...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Torino' to tytuł drugiego albumu SONARA. Niby nie zmieniło się zbyt wiele, bo skład wciąż ten sam – śpiewa Lena Osińska, a za muzykę odpowiada przede wszystkim Łukasz Stachurko, na instrumentach perkusyjnych gra Rafał Dutkiewicz, a przy klawiszach zasiadł Artur Bogusławski. Jednak na „Torino” możemy poznać nowe oblicze zespołu – bardziej klubowe i taneczne.

Półtora roku po debiutanckich „Pętlach” SONAR wraca z 11 premierowymi utworami, wśród których usłyszeć można po raz pierwszy Lenę śpiewającą po angielsku. Na płycie pojawia się też dwóch gości zza wielkiej wody – obdarzony pięknym głosem Miles Bonny oraz raper z Chicago – Squair Blaq.
Trzecim gościem jest Holak, którego nie mogło zabraknąć na „Torino”. Za teksty tym razem odpowiada kilka osób – wspomniany Mateusz Holak, Wanda Berger, Arek Sitarz (Ras) oraz Lena, która napisała teksty do anglojęzycznych utworów.

Za finalne, analogowe brzmienie albumu odpowiada Michał „Eprom” Baj, którego praca nad miksem i masteringiem doskonale dopełnia całość. Oprawa graficzna to dzieło Karoliny Zajączkowskiej, a sama okładka została namalowana na płótnie przez Zbioka Czajkowskiego.



Drugi album projektu Sonar to zdecydowany krok naprzód, większa różnorodność w warstwie produkcyjnej i wokalnej. Cieszą anglojęzyczne piosenki, w których Lena czuje się swobodnie.
Novika (Chilli Zet)

Piękna, zaskakująca i wciągająca. To zdecydowanie trzy najtrafniejsze słowa określające tą płytę. Piękny wokal Leny, brzmiący zupełnie inaczej niż w poprzednich kompozycjach. I chociaż mogłoby się zdawać, że przez ogromną miłość do Łukasza nie jestem obiektywna, płyta jest naprawdę znakomita!
Justyna Święs (The Dumplings)

Pierwszą płytę uwielbiałem za teksty i brzmienie, drugą – za charakter. Bo na „Torino” Sonar nie jest już tylko zmontowaną z różnych osobowości muzyczną ciekawostką, ale zespołem. No i na żywo z tym materiałem może naprawdę daleko odlecieć.
Tomek Doksa (Red Bull Music / Gazeta Magnetofonowa)

Fajna okładka, świetna produkcja i takie również utwory. „Torino” rządzi i już. Muzyka pięknie niesie i w ucho wpada, a Lena niejedno serce złamać może. Ruszajmy wszyscy nad morze.
Harper (Czwórka)

Odwaga Łukasza i Leny polega na tym, że „Torino” różni się od – bardzo dobrze przecież przyjętych – „Pętli” zdecydowanie. To wciąż wielkomiejski soul, ale zmieszany w jeszcze gęstszym i bogatszym w gatunkowe inspiracje sosie. Smakowite!
Andrzej Cała (dziennikarz muzyczny)

Sonar Soul to jeden z najlepszych producentów w Polsce, czego potwierdzenie znajduje się na albumie. Brzmieniu nie można zarzucić braku eklektyzmu, a jednocześnie przenosi w sceny z filmów, w tak spójny sposób jak soundtrack kultowego serialu.
Mateusz Holak (Małe Miasta)

To co najbardziej lubię w muzyce, to fakt, że potrafi zabierać słuchacza do innego wymiaru. Taką płytą jest właśnie Torino. Rewelacyjnie wyprodukowany i zaśpiewany krążek, pełen ciekawych kompozycji nasyconych klimatem, który porwał mnie w muzyczną podróż. Praca z tym krążkiem była czystą przyjemnością.
Michał „Eprom” Baj (odpowiedzialny za miks i mastering albumu)



Półtora roku od głośnego debiutu otrzymujemy drugi album zespołu SONAR.

Skład się nie zmienił, tak więc mózgiem operacji w dalszym ciągu jest Łukasz Stachurko (współtwórca RYS), śpiewa Lena Osińska, perkusistą jest Rafał Dutkiewicz, a za klawiaturami zasiada Artur Bogusławski. Zmieniło się zaś na pewno to, że pośród jedenastu utworów tylko cztery są w języku polskim. Stoją za nimi Holak, Ras oraz Wanda Berger (Maciej Polak), za resztę odpowiedzialna jest sama Lena, która nota bene wychodzi zwycięsko z mierzenia się z nową materią. Z jednej strony trochę szkoda tego skrętu w uniwersalizm, bo dobra liryka w ojczystym języku jest wciąż na wagę złota, z drugiej trudno się dziwić, że taki projekt nie chce się zamykać na lokalne podwórko, bo decydowanie ma potencjał by pograć po Europie.

Podobnie jak na „Pętlach” na „Torino” również muzycznych inspiracji jest sporo. Album otwiera „Listen Up”, czyli niespieszne, oddychające zadymionym padem zaproszenie do słuchania. Dalej wita nas spowite klasycznie dream popową aurą „Face the Sun” z gościnnym udziałem amerykańskiego wokalisty Milesa Bonny’ego, którego można pamiętać ze współpracy z Kixnarem. Następne z kolei „Lost & Found” rozpoczyna się kapitalną partią naprzemiennie dyskutującej sekcji rytmicznej, stając się tym samym najciekawszym aranżacyjnie momentem całego krążka. Generalnie większość materiału określają oryginalnie ułożone pętle połamanej perkusji („Hidden Garden”, „Obok”, „Nie Słuchaj”) oraz klubowo zorientowane bity z równo bitą stopą („Waitin'”, „Lżej”). Te tanecznie usposobione numery z pewnością nabiorą jeszcze dodatkowego wiatru w żagle podczas odsłon koncertowych, których warto już powoli wypatrywać na horyzoncie.

O ile pierwszy album SONARu zasilały lokalne talenty raperskie, to tym razem mamy tu tylko jednego rapującego gościa, ale za to z Chicago. Squair Blaqa, bo o nim mowa można pamiętać z featuringu u Mr.Krime’a, w „Simple” zaś nawija rasową zwrotkę na niesztampowo akcentowanym podkładzie. Wspólnym mianownikiem dla ponad trzydziestu siedmiu minut nowego longplay’a jest z pewnością wszechobecna zwiewność i eteryczność spowodowana leniwym głosem frontmanki, co uwypukla się szczególnie w zmysłowym „Odkrywam” z odważnym piszcząco-trącym elementem dźwiękowym oraz wyciszającym album „Lie Still”. Podsumowując jednym zdaniem „Torino” potwierdza, że SONAR ma przewodzącą pozycję na coraz szerszej połaci rodzimych projektów łączących damski wokal i popowe zacięcie z elektronicznym rdzeniem.

PS. Warto nadmienić, bo nie każdy dostrzeże, że intrygującą okładkę namalował na płótnie Zbiok Czajkowski.

Bartek Woynicz



..::TRACK-LIST::..

1. Listen Up
2. Face the Sun (feat. Miles Bonny)
3. Lost & Found
4. Hidden Garden
5. Obok (feat. Holak)
6. Odkrywam
7. Lżej
8. Waitin’
9. Nie Słuchaj
10. Simple (feat. Squair Blaq)
11. Lie Still



https://www.youtube.com/watch?v=Z02WGTNV3d4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!