...( Info )...

Performer = Falco

Born = Vienna, Austria

Died = 6 February 1998 (aged 40) between Villa Montellano and Puerto Plata, Dominican Republic

Genre = New Wave/Neue Deutsche Welle/Rock/Pop/Hip Hop

Format = Opus ~128


...( TrackList )...

CD 1: Einzelhaft (1982)

Falco - Auf der Flucht
Falco - Der Kommissar
Falco - Einzelhaft
Falco - Ganz Wien
Falco - Helden von heute
Falco - Hinter uns die Sintflut
Falco - Maschine brennt
Falco - Nie mehr Schule
Falco - Siebzehn Jahr
Falco - Zuviel Hitze


CD 2: Junge Roemer (1984)

Falco - Brillantin' Brutal
Falco - Hoch wie nie
Falco - Ihre Tochter
Falco - Junge Roemer
Falco - Kann es Liebe sein
Falco - No answer (Hallo Deutschland)
Falco - Nur mit dir
Falco - Steuermann
Falco - Tut-Ench-Amon (Tutankhamen)


CD 3: Falco 3 (1985)

Falco - America
Falco - It's all over now, baby Blue
Falco - Jeanny
Falco - Macho macho
Falco - Männer des Westens - Any kind of land
Falco - Munich girls (Lookin' for love)
Falco - Nothin' sweeter than Arabia
Falco - Rock me Amadeus
Falco - Tango the night
Falco - Vienna calling


CD 4: Symphonic (2008)

Falco - Dance Mephisto
Falco - Der Kommissar
Falco - Die Königin von Eschnapur
Falco - Europa
Falco - Ganz Wien (Live 1994)
Falco - Helden von heute (Live 1994)
Falco - Helden von heute - Reprise (Live 1994)
Falco - Jeanny & coming home
Falco - Junge Roemer (Live 1994)
Falco - Les nouveaux riches
Falco - Monarchy now
Falco - Nachtflug
Falco - Rock me Amadeus
Falco - The sound of musik
Falco - Titanic
Falco - Vienna calling


CD 5: Donauinsel Live (2009)

Falco - Auf der Flucht
Falco - Der Kommissar
Falco - Ganz Wien
Falco - Helden von heute
Falco - It's all over now, baby Blue
Falco - Jeanny & coming home
Falco - Junge Roemer
Falco - Les nouveaux riches
Falco - Männer des Westens - Any kind of land
Falco - Nachtflug
Falco - The sound of musik
Falco - Titanic
Falco - Vienna calling

---------------------------------------------------------------------

Falco, właśc. Johann (Hans) Hölzel (ur. 19 lutego 1957 w Wiedniu, zm. 6 lutego 1998 w Puerto Plata w Dominikanie) – austriacki wokalista i muzyk.

Znany jako wykonawca utworów takich, jak „Der Kommissar”, „Rock Me Amadeus”, „Jeanny” czy „Out of the Dark”.

Hans Hölzel urodził się 19 lutego 1957 w Wiedniu w dzielnicy Margareten jako jedyny z trojaczków, który przeżył. Jego matka Maria była wówczas pracownicą pralni, zaś ojciec Alois – niewykwalifikowanym robotnikiem. Rodzice bardzo wcześnie zauważyli muzyczny talent syna. Na czwarte urodziny kupili mu pianino i wysłali go na naukę gry do dr Bodem, która szybko potwierdziła spostrzeżenia rodziców. Niedługo potem profesor wiedeńskiej Akademii Muzycznej nazwał Hansa „małym Mozartem”.

W 1963 roku rozpoczął naukę w katolickiej szkole podstawowej, gdzie w grudniu tego samego roku podczas świątecznej uroczystości pierwszy raz wystąpił publicznie grając walca „Nad pięknym modrym Dunajem”, a na bis „Wiedeńską krew” (te słowa wiele lat później umieścił w tytule jednej ze swoich piosenek i zilustrował bardzo „krwawym” wideoklipem). W 1967 kontynuował naukę w Rainergymnasium.

W 1968 Alois Hölzel odszedł od rodziny. Od tamtego czasu Hansa wychowywały trzy kobiety – matka, babcia i sąsiadka, którą nazywał „Schlintzi”. W wieku 16 lat opuścił szkołę. Przez jakiś czas chwytał się różnych zajęć, kupił też swoją pierwszą gitarę basową i jako basista zaczął występować z grupą Umspannwerk. Poza tym przez trzy semestry uczęszczał do Wiedeńskiego Konserwatorium Jazzowego.

W 1977 roku Hans Hölzel wyjechał do Berlina Zachodniego, w ślad za swoim idolem, Davidem Bowie. Spędził tam ponad rok, grając w różnych zespołach rockowych.

Po powrocie do Wiednia rozpoczął występy w grupie Hallucination Company, tzw. teatrze rockowym. W tym czasie też, podczas jednej z tras koncertowych, przybrał pseudonim artystyczny „Falco” na cześć NRD-owskiego skoczka narciarskiego, Falko Weisspfloga. Niedługo potem Stefan Weber, lider kultowego w Austrii anarchistycznego teatru rockowego Drahdiwaberl, zaprosił do współpracy kilku muzyków z Hallucination Company, w tym Falco.

Pierwszym krokiem Hansa Hölzela do sukcesu był jego autorski utwór „Ganz Wien”, satyra na zjawisko narkomanii, napisany w 1979. Używany z początku jako przerywnik na koncertach Drahdiwaberl, z czasem stał się przebojem wiedeńskiej sceny nowej fali.

Falco zwrócił na siebie uwagę Markusa Spiegla, ówczesnego szefa wytwórni płytowej GIG Records, który podpisał z nim kontrakt jako artystą solowym oraz przedstawił go kompozytorowi Robertowi Pongerowi. Współpraca Falco z Pongerem zaowocowała najpierw singlem „Der Kommissar”, który stał się sztandarowym utworem Neue Deutsche Welle i obiegł świat w ilości 7 mln egzemplarzy. Następnie – album Einzelhaft, również wielki sukces, który z 25-letniego artysty uczynił międzynarodową gwiazdę i milionera. Dla Falco ten nagły awans oznaczał przede wszystkim stres, że nie uda mu się ponownie przeskoczyć wysoko ustawionej poprzeczki i szybko odejdzie w zapomnienie. Wówczas zaczęły się jego pierwsze problemy alkoholowe.

Następna płyta – Junge Roemer – w porównaniu z poprzednią okazała się niewypałem, chociaż obecnie jest uważana za wręcz kultową. Wydarzeniem bez precedensu było pierwsze w historii niemieckojęzycznego popu sfilmowanie płyty w pełnometrażowym show dla telewizji pt. Helden von heute.

W 1985 roku Hans opuścił Roberta Pongera i rozpoczął współpracę z braćmi Bolland.

Ówczesna popularność filmu Miloša Formana pt. Amadeusz zainspirowała Falco do napisania piosenki ukazującej postać Mozarta z zupełnie nowej strony. Muzykę skomponowali Rob i Ferdi Bolland. „Rock Me Amadeus” natychmiast opanował austriackie i niemieckie listy przebojów, w jakiś czas później stał się też numerem 1 w Wielkiej Brytanii, zaś w marcu 1986 jako pierwszy w dziejach artysta niemieckojęzyczny Falco zajął z tym utworem pierwsze miejsce w USA. Następny singel z wydanego rok wcześniej albumu Falco 3 - „Vienna Calling” wspiął się tam na miejsce 18., zaś sam album (po ponownym wydaniu w roku 1986) na amerykańskiej liście LP – na miejsce 3. Kolejnym wielkim sukcesem, chociaż już nie na skalę światową, okazał się utwór „Jeanny” – wówczas bojkotowany przez stacje radiowe i telewizyjne za propagowanie przemocy – stał się największym skandalem, a także największym przebojem 1986 roku w Niemczech.

Latem 1985, w czasie, gdy „Rock me Amadeus” święcił wczesne triumfy, Hans Hölzel poznał w Grazu swoją późniejszą żonę, Isabellę Vitkovič, która jeszcze wówczas była zamężna. Mimo to zostali parą i niemal natychmiast Isabella oświadczyła, że jest w ciąży. 13 marca 1986 roku na świat przyszła Katharina Bianca. Falco miał nadzieję, że w jego życie dziecko wniesie spokój i stabilizację. Zadedykował Katharinie swój czwarty, bardzo ciepły w tonacji, album Emotional, z drugą częścią „Jeanny” pt. „Coming Home (Jeanny Part 2, Ein Jahr Danach)”.

Pod koniec 1987 Falco nagrał w duecie z Brigitte Nielsen singel „Body next to body”. To przedsięwzięcie nie zakończyło się artystycznym sukcesem, a jedynie krótkotrwałym romansem. Także kolejna płyta, Wiener Blut stworzona częściowo we współpracy z duetem producentów Mende/de Rouge i częściowo z Bollandami cieszyła się bardzo niewielkim zainteresowaniem odbiorców. Po zaledwie jednym koncercie anulowano zaplanowaną na 1988 rok trasę koncertową Falco.

17 lipca 1988 Isabella Vitkovič i Falco wzięli w Los Angeles cichy ślub, o którym nie wiedziała nawet matka Hansa. Falco twierdził, iż zrobił to dla dobra dziecka, ale już po 309 dniach małżeństwa wzięli rozwód.

W 1990 roku Falco, znowu wraz z Robertem Pongerem, producentem pierwszych dwóch płyt, nagrał nowatorską płytę Data de groove, która jednak przeszła bez echa. Dopiero w 1992 album Nachtflug został doceniony. Ten sukces nie mógł się równać z poprzednimi, był to jednak udany powrót. Falco wyruszył w pierwszą od sześciu lat trasę koncertową i 27 lipca 1993 wystąpił w Wiedniu na Donauinselfest (święto obchodzone na wyspie na Dunaju) przed 100 tysiącami widzów. W tym samym roku dowiedział się też, że nie jest biologicznym ojcem Kathariny Bianki.

W 1995 roku pod pseudonimem T>>MA ponownie powrócił na top z singlem „Mutter, der Mann mit dem Koks ist da”, utrzymanym w stylu techno. W tym samym roku prowadził też warsztaty w Wiedeńskiej Szkole Poezji (Schule für Dichtung). Ostatnim wydanym za jego życia singlem był „Naked” z 1997, wyprodukowany przez Torstena Boergera.

Wiosną 1996 Falco przeniósł się do Dominikany, gdzie zamieszkał w willi w Hazienda Resort w miasteczku Puerto Plata. Przez blisko dwa lata pracował nad nowym albumem, który pierwotnie miał nosić tytuł Egoisten. Ciągle był niezadowolony z ostatecznego brzmienia nagrań, ulepszał je i zmieniał. Nie do końca wiadomo, czy płyta Out of the dark (into the light), jak ją ostatecznie nazwano, była zgodna z jego zamierzeniami, gdyż 6 lutego 1998 Falco zginął w wypadku. Około godziny 16.40 wjechał samochodem Mitsubishi Montero w rozpędzony autobus na szosie w Puerto Plata. Podczas sekcji stwierdzono we krwi 1,5‰ alkoholu, tetrahydrokannabinol oraz wyjątkowo dużą ilość kokainy. Falco był jedyną ofiarą tego wypadku.

Ciało Hansa Hölzela zostało przetransportowane do Wiednia samolotem nazwanym później „Falco”. Pogrzeb odbył się na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu i wzięło w nim udział wiele tysięcy ludzi. Album Out of the Dark został wydany w miesiąc po śmierci artysty, a tytułowa piosenka, opowiadająca właśnie o śmierci (pełno w niej jednoznacznych sformułowań jak „muszę umrzeć, aby żyć”), natychmiast zaczął szturmować szczyty list przebojów.

W 1999 wydano singel „Push, push”, do którego nakręcono teledysk zmontowany w taki sposób, żeby wyglądał na „żywy” koncert. Wydano także płytę z niepublikowanymi dotąd utworami Falco pod tytułem Verdammt wir leben noch. W tym samym roku bracia Bolland wydali singel pt. Bolland&Bolland feat. Alida „Tribute to Falco” - jako epitafium dla artysty.

W 2000 roku Theater des Westens z Berlina wystawił musical o nazwie Falco meets Amadeus, nieco fantastyczną opowieść o życiu Falco, ilustrowaną jego piosenkami.

Nawiązania do twórczości i samej osoby Falco, który czasami lubił nazywać siebie „ojcem chrzestnym białego rapu”, można znaleźć między innymi w piosence grupy Bloodhound Gang pt. „Mope” z 2000 oraz w utworze „NDW 2005” z 2005 roku niemieckiego rapera Fler.

W 2008 roku został nakręcony film biograficzny o życiu Falco pt. Falco – Verdammt wir leben noch! („Falco – cholera jeszcze żyjemy!”). Reżyserem filmu jest Thomas Roth, a rolę Falco zagrał Manuel Rubey.

W grudniu 2009 roku, została wydana płyta The Spirit Never Dies, zawierająca 8 niepublikowanych piosenek, które nie zostały umieszczone na albumie Wiener Blut, oraz trylogia Jeanny, w tym część finałowa - „The Spirit Never Dies (Jeanny Final)”, natomiast w zawartej na płycie trylogii brakuje utworu „Jeanny III (Wo bist du?)”.