...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Patrząc na okładkę drugiego pełnego krążka szwajcarskiego Messiah w życiu bym nie pomyślał, że może ona nieść z sobą całkiem sporą dawkę agresywnej muzyki. Jedynie to logo psuje sympatyczne odczucia jakie wywołuje ten niedźwiedź polarny na okładce. Tymczasem Szwajcarzy zdążyli już się pokazać światu ze swoim death/thrash metalem za sprawą albumu "Hymn To Abramelin", który moim zdaniem do interesujących nie należał.
"Extreme Cold Weather" przynosi stosunkowo niewielką porcję tego typu grania, a to głównie z tego powodu, że mamy tu jedynie siedem utworów (w tym dwa instrumentalne), które w sumie trwają około 26 minut. Nie da się ukryć, że w porównaniu do debiutanckiego albumu mamy tu spory krok do przodu - zwłaszcza w warstwie kompozycyjnej.

Analizę tego albumu należy jednak zacząć od jego brzmienia. Jest ono bardzo surowe i szorstkie, by nie powiedzieć, że album brzmi jakby był nagrywany w ciasnym pokoju. Ku mojemu zaskoczeniu pasuje ono do zawartości muzycznej. W porównaniu do debiutu mamy do czynienia z muzyką o wiele bardziej agresywną i ciężką. Ciężko jest porównać Messiah do czegokolwiek innego, gdyż z jednej strony jest to muzyka dość nieskomplikowana instrumentalnie, niosąca ze sobą sporą dawkę "rock'n'rollowego" grania, zaś z drugiej bezkompromisowo agresywna, bluźniercza i klimatyczna. Muzycy pokusili się nawet o stworzenie własnej wersji "Marszu Radeckiego", oryginalnie skomponowanego przez Johanna Straussa, który w wykonaniu Szwajcarów brzmi dość ciekawie. Bardzo ważnym elementem twórczości Messiah są także teksty, generalnie o tematyce antyklerykalnej. Znalazło się więc tu miejsce dla dwóch utworów - jednego poświęconego nienawiści do Jana Pawła II, zaś drugi poświęcony miłości odo Matki Teresy.

Z przykroąścią trzeba jednak powiedzieć, że choć Messiah na tym wydawnictwie uzyskał dość oryginalne brzmienie, to sama budowa utworów nie robi dobrego wrażenia. W zasadzie jedynym utworem, który od strony muzycznej zrobił na mnie wrażenie jest instrumentalny "Hyper Borea", który jest pełen dramaturgii i ciekawych zmian tempa. Pozostałe utwory raczej niczym twórczym nie zaskakują i szczerze mówiąc niewiele się w nich dzieje.

"Extreme Cold Weather" to bardzo specyficzna płyta, której siła tkwi właśnie w brzmieniu, nadającym jej specyficznego nastroju. Od strony instrumentalnej jest już wiele mniej ciekawie i niestety niedostatki kompozycyjne także są widoczne. Płyta ta powinna być raczej ciekawostką dla słuchacza, gdyż na tle ówczesnej konkurencji na pewno zwracała swoją uwagę, jednak to zdecydowanie za mało, aby powracać do niej regularnie.

Harlequin


If there is one thing that probably shot way over the heads of most people immersed in the early death metal craze it was that the style was actually capable of having a rather tongue-in-cheek outlook, much like its thrash metal cousin. Perhaps part of this lay in the fact that Switzerland's Messiah were something of an unknown in many quarters and still largely are with regards to their earliest offerings. While the debut could have only been considered mildly comedic, "Extreme Cold Weather" could be described as one of the most overtly funny death metal albums to come out of the mid 80s, and believe me when I say that there is no accounting for subtlety for this thing, from the random album cover of a polar bear stalking the tundra to the lyrically bizarre contents contained within.

In terms of its sonic properties, this album has a more polished production that actually serves to bring the band much closer to their latent theatrical quality that was hinted to previous via some strong Hellhammer and occasional Mercyful Fate influences. Here the guitars are a bit less crunchy and frosty and possessed of a warm, yet dark character that is just a tad bit too smooth for what was going on in Florida by this state of the game. Nevertheless, when dealing with the actual riff work, this album thrashes with almost the same level of intensity as its predecessor, making perhaps a little bit more room for consonant melody here and there, but "Johannes Paul Der Letzte" (a very unsubtle jab at John Paul II) and "Enjoy Yourself" speed along with comparable fury to the most intense offerings off of "Seven Churches", though dressed up with plenty of abrupt tempo shifts along the lines of thrash meets doom.

Be all this as it may, the band also has kept their tendency towards having a strong atmospheric element mixed with a clear sense of transition from one song to the next. In contrast to "Hymn To Abramelin", the clean balladic passages have more of a spacey, nostalgic character to them rather than a creepy, horror movie feel. The little ditty "Mother Theresa" showcases a band willing to employ jazzy strangeness along similar lines to what was heard on Maiden's "Strange World" in a slightly more outlandish way. Likewise, each break from one song to the next comes complete with a breath of arctic wind (as opposed to reverb-drenched voiceovers), and the technique factor has been ratcheted up pretty significantly. Particularly in the case of the longer instrumental "Hyper Borea", the guitar gymnastics between the various sections is pretty difficult to miss and definitely showcases a more organized approach than that of Possessed or Slayer on the lead soloing front.

Perhaps the greatest flaw of this album, apart from being a little bit too silly, is that the proper studio material is extremely short, falling about 2 minutes shorter than even the overly short "Reign In Blood". There is a series of live songs that come along as a bonus to try and compensate for the lack of new material, but from song 1-7, this feels more like a slightly longer than average EP and leaves the listener hungry for more. The songwriting here is actually a bit less chaotic than the debut, but a better sense of organization doesn't quite redress the aforementioned issues, not to mention that simply saying "John Paul sucks" is a bit less death metal than Nuclear Assault's desire to hang him from a tree. Nevertheless, those hungry for more of what was brewing in the dark and murky world of thrash infused embryonic death metal back at the beginning will find another worthy pickup here.

Hells Unicorn



..::TRACK-LIST::..

Capitle three (studio side)
1. Extreme Cold Weather 04:20
2. Enjoy Yourself 02:26
3. Johannes Paul der Letzte (Dedicated in Hate to Pope John Paul II)
04:02
4. Mother Theresa (Dedicated in Love to Mother Theresa) 01:32
5. Hyper Borea 05:42
6. Radezky March (We Hate to Be in the Army Now) 02:29
7. Nero 05:54

Capitle four (The Extreme Cold Weather live on European stage '87)
8. Hymn to Abramelin 01:10
9. Messiah (extra version) 03:08
10. Space Invaders 03:33
11. Thrashing Madness 02:10
12. Golden Dawn 05:46
13. The Last Inferno 02:56
14. Resurrection 02:50
15. Olé Perversus 02:30


..::OBSADA::..

R. 'Brögi' Broggi - Guitars, Synthesizers
R. 'Jazzi' Heer - Drums
Reto 'Tschösi' Kühne - Vocals, Bass




https://www.youtube.com/watch?v=BjXXCxsgCZs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!