...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

Na "Star People" zebrano studyjne i koncertowe nagrania dokonane na przestrzeni siedmiu miesięcy, od sierpnia 1982 do lutego następnego roku. Davisowi przez cały ten czas towarzyszył w miarę stabilny skład, z saksofonistą Billem Evansem, gitarzystą Mikiem Sternem, basistą Marcusem Millerem (na początku 1983 roku zastąpionym przez Toma Barneya), perkusistą Alem Fosterem i perkusjonistą Mino Cinelu. W międzyczasie dołączył do nich drugi gitarzysta, John Scofield, którego bluesowy styl gry interesująco dopełnił brzmienie grupy.

Świetnie wypadają oba nagrania koncertowe, czyli "Come Get It" i "Speak". W przeciwieństwie do wydanej kilka miesięcy wcześniej koncertówki "We Want Miles", tutaj nie brakuje szaleństwa, energii i intensywności, jakie cechowały występy Davisa w poprzedniej dekadzie. Podobnie jak wtedy, muzycy mieszają funk, rock i jazz, choć już nie w tak awangardowy sposób, a psychodeliczny nastrój został zastąpiony klimatem i brzmieniem lat 80. Zespół na pewno jest tu już bardziej zgrany, niż w nagraniach z "We Want Miles". Nie jest to może aż porywające granie, ale i tak fantastyczne. Równie ciekawie wypadają "It Gets Better" i tytułowy "Star People", a zarazem bardzo zaskakująco, bo to archetypowe, dwunstotaktowe bluesy w wolnym tempie. W pierwszym z nich zachwycają partie Scofielda, w drugim - Davisa i Evansa, którzy na swoich instrumentach doskonale naśladują bluesowy sposób gry na gitarze, oraz Sterna, który w przeciwieństwie do Scofielda gra bluesa w bardziej rockowym stylu. Niestety, dwa ostatnie kawałki zaniżają poziom. "U'N'I" i "Star on Cicely" to przykłady bardziej komercyjnego podejścia do grania. Nie są może tak okropne, jak tytułowy kawałek z "The Man with the Horn" lub późniejsze dokonania Davisa, ale i niczym nie zachwycają. Na ich nieobecności album tylko by zyskał, zwłaszcza że jest bardzo, jak na tamte czasy, długi (trwa niemal pełną godzinę).

"Star People" jest zdecydowanie najbardziej udanym wydawnictwem Milesa Davisa z okresu po przerwie, choć niepozbawionym wad. Oprócz długości i nierównego poziomu utworów, należy do nich brak jednorodnego brzmienia - w "Speak" jakość jest wręcz bootlegowa. Ogólnie jednak jest zaskakująco dobrze - zwłaszcza na tle późniejszych dokonań trębacza.

Paweł Pałasz



..::TRACK-LIST::..

Star People (1983):
1. Come Get It 11:03
2. It Gets Better 10:07
3. Speak/That's What Happened 8:32
4. Star People 18:46
5. U'n'I 5:53
6. Star On Cicely 4:28



..::OBSADA::..

Trumpet, Keyboards, Design Concept - Miles Davis
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone - Bill Evans
Drums - Al Foster
Electric Bass - Marcus Miller, Tom Barney
Electric Guitar - John Scofield, Mike Stern
Percussion - Mino Cinelu



https://www.youtube.com/watch?v=KKcbISUfd3Q



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!