...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI..


..::OPIS::..

W 1981 roku, po ponad pięcioletniej przerwie w swym życiu artystycznym, Miles Davis rozpoczął kompletowanie zespołu do swojego come backu. Z początkowo wieloosobowego bandu wyłoniło się ostatecznie combo, w którego składzie w roli gitarzysty znalazł się wykształcony muzycznie, młody, ale obecny już od kilku lat na scenie (m.in. Blood, Sweat and Tears, zespół Billy’ego Cobhama), Mike Stern.

Co prawda Miles Davis zapraszał już wcześniej do współpracy gitarzystów, w tym choćby Johna McLaughlina, który miał okazję na przełomie lat 70-tych i 80-tych współuczestniczyć w tworzeniu przez Milesa podwalin stylu fusion, jednak dopiero udział Mike Sterna w nagraniach do płyty The Man With the Horn z 1981 oraz serii koncertów w Nowym Jorku oraz Tokio, otworzył nowy rozdział w historii roli gitary w muzyce jazzowej.

Ze swoimi długimi włosami oraz używanym wówczas Fenderem Stratocasterem (obecnie niemal wyłącznie sygnowany własnymi inicjałami, wykonany na wzór Fendera Telecastera, model Yamaha Pacifica 1511MS), Mike Stern wyglądem absolutnie nie wpasowywał się w tradycyjnie pojmowany wizerunek muzyka jazzowego. Podobnie jego brudne brzmienie gitary oraz sposób gry, momentami atonalny, a w partiach solowych często nieproporcjonalnie do reszty instrumentów w zespole głośny, odbiegały od tego, do czego przyzwyczajeni byli słuchacze jazzu, w tym również gitarowego. Być może wybór na etatowego gitarzystę swojego zespołu osoby tak wyróżniającej się wśród tłumu sobie podobnych gitarzystów jazzowych był wynikiem chęci zadośćuczynienia przez Milesa swym niespełnionym aspiracjom współpracy z Jimi Hedrixem, do której rzekomo miało dojść, gdyby losy tego drugiego nie potoczyły się inaczej.

Właśnie wynikiem koncertów z roku 1981 jest wydana rok później płyta "We Want Miles", która dokumentuje atmosferę współpracy muzyków w nowym, odmłodzonym składzie.
Niejako osią płyty jest utwór "Jean-Pierre", kompozycja o temacie przywołującym na myśl prostą dziecięcą melodyjkę, stanowiącym tak naprawdę punkt wyjścia dla improwizacji Milesa oraz muzyków zespołu, w tym Mike'a Sterna, którego partia solowa w otwierającej płytę wersji utworu (kompozycja pojawia się na płycie dwukrotnie) należy do dziś do znaków rozpoznawczych stylu gitarzysty. Sam "Jean-Pierre" wszedł na stałe do repertuaru Sterna, pojawiając się także na wydanej przez niego 10 lat później płycie "Standards".

Od 1982 roku rolę gitarzysty w zespole Davisa przejął John Scofield, który niejako wygładził i uspokoił drapieżny klimat, jaki swą niepokorną gitarą do fusion Milesa Davisa wniósł Mike Stern. Jedynym oficjalnie wydanym albumem koncertowym, pozwalającym na wgląd w ten krótki, ale bardzo istotny okres współpracy gitarzysty z Davisem, jest właśnie płyta We Want Miles



..::TRACK-LIST::..

We Want Miles (1982)
CD 1:
1. Jean Pierre 10:41
2. Back Seat Betty 8:15
3. Fast Track 15:17
4. Jean Pierre 3:58

Bonus Tracks:
5. Ursula 2:08
6. Aida 12:18


CD 2:
1. My Man's Gone Now 20:13
2. Kix 18:43
3. Fat Time 13:06



..::OBSADA::..

Drums - Al Foster
Electric Bass - Marcus Miller
Electric Guitar - Mike Stern
Percussion - Mino Cinelu
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone - Bill Evans
Trumpet, Keyboards - Miles Davis



https://www.youtube.com/watch?v=gKkWjwH4YWQ


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!