...( Info )...

Performer = Donny Hathaway

Born = October 1, 1945 in Chicago, Illinois, USA

Origin = St. Louis, Missouri, USA

Died = January 13, 1979 (aged 33) in New York City, New York, USA

Genre = R&B/Soul/Gospel/Jazz

Format = Opus ~128


...( TrackList )...

Never My Love: The Anthology (CD 1: Favourites)

Donny Hathaway - A song for you
Donny Hathaway - Come back Charleston Blue (ft Margie Joseph)
Donny Hathaway - Come little children
Donny Hathaway - Giving up
Donny Hathaway - I believe to my soul
Donny Hathaway - I love you more than you'll ever know
Donny Hathaway - Just another reason (& June Conquest)
Donny Hathaway - Little ghetto boy (Studio version)
Donny Hathaway - Lord help me
Donny Hathaway - Love, love, love
Donny Hathaway - Magnificent Sanctuary Band
Donny Hathaway - Someday we'll all be free
Donny Hathaway - Thank you master (For my soul) (Promo edit)
Donny Hathaway - The ghetto (Part 1)
Donny Hathaway - The ghetto (Part 2)
Donny Hathaway - This Christmas
Donny Hathaway - To be young, gifted and black
Donny Hathaway - Tryin' times
Donny Hathaway - Valdez in the country
Donny Hathaway - Voices inside (Everything is everything)
Donny Hathaway - You were meant for me
June - I thank you baby (& Donnie)


Never My Love: The Anthology (CD 2: Unreleased Studio Recordings)

Donny Hathaway - After the dance is done
Donny Hathaway - A lot of soul
Donny Hathaway - Always the same
Donny Hathaway - Brown eyed lady
Donny Hathaway - Don't turn away
Donny Hathaway - Latin time
Donny Hathaway - Let's groove
Donny Hathaway - Memory of our love
Donny Hathaway - Never My Love
Donny Hathaway - Sunshine and showers
Donny Hathaway - Tally Rand
Donny Hathaway - The sands of time and changes
Donny Hathaway - Zyzygy Concerto


Never My Love: The Anthology (CD 3: Live At The Bitter End, 1971)

Donny Hathaway - He ain't heavy, he's my brother
Donny Hathaway - Hey girl
Donny Hathaway - I love you more than you'll ever know
Donny Hathaway - Jealous guy
Donny Hathaway - Little ghetto boy
Donny Hathaway - Sack full of dreams
Donny Hathaway - The ghetto
Donny Hathaway - Voices inside (Everything is everything)
Donny Hathaway - What's goin' on
Donny Hathaway - You've got a friend


Never My Love: The Anthology (CD 4: Roberta Flack & Donny Hathaway Duets)

Roberta Flack & Donny Hathaway - Baby I love you
Roberta Flack & Donny Hathaway - Back together again
Roberta Flack & Donny Hathaway - Be real black for me
Roberta Flack & Donny Hathaway - Come ye disconsolate
Roberta Flack & Donny Hathaway - For all we know
Roberta Flack & Donny Hathaway - I (Who have nothing)
Roberta Flack & Donny Hathaway - Mood
Roberta Flack & Donny Hathaway - The closer I get to you
Roberta Flack & Donny Hathaway - When love has grown
Roberta Flack & Donny Hathaway - Where is the love
Roberta Flack & Donny Hathaway - You are my Heaven
Roberta Flack & Donny Hathaway - You've got a friend
Roberta Flack & Donny Hathaway - You've lost that lovin' feelin'

-------------------------------------------------------------------------

Donny Edward Hathaway (October 1, 1945 – January 13, 1979) was an American soul singer, keyboardist, songwriter, and arranger whom Rolling Stone described as a "soul legend". His most popular songs include "The Ghetto", "This Christmas", "Someday We'll All Be Free", and "Little Ghetto Boy". Hathaway is also renowned for his renditions of "A Song for You", "For All We Know", and "I Love You More Than You'll Ever Know", along with "Where Is the Love" and "The Closer I Get to You", two of many collaborations with Roberta Flack. He has been inducted into the St. Louis Walk of Fame and won one Grammy Award from four nominations. Hathaway was also posthumously honored with a Grammy Lifetime Achievement Award in 2019. Dutch director David Kleijwegt made a documentary called Mister Soul – A Story About Donny Hathaway, which premiered at the International Film Festival Rotterdam on January 28, 2020.

Hathaway, syn Druselli Huntley, urodził się w Chicago w stanie Illinois i został wychowany przez swoją babcię, Martę Pitts, znaną również jako Martha Crumwell, w osiedlu Carr Square w St. Louis w stanie Missouri. Hathaway zaczął śpiewać w chórze kościelnym ze swoją babcią, profesjonalną śpiewaczką gospel, w wieku trzech lat i uczył się gry na fortepianie. Ukończył liceum Vashon w 1963. Hathaway następnie studiował muzykę na stypendium sztuk pięknych na Howard University w Waszyngtonie, gdzie poznał Robertę Flack. W Howard był również członkiem bractwa Alpha Phi Alpha. Hathaway utworzył trio jazzowe z perkusistą Rickiem Powellem, ale w 1967 opuścił Howard tuż przed ukończeniem studiów, po otrzymaniu ofert pracy w biznesie muzycznym.

Hathaway pracował jako autor piosenek, muzyk sesyjny i producent dla Curtis Mayfield's Curtom Records w Chicago. Zaaranżował hity The Unifics („Court of Love” i „The Beginning of My End”) oraz brał udział w projektach Staple Singers, Jerry'ego Butlera, Arethy Franklin, The Impressions i samego Curtisa Mayfielda. Po tym, jak został „producentem house” w Curtom, zaczął tam nagrywać. Hathaway nagrał swój pierwszy singiel pod własnym nazwiskiem w 1969 roku, duet z piosenkarką June Conquest zatytułowany „I Thank You, Baby”. Nagrali także duet "Just Another Reason", wydany jako strona B. Były prezes Cleveland Browns, Bill Futterer, który jako student college'u promował Curtoma na południowym wschodzie w 1968 i 1969, zaprzyjaźnił się z Hathawayem i przytacza wpływ Hathawaya na jego późniejsze projekty.

W tym samym roku Hathaway podpisał kontrakt z Atco Records, wówczas oddziałem Atlantic Records, po tym, jak został zauważony dla wytwórni przez producenta/muzyka Kinga Curtisa na konwencji handlowej. Wydał swój pierwszy singiel „The Ghetto, Pt. 1”, który napisał wspólnie z byłym współlokatorem Howarda, Leroyem Hutsonem, który został wykonawcą, scenarzystą i producentem z Curtomem. Utwór pojawił się w następnym roku na jego debiutanckim albumie, który został przyjęty przez krytyków, Everything Is Everything, którego współproducentem był Ric Powell, a także aranżował wszystkie kawałki.

Jego drugi LP, Donny Hathaway, składał się głównie z coverów współczesnego popu, soulu i gospel. Jego trzeci album, Roberta Flack & Donny Hathaway, był albumem duetów z byłym współpracownikiem z Howard University i koleżanką z wytwórni, Robertą Flack, który ugruntował go, zwłaszcza na listach przebojów. Album odniósł krytyczny i komercyjny sukces, w tym nagrany przez Ralpha MacDonalda utwór „Where Is the Love”, który okazał się nie tylko sukcesem R&B, ale także znalazł się w pierwszej piątce na liście pop Hot 100. Sprzedał ponad milion egzemplarzy i został nagrodzony złotą płytą przez RIAA 5 września 1972 roku. Album zawierał także inne okładki, w tym wersje „You've Got a Friend” Carole King, „Baby I Love You”, pierwotnie przebój Arethy Franklin, oraz „You've Lost That Loving Feeling”.

Być może najbardziej wpływowym nagraniem Hathawaya jest jego album Live z 1972 roku, który został nazwany „jednym z najlepszych albumów koncertowych, jakie kiedykolwiek nagrano” przez Daryla Easlea z BBC. Album znajduje się na liście „40 ulubionych albumów na żywo” brytyjskiego magazynu muzycznego i kulturalnego The Quietus. Został nagrany na dwóch koncertach: pierwszej w Troubadour w Hollywood i drugiej w The Bitter End w Greenwich Village na Manhattanie.

Hathaway był współkompozytorem i wykonawcą bożonarodzeniowego standardu „This Christmas”. Piosenka, wydana w 1970 roku, stała się podstawą świąteczną i jest często wykorzystywana w filmach, telewizji i reklamach. „This Christmas” zostało pokryte przez wielu artystów z różnych gatunków muzycznych, w tym The Whispers, Diana Ross, Aretha Franklin, The Temptations, The Four Tops, Stevie Wonder, Alexander O'Neal, Christina Aguilera, Chicago, Harry Connick, Jr. , Dru Hill, *NSYNC, Gloria Estefan, Boney James, The Cheetah Girls, Chris Brown, Anthony Arnett (Pierwsze Święto Bożego Narodzenia Baptystów w Bracktown), Patti LaBelle i Mary J. Blige (Święta Maryi), Seal, Train i CeeLo Green, wśród innych artystów.

Hathaway podążył za tym zalewem pracy, tworząc ścieżki dźwiękowe, a także nagrywając piosenkę przewodnią do serialu telewizyjnego Maude. Skomponował i dyrygował muzyką do ścieżki dźwiękowej z 1972 roku do filmu Come Back Charleston Blue.

Jego ostatni album studyjny, Extension of a Man, ukazał się w 1973 roku z dwoma utworami, „Love Love Love” i „I Love You More Than You'll Ever Know”, które dotarły zarówno na listy przebojów pop, jak i R&B. Zawierał również jego klasyczną balladę „Someday We'll Be Free” oraz sześciominutowy instrumentalny utwór w stylu symfonicznym zatytułowany „I Love The Lord, He Heard My Cry”. Powiedział brytyjskiemu dziennikarzowi muzycznemu Davidowi Nathanowi w 1973 roku: „Zawsze lubiłem ładną muzykę i zawsze chciałem ją napisać”. Dodał pisarz: „Odmówił podania jednego szczególnego wpływu lub inspiracji, ale powiedział, że Ravel, Debussy i Strawiński byli wśród których studiował”.

Wrócił na listy przebojów w 1978 roku po tym, jak ponownie nawiązał współpracę z Robertą Flack w duecie „The Closer I Get to You” na jej albumie Blue Lights in the Basement. Piosenka znalazła się na szczycie listy R&B i dotarła na drugie miejsce na Hot 100. Atlantic następnie wydał kolejny solowy singiel „You Were Meant For Me” na krótko przed jego nagłą śmiercią.

Notatki we wkładce do późniejszych wydań jego ostatniego solowego albumu wyjaśniają: „Donny'ego już tu nie ma, ale piosenka „Someday We'll All Be Free” nabiera tempa jako część jego spuścizny… Donny dosłownie siedział w studio i płakał, gdy usłyszał odtwarzanie swojego ostatniego miksu. To wyjątkowe, gdy artysta może stworzyć coś, co je wymazuje”. Edward Howard, autor tekstów piosenki, dodaje: „To była dla mnie duchowa sprawa… To, co wtedy przychodziło mi do głowy, to Donny, ponieważ Donny był bardzo niespokojną osobą. uwolniony od wszystkiego, przez co przechodził. Nie mogłem zrobić nic poza napisaniem czegoś, co mogłoby go zachęcić. Jest dobrym przywódcą dla młodych czarnych mężczyzn”.

W 1967 Hathaway poślubił Eulaulah Vann. Obaj spotkali się podczas uczęszczania na Uniwersytet Howarda, gdzie obaj studiowali muzykę. Mieli dwie córki, Eulaulah Donyll (Lalah) i Kenię Canc'Libra. Lalah odnosi sukcesy w karierze solowej, podczas gdy Kenia jest piosenkarką sesyjną i jedną z trzech wokalistek wspierających w przebojowym programie telewizyjnym American Idol. Obie córki są absolwentkami Berklee College of Music.

W szczytowym okresie swojej kariery Hathaway zaczął cierpieć na ciężkie napady depresji i wykazywać niezwykłe zachowanie. W 1971 r. zdiagnozowano u niego schizofrenię paranoidalną, na którą przepisano mu różne leki. W pewnym momencie Hathawayowi przepisano czternaście różnych leków, które miał przyjmować dwa razy dziennie. Po zdiagnozowaniu Hathawaya i rozpoczęciu przyjmowania leków jego stan psychiczny uległ poprawie. Jednak Eulaulah Hathaway powiedziała, że ​​jej mąż stał się mniej niż sumienny w przestrzeganiu schematu zaleceń, kiedy zaczął czuć się lepiej i często całkowicie przestał brać leki. W latach 1973-1977 niestabilność psychiczna Hathawaya spowodowała spustoszenie w jego życiu i karierze oraz wymagała kilku hospitalizacji. Skutki jego depresji i poważnych wahań nastroju również wbiły klin w przyjaźń jego i Flacka; nie pogodzili się przez kilka lat i nie wydali dodatkowej muzyki aż do udanego wydania „The Closer I Get To You” w 1978 roku. Następnie Flack i Hathaway wznowili nagrywanie studyjne, aby skomponować drugi album duetów.

Sesje do kolejnego albumu duetów trwały w 1979 roku. 13 stycznia Hathaway rozpoczął sesję nagraniową z producentami/muzykami Ericiem Mercurym i Jamesem Mtume. Każdy z nich poinformował, że chociaż Hathaway śpiewał dobrze, zaczął zachowywać się irracjonalnie, wyglądając na paranoję i urojenia. Według Mtume, Hathaway powiedział, że biali ludzie próbowali go zabić i podłączyli jego mózg do maszyny w celu kradzieży jego muzyki i dźwięku. Biorąc pod uwagę zachowanie Hathawaya, Mercury powiedział, że zdecydował, że sesja nagraniowa nie może być kontynuowana, więc przerwał ją i wszyscy muzycy poszli do domu.

Kilka godzin później Hathaway został znaleziony martwy na chodniku pod oknem swojego pokoju na 15 piętrze w nowojorskim hotelu Essex House. Doniesiono, że skoczył ze swojego balkonu. Szyba została starannie usunięta z okna i nie było śladów walki, co skłoniło śledczych do orzeczenia, że ​​śmierć Hathawaya była samobójstwem. Flack był zdruzgotany i zachęcony jego śmiercią, włączył kilka utworów w duecie, które ukończyli na jej następnym albumie, Roberta Flack Featuring Donny Hathaway. Według Mercury, ostatnim nagraniem Hathaway, które znalazło się na tym albumie, było „You Are My Heaven”, piosenkę, którą Mercury napisał wspólnie ze Stevie Wonderem.

Pogrzeb Hathaway był prowadzony przez wielebnego Jesse Jacksona. Później w 1979 roku The Whispers nagrali piosenkę w hołdzie „Song for Donny” na swój album zatytułowany. Piosenka dotarła do 21 miejsca na liście R&B. W tym samym roku wykorzystali aranżację tej piosenki w hołdzie, aby nagrać cover piosenki Hathaway „This Christmas”, znajdującej się na ich albumie Happy Holidays to You Christmas.

Według Allison Keyes z NPR, solowe nagrania Hathaway są „częścią fundamentu amerykańskiej muzyki soul” i „wywarły wpływ na wykonawców od piosenkarek R&B Alicia Keys i Aaliyah do rapera Commona dla piosenkarza i gitarzysty George'a Bensona”. Został nazwany 49. największym piosenkarzem wszechczasów na liście 2010 opublikowanej przez Rolling Stone. Justin Timberlake nazwał go „najlepszym wokalistą wszechczasów”. Raúl Midón powiedział, że Hathaway jest „najsilniejszym wokalistą soulowym, jaki kiedykolwiek istniał” i porównuje swoją technikę wokalną do klasycznego wokalisty. „Kiedy Donny śpiewa jakąkolwiek piosenkę, jest jej właścicielem”, powiedział Stevie Wonder, cytowany przez Davida Ritza. Amy Winehouse nazwała Hathaway swoim ulubionym artystą wszechczasów. Krytyk rockowy Robert Christgau opisał Hathaway jako „syntetyzator nieograniczonych aspiracji kulturowych”, który „przekazywał poczucie korzeni” i nigdy nie był zadowolony z „klasowych popowych fantazji Ashford & Simpson”, ale rozważał „idealistyczną łatwowierność projektu, który włączył pop, jazz, trochę bluesa, dużo gospel, a konserwatorium w całkowicie czarnym stylu jest związane z florystością, która psuje większość jego twórczości.