.::OPIS::.
Nie mogę powiedzieć, żebym był kiedykolwiek ultrasem Limbonic Art, choć jak większość szanujących się metaluchów wchodzących w ekstremalne odmiany pod koniec lat dziewięćdziesiątych nie mogłem pominąć takiego „Moon in the Scorpio” czy „In Abhorrence Dementia” w muzycznej edukacji. I w zasadzie pierwsze cztery albumy dalej lubię i od czasu do czasu do nich wracam.

Natomiast całkowicie położyłem moje męskie przyrodzenie na krążkach wydanych już w XXI wieku, może poza „The Ultimate Worship”. Nie że były jakoś wyjątkowo słabe, coś tam słyszałem, ale nie wywołały u mnie efektu wow, no a poza tym wtedy interesował mnie już trochę inny black metal. Jednak informację o nowej płycie przyjąłem z zainteresowaniem i postanowiłem z ciekawości sprawdzić, co też Daemon tam spłodził. I jak to mówią anglosasi – ciekawość zabiła kota. Wiem o tym. Byłem tym kotem.

Choć może nie tyle zabiła, co pchnęła do myśli o samookaleczeniu, bowiem po wielu sesjach z „Opus Daemonical” uważam, że może to być ciekawszy sposób na spędzanie wolnego czasu. Już kiczowata okładka ostrzegała, że są we mnie dwa smoki i niechybnie żadnemu z nich nie spodoba się to co usłyszę. A ja szedłem w zaparte. I niestety – jestem nie tyle, że rozczarowany, ile zażenowany. Dawno nie słyszałem takiego przykładu black metalowej cepelii jak w przypadku tej płyty. Pierwsze dwa numery brzmią jak black metalowe covery Running Wild, chwilami chce się krzyczeć coś o abordażu. Refreny i harmonie są jakby żywcem wyjęte z „Port Royal”, jedynie przyspieszone i zblastowane. Po nich wjechał trzeci numer, który jakoś tam się bronił, ale może przez to, że trwa coś około czterech minut i Daemon nie zdążył w nim niczego spierdolić…? Bo już kolejny „Vir Triumphalis” to przykład black metalowo – power metalowego oberka. Nie ma prawa się kurwa podobać. Po prostu nie ma. Podobnie rzecz ma się w przypadku „I am Your Demon”, choć tutaj na szczęście nie schodzimy do poziomu kiczu z wcześniej wymienionych numerów – przynajmniej na poziomie muzycznym. Bo o ile słyszę teksty, to trochę jakby Daemon chciał cofnąć się tak z trzydzieści lat, i mieć znów te słodkie szesnaście lat, kiedy to black metalowcy jarają się tekstami w stylu „Satan, you are my master!”… a taka grafomania to akurat domena całej tej płyty. I o ile wcześniej może i również występowała, to przynajmniej Limbonic Art nadrabiało muzyką. Teraz niestety nie da się tak o nich powiedzieć.

Na koniec zostaje najdłuższy utwór, dwunastominutowe monstrum „Ars Diavoli”. I tak – tutaj Daemon utrzymuje tendencję zniżkową. Nie pomaga stosowanie dwóch ścieżek wokali, gdy muzyka trąci totalnym banałem. Wiecie, może gdyby to nagrał jakiś młody zespół, ludzie stwierdzili by „o, grają pod Limbonic Art – tak sobie, ale może się jeszcze wyrobią”. No ale tutaj gra Limbonic Art. I całość wypada bardzo słabo. Jadowitość riffów zamieniono na muzyczkę z gatunku „wieś tańczy i śpiewa” i choć przy odrobinie złośliwości można powiedzieć o nich, że zawsze trochę balansowali na granicy serowości swojej muzyki, o tyle na „Opus Daemonical” głównodowodzący skoczył na główkę do krainy sera.

No, choć nie przeczę że znajdą się głosy, że fajny jest ten album. Pewnie, ktoś sobie może tak o nim myśleć, o gustach ponoć się nie dyskutuje, nawet jak są chujowe. Dla mnie – całkowita strata czasu oraz rozmienianie na drobne nazwy, która swego czasu dla wielu osób była jakością samą w sobie.
źródło opisu: https://chaosvault.com

.::OBSADA::.
Daemon - Everything

.::DANE TECHNICZNE::.
MP3-320kbps
Orginalna kategoria:Muzyka » Metal