Artist = Avril Lavigne

Born = Belleville, Ontario, Canada

Genre = Pop Punk/Pop Rock/Alternative Rock/Post-Grunge

Format = Opus (128 kbps CBR)

------------------------------------------------------------------------

What is Opus?
https://opus-codec.org/

24 bit/192 kHz Music downloads are very silly indeed:
https://people.xiph.org/~xiphmont/demo/neil-young.html

Software used for audio conversion, which the source audio can come from these formats = FLAC, ALAC, APE, CD.
soundKonverter -> https://www.linux-apps.com/p/1126634/

Why is not the Bitrate set to 320 kbps?
http://wiki.hydrogenaud.io/index.php?title=Opus#Music_encoding_quality
http://felgawovyiiqkrlyajnpqy4mmfnqp6innaiplowxvwbqqmyqb67mi2ad.onion/img/uploads/191225/Felixxx_095632_bNW_Opus~128vs.ALAC.png

Why are audio files set to 48kHz instead of 44.1kHz?
https://wiki.xiph.org/OpusFAQ#How_do_I_use_44.1_kHz_or_some_other_sampling_rate_not_directly_supported_by_Opus.3F

How to remove/add a wide variety of information into the audio/video tags:
Picard -> https://picard.musicbrainz.org/

How to check if there are duplicate files:
FSlint -> https://www.pixelbeat.org/fslint/
How to find and remove duplicate photos on your Windows OS:
Awesome Duplicate Photo Finder -> http://www.duplicate-finder.com/photo.html

Always check the audio quality, cause even a Lossless format like FLAC can have poor quality everything depends on how and where it was obtained:
Spek -> http://spek.cc/

------------------------------------------------------------------------
Note: Some covers are not shown, sorry for the inconvenience :(

2002 - Let Go (Deluxe Editions)
2003 - The Angus Drive EP
2003 - Avril Lavigne: My World (Audio CD)
2004 - Under My Skin (Deluxe Editions)
2004 - Avril Live Acoustic
2007 - The Best Damn Thing (Deluxe Editions)
2007 - Special 4 Tracks Sampler
2010 - Essential Mixes
2011 - Goodbye Lullaby (Deluxe Editions)
2013 - Avril Lavigne (Japan / Taiwan / China Tour Edition - Expanded Edition)
2019 - Head Above Water (Japanese Edition)

CD Single - Complicated, Don't Tell Me (Australia), I'm With You (Australia), Losing
Grip (Australia), My Happy Ending (Australia), My Happy Ending, Nobody's
Home (Germany And Taiwan), Sk8er Boi (United Kingdom And Mexico), Smile
(Japan) & The Best Damn Thing (Maxi).

Mixed - Alice, Alone, Bad girl (Explicit version) (ft Marilyn Manson), Bitchin'
Summer (Explicit version), Everything back but you (Explicit version),
Falling down, Fall to pieces [3:50], Girlfriend (Explicit version),
Girlfriend (Instrumental), Girlfriend (Radio edit) (Clean edition),
Girlfriend (The Submarines' Time Warp '66 mix), Here's To Never Growing Up
(Instrumental), I can do better (Explicit version), I don't give, I don'
have to try (Explicit version), Keep Holding On (Suggested Callout Hook),
Listen [One Ok Rock], Losing Grip (Live), Naked (Live), Nobody's Home
(Instrumental excerpt), Nobody's Home (Suggested Callout Hook), Rock N Roll
(Explicit version), Sk8er Boi (MSN Control Room), Smile (Acoustic version),
The Best Damn Thing, The scientist (Originally by Coldplay), What The Hell,
What The Hell (Call Out Hook), When you're gone [4:24], When you're gone (
Acoustic version), When you're gone (Instrumental), When you're gone (
Suggested Callout Hook) & Why.

------------------------------------------------------------------------

Avril Ramona Lavigne (ur. 27 września 1984 w Belleville w prowincji Ontario) – kanadyjsko-francuska piosenkarka pop-rockowa, gitarzystka, autorka tekstów, kompozytorka, producentka muzyczna, a także projektantka mody, filantropka i aktorka. Na scenie muzycznej zaistniała w 2002 roku, wydając swój debiutancki album Let Go. W 2006 Canadian Business Magazine umieścił ją na siódmym miejscu najbardziej wpływowych Kanadyjczyków w Hollywood. Sprzedała na całym świecie ponad 30 milionów egzemplarzy swoich płyt.

Posiada kanadyjski i francuski paszport, jej ojciec jest Francuzem. Pomimo identyfikacji narodowościowej jako francusko-kanadyjskiej, języka francuskiego zaczęła się uczyć w wieku 28 lat.

Urodzona w Belleville, Ontario w rodzinie Judy (z domu Loshaw) i Johna Lavigne – gospodyni domowej i pracownika firmy telekomunikacyjnej. Ma starszego brata Matta oraz młodszą siostrę Michelle. Gdy miała pięć lat jej rodzina przeniosła się do pobliskiego miasteczka – Napanee, w którym artystka dorastała.

W dzieciństwie interesowała się hokejem, baseballem i jazdą na deskorolce, a marzyła o zostaniu policjantką. W wieku dziesięciu lat dała pierwszy solowy występ w chórze kościelnym. Od tego czasu zaczęła kształcić się w kierunku muzycznym. Kiedy miała dwanaście lat samodzielnie nauczyła się gry na gitarze. Jej ojciec urządził w ich domowej piwnicy małe studio nagraniowe, wyposażone w mikrofon, perkusję, keyboard i gitary. W wieku czternastu lat napisała swoją pierwszą piosenkę, która nazywała się „Can't Stop Thinking About You” i opowiadała o jej młodzieńczej miłości.

W roku 1999 została finalistką radiowego konkursu, w wyniku czego zaśpiewała z Shanią Twain jej utwór „What Made You Say That”, w Ottawie. W trakcie występu zauważył ją Stephen Medd – lokalny wykonawca muzyki folk, który zaproponował jej występ w swoim albumie – The Quinte Spirit, w utworze „Touch the Sky”. Po roku przerwy ponownie nawiązała z nim współpracę, nagrywając kolejne dwa utwory – „Two Rivers” oraz „Temple of Life”, wydane na następnej jego płycie – My Window to You.

W 2000 roku jej ówczesny menadżer – Cliff Fabri namówił ją na wyjazd do USA i współpracę z amerykańską wytwórnią płytową – Arista. Piętnastominutowy występ przed przedstawicielami wytwórni wystarczył na podpisanie kontraktu na nagranie dwóch następnych albumów. Prace nad albumem rozpoczęto. Początkowo muzyka Lavigne miała być utrzymana w stylu folkowym, takim jak jej pierwsze utwory. Stwierdziła jednak, że ten styl do niej nie pasuje i nie może śpiewać cudzych piosenek. Po pewnym czasie wyznała, że pisze własne utwory. Materiał zaczęto nagrywać na nowo, według jej zamysłu. Nawiązała współpracę z zespołem The Matrix oraz Clifem Magnessem, z którymi napisała większą część utworów na płytę.

W swojej muzyce Lavigne nawiązuje głównie do swoich osobistych przeżyć, problemów i wspomnień. Uważa, że jej teksty opowiadają o „byciu sobą bez względu na okoliczności oraz dążeniu do osiągnięcia swojego celu, nawet jeśli wszyscy mówią Ci, że jest to niemożliwe”. Na swoim debiutanckim albumie Let Go poruszyła tematykę problemów związanych z dorastaniem oraz zmianami, jakie nastąpiły w jej życiu. Swoim podejściem pokazywała swoją niezależność i niechęć do komercji, stanowiąc totalne przeciwieństwo pojawiających się wówczas współczesnych wykonawców muzyki pop. Po rozpoczęciu prac nad drugim studyjnym albumem powiedziała, że „jest zadowolona ze swojego debiutu, jednak nie odzwierciedla to w pełni jej potencjału jako kompozytorki i autorki tekstów” i zapowiedziała swój kolejny album jako znacznie cięższy, brzmieniem przypominający zawarte na debiutanckim albumie „Losing Grip” i „Unwanted”. Na swoim drugim albumie poruszyła tematy dotyczące jej osobistych problemów i uczuć. Przeciwieństwem był jej trzeci album studyjny – The Best Damn Thing. Od wydania albumu artystka radykalnie zmieniła swój wizerunek – zarówno muzyczny jak i sceniczny, co nie spodobało się sporej części fanów. Stwierdziła, że „album stworzony jest myślą o dobrej zabawie”, a utwory na nim zawarte nie są tak osobiste jak poprzednie wydawnictwa piosenkarki. Kolejny album, Goodbye Lullaby opisała z kolei jako „głęboki i emocjonalny”, inny niż jej poprzednie albumy i najbardziej osobisty ze wszystkiego, co do tej pory stworzyła. Swój piąty album artystka zapowiada jako zróżnicowany stylistycznie i ambitniejszy od swoich poprzednich wydawnictw. „Na tym albumie śpiewam o rzeczach, o których nigdy wcześniej nie śpiewałam” – przyznała podczas jednego z wywiadów.

Dorastając, Lavigne słuchała m.in. Oasis, Dixie Chicks, Faith Hill i Alanis Morissette. Początkowo sama ukierunkowała się w stylu muzycznym zbliżonym do jej ówczesnych ulubionych wykonawców. Z czasem jednak wzrosło jej zainteresowanie muzyką rockową. Obecnie do jej ulubionych zespołów należą m.in. The Beach Boys, The Beatles, CCR, Ramones, U2 i Metallica. Wpływ na nią wywierają takie artystki jak Janis Joplin, Joan Jett oraz Courtney Love. Podczas wielu wywiadów wspominała także o swoim zamiłowaniu do muzyki jazzowej i takich artystów jak Frank Sinatra czy Rat Pack. Ze względu na jej styl i upodobania muzyczne, media błędnie zaczęły określać jej muzykę jako punk. Sama jednak wielokrotnie temu zaprzeczała. „Słucham dużo muzyki rockowej, można zauważyć jej wyraźne wpływy w moich utworach, ale nie jestem punkiem, a moja muzyka tym bardziej nie jest punkowa. Gatunkiem, który tworzę i chcę tworzyć jest pop-rock”.

Muzykę Lavigne ciężko zakwalifikować do jednego konkretnego gatunku. Ostatecznie media i czasopisma takie jak New York Times czy Rolling Stone określiły jej muzykę jako połączenie takich gatunków jak pop-rock i rock.

W swojej karierze aktorskiej Lavigne zaliczyła dwie role drugoplanowe, dwie epizodyczne oraz jeden dubbing. Jej pierwszym występem w telewizji była rola cameo w serialu Sabrina, nastoletnia czarownica, gdzie pojawiła się wraz ze swoim zespołem, wykonując singiel „Sk8er Boi”. Rolę cameo dostała po raz drugi w 2004 roku w filmie Jazda na maksa, gdzie wykonała utwór „Losing Grip”.

Na początku celowo starała się o role drugoplanowe, aby móc pomału zaistnieć w przemyśle filmowym. W listopadzie 2005 roku wygrała casting do filmu Drapieżnik. Przypadła jej rola Beatrice Bell, dziewczyny podejrzanego o gwałt i morderstwo mężczyzny. Obok Lavigne można zobaczyć tam takie osobistości jak Claire Danes czy Richard Gere. Premiera filmu odbyła się 22 listopada 2007.

W grudniu 2005 roku dostała rolę drugoplanową w filmie Fast Food Nation, nakręconym na podstawie książki autorstwa Erica Schlossera o tym samym tytule. Autor opisał w książce historię barów szybkiej obsługi i skutki jedzenia fast foodów. Pokazał w niej, że zawładnęły one Amerykanami i wygrywają z rozumem. W filmie Lavigne wciela się w rolę Alice, studenckiej działaczki, która chce pomóc uratować zwierzęta przed przerobieniem na fast foody. Film miał swoją premierę w listopadzie 2006 roku.

W 2006 roku podłożyła głos w filmie animowanym Skok przez płot, wzorowanym na komiksie o tym samym tytule. Postacią dubbingowaną przez artystkę była 16-letnia Heather, córka Oposa Ozzie'go.

Występ w filmach fabularnych spowodował, że w 2006 roku została zaproszona na 59. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes. Sama przyznała, że czuła się zaszczycona, mogąc wziąć udział w takiej uroczystości i że jest dumna ze swojej pracy. Gdy ją spytano, czy ma zamiar kontynuować swoją karierę aktorską, odpowiedziała że „ma jeszcze czas – na pewno zagra jeszcze jakąś rolę, ale póki co, chce się skupić na karierze muzycznej”.

Lavigne jest powiązana z wieloma fundacjami charytatywnymi – m.in. Make Some Noise, Amnesty International, Erase MS, Music Clearing Minefields oraz U.S. Campaign for Burma. Pojawiła się także w reklamach ALDO z YouthAIDS, aby zebrać pieniądze przeznaczone na edukowanie ludzi na całym świecie na temat HIV i AIDS. 28 listopada 2007 wystąpiła na koncercie charytatywnym Unite Against AIDS w Montrealu.

Charytatywna działalność artystki przejawia się także w muzyce. Już na początku swojej kariery na potrzeby kompilacji War Child’s Peace Songs nagrała cover utworu „Knockin’ on Heaven’s Door” z repertuaru Boba Dylana. Po raz drugi charytatywnie udzieliła się w 2007 roku, nagrywając cover Johna Lennona – „Imagine”, który znalazł się na albumie kompilacyjnym Instant Karma: The Amnesty International Campaign to Save Darfur. Płyta powstała na potrzeby kampanii Amnesty International, aby załagodzić kryzys w Darfurze.

5 grudnia 2009 wystąpiła na największym festiwalu charytatywnym Ameryki Łacińskiej – Teleton, który odbył się w Meksyku. Podczas występu wykonała akustyczne wersje swoich największych przebojów – „Complicated” i „Girlfriend” wraz ze swoim przyjacielem Evanem Taubenfeldem oraz gitarzystą jej koncertowego zespołu – Jimem Jim McGormanem. W 2010 roku była jednym z kanadyjskich artystów, którzy brali udział w nagrywaniu coveru „Wavin' Flag” z repertuaru K’naan. Utwór powstał w celu zebrania pieniędzy dla licznych organizacji charytatywnych, aby pomóc ofiarom Trzęsienia ziemi na Haiti.

Dnia 14 września 2010 roku Lavigne oficjalnie ogłosiła działanie fundacji charytatywnej The Avril Lavigne Foundation, której celem jest wspieranie dzieci i młodzieży żyjącej z ciężkimi schorzeniami bądź kalectwem. Fundacja współpracuje z trzema dużymi fundacjami – Nancy Davis Foundation, Make-A-Wish America i Easter Seals HQ. Celem fundacji jest m.in. szanowanie potrzeb wszystkich dzieci i młodzieży, tworzenie szans dla dzieci i młodzieży z poważnymi schorzeniami bądź kalectwem w celu realizacji ich marzeń oraz dawanie dzieciom i ich rodzinom siły, aby zmierzyć się z codziennymi wyzwaniami.