...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Kto lubi debiut Entombed i produkty pochodne? Oho, widzę mam atencję… No i bardzo dobrze, bowiem ci, którzy pozostali tu po przeczytaniu rozpoczynającego ten tekst pytania, pozostać powinni. Dla was, kochane metale (że tak sobie cynicznie podkradnę to hasło) rodzima A.D.G. przygotowała całkiem smakowitą przekąskę w postaci debiutanckiego krążka Denomination. Po krótkim introsie, atakują nas dźwięki bardzo mocno kojarzące się ze Szwecją, głównie ze wspomnianymi na wstępie klasykami. Piękne to były czasy i czasem zdaje mi się, że nasi zachodni sąsiedzi tez za nimi tęsknią. Wystarczy wspomnieć tylko Fleshcrawl, czy z młodszych Slaughterday albo Revel In Flesh. Teraz do tego grona dopisać także możecie w swoim kajeciku Denominacje. Panowie bawią się bowiem podobną nutą, w której to króluje groove i swoista przebojowość. W zasadzie wszystko co znajdziecie na „They Burn As One” jest jak pizza na zamówienie, ze wszystkimi ulubionymi dodatkami. Jest wspominane wojenne intro, outro, są d-beaty, typowe przyspieszenia czy nawet standardowe kombinowane growle, a nawet sposób ich artykulacji. Są rymowane często teksty, które ułatwiają nucenie sobie zasłyszanych piosenek. Jest ciężar i mocne pierdolnięcie w starym stylu, z odpowiednim zróżnicowaniem i podejściem do tematu z każdej strony. Żeby też, po niemiecku, ordnung był, brzmienie jest na tym płycie tak prawilne, jak reguła nakazuje. Całość śmiga co prawda dość modernistycznie, lecz gdzieś tam w tle odór staroci także wyczuć się da.

Rzecz w tym, że to wszystko jest na wskroś przewidywalne, mocno oparte na odwzorowywaniu i pozbawione jakichkolwiek elementów zaskoczenia. Owszem, może to być zarówno wadą jak i zaletą. Ja, osobiście na 'szwedziznę' muszę mieć ochotę, i aby zespół przekonał mnie, że dziś mam wpierdolić kotleciki z IKEI zamiast dajmy na to schabowego, to musi mieć jakąś siłę przebicia. Na debiucie Denomination mimo wszystko nie wyczuwam specjalnie kuszącego zapachu. I niby w zasadzie nie ma się na tych nagraniach czegokolwiek czepiać. Wydaje mi się jednak, że są one skierowane jedynie do maniaków gatunku. Ci zapewne łykną ten krążek i z uśmiechem się obliżą. Ja też nawet mlasnąłem, ale zabrakło mi tej wisienki na torcie w postaci czegoś własnego. Fajny materiał, choć absolutnie nie obowiązkowy.

jesusatan



..::TRACK-LIST::..

1. Intro 01:44
2. This is resurrection 03:49
3. Bugs 02:19
4. Left hand of god 02:48
5. Selfseeker 01:33
6. Hydrofluoric Acid 02:54
7. Slow decay 03:55
8. Requiem to harry 02:12
9. Cleansing flames 03:17
10. Der Mensch über alles 01:55
11. Conscious mind 01:24
12. Hate decade in review 03:16
13. Outro 01:19



..::OBSADA::..

Oliver Heil - vocals
Tommy Surbeck - bass
Kevin Papandreou - lead guitar
Dirk Alberti - rhythm guitar
Anton Tischenko - drums




https://www.youtube.com/watch?v=1l5sH-OBJqM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!