...( Info )...

Performer = Charly García

Born = Buenos Aires, Argentina

Genre = Pop Rock/Art Pop/Progressive Pop/New Wave

Format = Opus ~128


...( TrackList )...

Pubis Angelical - Yendo De La Cama Al Living (1982)

Charly García - All I do the whole night through
Charly García - Canción de dos por tres
Charly García - Caspa de estrellas
Charly García - Crimen, Divina, productor
Charly García - Despertar de Mambo
Charly García - Futuro pobre
Charly García - Inconsciente colectivo
Charly García - Monóculo fantástico
Charly García - No bombardeen Buenos Aires
Charly García - Operación Densa
Charly García - Peluca telefónica
Charly García - Pubis Angelical
Charly García - Pubis Angelical (Vocal I)
Charly García - Pubis Angelical (Vocal II)
Charly García - Rejas electrificadas
Charly García - Sereno fantástico
Charly García - Superhéroes
Charly García - Todos los pubis juntos
Charly García - Transatlantico Art Deco
Charly García - Tribunas del futuro pobre
Charly García - Vos también estabas verde
Charly García - Yendo De La Cama Al Living
Charly García - Yo no quiero volverme tan loco


Parte De La Religión (1987)

Charly García - Adela en el carrousel
Charly García - Buscando un símbolo de paz
Charly García - El Karma de vivir al Sur
Charly García - Ella adivinó
Charly García - La ruta del tentempié
Charly García - Necesito tu amor
Charly García - No voy en tren
Charly García - Parte De La Religión
Charly García - Rap de las hormigas
Charly García - Rezo por vos

---------------------------------------------------------------------

Charly García (ur. Carlos Alberto García, 23 października 1951 r.) To argentyńska piosenkarka i autorka tekstów, muzyka i producenta płyt. Dzięki rozległej i znanej karierze utworzył i nagłówek dwóch najpopularniejszych zespołów w historii rockowej Argentyny: Sui Generis w latach 70. i Serú Girán w latach 80. plus grupy statusu kultowe, takie jak progresywne Rock Act La Máquina de Hacer Pájaros i Folk Rock Supergroup Porsuigieco, oba również w latach siedemdziesiątych. Od lat 80. García pracował głównie jako muzyk solowy. Jego głównym instrumentem jest fortepian, a następnie na gitarze i klawiaturze. García jest również znany ze swojej ekstrawaganckiej i zbuntowanej osobowości, a także z wąsów dwukolorowych, z jedną bielą z powodu bielactwa.

García jest często uważany przez krytyków za jednego z najbardziej wpływowych artystów rockowych w Ameryce Łacińskiej i jest powszechnie uznawany (wraz z Luisem Alberto Spinetta i Litto Nebbia) jako jeden z założycieli „Ojców Argentyńczyków”.

...

W 1982 r. Argentyna przechodziła zmiany polityczne. Po wojnie Falklands (hiszpański: Guerra de Las Malvinas/Guerra del Atlántico sur) w czerwcu wybuchł chaos społeczny, a rząd wojskowy stracił część swojej władzy.

Charly García zadebiutowała jako solistka z podwójnym LP, Puby Angelical („Angelical Pubis”), która była ścieżką dźwiękową tytułowego filmu, i potężnym Yendo de La CaMa Al Living („Przechodząc od łóżka do salonu”). Cztery hitu z tego albumu pozostawiły ich historyczny znak:

„No Bombardeen Buenos Aires” („Don't Bomb Buenos Aires”) pokazał panikę w mieście podczas wojny Falklands i zdecydowanie skrytykował ostatnią dyktaturę cywilno-wojskową Argentyny (1976–1983), zwłaszcza rządzącym dyktatorem dyktatora Leopolda Galtieri (Roger Waters z Pink Floyd, po drugiej stronie okopów w tym czasie, skrytykował również Galtieri w swoim ostatnim albumie z 1983 roku).
„Yendo de la Cama Al Living” („Przechodząc od łóżka do salonu”) wykorzystał doświadczenie bycia uwięzionym w ograniczonej przestrzeni jako symbol represji pomysłów.
„Niespójdzone kolectivo” („zbiorowa nieświadomość”) było przesłaniem nadziei i wolności dla dotkniętych argentyńczyków.
„Yo No Quiero Volverme Tan Loco” („I Don't Want To Go That Crazy”) była piosenką o nastolatku ducha wolności i buntu.
Prezentacja LP odbyła się w grudniu na stadionie Ferrocarril Oeste (lub Ferro). Gdy piosenka „No Bombardeen Buenos Aires” zbliżyła się do końca koncertu, rekwizyty tła symulujące Buenos Aires zostały zniszczone fajerwerkami.
W 1983 roku Charly opuściła Buenos Aires z małą walizką. Kiedy wrócił do Buenos Aires z Nowego Jorku, przyniósł wysokiej jakości LP zatytułowaną Clics ModernOS („Modern Clicks”), który różnił się od wszystkiego, co wcześniej zrobione w Argentynie Rock - była to wysoce śpiewalna muzyka rockowa, do której można również tańczyć. Jego silne przesłanie, które odwołano w poprzednich latach: Exodus w „Platado Sobre Platado (Huellas en el Mar)” („Silver on Silver, Stople na morzu”), represja w „Nos Siguen Pegando Abajo” („Ciągle uderzają nas tam „),„ No Me Dejan Salir ”(„ Nie pozwolą mnie ”) i„ Los Dinosaurios ”(„ The Dinosaurs ”), nostalgiczne, ale wyzywające wspomnienie tych, którzy zostali porwani lub zabici.

10 grudnia przebieg historii argentyńskiej zmienił się, gdy rząd stał się demokracją. Charly wykonała wiele dobrze przyjętych programów w 1984 roku i nagrała kolejny album w ostatnich miesiącach. García nagrał także LP o nazwie Terapia Intensiva („Intensywna opieka”), kolejna ścieżka dźwiękowa filmowa. Piano Bar został wydany w 1984 roku, kończąc złotą trylogię Garcíi.

W tych latach zespół Garcíi był domem dla wielu przyszłych argentyńskich gwiazd muzycznych, w tym Andrés Calamaro, Fito Páez, Pablo Guyot, Willy Iturri, Alfredo Toth i Fabiana Cantilo.

...