...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



..::OPIS::..

Już pierwsza płyta, która doszła do mnie w maju jest pewnym kandydatem do albumu miesiąca w Metalside. Nowy krążek Iron Savior, przekonał wszelkich niedowiarków, że i bez Kaia Hansena Piet Sielck potrafi pisać i nagrywać niezłe utwory. Wielu sądziło, że po odejściu Kaia grupa straci na wartości. Do tego ostatni album "Dark Assault" nie był tak dobry jak jego poprzednik "Unification" (zresztą znakomity krążek). Pojawiły się komentarze, że po prostu z Iron Savior uszło powietrze. Muzycy kapeli doszli widocznie do wniosku, że ostatnie dzieło nie było najwyższych lotów i zabrali się mocno do roboty, dzięki temu mamy tak niesamowity krążek jak "Condition Red".

"Condition Red" utrzymane jest w starym stylu Iron Savior, muzycy nie wprowadzali na siłę jakiś nowości, po prostu nagrali ponad godzinę melodyjnego speed/power metalu, który momentami może kojarzyć się z Judas Priest (nawet środkowa część "Protector" kojarzy się z "Electric Eye"). "Condition Red" na pewno przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom power metalu, praktycznie wszystkie utwory zawierają sporą dawkę wyśmienitych melodii i równie dobrych riffów, można odnieść również wrażenie, że Piet śpiewa niby tak samo dobrze jak wcześniej, lecz to co zrobił na "Condition Red" powali wszystkich maniaków power metalu, jego wokale są po prostu znakomite.

Wydaje mi się, że wielu będzie próbowało oceniać nowy album Iron Savior stawiając go w konfrontacji z "No World Order" Gamma Ray. Kai postanowił skupić się w 100 % na swoim macierzystym zespole, ogromna większość fanów siłą rzeczy chce porównać obydwa albumy, myślę że to trochę nie tak, w końcu Iron Savior i Gamma Ray to dwa inne zespoły, grające inną muzykę.

Kiedyś Kai grał w Iron Savior, ale to już historia, teraz gra tylko w Gamma Ray, która zresztą nagrała świetną płytę i chwała im za to, jednak porównywanie obu krążków nie ma sensu. Ja chciałbym postawić "Condition Red" obok znakomitego "Unification". Słuchając poszczególnych utworów dochodzimy do wniosku, że nowy krążek wypada lepiej niż wspomniany wyżej "Unification", praktycznie każdy utwór mógłby iść na singla promującego album (swoją drogą to ciekaw jestem, jaki kawałek będzie pierwszym singlem). Wszystkie kompozycje wpadają w ucho zaraz po pierwszym przesłuchaniu, wszystkie naładowane są ogromną dawką melodii, znakomitych riffów, wszystkie są bardzo czadowe, właśnie te elementy sprawiają, że nie można się od "Condition Red" oderwać, przynajmniej raz dziennie muszę przestudiować nowy krążek i pomimo, że na półce czekają inne, pewnie nie mniej ciekawe krążki, ja dalej katuje nowy album Iron Savior. To musi o czymś świadczyć, nie ? Gwarantuję, że od razu zakochacie się we wszystkich utworach, nie ma sensu rzucać tytułami, bo musiałbym wymienić całą płytę.

"Condition Red" po prostu zmiażdżył poprzednią płytę "Dark Assault", moim zdaniem lepszy jest nawet od "Unification". Pamiętam, jak zasłuchiwałem się w "Unification", myślałem wtedy, "lepiej już nie można" - słuchając "Conditon Red" już wiem, że można.

Krzysiek



W roku 2001 wraz z odejściem z zespołu Kai Hansena zakończyła się dla IRON SAVIOR pewna epoka. Co prawda wkład kompozycyjny Hansena był w tej grupie niewielki, to jednak jego gitara miała tu bardzo duże znaczenie. Sielck, przystępując do nagrania kolejnego albumu nie zdecydował się na dodanie innego trzeciego gitarzysty i płyta "Condition Red" została przygotowana w składzie pięcioosobowym. Prace w hamburskim studio zakończono na początku 2002 roku i album ukazał się w czerwcu, nakładem Noise.

Sielck, choć miał tylko rok na przygotowanie nowych kompozycji tym razem spisał się znakomicie, bo utwory z tej płyty co najmniej o klasę przewyższają tę power metalową poprawność z "Dark Assault".
Album wypełniają realnie atrakcyjne, dynamiczne i utrzymane w starej tradycji Żelaznego Zbawcy z chóralnymi klasycznie niemieckimi hansenowskimi (a jednak!) refrenami i tym razem wybornymi solówkami Sielcka. Jeśli zdecydowanie może się podobać w tym stylu Titans of Our Time, to jeszcze lepsze są podbarwione tą specyficzną epickością IRON SAVIOR brawurowo odegrane - mocny w riffach Protector, twardy, surowy i speedowy w zwrotkach i piękny w zwiewnym refrenie
Ironbound oraz rytmiczny, gęsto akcentowany basem tytułowy Condition Red. Refren w tym kawałku jest doprawdy mocarny. Bardzo dobry jest wolniejszy, bojowy Warrior, bliższy tradycyjnemu heavy metalowi. Trudno jest utrzymać tak wysoki poziom na całej płycie i Mindfeeder wypada na tle innych słabiej, ale już w potężnym w dołach i ryczących gitarach Walls of Fire dają melodyjnie popalić, a Tales of the Bold to prawdziwy klasyk niemieckiego speed/power melodic grania!
No Heroes to jedyny utwór, którego współautorem jest Kustner, taki trochę w rytmice hard'n'heavy, trochę podchodzący pod bujające rockery SINNER, jednak rozległe chóralne refreny są typowe dla tego albumu, i numer ten nie wydaje się tu doklejony na siłę. Grupa stawia kropkę nad "I" w dwóch wybornych utworach na końcu tej płyty. Paradise mocno przypomina utwory z debiutu i zawiera jedne z najlepszych refrenów, jakie się udało stworzyć Pietowi w dotychczasowej karierze zespołu. Takich właśnie refrenów zabrakło na "Dark Assault"!
Ostatni Thunderbird, jest dłuższy i bardziej rozbudowany w partiach instrumentalnych. Więcej ma tu do powiedzenia Andreas Kuck, tworząc plan symfoniczny, speed zastąpiony został po części dostojną galopadą, jest pełen emocji śpiew Sielcka, jest też atmosfera wskazująca na niemal epickie podsumowanie całości. Są też echa starego HELLOWEEN w najszybszych partiach, no i ponadto jest to tak bardzo niemieckie w najlepszym tego słowa muzycznym znaczeniu.

Zwraca uwagę ogromne zaangażowanie Sielcka. Śpiewa doskonale, z lekkim zadziorem, gra wyśmienicie i gitarowa ściana jest rewelacyjna w duetach z Kustnerem. Nie twierdzę, że Hansen go hamował czy przytłaczał, ale tu Piet wyraźnie odżył jako samodzielny lider. Pozostali członkowie zespołu podobnie stanęli na wysokości zadania i wszyscy grają z dużą werwą, a z największą Thomas Nack. Partie perkusji są na najwyższym poziomie.
Także sound tego LP jest ciekawszy, głębszy w gitarach i bardziej przestrzenny niż na płycie poprzedniej. Tym razem Piet Sielck wyprodukował płytę IRON SAVIOR sam, bez niczyjej pomocy i zrobił to jak należy. Można oczywiście powiedzieć, że tym albumem IRON SAVIOR mocno zbliżył się do GAMMA RAY Hansena z tego okresu, ale w zasadniczej stylistyce pozostał nadal swoisty i rozpoznawalny.

Memorius



You can never go wrong with these titans of metal. Iron Savior brining us their 5th full length album, which is just about as flawless as you can get. Now that I think about it I believe this was the first album I heard from these guys, and it completely blew my mind. Now of course I have their entire collection (including all the cover songs they’ve done) and this album even tops their newest release Battering Ram. Iron Savior is one of the many bands that came from Helloween; they started as a side project and are now a full time band (thank god). I enjoy them a lot more than I do Helloween, even though they play pretty much the same style of metal. They don’t really bring anything new or special to the table, they just do it completely right and at a higher level than most power metal bands could ever imagine.

Piet Sielck vocalist/guitarist/songwriter is the mastermind behind it all and what a fine job he has done. Not only does he do a good job on guitar (he’s not the only one, have to give credit to Joachim Kustner as well) but he does an outstanding vocal job. I really enjoy the lyrics, which mainly focus on space and warriors; it is a really fun adventure you take as you listen to the album. I also must say the music on this album is absolutely perfect. I love every single song on this album, but my absolute favorite song on this album and of any Iron Savior album is Warrior. This song is freakin awesome. It has one of the coolest choruses you will ever hear:

“Warrior sworn to the blade
this is your live
this is your fate
Warrior faithful and true
the battle roars
it’s calling on you”

Some other killer songs that I like off this album include: Titans Of Our Time, Protector, the title track Condition Red, and Walls Of Fire.

Here’s an example of how metal is suppose to be done, as I might say this is one of the finest albums I have ever heard. I have no complaints about this album whatsoever (which is why it receives my first 5+). All killer and no filler! If you are a fan of any style of power metal, or even metal in general this is a band for you, if you haven’t checked Iron Savior out get off your dead ass and get every single fucking album from these guys as you will not be disappointed; and I recommend Condition Red as the top priority of your selection.

Get this album at all costs, as it will one day be a classic with all the greats. And here’s to Iron Savior for the future, keep it true as you have and I anticipate you kicking some more ass in the future.

ShadowsFall63



..::TRACK-LIST::..

1. Titans Of Our Time
2. Protector
3. Iron Bound
4. Condition Red
5. Warrior
6. Mindfeeder
7. Walls Of Fire
8. Tales Of The Bold
9. I Will Be There
10. No Heroes
11. Paradise
12. Thunderbird

13. Crazy (Seal cover)-Limited CD Box Set bonus track
14. Living After Midnight (Judas Priest cover)-Japanese bonus track



..::OBSADA::..

Piet Sielck - Vocals, Guitars, Songwriting (tracks 1-8, 10, 11, 'I Will Be There'), Lyrics
Joachim 'Piesel' Küstner - Guitars, Vocals (choirs), Songwriting (track 9)
Jan S. Eckert - Bass
Thomas Nack - Drums
Andreas Kück - Keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=Xzctk8kjXhE



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!