...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Carnage Gathers' to wysokiej klasy deathmetalowy album, który z pewnością zadowoli wszystkich chorych i obłąkanych... będziesz chciał do niej wracać raz po raz...

FA

Three years after their debut offering, the festering cadaver of Vancouver’s Grave Infestation, has risen again —ghastlier and more ravenous than ever before. Unleashed through a profane alliance between Dark Descent Records and Invictus Productions, Carnage Gathers emerges as a monstrous abomination, tearing flesh and sinew from the twisted legacies of Autopsy, Grave, Nihilist, Repulsion, and Abhorrence. These severed limbs and organs are stitched together into a horrifying golem of their own blasphemous design.

“It’s a frantic death metal assault! Violent, and unrelenting. The fast parts are faster, the slow parts are slower and everything is just plain nastier. It's like we made an album that sounds like it came out even before our first album,” the band says.

A putrid production, steeped in decay and malevolence, is the lifeblood of death metal. What we have here might just be one of the most grotesquely brilliant productions of the year. “The album was recorded and mixed with engineer Greg Wilkinson at the infamous Earhammer Studios in Oakland, producing a vile record that is a sonic push forward,” states vocalist/guitarist Graham Christofferson. “We wanted the album dripping with disgustingness and bringing forward elements we love about sick, underground death metal. The great thing about working with Greg is he's entrenched in the music we love and play. He could see our vision, and helped us make it happen. He had death metal solutions for death metal problems, along with great old cabinets and amps. Even the studio itself gives off deathly ambience."

The record comes infested with macabre verses and cover artwork, the latter courtesy of the notorious Misanthropic Illustrations: “Each song references a story of someone’s strange relationship to death, real or fictitious,” reveals Christofferson. “The cover art is related to the track The Anthropophagus, it's about a 17th century French cannibal hermit. That's the cave he lived in. People called him the Anthropophagus, which means cannibal, but he was just basically starved to madness."



..::TRACK-LIST::..

1. Living Inhumation 05:51
2. Ritualized Autopsy 05:15
3. Inhuman Remains 04:47
4. Black Widow 05:45
5. The Anthropophagus 04:21
6. Carnage Gathers 03:38
7. Drenched in Blood 05:15
8. Murder Spree 05:00



..::OBSADA::..

AS - Drums
BC - Guitars
GC - Vocals, Guitars
TS - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=hnjCXE4GfTo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Carnage Gathers' to wysokiej klasy deathmetalowy album, który z pewnością zadowoli wszystkich chorych i obłąkanych... będziesz chciał do niej wracać raz po raz...

FA

Three years after their debut offering, the festering cadaver of Vancouver’s Grave Infestation, has risen again —ghastlier and more ravenous than ever before. Unleashed through a profane alliance between Dark Descent Records and Invictus Productions, Carnage Gathers emerges as a monstrous abomination, tearing flesh and sinew from the twisted legacies of Autopsy, Grave, Nihilist, Repulsion, and Abhorrence. These severed limbs and organs are stitched together into a horrifying golem of their own blasphemous design.

“It’s a frantic death metal assault! Violent, and unrelenting. The fast parts are faster, the slow parts are slower and everything is just plain nastier. It's like we made an album that sounds like it came out even before our first album,” the band says.

A putrid production, steeped in decay and malevolence, is the lifeblood of death metal. What we have here might just be one of the most grotesquely brilliant productions of the year. “The album was recorded and mixed with engineer Greg Wilkinson at the infamous Earhammer Studios in Oakland, producing a vile record that is a sonic push forward,” states vocalist/guitarist Graham Christofferson. “We wanted the album dripping with disgustingness and bringing forward elements we love about sick, underground death metal. The great thing about working with Greg is he's entrenched in the music we love and play. He could see our vision, and helped us make it happen. He had death metal solutions for death metal problems, along with great old cabinets and amps. Even the studio itself gives off deathly ambience."

The record comes infested with macabre verses and cover artwork, the latter courtesy of the notorious Misanthropic Illustrations: “Each song references a story of someone’s strange relationship to death, real or fictitious,” reveals Christofferson. “The cover art is related to the track The Anthropophagus, it's about a 17th century French cannibal hermit. That's the cave he lived in. People called him the Anthropophagus, which means cannibal, but he was just basically starved to madness."



..::TRACK-LIST::..

1. Living Inhumation 05:51
2. Ritualized Autopsy 05:15
3. Inhuman Remains 04:47
4. Black Widow 05:45
5. The Anthropophagus 04:21
6. Carnage Gathers 03:38
7. Drenched in Blood 05:15
8. Murder Spree 05:00



..::OBSADA::..

AS - Drums
BC - Guitars
GC - Vocals, Guitars
TS - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=hnjCXE4GfTo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ostatnie kilka dni wałkowałem debiutancki album niemieckiego Necrochaos. I o dziwo – pamiętam, że bardzo podobała mi się ich wcześniejsza EPka, ale nie wiedziałem za bardzo, jak wyglądała recenzja tego materiału.

Po napisaniu recenzji debiutu postanowiłem więc, że sprawdzę co tam napisałem o tej grupie te dwa lata temu. A potem skasowałem recenzję „Mortal Angel Descent”, bo powielałem prawie toćka w toćkę moją opinię. Pomyślelibyście więc, że liczę na Waszą krótką pamięć i wklejam starą recenzję. Nic z tych rzeczy. Muzycznie po prosto Necrochaos nie zrobiło kroku ani w przód ani w tył. W dalszym ciągu serwują nam wywrotkę gruzu, brzmiącego surowo (posłuchajcie werbla), ale nie chujowo. Można powiedzieć, że Necrochaos to kolejny klon Incantation – będzie to prawda i zafałszowanie rzeczywistości. Inspiracje są oczywiste, jednak Niemcy starają się sięgać ponad wpływy ekipy McEnteego, niemniej jednak cały czas robią to dość niezauważalnie. I chyba nie na tyle wyraźnie, by większość osób przyjęła to do wiadomości. Nie będę się wymądrzał – nie odkrywam u nich nieznanych nut, lub znanych tylko wybranym i upraszczając wszystko – zawsze powiem, iż faktycznie Necrochaos nie jest zespołem wybitnie odkrywczym, a jeśli mam ich przyrównać do czegoś na szybko – to właśnie do twórców „Onward to Golgotha”. A to w mojej opinii dobra rekomendacja, więc jeśli jaracie się tego typu death metalem, sugeruję przelanie odpowiedniej sumy na konto wiadomego wydawcy. W zamian otrzymacie „Mortal Angel Descent” oraz szacun na dzielni, zbudowanej z gruzu.

To tyle na dziś. Poczekamy z rok, dwa lata i zobaczymy czy o kolejnym wydawnictwie Germanów napiszę w podobnych superlatywach.

Oracle


No proszę… Rok temu miałem przyjemność napisać kilka słów o debiutanckim demo Necrochaos, które to napawało mnie wielką nadzieją na przyszłość. Stąd też niecierpliwie wyczekiwałem nowego materiału Niemca. Mówisz – masz, oto jest! Satysfakcja podwójna, bo nie dość, że jest to pełen album, to dodatkowo wszelkie uwierające mnie nieco na “Crawling Through Cadavers” niedociągnięcia zostały tym razem poprawione. “Mortal Angels Descent” to niewielki, ale jednak krok wprzód. Piszę niewielki, bowiem jeśli coś jest i tak dobre, to ciężko to raczej udoskonalać w nieskończoność. Nowy materiał przynosi ze sobą trzydzieści pięć minut death metalu najwyższej klasy, będącego naturalną kontynuacją wcześniejszych dokonań tego jednoosobowego projektu. I mówiąc wprost, jest to prawdziwa petarda, mieszanka wybuchowa wszystkiego co w starej szkole gatunku najlepsze.

Przede wszystkim album jest bardzo urozmaicony, nie pozwalający nawet na najmniejsze ziewnięcie. W każdym z sześciu utworów coś się dzieje. Mocniejsze uderzenia idealnie równoważą się z ciężkimi, brytyjsko – fińskimi melodiami, proste, bezpośrednie strzały mieszają się z porywającymi, rytmicznymi akordami a wszędzie aż roi się od zajebistych patentów. Nie ma tu grania na jedno kopyto a z każdym odsłuchem krążek ten wgryza się coraz głębiej w korę mózgową i ani myśli odpuszczać, nawet kiedy wybrzmiewa ostatni dźwięk. Oczywiście, że można znów bawić się w wytykanie palcem pojawiających się w tej muzyce inspiracji, jednak są one tu tak umiejętnie ubrane w nowe szaty, że wydaje mi się to zbędne. Powiem jedynie, że jebie tu na kilometr starą szkołą a brzmienie tych nagrań jest bardzo organiczne, wręcz nieco piwniczne, ale też idealnie czytelne. Może i ten matex ma faktycznie wielu praojców, jednak sam w sobie jest niezależnym, drapieżnym bytem, który tropi i morduje po swojemu. Mi, jako maniakowi tego typu grania, nic więcej do szczęścia nie potrzeba. Eugene po raz kolejny udowadnia, iż nie jest muzykiem przeciętnym. Liczę na to, że wulkan pomysłów w jego głowie jeszcze niejednokrotnie eksploduje. Wysłuchaj nas panie…

jesusatan



..::TRACK-LIST::..

1. Word of God 05:27
2. Masters Corpse 05:38
3. Bloodied Sacred Scriptures 06:16
4. Mortal Angels Descent 06:43
5. Last Prayer 06:07
6. Hell Arisen 05:15



..::OBSADA::..

Eugene - Everything



https://www.youtube.com/watch?v=E8w2_iu8ya8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ostatnie kilka dni wałkowałem debiutancki album niemieckiego Necrochaos. I o dziwo – pamiętam, że bardzo podobała mi się ich wcześniejsza EPka, ale nie wiedziałem za bardzo, jak wyglądała recenzja tego materiału.

Po napisaniu recenzji debiutu postanowiłem więc, że sprawdzę co tam napisałem o tej grupie te dwa lata temu. A potem skasowałem recenzję „Mortal Angel Descent”, bo powielałem prawie toćka w toćkę moją opinię. Pomyślelibyście więc, że liczę na Waszą krótką pamięć i wklejam starą recenzję. Nic z tych rzeczy. Muzycznie po prosto Necrochaos nie zrobiło kroku ani w przód ani w tył. W dalszym ciągu serwują nam wywrotkę gruzu, brzmiącego surowo (posłuchajcie werbla), ale nie chujowo. Można powiedzieć, że Necrochaos to kolejny klon Incantation – będzie to prawda i zafałszowanie rzeczywistości. Inspiracje są oczywiste, jednak Niemcy starają się sięgać ponad wpływy ekipy McEnteego, niemniej jednak cały czas robią to dość niezauważalnie. I chyba nie na tyle wyraźnie, by większość osób przyjęła to do wiadomości. Nie będę się wymądrzał – nie odkrywam u nich nieznanych nut, lub znanych tylko wybranym i upraszczając wszystko – zawsze powiem, iż faktycznie Necrochaos nie jest zespołem wybitnie odkrywczym, a jeśli mam ich przyrównać do czegoś na szybko – to właśnie do twórców „Onward to Golgotha”. A to w mojej opinii dobra rekomendacja, więc jeśli jaracie się tego typu death metalem, sugeruję przelanie odpowiedniej sumy na konto wiadomego wydawcy. W zamian otrzymacie „Mortal Angel Descent” oraz szacun na dzielni, zbudowanej z gruzu.

To tyle na dziś. Poczekamy z rok, dwa lata i zobaczymy czy o kolejnym wydawnictwie Germanów napiszę w podobnych superlatywach.

Oracle


No proszę… Rok temu miałem przyjemność napisać kilka słów o debiutanckim demo Necrochaos, które to napawało mnie wielką nadzieją na przyszłość. Stąd też niecierpliwie wyczekiwałem nowego materiału Niemca. Mówisz – masz, oto jest! Satysfakcja podwójna, bo nie dość, że jest to pełen album, to dodatkowo wszelkie uwierające mnie nieco na “Crawling Through Cadavers” niedociągnięcia zostały tym razem poprawione. “Mortal Angels Descent” to niewielki, ale jednak krok wprzód. Piszę niewielki, bowiem jeśli coś jest i tak dobre, to ciężko to raczej udoskonalać w nieskończoność. Nowy materiał przynosi ze sobą trzydzieści pięć minut death metalu najwyższej klasy, będącego naturalną kontynuacją wcześniejszych dokonań tego jednoosobowego projektu. I mówiąc wprost, jest to prawdziwa petarda, mieszanka wybuchowa wszystkiego co w starej szkole gatunku najlepsze.

Przede wszystkim album jest bardzo urozmaicony, nie pozwalający nawet na najmniejsze ziewnięcie. W każdym z sześciu utworów coś się dzieje. Mocniejsze uderzenia idealnie równoważą się z ciężkimi, brytyjsko – fińskimi melodiami, proste, bezpośrednie strzały mieszają się z porywającymi, rytmicznymi akordami a wszędzie aż roi się od zajebistych patentów. Nie ma tu grania na jedno kopyto a z każdym odsłuchem krążek ten wgryza się coraz głębiej w korę mózgową i ani myśli odpuszczać, nawet kiedy wybrzmiewa ostatni dźwięk. Oczywiście, że można znów bawić się w wytykanie palcem pojawiających się w tej muzyce inspiracji, jednak są one tu tak umiejętnie ubrane w nowe szaty, że wydaje mi się to zbędne. Powiem jedynie, że jebie tu na kilometr starą szkołą a brzmienie tych nagrań jest bardzo organiczne, wręcz nieco piwniczne, ale też idealnie czytelne. Może i ten matex ma faktycznie wielu praojców, jednak sam w sobie jest niezależnym, drapieżnym bytem, który tropi i morduje po swojemu. Mi, jako maniakowi tego typu grania, nic więcej do szczęścia nie potrzeba. Eugene po raz kolejny udowadnia, iż nie jest muzykiem przeciętnym. Liczę na to, że wulkan pomysłów w jego głowie jeszcze niejednokrotnie eksploduje. Wysłuchaj nas panie…

jesusatan



..::TRACK-LIST::..

1. Word of God 05:27
2. Masters Corpse 05:38
3. Bloodied Sacred Scriptures 06:16
4. Mortal Angels Descent 06:43
5. Last Prayer 06:07
6. Hell Arisen 05:15



..::OBSADA::..

Eugene - Everything



https://www.youtube.com/watch?v=E8w2_iu8ya8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

MIODEK...


Official re-issue limited to 300 copies on CD-digipack, of the "Presage to Eternity" demo 1992 by this legendary Dutch band, one of the heaviest on the European Death Metal scene of the early 90's, for lovers of bands like early GRAVE, GOREFEST, ROTTREVORE...



..::TRACK-LIST::..

1. Presage To The Eternity
2. Spontaneous Diarhoea
3. Gals Of The Eternal Solstice
4. Pulsating Blood
5. Disembowelment Pt.1 (Outro)



..::OBSADA::..

Vincent Scheerman - Guitars, Vocals, Lyrics
Philip van Nugteren - Guitars
Edwin Roor - Bass
Edwin de Waard - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=fdu8Hbf46o0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

MIODEK...


Official re-issue limited to 300 copies on CD-digipack, of the "Presage to Eternity" demo 1992 by this legendary Dutch band, one of the heaviest on the European Death Metal scene of the early 90's, for lovers of bands like early GRAVE, GOREFEST, ROTTREVORE...



..::TRACK-LIST::..

1. Presage To The Eternity
2. Spontaneous Diarhoea
3. Gals Of The Eternal Solstice
4. Pulsating Blood
5. Disembowelment Pt.1 (Outro)



..::OBSADA::..

Vincent Scheerman - Guitars, Vocals, Lyrics
Philip van Nugteren - Guitars
Edwin Roor - Bass
Edwin de Waard - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=fdu8Hbf46o0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

VIC Records, cd, Re-release of the sold out, legendary debut of Sweden’s FURBOWL. FURBOWL was formed in 1991 when Johan Liiva left Carnage and hooked up with his old buddy Max Thornell on drums (both would form HEARSE in the 90’s). After a few demos FURBOWL recorded their debut album ‘Those Shredded Dreams’ in 1991, the album was produced by Carnage / Carcass guitar player and long-time friend of the band, Michael Amott (ARCH ENEMY), Michael also played some leads on the album. (And not surprisingly Michael asked Johan to join Arch Enemy some years later).

This re-issue contains the legendary FURBOWL debut ‘Those Shredded Dreams’ and as bonus eleven tracks the band recorded before and after their debut album. All in all, a true monument for the most underrated Swedish death metal band from the early 90’s! Extensive liner notes from Johan, Max and Michael! ‘Death ‘N Roll before it was invented. Furbowl sure was an unique band, and I urge you all to seek out all of their recordings’ - Daniel Ekeroth, author of ‘Swedish Death Metal’.



..::TRACK-LIST::..

1. Damage Done 9:29
2. Nothing Forever 4:02
3. Razorblades 4:16
4. Desertion 2:45
5. Sharkheaven 3:55
6. Those Shredded Dreams 6:58

Bonus Tracks:
7. Hymn For Nathalie Rose (1993 Demo) 1:37
8. Heart Inferno (1993 Demo) 4:36
9. Only Inhuman (Demo 1992) 4:55
10. Buried Alive (Venom Cover 1993) 3:15
11. Shark Heaven (Live 1993) 3:48
12. Razorblades (Live 1993) 4:55
13. Day Man Lost (Carnage Cover, Live 1993) 1:31
14. Nothing Forever (Live 1993) 4:34
15. Desertion (Demo 1991) 3:20
16. Shark Heaven (Demo 1991) 4:09
17. Nothing Forever (Demo 1991) 4:18

'Those Shredded Dreams' was recorded in The Forest,Linköping, Sweden in January 1992.

Bonus tracks info:
The 1993 demo was recorded in The Forest,Linköping, Sweden.
The 1992 demo was recorded in Staffanstorp, Sweden.
The live tracks were recorded in Stockholm in 1993.
The 1991 demo was recorded in Markmusik, Växjö, Sweden.
The Venom cover Buried Alive was recorded in Studio Gubbsjuk, Växjö, Sweden in 1993.




https://www.youtube.com/watch?v=P4gS4jZXhSs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

VIC Records, cd, Re-release of the sold out, legendary debut of Sweden’s FURBOWL. FURBOWL was formed in 1991 when Johan Liiva left Carnage and hooked up with his old buddy Max Thornell on drums (both would form HEARSE in the 90’s). After a few demos FURBOWL recorded their debut album ‘Those Shredded Dreams’ in 1991, the album was produced by Carnage / Carcass guitar player and long-time friend of the band, Michael Amott (ARCH ENEMY), Michael also played some leads on the album. (And not surprisingly Michael asked Johan to join Arch Enemy some years later).

This re-issue contains the legendary FURBOWL debut ‘Those Shredded Dreams’ and as bonus eleven tracks the band recorded before and after their debut album. All in all, a true monument for the most underrated Swedish death metal band from the early 90’s! Extensive liner notes from Johan, Max and Michael! ‘Death ‘N Roll before it was invented. Furbowl sure was an unique band, and I urge you all to seek out all of their recordings’ - Daniel Ekeroth, author of ‘Swedish Death Metal’.



..::TRACK-LIST::..

1. Damage Done 9:29
2. Nothing Forever 4:02
3. Razorblades 4:16
4. Desertion 2:45
5. Sharkheaven 3:55
6. Those Shredded Dreams 6:58

Bonus Tracks:
7. Hymn For Nathalie Rose (1993 Demo) 1:37
8. Heart Inferno (1993 Demo) 4:36
9. Only Inhuman (Demo 1992) 4:55
10. Buried Alive (Venom Cover 1993) 3:15
11. Shark Heaven (Live 1993) 3:48
12. Razorblades (Live 1993) 4:55
13. Day Man Lost (Carnage Cover, Live 1993) 1:31
14. Nothing Forever (Live 1993) 4:34
15. Desertion (Demo 1991) 3:20
16. Shark Heaven (Demo 1991) 4:09
17. Nothing Forever (Demo 1991) 4:18

'Those Shredded Dreams' was recorded in The Forest,Linköping, Sweden in January 1992.

Bonus tracks info:
The 1993 demo was recorded in The Forest,Linköping, Sweden.
The 1992 demo was recorded in Staffanstorp, Sweden.
The live tracks were recorded in Stockholm in 1993.
The 1991 demo was recorded in Markmusik, Växjö, Sweden.
The Venom cover Buried Alive was recorded in Studio Gubbsjuk, Växjö, Sweden in 1993.




https://www.youtube.com/watch?v=P4gS4jZXhSs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek obrzydliwy jak diabli i warty twojego czasu!
Cuchnie, aż miło, Autopsy, Grotesque, Treblinka, Nihilist, wczesnym materiałem demo Morbid Angel...



..::TRACK-LIST::..

1. Abomination Rites 03:41
2. Necrophidius 05:22
3. Strange Customs 04:56
4. Cruor Upheaval 06:21

Bonus Tracks - Demo 2018:
5. Ritual Suicide 03:07
6. Hand of Glory 02:23
7. Astral Hauntings 03:26
8. Bloody Noose 02:47
9. Cult Graves 04:41

Tracks 5 - 9 are originally from 'Demo '18' and are an exclusive bonus to the CD version.



..::OBSADA::..

A.C. - Unknown
A.B. - Unknown



https://www.youtube.com/watch?v=J9rApKaRvWQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek obrzydliwy jak diabli i warty twojego czasu!
Cuchnie, aż miło, Autopsy, Grotesque, Treblinka, Nihilist, wczesnym materiałem demo Morbid Angel...



..::TRACK-LIST::..

1. Abomination Rites 03:41
2. Necrophidius 05:22
3. Strange Customs 04:56
4. Cruor Upheaval 06:21

Bonus Tracks - Demo 2018:
5. Ritual Suicide 03:07
6. Hand of Glory 02:23
7. Astral Hauntings 03:26
8. Bloody Noose 02:47
9. Cult Graves 04:41

Tracks 5 - 9 are originally from 'Demo '18' and are an exclusive bonus to the CD version.



..::OBSADA::..

A.C. - Unknown
A.B. - Unknown



https://www.youtube.com/watch?v=J9rApKaRvWQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jesteście gotowi na królewski rozlew krwi?
Z przyjemnością przedstawiam wam Gutslit z Indii , jedno z najohydniejszych dzieł na wschód od Atlantyku!



This is a gloss-finish digipak that comes with the extended album artwork made by none other than Eliran Kantor (INCANTATION, HATE ETERNAL, FLESHGOD APOCALYPSE, TESTAMENT). It comes with a booklet containing all the lyrics and information about the album.

Indian brutal death metal legends return with their highly awaited new album titled ‘Amputheatre’. It’s a quantum leap ahead in terms of songwriting when compared to their 2013 debut ‘Skewered in the Sewer’. GUTSLIT have improved phenomenally and honed their skills in the company of the new vocalist Kaushal LS of GODLESS. Their trademark brutality now sees development with the incorporation of grind influences, and their music couldn’t be better balanced and memorable. This makes them stand head and shoulders above from the sea of brutal death metal bands out there, and with a massive European tour lined up this year, GUTSLIT sure won’t make it easy to forget their masterpiece.



..::TRACK-LIST::..

1. Amputheatre 01:12
2. Brazen Bull 03:05
3. From One Ear To Another 03:23
4. Necktie Party 03:12
5. Blood Eagle 03:32
6. Brodequin 02:45
7. Maraschino Eyeballs 03:11
8. Scaphism 02:42
9. Death Hammer 05:38



..::OBSADA::..

Gurdip Singh Narang - Bass
Aaron Pinto - Drums
Prateek Rajagopal - Guitars
Kaushal LS - Vocals




https://www.youtube.com/watch?v=aO3Z6Y_NOi0


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Jesteście gotowi na królewski rozlew krwi?
Z przyjemnością przedstawiam wam Gutslit z Indii , jedno z najohydniejszych dzieł na wschód od Atlantyku!



This is a gloss-finish digipak that comes with the extended album artwork made by none other than Eliran Kantor (INCANTATION, HATE ETERNAL, FLESHGOD APOCALYPSE, TESTAMENT). It comes with a booklet containing all the lyrics and information about the album.

Indian brutal death metal legends return with their highly awaited new album titled ‘Amputheatre’. It’s a quantum leap ahead in terms of songwriting when compared to their 2013 debut ‘Skewered in the Sewer’. GUTSLIT have improved phenomenally and honed their skills in the company of the new vocalist Kaushal LS of GODLESS. Their trademark brutality now sees development with the incorporation of grind influences, and their music couldn’t be better balanced and memorable. This makes them stand head and shoulders above from the sea of brutal death metal bands out there, and with a massive European tour lined up this year, GUTSLIT sure won’t make it easy to forget their masterpiece.



..::TRACK-LIST::..

1. Amputheatre 01:12
2. Brazen Bull 03:05
3. From One Ear To Another 03:23
4. Necktie Party 03:12
5. Blood Eagle 03:32
6. Brodequin 02:45
7. Maraschino Eyeballs 03:11
8. Scaphism 02:42
9. Death Hammer 05:38



..::OBSADA::..

Gurdip Singh Narang - Bass
Aaron Pinto - Drums
Prateek Rajagopal - Guitars
Kaushal LS - Vocals




https://www.youtube.com/watch?v=aO3Z6Y_NOi0


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Debiutancki materiał zespołu z Wejherowa grającego techniczny i brutalny death metal inspirowany przez HATE ETERNAL, ULCERATE, SUFFOCATION, MASACHIST!



..::TRACK-LIST::..

1. What Once Was Man 02:42
2. Lesser Entity 03:19
3. Fingers Closing 03:49
4. Of Those Who Remain Unseen 04:02




https://www.youtube.com/watch?v=KCQhqmHe1i0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Debiutancki materiał zespołu z Wejherowa grającego techniczny i brutalny death metal inspirowany przez HATE ETERNAL, ULCERATE, SUFFOCATION, MASACHIST!



..::TRACK-LIST::..

1. What Once Was Man 02:42
2. Lesser Entity 03:19
3. Fingers Closing 03:49
4. Of Those Who Remain Unseen 04:02




https://www.youtube.com/watch?v=KCQhqmHe1i0



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Debiutancki album załogi ze Szczecina grającej brutalny death metal!!! Na dokładkę cover DEICIDE!!!


Materiał Demon Vomit dostałem do recenzji niejako przypadkiem i od pierwszego przesłuchania wpadł mi w ucho, a sam tytuł „Brutal Blasphemy” świetnie oddaje zawartość tego krążka, zarówno pod względem ideologicznym jak i muzycznym, jako, ze muza brutalna, całkiem zdrowo zahaczająca o pierwsze wydawnictwa Glena Bentona, a teksty to czysty kop w morde judeo-chrześcijańskiej religii. „Sign The Covenant” to krótki, treściwy utwór naładowany blastami jak sernik cioci rodzynkami. Chociaż nie stroniący od pewnych zwolnień do średnich temp i właśnie te średnie tempa najbardziej mnie przekonują. Kolejny „Holy Bible – River OF Shit” … cóż tu mam pewne zastrzeżenia, do kompozycji. Niezbyt podobają mi sie fragmenty w rytmach „przytupowych” znanych z wielu produkcji grindowych, lecz to już raczej mój osobisty odbiór, w końcu każdemu się nie dogodzi, natomiast kilka fragmentów z pierwszoplanowym basem w tym numerze muszę chłopakom zaliczyć na plus. Kolejnym utworem jest „Bleeding JHWH” i tutaj dynia aż sama rwie się do wywijania młyńców. Numer jest ciekawie zaaranżowany i tak chwytliwy, że pod sceną musi powodować niezły młyn. Po tej nawałnicy dźwięków mogących zdewastować każdy normalny mózg, na szczęście słuchacze takiej muzy normalnych mózgów nie posiadają, następuje intro. „Ecco Homo” zostało zmontowane z fragmentu filmu „Killer Nun” gdzie zakonnice śpiewają jakąś pieśń do Boga i fragmentu pornola. Efekt jest świetny, jest to prawdziwe zderzenie sacrum z profanum. Żeby zostać przy temacie zakonnic kolejnym numerem jest „Anal Nun” zaczynający się jak rozpędzony walec z ciekawie zagrywającymi gitarami. Jak dla mnie jest to jeden z najlepszych numerów na płycie, dość zróżnicowany, wolniejszy od reszty, z ciężka perkusja, zdecydowanie ciekawymi riffami i prawie melodyjnym wokalem. Hhehehhe nie dajcie sie jednak zwieść, wokal to rodowity growl, bardzo ciężki i głęboki. Natomiast „Demon Vomit” to juz prawie czysty Deicide…. przynajmniej w pierwszej połowie utworu, dla jednych będzie to atutem, dla innych wręcz przeciwnie, ale wam zostawiam już to do rozstrzygnięcia. Na pewno na pochwałę zasługuje aranżacja tego numeru sprawiająca, że nie wieje z niego nudą w żadnym momencie. „Holy Trinity Drawned In Shit” to dość melodyjny jak na Demon Vomit utwór, z ciekawie zaaranżowanymi zmianami temp. W „Mother Of God Broken By Dick” na dzień dobry dostajemy w pysk nawałnicą blastów, by po chwili odsapnąć w średnich rytmach, przed kolejnymi blastami. Mimo krótkiego czasu trwania utworu chłopakom udało się zmieścić w nim kilka umiejętnie zaaranżowanych zmian tempa. Natomiast „Jesus The Shit-Eater Christ” to jedna z lepszych kompozycji na tym matexie, szczególnie dobrze brzmiąca w zwolnieniach. Ostatnia autorska kompozycja na tym albumie to „Hanging Priest”. Utwór do którego powstał bardzo „miły” teledysk, który wciąż możecie sobie poszukać na Youtube. Muzycznie zaś jest to najdłuższa na płycie, bo prawie 9 minutowa kompozycja, rozpoczynająca się intrem przechodzącym w typowe dla Demon Vomit rytmy. Zastanawia mnie tylko dlaczego ten utwór trwa tak długo. Owszem nie nudzi się, jest dobrze zaaranżowany, lecz spokojnie można by było przyciąć go do 5 minut bez żadnej straty dla słuchacza. Natomiast zakończenie utworu psychodelicznymi dźwiękami fortepianu zdecydowanie do mnie przemawia. Na koniec chłopaki serwują nam jeszcze cover… tak oczywiście… DEICIDE !!!! I to jednego z moich ulubionych numerow „Dead By Dawn”. Nie musze chyba wspominać, że cover idealnie współgra z kompozycjami autorskimi Demon Vomit. Co więcej dopiero tutaj chłopaki pokazują, jak dobrymi są instrumentalistami, gdyż materiał autorski nie obfituje w techniczne zagrywki, tylko wali prosto w mordę. Natomiast sam cover jest dość wierny oryginałowi, zazwyczaj za tym nie przepadam, lecz to jeden z wyjątków… Mocny kop na zakończenie.

Zdecydowanie musze przyznać, że Demon Vomit na „Brutal Blasphemy” odwala kawał dobrej roboty, może trochę schematycznej, z masą ogranych patentów, lecz świetnie się tego słucha, bo ta muza ma kopa i serce mimo dość selektywnej produkcji. Jak dla mnie matex jest in plus i najlepiej brzmi w średnich tempach, gdzie też najwięcej się dzieje. Czekam z nadzieją na dalszy rozwój zespołu, bo potencjał chłopaki mają spory.

Metalrulez


Niedawno narzekałem, że w Polsce brutalnego grania mało, a tu hyc kolejny ostry band znad Wisły. No, w sumie to znad Odry, bo Demon Vomit pochodzi z Szczecina i to właśnie ich pełniakiem będziemy się dziś zajmować. Wydany rok temu przez Rotten Music materiał okazał się ciężki nie tylko przesterem. Ready, set, go.

Zasadniczo to mamy do czynienia, wielki szok i niedowierzanie, z death metalem. Mocnym, ale nie na tyle mocnym, bym określił go jako „brutal”. Najtrafniej chyba byłoby powiedzieć, że brzmi jak ociupinkę cięższa, mniej melodyczna Trauma bez wygibasów technicznych. Zresztą rzeczony klasyk polskiego deathu wydaje się być, razem z Deicide, dużą inspiracją dla Demon Rzygi. Brzmienie zresztą też jest na tyle podobne, że czasami miałem wątpliwości, czy nagle nie przełączyło na Elblążan (fajne słówko, co nie?).

Muzycznie, jak wspomniałem, jest ciężko, choć bez przesady, nisko, choć też umiarkowanie i ogólnie tak kompromisowo. Po tematyce (antyreligijna głównie), stylistyce ogólnej, logu, i tak dalej uznaję, że miało być maksymalnie po bandzie. Cóż, najwyraźniej coś nie pykło, ale nie jest najgorzej. Poszczególne utwory kopią, są uchu przyjemne i mają ładunek mocarności. Mi na ten przykład najbardziej podeszło Anal Nun (czekam na podśmiechujki redakcji, że to oczywiste ze względu tytułu) ale równie dobrze mogłem wybrać jakikolwiek inny. Powyższe zdanie można odebrać na dwa sposoby więc śpieszę nieszczęśliwy donieść że chodzi o te gorsze znaczenie. Kawałki nie są jakieś uberniesamowite tylko cholernie do siebie podobne. Ciężko mi wymienić jakiś wyróżniający się przykład poza utworem Ecce Homo, który to jest przerywnikiem wypełnionym dźwiękami z filmu czy coś. Nie muszę dodawać, że dźwięki są wysoce pornolowe, dzięki stylistyce rozumie samo przez się samo przez się. Nawet pisanie o płytce jest dość trudne, bo… nie wiem o czym. Brutal Blasphemy mimo kilkukrotnego przesłuchania zlewa mi się z tysiącem innych płyt death metalowych, nie wyróżniając się w żaden sposób. Produkcyjnie jest nieźle, ale nie świetnie, riffy są podobne do siebie jak każda z pięćdziesięciu twarzy G(r)eja, wokal też ładny, ale bez przesady. Do tego płyta trwa grubo ponad czterdzieści minut. Jednostrzałowo utwory są przyjemne, mimo, że podobne, ale słuchając całości wszystko zlewa się w jedną, szaroburą papkę. I nudną do tego. Trudno przez to przebrnąć.

Nie wydaje mi się, że mógłbym napisać coś jeszcze. Może poza życzeniami dla zespołu, żeby się troszkę zmienili, bo w obecnym stanie jest średnio na jeża i za tydzień na bank niczego poza nieczytelnym logiem, wyglądającym trochę jak paw rogatego, nie będę pamiętał. I wcale mi nie będzie z tego powodu przykro. Doszedłem do wniosku, że okładka bardzo do Brutal Blasphemy pasuje, wręcz idealnie. Jest w sumie taka sama jak cała płyta. Niby brutalna, ale jednak nie, antyklerykalna, nieczytelna i szarobura.

Kapitan Bajeczny



..::TRACK-LIST::..

1. Sign The Covenant 01:46
2. Holy Bible - The River of Shit 03:16
3. Bleeding JHWH 03:51
4. Ecce Homo 01:28
5. Anal Nun 05:37
6. Demon Vomit 04:45
7. Holy Trinity Drowned In Shit 05:10
8. Mother of God Broken By Dick 02:41
9. Jesus The Shit-Eater Christ 04:54
10. Hanging Priest 08:51
11. Dead By Dawn (DEICIDE cover) 04:04



..::OBSADA::..

Cobra - Drums
Kazik - Vocals, Guitars, Bass



https://www.youtube.com/watch?v=c6h0_pAyPLo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Debiutancki album załogi ze Szczecina grającej brutalny death metal!!! Na dokładkę cover DEICIDE!!!


Materiał Demon Vomit dostałem do recenzji niejako przypadkiem i od pierwszego przesłuchania wpadł mi w ucho, a sam tytuł „Brutal Blasphemy” świetnie oddaje zawartość tego krążka, zarówno pod względem ideologicznym jak i muzycznym, jako, ze muza brutalna, całkiem zdrowo zahaczająca o pierwsze wydawnictwa Glena Bentona, a teksty to czysty kop w morde judeo-chrześcijańskiej religii. „Sign The Covenant” to krótki, treściwy utwór naładowany blastami jak sernik cioci rodzynkami. Chociaż nie stroniący od pewnych zwolnień do średnich temp i właśnie te średnie tempa najbardziej mnie przekonują. Kolejny „Holy Bible – River OF Shit” … cóż tu mam pewne zastrzeżenia, do kompozycji. Niezbyt podobają mi sie fragmenty w rytmach „przytupowych” znanych z wielu produkcji grindowych, lecz to już raczej mój osobisty odbiór, w końcu każdemu się nie dogodzi, natomiast kilka fragmentów z pierwszoplanowym basem w tym numerze muszę chłopakom zaliczyć na plus. Kolejnym utworem jest „Bleeding JHWH” i tutaj dynia aż sama rwie się do wywijania młyńców. Numer jest ciekawie zaaranżowany i tak chwytliwy, że pod sceną musi powodować niezły młyn. Po tej nawałnicy dźwięków mogących zdewastować każdy normalny mózg, na szczęście słuchacze takiej muzy normalnych mózgów nie posiadają, następuje intro. „Ecco Homo” zostało zmontowane z fragmentu filmu „Killer Nun” gdzie zakonnice śpiewają jakąś pieśń do Boga i fragmentu pornola. Efekt jest świetny, jest to prawdziwe zderzenie sacrum z profanum. Żeby zostać przy temacie zakonnic kolejnym numerem jest „Anal Nun” zaczynający się jak rozpędzony walec z ciekawie zagrywającymi gitarami. Jak dla mnie jest to jeden z najlepszych numerów na płycie, dość zróżnicowany, wolniejszy od reszty, z ciężka perkusja, zdecydowanie ciekawymi riffami i prawie melodyjnym wokalem. Hhehehhe nie dajcie sie jednak zwieść, wokal to rodowity growl, bardzo ciężki i głęboki. Natomiast „Demon Vomit” to juz prawie czysty Deicide…. przynajmniej w pierwszej połowie utworu, dla jednych będzie to atutem, dla innych wręcz przeciwnie, ale wam zostawiam już to do rozstrzygnięcia. Na pewno na pochwałę zasługuje aranżacja tego numeru sprawiająca, że nie wieje z niego nudą w żadnym momencie. „Holy Trinity Drawned In Shit” to dość melodyjny jak na Demon Vomit utwór, z ciekawie zaaranżowanymi zmianami temp. W „Mother Of God Broken By Dick” na dzień dobry dostajemy w pysk nawałnicą blastów, by po chwili odsapnąć w średnich rytmach, przed kolejnymi blastami. Mimo krótkiego czasu trwania utworu chłopakom udało się zmieścić w nim kilka umiejętnie zaaranżowanych zmian tempa. Natomiast „Jesus The Shit-Eater Christ” to jedna z lepszych kompozycji na tym matexie, szczególnie dobrze brzmiąca w zwolnieniach. Ostatnia autorska kompozycja na tym albumie to „Hanging Priest”. Utwór do którego powstał bardzo „miły” teledysk, który wciąż możecie sobie poszukać na Youtube. Muzycznie zaś jest to najdłuższa na płycie, bo prawie 9 minutowa kompozycja, rozpoczynająca się intrem przechodzącym w typowe dla Demon Vomit rytmy. Zastanawia mnie tylko dlaczego ten utwór trwa tak długo. Owszem nie nudzi się, jest dobrze zaaranżowany, lecz spokojnie można by było przyciąć go do 5 minut bez żadnej straty dla słuchacza. Natomiast zakończenie utworu psychodelicznymi dźwiękami fortepianu zdecydowanie do mnie przemawia. Na koniec chłopaki serwują nam jeszcze cover… tak oczywiście… DEICIDE !!!! I to jednego z moich ulubionych numerow „Dead By Dawn”. Nie musze chyba wspominać, że cover idealnie współgra z kompozycjami autorskimi Demon Vomit. Co więcej dopiero tutaj chłopaki pokazują, jak dobrymi są instrumentalistami, gdyż materiał autorski nie obfituje w techniczne zagrywki, tylko wali prosto w mordę. Natomiast sam cover jest dość wierny oryginałowi, zazwyczaj za tym nie przepadam, lecz to jeden z wyjątków… Mocny kop na zakończenie.

Zdecydowanie musze przyznać, że Demon Vomit na „Brutal Blasphemy” odwala kawał dobrej roboty, może trochę schematycznej, z masą ogranych patentów, lecz świetnie się tego słucha, bo ta muza ma kopa i serce mimo dość selektywnej produkcji. Jak dla mnie matex jest in plus i najlepiej brzmi w średnich tempach, gdzie też najwięcej się dzieje. Czekam z nadzieją na dalszy rozwój zespołu, bo potencjał chłopaki mają spory.

Metalrulez


Niedawno narzekałem, że w Polsce brutalnego grania mało, a tu hyc kolejny ostry band znad Wisły. No, w sumie to znad Odry, bo Demon Vomit pochodzi z Szczecina i to właśnie ich pełniakiem będziemy się dziś zajmować. Wydany rok temu przez Rotten Music materiał okazał się ciężki nie tylko przesterem. Ready, set, go.

Zasadniczo to mamy do czynienia, wielki szok i niedowierzanie, z death metalem. Mocnym, ale nie na tyle mocnym, bym określił go jako „brutal”. Najtrafniej chyba byłoby powiedzieć, że brzmi jak ociupinkę cięższa, mniej melodyczna Trauma bez wygibasów technicznych. Zresztą rzeczony klasyk polskiego deathu wydaje się być, razem z Deicide, dużą inspiracją dla Demon Rzygi. Brzmienie zresztą też jest na tyle podobne, że czasami miałem wątpliwości, czy nagle nie przełączyło na Elblążan (fajne słówko, co nie?).

Muzycznie, jak wspomniałem, jest ciężko, choć bez przesady, nisko, choć też umiarkowanie i ogólnie tak kompromisowo. Po tematyce (antyreligijna głównie), stylistyce ogólnej, logu, i tak dalej uznaję, że miało być maksymalnie po bandzie. Cóż, najwyraźniej coś nie pykło, ale nie jest najgorzej. Poszczególne utwory kopią, są uchu przyjemne i mają ładunek mocarności. Mi na ten przykład najbardziej podeszło Anal Nun (czekam na podśmiechujki redakcji, że to oczywiste ze względu tytułu) ale równie dobrze mogłem wybrać jakikolwiek inny. Powyższe zdanie można odebrać na dwa sposoby więc śpieszę nieszczęśliwy donieść że chodzi o te gorsze znaczenie. Kawałki nie są jakieś uberniesamowite tylko cholernie do siebie podobne. Ciężko mi wymienić jakiś wyróżniający się przykład poza utworem Ecce Homo, który to jest przerywnikiem wypełnionym dźwiękami z filmu czy coś. Nie muszę dodawać, że dźwięki są wysoce pornolowe, dzięki stylistyce rozumie samo przez się samo przez się. Nawet pisanie o płytce jest dość trudne, bo… nie wiem o czym. Brutal Blasphemy mimo kilkukrotnego przesłuchania zlewa mi się z tysiącem innych płyt death metalowych, nie wyróżniając się w żaden sposób. Produkcyjnie jest nieźle, ale nie świetnie, riffy są podobne do siebie jak każda z pięćdziesięciu twarzy G(r)eja, wokal też ładny, ale bez przesady. Do tego płyta trwa grubo ponad czterdzieści minut. Jednostrzałowo utwory są przyjemne, mimo, że podobne, ale słuchając całości wszystko zlewa się w jedną, szaroburą papkę. I nudną do tego. Trudno przez to przebrnąć.

Nie wydaje mi się, że mógłbym napisać coś jeszcze. Może poza życzeniami dla zespołu, żeby się troszkę zmienili, bo w obecnym stanie jest średnio na jeża i za tydzień na bank niczego poza nieczytelnym logiem, wyglądającym trochę jak paw rogatego, nie będę pamiętał. I wcale mi nie będzie z tego powodu przykro. Doszedłem do wniosku, że okładka bardzo do Brutal Blasphemy pasuje, wręcz idealnie. Jest w sumie taka sama jak cała płyta. Niby brutalna, ale jednak nie, antyklerykalna, nieczytelna i szarobura.

Kapitan Bajeczny



..::TRACK-LIST::..

1. Sign The Covenant 01:46
2. Holy Bible - The River of Shit 03:16
3. Bleeding JHWH 03:51
4. Ecce Homo 01:28
5. Anal Nun 05:37
6. Demon Vomit 04:45
7. Holy Trinity Drowned In Shit 05:10
8. Mother of God Broken By Dick 02:41
9. Jesus The Shit-Eater Christ 04:54
10. Hanging Priest 08:51
11. Dead By Dawn (DEICIDE cover) 04:04



..::OBSADA::..

Cobra - Drums
Kazik - Vocals, Guitars, Bass



https://www.youtube.com/watch?v=c6h0_pAyPLo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nie ma w tym nic oryginalnego... A jak mordę rozpierdoliło!!!
FA


Hailing from Cincinnati, Ohio, NOGOTHULA formed in 2021 originally as a trio, including vocalist / guitarist Colton Deem of the mighty VALDRIN and vocalist / bassist Eric Payne of regional heroes Verment. Alex Hooper rounded out the band on drums, and together they released the Gore Vortex Ascension demo a year later. The title itself gave more than a small indication of the sci-leanings the band would soon explore across their surging & slamming style of death metal. Guitarist Nick Moeller would later join, and as a quartet, NOGOTHULA would record their debut album, Telluric Sepsis.

Released digitally in April 2024, Telluric Sepsis now sees a physical release courtesy of BLOOD HARVEST. And for good reason: sharper, strangely concise, and yet also more mind-bending, Telluric Sepsis is prime progressive-leaning death metal that never loses sight of the original essence of DEATH METAL. References are many - early 2000s Decapitated, Pierced From Within-era Suffocation, pre-Obscura Gorguts, late '90s Cryptopsy - but NOGOTHULA possess an elusive nous that minces and mangles those sturdy signposts in a manner that's familiar and foreign in equal measure. While the sci-fi element isn't as pronounced as, say, Nocturnus' first couple albums, there's nevertheless an undercurrent of "supernatural spaciness" to the overall atmosphere of Telluric Sepsis - part production, perhaps, or part songwriting itself. For the latter, the songwriting found within the nine-song / 43-minute album slices & sluices with deadly precision, keeping momentum always moving forward but equally unsettling the listener; linear trajectories are to be found here, but the sum effect is swarming and cyclonic. And even amidst the brutal breakdowns, the razor-wire riffing runs riot across Telluric Sepsis, peppered with fleeting-yet-furious leads while Deem and Payne's dual vocals make that swarming / cyclonic effect hit that much harder. Feel the lacerating vibrations of NOGOTHULA and behold their labyrinthian sunken spires!



..::TRACK-LIST::..

1. Awakening 02:19
2. Chaospore 04:39
3. Catacomb Cauldron 04:17
4. Lacerating Vibrations 05:16
5. Observers of Perpetual Rot 03:17
6. Labyrinthian Sunken Spires 05:53
7. Morbid Seas of Stygian Blood 04:30
8. Telluric Sepsis 04:09
9. Meandering Comatose Twilight... The Carrion Viaduct 08:09



..::OBSADA::..

Eric Payne - Bass, Vocals
Colton Deem - Guitars, Vocals
Alex Hooper - Drums
Nick Moeller - Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=nSN6hTT0Fmo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nie ma w tym nic oryginalnego... A jak mordę rozpierdoliło!!!
FA


Hailing from Cincinnati, Ohio, NOGOTHULA formed in 2021 originally as a trio, including vocalist / guitarist Colton Deem of the mighty VALDRIN and vocalist / bassist Eric Payne of regional heroes Verment. Alex Hooper rounded out the band on drums, and together they released the Gore Vortex Ascension demo a year later. The title itself gave more than a small indication of the sci-leanings the band would soon explore across their surging & slamming style of death metal. Guitarist Nick Moeller would later join, and as a quartet, NOGOTHULA would record their debut album, Telluric Sepsis.

Released digitally in April 2024, Telluric Sepsis now sees a physical release courtesy of BLOOD HARVEST. And for good reason: sharper, strangely concise, and yet also more mind-bending, Telluric Sepsis is prime progressive-leaning death metal that never loses sight of the original essence of DEATH METAL. References are many - early 2000s Decapitated, Pierced From Within-era Suffocation, pre-Obscura Gorguts, late '90s Cryptopsy - but NOGOTHULA possess an elusive nous that minces and mangles those sturdy signposts in a manner that's familiar and foreign in equal measure. While the sci-fi element isn't as pronounced as, say, Nocturnus' first couple albums, there's nevertheless an undercurrent of "supernatural spaciness" to the overall atmosphere of Telluric Sepsis - part production, perhaps, or part songwriting itself. For the latter, the songwriting found within the nine-song / 43-minute album slices & sluices with deadly precision, keeping momentum always moving forward but equally unsettling the listener; linear trajectories are to be found here, but the sum effect is swarming and cyclonic. And even amidst the brutal breakdowns, the razor-wire riffing runs riot across Telluric Sepsis, peppered with fleeting-yet-furious leads while Deem and Payne's dual vocals make that swarming / cyclonic effect hit that much harder. Feel the lacerating vibrations of NOGOTHULA and behold their labyrinthian sunken spires!



..::TRACK-LIST::..

1. Awakening 02:19
2. Chaospore 04:39
3. Catacomb Cauldron 04:17
4. Lacerating Vibrations 05:16
5. Observers of Perpetual Rot 03:17
6. Labyrinthian Sunken Spires 05:53
7. Morbid Seas of Stygian Blood 04:30
8. Telluric Sepsis 04:09
9. Meandering Comatose Twilight... The Carrion Viaduct 08:09



..::OBSADA::..

Eric Payne - Bass, Vocals
Colton Deem - Guitars, Vocals
Alex Hooper - Drums
Nick Moeller - Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=nSN6hTT0Fmo



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Grób, gruz i śmierć!


For a band that seems fairly well known in the underground, Teitanblood don't have very many releases to their name: one full-length album and six short releases, two of them splits with other bands. The most recent recording "Woven Black Arteries" turns out to be something of a short album featuring just two tracks "Sanctified Dysecdysis" and "Purging Tongues". These guys play a very filthy blackened death metal with sick-as-fuck gurgly vomit vocals and a deranged attitude that pushes the music to an extreme bordering on the hysterical. Bands very like these guys include Antaeus and Otargos from France though Teitanblood have a much wilder and more out-there style.

The term dysecdysis refers to an abnormal shedding of the skin in snakes and lizards so it's appropriate that "Sanctified Dysecdysis" is as reptilian-evil as your local friendly neighbourhood pedo-priest or his equivalent in some other religion, depending on where you live. The general sound of the track is creepy as hell, like the noise of deep-frying live prawns in boiling oil turned up to the point where it turns to static. Guitar chord sequences don't so much as form recognisable riffs or melodies as burn and scorch their way into the brain. Any lead guitar licks that happen here are like demented sparks of a primitive and near-psychotic consciousness in an otherwise instinctive brain. Percussion goes hell for leather while slime monster voices growl and groan and fight for dominance with the occasional scream amongst all that guttural gurning. The song gets more chaotic and wilder as it progresses with more delirious vocals and the boiling guitar noises more insane than ever. Spoken voice recordings are buried deep in the dense music. The wild storm passes leaving rhythm guitars, drums and a hysterical ambience to careen blindly towards what might the edge of a cliff.

"Purging Tongues" starts off theatrically with a sonorous spoken Satanic-priest vocal that might have come straight from the days of the Holy Inquisition: an excuse for the guys to go straight for the jugular again with madly racing drumbeats and a cacophony of reverberating demon voices that might be coming from between your ears. The guitars sound rather more like guitars but that's where the similarity between Teitanblood and most other guitar bands ends: the musicians must be playing their instruments by hitting them with barbed whips instead of the usual metal plectrums. Gabbling in strange tongues as though they're starring in some God-forsaken campy 1970s lesbian-vampire-cannibal-nudity-sex orgy art flick set in a medieval nunnery where all characters are nuns and priests, the band plough through a dense hurricane of black death guitar noise, choppy rhythms and roiling Satanic atmosphere.

You don't love these guys for their musicianship though to do what they do and still hold you spellbound all the way through implies a good grasp of music craft - you love them for their gung-ho take-no-prisoners style of death metal butchery, slaughtering their way through the music and leaving listeners dumbstruck, thunder-struck or just struck dead. The music is dense and chaotic yet not quite all over the shop and most instruments and the vocals are very clear. There's a definite sense of direction, the music is very free-flowing and the demon singing strikes just the right balance between fiendish and deranged on the one hand and camp and theatrical on the other. The guitar noise textures are unlike anything else I've heard, very much like an evil swarm of locusts and wasps from the bottom corners of Hell.

There is some wonderful atmosphere as well suggesting inversions of Roman Catholic Church ritual and it may be that Teitanblood, like some other underground Spanish acts I've heard (Orthodox, Like Drone Razors For Flesh Sphere), are critical of that denomination's historical baleful hold on their country's society.

NausikaDalazBlindaz


Spanish Satanic sadists Teitanblood offer up another delicious treat to be sacrificed upon the altar.

For all you Teitanblood fanboys out there that didn’t have a chance to get ahold of the Purging Tongues E.P. on vinyl, Norma Evangelium and Teitanblood have answered your cries to the dark lord and have packaged Purging Tongues along with another completely new track. I know, I know, I can hear your palms moisten and pulse increase from here, and as if you needed me to tell you otherwise, it’s absolutely fucking epic.

Despite these boys having only released one album thus far (2009’s ‘Seven Chalices’), there is still a healthy amount of material about for you to get your filthy hands on. Teitanblood play black metal or is it death metal? It’s both and neither, it’s Teitanblood, end of discussion. They are one of those rare bands that come along every now and then that manages to draw influence from many different realms and package it into their own brand of nightmarish, visceral sound. Each Teitanblood release is suffocating and dense, as demonstrated perfectly on this compilation.

Compositions for Teitanblood are complex; the drums are maniacal, guitars all over the place, interspersed with random soloing whilst NSK’s vocals howl over the music. Very often it is chaotic and comparisons to Antaeus and Katharsis can be drawn in this respect, an additional parallel can be drawn in the mixing and production, as mentioned before it is dense, it can be hard to differentiate exactly what is happening at times, all that can be sensed is the relentless juggernaut as it rapes your ears. ‘Purging Tongues’ for a long period has NSK just speaking in a ritualistic fashion that makes the music truly unnerving as the sermon being given is a symphony of hellish beauty; you know those horror movies when you hear the devil speak and there’s fucked up music going on in the background? Imagine that except fill it with the most hate and vitriol that you can summon and you’re halfway there. The compilation is a rather long affair in the stakes that there are only 2 songs and the CD clocks in at just under 30minutes. Each song is long, progressive, elaborate and unstoppably barbaric in its onslaught.

Teitanblood seem to be getting lumped in with the ‘War/Bestial’ metal crowd a lot at the moment and whilst yes, the music is extremely ‘brutal’ and harsh I see more in association between a band like this and the other bands on Norma Evangelium Diaboli (there is a reason they’re signed to them, NoEvDia are notoriously picky about acts that they will sign), Teitanblood have a strong aesthetic and their lyrical approach is introspective as opposed to the endless torrent of bestial metal bands singing about War, Goats, Nuclear Weapons, etc. Teitanblood may have the thick chaotic sound that some of these bands do but they execute it with a finesse that for me, none of these bestial bands can match and as I mentioned before it’s possible to hear the influence of bands such as Ofermod (NSK’s also part of them), Antaeus, Katharsis, and Malign.

Even if you’re one of the lucky bastards to own a copy of ‘Purging Tongues’, I highly recommend Woven Black Arteries on two points: You can play Purging Tongues on a CD player now e.g. in the car on your merry jaunts to bury the bodies and secondly ‘Sanctified Dysecdysis’ the new track is worth every penny of the CD itself and undoubtedly this release would sell just as well if that’s all that was being offered.

filthgrinding scum



..::TRACK-LIST::..

1. Sanctified Dysecdysis 11:48
2. Purging Tongues 15:39



..::OBSADA::..

J - Drums
NSK - Vocals, Bass, Guitars, Lyrics




https://www.youtube.com/watch?v=hP3pEvnJWIQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Grób, gruz i śmierć!


For a band that seems fairly well known in the underground, Teitanblood don't have very many releases to their name: one full-length album and six short releases, two of them splits with other bands. The most recent recording "Woven Black Arteries" turns out to be something of a short album featuring just two tracks "Sanctified Dysecdysis" and "Purging Tongues". These guys play a very filthy blackened death metal with sick-as-fuck gurgly vomit vocals and a deranged attitude that pushes the music to an extreme bordering on the hysterical. Bands very like these guys include Antaeus and Otargos from France though Teitanblood have a much wilder and more out-there style.

The term dysecdysis refers to an abnormal shedding of the skin in snakes and lizards so it's appropriate that "Sanctified Dysecdysis" is as reptilian-evil as your local friendly neighbourhood pedo-priest or his equivalent in some other religion, depending on where you live. The general sound of the track is creepy as hell, like the noise of deep-frying live prawns in boiling oil turned up to the point where it turns to static. Guitar chord sequences don't so much as form recognisable riffs or melodies as burn and scorch their way into the brain. Any lead guitar licks that happen here are like demented sparks of a primitive and near-psychotic consciousness in an otherwise instinctive brain. Percussion goes hell for leather while slime monster voices growl and groan and fight for dominance with the occasional scream amongst all that guttural gurning. The song gets more chaotic and wilder as it progresses with more delirious vocals and the boiling guitar noises more insane than ever. Spoken voice recordings are buried deep in the dense music. The wild storm passes leaving rhythm guitars, drums and a hysterical ambience to careen blindly towards what might the edge of a cliff.

"Purging Tongues" starts off theatrically with a sonorous spoken Satanic-priest vocal that might have come straight from the days of the Holy Inquisition: an excuse for the guys to go straight for the jugular again with madly racing drumbeats and a cacophony of reverberating demon voices that might be coming from between your ears. The guitars sound rather more like guitars but that's where the similarity between Teitanblood and most other guitar bands ends: the musicians must be playing their instruments by hitting them with barbed whips instead of the usual metal plectrums. Gabbling in strange tongues as though they're starring in some God-forsaken campy 1970s lesbian-vampire-cannibal-nudity-sex orgy art flick set in a medieval nunnery where all characters are nuns and priests, the band plough through a dense hurricane of black death guitar noise, choppy rhythms and roiling Satanic atmosphere.

You don't love these guys for their musicianship though to do what they do and still hold you spellbound all the way through implies a good grasp of music craft - you love them for their gung-ho take-no-prisoners style of death metal butchery, slaughtering their way through the music and leaving listeners dumbstruck, thunder-struck or just struck dead. The music is dense and chaotic yet not quite all over the shop and most instruments and the vocals are very clear. There's a definite sense of direction, the music is very free-flowing and the demon singing strikes just the right balance between fiendish and deranged on the one hand and camp and theatrical on the other. The guitar noise textures are unlike anything else I've heard, very much like an evil swarm of locusts and wasps from the bottom corners of Hell.

There is some wonderful atmosphere as well suggesting inversions of Roman Catholic Church ritual and it may be that Teitanblood, like some other underground Spanish acts I've heard (Orthodox, Like Drone Razors For Flesh Sphere), are critical of that denomination's historical baleful hold on their country's society.

NausikaDalazBlindaz


Spanish Satanic sadists Teitanblood offer up another delicious treat to be sacrificed upon the altar.

For all you Teitanblood fanboys out there that didn’t have a chance to get ahold of the Purging Tongues E.P. on vinyl, Norma Evangelium and Teitanblood have answered your cries to the dark lord and have packaged Purging Tongues along with another completely new track. I know, I know, I can hear your palms moisten and pulse increase from here, and as if you needed me to tell you otherwise, it’s absolutely fucking epic.

Despite these boys having only released one album thus far (2009’s ‘Seven Chalices’), there is still a healthy amount of material about for you to get your filthy hands on. Teitanblood play black metal or is it death metal? It’s both and neither, it’s Teitanblood, end of discussion. They are one of those rare bands that come along every now and then that manages to draw influence from many different realms and package it into their own brand of nightmarish, visceral sound. Each Teitanblood release is suffocating and dense, as demonstrated perfectly on this compilation.

Compositions for Teitanblood are complex; the drums are maniacal, guitars all over the place, interspersed with random soloing whilst NSK’s vocals howl over the music. Very often it is chaotic and comparisons to Antaeus and Katharsis can be drawn in this respect, an additional parallel can be drawn in the mixing and production, as mentioned before it is dense, it can be hard to differentiate exactly what is happening at times, all that can be sensed is the relentless juggernaut as it rapes your ears. ‘Purging Tongues’ for a long period has NSK just speaking in a ritualistic fashion that makes the music truly unnerving as the sermon being given is a symphony of hellish beauty; you know those horror movies when you hear the devil speak and there’s fucked up music going on in the background? Imagine that except fill it with the most hate and vitriol that you can summon and you’re halfway there. The compilation is a rather long affair in the stakes that there are only 2 songs and the CD clocks in at just under 30minutes. Each song is long, progressive, elaborate and unstoppably barbaric in its onslaught.

Teitanblood seem to be getting lumped in with the ‘War/Bestial’ metal crowd a lot at the moment and whilst yes, the music is extremely ‘brutal’ and harsh I see more in association between a band like this and the other bands on Norma Evangelium Diaboli (there is a reason they’re signed to them, NoEvDia are notoriously picky about acts that they will sign), Teitanblood have a strong aesthetic and their lyrical approach is introspective as opposed to the endless torrent of bestial metal bands singing about War, Goats, Nuclear Weapons, etc. Teitanblood may have the thick chaotic sound that some of these bands do but they execute it with a finesse that for me, none of these bestial bands can match and as I mentioned before it’s possible to hear the influence of bands such as Ofermod (NSK’s also part of them), Antaeus, Katharsis, and Malign.

Even if you’re one of the lucky bastards to own a copy of ‘Purging Tongues’, I highly recommend Woven Black Arteries on two points: You can play Purging Tongues on a CD player now e.g. in the car on your merry jaunts to bury the bodies and secondly ‘Sanctified Dysecdysis’ the new track is worth every penny of the CD itself and undoubtedly this release would sell just as well if that’s all that was being offered.

filthgrinding scum



..::TRACK-LIST::..

1. Sanctified Dysecdysis 11:48
2. Purging Tongues 15:39



..::OBSADA::..

J - Drums
NSK - Vocals, Bass, Guitars, Lyrics




https://www.youtube.com/watch?v=hP3pEvnJWIQ



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ceramika w moich ustach dzwoniła, moje bębenki w uszach pulsowały, i za każdym kolejnym odsłuchem miałem ogromną ochotę na dobre piwo!!!

FA


I'll go on record saying I think one of the better Swedish death metal albums back in “my day” was Sorcery's debut full-length, Bloodchilling Tales way, way back in 1991. It was absolutely rife with that “textbook” Swedish sound made famous by Grave, Unleashed and Desultory, to name a sparse few. While severely unpolished, it remains one I grab when I'm feeling that need for cold, unmitigated death metal.

That said, it's been, oh, two decades-plus since we've seen a full-length from these Swedish boys bent on bringing death to the lulled masses. Arrival at Six takes no easy way in and literally smashes into your ears with “We Who Walk Among the Dead”, a classic Swedish sounding foray into the horror that was that beautiful sound. Infinitely more polished with modern devices and tools, the primitive and thin sound of old is thicker and bolder, lending total credence to the notion that 20-years between albums hasn't dulled the senses of these guys. That sickening guitar tone, part and parcel with the era and region, is ever-present and as potent today as it was during that brutal period.

A band like Sorcery, one might opine, is riding the recent resurgence of that antiquated sound, and one might be correct. However, bear in mind that these guys once held rank in that esteemed club, and the time between hasn't exactly seen total dormancy. With a couple of demos and a compilation Sorcery has picked up where it left off and found a home once more in the dank and dismal recesses of death metal greatness.

The vocals are that familiar gruff bellowing, and it truly wouldn't resound well any other way. Ola Malmstrom sounds even more volatile and angry on tracks like “Master of the Chains” or “Warbringer” as he did on “Legacy of Blood” or “Death” back in the day. There is something so drawing about this sound, especially when done by masters of the genre like Dismember or early Entombed. Sorcery, however, claims its own spot in the pantheon of putrid perfection with Arrival at Six; this album, for all of its polish and tweaking, stands among the best of the modern day genre because, quite honestly, it's brutally effective at charging the blood in a mad rush through the body when hearing it. There isn't one weak track on here, and, surprisingly, not one track meshes into another with typical affinity towards repetitiveness. The signature sound remains throughout, but the tone of each song is different and equally heavy. “United Satanic Alliance” is just Swedish brilliance all over, reading like a post-Cronos Venom on a speedball diet. This familiarity is most welcome, particularly when it comes from one of the bands from the early movement that spread over Europe like a wonderful cancer, infecting and destroying healthy cells and decimating lives along the way. For once, such a metaphoric illusion works well.

I was ecstatic to hear that Sorcery was releasing the long-awaited second record; even with slight reservations and even fears in mind, I held out hope that the Swedes would know exactly what not to do when reclaiming a spot in the coveted history of that country's brilliant death metal underground. I was not only happily surprised, but doubly impressed and made subservient to a sound that I find most agreeable today with my old-world preferences.

This is a must-hear for '13 so far.

Pratl1971



..::TRACK-LIST::..

1. We Who Walk Among the Dead 05:09
2. Created From Darkness and Rage 05:10
3. Master of the Chains 05:43
4. United Satanic Alliance 05:16
5. Arrival at Six 04:51
6. Warbringer 03:34
7. Maculated Life 03:48
8. Beyond the Wall 03:29
9. Reborn Through Hate 05:07



..::OBSADA::..

Vocals - Ola Malmström
Drums - John Falk
Guitar - Paul Johansson
Bass - Mikael Carlsson




https://www.youtube.com/watch?v=BERJHf3ZauI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Ceramika w moich ustach dzwoniła, moje bębenki w uszach pulsowały, i za każdym kolejnym odsłuchem miałem ogromną ochotę na dobre piwo!!!

FA


I'll go on record saying I think one of the better Swedish death metal albums back in “my day” was Sorcery's debut full-length, Bloodchilling Tales way, way back in 1991. It was absolutely rife with that “textbook” Swedish sound made famous by Grave, Unleashed and Desultory, to name a sparse few. While severely unpolished, it remains one I grab when I'm feeling that need for cold, unmitigated death metal.

That said, it's been, oh, two decades-plus since we've seen a full-length from these Swedish boys bent on bringing death to the lulled masses. Arrival at Six takes no easy way in and literally smashes into your ears with “We Who Walk Among the Dead”, a classic Swedish sounding foray into the horror that was that beautiful sound. Infinitely more polished with modern devices and tools, the primitive and thin sound of old is thicker and bolder, lending total credence to the notion that 20-years between albums hasn't dulled the senses of these guys. That sickening guitar tone, part and parcel with the era and region, is ever-present and as potent today as it was during that brutal period.

A band like Sorcery, one might opine, is riding the recent resurgence of that antiquated sound, and one might be correct. However, bear in mind that these guys once held rank in that esteemed club, and the time between hasn't exactly seen total dormancy. With a couple of demos and a compilation Sorcery has picked up where it left off and found a home once more in the dank and dismal recesses of death metal greatness.

The vocals are that familiar gruff bellowing, and it truly wouldn't resound well any other way. Ola Malmstrom sounds even more volatile and angry on tracks like “Master of the Chains” or “Warbringer” as he did on “Legacy of Blood” or “Death” back in the day. There is something so drawing about this sound, especially when done by masters of the genre like Dismember or early Entombed. Sorcery, however, claims its own spot in the pantheon of putrid perfection with Arrival at Six; this album, for all of its polish and tweaking, stands among the best of the modern day genre because, quite honestly, it's brutally effective at charging the blood in a mad rush through the body when hearing it. There isn't one weak track on here, and, surprisingly, not one track meshes into another with typical affinity towards repetitiveness. The signature sound remains throughout, but the tone of each song is different and equally heavy. “United Satanic Alliance” is just Swedish brilliance all over, reading like a post-Cronos Venom on a speedball diet. This familiarity is most welcome, particularly when it comes from one of the bands from the early movement that spread over Europe like a wonderful cancer, infecting and destroying healthy cells and decimating lives along the way. For once, such a metaphoric illusion works well.

I was ecstatic to hear that Sorcery was releasing the long-awaited second record; even with slight reservations and even fears in mind, I held out hope that the Swedes would know exactly what not to do when reclaiming a spot in the coveted history of that country's brilliant death metal underground. I was not only happily surprised, but doubly impressed and made subservient to a sound that I find most agreeable today with my old-world preferences.

This is a must-hear for '13 so far.

Pratl1971



..::TRACK-LIST::..

1. We Who Walk Among the Dead 05:09
2. Created From Darkness and Rage 05:10
3. Master of the Chains 05:43
4. United Satanic Alliance 05:16
5. Arrival at Six 04:51
6. Warbringer 03:34
7. Maculated Life 03:48
8. Beyond the Wall 03:29
9. Reborn Through Hate 05:07



..::OBSADA::..

Vocals - Ola Malmström
Drums - John Falk
Guitar - Paul Johansson
Bass - Mikael Carlsson




https://www.youtube.com/watch?v=BERJHf3ZauI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Fantastyczna płyta!!!


Chicago's WOUNDS finally deliver their long awaited full length after a thunderous Ep that made heads turn! Mixing the best of the 2000' tech death tradition with some more recent nuances, "Ruin" will nail you to the chair from start to finish!

Wounds originally formed as “Wounds of Ruin’ on the outskirts of Chicago in 2006 when friends Rick Mora and Nate Burgard started writing material that would eventually evolve into the iteration of what Wounds is today. Shortly after beginning their journey playing shows as an instrumental band, Norman Hale joined on Vocals. Throughout the years the band has transformed and refined their sound through countless hours of honing their craft aiming to maintain a balance of complex melodies, gigantic grooves, and skull splattering riffs, an amalgamation of influences coming together to form a bone crushing and intricate sound. Wounds was on a long hiatus but returned to writing and playing in late 2016 adding Franco Caballero on Bass and finally releaseing their first EP “Light Eater” with Everlasting Spew Records on February 14th 2019.
After their debut release and fierce live appearances, Wounds started working on their first full length album, soon to be released with the title "Ruin" by Everlasting Spew Records on March 15th 2024.

For fans of Psycroptic, late Deeds Of Flesh, Revocation, Spawn Of Possession



..::TRACK-LIST::..

1. Of Ruin 01:53
2. The Archfiend's Apothecary 04:13
3. Doom Incarnate 03:57
4. In The Maw Of The Beast 04:09
5. Birth Of A New Light 04:18
6. Dismember And Devour 05:42
7. Zoophagist 04:37
8. Ready Your Mind For The Grind 04:24
9. Bent On Disaster 04:49



..::OBSADA::..

Norman Hale - Vocals
Nate Burgard - Drums
Franco Caballero - Bass
Rick Mora - Guitar




https://www.youtube.com/watch?v=9RW_hKAiUM8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Fantastyczna płyta!!!


Chicago's WOUNDS finally deliver their long awaited full length after a thunderous Ep that made heads turn! Mixing the best of the 2000' tech death tradition with some more recent nuances, "Ruin" will nail you to the chair from start to finish!

Wounds originally formed as “Wounds of Ruin’ on the outskirts of Chicago in 2006 when friends Rick Mora and Nate Burgard started writing material that would eventually evolve into the iteration of what Wounds is today. Shortly after beginning their journey playing shows as an instrumental band, Norman Hale joined on Vocals. Throughout the years the band has transformed and refined their sound through countless hours of honing their craft aiming to maintain a balance of complex melodies, gigantic grooves, and skull splattering riffs, an amalgamation of influences coming together to form a bone crushing and intricate sound. Wounds was on a long hiatus but returned to writing and playing in late 2016 adding Franco Caballero on Bass and finally releaseing their first EP “Light Eater” with Everlasting Spew Records on February 14th 2019.
After their debut release and fierce live appearances, Wounds started working on their first full length album, soon to be released with the title "Ruin" by Everlasting Spew Records on March 15th 2024.

For fans of Psycroptic, late Deeds Of Flesh, Revocation, Spawn Of Possession



..::TRACK-LIST::..

1. Of Ruin 01:53
2. The Archfiend's Apothecary 04:13
3. Doom Incarnate 03:57
4. In The Maw Of The Beast 04:09
5. Birth Of A New Light 04:18
6. Dismember And Devour 05:42
7. Zoophagist 04:37
8. Ready Your Mind For The Grind 04:24
9. Bent On Disaster 04:49



..::OBSADA::..

Norman Hale - Vocals
Nate Burgard - Drums
Franco Caballero - Bass
Rick Mora - Guitar




https://www.youtube.com/watch?v=9RW_hKAiUM8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Bufihimat ma potencjał, aby zwalić cię z nóg!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Splited 02:18
2. Qualia 02:23
3. Decline of the Fading Suns 03:40
4. Human Hive 03:00
5. Digging the Hole 03:36
6. Thy Flesh Consumed 04:41
7. Last Journey Through Pain 03:57
8. He Saw Himself 04:12



..::OBSADA::..

Ivan Voitov - vocals
Maxim Gorbunov - guitars
Sergey Nikolaev - drums




https://www.youtube.com/watch?v=OnnbJ1d9dlY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



Bufihimat ma potencjał, aby zwalić cię z nóg!!!



..::TRACK-LIST::..

1. Splited 02:18
2. Qualia 02:23
3. Decline of the Fading Suns 03:40
4. Human Hive 03:00
5. Digging the Hole 03:36
6. Thy Flesh Consumed 04:41
7. Last Journey Through Pain 03:57
8. He Saw Himself 04:12



..::OBSADA::..

Ivan Voitov - vocals
Maxim Gorbunov - guitars
Sergey Nikolaev - drums




https://www.youtube.com/watch?v=OnnbJ1d9dlY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek sprowadził mnie do parteru swoja oryginalna formą, znakomitymi solówkami i złowieszczym klimatem.

Pacjent

Zbryzgany wymiocinami, obrzydliwy i makabryczny death metal!
'Repulsie Post-Mortem' przyjąłem z radością!

FA

Despite having released several demos and splits (which I am busily collecting), Putred is a rather new band which formed only three years ago in 2020. The template they laid down on their first release, the “Necroza” demo, has remained their foundation. This is mid-paced, old-school, sewer death metal. One of the elements of Putred’s sound that makes them unique, however, is that they manage not just to have an old-school sound and sick image, but they also capture a rather dank and compelling atmosphere in their music. This is not done with horror movie samples (not that I mind those) or the use of uncommon instruments. This four-piece simply knows how to compose songs where every member is contributing to bringing the sewer monster to life. On their debut album, “Repulsie Post-Mortem,” Putred has spectacularly re-enacted that, well, putrid album cover.

The foundation of Putred’s sound is slow to mid-paced grooving riffs, eerie leads, slimy, wandering bass, rhythmic drumming, and powerfully guttural vocals. There are some people who are not impressed with a death metal release unless it’s super technical, fast, or progressive and they might consider a release like this too simplistic or samey. My advice to such a person would be to slow down, pay attention, turn out the lights, and let this one take you for a ride. As a tremendous fan of mid-paced, groovy, sewer death metal, I can say that this is top of the line. Putred doesn’t need or desire that kind of flashiness to impress. In music of this style, every piece needs to be in place to engage the listener and draw them in to the atmosphere and Putred has mastered the craft. Guitarist Uriel Aguillon’s riffs rise from the deep to shake the earth like a quake only for his leads to soothe like the calm in its wake. The lead guitar work on “Repulsie Post-Mortem” is special and one of the primary contributing factors to the dank atmosphere that I mentioned. I was hooked on this album when I heard the lead that brings the first true song on the record, “Peste Umbra Densă,” to its climax. After a brutal pummeling through the first three and a half minutes of the song, the lead escalates the track to an ethereal conclusion akin to a specter dancing over its grave.

I must also mention the performance of vocalist Filip Garlonta. Garlonta’s vocal work is the perfect combination of guttural sound and enunciation. His vocals are incredibly deep and forceful without sounding gurgly and that is my preference. There’s no need here to experiment with a bunch of highs or other techniques because these gutturals are a perfect fit for Putred’s sound and some of my favorites that I’ve heard in a long time. The rhythm section propels each song forward with tasteful drumming by Dante Valladares and a bass guitar courtesy of Corina that isn’t afraid to rear its head like a sewer alligator dipping in and out of Putred’s murky waters. The bass is audible throughout and lends to the fullness and richness of sound that Putred achieved on this exquisitely produced album. This is incredibly heavy, dark, grooving, and yet atmospheric and ethereal. It is exactly how old-school death metal should sound in 2023.

If you couldn’t tell, this album is right in my wheelhouse. With “Repulsie Post-Mortem,” Putred have managed to take a long-standing style, place their unique twist on it, and hammer out an album that is powered by excellent song-writing and strong from beginning to end. In my eyes, Putred has produced a modern classic here and, as this is only their debut album, there is no reason why Putred shouldn’t go on to become a powerhouse in the death metal scene releasing great album after great album.

Son of Nun



..::TRACK-LIST::..

1. Fantasmagorie (intro) 00:59
2. Peste Umbra Densă 04:38
3. Îngropat de Viu 04:40
4. Bântuit de Groază 05:53
5. Mutilare Spirituală 03:19
6. Exsicat... Mumificat 03:40
7. Duhoare de Moarte 04:34
8. Cavou Curgător 04:14
9. Marșul Morților 04:02
10. Rite of Shades (Asphyx cover) 03:14



..::OBSADA::..

Dante - Drums, Percussion
Uriel - Guitars (lead), Vocals (additional)
Filip - Vocals
Corina - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=5yNRg8JqtL8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Krążek sprowadził mnie do parteru swoja oryginalna formą, znakomitymi solówkami i złowieszczym klimatem.

Pacjent

Zbryzgany wymiocinami, obrzydliwy i makabryczny death metal!
'Repulsie Post-Mortem' przyjąłem z radością!

FA

Despite having released several demos and splits (which I am busily collecting), Putred is a rather new band which formed only three years ago in 2020. The template they laid down on their first release, the “Necroza” demo, has remained their foundation. This is mid-paced, old-school, sewer death metal. One of the elements of Putred’s sound that makes them unique, however, is that they manage not just to have an old-school sound and sick image, but they also capture a rather dank and compelling atmosphere in their music. This is not done with horror movie samples (not that I mind those) or the use of uncommon instruments. This four-piece simply knows how to compose songs where every member is contributing to bringing the sewer monster to life. On their debut album, “Repulsie Post-Mortem,” Putred has spectacularly re-enacted that, well, putrid album cover.

The foundation of Putred’s sound is slow to mid-paced grooving riffs, eerie leads, slimy, wandering bass, rhythmic drumming, and powerfully guttural vocals. There are some people who are not impressed with a death metal release unless it’s super technical, fast, or progressive and they might consider a release like this too simplistic or samey. My advice to such a person would be to slow down, pay attention, turn out the lights, and let this one take you for a ride. As a tremendous fan of mid-paced, groovy, sewer death metal, I can say that this is top of the line. Putred doesn’t need or desire that kind of flashiness to impress. In music of this style, every piece needs to be in place to engage the listener and draw them in to the atmosphere and Putred has mastered the craft. Guitarist Uriel Aguillon’s riffs rise from the deep to shake the earth like a quake only for his leads to soothe like the calm in its wake. The lead guitar work on “Repulsie Post-Mortem” is special and one of the primary contributing factors to the dank atmosphere that I mentioned. I was hooked on this album when I heard the lead that brings the first true song on the record, “Peste Umbra Densă,” to its climax. After a brutal pummeling through the first three and a half minutes of the song, the lead escalates the track to an ethereal conclusion akin to a specter dancing over its grave.

I must also mention the performance of vocalist Filip Garlonta. Garlonta’s vocal work is the perfect combination of guttural sound and enunciation. His vocals are incredibly deep and forceful without sounding gurgly and that is my preference. There’s no need here to experiment with a bunch of highs or other techniques because these gutturals are a perfect fit for Putred’s sound and some of my favorites that I’ve heard in a long time. The rhythm section propels each song forward with tasteful drumming by Dante Valladares and a bass guitar courtesy of Corina that isn’t afraid to rear its head like a sewer alligator dipping in and out of Putred’s murky waters. The bass is audible throughout and lends to the fullness and richness of sound that Putred achieved on this exquisitely produced album. This is incredibly heavy, dark, grooving, and yet atmospheric and ethereal. It is exactly how old-school death metal should sound in 2023.

If you couldn’t tell, this album is right in my wheelhouse. With “Repulsie Post-Mortem,” Putred have managed to take a long-standing style, place their unique twist on it, and hammer out an album that is powered by excellent song-writing and strong from beginning to end. In my eyes, Putred has produced a modern classic here and, as this is only their debut album, there is no reason why Putred shouldn’t go on to become a powerhouse in the death metal scene releasing great album after great album.

Son of Nun



..::TRACK-LIST::..

1. Fantasmagorie (intro) 00:59
2. Peste Umbra Densă 04:38
3. Îngropat de Viu 04:40
4. Bântuit de Groază 05:53
5. Mutilare Spirituală 03:19
6. Exsicat... Mumificat 03:40
7. Duhoare de Moarte 04:34
8. Cavou Curgător 04:14
9. Marșul Morților 04:02
10. Rite of Shades (Asphyx cover) 03:14



..::OBSADA::..

Dante - Drums, Percussion
Uriel - Guitars (lead), Vocals (additional)
Filip - Vocals
Corina - Bass




https://www.youtube.com/watch?v=5yNRg8JqtL8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Niesamowita płyta, przez to, że taka inna długo chodzi po odsłuchu za człowiekiem niczym widmo globalnego konfliktu zbrojnego. Niestety zespół niedoceniony a ten album już w ogóle traktowany jest jako ciekawostka, przynajmniej takie odnoszę wrażenie.

Ignatius


W 1993 roku niemiecki Morgoth wydał płytę, która narobiła sporo zamieszania. Muzyka jest wyraźna i wcale nie bardzo brutalna i intensywna. Brzmienie zarówno gitar jak i wokalu jest raczej przystępne, a kwintesencją "Odium" są wspaniałe kompozycje, świetne riffy i bogate, rozbudowane utwory.

W tej płycie lubię właściwie wszystko. Są fragmenty wściekłe i agresywne, ale tu wcale nie o to chodzi żeby pędzić na łeb na szyję. Tutaj jest bardzo wiele emocji i takich inteligentnych zagrań. Mimo, że wcale się nie odczuwa żeby gitarzyści byli jakimiś wybitnymi wirtuozami, to ich pomysły są po prostu bardzo fajne i idealnie spełniają się jako kompozytorzy. Słuchając "Odium" cały czas ma się wrażenie, że dzieje się coś ciekawego, że jest to wyrafinowana muzyka.

Klimat jest paranoiczny, jakiś taki katastrofalny. Czuć tą czającą się złowrogą, nienawistną siłę pragnącą spalić świat i pogrążyć go w martwocie zgodnie z okładką jak i wewnętrzną grafiką. Ważną rolę spełnia w tym wokal, który jest takim zdartym wrzaskiem, jednak co warto podkreślić bardzo wyraźnym. To właściwie nie jest growling tylko coś pomiędzy krzykiem, a jakąś namiastką śpiewu. Marc zmienia głos, kombinuje, dopasowuje go do muzyki. Ma dużo doskonałych wokaliz zarówno w rozpoznawalnych refrenach, pędzących zwrotkach i innych krzykliwych fragmentach. Gitary z jednej strony prezentują odpowiedni ciężar, jednak dużo w nich melodyjności i wręcz rockowych zagrań. Chociaż nieraz robi się i ciężko i przygniatająco, to znowu wszystko przyspiesza i atakuje ze zdwojoną mocą.

W najdłuższym, siódmym "Golden Age" jest cały częściowo akustyczny, instrumentalny fragment, podczas którego wcale nie można się uspokoić, a wręcz przeciwnie, dręczą jakieś jęki, a potem urzekają gitarowe pasaże, by wreszcie powrócić do właściwego mocnego grania i wokaliz. Ostatni "Odium" to w ogóle jest utwór instrumentalny, który jest po prostu wyśmienity. Zaczyna się spokojnie i pięknie rozkręca, by móc urzec całą masą burzliwych zawirowań, to szybkich, to znowu wolniejszych. Tak więc koniec płyty jest totalny, ale wszystko co było wcześniej wcale nie odstaje, bo "Odium" to po prostu kawał doskonałej próby oldschoolowego death metalu.

Wujas


Obecnie, gdy masa zespołów pręży zwieracze w pogoni za nie wiadomo jaką awangardą i nowatorstwem, kurz zapomnienia zdaje się przykrywać bardzo ciekawą płytę Odium niemieckiego Morgoth. A tak się właśnie składa, że to oni byli jednymi z prekursorów śmiałego wykorzystywania sampli, itp. dziwactw w metalu. Ot po prostu, panowie kiedyś stwierdzili, że nie chce im się grać w kółko tego samego, więc tu i ówdzie dorzucili odrobinę industrialnego hałasu i włala. Powstał dzięki temu krążek bardzo odważny i oryginalny jak na swoje czasy, a tym bardziej pochodzenie zespołu. Pod pewnymi względami można Odium porównać do „Spheres”. Nie jest co prawda tak techniczny i pokręcony jak dzieło Pestilence, ale atmosfera dziwności i mechaniczny sound wyróżnia oba te albumy. Podobnie jak zdecydowane wykraczanie poza granice death metalu.

Żeby nie zamącić, tudzież zniechęcić, muszę nadmienić, że wszystko jednak opiera się na metalu, i to takim w średnich tempach (sporo tu rytmicznego ładowania – np. świetne „Resistance” czy „Under The Surface”), tylko od czasu do czasu zespół wyskoczy z bardziej walcowatym fragmentem (początek/środek „Drowning Sun” miażdży!). Ale to nie wszystko, bowiem Morgoth upchnęli w muzyce zaskakująco dużo wyciszeń i akustycznych wstawek, które… są jednym z większych atutów Odium. Dobrze widzicie – to właśnie spokojne momenty odpowiadają w dużym stopniu za klimat albumu — który swoją drogą musi przypaść do gustu wielbicielom sajensfikszyn i horrorów — tchnący chłodem, przygnębiający i poniekąd przerażający. Mnie szczególnie powala ciche wejście przesterowanej gitary w 4:53 „Golden Age” – coś pięknego i ciary na plecach! A co się dzieje w numerze tytułowym… sprawdźcie sami, hehehe. Bardzo dobrze prezentują się histeryczne wokale Marc’a Grewe, są jeszcze mocniejsze i wyraźniejsze niż na poprzednich produkcjach, no i też dokładają się do klimatu. Świetny krążek, chyba najlepszy w karierze Morgoth, choć ortodoksom raczej nie podejdzie.

demo



..::TRACK-LIST::..

1. Resistance 4:49
2. The Art Of Sinking 3:33
3. Submission 5:13
4. Under The Surface 5:22
5. Drowning Sun 5:13
6. War Inside 4:40
7. Golden Age 7:13
8. Odium 6:16

Bonus Tracks:
9. Resistance (Live June 11th, 2011 at Rock Hard Festival, Gelsenkirchen, Germany) 4:43
Bass – Sotirios Kelekidis
Drums – Marc Reign
Lead Guitar, Rhythm Guitar - Harry Busse
Mixed By, Mastered By - Dan Swanö
Recorded By - Holger Stratmann, Marc Schettler
Rhythm Guitar - Sebastian Swart
Vocals - Marc Grewe

10. Under The Surface (Live, August 5th, 2011 at Wacken Open Air Festival, Wacken, Germany) 5:10
Bass - Sotirios Kelekidis
Drums - Marc Reign
Lead Guitar, Rhythm Guitar - Harry Busse
Mixed By, Mastered By - Dan Swanö
Recorded By - Jacky Lehmann, Marc Schettler
Rhythm Guitar - Sebastian Swart
Vocals - Marc Grewe



..::OBSADA::..

Marc Grewe - vocals
Harold Busse - guitars
Carsten Otterbach - guitars
Sebastian Swart - bass
Rüdiger Hennecke - drums, keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=0Er7KL_1axU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Niesamowita płyta, przez to, że taka inna długo chodzi po odsłuchu za człowiekiem niczym widmo globalnego konfliktu zbrojnego. Niestety zespół niedoceniony a ten album już w ogóle traktowany jest jako ciekawostka, przynajmniej takie odnoszę wrażenie.

Ignatius


W 1993 roku niemiecki Morgoth wydał płytę, która narobiła sporo zamieszania. Muzyka jest wyraźna i wcale nie bardzo brutalna i intensywna. Brzmienie zarówno gitar jak i wokalu jest raczej przystępne, a kwintesencją "Odium" są wspaniałe kompozycje, świetne riffy i bogate, rozbudowane utwory.

W tej płycie lubię właściwie wszystko. Są fragmenty wściekłe i agresywne, ale tu wcale nie o to chodzi żeby pędzić na łeb na szyję. Tutaj jest bardzo wiele emocji i takich inteligentnych zagrań. Mimo, że wcale się nie odczuwa żeby gitarzyści byli jakimiś wybitnymi wirtuozami, to ich pomysły są po prostu bardzo fajne i idealnie spełniają się jako kompozytorzy. Słuchając "Odium" cały czas ma się wrażenie, że dzieje się coś ciekawego, że jest to wyrafinowana muzyka.

Klimat jest paranoiczny, jakiś taki katastrofalny. Czuć tą czającą się złowrogą, nienawistną siłę pragnącą spalić świat i pogrążyć go w martwocie zgodnie z okładką jak i wewnętrzną grafiką. Ważną rolę spełnia w tym wokal, który jest takim zdartym wrzaskiem, jednak co warto podkreślić bardzo wyraźnym. To właściwie nie jest growling tylko coś pomiędzy krzykiem, a jakąś namiastką śpiewu. Marc zmienia głos, kombinuje, dopasowuje go do muzyki. Ma dużo doskonałych wokaliz zarówno w rozpoznawalnych refrenach, pędzących zwrotkach i innych krzykliwych fragmentach. Gitary z jednej strony prezentują odpowiedni ciężar, jednak dużo w nich melodyjności i wręcz rockowych zagrań. Chociaż nieraz robi się i ciężko i przygniatająco, to znowu wszystko przyspiesza i atakuje ze zdwojoną mocą.

W najdłuższym, siódmym "Golden Age" jest cały częściowo akustyczny, instrumentalny fragment, podczas którego wcale nie można się uspokoić, a wręcz przeciwnie, dręczą jakieś jęki, a potem urzekają gitarowe pasaże, by wreszcie powrócić do właściwego mocnego grania i wokaliz. Ostatni "Odium" to w ogóle jest utwór instrumentalny, który jest po prostu wyśmienity. Zaczyna się spokojnie i pięknie rozkręca, by móc urzec całą masą burzliwych zawirowań, to szybkich, to znowu wolniejszych. Tak więc koniec płyty jest totalny, ale wszystko co było wcześniej wcale nie odstaje, bo "Odium" to po prostu kawał doskonałej próby oldschoolowego death metalu.

Wujas


Obecnie, gdy masa zespołów pręży zwieracze w pogoni za nie wiadomo jaką awangardą i nowatorstwem, kurz zapomnienia zdaje się przykrywać bardzo ciekawą płytę Odium niemieckiego Morgoth. A tak się właśnie składa, że to oni byli jednymi z prekursorów śmiałego wykorzystywania sampli, itp. dziwactw w metalu. Ot po prostu, panowie kiedyś stwierdzili, że nie chce im się grać w kółko tego samego, więc tu i ówdzie dorzucili odrobinę industrialnego hałasu i włala. Powstał dzięki temu krążek bardzo odważny i oryginalny jak na swoje czasy, a tym bardziej pochodzenie zespołu. Pod pewnymi względami można Odium porównać do „Spheres”. Nie jest co prawda tak techniczny i pokręcony jak dzieło Pestilence, ale atmosfera dziwności i mechaniczny sound wyróżnia oba te albumy. Podobnie jak zdecydowane wykraczanie poza granice death metalu.

Żeby nie zamącić, tudzież zniechęcić, muszę nadmienić, że wszystko jednak opiera się na metalu, i to takim w średnich tempach (sporo tu rytmicznego ładowania – np. świetne „Resistance” czy „Under The Surface”), tylko od czasu do czasu zespół wyskoczy z bardziej walcowatym fragmentem (początek/środek „Drowning Sun” miażdży!). Ale to nie wszystko, bowiem Morgoth upchnęli w muzyce zaskakująco dużo wyciszeń i akustycznych wstawek, które… są jednym z większych atutów Odium. Dobrze widzicie – to właśnie spokojne momenty odpowiadają w dużym stopniu za klimat albumu — który swoją drogą musi przypaść do gustu wielbicielom sajensfikszyn i horrorów — tchnący chłodem, przygnębiający i poniekąd przerażający. Mnie szczególnie powala ciche wejście przesterowanej gitary w 4:53 „Golden Age” – coś pięknego i ciary na plecach! A co się dzieje w numerze tytułowym… sprawdźcie sami, hehehe. Bardzo dobrze prezentują się histeryczne wokale Marc’a Grewe, są jeszcze mocniejsze i wyraźniejsze niż na poprzednich produkcjach, no i też dokładają się do klimatu. Świetny krążek, chyba najlepszy w karierze Morgoth, choć ortodoksom raczej nie podejdzie.

demo



..::TRACK-LIST::..

1. Resistance 4:49
2. The Art Of Sinking 3:33
3. Submission 5:13
4. Under The Surface 5:22
5. Drowning Sun 5:13
6. War Inside 4:40
7. Golden Age 7:13
8. Odium 6:16

Bonus Tracks:
9. Resistance (Live June 11th, 2011 at Rock Hard Festival, Gelsenkirchen, Germany) 4:43
Bass – Sotirios Kelekidis
Drums – Marc Reign
Lead Guitar, Rhythm Guitar - Harry Busse
Mixed By, Mastered By - Dan Swanö
Recorded By - Holger Stratmann, Marc Schettler
Rhythm Guitar - Sebastian Swart
Vocals - Marc Grewe

10. Under The Surface (Live, August 5th, 2011 at Wacken Open Air Festival, Wacken, Germany) 5:10
Bass - Sotirios Kelekidis
Drums - Marc Reign
Lead Guitar, Rhythm Guitar - Harry Busse
Mixed By, Mastered By - Dan Swanö
Recorded By - Jacky Lehmann, Marc Schettler
Rhythm Guitar - Sebastian Swart
Vocals - Marc Grewe



..::OBSADA::..

Marc Grewe - vocals
Harold Busse - guitars
Carsten Otterbach - guitars
Sebastian Swart - bass
Rüdiger Hennecke - drums, keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=0Er7KL_1axU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!