Performer = Tiziano Ferro

Born = Latina, Lazio, Italy

Genre = Pop/Blue-Eyed Soul/Contemporary R&B/Swing

Format = Opus ~128

---------------------------------------------------------------------------------------------------

2001 - Rosso Relativo (Bonus Track)
2002 - Rojo Relativo
2003 - 111 Centoundici
2003 - 111 Ciento Once
2006 - Nessuno È Solo (Bonus Track)
2006 - Nadie Está Solo (Bonus Tracks)
2008 - Alla Mia Età (Bonus Track)
2008 - A Mi Edad
2011 - L'Amore È Una Cosa Semplice (Special Edition)
2012 - El Amor Es Una Cosa Simple
2014 - TZN - The Best Of Tiziano Ferro (Deluxe Edition & Lo Stadio - Tour)
2015 - TZN - The Best Of Tiziano Ferro (Spanish Edition)
2016 - Il Mestiere Della Vita (Urban Vs Acoustic)
2017 - El Oficio De La Vida
2019 - Accetto Miracoli (Digital Edition - Bonus Tracks)
2019 - Acepto Milagros (Digital Edition - Bonus Tracks)
2020 - Accetto Miracoli: L'Esperienza Degli Altri (CD 1)

Singles - Fiorella Mannoia - Il Re di chi ama troppo (ft Tiziano Ferro), Fiorella Mannoia - La paura non esiste (ft Tiziano Ferro),
Marracash - Senza un posto nel mondo (ft Tiziano Ferro), Extended bug version, Hidden track & Non ti scordar mai di me (Live).

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Tiziano Ferro (ur. 21 lutego 1980 roku w Latinie) – włoski piosenkarz.

Na całym świecie sprzedano ponad siedem milionów egzemplarzy jego albumów.

W dzieciństwie przez siedem lat uczył się gry na gitarze, przez dwa lata gry na fortepianie, a przez rok na perkusji. W 1996 zaczął występować w lokalnym chórze gospel, gdzie doskonalił umiejętności wokalne i dzięki któremu zainteresował się muzyką soul.

W latach 1997-1998 brał udział w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo; za pierwszym razem nie przeszedł do kolejnego etapu, a za drugim podejściem uplasował się w gronie dwunastu finalistów. W 1998 nawiązał współpracę z producentami Mary Majonchi i Alberto Kalemo.

W 2001 podpisał kontrakt z wytwórnią EMI Music Italy, pod której szyldem wydał w czerwcu swój debiutancki singel, „Perdono”, który stał się przebojem w kraju. Singiel umieścił na swym debiutanckim albumie studyjnym pt. Rosso relativo, który zapewnił mu ogólnoświatową popularność. Płyta ukazała się w 42 krajach. Utwór „Perdono” doczekał się także wersji hiszpańskiej i francuskiej.

W 2003 wydał drugi album studyjny pt. 111 Centoundici, a w 2006 – album pt. Nessuno è solo, dostępny także w hiszpańskojęzycznej wersji jako Nadie está solo. W listopadzie 2008 wydał czwarty album pt. Alla mia età, który był promowany przez tytułowy singiel. W 2009 płyta uzyskała nagrodę Wind Music. Również w 2009 wspólnie z Anahí i Dulce Maríą nagrał utwór „El regalo mas grande”, a także solowo zrealizował nagranie włoskojęzycznej wersji piosenki Mary J. Blige „Each Tear”, która znalazła się na włoskim wydaniu płyty artystki pt. Stronger with Each Tear.

W październiku 2011 wydał singiel „La differenza tra me e te”, którym zapowiadał piąty album studyjny. Album pt. L’amore è una cosa semplice (w Hiszpanii pt. El amor es una cosa simple) ukazał się 28 listopada i przez pięć tygodni pozostawał na pierwszym miejscu włoskiej listy bestsellerów. Pozostałymi singlami promującymi krążek były utwory: „L’ultima notte al mondo”, „Hai delle isole negli occhi”, „L’amore è una cosa semplice”, „Per dirti ciao!”, „Troppo buono”, „L’amore è una cosa semplice” i „La fine”. Wszystkie zdobyły certyfikaty co najmniej złotej płyty za sprzedaż we Włoszech. Sam album zdobył status ośmiokrotnej platyny i został najlepiej sprzedającą się płytą 2012 w kraju.

Wiosną i latem 2012 odbył międzynarodową trasę koncertową, w ramach której zagrał m.in. na Stadionie Olimpijskim w Rzymie przed 50 tys. publicznością. W 2013 nagrał dwie piosenki („Killer”, „Sei sola”) dla raperki Baby K oraz napisał cztery single z debiutanckiego albumu Alessandry Amoroso pt. Amore puro. W listopadzie 2014 wydał pierwszy album kompilacyjny pt. TZN – The Best of Tiziano Ferro, na którym umieścił swoje największe przeboje i nowe utwory, w tym single „Senza scappare mai più” i „Incanto”, które dotarły do pierwszej piątki listy przebojów we Włoszech oraz zdobyły status platynowej płyty. Płyta przez sześć tygodni z rzędu okupowała szczyt zestawienia włoskich bestsellerów i zdobyła status siedmiokrotnej platyny. Również w 2014 wystąpił na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.

Latem 2015 wyruszył w ogólnowłoską trasę koncertową. W listopadzie wydał reedycję albumu TZN – The Best of Tiziano Ferro, którą wzbogacił o płytę DVD zawierającą materiał zarejestrowany podczas koncertów na stadionach w San Siro stadium w Mediolanie oraz na Stadionie Olimpijskim w Rzymie. W tym samym miesiącu zagrał europejską trasę koncertową promującą składankę. 2 grudnia 2016 wydał szósty album studyjny pt. Il mestiere della vita. Płyte promował singlem „Potremmo ritornare”, który zadebiutował na pierwszym miejscu włoskiej listy przebojów. 7 lutego 2017 wystąpił podczas Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.

5 października 2010 ujawnił się jako gej na łamach włoskiej edycji czasopisma „Vanity Fair”. Według komentarza dziennika „La Repubblica”, coming out wokalisty był pierwszym tego typu wyznaniem wśród gwiazd muzyki pop we Włoszech.

W 2019 wyszedł za mąż za Victora Allena, starszego o 15 lat Amerykanina, który pracował jako konsultant w wytwórni Warner Bros.