...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Sukces płyty "The Promise" z utworami powstałymi w 1977r., które nigdy nie trafiły na oficjalne wydawnictwo, oraz boxu "Tracks" zachęciły Bossa do wydania kolejnego albumu z remanentami.

Na "High Hopes" znalazło się kilka studyjnych wersji piosenek granych tylko na koncertach, garść coverów i nagrań, które nie zmieściły się na ostatnich albumach. Nie oznacza to wcale, że były słabsze - po prostu ogrom materiału zmusił artystę do selekcji.

Mimo dość przypadkowego zestawu, album "High Hopes" brzmi świeżo, momentami wręcz porywająco. Nie brak tu prawdziwych perełek. W 8 na 12 utworów na gitarze słyszymy Toma Morello (Rage Against The Machine, Audioslave). Jego siarczysta gra rozpala znany fanom Springsteena, ale teraz nagrany ponownie, utwór "High Hopes" z repertuaru folkowego barda Scotta McConnella.

Warto także zwrócić uwagę na inne covery: "Dream Baby Dream" legendarnej elektronicznej grupy Suicede oraz "Just Like Fire Would" punkowców z The Saints. Tomowi Morello zawdzięczamy to, że Bruce Springsteen ponowne sięgnął po piosenkę "The Ghost of Tom Joad" - tu zaprezentowanej w nowej, o wiele bardziej dynamicznej aranżacji. Choć to tylko odrzuty, to płyta broni się doskonale.

Grzegorz Dusza



Wspominając koncert Amnesty International z końca lat '80, John Taylor w autobiografii napisał: "widziałem, jak Bruce Springsteen dostaje lekcję poprawności politycznej od Stinga i Petera Gabriela" - po czym dodaje - "na scenie, wyglądał staromodnie w swoich jeansach i flanelowej koszuli w kratę"[1].

Minęły lata, czasy się zmieniły, historia bezwzględnie oceniła artystów. Słynny krytyk Jon Landau głosił na początku lat 70': "Zobaczyłem przyszłość. Nazywa się Bruce Springsteen". Landau okazał się lepszym prorokiem niż Taylor. Duran Duran już praktycznie się nie liczą, Sting od dawna funkcjonuje jedynie jako wielkie nazwisko, gdy tymczasem Bruce Springsteen w "jeansach i flanelowej koszuli", będąc w najlepszej formie od lat, daje ponad czterogodzinne koncerty na wypełnionych po brzegi, największych arenach świata. Wbrew obiegowej opinii, że wielkiemu artyście nie wypada, gra piosenki na życzenie i co kilka lat serwuje płyty nie schodzące poniżej poziomu wysoko ustawionej przez cały dorobek poprzeczki. Zaledwie dwa lata temu z głośników wybrzmiewał w każdym calu fantastyczny "Wrecking Ball", a już Boss serwuje słuchaczom kolejną porcję muzyki.

"High Hopes" to nie nowy materiał (wystarczy zaznaczyć, że w niektórych utworach pojawia się saksofon nieżyjącego już Clarence'a Clemonsa), również nie w pełni autorski. Składają się na niego cztery covery (w tym nowa wersja "The Ghost of Tom Joad") oraz nagrane na nowo odrzuty z poprzednich sesji. Są tu więc pachnące latami "Human Touch" (1992) - "Harry's Place" i "Hunter of Invisible Game"; mający w sobie klimat twórczości Rogera Taylora z "Happiness?" (1991) "American Skin (41 Shots)" ; oraz utwory typowe dla Springsteena XXI wieku, które spokojnie mogłyby znaleźć się na "Working on a Dream" (2009) czy "Devils & Dust" (2005). W przeciwieństwie do większości albumów Bossa, "High Hopes" nie trzyma spójnego klimatu, częste są przeskoki stylistyczne, ale błędem byłoby sądzić, że płyta przez to traci na mocy.

Gdyby każdy przechowywał w archiwach takie odrzuty jak Springsteen, to zapewne mielibyśmy przed sobą jeszcze wiele rewelacyjnych albumów od myślących poważnie o emeryturze artystów, bo i materiał od Bossa to kawał porządnego, soczystego rockowego grania. Jest dynamicznie, jest skocznie, ale bywa też balladowo w klasycznym dla Springsteena stylu ("The Wall", "Dream Baby Dream"). Tradycyjnie dla nowszych wydawnictw Bruce'a, artysta sięga po żwawszy folk i elementy country, miejscami można wyczuć klimat rodem z Irlandii. Sporo życia utworom daje obecność znanego z Rage Against the Machine gitarzysty Toma Morello, który szczególnie przy niezwykle udanym coverze "The Ghost of Tom Joad", pokazuje jak wielki miał wpływ na brzmienie "High Hopes" (łącznie wystąpił w siedmiu utworach). Panowie zresztą polubili się na tyle, że Morello wstąpił w szeregi E Street Band i ruszył z Bossem w trasę. Nie zapominajmy jednak, że prawdziwym skarbem jest jednak wciąż sam Springsteen, jego zachrypły, pełen emocji wokal człowieka, który wiele widział i chciałby o tym opowiedzieć.

Każdemu, kto jak dżumy obawia się słów "odrzut" i "cover" proponuję, w ramach kuracji, dawkę "High Hopes". Boss pokazał, że jego odrzuty, to utwory mogące w repertuarze innych artystów uchodzić za wybitne. Ponadto Bruce Springsteen po raz kolejny udowodnił, że choć lata mijają, a charakterystyczne dla robotników flanelowe koszule wyszły z mody na początku epoki grunge, to wciąż serwuje słuchaczom muzykę daleką od przeciętności, angażującą i porywającą. Świat się zmienia, mało co w życiu jest pewne, ale o Springsteena akurat nie powinniśmy się martwić.

[1] John Taylor, "W rytmie przyjemności. Miłość, śmierć i Duran Duran", Warszawa 2013, s. 297.

Grzegorz Bryk



..::TRACK-LIST::..

1. High Hopes (feat. Tom Morello) 4:58
2. Harry's Place (feat. Tom Morello) 4:04
3. American Skin (41 Shots) (feat. Tom Morello) 7:24
4. Just Like Fire Would (feat. Tom Morello) 3:56
5. Down In The Hole 4:59
6. Heaven's Wall (feat. Tom Morello) 3:50
7. Frankie Fell In Love 2:48
8. This Is Your Sword 2:53
9. Hunter Of Invisible Game (feat. Tom Morello) 4:42
10. The Ghost Of Tom Joad (feat. Tom Morello) 7:34
11. The Wall 4:20
12. Dream Baby Dream 5:02



..::OBSADA::..

Bruce Springsteen - lead vocals (all tracks), guitar (all tracks), mandolin (tracks 7, 8, 12), banjo (track 8), additional bass guitar (track 6), drums (track 11), vibraphone (track 1), percussion (tracks 1, 3, 7), percussion loop (track 6), synthesizers (tracks 6, 8, 12), organ (tracks 6, 7), piano (tracks 8, 12), harmonium (track 12)
Roy Bittan - piano (tracks 1–4, 7, 8, 10–12), organ (track 8)
Clarence Clemons - tenor saxophone (tracks 2, 5)
Danny Federici - organ (tracks 5, 11)
Nils Lofgren - guitar (tracks 1, 2, 4, 11), pedal steel (track 10), mandolin (track 10), backing vocals (track 3)
Patti Scialfa - backing vocals (tracks 1, 3–6, 8, 11)
Garry Tallent - bass guitar (tracks 1, 2, 4–6, 9, 11)
Steven Van Zandt - guitar (track 3), backing vocals (tracks 3, 4, 7, 8)
Max Weinberg - drums (except tracks 8 and 11), percussion (track 11)
Tom Morello - guitar (tracks 1, 2, 4, 9, 10, 12), lead guitar (tracks 3, 6), lead vocals (track 10), backing vocals (track 3)
Charles Giordano - organ (tracks 3, 4), accordion (tracks 1, 10)
Ron Aniello - guitar (tracks 3, 7, 8, 12), 12-string guitar (track 4), bass guitar (tracks 3, 7, 8, 10, 12), drum loop (tracks 1, 3), vibraphone (track 3), percussion (track 3), percussion loop (tracks 6, 12), synthesizers (tracks 3, 6, 8, 10–12), organ (track 3), farfisa organ (track 6), accordion (track 11),
Soozie Tyrell - violin (tracks 5, 10), additional violin (track 9), backing vocals (tracks 1, 3, 6, 8)
Sam Bardfeld - violin (tracks 6–8)
Jake Clemons - tenor saxophone solo (track 3), horns (track 4)
Barry Danielian - horns (tracks 1, 3, 4, 12)
Clark Gayton - horns (tracks 1, 3, 4, 12)
Stan Harrison - horns (tracks 1, 3, 12)
Ed Manion - horns (tracks 1, 3, 4, 12)
Curt Ramm - horns (tracks 1, 3, 4, 12), cornet (track 11)
Scott Tibbs - horn orchestration (track 3)
Jeff Kievit - piccolo trumpet (track 4)
Cillian Vallely - uilleann pipes, low whistle, tin whistle (track 8)
Josh Freese - drums (track 8)
Everett Bradley - percussion (tracks 1, 4, 6), backing vocals (tracks 1, 4)
Curtis King - backing vocals (tracks 1, 3, 4, 6)
Cindy Mizelle - backing vocals (tracks 1, 3, 4, 6)
Michelle Moore - backing vocals (tracks 1, 4)
Evan Springsteen - backing vocals (track 5)
Jessica Springsteen - backing vocals (track 5)
Samuel Springsteen - backing vocals (track 5)
Tawatha Agee - backing vocals (track 6)
Keith Fluitt - backing vocals (track 6)
John James - backing vocals (track 6)
Al Thornton - backing vocals (track 6)
Brenda White - backing vocals (track 6)

Atlanta Strings (tracks 2, 9):
Ed Horst - string arrangement, conductor
Justin Bruns, Jay Christy, Sheela Iyengar, John Meisner, Christopher Pulgram, William Pu, Olga Shpitko, Kenn Wagner - violins
Amy Chang, Tania Maxwell, Lachlan McBane - violas
Karen Freer, Charae Krueger, Daniel Laufer - celli

NY Chamber Consort Strings (tracks 4, 6, 12):
Rob Mathes - string arrangement, conductor
Lisa Kim (concertmaster), Quan Ge, Hyunju Lee, Jessica Lee, Ann Lehman, Joanna Mauer, Suzanne Ornstein, Annaliesa Place, David Southorn, Jeannie Wynton, Sharon Yamada - violins
Maurycy Banaszek, Desiree Elsevier, Shmuel Katz, Robert Rinehart - violas
Maria Kitsopoulos, Alan Stepansky, Ru Pei Yeh - celli




https://www.youtube.com/watch?v=OGdNarT90hk



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!