU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-20 17:56:58
Rozmiar: 51.73 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ależ przypierdolili... Bez dwóch zdań! Cudowny balans pomiędzy mięsistą brutalnością, olśniewającą techniką i 'nastrojowymi' melodiami. Niby nic nowego, a jak człowieka poskładało!!! ATRÆ BILIS from Canada are ingesting the best elements of all the styles of death metal and spewing forth an amalgam that turns the genre inside out. There is no template for their kind of music. It's wildly unpredictable but remains coherent and catchy despite it all. It has traces of technical death, brutal death, dark death and even dissonant death, with a tinge of melody and atmosphere to top things off. This is an intense shapeshifter of an album that remains engrossing from start to finish, without losing the core sound and aesthetics. The album feels like an exercise in what's great about the genre without adhering to a particular style for too long and thereby sidestepping its trappings too. 'Divinihility' will mark a new chapter in engaging, furious, forward-thinking death metal that sets the tone for other similar-minded bands on the label such as DEPRAVITY, CUTTERRED FLESH, REPLICANT ..::TRACK-LIST::.. 1. Gnode 01:13 2. Sulphur Curtain 03:26 3. Phantom Veins Trumpet 03:09 4. Ectopian 05:00 5. Upon the Shoulders of Havayoth 04:04 6. A Ceremony of Sectioning 05:09 ..::OBSADA::.. Brendan Campbell - Bass Jordan Berglund - Vocals Luka Govednik - Drums David Stepanavicius - Guitars https://www.youtube.com/watch?v=fPakanoQZLU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-20 17:53:38
Rozmiar: 177.55 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Drugi album morderczej załogi z Kraju Basków grającej mroczny i potężny black/doom/death inspirowany przez MORBID ANGEL, IMPETUOUS RITUAL, INCANTATION. NUCLEAR WINTER RECORDS, in conspiracy with Sentient Ruin and Goat Throne, is proud to present PESTILENGTH's highly anticipated second album, Basom Gryphos, on CD, vinyl LP, and cassette tape formats. NUCLEAR WINTER will release the CD version; the vinyl version will be co-released with Sentient Ruin, while the tape version will be co-released with Goat Throne. Beginning in 2018, the anonymous duo of PESTILENGTH from the Basque Country (Spain) emerged and deciphered a contemporary-yet-classic vision of a language for what is called corrosive death metal. Formed by M., he decided to entangle all the knowledge acquired from the several layers of extreme music he was a part of. Although not least, a longtime friend named N. was invited to join perspectives and be a purveyor of his expertise behind percussive tools. Thus, two stalking monoliths of horror. Once maneuvered some songs, PESTILENGTH recorded a single and demo in 2019. Soon after came a few eclectic singles and demos, showing the audience they embrace multiple sonic landscapes but never forgetting about the thunderous, murky, rusted, and suffocating carnage of extreme sounds. At the dawn of 2020, Eilatik was PESTILENGTH's first full-length approach. This kept listeners still and staring into the void. Said NoCleanSinging.com, "...maniacally brutal in its drum-blasting, scalding in the acidic, throat-constricted intensity of its vocals, and absolutely vicious at all times. It rips and tears in a frenzy, and pounds without mercy or remorse." By the end of 2020, the path of the band was solid and obtained a worldwide attention among labels, blogs, and musicians. In addition, before the whirlwind to be Basom Gryphos, PESTILENGTH released the EP Apore Flesh, which was enthusiastically acclaimed by Leviathan's Jef Whitehead, stating this: "PESTILENGTH's expressions reach far beyond the world of copycats of the 'underground'...khaotick shards of thought provoking metalz of dementia..." The unstoppable craftmanship of the band also had time to release a split CD with Mexican band Reverence To Paroxysm. In the year 2021, PESTILENGTH's sophomore album, Basom Gryphos, was recorded in August under the dome of Eclectic Studios and mixed & mastered by X. The eight new songs entwine a superlative maelstrom of unbeing, a built creature under the prism of M. where textures of brutality and blasting incantations reflect on the cover art by Namurian Visions. The usual mix of Old English lyrics is still used in the album; such phonetics were also assisted by the lyrics on "Tephra Codex" with the collaboration of Portal's The Curator. In sum, a titanic and monstruous offering, PESTILENGTH's best aural torture. "Pestilength have concocted an immense detonation of swarming, all-engulfing, corrosive Death Metal mastery here, with eight oppressive, suffocating exhibits of billowing nihilism.." Swallowed in Black. ..::TRACK-LIST::.. 1. Tamm 04:07 2. Engtlant Suhb 04:30 3. Phorme 04:03 4. Thelegm 06:25 5. Tephra Codex 05:40 6. Exertion 04:40 7. Chrome 03:09 8. Vexed 03:31 ..::OBSADA::.. M - Guitar, bass and vocals N - Drums and percussion https://www.youtube.com/watch?v=F8brccCUgek SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-17 17:12:53
Rozmiar: 87.29 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Drugi album morderczej załogi z Kraju Basków grającej mroczny i potężny black/doom/death inspirowany przez MORBID ANGEL, IMPETUOUS RITUAL, INCANTATION. NUCLEAR WINTER RECORDS, in conspiracy with Sentient Ruin and Goat Throne, is proud to present PESTILENGTH's highly anticipated second album, Basom Gryphos, on CD, vinyl LP, and cassette tape formats. NUCLEAR WINTER will release the CD version; the vinyl version will be co-released with Sentient Ruin, while the tape version will be co-released with Goat Throne. Beginning in 2018, the anonymous duo of PESTILENGTH from the Basque Country (Spain) emerged and deciphered a contemporary-yet-classic vision of a language for what is called corrosive death metal. Formed by M., he decided to entangle all the knowledge acquired from the several layers of extreme music he was a part of. Although not least, a longtime friend named N. was invited to join perspectives and be a purveyor of his expertise behind percussive tools. Thus, two stalking monoliths of horror. Once maneuvered some songs, PESTILENGTH recorded a single and demo in 2019. Soon after came a few eclectic singles and demos, showing the audience they embrace multiple sonic landscapes but never forgetting about the thunderous, murky, rusted, and suffocating carnage of extreme sounds. At the dawn of 2020, Eilatik was PESTILENGTH's first full-length approach. This kept listeners still and staring into the void. Said NoCleanSinging.com, "...maniacally brutal in its drum-blasting, scalding in the acidic, throat-constricted intensity of its vocals, and absolutely vicious at all times. It rips and tears in a frenzy, and pounds without mercy or remorse." By the end of 2020, the path of the band was solid and obtained a worldwide attention among labels, blogs, and musicians. In addition, before the whirlwind to be Basom Gryphos, PESTILENGTH released the EP Apore Flesh, which was enthusiastically acclaimed by Leviathan's Jef Whitehead, stating this: "PESTILENGTH's expressions reach far beyond the world of copycats of the 'underground'...khaotick shards of thought provoking metalz of dementia..." The unstoppable craftmanship of the band also had time to release a split CD with Mexican band Reverence To Paroxysm. In the year 2021, PESTILENGTH's sophomore album, Basom Gryphos, was recorded in August under the dome of Eclectic Studios and mixed & mastered by X. The eight new songs entwine a superlative maelstrom of unbeing, a built creature under the prism of M. where textures of brutality and blasting incantations reflect on the cover art by Namurian Visions. The usual mix of Old English lyrics is still used in the album; such phonetics were also assisted by the lyrics on "Tephra Codex" with the collaboration of Portal's The Curator. In sum, a titanic and monstruous offering, PESTILENGTH's best aural torture. "Pestilength have concocted an immense detonation of swarming, all-engulfing, corrosive Death Metal mastery here, with eight oppressive, suffocating exhibits of billowing nihilism.." Swallowed in Black. ..::TRACK-LIST::.. 1. Tamm 04:07 2. Engtlant Suhb 04:30 3. Phorme 04:03 4. Thelegm 06:25 5. Tephra Codex 05:40 6. Exertion 04:40 7. Chrome 03:09 8. Vexed 03:31 ..::OBSADA::.. M - Guitar, bass and vocals N - Drums and percussion https://www.youtube.com/watch?v=F8brccCUgek SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-17 17:09:11
Rozmiar: 282.30 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Do czwartej płyty tj. do „Aggressive Measures” łykałem każdą płytę holenderskiego SINISTER bez popity, ponieważ bardzo podobał mi się Death Metal w ich wykonaniu. Niestety w pewnym okresie działalności zespołu można było dostrzec spadek formy Holendrów, spowodowany rzekomo ciągłymi nieporozumieniami, zmianami składu i rogaty jeszcze wie czym. Co najistotniejsze owocem całej tej sytuacji były marne dwie płyty, które nie miały już niestety tego kopa, charakterystycznego dla wcześniejszych dokonań zespołu. Mając na uwadze powyższe, informację o zakończeniu działalności zespołu przyjąłem z pełnym zrozumieniem, co niewątpliwie wynikało również z przekonania, że dalsze funkcjonowanie zespołu w tamtym składzie i w takiej formie mogło oznaczać jedynie jeszcze większą jego kompromitację. Jakież było moje zdziwienie, gdy dowiedziałem się, że SINISTER jednak nie został pogrzebany na wieki, a o jego zmartwychwstaniu miał świadczyć nowy album, nagrany w zmienionym składzie. Z oczywistych względów przed odsłuchaniem tej płyty towarzyszyły mi mieszane uczucia – z jednej strony cieszyłem się, że będę mógł ponownie usłyszeć materiał nagrany przez tak zasłużony zespół, z drugiej natomiast obawiałem się, że już całkiem stracę zaufanie do chłopaków w sytuacji, gdyby płyta okazałaby się zwykłymi wymiocinami. Dziś po przesłuchaniu płyty wiem jak bardzo się myliłem, przez co chylę czoła i przepraszam zespół za chwilę zwątpienia w siłę jego rażenia. Muzyka zawarta na „Afterburner” to 8 utworów ociekających czystym, masakrującym oraz kopiącym w dupę Death Metalem, na który składają się huraganowe nawałnice, połączone licznymi zwolnieniami, za które tak bardzo lubiłem SINISTER, a których brakowało na ostatnich płytach Holendrów. Cechy charakterystyczne tej płyty to: potężne brzmienie, gitary tnące bez litości, wokal z piekła rodem oraz gary wypruwające wnętrzności, a wszystko to podane w taki sposób, aby zbytnio nie zanudzić słuchacza. Istotne jest również to, że przy całym tym brutalnym przekazie muzycy potrafili uniknąć bezpłciowej łupaniny, co czyni ten album charakterystycznie melodyjnym. Reasumując nowa płyta SINISTER „Afterburner” to czyste Death Metalowe piekło, bardzo charakterystyczne dla tego zespołu i choć nie wymyślono tu nic nowego to jednak takich płyt miło się słucha i jeśli ktoś zastanawia się czy ją zdobyć to szczerze polecam. P.S. Przy goleniu polecam utwór tytułowy Diabeł „Afterburner” wita nas solidnie trzepiącym kawałkiem 'The Grey Massacre’, którego nazwa idealnie oddaje to co w nim słyszymy. Nasz umysł zostaje przepuszczony przez gęste sito ostrych jak brzytwa blastów, łamanych temp i rozwrzeszczanych na slayerowską modłę gitar. Także już w pierwszym kawałku zdecydowanie bardziej słyszalny jest bas, czego brakowało na „Aggressive Measures”. Partie grane przez Alexa Paula nie dudnią i nie zlewają się z wiosłami, przyjemnie mrucząc, bądź agresywnie biczując jak choćby w 'Altruistic Suicide’. Pozytywne zmiany zaszły też jeżeli chodzi o gitary, których ścieżki nabrały bardziej thrashowego charakteru (’Afterburner’), epickiej melodyki (mandolinowe kostkowanie w 'Flesh Of The Servant’, bridge w 'Men Down’) i jeszcze wolniejszego i cięższego groove’u (’Presage Of The Mindless’). Dodatkowo ciekawym zabiegiem jest wprowadzenie sampli z głosem speakera wiadomości (’Afterburner’) czy cytatami generała George’a Pattona (’Men Down’), podkreślającymi wydźwięk oszczędnych, ale mocnych tekstów. Jednak to co na „Afterburnerze” jest najciekawsze to zmiany w składzie zespołu. I tak Aad Kloosterwaard pełniący dotychczas rolę perkmana, wskoczył ze swoim gradłowym growlem za statyw mikrofonu, za garami zasiadł Paul Beltman, a wioślarza zastąpił… dotychczasowy basista Sinister Alex Paul, nagrywając zarówno ścieżki elektryków jak i niskich tonów. Co ciekawe, zmiany w line-upie nie tylko nie zmieniły oryginalnego brzmienia kapeli, lecz wzbogaciły je o zapożyczone z innych gatunków elementy. Fenomenem całej sytuacji jest fakt, że pomimo mniejszego blastowania i większego rozbujania utworów, „Afterburner” jest kwintesencją tego, co w death metalu najlepsze. Materonin After an almost 3 years absence of the international extreme metal scene Holland's longest running death metal institution returns with a rejuvenated line-up and a new record. Founding member Aad Kloosterwaard (also in Blastcorps and Infinited Hate), now on vocals, assembled a new line-up together with bassist-turned-guitarist Alex Paul (who's been in the band since '98), Paul Beltman (drums, ex-Judgement Day) and newly recruited bassist Bas van den Bogaard. "Afterburner" isn't the fastest, most technical release to date - but as a pure, slightly old school oriented offering it holds up very well to what other bands are releasing these days. The faster cuts such as 'The Grey Massacre', 'Altruistic Suicide', 'Men Down' or 'The Riot Crossfire' alternate beautifully with mid-tempo tracks like 'Presage Of the Mindless' and 'Flesh Of the Servant'. Kloosterwaard's debut behind the mic is a good one, he might not possess the most menacing or lowest grunt in the business but it serves its purpose well. Beltman's work behind the kit is incredible as he gives the songs the necessary punch and technical edge. In its fast sections the record reminds a bit of Malevolent Creation ("Will to Kill", "Warkult") while Autopsy can be heard in its doom pieces. Production courtesy of Andy Classen and his acclaimed Stage One Studio (Occult, Dew-Scented, Krisiun) is everything an extreme metal fan could dream of. Sinister have definitely delivered an admirable comeback album here that will appeal to their old fans as much as their new devotees. Masterful Magazine ..::TRACK-LIST::.. 1. The Grey Massacre 4:17 2. Altruistic Suicide 5:15 3. Men Down 6:02 4. Afterburner 4:55 5. Presage Of The Mindless 7:38 6. Into Submission 5:17 7. The Riot Crossfire 3:50 8. Flesh Of The Servant 7:48 ..::OBSADA::.. Aad Kloosterwaard - Vocals Alex Paul - Guitar Paul Beltman - Drums Bas van den Bogaard - Bass https://www.youtube.com/watch?v=PuFMoBUfzlE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-17 16:34:35
Rozmiar: 103.44 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Do czwartej płyty tj. do „Aggressive Measures” łykałem każdą płytę holenderskiego SINISTER bez popity, ponieważ bardzo podobał mi się Death Metal w ich wykonaniu. Niestety w pewnym okresie działalności zespołu można było dostrzec spadek formy Holendrów, spowodowany rzekomo ciągłymi nieporozumieniami, zmianami składu i rogaty jeszcze wie czym. Co najistotniejsze owocem całej tej sytuacji były marne dwie płyty, które nie miały już niestety tego kopa, charakterystycznego dla wcześniejszych dokonań zespołu. Mając na uwadze powyższe, informację o zakończeniu działalności zespołu przyjąłem z pełnym zrozumieniem, co niewątpliwie wynikało również z przekonania, że dalsze funkcjonowanie zespołu w tamtym składzie i w takiej formie mogło oznaczać jedynie jeszcze większą jego kompromitację. Jakież było moje zdziwienie, gdy dowiedziałem się, że SINISTER jednak nie został pogrzebany na wieki, a o jego zmartwychwstaniu miał świadczyć nowy album, nagrany w zmienionym składzie. Z oczywistych względów przed odsłuchaniem tej płyty towarzyszyły mi mieszane uczucia – z jednej strony cieszyłem się, że będę mógł ponownie usłyszeć materiał nagrany przez tak zasłużony zespół, z drugiej natomiast obawiałem się, że już całkiem stracę zaufanie do chłopaków w sytuacji, gdyby płyta okazałaby się zwykłymi wymiocinami. Dziś po przesłuchaniu płyty wiem jak bardzo się myliłem, przez co chylę czoła i przepraszam zespół za chwilę zwątpienia w siłę jego rażenia. Muzyka zawarta na „Afterburner” to 8 utworów ociekających czystym, masakrującym oraz kopiącym w dupę Death Metalem, na który składają się huraganowe nawałnice, połączone licznymi zwolnieniami, za które tak bardzo lubiłem SINISTER, a których brakowało na ostatnich płytach Holendrów. Cechy charakterystyczne tej płyty to: potężne brzmienie, gitary tnące bez litości, wokal z piekła rodem oraz gary wypruwające wnętrzności, a wszystko to podane w taki sposób, aby zbytnio nie zanudzić słuchacza. Istotne jest również to, że przy całym tym brutalnym przekazie muzycy potrafili uniknąć bezpłciowej łupaniny, co czyni ten album charakterystycznie melodyjnym. Reasumując nowa płyta SINISTER „Afterburner” to czyste Death Metalowe piekło, bardzo charakterystyczne dla tego zespołu i choć nie wymyślono tu nic nowego to jednak takich płyt miło się słucha i jeśli ktoś zastanawia się czy ją zdobyć to szczerze polecam. P.S. Przy goleniu polecam utwór tytułowy Diabeł „Afterburner” wita nas solidnie trzepiącym kawałkiem 'The Grey Massacre’, którego nazwa idealnie oddaje to co w nim słyszymy. Nasz umysł zostaje przepuszczony przez gęste sito ostrych jak brzytwa blastów, łamanych temp i rozwrzeszczanych na slayerowską modłę gitar. Także już w pierwszym kawałku zdecydowanie bardziej słyszalny jest bas, czego brakowało na „Aggressive Measures”. Partie grane przez Alexa Paula nie dudnią i nie zlewają się z wiosłami, przyjemnie mrucząc, bądź agresywnie biczując jak choćby w 'Altruistic Suicide’. Pozytywne zmiany zaszły też jeżeli chodzi o gitary, których ścieżki nabrały bardziej thrashowego charakteru (’Afterburner’), epickiej melodyki (mandolinowe kostkowanie w 'Flesh Of The Servant’, bridge w 'Men Down’) i jeszcze wolniejszego i cięższego groove’u (’Presage Of The Mindless’). Dodatkowo ciekawym zabiegiem jest wprowadzenie sampli z głosem speakera wiadomości (’Afterburner’) czy cytatami generała George’a Pattona (’Men Down’), podkreślającymi wydźwięk oszczędnych, ale mocnych tekstów. Jednak to co na „Afterburnerze” jest najciekawsze to zmiany w składzie zespołu. I tak Aad Kloosterwaard pełniący dotychczas rolę perkmana, wskoczył ze swoim gradłowym growlem za statyw mikrofonu, za garami zasiadł Paul Beltman, a wioślarza zastąpił… dotychczasowy basista Sinister Alex Paul, nagrywając zarówno ścieżki elektryków jak i niskich tonów. Co ciekawe, zmiany w line-upie nie tylko nie zmieniły oryginalnego brzmienia kapeli, lecz wzbogaciły je o zapożyczone z innych gatunków elementy. Fenomenem całej sytuacji jest fakt, że pomimo mniejszego blastowania i większego rozbujania utworów, „Afterburner” jest kwintesencją tego, co w death metalu najlepsze. Materonin After an almost 3 years absence of the international extreme metal scene Holland's longest running death metal institution returns with a rejuvenated line-up and a new record. Founding member Aad Kloosterwaard (also in Blastcorps and Infinited Hate), now on vocals, assembled a new line-up together with bassist-turned-guitarist Alex Paul (who's been in the band since '98), Paul Beltman (drums, ex-Judgement Day) and newly recruited bassist Bas van den Bogaard. "Afterburner" isn't the fastest, most technical release to date - but as a pure, slightly old school oriented offering it holds up very well to what other bands are releasing these days. The faster cuts such as 'The Grey Massacre', 'Altruistic Suicide', 'Men Down' or 'The Riot Crossfire' alternate beautifully with mid-tempo tracks like 'Presage Of the Mindless' and 'Flesh Of the Servant'. Kloosterwaard's debut behind the mic is a good one, he might not possess the most menacing or lowest grunt in the business but it serves its purpose well. Beltman's work behind the kit is incredible as he gives the songs the necessary punch and technical edge. In its fast sections the record reminds a bit of Malevolent Creation ("Will to Kill", "Warkult") while Autopsy can be heard in its doom pieces. Production courtesy of Andy Classen and his acclaimed Stage One Studio (Occult, Dew-Scented, Krisiun) is everything an extreme metal fan could dream of. Sinister have definitely delivered an admirable comeback album here that will appeal to their old fans as much as their new devotees. Masterful Magazine ..::TRACK-LIST::.. 1. The Grey Massacre 4:17 2. Altruistic Suicide 5:15 3. Men Down 6:02 4. Afterburner 4:55 5. Presage Of The Mindless 7:38 6. Into Submission 5:17 7. The Riot Crossfire 3:50 8. Flesh Of The Servant 7:48 ..::OBSADA::.. Aad Kloosterwaard - Vocals Alex Paul - Guitar Paul Beltman - Drums Bas van den Bogaard - Bass https://www.youtube.com/watch?v=PuFMoBUfzlE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-17 16:30:42
Rozmiar: 368.86 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. To, czego Chuck Schuldiner dokonał na czwartym albumie Śmierci wspólnie z kumplami z Cynic i Sadus, przechodzi ludzkie pojęcie! Bardzo techniczny i progresywny death metal z jazzowymi wpływami na najwyższym z możliwych poziomie robi wrażenie nawet po ponad dwudziestu latach od premiery, ale nie ma się czemu dziwić, wszak brak tu jakichkolwiek nużących schematów czy miałkich wypełniaczy. Wszystko, co się tu dzieje - a dzieje się naprawdę niemało - ma na celu powalenie słuchacza na kolana i z tego zadania krążek wywiązuje się na tyle dobrze, że już po pierwszym przesłuchaniu inaczej niż z nabożną czcią doń się nie podchodzi. Każdy, nawet najmniejszy element tego dzieła może budzić podziw, a przy tym sprawić ogrom radości. I nieważne, czy chodzi o masakrujące dopierdolenia (Reinert!), tajemniczy klimat czy chwytające za serce melodie. Materiał jest bardzo chwytliwy, łatwy do przyswojenia, co wcale nie przeszkadza temu, żeby pod względem szybkości, intensywności i stopnia zakręcenia przebijał wszystkie poprzednie płyty razem wzięte. Spora w tym zasługa genialnych, zajebiście zróżnicowanych partii perkusji i jej super selektywnego brzmienia. Towarzyszy im odważna (i wyraźna!) gra basu, którego w siedmiu utworach molestuje bardzo dobrze wszystkim znany mistrz Steve DiGiorgio. Tylko w przepięknym instrumentalu „Cosmic Sea” grube struny szarpał Scott Carino, przy czym wyszło mu to co najmniej bardzo dobrze (i pozwoliło załapać się do teledysku „Lack Of Comprehension”). Chwalę sekcję, a grzechem byłoby nie wspomnieć o pracy gitar. Duet Schuldiner-Masvidal wyrzuca z siebie mnóstwo ciekawych riffów, wspaniałych, dopieszczonych do granic możliwości ozdobników i wirtuozerskich solówek. Co do indywidualnych popisów – nie ma aż takiego zagęszczenia, co na „Spiritual Healing”, ale gdy już się trafiają, to wbijają w glebę. Struktury kompozycji są doskonale przemyślane; każdy z muzyków wymiata swoje, co jednak składa się na imponującą, kapitalnie przemyślaną, spójną i porywającą całość. Każdy, absolutnie każdy numer zaskakuje czymś nowym, niespotykanym wcześniej w muzyce Death. Te 34 minuty rozsmarowane po ośmiu znakomitych kawałkach nikomu nie pozwolą się nudzić. Tempa łamią się niczym zapałki pod naporem stada słoni, solówki pojawiają się nie wiadomo skąd i nie wiadomo dokąd odchodzą, a nad wszystkim króluje drapieżny wokal Chucka. Teksty o wydźwięku filozoficznym (Chuck zawsze pisał interesujące liryki i tutaj to idealnie widać) świetnie współgrają z niebanalną muzyką i chociażby dla tego warto się w nie zagłębić. Human jest wart wszelkich pochwał, o czym zaświadczam ja, niżej podpisany i setki tysięcy zadowolonych fanów. Choć to w muzyce rzadko się zdarza, doskonały skład w pełni przełożył się na doskonałą muzykę! 10/10 demo Patrzcie państwo - już mija 8 rok od czasu jak odszedł z tego świata Chuck Schuldiner, jeden z największych death metalowych wizjonerów w tej muzyce. Właściwie każdy uważa tak Death jak i pana S. za ojców chrzestnych "śmierć metalu". Ja jednak uważam trochę inaczej - to prawda Death był jednym z pierwszych śmiercionośnych kapel, ale twórcą tegoż nurtu muzycznego są - jakby nie patrzeć - dziadki z Possessed. Długo się można w sumie spierać o to kto wynalazł to cudo, ale to kiedy indziej - teraz recenzuje platynową płytę Śmierci czyli "Human". W pierwszych latach "życia" Death budził bardziej uśmiech politowania niż jakieś głębokie emocje. "Scream Bloody Gore" i "Leprosy" prezentowały dość żałosne teksty, taką sobie warstwę muzyczną i generalnie przeciętny poziom wykonania. Dopiero na "Spiritual Healing" Chuck nabrał wprawy i zaprezentował muzykę trudniejszą, ale również dojrzalszą niż na dwóch poprzednich krążkach. Jednakże, dopiero na "Human" nowa ekipa Chucka wycisnęła ostatnie poty żeby nakręcić wykurwisty materiał. Postanowił pozbyć się partaczy z poprzednich płyt i zatrudnił samych zawodowców - Steve'a DiGiorgio, Paula Masvidala i Seana Reinerta (odpowiednio gitara basowa, gitara elektryczna i gary). Nie ma już tu gitarowych wpadek, popierdolonych tekstów i prostoty znanych z wcześniejszych "dzieł". Tylko dorosła, pełna emocji płyta, która zadaje bardzo dużo pytań i nie daje zbyt wiele odpowiedzi. Już od pierwszych chwil, gdy słyszymy "Flattening Of Emotions" wiemy, że nie mamy tu do czynienia z byle jakim materiałem - szybki, brutalny a także wypełniony wymienionymi "Emotions" kawałek wprowadza nas w nastrój płyty. Właściwie, każdy kawałek jest doszlifowany do perfekcji - nie ma tu źle dobranego riffu i nie pasującego tekstu. Wystarczy wymienić takie "smakołyki" jak wspomniany "Flattening Of Emotions", "Together As One", "Lack Of Comprehension" i "Cosmic Sea" by zobaczyć co to znaczy rozpierdol. Nie jest to typowy amerykański bełkot a la Immolation czy Vital Remains tu jest technika wszystko się klei ze sobą. Taaa, "Human" to istne dzieło sztuki w świecie death metalowym, ale nawet ci co lubią thrash metal coś znajdą tu dla siebie bo materiał jest naprawdę brutalny, ale przy okazji technicznie poprawny, bez tępego napierdalania we wszystkie instrumenty a Chuck nie bulgocze jak świnia tylko śpiewa swoim charakterystycznym zachrypiałym growlem. Jest to płyta, której nie trzeba nawet polecać tylko trzeba ją mieć w swojej dyskografii koniecznie i basta. Jędras666 Najlepsza płyta Death to kwestia wybitnie indywidualna, ale jedno jest pewne, "Human" to jedna z tych, która najbardziej przoduje w określeniu jej jako tej "naj-naj" na tle pozostałych. Powód jest banalnie prosty (choć - paradoksalnie - trafny również na następnych płytach), zajebiście przemyślana muzyka (która powstała w zaledwie rok!), duża ilość zmian, a przy tym brak elementów obnażających całość z ekstremy. Coś trzeba jeszcze dodawać w tak wiadomej kwestii? No może "tylko" tyle, że jak na moje oko (czy raczej ucho), "Human" wydaję się być wręcz wzorcowym przykładem, gdzie Schuldiner osiągnął najbardziej wyrównane proporcje pomiędzy techniką a death metalowym łojeniem. Na tym jednak nie koniec niespodzianek, ponieważ "Human" to znacznie wyższa półka niż mógłby to mój dość zwyczajny opis powyżej sugerować! Mowa bowiem o płycie, którą rozpracowuje się przez kilka(naście) podejść i do której - mimo porządnego przekatowania - wciąż wraca się z olbrzymią przyjemnością. Przyczynił się do tego oczywiście mocno odmieniony skład. Z poprzedniej ekipy nie ostał się nikt poza samym Schuldinerem, toteż Chuck zwerbował Seana Reinerta i Paula Masvidala z Cynica oraz większości bardzo dobrze znanego Steve'a DiGiorgio. W dużym skrócie, niezwykle utalentowanych muzyków, którzy na omawianym krążku zaprezentowali zupełnie inny feeling i umiejętności od swoich poprzedników - bardziej techniczne, niekiedy wręcz zahaczające o wpływy jazzowe (choć to drugie to trochę uogólnienie, zwłaszcza w stosunku do wydawnictw Cynic). W każdym razie, muzyka Death stała się dużo bardziej złożona, a przy tym nie straciła na mocy i sile przekazu - efektem chociażby znakomite "Vacant Planets", "Suicide Machine", "See Through Dreams" czy "Flattening Of Emotions". Poza tym, "wszystko po staremu, ale lepiej". Warto jeszcze wspomnieć o najbardziej hiciarskim w tym zestawieniu "Lack Of Comprehension" (gdzie znalazło się też miejsce na zaskakująco spokojne wprowadzenie) oraz instrumentalnym "Cosmic Sea" (ze świetną basową solówką w wykonaniu Scotta Carino) - czyli utworach wybijających się znacznie bardziej ponad normę, nawet jak na Death. No i cóż, podsumowanie może być tylko w tej sytuacji jedno. Dokładniej to, przypomnę to o czym mówiłem na początku recki. Otóż, od "Human" zaczął się najlepszy okres w dyskografii Death, gdzie każda płyta zasługiwała na maksa w ocenie i każda przynosiła spory przełom w twórczości Schuldinera. "Human" to pierwsza z nich, która wywindowała poziom muzyki Chucka na totalne wyżyny. Wystarczy się zresztą pobieżnie wsłuchać jak bardzo do przodu poszła sama realizacja. Trochę subiektywizmu Od tego albumu zaczyna się ten właściwy Death. Na "Human" zespół jeszcze bardziej niż dotychczas komplikuje swoją muzykę, czego efektem jest płyta niezwykle, jak na ówczesny metal ekstremalny, błyskotliwa. Pomogła w tym niewątpliwie kolejna zmiana składu, jaka nastąpiła tuż po pierwszych przymiarkach do nagrania tego longplaya. Dążący do absolutnej perfekcji Chuck Shuldiner, nie po raz pierwszy i nie ostani, skonfliktował się z pozostałymi muzykami, w rezultacie czego musiał stworzyć zespół od podstaw. Propozycję dołączenia do Death przyjęli gitarzysta Paul Masvidal i perkusista Sean Reinert - obaj z właśnie formułującego się Cynic - a także Steve Di Giorgio, wcześniej basista Sadus i Autopsy. Ten ostatni nie dotrwał jednak do końca prac nad albumem i część partii basu w "Cosmic Sea" dograł już jego następca, Scott Carino. Di Giorgio wrócił do zespołu w 1993 roku. Nie ma sensu udawać, że na "Human" nie chodzi głównie o metalowy czad. Ta muzyka to przede wszystkim ciężar, nierzadko opętańcze tempa, miażdżące riffy, potężna sekcja rytmiczna i agresywne wokale, ale wszystko to wykonane zostało z technicznym kunsztem. Trudno nawet powiedzieć, czy Shuldiner faktycznie miał ambicję rozwijania deathmetalowej stylistyki w bardziej ambitnym kierunku, czy wyszło tak nieco przypadkiem - tylko dlatego, że w studiu spotkali się muzycy o ponadprzeciętnych umiejętnościach, których nudziłoby granie bardziej sztampowe. Tak czy inaczej, to progresywne podejście przybiera najmądrzejszą możliwą formę. Nie ma tutaj niepotrzebnego rozciągania utworów i wpychania na siłę mnóstwa niekończących się popisów wirtuozerii. Jak to zatem wygląda? Podstawowe wydanie "Human" to dziewięć ścieżek o długości niewiele ponad pół godziny. Poszczególne kawałki trwają po około cztery minuty, ale cały czas coś się w nich dzieje - nieustanne zmiany motywów, metrum, tempa czy nawet nastroju. Jednocześnie jest to bardzo konkretne i wewnętrznie spójne granie. Dominuje bardzo intensywne, brutalne napieprzanie, ale muzykom zdarza się czasem czymś je przełamać. Najczęściej takim urozmaiceniem są bardziej melodyjne solówki gitarowe, by wymienić tu tylko te z "Together as One" czy "Secret Face". W "Lack of Comprehension" pojawia się nawet subtelne, klimatyczne intro, a "Vacant Planets" zawiera ciekawą część instrumentalną o nieco kosmicznym nastroju. Tego ostatniego jest jeszcze więcej w "Cosmic Sea", który najbardziej odbiega od wyjściowego stylu grupy - to pierwszy instrumental w jej dorobku, wzbogacony atmosferycznymi dźwiękami syntezatora oraz solówką na basie, wyjątkowo melodyjny, choć niepozbawiony ostrzejszych brzmień gitary. Zupełnie innego rodzaju zaskoczeniem jest dołączony na japońskim wydaniu oraz niektórych reedycjach "God of Thunder", zaczerpnięty z repertuaru… Kiss. Okazuje się, że nawet z czegoś tak banalnego i sztampowego można zrobić świetny kawałek. Wystarczyło tylko nadać większego ciężaru oraz brutalności, zachowując rock'n'rollowy luz i przebojowość oryginału, by zabrzmiało to kozacko. Rozszerzone wydania "Human" zawierają też masę demówek (częściowo jeszcze z udziałem basisty Terry'ego Butlera i bębniarza Billa Andrews) oraz instrumentalnych podkładów, ale to już materiał wyłącznie dla największych miłośników Death. Death na "Human" po raz pierwszy w swojej karierze tak dosadnie udowodnił, że nawet tak ciężką i agresywną muzykę, w której chodzi przede wszystkim właśnie o ten ciężar i brutalność, można grać z pewną finezją oraz kreatywnością. Oczywiście, mógłby to być jeszcze lepszy album, gdyby muzyków tak bardzo nie ograniczała metalowa konwencja - szczególnie w kwestii brzmienia / instrumentarium - jednak w ramach tej konwencji trudno byłoby nagrać coś lepszego. Paweł Pałasz ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. Flattening Of Emotions 4:28 2. Suicide Machine 4:23 3. Together As One 4:10 4. Secret Face 4:39 5. Lack Of Comprehension 3:43 6. See Through Dreams 4:39 7. Cosmic Sea 4:27 8. Vacant Planets 3:52 9. God Of Thunder 4:00 CD 2: [Human - Basic Instrumental Studio Tracks] 1. Flattening Of Emotions 4:54 2. Suicide Machine 4:30 3. Together As One 4:14 4. Secret Face 2:02 5. Secret Face - Part 2 2:44 6. Lack Of Comprehension 3:46 7. 'Felt Good' - Studio Snippet 0:14 8. See Through Dreams 1:37 9. See Through Dreams - Part 2 3:03 10. Vacant Planets 3:59 11. Cosmic Sea 2:13 12. Cosmic Sea - Part 2 2:03 13. God Of Thunder 4:05 [Human Demos - March 25, 1991] 14. Flattening Of Emotion 4:26 15. Lack Of Comprehension 3:48 16. Suicide Machine 4:31 17. Together As One 4:10 18. See Through Dreams 4:08 19. Secret Face (Instrumental) 4:48 20. Vacant Planets (Instrumental) 3:59 ..::OBSADA::.. Chuck Schuldiner - wokal i gitara Paul Masvidal - gitara Steve Di Giorgio - gitara basowa Sean Reinert - perkusja Gościnnie: Scott Carino - gitara basowa (7) https://www.youtube.com/watch?v=EzvtfbqJeIY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 7
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 11:09:24
Rozmiar: 251.30 MB
Peerów: 91
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. To, czego Chuck Schuldiner dokonał na czwartym albumie Śmierci wspólnie z kumplami z Cynic i Sadus, przechodzi ludzkie pojęcie! Bardzo techniczny i progresywny death metal z jazzowymi wpływami na najwyższym z możliwych poziomie robi wrażenie nawet po ponad dwudziestu latach od premiery, ale nie ma się czemu dziwić, wszak brak tu jakichkolwiek nużących schematów czy miałkich wypełniaczy. Wszystko, co się tu dzieje - a dzieje się naprawdę niemało - ma na celu powalenie słuchacza na kolana i z tego zadania krążek wywiązuje się na tyle dobrze, że już po pierwszym przesłuchaniu inaczej niż z nabożną czcią doń się nie podchodzi. Każdy, nawet najmniejszy element tego dzieła może budzić podziw, a przy tym sprawić ogrom radości. I nieważne, czy chodzi o masakrujące dopierdolenia (Reinert!), tajemniczy klimat czy chwytające za serce melodie. Materiał jest bardzo chwytliwy, łatwy do przyswojenia, co wcale nie przeszkadza temu, żeby pod względem szybkości, intensywności i stopnia zakręcenia przebijał wszystkie poprzednie płyty razem wzięte. Spora w tym zasługa genialnych, zajebiście zróżnicowanych partii perkusji i jej super selektywnego brzmienia. Towarzyszy im odważna (i wyraźna!) gra basu, którego w siedmiu utworach molestuje bardzo dobrze wszystkim znany mistrz Steve DiGiorgio. Tylko w przepięknym instrumentalu „Cosmic Sea” grube struny szarpał Scott Carino, przy czym wyszło mu to co najmniej bardzo dobrze (i pozwoliło załapać się do teledysku „Lack Of Comprehension”). Chwalę sekcję, a grzechem byłoby nie wspomnieć o pracy gitar. Duet Schuldiner-Masvidal wyrzuca z siebie mnóstwo ciekawych riffów, wspaniałych, dopieszczonych do granic możliwości ozdobników i wirtuozerskich solówek. Co do indywidualnych popisów – nie ma aż takiego zagęszczenia, co na „Spiritual Healing”, ale gdy już się trafiają, to wbijają w glebę. Struktury kompozycji są doskonale przemyślane; każdy z muzyków wymiata swoje, co jednak składa się na imponującą, kapitalnie przemyślaną, spójną i porywającą całość. Każdy, absolutnie każdy numer zaskakuje czymś nowym, niespotykanym wcześniej w muzyce Death. Te 34 minuty rozsmarowane po ośmiu znakomitych kawałkach nikomu nie pozwolą się nudzić. Tempa łamią się niczym zapałki pod naporem stada słoni, solówki pojawiają się nie wiadomo skąd i nie wiadomo dokąd odchodzą, a nad wszystkim króluje drapieżny wokal Chucka. Teksty o wydźwięku filozoficznym (Chuck zawsze pisał interesujące liryki i tutaj to idealnie widać) świetnie współgrają z niebanalną muzyką i chociażby dla tego warto się w nie zagłębić. Human jest wart wszelkich pochwał, o czym zaświadczam ja, niżej podpisany i setki tysięcy zadowolonych fanów. Choć to w muzyce rzadko się zdarza, doskonały skład w pełni przełożył się na doskonałą muzykę! 10/10 demo Patrzcie państwo - już mija 8 rok od czasu jak odszedł z tego świata Chuck Schuldiner, jeden z największych death metalowych wizjonerów w tej muzyce. Właściwie każdy uważa tak Death jak i pana S. za ojców chrzestnych "śmierć metalu". Ja jednak uważam trochę inaczej - to prawda Death był jednym z pierwszych śmiercionośnych kapel, ale twórcą tegoż nurtu muzycznego są - jakby nie patrzeć - dziadki z Possessed. Długo się można w sumie spierać o to kto wynalazł to cudo, ale to kiedy indziej - teraz recenzuje platynową płytę Śmierci czyli "Human". W pierwszych latach "życia" Death budził bardziej uśmiech politowania niż jakieś głębokie emocje. "Scream Bloody Gore" i "Leprosy" prezentowały dość żałosne teksty, taką sobie warstwę muzyczną i generalnie przeciętny poziom wykonania. Dopiero na "Spiritual Healing" Chuck nabrał wprawy i zaprezentował muzykę trudniejszą, ale również dojrzalszą niż na dwóch poprzednich krążkach. Jednakże, dopiero na "Human" nowa ekipa Chucka wycisnęła ostatnie poty żeby nakręcić wykurwisty materiał. Postanowił pozbyć się partaczy z poprzednich płyt i zatrudnił samych zawodowców - Steve'a DiGiorgio, Paula Masvidala i Seana Reinerta (odpowiednio gitara basowa, gitara elektryczna i gary). Nie ma już tu gitarowych wpadek, popierdolonych tekstów i prostoty znanych z wcześniejszych "dzieł". Tylko dorosła, pełna emocji płyta, która zadaje bardzo dużo pytań i nie daje zbyt wiele odpowiedzi. Już od pierwszych chwil, gdy słyszymy "Flattening Of Emotions" wiemy, że nie mamy tu do czynienia z byle jakim materiałem - szybki, brutalny a także wypełniony wymienionymi "Emotions" kawałek wprowadza nas w nastrój płyty. Właściwie, każdy kawałek jest doszlifowany do perfekcji - nie ma tu źle dobranego riffu i nie pasującego tekstu. Wystarczy wymienić takie "smakołyki" jak wspomniany "Flattening Of Emotions", "Together As One", "Lack Of Comprehension" i "Cosmic Sea" by zobaczyć co to znaczy rozpierdol. Nie jest to typowy amerykański bełkot a la Immolation czy Vital Remains tu jest technika wszystko się klei ze sobą. Taaa, "Human" to istne dzieło sztuki w świecie death metalowym, ale nawet ci co lubią thrash metal coś znajdą tu dla siebie bo materiał jest naprawdę brutalny, ale przy okazji technicznie poprawny, bez tępego napierdalania we wszystkie instrumenty a Chuck nie bulgocze jak świnia tylko śpiewa swoim charakterystycznym zachrypiałym growlem. Jest to płyta, której nie trzeba nawet polecać tylko trzeba ją mieć w swojej dyskografii koniecznie i basta. Jędras666 Najlepsza płyta Death to kwestia wybitnie indywidualna, ale jedno jest pewne, "Human" to jedna z tych, która najbardziej przoduje w określeniu jej jako tej "naj-naj" na tle pozostałych. Powód jest banalnie prosty (choć - paradoksalnie - trafny również na następnych płytach), zajebiście przemyślana muzyka (która powstała w zaledwie rok!), duża ilość zmian, a przy tym brak elementów obnażających całość z ekstremy. Coś trzeba jeszcze dodawać w tak wiadomej kwestii? No może "tylko" tyle, że jak na moje oko (czy raczej ucho), "Human" wydaję się być wręcz wzorcowym przykładem, gdzie Schuldiner osiągnął najbardziej wyrównane proporcje pomiędzy techniką a death metalowym łojeniem. Na tym jednak nie koniec niespodzianek, ponieważ "Human" to znacznie wyższa półka niż mógłby to mój dość zwyczajny opis powyżej sugerować! Mowa bowiem o płycie, którą rozpracowuje się przez kilka(naście) podejść i do której - mimo porządnego przekatowania - wciąż wraca się z olbrzymią przyjemnością. Przyczynił się do tego oczywiście mocno odmieniony skład. Z poprzedniej ekipy nie ostał się nikt poza samym Schuldinerem, toteż Chuck zwerbował Seana Reinerta i Paula Masvidala z Cynica oraz większości bardzo dobrze znanego Steve'a DiGiorgio. W dużym skrócie, niezwykle utalentowanych muzyków, którzy na omawianym krążku zaprezentowali zupełnie inny feeling i umiejętności od swoich poprzedników - bardziej techniczne, niekiedy wręcz zahaczające o wpływy jazzowe (choć to drugie to trochę uogólnienie, zwłaszcza w stosunku do wydawnictw Cynic). W każdym razie, muzyka Death stała się dużo bardziej złożona, a przy tym nie straciła na mocy i sile przekazu - efektem chociażby znakomite "Vacant Planets", "Suicide Machine", "See Through Dreams" czy "Flattening Of Emotions". Poza tym, "wszystko po staremu, ale lepiej". Warto jeszcze wspomnieć o najbardziej hiciarskim w tym zestawieniu "Lack Of Comprehension" (gdzie znalazło się też miejsce na zaskakująco spokojne wprowadzenie) oraz instrumentalnym "Cosmic Sea" (ze świetną basową solówką w wykonaniu Scotta Carino) - czyli utworach wybijających się znacznie bardziej ponad normę, nawet jak na Death. No i cóż, podsumowanie może być tylko w tej sytuacji jedno. Dokładniej to, przypomnę to o czym mówiłem na początku recki. Otóż, od "Human" zaczął się najlepszy okres w dyskografii Death, gdzie każda płyta zasługiwała na maksa w ocenie i każda przynosiła spory przełom w twórczości Schuldinera. "Human" to pierwsza z nich, która wywindowała poziom muzyki Chucka na totalne wyżyny. Wystarczy się zresztą pobieżnie wsłuchać jak bardzo do przodu poszła sama realizacja. Trochę subiektywizmu Od tego albumu zaczyna się ten właściwy Death. Na "Human" zespół jeszcze bardziej niż dotychczas komplikuje swoją muzykę, czego efektem jest płyta niezwykle, jak na ówczesny metal ekstremalny, błyskotliwa. Pomogła w tym niewątpliwie kolejna zmiana składu, jaka nastąpiła tuż po pierwszych przymiarkach do nagrania tego longplaya. Dążący do absolutnej perfekcji Chuck Shuldiner, nie po raz pierwszy i nie ostani, skonfliktował się z pozostałymi muzykami, w rezultacie czego musiał stworzyć zespół od podstaw. Propozycję dołączenia do Death przyjęli gitarzysta Paul Masvidal i perkusista Sean Reinert - obaj z właśnie formułującego się Cynic - a także Steve Di Giorgio, wcześniej basista Sadus i Autopsy. Ten ostatni nie dotrwał jednak do końca prac nad albumem i część partii basu w "Cosmic Sea" dograł już jego następca, Scott Carino. Di Giorgio wrócił do zespołu w 1993 roku. Nie ma sensu udawać, że na "Human" nie chodzi głównie o metalowy czad. Ta muzyka to przede wszystkim ciężar, nierzadko opętańcze tempa, miażdżące riffy, potężna sekcja rytmiczna i agresywne wokale, ale wszystko to wykonane zostało z technicznym kunsztem. Trudno nawet powiedzieć, czy Shuldiner faktycznie miał ambicję rozwijania deathmetalowej stylistyki w bardziej ambitnym kierunku, czy wyszło tak nieco przypadkiem - tylko dlatego, że w studiu spotkali się muzycy o ponadprzeciętnych umiejętnościach, których nudziłoby granie bardziej sztampowe. Tak czy inaczej, to progresywne podejście przybiera najmądrzejszą możliwą formę. Nie ma tutaj niepotrzebnego rozciągania utworów i wpychania na siłę mnóstwa niekończących się popisów wirtuozerii. Jak to zatem wygląda? Podstawowe wydanie "Human" to dziewięć ścieżek o długości niewiele ponad pół godziny. Poszczególne kawałki trwają po około cztery minuty, ale cały czas coś się w nich dzieje - nieustanne zmiany motywów, metrum, tempa czy nawet nastroju. Jednocześnie jest to bardzo konkretne i wewnętrznie spójne granie. Dominuje bardzo intensywne, brutalne napieprzanie, ale muzykom zdarza się czasem czymś je przełamać. Najczęściej takim urozmaiceniem są bardziej melodyjne solówki gitarowe, by wymienić tu tylko te z "Together as One" czy "Secret Face". W "Lack of Comprehension" pojawia się nawet subtelne, klimatyczne intro, a "Vacant Planets" zawiera ciekawą część instrumentalną o nieco kosmicznym nastroju. Tego ostatniego jest jeszcze więcej w "Cosmic Sea", który najbardziej odbiega od wyjściowego stylu grupy - to pierwszy instrumental w jej dorobku, wzbogacony atmosferycznymi dźwiękami syntezatora oraz solówką na basie, wyjątkowo melodyjny, choć niepozbawiony ostrzejszych brzmień gitary. Zupełnie innego rodzaju zaskoczeniem jest dołączony na japońskim wydaniu oraz niektórych reedycjach "God of Thunder", zaczerpnięty z repertuaru… Kiss. Okazuje się, że nawet z czegoś tak banalnego i sztampowego można zrobić świetny kawałek. Wystarczyło tylko nadać większego ciężaru oraz brutalności, zachowując rock'n'rollowy luz i przebojowość oryginału, by zabrzmiało to kozacko. Rozszerzone wydania "Human" zawierają też masę demówek (częściowo jeszcze z udziałem basisty Terry'ego Butlera i bębniarza Billa Andrews) oraz instrumentalnych podkładów, ale to już materiał wyłącznie dla największych miłośników Death. Death na "Human" po raz pierwszy w swojej karierze tak dosadnie udowodnił, że nawet tak ciężką i agresywną muzykę, w której chodzi przede wszystkim właśnie o ten ciężar i brutalność, można grać z pewną finezją oraz kreatywnością. Oczywiście, mógłby to być jeszcze lepszy album, gdyby muzyków tak bardzo nie ograniczała metalowa konwencja - szczególnie w kwestii brzmienia / instrumentarium - jednak w ramach tej konwencji trudno byłoby nagrać coś lepszego. Paweł Pałasz ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. Flattening Of Emotions 4:28 2. Suicide Machine 4:23 3. Together As One 4:10 4. Secret Face 4:39 5. Lack Of Comprehension 3:43 6. See Through Dreams 4:39 7. Cosmic Sea 4:27 8. Vacant Planets 3:52 9. God Of Thunder 4:00 CD 2: [Human - Basic Instrumental Studio Tracks] 1. Flattening Of Emotions 4:54 2. Suicide Machine 4:30 3. Together As One 4:14 4. Secret Face 2:02 5. Secret Face - Part 2 2:44 6. Lack Of Comprehension 3:46 7. 'Felt Good' - Studio Snippet 0:14 8. See Through Dreams 1:37 9. See Through Dreams - Part 2 3:03 10. Vacant Planets 3:59 11. Cosmic Sea 2:13 12. Cosmic Sea - Part 2 2:03 13. God Of Thunder 4:05 [Human Demos - March 25, 1991] 14. Flattening Of Emotion 4:26 15. Lack Of Comprehension 3:48 16. Suicide Machine 4:31 17. Together As One 4:10 18. See Through Dreams 4:08 19. Secret Face (Instrumental) 4:48 20. Vacant Planets (Instrumental) 3:59 ..::OBSADA::.. Chuck Schuldiner - wokal i gitara Paul Masvidal - gitara Steve Di Giorgio - gitara basowa Sean Reinert - perkusja Gościnnie: Scott Carino - gitara basowa (7) https://www.youtube.com/watch?v=EzvtfbqJeIY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 4
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 11:06:15
Rozmiar: 844.77 MB
Peerów: 57
Dodał: Fallen_Angel
|