...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Zanim ktoś zechce się zapoznać z moimi przemyśleniami drugiej płyty Smoleńska, zachęcam do zapoznania się z tym co napisałem o ich debiutanckim wydawnictwie, które ukazało się w 2019 roku pod tytułem „Coraz bliżej prawdy” wtedy będzie można rzetelnie skonfrontować to i ocenić czy faktycznie ktokolwiek bliżej tej prawdy się znalazł. No i jaki jest ten nowy ład...

A „Nowy ład” jest taki...
Zacznę od okładki, bo naprawdę dawno nie widziałem nagrań opakowanych w tak porządną okładkę. W tym celu zespół wykorzystał obraz-tryptyk „Ołtarz hipokryzji” autorstwa Piotra Jakubczyka. Kim jest ów artysta, niestety, malarstwem akurat niezbyt się interesuję, ale obiecuję, że sprawdzę i uzupełnię tę wiedzę, bo po tym co można tu zobaczyć uważam, że warto.
I to jest w sumie zapowiedź czego możemy spodziewać się po zawartości tegorocznego albumu Smoleńska, znaczy się, że powinno być ostro i krytycznie w stosunku do władzy, mam wrażenie, że nie tylko tej obecnej, ale każdej poprzedniej i następnej. Lecz oczywiście poza drobnymi wyjątkami, jest to wciąż komentarz tu i teraz, bo po prawdzie jest po kim jechać z góry na dół, od lewa do prawa i na odwrót. Dobrze to jest ujęte tekstami, cały ten komentarz, krytyka, gdzie ma być wulgarnie tam jest, gdzie z kolei bardziej inteligentnie należałoby wbić szpile, również ma to miejsce.
Muzycznie, oczywiście punk rock w starym stylu, bez zbędnych kombinacji, a to chyba jednak najlepiej się sprawdza. Bębny dają fajny rytm, bas mruczy jak trzeba, gitara rzęzi, a tam gdzie akurat potrzeba przygrywa trochę melodii.
No, ale po kolei.

Płytę otwiera kawałek „Wstyd” – w nieco innej wersji pojawił się jako bonus track na pierwszej płycie Smoleńska, no a ja cały czas będę się upierał przy tych słowach, że „niech się wstydzi ten co robi, nie ten co widzi”, jednak równie smutne jak zastanawiające jest to, że lata mijają, wręcz dziesięciolecia już, a w tym temacie jak był syf i gnój tak jest, a kto wie czy nie coraz większy.
Tak czy owak to bardzo dobry wstęp dla całego zbioru tych nagrań.

„Stado baranów” – dobre dopełnienie utwory poprzedniego, pasują obydwa obok siebie.

„Nasza rzeczywistość” – tutaj wykorzystano ciekawy zabieg, bo muzyka w moim odczuciu jest wesoła, raczej zagrana w dur niż moll, a przecież ta rzeczywistość wcale taka radosna nie jest. Na łopatki rozłożył mnie refren, tak banalny jak prawdziwy i dla niektórych być może bolesny.

Polakom do szczęścia nie potrzeba wiele,
wystarczy zasiłek i modlitwa w kościele,
dla nas nie jest ważne to co posiadamy,
wystarczy biedny sąsiad i dobry humor mamy.

Tak oto można w jednym zdaniu scharakteryzować naród, a przynajmniej jego przeważającą większość.

„Telewizja” – w tym wypadku oczywiście tytuł zdradza co tym razem zespół postanowił skrytykować. Bo to przecież straszny ogłupiacz jest. Ale z tego, każdy rozumny człowiek powinien zdawać sobie sprawę, a tak nie jest…

Pytanie na śniadanie,
odpowiedź na obiad,
na kolację władza
serialem ci dogadza…

„Myślę, czuję, decyduję” – typowy punk rock, tekst, to kolejna jazda po tak zwanej władzy.

„Wypierdalać” – no wiadomo o co chodzi i kogo to żądanie dotyczy, chociaż dalszej części kawałka zespół ujął to w dość łagodny, kulturalny sposób słowami:

Wynoś się – było nas denerwować!
Wynoś się – to już nie są puste słowa!
Wynoś się – nie brzmi to już tak wulgarnie!
Wynoś się – niech Watykan cię przygarnie!

„Wojna” – generalnie o tym, że ludzkość jako taka lubi między sobą wojować i ten tekst, po raz kolejny mi uświadamia, że walka odbywa się na każdej z możliwych płaszczyzn, ekonomia, polityka, religia. Przyczyna – chciwość, pazerność, rządza władzy.

„Deklaracja” – po prostu…

Protestować nikt mi nigdy nie zabroni,
nie zlęknę się pałki w policyjnej dłoni,
gazem łzawiącym nie zmienisz mej postawy,
będę protestował, bo to są moje sprawy.

„Mamy to” – to kolejne podsumowanie, oczywiście jak najbardziej krytyczne, (nie)miłościwie nam panujących, ich pomysłów, wymysłów, nakazów, zakazów i dokonań. Dobra też jest wyliczanka w tym tekście, co na ile kasy zostało przepieprzone. Bo wróciły czasy, że ludzi na stanowiskach obsadza się według zasady – mierny, bierny… ale wierny.

„Policjant, kurwa i złodziej” – opowiastka o tym jak to kto, co i za ile, każdy pazerny, łasy na kasę i wiecznie mało. Chyba najlżejszy tekstowo utwór na całej płycie, muzyka też taka, że i w radio by to poszło, no może gdyby nie tytuł.

Ta dziesiątka utworów kończy tak jakby zasadniczą część płyty. A czego możemy posłuchać dalej, może zacytuję zespół:

„Oprócz naszych kompozycji na krążku znalazły się też 3 covery. Są to utwory trzech ostrowieckich kapel punkowych, czyli The Bill, MOR i Buntownik. W przypadku kawałka MOR-u pozwoliliśmy sobie na niewielką ingerencję w tekst. Przyczyną był brak oryginalnego tekstu, a jakość posiadanego nagrania uniemożliwiała jego odtworzenie (mamy nadzieję że nikt z MOR-u nie poczuje się tym urażony).”

„Achtung” – cover zespołu The Bill, ale nie jarocińskiej gwiazdy lat dziewięćdziesiątych, lecz zespołu o tej samej nazwie, pochodzącego z Ostrowca Świętokrzyskiego, opowiada o tym, że wciąż wielu marzy o powrocie wielu chorych i zbrodniczych ideologii.

„Maski” – to kompozycja z repertuaru kapeli MOR, bo przecież każdy w niektórych momentach zakłada jakąś maskę i daje sobie przyprawić gębę. Ale trzeba też pamiętać należy, że punk jednak powinien być, może nie ponad tym wszystkim, ale gdzieś obok to już na pewno.

Poczujmy się tak jak 30 lat temu,
bez kasy, bez problemów dnia codziennego,
zróbmy coś czego nie zrobił nikt,
niech nas kelner znowu wypierdoli za drzwi…

„Dominacja” – trzeci z coverów, utwór w oryginale wykonywał ostrowiecki Buntownik, Tekst piętnujący wszelkiej maści pozerstwo.

Płytę kończy coś w stylu bonusowego kawałka, tym razem jest to „Deklaracja” wykonana w wersji na pianinie (czy tam innym fortepianie czy czymś takim – nie znam się, nie orientuję się i tak dalej) z kobiecym vocalem i muszę przyznać, że jak wbiła mnie w ziemię ostrzejsza wersja tego utworu, tak ta po prostu jest wręcz genialna i ma podwójną albo i potrójną moc tej pierwotnej.
To kolejny przykład, na to, że nie trzeba drzeć mordy by coś osiągnąć. Nie oznacza to, że przestałem być fanem krzyczanego vocalu. Po prostu ten tekst jest na tyle mocny, że w takiej, damskiej wersji, do tego ładnie zaśpiewany staje się jeszcze mocniejszy.

Na koniec, już tak podsumowując te 14 utworów tworzących „Nowy ład”, napiszę, że jest to potężna dawka antykaczystowskiego punk rocka, zagranego nie na jakichś wysokich obrotach, ale tak jak trzeba, tak jak grały nad Wisłą kapele w latach osiemdziesiątych. Z resztą, pojawia się coraz więcej postaci, wydarzeń i sytuacji godnych piętnowana, a nie od dziś wiadomo, że im gorzej dla ogółu, tym lepiej dla punk rocka.
I tak jak wszyscy z tego naszego punkowego światka nie trawią polityków pokroju tych, którzy są obecnie przy korycie, tak odnoszę wrażenie, że zespół Smoleńsk tą nienawiścią i zajadłością w krytykowaniu wyrabia normę za kilka (a może i kilkanaście) mniej zaangażowanych zespołów.
Tak trzymać chłopaki.
No i ciekawe jaki tytuł Prezes wam na trzecią płytę wymyśli.
Zatem kończę tym ponurym żartem… ale coś czuję, że ciąg dalszy jeszcze nastąpi.

Profesor Panczur



..::TRACK-LIST::..

Strefa smoleńska:
1. Wstyd
2. Stado baranów
3. Nasza rzeczywistość
4. Telewizja
5. Myślę czuję decyduję
6. Wypierdalać
7. Wojna
8. Deklaracja
9. Mamy to
10. Policjant kurwa i złodziej

Strefa coverów:
11. Achtung (cover Ostrowieckiej kapeli The Bill)
12. Maski (cover MOR)
13. Dominacja (cover BUNTOWNIK)

Strefa melomana:
14. Deklaracja - PIANO

W przypadku kawałka MOR-u pozwoliliśmy sobie na niewielką ingerencję w tekst. Przyczyną był brak dostępu do oryginalnego tekstu, a jakość posiadanego nagrania uniemożliwiała jego odtworzenie. Mamy nadzieję że nikt z MOR-u nie poczuje się tym urażony.

- wyjaśnił Paweł ĆFIQ



..::OBSADA::..

Paweł 'ĆFIQ' - bas i darcie mordy
Konrad 'TADZIK' - gitara i porykiwania
Krystian 'GROMBES' - gary




https://www.youtube.com/watch?v=AbJaI1vIBGU



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!