...( Info )...

Performer = Whitney Houston

Born = Newark, New Jersey, USA

Died = February 11, 2012 (aged 48) in Beverly Hills, California, USA

Genre = R&B/Pop/Soul/Gospel/Dance

Format = Opus ~128


...( TrackList )...

Greateast Hits (CD 1) (2010)

Whitney Houston - All the man that I need
Whitney Houston - Could I have this kiss forever (& Enrique Iglesias)
Whitney Houston - Didn't we almost have it all
Whitney Houston - Exhale (Shoop shoop)
Whitney Houston - Greatest love of all
Whitney Houston - Heartbreak Hotel (ft Faith Evans & Kelly Price)
Whitney Houston - I didn't know my own strength
Whitney Houston - If I told you that (ft George Michael)
Whitney Houston - I have nothing
Whitney Houston - I learned from the best
Whitney Houston - I'm every woman
Whitney Houston - I wanna dance with somebody (Who loves me)
Whitney Houston - I will always love you
Whitney Houston - Love that man
Whitney Houston - Million Dollar Bill
Whitney Houston - My love is your love
Whitney Houston - Saving all my love for you
Whitney Houston - Whatchulookinat

Greateast Hits (CD 2) (2010)

Jermaine Jackson - If you say my eyes are beautiful (ft Whitney Houston)
Whitney Houston - All at once
Whitney Houston - Count on me (& CeCe Winans)
Whitney Houston - How will I know
Whitney Houston - I believe in you and me
Whitney Houston - I look to you
Whitney Houston - I'm your baby tonight
Whitney Houston - It's not right but it's okay
Whitney Houston - Nothin' but love
Whitney Houston - One moment in time
Whitney Houston - One of those days
Whitney Houston - Queen of the night (CJ Mackintosh mix)
Whitney Houston - Run to you
Whitney Houston - So emotional
Whitney Houston - Step by step
Whitney Houston - Try it on my own
Whitney Houston - Where do broken hearts go
Whitney Houston - You give good love

---------------------------------------------------------------------

Whitney Elizabeth Houston (ur. 9 sierpnia 1963 w Newark, zm. 11 lutego 2012 w Beverly Hills) – amerykańska piosenkarka muzyki pop i R&B, aktorka, producentka filmowa i muzyczna, aranżerka, autorka piosenek i modelka. Według Księgi rekordów Guinnessa była najczęściej nagradzaną artystką muzyczną w dziejach. Z powodu „potężnego, przeszywającego pop-gospelowego głosu” nazywana „The Voice” (Głos).

W latach 80. XX wieku, kiedy wciąż dominował rock „białych”, była jedną z afroamerykańskich artystek, które regularnie pojawiały się w MTV. Jej solowy debiutancki album Whitney Houston (1985) został najlepiej sprzedającym się albumem artystki w dziejach. Była pierwszą kobietą, która zadebiutowała na pierwszym miejscu na liście Billboard 200 i jej kolejnych siedem singli pojawiło się na 1. miejscu na liście Billboard Hot 100. W latach 90. wystąpiła w filmie Bodyguard, który odniósł duży sukces kasowy. Ścieżka dźwiękowa do tego filmu była najczęściej kupowanym soundtrackiem w dziejach, a singel I Will Always Love You znalazł się na 4. miejscu w zestawieniu najlepiej sprzedających się kobiecych singli w historii i zajął 16. miejsce na liście najlepiej sprzedających się singli na świecie w zestawieniu wszech czasów.

Nakład wszystkich jej płyt sięgnął 200 milionów egzemplarzy. Recording Industry Association of America sklasyfikowało artystkę na 4. miejscu najlepiej sprzedających się wokalistek w USA, gdzie łączna sprzedaż jej albumów przekroczyła 55 milionów egzemplarzy. W 2008 magazyn Billboard umieścił ją na 4. miejscu listy 100 najpopularniejszych artystów. Została także uznana przez magazyn Rolling Stone za jedną ze 100 najlepszych gwiazd muzyki wszech czasów.

Sukces Whitney Houston otworzył drzwi do kariery wielu innym ciemnoskórym wokalistkom jak m.in. Beyoncé, Alicia Keys, Janet Jackson czy Anita Baker.

Urodziła się w niebezpiecznej dzielnicy Newark w stanie New Jersey, jako trzecie i najmłodsze dziecko Johna Russella Houstona (1920–2003) i gospelowej piosenkarki Emily „Cissy” Houston z domu Drinkard (ur. 1933). Wychowywała się w utalentowanej muzycznie rodzinie baptystów, jej kuzynkami były piosenkarki Dionne Warwick i Dee Dee Warwick, a matką chrzestną została Aretha Franklin. W 1967 po zamieszkach rasowych w Newark, rodzina przeniosła się do domu w East Orange. Matka Whitney często jeździła w trasy koncertowe, m.in. z Elvisem Presleyem i Arethą Franklin, dlatego dziećmi zajmował się głównie ojciec. W szkole ze względu na zbyt jasną karnację była szykanowana i odrzucana przez rówieśników. W wieku 11 lat zaczęła iść w ślady matki i została solistką gospel dziecięcego chóru w baptystycznym Kościele Nowej Nadziei w Newark (ang. New Hope Baptist Church). Jej pierwszym solowym występem w kościele był psalm „Guide Me, O Thou Great Jehovah”. We wrześniu 1975 matka posłała córkę do katolickiej żeńskiej szkoły Mount Saint Dominic Academy w Caldwell (stan New Jersey). W trakcie edukacji szkolnej matka dawała jej lekcje śpiewu. Rodzice Whitney Houston rozwiedli się, kiedy była nastolatką. Oprócz Cissy Houston, Arethy Franklin i Dionne Warwick, Whitney miała również kontakt z muzyką Chaki Khan, Gladys Knight i Roberty Flack, które wywarły na nią wpływ jako wokalistki.

W 1980 roku na wakacyjnym obozie poznała 19-letnią Robyn Crawford, która została jej osobistą asystentką (współpraca trwała do 2000 roku). W 2019 roku ukazała się książka „A Song For You: My Life with Whitney Houston” w której Crawford wyznała, że była w związku z piosenkarką.

Od 1976, spędzając dużo czasu z matką podczas jej występów w nocnych klubach w Nowym Jorku, doskonaliła umiejętności wokalne jako członek chórku Cissy Houston.

W 1977, kiedy miała 14 lat, była przedstawiana jako główna wokalistka singla „Life’s a Party” grupy Michael Zagera, który zaproponował później pomoc w podpisaniu kontraktu dla młodej piosenkarki, jednak Cissy nie zgodziła się na to, chcąc by jej córka najpierw skończyła szkołę. W 1979, w wieku 16 lat towarzyszyła wokalnie przy nagrywaniu późniejszego hitu, „I'm Every Woman”, piosenkarki Chaki Khan. We wczesnych latach 80. pracowała jako modelka po tym, jak fotograf zobaczył ją w Carnegie Hall śpiewającą z matką. Pojawiała się w magazynie Vogue i stała się pierwszą kolorową kobietą, której zdjęcia ukazały się na okładce magazynu Seventeen. Wystąpiła również w reklamie napoju bezalkoholowego Canada Dry. W tym czasie kontynuowała swoją karierę muzyczną, pracując z takimi producentami jak Michael Bienhorn, Bill Laswell i Martin Bisi przy albumie zatytułowanym One Down, który jest przypisywany grupie Material. Dla tego projektu zaśpiewała balladę Memories, którą Robert Christgau zThe Village Voice określił jako jedną z najwspanialszych ballad, które kiedykolwiek słyszałeś.

Otrzymywała już wcześniej oferty podpisania kontraktów (Michael Zager w 1980 i Elektra Records w 1981). W 1983, Gerry Griffith, A&R przedstawiciel z Arista Records, będąc w nowojorskim klubie nocnym, był pod wrażeniem jej możliwości wokalnych. Przekonał Clive’a Davisa, kierownika wytwórni, by posłuchał śpiewającej Houston. Jemu również spodobał się jej śpiew, więc zaoferował artystce ogólnoświatowy kontrakt, który podpisała. Jednak prace nad albumem nie zaczęły się natychmiastowo. Houston musiała najpierw podpisać umowę, która świadczyłaby, że nie była wcześniej związana z żadną inną wytwórnią. Następnie Davis miał wiele trudności ze znalezieniem odpowiedniego materiału dla piosenkarki. Większość producentów odsyłała ją dalej. Houston najpierw nagrała piosenkę „Hold Me” w duecie z Teddym Pendergrassem. Nagranie pojawiło się na jego albumie Love Language. Singel znalazł się na liście Top 5 R&B hit i pojawił się również na debiutanckim albumie Whitney. W 1984 zadebiutowała w telewizji wraz z Davisem w programie The Merv Griffin Show.

Solowy debiutancki album zatytułowany Whitney Houston ukazał się 14 lutego 1985. Płytę wyprodukowaną przez Jermaine Jacksona, Naradę Michaela Waldena, Kashifa oraz Michaela Massera, dziennik The New York Times ogłosił jako „imponującą, skromną muzyczną wizytówkę dla nadzwyczajnego talentu wokalnego”. Magazyn Rolling Stone wychwalając talent Whitney, nazywał jej głos jako „jeden z najbardziej zaskakujących w ciągu ostatnich lat”. Po wydaniu pierwszego dance-funkowego singla „Someone For Me”, który nie odniósł powodzenia na amerykańskiej i brytyjskiej liście przebojów, płyta sprzedawała się skromnie. Jednak następny singiel, ballada „You Give Good Love” uplasowała się na 3. miejscu listy Billboard Hot 100 oraz na 1. miejscu listy R&B, co w rezultacie sprawiło, że album zaczął się lepiej sprzedawać. Po sukcesie na listach R&B, Clive Davis chciał pokazać Houston szerszej publiczności. Zaczęła pojawiać się w popularnych nocnych programach show, które zazwyczaj nie były otwarte na ciemnoskórych wykonawców. Jazzowo-popowa ballada „Saving All My Love for You” była następnym nagraniem i stała się pierwszą piosenką Whitney, która uplasowała się na 1. miejscu na obu listach – w USA i Wielkiej Brytanii. Uczestniczyła wtedy w ogólnonarodowym tournée piosenkarza Jeffreya Osborne’a. W tym samym czasie, stacja MTV została ostro skrytykowana za niepokazywanie teledysków afroamerykańskich artystów, przy jednoczesnej aprobacie rocka. Następny singel, „How Will I Know”, był na 1. miejscu na liście MTV. W konsekwencji Whitney była pierwszą afroamerykańską piosenkarką, która regularnie pojawiała się w stacji telewizyjne. W 1986 debiutancka płyta wskoczyła na sam szczyt listy Billboard 200 i została tam przez kolejnych 14 tygodni. Ostatni singel „Greatest Love of All” stał się największym przebojem z tej płyty, utrzymując się na 1. miejscu list przez 3 tygodnie. Houston wyruszyła wtedy na pierwsze tournée The Greatest Love World Tour promujące płytę w Stanach Zjednoczonych, Europie, Japonii i Australii. Album stał się międzynarodowym hitem, sprzedając się w nakładzie 13 mln egzemplarzy w samych Stanach i najczęściej kupowaną płytą debiutancką solowej artystki w historii muzyki. Do dziś sprzedano około 25 mln kopii na całym świecie.

W 1986 była nominowana do trzech nagród Grammy, a w tym do Album of the Year. Pomimo bycia osobą publiczną, Whitney nie mogła być nominowana w kategorii Best New Artist, wskutek jej wcześniejszych nagrań w duecie z 1984. Wygrała jednak Grammy w kategorii Best Female Pop Vocal Performance za piosenkę „Saving All My Love for You”. Na tej również gali wykonała tę piosenkę; za to wykonanie otrzymała swoją pierwszą i ostatnią nagrodę Emmy w kategorii Award for Outstanding Individual Performance in a Variety or Music Program. Houston wygrała również siedem American Music Awards i MTV Video Music Awards. Jej debiutancki album znajduje się na liście 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone. oraz na liście The Rock & Roll Hall Of Fame’s Definitive 200 list. Pojawienie się Whitney Houston na scenie muzycznej jest uważane za jeden z 25 kamieni milowych w ciągu ostatnich 25 lat według USA Today.

...

18 lipca 1992 wyszła za mąż za Bobby’ego Browna, z którym miała córkę Bobbi Kristinę Brown (1993–2015), para rozwiodła się w 2006.

31 stycznia 2015 córka Whitney Houston została przewieziona do szpitala i wprowadzona w stan śpiączki farmakologicznej po tym, jak została znaleziona nieprzytomna w wannie. 26 lipca 2015 została odłączona od aparatury podtrzymującej życie w Peachtree Christian Hospice w Duluth w stanie Georgia. Pochowana 3 sierpnia obok swojej matki na cmentarzu w stanie New Jersey.

Zmarła 11 lutego 2012 w Beverly Hills ok. 16:00 czasu lokalnego w swoim pokoju w Beverly Hilton Hotel, w wieku 48 lat. Mimo reanimacji nie udało się jej uratować.

Ceremonię pogrzebową rozpoczął występ chóru gospel, a zakończyło odtworzenie jej największego przeboju (który napisała Dolly Parton) „I Will Always Love You”. „Whitney jest już w domu” – powiedział Kevin Costner w mowie pogrzebowej.

Pierwotnie spekulowano, że przyczyną śmierci piosenkarki było przedawkowanie leków przeciwdepresyjnych, alkoholu oraz narkotyków. Wykluczano utonięcie, co miało znajdować potwierdzenie w wyniku sekcji zwłok. 22 marca 2012 rzecznik biura koronera w Los Angeles Craig Harvey poinformował jednak ostatecznie, że Houston „zmarła wskutek przypadkowego utonięcia, lecz ciągłe zażywanie kokainy i problemy z sercem znacząco przyczyniły się do jej śmierci”. Oświadczył też, że testy toksykologiczne wykazały w ciele zmarłej ślady kokainy, marihuany, leku przeciwlękowego, środka zwiotczającego mięśnie i antyhistaminę. Zażycie kokainy było znaczącym czynnikiem, który przyczynił się do utonięcia.