...( Info )...


Performer = Eugenio Finardi

Born = Milan, Lombardy, Italy

Genre = Folk Rock/Progressive Rock/Pop Rock/Pop/Blues Rock

Format = Opus ~128


...( TrackList )...

1975 - Non Gettate Alcun Oggetto Dai Finestrini
1976 - Sugo
1977 - Diesel
1978 - Blitz
1979 - Roccando Rollando
1981 - Finardi
1982 - Secret Streets
1983 - Dal Blu
1984 - Strade
1985 - Colpi Di Fulmine
1987 - Dolce Italia
1989 - Il Vento Di Elora
1990 - La Forza Dell'Amore
1991 - Millennio
1996 - Occhi
1998 - Accadueo
2003 - Il Silenzio & Lo Spirito
2008 - Il Cantante Al Microfono
2008 - Suono
2009 - Un Uomo Tour 2009 [1]
2009 - Un Uomo Tour 2009 [2]
2013 - Musica Ribelle Live
2014 - Fibrillante
2022 - Euphonia Suite

--------------------------------------------------------------------

Eugenio Gustavo Finardi urodził się w Mediolanie w 1952 roku jako syn Eloise Degenring, amerykańskiej śpiewaczki operowej i nauczyciela, oraz Enzo Finardi, inżyniera dźwięku pochodzącego z Bergamo. Eugenio, obdarzony wybitnymi zdolnościami wokalnymi, w wieku zaledwie dziewięciu lat brał udział w nagraniu płyty winylowej dla dzieci z sześcioma piosenkami pt. Palloncino Rosso fuoco, wyprodukowanej przez „Angelicum Frati Minori”. Dorastanie spędził między Mediolanem a domem matki w Bostonie, gdzie studiował anglistykę i amatorski teatr dramatyczny na Uniwersytecie Tufts w Medford (Massachusetts), uzyskując podwójny paszport włoski i amerykański.

...

Eugenio Finardi, oprócz wokalisty, kompozytora, a czasem także autora tekstów, jest także multiinstrumentalistą. Gra głównie na gitarze, akustycznej lub elektrycznej. Czasami gra również na basie, pianinie i elektronicznej perkusji. Wśród jego najczęściej używanych instrumentów są dwie gitary akustyczne, Taylor i Martin oraz kilka modeli gitar elektrycznych, w tym Fender Telecaster, Gibson ES-175, Gibson SG i „Finardi Rebelcaster”, ręcznie wykonany instrument zbudowany specjalnie dla niego , a także niektóre modele Epiphone, Ibanez i Vox oraz klasyczny model Fender Jazz Bass.

Finardi jest również znany ze współpracy z najlepszymi włoskimi sesjonarzami lat 70. i 80. W rzeczywistości jego płyty znalazły miejsce dla muzyków o wielkiej głębi, takich jak klawiszowcy Mike Moran, Mark Harris i Patrizio Fariselli, gitarzyści Alberto Camerini, Paolo Tofani i Romano Trevisani, basiści Hugh Bullen, Stefano Cerri, Paolo Donnarumma, Ares Tavolazzi i Bob Callero. oraz perkusiści Mauro Spina, Walter Calloni i Alfredo Golino czy skrzypek Lucio Fabbri, saksofonista Claudio Pascoli i Lucio Dalla na klarnecie (w albumach Finardi i Secret Streets).

Już żonaty z Patrizią, której zadedykował homonimiczną i słynną piosenkę z 1981 roku opublikowaną w albumie Finardi, miał z nią syna Emanuele i córkę Elettrę, urodzoną z zespołem Downa (autorka tekstów zadedykowała jej piosenki The Girls of Osaka i Inna miłość, obie w albumie Dal blu). Następnie, po kryzysie małżeńskim, rozstał się iw 1999 roku miał trzecią córkę Francescę z innym partnerem. Na początku XXI wieku poślubia swoją nową partnerkę, również Patrizię.