...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Po czterech latach ci amerykańscy deathgrinderzy, szczególnie pasjonujący się mroczną pornografią, powracają z czwartą płytą, by okrutnie zgwałcić dziewictwo naszych uszu...



..::TRACK-LIST::..

1. Raped for Rent 02:59
2. Gore Epitomite 00:47
3. Seven19 02:57
4. Deviant Pleasures 02:27
5. The Cumming of the Trilogy [Pussy Lover Pt. 3] Guest, Vocals Jake Lahniers) 03:34
6. Exhibition of Carnage (Guest, Vocals Jake Lahniers) 02:32
7. Used, ABused and Left for Dead 01:33
8. Hero of Dementia 03:08
9. No Time for Lube 02:50
10. Stench of Virginity 03:03
11. The Urge to Splurge 00:46
12. Bound in Skin (Guest, Vocals John Welborn, Mike Carr) 02:22
13. Phallic Beat Down 08:40

Recorded & Mastered at Wormwood Productions, Oak Lawn, IL November 4, 2005 through February 17, 2006

Track 5 intro movie sample from 'The Devil's Rejects'
Track 13 intro movie sample from 'Monster'



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Dave Kibler, Von Young
Bass, Vocals - Chris Campbell
Drums, Vocals - Jordan 'The Violator' Varela



https://www.youtube.com/watch?v=7j6XgtJwQ3o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Po czterech latach ci amerykańscy deathgrinderzy, szczególnie pasjonujący się mroczną pornografią, powracają z czwartą płytą, by okrutnie zgwałcić dziewictwo naszych uszu...



..::TRACK-LIST::..

1. Raped for Rent 02:59
2. Gore Epitomite 00:47
3. Seven19 02:57
4. Deviant Pleasures 02:27
5. The Cumming of the Trilogy [Pussy Lover Pt. 3] Guest, Vocals Jake Lahniers) 03:34
6. Exhibition of Carnage (Guest, Vocals Jake Lahniers) 02:32
7. Used, ABused and Left for Dead 01:33
8. Hero of Dementia 03:08
9. No Time for Lube 02:50
10. Stench of Virginity 03:03
11. The Urge to Splurge 00:46
12. Bound in Skin (Guest, Vocals John Welborn, Mike Carr) 02:22
13. Phallic Beat Down 08:40

Recorded & Mastered at Wormwood Productions, Oak Lawn, IL November 4, 2005 through February 17, 2006

Track 5 intro movie sample from 'The Devil's Rejects'
Track 13 intro movie sample from 'Monster'



..::OBSADA::..

Guitar, Vocals - Dave Kibler, Von Young
Bass, Vocals - Chris Campbell
Drums, Vocals - Jordan 'The Violator' Varela



https://www.youtube.com/watch?v=7j6XgtJwQ3o



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Znowu to zrobili!!!
Mistrzowie współczesnego death/grind'u!!!
Świństwo w najczystszej postaci... Na zdrowie!

Barbarzyński i nieludzki prymitywizm Caustic Wound po prostu przytłacza. Bez zbędnych dodatków, bez ostrzeżenia, prosto w ryj!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Grinding Mechanism of Torment 00:26
2. Blood Battery 01:48
3. Human Shield 01:19
4. Drone Terror 01:13
5. Advanced Killing Methods 01:03
6. Blackout 01:41
7.The Bleed Rail 01:34
8. Endless Grave 01:08
9. Infinite Onslaught 03:03
10. Legacy of Terror 02:11
11. Atom Blast 00:49
12. Technologist Hell Future 02:10
13. Dead Dog 00:29
14. Horrible Earth Death 01:25
15. Sniper Nest 01:11
16. ...Into Cold Deaf Universe 06:48



..::OBSADA::..

Vocals, Lyrics By - Clyle Lindstrom
Bass - Dan Fried
Drums - Casey Moore
Guitar - Chase Slaker, Max Bowman



https://www.youtube.com/watch?v=icB-my5uwzU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Znowu to zrobili!!!
Mistrzowie współczesnego death/grind'u!!!
Świństwo w najczystszej postaci... Na zdrowie!

Barbarzyński i nieludzki prymitywizm Caustic Wound po prostu przytłacza. Bez zbędnych dodatków, bez ostrzeżenia, prosto w ryj!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Grinding Mechanism of Torment 00:26
2. Blood Battery 01:48
3. Human Shield 01:19
4. Drone Terror 01:13
5. Advanced Killing Methods 01:03
6. Blackout 01:41
7.The Bleed Rail 01:34
8. Endless Grave 01:08
9. Infinite Onslaught 03:03
10. Legacy of Terror 02:11
11. Atom Blast 00:49
12. Technologist Hell Future 02:10
13. Dead Dog 00:29
14. Horrible Earth Death 01:25
15. Sniper Nest 01:11
16. ...Into Cold Deaf Universe 06:48



..::OBSADA::..

Vocals, Lyrics By - Clyle Lindstrom
Bass - Dan Fried
Drums - Casey Moore
Guitar - Chase Slaker, Max Bowman



https://www.youtube.com/watch?v=icB-my5uwzU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kryminalnie niedoceniany przez prasę metalową, album jest idealnie wyważonym kawałkiem nowoczesnego death metalu, który dociera wszędzie tam, gdzie nie chciałbyś aby dotarł...

Krążek będzie miażdżył twój mózg by po wszystkim rzygnąć na leżące obrzydliwe truchło...
FA


Growling vocals, slamming riffs, twin harmonious guitar solos and blast beat drums mixed with a dusting of sludge, black, prog and tech makes Micawber the leading force in modern death metal.



..::TRACK-LIST::..

1. Full Denim Jacket 02:22
2. Beyond The Reach Of Flame 05:10
3. The Starless Sky 04:49
4. Icon Of Extinction 04:38
5. King Of Ash 05:29
6. In Shadow And Light 05:47
7. Funeral March 04:32
8. The Currents Of Causality 05:16



..::OBSADA::..

Tyler Lachowicz - Drums
Leighton Thompson - Guitars, Vocals (lead)
Derek DeBruin - Guitars
Nick (Marv) Gouin - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=sAzGE6P1mP8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kryminalnie niedoceniany przez prasę metalową, album jest idealnie wyważonym kawałkiem nowoczesnego death metalu, który dociera wszędzie tam, gdzie nie chciałbyś aby dotarł...

Krążek będzie miażdżył twój mózg by po wszystkim rzygnąć na leżące obrzydliwe truchło...
FA


Growling vocals, slamming riffs, twin harmonious guitar solos and blast beat drums mixed with a dusting of sludge, black, prog and tech makes Micawber the leading force in modern death metal.



..::TRACK-LIST::..

1. Full Denim Jacket 02:22
2. Beyond The Reach Of Flame 05:10
3. The Starless Sky 04:49
4. Icon Of Extinction 04:38
5. King Of Ash 05:29
6. In Shadow And Light 05:47
7. Funeral March 04:32
8. The Currents Of Causality 05:16



..::OBSADA::..

Tyler Lachowicz - Drums
Leighton Thompson - Guitars, Vocals (lead)
Derek DeBruin - Guitars
Nick (Marv) Gouin - Bass



https://www.youtube.com/watch?v=sAzGE6P1mP8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kto lubi „Formulas Fatal to the Flesh” łapka w górę! Trzynaście lat po wydaniu “The Abrogation” Chaos Inception nadciąga z płytą numer trzy, która rozpoczyna się totalnie w klimacie wspomnianego przed chwilą klasyka Morbid Angel. I to w zasadzie pod każdym względem, bo i brzmienie „Vengeance Evangel” jest podobnie przytłumione i duszne, i praca perkusji mocno przypomina sposób gry Sandovala, że o liniach gitarowych nie wspomnę. Kto zespół z Alabamy zna, powie, że żadna nowość. Może i prawda. Widać chłopaki należą do tego rodzaju muzyków, którzy trzymają się obranej przez sobie na samym początku ścieżki i nie w głowie im figle. A że ich twórczość do oryginalnych nie należy… Komu to przeszkadza, skoro mamy tu do czynienia z tak umiejętnym nawiązaniem do twórców gatunku. Nowy krążek Chaos Inception to czterdzieści minut klasycznego, staroszkolnego death metalu na najwyższym poziomie. Wali stąd Florydą na kilometr i ukryć się nie da, że Chaos Inception najbardziej ukochali pierwszą połowę lat dziewięćdziesiątych. Co najważniejsze, nie zrzynają z nich „na pałę”, lecz umiejętnie wykorzystują pobrane z tamtego okresu lekcje. Na „Vengeance Evangel” znajdziecie zarówno fragmenty zagrane na pełnych obrotach, będące niczym potężny taran, burzący wszystko na swojej drodze, jak i bagienne zwolnienia, przy których riffy sączą się niczym szlam, płynąc powolnie i majestatycznie. Wspomniałem, że sporo w tej muzyce klimatu Morbid Angel, ale nie tylko. Śmiało można stwierdzić, iż Angelcorpse (w partiach najszybszych i solówkach) czy Monstrosity (fragmenty wolniejsze i wokale) także odcisnęły na Chaos Inception swoje piętno. Te sprawdzone wzorce wykorzystane zostały we własny, autorski sposób, dzięki czemu powstała płyta zabójczo masywna, w sposób doskonały oddająca hołd złotej erze death metalu. Zresztą słuchając jej, można odnieść wrażenia, jakby właśnie z tamtych czasów pochodziła, bo wszystko tu jest niezwykle organiczne i szczere do bólu. Szkoda, że Amerykanie nie nagrywają częściej, ale nawet jeśli na ich kolejny album przyjdzie mi poczekać kolejnych kilkanaście lat, to i tak wiem, że będzie to prawdziwe dzieło zniszczenia. Póki co mogę napawać się „Vengeance Evangel”. Jest czym.

jesusatan


Vengeance Evangel is finally here. Take a moment to read our thoughts—this isn't just PR. Every word is true, shaped by a year of near-exclusive listening to the album. Crank it up, dive deep, and let each listening session pull you further into the album’s magic.

After twelve years, Chaos Inception returns with Vengeance Evangel, their third album—a declaration of death metal’s raw power. The band presents a timeless release that pushes the genre to its limits, unafraid of defying trends or expectations. This is Chaos Inception’s uncompromising and fearless vision.

Vengeance Evangel creates a soundscape defined by one word: arrogant—not as a flaw, but as self-assurance earned through exceptional talent, years of discipline, and an unwavering drive. Drawing from the rich traditions of Brazilian and Floridian death metal, it pushes the genre’s boundaries with a sharp, focused vision. The album blends these influences with innovative touches—major-key riffs, intricate solos, and an unrelenting approach—that extend the genre’s potential far beyond the ordinary, forming a powerful, unapologetic manifesto. Originality is achieved without relying on keyboards or interludes; its power and atmosphere come from unrestrained force and exquisite composition. Vengeance Evangel is savage death metal in its purest, most unyielding form.

The music channels an intensity that transcends mere aggression, evoking a spirit of triumph from within its seemingly chaotic energy. Its relentless drive is not simply destructive but transformative—a force that cuts through darkness, confronts despair, and emerges victorious. This is music built to endure and conquer—a statement of strength and defiance that burns with unshakable conviction. With Vengeance Evangel, Chaos Inception offers a rare glimpse into death metal’s boundless potential and its power to uplift, overcome, and inspire.

The production of Vengeance Evangel embodies the band’s rebellion against modern conventions, capturing an explosion of untamed energy that death metal demands. Rejecting the sterile, over-compressed sound typical of today’s sound engineering, the album roars with dynamic force that feels alive. In a world of formulaic, soulless production, this record stands out with its own voice—authentic, unrelenting, and impossible to ignore. Every riff and every track serves as a solid testament to the band’s dedication to preserving the depth and identity that should define death metal. The sound commands attention, drawing the listener into its expansive, visceral nature. This is an overlooked aspect, akin to the classic albums of the past, now overshadowed by an era where music has been reduced to a polished, “loud-by-default” product, with its value in deeper listening fading away.

There are no weak moments on Vengeance Evangel. Each track carries Chaos Inception’s unmistakable identity. From powerful riffs and relentless drumming to electrifying solos, this album is one that couldn’t have been created by anyone else. While some tracks may not strike immediately due to the sheer extremity of the material, repeated listens will reveal its depth and complexity, securing Vengeance Evangel as one of the standout death metal albums ever.

A key feature that sets the album apart is its approach to guitar solos (some influenced by the jazz guitarists of the ‘60s and ‘70s), which are far more than technical exercises. They are dynamic, integral extensions of the songs themselves. At times explosive, at others triumphant, they punctuate the tracks with electrifying moments. This serves as a reminder that solos in death metal are not mere adornments but essential elements of its power. It’s a challenge to modern guitarists: death metal leads should be about more than technicality—they need to return to the untamed, raw spirit where they belong.

Vengeance Evangel exists without compromise, capturing the essence of death metal with precision, force, and purpose. It’s here to remind listeners of the genre’s true potential. This is music that challenges, elevates, and empowers. Chaos Inception has delivered a record that’s a weapon—an unrelenting blast of energy aimed straight at the heart of darkness, designed to make the listener feel victorious.

Twelve years in the making, Vengeance Evangel is here—and it’s not waiting for anyone’s approval. This is Chaos Inception as they were always meant to be. This is death metal at its rawest, most unapologetic form.

Turn it up LOUD, feel it hit, and remember—this is how death metal is meant to triumph.



..::TRACK-LIST::..

1. Artillery of Humwawa 03:01
2. Falsificator 04:39
3. La Niebla en el Cementerio Etrusco 02:33
4. 10,000 Dead By Pincer 03:29
5. Vengeance Evangel 03:30
6. Ultima Exitium 03:24
7. Reckoning of the Blade 03:42
8. Thymos Beast 04:27
9. Empire of Prevarication 03:44
10. The Omegaddon 03:20
11. Tusk of the Black Sow 04:57



..::OBSADA::..

Matt Barnes - Guitars
Gary White - Vocals
Kevin Paradis - Session Drums



https://www.youtube.com/watch?v=aou4hLDLTlE


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kto lubi „Formulas Fatal to the Flesh” łapka w górę! Trzynaście lat po wydaniu “The Abrogation” Chaos Inception nadciąga z płytą numer trzy, która rozpoczyna się totalnie w klimacie wspomnianego przed chwilą klasyka Morbid Angel. I to w zasadzie pod każdym względem, bo i brzmienie „Vengeance Evangel” jest podobnie przytłumione i duszne, i praca perkusji mocno przypomina sposób gry Sandovala, że o liniach gitarowych nie wspomnę. Kto zespół z Alabamy zna, powie, że żadna nowość. Może i prawda. Widać chłopaki należą do tego rodzaju muzyków, którzy trzymają się obranej przez sobie na samym początku ścieżki i nie w głowie im figle. A że ich twórczość do oryginalnych nie należy… Komu to przeszkadza, skoro mamy tu do czynienia z tak umiejętnym nawiązaniem do twórców gatunku. Nowy krążek Chaos Inception to czterdzieści minut klasycznego, staroszkolnego death metalu na najwyższym poziomie. Wali stąd Florydą na kilometr i ukryć się nie da, że Chaos Inception najbardziej ukochali pierwszą połowę lat dziewięćdziesiątych. Co najważniejsze, nie zrzynają z nich „na pałę”, lecz umiejętnie wykorzystują pobrane z tamtego okresu lekcje. Na „Vengeance Evangel” znajdziecie zarówno fragmenty zagrane na pełnych obrotach, będące niczym potężny taran, burzący wszystko na swojej drodze, jak i bagienne zwolnienia, przy których riffy sączą się niczym szlam, płynąc powolnie i majestatycznie. Wspomniałem, że sporo w tej muzyce klimatu Morbid Angel, ale nie tylko. Śmiało można stwierdzić, iż Angelcorpse (w partiach najszybszych i solówkach) czy Monstrosity (fragmenty wolniejsze i wokale) także odcisnęły na Chaos Inception swoje piętno. Te sprawdzone wzorce wykorzystane zostały we własny, autorski sposób, dzięki czemu powstała płyta zabójczo masywna, w sposób doskonały oddająca hołd złotej erze death metalu. Zresztą słuchając jej, można odnieść wrażenia, jakby właśnie z tamtych czasów pochodziła, bo wszystko tu jest niezwykle organiczne i szczere do bólu. Szkoda, że Amerykanie nie nagrywają częściej, ale nawet jeśli na ich kolejny album przyjdzie mi poczekać kolejnych kilkanaście lat, to i tak wiem, że będzie to prawdziwe dzieło zniszczenia. Póki co mogę napawać się „Vengeance Evangel”. Jest czym.

jesusatan


Vengeance Evangel is finally here. Take a moment to read our thoughts—this isn't just PR. Every word is true, shaped by a year of near-exclusive listening to the album. Crank it up, dive deep, and let each listening session pull you further into the album’s magic.

After twelve years, Chaos Inception returns with Vengeance Evangel, their third album—a declaration of death metal’s raw power. The band presents a timeless release that pushes the genre to its limits, unafraid of defying trends or expectations. This is Chaos Inception’s uncompromising and fearless vision.

Vengeance Evangel creates a soundscape defined by one word: arrogant—not as a flaw, but as self-assurance earned through exceptional talent, years of discipline, and an unwavering drive. Drawing from the rich traditions of Brazilian and Floridian death metal, it pushes the genre’s boundaries with a sharp, focused vision. The album blends these influences with innovative touches—major-key riffs, intricate solos, and an unrelenting approach—that extend the genre’s potential far beyond the ordinary, forming a powerful, unapologetic manifesto. Originality is achieved without relying on keyboards or interludes; its power and atmosphere come from unrestrained force and exquisite composition. Vengeance Evangel is savage death metal in its purest, most unyielding form.

The music channels an intensity that transcends mere aggression, evoking a spirit of triumph from within its seemingly chaotic energy. Its relentless drive is not simply destructive but transformative—a force that cuts through darkness, confronts despair, and emerges victorious. This is music built to endure and conquer—a statement of strength and defiance that burns with unshakable conviction. With Vengeance Evangel, Chaos Inception offers a rare glimpse into death metal’s boundless potential and its power to uplift, overcome, and inspire.

The production of Vengeance Evangel embodies the band’s rebellion against modern conventions, capturing an explosion of untamed energy that death metal demands. Rejecting the sterile, over-compressed sound typical of today’s sound engineering, the album roars with dynamic force that feels alive. In a world of formulaic, soulless production, this record stands out with its own voice—authentic, unrelenting, and impossible to ignore. Every riff and every track serves as a solid testament to the band’s dedication to preserving the depth and identity that should define death metal. The sound commands attention, drawing the listener into its expansive, visceral nature. This is an overlooked aspect, akin to the classic albums of the past, now overshadowed by an era where music has been reduced to a polished, “loud-by-default” product, with its value in deeper listening fading away.

There are no weak moments on Vengeance Evangel. Each track carries Chaos Inception’s unmistakable identity. From powerful riffs and relentless drumming to electrifying solos, this album is one that couldn’t have been created by anyone else. While some tracks may not strike immediately due to the sheer extremity of the material, repeated listens will reveal its depth and complexity, securing Vengeance Evangel as one of the standout death metal albums ever.

A key feature that sets the album apart is its approach to guitar solos (some influenced by the jazz guitarists of the ‘60s and ‘70s), which are far more than technical exercises. They are dynamic, integral extensions of the songs themselves. At times explosive, at others triumphant, they punctuate the tracks with electrifying moments. This serves as a reminder that solos in death metal are not mere adornments but essential elements of its power. It’s a challenge to modern guitarists: death metal leads should be about more than technicality—they need to return to the untamed, raw spirit where they belong.

Vengeance Evangel exists without compromise, capturing the essence of death metal with precision, force, and purpose. It’s here to remind listeners of the genre’s true potential. This is music that challenges, elevates, and empowers. Chaos Inception has delivered a record that’s a weapon—an unrelenting blast of energy aimed straight at the heart of darkness, designed to make the listener feel victorious.

Twelve years in the making, Vengeance Evangel is here—and it’s not waiting for anyone’s approval. This is Chaos Inception as they were always meant to be. This is death metal at its rawest, most unapologetic form.

Turn it up LOUD, feel it hit, and remember—this is how death metal is meant to triumph.



..::TRACK-LIST::..

1. Artillery of Humwawa 03:01
2. Falsificator 04:39
3. La Niebla en el Cementerio Etrusco 02:33
4. 10,000 Dead By Pincer 03:29
5. Vengeance Evangel 03:30
6. Ultima Exitium 03:24
7. Reckoning of the Blade 03:42
8. Thymos Beast 04:27
9. Empire of Prevarication 03:44
10. The Omegaddon 03:20
11. Tusk of the Black Sow 04:57



..::OBSADA::..

Matt Barnes - Guitars
Gary White - Vocals
Kevin Paradis - Session Drums



https://www.youtube.com/watch?v=aou4hLDLTlE


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Black To The Blind' to jeden z najbardziej znanych i klasycznych albumów death metalu. Pierwotnie ukazał się w 1997 roku jako trzeci album studyjny Vader i zawierał takie ciosy jak utwór tytułowy czy koncertowy faworyt do dziś, czyli 'Carnal'.
Nagrania zostały zarejestrowane w olsztyńskim Selani Studio we współpracy z Andrzejem Bombą. Skład, który wówczas promował album na licznych koncertach u boku największych tuzów gatunku, oprócz lidera zespołu, Petera, stanowili Docent na perkusji, Mauser na gitarach i Shambo na basie.

Obecne wydanie albumu to wersja zremasterowana, ale z oryginalną okładką. Do dziś materiał określany jest jako kwintesencja i ponadczasowe dzieło w historii death metalu.



Vader... Zespół-żywa legenda u nas w kraju, zespół, któremu udało się osiągnąć wielki sukces na świecie, na który w pełni sobie zasłużył. Swoją ciężką pracą i ambicją, Peter i spółka pokazali, że każdemu może się udać, jeśli tylko tego się bardzo pragnie, jeśli tylko wytrwale dąży się do raz wyznaczonego celu. Denerwuje mnie fakt, ilu ludzi dzisiaj odwraca się od Vadera, tłumacząc swą decyzję tym, że grupa się teraz sprzedaje, nie jest już prawdziwym zespołem metalowym (zespołem podziemnym), tylko wielką firmą, która dostarcza dużych pieniędzy, że jest na topie, że każdy małolat tego słucha i tak dalej... Niedobrze się robi, słuchając takiego gadania. Ciekaw jestem, czy tacy ludzie, niby fani Vadera, pamiętają jego początki, jego działalność w podziemiu, jego ciężką pracę, wytrwałość. Ciekaw jestem, czy pamiętają tamte lata, które pokazały wielu, ile można zdziałać bardzo czegoś pragnąc i kochając to, co się robi. Powiem więcej... Vader od tamtej pory wiele się nie zmienił. Są to dalej ci sami sympatyczni goście, którzy kochają dalej to, co robią... są tylko o wiele bardziej popularni, czy to jest jakieś zło? W końcu na swoją pozycję stuprocentowo sobie zasłużyli. Ciekaw jestem, czy za parę lat niektórym na przykład nie spodoba się Behemoth (za którym dzisiaj wielce szaleją), bo stwierdzą oni, że się sprzedaje, że wszyscy go słuchają, itd. A tak może przecież być... I nie będzie już takich ludzi obchodziło to, co Behemoth robił przykładowo w ostatnich 2-3 latach, jak ciężko pracował i walczył o swoją pozycję w światowej lidze ekstremalnego grania, jak bardzo się rozwinął. Ze wzrostu popularności naszych zespołów na świecie należy się tylko i wyłącznie cieszyć. Prawda jest taka, że i Vader, i Behemoth są zespołami wielkimi... a ja nikogo nie zmuszam, aby uważali tak, jak ja. Moja recenzja jest jakby przypomnieniem wam, Drodzy Czytelnicy, prawdziwego arcydzieła sztuki deathmetalowej, jakim jest bez wątpienia płyta "Black To The Blind" , jest również próbą pokazania niedowiarkom prawdziwej siły Vadera i moim wielkim ukłonem w stronę prawdziwych fanów tego olsztyńskiego kwartetu.

Pamiętam bardzo dokładnie, jak bardzo oczekiwana była ta płyta. Reklamy w gazetach, czasami ulotki w sklepach muzycznych, wywiady w prasie... ludzie czekali na nowe odkrycie Vadera. Teraz, po tych paru latach od wydania płyty, myślę, że się nią nie zawiedli.

Album jest bardzo równy, nie "posiada" tzw. "zapełniaczy", słucha się go bardzo dobrze, czuje się wielki powrót, wielką formę muzyków, czuję się, że ma się do czynienia z płytą wyjątkową... Krążek otwiera utwór "Heading For Internal Darkness", który zapowiada pewne zmiany w muzyce Vadera, utwór bardzo ciekawie zaaranżowany, z wieloma zmianami tempa, z ciekawym lirykiem. Teksty na tym albumie odgrywają, podobnie zresztą jak na poprzednich krążkach, znaczącą rolę, ich autorami są Pawłowie Frelik i Wasilewski oraz Tomek Krajewski (autor liryku do "Distant Dream"). Cała muzyka na album skomponowana została oczywiście przez Petera. Po udanym wstępie czas na drugą odsłonę - "The Innermost Ambience". Ciekawy to utwór, bodajże najkrótszy na płycie. Dużo się w nim dzieje, jest bardzo szybki, energiczny, z "noisową" vaderowską solówką. Na razie OK. Zaraz po nim "Carnal". Ten kawałek śmiało można nazwać już dzisiaj hymnem Vadera, nieodłącznym elementem jego koncertów, utwór, którego siła i brutalność drzemią w prostocie. Znakomite intro gitarowe, później wokal przy uderzeniach blaszek, a dalej już tylko magia... Czwartym w kolejności jest "Fractal Light", jeden z moich faworytów, znakomicie sprawdzający się w secie koncertowym Olsztynian. Utwór, któremu moim skromnym zdaniem nic nie brakuje. No i zbliżamy się do półmetka... Tak, to już piąty "True Names", który wyraźnie pokazuje nowe oblicze Vadera, niesłychanie ciężki, przygniatający ciężarem urywany riff, kończący się "gwizdkiem", jest motywem charakterystycznym tegoż numeru. Jednak nie jest tak słodko przez całą kompozycję... osobiście uważam, że końcówka tego kawałka jest delikatnie mówiąc niedopracowana. "Beast Reaping" jest kolejną odsłoną "Black To The Blind". Utwór ten ma bardzo dużo motywów wręcz thrashowych, co w żadnym wypadku nic mu jednak nie ujmuje (na płycie w ogóle można zauważyć dużo thrashowych rozwiązań). Charakterystyczna dla niego jest bardzo melodyjna solówka, mniej więcej w połowie utworu. I dalej, "Foetus God". Kolejny standard każdego koncertu kwartetu. Bardzo rytmiczny, z ciekawymi rozwiązaniami aranżacyjnymi, częstymi zmianami tempa, z "kosmiczną" wręcz solówką. Zaraz po nim bardzo mrocznie zaczynający się "The Red Passage". Dudniące wejście basu Shamba, wejście ciężkich gitar... a dalej już istne szaleństwo z godnymi dużej pochwały "noisowymi" (a jakże) solówkami Petera. Następny jest "Distant Dream". To niewątpliwie najbardziej rytmiczny utwór ze wszystkich na krążku, kawałek, który mimo mało innowacyjnych rozwiązań aranżacyjnych brzmi bardzo świeżo, przyjemnie się go słucha (znakomicie wypadł na płycie "Live In Japan" - prawa dla publiczności japońskiej). I czas na koniec... ostatni, tytułowy "Black To The Blind" - mój największy faworyt. Najdłuższy, najwięcej się w nim dzieje (moim zdaniem najbardziej "przemyślany" kawałek na płycie), posiadający wielką energię i moc, dwie wspaniałe solówki :> oraz ciekawy liryk, odnoszący się do kontrowersyjnej "Księgi Prawa" Aleistera Crowley'a.

I tak kończy się płyta wielka i wyjątkowa, płyta dokładnie przygotowana i wydana (wielkie brawa za okładkę i zdjęcia w książeczce!), płyta do której wraca się z ogromną przyjemnością i po której przesłuchaniu mimowolnie włączamy PLAY/REPEAT w naszym odtwarzaczu. Polecam...

Chaos


Vader przyzwyczaił fanów, że nie muszą długo oczekiwać na nowości z ich obozu i tak też było po „De Profundis”. Najpierw ukazała się wspólna reedycja „Necrolust” i „Morbid Reich” pod nazwą „Reborn In Chaos”, a następnie fantastyczna płyta z coverami „Future Of The Past”. Tak więc było czego słuchać przez dwa lata, które oddzielały drugi i trzeci pełny album Vader.

„Black To The Blind” ukazało się w październiku 1997 roku w zmienionym nieco składzie osobowym. Po sześciu latach zespół opuścił China, który później współtworzył Nyia. Na jego miejsce pojawił się młody gitarzysta Mauser, którego można było wcześniej poznać w Christ Agony, miał też już swój własny zespół Dies Irae. Myślę, że po swoim debiucie w Vader i pierwszych koncertach, nikt nie mógł na niego narzekać. Jego pozysk to nie jedyne powiązanie „Black To The Blind” z Christ Agony, gdyż dwa kawałki wokalnie urozmaica Cezar. Na „Future Of The Past” dał tak dobrą zmianę w „Flag Of Hate”, że postanowiono pójść za ciosem i ubarwić w ten sposób „True Names” i „Beast Raping”.

„Black To The Blind” od samego początku jest kwintesencją tego co najlepsze i najszlachetniejsze w death metalu. Niesamowita precyzja, czystość dźwięku, zabójcze riffy, jadowite solówki, ciężar i melodyka. Ale „Heading For Internal Darkness”, choć jest bardzo fajnym i chwytliwym numerem, nie rozwija jeszcze tych nieziemskich prędkości jakie można usłyszeć w większości następnych utworów. To co się dzieje już od „Innermost Ambience” to jest absolutna ponaddźwiękowa apokalipsa, destrukcyjna maszyneria, siekająca i szatkująca z iście diabelską zawziętością. Docent jest niepokonany, a jego perkusyjne tornada i nawałnice wykonywane są z zegarmistrzowską perfekcją. Dźwięk jest krystaliczny i bez problemu można podążać za tym gitarowym szaleństwem. Do tego, jak zwykle, świetny wokal, no i oczywiście wspaniałe kompozycje.

Jako trzeci pojawia się „Carnal”, który szybko stał się szlagierem koncertowym i jednym z najbardziej rozpoznawalnych kawałków Vader. Zbudowany jest na bazie kontrastu. Najpierw deklamowany wokal na tle uspokojonych dźwięków, aby zaraz przywalić zawrotną prędkością i gwałtownością.

Ciężko z tak spójnej i doskonałej całości wyrwać jakieś fragmenty, mówiąc o tym, że są lepsze albo jeszcze lepsze. Tu wszystko jest totalne. Mimo to są pewne punkty bardziej charakterystyczne jak choćby zajebisty „True Names” z wyśmienitym refrenem, masakryczne szybki „Fetus God”, zaczynający się wkręcającym basem „The Red Passage” czy wybitnie koncertowy „Distant Dream”. Przy takich riffach nawet samemu w domu chce się unieść ręce i krzyczeć hej, hej. No, a na koniec wybitny rarytas w postaci wspaniałego utworu tytułowego: „Black to the blind is She Above and black to the blind we seem to be.”

Jak zawsze Vader przywiązał też wagę do oprawy swojego dzieła. Wszystkie teksty mają adnotacje wyjaśniające o czym są i skąd się wzięły zawarte w nich pojęcia. Odsyłają do filozofów, prekursorów okultyzmu, mówią o stanach wyższej świadomości.

Vader po raz kolejny wspiął się na muzyczne wyżyny udowadniając, że jest jednym z największych zespołów metalowych i potwierdzając swoją death metalową supremację. „Black To The Blind” jest dziełem kompletnym, genialnym. Trwa tylko niecałe dwadzieścia dziewięć minut, ale takiej boskości się nie krytykuje. "Black To The Blind” to jest absolut, „Reign In Blood” death metalu.

Wujas



..::TRACK-LIST::..

1. Heading For Internal Darkness
2. The Innermost Ambience
3. Carnal
4. Fractal Light
5. True Names (Guest, Vocals-Cezar)
6. Beast Raping (Guest, Vocals-Cezar)
7. Foetus God
8. The Red Passage
9. Distant Dream
10. Black To The Blind

Bonus:
11. Anamnesis

Recorded & mixed at Selani Studio, Olsztyn, July & August 1997.



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar - Peter
Guitar - Mauser
Bass - Shambo
Drums, Sampler - Doc




https://www.youtube.com/watch?v=0IgFEN_xdwk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Black To The Blind' to jeden z najbardziej znanych i klasycznych albumów death metalu. Pierwotnie ukazał się w 1997 roku jako trzeci album studyjny Vader i zawierał takie ciosy jak utwór tytułowy czy koncertowy faworyt do dziś, czyli 'Carnal'.
Nagrania zostały zarejestrowane w olsztyńskim Selani Studio we współpracy z Andrzejem Bombą. Skład, który wówczas promował album na licznych koncertach u boku największych tuzów gatunku, oprócz lidera zespołu, Petera, stanowili Docent na perkusji, Mauser na gitarach i Shambo na basie.

Obecne wydanie albumu to wersja zremasterowana, ale z oryginalną okładką. Do dziś materiał określany jest jako kwintesencja i ponadczasowe dzieło w historii death metalu.



Vader... Zespół-żywa legenda u nas w kraju, zespół, któremu udało się osiągnąć wielki sukces na świecie, na który w pełni sobie zasłużył. Swoją ciężką pracą i ambicją, Peter i spółka pokazali, że każdemu może się udać, jeśli tylko tego się bardzo pragnie, jeśli tylko wytrwale dąży się do raz wyznaczonego celu. Denerwuje mnie fakt, ilu ludzi dzisiaj odwraca się od Vadera, tłumacząc swą decyzję tym, że grupa się teraz sprzedaje, nie jest już prawdziwym zespołem metalowym (zespołem podziemnym), tylko wielką firmą, która dostarcza dużych pieniędzy, że jest na topie, że każdy małolat tego słucha i tak dalej... Niedobrze się robi, słuchając takiego gadania. Ciekaw jestem, czy tacy ludzie, niby fani Vadera, pamiętają jego początki, jego działalność w podziemiu, jego ciężką pracę, wytrwałość. Ciekaw jestem, czy pamiętają tamte lata, które pokazały wielu, ile można zdziałać bardzo czegoś pragnąc i kochając to, co się robi. Powiem więcej... Vader od tamtej pory wiele się nie zmienił. Są to dalej ci sami sympatyczni goście, którzy kochają dalej to, co robią... są tylko o wiele bardziej popularni, czy to jest jakieś zło? W końcu na swoją pozycję stuprocentowo sobie zasłużyli. Ciekaw jestem, czy za parę lat niektórym na przykład nie spodoba się Behemoth (za którym dzisiaj wielce szaleją), bo stwierdzą oni, że się sprzedaje, że wszyscy go słuchają, itd. A tak może przecież być... I nie będzie już takich ludzi obchodziło to, co Behemoth robił przykładowo w ostatnich 2-3 latach, jak ciężko pracował i walczył o swoją pozycję w światowej lidze ekstremalnego grania, jak bardzo się rozwinął. Ze wzrostu popularności naszych zespołów na świecie należy się tylko i wyłącznie cieszyć. Prawda jest taka, że i Vader, i Behemoth są zespołami wielkimi... a ja nikogo nie zmuszam, aby uważali tak, jak ja. Moja recenzja jest jakby przypomnieniem wam, Drodzy Czytelnicy, prawdziwego arcydzieła sztuki deathmetalowej, jakim jest bez wątpienia płyta "Black To The Blind" , jest również próbą pokazania niedowiarkom prawdziwej siły Vadera i moim wielkim ukłonem w stronę prawdziwych fanów tego olsztyńskiego kwartetu.

Pamiętam bardzo dokładnie, jak bardzo oczekiwana była ta płyta. Reklamy w gazetach, czasami ulotki w sklepach muzycznych, wywiady w prasie... ludzie czekali na nowe odkrycie Vadera. Teraz, po tych paru latach od wydania płyty, myślę, że się nią nie zawiedli.

Album jest bardzo równy, nie "posiada" tzw. "zapełniaczy", słucha się go bardzo dobrze, czuje się wielki powrót, wielką formę muzyków, czuję się, że ma się do czynienia z płytą wyjątkową... Krążek otwiera utwór "Heading For Internal Darkness", który zapowiada pewne zmiany w muzyce Vadera, utwór bardzo ciekawie zaaranżowany, z wieloma zmianami tempa, z ciekawym lirykiem. Teksty na tym albumie odgrywają, podobnie zresztą jak na poprzednich krążkach, znaczącą rolę, ich autorami są Pawłowie Frelik i Wasilewski oraz Tomek Krajewski (autor liryku do "Distant Dream"). Cała muzyka na album skomponowana została oczywiście przez Petera. Po udanym wstępie czas na drugą odsłonę - "The Innermost Ambience". Ciekawy to utwór, bodajże najkrótszy na płycie. Dużo się w nim dzieje, jest bardzo szybki, energiczny, z "noisową" vaderowską solówką. Na razie OK. Zaraz po nim "Carnal". Ten kawałek śmiało można nazwać już dzisiaj hymnem Vadera, nieodłącznym elementem jego koncertów, utwór, którego siła i brutalność drzemią w prostocie. Znakomite intro gitarowe, później wokal przy uderzeniach blaszek, a dalej już tylko magia... Czwartym w kolejności jest "Fractal Light", jeden z moich faworytów, znakomicie sprawdzający się w secie koncertowym Olsztynian. Utwór, któremu moim skromnym zdaniem nic nie brakuje. No i zbliżamy się do półmetka... Tak, to już piąty "True Names", który wyraźnie pokazuje nowe oblicze Vadera, niesłychanie ciężki, przygniatający ciężarem urywany riff, kończący się "gwizdkiem", jest motywem charakterystycznym tegoż numeru. Jednak nie jest tak słodko przez całą kompozycję... osobiście uważam, że końcówka tego kawałka jest delikatnie mówiąc niedopracowana. "Beast Reaping" jest kolejną odsłoną "Black To The Blind". Utwór ten ma bardzo dużo motywów wręcz thrashowych, co w żadnym wypadku nic mu jednak nie ujmuje (na płycie w ogóle można zauważyć dużo thrashowych rozwiązań). Charakterystyczna dla niego jest bardzo melodyjna solówka, mniej więcej w połowie utworu. I dalej, "Foetus God". Kolejny standard każdego koncertu kwartetu. Bardzo rytmiczny, z ciekawymi rozwiązaniami aranżacyjnymi, częstymi zmianami tempa, z "kosmiczną" wręcz solówką. Zaraz po nim bardzo mrocznie zaczynający się "The Red Passage". Dudniące wejście basu Shamba, wejście ciężkich gitar... a dalej już istne szaleństwo z godnymi dużej pochwały "noisowymi" (a jakże) solówkami Petera. Następny jest "Distant Dream". To niewątpliwie najbardziej rytmiczny utwór ze wszystkich na krążku, kawałek, który mimo mało innowacyjnych rozwiązań aranżacyjnych brzmi bardzo świeżo, przyjemnie się go słucha (znakomicie wypadł na płycie "Live In Japan" - prawa dla publiczności japońskiej). I czas na koniec... ostatni, tytułowy "Black To The Blind" - mój największy faworyt. Najdłuższy, najwięcej się w nim dzieje (moim zdaniem najbardziej "przemyślany" kawałek na płycie), posiadający wielką energię i moc, dwie wspaniałe solówki :> oraz ciekawy liryk, odnoszący się do kontrowersyjnej "Księgi Prawa" Aleistera Crowley'a.

I tak kończy się płyta wielka i wyjątkowa, płyta dokładnie przygotowana i wydana (wielkie brawa za okładkę i zdjęcia w książeczce!), płyta do której wraca się z ogromną przyjemnością i po której przesłuchaniu mimowolnie włączamy PLAY/REPEAT w naszym odtwarzaczu. Polecam...

Chaos


Vader przyzwyczaił fanów, że nie muszą długo oczekiwać na nowości z ich obozu i tak też było po „De Profundis”. Najpierw ukazała się wspólna reedycja „Necrolust” i „Morbid Reich” pod nazwą „Reborn In Chaos”, a następnie fantastyczna płyta z coverami „Future Of The Past”. Tak więc było czego słuchać przez dwa lata, które oddzielały drugi i trzeci pełny album Vader.

„Black To The Blind” ukazało się w październiku 1997 roku w zmienionym nieco składzie osobowym. Po sześciu latach zespół opuścił China, który później współtworzył Nyia. Na jego miejsce pojawił się młody gitarzysta Mauser, którego można było wcześniej poznać w Christ Agony, miał też już swój własny zespół Dies Irae. Myślę, że po swoim debiucie w Vader i pierwszych koncertach, nikt nie mógł na niego narzekać. Jego pozysk to nie jedyne powiązanie „Black To The Blind” z Christ Agony, gdyż dwa kawałki wokalnie urozmaica Cezar. Na „Future Of The Past” dał tak dobrą zmianę w „Flag Of Hate”, że postanowiono pójść za ciosem i ubarwić w ten sposób „True Names” i „Beast Raping”.

„Black To The Blind” od samego początku jest kwintesencją tego co najlepsze i najszlachetniejsze w death metalu. Niesamowita precyzja, czystość dźwięku, zabójcze riffy, jadowite solówki, ciężar i melodyka. Ale „Heading For Internal Darkness”, choć jest bardzo fajnym i chwytliwym numerem, nie rozwija jeszcze tych nieziemskich prędkości jakie można usłyszeć w większości następnych utworów. To co się dzieje już od „Innermost Ambience” to jest absolutna ponaddźwiękowa apokalipsa, destrukcyjna maszyneria, siekająca i szatkująca z iście diabelską zawziętością. Docent jest niepokonany, a jego perkusyjne tornada i nawałnice wykonywane są z zegarmistrzowską perfekcją. Dźwięk jest krystaliczny i bez problemu można podążać za tym gitarowym szaleństwem. Do tego, jak zwykle, świetny wokal, no i oczywiście wspaniałe kompozycje.

Jako trzeci pojawia się „Carnal”, który szybko stał się szlagierem koncertowym i jednym z najbardziej rozpoznawalnych kawałków Vader. Zbudowany jest na bazie kontrastu. Najpierw deklamowany wokal na tle uspokojonych dźwięków, aby zaraz przywalić zawrotną prędkością i gwałtownością.

Ciężko z tak spójnej i doskonałej całości wyrwać jakieś fragmenty, mówiąc o tym, że są lepsze albo jeszcze lepsze. Tu wszystko jest totalne. Mimo to są pewne punkty bardziej charakterystyczne jak choćby zajebisty „True Names” z wyśmienitym refrenem, masakryczne szybki „Fetus God”, zaczynający się wkręcającym basem „The Red Passage” czy wybitnie koncertowy „Distant Dream”. Przy takich riffach nawet samemu w domu chce się unieść ręce i krzyczeć hej, hej. No, a na koniec wybitny rarytas w postaci wspaniałego utworu tytułowego: „Black to the blind is She Above and black to the blind we seem to be.”

Jak zawsze Vader przywiązał też wagę do oprawy swojego dzieła. Wszystkie teksty mają adnotacje wyjaśniające o czym są i skąd się wzięły zawarte w nich pojęcia. Odsyłają do filozofów, prekursorów okultyzmu, mówią o stanach wyższej świadomości.

Vader po raz kolejny wspiął się na muzyczne wyżyny udowadniając, że jest jednym z największych zespołów metalowych i potwierdzając swoją death metalową supremację. „Black To The Blind” jest dziełem kompletnym, genialnym. Trwa tylko niecałe dwadzieścia dziewięć minut, ale takiej boskości się nie krytykuje. "Black To The Blind” to jest absolut, „Reign In Blood” death metalu.

Wujas



..::TRACK-LIST::..

1. Heading For Internal Darkness
2. The Innermost Ambience
3. Carnal
4. Fractal Light
5. True Names (Guest, Vocals-Cezar)
6. Beast Raping (Guest, Vocals-Cezar)
7. Foetus God
8. The Red Passage
9. Distant Dream
10. Black To The Blind

Bonus:
11. Anamnesis

Recorded & mixed at Selani Studio, Olsztyn, July & August 1997.



..::OBSADA::..

Vocals, Guitar - Peter
Guitar - Mauser
Bass - Shambo
Drums, Sampler - Doc




https://www.youtube.com/watch?v=0IgFEN_xdwk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To jeden z tych ciężkich albumów, które od samego początku przygniatają do ziemi i nie pozwalają się podnieść aż do samego końca.

FA

The pulverizing 4th full-length by this German band. Summoned in North Rhine-Westphalia in November 2008, the walking corpse known as Reckless Manslaughter is living proof that death has many faces, covering all tempo variations and unaware of trends or conventions, all the while maintaining a core personality of their very own. To descend into the nether regions where these Death Metal acolytes dwell is to be left to fester in a desolate and fathomless realm whose landscape is filled to the brim with violent blasts, crushing mid-tempo sections, gloomy doom-ish parts and atrocious growls, rounded off with a sprinkling of eerie Finnish melodies. Reckless Manslaughter are nothing if not dependable, and across their three full-lengths to date the Germans have proudly upheld the banner of pure and total Death Metal. And thankfully, they show no signs of letting down that banner with their new opus, "Sinking into Filth". Like its album predecessors, "Sinking into Filth" is all too accurately titled, with wave after wave of world-eating riff and vocal swallowing the listener whole. Reckless Manslaughter here exude a uniquely "gloomy bounce" in their stridently surging songcraft; the energy is felt in full -usually, in the listener's chest cavity- but a paradoxically sorrowful sensation is intertwined into these judiciously compact compositions. What results is something both hypnotizing and heavy, in all senses of the world. Or, simply, this filth is fucking huge. The climax comes with the closing 10-minute epic "Risen from the Mass Grave", which literally sounds like its title. Need more hints? Just check out the cover art, courtesy of Lucas Korte. Maniacs of Bolt Thrower, Demigod, Benediction and Asphyx should already be familiar with Reckless Manslaughter. Those who aren't are encouraged to begin "Sinking into Filth". Expect nothing but utter annihilation and uncompromising, underground-worshipping Metal of Death!



..::TRACK-LIST::..

1. Caverns of Perdition 04:59
2. Befouled Commandments 02:46
3. Awaiting my Demise 02:51
4. Retreat into Nothingness 03:29
5. Aktion 1005 03:19
6. Ruf der Leere 05:37
7. The Sacred Lie (Diabolical Imperium-cover) 04:15
8. Risen from the Mass Grave 10:32



..::OBSADA::..

Chris - Bass
Dennis - Guitar
Leimy: Vocals
Pneumator - Drums
Sebi - Guitar




https://www.youtube.com/watch?v=U-m19JMcq1k



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

To jeden z tych ciężkich albumów, które od samego początku przygniatają do ziemi i nie pozwalają się podnieść aż do samego końca.

FA

The pulverizing 4th full-length by this German band. Summoned in North Rhine-Westphalia in November 2008, the walking corpse known as Reckless Manslaughter is living proof that death has many faces, covering all tempo variations and unaware of trends or conventions, all the while maintaining a core personality of their very own. To descend into the nether regions where these Death Metal acolytes dwell is to be left to fester in a desolate and fathomless realm whose landscape is filled to the brim with violent blasts, crushing mid-tempo sections, gloomy doom-ish parts and atrocious growls, rounded off with a sprinkling of eerie Finnish melodies. Reckless Manslaughter are nothing if not dependable, and across their three full-lengths to date the Germans have proudly upheld the banner of pure and total Death Metal. And thankfully, they show no signs of letting down that banner with their new opus, "Sinking into Filth". Like its album predecessors, "Sinking into Filth" is all too accurately titled, with wave after wave of world-eating riff and vocal swallowing the listener whole. Reckless Manslaughter here exude a uniquely "gloomy bounce" in their stridently surging songcraft; the energy is felt in full -usually, in the listener's chest cavity- but a paradoxically sorrowful sensation is intertwined into these judiciously compact compositions. What results is something both hypnotizing and heavy, in all senses of the world. Or, simply, this filth is fucking huge. The climax comes with the closing 10-minute epic "Risen from the Mass Grave", which literally sounds like its title. Need more hints? Just check out the cover art, courtesy of Lucas Korte. Maniacs of Bolt Thrower, Demigod, Benediction and Asphyx should already be familiar with Reckless Manslaughter. Those who aren't are encouraged to begin "Sinking into Filth". Expect nothing but utter annihilation and uncompromising, underground-worshipping Metal of Death!



..::TRACK-LIST::..

1. Caverns of Perdition 04:59
2. Befouled Commandments 02:46
3. Awaiting my Demise 02:51
4. Retreat into Nothingness 03:29
5. Aktion 1005 03:19
6. Ruf der Leere 05:37
7. The Sacred Lie (Diabolical Imperium-cover) 04:15
8. Risen from the Mass Grave 10:32



..::OBSADA::..

Chris - Bass
Dennis - Guitar
Leimy: Vocals
Pneumator - Drums
Sebi - Guitar




https://www.youtube.com/watch?v=U-m19JMcq1k



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zespół Disma powstał w 2005 roku w New Jersey i początkowo istniał jako jednoosobowy projekt. Skompletowanie stałego składu i tworzenie materiału zajęło kilka lat - efektem tych starań była wydana w 2011 roku płyta "Towards the Megalith".
Album zawiera 8 potężnych deathmetalowych strzałów - Disma gra ciężki i dość klimatyczny Death Metal w wolnych i średnich tempach. Płyta jako całość bardziej mi się kojarzy z fińską sceną niż DM rodem z USA.
Ciekawe kompozycje, bardzo dobre brzmienie, brutalne i głębokie wokale - jedna z fajniejszych deathowych płyt jakie miałem ostatnio okazję słyszeć.

Vexatus


It took a while for Craig Pillard to return to death metal, but it was possible by Disma, and more specifically "Towards The Megalith". Well, the discussed disc can be safely indicated as an ideal example of how to return to the death metal after many years of "non-existence" - especially from the perspective of this dude. What's more, "Towards..." is not the only appearance of Pillard that can be proud of! In fact, the whole line-up of "veterans" managed to avoid too obvious allusions or all sentimentality, and it showed that it was possible to create an album with a monstrously massive sound and with songs that break down - like the classics. On Disma's debut, unique music was created containing an amazing, overwhelming atmosphere and which is equally captivating.

The recipe for death/doom performed by Disma is particularly interesting: it has to be heavy, straight from the crypt, but at the same time quite diverse and twisted. The most interesting advantage of this disc is the last one mentioned. Well, Americans very often turn here into regions closer to...Finnish death metal! Paces, climate, unusual design of riffs - all this immediately brings to mind the local scene at the beginning of the death metal boom. Next, patents that may be associated with Incantation and Funebrarum, there are also patents loosely related to Rippikoulu, Demigod or Abhorrence. The confirmation is the relatively slow paces (moreover, the ones with blasts have been reduced to a minimum), a lot of lows (which can also be heard after tuning the guitars), Craig's cadaverous, low growl and the well-distorted atmosphere. Putting it into songs - they all deserve a mention. Narrowing down, "Chaos Apparition", "Vault Of Membros" (with an almost funeral doom metal introduction), "Of A Past Forlorn" or - above all! - "Chasm Of Oceanus" (ultra-hit), which if they don't move someone, there is really no point in starting the rest of the album (or listening to this style in general). Because in the case of "Towards The Megalith" it's just impossible to listen to it indifferently - each of the tracks makes a great impression.

Disma's debut is therefore a disc thought out in every inch and on every level. It shows a different approach to classics (including the previously mentioned Incantation), it boasts excellent compositions and a perfect, stuffy atmosphere. It turned out so attractive that Americans in the following yeras of their activity with "Towards The Megalith" reached the wall...

Hames Jetfield


This album ranks up there as one of the greatest death metal albums of all time for me. Why? Because this album has all the right ingredients. Really sick and low tuned guitars, thunderous bass and Craig Pillard on vocals. Who could ask for anything more? For those of you who don't know Pillard sang for Incantation in the 90's and has done other bands and projects in the last 30 years. He's top 5 in the list of greatest death metal singers ever no doubt. King Kong must have gifted Craig with his voice honestly. And that's why anybody that hears his voice would agree that it's beyond words how powerful his voice is. And even to this day he still sounds great. Not easy to do as you get older but he's solid as a rock.

The music on this album is a great mix of slow and fast riffs and some quick time changes here and there which really makes the songs interesting. You have a few songs that are over 6 minutes long but yet those songs don't feel like they are that long. They really do an amazing job on crafting a song that takes you all over the place with some really great riffs by guitarists Bill Venner and Daryl Kahan. The best songs in my opinion are 'Chasm Of Oceanus', 'Lost In The Burial Fog' and the title song. They all have the best arrangements and they hook you in with the mix of doom and speed all flowing together wonderfully. Great lyrics too that are dark and somewhat poetic but they work nicely.

The title track has one of the greatest endings in my book. They hit one note that rings out and the drums do a tribal beat and it's so amazing when they play this song in a live show. It's the perfect way to end a show it is like a grand finale. That one note is so strong it's amazing. It proves that you don't have to have a million notes in a song. It's probably one of the greatest death metal songs that you'll ever hear in my book. There is some slight technical playing on this album with the arrangements when the tempo shifts quite quickly in some parts. But yet you can remember the songs easily that's the best part.

The production is great the guitars are huge on this album. Every instrument you can hear clearly and everything is mixed properly. And Craig Pillard's vocals are so big that it engulfs you very easily. They put some great echo on his voice that really does it justice. When he lets out one of his long winded growls it's frightening. It's so amazing to hear how strong his voice is. No vocal effects here ladies and gentlemen...this is the real thing. There's some singers that get close to Pillard but he's king of the mountain. He sings a lot of the words slowly instead of quickly and it's great. You can understand them if you pay attention close enough.

If you're a fan of old school death metal there's no reason you shouldn't own this album. This is one of the best things ever created in these last 35 years of extreme metal my friends...don't miss out. This will satisfy your tastes in every way no doubt.

Briman72



..::TRACK-LIST::..

1. Chaos Apparition 4:37
2. Chasm Of Oceanus 7:17
3. Spectral Domination 4:44
4. Vault Of Membros 6:39
5. Purulent Quest 4:40
6. Lost In The Burial Fog 6:15
7. Of A Past Forlorn 6:09
8. Towards The Megalith 6:24
9. Of A Past Forlorn (The Megaton Mix Version - Bonus) 6:11



..::OBSADA::..

Daryl Kahan - Guitars
Bill Venner - Guitars
Craig Pillard - Vocals
Randi Stokes - Bass
Shawn Eldridge - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=CR7I9PBeCsM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zespół Disma powstał w 2005 roku w New Jersey i początkowo istniał jako jednoosobowy projekt. Skompletowanie stałego składu i tworzenie materiału zajęło kilka lat - efektem tych starań była wydana w 2011 roku płyta "Towards the Megalith".
Album zawiera 8 potężnych deathmetalowych strzałów - Disma gra ciężki i dość klimatyczny Death Metal w wolnych i średnich tempach. Płyta jako całość bardziej mi się kojarzy z fińską sceną niż DM rodem z USA.
Ciekawe kompozycje, bardzo dobre brzmienie, brutalne i głębokie wokale - jedna z fajniejszych deathowych płyt jakie miałem ostatnio okazję słyszeć.

Vexatus


It took a while for Craig Pillard to return to death metal, but it was possible by Disma, and more specifically "Towards The Megalith". Well, the discussed disc can be safely indicated as an ideal example of how to return to the death metal after many years of "non-existence" - especially from the perspective of this dude. What's more, "Towards..." is not the only appearance of Pillard that can be proud of! In fact, the whole line-up of "veterans" managed to avoid too obvious allusions or all sentimentality, and it showed that it was possible to create an album with a monstrously massive sound and with songs that break down - like the classics. On Disma's debut, unique music was created containing an amazing, overwhelming atmosphere and which is equally captivating.

The recipe for death/doom performed by Disma is particularly interesting: it has to be heavy, straight from the crypt, but at the same time quite diverse and twisted. The most interesting advantage of this disc is the last one mentioned. Well, Americans very often turn here into regions closer to...Finnish death metal! Paces, climate, unusual design of riffs - all this immediately brings to mind the local scene at the beginning of the death metal boom. Next, patents that may be associated with Incantation and Funebrarum, there are also patents loosely related to Rippikoulu, Demigod or Abhorrence. The confirmation is the relatively slow paces (moreover, the ones with blasts have been reduced to a minimum), a lot of lows (which can also be heard after tuning the guitars), Craig's cadaverous, low growl and the well-distorted atmosphere. Putting it into songs - they all deserve a mention. Narrowing down, "Chaos Apparition", "Vault Of Membros" (with an almost funeral doom metal introduction), "Of A Past Forlorn" or - above all! - "Chasm Of Oceanus" (ultra-hit), which if they don't move someone, there is really no point in starting the rest of the album (or listening to this style in general). Because in the case of "Towards The Megalith" it's just impossible to listen to it indifferently - each of the tracks makes a great impression.

Disma's debut is therefore a disc thought out in every inch and on every level. It shows a different approach to classics (including the previously mentioned Incantation), it boasts excellent compositions and a perfect, stuffy atmosphere. It turned out so attractive that Americans in the following yeras of their activity with "Towards The Megalith" reached the wall...

Hames Jetfield


This album ranks up there as one of the greatest death metal albums of all time for me. Why? Because this album has all the right ingredients. Really sick and low tuned guitars, thunderous bass and Craig Pillard on vocals. Who could ask for anything more? For those of you who don't know Pillard sang for Incantation in the 90's and has done other bands and projects in the last 30 years. He's top 5 in the list of greatest death metal singers ever no doubt. King Kong must have gifted Craig with his voice honestly. And that's why anybody that hears his voice would agree that it's beyond words how powerful his voice is. And even to this day he still sounds great. Not easy to do as you get older but he's solid as a rock.

The music on this album is a great mix of slow and fast riffs and some quick time changes here and there which really makes the songs interesting. You have a few songs that are over 6 minutes long but yet those songs don't feel like they are that long. They really do an amazing job on crafting a song that takes you all over the place with some really great riffs by guitarists Bill Venner and Daryl Kahan. The best songs in my opinion are 'Chasm Of Oceanus', 'Lost In The Burial Fog' and the title song. They all have the best arrangements and they hook you in with the mix of doom and speed all flowing together wonderfully. Great lyrics too that are dark and somewhat poetic but they work nicely.

The title track has one of the greatest endings in my book. They hit one note that rings out and the drums do a tribal beat and it's so amazing when they play this song in a live show. It's the perfect way to end a show it is like a grand finale. That one note is so strong it's amazing. It proves that you don't have to have a million notes in a song. It's probably one of the greatest death metal songs that you'll ever hear in my book. There is some slight technical playing on this album with the arrangements when the tempo shifts quite quickly in some parts. But yet you can remember the songs easily that's the best part.

The production is great the guitars are huge on this album. Every instrument you can hear clearly and everything is mixed properly. And Craig Pillard's vocals are so big that it engulfs you very easily. They put some great echo on his voice that really does it justice. When he lets out one of his long winded growls it's frightening. It's so amazing to hear how strong his voice is. No vocal effects here ladies and gentlemen...this is the real thing. There's some singers that get close to Pillard but he's king of the mountain. He sings a lot of the words slowly instead of quickly and it's great. You can understand them if you pay attention close enough.

If you're a fan of old school death metal there's no reason you shouldn't own this album. This is one of the best things ever created in these last 35 years of extreme metal my friends...don't miss out. This will satisfy your tastes in every way no doubt.

Briman72



..::TRACK-LIST::..

1. Chaos Apparition 4:37
2. Chasm Of Oceanus 7:17
3. Spectral Domination 4:44
4. Vault Of Membros 6:39
5. Purulent Quest 4:40
6. Lost In The Burial Fog 6:15
7. Of A Past Forlorn 6:09
8. Towards The Megalith 6:24
9. Of A Past Forlorn (The Megaton Mix Version - Bonus) 6:11



..::OBSADA::..

Daryl Kahan - Guitars
Bill Venner - Guitars
Craig Pillard - Vocals
Randi Stokes - Bass
Shawn Eldridge - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=CR7I9PBeCsM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ungodly Ruins Productions is extremely proud to announce the signing of technical/progressive death metal titans Humaniac. The label will release the band's new full-length 'Until the Light Fakes Us'. The music of this magnificent album is a well-balanced mixture of tech/prog death with some deadly blackened touches and perfectly woven atmospheric orchestrations. Conceptually this album is about bestial nature of our instincts and narrowness of human consciousness, additionally drawing influences from sci-fi, fantasy and classic authors like H.P. Lovecraft and D. Adams.



..::TRACK-LIST::..

1. Owl, Moloch and Redwood Trees 05:46
2. Zuckerbrin Firewall 04:52
3. Daath 02:04
4. ... of 42, Childhood and Recursive Survival 07:04
5. Randolph Carter 02:12
6. Vulture 05:30
7. Cage, Caste, Competition 08:12
8. The Semblant Dichotomy 07:24
9. The Fountain and the Light It Scorches 07:31



..::OBSADA::..

Artem Zurnadzhiev - vocals
Alexey Kotov - guitars
Andrey Rybakov - guitars
Vadim Kotov - bass
Kirill Chumachek - drums




https://www.youtube.com/watch?v=dPiOF9UnrCg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ungodly Ruins Productions is extremely proud to announce the signing of technical/progressive death metal titans Humaniac. The label will release the band's new full-length 'Until the Light Fakes Us'. The music of this magnificent album is a well-balanced mixture of tech/prog death with some deadly blackened touches and perfectly woven atmospheric orchestrations. Conceptually this album is about bestial nature of our instincts and narrowness of human consciousness, additionally drawing influences from sci-fi, fantasy and classic authors like H.P. Lovecraft and D. Adams.



..::TRACK-LIST::..

1. Owl, Moloch and Redwood Trees 05:46
2. Zuckerbrin Firewall 04:52
3. Daath 02:04
4. ... of 42, Childhood and Recursive Survival 07:04
5. Randolph Carter 02:12
6. Vulture 05:30
7. Cage, Caste, Competition 08:12
8. The Semblant Dichotomy 07:24
9. The Fountain and the Light It Scorches 07:31



..::OBSADA::..

Artem Zurnadzhiev - vocals
Alexey Kotov - guitars
Andrey Rybakov - guitars
Vadim Kotov - bass
Kirill Chumachek - drums




https://www.youtube.com/watch?v=dPiOF9UnrCg



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Carnage Gathers' to wysokiej klasy deathmetalowy album, który z pewnością zadowoli wszystkich chorych i obłąkanych... będziesz chciał do niej wracać raz po raz...

FA

Three years after their debut offering, the festering cadaver of Vancouver’s Grave Infestation, has risen again —ghastlier and more ravenous than ever before. Unleashed through a profane alliance between Dark Descent Records and Invictus Productions, Carnage Gathers emerges as a monstrous abomination, tearing flesh and sinew from the twisted legacies of Autopsy, Grave, Nihilist, Repulsion, and Abhorrence. These severed limbs and organs are stitched together into a horrifying golem of their own blasphemous design.

“It’s a frantic death metal assault! Violent, and unrelenting. The fast parts are faster, the slow parts are slower and everything is just plain nastier. It's like we made an album that sounds like it came out even before our first album,” the band says.

A putrid production, steeped in decay and malevolence, is the lifeblood of death metal. What we have here might just be one of the most grotesquely brilliant productions of the year. “The album was recorded and mixed with engineer Greg Wilkinson at the infamous Earhammer Studios in Oakland, producing a vile record that is a sonic push forward,” states vocalist/guitarist Graham Christofferson. “We wanted the album dripping with disgustingness and bringing forward elements we love about sick, underground death metal. The great thing about working with Greg is he's entrenched in the music we love and play. He could see our vision, and helped us make it happen. He had death metal solutions for death metal problems, along with great old cabinets and amps. Even the studio itself gives off deathly ambience."

The record comes infested with macabre verses and cover artwork, the latter courtesy of the notorious Misanthropic Illustrations: “Each song references a story of someone’s strange relationship to death, real or fictitious,” reveals Christofferson. “The cover art is related to the track The Anthropophagus, it's about a 17th century French cannibal hermit. That's the cave he lived in. People called him the Anthropophagus, which means cannibal, but he was just basically starved to madness."



..::TRACK-LIST::..

1. Living Inhumation 05:51
2. Ritualized Autopsy 05:15
3. Inhuman Remains 04:47
4. Black Widow 05:45
5. The Anthropophagus 04:21
6. Carnage Gathers 03:38
7. Drenched in Blood 05:15
8. Murder Spree 05:00



..::OBSADA::..

AS - Drums
BC - Guitars
GC - Vocals, Guitars
TS - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=hnjCXE4GfTo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Carnage Gathers' to wysokiej klasy deathmetalowy album, który z pewnością zadowoli wszystkich chorych i obłąkanych... będziesz chciał do niej wracać raz po raz...

FA

Three years after their debut offering, the festering cadaver of Vancouver’s Grave Infestation, has risen again —ghastlier and more ravenous than ever before. Unleashed through a profane alliance between Dark Descent Records and Invictus Productions, Carnage Gathers emerges as a monstrous abomination, tearing flesh and sinew from the twisted legacies of Autopsy, Grave, Nihilist, Repulsion, and Abhorrence. These severed limbs and organs are stitched together into a horrifying golem of their own blasphemous design.

“It’s a frantic death metal assault! Violent, and unrelenting. The fast parts are faster, the slow parts are slower and everything is just plain nastier. It's like we made an album that sounds like it came out even before our first album,” the band says.

A putrid production, steeped in decay and malevolence, is the lifeblood of death metal. What we have here might just be one of the most grotesquely brilliant productions of the year. “The album was recorded and mixed with engineer Greg Wilkinson at the infamous Earhammer Studios in Oakland, producing a vile record that is a sonic push forward,” states vocalist/guitarist Graham Christofferson. “We wanted the album dripping with disgustingness and bringing forward elements we love about sick, underground death metal. The great thing about working with Greg is he's entrenched in the music we love and play. He could see our vision, and helped us make it happen. He had death metal solutions for death metal problems, along with great old cabinets and amps. Even the studio itself gives off deathly ambience."

The record comes infested with macabre verses and cover artwork, the latter courtesy of the notorious Misanthropic Illustrations: “Each song references a story of someone’s strange relationship to death, real or fictitious,” reveals Christofferson. “The cover art is related to the track The Anthropophagus, it's about a 17th century French cannibal hermit. That's the cave he lived in. People called him the Anthropophagus, which means cannibal, but he was just basically starved to madness."



..::TRACK-LIST::..

1. Living Inhumation 05:51
2. Ritualized Autopsy 05:15
3. Inhuman Remains 04:47
4. Black Widow 05:45
5. The Anthropophagus 04:21
6. Carnage Gathers 03:38
7. Drenched in Blood 05:15
8. Murder Spree 05:00



..::OBSADA::..

AS - Drums
BC - Guitars
GC - Vocals, Guitars
TS - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=hnjCXE4GfTo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ostatnie kilka dni wałkowałem debiutancki album niemieckiego Necrochaos. I o dziwo – pamiętam, że bardzo podobała mi się ich wcześniejsza EPka, ale nie wiedziałem za bardzo, jak wyglądała recenzja tego materiału.

Po napisaniu recenzji debiutu postanowiłem więc, że sprawdzę co tam napisałem o tej grupie te dwa lata temu. A potem skasowałem recenzję „Mortal Angel Descent”, bo powielałem prawie toćka w toćkę moją opinię. Pomyślelibyście więc, że liczę na Waszą krótką pamięć i wklejam starą recenzję. Nic z tych rzeczy. Muzycznie po prosto Necrochaos nie zrobiło kroku ani w przód ani w tył. W dalszym ciągu serwują nam wywrotkę gruzu, brzmiącego surowo (posłuchajcie werbla), ale nie chujowo. Można powiedzieć, że Necrochaos to kolejny klon Incantation – będzie to prawda i zafałszowanie rzeczywistości. Inspiracje są oczywiste, jednak Niemcy starają się sięgać ponad wpływy ekipy McEnteego, niemniej jednak cały czas robią to dość niezauważalnie. I chyba nie na tyle wyraźnie, by większość osób przyjęła to do wiadomości. Nie będę się wymądrzał – nie odkrywam u nich nieznanych nut, lub znanych tylko wybranym i upraszczając wszystko – zawsze powiem, iż faktycznie Necrochaos nie jest zespołem wybitnie odkrywczym, a jeśli mam ich przyrównać do czegoś na szybko – to właśnie do twórców „Onward to Golgotha”. A to w mojej opinii dobra rekomendacja, więc jeśli jaracie się tego typu death metalem, sugeruję przelanie odpowiedniej sumy na konto wiadomego wydawcy. W zamian otrzymacie „Mortal Angel Descent” oraz szacun na dzielni, zbudowanej z gruzu.

To tyle na dziś. Poczekamy z rok, dwa lata i zobaczymy czy o kolejnym wydawnictwie Germanów napiszę w podobnych superlatywach.

Oracle


No proszę… Rok temu miałem przyjemność napisać kilka słów o debiutanckim demo Necrochaos, które to napawało mnie wielką nadzieją na przyszłość. Stąd też niecierpliwie wyczekiwałem nowego materiału Niemca. Mówisz – masz, oto jest! Satysfakcja podwójna, bo nie dość, że jest to pełen album, to dodatkowo wszelkie uwierające mnie nieco na “Crawling Through Cadavers” niedociągnięcia zostały tym razem poprawione. “Mortal Angels Descent” to niewielki, ale jednak krok wprzód. Piszę niewielki, bowiem jeśli coś jest i tak dobre, to ciężko to raczej udoskonalać w nieskończoność. Nowy materiał przynosi ze sobą trzydzieści pięć minut death metalu najwyższej klasy, będącego naturalną kontynuacją wcześniejszych dokonań tego jednoosobowego projektu. I mówiąc wprost, jest to prawdziwa petarda, mieszanka wybuchowa wszystkiego co w starej szkole gatunku najlepsze.

Przede wszystkim album jest bardzo urozmaicony, nie pozwalający nawet na najmniejsze ziewnięcie. W każdym z sześciu utworów coś się dzieje. Mocniejsze uderzenia idealnie równoważą się z ciężkimi, brytyjsko – fińskimi melodiami, proste, bezpośrednie strzały mieszają się z porywającymi, rytmicznymi akordami a wszędzie aż roi się od zajebistych patentów. Nie ma tu grania na jedno kopyto a z każdym odsłuchem krążek ten wgryza się coraz głębiej w korę mózgową i ani myśli odpuszczać, nawet kiedy wybrzmiewa ostatni dźwięk. Oczywiście, że można znów bawić się w wytykanie palcem pojawiających się w tej muzyce inspiracji, jednak są one tu tak umiejętnie ubrane w nowe szaty, że wydaje mi się to zbędne. Powiem jedynie, że jebie tu na kilometr starą szkołą a brzmienie tych nagrań jest bardzo organiczne, wręcz nieco piwniczne, ale też idealnie czytelne. Może i ten matex ma faktycznie wielu praojców, jednak sam w sobie jest niezależnym, drapieżnym bytem, który tropi i morduje po swojemu. Mi, jako maniakowi tego typu grania, nic więcej do szczęścia nie potrzeba. Eugene po raz kolejny udowadnia, iż nie jest muzykiem przeciętnym. Liczę na to, że wulkan pomysłów w jego głowie jeszcze niejednokrotnie eksploduje. Wysłuchaj nas panie…

jesusatan



..::TRACK-LIST::..

1. Word of God 05:27
2. Masters Corpse 05:38
3. Bloodied Sacred Scriptures 06:16
4. Mortal Angels Descent 06:43
5. Last Prayer 06:07
6. Hell Arisen 05:15



..::OBSADA::..

Eugene - Everything



https://www.youtube.com/watch?v=E8w2_iu8ya8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ostatnie kilka dni wałkowałem debiutancki album niemieckiego Necrochaos. I o dziwo – pamiętam, że bardzo podobała mi się ich wcześniejsza EPka, ale nie wiedziałem za bardzo, jak wyglądała recenzja tego materiału.

Po napisaniu recenzji debiutu postanowiłem więc, że sprawdzę co tam napisałem o tej grupie te dwa lata temu. A potem skasowałem recenzję „Mortal Angel Descent”, bo powielałem prawie toćka w toćkę moją opinię. Pomyślelibyście więc, że liczę na Waszą krótką pamięć i wklejam starą recenzję. Nic z tych rzeczy. Muzycznie po prosto Necrochaos nie zrobiło kroku ani w przód ani w tył. W dalszym ciągu serwują nam wywrotkę gruzu, brzmiącego surowo (posłuchajcie werbla), ale nie chujowo. Można powiedzieć, że Necrochaos to kolejny klon Incantation – będzie to prawda i zafałszowanie rzeczywistości. Inspiracje są oczywiste, jednak Niemcy starają się sięgać ponad wpływy ekipy McEnteego, niemniej jednak cały czas robią to dość niezauważalnie. I chyba nie na tyle wyraźnie, by większość osób przyjęła to do wiadomości. Nie będę się wymądrzał – nie odkrywam u nich nieznanych nut, lub znanych tylko wybranym i upraszczając wszystko – zawsze powiem, iż faktycznie Necrochaos nie jest zespołem wybitnie odkrywczym, a jeśli mam ich przyrównać do czegoś na szybko – to właśnie do twórców „Onward to Golgotha”. A to w mojej opinii dobra rekomendacja, więc jeśli jaracie się tego typu death metalem, sugeruję przelanie odpowiedniej sumy na konto wiadomego wydawcy. W zamian otrzymacie „Mortal Angel Descent” oraz szacun na dzielni, zbudowanej z gruzu.

To tyle na dziś. Poczekamy z rok, dwa lata i zobaczymy czy o kolejnym wydawnictwie Germanów napiszę w podobnych superlatywach.

Oracle


No proszę… Rok temu miałem przyjemność napisać kilka słów o debiutanckim demo Necrochaos, które to napawało mnie wielką nadzieją na przyszłość. Stąd też niecierpliwie wyczekiwałem nowego materiału Niemca. Mówisz – masz, oto jest! Satysfakcja podwójna, bo nie dość, że jest to pełen album, to dodatkowo wszelkie uwierające mnie nieco na “Crawling Through Cadavers” niedociągnięcia zostały tym razem poprawione. “Mortal Angels Descent” to niewielki, ale jednak krok wprzód. Piszę niewielki, bowiem jeśli coś jest i tak dobre, to ciężko to raczej udoskonalać w nieskończoność. Nowy materiał przynosi ze sobą trzydzieści pięć minut death metalu najwyższej klasy, będącego naturalną kontynuacją wcześniejszych dokonań tego jednoosobowego projektu. I mówiąc wprost, jest to prawdziwa petarda, mieszanka wybuchowa wszystkiego co w starej szkole gatunku najlepsze.

Przede wszystkim album jest bardzo urozmaicony, nie pozwalający nawet na najmniejsze ziewnięcie. W każdym z sześciu utworów coś się dzieje. Mocniejsze uderzenia idealnie równoważą się z ciężkimi, brytyjsko – fińskimi melodiami, proste, bezpośrednie strzały mieszają się z porywającymi, rytmicznymi akordami a wszędzie aż roi się od zajebistych patentów. Nie ma tu grania na jedno kopyto a z każdym odsłuchem krążek ten wgryza się coraz głębiej w korę mózgową i ani myśli odpuszczać, nawet kiedy wybrzmiewa ostatni dźwięk. Oczywiście, że można znów bawić się w wytykanie palcem pojawiających się w tej muzyce inspiracji, jednak są one tu tak umiejętnie ubrane w nowe szaty, że wydaje mi się to zbędne. Powiem jedynie, że jebie tu na kilometr starą szkołą a brzmienie tych nagrań jest bardzo organiczne, wręcz nieco piwniczne, ale też idealnie czytelne. Może i ten matex ma faktycznie wielu praojców, jednak sam w sobie jest niezależnym, drapieżnym bytem, który tropi i morduje po swojemu. Mi, jako maniakowi tego typu grania, nic więcej do szczęścia nie potrzeba. Eugene po raz kolejny udowadnia, iż nie jest muzykiem przeciętnym. Liczę na to, że wulkan pomysłów w jego głowie jeszcze niejednokrotnie eksploduje. Wysłuchaj nas panie…

jesusatan



..::TRACK-LIST::..

1. Word of God 05:27
2. Masters Corpse 05:38
3. Bloodied Sacred Scriptures 06:16
4. Mortal Angels Descent 06:43
5. Last Prayer 06:07
6. Hell Arisen 05:15



..::OBSADA::..

Eugene - Everything



https://www.youtube.com/watch?v=E8w2_iu8ya8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

MIODEK...


Official re-issue limited to 300 copies on CD-digipack, of the "Presage to Eternity" demo 1992 by this legendary Dutch band, one of the heaviest on the European Death Metal scene of the early 90's, for lovers of bands like early GRAVE, GOREFEST, ROTTREVORE...



..::TRACK-LIST::..

1. Presage To The Eternity
2. Spontaneous Diarhoea
3. Gals Of The Eternal Solstice
4. Pulsating Blood
5. Disembowelment Pt.1 (Outro)



..::OBSADA::..

Vincent Scheerman - Guitars, Vocals, Lyrics
Philip van Nugteren - Guitars
Edwin Roor - Bass
Edwin de Waard - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=fdu8Hbf46o0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

MIODEK...


Official re-issue limited to 300 copies on CD-digipack, of the "Presage to Eternity" demo 1992 by this legendary Dutch band, one of the heaviest on the European Death Metal scene of the early 90's, for lovers of bands like early GRAVE, GOREFEST, ROTTREVORE...



..::TRACK-LIST::..

1. Presage To The Eternity
2. Spontaneous Diarhoea
3. Gals Of The Eternal Solstice
4. Pulsating Blood
5. Disembowelment Pt.1 (Outro)



..::OBSADA::..

Vincent Scheerman - Guitars, Vocals, Lyrics
Philip van Nugteren - Guitars
Edwin Roor - Bass
Edwin de Waard - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=fdu8Hbf46o0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

VIC Records, cd, Re-release of the sold out, legendary debut of Sweden’s FURBOWL. FURBOWL was formed in 1991 when Johan Liiva left Carnage and hooked up with his old buddy Max Thornell on drums (both would form HEARSE in the 90’s). After a few demos FURBOWL recorded their debut album ‘Those Shredded Dreams’ in 1991, the album was produced by Carnage / Carcass guitar player and long-time friend of the band, Michael Amott (ARCH ENEMY), Michael also played some leads on the album. (And not surprisingly Michael asked Johan to join Arch Enemy some years later).

This re-issue contains the legendary FURBOWL debut ‘Those Shredded Dreams’ and as bonus eleven tracks the band recorded before and after their debut album. All in all, a true monument for the most underrated Swedish death metal band from the early 90’s! Extensive liner notes from Johan, Max and Michael! ‘Death ‘N Roll before it was invented. Furbowl sure was an unique band, and I urge you all to seek out all of their recordings’ - Daniel Ekeroth, author of ‘Swedish Death Metal’.



..::TRACK-LIST::..

1. Damage Done 9:29
2. Nothing Forever 4:02
3. Razorblades 4:16
4. Desertion 2:45
5. Sharkheaven 3:55
6. Those Shredded Dreams 6:58

Bonus Tracks:
7. Hymn For Nathalie Rose (1993 Demo) 1:37
8. Heart Inferno (1993 Demo) 4:36
9. Only Inhuman (Demo 1992) 4:55
10. Buried Alive (Venom Cover 1993) 3:15
11. Shark Heaven (Live 1993) 3:48
12. Razorblades (Live 1993) 4:55
13. Day Man Lost (Carnage Cover, Live 1993) 1:31
14. Nothing Forever (Live 1993) 4:34
15. Desertion (Demo 1991) 3:20
16. Shark Heaven (Demo 1991) 4:09
17. Nothing Forever (Demo 1991) 4:18

'Those Shredded Dreams' was recorded in The Forest,Linköping, Sweden in January 1992.

Bonus tracks info:
The 1993 demo was recorded in The Forest,Linköping, Sweden.
The 1992 demo was recorded in Staffanstorp, Sweden.
The live tracks were recorded in Stockholm in 1993.
The 1991 demo was recorded in Markmusik, Växjö, Sweden.
The Venom cover Buried Alive was recorded in Studio Gubbsjuk, Växjö, Sweden in 1993.




https://www.youtube.com/watch?v=P4gS4jZXhSs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

VIC Records, cd, Re-release of the sold out, legendary debut of Sweden’s FURBOWL. FURBOWL was formed in 1991 when Johan Liiva left Carnage and hooked up with his old buddy Max Thornell on drums (both would form HEARSE in the 90’s). After a few demos FURBOWL recorded their debut album ‘Those Shredded Dreams’ in 1991, the album was produced by Carnage / Carcass guitar player and long-time friend of the band, Michael Amott (ARCH ENEMY), Michael also played some leads on the album. (And not surprisingly Michael asked Johan to join Arch Enemy some years later).

This re-issue contains the legendary FURBOWL debut ‘Those Shredded Dreams’ and as bonus eleven tracks the band recorded before and after their debut album. All in all, a true monument for the most underrated Swedish death metal band from the early 90’s! Extensive liner notes from Johan, Max and Michael! ‘Death ‘N Roll before it was invented. Furbowl sure was an unique band, and I urge you all to seek out all of their recordings’ - Daniel Ekeroth, author of ‘Swedish Death Metal’.



..::TRACK-LIST::..

1. Damage Done 9:29
2. Nothing Forever 4:02
3. Razorblades 4:16
4. Desertion 2:45
5. Sharkheaven 3:55
6. Those Shredded Dreams 6:58

Bonus Tracks:
7. Hymn For Nathalie Rose (1993 Demo) 1:37
8. Heart Inferno (1993 Demo) 4:36
9. Only Inhuman (Demo 1992) 4:55
10. Buried Alive (Venom Cover 1993) 3:15
11. Shark Heaven (Live 1993) 3:48
12. Razorblades (Live 1993) 4:55
13. Day Man Lost (Carnage Cover, Live 1993) 1:31
14. Nothing Forever (Live 1993) 4:34
15. Desertion (Demo 1991) 3:20
16. Shark Heaven (Demo 1991) 4:09
17. Nothing Forever (Demo 1991) 4:18

'Those Shredded Dreams' was recorded in The Forest,Linköping, Sweden in January 1992.

Bonus tracks info:
The 1993 demo was recorded in The Forest,Linköping, Sweden.
The 1992 demo was recorded in Staffanstorp, Sweden.
The live tracks were recorded in Stockholm in 1993.
The 1991 demo was recorded in Markmusik, Växjö, Sweden.
The Venom cover Buried Alive was recorded in Studio Gubbsjuk, Växjö, Sweden in 1993.




https://www.youtube.com/watch?v=P4gS4jZXhSs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek obrzydliwy jak diabli i warty twojego czasu!
Cuchnie, aż miło, Autopsy, Grotesque, Treblinka, Nihilist, wczesnym materiałem demo Morbid Angel...



..::TRACK-LIST::..

1. Abomination Rites 03:41
2. Necrophidius 05:22
3. Strange Customs 04:56
4. Cruor Upheaval 06:21

Bonus Tracks - Demo 2018:
5. Ritual Suicide 03:07
6. Hand of Glory 02:23
7. Astral Hauntings 03:26
8. Bloody Noose 02:47
9. Cult Graves 04:41

Tracks 5 - 9 are originally from 'Demo '18' and are an exclusive bonus to the CD version.



..::OBSADA::..

A.C. - Unknown
A.B. - Unknown



https://www.youtube.com/watch?v=J9rApKaRvWQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek obrzydliwy jak diabli i warty twojego czasu!
Cuchnie, aż miło, Autopsy, Grotesque, Treblinka, Nihilist, wczesnym materiałem demo Morbid Angel...



..::TRACK-LIST::..

1. Abomination Rites 03:41
2. Necrophidius 05:22
3. Strange Customs 04:56
4. Cruor Upheaval 06:21

Bonus Tracks - Demo 2018:
5. Ritual Suicide 03:07
6. Hand of Glory 02:23
7. Astral Hauntings 03:26
8. Bloody Noose 02:47
9. Cult Graves 04:41

Tracks 5 - 9 are originally from 'Demo '18' and are an exclusive bonus to the CD version.



..::OBSADA::..

A.C. - Unknown
A.B. - Unknown



https://www.youtube.com/watch?v=J9rApKaRvWQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jesteście gotowi na królewski rozlew krwi?
Z przyjemnością przedstawiam wam Gutslit z Indii , jedno z najohydniejszych dzieł na wschód od Atlantyku!



This is a gloss-finish digipak that comes with the extended album artwork made by none other than Eliran Kantor (INCANTATION, HATE ETERNAL, FLESHGOD APOCALYPSE, TESTAMENT). It comes with a booklet containing all the lyrics and information about the album.

Indian brutal death metal legends return with their highly awaited new album titled ‘Amputheatre’. It’s a quantum leap ahead in terms of songwriting when compared to their 2013 debut ‘Skewered in the Sewer’. GUTSLIT have improved phenomenally and honed their skills in the company of the new vocalist Kaushal LS of GODLESS. Their trademark brutality now sees development with the incorporation of grind influences, and their music couldn’t be better balanced and memorable. This makes them stand head and shoulders above from the sea of brutal death metal bands out there, and with a massive European tour lined up this year, GUTSLIT sure won’t make it easy to forget their masterpiece.



..::TRACK-LIST::..

1. Amputheatre 01:12
2. Brazen Bull 03:05
3. From One Ear To Another 03:23
4. Necktie Party 03:12
5. Blood Eagle 03:32
6. Brodequin 02:45
7. Maraschino Eyeballs 03:11
8. Scaphism 02:42
9. Death Hammer 05:38



..::OBSADA::..

Gurdip Singh Narang - Bass
Aaron Pinto - Drums
Prateek Rajagopal - Guitars
Kaushal LS - Vocals




https://www.youtube.com/watch?v=aO3Z6Y_NOi0


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jesteście gotowi na królewski rozlew krwi?
Z przyjemnością przedstawiam wam Gutslit z Indii , jedno z najohydniejszych dzieł na wschód od Atlantyku!



This is a gloss-finish digipak that comes with the extended album artwork made by none other than Eliran Kantor (INCANTATION, HATE ETERNAL, FLESHGOD APOCALYPSE, TESTAMENT). It comes with a booklet containing all the lyrics and information about the album.

Indian brutal death metal legends return with their highly awaited new album titled ‘Amputheatre’. It’s a quantum leap ahead in terms of songwriting when compared to their 2013 debut ‘Skewered in the Sewer’. GUTSLIT have improved phenomenally and honed their skills in the company of the new vocalist Kaushal LS of GODLESS. Their trademark brutality now sees development with the incorporation of grind influences, and their music couldn’t be better balanced and memorable. This makes them stand head and shoulders above from the sea of brutal death metal bands out there, and with a massive European tour lined up this year, GUTSLIT sure won’t make it easy to forget their masterpiece.



..::TRACK-LIST::..

1. Amputheatre 01:12
2. Brazen Bull 03:05
3. From One Ear To Another 03:23
4. Necktie Party 03:12
5. Blood Eagle 03:32
6. Brodequin 02:45
7. Maraschino Eyeballs 03:11
8. Scaphism 02:42
9. Death Hammer 05:38



..::OBSADA::..

Gurdip Singh Narang - Bass
Aaron Pinto - Drums
Prateek Rajagopal - Guitars
Kaushal LS - Vocals




https://www.youtube.com/watch?v=aO3Z6Y_NOi0


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Debiutancki materiał zespołu z Wejherowa grającego techniczny i brutalny death metal inspirowany przez HATE ETERNAL, ULCERATE, SUFFOCATION, MASACHIST!



..::TRACK-LIST::..

1. What Once Was Man 02:42
2. Lesser Entity 03:19
3. Fingers Closing 03:49
4. Of Those Who Remain Unseen 04:02




https://www.youtube.com/watch?v=KCQhqmHe1i0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Debiutancki materiał zespołu z Wejherowa grającego techniczny i brutalny death metal inspirowany przez HATE ETERNAL, ULCERATE, SUFFOCATION, MASACHIST!



..::TRACK-LIST::..

1. What Once Was Man 02:42
2. Lesser Entity 03:19
3. Fingers Closing 03:49
4. Of Those Who Remain Unseen 04:02




https://www.youtube.com/watch?v=KCQhqmHe1i0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!