...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.


..::OPIS::..

Tym razem nie trzeba było długo czekać na kolejną archiwalną koncertówkę Can. Zaledwie trzy miesiące po "Live in Paris 1973" ukazuje się "Live in Aston 1977". O ile tamta płyta zawierała najstarszą jak dotąd rejestrację, jeszcze z Damo Suzukim na wokalu, tak tutaj otrzymujemy najnowszą. Występ miał miejsce na Uniwersytecie Aston w Birmingham, 4 marca 1977 roku, niedługo po wydaniu albumu "Saw Delight". Była to pierwsza płyta niemieckiego zespołu po kolejnej istotnej zmianie w składzie. W tamtym czasie Holger Czukay był coraz bardziej niezadowolony z kierunku, jaki obierała grupa, a w dodatku jako basista nie rozwijał się tak, jak pozostali muzycy. W zespole pozostał jeszcze przez jakiś czas jako gość od elektronicznych efektów, natomiast na basie zastąpił go Jamajczyk Rosko Gee, wcześniej grający w brytyjskim Traffic. Razem z nim dołączył inny muzyk tamtej grupy, pochodzący ze Złotego Wybrzeża (obecnej Ghany) perkusjonalista Rebop Kwaku Baah.

Promowany wówczas album "Saw Delight" ukazał się tuż po mocno kontrowersyjnym "Flow Motion", pokazującym bardziej merkantylne oblicze Can. To z tamtego wydawnictwa pochodzi inspirowany muzyką disco "I Want More", jedyny brytyjski przebój Niemców, odnotowany na UK Singles Chart, gdzie dotarł do 26. miejsca. Na "Saw Delight" muzycy odpuścili sobie gonienie głównonurtowych trendów i nagrali album bliższy krautrockowych korzeni, wzbogacając je silnymi wpływami muzyki afrykańskiej, bo głupio byłby nie wykorzystać możliwości, jakie dawała obecność Rebopa w składzie. Momentami to niemalże antycypacja "Remain in Light" Talking Heads. Oczywiście nie tak dobra, zresztą daleka też od największych dokonań Can. Za to na żywo grupa była wciąż fenomenalna.

Jedyne, co mi w przypadku "Live in Aston 1977" naprawdę doskwiera, to projekt graficzny serii, który znudził mi się już kilka płyt temu, a także uparte podpisywanie ścieżek niemieckimi liczebnikami, podczas gdy bez trudu można znaleźć setlistę tego występu (i poprzednich). Właściwe tytuły były już podane choćby na bootlegach z występu w Birmingham, a tych ukazały się przynajmniej dwa - włoski z 1991 roku i rosyjski z 2012. Za to bardzo dużym plusem tej konkretnej odsłony cyklu jest fantastyczna jakość rejestracji, chyba najlepsza z dotychczasowych.

W repertuarze nie znalazł się żaden utwór z "Saw Delight" ani "Flow Motion". Są za to dwie kompozycje z "Ege Bamyasi" ("Vitamin C" i "Pinch") oraz jedna z "Soon Over Babaluma" ("Dizzy Dizzy"), a także niealbumowy utwór "Fizz", dotąd wydany jedynie na "Music (Live 1971-1977)", gdzie trafiła inna wersja koncertowa. Tutejsza jest dwukrotnie dłuższa i o wiele bardziej porywająca. To w ogóle jeden z najwspanialszych momentów tej serii, niesamowicie hipnotyzujący, wciągający swoją intensywną psychodeliczną atmosferą i rewelacyjnymi popisami instrumentalistów, w których liczy się jednak przede wszystkim zespołowa interakcja. Tak mocarnego otwarcia nawet kultowemu "Vitamin C" nie udaje się przebić, choć to kolejne świetne wykonanie, bardziej swobodne od studyjnego pierwowzoru, ale wciąż z tym upalonym klimatem. Fajnie rozbudowano też "Pinch" (go zakończenie!) i "Dizzy Dizzy", które w tych wersjach, podobnie jak "Vitamin C", całkiem porzucają piosenkowe elementy oryginałów ma rzecz nieskrępowanego jamowania. A w improwizacjach zespół był zawsze znacznie lepszy niż w komponowaniu piosenek.

"Live in Aston 1977" trwa ledwie trzy kwadranse - o połowę której niż większość albumów z tej serii, choć o kilkanaście minut dłużej niż występ z Cuxhaven, który jednak brzmi odrobinę gorzej - co czyni go na ten moment dobrym wyborem na początek poznawania archiwów Can. A wszyscy ci, którzy już slyszeli poprzednie odsłony cyklu, z pewnością sięgną i po to wydawnictwo. Może i nie różnią się te wszystkie występy charakterem czy stylistyką, ale nie ma znów aż tak wiele płyt z tak błyskotliwymi improwizacjami w obrębie rocka, by odczuć tu jakiś przesyt.

Paweł Pałasz


Can Live in Aston 1977, the latest in an ongoing series of Can album releases focusing on the band’s live performances, is set for release on vinyl, CD and digitally on 31 May 2024 via Mute and Future Days.

Live in Aston 1977 is a whole new lens through which we can view a unique band with seemingly inexhaustible energy for live performance. It comes at a difficult period for Can; their recently released eighth studio album, Saw Delight, had been badly received and although posterity has been kinder, the reviews on release were savage. It might be expected
that the live performances from this time would reflect some of the criticisms of the album, that they were slowing down, perhaps even feeling a little jaded, but it cements the notion that Can live, at any period, was mercurial.

Within the Can Live series, this is the first to feature bassist Rosko Gee (Traffic) who had recently joined Irmin Schmidt, Jaki Liebezeit, Michael Karoli, and Holger Czukay (who, relieved of bass duties is credited with “waveform radio and spec. sounds” on the album), and would perform with them until the band’s split in 1979.



..::TRACK-LIST::..

1. Aston 77 Eins 13:46
2. Aston 77 Zwei 8:39
3. Aston 77 Drei 16:28
4. Aston 77 Vier 7:57



..::OBSADA::..

Irmin Schmidt - keyboards
Jaki Liebezeit - drums
Michael Karoli - guitar
Holger Czukay - waveform radio, special sounds
Rosko Gee - bass




https://www.youtube.com/watch?v=mw6pxVS_TIc



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!